Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι

Γεια σας και από εδώ!!
Αποφασίσαμε με το Μαρινάκι να γράψουμε μία ιστορία οι δυό μας.
Προστοπαρών λέμε να συνεχίσομε την δικιά μο ιστόρία.
Θα ποστάρω όλη την ιτορία από την αρχή εδώ και ύσερα θα συνεχίσουμε.
Το χρώμα της ιστορίας πο θα έχετε διαβάσει θα είναι με βαθύ κόκκινο.
Όσο για τον τίτλο θα καταλάβεται μόλις η Μαρίνα ποσάρει τη σνέχεια της ιστορίας.
Μπορείτε για να μπετίε καλύτερα στο κλίμα να ακούσετε αυτό.
https://www.youtube.com/watch?v=E4_Y9ofZNcQ&feature=related

Μπέλλα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου.Ντύθηκα γρήγορα έβαλα την στολή μου(σακάκι-πουκάμισο-παντελόνι-φουλάρι)και ανέβηκα τα σκαλιά δύο-δύο.
-Καλημέρα Κυρία.
-Καλημέρα Μπέλλα.
-Έχω την άδεια σας να πάω να ξυπνήσω την μοναχοκόρη σας.
-Να πήγαινε και ξύπνα και τον άντρα μου.
Ανέβηκα ξανά την σκάλα και πήγα προς το δωμάτιο του Έντουαρτ.
Ναι,κοιμόντουσαν σε διαφορετικά δωμάτια.
Χτύπησα την πόρτα.
Τίποτα.
Την ξαναχτύπησα.
-κ.Έντουαρτ με συγχωρείτε αλλά η ώρα είναι
-Μπέλλα αγάπη μου.
Ο Έντουαρτ έβλεπε όνειρο.
Πήγα πιο κοντά του.
-Μπέλλα μου σ αγαπάω μωρό μου μην φεύγεις.Μπέλλα.
-Εδώ είμαι κ.Έντουαρτ
Ήθελα σαν τρελή να πέσω στην αγκαλιά του και να του πω πως τον αγαπάω αλλά μπορεί και να μην ίσχιε τιποτα.
Σηκώθηκε απότομα.
Ήταν πανέμορφος.
-Καλημέρα κ.Έντουαρτ συγγνώμη που σας ενόχλησα αλλά η ώρα είναι 8 και η γυναίκα σας μου ζήτησε να σας ξυπνήσω.
-Ένταξι Μπέλλα μου σε ευχαρηστώ πολύ.
-Με χρειάζεσται κάτι άλλο?
-Αμά είναι θα σε φωνάξω.
Σε αντίθεση με την Ρόζαλι ο Έντουαρτ ήταν πολύ φιλικός και ευγενικός.
Πήγα προς το δωμάτιο της μικρής.
Οφείλω να ομολογήσω πως η Άλις ήταν πάρα πολύ καλό κορίτσι.Ήταν πολύ γλυκιά και καθόλο ψυχρή.Πάντα χαρούμενη.Λάτρευε τον πατέρα της και τα ψώνια.Με την μητέρα της η μοναδική της επικοινωνία ήταν στα ψώνια.Όλα τα υπόλοιπα τα συζητούσε με εμένα.Το μοναδικό της παράπονο ήταν ότι ο μπαμπάς της έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι με αποτέλεσμα πολλές ώρες να βασανίζετε από τις φλυαρίες της μητέρας της κάτι που έπαιρνε μπάλα και εμένα.Πήγενε σε δημόσιο σχολείο.Αυτό το ήθελε ο Έντουαρτ.Η Ρόζαλι ήθελε να την γράψει σε ιδιωτικό.Ήταν μαζί με τον αδελφό μου τον Τζάσπερ και πολλές φορές την έφερνε εκείνος σπίτι.Είχαν πολύ καλές σχέσεις.Άνοιξα την πόρτα του δωματίου της.
Το κρεβάτι ήταν στρωμένο.
-Άλις είσαι στο μπάνιο?
Είδα την ντουλάπα ανοιχτή.
-Άλις!Άλις!
Μπήκα στο μπάνιο.Πουθενά.
Την έψαξα σε όλο το σπίτι.
Ο Έντουαρτ με τη Ρόζαλι έπερναν πρωινό μαζί με τη μητέρα του Έντουαρτ την Έσμι μια πάρα πολύ καλή κυρία και τον πατέρα της Ρόζαλι, τον Κάρλαιλ ο οποίος ήταν γιατρός.Η Άλις πάντα τους πείραζε.Μου έλεγε μάλιστα πως είναι μαζί και εγώ γελούσα.
-Συγγνώμη για την ενόχληση αλλά η Άλις δεν βρήσκεται σπίτι.Την έψαξα παντού.
Ο Έντουαρτ πανικοβλήθηκε περισσότερο από όλους.
-Και που είναι?
-Δεν γνωρίζω αλλά βρήκα αυτό.
Του έδωσα το γράμμα που είχε αφήσει πάνω στην ντουλάπα της.Είχε ένα για μένα ένα για εκείνον και ένα άλλο για την κα.Έσμι.
-κα.Έσμι αυτό είναι για εσάς.
Ο Έντουαρτ έχασε την ισοροπία του.
Τον κράτησα μαζί με τον κ.Κάλαιλ.
-κ.Έντουαρτ είστε καλά?
Τον βάλαμε στον καναπέ.
-Το κοριτσάκι μου το έσκασε.
Μπαμπά μου,
Το ξέρω πως δεν θα ήθελες να φύγω αλλά είμαι καλά μην φοβάσαι.Είμαι με αυτόν που αγαπώ.Μην με ψάξεις δεν θα με βρεις.Σου υπόσχομαι πως θα σου γράφω.
Σ αγαπάω πολύ μπαμπά.
Μην στενοχωριέσαι.
Υ.Γ:Φτιάξε την ζωή σου μπαμπά από την αρχή ξανά για μένα για την γιαγιά αλλά πάνω από όλα για σένα.Θέλω να είσαι χαρούμενος και όταν γίνει αυτό θα γυρίσω και εγώ.
Άλις
-Αυτά που τα βρήκες?ρώτησε η Ρόζαλι με λιγμούς.
-Ήταν πάνω στην ανοιχτή της ντουλάπα κυρία.Είχε ένα γράμμα για τον κύριο ένα για την κα.Έσμι και ένα ακόμη για
-Για
-Για μένα.
-Τι λένε τα άλλα δύο γράμματα.
Της έδωσα το γράμμα μου.
Αγαπημένη μου Μπέλλα,
Δεν φταίει κανείς που έφυγα.Θα είμαι καλά μην ανησυχείς.Σε ευχαριστώ για όλα.Που στάθηκες δίπλα μου και στα καλά και στα κακά.Φεύγω με τον άνθρωπο που αγαπώ.
Σ αγαπώ πολύ
Υ.Γ:Θα γίνεις πολύ καλή γιατρός.Α και όταν γεννήσω θα είσαι και εσύ μέσα παρούσα.Εσύ και ο μπαμπάς θα με ξεγεννήσετε.
-Είναι έγκυος?ρώτησε η Ρόζαλι.
-Δεν γνωρίζω απάντησε ο Έντουαρτ
-Μπέλλα?
-Ούτε εγώ κυρία.Η έμμηνος ρύση είχε έρθει κανονικά την τελευταία φορά πριν 2 βδομάδες.
-Μαμά διάβασε και εσύ το δικό σου.
Γιαγιά σε εσένα θα πω όλη την αλήθεια.
Έφυγα με τον Τζάσπερ.
Μην με ψάξετε,σε παρακαλώ.
Και πες στη μαμά να μην τολμήσει και αγγίξει τις γόβες μου α και στο μπαμπά ότι δεν είμαι έγκυος ακόμα.
Σε αγαπάω γιαγιά.
Υ.Γ:Περιμένω προσκλητήριο για τον γάμο με τον παππού.
-Είναι με τον αδελφό σου άρα εσύ το ήξερες που είναι η κόρη ου?φώναξε η Ρούζ
-Ειλικρινά δεν γνωρίζω είπα και έβαλα τα κλάμματα.
Ο Έντουαρτ με πήρε αγκαλιά.
-Σσσς.Ησύχασε Μπέλλα σε πιστεύουμαι.Θα τους βρούμε.
Χτύπησε το κουδούνι.
Η Τζέσικα η οικιακή βοηθός άνοιξε.
-Μπαμπά?
-Με συγχωρείτε κ.Κάλεν για την ενόχληση αλλά πρέπει να μιλήσω στην κόρη μου.
Έπεσα στην αγκαλιά του μπαμπά μου.
-Ο Τζάσπερ μπαμπά κλέφτηκε με την Άλις.
-Με ποια?Αυτό είναι-Τραγικό απάντησε η Ρόζαλι.
-Θα πάμε να τους βρούμε.Εγώ και η Μπέλλα.
-Θα έρθω και εγώ
-Όχι Ρόζαλι δεν έχεις να πας πουθενά.Μπορεί να έρθει εδώ.Ας είναι κάποιος και εδώ.Η Μπέλλα γνωρίζει πολύ καλάα και τα δύο παιδιά.Μπέλλα ετοιμάσου.
-Μάλιστα κ.Έντουαρτ.
-Πατέρα
-Πες μου γιε μου
-Θέλω να με αντικαταστήσετε όσο θα λείπω στο νοσοκομείο.
-Μην ανησυχείς.
Έφτιαξα μια βαλίτσα με ρούχα και ανέβηκα πάνω.Όλοι προσπαθουσαν να ηρεμίσουν την Ρούζ όλο το υπερετικό προσωπικό.
-Παιδιά μου,μας φώναξε η κ.Έσμι
-Τι είναι μαμά?
-Καθίστε.
-Μπέλλα μην αφήσεις τον Έντουαρτ ν χτυπήσει την Άλις και μηντους φωνάξετε.Θα μείνω εδώ γιατί η Ρόζαλι με χρειάζεται.Μπορεί να φαίνεται έτσι κακιά και απόμακρη αλλά την Άλις την αγαπάει πολύ.Φύγεται τώρα.Καλό ταξίδι.
Μας φίλησε τα κεφάλια και φύγαμε.
Ο Έντουαρτ πήρε τις βαλίτσες μας στο ένα του χέρι και με κράτησε από τη μέση.
Μπήκαμε στο ασημένιο του Βόλβο.
Ποτέ δεν είχα ξαναμπεί σε αυτό.
Ποτέ δεν ο είχα δει.
-Δώρο της μητέρας μου.Δεν το ξέρει κανένας.
Δεν μιλούσαμε.
Εμένα μου έφευγαν κάτι δάκρυα που και που.
-Που πάμε κ.Έντουαρτ?
-Μικρή μου Μπέλλα κόψε τον πληθυντικό δεν είμαι και τόσο μεγάλος.
-Συγγνώμη Έντουαρτ.
-Έτσι μπράβο.
-Θα πάμε από εδώ.Η Άλις λατρεύει την περιοχή αυτή και την γνωρίζει πολύ καλά.
-Και ο Τζάσπερ το ίδιο.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα για το πανεπιιστήμιο,τις οικογένιες μας.Είχαμε έρθει τόσο κοντά.Είχα μάθει πράγματα που ποτέ δεν γνώριζα.Πως είχε μια αδελφή που πέθανε και ότι ήταν κλεισμένος στον ευατό του.Επείδη το εργοστάσιο του πατέρα του έκλεινα παντρεύτηκε την Ρούζ για να δώσει ο κ.Κάρλαιλ κάποια λεφτά.
-Την Ρόζαλι την συχαινόμουν.Ακόμα και την πρώτη νύχτα του γάμου μας.Τότε συνέλαβε και την Άλις.Ποτέ ξανά δεν έγινε τίποτα.Είχαμε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες.
-Μπορεί να είναι απόμακρη αλλά έχει
-Έχει τραβήξει πολλά πάρα πολλά.Η μητέρα της την άφησε όταν ήταν νεογέννητο στο ιατρείο του Κάρλαιλ.Δεν θα μάθει ποτέ πια είναι η μητέρα της.Ποτέ.
-Να σε ρωτήσω κάτι?
-Ότι θες.
Ήθελα να του πω για σήμερα το πρωί.Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή αλλά ήθελα να μάθω.
-Σε πείραξε που ήρθα το πρωί να σε ξυπνήσω.
-Καθόλου.Έγινε κάτι παραμιλούσα?
-Ε ναι
Εντουαρτ
Κακό αυτό.
Στο όνειρο μου έβλεπα την Μπέλλα.
Εκείνη.
Να μου χαμογελάει να μου λέει πως με αγαπάει και μετά να φεύγει και να με αφήνει.
Δεν ήταν η κατάλληλη ώρα αλλά δεν ήθελα να την αφήσω να πάει χαμένη.
Τόσα χρόνια τώρα ήμουν ερωτευμένος και το έκρυβα.
-Τι έλεγα?
-Τίποτα το ιδιαίτερο.
-Μπέλλα τι έλεγα?
-Έλεγες να μην σε αφήσει κάποια που την αγαπάς και την αποκαλούσες αγάπη σου.
-Είπα και όνομα?
-….
Μάλλον με είχε ακούσει.
Ή τώρα ή ποτέ.
-Μπέλλα μου σ αγαπάω μωρό μου είπα και σταμάτησα το αυτοκίνητο΄
Την άρπαξα και την φίλησα.
-Σ αγαπάω μου είπε και συνέχισα να την φιλάω.
Χώθηκα στο λαιμό της.
-4 χρόνια τώρα δεν μπορώ να ηρεμίσω σε σκέφτομαι συνέχεια της ψιθύρισα.
-Είμαι ερωτευμένη μαζί σου μου είπε και τα χείλη της σκόρπισαν φιλιά στο στέρνο μου.
Με έσφιξε στην αγκαλιά της.
-Σ αγαπάω σ αγαπάω πολύ μου ψιθύρισε και άρχισε να μου φιλάει το πρόσωπο έκανα και εγώ το ίδιο.
Ίσως τώρα να μην ήταν η κατάλληλη σκηνή.
Να έπρεπε να βρούμε την Άλις και τον Τζάσπερ.
Αλλά ότι και αν γινόταν δεν θα το μετάνιωνα ποτέ.
ΠΟΤΕ!!!
Δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι.
Την αγαπούσα πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα.
Και με αγαπούσε και αυτή το έβλεπα στα μάτια της.
Θα ακολουθούσα την συμβουλή της κόρης μου.
Θα έφτιαχνε την ζωή μου με τη γυναίκα που αγαπώ,την Μπέλλα.
Μόλις τελείωνε ο γύρος του θανάτου θα τα φτιάχναμε όλα.
Θα έπαιρνα διαζύγιο από την Ρόζαλι.

-Έντουαρτ μου είπε ξεψυχισμένα ανάμεσα στα φιλιά μας.
-Ναι μωρό μου,της απάντησα χωρίς να τα διακόψω.
-Αγάπη μου πρέπει να σταματήσουμε πρέπει να βρούμε τα παιδιά.
Κατευθείαν αυτό αφύπνισε τη λογική μου.
-Έχεις δίκαιο.
Της έδωσα ένα πεταχτό φιλί και έβαλα προς το αυτοκίνητο.
Ακούμπησε στο μπράτσο μου.
-Τι σκέφτεσαι?
-Το πόσο σε αγαπώ
-Και εγώ σ αγαπώ
-Που λες να είναι?
-Δεν ξέρω.Φοβάμαι όμως είναι τόσο μικρά αμά.
-Βρήκες ανθρώπους να φοβάσαι την Άλις και να την απαγάγουν θα ζητήσει κομμωτήριο.
Και εγώ φοβόμουν.
Προσπαθούσα με τα λόγια μου να καθησυχάσω και εμένα και την Μπέλλα.
Φτάσαμε σε ένα δάσος.
-Σταμάτα εδώ.Αυτό το δάσος ο Τζάσπερ το λάτρευε.
Βγήκαμε από το αυτοκίνητο.
Μπέλλα
Οι τελευταίες στιγμές μας με τον Έντουαρτ με έκαναν τον ποιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.Αλλά έπρεπε να βρούμε τα μικρά μας.
Οι κουκουβάγιες και οι νυχτερίδες έκανα θορύβους και φοβόμουν.
Δεν έβλεπα τίποτα.
Με κρατούσε από το χέρι.
-Ααα
-Σσσς ησύχασε μωρό μου.
Με πήρε στην αγκαλιά του.
-Δεν θα μπορέσουμε να τους βρούμε ποτέ εδώ και θα μας φαν οι αρκούδες.
-Μπέλλα μου ηρέμισε.
Με έσφιξε στην αγκαλιά του περισσότερο.
-Θες να περιμένεις στο αυτοκίνητο?
-Δεν θέλω να είσαι μόνος σου εδώ.
-Κοριτσάκι μου.
Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί.
Ψάχναμε ώρες αγκαλιά στο δάσος αλλά που κανένας τους.
Είχαμε κουραστεί αρκετά.
-Πάμε να κοιμηθούμε σε ένα ξενοδοχείο.
Μας έδωσαν δύο διπλανά δωμάτια.
Ήρθε στο δικό μου και φάγαμε μαζί συζητώντας για άσχετα πράγματα.
Μου έδωσε ένα φιλί για καληνύχτα.
Κοιμήθηκα πολύ γρήγορα.
-Αααχ.
Βγήκα έξω στο μπαλκόνι με κλάματα.
-Μπέλλα μου τι έγινε?ρώτησε ο Έντουαρτ από το διπλανό μπαλκόνι και πήδηξε προς εμένα Με πήρε στην αγκαλιά του.
-Είδα την Άλις να πεθαίνει.
-Όνειρο ήταν μωράκι μου.
Με χάιδεψε στην πλάτη.
-Πηγαινε να κοιμιθείς αύριο είναι μεγάλη μέρα.
Με κρλατησε στην αγκαλιά του και πήγαμε μαζί μέσα.
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι.
Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής.
Με φίλησε πάλι και του έκανα χώρο στο κρεβάτι.
Με φιλούσε παθιασμένα και τρυφερά καθώς τα χέρια του ταξίδευαν σε όλο το κορμί μου.
Άρχισε να μου φιλάει το λαιμό.
-Μωρό μου,ψιθύρισε στην αγκαλιά μου
-Έντουαρτ δεν έχει ξαναγίνει,του ψιθύρισα
-Μην φοβάσαι,θέλεις να σταματήσουμε.
-Όχι.Θέλω να μου κάνεις έρωτα τώρα.
Ήμουν τόσο αποφασισμένη στην αγκαλιά του.
Ήθελα να γίνει.
Συνέχισε να με φιλάει.
Ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου.
Με κρατούσε στην αγκαλιά του και με χάιδευε και εγώ έκανα κύκλους στο στέρνο του.
Κοιτιόμασταν στα μάτια με λατρεία.
Με φίλησε τόσο απαλά.
Κούρνιασα περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του και έκλεισα τα μάτια μου.
-Σ΄αγαπώ, μουρμούρισα
-Και γω σ αγαπώ πολύ.
Αποκοιμηθήκαμε αγκαλιά.
Το πρωί κοιμόταν σαν άγγελος.
Δεν ήθελα με τίποτα να τον ξυπνήσω.
Πήγα να κάνω ένα μπάνιο και του έφερα καθαρά ρούχα από δίπλα.
Κοιμόταν ακόμα τόσο ήρεμα.
Χρόνια είχε να κοιμηθεί έτσι.
Χτύπησε το τηλέφωνο του.
Μήνυμα από άγνωστο.
Είχα καθίσει και πάλι στο κρεβάτι και κοιμόταν στα γόνατα μου.
Άρχισε να ξυπνάει.
-Μπέλλα.
-Εδώ είμαι μωρό μου.
-Συγγνώμη είχα πέσει πάνω σου.
-Μου άρεσε, πρόλαβα να του πω και τον φίλησα.
Έβαλε ξανά το κεφάλι του στα πόδια μου.
-Να παραγγείλω πρωινό?
-Εμ δεν ξέρω.
Σηκώθηκε απότομα και παρήγγειλε.
-Σου ήρθε και ένα μήνυμα.
-Από ποιόν?
-Άγνωστο
-Για να δουμε.
Ήμασταν αγκαλιά στο κρέβατι.Εκείνος μόνο με το σεντόνι ενώ εγώ φορούσα το τζιν μου.Μετάνιωσα που άλλαξα.
Το διαβάσαμε μαζί.
«Όταν έλεγα να φτιάξεις τη ζωή σου αυτό εννούσα.Θα φάμε κουφέτα»
-Άλις.
-Τι γίνεται μας παρακολουθεί?
-Η Άλις βλέπει οράματα Έντουαρτ.Αν θυμάσαι καλά όταν κάτι έβλεπε έβγαινε.
-Είναι εδώ κοντά?
-Δεν ξέρω.
Το πρωινό μας ήρθε.
Άρχισε να με ταΐζει.
-Λοιπόν και που θα πάμε τώρα?
-Θα συνεχίσουμε κάποια στιγμή θα τους βρούμε.
«Ντριν-Ντριν»
-Καλησπέρας σςα συγγνώμη για την ενόχληση αλλά η κοπέλα που πήρατε τελευτία φορά τηλέφωνο βρίσκεται στο νοσοκομείο.
-Η Άλις βρίσκεται στο νοσοκομείο Μπέλλα.
Φτάσαμε όσο ποιο γρήγορα μπορούσαμε ειδοποιώντας και τους άλλους.
Είδα τον Τζάσπερ.
Έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
-Είσαι καλά?
-Ναι αλλά η Άλις.
-Πως έγινε?
-Πήγε μέχρι το περίπτερο και εγώ περίμενα στο αυτοκίνητο και εκεί που
-Όχι.Πάω μέσα.
Ήρθαν όλοι η κατάσταση ήταν κρίσιμη.
Η Ρόζαλι έκλαιγε συνέχεια με αναφιλητά.
Ο Τζασπερ επίσης.
Ο Έντουαρτ και εγώ ήμασταν λίγο ποιο πέρα από τους άλλους.
Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου.
-Ηρέμισε μωρό μου θα τα καταφέρει.
Έκλαιγε στην αγκαλιά μου.
Προσπαθούσα με τα δυσκολίας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου αλλά δεν τα κατάφερα.
-Χρειαζόμαστε αίμα.
Δώσαμε όλοι.
Κατά ένα περίεργο τρόπο ταίριαζε του Έμετ.
-Μα γιατί να ταιριάζει αυτού και όχι το δικό μου.
-Έντουαρτ ας τα πείσματα τώρα.Έτυχε.
-Δεν έτυχε!!
-Ρόζαλι?
-Το παιδί έγινε καλά.Ελάτε να το δείτε.
Οι μέρες πέρασαν.
Η Άλις ανάρρωσε και γύρισε σπίτι.
Ο Έντουαρτ μίλησε με την Ρόζαλι και της ζήτησε διαζύγιο.
Εγώ παραιτήθηκα.
Μέναμε μαζί σε ένα ξενοδοχείο.
Τον περίμενα νευρικά στο σαλονάκι.
-Πάρε με αγκαλιά.
Έτρεξα και τον χάιδεψα.
Έκλαιγε.
-Τόσα χρόνια,τόσα ένα ψέμα.
Δεν καταλάβαινα.
Είχε χωθεί στην αγκαλιά μου και έκλαιγε.
-Αγάπη μου ηρέμισε.
Του χάιδευα τα μαλλιά και τον πήρε ο ύπνος από το πολύ κλάμα.
Η Άλις με πήρε τηλέφωνο.
-Μπέλλα θέλω να μιλήσουμε.Δεν ξέρω σε ποιόν να μιλήσω.Να έρθω στο ξενοδοχείο σας?
-Ναι Άλις μου έλα.
Προσπάθησα να ξεντύσω τον Έντουαρτ και να τον βολέψω στον καναπέ για να μην πιαστεί.
-Έλα Άλις.
-Σου παρήγγειλα καφέ.
-Σε ευχαρηστώ.
-Ο μπαμπάς?
-Δεν είναι πολύ καλά.
-Ξέρεις κρυφάκουγα όταν της ζήτησε διαζύγιο.
-Και?
-Ο μπαμπάς της ζήτησε διαζύγιο και εκείνη συμφώνησε.Ζήτησε και την κηδεμονία μου.
-Η ίδια δεν την δέχτηκε να υποθέσω
-Ναι αλλά με ένα επιχείρημα που μας καταστρέφει όλους.
-Ορίστε?
-Δεν είμαι κόρη του Έντουαρτ αλλά του Έμετ.
Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου.
-Είναι σίγουρο?
-Ναι δυστυχώς ναι.
-Γι αυτό έκλαιγε.
-Μπέλλα θέλω να μιλήσω με τον Έντουαρτ.Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν είναι ο βιολογικός μου πατέρας αλλά εκείνος.
-Ούτε και εκείνον το νοιάζει.Όταν θα συνέλθει θα γίνουν όλα.Μην ανησυχείς.
-Φεύγω εγω τώρα έχω ραντεβού με τον Τζάσπερ.
-Άντε καλά να περάσετε.
Ανέβηκα πάνω.
-Γιατί έφυγες?
-Ήρθε η Άλις.
-Είναι εδώ.
-¨όχι πήγε βόλτα με τον Τζάσπερ.
-Ωραία τουλάχιστον θα είναι κουνιάδα μου.
Τον πήρα στην αγκαλιά μου.
-Δεν είσαι ο βιολογικός της πατέρας αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα.Είναι δικό σου παιδί.Έχει τα δικά σου στοιχεία.Εσύ το μεγάλωσες και εκείνη μόνο εσένα θα λέει μπαμπά.
Με έσφιξε στην αγκαλιά του.
Μείναμε έτσι μέχρι το βράδυ.
Οι μέρες πέρασαν.Το διαζύγιο βγήκε και πλέον ζούσαμε μαζί με τον Έντουαρτ.
Η Άλις ετοίμαζε το γάμο της με τον Τζαζ.
-Τζέικομπ.Τι κάνεις αγόρι μου?Πόσος καιρός.
-Μπέλλα.Είσαι πανεμορφη.
-Σε ευχαριστώ. Πως και από εδώ.
-Ήρθα να σε δω.
-Πάμε για έναν καφέ.
-Ναι αμέ.
Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων.
-Δηλαδή παραιτήθηκες?
-Ναι
-Τι να σου πω.Εσύ ξέρεις.
-Τι έχουν τα μάτια σου?
-Να ξέρεις.
Πλησίασε κοντά μου.
Ήταν έτοιμος να με φιλήσει.
-Μπέλλα.
-Έντουαρτ.
-Μπέλλα τι γίνεται εδώ?
-Τίποτα αγάπη μου.Ο Τζέικομπ είναι ο καλύτερος μου φίλος.
-Το βλέπω.
-Αγάπη μου δεν είναι
-Αυτό είναι γιατί δεν λες στον κύριο αφού εμένα αγαπάς.
-Ορίστε?Τι λες?
-Ξέρει τι λέει.
-Έντουαρτ.Έντουαρτ.
Με σένα θα τα πούμε μετά.
Άρχισα να τρέχω σαν παλαβή.
Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο του Έντουαρτ.(Ναι χρησιμοποιούσα το βόλβο του αφού εκείνος πήγαινε στο ιατρείο με την πανάκριβη λιμουζίνα που οδηγούσε ο Έμετ)
Τους ακολουθούσα από πίσω.
Τρέχανε σαν τρελοί.
Το αυτοκίνητο τους έχασε την πορεία του.
Έπεσαν σε ένα λιβάδι.
Έτρεξα γρήγορα προς τα εκεί.
Βγήκα έξω από το αυτοκίνητο.
Αν πάθαινε κάτι θα τον ακουλουθούσα.
Άνοιξα την πόρτα των πίσω καθισμάτων.
-Αγάπη μου.
Ήταν λιπόθυμος και έχανε αίμα.
-Αγάπη μου.Θα γίνεις καλά μωρό μου.Μην φοβάσαι.
Πήρα τηλέφωνο στην κλινική.
Περίμενα για τον Έντουαρτ μαζί με την Άλις,τον Τζαζ και την κα.Έσμι.
Εφανίστηκε και η Ρόζαλι.
-Πως είναι ο Έμετ?Που είναι?
Δεν μιλούσε κανείς.
-Μαμά.
Η Άλις έπεσε στην αγκαλιά της.
-Θέλω να τον δω.
-Δεν ξέρω αν επιτρέπετε.
-Που είναι?
-Στο στο στο
-Που είναι?
-Στο νεκροτομείο μαμά.
Η Ρόζαλι έπεσε κάτω.
Όλα αυτά τα παρακουλουθούσα από μακριά.
Καθόμουν έξω από το χειρουργείο του Έντουαρτ γονατιστή κάτω και έκλαιγα.
Ο Τζαζ ήρθε προς τα εμένα.
-Θα τα καταφέρει αδελφούλα.Μην κλαις.
-Εγώ φταίω Τζαζ εγώ.
-Γιατί κοριτσάκι?
-Γιατί είδε τον Τζέικομπ.
-Μην ξεχάσω να τον σπάσω στο ξύλο.
-Ήταν έτοιμος να με φιλήσει και όταν ήρθε ο Έντουαρτ γύρισε και του είπε πως αγαπάω εκείνον.Ξέρεις ότι ο Έντουαρτ τον τελευταίο καιρό είναι πολύ έντονα συναισθηματικά.
-Ναι το έβλεπα.
-Αν αν δεν τα καταφέρει.
Έκλαιγα στην αγκαλιά του Τζαζ.
-Θα τα καταφέρει αδελφούλα.Θα το δεις.
-Έντουαρτ είπα και ξέσπασα σε δυνατά κλάματα.

-Για τον κ.Κάλεν?
-Παρακαλώ?
-Ζητάει τη κυρία Μπέλλα
-Εγώ είμαι.
-Θα θέλατε να τον δείτε?
-Πολύ.
-Περάστε.
-Αγάπη μου.
Με περιμένε με τα χέρια ανοιχτά.
-Αγάπη μου μόνο εσένα αγαπώ αγάπη μου.
Κλαίγαμε αγκαλιά.
-Το ξέρω μωρό μου.Θα με συγχωρέσεις ποτέ που
Του έδωσα ένα φιλί.
-Πονάς?
-Λίγο.Θα με συγχωρέσεις?
-Ναι.
Αρχίσαμε να φιλιόμαστε.
-Πο πο πο μέλια.Σιγά θα γλιστρήσετε.
-Έλα ρε Άλις τώρα.
-Ναι έχετε δίκαιο συγγνώμη.
-Μπαμπουλίνο μου τι κάνεις πονάς?
-Ε λιγάκι.
-Δεν παθαίνεις τίποτα κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.
-Άλις
-Πως μπήκες μέσα?
-Από την πόρτα.
-Αγάπη μου τι ρωτάς?
-Σε αφήσαν να μπεις χωρίς τη στολή?
-Ποια στολή ρε πατερα νοσοκόμα είμαι α καλά σε έχει βαρέσει ο έρωτας κατακούτελα.
-Πρώτον όταν λέω στολή λέω αυτό που φοράει η Μπέλλα μου
-Α αυτό
-μην με διακόπτεις.Και δεύτερον μιλα καλύτερα στον πατέρα σου.
-Σιγά μην έβαζα εγώ αυτό το πράσινο.Αήδια.Και δεν πήρα άδεια για να μπω.Τι σόι γιατρός είσαι?
-Αχ θα την πνίξω.Βγάλτην έξω δεν αντέχω

Οι μέρες πέρασαν.
Ο Έντουαρντ δεν ήθελε να δει κανέναν.
Καθόταν σπίτι μας πάνω στον καναπέ και ίσα ίσα που μιλούσε και σε μένα.
Ο κ.Κάρλαιλ έλεγε πως υποφέρει από κατάθλιψη.
Το βράδυ έκλεγε και χωνόταν στην αγκαλιά μου σαν μωρό.
Όλα αυτά που συνέβησαν τελευταία το είχαν κάνει έτσι?
Μέχρι και η Ρόζαλι ήρθε να τον δει.
Τίποτα.
Ούτε την Άλις ούτε την κα.Έσμι και εμένα πολύ λίγα πράγματα.
Ένα φιλί στο μάγουλο μου έδινε όταν ήθελα να ξεκινήσω κουβέντα μαζί του και έκλεινε ρολά.
Η Άλις η καημενούλα έμενε μαζί μας.
Φιλούσε τον Τζάσπερ μπροστά του για να αντιδράσει.
Χθες σπάσαμε κάτι βάζα.
Σηκώθηκε μας έδωσε χρήματα για να αγοράσουμε καινούρια και κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα μας.
Σήμερα η Άλις θα πήγαινε στην Ρόζαλι.
Θα κάναμε μια κουβέντα.
-Αγάπη μου σου έφτιαξα κάτι να φας.
Θες να μιλήσουμε?
Με φίλησε στο μάγουλο.
-Ακού σε με.Έχεις περάσει πολλά τον τελευταίο καιρό
-Δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Οκ.Μου μίλησε καλό σημάδι.Είχα να ακούσω τη φωνή του πάνω από 2 εβδομάδες.
-Κοίταξε με.Αυτό εδώ είναι αληθίνο.
Έβαλα το χέρι του πάνω στην καρδιά μου.
Έκανα το ίδιο και σε εκείνον.
-Κι αυτό είναι αληθινό και το ξέρουμε και οι δυο μας.
Μαζί θα τα αντιμετωπίσουμε όλα μωρό μου.
-Σ αγαπώ
-Και εγώ σ αγαπάω μωό μου.
Με γύρισε γύρω-γύρω στην αγκαλιά του.
Χαμόγελα.
Αληθινά χαμόγελα.
-Αυτός ε΄ναι ο Έντουαρντ που ξέρω.Ο δικός μου Έντουαρντ.
Τον φίλησα και ανεβήκαμε πάνω.
Κάναμε έρωτα μέχρι το βράδυ.
Με κρατούσε στην αγκαλιά του.
-Σου είχα σπάσει τα νεύρα?
-Όχι αλλά στεναχωριόμουν που σε έβλεπα έτσι και δεν μου μιλούσες.Αλλά πέρασε έτσι?
-Ναι πέρασε.
-Κοίταα.Σε καλέσαν από τον ιατρικό σύλλογο.
-Δεξίωση.Σήμερα το βράδυ.
-Θα πας.
-Όχι δεν κατάλαβες θα πάμε.
-Εγώ?Πως?
-Θα δεις.Θα γνωρίσεις γιατρούς και φυσικά θα μ συνοδεύεις.Τι έτσι θα πάω?
-Ναι αλλά σαν
-Τη γυναίκα μου κι όχι σαν τη γυναίκα μου αλλά τη γυναίκα μου.Μπέλλα Σούαν δέχεσαι να με παντρευτείς?
Έβγαλε από το σερτάρι ένα κουτάκι με δαχτυλίδι.Το πέρασε στο δάχτυλο μου.
-Ναι.Ναι αγάπη μου ναι.
Με πήρε στην αγκαλιά του και με έσφιξες
-Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με κάνεις.
-Ξέρω πόσο χαρούμενη με κάνεις εσύ.Αλλά πό
Μου έκλεισε το στόμα με ένα φιλί.
-Την ημέρα που έγινε το ατύχημα.
Έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας από συγκίνηση.
-Ουου.Παιδάκια.Τι παιδάκια τώρα?Ήρθα.
-Πάνω
-Έρχομαι
-Πως και τόσο νωρίς σήμερα?
-Να μωρέ έχει κάτι γενέθλια ένα φίλος του Τζαζ.
-Α ναι ο Έλικ(τι όνομα είναι αυτό τώρα?)
-Α πάρα πολύ ωραίο αυτό εμένα με βολεύει.
-Θα μας βγάλεις έξω?Βασικά εσύ μιλάς?
-Όχι βοσκάω.
-Α.Ε?
-Ναι τελείωσε αυτό είπα χαμογελαστά και τον έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου.
-Ααα
Η Άλις έπεσε πάνω μας και καταλήξαμε όλοι μαζί ανάσκελα.
-Λοιπόν διάβασε αυτό.
Της έδωσε ην πρόσκληση.
-Θα μας αφήσαν μόνες μας?Τελικά οι άντρες είναι πολύ γουρούνια.
-Θα σας πάρω μαζί μου.
-Σαν τη?
-Όχι σαν από εδώ η γυναίκα μου και η κόρη μου.
-Η ποια?Τι είναι αυτό?Παντρεύεστε?
Ο Έντουαρντ κούνησε το κεφάλι του.
-Αααχ θα γίνω θεία,νονά,κουμπάρα,παράνυφος,θα διακοσμήσω δύο γάμους,βαφτίσεις έχω πάρα πολλά
-Σταμάτα.Νονά θεία από πού βγαίνει?
-Ε τι δεν θα κάνατε ένα παιδάκι?
-Εγώ θέλω 4.
-Εγώ 8.8 αδελφάκια.
-Συγγνώμη εμένα με ρωτάτε?Πως θα τα καταφέρω?Θα πεθάνω πάνω σε καμία γέννα.
-Μπέλλα μου δεν με εμπιστεύεσαι?
-Σε εμπιστεύομαι αγάπη μου αλλά μην με κάνεις κουνέλα.
-Αχ
-Κουνελάκι κουνελάκι
Η Άλις χοροπηδούσε πάνω στο κρεβάτι.
-Κουνέλα θα γίνεις.Πάμε στοίχημα?
-Όχι γιατί θα το χάσω άμα στοιχηματίσω μαζί σας.
-Λοιπόν θα ετοιμαστείτε?
-Ναι ναι.Έλα Μπέλλα.
Η Άλις κοιτούσε τα ρούχα μου προσεκτικά.
-Τι?
-Θα σου δώσω ένα δικό μου.Έλα πάμε.
Μας διάλεξε ρούχα και την περιμέναμε.
Αρχίσαμε να φιλιόμαστε στον καναπέ.
-Ξεκολλίστε.Πάμε.
-Γ@μωτ0 δεν πήρα τον Έμετ να μας πάει.
Ουπς μελανό σημείο.
Αυτό δεν το ήξερε.
-Δεν πειράζει μωρό μου θα πάμε κανονικά.
-Όχι όλοι έτσι θα είναι
-Μπαμπά ο Έμετ ήταν μαζί σου στο τροχαίο.
-Ναι το θυμάμαι.
-Δεν θυμάσαι όμως ότι το αυτοκίνητο καταστράφηκε
-Και εσύ γιατί δεν πήρες καινούριο?
-Όχι παρήγγειλα.Με βοήθησε και η Μπέλλα.Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.Ο Έμετ πέθανε.
-Πως?
-Μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.
-Έγω το μόνο που θυμάμαι είναι τη Μπέλλα να με κρατάει αγκαλιά.
-Ναι ε
-Κα γιατί δεν μου το είπατε?
-Γιατί ε γιατί ήσουν έτσι και θα σε αποτελιώναμε.Έστειλες όμως λουλούδια.
-Α πάλι καλά.
-Η Μπέλλα το φρόντισε.
Άρχισε να με φιλάει.
-Πάμε θα αργήσουμε.Τσιμπούρια θα κολλήσουν.
-Μπαμπά παντρευόμαστε!
-Τι?ρώτησε ο Έντουαρντ με γουρλωμένα μάτια.
-Εγώ και ο Τζάσπερ.
-Είστε πολύ μικροί.Αποκλείετε.
-Μπαμπά.
-Άλις σε παρακαλώ εξήγησε μου το γιατί.Είσαι?
-Ε όχι όχι.Αλλά ο Τζάσπερ είναι ο άνθρωπος μου.
-Ακουσέ με ας ενηλικιωθείτε πρώτα και βλέπουμε.Είστε ακόμοι πολύ μικρή.Είσαι πολύ ενθουσιώδης μικρή μου Άλις.
-Μπαμπά δεν τον συζητάω το ανακοινώνω.
-Μη λες τρέλες.
Βγηκα από το δωμάτιο εκνευρισμένος.
-Αγάπη μου?
-Ξέρεις ότι ο αδελφός σου έκανε πρόταση γάμου στην κόρη μου?
-Όχι.Πότε έγινε ατό?
-Τράβα ρώτα τα.Και μάζεψε τον αδελφό σου.Να ππαρατήσει ήσυχη την κόρη μου.
-Έντουαρτ καταλαβαίνω ότι είσαι θμωμένος αλλά δεν χρείαζεται να μαλώσουμε και οι ό μας.
-Προσπάθησα να της το εξηγήσω με το καλό αλλά πο.
Η Άλις εμφανίστηκε στο δωμάτιο.
-Μπαμπά ο γάμος θα γίνει.
-Πάνω από το πτώμα μου
-Το μόνο εύκολα.
-Μα δεν καταλαβαίνεις ότι παντρεύεσαι έναν προικοθήρα?
-Ε όχι προικοθήρας ο αδελφός μου.
-Παράτα με Μπέλλα
-Έντουαρτ συνελθε άμα τα παιδιά αγαπιούνται
-Και εμείς αγαπιόμαστε αλλά εν παντρευτήκαμε
-Ακόμη αλλά έτσι όπως κάνει μάλλον θα φοβάσαι πως σε τύλιξα.Πάρτο πίσω.Άλλωστε τι να σε κάνω?Έναν 17χρονο αγόρι σε ηλικία 30χρονο.Σαν μωρό φέρεσαι.Τι να σε κάνω?
Η Αλήθεια Πονάει και δεν αντέχεται.
Ένα χαστούκι.
-ΑΑ
Τι?Τι?Τι έκανα στην γυναίκα που αγαπάω?
-Αγάπη συγνώμη.
Την πήρα στην αγκαλιά μου και την φιλο΄σα.
Έκλαιγε με λυγμούς.
Όλη αυτην την ώρα έκλεγε..
Αποτραβήχτηκε από την αγκαλιά μυο και έφυγε με την Άλις.
-Αντίο μωρο μου.

Δεν το πιστεύω πως? πως? πως το έκανα εγώ αυτό? ακόμη δεν μπορώ να ο πιστέψω.'Εχουν περάσει οκτώ μήνες.

Σήμερα είναι ο γάμος ης Άλις.

Με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να την πάω εγώ στην εκκλησία.
Όταν χτύπησε το τηλέφωνο εκείνη την ημέρα πίστευα πως ήταν η Μπέλλα.
της είχα στείλει άπειρα λουλούδια για να με συγχωρέσει αλλά δεν ήθελε.
Και με το δίκαιο της.

Την παρακολουθώ κάθε μέρα.
Είναι έγκυος η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη , θα κάναμε δίδυμα. Δεν έχει καθόλου ομαλή εγκυμοσύνη.

Μου είχε στείλει η ίδια με φαξ τις φωτογραφίες των μωρών μας.

"Αυτά είναι δικά μας. Μπορεί να μην σε θέλω για σύντροφο αλλά να θυμάσαι πως σ’ αγαπώ και τα παιδιά σου θα τα βλέπεις όσο συχνά θέλεις."

Έκλαιγα συνέχεια.Τα κατέστρεψα όλα.

Χτυπούσα το κουδούνι αλλά δεν μου άνοιγε.

Μέχρι που ήρθε μήνυμα: Άσε με Έντουαρντ ζήσε την ζωή σου".

Συνέχισα να χτυπάω το κουδούνι της εξώπορτας με επιμονή άνοιξε ο Τζάσπερ!

-Κάνε στην άκρη Τζάσπερ θέλω να δω την Μπέλλα και τον έσπρωξα!

-Έντουανρτ είσαι για δέσιμο , με κατάθλιψη ήσουν καλύτερος.

βγήκε έξω!

-Μπέλλα άκουσε με είμαι ποταπός αλλά σ’αγαπώ δεν θα απλώσω ξανά ποτέ χέρι επάνω σου!

-Έντουαρντ άδικα σπαταλάς το σάλιο σου!

-Δεν με επερνέ άλλο , βγήκα έξω και το αμάξι είχε τυλιχτεί στις φλόγες!

-Ο Τζάσπερ!!!φώναξα και κάλεσα την αστυνομία!

-Όχι Έντουαρντ μη... είπε την απογοήτευα για άλλη μια φορά!

Η αστυνομία ήρθε είπα για τον Τζάσπερ αλλά η Μπέλλα πηρέ την ευθύνη επάνω της δεν ήθελε να χαλάσει το γάμο τον παιδιών!

-Δεν φταίει αυτή είναι η γυναίκα μου.

-Την καλύπτεται κύριε Έντουαρντ αφού λέει πως έβαλε αυτή τη φωτιά!

-Το κάνει για να τον αδελφό της είναι έγκυος δεν μπορεί να πάει φυλακή.

-Κι όμως θα μας ακολουθήσει μέχρι το τμήμα αφού ομολόγησε.

-Μπέλλα;

-Μην το κάνεις πιο δύσκολο Έντουαρντ , φύγε και να μην σε ξαναδώ ποτέ.

-Άκουσε με.

-Δεν έχουμε τίποτα να πούμε!

-Βρες τον εαυτό σου , γιατί ο Έντουαρντ που γνώριζα εγώ για έμενα έχει πεθάνει.

Με άφησε άφωνο. Είχα γίνει τελείως ρεζίλι ας συμμαζευτώ είπα.

Θα ξεκινούσα να λύσω την παρεξήγηση με τον Τζάσπερ και μετά να δω τι θα έκανα για να βγάλω την Μπέλλα από την φυλακή. Όταν άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει.

-Άλις…;

-Σε νόμιζα και πατερά μου. Ένα τίποτα είσαι Έντουαρντ.

-Πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό στην Μπέλλα σε έμενα και τον Τζάσπερ.

-Μου χάλασες το γάμο… Την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου είσαι τόσο εγωιστής.

Μάλλον δεν γνώριζε την αλήθεια πως για όλα αυτά είναι υπαίτιος ο Τζάσπερ.

-Α και μην μου πεις τώρα ότι φταίει ο Τζάσπερ τέρμα οι κορόιδευες!

-Μα Άλις; Εγώ…

-Τι εσύ; Μην αρχίσεις τα μπλα ,μπλα ,μπλα με κουράζουν. Κοιτά να διορθώσεις τα πράγματα πριν να είναι αργά.

Και το έκλεισε δεν πρόλαβα να μιλήσω καθόλου όλοι ήταν εναντίων μου!

Θα πήγαινα να βρω τον Τζάσπερ σήμερα κιόλας…

Έβαλα μπρος το κόκκινο φορτηγάκι της Μπέλλας που δεν είχα και πολύ σε εκτίμηση.Αλλά τώρα ότι έβρισκα θα οδηγούσα.
Πήγα στο δάσος που μου είχε πει η Μπέλλα ότι ο Τζάσπερ λάτρευε.
Θα τον πλάκωνα στον ξύλο και μετά αν άντεχε θα λέγαμε και δύο κουβεντούλες.
Βγήκα από το αυτοκίνητο.
Τον είδα.
Έτρεμε.
-Έλα εδώ εσύ μικρέ.
Τον έπιασα από την μπλούζα και του έριξα δύο στην κοιλιά.
Έπεσε κάτω από τους πόνους.
-Γιατί ρε?Άντε πάει στο διάβολο ότι θες να μου κάνεις εμένα κακό αλλά στην αδελφή σου γιατί?
-Της αδελφής μου το μεγαλύτερο κακό της το προκάλεσες εσύ.Είσαι ένα τίποτα.Η γυναίκα υποφέρει όλους αυτούς τους μήνες.Δεν κοιμάται..κλαίει..σφαδάζει στους πόνους...και σε φωνάζει...την αφήνουμε μόνη της και κοπανιέται..και σαν να μην έφτανα όλα αυτά εσύ το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο με το να στέλνεις λουλούδια σοκολάτες και άλλα διάφορα.
Όση ώρα άκουγα τον Τζάσπερ με δυσκολία προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.Και εγώ πονούσα πολύ αλλά εκείνη το κοριτσάκι μου.
-Ξέρεις η Άλις πόσες μέρες έχει να κοιμηθεί?Ο Τσάρλι?Εγώ?
Την φιλάμε με βάρδιες μην κάνει καμία τρέλα.
-Όχι.
-Αυτό να τον σκεφτόσουν πριν απλώσεις χέρι πάνω της.Ξέρεις κανονικά τη έπρεπε να κάνω.Να χτυπήσω την Αλις να δεις τη ωραία που είναι.
Και μόνο που το άκουσα άρχισα να τον πλακώνω.
-Μόνο που εγώ δεν είμαι σαν και σένα.Εγώ δεν θα έκανα κακό στην γυναίκα που αγαπάω.
-Δεν θα της κάνεις κακό γιατί θα φύγουμε.
-Και τι?Ο καλός μπαμπακάς κλείνει την κόρη του μέσα?Και θα παντρευτεί με προξενιό?Όπως εκείνος?Που πίστευε πως έκανε κόρη και δεν ήταν δικιά του?
-Σκάσε.
Η Αλήθεια πονούσε.
-Θα πάμε μαζί τώρα μαζί οι δύο μας να τα αποκαλύψεις όλα.Για την αδελφή σου αν την αγαπάς.
-Την αγαπάω την Μπέλλα.Και δεν θα τη χάσω ούτε εκείνη ούτε την Άλις.
-Θα πάρω την Άλις θα βγάλω την Μπέλλα από τη φυλακή και εσύ θα σαπίσεις μέσα.
-Η Άλις και η Μπέλλα θα σε μισήσουν.
-Εσένα θα μισήσουμε Τζάσπερ Εσένα.

Η Άλις ήρθε από πίσω και μπλέξαμε τα δάχτυλα μας.
Το κοριτσάκι μου έκλαιγε αλλά και πάλι ήταν πανέμορφο.
Μόνο εγώ μπορούσα να καταλάβω ότι έκλεγε.
Φορούσε γιαλιά ηλίου μία μαύρη φούστα και ένα λευκό πουκάμισο.
Δεν ήθελε και πολύ μιαλό να σκεφτείς πως η Άλις αν φορούσε κάτι τέτοιο θα ήταν του θανατά.
Αλλά το ζώον ο Τζάσπερ σιγά μην το καταλάβαινε.
Τις σκέψεις μου τις διέκοψε η κουβέντα της Άλις με το ζώον.
-Γιατί?Τι θα μου έλεγες μετά?Αν αν ήταν μέσα ο μπαμπάς μου τι θα μου έλεγες?Την ημέρα του γάμου μας?Που είχα μαλώσει με όλους γι αυτόν το γάμο.Δηλαδή τώρα η Μπέλλα βρίσκετε στην φυλακή?
Τα είχε ακούσει όλα.
-Μωρό μου να σου
-Τι να μου εξηγήσεις ρε?Στην αστυνομία να εξηγήσεις.Και βρες λεφτά να μας πάρεις καινούριο αυτοκίνητο.
-Άστο έχουμε ασφάλει,της ψιθύρισα
-Δεν πειράζει
-Θα τα αποκαλύψεις όλα τα πάντα.Εσύ το έκανες.
-Ενταξι θα το κάνω αλλά αν με αγαπάς.
-Αν σε αγαπάω πρέπει να πάω να σκοτωθώ μόνο που λυπάμαι το
-Το?οχ παιδιά κάτι γίνεται.
-Το κοινό μου.
Έχε γούστο.
Έβγαλα τα γυαλιά της Άλις και φάνηκαν τα μάτια της.
-Άλις είσαι?
-Ναι μπαμπά
Έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλεγε.
Μόνο που ο Τζάσπερ.
-Τζαζ?
-Έφυγε το κοπρόσκυλο.
Έτρεξα για να τον προλάβω αλλά δεν κατάφερα τίποτα.
Το μόνο που θυμάμαι είναι η Άλις να φωνάζει "Δέντρο".
-Αχ μπαμπά είσαι καλά?
Έπεσε κάτω και άφησε τα τακούνια της από τα χέρια της κάτω.
-Πόσο ηλιθι0ς μπορεί να είμαι έφυγε τώρα.
-Μπαμπά η Μπέλλα πρέπει να βγει.Η εγκυμοσύνη της δεν είναι εύκολη.
-Το ξέρω κοριτσάκι μου τώρα όμως πρέπει να συζητήσουμε λίγο οι δύο μας.
Έπρεπε να συζητήσω με την κόρη μου.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο της έβαλα μπρος και πήγαμε σπίτι μου.
-Ωραία από το βόλβο σου στο φολτσςβανγκερ
-Α δεν με πειράζει άλλωστε μαζί το διαλέξαμε.
Πήγαμε σπίτι μου.
-Αλις πόσο καιρό το
-Πριν μία βδομάδα.Θέλω να το ρίξω.
-Κοριτσάκι μου ακόμα δεν ξέρεις τι λες.Θα ηρεμήσεις και μετά.Εγώ εδώ θα είμαι και θα σε στηρίξω όποια απόφαση και να πάρεις.
-Μπαμπά.
Έπεσε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας.
Μπαμπά τι αχούρι είναι αυτό?
-Ε?Ναι ε συγγνώμη.
-Τι συγγνώμη εδώ είναι λες και τον βομβαρδίσανε .
-Ναι ε δεν είχα τον κουράγιο να καθαρίσω.Ήθελα την Μπέλλα.
-Α τι ρομαντικό.
-Άλις μου ο ξενώνας κάτω είναι πεντακάθαρος μπορείς να πας να κάνεις ένα μπάνιο και να ξεκουραστείς.Θα πάρω τηλεφωνο την Τζέσικα να έρθει να καθαρίσει και θα της αφήσω χρήματα να σου πάρει κάτι να φοράς.
-Μπαμπά?
-Οχ..
-Πάμε τώρα για ψώνια?
Η Μπέλλα μου ήταν στο κελί αλλά δεν μπορούσα να χαλάσω χατίρι σε αυτά τα ματάκια.
-Άντε πάμε.Αλλά για λίγο πρέπει να βγάλουμε την Μπέλλα από τη φυλακή.
-Ναι.Πάμε ΄τωρα.
-Μισό λεπτό.Έλα Τζέσικα τι κάνεις?
-Καλά κ.Έντουαρντ εσείς?
-Χάλια αλλά δεν είναι της παρούσης.Μπορείς να έρθεις να συγυρίσεις?
-Ναι βεβαίως. Πότε?
-Τώρα τα κλειδιά τα έχεις.
-Ναι κ.Εντουαρντ.
Βγήκαμε έξω με την Άλις και πήγαμε στο εμπορικό.
Είχα γεμίσει με σακούλες και σακούλες.
-Έλα Άλις τα πόδια μου δεν αντέχω άλλο.
-Έλα ρε μπαμπά ακόμη μία μία τόσο δα αγορά και πας στην Μπέλλα.
Στην Μπέλλα μου.
Πως θα την έβγαζα από εκεί μέσα.
Είδει είχα στείλει τον δικηγόρο μου αλλά δεν με είχε ενημερώσει ακόμα.
Εγώ έφταιγα δεν έπρεπε να πάρω την αστυνομία.Δεν έπρεπε.
Αλλά σαν πατέρας μου έπαιρνε την κορούλα μου η οποία αυτή τη στιγμή με ξεπουπουλιάζει έχοντας την χρυσή πιστωτική μου.
-Έλα Μπαμπά
-Να πάρουμε κάτι στην Μπέλλα να φάει.
-Ναι πάμε.
Η Άλις με τράβηξε σε ένα μαγαζί και ψώνισε έναν χυμό ανάμικτο και δύο μπαγκέτες με τρία μπουκάλια νερό και τρία τιραμισού.
-Τιραμισού?
-Τα δύο για την Μπέλλα και ένα για μένα με έπιασε λιγούρα.
Μας τα έβαλαν σε μία σακούλα και πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο ενώ η Άλις έτρωγε.
-Μμμ.Θες?
-Όχι αγάπη μου δεν κατεβαίνει τίποτα κάτω.
-Μπαμπα θα έρθω και εγώ.
-Όχι Άλις μου εσύ θα πας σπίτι να ξεκουραστείς.
Της άφησα σπίτι μας και προχώρησα προς την αστυνομία.

Πήγα στον διοικητή.

-Μπορώ να δω την Μπέλλα Μαρί Σουάν παρακαλώ;

Είχα πάρει μαζί μου και τον δικηγόρο.

Θα έβγαζα την Μπέλλα από την φυλακή πάση θυσία. Η κατάσταση μακριά της με αρρώσταινε με έκανε πιο νευρικό , την ήθελα κοντά μου.

Άκουσα τις φωνές της.

-Αφήστε με δεν θέλω να τον δω.

Μου σπάραζε την καρδιά. Η γυναίκα που με είχε αγαπήσει με όλο της το είναι τώρα δεν ήθελε ούτε να με βλέπει.

Εμφανίστηκε μπροστά μου…

-Αφήστε την…Μην την ταράζεται! Είπα.

Απευθύνθηκα στην Μπέλλα.

-Μπέλλα μωρό μου ηρέμισε τα νεύρα σου είναι τσατάλια. Δεν πρέπει να συγχύζεσαι στην κατάσταση σου.

-Τι θες; Παράτα με επιτέλους ήσυχη. Έχω βασανιστεί ήδη αρκετά για να σε ξεχάσω.

-Αγάπη μου δεν θέλω να με ξεχάσεις. Να με συγχωρήσεις θέλω. Είναι το μόνο που χρειάζομαι.

Έφερα δικηγόρο θα σε βγάλω έξω.

Κοιτούσε την κοιλιά της δεν με άκουγε.

-Έντουαρντ…; Είπε τσιριχτά.

-Γεννάω….

Μέχρι να το συνειδητοποιήσω από την χαρά μου πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα.

-Γρήγορα απευθύνθηκα στο δικηγόρο πρέπει να την πάμε ιατρείο των φυλακών! Δεν προλαβαίνουμε.

Την σήκωσα στην αγκαλιά μου…

-Καρδία μου στο υπόσχομαι θα κάνω ότι μπορώ κάνε λίγο υπομονή ξέρω ότι σου είναι δύσκολο ,η εγκυμοσύνη σου δεν ήταν ομαλή και εδώ δεν υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός.

-Έντουαρντ φοβάμαι….

-Είμαι διπλά σου μην φοβάσαι τίποτα! Σκέψου ποσό ευτυχισμένη θα είμαστε μετά! Εγώ εσύ και τα μωρά μας.

Την απόθεσα πάνω στο πρόχειρο ιατρικό κρεβάτι.

Ο πόνος χειροτέρευε δεν άντεχα να την βλέπω να πονάει! Θα έκανα καισαρική γιατί δεν υπήρχε υπέρηχος και έτσι δεν ήξερα αν τα μωρά βρίσκονταν στην σωστή θέση για να κατέβουν και επειδή εμείς είχαμε δίδυμα δεν ήθελα να το ρισκάρω. Να βάλλω την ζωή τους σε κίνδυνο…

-Έντουαρντ σ’αγαπώ ήταν το τελευταίο που άκουσα μετά την νάρκωση.

Ενθουσιάστηκα που μου το είπε μετά από τόσο καιρό.

-Και εγώ σ’αγαπώ μικρή μου…

Αν και γιατρός είχα αγχωθεί πολύ τώρα που ξεγεννούσα την γυναίκα μου , αν πάθαινε τίποτα θα ήμουν υπαίτιος εγώ και δεν θα το συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου.

Το ένα μας μωράκι είχε μπλεχτεί με τον ομφάλιο λώρο θα πάθαινε ασφυξία σύντομα εκτός και αν ήταν ήδη νεκρό…

Σφίχτηκε η κάρδια μου και μόνο που το σκέφτηκα….

-Γρήγορα Έντουαρντ !είπα στον εαυτό μου.

Να το ένα το κρατούσα στα χεριά μου αγοράκι….

Το κοριτσάκι μας κινδύνευε.

Το έδωσα στην μια και μοναδική νοσοκόμα που υπήρχε και ξεκίνησα απελευθερώσω το άλλο. Κοριτσάκι, η κάρδια του μόλις που ακουγόταν το έσωσα τελευταία στιγμή. Χρειαζόμουν επείγοντος θερμοκοιτίδα.

Πηρά τηλέφωνο στο νοσοκομείο που εργαζόμουν να μου στείλουν μια αμέσως.

Δούλευα τώρα πάνω στην Μπελλα φαινόταν τόσο αδύναμη ελπίζω να τα έβγαζε εύκολα περά. Στενοχωριέμαι ενώ είχαμε τόσα μέσα να γεννήσει καλά και τελικά κατέληξε σε μια φυλακή σαν καταζητούμενη.

Για όλα έφταιγα εγώ.

Αφού τα κανόνισα όλα και ήξερα πια ότι τα μωράκια μας είχαν τα απαραίτητα και η Μπελλα ήταν καλυτέρα. Τα αποχαιρέτησα….

Έπρεπε να βρω τον εαυτό μου και μετά να γυρίσω στην οικογένεια μου! Της άφησα διπλά από το μαξιλάρι ένα γράμμα….

Να προσέχεις τα μωρά μας και τον εαυτό σου! Θα γυρίσω σύντομα μην μου θυμώνεις… Είχες δίκιο θέλω να γίνω ο Εντουαρντ που ήμουν… Σ’ αγαπώ να το θυμάσαι πάντα!!!Μην το ξεχνάς….

Άνοιξα την πόρτα ,κοίταξa πίσω μου μια τελευταία φορά και έφυγα …

-Μμμ
Ξύπνησα αισθάνόντας πόνο σε όλο μου το κορμί.
Τα ράμματα με τραβούσαν αφόρητα.
-Έντουαρντ,είπα ξεψυχισμένα.
Μόνο εκείνον χρειαζόμουν τώρα.
Εκείνον μόνο εκείνον.
-Έντουαρντ φώναξα ποιό δυνατά αλλά το μόνο που ακούστηκε ήταν ο φύλακας.
-Ησυχία κρατούμενη.
Άναψα το φωτάκι.
Βρήκα το σημείωμα του.
Δάκρυα κυλούσαν στα μάτια μου.
"Και εγώ σ αγαπώ μωρό μου"
Πήρα στην αγκαλιά τα μωρά μας.
Του έμοιαζαν και τα δύο τόσο πολύ.
:ποκοιμήθηκα κλαίγοντας.
-κα.Σουάν είστε ελεύθερη
-Ορίστε?
-Περάστε παρακαλώ
Μια πανάκριβη λιμουζίνα με πήγε σπίτι.
Ο Τσάρλι με πήρε στην αγκαλιά του.
-Μπαμπά
-Μην στεναχωριέσαι πέρασαν όλα.Πήγαινε να ξαπλώσεις.
Άλις
Ένας μήνας.
Ο Έντουαρντ να πεθαίνει για την Μπέλλα η Μπέλλα να πεθαίνει για τον Έντουαρντ και εγώ να φουσκώνω.
Πήγαινα πολλές φορές να δω τα αδέλφια μου.
Ήταν πολύ γλυκά.
Και έμοιαζαν τρομερά στο μπαμπά.
Σήμερα τους είχα κλείσει ραντεβού.
-Έλα Μπέλλα θα αργήσουμε.
Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και δρόμο.
Ήμασταν στην κλινική.
-Πως αισθάνεσαι?
-Χάλια.Φοβάμαι.
-Ηρέμησε.Δεν είναι τίποτα.
Η νοσοκόμα μας πρόσφερε γλυκάκια και μας ρώτησε για πια από τις δύο ερχόμαστε.
-Μάλιστα άρα έρχεστε για την κοπέλα.
-Ναι είναι λοχεία με καισαρική και πονάει πολύ ακόμα.
-Πόσες μέρες?
-Περίπου 35
-Πάω να ενημερώσω το γιατρό.Περάστε
-Έλα Άλις
-Ε η κοπέλα καλύτερα να μείνει εδώ.
Η Μπέλλα άνοιξε την πόρτα..

Μπέλλα

Κοίταξα δειλά μέσα στο γραφείο ένας άντρας είχε γυρισμένη την πλάτη του έμοιαζε πολύ με τον Έντουαρντ.

Η μάλλον ήταν ο Έντουαρντ , γύρισε για να δει ποιος είχε μπει. Αμέσως έκανα μεταβολή και βγήκα έξω. Άρχισα να τρέχω…

-Μπέλλα περίμενε…

Πήρα βαθιές ανάσες καθώς είχα κουραστεί από το τρέξιμο.

-Έντουαρντ το ήξερες...φώναξα.

-Στημένο ήταν!!

-Μπέλλα στο ορκίζομαι λογικά η Αλίς το κανόνισε.

Στάθηκα να το σκεφτώ μια στιγμή κατεβαίνοντας της σκάλες. Κάτι που με έκανε να ξεχάσω ότι με ακλουθούσε ο Έντουαρντ. Με προφτασε.

-Περίμενε αγάπη μου μην βιάζεσαι.

-Θέλω να συζητήσουμε. Έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε είναι μεγάλη ευκαιρία.

-Έτσι θα έρθεις; Με την ρόμπα του γιατρού;

-Μπέλλα αν σε ενοχλεί τόσο θα την βγάλω.

Πέταξε την ρόμπα στον κάδο έξω από την καφετερία που πήγαμε για να συζητήσουμε.

-Ευχαριστημένη τώρα; Είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

-Έντουαρντ δεν ήταν ανάγκη να το κάνεις αυτό απλά ρώτησα.

-Λοιπόν έλα να μπούμε στο ψητό. Είπε και με κοιτούσε περίεργα.

-Είσαι πολύ όμορφη!

-Έντουαρντ ξεφεύγουμε από το ψητό πέσε μου τι θες.

-Ναι έχεις δίκιο!

-Λοιπόν , εδώ και αρκετό καιρό είμαι έτοιμος να έρθω να σε βρω! Έχω ηρεμίσει , ξέρω τι θέλω από την ζωή μου ,πάντα ήξερα , απλά στο δρόμο κάπου χάθηκα! Έγιναν πολλά μαζεμένα.

-Το ξέρω δεν είναι δικαιολογία αυτό! Εσύ μου στάθηκες περισσότερο από τον καθένα και εγώ σε απογοήτευσα! Ακόμη και όταν γέννησες δεν είχα την δύναμη να σε αντικρίσω.

-Μην τα σκέφτεσαι πια αυτά μωρό μου πάει πέρασαν.

-Μπέλλα ποτέ δεν θα συγχώρεσε τον εαυτό μου που σε πλήγωσα έτσι! Δεν το άξιζες!

-Μου έχεις προσφέρει τόσα καλά! Με έσωσες από ένα αποτυχημένο γάμο , μου χάρισες παιδιά. Μου έμαθες πως ειναι να αγαπάς...

-Συγνώμη για όλα σε χρειάζομαι δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου!

-Αυτά δεν είναι μόνο λόγια είναι η αλήθεια Μπέλλα…

-Ζωή μου…

Με έκανε να δακρύσω ,αυτός ο άντρας άγγιζε σε βάθος τις αισθηματικές μου χορδές.

-Συγγνώμη… είπα μέσα σε αναφιλητά!

-Ήμουν και εγώ πολύ σκληρή μαζί σου.

-Έπρεπε να έχω μεγαλύτερη υπομονή.

Έπιασε το πρόσωπο μου με τα χεριά του και το χάιδεψε απαλά.

Έφερε τα χείλια του κοντά στα δικά μου και μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί! Η ανάσα μου είχε κοπεί…

Μετά από τόσο καιρό όλα γίνονταν όπως πριν! Είχα ξεχάσει την επίδραση του φίλιου του επάνω μου… Ανατρίχιασα ολόκληρη! Το κορμί μου πήρε φωτιά… Τον σταμάτησα και με κοίταξε δυσαρεστημένος.

-Απλά έχει πολυκοσμία εδώ και δεν μπορώ να κρατηθώ για πολύ ακόμα!

-Πως σου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να ,μην σε θέλω;

-Δεν μου πέρασε! Είπε και με κοίταξε πονηρά.

-Έντουαρντ λες ψέματα το είδα στο βλέμμα σου.

-Εντάξει πάω πάσο μου πέρασε. Κάνεις δεν μπορεί να τα βάλει μαζί σου!

Το στραβό του χαμόγελο με γέμιζε ελπίδες και αισιοδοξία για το μέλλον!

Με έβαλλε από τις σκέψεις μου.

-Πάμε να δούμε τα μωρά μας; Μου έχουν λείψει τόσο πολύ.

-Πάμε είπα…

Με έπιασε από το χέρι και βγήκαμε από την καφετέρια. Μια καινούρια μέρα ξεκινούσε…

Έντουαρντ

Φτάσαμε σπίτι μας… Μπήκαμε μέσα είχαν αλλάξει αρκετά πράγματα! Κοίταξα την Μπέλλα.

-Ε δεν ήθελα να σε θυμίζουν όλα γι’αυτό τα άλλαξα. Είπε και κοκκίνισε!

-Καταλαβαίνω μωράκι μου.

Βρισκόμουν πίσω από την εξώπορτα του υπνοδωματίου των μωρών μας.

Έπιασα το χερούλι και την άνοιξα. Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα. Η διακόσμηση ήταν υπέροχη. Σε απόχρωση του ροζ και του μπλε στους τοίχους. Από το ταβάνι κρενόντουσαν διάφορα μπιχλιμπίδια που έκανα ένα νανουριστικό θόρυβο.

-Εσύ το διακόσμησες; Κοίταξα ερωτηματικά την Μπέλλα.

-Όχι εντελώς με βοήθησε αρκετά και η Άλις.

-Είναι απίστευτο αυτό το κορίτσι έχει τόσο γούστο.

-Μακάρι να είχα συνεισφέρει και εγώ σε αυτό το δωμάτιο.

-Έντουαρντ άστα τώρα αυτά έλα να δεις τα μωράκια μας.

Πλησίασα μου ήταν δύσκολο να κοιτάξω φοβούμουνα ότι θα είχαν μεγαλώσει αρκετά μέσα σε ένα μηνά και εγώ το είχα χάσει αυτό!

Κοίταξα την πρώτη κούνια που το κοριτσάκι μας με ένα λιλά φορμάκι ίδιο εγώ. Με ξανθοκάστανα μαλλάκια που έκαναν μπουκλίτσες. Τα ματάκια του ήταν πρασινοκαστανά δεν μπορούσα να προσδιορίσω το χρώμα γιατί αργεί στα μωρά να σταθεροποιηθεί .

Έσκυψα το έβγαλα από την κούνια του και το κράτησα στην αγκαλιά μου…

-Μπέλλα μου μοιάζει !διαπίστωσα φωναχτά.

-Φυσικά και σου μοιάζει χαζούλη αφού εσύ είσαι ο μπαμπάς της!

-Αν και εγώ πιστεύω ότι το αγοράκι μας είναι ίδιο εσύ! Ένας δεύτερος Έντουαρντ.

Κοίταξα το αγοράκι μας.

-Δίκιο έχεις είναι ίδιο εγώ. Είπα και το κοίταξα με περηφάνια.

Η Μπέλλα με βοήθησε και τα έβαλα και τα δυο στην αγκαλιά μου το ένα από το ένα μπράτσο και το άλλο από την άλλη μεριά.

Ήταν τόσο μικρά και ζεστά μύριζαν πανέμορφα. Αποκοιμήθηκαν στα χεριά μου και τα ακούμπησα στις κούνιες τους.

-Σε λατρέψανε Έντουαρντ πρώτη φορά κοιμούνται τόσο εύκολα! Είπε η Μπέλλα.

-Τους είχα λείψει.

-Και έμενα μου έχεις λείψει. Είπε!

Αμέσως έβαλε τα χεριά της γύρο από την μέση μου και με αγκάλιασε. Την σήκωσε ψηλά και άρχισα να την φιλά αχόρταγα. Την πήγα στην κρεβατοκάμαρα μας. Θα της έδειχνα ποσό την είχα ανάγκη… Κάναμε βαθύ και ουσιαστικό έρωτα! Ήμασταν ξαπλωμένοι την στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνο
.
-Μην το σηκώνεις. Είπα…

-Φως μου μπορεί να είναι τίποτα σημαντικό.

Το σήκωσε…

-Τζάσπερ τι είναι;

-Μπέλλα η Άλις γεννάει…

-Δεν γίνεται αυτό… Είπε ανησυχητικά.

-Είναι μόνο στον έβδομο μηνά….

Έντουαρντ!

-Κλείσε ερχόμαστε!

-Έντουαρντ κάνε γρήγορα η Άλις γεννάει. Είπε.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι δεν γίνεται Άλις να γεννήσει ακόμα σκέφτηκα! Τα εφταμηνίτικα ζουν σπάνια φυσικά αλλά υπήρχαν ελπίδες!

Σίγουρα κάτι έκανε πάλι για να τις σπάσουν τα νερά αφού η εγκυμοσύνη της ήταν τόσο ομαλή! Την παρακολουθούσα εγώ ο ίδιος. Τις σκέψεις μου διέκοψε η Μπέλλα.

-Αγάπη μου πήγαινε. Θα φροντίσω να πάρω τηλέφωνο την Ρόζαλι. Γιατί ο Τζάσπερ είναι πολύ αναστατωμένος και δεν νομίζω να το έκανε.

-Πάρε και τον Έμετ. Είπα!

-Πατέρας της είναι! Πρέπει να ξέρει.

Πληκτρολόγησε τα νούμερα του τηλέφωνου της Ρόζαλι.

-Ρόουζ;

-Ναι; Με ποιον μιλάω στο τηλέφωνο παρακαλώ;

-Η Μπέλλα είμαι. Μην αναστατωθείς…

-Τι θέλεις Μπέλλα! Είπε ξινισμένα.

-Η Άλις γεννάει νωρίτερα πήγαινε στο νοσοκομείο.

Της το έκλεισε πριν η Μπέλλα προλάβει να πει τίποτα άλλο.

Πήρε τον Έμετ.

Δεν άκουσα την συζήτηση καθώς κατέβαινα τα σκαλιά. Η Μπέλλα θα ερχόταν αργότερα έπρεπε να βρει τον Τσάρλι ή την Έσμι για να κρατήσουν τα μωρά μας.

Έφτασα στο νοσοκομείο κυριολεκτικά πετώντας. Πιστεύω να μην ζούσα τον ίδιο εφιάλτη όπως με την Μπέλλα.

Τουλάχιστον εδώ υπήρχαν πιο εξειδικευμένα μέσα.

Ο Τζάσπερ καθόταν με αγωνία έξω από το χειρουργείο. Σηκώθηκε όρθιος όταν με είδε.

-Έντουαρντ εγώ… Πρόφερε.

-Μετά η συζητήσεις Τζάσπερ τον διέκοψα.

-Δεν έχουμε χρόνο.

Μπήκα στο χειρουργείο αυτά είχε η δουλεία του γιατρού ότι η ζωή του μωρού αλλά και της κόρης μου ,γιατί έτσι θεωρούσα την Άλις, εξαρτιόντουσαν από έμενα.

-Μπαμπά… Φώναξε μόλις με είδε.

-Ηρέμισε Άλις θα γεννήσεις φυσιολογικά δεν υπάρχει πρόβλημα για το μωρό ανησυχώ.

Μετά από δυο ώρες είχε φέρει στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Το πλύναμε να καθαρίσει από τα αίματα και αμέσως το βάλαμε σε θερμοκοιτίδα.

Η Άλις εξουθενωμένη έριξε πίσω το κεφάλι της και έκλεισε τα μάτια της. Απευθύνθηκα σε μια νοσοκόμα.

- Να την φροντίσετε όσο καλυτέρα μπορείτε και να την μεταφέρεται σε ένα δωμάτιο.

-Μάλιστα κ. Έντουαρντ.

Βγήκα έξω. Ο Τζάσπερ ήρθε τρέχοντας δίπλα μου.

-Το μωρό; Είπε.

-Είναι σε θερμοκοιτίδα αν περάσουν 24 ώρες και τα καταφέρει τότε θα ζήσει.

Η Ρόουζ με τον Έμετ κάθονταν σε μια γωνία και κρεμόντουσαν από τα χείλια μου και την κάθε λέξη που πρόφερα.

-Μπορούμε να δούμε την Άλις; Είπε η Ρόουζ.

-Σε λίγο.

-Πρώτα θα μου εξηγήσει κάποιος γιατί γέννησε νωρίτερα. Την τάραξε κανείς;

Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια!!! Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι 382268

Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι 382268

Ήξερα καλά ποιός την τάραξε.
Ο Τζάσπερ που έκανε επανεμφάνιση.
Έβλεπα την Μπέλλα να κάθεται ποιό μακριά από όλους σε μία καρέκλα.
Ήταν τόσο φοβισμένη.
-Τζάσπερ!φώναξα δυνατά.Για έλα λίγο εδώ.
-Έντουαρντ κοίτα καταλαβαίνω αλλά με ανησυχεί
-Περίμενε.
Δεν άντεχα να βλέπω την Μπέλλα έτσι.
-Μωράκι μου τι έχεις?
Έπεσε στην αγκαλιά μου.
-Τι έγινε γλυκιά μου?ρώτησα ξανά.
-Πάμε κάπου οι δύο μας μου είπε σιγά ενώ της σκούπιζα τα δάκρυα.
Μπήκαμε μέσα στο ιατρείο μου.
Κάθισε στην μαύρη καρεκλα που είχα απέναντι από το γραφείο μου και εγώ γονάτισα.
Με είχε φάει η αγωνία.
-Έντουαρντ σεν έχω τίποτα είμαι καλά
-Μπέλλα μου κλαις πες μου σε παρακαλώ
-Να θυμήθηκα έμας.Πως γεννήσαμε.
-Ησύχασε μωρό μου.Πονάς?
-Όχι καθόλου να μίλησα με τον Τζάσπερ.
-Τι σου είπε?
-Χρωστάει Έντουαρντ χρωστάει πολλά.
-Που?
-Έμπλεξε στα χαρτιά τόσους μήνες.
-Έλα κοριτσάκι μου θα τον βοηθήσουμε να ξελασπώσει.Άλλωστε την Άλις την αγαπάει.
-Μμμ.Το ξέρεις αυτό?
-Ναι αλλά δεν ξέρω αν θα τον συγχωρήσει.
-Ξέρεις πήγε και τη βρήκε.
----------------------------------
-Τζάσπερ?Τι θες?
-Σε ακουλούθησα άκουσε με πρέπει να με ακούσεις.Σ αγαπώ σ αγαπώ πάρα πολύ αλλά δεν μπορούσα να βλέπω την αδελφή μου να μαραζώνει για αυτόν τον κοπρίτη
-Κοπρίτης?Κοπρίτης ο μπαμπάς μου?Αααα
-Τι?
-Γεννάω.
----------------------------------------------------
-Μάλιστα
Έκανα βόλτες πάνω κάτω.
-Είμαι εγώ κοπρίτης?
-Σύγγνωμη από όλα αυτά που σου πα εσένα αυτό σου έκανε εντύπωση?
Χασκογελάσαμε και οι δύο.
Κάθισε στα γόνατα μου και με φίλησε ενώ έβαλα την δερμάτινη καρέκλα μου να πέσει προς τα πίσω.
-Όχι δεν είσαι
-Θα με περιμένεις εδώ?
-Ναι
-Τζάσπερ?
-Είναι καλά?
-Σκέφτεται πως γέννησε εκείνη
-Λυπάμαι
-Τελος πάντων αν και πολύ θα ήθελα να ψοφήσεις στη φυλακή για χάρη της κόρης μου και της γυναίκας μου θα αποσύρω τη μήνυσή
-Ευχαριστώ
Φαινόταν μετανιωμένος αλλά και πάλι
-Πόσα?
-Ορίστε?
-Ξέρω πόσα?
-200
-Χιλιάρικα?
Ρώτησε η Μπέλλα που εμφανίστηκε σοκαρισμένη.
Την πήρα στην αγκαλιά μου.
-Ντάξι θα τα βρούμε.
-Που?
-Έχουμε Μπέλλα μου
-Δεν θέλω να στερηθεί η οικογένεια σου
-Είσαι και εσύ δυστυχώς μέλος της οικογένειας μου.
Η Μπέλλα μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
-Πάμε να δουμε την Άλις.
-Μπαμπά?Μπέλλα?Εσύ εξαφανίσου
-Άλις σε παρακαλώ
-Παράταμε ξέρεις τι τράβηξα εγώ για σένα? ώρες ήμουν μέσα στο χειρουργείο και παιδευόμουν
-Και εγώ.Είδα και έπαθα να την ξεγεννήσω
-Μπαμπά πεινάω
-Θα σου φέρουν να φας
-Θέλω να φύγουμε
-Άλις η Μπέλλα παρενέβη
-Α μην μου φαίρεστε λες και είμαι μωρό από εδώ ο μπαμπάς μου και από εδώ η νταντά μου
-Ξέρεις κάποτε έτσι ήμασταν
-Κάποτε
-Ναι τώρα είμαστε οικογένεια.
-Πως είσαι?Πονάς?
-Πεινάω
-Θες να δεις τον μπέμπη?
-Ναι ναι ναι
-Έλα σήκω
Την ποιάσαμε "αγκαζέ" από την μία πλευρά εγώ και από την άλλη ο Τζάσπερ.
Η Μπέλλα μας ακολουθούσε μαζί με τη Ρόζαλι
-Άχου τι γλυκό.Ίδια εγώ είμαι.
-Εγώ νομίζω πως δυστυχώς μοιάζει στον Τζάσπερ
-Όχι.Κοίτα μάτια στόμα μύτη όλα
-Του Τζάσπερ.
-Είναι άδικο
-Είδες τι ωραία που είναι να μοιάζουν μόνο στον μπαμπά.
-Ξέρω.Εσύ έχεις δύο μινιόν Έντουαρντ.
-Και είμαι πολύ ευτυχισμένη.
-Και εγώ νομίζω πως είμαι
Ο Τζάσπερ άνοιξε σιγά σιγά την αγκαλιά του.

Οι μέρες κυλούσαν χαρούμενα.
Τα μωρά μεγαλώνανε και μοιάζανε περισσότερο στον Έντουαρντ και τον Τζάσπερ.
-Όχι όχι να πάμε Καραϊβική
-Εγώ λέω Μπαχάμες
-Εγώ λέω να μείνουμε σπίτι
-Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι έχουμε μωρά?
-Θα τα κρατήσει η Έσμι ο Κάρλαιλ και ο Τσάρλι
-Ανέκδοτο.
-Γιαγιά?
-Άλις συγγνώμη αλλά εμείς μπορούμε μέχρι 30 Ιουλίου μέτα θα πα πάμε διακοπές.
-Που καλέ στις ιαματικές πηγές?
-Έντουαρντ σοβαρέψου.
-Ουφ καλά θα πάμε που θα πάμε?
-Μμμμ
-Εγώ λέω να μείνουμε εδώ
-Μαΐάμι?
-Όχι
-Καλά καλά προς το παρών πάρτε αυτό
Ένα ένα
-Ποιος μας καλεί?
-Έσμι Κάρλαιλ?
-Κουμπάρος Τσάρλι Σουάν?
-Μάνα τι είναι αυτά τα ρεζιλίκια?

4 Αυγούστου
-Έντουαρντ που είσαι μωρό μου ετοιμάσου?
Άνοιξα την πόρτα και τον είδα με το μπουρνούζι στο κρεβάτι.
-Μωράκι μου σήκω.
-Όχι εγώ αυτά τα ρεζιλίκια δεν τα θέλω.
-Έντουαρντ.
-Μπέλλα δεν έρχομαι.
-Έντουαρντ δεν θα με αφήσεις μόνη μου.
-Μωρό μου συγγνώμη αλλά
πήγα και κάθισα δίπλα του.
Άρχισα να τον φιλάω
-Μετά αφού πάμε στο γάμο του ψιθύρισα
-Θα με βοηθήσεις να ντυθώ?
-Να σε βοηθήσω
Ενώ του έβαζα τη γραβάτα
-Θα πνιγώ
-Έλα Εντουαρντ μην κάνεις σα μωρό
-Κοίτα χάλια.Μα λευκό κουστούμι?
-Σου πάει πάρα πολύ έλα πάμε
-Μμμ
-Θα βάλεις μπρος?
-Καλά.
Του έβαλα στην αγκαλιά τα μωρά του και πήγα να καθίσω στη θέση του οδηγού.
-Δεν θέλω τέτοια μούτρα.
-Καλά
Φτάσαμε στην εκκλησία όλα ήταν τόσο ωραία και όμορφα.
Ο Έντουαρντ είχε ξινισμένα μούτρα.
Καθίσαμε στην ουρά για να χαιρετίσουμε και να μας χαιρετίσουν.
-Καλέσαμε και κόσμο να δουν όλοι τα ρεζιλίκια μας
-Η Άλις τα κανόνισε
-Να σου πω ποιος διάλεξε ις μπομπονιέρες?
-Η Άλις είπε ο Τζάσπερ εκείνη την ημέρα μου βγήκαν τα πόδια
-Και ποια δεν σου βγήκαν?είπα γελώντας
-Όταν θα σας τα βγάλω εγώ να δείτε τι ωραία που είναι
-Βίον ανθόσπαρτων είπε ένας καλεσμένος
-Να σου αυτός είναι κουφός ή γκαβός δεν βλέπει?Θα ξεράσω.
-Έντουαρντ
-Να τους χαίρεστε
-Έμετ?Εσύ δεν έχεις πεθάνει?ρώτησε ο Τζάσπερ
-Όχι απλά εκείνο το τροχαίο είχε πολλοί μεγάλες μεταπτώσεις για μένα αλλά τώρα είμαι εντάξι.Είχα ζητήσει να πουν ότι πέθανα γιατί δεν ήθελα να δουν την κατάντια μου.
-Ποι κατάντια?
-Είμαι σε καροτσάκι.
-Ε και?είπε η Ρόζαλι σούρνωντας το καροτσάκι
Καθόμασταν σε ένα παγκάκι πιο κει.
-Θα ρίξει και την ανθοδέσμη.Που είσαι πατέρα να δεις ρεζιλίκια.
-Έλα Μπέλλα πάμε είπε η Άλις και με τράβηξε.
Πήγα πίσω πίσω και ήρθε σε μένα.
Ο Έντουαρντ για πρώτη φορά χαμογέλασε στο γάμο και με φίλησε παθιασμένα μπροστά σε όλους φορώντας το δαχτυλίδι -που κάποτε είχα βγάλει- στο χερι μου...

Μπέλλα

Όλα πήγαιναν τέλεια… Ήμουν τόσο ευτυχισμένη! Αυτό το πάθος που είχε αναπτυχτεί μετά από πολύ καιρό ανάμεσα σε έμενα και τον Έντουαρντ μου έκαιγε τα σώθηκα. Κρατιόμουν με απίστευτη δυσκολία για να μην του ορμήσω.

-Σ’αγαπώ. Μου ψιθύρισε…

-Και εγώ! Είπα και χάθηκα στο πράσινο τον ματιών του.

Έπρεπε να επανέλθω σύντομα για να χαιρετήσουμε τους καλεσμένους. Καθόμουν πολύ ώρα όρθια είχα κουραστεί από το τάξιμο όλης της ημέρας και το άγχος που είχα για να πάνε όλα καλά. Και να αποδεχτεί ο Έντουαρντ το γάμο πιο εύκολα. Μέχρι την στιγμή που ένιωσα μια δυσφορία…
-Αχ!

Ήταν το τελευταίο που πρέπει να ακούστηκε από το στόμα μου.

Έντουαρντ

Άκουσα φωνές πανικού… Κοίταξα δίπλα μου η Μπέλλα ήταν πεσμένη κάτω. Η συζήτηση με ένα παλιό γνωστό με είχε απορροφήσει τόσο που δεν κατάλαβα ότι δεν ένιωθε καλά. Την σήκωσα στην αγκαλιά μου.

-Γρήγορα νερό. Φώναξα!

Της έβρεξα το πρόσωπο. Άρχισε να συνέρχεται.

-Μπέλλα με ακούς;

-Έντουαρντ. Ψέλλισε με όση δύναμη είχε.

-Μωρό μου είσαι καλά;

-Τώρα ναι. Είπε και σηκώθηκε με αργό ρυθμό.

-Είσαι σίγουρη;

-Έντουαρντ μην το κάνεις θέμα!

-Απλά έχει τόσο κόσμο η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική έτσι δεν άντεξα άλλο.

-Θα πάω για λίγο στην τουαλέτα να περιποιηθώ το μακιγιάζ μου και να ελέγξω το φόρεμα μου θα έγινε χάλια που έπεσα κάτω.

Δεν ήμουν έτοιμος να την αφήσω μονή

-Θα έρθω μαζί σου. Είπα αποφασίστηκα

-Έντουαρντ γίνεσαι παράλογος , δεν έχω τίποτα.

-Άσε που δεν θα σε αφήσουν να μπεις στις γυναικείες τουαλέτες.

-Δεν είναι πρόβλημα αυτό αγάπη μου. Θα σε περιμένω έξω!

Φτάσαμε έξω από τις τουαλέτες η Μπέλλα μπήκε μέσα… Εγώ την περίμενα με υπομονή όταν άκουσα ένα θόρυβο σαν να πέφτει κάποιος. Προερχόταν από τις τουαλέτες … Χωρίς δισταγμό μπήκα μεσα.

Μπέλλα

Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Ήμουν χλωμή σαν φάντασμα. Αισθανόμουν άσχημα που είχα αναστατώσει τους πάντες και χάλασα το γάμο. Τι μου συνέβαινε; Τα χεριά μου άρχισαν πάλι να τρέμουν και οι παλάμες μου ίδρωσαν. Όλα γύρο μου έγινα μαύρα.

Έντουαρντ

Είδα την Μπελλα πεσμένη στο πάτωμα. Ακίνητη σαν νεκρή.

Φοβούμουνα μόνο και στην σκέψη. Πρέπει κατά το πέσιμο να έπεσε πάνω στον νιπτήρα. Είχε ένα καρούμπαλο στο κεφάλι.

Αν παθαίνε τίποτα δεν θα το συγχωρούσα στον εαυτό μου ήμουν απρόσεκτος.

Κατά την έξοδο μου από τις τουαλέτες συνάντησα την Άλις.

-Λιποθύμησε πάλι;

-Ναι . Αυτή την φορά θα την πάω στην κλινική να δω τι έχει.

-Θα έρθω μαζί σου.

-Άλις όχι. Θα μείνεις εδώ να ειδοποιήσεις τους άλλους θα πάω μονός μου και θα τηλεφωνήσω όταν θα έχω νεοτέρα δε είναι σωστό να φύγουμε όλοι και να χαλάσουμε τον γάμο.

-Μπαμπά;

-Μην πεις τίποτα απλά κάνε ότι σου είπα.

-Να προσέχεις είπε.

-Θα προσεύχομαι για την Μπελλα.

-Σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Είπα με ευγνωμοσύνη στο κοριτσάκι μου αγαπούσε τόσο πολύ την τωρινή μου γυναίκα.

Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και ξεκίνησα για την κλινική.

Eφτάσα όσο πιο σύντομα γινόταν! Η Μπέλλα δεν είχε συνέλθει ακόμα… Της έδωσα να μυρίσει οινόπνευμα. Άρχισε να κουνιέται!

-Που βρίσκομαι; Είπε.

-Ηρέμισε αγάπη μου.

-Είσαι μαζί μου δεν κινδυνεύεις πια…

-Ποίος είσαι εσύ;

-Μπέλλα δεν με θυμάσαι;

Με κοίταξε για αρκετά λεπτά μέχρι που κούνησε το κεφάλι της

. Νόμιζα πως αυτό σήμαινε όχι. Δεν με θυμόταν έπαθε αμνησία από το τραύμα;

-Εντουαρντ. Είπε τελικά.

-Αγάπη μου θυμάσαι;

-Ναι! είπε σαν να μην καταλαβαίνε την ερώτηση.

Άρα το νεύμα που έκανε πριν σήμαινε ότι με θυμάται. Τι χαζός που ήμουν.

Της πηρά αίμα όση ώρα δούλευα. Περιποιήθηκα το τραύμα στο κεφάλι και έβγαλα μερικές πλάκες να δω αν είναι εντελώς καλά.

Οι εξετάσεις βγήκαν! Κοίταξα το χαρτί σαν ζαβλακωμένος…

-Μωρό μου τι έγινε; τι έχω;

-Γιατί δεν μιλάς;

-Μπέλλα….

-Ναι;

-Ε πώς να στο πω!

-Με απλά λόγια σε παρακαλώ μην με λυπηθείς καθόλου!

-Είσαι έγκυος κάρδια μου!

Έκλεισε πάλι τα μάτια της και έπεσε πίσω στην καρέκλα! Δεν το πιστεύω πάλι λιποθύμησε;

-Μπέλλα συγγνώμη.

-Σύνερθε σε παρακαλώ το είπα απότομα γαμώτο!

-Έντουαρντ τελικά είμαι πολύ καλή ηθοποιός!

Μην μου το ξανακάνεις ποτέ αυτό το άκουσες Μπέλλα;

-Καλά. Είπε σοβαρά.

-Είμαι πολύ ευτυχισμένη Έντουαρντ γιατί καθυστερούσες να το πεις;

-Νόμιζα ότι έχω τίποτα χειρότερο.

-Απλά άγγελε μου νόμιζα ότι σου είχε μείνει ψυχολογικό από την προηγούμενη εγκυμοσύνη σου και δεν θα ήθελες πάλι να περάσεις τα ιδία.

-Έντουαρντ τώρα είμαστε μαζί δεν είναι όπως πριν. Και δεν θα γεννήσω σε καμία φυλακή.

-Δίκιο έχεις… Το παράκανα!

Θα πάρω την Άλις να την ειδοποιήσω. Της το υποσχέθηκα!

Το σήκωσε ο Τζάσπερ.

-Τζαζ …είπα!

-Η Μπελλα είναι καλά. Πες το σε όλους.

-Τι είχε;

-Οι εξηγήσεις από κοντά… Είπα!

Φτάσαμε σπίτι μας τα μωρά μας ήταν στην κούνια τους. Η Άλις μάλλον τα είχε επιστέψει… Ευτυχώς που είχε τα κλειδιά του σπιτιού.

Με την Μπέλλα κάναμε όνειρα για το μέλλον για το καινούριο μέλος της οικογενείας. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού!

Ποιος να είναι τέτοια ώρα; Το σήκωσε η αγάπη μου…

-Παρακαλώ…; Είπε με ένα τόνο ευγενίας.

Την συνεχεία δεν την παρακολούθησα ήταν αδύνατο να ακούσω ποιος ήταν. Η Μπέλλα το έκλεισε απότομα το μόνο που είπε τελευταία φορά είναι.

-Λάθος κάνετε.

-Μωρό μου ποιος ήταν;

-Κάνεις Έντουαρντ κοιμήσου.

-Αν δεν ήταν κάνεις τότε γιατί άλλαξε η συμπεριφορά σου;

-Δεν έχω τίποτα είμαι κουρασμένη καληνύχτα.

Νόμιζε ότι θα με ξεγελούσε αύριο θα μου εξηγούσε!

Μπέλλα τηλεφώνημα!

-Παρακαλώ;

-Σε περνώ για να σε προειδοποιήσω ο άντρας σου σε απατάει. Αστόν ήσυχο αγαπαει άλλη γυναίκα αλλά δεν ξέρει πώς να στο πει.

-Λάθος κάνετε. Είπα και το έκλεισα.

Αυτό το τηλεφώνημα με τάραξε.

Χάλασε την όμορφη στιγμή που είχα με τον άντρα μου. Μάλλον κάποιο λάθος θα είχε γίνει αυτή η γυναίκα ήθελε να πάρει άλλου και θα μπερδεύτηκαν οι γραμμές θα μάθαινα σύντομα….

Εγώ πάντως είχα εμπιστοσύνη στον Έντουαρντ!

https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1067-15.htm !

Εδω μπορειται να βαζετε τα σχολια σας!!!αρνητικα και θετικα!
ευχαριστουμε.... huggie

Έντουαρντ
Το πρωί η Μπέλλα δεν ήθελε να ξυπνήσει.
Άρχισα να της δίνω φιλάκια.
-Αγάπη μου πρέπει να πάω στη δουλεία.
-Μμμ καλά καλημέρα
-Ούτε ένα φιλί?
-Άσε τις γκρίνιες Έντουαρντ νυστάζω.
-Καλά μωρό μου συγγνώμη.
Έφυγα από το σπίτι.
Στο νοσοκομείο:
-Καφέ καλημέρα
-Καλημέρα
Ντριν
-Παρακλώ
-κα.Τιάνα η νέα γυναικολόγος θέλει να σας γνωίσει
-Να περάσει
-Καλησπέρα
-Καλησπέρα σας κα.Τιάνα
-Τόσο μεγάλη είμαι?
-Όχι απλά
-Αστο είμαι η Τιάνα και εσύ ο Έντουαρντ
-Όπως επιθυμείς
-Αύτη είναι η αδελφή σου?
-Όχι η γυναίκα μου.
-Πες μου πως αυτά εδώ είναι τα παιδιά σου?
-Ναι
-Και η νταντά
-'Οχι και αυτή κόρη μου είναι.
-Αχ
Έβαλε τα κλάματα.
-Εγώ δεν θα πορέσω να κάνω ποτέ παιδιά.
Μπέλλα
Δεν ξέρω τι τηλεφώνημα ήταν αυτό αλλά και πάλι.
Είχα κάτι ενοχλήσεις απο το πρωί και αποφάσισα να πάω να δω τον Έντουαρντ.
Έτσι κι αλλός το πρωί δεν του φέρθηκα καλά.
Ήθελα να επανορθώσω.
Έβαλα ένα φόρεμα που έκανε σφιγκοφολιά σε μπεζ απόχρωση και κάτι ίδια πέδιλα.
Χρησιμοποίησα τον αφρό που μου είχε φέρει η Άλις στις μπούκλες μου και τόνισα τα χείλη μου με ένα λιπ μπαλμ.Η καφέ μάσκαρα ταιριάζει γάντι και το άδιο που είχα βάλει στο σώμα μου μοσχοβολούσε.
Το διάλειμμα του Έντουαρντ Κάλλεν θα ήταν πολύ διαφορετικό σήμερα.
Πήγα και του πήρα το αγαπημένο του κρουασάν από ένα φούρνο και έτρεξα προς το νοσοκομείο.
-Ο άντρας μου έχει ραντεβού?
-Όχι
-Ευχαριστώ
Άνοιξα την πόρτα
-Αγάπη μου μου έλειψες και ήρθα να σε
-Μπέλλα?
Ο Έντουαρντ φιλούσε άλλη γυναίκα?
Έπεσε κάτω η σακούλα που κρατούσα και άρχισαν να κυλάνε δάκρυα.
Έβαλα τα γυαλιά του ηλίου και έτρεχα μα τα τακούνια στις σκάλες.

Ήταν απίστευτο αυτό που είχα δει μόλις τώρα με τα ίδια μου τα μάτια! Τελικά αυτό το τηλεφώνημα βγήκε αληθινό. Και εγώ δεν το πίστευα…

Πώς να αντέξω τόσο βάρος ειδικά τώρα που ήμουν έγκυος. Διαδραματίζονταν η ίδια εικόνα ξανά και ξανά στο μυαλό μου.

Ο Έντουαρντ να φιλιέται με αυτή την ξένη γυναίκα.

Ένιωθα αηδία που τα ίδια χείλια πριν φύγει για την δουλεία είχαν αγγίξει τα δικά μου. Μόνη μου θα γεννούσα πάλι χωρίς την υποστήριξη του Έντουαρντ.

Έκλαιγα με λυγμούς δεν άκουγα τίποτα! Πέρασα το δρόμο χωρίς να κοιτώ! Ακούστηκαν επίμονα κορναρίσματα….

Κοίταξα θα με χτυπούσε και τότε σταμάτησε απότομα μπροστά από τα πόδια μου.

-Ουφ!

Κατάφερα να πω φέρθηκα τόσο απερίσκεπτα δεν σκέφτηκα καν το μωράκι που είχα μέσα στην κοιλίτσα μου. Ο οδηγός του αυτοκίνητου βγήκε έξω.

Ήμουν φανερά αναστατωμένη και το κατάλαβε.

-Κυρία είστε καλά; Είπε.

-Μια χαρά ευχαριστώ. Είπα.

-Μα εσείς κλαίτε.

-Να κοιτάτε την δουλεία σας.

Φέρθηκα με μεγάλη αγένια αλλά εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε τίποτα.

-Μπέλλα!

Άκουσα να φωνάζει κάποιος το όνομα μου από την απέναντι μεριά. Από την σύγχυση δεν αναγνώρισα την φωνή.

Γύρισα να δω. Ο Έντουαρντ…

Άρχισα να τρέχω ξανά.

-Στάσου αγάπη μου!

-Να σου εξηγήσω…

Σταμάτησα το πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου και έφυγα για το σπίτι!
Μάζευα τις βαλίτσες μου θα έφευγα το συντομότερο δυνατό…

Όταν άκουσα κλειδιά στην πόρτα…

Κάποιος ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. Μπήκα στην ανοιχτή πόρτα του μπάνιου και κλείδωσα.

Αν ήταν ο Έντουαρντ δεν ήθελα να του μιλήσω. Θα έμενα εκεί μέχρι να φύγει.

-Μωρό μου που είσαι μιλά μου!

Αυτός ήταν είχα δίκιο…

-Φύγε κάθαρμα. Σε μισώ…

Πήγε να ανοίξει την πόρτα.

-Μπέλλα γιατί κλείδωσες;

-Άνοιξε αυτή την στιγμή… Αλλιώς θα σπάσω την πόρτα!

-Μην το κάνεις.

-Τότε βγες!

Αναρωτήθηκα γιατί ήταν θυμωμένος. Κανονικά η θυμωμένη θα έπρεπε να είμαι εγώ! Δεν θα έβγαινε από πάνω..

Τότε είπε κάτι που με πείραξε ακόμα περισσότερο.

-Αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις.

-Έντουαρντ όλοι τα ίδια λέτε.

-Θες να μου πεις ότι όταν την φιλούσες και μπήκα στο γραφείο σου ήταν ψευδαίσθηση;

-Μπέλλα απλά ήρθες τι λάθος στιγμή.

-Με κοροϊδεύεις;

Ένιωθα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι.

-Τι εννοείς την λάθος στιγμή; Διέκοψα το πιτσουνάκια;

-Όχι απλά θέλω να πω ότι αν έμπαινες λίγο νωρίτερα θα έβλεπες ότι μου όρμισε η ίδια.

-Με αιφνιδίασε!

-Εντουαρντ στο τέλος θα μου πεις ότι σε βίασε κιόλας αυτή η κοκαλιάρα.

-Στο ορκίζομαι στα μωρά μας ποτέ δεν θα άγγιζα άλλη γυναίκα εκτός από εσένα.

-Ψεύτη… Δεν ντρέπεσαι να χρησιμοποιείς τα μωρά;

Ο όρκος ήταν αρκετά πιστικός ότι και να είχε κάνει δεν θα ορκιζόταν στα μωρά μας αν έλεγε ψέματα.

Ήμουν έτοιμη να βγω και να τον συγχωρήσω. Αλλά όχι ήθελα και άλλες αποδείξεις δεν θα γλίτωνε τόσο εύκολα.

-Σου λέω την αλήθεια άγγελε μου.

-Σταματά να με αποκαλείς έτσι.

-Αν θες να σε συγχωρήσω πρέπει να βρεις και άλλες αποδείξεις.

-Ως τότε να μην γυρίσεις πίσω…

Απορούσα γιατί δεν απάντησε. Ξεκλείδωσα και βγήκα έξω…

Είχε φύγει…

Μπέλλα

Καθόμουν στην γωνία του κρεβατιού. Κρατούσα το κεφάλι μου σκυμμένο για πολύ ώρα πολλές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Που να ήταν τώρα ο Έντουαρντ; Τα μωρά ξύπνησαν. Έκλαιγαν ασταμάτητα. Τα τάισα και αποκοιμήθηκαν στην αγκαλιά μου. Ξαναγύρισα στο δωμάτιο! Ήταν άδειο χωρίς αυτόν.

Έντουαρντ

Βρισκόμουν στο γραφείο είχα καλέσει αυτή την ξετσίπωτη την Τάνια που δεν δίστασε να χωρίσει μια οικογένεια παίζοντας της τον ερωτευμένο.

Η Μπέλλα ήθελε αποδείξεις θα τις είχε λοιπόν. Δεν ήθελα να με αμφισβητεί. Χτύπησε την πόρτα!

-Περάστε! Είπα.

Το σχέδιο μου πήγαινε καλά. Θα πετύχαινε σίγουρα.

-Έντουαρντ με ζήτησες;

-Φυσικά.

-Τι θέλεις;

-Γιατί με φίλησες όταν ήρθε η γυναίκα μου; Τι θες από έμενα;

-Μου αρέσεις… Σε θέλω δικό μου και αλλιώς δεν θα μπορούσα να σε αποκτήσω.

Έπρεπε να παραμείνω ήρεμος. Παρ ΄ ότι έλεγε με εξόργιζε αφάνταστα.

-Παραδέχεσαι όμως ότι με φίλησες παρά την θέληση μου; Είπα.

-Γιατί ρωτάς Έντουαρντ;

-Απάντησε μου Τάνια και μετά θα σου εξομολογηθώ και εγώ κάτι που έχει σχέση με εμάς.

Ίσως έτσι την έπειθα να πει πιο πολλά , να έτρεφε ελπίδες.

-Το παραδέχομαι ότι σε φίλησα παρά την θέληση σου.

-Με έχεις ξανασυναντήσει άλλου;

-Έντουαρντ τι ανοησίες με ρωτάς;

-Απλά πες μου.

-Που να σε έχω ξανασυναντήσει δηλαδή;

-Έξω από το γραφείο.

-Φυσικά και όχι. Σε έχω δει μόνο σε ιατρικά συνεδρία εσύ όμως δεν με πρόσεξες ποτέ!

-Χαίρομαι όμως τώρα που θα είμαστε μαζί…

Με εκνεύρισε τόσο πολύ που δεν θα το άφηνα έτσι ο αντρισμός μου δεν μου το επέτρεπε.

Την χαστούκισα… Το μάγουλο της ήταν κατακόκκινο.

-Γιατί το έκανες αυτό. Είπε μυξοκλαίγοντας.

-Σκάσε και ακούμε. Είπα.

-Θα ξεχάσεις ότι συναντηθήκαμε.

-Ποιος το λέει αυτό Έντουαρντ όλοι θα μάθουν τι μου έκανες.

-Εγώ το λέω. Μην τολμήσεις να μιλήσεις σε κανέναν εσύ θα βγεις χαμένη.

-Ότι είπες το μαγνητοφώνησα. Μπορώ να σε αναφέρω όποτε θέλω στο ιατρικό συμβούλιο.

-Θα χάσεις το δίπλωμα σου.

Την είχα παγιδεύσει για τα καλά!

-Δεν θα το κάνεις… Είσαι ανίκανος.

-Μην προκαλείς την τύχη σου αντροχωρίστρα κοκαλιάρα.

Μου άρεσε αυτό που είχα πει η Μπελά και το χρησιμοποίησα.

Το βούλωσε.

-Δεν θα το κάνω. Εκτός αν…

-Εκτός τι;

-Θα πάμε μαζί στο σπίτι μου και θα πεις στην γυναίκα μου όλη την αλήθεια και θα ζητήσεις γονατιστή συγγνώμη.

Το πρόσωπο της είχα αλλοιωθεί από αυτό που άκουγε της ήταν αδύνατο να το πιστέψει , όμως δεν γινόταν να κάνει αλλιώς.

-Δέχομαι. Τουλάχιστον η ξευτίλα θα περιοριστεί.

-Ωραία πάμε.

Φτάσαμε στο σπίτι. Ήθελα να δω την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της Μπέλλας.

Φώναζα το όνομα της. Εμφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας.

-Τι θέλει αυτή η σφουγγαρίστρα εδώ; Για να μην την πω αλλιώς την κάρ…α.

Γέλασα με όλη μου την ψυχή με αυτό που είπε. Η Τάνια με κοίταξε με ύφος θλιμμένο. Δεν θα την λυπόμουν…

-Πες το λόγο που είμαστε εδώ κοντοστούπα!

Η Μπέλλα μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Μάλλον για την προσφώνηση.

-Μπέλλα σου ζητώ συγγνώμη…

-Συνέχισε. Είπα.

-Του ρίχτηκα παρά την θέληση του.

-Αυτός αγαπήσει μόνο εσένα. Ζήλευα τον ήθελα δικό μου.

-Εγώ τον φίλησα αυτός δεν ήθελε. Σου είναι πιστός ποτέ δεν είχε ρίξει ούτε μια μάτια επάνω μου.

-Στα γόνατα Τάνια. Είπα επιτακτικά.

-Έτσι δεν συμφώνησα με;

Γονάτισε και ξαναζήτησε συγγνώμη από την Μπέλλα. Ξανασηκώθηκε… Το μωρό μου βρισκόταν σε σύγχυση καταλάβαινα…

Πλησίασε και την χαστούκισε… από το άλλο μάγουλο. Το ευχαριστήθηκα σάκο του μποξ την είχαμε κάνει.

-Δεν επέλεξα το ίδιο μάγουλο για να έχεις ομοιόμορφο κοκκίνισμα. Ο Έντουαρντ φαντάζομαι στο δημιούργησε.

Η Τάνια κοιτούσε πικραμένη. Η Μπέλλα άνοιξε την πόρτα.

-Λυσσάρα δεν μιλάς; Βγες τώρα από το σπίτι μου. Ξέρω φερθήκαμε πολύ σκληρά αλλά πάρτο σαν μάθημα. Να μην μπλέκεσαι ανάμεσα στα ζευγάρια!

Έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι!!!

Η Μπέλλα ρίχτηκε με δύναμη στην αγκαλιά μου και με φίλησε με πάθος επί πέντε λεπτά συνεχόμενα κόντευα να σκάσω…

Αγάπες η συνεχεία επί της οθόνης αύριο μάλλον!!!χαχα
Ευχαριστούμε για τα σχόλια σας…
Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι 691711

Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι 691711

Συνέχισα να την φιλάω με το ίδιο πάθος.
-Έντουαρντ?
-Ναι μωρό μου είμαι εγώ εδώ τώρα.
-Θα με συγχωρήσεις?
Δεν απάντησα το μόνο που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή ήταν εκείνη.
Ήμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι.
-Πως και πέρασες εσύ από την κλινική?Εσύ έλεγες πως τα συχαίνεσαι αυτά.
-Να επειδή το πρωί ήμουν ψυχρή ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη.
-Α ναι αλλά ακόμα δεν μου ζήτησες είπα και άρχισα να την φιλάω
-Έντουαρντ φώναξε και μετά αναστέναξε ξανά το όνομα μου.
Το πρωί κοιμόταν σαν άγγελος.
Ήθελα να δω τα μάτια της πριν φύγω αλλά κοιμόταν τόσο βαθια.
Την φίλησα πολύ απαλά να μην ξυπνήσει ντύθηκα και ετοιμαζόμουν να φύγω.
Είδα την ώρα.
Αποφάσισα κάτι να της φτιάξω.
Μους με κρέμα γάλακτος που το λάτρευε
Το έφτιαξα γρήγορα αλλά είχαμε μία απώλεια την γραβάτα.
Ανέβηκα τρέχοντας πάνω και άλλαξα.
Της άφησα ένα σημείωμα δίπλα στο μους.
Κοιμόσουν σαν άγγελος δεν ήθελα να σε ξυπνήσω
Αλλα μου λείπεις.
Πάρε με τηλέφωνο στο γραφείο.
Σ αγαπάω.
Υ.Γ:Ελπίζω να το πέτυχα.Θέλω και εγώ πρωινό.
Μπέλλα
Κούνησα τα χέρια μου.
-Έντουαρντ
Μάλλον είχε φύγει.
Πήγα να δω τα μωρά μας.
Κοιμόντουσαν ανκριβώς όπως ο Έντουαρντ και τα δύο.
Είχαν βγάλει λίγο το ποδαράκι έξω από την κουβερτούλα.
Κατέβηκα κάτω.
Πεινούσα πολύ.
Μία λερωμένη γραβάτα.
Λερωμένη?
Μα χθες την έπλυνα αυτή.
Καλά τι εφτιαξε το μωρό μου καφές και τι άσπρο είναι αυτό?
Είχα μηνυματάκι.
Μμμ ότι δεν είχαμε κάνει χθες θα το κάναμε σήμερα.
Απόλαυσα το μους μου που το είχε πετυχει εξαιρετικά.
Κάποιος χτύπησε το κουδδούνι.
-Άλις?
-Μπέλλα!!
-Πως είσαι?Οι Λιποθυμίες?
-Μου πέρασαν.Άλις θέλω χάρη.
-Ξέρω ξέρω να φροντίσω τα μωρά
-Α γεια σου
-Που θα πας σουπερ μάρκετ?
-Όχι στον Έντουαρντ
-Πάμε πάνω!
-Ορίστε?
-Έλα πάμε θα σε κάνω θεά.
Μέσα σε μισή ώρα ήμουν τελείως διαφορετική.
-Ευχαριστώ πολύ Άλις.
-Τίποτα.Καλά να περάσετε και μου έκλεισε το μάτι.
Έβαλα μπρος το φορτηγάκι μου.
Άμα μάθενε ο Έντουαρντ ότι πήγα μ αυτό θα με κρέμαγε ανάποδα.
Πήγα πάλι στον ίδιο φούρνο και πήρα ξανά το κρουασάν σοκολάτα.
Σταμάτησα για να του πάρω καπουτσίνο και έτρεξα προς το νοσοκομείο.
-Καλησπέρα σας κ.Κάλεν
-Καλησπέρα Μαίρι.Ο Έντουαρντ?
-Μέσα...Είχε μία γεννα και ήταν πολύ δύσκολη..
Άνοιξα την πόρτα.
Ήταν καθισμένος στην καρέκλα και χαλάρωνε.
Μπήκα χωρίς να το καταλάβει και άρχισα να του κάνω μασάζ στο λαιμό.
-Μπέλλα είπε παραδομένος
-Εδώ είμαι αγάπη μου.Ξεκουράσου.
-Μμμ
Πρέπει να πέρασε κανένα τέταρτο κάθισα στα πόδια του.
-Πως και από εδώ?
-Σου έφερα πρωινό.
Του έδωσα το κρουασάν και τον καφέ.
Άρχισε να με φιλάει
-Παρεπιπτώντος το μους ήταν τέλειο
-Χαίρομαι που σου άρεσε.
-Άλλαξε τώρα γραβάτα γιατί δεν ταιρίαζει αυτή που φοράς.
Του την έβγαλα και άφησα την άλλη δίπλα στο γραφείο του.
Άρχισε να τρώει.
-Θέλεις λίγο?
-Α μπα προτιμώ το μους
-Θα στο φτιάχνω κάθε μέρα.
-Όχι αγαπούλα μου δεν μπορώ κάθε μέρα να καθαρίζω την κουζίνα.
-Τόσο?
-Τόσο του είπα και του έδωσα ένα φιλί.
-Έχεις κι άλλο ραντεβού σήμερα?
-Όχι θες να δούμε το μωράκι μας.
-Φοβάμαι δεν είμαι ακόμα
-'Αντε καλά
-Ωραία πάμε
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι.
Μου ανέβασε το φόρεμα με πήρε στην αγκαλιά του και μου άλειψε το ζελέ.
Σφίχτικα στην αγκαλιά του.
-Μη φοβάσαι.
-Κοίτα το μωράκι μας μου είπε χαμογελαστά και με φίλησε.
-Τι είναι?
-Αγοράκι.
-Είναι καλά?
-Υγιέστατο.
Με εξέτασε λεπτομερώς και μετά με χαλάρωσε με τα χάδια του...
-Πάμε σπιτάκι μας?
-Ναι
-Η θες να φάμε κάπου έξω οι δυο μας?
-Το δεύτερο
Πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι και αισθάνθηκα να κλείνουν τα μάτια μου και να χάνω την ισσοροπία μου.
-Αγάπη μου?
Άνοιξα τα μάτια μου.
-Είσαι καλά?
-Ζαλίστηκα λίγο αλλά θέλω να πάμε κάπου οι δύο μα σε παρακαλώ.
-Θα πάμε αλλά πρώτα κοίτα με.Πως αισθάνεσαι?
-Θελω να βγούμε έξω.
-Έλα σιγά σιγά.
Στηρίχτηκα πάνω του και φύγαμε....

Κορίτσια συγγνώμη για την καθυστέρηση έχω ένα πρόβλημα με το χέρι μου κι άργησα.

Έντουαρντ

Την πήγα σε ένα πανάκριβο εστιατόριο. Κάτσαμε σε ένα τραπέζι στο κέντρο του εστιατόριου
Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη χάρης τον χαμηλό φωτισμό και την λιγοστή απόσταση ανάμεσα σε έμενα και την γυναίκα τον ονείρων μου! Είναι δύσκολο να κρατηθώ… αν και ξέρω ότι μπορώ να την έχω όποτε θέλω.

-Είσαι καλυτέρα τώρα καρδούλα μου; Το μωρό κινείται;

-Με έχει ταράξει στις κλοτσιές αγάπη μου!

-Πιασε νε δεις.

Τοποθέτησε το χέρι μου στην κοιλία της. Περίεργο ενώ είμαι γιατρός τόσο καιρό , έχω δει και έχω πιάσει τόσες γυναίκες για να τις εξετάσω , ένιωσα μοναδικά λες και ήταν η πρώτη φορά! Ξετρελάθηκα… Τι χαζομπαμπάς που ήμουν!

-Πως αντέχει αυτό το εύθραυστο μικρό κοριτσάκι τόσες κλοτσιές; Της είπα πειράχτηκα.

-Δεν είμαι πια το μικρό αυτό κοριτσάκι αγάπη μου… Μεγάλωσα οι δυσκολίες της ζωής μου με έκαναν δυνατή , με άλλαξαν! Στέκομαι καλυτέρα στα πόδια μου τώρα…

Μα τι μου έλεγε; Ότι είχε αλλάξει…

-Μπέλλα; Είπα σοβαρά…

-Για έμενα θα είσαι πάντα η ιδία. Η αγάπη των ονείρων μου…

-Η συντρόφια μου τα κρύα βράδια. Η ζεστή αγκαλιά που πάντα θα αποζητώ τα χάδια σου όλα τα χρόνια που θα είμαστε μαζί μέχρι να πάψει η κάρδια μου να χτύπα!

Πήγε να πει κάτι… Δεν την άφησα ήθελα να ολοκληρώσω.. Η ανάγκη να της πω όλα όσα είχα μέσα μου μεγάλωνε! Καιρός ήταν να της μιλήσω έτσι μετά από όσα έχουμε περάσει…

-Μωρό μου δεν νιώθω ότι κάτι άλλαξε εσύ με κρατάς πάντα νέο. Η κάρδια μου όσο είσαι διπλά μου δεν γερνάει… Αυτή που δεν ξέρουν να αγαπούν αληθινά ,τα παράτανε και γίνονται ένα με το χώμα!

Ενώ εγώ θα ζήσω αιωνία για πάντα ακόμα και να πεθάνω θα ζω στην κάρδια σου Μπέλλα , στο μυαλό σου , αφού εσύ με αγάπησες αληθινά…

-Έντουαρντ;

-ςςς Μην πεις τίποτα! Στην ζωή μου συνάντησα πολλούς ανθρώπους. Αν θυμηθώ όμως ελάχιστοι με αγαπούν πραγματικά.

- Ξέρω ότι αν ψάξω μέσα μου , αν αφήσω την κάρδια μου να διαλέξει θα βρει μόνο έναν άνθρωπο που με δέχεται όπως είμαι. Έτσι κοντά του δεν είναι ανάγκη να προσποιούμε , να προσέχω .

- Μπορώ να λέω ότι σκέφτομαι και εκείνη να καταλαβαίνει τα πάντα για μένα, από μια απλή γκριμάτσα , από την αλλαγή της φωνής και της διάθεσης μου.
-Με καταλαβαίνει ακόμα και όταν εγώ δεν καταλαβαίνω τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτό γεμίζει την κάρδια μου ζεστά συναισθήματα!

-Ξέρεις για ποτέ μιλάω. Πρόσθεσα

-Κούνησε καταφατικά το κεφάλι! Για όταν είχες κατάθλιψη.

Την έβλεπα με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρια της.

-Αυτά τα ματάκια δεν θέλω να είναι κλαμένα. Στα είπα αυτά για να ξέρεις που βαδίζουμε άγγελε μου μην βουρκώνεις σε παρακαλώ!

-Μα ήταν τόσο γλυκά και συγκινητικά αυτά που είπες.

-Είναι απλά η αλήθεια… Να θυμάσαι πάντα αυτή την κουβέντα…

-Σ’αγαπώ. Είπε…

Μου έφτανε που άκουσα αυτό!

-Τώρα είναι η σειρά μου να αρχίσω την εξομολόγηση.

-Δεν χρειάζεται…

-Έντουαρντ πάψε για λίγο και ακούμε προσεκτικά!

-Σε αγαπώ , με όλη την δύναμη της καρδίας μου. Μαζί σου μπορώ να γελώ αυθόρμητα , να κάνω χαζά αστεία , να σου εμπιστεύομαι τα πιο τρελά μου όνειρα ,τα πιο κρυφά μου μυστικά. Με ένα μαγικό τρόπο άλλαξες την ζωή μου. Ξέρεις να παίρνεις μακριά τις στενοχώριες μου και να τις κάνεις μικρές , τόσες δα.

Είπε και έδειξε με το χέρι της την μικρή απόσταση. Τελικά είχα και εγώ την ανάγκη να τα ακούσω αυτά!

-Γεμίζεις τις μουντές μου μέρες με φως. Και θέλω να συμπληρώσω κάτι στα προηγούμενα λόγια σου.

- Έντουαρντ αν πάθεις ποτέ τίποτα δεν θα ζεις μόνο στην κάρδια και στο μυαλό μου άλλο θα ζεις και μέσα από τα μωρά μας!

-Το καθένα είναι ξεχωριστό και σου μοιάζουν όλα τόσο πολύ. Αλλά ας βλέπουμε τα πράγματα αισιόδοξα θα ζήσουμε μαζί για πολλά χρόνια!

-Μπέλλα σ’αγαπάω όχι μόνο για αυτό που είσαι , αλλά κι γι αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου… Άλλος άνθρωπος πιο ευτυχισμένος.

Μετά από όλα αυτό πιστεύω ότι ήταν η κατάλληλη ώρα να της δώσω την αλυσίδα που εγώ ο ίδιος είχα παραγγείλει να μου φτιάξουν. Την έβγαλα από την τσέπη μου.

-Ορίστε αυτό είναι δικό σου! Είπα.

-Για μένα;

-Μπέλλα πάρε μια φορά στη ζωή σου κάτι χωρίς να διαμαρτυρηθείς.

-Έξαλλου είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει τρελά.

Άνοιξε το κουτάκι!

-Ουαου είναι υπέροχο! Τι γραφεί επάνω;

-Έχω σκαλίσει από την μπροστά μεριά τα ονόματα των μωρών μας! Και πισω έγραψα τα ονάματα των γονιών τους. Μπέλλα + Έντουαρντ.

-Για τα δίδυμα Καρλάιλ και Ρενεσμι. Τα ονόματα που είχαμε επιλέξει.Είπα

-Και για το αγέννητο Τσάρλι; Είπε και με κοίταξε.

Δεν την είχα ρωτήσει , αλλά ήξερα πως θα ήθελα το μωρό να έχει το όνομα του πατερά της ήταν δίκαιο.

-Ναι.

-Αγάπη μου είναι το ωραιότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ!

-Ειδές που στο είπα;

-Θα κάνουμε και τη βάπτιση όταν γεννήσεις και το άλλο μωράκι.

-Έτσι θα γίνει. Είπε.

Είχαμε τελειώσει πια την κουβέντα μας.

Φάγαμε… Και ξεκινήσαμε για το σπίτι πιο ανανεωμένοι και πιο ερωτευμένοι από ποτέ!

Ύστερα από 7 μήνες.
-Μωρό μου καλημέρα.
-Καλημέρα αγάπη μου του έδωσα ένα γλυκό φιλί.
-Μμμμ πως είσαι σήμερα?
-Έχω κάτι πονάκια.
-Μάλλον αρχίζουμε να μπαίνουμε στην βδομάδα μας.Να δω?
-Άμα σου πω όχι δηλαδή δεν θα δεις?
-Ε ναι
-Ναι καλά άσστα αυτά σε ξέρουμε πλέον κ.Κάλεν
-κα.Κάλεν άσε με σε παρακαλώ
-Έντουαρντ έχεις περισσότερο άγχος από τι εγώ ή μου φαίνεται?
Γιατί δεν απαντάει?
Με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά του.
Ένιωσα ένα πόνο.
-Αααα
Ούρλιαξα και σφίχτηκα στην αγκαλιά του.
-Σπάσαν τα νερά
-Αααα πονάω
Έπεσε στην αγκαλιά του.
-Πάμε στο νοσοκομείο
-Όχι
-Τι όχι?
-Θέλω να με ξεγεννήσεις εδώ.
-Μπέλλα κόψε τις πλάκες δεν γίνεται αυτό
-Γίνεται σε παρακαλώ
-Εντάξι αλλά να πάμε στο ιατρείο μου κάτω.
ΠΟνούσα αρκετά αλλά δεν ήθελα να πάω στο νοσοκομείο.
Με ξάπλωσε στο χειρουργικό κρεβάτι.
Πήρε τηλέφωνο και ζήτησε ένα ασθενοφόρο με εξοπλισμό για νεογέννητα.
-Ήρεμα.
-Ααααααααααααα
Οι ώρες περνούσαν βασανιστηκα.
Ο Έντουαρντ ήταν δίπλα μου.
-Μωρό μου ξεκινάμε
-Τι κάνω?
-Ηρέμισε
Μου έδωσε ένα τελευταίο φιλί.
-Σπρώξε
Ύστερα από αρκετή ώρα το μωρό μας εμφανίστηκε.
Ο Έντουαρντ το έδωσε στην νοσοκόμα για να του κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις ενώ εκείνος με έραβε.
Με έλεγξε υπερβολικά μπορώ να πω.
Οι νοσοκόμοι έφυγαν.
Το μωρό μας ηταν υγιέστατο και μόλις το θήλασα.
Ο Έντουαρντ το κοίμιζε ενώ εγώ ήμουν απίστευτα κουρασμένη και απλά κοιτούσα από το κρεβάτι μας πλέον.
Μόλις το πήρε ο ύπνος χαμογέλασα στον Έντουαρντ.
Με πήρε στην αγκαλιά του και ηρέμησα.
Έκλεισα τα μάτια μου.
Ήταν απίστευτο πόσο του έμοιαζε κι αυτό.
-Ξεκουράσου κοριτσάκι μου είμαι εγώ εδώ εσύ κοιμήσου σου χρειάζεται.
Ακούμπησα στο στέρνο του καθώς ακουμπούσε το κεφάλι του στο μαξιλάρι.
-Σε ευχαριστώ μουρμούρισα
-Κι εγώ σε ευχαριστώ είπε και έκλεισε το φως.

Το ξέρω πως είναι μικρό αλλά δεν είχα καθόλου έμπνευση -νομίζω πως δεν πέτυχε και πολύ

8 μήνες αργότερα

-Να σας ζήσουν, να σας ζήσουν, να σας ζήσουν

-Μου έχουν σπάσει τα νεύρα εντάξει θα ζήσουν

-Άλις

-Συγγνώμη Μπέλλα

-Άχου η κορούλα μου η πιο ήσυχη ήταν πράσινα μου ματάκια

-Πάμε προς το κέντρο?

-Ναι πάμε

-Έλα χαζομπαμπά. Μπαμπά ρε Μπαμπά!

-Έλα κοριτσάκι μου

-Πάμε?

-Ναι ναι

Στο αμάξι

-Κλαίνε γιατί κλαίνε? Μόνο η Ρένεσμι δεν κλαίει

-Φέρ’ τα εδώ βρε

Ο Έντουαρντ τα έβαλε στην αγκαλιά του και τα ηρέμησε

-Μπορείς να γίνεις και νταντά αν οι δουλειές δεν πάνε και πολύ καλά

-Μμμ το σχόλιο στο στόμα.

-Πάντως δεν μπορείτε να πείτε η καλύτερη βάφτιση της χρονιάς.

-Ναι με λουλουδικά γιρλάντες και ότι άλλη βλακεία.

Η Μπέλλα τον φιλάει γλυκά για να ηρεμήσει

-Αγάπη μου

Στο τραπέζι όλα ήταν ήρεμα.

Η Μπέλλα με τον Έντουαρντ κρατούσαν ενωμένα τα χέρια τους-που είχαν επάνω βέρες-και ήταν αγκαλιά.

Η Άλις είχε βάλει τον Τζάσπερ να της κρατάει τον καθρέφτη και να βάφεται
και τα μωρά κοιμόντουσαν.

Ο Έντουαρντ τάιζε την Μπέλλα.

-Όχι όχι άλλο

-Αγάπη μου δεν έχεις φάει τίποτα αυτές τις μέρες εκτός από ένα δύκιλο παγωτό

-Ναι και είσαι συνέχεια κουρασμένη Μπέλλα συμπλήρωσε ο Τζάσπερ

- Έντουαρντ μου μην το κάνεις θέμα αλλά δεν έχω πολύ όρεξη αυτό είναι όλο.

-Μπελλα δεν πιστεύω να είσαι πάλι έγκυος; Είπε ο Τζασπερ.

-Αμάν βρε παιδιά δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε όλη μέρα;

-Παρ’ τε προφυλάξεις.

-Αλις σταματά. Είπε η Μπέλλα με αυστηρό τόνο.

-Δεν νομίζω πως είμαι έγκυος. Αλλά μια σοκολατίτσα τώρα θα την έτρωγα ευχαρίστως και αποπάνω αν μου βάζατε σαντιγί και γάβρο μαρινάτο.

-Αυτή η μπριζόλα μου φέρνει αηδία.

-Μωρό μου είσαι σίγουρη;

-Εντουαρντ είπαμε ναι.

-Όχι αν θες αυτό αν είσαι σίγουρη ότι δεν είσαι έγκυος?

-Μα γιατί το λες αυτό μπισκοτάκι μου?

-Γιατί φραουλίτσα μου μόνο όταν ήσουν έγκυος έκανες τέτοιες αλχημείες.

-Ε λες?

-Κουνελάκι μου.

Άρχισε να παίζει ένα τραγούδι. Σηκωθήκαμε για να χορέψουμε ή μάλλον εγώ το πρότεινα στην Μπελλα.

-Όμορφη μου κυρία θα μου κάνετε την τιμή να χορέψετε μαζί μου;

-Με μεγάλη μου χαρά.

Είχαμε πιει λιγάκι παραπάνω… Ήμουν καλώς χορευτής αλλά τώρα παραπατούσα λίγο. Η Μπέλλα βρισκόταν στην αγκαλιά μου και στροβιλιζόμασταν.

Η μουσική μας είχε συνεπάρει. Σκαφτόμουν ότι θα μου άρεσε η ιδέα να είναι πάλι έγκυος , η οικογένεια μας θα μεγάλωνε κι άλλο.

-Είσαι ευτυχισμένη; Είπα.

Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια. Μετά από τόσο καιρό ήταν δυνατόν να αισθάνομαι τόσο ερωτευμένος μαζί της ώσπου η κάθε της μάτια να με ζαλίζει ακόμα;

-Έντουαρντ; Πώς να μην είμαι ευτυχισμένη έχω πλέον τα πάντα. Τα μωρά μας εσένα και μια τεραστία οικογένεια , συμπεριλαμβανόμενου και της Αλίς ας γίνεται καταπιεστική και του Τζασπερ.

-Είσαι η ζωή μου Μπέλλα. Αυτό το τραγούδι που χορεύουμε το άκουγα στις άσχημες στιγμές. Στο αφιερώνω αγάπη μου.

Αυτό το τραγούδι με βοηθούσε να ακούω πάντα την κάρδια μου. Μου θύμιζε ποσό σε αγαπούσα κάθε φορά , ποσό τρελός ήμουν για σένα.

-Αλήθεια;

-Ναι.

Την είδα που άκουγε προσεκτικά τους στίχους.

Είναι που χάνομαι όταν γελάς
Είναι που χάνομαι όταν με κοιτάς
Και την αγάπη σου διώχνεις μακριά
Μοιάζει ο έρωτάς σου ερημιά

Άκου την καρδιά
Πως χτυπά δυνατά
άκου την καρδιά
Ξέρει αυτή να αγαπά
Πες μου που ταξιδεύεις
Για πες μου πού πας
άκου την καρδιά
Προτού να φύγεις μακριά

Κι αναρωτιέσαι αν όλα έχουν χαθεί
Αν οι παλιές στιγμές μας έχουν σβηστεί
Αν η αγάπη μας δεν υπάρχει πια
Αν μοιάζει ο έρωτάς μας ερημιά

Άκου την καρδιά
Πως χτυπά δυνατά
άκου την καρδιά
Ξέρει αυτή να αγαπά
Πες μου που ταξιδεύεις
Για πες μου πού πας
άκου την καρδιά
Προτού να φύγεις μακριά

Χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου γυρνούν
Οι αναμνήσεις πάλι σε κυνηγούν
Πως ήταν τότε όλα αληθινά
Πως ήταν τότε δυνατά

Άκου την καρδιά
Πως χτυπά δυνατά
άκου την καρδιά
Ξέρει αυτή να αγαπά
Πες μου που ταξιδεύεις
Για πες μου πού πας
άκου την καρδιά
Προτού να φύγεις μακριά

-Οι στίχοι είναι καταπληκτικοί Έντουαρντ!

-Σ’ αγαπώ!

-Και εγώ σ’αγαπώ Μπέλλα μου.

Όλοι χόρευαν γύρο μας , η οικογένεια μας ήταν πλέον ενωμένη δεν θα χωρίζαμε ποτέ ξανά!

Τα πάντα ήταν ρόδινα αποδώ και στο εξής ήμασταν αποφασισμένοι να μην κάνουμε κανένα λάθος.

-Μπαμπά μην ζαλίζεις το μυαλουδάκι σου με σκέψεις θα πάθεις υπερκόπωση.

Άκουσα την αγαπημένη μου Άλις να λέει.

Όλοι γέλασαν.

-Άλις δεν θα αλλάξεις ποτέ! Είπα.

Και έσκυψα κοντά στα χείλη της Μπέλλας και την φίλησα γλυκά…

ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ
Το κεφάλαιο αυτό το γράψαμε μαζί με το Λιτσάκι!

περιμενουμε τα σχολια σας: https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1067.htm

Οι απογονοι του Φωσκολου by μαρινακι και λιτσακι 691711