Return To The Past

EDWARD S POV

O καρλαιλ θα επεστρεφε απο στιγμη σε στιγμη απο το νοσοκομειο
ηξερα οτι αυτο που θα του ελεγα θα ηταν αρκετα δυσκολο γι αυτον και απαραδεκτα αχαριστο απο μερους μου ειχε περασει ομως ενας χρονος απο τη μεταμορφωση και δεν ειχα εξοικιωθει καθολου με την χορτοφαγικη διαιτα οπως την αποκαλουσε ο καρλαιλ.Ετσι θα επαιρνα το δρομο μου θα εφευγα
Εξαλλου ο καρλαιλ ειχε την εσμε τωρα
τα βηματα του καρλαιλ προς το γραφειο του οπου τον περιμενα διεκοψαν τις σκεψεις μου

-Γεια σου εντουαρντ .Φαινεσαι ταραγμενος εισαι καλα?

υπεροχα ο καρλαιλ ειχε τοσο καλη διαθεση και εγω θα την κατεστρεφα αγνοησα ομως την καλη πλευρα του εαυτου μου και αφησα το τερας να μιλησει

-Οχι Καρλαιλ δεν ειμαι καθολου καλα.δεν θα σου πω ψεματα ομως θελω να σου ανακοινωσω κατι....Θα φυγω θελω να φυγω νιωθω καταπιεσμενος δεν αντεχω αλλο

Ο καρλαιλ καταλαβε τι εννοουσα και προσπαθησε να με μεταπεισει με ολα τα επιχειρηματα που χρησιμοποιουσε παντα οταν ερχοταν καποια απο τις κρισεις μου για το ανθρωπινο αιμα

-Εντουαρντ αυτο δεν θα κανει τα πραγματα καλυτερα ξερεις οτι μας εχει δοθει μια δευτερη ευκαιρια το ειδος μας δεν ειναι μονο-

-Οχι καρλαιλ εγω δεν το θεωρω ευκαιρια
δεν θεωρω ευκαιρια την κολαση
εξαλλου τι εχω να χασω?δεν εχω τιποτα πια

Οι σκεψεις του καρλαιλ ηταν ανυσηχες μπορουσα να ακουσω και την εσμε που εκλαιγε
Αλλα το τερας μεσα μου δεν με αφησε αντιθετα με παροτρυνε να γυρισω την πλατη μου στον Καρλαιλ και να φυγω οσο πιο γρηγορα μπορουσα
Οι σκεψεις του Καρλαιλ και της Εσμε πλεον ηταν οι ιδιες
-να προσεχεις σε αγαπαμε

Αλλα δεν υπεκυψα ετρεχα οσο πιο γρηγορα μπορουσα στους αδειους πλεον δρομους του Σικαγο
ηταν νυχτα σκεφτηκα δεν υπαρχει κανεις νυχτα και κενο οπως ημουν και εγω
Και τοτε το ακουσα
Οι σκεψεις ενος αντρα -ω ελα τωρα ιζαμπελλα το ιδιο ειναι αφου θα σε παντρευτω ουτως η αλλως-
και μετα κενο οι σκεψεις της κοπελας δεν ακουγονταν
πλησιασα το σοκακι και τοτε ειδα εναν ανδρα να προσπαθει να παγιδεψει μια νεαρη κοπελα
η κοπελα προσπαθουσε να ξεφυγει και φωναζε βοηθεια και τοτε ο αντρας την χτυπησε
Το αιμα που ετρεξε απο την κοπελα ηταν αρκετο για να με τρελανει δεν ειχα ξαναμυρισει τοσο γλυκο αιμα
Αλλα μια φωνη μεσα μου με σταματησε
μπορεις να τραφεις με το αιμα του επιδοξου βιαστη εντουαρντ ετσι θα πληρωσει
μου φαινοταν λογικο λογικο?οχι δεν υπηρχε πια λογικη ορμηξα στο ανδρα και δαγκωσα το λαιμο του καθως το ανθρωπινο αιμα ποτιζε τους ιστους μου ενιωσα μια παραξενη δυναμη που δεν την ενιωθα οταν τρεφομουν με το αιμα τον ζωων
Οταν τελειωσα με τον ανδρα στραφηκα προς την κοπελα η οποια με κοιτουσε πανικοβλητη
αιμορραγουσε ακομα και αυτο ηταν και παλι αρκετο για να με κανει να την πλησιασω
η πεινα μου δεν ειχε κορεστει ακομα
Και τοτε την ειδα πραγματικα
ηταν πανεμορφη μαλλον στην ηλικια μου τα υπεροχα σοκολατι της ματια ειχαν σκοτεινιασει με κοιτουσαν σαν να εβλεπαν το θανατο να ερχεται
αλλα δεν μπορουσε να ελεγξω τον εαυτο μου την πλησιασα απειλητικα και τοτε εκεινη προσπαθησε να τρεξει δεν ηξερα τι εκανα δεν ημουν εγω ηταν το τερας μου παλι με μια δρασκελια βρεθηκα μπροστα της και την ακινητοποιησα την δαγκωσα στο χερι και εκεινη ουρλιαξε και τοτε ειδα τα ματια της να με ικετευουν σιωπηλα να μη της κανω κακο
οι αμυνες μου λυγισαν δεν αντεξα δεν μπορουσα να μεινω αλλο εκει τι ειχα κανει θεε μου χωρις να το καταλαβω αρχισα να τρεχω να τρεχω ασταματητα οταν σταματησα βρισκομουν στο δασος
ημουν απελπισμενος και αν η κοπελα ηταν ηδη νεκρη?
τα ματια της που με κοιτουσαν ικετευτικα θα με στοιχιωνουν για την υπολοιπη καταραμενη υπαρξη μου
Το τερας μεσα μου γελουσε απο ικανοποιηση ειχε κερδισει με ειχε κανει αυτο που φοβομουν να παραδεχτω οτι ειμαι εδω και τοσο καιρο με ειχε κανει βρυκολακα
Βρυκολακα σκεφτηκα και ενα δυνατο συριγμα ξεφυγε απο το λαιμο μου φωναξα δυνατα και κλοτσησα ενα δεντρο εγινε χιλια κομματια οπως και η ψυχη μου

δεν επρεπε να μεινω αλλο εδω σκεφτηκα και αρχισα παλι να τρεχω
αλλα η οραση μου ηταν θολη το μονο που εβλεπα ηταν τα ματια της κοπελας που σκοτωσα τα ματια της Ιζαμπελλα...................

BELLA S POV

Προχωρουσα σιωπηλα στα στενα σοκακια της Βολτερα. Πισω μου ακολουθουσε η Τζειν .
Ημουν απομονωμενη στον κοσμο μου αποψε ετσι δεν μιλουσαμε και πολυ.Εξαλλου η Τζειν επαιρνε το κυνηγι στα σοβαρα.Σπανια μιλουσε οταν βγαιναμε εξω.Ακουσα φωνες και κατευθυνθηκα προς το μερος τους
-Ειναι δυο μου ειπε η τζειν και ενα σαρδονιο χαμογελο σχηματιστηκε στο καταχλωμο απο το σεληνοφως προσωπο της
-ενας για μενα και ενας για σενα ......................συνεχισε
Συρθηκαμε αθορυβα προς τους ανθρωπους και τοτε καταλαβα οτι υπηρχε μια γυναικα και ενας ανδρας. Η γυναικα φωναζε βοηθεια πραγμα που μου θυμισε..............
ΠΕΡΕΛΘΟΝ
Ηταν αργα το βραδυ.Εφευγα απο το σπιτι της καλυτερης μου φιλης Κριστυ.Επρεπε να εχω ζητησει απο τον πατερα μου να με συνοδεψει σκεφτηκα.Φοβομουν αρκετα μεχρι που ειδα τον Σεντρικ.Ο Σεντρικ ηταν ο αρραβωνιαστικος μου αν και δεν ημουν ερωτευμενη μαζι του ο πατερας επεμενε να τον παντρευτω για να φυγω απο το Σικαγο οπου η επιδημια καραδωκουσε ακομα

-Σεντρικ!!!φωναξα..............................
Εκεινος με ειδε και ερχοταν προς το μερος μου φωναζοντας
-Ω!Ιζαμπελλα!!!!σου εχω πει ποτε ποσο ομορφη εισαι?
με πλησιασε.Μυρισα αλκοολ.Ηταν μεθυσμενος.Προσπαθησε να με φιλησει

-Αφησε με!!!!Ο τονος μου ηταν εχθρικος
-Ω ελα τωρα μπελλα θα παντρευτουμε ουτως η αλλως.....
-Βοηθειααα!!!!φωναξα δυνατα.Ηξερα τι ηθελε να μου κανει.Δεν θα τον αφηνα!
Με χτυπησε δυνατα στο προσωπο και η μυτη μου ματωσε.
Επεσα στο εδαφος και οταν σηκωθηκα ειδα εναν αλλο αντρα να εχει ακινητοποιησει τον σεντρικ στο εδαφος.Στεκοταν πανω απο τον αναισθητο σεντρικ και εκανε κατι στο λαιμο του.
Ξαφνικα γυρισε προς το μερος μου .Τα ματια του ηταν κοκκινα!Θεε μου!Κοιταξα τον σεντρικ και συνηδητοποιησα οτι ηταν νεκρος .Υστερα κοιταξα τον ανδρα που ερχοταν προς το μερος μου απειλητικα.Εμοιαζε με αγγελο ομως τα ματια του ηταν δαιμονικα.Φοβομουν.Φοβομουν πολυ!
Ηταν δυνατον να με σκοτωσει αυτος που με εσωσε?
προσπαθησα να τρεξω αλλα δεν τα καταφερα .Ο πανεμορφος ανδρας με προλαβε αρπαζοντας με απο το χερι.Δεν μπορουσα να μιλησω.Απλα τον κοιταξα.Και τοτε ενιωσα ενα δυνατο καψιμο στο χερι μου.Ουρλιαξα. επεσα στο εδαφος σφαδαζοντας απο τον πονο,το σωμα μου ειχε παραλυσει καιγομουν απο μια βασανιστικη φλογα πεθαινα?δεν ηξερα.το μονο που ηθελα ηταν να τελειωσει να πεθανω γρηγορα.Δεν αντεχα το βασανιστηριο. Φωναξα τον παρακαλεσανα με σκοτωσει ομως εκεινος δεν ηταν πια εκει .Ημουν μονη μονη στο δρομο ...και πεθαινα.

ΠΑΡΟΝ
-Μπελλααααα?η φωνη της Τζειν με επανεφερε στο παρον...
-θα ερθεις?
Το καψιμο στο λαιμο μου ηταν υποφερτο και ειχα αναγκη να μεινω μονη
-Οχι Τζειν θα γυρισω στο καστρο
-Εισαι σιγουρα καλα?
-Ναι απλα θελω να μεινω λιγο μονη
-Ενταξει τοτε θα τα πουμε αργοτερα

Εγνεψα και αρχισα να τρεχω προς το καστρο .Μπηκα στο δωματιο μου και εβγαλα τον μανδυα μου
Κοιταξα το προσωπο μου στον καθρεφτη.........
ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Οταν συνηλθα δεν ημουν στο δρομο .Βρισκομουν σε ενα τεραστιο εκρου δωματιο.
-Που βρισκομαι?τραυλισα
-ω!αγαπητη μου επιτελους η μεταμορφωση σου ολοκληρωθηκε
Μου απαντησε ενας ανδρας με μακρια μαυρα μαλλια.
-Τζειν!φωναξε ο ανδρας
Εξηγησε στην αγαπημενη μας απο εδω οσα θελει να μαθει.
Με αφησε μονη με την μικροσκοπικη κοπελα η οποια μου εξηγησε τι ημουν και πως με ειχαν εντοπισει επειδη ημουν χαρισματικη και με βρηκε ο ανιχνευτης ταλεντων τους οπως τον αποκαλεσε ειρωνικα.Υστερα μου εδωσε ενα μαυρο φορεμα και ενα μαυρο μανδυα ο οποιος εκλεινε με μια ολοχρυση καρφιτσα με ενα ρουνπινι στη μεση
-Τωρα εισαι μια απο εμας ειπε αυταρεσκα και με γυρισε προς τον καθρεφτη.
ΠΑΡΟΝ
Κοιτουσα τον εαυτο μου στον ιδιο καθρεπτη που τον ειδα για πρωτη φορα πριν 100 χρονια , με το ιδιο εξερευνητικο υφος που ειχα και τοτε
Ομως τωρα δεν εβλεπα εμενα.Εβλεπα το προσωπο του αντρα που με εσωσε , του αντρα που με μεταμορφωσε, του αντρα που νομιζα πως με σκοτωσε.
-Ειναι δυνατον να αγαπας αυτον που σε σκοτωνει?Αναρωτηθηκα γυριζοντας την πλατη στον αντρα που με κοιτουσε μεσα απο τον δικο μου καθρεπτη...

EDWARD S POV

Ο Καρλαιλ σημερα μας ανακοινωσε πως θα επισκεπτοταν τους Βολτουρι.
Ειχε λαβει μια προσκληση απο τον Αρο και για χαρη της φιλιας που καποτε τους ενωνε αποφασισε να δεχτει.
Η Αλις μολις το εμαθε εκανε τα παντα για να πεισει τον Καρλαιλ να την παρει μαζι της.
Φυσικα δεν θα εχανε την ευκαιρια να παει για ψωνια στην Ιταλια και να κανει την Τζειν να ζηλεψει
λιγο.
Καθομουν νωχελικα στον τεραστιο λευκο καναπε του σαλονιου και προσποιουμουν πως παρακολουθουσα τηλεοραση.Στην πραγματικοτητα ομως τις τελευταιες ημερες μια εικονα βασανιζε το μυαλο μου.
Η εικονα της κοπελας που μεταμορφωσα , τα καστανα της ματια που με παρακαλουσαν να μην τις κανω κακο.Οχι δεν την ειχα σκοτωσει αλλα την ειχα καταδικασει σε μια μοιρα χειροτερη απο το θανατο και ημουν πεπεισμενος πλεον πως βρισκοταν καπου εκει εξω.Σιγουρα το βαθυ σοκολατι των ματιων της θα ειχε αντικατασταθει απο τον κοκκινο του αιματος.Σιγουρα....

''Εντουαρντ!!''
Η τσιριδα της Αλις με επανεφερε στην πραγματικοτητα

Οτι και να πεις θα ερθεις σκεφτοταν

΄΄

''Αλις ξεχασε το'' ειπα ξερα
Αυτο μου ελειπε τωρα .Να παω στους Βολτουρι
Αλλα γνωριζα πως η Αλις θα με επειθε στο τελος
''Και γιατι θελεις να ερθω μαζι σου Αλις?''απαιτησα να μαθω

''για παρεα!!!εξαλλου θα περασουμε πολυ ωραια και ο Καρλαιλ ειναι λιγο βαρετος
εσυ εχεις πιο πολυ πλακα ειδικα αν σε βγαλω για ψωνια!!!''τσιριξε τραγουδιστα

''Ενταξει αν ειναι να σταματησεις να τσιριζεις θα ερθω!!!''

''Σ ευχαριστω αδερφουλη μου και να δεις θα περασεις πολυ ωραια εκει ''μου απαντησε κλεινοντας μου το ματι και υστερα απομακρυνθηκε φωναζοντας ''Τζασπερ!!!!''

Υπεροχα σκεφτηκα τεσσερις μερες με τους Βολτουρι........
Θα μπορουσα να ζητησω κατι πιο βαρετο?
Ναι θα μπορουσα το σχολειο.....
Ποτε δεν θα καταλαβω γιατι ο Καρλαιλ ηθελε να πηγαινουμε στο σχολειο
Το καλο ηταν πως για τεσσερις μερες θα γλιτωνα το καθαρτηριο
Επεστρεψα στην ονειροποληση μου χωρις πολυ κοπο καθως το προσωπο της κοπελας με κοιτουσε παλι μεσα απο το τζαμι της τηλεορασης.........

BELLA S POV

Ακουσα την Τζειν να γκρινιαζει για καποια Αλις καθως προχωρουσα προς την μεγαλη αιθουσα οπου βρισκοταν ο Αρο.
Ανοιξα την πορτα και τοτε ο Αρο γυρισε αστραπιαια και με κοιταξε

''Καλησπερα αγαπητη μου''

''Γεια σου Αρο ηθελες να με δεις?''

''Ναι προκειται για τους επισκεπτες που θα υποδεκτουμε αυριο, εχω πολυ καιρο να συναντησω τον παλιο μου φιλο και δεν ξερω ποιες ειναι οι προθεσεις του ....''

Επισκεπτες?Εγω δεν ειχα μαθει τιποτα γι αυτο
Γνωριζα πως θα τον επισκεπτοταν ο Καρλαιλ αλλα μονο αυτος.Απο οτι φαινεται θα ερχονταν κι αλλοι

''ωραια και τι μπορω να κανω εγω?''αποκριθηκα

΄΄Απλα θα ηθελα να εισαι διπλα μου .Θα χρειαστω την ασπιδα σου μεχρι να βεβαιωθω πως ειναι ολα καλα'''

''Ενταξει θα ειμαι εδω''απαντησα και με δυο δρασκελιες εξαφανιστηκα απο την αιθουσα
Μπηκα στο δωματιο μου οπου με περιμενε η Τζειν συνοφρυωμενη.

''Αυριο ερχονται οι Καλλεν .Θα ειναι και η Αλις.Ξερεις η αλις βλεπει το μελλον.''

Ηταν φανερο οτι η Τζειν ζηλευε την Αλις.

''Μην ανυσηχεις Τζεην θα ειναι εδω μονο για μερικες μερες .Υστερα θα φυγει και εσυ θα εισαι παλι στο προσκηνιο''την πειραξα

''Το ελπιζω.Τουλαχιστον θα ερθει και ο Εντουαρντ.Ειναι ο αγαπημενος γιος του Καρλαιλ και την προηγουμενη φορα που ειχε ερθει εδω ο Καρλαιλ ειχε μιλησει στον Αρο με πολυ κολακευτικα σχολια γι αυτον.Ανυπομονω να τον γνωρισω.

''Τζειν εισαι απιστευτη ανυπομονεις να γνωρισεις καποιον μονο και μονο για να δεις τι καλυτερο εχει απο εσενα?

''Ναι ''ειπε η Τζειν γελωντας και υστερα απομακρυνθηκε απο το δωματιο

Πηγα και παλι στον καθρεπτη με την ελπιδα οτι θα δω το προσωπο του αντρα που με στοιχιωνε τα τελευταια εκατο χρονια ομως αυτη τη φορα δεν εμφανιστηκε.Περιμενα και τοτε ειδα κατι που δεν περιμενα να δω.Εβλεπα τον εαυτο μου με ματια στο χρωμα του μελιου, χρυσα.
Τα εκλεισα σφιχτα και οταν τα ξαναανοιξα ημουν και παλι εγω.Τα ματια μου με κοιτουσαν χαρουμενα με το γνωστο κοκκινο χρωμα τους
Γιατι ημουν χαρουμενη?Γιατι ξαφνικα ανυπομονουσα ....?Δεν ηξερα τι περιμενα .Ετσι εμεινα να κοιταω το ειδωλο μου στον καθρεπτη με την ελπιδα πως καποια στιγμη θα δω ξανα την μορφη του[/b]