Our lips must always be sealed!!

Η Μπέλλα είναι πάει τρίτη λυκείου και μεσα σε ενα χρονο εχει καταφερει να γινουν αχωριστοι με τον εντουαρντ καθως και με την αδερφη του,την αλις.Τα συναισθηματα της για τον εντουαρντ ειναι πολυ δυνατα ομως δεν εχουν ανταποκριση αφου δεν τολμαει να του αποκαλυψει τιποτα γιατι φοβαται πως θα χαλασει η σχεση τους και επισης ειναι και το εμποδιο που λεγεται Τανια,το κοριτσι του εντουαρντ,την οποια κανεις απο την παρεα δεν την συμπαθει επειδη εχει πληγωσει αρκετες φορες στο παρελθον τον εντουαρντ και μαλιστα θα το ξανακανει και στο μελλον!!Τι γινεται ομως οταν η μπελλα παιρνει την αποφαση να τον ξεπερασει και βγαινει με τον τζέικομπ;τι κανει ο εντουαρντ τοτε;και σαν να μην εφτανε αυτο τι συμβαινει οταν σε χορο του λυκειου ο εντουαρντ πινει και η φιλια του με την μπελλα μετατρεπεται σε μια μοναδικη ερωτικη βραδια??πως αντιμετοπιζει τον εντουαρντ μετα απο εκεινο το βραδυ οταν καιοι δυο ξερουν πως δεν ειχε πιει τιποτα η μπελλα και ηξερε τι εκανε???
λοιπον αυτα!!! περιμενω με αγωνια να μου πειτε πως σας φανηκε!





1.sadly memories

Άλλη μια βαρετή μέρα ξεκινούσε!!Μόλις είχα ξυπνήσει και σηκωνόμουν για να πάω να ετοιμαστώ και ύστερα να φύγω για το σχολείο.Ήμουν τρίτη λυκείου,τελευταία τάξη,και μετά τέλος!Βαριόμουν να πάω αλλά σκεπτόμενη πως θα έβλεπα το σημαντικότερο άτομο της ζωής μου και την παρέα μου αναστέναξα και πέταξα στην άκρη τα παπλώματα.Περπάτησα ως το παράθυρο του δωματίου μου και αντίκρυσα τα υπέροχα χρώματα του ουρανού καθώς ο ήλιος ανέτειλε.Αν και ακόμα στον ουρανό δεν υπήρχαν σύννεφα και ο ήλιος έβγαινε έξω από τα βουνά ανεμπόδιστος ο καιρός φαινόταν πως πάλι θα χαλούσε,θα γινόταν ο μουντός και βροχερός καιρός που πλέον είχα συνηθίσει!Πέρασα λίγα λεπτά χαζεύοντας τον ουρανό και ύστερα πήρα την απόφαση και έτρεξα προς το μπάνιο.Αφού έπλυνα το πρόσωπο και τα δόντια μου και χτένισα τα μαλλιά μου βγήκα και πήγα στο δωμάτιο μου για να ντυθώ.Φόρεσα ένα σκούρο τζιν σωλήνα και μια μωβ φούτερ,Κατέβηκα κάτω για να φάω ένα μπολ cornflackes στα γρήγορα.Καθώς έβαζα το γάλα στα δημητριακά μου συνειδητοποίησα πως στο σπίτι επικρατούσε μια πολύ παράξενη ησυχία.Συνήθως τέτοια ώρα ακουγόταν από επάνω το ροχαλητό του Τσάρλυ αλλά σήμερα...όχι!Κοίταξα έξω από το παράθυρο της κουζίνας και είδα πως το αμάξι του έλειπε.Θεώρησα οτι μάλλον είχε δουλειά και γι'αυτό έφυγε νωρίς.Τέλειωσα βιαστικά το πρωινό μου και ξεκίνησα για το σχολείο.Σε ολο το δρόμο σκεφτόμουν τον Έντουαρντ,τον κολλητό μου.Mπήκα στο parking του σχολείου το οποίο είχε αρχίσει να γεμίζει τώρα.Κατέβηκα από το αυτοκίνητο μου και έψαξα με τα μάτια μου για να βρω τον Έντουαρντ.Και τον βρήκα.Βέβαια αυτό δεν περίμενα να το δω ή μάλλον το περίμενα,απλώς δεν ήθελα να δω αυτό το θέαμα...όχι τουλάχιστον χώρις να έχω προετοιμαστεί!

ειναι ενα μικρο κομματι για να δω αν σας αρεσε ...για τυχον σχολια εδω περα!!!
https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1198.htm

ωραιο ωραιο συνεχισε το....τι ειδε η μπελλα και ξαφνιαστηκε????ωραια εισαγωγη..

κορίτσια να η συνέχεια του κεφαλαιου...ελπιζω να σας αρέσει!!!



Η Τάνια ήταν κολλημένη στο αυτοκίνητο του Έντουαρντ και τα χέρια του ήταν γύρω της φυλακίζοντας την εκεί.Φιλιόταν με πάθος,κάτι που εγώ δεν άντεχα να βλέπω.Ένιωθα άβολα έτσι γύρισα αλλού το βλέμμα μου και βρήκα την παρέα μου.Πέρνωντας τα μάτια μου από πάνω τους πρόσεξα ότι η ματιά του Έντουαρντ ηταν πάνω μου,χωρίς βέβαια να εχει διακοπεί το φιλί τους.φαινόταν τόσο χαρούμενος...δεν θα άφηνα κανέναν να τον πληγώσει και κυρίως την Τάνια.Αν τον ξαναπλήγωνε θα είχε να κάνει μαζί μου πλέον!!Αφού του χαμογέλασα ξεκίνησα να πάω στην παρέα μου.Καθόταν όλοι μαζί σε ένα παγκάκι κάτω απο το υπόστεγο παρακολουθώντας την Τάνια και τον Έντουαρντ...όπως διαπίστωσα λίγο αργότερα.Μόνο η Άλις δεν κοιτούσε τον αδερφό της.Αυτή έβλεπε εμένα με ένα ύφος γεμάτο λύπη,κατανόηση και συμπόνια.Χωρίς να χάσω χρόνο έβαλα το ψεύτικο χαμόγελο μου και τους πλησίασα αγκαλιάζοντας πρώτα τη Ρόζαλι μετά τον Τζάσπερ ύστερα τον Έμμετ και τελευταία την Άλις.Την κοίταξα παρακλητικά στα πράσινα μάτια της ελπίζοντας πως θα καταλάβαινε ότι ήθελα να βγάλει αυτο το ύφος απο το πρόσωπο της.Αμέσως μου χαμογέλασε,βέβαια μπορούσα άνετα να ξεχωρίσω το κένο του χαμογέλου της.Η Άλις πάντα ήταν χαρούμενη και πάνω από όλα χαμογελαστή,τώρα αυτό δεν υπήρχε...αντί για το κεφάτο γέλιο της ηταν απλά ένα χαμόγελο που το είχε εμφανήσει στο πρόσωπο της επειδή της το ζητούσα εγώ.Δεν είχα καμία αμφιβολία πως δεν θα καταλάβαινε τι της ζητούσα,με ήξερε πολύ καλά.Όποτε με παρατηρούσε έτσι φοβόμουν μήπως υποψιαστούν τίποτα οι υπόλοιποι.Στην Άλις είχα πει την αλήθεια ένα βράδυ που ήμουν πολύ χάλια και δεν άντεχα να τα κρατάω άλλο μέσα μου.Έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον..το είχα ανάγκη!Δεν είχε περάσει αρκετός καιρός απο τότε,ένας μήνας περίπου.Θυμάμαι καθαρά εκείνο το βροχερό βράδυ που καθόμουν στην αγκαλιά της και έκλαιγα...

ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΜΗΝΑ:

Εγώ έφταιγα!Το ήξερα ότι μετά θα το μετάνιωνααλλά αφού αυτός θα ήταν ευτυχισμένος δεν με ένοιαζε.Βέβαια ποτέ κανένας μας δεν πίστεψε πως η Τάνια θα μπορούσε να του δώσει την αγάπη που του άξιζε και κανείς από την παρέα μας δεν την συμπαθούσε.Μέχρι στιγμής όλοι,εκτός από εμένα και φυσικά την Τάνια,ήξεραν πως εκείνη έκανε το πρώτο βήμα για να τα ξαναβρούν.Δεν είχαν ιδέα πως εγώ ήμουν αυτή που πήγα και παρακάλεσα την Τάνια να ξαναείναι με τον Έντουαρντ.Πρώτον επειδή όλες τις μέρες μετάτον χωρισμό τους ήταν χάλια,δεν μιλούσε ούτε έτρωγε και φοβόμουν μην πάθει τίποτα.Πονούσα να τον βλέπω έτσι,έπρεπε να κάνω κάτι και δεύτερον έπρεπε να βρω ένα τρόπο να ξεκολλήσω από τον Έντουαρντ.Δεν υπήρχε περίπτωση να με δει κάπως διαφορετίκα εκτός από την κολλητή του.Άρα έπρεπε και εγώ να τον ξεχάσω.Πάντα θα τον αγαπούσα αλλά δεν θα επέτρεπα ποτέ ξανά στον εαυτό μου να ανειρεύεται πως θα συνέβαινε μεταξύ μας κάτι άλλο από αυτό που είχαμε τώρα...θα είμασταν πάντα δύο πολύ καλοί φίλοι και τίποτα άλλο!!!Έξω είχε βραδιάσει και εγώ ήμουν κουκουλωμένη με την κουβέρτα μου και έκλαιγα.Μια φωνή μέσα μου μου έλεγε συνέχεια να σταματήσω το κλάμα και να τον ξεπεράσω επιτέλους αλλά δεν την άκουγα.Όσο και να ήθελα να υπακούσω στη φωνή δεν μπορούσα!!Σηκώθηκα και πήγα να κάτσω στο περβάζι του παραθύρου μου.Έβλεπα έξω τους κεραυνούς που φώτιζαν τον σκοτεινό ουρανό δημιουργώντας διάφορα σχήματα.Άκουγα τον ήχο της βροχής καιι προσπαθούσα να συγκεντρωθώ σε αυτόν μήπως και καταφέρω να ηρεμήσω,μάταια όμως.Ξαφνικά μου γεννήθηκε μια παράξενη επιθυμία να βγω έξω και αυτό έκανα.Αφού έβαλα μια φόρμα και φόρεσα το μπουφάν μου βγήκα έξω στην βροχή και άρχισα να περπατάω,χωρίς προορισμό.Το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω από το σπίτι και να σταματήσω να σκέφτομαι.Δεν ήξερα που ήθελα να πάω ,απλά προχωρούσα στον δρόμο δίχως να βλέπω ουσιαστικά μπροστά μου...κοιτούσα στο κενό.Είχα περάσει τουλάχιστον μισή ώρα περπατώνταςστη βροχή και είχα γίνει μούσκεμα όμως δενμε ένοιαζε.Τα δάκρυα είχαν πλέον στερέψει.Πήγα και έκατσα σε ένα παγκάκι και άρχισα να παρατηρώ το μέρος γύρω μου...και τότε κατάλαβα!Βρισκόμουν στο πάρκο απέναντι από το σπίτι του Έντουαρντ.Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να πάω και να πω την αλήθεια.Ήθελα να μιλήσω σε κάποιον και η Άλις ήταν σίγουρα η καταλληλότερη!Πίστευα πως αν τα έλεγα στην Άλις που πάντα με καταλάβαινε θα αισθανόμουν καλύτερα.Σκούπισα τα μάτια μου και σηκώθηκα από το παγκάκι.Διέσχυσα γρήγορα το δρόμο και τώρα βρισκόμουν μπροστά από το σπίτι τους.Μετά από μια βαθιά αναπνοή χτύπησα το κουδούνι.Η πόρτα άνοιξε και αμέσως εμφανίστηκε η Άλις,της οποίας το βλέμμα έγινε τρομαγμένο και γέμισε ανησυχία μόλις πρόσεξε πως ήμουν.
"Παναγία μου,Μπέλλα,εσύ είσαι μούσκεμα!"είπε τραβώντας με μέσα και κλείνοντας την πόρτα πίσω της.Της χαμογέλασα ελαφρά"Γεια σου και εσένα Άλις"είπα με ένα ίχνος ειρωνίας στη φωνή μου.Προς το παρόν δεν είχα δει ή ακούσει τον Έντουαρντ και αυτό ήταν καλό σημάδι...ίσως καινα κατάφερνα τελικά να της εξομολογηθώ κάποια πράγματα.
"Θα αρρωστήσεις Μπέλλα.Πάμε γρήγορα επάνω να αλλάξεις."
"Σιγά Άλις.Μια χαρά είμαι,δεν θα πάθω τίποτα!"Δεν ήθελα να της γίνομαι βάρος και δεν πίστευα πως θα αρρώσταινα τόσο γρήγορα.Μόλις τελείωσα την πρόταση μου όμως άρχισα να βήχω.Και αυτό δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση!
"Ναι το βλέπω.Ήδη άρχισες να βήχεις.Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ τι στο καλό έκανες έξω με τέτοιο καιρό;"είπε κάνοντας την θυμωμένη και με έσπρωξε προς τις σκάλες.Αναστέναξα και ηττημένη ξεκίνησα για πάνω.Μπήκα στο δωμάτιο της και έκατσα στο κρεβάτι της.Στάθηκε μπροστά μου και με παρατηρούσε.Εγώ κοιτούσα αλλού αποφεύγοντας τη ματιά της γιατί φοβόμουν ότι θα καταλάβαινε πως πριν έκλαιγα."Άλις μήπως ενοχλώ,να φύγω;"τη ρώτησα.
"Μην λες χαζομάρες Μπέλλα!Εννοείται ότι δεν με ενοχλείς."μου απάντησε ανοίγοντας την ντουλάπα της και βγάζοντας από μέσα ένα ζευγάρι πυτζάμες και εσώρουχα.Τα φόρεσα και αφού ξανακάθησα στο κρεβάτι,ρώτησα όσο πιο αδιάφορα μπορούσα."Ο Έντουαρντ δεν είναι εδώ;"όταν είπα το όνομα του τα δάκρυα απειλούσαν να κάνουν την εμφάνηση τους.Όμως έπρεπε να συγκρατηθώ για λίγο ακόμα.Οπότε πήρα μια βαθιά ανάσα και περίμενα την απάντηση της."Όχι δεν είναι εδώ.Έφυγε πριν λίγο και δεν νομίζω να κοιμηθεί εδώ το βράδυ."στην φωνή της φαινόταν ποσο στεναχωρημένη ήταν με αυτό."Θα μείνει με την Τάνια;"ήξερα την απάντηση όμως έπρεπε να σιγουρευτώ. "Ναι.Από τότε που τα ξαναβρήκαν είναι συνέχεια μαζί." Η αηδία που ένιωθε ήταν εμφανής. "Όμως δεν μου είπες...γιατί ήρθες;" συνέχισε.
"Άλις ήθελα να μιλήσουμε" της είπα και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνηση τους.Αμέσως σκούπισα τα μάτια μου,όχι αρκετά γρήγορα όμως αφού πρόλαβε και τα είδε..."Μπέλλα μου,τι έγινε; γιατί κλαις;" με ρώτησε καθώς καθόταν δίπλα μου στο κρεβάτι.Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα στα μάτια."Είμαι ερωτευμένη...με τον Έντουαρντ. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα.Δεν έχω σταματήσει λεπτό αυτά τα δύο χρόνια που τον ξέρω να τον αγαπώ και δεν θα το κάνω ΠΟΤΕ!" Πλέον έκλαιγα ασταμάτητα.Η Άλις είχε μείνει ακίνητη κοιτάζοντας στο κενό και το κυριότερο δεν μιλούσε."Σε παρακαλώ πες κάτι." Ξαφνικά κούνησε το κεφάλι της θέλοντας λογικά να συνέλθει από το σόκ. "Δηλαδή...εσύ...από την αρχή της γνωριμίας σας...τον Έντουαρντ;" Ήταν πολύ μπερδεμένη.Φαινόταν πως κάτι ήθελε να συνδέσει με αυτά που της έλεγα αλλά τι;;
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου."Και γιατί δεν του το είπες Μπέλλα;" με ρώτησε θυμωμένη;δεν ξερω,ετσι φαινόταν."Τι να του πω Άλις;;Δεν υπήρχε περίπτωση ο Έντουαρντ να κοιτάξει εμένα.Άρα γιατί να του το πω και να χαλάσει η φιλία μας,εεε...;" της απάντησα κλαίγοντας.
"Να πάρει Μπέλλα.Δεν πρέπει να κρίνεις χωρίς να ξέρεις!" είπε νευριασμένη. "Θέλω να πω είναι ο κολλήτος σου και αυτός σου τα λέει όλα και σε εμπιστεύεται.Και τότε όταν πρωτογνωριστήκατε ήταν μόνος και έπρεπε να το μάθει...ακόμα πρέπει!" μου φώναξε στην προσπάθεια της να μου βάλει μυαλό.Το ήξερα ότι είχε δίκιο όμως δεν μπορούσα να το διακυνδυνεύσω και να του πω πως νιώθω.
"Όχι σε παρακαλώ μην πεις τίποτα σε κανέναν και κυρίως στον αδερφό σου.Σε ικετεύω Άλις" την παρακάλεσα.
"Μπέλλα σκέψου τον λίγο.Δικαιούται να ξέρει." η φωνή της είχε μαλακώσει τώρα.Κατέβασα το κεφάλι μου και έκρυψα το πρόσωπο μου μέσα στις παλάμες μου.Τα δάκρυα μου κυλούσαν καυτά πάνω στα μάγουλα μου.Την άκουσα να αναστενάζει "Εντάξει μην κλαις.Δεν θα αποκαλύψω τίποτα και σε κανέναν."μου υποσχέθηκε στεναχωρημένη.Έπεσα στην αγκαλιά της ξεσπώντας "Σ'ευχαριστώ" της ψυθύρισα μέσα από τους λυγμούς μου.
Είχε περάσει αρκετή ώρα και τώρα είχα ηρεμήσει στην αγκαλιά της Άλις όταν την άκουσα "Τι λες,θέλεις να πάμε να δούμε καμία ταινία στην τηλεόραση;" η αλήθεια είναι πως χρειαζόμουν κάτι για να ξεχαστώ. "Ναι,φύγαμε!" Ξέφυγα από το σφιχτό της κράτημα και σκούπισα τα μάτια μου.Της χαμογέλασα και την τράβηξα για να σηκωθεί. Όσο κατεβαίναμε τις σκάλες σκεφτόμουν ότι δεν τις τα είχα πει όλα όμως δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο. Θα της τα έλεγα κάποια άλλη στιγμή!!Πήγα και έκατσα στον καναπέ ανοίγοντας την τηλεόραση και η Άλις πηγε στην κουζίνα να κάνει popcorn.Έψαχνα να βρω μια καλή ταινία όταν άρχισε να μονολογεί.
"Ξέρεις ποτέ δεν περίμενα ότι η Τάνια θα ζητούσε από τον Έντουαρντ να είναι ξανά μαζί.Δεν φαινόταν να την ενδιαφέρει!" ΟΧΙΙΙ...τι να της πω τώρα;;ότι είχε δίκιο και η Τάνια δεν νοιαζόταν καθόλου για τον αδερφό της και εγώ είχα μεσολαβήσει για να πάει και να του το ζητήσει;;Θα θύμωνε και αυτό ήταν και το λογικό..."δεν την ενδιέφερε...και δεν πηγε μόνη της!" της αποκάλυψα χωρίς κανένα συναίσθημα στη φωνή μου.Ένας δυνατός ήχος ακούστηκε από την κουζίνα καθώς το μπολ που κρατούσε χτύπησε στον πάγκο.Τρόμαξα και γύρισα προς την κουζίνα.Η Άλις καθόταν στην κάσα της πόρτας μετα χέρια της σταυρωμένα μπροστά από το στήθος της. "Μόνο μην μου πεις ότι ανακατεύτηκες Μπέλλα" είπε απειλητικά."και τι να έκανα;Να καθόμουν να τον βλέπω σε τέτοια κατάσταση εξαιτίας της;;Δεν μπορούσα,δεν το καταλαβαίνεις;" υπερασπίστηκα τον εαυτό μου.Το ήξερα ότι κατά βάθος είχα πράξει σωστά. "Ναι όμως άμα κάποια στιγμή μάθει την αλήθεια θα πληγωθεί περισσότερο."
"Όχι Άλις.Δεν θα το μάθει ποτέ" γι'αυτό ήμουν βέβαια και απολύτος σίγουρη.Δεν είχα καθόλου εμπιστοσύνη στην Τάνια όμως τι άλλο μπορούσα να κάνω;;
"Και πως την έπεισες να κάνει κάτι τετοιο;;μην μου πεις ότι όντως ενδιαφέρεται για τον αδερφό μου" κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου."Άρα τι της είπες για να δεχτεί;" Αναστέναξα,αφού το είχα αρχίσει έπρεπε και να το τελειώσω. "Λοιπόν,καταρχάς ξέρεις πως χώρισαν;" τη ρώτησα.
" Όχι δεν μου έχει πει τίποτα ο Έντουαρντ." το είχα φανταστεί.Δεν μιλούσε σε κανέναν οπότ ήταν λογικό να μην της έχει αναφέρει τον λόγο του χωρισμού τους. "Ωραία θα στα πω όλα αλλά δεν θα με διακόψεις μέχρι να τελειώσω."
"Το υπόσχομαι."είπε κλείνοντας με τα χέρια της το στόμα της. Χαμογέλασα με αυτή της την κίνηση και ξεκίνησα. "Εντάξει.Ο αδερφός σου χώρισε με την Τάνια εξαιτίας μου.Μας είδε αγκαλιά και άκουσε τον τρόπο που μιλάμε και ζήλεψε.Βλέπεις δεν ήξερε ποια είναι η σχέση μου με τον Έντουαρντ."Μελανγχόλισα με αυτή την σκέψη.Το στόμα της Άλις είχε ανοίξει από την έκπληξη.Πήγε να μιλήσει αλλά την σταμάτησα.
" Όχι υποσχέθηκες.Συνεχίζω.Αργότερα έμαθα από την ίδια πως η ζήλια της ήταν απλώς η δικαιολογία. Ήθελε να τον χωρίσει όμως δεν ήξερε τον τρόπο.Δυσκολεύτηκα αρκετά να την πείσω να γυρίσει πίσω σε αυτόν. Της εξήγησα πως ήταν ο καλύτερος μου φίλος και δεν υπήρχε τίποτα ανάμεσα μας και ύστερα αναγκάστηκα να αναφέρω την κατάσταση του. Της είπα ότι δεν έτρωγε,δεν μιλούσε και πως στο πρόσωπο του φαινόταν μόνο η θλίψη,η στενοχώρια." Η ανάμνηση με έκανε να δακρύσω αλλά αμέσως συνήλθα. "Κταλαβαίνεις τώρα Άλις γιατί της το ζήτησα;Είχα τύψεις γιατί εξαιτίας μου είχαν χωρίσει και εξαιτίας μου ο Έντουαρντ ήταν έτσι.Πονούσα να τον βλέπω σε τέτοια χάλια και να ξέρω ότι ουσιαστικά εγώ του το είχα προκαλέσει."
Όση ώρα διηγούμουν πως είχαν τα πράγματα η Άλις είχε μικρύνει την απόσταση μεταξύμας και είχε κάτσει στον απέναντι καναπέ." Κταλαβαίνω Μπέλλα όμως τι θα γίνει άμα του το πει;δεν της έχω εμπιστοσύνη και δεν νομίζω να της έχεις εσύ.Εξάλλου είμαι σίγουρη πως δενείναι η κατάλληλη για τον αδερφό μου.Έκανες ένα μεγάλο λάθοςλέγοντας της να κάνει κάτι τέτοιο.Σε περίπτωση που το μάθει είναι πολύ πιθανό να χαλάσει και η δική σας η σχέση εφόσον εσύ είχες την ιδέα αυτή. Τέλος πάντων. Εγώ δεν θα μιλήσω. Η μόνη που πρέπει να φοβόμαστε είναι η Τάνια."
Ανακούφηση με πλυμμήρισε όμως μαζί της ήρθε και ο φόβος, πιο ισχυρός από ποτέ μετά τα λόγια της Άλις, μην αποκαλυφθούν όλα και διαλυθεί η φιλία μου με τον Έντουαρντ. Η ώρα είχε περάσει και στην τηλεόραση πλέον υπήρχαν οι υπότιτλοι της ταινίας." Πρέπει να φύγω!" ανακοίνωσα και σηκώθηκα απο τον καναπέ." Μπέλλααα...θα κάτσεις εδώ για να μην είμαι και εγώ μόνη μου;;Βρέχει κιόλας έξω!!" με παρακάλεσε με νάζι.Επιστρατεύοντας κάθε τι που θα μπορουσε να με πείσει...αν και στην πραγματικότητα δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτα άλλο απο το να με προσκαλέσει. Ήθελα πολύ να κοιμηθώ μαζί της γιατί θα ξεχνιόμουν!!Με την Άλις πάντα άφηνα πίσω μου ότι με ανησυχούσε...είχε τον τρόπο της για να το καταφέρνει αυτό! Της χαμογέλασα "Μπορώ να αρνηθώ όταν μου το ζητάς έτσι;;" έπεσε πάνω μου να με αγκαλιάσει. "ευχαριστώωω..." φώναξε χαρούμενη!! "σιγά καλέ πως κάνεις έτσι;"την πείραξα.
"περίμενε να πάρω τον Τσάρλυ να τον ενημερώσω για να μην τρομάξει που λείπω."Αφού έκανα το τηλεφώνημα μου γύρισα στον σαλόνι. Βάλαμε να δούμε μια ταινία και πήραμε τα popcorn. Όλο το βράδυ μιλούσαμε για άσχετα θέματα και γελούσαμε...Αποτέλεσμα;;να κοιμηθούμε τρεις τα ξημερώματα!!!

"Καλημέρα Μπέλλα μου!"άκουσα από την πιο όμορφη φωνή του κόσμου η οποία με έβγαλε από τις σκέψεις μου.Γυρνώντας στην πραγματικότητα κατάλαβα ότι τα χέρια του ήταν γύρω μου. Η αγκαλιά αυτή ήταν σαν να είχε φτιαχτεί για εμένα,χωρούσα ακριβώς μέσα σε αυτή. Είχα κατακλυστεί από την υπέροχη μυρωδιά του. Η αναπνοή του έπεφτε πάνω στον λαιμό μου κάνοντας με να ανατριχιάσω! Πήρα μια μεγάλη αναπνοή εισπνέοντας το άρωμα του και γύρισα για να τον αντικρύσω!!!

2.The arguement

Γύρισα χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες.Ξέχασα ότι για να νιώθω την αναπνοή του στο λαιμό μου θα είχε σκύψει.Έτσι τώρα βρισκόμουν απέναντι του,ακόμα μέσα στην αγκαλιά του,με μια απόσταση λίγων εκατοστών να χωρίζει τα πρόσωπα μας. Τα μπλε μάτια του είχαν αιχμαλωτίσει τα δικά μου υπνωτίζοντας με. Γύρω μας είχε απλωθεί μια άβολη σιωπή. Ο Έντουαρντ όσο πιο διακριτικά μπορούσε ίσιωσε το σώμα του.Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα από την μέση βυθίζοντας το πρόσωπο μου στο στήθος του.Εκείνη τη στιγμή δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Βρισκόμουν μέσα στην σφιχτή και ζεστή αγκαλιά του,αναπνεόντας το μοναδικό του άρωμα και ακούγωντας τον αγαπημένο μου ήχο,τους χτύπους της καρδιάς του. Ξεκόλλησα από το στήθος του και πήρα τα χέρια μου και πήρα τα χέρια μου από τη μέση τουγια να τα τοποθετήσω στους ώμους του. Κρατήθηκα από εκεί και σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου αφήνοντας ένα φιλί στο μάγουλο του.
" Καλημέρα Έντι μου" του ψυθήρισα στο αυτί και ξαναγύρισα στην προηγούμενη θέση μου. Χαμήλωσα τα χέρια μου και τα τύλιξα ξανά γύρω από τη μέση του και τον έσφιξα δυνατά. Μετά γύρισα το σώμα μου ακουμπώντας την πλάτη μου στο στήθος του και φυλακίζοντας τα χέρια του γύρω μου κρατώντας τα δυνατά με τα δικά μου.
"γεια σας παιδιά, τι κάνετε;" τους ρώτησα κοιτάζοντας προς το μέρος τους.
"μπααα...έπρεπε να έρθει ο Έντουαρντ για να ξυπνήσεις και να μας μιλήσεις;" είπε ο Έμμετ και ήμουν ότι είχα κοκκινήσει τώρα. Ένιωσα το χαμηλόφωνο γελάκι του Έντουαρντ να με ταρακουνάει και δεν μπόρεσα να μην γελάσω και εγώ μαζί του. Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι και με έβγαλε από τη δύσκολη θέση!!! Βέβαια δεν ξέρω τι προτιμούσα, να απαντήσω στον Έμμετ ή να κάνω γυμναστική; Μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός βγαίνοντας από την αγκαλιά του Έντουαρντ.
"Τα λέμε" είπα ξεκινώντας για τα αποδυτήρια. Αφού άλλαξα μπήκα στο γυμναστήριο και περίμενα να αρχίσει το μάθημα. Είχα καθίσει στον πάγκο με τα πόδια μου ανεβασμένα μπροστά από το στήθος μου και τυλιγμένα με τα χέρια μου και τα μάτια μου ακολουθούσαν τις ίσιες γραμμές του ξύλινου δαπέδου ότανένιωσα κάποιον δίπλα μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Τζέικ. Με τον Τζέικομπ γνωριζόμασταν και μιλούσαμε αλλά μέχρι εκεί...τίποτα παραπάνω. Είχαμε διαφορετικούς φίλους και έτσι δεν κάναμε πολύ παρέα.
"Γεια σου Μπελλα,πως είσαι;" με ρώτησε ενώ εγώ σηκωνόμουν. "Καλά είμαι Τζέικ,εσύ;" του απάντησα αγκαλιάζοντας τον και αφήνοντας τον σχεδόν αμέσως. "καλά" φαινόταν σκεφτικός. Σαν να ήθελε να μου πει κάτι και να φοβόταν ή να ντρεπόταν. Πάντως το σκεφτόταν πολύ καλά. Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει όμως τον πρόλαβε ο γυμναστής.
"Πρέπει να φύγω,ξεκινάει το μάθημα" τον πληροφόρησα και έφυγα βιαστηκά. Πήγα δίπλα στην Τζέσικα. "καλημέρα" της είπα εύθυμα. " Καλημέρα Μπέλλα" με χαιρέτησε με ένα ίχνος απορίας στο πρόσωπο της. Αμέσως κατάλαβα τι θα ακολουθούσε. " Τι λέγατε με τον Τζέικομπ;" στριφογύρισα τα μάτια μου καθώς την άκουσα. Πάντα η ίδια, η αιώνια και πολύ διακριτική Τζέσικα!! όλα θέλει να τα μαθαίνει. " τίποτα ένα γεια προλάβαμε να πούμε" το βλέμμα της καρφώθηκε στο δικό μου σηκώνοντας το φρύδι της. Μάλλον δεν ήταν αρκετή η απάντηση μου. "αλήθεια τίποτα δεν είπαμε. Βέβαια κάτι πρέπει να ήθελε να με ρωτήσει αλλά δεν πρόλαβε γιατί έφυγα." τα μάτια της έλαμψαν. "Πες τα μου ΟΛΑ"
Όχι!!να πάρει γιατί το είπα αυτό;τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει στην άκρη το θέμα.
"Ποια όλα Τζέσικα; Δεν είπαμε κάτι ιδιαίτερο." προσπάθησα να σταματήσω εδώ τη συζήτηση. " Υποψιάζεσαι τι ήθελε να σου πει;;" συνέχισε σαν να μην με είχε ακούσει. " Όχι δεν μπορώ να ξέρω τι ήθελε. Όταν μάθω να είσαι σίγουρη πως θα σου πω." της απάντησα υψώνοντας λίγο τον τόνο της φωνής μου. " Ήταν αμήχανος πριν κάνει την ερώτηση;" σταμάτησε για λίγο "που τελικά δεν έκανε;" ολοκλήρωσε.
" Δεν ξέρω, δεν πρόσεξα κάτι" και επιτέλους άκουσα το κουδούνι!! Ίσως να ήταν τελικά το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να διακόψει τη συζήτηση μας...ή για να ακριβολογώ την 'ανάκριση' που έκανε η Τζέσικα σε εμένα! Δεν είχα καταλάβει πως είχε περάσει η ώρα. Είμασταν καθισμένες στον πάγκο και αυτο που κάναμε σε όλο το μάθημα ήταν να μιλάμε για τον Τζέικομπ. Σηκώθηκα και γύρισα να την κοιτάξω. "Φεύγω" της είπα και ξεκίνησα με γρήγορα βήματα να πάω να αλλάξω και ύστερα να βρω την παρέα μου.
Αφού έβαλα ξανά τοτζιν και τη φούτερ μου βγήκα από τα αποδυτήρια και πριν προλάβω να προχωρίσω για να φύγω από το χώρο του γυμναστηρίου άκουσα το όνομα μου και γύρισα να δω ποιος με φώναζε. Μπροστά μου στεκόταν ο Τζέικ. " Με φώναξες;" τον ρώτησα.
" Εμμ...ναι,σε περίμενα. Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι αλλά δεν πρόλαβα πριν." μου απάντησε κάπως αμήχανα. Περίμενα να συνεχίσε όμως δεν το έκανε. "Πες μου" τον παρακίνησα να τελειώσει την πρόταση του. " Θέλεις-"
"Μπέλλα" άκουσα την φωνή του Έντουαρντ η οποία διέκοψε και πάλι τον Τζέικομπ. Γύρισα σαν μαγεμένη προς το μέρος που ερχόταν η φωνή του. "Άστο για αργότερα" μου είπε απογοητευμένος και άκουσα τα βήματα του καθώς απομακρυνόταν από κοντά μου. Δεν του έδωσα σημασία...κατευθύνθηκα προς τον Έντουαρντ. Τα μάτια του γεμάτα μίσος είχαν καρφωθεί στην πλάτη του Τζέικ. Μόλις τον έφτασα τον αγκάλιασα και μετά από ένα λεπτό πήρα τα χέρια μου απρόθυμα από γύρω του. Τον κράτησα από το χέρι και τον κοίταξα. Πλέον έβλεπε εμένα όμως το σκληρό ύφος του δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς. Αρχίσαμε να περπετάμε για την αίθουσα. " Πως πήγε η πρώτη ώρα;" τον ρώτησα προσπαθώντας να ανοίξω μια συζήτηση μεταξύ μας. "καλά εσένα;"μου απάντησε.
" Δεν ήταν και η καλύτερη!!Εξάλλου είχα γυμναστική και ξέρεις πόσο καλή είμαι!!!" με ειρωνεύτηκα και άκουσα το γέλιο του. "Μην γελάς" παραπονέθηκα όμως συνέχισε να γελάει "άσε που με έπριξε και η Τζέσικα σε όλο το μάθημα ζητώντας να μάθει τι λέγαμε με τον Τζέικομπ."
Μόλις του το είπα το γέλιο του κόπηκε απότομα και το χαμόγελο του πάγωσε στα χείλη του. Το στόμα του ήταν τώρα μια ίσια γραμμή και ένιωσα το χέρι του να σφίγγει το δικό μου δυνατά ενώ με κρατούσε. Τα μάτια του ήταν κλειστά και οι αναπνοές του κοφτές. Έμεινα σιωπηλή περιμένοντας να ηρεμίσει. Γιατί θύμωσε μόλις του είπα για τον Τζέικομπ;
Μετά από λίγο το κράτημα του χαλάρωσε και στο πρόσωπο του σχηματίστηκε ένα ελαφρύ χαμόγελο. Πήρα το βλέμμα μου από πάνω του,αποτρέποντας έτσι τυχόν ζαλάδες, και πρόσεξα ότι βρισκόμασταν μπροστά από την αίθουσα όπου είχαμε μάθημα. Αφού μπήκαμε μέσα και κάτσαμε στο θρανίο ο Έντουαρντ γύρισε την καρέκλα προς το μέρος μου. "Και τι λέγατε με...τον Τζέικομπ;"με ρώτησε και αναρωτήθηκα γιατί κάνει έτσι όταν τον βλέπει ή απλώς όταν αναφέρεται το όνομα του; "Δεν είπαμε τίποτα,ένα γεια.Κάτι ήθελε να με ρωτήσει -δεν ξέρω τι-αλλά δεν πρόλαβε. Προσπάθησε δύο φορές όμως την πρώτη έπρεπε να φύγω και τη δεύτερη τον διέκοψες εσύ." χαμογέλασα ασυναίσθητα καθώς τα θυμόμουν. Η αίθουσα πλέον ήταν γεμάτη και το μάθημα είχε αρχίσει.
Έστριψα την καρέκλα μου ώστε να κοιτάει στον πίνακα και έβγαλα τα βιβλία των αγγλικών μου από την τσάντα μου. Ενώ έψαχνα την σελίδα άκουσα τον Έντουαρντ να ψυθηρίζει. "Άμα δεν είπατε τίποτα γιατί η Τζέσικα επέμενε να μάθει τι λέγατε;" Γύρισα και τον κοίταξα. Το σώμα του είχε γυρίσει προς τον πίνακα και το κεφάλι του είχε γύρει προς το μέρος μου. Με κοιτούσε στα μάτια με το ένα φρύδι του σηκωμένο και το αγαπημένο μου στραβό του χαμόγελο, λίγο πιο σφιγμένο από το συνηθησμένο του, είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο του. " εεε...δεν...δεν ξέρω" του απάντησα προσπαθώντας μάταια να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
" Έχεις κάτι με τον Τζέικ;" οι λέξεις βγήκαν από τα χείλη μου αυθόρμητα.
Ήθελα να μάθω γιατί αντιδρούσε έτσι; Ήλπιζα να μου απαντήσει. " Όχι τίποτα" είπε αδιάφορα κοιτάζοντας τον καθηγητή. <ναι καλά> σκέφτηκα. Κάτι μου έκρυβε αλλά τι;; " μου λες ψέματα. Κάθε φορά που γίνεται κάτικαι αφορά τον Τζέικομπ εσύ νευριάζεις" του δήλωσα με πείσμα. Γύρισε το κεφάλι του και το βλέμμα του αγριεμένο έκαψε το δικό μου καθώς συναντήθηκαν.
"Μπέλλα δεν θέλω να το συζητήσω μαζί σου. Μπορείς απλά να κάτσεις όσο γίνεται μακριά του;" τι ήταν αυτό τώρα;;δεν θέλει να μου πει;
"Πίστευα ότι δεν είχαμε μυστικά ο ένας από τον άλλο. Αλλά απ' ότι φαίνεται έκανα λάθος και μόνο εγώ δεν έκρυβα τίποτα από εσένα." Αμέσως μόλις το είπα το μετάνιωσα...του είχα κρύψει κι εγώ κάτι πολύ σημαντικό.κάτι το οποίο αν το μάθαινε η φιλία μας θα διαλυόταν.
Ο θυμός μου είχε φουντώσει μέσα μου. Είχα νευριάσει τόσο πολύ με τα λόγια του." και δεν θα μου πεις τι να κάνω και τι να μην κάνω επειδή εσένα έτσι σου αρέσει" συνέχισα και γύρισα μπροστά παρακολουθώντας το μάθημα, χωρίς να του δώσω την ευκαιρία να μου πει τίποτα άλλο! Η φωνή μου ακούστηκε πιο θυμωμένη,πιο οργισμενη απ' όσο σκόπευα. Προσπάθησε να μου μιλήσει μέσα στο μάθημα καναδυό φορές όμως δεν του έδινα σημασία, ήμουν ακόμα πολύ νευριασμένη μαζί του. Ξεφύσιξε σταματώντας κάθε προσπάθεια,σταύρωσε τα χέρια του μπροστά από το στήθος του,ακούμπησε την πλάτη του στην καρέκλα και κοίταξε στον πίνακα.<ωραία τα κατάφερες Μπέλλα με το πείσμα σου!!>σκέφτηκα. Η υπόλοιπη ώρα πέρασε πολύ δύσκολα. Δεν μιλούσαμε με τον Έντουαρντ και στεναχωριόμουν. Δεν μου άρεσε καθόλου να είμαστε έτσι.
Mόλις χτύπησε το κουδούνι πετάστηκα από τη θέση μου,έριξα άγαρμπα τα βιβλία μου μέσα στην τσάντα μου και βγήκα από την τάξη σχεδόν τρέχοντας φτάνοντας στις τουαλέτες. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Τα δάκρυα είχαν πλέον ξεχυλίσει από τα μάτια μου και κυλούσαν προς το λαιμό μου βρέχοντας τα μάγουλα μου. Ήταν η πρώτη φορά που μαλώναμε με τον Έντουαρντ. Δεν μπορούσα ακόμα να πιστέψω ότι μαλώσαμε για τον Τζέικ. Τι θέλω και μιλάω;;;γιατί του είπα για την Τζέσικα και το μάθημα της γυμναστικής;; Όμως δεν περίμενα ποτέ ότι ο Έντουαρντ δεν θα ήθελε να συζητήσει κάτι μαζί μου. Και στην προκειμενη περίπτωση με αφορούσε κιόλας το θέμα. Δεν λέω έφταιγα κι εγώ,δεν τον άφησα να επανορθώσει για το λάθος του. Μπορεί απλά να μην είχε διατυπώσει καλά αυτό που ήθελε να πει και εγώ θύμωσα και δεν του άφησα το περιθώριο να το διορθώσει. Ήμουν πεισματάρα και αυτό τώρα δεν θα μου έβγαινε σε καλό. Αναστέναξα. Με το κλάμα δεν θα κατάφερνα τίποτα. Έπρεπε να τον βρω και να του ζητήσω συγνώμη για την συμπεριφορά μου,στο κάτω κάτω δικαίωμα του αν δεν θέλει να μου το πει.Σηκώθηκα απο κάτω,σκούπισα τα μάτια μου και κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη για να βεβαιωθώ ότι κανείς δεν θα καταλάβαινε πως έκλαιγα. Όταν ήμουν σίγουρη πως κανένα σημάδι στο πρόσωπο μου δεν θα πρόδιδε ότι είχα κλάψει βγήκα από τις τουαλέτες και ξεκίνησα για το επόμενο μάθημα μου. Πηγαίνοντας στην τάξη μου είδα στην πόρτα μιας αίθουσας την Τάνια με τον Έντουαρντ. Την είχε στην αγκαλιά του και μιλούσαν γελώντας. Πόσο την ζήλεψα! Ήταν τόσο τυχερή όμως αυτή δεν το εκτιμούσε εφόσον αναγκαστικά ήταν μαζί του. Δεν του άξιζε κάτι τέτοιο όμως τι να έκανα αφού μόνο έτσι θα ήταν χαρούμενος;; Και τώρα ήταν χαρούμενος και όπως έβλεπα ήταν και απασχολημένος και δεν μπορούσα να πάω να τους διακόψω για να τα ξαναβρούμε. Μπορεί τελικά ο τσακωμός μας να μην σήμαινε και τόσα πολλά γι'αυτόν.
Χαμήλωσα το κεφάλι μου και συνέχισα να προχωράω κατευθυνόμενη προς την αίθουσα μου. Ο καθηγητής δεν είχε μπει ακόμα έτσι έβγαλα το κινητό μου για να στείλω μύνημα στην Άλις.
<<Μάλωσα με τον Έντουαρντ. Θέλω να μιλήσουμε. Μπορώ να έρθω το απόγευμα από το σπίτι σου;>>αφού το έγραψα πάτησα 'αποστολή' και το έβαλα στην τσέπη μου περιμένοντας να αρχίσει το μάθημα. Ένα λεπτό αργότερα η πόρτα έκλεισε και το μάθημα ξεκίνησε. Δεν είχε περάσει πολύ ώρα όταν ένιωσα την δόνηση του κινητού μου. Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου μόλις ο καθηγητής γύρισε να γράψει κάτι στον πίνακα και διάβασα τι έγραφε το μύνημα.
<< Μπέλλα τι έγινε; γιατί μαλώσατε; πως είσαι;>> Αυτή τη στιγμή δεν μπορούσα να της απαντήσω. Περίμενα υπομονετικά να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα. Κάτι το οποίο δεν άργησε να γίνει. Η ώρα είχε περάσει χωρίς να το καταλάβω. Σκεφτόμουν...τον Έντουαρντ! Αμέσως μόλις βγήκα έξω της απάντησα. <<Καλύτερα να τα πούμε από κοντά.Να έρθω εγώ σπίτι σου ή εσύ στο δικό μου;>>Δεν πρόλαβα να το βάλω ξανά πίσω στη τσέπη και ξαναείχα μύνημα. Έγραφε:
<< Έλα εσύ κατά τις έξι.>>ωραία. Ο Έντουαρντ όμως;; Άμα ήταν εκεί δεν θα μιλούσαμε άνετα...
<<οκ,θα έρθω. Μήπως μπορείς να διώξεις τον αδερφό σου όμως;>>δεν χρειαζόταν να ρωτήσω. Η Άλις και να μην το είχε σκεφτει σίγουρα θα μπορούσε να βρει μια δικαιολογία για να μην είναι στο σπίτι.
<<Μην ανησυχείς αγάπη μου.Το έχω κανονίσει!θα τον πάρει ο Τζάσπερ να πάνε για καφέ. Σε περιμένω στις έξι. Φιλιά>>το ήξερα ότι θα το είχε ήδη φροντίσει!!!Καθώς το διάβαζα ένα χαμόγελο ευχαρίστησης απλώθηκε στο πρόσωπο μου.
<< Ένταξει!ευχαριστω Άλις μου.τα λέμε>>της έστειλα ένα τελευταίο μύνημα και απενεργοποίησα το κινητό μου.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Οι επόμενες ώρες πέρασαν βασανιστηκά αργά. Προσπαθούσα να προσέχω στην παράδοση του μαθήματος και να κρατάω σημειώσεις όμως δεν είχε και πολύ αποτέλεσμα!Δεν ήταν λίγες οι φορές που χανόμουν στις σκέψεις μου και κοιτούσα στο κενό. Τώρα βρισκόμουν μπροστά από το φορτηγάκι μου και έψαχνα για τα κλειδιά μου στην τσάντα μου. Ένας δυνατός ήχος πάνω στο καπό με έκανε να γυρίσω αντανακλαστικά τρομάζοντας. Ο Τζέικ ήταν απέναντι μου.
"Τζέικ,με τρόμαξες!" είπα ξέπνοη.
" Συγγνώμη Μπέλλα."απολογήθηκε σκύβωντας το κεφάλι του."δεν το ήθελα!"
"Δεν πειράζει,δεν φταις εσύ. Εγώ ήμουν αφηρημένη."
"Μπέλλα....θέλεις να βγούμε αύριο;"ξεστόμισε γρήγορα τις λέξεις χωρίς να πάρει ανάσα.Μάλλον φοβόταν μην τον ξαναδιακόψουν!γέλασα με τον τρόπο που το είπε. Μόλις συννηδειτοποίησα τι είχε πει μου κόπηκε το γέλιο.
ΤΙ; Τι να του έλεγα τώρα; Από τη μια ήθελα να δεχτώ την πρόταση του γιατί περνούσα πολύ καλά μαζί του και απολάμβανα την παρέα του. Εκτός από αυτό ο Τζέικομπ ήταν αρκετά όμορφος και εγώ έπρεπε να το πάρω απόφαση ότι με τον Έντουαρντ δεν θα ήμουν ποτέ. Αλλά από την άλλη σκεφτόμουν αυτο που μου είχε πει ο Έντουαρντ. Δεν λέω φαινόταν πολύ καλός ο Τζέικ αλλά δεν τον ήξερα και πολύ καλά...το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι δεν είχα διάθεση να βγω και να διασκεδάσω όσο ήμουν μαλωμένη με τον κολλητό μου...και όχι μόνο!! Ήταν πολλά παραπάνω από ένας απλός κολλήτος!!!

για τυχον σχολια εδω!!! https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1198.htm ελπιζω να σας αρεσει!!

3.Συζητήσεις...

Tον Έντουαρντ δεν θα σταματούσα να τον αγαπάω αλλά έπρεπε να προχωρήσω. Δεν μπορούσα να τον περιμένω για μια ζωή . Δεν ξέρω γιατί μου είπε να μην κάνω παρέα με τον τζέικομπ όμως θα φρόντιζα να μάθω σύντομα. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα στα μάτια τον Τζέικ. Του χαμογέλασα όσο πιο ζεστά μπορούσα και του απάντησα.
"εμμμ...ναι,οκ.Θες να έρθεις να με πάρεις αύριο κατά τις 8 από το σπίτι μου?"
Τον άκουσα να ξεφυσάει."Ναι θα είμαι στο σπίτι σου στις 8...Τα λέμε τότε Μπέλλα!"είπε χαρούμενα και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο.Μόνο που το δικό του ήταν πιο ζωντανό,ήταν ευδιάκριτο ότι ενθουσιάστηκε με την απάντηση μου. Μάλλον επειδή ειμαι συνέχεια με τον Έντουαρντ πίστευε πως θα αρνηθώ και το γεγονός ότι δεν το έκανα τον εξέπληξε...πολύ ευχάριστα θα έλεγα!
Ο Έντουαρντ μόλις είχε βγει απότο σχολείο και πήγαινε προς το αμάξι του. Ήμουν αφηρημένη παρατηρώντας τον όταν ένιωσα να κλείνομαι μέσα σε μία σφιχτή αγκαλιά και δύο ζεστά χείλη να κολλάνε πάνω στο μάγουλο μου αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί. Αυτή η πράξη του με βρήκε απροετοίμαστη,παρόλ' αυτά πήρα για λίγο τα μάτια μου από τον Έντουαρντ για να δω τον Τζέικ. Τον αγκάλιασα και εγώ,τον φίλησα στο μάγουλο και έφυγα από την αγκαλιά του. Και τότε είδα ότι ο Έντ είχε κοκαλώσει βλέποντας με. Γύρισε απότομα το κεφάλι του και μπήκε γρήγορα μέσα στο αμάξι του χτυπώντας δυνατά την πόρτα.
Ωραία τα κατάφερα!τώρα τι θα κάνω;ούτε η Άλις δεν θα μπορεί να το διορθώσει αυτό. Κατέβασα το κεφάλι μου στεναχωρημένη.
"Γεια σου Τζέικ"η φωνή μου ήταν νεκρή, χωρίς κανένα συναίσθημα παρά μόνο αυτό της λύπης. Του γύρισα την πλάτη μου και μπήκα στο αυτοκίνητο μου. Έβαλα μπρος και ξεκίνησα για το σπίτι μου. Μα γιατί αντιδράει έτσι?Τι έχει γίνει?και στο κάτω κάτω οτιδήποτε και να έχει μαζί του να μην την πληρώνω εγώ στο τέλος. Ας το λύσει μόνος του. Εμένα να μην με ανακατεύει!
Προσπαθούσα να καταλάβω τι στο καλό είχε συμβεί μεταξύ τους όμως πολύ γρήγορα τα παράτησα...δεν μπορούσα να καταλήξω πουθενά!
Έφτασα στο σπίτι και μόλις μπήκα μέσα ανεβηκα στο δωμάτιο μου. Φόρεσα τις πυτζάμες μου και κατέβηκα για να φάω και μετά να κάτσω να διαβάσω κάτι από τα μαθήματα μου μέχρι να έρθει η ώρα που θα πάω στην Άλις. Δεν είχα καταφέρει να διαβάσω σχεδόν τίποτα,αφού η σκέψη μου συνέχεια πήγαινε στον Έντουαρντ και στην απέχθεια που είχε για τον Τζέικομπ, όταν είδα ότι η ώρα είχε περάσει. Μπορούσα να κάτσω λίγο ακόμα είχα λίγο χρόνο όμως η συγκέντρωσή μου με είχε εγκαταλείψει. Έτσι τα παράτησα και σηκώθηκα για να ντυθώ.
Έβαλα ένα μαύρο παντελόνι φόρμας και μια σκούρη μπλε μπλούζα που ερχόταν σε αντίθεση με την ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα μου. Μάζεψα τα μαλλιά μου σε μια ατειμέλητη κοτσίδα και αφού φόρεσα και τα σταράκια μου ξεκίνησα για το σπίτι της Άλις.
Όσο οδηγούσα πρόσεξα την ώρα και ήταν ακόμη πέντα και τέταρτο! Ήθελα τόσο πολύ να μιλήσουμε με την Άλις που δεν είχα δει καν την ώρα πριν φύγω! Είχα ετοιμαστεί πολύ γρήγορα και τώρα θα έφτανα νωρίς. Ήλπιζα μόνο να είχε φύγει ο Έντουαρντ!!
Όταν έφτασα κοίταξα τριγύρω για να δω αμα ήταν το βόλβο του κάπου εκεί έξω όμως δεν το βρήκα και υπέθεσα πως θα είχε ήδη φύγει!Αφού πάρκαρα,βγήκα έξω και κατευθύνθηκα προς το σπίτι. Βρισκόμουν μπροστά από την πόρτα και μόλις πήγα να χτυπήσω το κουδούνι εμφανίστηκε μπροστά μου ο Έντουαρντ. Κοκάλωσα! Τώρα τι να έκανα?
"εμμμ...γεια σου Έντουαρντ." τον χαιρέτησα έχοντας το κεφάλι μου σκυμμένο. "Γεια σου Μπέλλα." είπε με ένα λυπημένο τόνο ο οποίος με έκανε να σαστίσω...γιατί ήταν έτσι?άραγε είχε μιλήσει στην Άλις...και αν είχε η Άλις θα μου έλεγε?
Τον ένιωσα να περνάει από δίπλα μου φεύγωντας. Πήρα μια βαθιά αναπνοη και μπήκα μέσα. Βρήκα την Άλις να κάθεται στον καναπέ παρακολουθώντας τηλεόραση με αφοσίωση. Προχώρησα λίγο πιο μπροστά και είδα τι έβλεπε! Ήταν μια έρευνα που είχε κάνει ένας δημοσιογράφος και έλεγε για τις φιλίες και για κάποιες σχέσεις που αν και φαίνονται αδύνατες να πετύχουν στο τέλος τα καταφέρνουν.
Δεν μπόρεσα να ακούσω πολλά επείδη η Άλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου και έκλεισε γρήγορα την τηλεόραση!
" Ήρθα λίγο νωρίτερα....θέλω να μιλήσουμε και για κάποια ακόμα πράγματα.!"την πληροφόρησα. Στο πρόσωπό της διαγραφόταν ένα ίχνος απορίας όμως δεν μίλησε,με περίμενε να συνεχίσω.
" Λοιπόν...καταρχάς να σου πω ότι αύριο θα βγω με τον Τζέικομπ!" το στόμα της άνοιξε από την έκπληξη. Το ήξερα ότι θα της ερχόταν ξαφνικό αλλά δεν περίμενα και τόσο πια!Εξάλλου αυτή ήταν που μου έλεγε να ξεχάσω τον αδερφό της και να προχωρίσω.
Σηκώθηκε από τον καναπέ και ήρθε κοντά μου. " Αυτό χρειάζεται συζήτηση" είπε ενθουσιασμένη και άρχισε να με τραβάει προς τον καναπέ." Σιγά ρε Άλις...θα μου βγάλεις το χέρι!" της υπενθύμισα και έκατσα στον καναπέ.
" Άντε Μπέλλα άρχισε να μιλάς,τι περιμένεις?"είπε ανυπόμονη τώρα πλέον.!
"Εντάξει ξεκινάω" της ανακοίνωσα και άρχισα να της διηγούμαι όλα όσα έγιναν. Την πληροφόρισα για όλα,για τις προσπάθειες του Τζέικομπ να μου ζητήσει να βγούμε - και εκεί ήταν που έσκασε και στα γέλια - για τη 'διαφορά' που είχα με τον Έντουαρντ μέσα στην τάξη και για τον καυγά μας και τέλος της είπα για την λύπη και την θλίψη που είδα στα μάτια του Έντουαρντ όταν με είδε με τοον Τζέικομπ στο αμάξι μου. Τόση ώρα με κοιτούσε με μεγάλη προσήλωση ακούγοντας προσεχτικά ό,τι της έλεγα.
Παρόλα αυτά το βλέμμα της Άλις φανέρωνε πως κάτι ήξερε γι'αυτήν την αντίδραση του. Κοιτούσε αμήχανα τριγύρω όταν την ρώτησα " Άλις...ξέρεις γιατί δεν συμπαθεί τον Τζέικ ή γιατί αντιδράει με αυτόν τον τρόπο,έχει γίνει τίποτα μεταξύ τους;Είναι εντελώς παράλογο!!"
Ήμουν απελπισμένη. Δεν ήθελα να χάσω τον Έντουαρντ όμως ο Τζέικομπ ήταν ο μόνος που ίσως και να κατάφερνε να με βοηθήσει στην προσπάθεια μου να τον ξεπεράσω! Άκουσα την Άλις να αναστενάζει και μετά με κοίταξε στα μάτια.
" Ναι Μπέλλα...ξέρω. Και δεν συμφωνώ καθόλου με αυτήν την στάση του. Να το θυμάσαι" τι ήταν πάλι αυτό; τι εννοούσε;
" Άλις σε παρακαλώ πολύ μπορείς να μου εξηγήσεις;" την παρακάλεσα. Από το ύφος της όμως φαινόταν ότι δεν θα μου έλεγε και πολλά.
" Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είχε γίνει κάτι με εμένα και τον Τζέικομπ και ο Έντουαρντ δεν μπορεί να τον συνγχωρέσει,άσχετα που εγώ το έκανα! Τα υπόλοιπα θα ρωτήσεις τον Έντουαρντ και να είσαι σίγουρη πως θα σου πει." όταν τελείωσε την πρόταση της η περιέργεια μου είχε φουντώσει.
Πήγα να μιλήσω,να την ρωτήσω περισσότερα και να μάθω κάποιες ακόμα πληροφορίες,πιο σημαντικές που ίσως να με βοηθούσαν να ξεδιαλύνω τα πράγματα. Όμως με πρόλαβε η Άλις " θα στα πει όλα ο Έντουαρντ. Θα μου θυμώσει και δεν το θέλω" την σεβάστηκα και σταμάτησα εκεί. Θα μιλούσα με τον Έντουαρντ.!
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και ανακάθησα στον καναπέ πιο άνετα περνώντας σε άλλο θέμα.
το κεφάλαιο δεν τελειώνει εδώ...έχει και συνεχεια!!
αμα θελετε να κανετε σχολια εδω... https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1198-60.htm

η συνέχεια του τρίτου κεφαλαίου . . . το κομμάτι αυτό το αφιερώνω στην madamitsa μου . . . σε ευχαριστω πολυ αγαπη μου για όλα!!!



" Άλις με τον Τζέικοπμ τώρα..."
"Όχι Μπελλα για τον Τζέικομπ δεν νιώθω τίποτα πλέον. Έχω βρει τον Τζάσπερ που τόσο καιρό ήταν δίπλα μου και εγώ δεν το έβλεπα.Ότι ακριβώς γίνεται τώρα με εσένα και τον Έντουαρντ. Είσαι δίπλα του και τον αγαπάς και αυτός ο τυφλός δεν σε βλέπει." είπε και χαμήλωσε το βλέμμα της. Μελανχόλισα με τα λόγια της αλλά προσπάθησα να το κρύψω. "Τον αγαπώ όσο τίποτα άλλο Μπέλλα μου. Με τον Τζέικ μάλλον ήταν απλά μια παρόρμηση και των δύο μας...κάτι που τελείωσε πριν καν αρχίσει και τώρα δεν το μετανιώνω.!"συνέχισε. Όποτε μιλούσε για τον τζάζ πάντα τα μάτια της λάμπανε και τα χείλη της σηκώνονταν ασυναίσθητα υποθέτω σε ένα τεράστιο χαμόγελο. Ό,τι έλεγε για αυτόν έβγαινε από το στόμα της με πολύ αγάπη...μιλούσε με μεγάλη τρυφερότητα, κάτι που φανέρωνε πόσο πολυ τον αγαπούσε και ότι θα έκανε τα πάντα για αυτόν.
Το ίδιο πίστευα και για τον Τζάσπερ...λάτρευε την Άλις και φαινόταν από όλες τις κινήσεις του. Από τον τρόπο που την κοιτούσε, που της μιλούσε, από το πως την πρόσεχε...κάθε του κίνηση έδειχνε πως θα έδινε και τη ζωή του γι αυτήν.
Και τώρα πλέον ήμουν έτοιμη να της πω ότι θα έβγαινα με τον Τζέικ. Δεν θα την πείραζε,ήμουν σίγουρη γι αυτό...σχέδον!
" οκ,Άλις...αύριο το απόγευμα θα βγω με τον Τζέικομπ. Δεν ήξερα ότι ήσασταν μαζί παλιά...άμα σε πειράζει θα το ακυρώσω...!" της είπα γρήγορα χωρίς να πάρω ανάσα!
Εκείνη άρχισε να γελάει και να λέει" δεν πειράζει Μπέλς μου, σου είπα δεν με ενδιαφέρει άλλο ο Τζέικ"
τότε χαλάρωσα και εγώ και της χαμογέλασα." Ευχαριστώ Άλις...φοβόμουν μήπως σε πείραξε..."
¨Όχι αγάπη μου...λοιπόν,αύριο μόλις ξυπνήσεις θα φας θα ντυθείς και θα ερθεις εδώ για να σε ετοιμάσω...!συμφωνες?"ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι της...
μου ξέφυγε ένα γελάκι και της κούνησα το κεφάλι καταφατικά απαντώντας της κιόλας ταυτοχρόνως " οτι πείτε madam...!"και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια.
" Λοιπόν,θέλεις να συζητήσουμε τίποτα άλλο?"με ρώτησε με ενδιαφέρον.
"Όχι Άλις μου"
"ωραία,τι λες τότε να βγούμε λίγο έξω?να πάμε για καφέ?" μου πρότεινε και εγώ δέχτηκα με χαρά.
" Πάω να ντυθώ και έρχομαι." είπε καθώς σηκωνόταν από τον καναπέ.
Την παρατήρησα να δω τι φορούσε και ήταν μια χαρά ντυμένη. Με ένα τζιν και μια ροζ μπλούζα από πάνω. Πολύ απλό ντύσιμο αλλά και πολύ όμορφο. Φυσικά στην Άλις όλα πήγαιναν! Ήταν πανέμορφη και το μικροσκοπικό της μέγεθος την έκανε ακόμα πιο γλυκιά. Ήταν η καλύτερη μου φίλη και ακόμα περισσότερα...
Την άκουσα να κατεβαίνει από τις σκάλες! Φορούσε ένα μωβ φόρεμα το οποίο τελείωνε λίγο πιο πανω από το γόνατο της,μαύρες μπαλαρίνες και μια μαύρη καπαρντίνα. Οι άκρες των κοντών μαλλιών της γυρνούσαν προς τα έξω σε μύτες. Τα μάτια της είχαν ένα απαλό βάψιμο με ασημί σκιά. Και στα χείλη της είχε βάλει ένα απαλό ροζ lipgloss.
Άφησα ένα γελάκι, μόλις την είδα, να μου φύγει και της είπα " έλα πάμε τρελή!πως ντύθηκες έτσι?για ένα καφέ θα πάμε?!"
Μου χαμογέλασε και άνοιξε την πόρτα για να βγούμε έξω.Την ακολούθησα και πήγα στο αυτοκίνητο της. Την περίμενα μέχρι να κλειδώσει και αφού ήρθε ξεκηνίσαμε για την καφετέρια. Πήγαμε σε μια καφετέρια που βρισκόταν κοντά σε θάλασσα.
Περάσαμε πολύ ωραία και μιλήσαμε για διάφορα θέματα!
μόλις βράδιασε είπαμε να γυρίσουμε πίσω. Μπροστά από το σπίτι της Άλις είδα το βόλβο του Έντουαρντ. Με προσκάλεσε να μπω μέσα αλλά της αρνήθηκα ευγενικά λέγωντας πως είμαι κουρασμένη και αυτή δεν το συνέχισε μόλις είδε το αυτοκίνητο του.
" Δίκιο έχεις Μπέλλα καλύτερα να γυρίσεις σπίτι,μην έχεις και μαύρους κύκλους αύριο"συμφώνησε χαμογελώτας μου.
"Καληνύχτα Άλις"την χαιρέτησα φιλώντας την." δώσε χαιρετίσματα στον αδερφό σου"
Bγήκα από το αμάξι της και καθώς κατευθυνόμουν στο αυτοκίνητο μου την άκουσα να λέει " καλό βράδυ Μπέλλα "
Μόλις έφτασα στο σπίτι μου ήμουν πολύ κουρασμένη και κατευθείαν πήγα στο δωμάτιο μου. Αφού πέταξα την τσάντα μου στο κρεβάτι μου και έβγαλα τα παπούτσια μου πήρα τις πυτζάμες μου και πήγα στο μπάνιο. Ένα χαλαρωτικό ντουζ θα με βοηθούσε να ξεχαστώ και να κοιμηθώ χωρίς τις διαφορες σκέψεις που βασάνιζαν το μυαλό μου.
Είχα αγωνία για το ραντεβού μου αύριο με τον Τζέικομπ και προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι όσο μπορούσα. Ξεντύθηκα και μπήκα στην μπανιέρα. Άνκοιξα την βρύση και το νερό καυτό έπεφτε πάνω μου χαλαρώνοντας με. Τα αρώματα των σαμπούαν με κατέκλυσαν και μετά απο λίγα λεπτά απόλαυσης βγήκα γιατί πλέον δεν μπορούσα να κρατηθώ ξύπνια! Αφού τυλίχτηκα με μια πετσέτα και έπλινα τα δόντια μου, χτένισα τα μαλλιά μου και ύστερα πήρα να τα στεγνώσω κιόλας.
Μόλις επιτέλους τελείωσα έπεσα στο κρεβάτι μου και μέσα σε δύο λεπτά είχα βυθιστεί σε έναν ήρεμο ύπνο...

ειναι λίγο μικρούλα...
αν θελετε να κανετε σχολια εδω . . . https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1198-60.htm

4. Απρόσμενη αντίδραση. . .


Ξύπνησα αρκετά νωρίς και δεν μπορούσα να πάω ακόμα στην Άλις. Καθόμουν στο κρεβάτι και προσπαθούσα να ξανακοιμηθώ όμως δεν με έπαιρνε και έτσι τα παράτησα και σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είδα τα μαλλιά μου που ήταν ένα χάλι. Πήρα μια χτένα και προσπάθησα να ξεμπλέξω τους κόμπους...δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μπλέκονταν συνέχεια!

Αφού τελείωσα έβαλα μια μαύρη φόρμα και κατέβηκα κάτω για να πάρω πρωινό. Προσπάθησα να καθυστερήσω όσο πιο πολύ μπορούσα τρώγοντας ώστε μόλις τελειώσω να φύγω.

Άκουγα τον Τσάρλυ στον πάνω όροφο και ότι έκανα το έκανα χωρίς να κάνω θόρυβο...αν και ήξερα ότι ακόμη και κανόνι να βαρούσε δίπλα του δεν θα άκουγε τον θόρυβο.
Η μόνη μου απορία ήταν πως άκουγε το ξυπνητήρι. Σήκωσα τους ώμους μου και χαμογέλασα με αυτήν την σκέψη μου.

Αφού τελείωσα σηκώθηκα από το τραπέζι,πήρα το μπολ μου και πήγα να το πλύνω. Ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου γιατί κοιτώντας το ρολόι συνειδητοποίησα ότι είχε περάσει τουλάχιστον κανένα μισάωρο και τώρα ήταν μια νορμάλ ώρα για να πάω στην Άλις.
Πήρα το μπουφάν μου και τα κλειδιά μου και βγήκα από το σπίτι μου κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μου. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου και οδήγησα μέχρι το σπίτι της Άλις νιώθωντας λίγο φόβο για το τι είχε στο μυαλό της να μου κάνει. Όταν μου είπε χθες ότι με περίμενε σπίτι της το μάτια της έλαμψαν από χαρά και δεν ήθελα ούτε καν να φανταστώ τι είχε στο μυαλό της να κάνει.

Βγήκα από το αμάξι και προχώρισα προς το σπίτι . Έφτασα μπροστά από την πόρτα και χτύπησα το κουδούνι. Περίμενα λίγα λεπτά μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Με το που με είδε η Άλις ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της!

<<Ωχ,Παναγία μου>> σκέφτηκα και αφού της χαμογέλασα έκανα το 'μεγάλο βήμα' και μπήκα μέσα. Την χαιρέτησα αγκαλιάζοντας την. " Καλημέρα Άλις μου!τι κάνεις?"

"καλημέρααα...!καλα είμαι εσύ?" είπε και το χαμόγελο της δεν έλεγε να φύγει από το πρόσωπο της. Και τότε ήταν που κατάλαβα ότι δεν θα ξέφευγα από τα χέρια της.

" Να σου πω αγάπη μου...ο αδερφός σου που είναι? ξέρεις από απλή περιέργεια... "την ρώτησα και μετά αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο.

" Ο Έντουαρντ δεν είναι εδώ Μπέλλα μου...έφυγε από νωρίς και πήγε στην Τάνια. " έκανε ένα μορφασμό την στιγμή που είπε το όνομα της. Κατευθείαν όμως το ξέχασε σαν να μην το ανέφερε ποτέ και μου ξαναχαμογέλασε...<<μα γιατί είναι τόσο χαρούμενη που θα με ετοιμάσει;>>αναρωτήθηκα!

Ξαφνικά με έπιασε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει προς τις σκάλες και μετά στο δωμάτιο της. Όσο με τραβούσε της έλεγα " Άλις μου ήρθα δεν θα φύγω!τώρα μήπως λέω εγώ μήπως μπορείς να μην με τραβάς γιατί θα μου βγάλεις το χέρι γλυκιά μου...δεν είμαι κούκλα,άνθρωπος ειμαι!Και όσο να ναι μπορω να περπατήσω και μόνη μου ξέρεις...έμαθα πριν κάτι χρόνια!όσο περίεργο και αν ακούγεται" μόλις το είπα αυτό σταμάτησε απότομα και παραλίγο να πέσω πάνω της. Γύρισε και με κοίταξε και έπειτα έσκασε στα γέλια!

Γέλασα και εγώ μαζί της χαρούμενη που μετά από τόσο καιρο δεν είχα έρθει στην Άλις για να συζητήσουμε για δυσάρεστα πράγματα!

Μπήκαμε στο δωμάτιο της και με οδήγησε στο μπάνιο της για να αρχίσει να με ετοιμάζει. "Λοιπόν καταρχάς να σου θυμίσω ότι απλά μια βόλτα θα βγούμε,δεν χρειάζετε να κάνεις κάτι φανταστικό,οκ?" της υπενθύμισα γιατί ψιλοφοβόμουν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της απόφασης μου. Αν και είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στην Άλις.

" Μην στεναχωριέσαι,άφησε το πάνω μου...ξέρω ακριβώς τι να κάνω!αααα...έλα έλα σήκω!έλα να σου δείξω το φόρεμα που θα φορέσεις." είπε και μόνο που δεν χοροπηδούσε από τη χαρά της. Σηκώθηκα από το σκαμπό που με έβαλε να κάτσω και βγήκα για να πάω στην τεράστια ντουλάπα της.

Ακόμα και η ντουλάπα της ήταν σε απόχρωση του ροζ, όπως και όλο της το δωμάτιο! Έκατσα στο κρεβάτι της και την περίμενα να βγάλει το φόρεμα από μέσα. Μόλις το έβγαλε από την ντουλάπα της έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Ήταν πολύ απλό και ταυτοχρόνως τόσο όμορφο!Ήταν αμάνικο με λεπτές τιράντες,στο στήθος ήταν ραμμένο σφιχτά κάνοντας το πιο στητό και δέιχνοντας το και κάτω από το στήθος το ύφασμα έπεφτε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο.Το χρώμα του ήταν ένα σκούρο μπλε και τον λόγο που το επέλεξε μπορούσα να τον υποθέσω... Η Άλις κατάλαβε ότι μου άρεσε,φαινόταν στο πρόσωπο της! Έδειχνε πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό της!

"Αχχχ...Αλισάκι μου είναι τέλειο,το λατρεύω!!!" της ανακοίνωσα ενθουσιασμένη! Εκείνη άρχισε να χοροπηδάει και εγώ άρχισα να γελάω μαζί της.Χαιρόμουν να την βλέπω έτσι!

"Τι ωραία...χαίρομαι που σου αρέσει!Διάλεξα το μπλε γιατί ο Έντουαρντ έχει πει ότι αυτο το χρώμα είναι το αγαπημένο του πάνω σου. Οπότε φαντάστηκα πως θα σου άρεσε! Τώρα όμως πέρασε η ώρα,άντε μέσα γιατί δεν θα προλάβουμε.!" είπε εύθυμα και άρχισε να με σπρώχνει. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και προχώρισα προς το μπάνιο της.

Την έβλεπα που έτρεχε για να πάρει ότι χρειαζόταν και όλο αυτό μου φάνηκε αστείο. Όταν μάζεψε ό,τι ήθελε ήρθε μπροστά μου και μου είπε: "και τώρα ξεκινάμε" Μου χαμογέλασε και έπιασε δουλειά.

Δεν μπορούσα να δω στον καθρέφτη και αναγκαστικά περίμενα να τελειώσει για να με δω. Τα χρώματα που πρόσεξα να βάζει στα μάτια μου ήταν δύο ή τρεις ανοιχτές αποχρώσεις του μπλε.Μετά από αρκετή ώρα οι άκρες του στόματός της ανέβηκαν σχηματίζοντας ένα μεγάλο χαμόγελο. Και τότε κατάλαβα ότι είχε τελείωσει και μπορούσα επιτέλους να δω τι είχε κάνει τόση ώρα στο πρόσωπο μου.

" Έτοιμηηηηηηη..."ανακοίνωσε και πήγε λίγο πίσω κάνοντας μου χώρο να σηκωθώ. Δεν έχασα καιρό σχεδόν πήδηξα από κατεβαίνοντας από το σκαμπό και πήγα μπροστά από τον καθρέφτη της.
Πότε δεν πίστευα ότι θα άλλαζα έτσι με ένα τόσο απλό βάψιμο. Μπορούσε άνετα να θεωρηθεί σαν ένα καθημερινό βάψιμο καθόλου έντονο,απλά τόνιζε κάποια σημεία του προσώπου μου, όπως τα μάτια μου στα οποία είχε βάλει μαύρο μολύβι από μέσα,οι σκιες ήταν ανάμειξη τριών διαφορετικών μπλε που μαζί σχημάτιζαν ένα ανοιχτό,πάρα πολύ όμορφο μπλε χρώμα! Και μετά μου είχε βάλει και μια μαύρη μάσκαρα τονίζοντας τις βλεφαρίδες μου.Είχε βάλει πολύ διακριτικά λίγο ρουζ στα μάγουλα μου σπάζοντας λίγο το άσπρο της επιδερμίδας μου.Στα χείλη μου έιχες βάλει ένα απαλό lipgloss δίνοντας τους μια μικρή λάμψη!

Το όλο βάψιμο μ'άρεσε πάρα πολύ γιατί ενώ ήταν πανέμορφο ήταν και πολύ διακριτικό και απλό. Δεν ήξερα πως να ευχαριστήσω την Άλις! Ήταν φοβερή!!

Πήγα και την αγκάλιασα... "αχ Άλις είναι τέλειοοο!σε ευχαριστώ τοσο μα τόσο πολύυυυυυ!!"αναφώνησα σφίγγοντας την τόσο πολυ που μετά απο λίγο άρχισε να με σπρώχνει για να ελευθερωθεί!

"Μπέλλα μου δεν έκανα και τίποτα!το ξέρεις ότι μ'αρέσει να βάφω και γενικότερα να ασχολούμαι με τέτοιου είδους πράγματα! Στο κάτω κάτω αν ήταν στο χέρι σου μπορεί και να πήγαινες με φόρμα στο ρενταβού εγω όμως σε ανάγκασα να σε περιποιηθώ!"μου είπε και γελάσαμε...!

"Οκ!σιγά σιγά όμως πρέπει να φεύγω έτσι?"την ρώτησα.

Ξαφνικά ένιωσα τα χέρια της πίσω από την πλάτη μου και μετα την είδα να με σπρώχνει! Μου ξέφυγε ένα γελάκι και μετά άρχισα να προχωράω προς τις σκάλες. "το πιασα...μην σπρώχνεις,κατεβαίνω!"της είπα χαμογελώντας.

Σταμάτησε να σπρώχνει και ήρθε και περπατούσε απο πίσω μου. Φτάσαμε στην πόρτα και μόλις την άνοιξα είδα τον Έντουαρντ.

"Εμμ...γεια" είπα κατεβάζοντας το κεφάλι μου επείδη δεν ήξερα να ήταν ακόμη θυμωμένος. Η επόμενη κίνηση του βέβαια με εξέπληξε. Ενώ όταν άνοιξα την πόρτα την στιγμή που με αντίκρισε πάγωσε και σκεφτόταν πολύ τι να κάνει και πως να φύγει από εκείνη τη θέση υπέθεσα τώρα επιτέλους μετά από τόσες ώρες βρισκόμουν πάλι μέσα στην αγκαλιά του.

"Γεια σου Μπέλλα μου, τι κάνεις?" με ρώτησε και εγώ είχα μείνει να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα...που ωφειλόνταν αυτή η αλλαγή?

5. Το ραντεβου


Κούνησα το κεφάλι μου και τον αγκάλιασα σφιχτά!"καλά είμαι!εσύ?" του απάντησα χαρίζοντας του ένα από τα πιο ωραία μου χαμόγελα!"καλά!!" μου είπε σχηματίζοντας το υπέροχο στραβό του χαμόγελο!Η αναπνοή μου κόπηκε και ο Έντουαρντ το κατάλαβε!
Μόλις σταμάτησα να αναπνέω το στραβό του χαμόγελο φαινόταν πιο πονηρό...σαν να καταλάβαινε οτι μου το προκάλεσε αυτός ο ίδιος και μάλιστα το ευχαριστιόταν!Κατευθείαν άρχισα από αντίδραση να αναπνέω και πάλι κανονικά!

Ένιωσα την Άλις να με σκουντάει απο πίσω λέγοντας μου ταυτοχρόνως " Άντε φτάνουν οι χαιρετούρες Μπέλλα...θα αργήσεις!" Όταν την άκουσα κατάλαβα ότι είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να φύγω γρήγορα...βγήκα από την αγκαλιά του και πήγα προς το μέρος της Άλις.

"Ναι,ξεχάστηκα!φεύγωωω!!"είπα φιλώντας την στο μάγουλο.Ο Έντουαρντ καθόταν στην πόρτα και μας κοιτούσε κρατώντας την ανοιχτή για να περάσω.

"Σε ευχαριστώ πολυ Άλις μουυυ!"την ευχαρίστησα και προχώρησα προς την πόρτα. "Σιγά καλέ!δεν έκανα και τίποτα!"μου απάντησε!της χαμογέλασα και συνέχισα να περπατάω προς την πόρτα!

Ευχόμουν το ραντεβού μου με τον Τζέικομπ να εξελίσσοταν σε κάτι καλό στο τέλος!Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξεκολλήσω από τον Έντουαρντ και να συνεχίσω τη ζωή μου!Άσχετα αν αυτό σήμαινε ότι τον Έντ θα τον έβλεπα μόνο σαν κολλητό.Ο Τζέικομπ είναι ένα πραγματικά ωραίο παιδί και θα μπορούσα κάποια στιγμή να τον ερωτευτώ!Είμαι σίγουρη γι αυτό...σχεδόν σίγουρη δηλαδή!

Είχα φτάσει έξω από το σπίτι μου και ο Τζέικ θα ερχόταν σε κανένα 10λεπτο.Βγήκα από το αμάξι και με γρήγορα βήματα μπήκα μέσα στο σπίτι.Κατευθείαν ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έκατσα στο κρεβάτι μου και βυθήστικα στις σκέψεις μου.Σε τι οφείλονταν άραγε η αλλαγή στη συμπεριφορά του Έντουαρντ?Μήπως του είχε μιλήσει η Άλις?Πότε και πως θα κατάφερνα να δω επιτέλους τον Έντ σαν φίλο?Να σταματήσω να ελπίζω για κάτι παραπάνω μεταξύ μας?
Μέ ένα αναστεναγμό σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα μπρόστα από τον καθρέφτη!Η Άλις όντως είχε κάνει καταπληκτική δουλειά.Έβγαλα το lipgloss μου από την τσάντα μου και ξαναπέρασα τα χείλια μου!Κοίταξα το ρολόι μου.

20:05

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσα το αυτοκίνητό του να φρενάρει και έπειτα απο λίγο χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού μου!Πήρα την τσάντα μου και του μπουφάν μου και κατέβηκα κάτω!Ο Τσάρλυ είχε ήδη ανοίξει την πόρτα και χαιρετηθεί με τον Τζέικ.Μόλις έφτασα δίπλα τους με κοίταξαν και οι δύο. "Γεια σας" τους χαιρετησα και τους χαμογελασα!
Αφού ανοιγόκλεισε κανα δυό φορές τα μάτια του ο Τζέικομπ,μου ανταπέδωσε το χαμόγελο και με αγκάλιασε.
"Γεια σου Μπέλλα.Είσαι πανέμορφη..."
Ένιωθα το κοκκίνισμα στα μάγουλα μου να μεγαλώνει!Ξαφνικα ένα αίσθημα ενθουσιασμού και αισιοδοξίας με κατέκλυσε... άρχισα να νιώθω πιο σίγουρη για τον εαυτό μου... και για την κατάληξη του σημερινού μου ραντεβού. "Ευχαριστώ πολύ Τζέικ!"

"τίποτα!" απάντησε χαμογελόντας! "Πάμε?" είπε και άνοιξε την πόρτα περιμένοντας να περάσω!

"Γεια μπαμπά!τα λέμε το βράδυ!" χαιρέτησα τον πατέρα μου και βγήκα από το σπίτι κατευθυνόμενη προς το αυτοκίνητο του Τζέικ.

εχει και συνεχεια απλα δεν βρισκω τον χρονο να την γραψω...ελπιζωνα μην αργησω πολυ!
αν θελετε να κανετε σχολια εδω . . . https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1198-60.htm