Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία...

Βγήκα από την μαύρη λιμουζίνα μου και ανέβηκα με αργά βήματα στο διαμέρισμα μου. Άνοιξα και σωριάστηκα στην πόρτα. Τα δάκρυα που συγκρατούσα όλη μέρα τα άφησα να τρέξουν.Θυμήθηκα και πάλι τα λόγια του.
«Σου αρέσει δεν σου αρέσει θα υποβαθμιστεί. Και εσύ πράξε όπως θες. Πρόσεχε μόνο μην υποβαθμιστείς και εσύ μαζί του, μ’ αυτό το λάθος που έκανες.Είσαι διευθύντρια και μέχρι χθες την τιμούσες αυτή τη θέση. Σήμερα δεν αξίζεις ούτε για γραμματέας μου και ο άλλος πρέπει να απολυθεί . Έχεις 5 μέρες να τον διορθώσεις αλλιώς σου στέλνω την απόφαση και τον απολύεις.»
Έκλεισε άγρια την πόρτα πίσω του.
«Πως μιλάς έτσι στο παιδί?» άκουσα την μαμά μου να του λέει.
«Αγάπη μου ξέρω τι κάνω. Πάμε στις δουλειές μας ο χρόνος είναι χρήμα.»
Φύγανε αλλά ήξερα πως όλοι θα έρχονταν σε λίγο στο γραφείο μου να δουν πως είμαι. Άρπαξα το καθρεφτάκι μου και την τσάντα μου.Έψαξα στην τσάντα και βρήκα αρχικά την πούδρα , έβαλα λίγο μάσκαρα και κραγιόν προσπαθώντας να διορθώσω το μακιγιάζ και να φαίνομαι ανέκφραστη.Πως μου το έλεγε?Α, ναι άφησε τους να δουν τα συναισθήματα σου.Χα!Ποτέ!Αυτή η δουλειά θέλει κότσια του είχα πει τότε.
Η Ράνια η γραμματέας μου εμφανίστηκε μου έφερε ένα ποτήρι νερό.
«Είστε καλά κα.Άννι?»
«Καλά δεσποινίς Ράνια.Σας ευχαριστώ»
«Σας έφερα λίγο νερό»
«Ευχαριστώ»
«κα.Άννι να σας ζητήσω μία χάρη;»
«Δεν μου αρέσει αυτό»
«Ναι θα μπορούσα να φύγω σήμερα λίγο πιο νωρίς;»
«Ναι σήμερα μπορείτε.»
Πήγε να φύγει και σκέφτηκα πως κάποτε ήταν η καλύτερη μου η φίλη.
«Α Ράνια»
«Μάλιστα»
Με κοίταξε.
«Ήταν πολύ άδικος ο πατέρας σας.»
Μου είπε και έφυγε.
Συνέχισα την δουλειά μου στο γραφείο.Είχα τελειώσει τα ραντεβού μου και μάζεψα τα πράγματα μου να πάω σπίτι.Ήθελα να ηρεμίσω πριν τον δω.
Η Ράνια ξαναεμφανίστηκε.
«κα.Άννιε με χρειάζεστε κάτι άλλο?»
«ε όχι αγαπητή μου μπορείς να φύγεις»
«σας ευχαριστώ πολύ»
«τίποτα καληνύχτα»
«καληνύχτα σας»
Τράβηξα το χαρτοφύλακα , έβαλα το σακάκι μου άρπαξα τα κλειδιά του αυτοκινήτου.Έπεσαν κάτω καταλάθος και μαζί μ αυτά έπεσε και το δαχτυλίδι μου.
Η βέρα μου.
Κοίταξα το δάχτυλο μου προσεκτικά.Μου άρεσε καλύτερα χωρίς την βέρα.Την έβαλα μέσα στο χαρτοφύλακα.
Τα φώτα της εταιρίας ήταν κλειστά.Είχαν φύγει σχεδόν όλοι.
Πήγα προς το πάρκινγκ και άνοιξα το αυτοκίνητο.
Και τότε η Ράνια μου φώναξε :
«Άννι Χρόνια Πολλά»
Κοίταξα το ρολόι μου , η ώρα ήταν 10 και 30.Είχα σχεδόν πέντε λεπτά μέχρι να έρθει μπήκα στο μπάνιο.Δεν ήθελα να με βρει σ αυτήν την κατάσταση.

Περιμένω τα σχόλια σας εδώ: https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t1222.htm#222637

Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα σχόλια σας.

Μια τυπική ημέρα ξεκινούσε.
Αναστέναξα βαριά ενώ άκουγα το ξυπνητήρι να χτυπάει το έκλεισα με δύναμη βρίζοντας που κάποτε το επέλεξε εγώ να ξυπνάω τόσο νωρίς γι αυτή τη δουλειά και πήγα στο μπάνιο.Έκανα ένα ντους, βάφτηκα ώστε να μην διακρίνει κανένας τις αντιρρήσεις μου τη χαρά το θυμό και όλα μου τα συναισθήματα.Μπήκα στο δωμάτιο μου ξανά και εκείνος κοιμόταν.Ήθελα να…όχι όχι καλύτερα.
-«πολύ κακή ιδέα» μουρμούρισα στον εαυτό μου.
Έβαλα γρήγορα μια μαύρη φούστα ένα τοπ χωρίς τιράντες και ένα σακάκι και τα τακούνια μου.Πήρα τον καφέ μου την τσάντα μου και άρχισα να τρέχω γρήγορα προς τα κάτω.Επιτέλους είχα φτάσει στην εταιρία.
-Καλημέρα Ράνια
-Καλημέρα σας.Να σας φέρω καφέ?
-Ναι σε ευχαριστώ.
Η δουλιά συνεχίστηκε κανονικά μέχρι που είχα ένα κενό.
«Χρόνια Πολλά αγάπη μου»μου είπε εκείνος χθες και με φίλησε στο στόμα.
«Σε ευχαριστώ αγάπη μου»είχα απαντήσει εγώ.
«Αυτό είναι για σένα»
Ένα κόσμημα για το λαιμό.Μαργαριτάρια σε πολλές σειρές.Πόσο ήθελα να το βάλω εκείνη την στιγμή.Και εκείνος σαν να διάβασε τη σκέψη και το έκανε.
«Σου πάει πολύ»
«Ευχαριστώ»
«Έτσι θα με ευχαριστήσεις εσύ;»
«Ε όχι μόνο έτσι»και τον τράβηξα κοντά μου.
Ένας βαθύς αναστεναγμός και συνέχεια.
Ενώ έγραφα το άρθρο μου για το επόμενο τεύχους του περιοδικού «Η δική σου κληρονομιά είναι η επιχείρηση του μπαμπά» άκουσα ένα
-Αγάπη μου και τρόμαξα
-Άλεξ?ρώτησα κατατρομαγμένη

*_*_*_*_*_*

"Άλεξ?"αναφώνησα.
-Αγάπη μου , μου έλειψες.
-Δεν θα έλεγα το ίδιο.
-Γιατί?
Τώρα πως να στο πω?Μου λες?
-Αγάπη μου συγγνώμη η πίεση της δουλιάς.Σε παρακαλώ πολύ πήγαινε να διωρθώσεις τις σχέσεις σου με τα υπόλοιπα στελέχη.Θα τους καλέσω και στο σπίτι να φτιάξουμε και ένα καλύτερο κλίμα.
-Συγγνώμη αυτοί οι άνθρωποι συμφώνησαν ότι
-Σταμάτα του γύρισα την πλάτη
-Δεν σ αρέσει ε?με τραβηξε από το μπράτσο μου και τον κοίταξα
-Θέμα τακτικής.απάντησα ξερά.
-Πολύ ωραία όπως πάντα ο πατέρας σου σε γυναικία έκδοση δεν διαφέρεται καθόλου.
-Χμμμ χαίρομαι είπα με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο παρότι που όχι μόνο δεν ήμουν ευτυχισμένη γι αυτό αλλά μέσα μου μισούσα τον ευατό μου.
-Λογικό είναι Άλεξ.
-Μπαμπά?
Τον τράβηξε από το σακάκι.
-Τι πρόβλημα έχεις με την κόρη μου?
-Τίποτα τίποτα είπα εγώ και τους χώρισα.
-Αγάπη μου καλή δουλεία είπα στον Άλεξ και μην ξεχάσεις αυτό σου είπα να τους πει για το Σάββατο.
-Εντάξι γλυκιά μου.
-Που τον βρήκες?οι γνωστές ειρωνείες του μπαμπά.
-Τον βρήκα και δεν είχε κάρτα αλλαγής.
-Μοιάζουμε τελικά.
Σοβαρή διαπίστωση.Στην δουλειά του πάντως τον θαύμαζα.
-Τώρα το κατάλαβες?
-Καλά θα τα πουμε αυτά κάποια άλλη στιγμή.
-Το άρθρο σου και γενικά το θέμα και τα οικονομικά αυτού του μήνα είναι εξαιρετικά.Επιτέλους η παλιά Άννι.
-Χαίρομαι που δεν σε απογοήτευσα.
-Με απογοήτευσε γλυκιά όταν πήρες αυτό για σύζυγο.
-Μπαμπά!Σε παρακαλώ!
-Καλά.Καλά.
Χτύπησε το τηλέφωνο.
-κα.Άννιε?Ο κύριος για την συνέντευξη είναι εδώ.Να περάσει?
-Ναι βέβαια.
Ένα νεαρό παιδί γύρω στα 25 μπήκε μέσα.
-Καλησπέρα σας .
-Γεια σου.Κάτσε.Ονομάζεσαι?
-Μέισεν.Έντουαρντ Μέισεν.

Επειδή αύριο μάλλον δεν θα προλάβω βάζω κάτι μικρό τώρα...

Είχα μείνει άφωνη με τις σπουδές του.Ήταν πάρα πολύ καλός.Μετά από μια συζήτηση που είχα μαζί του αποφάσισα.
-Λοιπόν Έντουαρντ αν και δεν το περίμενα
Με κοίταξε με τα καταπράσινα του μάτια λες και εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό.
-Δεν θα είσαι απλός υπάλληλος αλλά βοηθός μου.Παίρνεις προαγωγή από την πρώτη μέρα στην δουλειά.Τι λες?
Μου έδωσε ένα στραβό χαμόγελο και συγκινήθηκε.
Ήταν ένα παιδάκι ακόμα.
-Έλα εδώ βρε.Τον πήρα στην αγκαλιά μου.
-Σας ευχαριστώ πάρα πολύ πραγματικά.
-Έλα Έντουαρντ σε παρακαλώ τώρα μην κλαις άλλο φτάνει.Πάμε να σου δείξω το καινούριο σου γραφείο.
Αυτό το παιδί μου ξυπνούσε την μητρική αγάπη.
Τον οδήγησα στο γραφείο του και του έδειξα τα κατατόπια φαινόταν ενθουσιασμένος.
-Σας ευχαριστώ πολύ.
-Κόψε το πληθυντικό.Άννι θα με λες.
Χαμογέλασε.
-Λοιπόν σχολάσαμε για σήμερα.Έχεις αυτοκίνητο?
Με κοίταξε περίεργα.
-Θα σε πάω εγώ μέχρι το σπίτι σου έλα.
Όταν άφησα τον Έντουαρντ το βιολογικό μου ρολόι έκανε τρελούς κύκλους.Αυτό το παιδί είχε μία αθωότητα.Αν και 35 ήθελα πολύ να είχα έναν γιο στην ηλικία του, ίσως τώρα να είχα αν κάποτε
Μπαμ Ένα δυνατός ήχος κορναρίσματος και..................

Κοίταζα γύρω μου.
Το αυτοκίνητο μου δεν είχε πάθει κάποια σοβαρή ζημιά από ότι φαινόταν και εγώ εκτός από κάτι γρατσουνιές και ένα γυαλί στο χέρι μου το οποίο τράβηξα ήμουν καλά.Βγήκα έξω.Καραμπόλα.
Ευτυχώς ήμουν η τελευταία και είχα καλά αντανακλαστικά.Είδα μια κοπέλα στο έδαφος.Την είχα χττυπήσει.Δεν φαινόταν κάτι σοβαρό.Σαν και εμένα κάτι γρατσουνιές.
-Είσαι καλά?της είπα και κάθισα στα γόνατα παίρνοντας την στην αγκαλιά μου.Ήταν πολύ νέα μάλλον 18 και είχε ένα αγγελικό αγνό πρόσωπο.
-Γιατί δεν πέθανα?με ρώτησε.
-Τόσο πολύ πονάς?
-Όχι όχι με συγχωρείτε.
-Εμένα με συγχωρείς σε χτύπησα
-Εγώ φταίω εγώ μπήκα μπροστά σας.
Η αστυνομία ήρθε και πήρε από όλους τα στοιχεία μας.
Έφτασε στην κοπέλα.
-Δεσποινίς μου είστε απαράδεκτη.Έπρεπε να προσέξετε.Αν κάνετε απόπειρα αυτοκτονίας τότε πρέπει να σας
-Δεν θα την πάτε πουθενά.αποκρίθηκα πηγαίνοντας κοντά της.
-Είμαι εγώ υπεύθυνη γι αυτή.Έλα πάμε της είπα.
Οι αστυνομικοί δεν μίλησαν.
Με είδαν που την έβαζα μέσα στο τζιπ μου.
-Σε ευχαριστώ μου είπε και με αγκαλιάσει.
-Μην με ευχαριστείς.
-Μα πως?Εδώ καλά καλά δεν με ξέρεις.δεν ξέρεις το όνομα μου ούτε εγώ το δικό σου.
-Με λένε Άννι Κάλλεν και είμαι διευθύντρια στο περιοδικό της εφημερίδας "ΝΕΑΝ".Εσύ?
-Εγώ είμαι η Μπέλλα Μπέλλα Σουάν και σπουδάζω δημοσιογραφία.
-Λοιπόν Μπέλλα που θα σε πάω?
-Ε όχι δεν πειράζει θα πάω μόνη μου αν θες μόνο να φύγουμε από τον κεντρικό δρόμο.
-Σε ευχαριστώ πολύ αποκρίθηκε η Μπέλλα και έφυγε από το αυτοκίνητο.
Δεν ήθελα να πάω ακόμη σπίτι και έκανα μία όλτα στο παρκάκι και είδα την Μπέλλα να κάθεται σε ένα παγκάκι και να προσπαθεί να κοιμηθεί.
-Μπέλλα?
-Άννι?
-Τι κάνεις εδώ?
Μου εξήγησε την ιστορία της.Ήταν αλήθεια πραγματική αλήθεια φαινόταν στο βλέμα της.
-Πάμε σπίτι μου.
-Μα?
-Έλα πάμε.Έβγαλα το παλτό μου και της το φόρεσα.
Πόσο απαίσιοι ήταν οι γονείς της που την δίοξαν.Το κοριτσάκι ήταν ένας άγγελος.

Ανεβήκαμε προς το σπίτι.
-Άννι σε ευχαριστώ πολύ για όλα εσύ ούτε καν.
-Έλα Μπέλλα ηρέμησε κοριτσάκι μου δεν έκανα και τίποτα.
ΈΒαλα τα κλειδιά στην πόρτα.
-Επιτέλους Άννι μου γύρισες!!είπε ο Άλεξ και με στριφογύρισε.Τρόμαξα!
-Θα σου εξηγήσω αλλά πρώτα να σου γνωρίσω την Μπέλλα.
-Την ποιά?
-Μπελλάκι μου έλα μέσα.
Εκείνη έκανε δύο βήματα μπροστά και μπήκε μπροστά.
-Ααα έβαλε το χέρι στο στόμα της.
-Απίστευρο είπε ο Άλεξ.
-Γνωρίζεστε?
-Η κόρη του διοικητή Σουάν δεν είσαι?
-Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω το λόγο που ξαφιάζεσε.
-Αυτός αυτός είναι είπε η Μπέλλα και έβααλε τα κλάματα.
-Άλεξ τι γίνεται?
-Κοίτα Άννι πριν κάποια χρόνια
-5 για την ακρίβεια
-Γνώρισα τον διοικητή Σουάν για μια υπόθεση και
-Και με είχε σώσει όταν ο πατέρας μου πήγε να με χτυπήσει και με πήγε με το αυτοκίνητο του στην μαμά μου.
-Πραγματικά απίστευτο.
-Καλά και τώρα τι έγινε?
-Η μαμά μου πέθανε κ.Άλεξ και ο μπαμπάς μου με έδιωξε από το σπίτι.
Του εξηγήσαμε όλη την ιστορία.
-Φυσικά και θα μείνεις μαζί μας.Εμείς γνωριζόμαστε κιόλας.Δεν πιστεύω να φοβάσαι?
Πήγα και την αγκάλιασα έτρεμε.
-Πάμε να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς.
-Μα
-Σσσσς έλα.
Ενώ η Μπέλλα έκανε μπάνιο της έδωσα κάποια ρούχα δικά μου να αλλάξει.
Την περίμενα στον ξενώνα.
Ήταν πολύ γλυκιά.
-Έλα δω την πήρα στην αγκαλιά μου και αποκοιμήθηκε.
Είδα που στα χέρια της είχε διάφορες γρατσουνιές.
Αυτός ο άθλιος ο πατέρας της.
Την σκέπασα καλά και έφυγα από το δωμάτιο.
-Άλεξ?με τρόμαξες.
-Μμμμ μου αρέσει να το κάνω αυτό.
-Εμένα πάλι καθόλου.
-Είσαι τόσο καλή όταν θες.
-Ναι όταν θέλω...
-Η Μπέλλα λέει αλήθεια.
-Το ξέρω
"Ντριν"
-Κουδούνι?
-Μην ανοίξεις ποιος είναι τέτοια ώρα?
-Δεν ξέρω πάω να δω.
-Έντουαρντ?
-Άννι συγγνώμη έφερα τα σχέδια.
-Α πολύ ωραία πέρνα μέσα.
-Με τον Άλεξ γνωρίζεστε.
-Ναι.Ε τι κάνατε?
-Καλά είμαι Άλεξ εσύ.
-πολύ καλά.
-Πάμε προς το γραφείο εμείς.
Περνώντας από το διάδρομο ακούστηκε μία κραυγή.
-Ααααααααααααα
-Μπέλλα?φώναξα και μπήκα στο δωμάτιο.
-Ηρέμησε της είπα και την πήρα αγκαλιά.
-Η κόρη σου?ρώτησε ο Εντ απ έξω
-Όχι ρε τόσο μεγάλη είμαι να έχω κόρη στην ηλικία σου?
-Μπες μέσα του είπα
-Ηρέμησε Μπέλλα μου είσαι καλά?Πάω να σου φέρω λίγο νερό.Εντ κάν της λίγο παρέα.
Έντουαρντ
ΉΤαν πολύ γλυκιά κοπέλα.Με κοιτούσε με μάτια τρόμου άρχισε να κυλάνε δάκρυα από τα μάτια της.Δεν το ήθελα αυτό.Δεν ήθελα να κλαίει.Χώθηκε κάτω από το πάπλωμα και έβγαζε βαριές ανάσες φοβισμένες.
-Ηρέμισε Μπέλλα της ψιθύρισα.
-Κανένας δεν θα σου κάνει κακό έπεσεα κοντά της και την πήρα στην αγκαλιά μου.
-Είχα και εγώ μία Μπέλλα κάποτε που σου έμοιζε πολύ
-Και εγώ είχα έναν...σταμάτησε.Έβγαλε το πάπλωμα από ανάμεσα μας και έπεσε στην αγκαλιά μου.Αυτήν την μυρωδιά δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
-Μπέλλα μου?
-Ναι Έντουαρντ μου γλυκιέ μου Έντουαρντ.
-Αγάπη μου.
Άρχισα να την φιλάω σαν τότε...

Σπόιλερ:

Άννι.

Πήγα να πάρω ένα ποτήρι νερό για την Μπέλλα.

Θυμήθηκα την έκφραση του Έντουαρντ , σαν να την ήξερε...

-Εμένα ψάχνεις?

-Άσε μας ρε Άλεξ πέρασα μπροστά του.

Με κόλλησε στον τοίχο.

-Άλεξ κόψε τις

Ένα παθιασμένο φιλί και

-Απόψε.

Τον κοίταξα και ελευθερώθηκα από το σφικτό του κράτημα.

-Ξέχνα το!

-Και συ ξέχνα ότι

-Ναι?

-Το γεύμα με τους συμβούλους και τον Κάρλαιλακο

-Πως μιλάς έτσι για τον μπαμπά μου?ήταν η μόνη βλακεία που μου ήρθε στο μυαλό γιατί να

αποφύγω αυτό που ήθελε.

-Δεν μ αγαπάς Άννι.

Αυτό μου ήρθε ολίγοτην κεραμίδα.

Για περίμενε λέει ότι δεν τον αγαπάω.

Εγώ?Που πήγα να χάσω τα πάντα γι αυτόν?

-Ενώ εσύ μ αγαπάς.

-Ναι ρε Άννι

-Το βλέπω είπα με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

-Ε τι να σου πω τώτρα.

-Καληνύχτα Άλεξ!!

Προχώρησα γρήγορα μέχρι που είδα και μου έπεσε το ποτήρι.

Ο Έντουαρντ φιλούσε μανιασμένα την Μπέλλα σαν να την έβρισκε μετά από καιρό και εκείνη

τον χάιδευε και τον τραβούσε σαν να εξαρτιόταν η ζωή της από αυτόν.

Άκουσαν τον ήχο και απομακρύνθηκαν.

-Εεεε...εγώ να πηγένω καλύτερα είπε ο Έντουαρντ.

-Εεε.....ναι

-Γνωρίζεστε?

-εεεε...ναι

-Εεεεε....από πού?πραγματικά τώρα κάτι γινόταν.

Η Μπέλλα δεν τον άφηνε από την αγκαλιά της και τον κρατούσε σφιχτά ενώ είχε γαντζωθεί

πάνω του.

-Κοίτα Άννι ξεκίνησε η Μπέλλα

-Ο Έντουαρντ ήταν συμμαθητής μου στο σχολείο και καταλαβαίνεις.

-Πολλά τυχαία μαζεμένα σκέφτηκα φανερά.

-Ναι ε και τα είχαμε είπε ο Έντουαρντ αλλά δυστυχώς η οικογένεια μου έπρεπε να φύγει και να πάει στην άλλη άκρη της γης.Γι αυτό και δεν

Η Μπέλλα χώθηκε κι άλλο στην αγκαλιά του.

-Αννι ξέρω πως

-Καταλαβαίνω σας αφήνω να τα πείτε πάω να κάνω ένα μπάνιο.

Έντουαρντ.

Άρχισα να την φιλάω κι άλλο να την χορτάσω.

-Μωρό μου ψιθύρισα ενώ το χέρι μου κατέβηκε στο στήθος της.

-Ναι μου απάντησε κοφτά.

-Έντουαρντ θέλω να ....να...

Άννι.

Βγήκα από το δωμάτιο και μόλις άνοιξα την πόρτα του μπάνιου.....

Καλησπέρα κοριτσάκια μου.Συγγνώμη που έχω εξαφανιστεί τόσο καιρό.Σας ευχαριστώ πολύ όλες σας για τα σχόλια σας γλυκές μου.Είναι μεγάλο κεφάλαιο εύχομαι να το απολαύσετε.

Μπέλλα

Όλο αυτό ήταν πάρα πολύ για μένα.Μόλις είχα βρει τον έρωτα της ζωής μου ξανά, βρισκόμουν σε ένα ξένο σπίτι, μόλις είχα γίνει φίλη με μία πολύ περίεργη κοπέλα και ο Έντουαρντ δεν σταματούσε να με φιλάει.

-Μπέλλα μουρμούρισε στο λαιμό μου.

-Ναι μωρό μου

Μόλις το άκουσε πήρε φωτιά με φιλούσε αχόρταγα.Πάντα του άρεσε να τον λέω έτσι.

-Μπέλλα φώναζε τρομαγμένος.

-Μπέλλα!!!!

-Άσεμε άσεμε

-Σε κυνηγάω εδώ και μήνες να σου μιλήσω και δεν μ ακούς τώρα θα μα ακούσεις.

Με στρίμωξε στην γωνία η ζεστή του ανάσα με χάιδευε.

-Σ αγαπώ ψιθύρισε.

-Το είδα όταν σε φιλούσε η Τζέσικα.

-Μπέλλα μου με χάιδευε κιόλας

-Δεν είμαι δικιά σου.
Ψέμα μεγάλο ψέμα η ψυχή το μυαλο το σώμα μου όλα ανήκαν σ αυτόν.

-Εγώ είμαι δικός σου.Η Τζέσικα με άρπαξε και με φίλησε από την τάξη δεν το ήξερα την συχαίνομουν και τη συχαίνομαι δεν έγινε τίποτα ποτέ.Μπέλλα υποφέρουμε και οι δύο εδώ 5 μήνες χωρίς να έχει σσυμβεί τίποτα.Είναι άδικο!ΣΕ παρακαλώ αγάπη μου σου δώσε μας μια ευκαιρία δεν έγινε ποτέ τίποτα με την Τζέσικα.Πες μου πως έμβλεπες αυτούς τους μήνες.

-Μόνο σου και
Ντρέπομουν να ω την λέξη ήταν και εκείνος όπως και εγώ κάτι μου έλεγε να τον εμπιστευτώ άλλωστε η Τζέσικα είχε μπει σε ψυχιατρική κλινική και μετά την χαστούκισε και τα μάτια του λέγαν αλήθεια.

-Χάλια Μπέλλα

-Ενώ εγώ πως νομίζεις ότι είμαι πες μου πως?

Άρχισε να με φιλάει τα χείλια μου με ανακούφιζαν.

Τα χείλη μου έτρεξαν πάνω στα δάκρυα του και έκανε και εκείνος το ίδιο.

-Πάμε να φύγουμε από εδώ ψιθύρισε.

Πήρε τις τσάντες μας και τρέξαμε αγκαλιά.

Τρέχαμε και φτάσαμε μετά από ώρα σπίτι του.

Άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα φιλώντας γρήγορα ο ένας τον άλλον.

-Μωρό μου

Εκείνη την ώρα ο Έντουαρντ με κοίταξε και με φίλησε πιο δύνατα αι με ανέβασε πάνω.

-Πόσο καιρό έχουμε να το κάνουμε αυτό?

-Πολύ πάρα πολύ και θέλω να το κάνουμε τώρα μου έλειψες πολύ του είπα και τον φίλησα.

"Ντριν-Ντριν"

-Μμμμ

-Μωρό μου το κινητό σου

-Άστο

"Ντριν-Ντριν"

-Πρέπει να το σηκώσω ένα τελευταίο φιλί.

-Έλα Ρόζαλι?

-Αγάπη μου άκουσα στο ακουστικό.

-Ναι

-Που είσαι άργησες?

-Είμαι ακόμη στην κα.Κάλλεν.

-Ουπς με συγχωρείς.Αγάπη μου είναι αργά θα κοιμηθώ

-Εντάξι καληνύχτα

-Φιλιά

Το έκλεισε και με κοίταξε.

-Η γυναίκα σου?

-Η κοπέλα μου

-Ααα

-Μπέλλα

-Έντουαρν άστο πήγαινε να δουλέψεις και στην κοπέλα σου.

-Μπέλλα σ αγαπώ

-Και γω σ αγαπώ πολύ αλλά δεν γίνεται.

-Γίνεται θα χωρίσω και

-Σσσς άσε τώρα τις υποσχέσεις.

-Μπέλλα.

Του έδωσα ένα τελευταίο φιλί σαν αποχαιρετιστήριο όπως του είχα δώσει τότρ.

-Όχι πάλι δεν θέλω να σε χάσω πάλι μούγκρισε.

Άννι

-Άλεξ?

Έτρεχαν αίματα στο πρόσωπο του.

-Άλεξ?ψιθύρισα και τον ακούμπησα

-Κόπηκα

-Αυτό δεν το λες κόπηκα.

Πήγα κοντά του και με φίλησε με σήκωσε και τον χαστούκισα.

-Άσε με!τσίρυξα

-Γιατί?

-Όταν χάνεσαι είναι καλά?Τριγυρνάς με όλες τις και μετά εδώ εείμαι αγάπη μου και όλα είναι καλά?Αυτό λοιπόν ήταν τέλος!

-Ορίστε?

-Εχω κάνει τα πάντα για σένα και εσυ έρχεσαι και φεύγεις.

-Άννι δεν είναι

-Είναι εξαφανίσου τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-Τώρα!Μάζεψτα και φύγε πριν έρθω.

-Εγώ γιαα σένα

-Λάθος εσύ για τα λεφτά μου

-Είσαι άδικη με πέταξε κάτω και χτύπησα.

-Εσύ είσαι μόνο για τα λεφτά σου και βλέπεις έτσι κι όλους τους ανθρώπους.Είσαι μια εργασιομανής που το μόνο που την νοιάζει είναι η δουλεία της.

-Ξεχνά ότι για να είμαστε μαζί πρέπει να είμαι έτσι στην δουλεία μου.

-Κάποτε ήσουν διαφορετική τώρα έγινε σαν και όλους τους άλλους.Σαν το πατέρα ου το δικό σου και όλοι του άλλους.Είσαι ξεφτιλά.

-Μεγαλη ξεφτίλα από σένα υπάρχει!Σίχαμα!!!!

Με σήκωσε και με κοίταξε

-Σ αγαπώ

-Σε μισώ.

Άννι

-Φύγε φύγε όπως είσαι τώρα φύγε! ούρλιαζα

-Σ αγαπώ είπε απαλά

-Φύγε φύγε!!

-Σ αγαπώ!

Η κατάσταση είχε φτάσει στο όρια.¨ημουν σε άθλια κατάσταση έπρεπε να ελέγξω τον εαυτό μου.

-Όταν γυρίσω να μην σε βρω εδώ.

Άρπαξα το παλτό μου και πήγα να φύγω.

Είδα και τον Έντουαρντ.

-Κοιμήθηκε.

-Ωραία πάμε να σου μιλήσω.

Έντουαρντ

Σίγουρα η Άννι ήθελε εξηγήσεις λογικό αλλά και εκείνη δεν ήταν καλά.

Πονούσε όλο μου το κορμί του μυαλό μου θα έσπαγε και η καρδιά μου ήταν ματωμένη.

Ενώ οδηγούσε.

-Λοιπόν πόσο καιρό ?

-4 χρόνια ήμασταν μαζί βέβαια τον 1 δεν ήθελε ούτε να με βλέπει.

-Τι τι έκανες ρε ρεμάλι?

-Παρεξήγηση.Μία κοπέλα με φίλησε που είχε ψυχολογικά προβλήματα

-Α και η Μπέλλα το είδε και έγινε

-Και τώρα?με ρώτησε ξαφνικά.

-Δεν ξέρω η καρδιά μου βρίσκεται σε εκείνη

-Τι σε δένει με την άλλη κοπέλα?

-Με βοήθησε πολύ στον θάνατο των γωνιών μου , μου άρεσε αλλά εκείνη με κυνήγησε.Τα έχω κάνει σκ@τ@ θα πληγώσω και τις δύο στο τέλος και

-Προσπάθησε να δεις τι θες.
Κλείσε τα μάτια σου.Τι ονειρεύεσαι.

Κατευθείαν είδα την Μπέλλα να μου χαμογελάει και να με αποκαλεί Μωρό της και δύο χαρούμενα παιδάκια να με φωνάζουν μπαμπά.Αυτό ήταν το όνειρο μου από εκείνη την ήμερα.

Τριγιρνούσα αμέρμηνα στο δρόμο για να πάω στο σχολείο.

Άκουσα φωνές από ένα σπίτι και κάποιος σαν να χτυπούσε

Μία κοπέλα αιμμοραγούσε βγαίνοντας από εκεί.

Ήταν η Μπέλλα Σουάν.Είχε έρθει πρόσφατα στο Φόρκς και ήμασταν στην ίδια τάξη.
την είχα προσέξει από τότε που ήρθε αλλά νρεπόμουν να το πω.Δεν είχα καμμία ποτέ εμπειρία όπως οι φίλοι ούτε ήθελα αλλά εκείνη η κοπέλα το χαμογελό της τα μάτια της τα χείλη της με έκαναν να τρελλαίνομαι.


Έτρεξα κοντά της να την βοηθήσω.

-Μπέλλα!

-Έντουαρντ?

-Είσαι καλά?

-Ναι ε

Κατευθείαν έβγαλα το μαντήλι μου και την σκούπισα.

-Αιμμοραγείς.Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο.

-Οχι εκεί όχι εκεί

-Ησύχασε είπα πανικόβλητος.Τουλάχιστον να σε πειρποιηθώ.Πονάς πολύ?

-Μμμμ

Έπεσε στην αγκαλιά μου.
Κάναμε αρκετή παρέα τελευταία .

-Πάμε σπίτι μου να σε περιποιηθώ.

Έτσι γίναμε ακόμα πιο κολλητοί ο ένας με τον άλλο μέχρι που καταλήξαμε στο να παραδεχτούμε τα συναισθήματα μας και να κρυβόμαστε σε διάφορα απόκρυφα μέρη για αγκαλιές και χάδια.Θυμάμαι μάλιστα μία μέρα που κάναμε κοπάνα για να μείνουμε μόνοι.Με την κατάσταση που επικρατούσε με τον πατέρα της ήταν φύση αδύνατο να συναντιόμαστε όσο συχνά θέλαμε.

Μπήκαμε στο αμάξι και πριν προλάβω να βάλω μπρος την χάιδευα και την φιλούσα.

Ήταν η πρώτη φορά που μου είχε πεις πως θέλει τα πάνεα μαζί μου.

Και ξανά η ίδια εικόνα στο μυαλό μου εκείνη τα παιδιά μας και εγώ...

Άννι.

-Καληνύχτα Έντουαρντ και αποφάσισε τι θες από τη ζωή σου.

-Ευχαριστώ για όλα.Θες να πούμε και για σ.

-Όχι είμαι καλά ευχαριστώ πάντως

-Θες να πάω να του σπάσω τα μούτρα.

Γέλασα.

-Μία βρε να σου δώσει θα πέσεις κάτω.

-Ε όχι και έτσι.

-Θες να κάνουμε μια βόλτα?

-Ε ναι.

Πήγαμε στην γνωστή παραλία που συνήθως ερχόμουν για να αντιμετωπίσω τα προβλήματα μου.

-Εσύ από εδώ και εγώ από εκεί.

-Γιατί?

-Για να βάλλουμε την σκέψη μας σε τάξη.

Περπατούσα μόνη μου και σκεφτόμουν τις όμορφες μικρές στιγμές αλλά πάντα ήμουν αυτή που έδινε ή θεωρούσα μάλλον ότι έδινε...

Μάλλον ο Κάρλαιλ είχε δίκαιο έπρεπε να δώσω τέλος από τότε.

-Είσαι μόλις 18 δεν μπορείς να παντρευτείς.

-Γιατί?

-Μην ξεχνάς ότι είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος?

-Ε και τι πειράζει?Το ψωμί μου το κερδίζω μόνη μου.

-ωραία λοιπόν.Αλλά

-Αλλά?

-Να μην παρατήσεις τη δουλειά σου αλλιώς

-Αλλιως?

-Θα τον βρεις σε κανένα χαντάκι....

-Μα μπαμπά..

-Λυπάμαι.


Έντουαρντ.

Σήμερα κιόλας θα εδινε τέλος στην ζωή μας με τη Ρόζαλι.

Βρήκα ξανά τον άγγελο μου και δεν θα μου τον ξανακλέψει κανείς.

Άννι

~~~~~~~~~~~~~~~~

Βγηκά γρήγορα από το λέωφορείο και προχώρησα.

Έφτασα στο ζαχαροπλαστείο του παππού μου.

Μέσα ήταν μόνο ο Άλεξ.

-Καλησπέρα

Με έποιασε από τη μέση

-Γεια σου.

-Τι έγινε?

-Αυτό είναι για σένα.

Ένα λουλούδι από σοκολάτα.

-Είναι τέλειο.Θα έκανες πολύ ώρα για να το φτιάξεις.

-Φάτο τώρα

-Το ξέρεις ότι με τοσα που μου φτιάχνεις θα

-Θα ?

-Θα παχύνω...

-μμμ θα είσαι ακόμα πιο ωραία...

~~~~~~~~~~~~~~~

Χαμογέλασα.

Τι ωραίες εποχές!!!

Μπήκα στο σπίτι και κάτι με ακινητοποίησε.

Το άρωμα του δεν θα το ξεχνούσα ποτέ.

Με φιλούσε όπως τότε αλλά το κόλπο δυστυχώς δεν έπιανε.

Και εκεί που πήγα να τον ακινητοποιήσω δεν μπορούσα να ελέγξω τα χέρια μου το στόμα μου συνέχισα με περισσότερο πάθος και τα χέρια μου μπλέχτηκαν γύρω του.

-Σ αγαπάω αγάπη μου εσένα μόνο εσένα και ξέρω πως μ αγαπάς και εσύ.

-Δεν φτάνει μόνο αυτό είπα κλεισμένη στην αγκαλιά του.

-Θες να φύγω?

-Αν δεν σε διώξω εγώ σήμερα θα φύγεις μόνος σου αύριο.

Με ξαναφίλησε και έφυγε.

Πως γίνεται να έχω τόσα περίπλοκα συναισθήματα για σενα?Πως?

Το πρωί έφτιαξα πρωινό στην Μπέλλα και πήγα να φύγω.

Αλλά δεν πρόλαβα .

-Έντουαρντ?

-Για σου Άννι.Μπορώ να μιλήσω στην Μπέλλα?

-Να βέβαια πέρνα.

Έντουαρντ

Πήγα στο σπίτι.

-Που ήσουνα?

-Ρόζαλι.

-Έντουαρντ.

-Θέλω να σου πω κάτι.

-Και εγώ.

-Μπορώ να σου πω πρώτος?

-Ναι

-Κοίτα Ρόζαλι.πραγματικά σε ευχαριστώ πολύ για όλα

-Τι είναι αυτά μωρό μου που λες?Ζευγάρι είμαστε

-Ήμασταν

-Ορίστε?

Την κοίταξα.

-Παίρνω τα πράγματα μου και φεύγω.

-Ρόζαλι?

-ναι.

-Δεν θες εξηγήσεις.

-Ποτέ δεν ήσουν δικός μου.Πάντα άνηκες στα όνειρα σου ή καλύτερα σε εκείνο το κορίτσι.

-Μα πως?

-Δεν ήμουν χαζή Εντουαρντ το έβλεπα.

-Ροζαλί σ αγαπάω ακόμα

-Αχ Έντουαρντ.Τρέφεις συναισθήματα για μένα τα οποία τα δημιούργησα εγώ.

Δεν ήξερα τι να πω.

-Εντάξι σε ευχαριστώ για όλα αυτά που περάσαμε μαζί αλλωστε δεν ταιριάζαμε κίολας απλά είχαμε βολευτεί και οι δύο.

Ετοίμασε τα πραγματά της και πριν φύγει.

-Και πρόσεχε μην πληγώσεις την Μπέλλα.

-μα πω

-ένα βράδυ που ήσουν μεθυσμένος μου τα είπες όλα και μετά μου έκανες έρωτα πιστεύοντας πως ειμαι η Μπέλλα.Και την αγαπάς της έκανε πολύ διαφορετικο έρωτα από τι εμάς.Αντε βρε τυχερή.

και μου έσκασε ένα χαμόγελο.

Η συνέχεια βρίσκεται εδώ:



http://dreamsofedwardandbella.blogspot.com/2011/01/blog-post.html

Μπέλλα

Ο Έντουαρντ μου είχε ζητήσει να μείνω μαζί του.Είχαμε ζητήσει κάτι παρόμοιο με την Άννι το πρωι για το πως θα ήθελα να ήμουν με την αγάπη μου αλλά μου φαινόταν απιαστό όνειρο.
Και τώρα?Βρίσκομαι στην αγκαλιά του και επιτέλους δεν έχουμε κανέναν να μας ελέγχει.

-Μπέλλα μουρμούρισε φιλώντας το μπούστο μου

Το ήθελα το ήθελα πολύ αλλά όχι εδώ και όχι έτσι και στο ξένο το σπίτι.

-Αγάπη μου περίμενε

Σταμάτησε και με έκλεισε στην αγκαλιά του.

-Τι έγινε τώρα?

-Να..είμαστε σε ξένο σπίτι και

-Για αυτό σου ειπα να πάμε στο δικό μας

-Αχ γλυκε μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ κ.

Δεν με άφησε να ολοκληρώσω.

-Μπέλλα , η Άννι μου μίλησε για την κατάσταση που σε βρήκε ,δεν σ αφήνω μόνη σου.

-Μωρό μου...

-Έλα πάμε σπίτι άρχισε να με φιλάει θέλω να σου το δείξω να κάνεις αλλαγές.

Ντριν-Ντριν

-Σήκωσε του μουρμουρισα πάνω στα χείλη του

-Όχι

Το τηλέφωνο συνέχιζε.

-Πρέπει

-Παρακαλώ

-Εντάξι εντάξι έρχομαστε αμέσως.

-Που πάμε ρώτησα

-Η Άννι

-Έπαθε κάτι?τρομος με κατέκλισε

-Όχι μωρό μου ηρέμισε με φίλησε στην άκρη του κεφαλιού μου , είπε πως θέλει να μας δει.

Σε όλη την διαδρομή για την εταιρία μιλούσαμε για το σπίτι.Ήθελε να του αλλάξω τα χρώματα τα έπιπλα γενικά ήταν τόσο χαρούμενος.Και εγώ ήμουν που πλέον θα ήμασταν μαζί αλλα φοβόμουν πως θα μου τον κλέψουν.

Όταν μπήκαμε μέσα στην εταιρία ήταν όλοι ντυμένοι με κουστούμια και ψιλοντράπηκα.Κανένας δεν φορούσε τζιν και όλες ηταν άψογα φτιαγμένες έτοιμες να κάνουν πασαρέλα. Σφίχτηκα πάνω στον Έντουαρντ και προχωρήσαμε.

Μπήκαμε στο χώρο υποδοχής του γραφείου της και την είδα να κάθεται στα πρασινα πολυθρρονάκια.

-Καλως ταα πιτσουνάκια

-Γεια σου Άννι χααιρετήσαμε

-Έντουαρντ στο γραφείο υπάρχει η λίστα που σου εξηγώ τι θα κάνεις.Εγώ με την Μπέλλα θα πάμε για ψώνια.

-Πάω να πάρω την τσάντα μου και να αλλάξω .Χαιρευηθήτε.

Αισθανθηκα άσχημα για τα ψώνια ήμουν άφραγκη και η Αννι ήθελε να μου πάρει ρούχα.Ο Έντουαρτ το καταλαβε και με φίλησε.

-Μην ανυσυχείς ξέρει αλλά πάρε αυτά μου έδωσε κ΄ποια χρήμτα δεν είναι πολλά

-Εντουαρντ δεν μπορώ να σου στερώ τα χρήματα σου.Αμα σου αρέσει κάτι να το πάρεις.

-Ελα πάρτα

-Δανεικα.Θα πιασω δουλεια το είχα σκεφτεί αυτό και πιο πριν.

-Ότι θέλει το κορίτσι μου αλλά εγώ θα την βοηθάω πάντα

Τον φίλησα παθιασμένα και

-Φτάνει τον ξεζούμισε πάμε!

Άννι

Είχα αφήσει μήνυμα στον Έντουαρντ για το τι έπρεπε να κάνει.Το πως θα μαγείρευε , πως θα ντυνόταν και φυσικά πως έπρεπε να της φερθεί.Ήξερα πως και οι δύο μόλις βλέπονταν θα κατέληγαν στο κρεβάτι.

Βρισκόμασταν στον ινστιτούτο με μάσκες ομορφιάς μασααζ κρέμες αποτριχώσεις και όλα τα σιναφή.Να πω την πικρή μυ αλήθεια όλα αυτά τα βαριόμουν αλλά ήταν και αυτό ένα "πρέπει" ας το πούμε στιλιστικό.Τι θα έλεγαν αν δεν είχα τόσο καλό μαλλί?Ή όχι πειποιημένα νύχια?και όχι ότι με ένοιαζε εμένα προσωπικά αλλά η κα.Κάλλεν έπρεπε να τα έχει όλα αυτιά να είναι μια εξυπνή και παρόλαυτα όμορφη γυναίκα.Δηλαδή να σπάσω το μύθο της χαζής ξανθιάς για τους υπόλοιπους συνεργάτες μου.

Τι σκέψεις διέκοψε η συζήτηση της Μπέλλας με την κοπέλα που μας έκανε μανικιούρ.
Το κοριτσάκι μου της φαινόταν τόσο περίεργο όλο αυτό, δεν το είχε συνηθίσει αλλά φαινόταν πως της άρεσε και αυτό με ικανοποιούσε.Ήταν τόσο χαρούμενη και ζωντανή.Πρέπει να έπεξε ρόλο και ότι με τον Έντουαρντ τα πανε καλά.Είχε χαρεί ακόμα και για μένα.Θυμάμαι πως με κοιτάει με ένα βλέμμα ενδιαφέρον και μου λέει "Σ αγαπάει πολύ μην το τζιγκλας το παιδί"

-Τελικά τι χρώμα θα ήθελες?

-Αννι? διαμαρτυρήθηκε η Μπέλλα σαν να ζητούσε βοήθεια.

-Ποιο σου αρέσει?

-Ε το ναι σαν και αυτό είπε και έδειξε ταα νύχια μου.

-Γαλλικό δηλαδή.Εξαιρετική επιλογή ίπε η κοπέλα και συνέχισε να φλυαρεί.

Στο τέλος πληρώσαμε και βρισκόμασταν τώρα για καφέ.

-Πάντως ψωνίσαμε πολύ ωραία πράγματα δεν μπορείς να πεις.

Είχαμε πάει μόνο στα αθλητικά καθημερίνα ρούχα.Δεν την είχα πάει ακόμα να ψωνίσουμε για σήμερα το βράδυ και ούτε να πάρουμε καλλυντικά.

-Κοίτα Άννι ευχαρί..

-Τέλος δεν ακούω κουβέντα.Συνεχίζουμε.

Με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να έλεγε "αυτή είναι τρελή,μην της πας κόντρα" και φτάσαμε στα φορέματα.

Για την Μπέλλα σκεφτόμουν κάτι αρκετά εντυπωσιακό και σέξι.Είπαμε δεν φτάνει που εμείς ψωνίζουμε και γελάμε και ο Εντ δουλεύει ας τον αποζημιώσουμε και λίγο.

Μετά από αρκετά που δοκίμασε νομίζω πως βρήκαμε το κατάλληλο.Η ίδια φοβόταν αρκετά αλλά εγώ την σταμάτησα φυσικά και δεν θα φορούσε ενά σκέτο μακρύ φόρεμα να το ξεχνούσε.

-Μπέλλα σου πάει.Σε κάνει να δείχνεις δυναμική.Σου τονίζει τα πόδια σου και ταιριάζει στο σωματότυπο σου.Το άσπρο μεταξένιο κοντό φορέμα της ταίριαζε και οι πινελιές του μαύρου την έκανα εντυπωσιακή.

-Με ένα ζευγάρι μαύρες γόβες θα είσαι μια κόυκλα.

-Γόβες?

-Ναι γιατί?

-Δεν έχω βάλλει ποτέ.

-Ε θα βάλεις τώρα.Δεσποινίς θα μπορούσα να έχω σε νούμερο 40 τις μαύρες γόβες λουστρίνι που έχετε στην βιτρίνα?

-Φυσικά.

Όταν τέλειωσα με την Μπέλλα έψαξα και εγώ για μένα.

Ήταν πολύ απλό.Ένα μαύροφόρεμα με χαμόγελο που έφτανε λίγο πιο κάτω από το γόνατο μαζί με μαύρα αξεσουάρ και το περιδέρειο του Άλεξ θα ήταν ξυπέροχο.

Όλα ήταν έτοιμα ετοιμαζόμασταν σπίτι και σχεδόν τρέμαμε.

Άφησα την Μπέλλα κάτω από το σπίτι του Εντ και συνέχισα.

Έφτασα στο εστιατόριο και αμέσως με τύλιξαν γλυκές αναμνήσεις.

-Ο κύριος ?

-Είστε η κα.Κάλλεν?

-Ναι

-Ο κ.Άλεξ σας άφησε ένα γράμμα.

-Ευχαριστώ

Κακό σημάδι αυτό σκέφτηκα και απογοητεύτηκα.

Σε περιμένω στο δωμάτιο 256 ....

Και σταμάτα να απογοητεύσαι τόσο εύκολα...



[spoiler]

Η Μπέλλα:


Το φόρεμα της Άννι:


Τα παπούτσια της:


Τον Εντουαρντ και τον Άλεξ θα σας τους δείξω στο επόμενο κεφάλαιο.

Μπέλλα.

Ανέβηκα τα σκαλιά γρήγορα και έφτασα στο σπίτι του Έντουαρντ.
Το κουδούνι έγραφε "Έντουαρντ Κάλλεν Ρόζαλι Χέιλ "
Το όνομα της κοπέλας ήταν σβησμένο.

-Μπέλλα?Ο Έντουαρντ άνοιξε την πόρτα.

Αυτή θα τον είχε βοηθήσει πολύ στο θάνατο των γωνιών του ενώ εγώ δεν ήμουν δίπλα του.

-Επιτέλους μωρό μου ήρθες!Έλα μέσα!Μπέλλα τι έπαθες?

-Τίποτα ψυχή μου.Μου αρέσουν τα λουλούδια σου.

-Είναι και δικά σου.

-Ευχαριστώ είπα.

-Εγώ σε ευχαριστώ που ομορφαίνεις τον κόσμο μου.

-Έντουαρντ εσύ τον...ήθελα να του πω πως τον αγαπώ και από εδώ και πέρα δεν θα αφήσω τίποτα να μας χωρίσει αλλά δεν πρόλαβα.

Ένα καυτό φιλί ήρθε για να με κάνει να χαλαρώσω.

-Πάμε μέσα.

Το σπίτι ήταν απλό και αρκετά μικρό.
Το καφέ σκουρο ξύλο έκανε αντίθεση με τα λευκά έπιπλα.
Τρώγαμε σιωπηλά φλερτάροντας ο ένας τον άλλο με βλέμματα.

Και τότε θυμήθηκα.

Είχαμε κανονίσει να βρεθο΄με σπίτι το το βραδυ.Μετά από μια περιπέτεια με τον Τσάρλι πυ δεν με άφηνε να βγω και το ξύλο που μου έδωσε κατάφερα να φύγω αλλά λίγα στενά πιο κάτω
δεν άντεξα και έπεσα μέσα στο χιόνι.

Είχαν περάσει ώρες αισθανόμουν πως έπρεπε να σηκωθώ αλλά δεν μπορούσα δεν άντεχα τα χέρια μου και η μύτη μου ακόμα είχαν αίματα και τώρα αισθανόμουν και αφόρητος πόνους στη μέση μου και την κοιλία μου.Έπρεπε να σηκώ να εξηγήσω στον Έντουαρντ.Στηρίχτηκα σε ένα παγκάκι και έκανα δύο βημα αλλα μετά ξανά κάτω.Άκουσα βήματα.Η φιγούρα που ερχόταν ήταν ο Έντουαρντ.

-Μπέλλα.Θέε μου!!
Έπεσε γρήγορα κάτω και με πήρε στην αγκαλιά του.
Έτρεμα και προσπαθούσα να του πω "Συγγνώμη" .

-Σώπα καρδιά μου σώπα.Έπρεπε να σε βρω πιο νώρις.Είμαι ηλιθί0ς .ι σου έκανε το καθίκι?

Η Ματιά του έπεσε στο χιόνι που είχε γίνει κόκκινο.

-Πάμε σπίτι θα μου γίνεις χειρότερα.
Έβγαλε το μπουφάν του και με αγκάλιασε με αυτό.

-Έντουαρντ εσύ?

Με φίλησε απαλά και με πήρε στα χέρια του.

-Ηρέμησε είμαι εγώ εδώ.

Μέχρι να πάμε σπίτι είχα κοιμηθεί στην αγκαλιά του.Άναψε μικρά φώτα για να μην με ξυπνήσει.Με ανέβασε στο δωμάτιο του με ακούμπησε στο κρεβάτι έβγαλε γρήγορα τα παπούτσια μου και με σκέπασε με μια κουβέρτα.

-Έρχομαι.

Άκουγα να ψάχνει ντουλάπια στην κουζίνα.
Ήρθε μετά από λίγο και εγώ ήμουν ακόμα αποκαμωμένη.Με σήκωσε αργά σην αγκαλιά του και άρχιζε να μου καθαρίζει πλήγες.Μου έβαλε ένα καλαμάκι στο στόμα μου.

-Παυσίπονο είναι θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα.
Το ήπια γρήγορα και με ακούμπησε πάλι στο κρεβάτι.

-Σου φτιάχνω κολοκυθόσουπα που σου αρέσει.Θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο?

-Μμμμ

-Ελα.

Μου έβγαζε τα ρουχα προσεκτικά και με άφησε στη μεγάλη μπανιέρα.Πήρε ο σφουγγάρι το με έπλενε.Έβαλε μία πετσέτα και μου την έβαλε σαν μαξιλάρι.

-Πάω να βρω ρούχα να φορέσεις και έρχομαι να σε στεγνώσω.

-Ευχάρ..

-Σώπα ψυχή μου είσαι ακόμα αδύναμη από το κρύο.

Πράγματι , ο Έντουαρντ ήρθε και με σκούπισε απαλά.Με μετέφερε στο κρεβάτι.
Ακούμπησα στα μαξιλάρια ώστε το σώμα μου να κάνει ορθή γωνία.Έφερε ένα τεράσετιο δίσκο και άρχισε να με ταίζει.

-Έλα κοριτσακι μο μία μπουκίτσα ακόμη να γίνεις καλά.

Πονούσε όλο μου το κορμί και εκείνος σαν να το κατάλαβε άρχισε να με χαιδεύει και έτσι αποκοιμήθηκα.

-Τι σκέφτεσαι?

-Την φορά που έφτιαξες κολοκυθόσουπα.

-Τώρα την κάνω καλύτερα?

-Πάντα ήταν θεική.χαμογέλασα πικρά.

-Θες να χορέψουμε ρώτησε ο Εντουαρντ για να με κάνει να ξεχαστώ.

-Μου έχει λείψει να χορεύουμε οι δύο μας σχολίασα.

Και έτσι όπως ήμασταν αγκαλιά και λικνίζαμε τα κορμιά μας.μου ψιθύρισε¨"Μην τα σκέφτεσαι αυτα πέρασαν,τώρα είμαστε οι δύο μας"

Δεν ξέχασα ο Έντουαρντ:

Μπέλλα

Βρισκόμουν στην αγκαλιά του και χορεύαμε απαλά.Αισθάνθηκα μία ξαφνική αδυναμία και αστάθεια αλλά ευτυχώς ο Έντουαρντ με είχε κολλημένη επάνω του.

-Μπέλλα μου είσαι καλά?

-Ναι ναι είπα ψέματα.Δεν ήθελα να χαλάσω όλη τη βραδιά μας.

-Θες να καθίσουμε.

-Όχι πρόλαβα να πω γρήγορα και τον αγκάλιασα πιο σφιχτά.
Μου έχει λείψει να χορεύουμε μαζί.

-Και μένα μου ψιθύρισε και με έσφιξε και εκείνος πιο κοντά του.

-Μωρό μου ψιθύρισα και αισθάνθηκα τα σώματα μας ενωμένα όπως τότε.

Πήγα να κάνω αναδρομή στο παρελθόν αλλά δεν πρόλαβα.

Ένα σκοτάδι απλώθηκε γύρω μου και όλα χάθηκαν.

Έντουαρντ

-Μπέλλα

Βρισκόταν στα χέρια μου στην αγκαλιά μου αδύναμη και χλωμή.

-Μπέλλα μου.Κοριτσάκι μου.

Την πήγα γρήγορα στο δωμάτιο μου και την ξάπλωσα.

Έβρεξα με λίγο νερό το πρόσωπο της και αμέσως τα ματάκια μου συνήλθαν.

-Μπέλλα μου?

-Ναι μου είπε αδύναμα

-Που είμαστε?

-Στην κρεβατοκάμαρα μας ψυχή μου

Πετάχτηκε πάνω μου και βρέθηκε να είναι γαντζωμένη στο σώμα μου.

Η Μπέλλα κάθε φορά που τα έκανε αυτά φοβόταν και έκλαιγε.Την ήξερα καλά και τώρα έκλαιγε στην αγκαλιά μου.

-Δεν είναι όνειρο έτσι δεν είναι?με ρώτησε μέσα στους λυγμούς της

-Είναι αληθινό μωρό μου είμαστε μαζί και δεν θα μας χωρίσει κανείς.

Όταν η Μπέλλα έκλαιγε έτσι στην αγκαλιά μου την πήγαινα συνήθως να κάνουμε μπάνιο.

Έτσι την πήγα και τώρα.

Αφαίρεσα τα ρούχα μας με μεγάλη προσπάθεια αφού η ίδια εν με άφηνε από την αγκαλιά της.

Μόλις βρεθήκαμε αγκαλιά στην μπανιέρα όλα σταμάτησαν.

Η Μπέλλα ηρέμησε και έγειρε στην αγκαλιά μου κρύβοντας το κεφάλι της μέσα στο στήθος μου.

Μου έδινε φιλιά στο στέρνο ενώ εγώ την χάιδευα παντού και της φίλαγα τα μαλλιά.

Εφτασε κοντά στα χείλη μου.Το φιλί δεν άργησε και συνέχεια είχαν κι άλλα.

-Κάνε με δικιά σου εδώ τώρα ...σ αγαπώ...

Καλησπέρα!

Το Καινούριο κεφάλαιο είναι έτοιμο!!

Το λινκ:

http://bellaanedwardlemonade.blogspot.com/2011/02/blog-post.html

Καλή Αναγνωση!!

Περιμένω σχόλια!!!

To B Μέρος είναι έτοιμο!

http://bellaanedwardlemonade.blogspot.com/2011/02/blog-post_6219.html

Καλή Ανάγνωση!

Μπέλλα

Κοιμόταν απαλά στην αγκαλιά μου,όπως τότε....

Τον περίμενε τις 2 πρώτες ώρες στο σχολείο και ήρθε κουρασμένος και ταλαιπωρημένος!Φοβόμουν ότι κάτι θα συνέβαινε.Η εξωσωματική της "μαμά" του Έσμε δεν θα πήγαινε καλά.Ο Έντουαρντ είχε αναλάβει να βοηθήσει σ αυτό.Ήθελε ενα αδελφάκι μου είχε πει ας ήταν και ετεροθαλείς μεταξύ τους.

-Αγάπη μου?Τι έγινε?

Έπεσα στην αγκαλιά του.Αμέσως ανταπέδωσε και κουρασμένα έβαλε το κεφάλι του στον ώμο μου.Κάθισε στην δίπλα καρέκλα και το κεφάλι το έπεσε στο στήθος μου.

-Μπέλλα

-Μωρό μου άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά απαλά

-Μπέλλα μου με έσφιξε στην αγκαλιά του και φιληθήκαμε.

-Πως είσαι?

-Άσε με εμένα εσύ? ή Έσμε?

-Καλά είναι κοιμάται.Εσύ?Εγινε τίποτα?

-Τίποτα δεν έγινε πάμε να ξεκουραστείς.

-Πάλι κοπάνα α κάνουμε?Δάγκωσε το λόβο του αυτιού μου και βόγκηξα.

-Ναι ...

-Πάμε έλα...

Πήγαμε στο λιβάδι μας και φιλιόμασταν μέχρι που μείναμε αγκαλιά να κοιτάμε τον ηλιο.

-Έντουαρντ είπα απαλά.Δεν ήμουν σίγουρη αν τον είχε πάρει ο ύπνος.Το κεφαλάκι του ήταν πάνω στο στέρνο μου και εκείνος ανάσαινε ρυθμικά.Κοιμόταν τόσο ηρεμα και γαλήνια.
Άρπαξα το παλτό μου και τον σκέπασα.


Ντριν-Ντριν

-Γαμ0τ0 το χέρι του προσπαθούσε να πιάσει το ξυπνητίρι αλλά εν τα κατάφερνε τον βοήθησα και τον φίλησα.

-Καλημέρα και χάιδεψα τα μαλλιά του.

-Καλημέρα νεραιδάκι μου!!

-Πάω να μας φτιάξω πρωινό και κουλουράκια πολλα κουλουράκια!!!

Χαμογέλασε και φίλησε..

Έντουαρντ

Κατέβηκα κάτω και την είδα ήταν χλωμη πολύ χλωμή και προσπαθούσε να ηρεμήσει.

-Μπέλλα?

-Έντουαρντ μίλησε ξεψυχισμένα

Έφτασα κοντά της και την πήρα στην αγκαλιά μου.Κάτσαμε στο πάτωμα και είχα ακουμπήσει το χέρι μου στην κοιλιά της όπως και εκείνη.

-Μωρό μου?Πονάς ?Τι συμβαίνει?

-Ααα!!!!!

Έντουαρντ

-Μπέλλα Μπέλλα κοίταξε με Μπέλλα!!!

Ήταν αναίσθητη στην αγκαλιά μου.

-Έντ..ουαρντ ψιθύρισε

-Μπέλλα μου εδώ είμαι ψυχή μου εδώ...

-Αααα!!!!

Το φόρεμα της είχε κοκκινίσει. Αιμορραγούσε!!!

Μπέλλα

-Αγάπη μου; Άκουγα τρομοκρατημένο τον Έντουαρντ να μου μιλάει αλλά ο πόνος με έπαιρνε μακριά του.

Έκανα μια τελευταία προσπάθεια

-Έντουαρντ...

-Εδώ είμαι αγάπη μου...

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα σμαραγδένια μάτια του γεμάτα ανησυχία. Αισθάνθηκα το αίμα να τρέχει.

-Συγνώμη κλαψούρισα

-Πονάς πες μου!

Απλά κούνησα το κεφάλι μου.

-Να πάμε σε έναν γιατρό;

-Όχι ,όχι… Δεν είναι τίποτα.

-Εντάξει θα πάμε να ξαπλώσεις και θα τον φωνάξουμε εδώ.

Είχαμε κοιμηθεί αγκαλιά.

Αισθανόμουν την ανάσα του να με καθησυχάζει μετά από όλα που είχαν γίνει...Κοιμόταν ρυθμικά και πότε πότε ροχάλιζε απαλά. Αγαπούσα ακόμη και αυτόν τον απαλό ήχο που έβγαινε από το στόμα του Έντουαρντ. Αγαπούσα ότι είχε σχέση με την γλυκιά μου αγάπη!

-Αγάπη μου ,μουρμούρισα δεν ήθελα να τον ξυπνήσω. Άρχισα να τον χαϊδεύω απαλά για να μην ξυπνήσει.

Ο Έντουαρντ με ανέβασε επάνω. Έβγαλε την μπλούζα μου και έλεγξε το τραύμα στην κοιλιά μου.

-Γαμωτό πρέπει να πάμε σε γιατρό!

-Έντουαρντ όχι όχι!!

-Μωρό μου το τραύμα είναι βαθύ.

-Με ένα μαχαίρι κόπηκα δεν έγινε τίποτα. Σε παρακαλώ έλεγα παρακλητικά.

-Εντάξει μωρό μου ησύχασε. Θα πάρω τον Έμετ να έρθει.

Ο Εμετ ήταν ο καλύτερος φίλος το Έντουαρντ στο σχολείο. Μάλλον θα είχαν διατηρήσει ακόμα την φιλιά τους.

Μιλούσε μαζί του ενώ εγώ υπέφερα σιωπηλά. Δεν ήθελα να πάω σε νοσοκομείο ήμουν είδη εκεί πολλές φορές λόγω ξυλοδαρμού και φοβόμουν ότι κάποιος από αυτούς θα γνώριζε τον πατέρα μου και θα του έλεγε τα πάντα για μας. Και δεν με ένοιαζε για μένα αλλά για τον Έντουαρντ. Τι θα του έκανε πάλι;

-Αγάπη μου κάνε λίγη υπομονή ο Έμετ έρχεται. Μου είπε ενώ με αγκάλιασε και με χάιδεψε κυκλικά σε όλο μου το σώμα. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω στην αγκαλιά του. Μύριζα το άρωμα του που μου είχε λείψει ενώ εκείνος με φιλούσε τα μαλλιά .

Το κουδούνι διέκοψε την αγκαλιά μας

-Ήρθε!

-Μμμ. Μουρμούρισα για να με φιλήσει.

Το έκανε και κατέβηκε κάτω. Άκουσα έναν χαιρετισμό και την γνωστή φωνή του Έμετ. Ανέβηκαν γρήγορα τα σκαλιά.

-Μπέλλα; Μου χαμογέλασε και ήρθε κοντά μου να με χαιρετήσει.

-Έμετ. Δεν άλλαξες καθόλου.

-Ναι είμαι κούκλος!

-Ψώνιο...

-Έντουαρντ σκάσε. Μπέλλα μου και εσύ θεά είσαι.. γύρισε και κοίταξε τον Έντουαρντ

-Που την ξαναβρήκες ρε μπαγάσα?

-Συγνώμη δεν ήρθες για ριγιούνιον αλλά για να δεις την πληγή.

-Α ναι το ξέχασα. Συγνώμη ρε παιδιά αλλά θυμήθηκα όταν ήσουν άρρωστος. Ε Μπέλλα πλάκα δεν είχε; Που τον κυνηγούσες με τις κομπρέσες.

-Και εσύ έκανες τα σχόλια σου.
-Τέλειωνε τώρα! Η Μπέλλα πονάει!

Και μετά δεν θυμάμαι τίποτα με κατάπιε το σκοτάδι...

Μουσική για το επόμενο κεφάλαιο:

Μετά απο πολύ καιρό καινούριο κεφάλαιο.Το κομμάτι που πηγαίνει μαζί του είναι σε προηγούμενο ποστ.

Μπέλλα

Άκουγα τον Έντουαρντ δίπλα μου να με φωνάζει και εγώ να μην μπορώ να του ανταποκριθώ.

"Μπέλλα, Μπέλλα μην μου το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ"

Και όμως έπρεπε να του μιλήσω έπρεπε αλλιώς ο Τσάρλι θα τον έσφαζε.

"Φύγε"

"Τι; Μπέλλα μου; Μωρό μου;"

"Φύγε ο Τσάρλι κατάλαβε πως δεν είμαι παρθένα θα σε σκοτώσει"

"Δεν θα μου κάνει τίποτα. Είμαστε στο δάσος μέσα στο αυτοκίνητο δεν μας βλέπει κανένας"

Άρχισε να μου καθαρίζεις τις πληγές με οινόπνευμα και μπεταντιν. Έτσουζαν τόσο πολύ. Άρχισε να μου φυσάει αέρα για να μην με πονάνε τόσο. Άνοιξα δειλά τα μάτια μου και τον είδα να με κοιτάει τρομαγμένος.

"Σ αγαπάω" του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε.

"Και εγώ."

Βρισκόμουν στην θέση του συνοδηγού ξαπλωμένη. Ο Τσάρλι είχε πιει και προσπάθησε να με βιάσει μέχρι που δεν έσταξε αίμα και κατάλαβε πως εγώ και ο Έντουαρντ...Θα τον σκότωνε. θα τον σκότωνε φοβόμουν τόσο πολύ γι’ αυτόν.

"Έντουαρντ ο Τσάρλι θα σου κάνει κακό. Πρεπει να.."

"Μην το πεις! Δεν σ’ αφήνω πια ποτέ μόνη σου. Ο τύπος είναι τρελός. Κοίτα δαγκωματιές γρατσουνιές πληγές Μπέλλα μετακομίζεις σπίτι μου αυτός ο άνθρωπος είναι ικανός να σε σκοτώσει."

"Έντουαρντ σε παρακαλώ, δεν θέλω να γίνομαι βάρος"

"Μπέλλα σταμάτα τις βλακίες. Άσε με να περιποιηθώ το κορίτσι μου"

Σώπασα και συνέχισε να μου καθαρίζει τις πηγές. Κάποια στιγμή έφτασε στις πληγές των ποδιών μου πάνω από τα γόνατα στην εσωτερική πλευρά. Άρχισε να τις καθαρίζει πολύ προσεχτικά ενώ εγώ κλαψούριζα.

"Υπομονή μωρό μου."

Ένιωθα να τρέμω. Δεν ξέρω αν ήταν ακόμα από τον πανικό μου.

"Μπέλλα μου κρυώνεις;"

"μμμ"

"Σώπα σώπα μωράκι μου" με πήρε στην αγκαλιά του ενώ είχε βάλει καλοριφέρ.

"Πρέπει να κάνεις ένα ζεστό μπάνιο να ξεκουραστείς και να φύγει ο πυρετός"

"Όχι όχι θα μας βρει"

"Μπελλα σε παρακαλώ"

"Όχι όχι εγώ σε παρακαλώ. Πάρε με αγκαλιά"

Με αγκάλιασε και με φίλησε. Καθόμασταν στο πίσω κάθισμα αγκαλιασμένοι. Μου είχε βγάλει όλα τα ρούχα και με είχε τυλίξει με μία κουβέρτα. Ένιωθα τα βλέφαρα μου βαριά.

"Κοιμήσου μωράκι μου" μου ψιθύρισε και χώθηκα ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά του.

2 χρόνια μετα

"Μαμά" φώναξε η μικρή Ρένεσμι.

"Καρδιά μου" την πήρα στην αγκαλιά μου.

"Με πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς. Θα στείλει τον Τζέικομπ να έρθει να με πάρει και να πάμε βόλτα"

"Εντάξει καρδιά μου πήγαινε να ετοιμαστείς."

Χάιδεψα απαλά την κοιλιά μου. Είχε 7 μήνες να έρθει να με δει. Ήμουν η γυναίκα του δήθεν. Ήμουν κλεισμένη σε μία βίλα με το παιδί μας και μόνη μου. Είχε να έρθει πολύ καιρό στο σπίτι έμενε στο γραφείο. Δεν ξέρω αν είχε βρει άλλη αν και η Άννι έλεγε πως απλά του άρεσαν τα λεφτά. Και ναι ο Έντουαρντ είχε βγάλει πολλά λεφτά μόλις έκλεινε μάλιστα τις υποθέσεις του μου έστελνε λεφτά στο σπίτι. Με ένα ξερό "Για την Μπέλλα"...Και όμως ο άντρας μου , ο σύζυγος μου το αγόρι μου κάποτε δεν ήταν έτσι.

Στην αρχή όλα ήταν υπέροχα. Με την κάθε συμφωνία που έκανε το γιορτάζαμε αλλά στο κρεβάτι μας. Ήμασταν αγαπημένοι ερωτευμένοι…

Άκουσα το κουδούνι στο σπίτι μάλλον ο Τζέικομπ θα ήταν για να πάει την Ρένεσμι στο λουνα παρκ.

Αλλά έκανα λάθος...

"Μπέλλα;"