Μαυρα τριανταφυλλα στο χιονι.....

Η Μπελλα είναι γονος πλούσιας μουσουλμανικης οικογενειας που ζει στο Αυγανισταν. ο πατέρας της είναι επειχειρηματιας και για να ενισχύσει την οικονομικη του κατάσταση δεν διστάζει να ενώσει την οικογενεια του με την δευτερη πιο πλουσια της χώρας των Μπλακ με ένα γάμο μετάξυ της Μπέλλας και του Τζέικομπ ανεπιθυμητο για την Μπέλλα.λόγω των μεγάλων καταστροφρων όμως ο γάμος λαμβανει χώρα στην Ρωσία εκει και το ζευγάρι μένει για μεγάλο χρονικο διαστημα. πως είναι ο γάμος τους?πως της συμπεριφερεται ο Τζέικομπ? Ένα επαγγελματικο ταξίδι του οδηγεί την Μπέλλα στην Ελλάδα και η συμπεριφρορα του Τζέικομπ στον καλύτερο ψυχολόγο της χώρας Έντουαρντ Καλλεν. Πως θα εξελιχθει η σχέση τους?θα μείνει μόνο επαγγελματική?Και πόσο αυτο θα επηρεάσει τον γάμο του Έντουαρντ με την Τζέσικα???
Αυτη είναι η καινουργια μου ιστορια ελπιζω να σας αρεσει και να με στηριξετε και σε αυτη μου την προσπαθεια οπως κάνατε και με την πρωτη μου ιστορια.....

1.ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Προχωρούσα στο δρόμο παρατηρώντας τις στολισμένες βιτρίνες στο κέντρο της Αθήνας και σφίγγοντας το παλτό πάνω μου για να ζεσταθώ. Ήταν Δεκέμβρης μήνας και όλα ήταν πανέμορφα σε αυτή την πόλη η οποία με είχε μαγέψει από την πρώτη στιγμή που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στον αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ίσως έφταιγε πως ήμουν μακριά από την πατρίδα μου και από τους κανόνες της ίσως η αγάπη μου για την Αθήνα το κέντρο του πολιτισμού και της φιλοσοφίας του 5ο αιώνα έτσι όπως την είχα ονειρευτεί από τα αναρίθμητα βιβλία που είχα διάβασα να επηρέαζαν την κρίση μου. Όπως και να έχει το κυριότερο ήταν πως βρισκόμουν εδώ και μπορούσα να επισκεφτώ όλα τα αρχαιολογικά μουσεία και να δω από κοντά τον Παρθενώνα τον σύμβολο της δημοκρατίας και της ελευθερίας που στόλιζε την Αθήνα για τόσους αιώνες. Πριν όμως περιηγηθώ στις ομορφιές αυτής της πόλης είχα μια δύσκολη δουλεία να κάνω. Έφτασα στην στάση με αποφασιστικά βήματα και πήρα το μετρό για την Εκάλη. Μέσα στο μετρό ένιωθα αρκετά άβολα πολλές γυναίκες με κοιτούσαν περίεργα καθώς φορούσα την μαντήλα από την οποία διακρίνονταν μόνο τα μάτια μου αλλά αποφάσισα να μην δώσω σημασία εξάλλου η διαδρομή ήταν κοντινή. Μετά από 15 λεπτά περίπου έφτασα στον προορισμό μου βγήκα βιαστικά και κοίταξα το ρολόι μου είχα ήδη αργήσει στο ραντεβού. Με μία πρώτη ματιά διαπίστωσα πως αυτή η περιοχή ήταν αρκετά πιο πλούσια και αυτό το αναδείκνυαν κυρίως οι επαύλεις και οι υπέροχοι κήποι. Ενώ προχωρούσα βιαστικά προσπαθούσα να απορροφήσω όσα περισσότερα μπορούσα δεν ήξερα πότε θα ήταν η επόμενη φορά που θα είχα την δυνατότητα να κάνω κάτι τέτοιο. Ήταν σπάνιες οι φορές που μπορούσα να απολαύσω μια βόλτα έξω χωρίς φρουρούς ή περιορισμούς και η αίσθηση ήταν υπέροχη. Ευτυχώς έφτασα στο κτίριο και χτύπησα το κουδούνι η πόρτα άνοιξε και μπήκα μέσα. Η ζέστη του χώρου με κατέκλυσε και αναρίγησα από την αισθητή διαφορά της θερμοκρασίας. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια και μπήκα στο ασανσέρ. Πάτησα τον αριθμό 2 και με ένα δυνατό θόρυβο το ασανσερ ξεκίνησε. Η αλήθεια ήταν πως φοβόμουν αρκετά τους κλειστούς χώρους και αυτό μου προκαλούσε νευρικότητα καθώς παρατηρούσα τον χώρο γύρω μου μου θύμιζε πολύ την αποθήκη που είχαμε στην έπαυλη στην Ρωσία. Έκλεισα τα μάτια μου και μεταφέρθηκα για μια στιγμή εκεί ο χώρος μύριζε ενοχλητικά μούχλα επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι και ποντίκια έκαναν αισθητή την παρουσία τους καθώς μπερδεύονταν ανάμεσα στα πόδια μου η ερμητικά κλειστή πόρτα παρά τις ικεσίες μου και τις δυνατές φωνές μου έκαναν τόσο ζωντανή την θύμηση αυτή που ήμουν έτοιμη να βάλω τις φωνές όταν το ασανσερ σταμάτησε και εγω επανήλθα πάλι στην πραγματικότητα . Άνοιξα την πόρτα με ανακούφιση και προσπάθησα να ηρεμίσω τους ταραγμένους χτύπους της καρδιάς μου. Έβγαλα από την τσέπη μου την κάρτα που μου είχε δώσει σήμερα το πρωί ο Τζέικομπ και κοίταξα για να επιβεβαιώσω την διεύθυνση. Ευτυχώς ήταν η σωστή έτσι πάτησα μηχανικά το κουδούνι χωρίς να σκέφτομαι πόσο άσκοπο ήταν αυτό που πήγαινα να κάνω. Μια γλυκιά κοπέλα μου άνοιξε την πόρτα και με καλως όρισε στα αγγλικά.
-Good morning. Are you Bella Black?
- Ναι εγώ είμαι είπα με άπταιστα ελληνικά δεν χρειάζεται να μου μιλάς στα αγγλικά έχω μάθει πολύ καλά την γλώσσα σας.
- Ω! Με συγχωρείτε δεν το ήξερα ο κύριος Κάλλεν είναι στο γραφείο του και σας περιμένει.
- Σε ευχαριστώ πολύ.
Χτύπησα διακριτικά την πόρτα και άκουσα μια ζεστή φωνή να με προσκαλεί μέσα. Διστακτικά άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ο χώρος ήταν ζεστός και φιλόξενος ντυμένος με γήινα χρώματα σε αποχρώσεις του μπεζ και του καφέ τα οποία σε χαλάρωναν και σου έδιναν την αίσθηση του οικείου. Εκείνος είδε οτι παρατηρούσα τον χώρο και πως ήμουν αρκετά αγχωμένη και σηκώθηκε να με χαιρετήσει.
-Hello I am Edward Cullen είπε και μου έτεινε το χέρι.
-Γεια σας εγω είμαι η Μπέλλα Μπλακ χαίρομαι που σας γνωρίζω.
-Μιλάτε ελληνικά είπε εκείνος με απορία και έκδηλο θαυμασμό προφανώς λόγω της καλής προφοράς μου.
-Ναι φρόντισα να μάθω πριν έρθουμε στην χώρα είπα καθώς τον παρατηρούσα διακριτικά.
Ομολογουμένως ήταν πολύ όμορφος άνδρας τα μαλλιά του ήταν χάλκινα χτενισμένα επιμελώς ατημέλητα ήταν αδύνατος και ντυμένος πολύ κομψά. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι ένα μπλέ πουκάμισο και ένα μαύρο σακάκι που τόνιζε το καλοσχηματισμένο σώμα του. Αυτό όμως που πρόσεξα αμέσως πάνω του ήταν τα μάτια του είχαν ένα μοναδικό πράσινο χρώμα και σε αιχμαλώτιζαν με την δύναμη τους. Σταμάτησα να τον παρατηρώ και κατέβασα το βλέμμα μου η ματιά του με έκανε να ζαλίζομαι και να χάνω τον ειρμό των σκέψεων μου.
-Καθίστε σας παρακαλώ είπε και μου έδειξε την πολυθρόνα πίσω μου.
-Σας ευχαριστώ είπα και κάθισα στην αναπαυτική μπεζ πολυθρόνα. Εκείνος πήρε ένα μπλοκ σημειώσεων και ένα στυλο και κάθισε απέναντι μου. Αυτό μου προκαλούσε νευρικότητα καθώς ήταν ήδη αρκετά κοντά για τα δικά μου δεδομένα. Εκείνος λες και διαισθάνθηκε την νευρικότητα μου απομάκρυνε την καρέκλα του αρκετά.
- Λοιπόν σήμερα δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα θέλω να μάθω λίγα πράγματα για σας μόνο ώστε να σας γνωρίσω και από την επόμενη φορά θα ξεκινήσουμε κανονικά. Άλλωστε δεν έχουμε πολύ χρόνο σε λίγο ο κύριος Μπλακ θα έρθει από εδώ γιατί είπε πως θέλει να μου μιλήσει σχετικά με εσάς. Μήπως ξέρετε τι θέλει να μου πει?
-Όχι δυστυχώς δεν ξέρω λυπάμαι. Φυσικά και ήξερα τι θα του έλεγε δεν παύει να μου το λέει από την στιγμή που ανακάλυψε το πρόβλημα μου ήμουν σίγουρη πως για άλλη μια φορά θα με γελοιοποιούσε στον κόσμο.
-Θέλετε να μου μιλήσετε για σας πόσο καιρό είστε παντρεμένοι με τον κύριο Μπλακ?
-Περίπου δύο χρόνια.
-Πολύ ωραία είπε και έγραψε κάτι στο χαρτί.
-Μένετε μαζί με τους γονείς σας?
-Όχι έχουμε δικό μας σπίτι αρκετά μακριά από το πατρικό μου.
-Μάλιστα έχετε παιδιά?
-Όχι δυστυχώς δεν έχουμε.
-Αυτό σημαίνει πως θέλετε παιδιά?
-Ο σύζυγος μου κυρίως εγώ όχι.
-Αυτή την άποψη την ξέρει ο σύζυγος σας?
Πριν προλάβω να απαντήσω άνοιξε η πόρτα και ένας εξαγριωμένος Τζέικομπ μπήκε μέσα.
-Μπέλλα εξαφανίσου από μπροστά μου πήγαινε στο αμάξι και θα τα πούμε εκεί είπε στα ρώσικα.
-*Da είπα με σκυμμένο το κεφάλι και έτρεξα σχεδόν στο αμάξι. Έφτασα έξω μέσα σε λίγα λεπτά άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα γρήγορα. Ήμουν πολύ φοβισμένη ο τόνος της φωνής του φανέρωνε ότι έκανα κάτι πάρα πολύ κακό και πως θα δεχόμουν τις συνέπειες γι αυτό. Έτρεμα από τον φόβο είχα νιώσει και άλλες φορές τον θυμό του να εξαπολύεται πάνω μου με διάφορους τρόπους και ο ένας ήταν χειρότερος από τον άλλο. Αυτή την φορά δεν ήθελα να ξέρω τι ήταν ικανός να κάνει πάλι τα χειρότερα μόλις έρχονταν και εγω δεν είχα κανέναν να με στηρίξει, όπως πάντα άλλωστε ,ήμουν μόνη μου και αυτό με πλήγωνε πιο πολύ από όλα.
*Da= μαλιστα

2. ΤΙΜΩΡΙΑ
Είχα το τελευταίο ραντεβού για σήμερα και ανυπομονούσα να τελειώσω και να πάω σπίτι να περάσω αυτές τις γιορτινές μέρες με την Τζέσικα. Το μεγάλο φόρτο εργασίας δεν μου έδινε την δυνατότητα να περνάω όσο χρόνο θέλω μαζί της και αυτό με στεναχωρούσε. Το ήξερα πολύ καλά πως εκείνη ήταν δυσαρεστημένη γι αυτό αλλά μετά από τoν τελευταίο μας καβγά δεν μου είπε τίποτα αυτές τις μέρες που έλειπα σχεδόν τις περισσότερες ώρες από το σπίτι. Κοίταξα την ώρα εκνευρισμένος η κυρία είχε αργήσει σίγουρα πάνω από μισή ώρα. Αυτό ήταν απαράδεκτο επειδή είχε λεφτά νομίζει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει? Θα μιλούσα σίγουρα στον άντρα της για αυτό και θα απαιτούσα να μην ξανά συμβεί κάτι τέτοιο. Επιτέλους άκουσα το κουδούνι της πόρτας. Ήρθε, καιρός ήταν σκέφτηκα. Προσπάθησα να χαλαρώσω για να μην της δημιουργήσω κακή εντύπωση παρά την καθυστέρηση της το να κάνω σωστά την δουλειά μου ήταν πολύ σημαντικό για μένα αλλα κάτι τέτοιες συμπεριφορές και μάλιστα από το πρώτο ραντεβού ήταν άκρως ενοχλητικές. Άκουσα ένα διστακτικό χτύπημα στην πόρτα και της έδωσα την άδεια να μπει μέσα. H κοπέλα μπήκε μέσα διστακτικά και άρχισε να παρατηρεί προσεχτικά τον χώρο. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να την παρατηρήσω και εγώ προσεχτικά. Φορούσε μια μαύρη μαντήλα που κάλυπτε το πρόσωπο της αφήνοντας εκτεθειμένα μόνο τα μάτια της. Ήταν ντυμένη σε αποχρώσεις καφέ και μαύρο αλλά παρόλο το νεαρό της ηλικίας της που μου είχε αναφέρει ο σύζυγος της ήταν πολύ συντηρητικά ντυμένη. Καθόταν ακόμα πολύ μαγκωμένη στην πόρτα παρατηρώντας τον χώρο γύρω της έτσι αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα κάνοντας τις συστάσεις. Πήγα κοντά της και της είπα με ζεστή φωνή κοιτώντας την βαθιά στα μάτια
-Hello I am Edward Cullen.
-Γεια σας εγω είμαι η Μπέλλα Μπλακ χαίρομαι που σας γνωρίζω είπε σε άπταιστα ελληνικά εγω σάστισα ακούγοντας την όχι μόνο μιλούσε με πολύ καλή προφορά αλλά η φωνή της ήταν υπέροχη τόσο μελωδική την κοίταξα άλλη μια φορά με έντονο θαυμασμό βαθιά μέσα στα καστανά της μάτια ξεχνώντας για λίγο τον εκνευρισμό που μου είχε δημιουργήσει πριν.
- Μιλάτε ελληνικά είπα απορημένος.
- Ναι φρόντισα να μάθω πριν έρθουμε στην χώρα. Μάλιστα άρα ήταν φιλομαθής άρχισα να κάνω σταδιακά μια λίστα στο μυαλό μου ώστε να αποκρυπτογραφήσω σιγά σιγά τον χαρακτήρα της.
-Καθίστε σας παρακαλώ της είπα ευγενικά καθώς πήρα το μπλοκ και το στυλό από το γραφειο μου και άρχισα να γράφω προσεχτικά κάποιες σημειώσεις για το άτομο της. Κάθισα απέναντι της στην καρέκλα και την κοίταξα εκείνη όμως είχε σκυμμένο το κεφάλι και κοιτούσε τα πόδια της καρέκλας. Κατάλαβα την νευρικότητα της και απομάκρυνα την καρέκλα από κοντά της με κοίταξε και τα μάτια της εξέφραζαν όλα τα συναισθήματα της. Ντροπή…. ανακούφιση ένιωθα πως έβλεπα κατευθείαν μέσα στην ψυχή της. Αυτό που ήθελα όμως ήταν να ακούσω την γλυκιά φωνή της και να μάθω και άλλα γι αυτή. Δεν έχασα χρόνο και άρχισα να την ρωτάω κάποια πράγματα.
-Λοιπόν σήμερα δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα θέλω να μάθω λίγα πράγματα για σας μόνο ώστε να σας γνωρίσω και από την επόμενη φορά θα ξεκινήσουμε κανονικά. Άλλωστε δεν έχουμε πολύ χρόνο σε λίγο ο κύριος Μπλακ θα έρθει από εδώ γιατί είπε πως θέλει να μου μιλήσει σχετικά με εσάς. Μήπως ξέρετε τι θέλει να μου πει? Ήμουν σχεδόν βέβαιος πως δεν είχε ιδέα για το ραντεβού που έιχα κλείσει με τον άντρα της άλλωστε αν δεν είχαν προβλήματα συνεννόησης δεν θα κατέφευγαν σε ένα ψυχολόγο.
Όχι δυστυχώς δεν ξέρω λυπάμαι είπε δειλά αλλά τα μάτια της έδειχναν ξεκάθαρα ότι δεν ήθελε ακόμα να μου πει την αλήθεια Η απάντηση της επιβεβαίωσε τις υποψίες μου. άρα είχα δίκιο η σχέση τους δεν ήταν πολύ καλή. Ήθελα να μάθω και άλλες πληροφορίες να μου μιλήσει για τον εαυτο της αλλά κυρίως για τον γάμο της έτσι την ρώτησα χωρίς να χάσω χρόνο.
- Θέλετε να μου μιλήσετε για σας πόσο καιρό είστε παντρεμένοι με τον κύριο Μπλακ?
- Περίπου δύο χρόνια.
- Πολύ ωραία είπα και έγραψα κάτι στο χαρτί.
- Μένετε μαζί με τους γονείς σας?
- Όχι έχουμε δικό μας σπίτι αρκετά μακριά από το πατρικό μου.
Άρα αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα στο ζευγάρι Έγραψα κάτι στο μπλοκ και συνέχισα τις ερωτήσεις. Σκέφτηκα πως ίσως είχαν κάποιο πρόβλημα τεκνοποίησης είχα συναντήσει στην δουλειά μου πολλές φορές τέτοια προβλήματα. Συνήθως η γυναίκα από το ζευγάρι ήθελε πολύ να αποκτήσει ένα παιδί σε αντίθεση με τον πατέρα ή είχε κάποιο πρόβλημα υγείας ο ένας από τους δύο.
-Μάλιστα έχετε παιδιά? Είπα με μια γλυκιά φωνή που ήξερα πως ηρεμεί τους ανθρώπους.
- Όχι δυστυχώς δεν έχουμε. Άρα αυτό ήταν το πρόβλημα σίγουρα.
- Αυτό σημαίνει πως θέλετε παιδιά? Είπα βέβαιος πια.
- Ο σύζυγος μου κυρίως εγώ όχι. Αυτό με μπέρδεψε δεν το περίμενα αυτό.
- Αυτή την άποψη την ξέρει ο σύζυγος σας? Ρώτησα φανερά μπερδεμένος αλλά πριν προλάβει να μου απαντήσει μπήκε ένας άνδρας ψηλός με έκδηλο τον εκνευρισμό στο πρόσωπο του. Άρχισε να μιλάει σε μια άγνωστη γλώσσα σε μένα υπέθεσα ρώσικα και φώναζε στην Μπέλλα εκείνη είχε σκυμμένο το κεφάλι και φαινόταν τόσο φοβισμένη. Ψιθύρισε μια μοναδική λέξη και εξαφανίστηκε σχεδόν τρέχοντας. Είχα να αντιμετωπίσω πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι φανταζόμουν και έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεχτικός με την Μπέλλα. Παρόλα αυτά έδωσα το χέρι μου ευγενικά σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτα και του πρόσφερα την θέση απέναντι μου στο γραφείο. Εκείνος ακόμα φανερά εκνευρισμένος έκατσε και έβγαλε τον καπνό και τα τσιγάρα του. Χωρίς καν να με κοιτάξει άρχισε να μου μιλάει σε άπταιστα αγγλικά.
- λοιπόν ήθελα να σας δω για να σας πω κάποια πράγματα από κοντά για την γυναίκα μου.
-Ναι πείτε μου σας ακούω.
- αυτή η άχρηστη είναι ανίκανη να κάνει παιδιά. Συνεπώς πρέπει να την βοηθήσετε.
- εγω? Πως θα το κάνω αυτό δεν καταλαβαίνω. Γίνετε πιο συγκεκριμένος.
- οι γιατροί λένε ότι είναι ψυχολογικό το πρόβλημα και πως είναι απόλυτα υγιείς αν και εγώ αμφιβάλλω.
- μάλιστα τώρα κατάλαβα. Θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να πετύχω αυτό που θέλετε μην ανησυχείτε.
- το καλό που σου θέλω και φυσικά θα με ενημερώνεις για κάθε της κίνηση για κάθε της λέξη κάθε μέρα θα περιμένω τηλεφώνημα σου έγινα κατανοητός?
- μάλιστα μην ανησυχείτε.
- χαίρομαι που θυμάσαι την συμφωνία μας καθώς και τις συνέπειες της. Με αυτά τα λόγια σηκώθηκε και βγήκε βιαστικά από το γραφείο χωρίς να περιμένει κάποια απάντηση. Πως είχα μπλέξει έτσι???
ΜΠΕΛΛΑ
Περίμενα μέσα στο αμάξι φοβισμένη άραγε τι είχα κάνει αυτή την φορά? Και ποιες θα ήταν οι συνέπειες? Φοβόμουν να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ο Τζέικομπ ήταν πάντα υπερβολικός και πολλές φορές έπλαθε γεγονότα με το μυαλό του, δεν μπορώ να φανταστώ τι είχε σκεφτεί πάλι μόνο και μόνο για να με δει να ταπεινώνομαι μπροστά στα μάτια του. Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε γρήγορα με την είσοδο του Τζέικομπ και του οδηγού στο αμάξι. Εγω είχα τα μάτια μου ερμητικά κλειστά και σκεφτόμουνα όμορφες εικόνες για να πάρω κουράγιο όσο μπορούσα αλλά η διαδρομή ήταν πολύ σύντομη πράγμα που δεν βοήθησε ιδιαίτερα να ηρεμήσω. Άνοιξα την πόρτα και περίμενα τον Τζέικομπ να έρθει ήταν η ώρα του θεάτρου και έπρεπε να παίξω καλά τον ρόλο μου. ο Τζεικομπ ήρθε και με έπιασε σφιχτά από το μπράτσο.
-Φρόντισε να παίξεις σωστά τον ρόλο σου και θα τα πούμε καλά επάνω.
Εγώ δεν είπα τίποτα και σχεδον με έσυρε μέσα στο ξενοδοχείο. Τοποθέτησα ένα χαμόγελο στα χείλη μου που ήθελε πραγματικά πολύ κόπο να μείνει εκεί και πήγαμε στην ρεσεψιόν.
-Γεια σας κυρία Μπλακ πως είστε?
-Μια χαρά εσείς?
-Πολύ καλά ευχαριστώ να φανταστώ θέλετε το κλειδί σας?
-Ναι σε παρακαλώ. Ένιωθα το χέρι του Τζέικομπ να είναι τυλιγμένο γύρω μου σαν μέγγενη και ήθελα να τρέξω μακριά να ξεφύγω αλλά ήξερα πολύ καλά πως αυτό θα ήταν ένα μοιραίο λάθος έτσι έμεινα εκεί να περιμένω την κοπέλα να με εξυπηρετήσει. Μου έδωσε το κλειδί και ανεβήκαμε πάνω. Φτάσαμε έξω από την πόρτα και με τρεμάμενα χέρια ξεκλείδωσα την πόρτα. Μόλις μπήκαμε μέσα με άρπαξε από τα μαλλιά και με κόλλησε στον τοίχο.
-Άσε με σε παρακαλώ.
-Να σε αφήσω γιατί να σε αφήσω? Για να σαλλιαρίζεις από εδώ και από εκεί με τον ένα και με τον άλλον??
-Ποτέ δεν το έκανα αυτό και το ξέρεις.
-Ω! το έκανες είμαι σίγουρος μην με κοροϊδεύεις εμένα κατάλαβες?
-Σε παρακαλώ σε παρακαλώ άσε με δεν σε κοροϊδεύω σου λέω την αλήθεια.
-Σκάσε σκύλα κατάλαβες.
Άρχισε να με χτυπάει και να με χαστουκίζει συνέχεια. Είχα πέσει κάτω και με κλοτσούσε βρίζοντας με.
-Τζεικ σε παρακαλώ σταμάτα σε εκλιπαρώ λυπήσου με.
-Γιατί να σε λυπηθώ? Δεν μου έχεις προσφέρει τίποτα καλό από την μέρα που σε παντρεύτηκα. Ηλίθια απαίσια πόρνη. Σε μισώ σε μισώ. Άρχισε πάλι να με χτυπά και να με κλοτσάει μέχρι που σκοτάδι σκέπασε τα πάντα και λιποθύμησα. ξύπνησα και κοίταξα γύρω μου ο Τζεικ ευτυχώς είχε φύγει σηκώθηκα από το πάτωμα και πήγα στο μπάνιο. Κοιτάχτηκα στο καθρέφτη και μια κραυγή βγήκε από το στόμα μου. Το πρόσωπο μου ήταν πρησμένο και κυρίως το δεξί μου μάτι και τα χείλια μου σκισμένα. Άρχισα να πλένω το πρόσωπο μου προσεχτικά αλλά πραγματικά ήθελα να χαλαρώσω οπότε τα παράτησα και μπήκα για μπάνιο. Άφησα το καυτό νερό να πέσει στο κορμί μου και τα δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Ήμουν τόσο απελπισμένη ήθελα να ξεφύγω από όλα αυτά και δεν μπορούσα να βρω τον τρόπο. Πως είχα μπλέξει έτσι??

3 ΨΕΜΑΤΑ

ΜΠΕΛΛΑ
Μόλις βγήκα από το μπάνιο άνοιξα την ντουλάπα άρπαξα ότι βρήκα μπροστά μου το φόρεσα γρήγορα και βγήκα έξω. Μπαίνοντας στο ασανσέρ παρατήρησα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν πολύ χλωμή καθώς δεν είχα φάει τίποτα από χτες το πρωί αλλά δεν είχα καμία όρεξη να πάρω πρωινό άλλωστε είχα ήδη αργήσει για το ραντεβού μου με τον ψυχολόγο. Έφερα το χέρι μου στο πρόσωπο μου και αναστέναξα , δυστυχώς τα σημάδια δεν καλύπτονταν από την μαντήλα. Το σκίσιμο στα χείλη μου και η μελανιές στα μάτια μου πρόδιδαν τα γεγονότα της χτεσινής βραδιάς κάτι που φοβόμουν άλλωστε για το ποιες θα ήταν οι εξηγήσεις που θα έδινα αν κάποιος με ρωτούσε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα όμως τώρα έκλεισα τα μάτια μου γύρισα την πλάτη μου στο είδωλο μου και βγήκα από το ασανσέρ. Έδωσα το κλειδί στην ρεσεψιόν και μπήκα στο μαύρο αμάξι που με περίμενε. Μετά από δέκα λεπτά φτάσαμε έξω από το ιατρείο. Μπήκα βιαστικά μέσα ανέβηκα τα σκαλοπάτια και χτύπησα την πόρτα. Η γραμματέας μου άνοιξε την πόρτα και μου είπε ότι ο γιατρός με περίμενε ήδη μέσα. Χτύπησα την πόρτα διστακτικά όπως και χτες και μπήκα μέσα. Ο γιατρός καθόταν στο γραφείο του και μόλις με είδε ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του.
-Καλημέρα γιατρέ τι κάνετε?
-Καλημέρα κυρία Μπλακ πολύ καλά εσείς?
-Μια χαρά συγνώμη για την καθυστέρηση έμπλεξα στην κίνηση.
-Δεν πειράζει με ειδοποίησε ο άντρας σας αυτή την φορά ότι θα αργήσετε, πριν λίγο μιλήσαμε.
-Α! Μάλιστα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά το ότι είχαν επικοινωνία οι δυο τους δεν ήταν καθόλου καλό. Έπρεπε τώρα να προσέχω δύο φορές τα λόγια μου από ότι θα το έκανα πριν καθώς δεν ήξερα τι μπορεί να μεταφέρει στον Τζέικομπ και φυσικά δεν μπορούσα καν να φανταστώ τις συνέπειες.
-Καθίστε να σας προσφέρω κάτι πριν αρχίσουμε την συνεδρία?
-Ναι λίγο χυμό ευχαριστώ είπα αδύναμα .
Αφού μου πρόσφερε ένα ποτήρι χυμό άνοιξε το μπλοκάκι του έγραψε κάτι και κοιτώντας με βαθιά στα μάτια άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις.
-Λοιπόν αρχικά θα ήθελα να μιλάμε στον ενικό για να έχουμε καλύτερη επικοινωνία συμφωνείτε?
-Ναι φυσικά κανένα πρόβλημα.
-Ωραία θέλω να μου πεις λίγα πράγματα για τον γάμο σου με τον Τζεικομπ και μετά θα αρχίσουμε από την παιδική σου ηλικία. Πως γνωριστήκατε με τον Κ. Μπλακ? Τι σας έφερε κοντά?
Ωχ! Τι να του έλεγα τώρα? Αν του έλεγα όλη την αλήθεια πόσο σίγουρη ήμουν ότι αυτά δεν θα έφταναν στα αυτιά του Τζεικομπ? Καθόλου. Δεν είχα πολύ χρόνο να το σκεφτώ περίμενε ήδη μια απάντηση οπότε αποφάσισα να κρατήσω κάποιο μέτρο. Θα του αποκάλυπτα τα μισά.
-Ξέρεις με τον Τζέικομπ παντρευτήκαμε με προξενιό.
-Αλήθεια δεν το ήξερα και πως αντέδρασες σε αυτό?
-Σχετικά καλά μπορώ να πω .Ψέματα του έλεγα ψέματα και παρόλο που αυτά τα καταπράσινα μάτια με κοιτούσαν τόσο έντονα ένιωθα ελάχιστες τύψεις. Έπρεπε κάπως να προστατέψω τον εαυτό μου δεν είχα επιλογή.
-Γνώριζες τον Τζεικομπ από μικρή?
-Όχι τον γνώρισα ένα μήνα πριν από τον γάμο.
- Μάλιστα και ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχημάτισες γι αυτόν?
-Αρκετά καλή ήταν πολύ σοβαρός και υπεύθυνος. Μα τι βλακείες του έλεγα? Απορώ για πόση ώρα θα συνεχιστεί αυτό το θέατρο…
-Αλήθεια Μπέλλα ποιες είναι οι σχέσεις σου με τους γονείς σου?
Ωχ τώρα μάλιστα. Αυτό και αν ήταν ένα πολύ μεγάλο και πικρό κεφάλαιο αλλά έπρεπε κάτι να του πω και γρήγορα με κοιτούσε και προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει κάθε μου αντίδραση.
-Πολύ καλές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν άντεχα άλλο το έντονο βλέμμα του όσο συνέχιζα να του λέω ψέματα έτσι κατέβασα τα μάτια μου πίνοντας λίγο χυμό για να κρύψω την ενοχή που ήμουν σίγουρη πως φανέρωναν τα μάτια μου. Μπορεί όντως να μην είχα καμία επιλογή να του πω την αλήθεια αλλά έδειχνε πραγματικά να ενδιαφέρεται για μένα ή έτσι ήθελα να πιστεύω τουλάχιστον. Επιθυμούσα να μιλήσω σε κάποιον που να με καταλάβει και αυτός θα μπορούσε να είναι ο Έντουαρντ αν δεν μιλούσε και δεν έλεγε κάθε τι που συμβαίνει στον Τζεικομπ. Από την στιγμή που συνέβαινε αυτό όμως έχανα άλλη μια ευκαιρία να βρω τον εαυτό μου και αυτό με πλήγωνε καθώς δεν είχα κανέναν να με στηρίζει.
-Ιζαμπέλλα μ’ακούς?
-Ε! συγνώμη αφαιρέθηκα τι με ρώτησες?
-Σε βλέπω κάπως προβληματισμένη συμβαίνει κάτι?
-Όχι όλα είναι μια χαρά.
-Μάλιστα καλώς τελειώσαμε προς το παρόν ραντεβού ξανά το απόγευμα είπε με επικριτική φωνή.
-Μα! Ακόμα δεν αρχίσαμε τι συνέβη?
-Μπέλλα καλύτερα θα ήταν να φύγεις τώρα είπε και έκλεισε το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί και έδειχνε τόσο εκνευρισμένος έπρεπε να μάθω ,όχι μόνο γιατί εγώ το προκάλεσα αλλά γιατί φοβόμουν τι μπορούσε να πει στον Τζεικομπ.
-Δεν πάω πουθενά απαίτησα θέλω να μου πεις τι συνέβη.
-Θα τα πούμε το απόγευμα καλύτερα.
-Όχι θέλω να μάθω τώρα σε παρακαλώ.
Σήκωσε το κεφάλι του με κοίταξε έντονα στα μάτια και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα άρχισε να μου μιλάει με αυστηρό τόνο που έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει άρρυθμα και φοβισμένα.
-Τι θες να σου πω Μπέλλα με κοροϊδεύεις? Όλη την ώρα μου λες ψέματα και μετά με ρωτάς τι συμβαίνει? Ώστε με όλους έχεις άριστη σχέση, τα πάντα είναι μια χαρά τότε γιατί τα τελευταία δύο χρόνια σύμφωνα με τον φάκελο σου έχεις επισκεφτεί πέντε ψυχολόγους? Αν εσύ δεν θες να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό εγώ δεν μπορώ να σου προσφέρω τίποτα. Θέλω την επόμενη φορά που θα έρθεις να έχεις αποφασίσει τι θες να κάνεις για να ειδοποιήσω και τον άντρα σου είπε και σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου.
-Όχι σε παρακαλώ μην το κάνεις είπα και έπιασα το χέρι του για να τον σταματήσω. Θα σου πω ότι θέλεις αν μου λύσεις κάποιες απορίες πρώτα.
-Πολύ καλά σε ακούω.
Έπρεπε να τα παίξω όλα για όλα αν ήθελα να βγω σώα και αβλαβής από το δωμάτιο του ξενοδοχείου σήμερα το απόγευμα που θα επέστρεφα. Έτσι θα έκανα τα πάντα.

4. ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ
ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ
-Πολύ καλά Μπέλλα σε ακούω ελπίζω να έχεις κάποια πειστική εξήγηση γι όλα αυτά. Σίγουρα την είχα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση το πρόσωπο της και οι κινήσεις της πρόδιδαν τα συναισθήματα της .Δάγκωνε τα χείλη της ασυναίσθητα και ήταν ακόμα πιο χλωμή από πριν σχεδόν έτρεμε.. Δεν μετάνιωνα καθόλου όμως γι αυτό ήθελα πραγματικά να την βοηθήσω να βγει από αυτή την κατάσταση στην οποία είχε μπλέξει χωρίς την θέληση της. Έτσι θα την πίεζα όσο χρειαζόταν μέχρι να μου μιλήσει. Τουλάχιστον αφού δεν μπορούσα να βοηθήσω εμένα θα έπρεπε να στηρίξω αυτή την κοπέλα με τα μεγάλα καστανά μάτια που με κοιτούσε πραγματικά τώρα τόσο φοβισμένα. Αναρωτιόμουν αν την ρωτούσα για τα σημάδια στο πρόσωπο της τι απάντηση θα μου έδινε. Αργότερα Έντουαρντ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα σκέφτηκα.
-Έντουαρντ? Άκουσα την γλυκιά αλλά τώρα τραχεία από τον φόβο φωνή της να με προσφωνεί.
-Πες μου Μπέλλα γιατί φοβάσαι τόσο πολύ?
Αναστέναξε βαθιά και χαμήλωσε το βλέμμα της για λίγο όταν με ξανακοίταξε είχε βρει την αυτοκυριαρχία της και η αποφασιστικότητα είχε πάρει την θέση του φόβου.
-Πολύ καλά θα σου πω. Φοβάμαι πως ότι ειπωθεί μεταξύ μας θα το πεις στον Τζέικομπ. Ξέρω ότι σου το ζήτησε και μην το αρνηθείς.
-Όχι δεν το αρνούμαι και μάλιστα αρχικά δέχτηκα.
-Τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη?
-Μου πρόσφερε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και εγώ δέχτηκα καθώς είχα μεγάλη ανάγκη αυτά τα χρήματα. Όταν όμως είδα τον τρόπο που σου συμπεριφερόταν κατάλαβα ότι η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από ότι φανταζόμουν. Έτσι αποφάσισα να σε βοηθήσω με κάθε δυνατό τρόπο.
-Πως θα το κάνεις αυτό δηλαδή είπε σαρκαστικά?
-Θα κάνω τα πάντα Μπέλλα θα πω ψέματα θα σε προστατέψω δεν ξέρω ότι χρειαστεί.
-Αλήθεια θα το κάνεις αυτό για μένα? Με ρώτησε αν και λίγο επιφυλακτικά ακόμα.
-Φυσικά και θα το κάνω της υποσχέθηκα.
-Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ακόμα γιατί.?
-Σου είπα Μπέλλα θέλω να σε βοηθήσω άλλωστε είναι η δουλειά μου.
-Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τότε δεν ξέρεις πόσο πολύ χρειάζομαι έναν άνθρωπο να με στηρίζει είπε και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της.
-Λοιπόν θες να ξεκινήσουμε πάλι τις ερωτήσεις αλλά αυτή την φορά με ειλικρίνεια.
-Ναι θέλω είπε αποφασιστικά.
-Ωραία θες να μου πεις λίγα πράγματα για τον Τζέικομπ πως γνωριστήκατε? Πως έγινε το προξενιό?
ΜΠΕΛΛΑ
-Πρέπει πρώτα να σου πω κάποια πράγματα για την οικογένεια μου και την κοινωνία μας για να καταλάβεις τις συνθήκες που αναγκάστηκα να δεχτώ αυτό τον γάμο
-Ωραία σ’ακούω .
-Λοιπόν ο πατέρας μου είναι πολύ πλούσιος και μεγάλος επιχειρηματίας στην χώρα μας. Πάντα είχα πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα μου. Παρόλο την πολεμική κατάσταση που επικρατούσε στην χώρα μας εκείνος πάντα με φρόντιζε, με άκουγε και συζητούσε μαζί μου. Έμαθα να διαβάζω και να γράφω σε μια χώρα που το ψωμί θεωρείται είδος πολυτελείας.
-Μπέλλα που θες να καταλήξεις γιατί μου τα λες όλα αυτά? Είπα σχεδόν ψιθυριστά καθώς τα λόγια της τρυπούσαν την καρδιά μου με όλη την κατάσταση που μου περιέγραφε.
- Γιατί όλα άλλαξαν Έντουαρντ και γι αυτό φταίει ο Τζέικομπ και η οικογένεια του.
-Δεν καταλαβαίνω πως έγινε αυτό?
-Θα σου εξηγήσω. Ο πατέρας μου αποφάσισε πριν μια δεκαετία να εξαπλωθεί και στον στρατιωτικό τομέα καθώς ο πόλεμος συνεχιζόταν με περισσότερη ένταση. Ήρθε σε επαφή με τον πατέρα του Τζέικομπ και σταδιακά εκτός από συνεργάτες έγιναν και πολύ καλοί φίλοι. Όσο η φιλία τους γινόταν πιο σταθερή τόσο πιο πολύ άλλαζε η συμπεριφορά του πατέρα μου έγινε επιθετικός, αυταρχικός μέχρι και βίαιος πολλές φορές. Ο πεθερός μου βλέπεις είναι στρατιωτικός και μάλιστα πολύ αφοσιωμένος στην δουλειά του.
-Ωραία αγαπάει την δουλειά του δεν καταλαβαίνω που είναι το κακό?
-Αχ Έντουαρντ δεν καταλαβαίνεις είναι τόσο αφοσιωμένος και ακολουθεί τον νόμο πιστά. Δεν θα δίσταζε να σκοτώσει ακόμα και τον ίδιο του τον γιο. Περιττό να σου μεταφέρω τις αντιλήψεις του για το άλλο φύλο. Θεωρεί τις γυναίκες απλά παραγωγικές μηχανές χωρίς καμία αξία. Συμπεριφέρεται σε όλες τόσο αυταρχικά και απαξιωτικά χειρότερα και από σκουπίδια. Έτσι έκανε πλύση εγκεφάλου στον πατέρα μου σταδιακά μέχρι που δημιούργησε ένα κλώνο του. Ήταν πραγματικά απαίσιο να βλέπω αυτή την ριζική αλλαγή. Σε τέτοιο σημείο φοβόμουν που δεν μπορούσα να του απευθύνω καν τον λόγο. Το θέμα είναι όμως ότι κανείς δεν συζητούσε γι αυτή την αλλαγή και αυτό ήταν το χειρότερο λες και αν το τοποθετούσαμε στην άκρη του μυαλού μας το πρόβλημα θα λυνόταν. Θυμάμαι εκείνη την νύχτα που ανακοίνωσε τους αρραβώνες μας λες και είναι σήμερα στις 1 Σεπτεμβρίου 1992 ο πατέρας μου διοργάνωσε μια γιορτή με επίσημους καλεσμένους στο εξοχικό μας για να υποδεχτούμε το φθινόπωρο αλλά και για να ρυθμίσει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες. Εκείνη την ημέρα είχε διατάξει να ήταν όλα στην εντέλεια έτσι εγώ και η μητέρα μου όπως πάντα τρέχαμε για να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες του. Είχαμε στολίσει το σπίτι και το υπηρετικό προσωπικό μας βοηθούσε πυρετωδώς για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Ντυθήκαμε πολύ επίσημα καθώς ο πατέρας μου μας είχε τονίσει το ζήτημα του ντυσίματος. Εγώ φόρεσα ένα μαύρο φόρεμα με χρυσά σχέδια και μια χρυσή μαντήλα και βάφτηκα ελαφρά. Όταν κατέβηκα οι καλεσμένοι μας είχαν ήδη έρθει και ανάμεσα τους ήταν και ο Τζέικομπ. Τον είχα δει πολλές φορές στο σπίτι μας καθώς ερχόταν με τον πατέρα του έτσι δεν μου έκανε καμία αίσθηση η παρουσία του. Καθίσαμε και σερβιρίστηκε το φαγητό όλα ήταν υπέροχα η μητέρα μου είχε ξεπεράσει τον εαυτό της. Όταν οι άντρες κάθισαν να πιουν το ποτό τους και να καπνίσουν στο σαλόνι ο πατέρας μου σηκώθηκε και είπε τα πιο απαίσια λόγια.
<<Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά που με τιμήσατε με την παρουσία σας σήμερα, έχω να σας ανακοινώσω ένα πάρα πολύ ευχάριστο γεγονός σήμερα αρραβωνιάζω την κόρη μου με τον Τζέικομπ Μπλακ>>
Εγώ τα έχασα δεν ήξερα τι να κάνω κανένας όχι μόνο δεν είχε ζητήσει την γνώμη μου αλλά ούτε με είχε ενημερώσει καταλαβαίνεις Έντουαρντ. ΚΑΝΕΝΑΣ.
Εκείνη την βραδιά μέχρι να φύγει ο κόσμος δεν είπα τίποτα συγκρατούσα με κόπο τα δάκρυα μου και προσποιούμουν πως ήμουν χαρούμενη και ευτυχισμένη. Όταν αργά το βράδυ έφυγε και ο τελευταίος καλεσμένος πήγα στον πατέρα μου και κάναμε ένα μεγάλο καβγά.
-Πες μου Μπέλλα τι είπατε? Πρέπει να αποδεσμευτείς από αυτές τις αναμνήσεις που σε βαραίνουν.
Του είπα πως δεν θέλω να παντρευτώ αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο είχαμε ανταλλάξει μόνο ένα γεια. Δεν είχε ζητήσει καν την άποψη μου για ένα θέμα που με αφορούσε άμεσα μιλούσαμε για την δική μου ζωή και όχι για την δική του. Εκείνος πολύ ψυχρά μου είπε ότι η απόφαση ήταν οριστική και πως δεν είχα κανένα δικαίωμα να αποφασίσω για τίποτα. Όταν του είπα πως δεν τον αναγνώριζα πλέον και πως έχει γίνει ένας ξένος με χαστούκισε με τόση δύναμη που έπεσα κάτω και με ένα απαθές βλέμμα βγήκε από το γραφείο του αφήνοντας με μόνη μου.
-Μπέλλα ηρέμησε σε παρακαλώ σκούπισε τα δάκρυα σου τελειώσαμε για σήμερα δεν θέλω να σε κουράσω άλλο άλλωστε πρέπει να φύγεις πέρασε η ώρα. Θέλω να έρθεις το απόγευμα αν είναι δυνατό.
-Ναι βέβαια μπορώ είπα και σκούπισα τα δάκρυα με την αναστροφή του χεριού μου.
-Μπέλλα…?
-Ναι Έντουαρντ?
-Να προσέχεις…
-Θα το κάνω του υποσχέθηκα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

ΜΕ ΤΙΜΩΡΕΙΣ, ΣΕ ΑΠΑΤΩ
Βγήκα από το κτίριο και περπάτησα μέχρι το αυτοκίνητο, ο οδηγός μόλις με είδε μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα. Καθώς το αμάξι προχωρούσε νωχελικά στους δρόμους της Αθήνας παρατηρούσα τα πάντα από τα φιμέ τζάμια. Πλήθος ανθρώπων διαφόρων ηλικιών βρίσκονταν στο δρόμο άλλοι ξέγνοιαστοι και άλλοι βυθισμένοι στα δικά τους προβλήματα. Χαμογέλασα αχνά μακάρι να με απασχολούσαν τέτοιου είδος προβλήματα αν είχα δίπλα μου ανθρώπους που να με αγαπούσαν όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Το αυτοκίνητο πάρκαρε στο παρκινγκ του ξενοδοχείου και εγω με γρήγορα βήματα κινήθηκα προς το δωμάτιο μου. Η ώρα πλησίαζε δέκα και έπρεπε να ήμουν στο δωμάτιο μου σε λίγο θα με αναζητούσε. Μόλις μπήκα μέσα πήρα τηλέφωνο και παράγγειλα το αγαπημένο του φαγητό, ελπίζω να μην αργούσαν γιατί το φταίξιμο θα έπεφτε σε μένα. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και άλλαξα ρούχα την ώρα που χτύπησε η πόρτα έφτιαχνα την μαντήλα μου προσεχτικά. Άνοιξα την πόρτα ευχόμενη να μην ήταν εκείνος γιατι το φαγητό δεν είχε έρθει ακόμα αλλά δυστυχώς η ευχή μου έγινε καπνός, στην πόρτα στεκόταν επιβλητικός ο Τζέικομπ με ένα πούρο στο χέρι όπως συνήθως. Χωρίς να μου δώσει καμία απολύτως σημασία μπήκε μέσα και άρχισε να ψάχνει σχολαστικά τα πράγματα μου. Αυτό το έκανε κάθε μέρα περίπου για μία ώρα μέχρι να σιγουρευτεί ότι δεν τον απατούσα ή ότι δεν είχα πάρει κάτι που απαγόρευε. Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού περιμένοντας την ετυμηγορία και παρακαλώντας τον θεό να μην έχει νεύρα , γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις με το παραμικρό θα ξέσπαγε τα νεύρα του πάνω μου. Ξαφνικά κάθισε στον καναπέ και άρχισε να με παρατηρεί χωρίς να μιλάει.
-Τι μου κρύβεις?
-Ορίστε?
-Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι τι μου κρύβεις?
-Τίποτα Τζέικομπ απολύτως τίποτα στ’ ορκίζομαι.
-Άστα αυτά σε μένα τότε γιατί κάθεσαι έτσι? Αν δεν έχεις κάτι να κρύψεις τότε γιατί? ΠΕΣ ΜΟΥ.
-Δεν έχω κάνει τίποτα κακό για να θέλω να το κρύψω αλήθεια σου λέω…
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα και άρχισε να με πλησιάζει και εγώ άρχισα να μαζεύομαι στην γωνία του κρεβατιού, μόλις κατάλαβε ότι απομακρυνόμουν μου άρπαξε τα πόδια και με έριξε κάτω από το κρεβάτι. Τα χέρια μου άρχισαν να δουλεύουν πυρετωδώς και χωρίς να σηκωθώ άρχισα να πηγαίνω προς τα πίσω με μοναδικό σκοπό να φύγω. Κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό βέβαια αλλά σε τέτοιες καταστάσεις το μυαλό μου δεν λειτουργούσε λογικά όλα μαύριζαν γύρω μου και το μόνο που ήθελα ήταν να εξαφανιστώ από κοντά του, από την ζωή του για πάντα.
-Έλα εδώ πάλιο τσούλα και με μια κίνηση με τράβηξε από τα μαλλιά και με έσυρε στο μπάνιο.
-Άσε με σε παρακαλώ ο πόνος ήταν αφόρητος και καυτά δάκρυα έβρεχαν τα μάγουλά μου.
Μου έδωσε κάτι ρούχα και αφού με διέταξε να τα φορέσω κλείδωσε την πόρτα. Κοίταξα την στοίβα που κρατούσα και τότε άλλη μια σειρά από δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους αφού έβγαλα την μαντήλα φόρεσα γρήγορα το σετ με τα κόκκινα εσώρουχα, την ρόμπα και τις ψηλοτάκουνες γόβες που μου έδωσε. Η νύχτα προμηνυόταν μακριά και αφού είπα μια προσευχή από μέσα μου άνοιξα την πόρτα. Με αργά και φοβισμένα βήματα άρχισα να προχωράω αλλά δεν έβλεπα τίποτα γιατί είχε σβήσει όλα τα φώτα έτσι κάποια στιγμή σκόνταψα πάνω σε κάτι και έπεσα κάτω. Τότε ένιωσα την ανάσα του στο αυτί μου να μου ψιθυρίζει.
-Δεν θα φύγεις ποτε από μένα.
Χωρίς να το σκεφτώ παραπάνω τον κλότσησα δυνατά στο στομάχι και άρχισα να τρέχω προς την πόρτα αλλά το σκοτάδι δυσκόλευε την όραση μου και έπεφτα πάνω σε διάφορα αντικείμενα με αποτέλεσμα να με προλάβει. Άρπαξε το χέρι μου και με γύρισε βίαια προς την μεριά του σήκωσε το χέρι του για να με χτυπήσει αλλά ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε.
-Μην τολμήσεις και βγάλεις άχνα θα σε σκοτώσω το ίδιο λεπτό.
Χωρίς να αφήσει το χέρι μου άνοιξε την πόρτα έβαλε μέσα το φαγητό και σχεδόν έδιωξε τον σερβιτόρο με τις κλοτσιές, μόλις έκλεισε την πόρτα στράφηκε σε μένα με ένα ύπουλο χαμόγελο να διαγράφεται στο πρόσωπο του.
-Πολύ ωραία τώρα που ήρθε και το φαγητό θα διασκεδάσουμε.
-Παράτα με ήσυχη σε σιχαίνομαι.
-Ω! γλυκιά μου ακόμα δεν είδες τίποτα και άρπαξε ένα μαχαίρι από το καροτσάκι με το φαγητό.
-Τι πας να κάνεις?
-Ότι θέλω είπε και αφού με άρπαξε έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό μου.
Μόλις ένιωσα την κρύα λεπίδα να ακουμπάει απειλητικά τις φλέβες μου άρχισα να τρέμω από τον φόβο μου.
-Πολύ ωραία είδες πως ηρέμησες τώρα.
Όλα γύρω μου γύριζαν από τον φόβο και το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω βουβά ενώ εκείνος με έριξε στο κρεβάτι. Άφησε το μαχαίρι στο κομοδίνο και έπεσε πάνω μου με λύσσα. Ένιωθα το βάρος του κορμιού του να με πλακώνει και το άρωμα που ανέδυε το σώμα του να μου προκαλεί αναγούλα. Δεν μπορώ να κάθομαι άπραγη πρέπει κάτι να κάνω. Άρχισα να τον βαράω και να τον χτυπώ παντού με όση δύναμη μου είχε απομείνει αλλά εκείνος έπιασε τα χέρια μου και με το ένα του χέρι τα ακινητοποίησε βάζοντας τα πίσω από το σώμα μου. Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω και άρχισα να χτυπάω τα πόδια μου με μανία. Τότε με το ελεύθερο χέρι του άρχισε να με χαστουκίζει με δύναμη ενώ με το άλλο με δάγκωνε με δύναμη παντού.
-ΑΣΕ ΜΕ ΑΣΕ ΜΕ ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΗΣΥΧΗ.
-ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΚΟΥΣ ΠΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΩ.
-ΣΕ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΣ.
-ΣΚΑΣΕ ΒΡΟΜΑ ΣΚΑΣΕ.

Σπόιλερ:

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ
Η συνάντηση με την Μπέλλα με είχε τσακίσει ψυχολογικά. Σκεφτόμουν συνέχεια τα λόγια της και μου τρυπούσαν την καρδιά πως γίνεται μια κοπέλα να υποφέρει έτσι. Ήμουν σίγουρος πως υπήρχαν και άλλα πράγματα που δεν μου έχει πει. Κοίταξα το ρολόι στο γραφείο μου έδειχνε 12 τα μεσάνυχτα είχα ενημερώσει την Τζέσικα ότι θα αργούσα πολύ να γυρίσω σπίτι σήμερα αλλά δεν άντεχα να δουλέψω άλλό έτσι τα παράτησα. Έκλεισα τους φακέλους που μελετούσα τόση ώρα και τη λάμπα πήρα το σακάκι μου και βγήκα έξω. Σταμάτησα σε ένα ζαχαροπλαστείο και της πήρα τα αγαπημένα της γλυκά και ένα μπουκάλι σαμπάνια για να την ηρεμήσω και να περάσουμε μαζί μια ήρεμη βραδιά, ήμουν σίγουρη ότι θα ξετρελαινόταν. Το σπίτι μας ήταν αρκετά μακριά από το ιατρείο αλλά το είχαμε φτιάξει ακριβώς όπως ονειρευόμασταν πάντοτε. Έφτασα σπίτι και έβαλα το κλειδί στην πόρτα μπήκα μέσα και παντού επικρατούσε σκοτάδι, ευχήθηκα να μην έχει κοιμηθεί ήταν ακόμη πολύ νωρίς. Φτάνοντας έξω από την πόρτα του δωματίου μας άκουσα φωνές. Στάθηκα να ακούσω καθώς κρύος ιδρώτας άρχισε να κατρακυλάει από το μέτωπο μου.
-Σε θέλω πολύ
-Και εγω σε θέλω μωρό μου κάνε με δικιά σου.
Άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την Τζέσικα και τον φίλο μου τον Τζάσπερ στο κρεβάτι ολόγυμνους το μπουκάλι έπεσε από τα χέρια μου κάνοντας ένα εκκωφαντικό θόρυβο μαζί με τα γλυκά μην μπορώντας να συνειδητοποιήσω την εικόνα που έβλεπα μπροστά μου. η Τζέσικα κουκουλώθηκε με το σεντόνι και σηκώθηκε από το κρεβάτι κοιτώντας με γεμάτη ενοχή.
-Έντουαρντ να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις.
-Φυσικα να την και η γνωστή ατάκα.
-Σε παρακαλώ Έντι άσε με να σου εξηγήσω.
-Δεν θέλω να ακούσω τίποτα κατάλαβες φύγετε από μπροστά μου και οι δύο τώρα.
-Έντουαρντ άκουσε μας είπε ο Τζάσπερ.
-Είπα φύγετε τώρα έξω από το σπίτι μου και τους πλησίασα απειλητικά.
-Να πάρουμε τα πράγματα μας τουλάχιστον.
-Τίποτα είπα φύγετε και άρπαξα και τους δύο και τους πέταξα στο δρόμο γυμνούς.
Έκλεισα την πόρτα με δύναμη και στηρίχτηκα πάνω της για να μην πέσω ενώ η Τζέσικα χτυπούσε με δύναμη και φώναζε εκνευρισμένη. Εγω όμως δεν άκουγα τίποτα το μυαλό μου είχε κολλήσει σε εκείνη την εικόνα που αντίκρισα πιο πριν χωρίς να ξεκολλάει .

6. ΕΠΩΔΥΝΗ ΝΥΧΤΑ
Καθόμουν γυμνή απέναντι του έχοντας τα πόδια μου σταυροπόδι περιμένοντας υπομονετικά να τελειώσει το γεύμα του ελπίζοντας πως μετά θα με άφηνε ήσυχη προς το παρόν τουλάχιστον. Εκείνος με αγνοούσε επιδεικτικά αλλά κάποιες στιγμές τον έπιασα να με κοιτάει επίμονα όταν τελείωσε το φαγητό του απομάκρυνε το πιάτο από κοντά του και άναψε ένα πούρο κοιτώντας με σταθερά στα μάτια.
-Λοιπόν αγαπητή μου αύριο έρχεται ο πατέρας μου για κάποιες δουλειές οπότε το πρωί φρόντισε να είσαι κάτω στις 8 για να πάρουμε πρωινό όλοι μαζί, ούτε λεπτό παραπάνω έγινα κατανοητός?
-Μάλιστα είπα πειθήνια ενώ μέσα μου έβραζα από θυμό που θα έχω από αύριο αυτή την αηδιαστική παρουσία δίπλα μου.
Άφησε το πούρο του στο τασάκι σηκώθηκε από την καρέκλα και ενώ περίμενα ότι θα άνοιγε την πόρτα και θα εξαφανιζόταν όπως κάνει συνήθως άρχισε να βηματίζει νευρικά στο δωμάτιο χαλαρώνοντας σταδιακά την γραβάτα του μέχρι που την έβγαλε τελείως. Εγώ καθόμουν ακόμα ακίνητη στην πολυθρόνα περιμένοντας και παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του προσεχτικά φοβούμενη για τι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του αυτή την στιγμή. Κάποια στιγμή σταμάτησε ξαφνικά και με κοίταξε το βλέμμα του ήταν παγωμένο κάτι που επιβεβαίωσε τις υποψίες μου ότι δεν είχε τελειώσει ακόμα μαζί μου. Με πλησίασε γρήγορα με άρπαξε από το μπράτσο και με έσυρε στο κρεβάτι.
-Μην κουνηθείς σχεδόν με διέταξε.
Συνειδητοποίησα ότι ένας καινούργιος κύκλος ξεκινούσε και ήμουν ήδη υπερβολικά κουρασμένη ψυχικά αλλά και σωματικά. Δεν είχα επιλογή όμως έτσι έμεινα ακίνητη όπως ακριβώς μου είπε ευχόμενη αυτό το μαρτύριο να μην κρατούσε πολύ. Έσβησε το φως και κάθισε δίπλα μου τα νεύρα μου ήταν τόσο τεντωμένα που με κάθε του κίνηση πεταγόμουν πάνω και ένιωθα το αίσθημα του φόβου να με κυριεύει σταδιακά. Κάθισε δίπλα μου και άρχισε να σκορπά φιλιά και δαγκωματιές στο λαιμό μου ενώ εγώ είχα κλείσει τα μάτια και προσπαθούσα να κάνω όμορφες σκέψεις για να ξεχαστώ. Κάποια στιγμή έπιασε τα χέρια μου δυνατά και τα έδεσε στο κεφαλάρι του κρεβατιού σφιχτά με την γραβάτα. Παρόλη την αντίσταση που έφερα όλες μου οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό η λαβή του ήταν τόσο σφιχτή σαν μέγγενη. Πάτησε τον διακόπτη που ήταν πάνω από το κρεβάτι και πυκνό σκοτάδι κάλυψε τα πάντα ακόμα όμως και έτσι η λεπίδα του μαχαιριού που πήρε στα χέρια του γυάλιζε επικίνδυνα. Ακούμπησε την κρύα λεπίδα στο μάγουλο μου και σταδιακά άρχισε να προχωράει προς τα κάτω. Εγω καθόμουν ακίνητη υπερβολικά φοβισμένη να αντιδράσω ακόμα και να ρωτήσω τι είχε στο μυαλό του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και με σταθερά βήματα σήκωσε την μαντήλα από το πάτωμα και ήρθε κοντά μου.
-Λοιπόν αγαπητή μου τώρα που έτρωγα σκεφτόμουν ότι δεν έχεις πάνω σου κανένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι είσαι δικιά μου και αυτό είπα να το διορθώσω απόψε κιόλας είπε καθώς μου έδενε τα μάτια με την μαντήλα.
-Φοβάμαι να ρωτήσω τι περνάει από το μυαλό σου.
-Χαχα έχεις πολύ πλάκα.
Ένιωσα την κόψη του μαχαιριού στο μάγουλο μου και το αμέσως επόμενο λεπτό ένας οξύς πόνος με διαπέρασε, οι κραυγές μου έσκιζαν την σιωπή του δωματίου. Ένιωθα το αίμα να ρέει στο πρόσωπο μου και να καταλήγει στην βάση του λαιμού μου μαζί με τα δάκρυα μου που έτρεχαν ανεξέλεγκτα από τα μάτια μου. Προσπάθησα να τον εμποδίσω χτυπώντας τον με τα πόδια μου αλλά άλλη μια φορά οι προσπάθειες μου βούλιαξαν στο κενό. Αφού τελείωσε μου έλυσε το μαντήλι από τα μάτια ακούμπησε το μαχαίρι στο κομοδίνο πήρε το σακάκι του από την πολυθρόνα και έκλεισε την πόρτα πίσω του αφήνοντας με δεμένη γυμνή και πληγωμένη.
Άκουγα τις φωνές της Τζέσικα να με παρακαλούν να ανοίξω την πόρτα αλλά δεν έκανα καμία κίνηση να φτάσω μέχρι εκεί. Το αλκοόλ είχε μουδιάσει τις αισθήσεις μου και ένιωθα τα μέλη μου βαριά. Έκλεισα με τα χέρια μου τα αυτιά μου αλλά εις μάτειν οι φωνές της εισχωρούσαν στην καρδιά μου και την έκαναν χίλια κομμάτια. Κάποια στιγμή επιτέλους οι φωνές χάθηκαν, δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει λεπτά ώρες μέρες δεν είχε πλέον σημασία τίποτα δεν είχε σημασία. Όλα γύρω μου γύριζαν πιάστηκα από το τραπεζάκι για να σηκωθώ και είδα την φωτογραφία του γάμου μας. Πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν τότε…εκείνη ήταν? Θα μάθω άραγε ποτέ την αλήθεια γιατί? Τι έκανα λάθος? Γιατί το έκανε αυτό? ΓΙΑΤΙ?? Έσφιξα στα χέρια μου την φωτογραφία και την εκσφενδόνισα στο τοίχο χιλιάδες γυαλιά πετάχτηκαν παντού αλλά αδιαφόρησα και προσπάθησα με κόπο να βρω το κρεβάτι μου. Όχι δεν θα μπορούσα με τίποτα να ξαπλώσω εκεί σε εκείνο το μέρος που η γυναίκα μου πριν λίγο ήταν έτοιμη να δοθεί σε κάποιον άλλον και μάλιστα αυτός ο άλλος ήταν ο καλύτερος μου φίλος. Στηρίχτηκα στην κάσα της πόρτας για λίγο τα πάντα γύριζαν όλο και πιο γρήγορα όσο περνούσε η ώρα. Τα πόδια μου δεν άντεξαν άλλο και λύγισαν, ένιωσα το πάτωμα κρύο να μου δροσίζει το μέτωπο. Έκλεισα τα μάτια μου και ένιωθα το κεφάλι μου να βουίζει δεν είχα όμως δύναμη να σηκωθώ έτσι παραδόθηκα σε αυτό το συνονθύλευμα που βάρυνε τις αισθήσεις μου και απόλυτο σκοτάδι σκέπασε τα πάντα.
Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να λυθώ αλλά πως? Τα χέρια μου ήταν δεμένα πολύ σφιχτά και παρά τις προσπάθειες μου ήμουν ακόμα δεμένη. Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει από τότε που είχε φύγει ίσως δύο τρεις ώρες. Τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά αργά και η υπομονή μου είχε εξαντληθεί εδώ και ώρα. Λαχταρούσα να πάω στο μπάνιο και να αφήσω το νερό καυτό να πέσει πάνω μου και να ξεπλύνει όλες τις πληγές μου αλλά και τα σημάδια που μου άφησε αυτό το κάθαρμα. Το μόνο που με εμπόδιζε από αυτό ήταν αυτός ο εκνευριστικός κόμπος και θα έκανα τα πάντα για να τον λύσω. Τα πόδια μου ήταν ελεύθερα έτσι προσπάθησα να φέρω κοντά το τραπεζάκι έπρεπε πάση θυσία να πιάσω το μαχαίρι…αυτή ήταν η λύση. Έβαλα ακόμα περισσότερη δύναμη και επιτέλους το έφερα κοντά μου. Τέντωσα το σώμα μου και άρπαξα με το στόμα το μαχαίρι, το έφερα κοντά στον κόμπο και με αρκετή προσπάθεια το έκοψα. Επιτέλους ήμουν ελεύθερη έτριψα απαλά τους καρπούς μου και μπήκα αμέσως για μπάνιο. Άφησα το νερό να τρέξει καυτό πάνω μου και ένιωσα να χαλαρώνω λίγο από την ένταση της ημέρας. Αφού τελείωσα τυλίχτηκα με την βαμβακερή πετσέτα που ήταν κρεμασμένη και πήγα στο δωμάτιο, ντύθηκα ζεστά και κοίταξα την ώρα στο τοίχο. Ήταν 4 η ώρα το πρωί και το μόνο που ήθελα αυτή την στιγμή ήταν να μιλήσω με κάποιον που θα με καταλάβει και θα με παρηγορήσει. Ενέδωσα στην παρόρμηση που με κατέβαλε και χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά κάλεσα τον ψυχολόγο μου, τον Έντουαρντ. Πήρα δυο φορές αλλά κανένας δεν το σήκωσε έτσι αποφάσισα να του στείλω ένα μήνυμα ελπίζοντας πως θα το έβλεπε σύντομα.
Ελπίζω το αυριανό μας ραντεβού να ισχύει ακόμα είναι επείγον θέλω να σου μιλήσω.
Τράβηξα τα σκεπάσματα και αφήνοντας το κινητό δίπλα μου σκεπάστηκα καλά και σε λίγα λεπτά είχα βυθιστεί σε ένα βαθύ ύπνο χωρίς όνειρα. Ξύπνησα από τον ενοχλητικό θόρυβο που έκανε το ξυπνητήρι του κινητού όμως ανάγκασα τον εαυτό μου να σηκωθεί παραβλέποντας την επιθυμία μου να μείνω μακριά από όλους σήμερα. Πήγα στο μπάνιο για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου και το είδωλο μου στο καθρέφτη με έκανε να πισωπατήσω. Το πρόσωπο μου ήταν γεμάτο μελανιές αλλά δεν στάθηκα σε αυτό το χειρότερο ήταν ότι στο δεξί μου μάγουλο ήταν χαραγμένα τα αρχικά του Τζέικομπ. JB. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ήταν βέβαια αχνά αλλά υπήρχαν. Προσπάθησα να τα κρύψω με την μαντήλα και ευτυχώς είχε κάποια βελτίωση. Ντύθηκα βιαστικά και αφού κοίταξα για άλλη μια φορά τον εαυτό μου στον ολόσωμο καθρέφτη πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα στην τραπεζαρία απροετοίμαστη να αντιμετωπίσω τον πεθερό μου.
Είχα κλειστά τα βλέφαρα μου αλλά ένιωθα τον ήλιο να μου ζεσταίνει το πρόσωπο άνοιξα τα μάτια μου και τα έκλεισα ξανά αμέσως το φως ένιωθα να τα καίει. Κοίταξα γύρω μου αυτή την φορά αργά και συνειδητοποίησα την κατάσταση μου. Κοιμήθηκα στο πάτωμα του σαλονιού, τα μέλη μου πονούσαν αφόρητα και ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι βρισκόταν πεταμένο λίγο πιο πέρα. Τι μου συνέβη? Τότε άρχισαν τα πράγματα να μπαίνουν σε μια σειρά θυμήθηκα τα χτεσινά γεγονότα και ένιωσα την καρδιά μου να βαραίνει. Εικόνες ξεπετάγονταν από τα βάθη του μυαλού μου αλλά της απώθησα δεν ήθελα να σκέφτομαι τίποτα. Ποιο το όφελος να αναμασάω τα χτεσινά γεγονότα? Δεν ήθελα να θυμάμαι ήθελα να ξεχάσω αλλά ήξερα πολύ καλά πως αυτό θέλει χρόνο και πολύ προσπάθεια. Θα έκανα τα πάντα για να ξεχάσω, για να την ξεχάσω. Σηκώθηκα βιαστικά ντύθηκα και βγήκα από το σπίτι εκεί μέσα ένιωθα να πνίγομαι. Μπήκα στο αυτοκίνητο και άρχισα να κάνω άσκοπα κύκλους αυτό όμως δεν βοηθούσε έτσι αποφάσισα να πάω στο γραφείο άλλωστε λένε ότι η εργασιοθεραπεία είναι η καλύτερη λύση. Πάρκαρα το αμάξι και δε λίγα λεπτά έφτασα έξω από το ιατρείο, μπήκα μέσα και χαιρέτησα την γραμματέα μου.
-καλημέρα Άννα.
-Καλημέρα κύριε Έντουαρντ. Μέσα σας περιμένει η κυρία Μπλάκ.
-Ωχ το είχα ξεχάσει αυτό .περιμένει πολύ ώρα?
-Περίπου μια ώρα.
-Ευχαριστώ Άννα
-Σας πήρε τηλέφωνο και η σύζυγος σας.
-Αν ξαναπάρει πες της ότι δεν έχω έρθει καθόλου σήμερα.
-Μάλιστα κύριε.
Μπήκα μέσα στο γραφείο μου και έκλεισα την πόρτα πίσω μου βιαστικά μόλις με είδε η Μπέλλα σηκώθηκε αμέσως από την θέση της.
-καλημέρα Μπέλλα συγνώμη για την καθυστέρηση κάτι μου έτυχε.
-Καλημέρα δεν πειράζει άλλωστε και εγώ ήρθα νωρίτερα.
-Γιατί έγινε κάτι?
-Μάλλον δεν είδες το χτεσινό μου μήνυμα.
-Ε…όχι άφησα το κινητό μου στο σπίτι.
-Δεν πειράζει απλά χτες ήθελα να μιλήσω σε κάποιον και το μόνο άτομο που σκέφτηκα ήσουν εσύ σαν ψυχολόγος θα με καταλάβαινες καλύτερα.
-Πες μου Μπέλλα τι έγινε?
-Καλύτερα θα σου δείξω.
Άρχισε να βγάζει την μαντήλα προσεχτικά για να μου αποκαλύψει το πρόσωπο της και αυτό που είδα με σόκαρε. Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο μελανιές και στο δεξί της μάγουλο υπήρχαν χαραγμένα δύο γράμματα. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.
-Ο Τζέικομπ τα έκανε όλα αυτά είπα σοκαρισμένος πιο πολύ σαν διαπίστωση παρά σαν ερώτηση.
-Φυσικά Έντουαρντ και δεν είναι η πρώτη φορά.
Με κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια και στο πρόσωπο της ήταν χαραγμένος όλος ο πόνος και η θλίψη που ένιωθε.
-Μα γιατί?
-Κάθε μήνα συμβαίνει αυτό.
-ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ?
-Ναι κάθε μήνα. Ξέρει πότε είναι οι γόνιμες μέρες μου και έρχεται για να αποκτήσει τον πολυπόθητο υιό. Εγώ όμως αντιστέκομαι και τι άλλο δηλαδή μπορώ να κάνω? Δεν μπορώ να δεχτώ έτσι απλά ότι αυτή είναι η μοίρα μου και να σταματήσω να παλεύω, απλά δεν μπορώ.
-Δεν μπορώ να το πιστέψω σε βιάζει….
-Από την ημέρα που παντρευτήκαμε.
-Θες να μου περιγράψεις εκείνη την μέρα? Μπορείς ?
-Θα προσπαθήσω…. [b]

7. ΠΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΜΠΕΛΛΑ
- Μπέλλα δεν θέλω να σε πιέσω άλλωστε είναι ακόμα νωρίς.
- όχι θέλω να το κάνω , το έχω ανάγκη.
- εντάξει τότε όταν αισθανθείς έτοιμη μπορείς να ξεκινήσεις.
Εκείνη την εποχή στο Αφγανιστάν οι πολιτικές αλλαγές ήταν ραγδαίες με αποτέλεσμα στην χώρα να επικρατεί μια συνεχής εμπόλεμη κατάσταση. Καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν ευνοούσε την πραγματοποίηση ενός γάμου με τόσο μεγάλες διαστάσεις έτσι μετακομίσαμε στην έπαυλη μας στην Ρωσία τον Νοέμβριο του 1992 πέντε μήνες πριν από το γάμο. Οι ετοιμασίες ήταν πολύ χρονοβόρες και ιδιαίτερα δαπανηρές αλλά αυτό δεν πτόησε καθόλου τον πατέρα μου που προφανώς ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης. Μας είχε δοθεί ρητή εντολή από τον πατέρα μου και τον πατέρα του Τζέικομπ ότι όλες μας οι επιλογές θα ελέγχονταν και οτιδήποτε δεν τους ικανοποιούσε θα το απέρριπταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι και έγινε άλλαξαν πολλά πράγματα αλλά αυτό που δεν μας επέτρεψαν καθώς το είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Τζέικομπ ήταν ο στολισμός της αίθουσας που θα τελούταν το μυστήριο. Φτάνοντας στο κτίριο έμεινα άφωνη με την διακόσμηση και τον ανθοστολισμό της αίθουσας. Το χρώμα που κυριαρχούσε ήταν το μαύρο, παντού μαύρο. σε όλο το μήκος του διαδρόμου μέχρι την είσοδο υπήρχαν πάνω στο άσπρο χαλί μαύρα τριαντάφυλλα και ροδοπέταλα που έκαναν τρομερή αντίθεση με το χιονισμένο τοπίο ενώ γύρω από την πόρτα υπήρχαν διάφορα μπουκέτα πάντα του ίδιου χρώματος. Στο εσωτερικό του χώρου κυριαρχούσε το ίδιο στυλ, περπατούσα πάνω στο άσπρο χαλί που συνεχιζόταν και στο εσωτερικό της αίθουσας κρατώντας προσεχτικά το μπεζ φόρεμα μου με τα κεντημένα μαύρα λουλούδια στο τελείωμα του και παρατηρούσα τον χώρο. Δεξιά και αριστερά αντίστοιχα υπήρχαν ανθοστήλες με μαύρα τριαντάφυλλα που έφταναν μέχρι το τραπέζι όπου θα καθόμασταν εγώ ο Τζέικομπ και ο δήμαρχος για να τελεστεί το μυστήριο. Ένιωθα το στομάχι μου να σφίγγεται από το άγχος και το φόβο ποιος σόφρων άνθρωπος στολίζει τον χώρο του γάμου του με κατάμαυρα άνθη? Κάποιος που η ψυχή του έχει το ίδιο χρώμα με αυτά Μπέλλα είπε μια φωνή μέσα μου ενώ ευχόμουν να διαψευσθώ με κάθε τρόπο. Μόλις έφτασα κοντά στον Τζέικομπ ο οποίος ήταν και αυτός πολύ κομψά ντυμένος άρχισε το μυστήριο μια ώρα αργότερα με τα τελευταία λόγια του δημάρχου έγινα και επισήμως κυρία Μπλάκ και θα πλήρωνα πολύ ακριβά στο μέλλον τι σημασία αυτού του ονόματος. Μετά την δεξίωση που δόθηκε στην έπαυλη μας εγώ και ο Τζέικομπ κάτω απο επιφωνήματα χαράς και ευχών από τους καλεσμένους ξεκινήσαμε για το καινούργιο μας σπίτι. Στην διαδρομή ήμασταν αμίλητοι θυμάμαι έκανα θετικές σκέψεις πως όλα θα πήγαιναν καλά για να απαλύνω τον πόνο μου που έφυγα από την θαλπωρή που μου πρόσφερε το παλιό μου σπίτι. Φτάνοντας εντυπωσιάστηκα από την θέα του σπιτιού ήταν υπέροχο μπαίνοντας μέσα κατευθύνθηκα στην κρεβατοκάμαρα μου για να τακτοποιηθώ η δική του βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Έκανα ένα γρήγορο ντούζ και αφού φόρεσα το νυχτικό μου ξάπλωσα στο κρεβάτι. Εκείνος δεν άργησε να έρθει φορούσε μόνο μια ρόμπα και αφού την έβγαλε και αυτή χώθηκε μαζί μου κάτω από τα σκεπάσματα. Το τρακ του ηθοποιού και το άγχος με κυρίευσαν στο λεπτό βλέπεις ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν τόσο κοντά σε έναν άντρα και επειδή ήξερα τουλάχιστον θεωρητικά τι θα ακολουθήσει φοβόμουν για το πώς θα ανταπεξέλθω δεν ήθελα να τον απογοητεύσω. Με πλησίασε σιγά σιγά και μου ψιθύρισε επιτακτικά στο αυτί.
-Γδύσου.
-Μα…
-Δεν θα τα ξαναπώ δεύτερη φορά σήκω και γδύσου τώρα.
-Μάλιστα είπα σιγανά.
Σηκώθηκα και άρχισα να κάνω αυτό που μου είπε άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου γρήγορα ένιωθα τόσο ντροπή.
-πιο αργά μην βιάζεσαι έχουμε χρόνο.
Γεμάτη ντροπή και φόβο άρχισα να κάνω τις κινήσεις μου πιο αργές αναρωτώμενη που θα καταλήξει όλο αυτό….δεν άργησα να μάθω σε λίγο ο Τζέικ σηκώθηκε όρθιος και χωρίς ίχνος ντροπής μου είπε να κάτσω στο κρεβάτι αφού πρώτα είχα βγάλει όλα μου τα ρούχα. Εκείνος άνοιξε το συρτάρι του κομοδίνου και έβγαλε ένα ζευγάρι χειροπέδες και ένα μαστίγιο. Στην θέα τους και μόνο τρομοκρατήθηκα και άρχισα να τρέχω. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Σε λίγα λεπτά βέβαια με πρόλαβε και με κόλλησε στην πόρτα. Άρχισε να με δαγκώνει και να με χτυπάει δυνατά με το μαστίγιο ενώ εγω ούρλιαζα από τον πόνο καθώς το μαστίγιο ήταν υπενδεδυμένο με μια σειρά από καρφιά. Πέρασε το μαστίγιο γύρω από το λαιμό μου και σταδιακά άρχισε να το σφίγγει ένιωθα τον αέρα να λιγοστεύει στα πνευμόνια μου και όλα γύρω μου να σκοτεινιάζουν όταν ένας οξύτατος πόνος με συντάραξε. Είχε μπεί μέσα μου βίαια με μόνο μια κίνηση με αποτέλεσμα το αίμα να ρέει ανεξέλεγκτο στα πόδια μου. Χωρίς να βγάζει το μαστίγιο από το λαιμό μου με έσυρε στο κρεβάτι και χωρίς να χάσει λεπτό μου πέρασε τις χειροπέδες δένοντας με στο κεφαλάρι.
-Τζέικομπ λύσε με σε παρακαλώ τι σου έχω κάνει και με βασανίζεις έτσι?
-Σκάσε σκύλα μην μιλάς ούτε την φωνή σου δεν μπορώ να ακούω.
-Δεν σου έχω κάνει ποτέ τίποτα κακό λύσε με σε ικετεύω.
-Είσαι γυναίκα και μόνο αυτό φτάνει για να σε κάνω να υποφέρεις.
-ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ…….
-ΣΚΑΣΕ ΣΚΑΣΕ ένιωθα τα χέρια του να με χτυπάνε αλύπητα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φρόντιζαν και πρόσεχαν το σπίτι ήμουν σίγουρη ότι με άκουγαν αλλά δεν έκαναν καμία προσπάθεια να με σώσουν ήμουν μόνη μου σε αυτό και θα το πλήρωνα μέχρι το τέλος.
Ήρθε από πάνω μου και μπήκε βίαια μέσα μου επανειλημμένα χωρίς να αφήνει το μαστίγιο από τον λαιμό μου εγώ όχι μόνο δεν μπορούσα να αντιδράσω αλλά ούτε καν να αναπνεύσω. Νόμιζα ότι θα με σκοτώσει για ένα λεπτό το πίστεψα και μόνο η ιδέα έκανε τα δάκρυα μου να αναβλύζουν από τα μάτια μου σαν ποτάμι. Ευτυχώς όμως δεν το έκανε βγήκε ξαφνικά από μέσα μου και με έσυρε στον διάδρομο. Δεν υπήρχε κανείς εκεί απόλυτη σιωπή σκέπαζα τα πάντα θυμάμαι όλοι ήξεραν λοιπόν και τον κάλυπταν τι άνθρωποι είναι αυτοί που συναινούν σε μια τέτοια κατάσταση? Κατεβήκαμε γρήγορα τα σκαλοπάτια και σέρνοντας με κρατώντας το μαστίγιο σαν θηλιά γύρω από τον λαιμό μου άνοιξε μια μικρή πόρτα κάτω από την σκάλα και με έκλεισε μέσα. Καταλαβαίνεις Έντουαρντ? Ήμουν ολόγυμνη κλειδωμένη μέσα σε μια αποθήκη γεμάτη ποντίκια και έμεινα εκεί μέσα τρείς μέρες μέσα στο κρύο χωρίς φαγητό μόνο νερό. Όταν με έβγαλε από εκεί μέσα με άφησε μια ώρα μόνη μου για να ετοιμαστώ και να πάμε στους γονείς μου για φαγητό, αυτή ήταν η μοναδική μου ευκαιρία θα γλίτωνα από αυτό το κάθαρμα μια και καλή θα μιλούσα στον πατέρα μου. Έτσι και έγινε λοιπόν ετοιμάστηκα και σε λίγο ήμασταν στο πατρικό μου με το που μπήκα μέσα ένιωσα μια απίστευτη αγαλλίαση να με κατακλύζει ήμουν ασφαλής και πίστευα ότι αυτό θα διαρκέσει για πάντα ο πατέρας μου δεν θα με άφηνε αβοήθητη, έτσι πίστευα. Αφού τελειώσαμε το φαγητό ζήτησα από τον πατέρα μου να του μιλήσω ιδιαιτέρως και απομονωθήκαμε στο γραφείο του.
-τι έγινε Μπέλλα έγινε κάτι?
-Ναι πατέρα μου θέλω να με βοηθήσεις.
-Πες μου τι έγινε? Τι συνέβη?
-Ο Τζέικομπ πατέρα με βαράει με βρίζει και για τρείς μέρες με είχε κλειδωμένη στην αποθήκη σε παρακαλώ βασίζομαι πάνω σου πρέπει να με γλιτώσεις από αυτό το κάθαρμα.
-Μπέλλα τι είναι αυτά που μου λες? Κάτι πρέπει να του έκανες για να συμπεριφερθεί έτσι.
-Όχι πατέρα μου τίποτα στο ορκίζομαι.
-Μπέλλα εγω δεν μπορώ να κάνω τίποτα πια ανήκεις στην ιδιοκτησία του Τζέικομπ είναι ο άντρας σου και δεν μπορώ να του κάνω κουμάντο πως θα σου συμπεριφέρεται αν πιστεύει ότι αυτό σου αξίζει αυτό θα έχεις.
-Πατέρα τι λες στην ιδιοκτησία του? Είμαι αντικείμενο και δεν το ξέρω ακούς τι λες?
-Μπέλλα μην μου φωνάζεις εμένα γιατί θα γίνει χαμός πήγαινε στον άντρα σου του ανήκεις πλέον.
-Δεν είμαι αντικείμενο ΑΚΟΥΣ? ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.
-Σκάσε πια δεν μπορώ να σε ακούω φύγε από το σπίτι μου ΤΩΡΑ.
-Δεν το πιστεύω ποιος είσαι εσύ και τι έκανες στον πατέρα μου δεν σε αναγνωρίζω πλέον.
-Είμαι αυτός που σε διώχνει μέχρι να βάλεις μυαλό και όταν αποφασίσεις να έρθεις ξανά θέλω να είσαι ισάξια του άντρα που πήρες.
Με αυτά τα λόγια έφυγα κατευθείαν από το γραφείο του και πήγα στην μητέρα μου η οποία κατάλαβε από την πρώτη στιγμή τι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα ήταν και είναι άλλο ένα θύμα σε αυτή την υπόθεση.
-Ηρέμησε Μπέλλα σε παρακαλώ θέλεις να σταματήσουμε για σήμερα?
-Όχι θέλω να κάνουμε ένα διάλειμμα και να συνεχίσουμε σε λίγο.
-Εντάξει όπως θέλεις σε αφήνω λίγο μόνη σου και θα επιστρέψω να ολοκληρώσουμε την συνεδρία.
Ήμουν τόσο συγκλονισμένος με την ιστορία της Μπέλλα πώς να βοηθήσω μια γυναίκα που είναι μπλεγμένη τόσο πολύ? Πως μπορώ να την σώσω? Οι απαντήσεις όσο και αν αναλογιζόμουν δεν ερχόντουσαν υπήρχε και η πιθανότητα να έφευγε σύντομα και τότε τι θα έκανε? Το ήξερα πολύ καλά πως πλέον έστω και λόγο βασιζόταν επάνω μου και δεν ήθελα να την απογοητεύσω ήξερα το συναίσθημα πολύ καλά πλέον και δεν ήθελα να το νιώσει κανένας άλλος ειδικά η Μπέλλα που έχει περάσει τόσα πολλά στην ζωή της. Ένιωθα όμως και ένοχες απέναντι της στην ουσία πήρα τα χρήματα του Τζέικομπ για να την παρακολουθήσω και να του λέω τα πάντα όχι για να την βοηθήσω όμως αυτή ήταν η δουλειά μου. Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο γραφείο μου η Μπέλλα την πρόσεξα φώναζε από μακριά βοήθεια ξέροντας ότι δεν έχει κανέναν να την βοηθήσει. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και αφού άκουσα την ιστορία της άρχισα να νοιάζομαι πραγματικά για αυτήν και σαν άνθρωπο και σαν ασθενή. Είχα αποφασίσει να την βοηθήσω και θα το έκανα ότι και αν συμβεί.
-Έντουαρντ? Άκουσα μια γνώριμη φωνή πίσω μου.
-Τζέσικα τι κάνεις εδώ?
-Ήθελα να σε δω να σου εξηγήσω.
-Δεν έχουμε τίποτα να πούμε ειπώθηκαν όλα χτες όταν σε έπιασα στο κρεβάτι με τον Τζάσπερ.
-Σε παρακαλώ ήταν λάθος ναι το παραδέχομαι αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναγίνει ας το ξεχάσουμε και να αρχίσουμε από την αρχή.
-Δεν υπάρχει περίπτωση να σε συγχωρήσω Τζέσικα με πρόδωσες και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.
-Θα επανορθώσω αρκεί να μου δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία.
-Με τίποτα ξέχασε το φύγε τώρα είπα ΦΥΓΕ
-Δεν μ’ αγαπάς πια?
-Όχι σε σιχαίνομαι δεν θέλω να σε βλέπω.
-Τα έχεις με άλλη έτσι δεν είναι και εμένα με κοροϊδεύεις?
-Ακούς τι λες? Γαμώτο ακούς?
Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει και η Μπέλλα έκανε την εμφάνιση της χωρίς την μαντήλα .
-Έντουαρντ συγνώμη μάλλον έχεις δουλειά καλύτερα να πηγαίνω δεν θέλω να ενοχλώ.
-Αυτή είναι έτσι η καινούργια σου γκόμενα?
-Ορίστε συγνώμη τι σημαίνει γκομένα?
-Χα κάνει και την ανήξερη θα σε ξεμαλλιάσω.
-Τζέσικα σκάσε γιατί με έχεις φτάσει στα όρια μου. Τώρα σε ένοιαξε για μένα?
Τώρα ενδιαφέρθηκες? Όταν πηδιόσουν με τον Τζάσπερ ήταν καλά έτσι? Η Μπέλλα είναι ασθενής μου και τίποτα άλλο δεν υπάρχει τίποτα ερωτικό μεταξύ μας και δεν σου επιτρέπω να την προσβάλεις έτσι.
-Ερωτικό? Πιστεύει ότι εγώ και εσύ…θεέ μου όχι φυσικά κυρία μου ηρεμήστε τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.
-Μπράβο πολύ καλό το θέατρο σας πίστεψα εγω τώρα.
-Λοιπόν αρκετά πια φύγε τώρα ΦΥΓΕ ΕΙΠΑ ΔΡΟΜΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ. Άρχισα να την σπρώχνω μέχρι που της έκλεισα την πόρτα στα μούτρα αυτή η γυναίκα δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο. Γύρισα να αντικρίσω την Μπέλλα γεμάτος ντροπή τι γνώμη θα είχε σχηματίσει για μένα η κοπέλα?
-Μπέλλα χίλια συγνώμη δεν ήθελα.
-Σσσς δεν πειράζει Έντουαρντ μην ανησυχείς συμβαίνουν αυτά όταν το ζευγάρι είναι ερωτευμένο.
-Δεν είμαστε πλέον μαζί χωρίσαμε.
-Ναι το άκουσα λυπάμαι πολύ λοιπόν εγω να πηγαίνω.
-Όχι κάτσε ακόμα λίγο είπα και της έπιασα το χέρι για να την σταματήσω εκείνη με κοίταξε έντονα στα μάτια και ότι και να είδε μέσα την έκανε να συναινέσει.