Tessa Gratton - Η Μαγεία του Αίματος

Μάγκι Στιφβάτερ: Λοιπόν, Τέσσα. Το παρατσούκλι σου στον συγγραφικό μας κύκλο είναι «Αιμοβόρο Κουνελάκι». Δεν μπορώ να θυμηθώ κατά πόσον αυτό το υπέροχο παρατσούκλι προηγείται της Ματωμένης μαγείας, αλλά δεν έχει σημασία∙ ούτως ή άλλως, σου ταιριάζει. Υπάρχει μπόλικο αίμα σ’ αυτό το πρώτο σου βιβλίο. Αν θυμάμαι καλά, ξεκινάμε με έναν διπλό φόνο, συνεχίζουμε με ένα αιματοβαμμένο ημερολόγιο, παρακολουθούμε την αφηγήτριά μας να χύνει αίμα σ’ ένα νεκροταφείο και συνεχίζουμε κάπως έτσι. Το ερώτημα που αναπόφευκτα προκύπτει απ’ αυτό είναι: Είσαι λάτρης των αιματοβαμμένων μυθιστορημάτων; Και είναι σπόνσοράς σου η Χάνζαπλαστ;

Τέσσα Γκράττον: Είμαι φανατική αναγνώστρια των μυθιστορημάτων φαντασίας, ειδικά αυτών που διαδραματίζονται τον Μεσαίωνα. Πρέπει να πω όμως ότι όλα τα χανζαπλάστ μου έχουν πάνω τη Hello Kitty.

Μάγκι Στιφβάτερ: Μερικά από τα αγαπημένα μου κεφάλαια στη Ματωμένη μαγεία είναι εκείνα με την αφήγηση της Τζόζεφιν. Είναι ιστορικά, γεμάτα ματαιοδοξία και σίγουρα για την αθανασία. Από πού προήλθε η Τζόζεφιν; Εσύ είσαι η Τζόζεφιν;

Τέσσα Γκράττον: Η Τζόζεφιν είναι ένας από τους λίγους χαρακτήρες του οποίου η ουσία παρέμεινε κυριολεκτικά άθικτη από το πρώτο χειρόγραφο μέχρι το τελευταίο –ήθελα έναν χαρακτήρα που να του αρέσει η μαγεία του αίματος όσο και σ’ εμένα και ο οποίος δεν είχε κανέναν απολύτως από τους ηθικούς περιορισμούς με τους οποίους μεγάλωσα εγώ. Ήταν διασκεδαστικό να γράφω με τη φωνή της, εξαιτίας του κεφάτου τρόπου με τον οποίο αγνοεί «ανόητα» πράγματα όπως οι συνέπειες, και για τον λόγο αυτό αποτελεί το ιδανικό μέσο για να βγει στην επιφάνεια η πιο σκοτεινή πλευρά της μαγείας.

Μάγκι Στιφβάτερ: Είμαι λάτρις των έξυπνων διαλόγων γενικά και, για τον λόγο αυτό, ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν πραγματικά στη Ματωμένη μαγεία είναι η σχέση του Νικ με τη μητριά του. Την αποκαλεί Λίλιθ, τη μητέρα όλων των δαιμόνων, όμως ειλικρινά μου θυμίζει περισσότερο την Ντέλια Ντιζ από την ταινία Σκαθαροζούμης. Ξέρεις, εκείνη η μοχθηρία που μπορεί να προέλθει μονάχα από μία ανατροφή της ανώτερης μεσαίας τάξης. Έχεις κάποια μέθοδο για να γράφεις εύστροφους διαλόγους; Ή βγαίνουν αυθόρμητα έτσι σπιρτόζικοι;

Τέσσα Γκράττον: Τώρα που το αναφέρεις, σκέφτομαι αρκετούς ανησυχητικούς παραλληλισμούς με τον Σκαθαροζούμη. Οπότε θα αποφύγω αυτό το κομμάτι και θα πω ότι η εύστροφη κουβέντα απαιτεί καθημερινή εξάσκηση, όπως έχω ανακαλύψει. Ευτυχώς, εσύ είσαι πάντα εκεί και περιμένεις στο ίντερνετ, οπότε μπορούμε να εξασκηθούμε στις ικανότητές μας για σπιρτόζικους διάλογους. Δεν υπαινίσσομαι ότι σε αποκαλώ Λίλιθ πίσω απ’ την πλάτη σου. (Εσύ είσαι καθαρά και μόνο «Σατανάς». Σου ’χω μόνο τα καλύτερα.)

Μάγκι Στιφβάτερ: Δεν περίμενα κάτι λιγότερο... Σοβαρά, όμως. Εσύ είσαι η Τζόζεφιν, έτσι;

Τέσσα Γκράττον: Όχι, είμαι ο Τζορτζ Χόλι.

Μάγκι Στιφβάτερ: Χα. Κι άλλο ένα χα. Στη Ματωμένη μαγεία παρατήρησα ότι δεν υπάρχουν καθόλου λυκάνθρωποι, βαμπίρ, νεράιδες, κράκεν, γοργόνες ή ξωτικά. Νομίζω πως υπάρχουν κάποια ρακούν, αλλά αυτό είν’ όλο. Ένα πράγμα υπάρχει μονάχα: αίμα. Και μαγεία. Και μεταφορές από ένα σώμα σε άλλο. Και μερικά πόσουμ. Γιατί μεταφορά σε άλλο σώμα; Αν εσύ μπορούσες ν’ αλλάξεις σώμα, θα το έκανες;

Τέσσα Γκράττον: Υπάρχουν πόσουμ, επειδή τα πόσουμ είναι πιο μοχθηρά και τρομακτικά από τα βαμπίρ και τα κράκεν – ή ακόμα και τα κράκεν-βαμπίρ. Η μεταφορά σε άλλο σώμα ήταν στην πραγματικότητα αυτό που γέννησε ολόκληρη την υπόθεση της Ματωμένης μαγείας, την εποχή που δεν ήταν παρά δύο αδέλφια που μπορούσαν να μεταφερθούν στο σώμα άλλων, καθώς και η αρχική Τζόζεφιν που τριγυρνούσε κι έκλεβε τις ζωές άλλων ανθρώπων. Αν μπορούσα ν’ αλλάξω σώμα, θα επέλεγα σίγουρα να γίνω κάποιο πουλί – επειδή όλα τα σχέδιά μου για ν’ αποκτήσω μαγικές δυνάμεις έχουν ένα πράγμα κατά νου: να πετάξω. Είναι ένα απλό όνειρο, αλλά αυτό είναι που ονειρεύομαι.

το κατάστημα από το σπίτι μου είναι ένα τετράγωνο μόνο