Dance For Life

Εδώ και πολύ καιρό έχω γράψει διάφορες μικρές, ξεχωριστές, η μία από την άλλη, ιστορίες σε πολλά κομμάτια χαρτί. Σε μια προσπάθειά μου να καταγράψω αυτά τα γεγονότα έχει αρχίσει όλο αυτό να γίνεται μία ενιαία ιστορία.
Η ιστορία μου, όπως θα τη γνωρίσετε δεν έχει σχέση με Twilight Saga είναι πιο πεζή, πιο συνηθισμένη, πιο ανθρώπινη. Δεν έχει λύκους, βαμπίρ, νεογέννητους ούτε καν Bella & Edward αλλά είναι μια ιστορία για δύο αδέρφια...................

Η Ιόλη κι ο Άρης είναι δύο αδέρφια που όταν φτάνει η στιγμή να αποχωριστούν γιατί ο μεγάλος αδερφός αποχωρεί απο το σπίτι για σπουδές η κοινή τους ζωή, γίνεται παράλληλες στιγμές. Το κενό που θα νιώσουν τα δύο αδέρφια με αυτή την αποχώρηση είναι μεγάλο αλλά θα είναι αρκετό για να τους χωρίσει από το δέσιμο που έχουν;
Η Ιόλη ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα. Ένα κορίτσι 18 ετών, μια ζωή στην μεγαλούπολη, η μικρή αδερφή, ο άνθρωπος που πάντα χαμογελάει, η καλή φίλη. Αγαπάει τα παιδιά, τον αθλητισμό, το χορό και να βοηθάει κόσμο.
Ο Άρης ο μεγάλος, προστατευτικός αδερφός. Όπως η αδερφή του έτσι κι αυτός αγαπάει τα παιδιά, τον αθλητισμό και τις πλάκες την αδερφή του πάνω απ’ όλα.
Ακριβώς την ίδια στιγμή που ο Άρης αποχωρεί για ένα νέο ξεκίνημα, τα δύο αδέρφια έχουν να αντιμετωπίσουν απρόσμενες καταστάσεις... Μήπως αυτό τους δέσει ακόμη περισσότερο;
Αστεία, αγωνία, φόβοι, άγχη, πλάκες, έρωτες και πολύς χορός περιβάλλει τη ζωή τους από εκείνη τη βραδυά. Δυο ματιές ήταν αρκετές για να ξεκινήσει έτσι απλά το κουβάρι το τρελό του χορό.. Το χορό της ζωής

Η Ιόλη


Ο Άρης είναι ο μεγάλος αδερφός της Ιόλης.


Ο Μιχάλης είναι ο κολλητός φίλος του Άρη και πολύ καλός φίλος της Ιόλης


Η Στέλλα, αδερφή του Μιχάλη.


<----- Ο Λυκούργος


<------------ Η Λίνα!

Θα τα πω τώρα τα ευχαριστήρια και στο τέλος.. Smate μου - Belloula- Παναγιώτα μου και Dan ευχαριστώ! Ο καθένας σας έκανε και κάτι για αυτή την ιστορία!

Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

-"Τώρα ποιος είναι ο υπναράς;Σήκωωωωω"
-"Υπναράς Ιόλη μου θεωρείται κάποιος που σίγουρα έχει κοιμηθεί και όχι κάποιος που τώρα προσπαθεί να κοιμηθεί" είπε ο Άρης στην προσπάθεια της Ιόλης να τον ξυπνήσει.
-"Ναι καλά Άρη, δε γίνεται να γύρισες τώρα αλλιώς η μάνα σου... εγκεφαλικό...θα το πάθαινε σίγουρα. Είναι 12:00 η ώρα αδερφούλη.."
-"Οκ ναι έχεις δίκιο. Κοιμάμαι 4ώρες και χάρισέ μου άλλες 4 και από εμένα ό,τι θέλεις."
-"Τώρα θα ξυπνήσεις;;;Είναι 17:00 η ώρα. Σου χάρισα άλλες 5ώρες!" είπε η Ιόλη στην προσπάθεια της να ξυπνήσει τον αδερφό της αλλά μετά από 5' λεπτά προσπάθειας είχε κουραστεί. Ύστατη ευκαιρία να ξυπνήσει η κούπα καφέ κάτω από την μύτη του.
-"Μμμ για αυτό σ'αγαπάω" μουρμούρισε ο Άρης.
-"Θα πάμε στον Μιχάλη και τη Στέλλα για δείπνο απόψε, μου το είπε η μαμά. Είμαστε καλεσμένοι εκεί σε 3 ώρες" Ήταν από τις λίγες φορές που θα πήγαιναν κάπου οικογενειακά και δε θα βαριόντουσαν. Ποτέ δε βαριόντουσαν στο σπίτι των παιδιών ούτε καν μετά από τόσα χρόνια. Ενώ η βραδυά κυλούσε στο σπίτι των παιδιών είχε κανονιστεί ήδη η επόμενη βόλτα.
-"Πάμε αύριο για μπάνιο με τα ποδήλατα;" ρώτησε η Στέλλα.
-"Στις 12:00 r/v στη διασταύρωση στο βιντεοκλαμπ." είπε η Ιόλη.
-"12.30" είπε ο Μιχάλης και το επικύρωσε ο Άρης
-"Σύμφωνοι.. 12.30 στη διασταύρωση"

Η ώρα ήταν περασμένη όταν ο Άρης πήγε στο δωμάτιο της Ιόλης..
-"Ιόλη μου έχεις όρεξη να μιλήσουμε;"
-"Τί είναι;" ρώτησε εκείνη και έκανε χώρο στο κρεβάτι να ξαπλώσει και ο Άρης.
-"Πολλά μάλλον"
-"Όπως;" τον ξαναρώτησε.
"Πρώτον όταν φύγω θέλω να μου υποσχεθείς πως δε θα αφήσεις τίποτα και κανέναν να σε πειράξει και να σε αλλάξει. Ή αν θέλεις να αλλάξεις κάτι το μόνο που θα δεχτώ είναι να αποβάλλεις τη χαζομάρα που σε διακατέχει. Δε χρειάζεται να βοηθάς τους πάντες και μη ζητάς αποδοχή. ή να αφήνεις μερικούς-μερικούς, ναι την Μαρία εννοώ να σε..."
-"Να με...;" τον διέκοψε η Ιόλη.
-"Να σου φέρεται έτσι. Αξίζεις καλύτερη συμπεριφορά ειδικά από κάποια που υποτίθεται είναι φίλη σου" δεν του έφερε αντίρρηση γιατί και η ίδια το έβλεπε. Η Μαρία δεν ήταν η φίλη που της άξιζε και σίγουρα δεν ήταν η κολλητή που περίμενε πως ήταν. "Δεύτερον, ένα χρόνο θα είμαι μακρυά, αλλά μόνο χιλιομετρικά. Για ό,τι θέλεις όποτε το θέλεις μου το λες και έρχομαι. Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ένα email, μία πτήση μακρυά.Θέλω να συνεχίσουμε να μιλάμε. Θα μου λες ό,τι σε απασχολεί και μη ξεχάσεις μικρό.." και σταμάτησε γιατί είδε την Ιόλη να δακρύζει "Χαζό είσαι;;;;!!!!" και την αγκάλιασε. "Τελικα είσαι χαζή! για αυτό το χρόνο που θα είμαι μακρυά κοίτα να μην εξοντώσεις τους γονείς μας..
-"Κοίτα ποιος μιλάει" του απάντησε εκείνη..
-"Υπόσχεσαι για τα δύο πρώτα;" τη ρώτησε ο Άρης. "Ναι! έχει και τρί.."
"Τρίτον" είπε εκείνος "Σαν αγόρι πως είμαι;"
-"Αδερφούλη;; τι επαθες;;;"
-"Πες ρε.." της ξαναείπε εκείνος.
-"Ok... ψηλός, μελαχρινός, μαύρα κοντά μαλλιά και μαύρα μάτια, αθλητικό σώμα ωραίο χαμόγελο... Αν δεν ήμουν αδερφή σου θα μου κινούσες σίγουρα το ενδιαφέρον και μόλις σε γνώριζα, αυτό θα ήταν! Δε βλέπεις τί γίνεται γύρω σου; Και μην πας μακρυά. Ελένη, Ειρήνη και last but not least...Μαρία. Ο τέλειος άντρας, ο άντρας ο σωστός" είπε γελώντας, "γιατί όμως ρωτάς;"
-"Μη γελάσεις, εχθές στο club ήταν μια παρέα κοριτσιών και μία από αυτές ήταν.."
-"Άγγελος;"
-"Όχι"
-"Νεράιδα;"
-"Όχι"
-"Νύμφη;"
"Όχι.."
-"τί ήταν;"
-"κάτι καλύτερο..όλα αυτά μαζί. στο ύψος μου"
-"Α κοντή κι αυτή ε;"
-"Με μαύρα ίσια μαλλιά έως τους ώμους, με αμυγδαλωτά μάτια, καλοσχηματισμένο σώμα και ένα χαμόγελο.."
-"Ωχ" αναφώνησε η Ιόλη
-"Τί ωχ Ιόλη σε χτύπησα;"
"Όχι αλλά ωχ.... έμπλεξες
-"Λες;"
"Έρωτα,έρωτα, έρωτα..." είπε τραγουδιστά η Ιόλη και άρχισαν να χαμογελάνε.
-"Γνωριστήκατε;" έσπευσε να ρωτήσει
-"Δυστυχώς όχι αλλά δε βλέπω και να γνωριζόμαστε"
-"Γιατί;"
-"Δεν έχω ούτε ένα στοιχείο πέραν του ονόματός της"
-"Και για αυτό σκας; 2010 έχουμε.. τόσα fora, fb, myspace, hi5, twitter...Τεχνολογία, σου λέει κάτι; Σε ποιο club ήσασταν;" -"Στο σπίτι μου"
-"Άρα να είναι από εδώ;"
-"Δε ξερω, δεν την έχω ξαναδει εδώ"
-"Πως την λένε;" ρώτησεη η Ιόλη ενώ είχε ήδη ανοίξει το φορητό της υπολογιστή
-"Λίνα"
-"Λίνα ε;" για 5λεπτά δεν μιλούσε κανείς "Λίνα ε;" ξαναείπε δείχνωντας την οθόνη στον Άρη.
-"Όχι. Το ξέρεις πως ψάχνουμε βελόνα στα άχυρα;" της απάντησε
-"Ναι αλλά είπε κανείς πως είναι αδύνατον να βρεθεί αυτή η βελόνα;;" είπε εκείνη και του ξαναέδειξε την οθόνη.
-"Όχι, πέσε για ύπνο μην ταλαιπωρήσε τέτοια ώρα, δεν πειράζει" είπε και σηκώθηκε να πάει στο δωμάτιο του
-"Μήπως αυτή; με μαύρα μαλλιά εως τους ώμους και αμυγδαλωτά μάτια;" ο Άρης γύρισε προς την οθόνη χωρίς να περιμένει και πολλά "για να γούρλωσες τα μάτια μήπως τη βρήκαμε;"
-"Λίνα Κωνσταντακάτου, ετών 19" Τέσσερις λέξεις που όλο το βράδυ τριγύρναγαν στο μυαλό του, μια εικόνα.. το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε μόλις άνοιξε τα μάτια του το πρωί. Η ώρα είχε πάει ήδη 12:30 και βρίσκονταν ήδη στο δρόμο για την παραλία.
-"Είπα στην Ερμιόνη και στο Γιώργο να έρθουν, θα μας βρουν στην παραλία"
-"Ωραία" ακούστηκε ο Άρης.
-"Θέλει λέει να μας πει κάτι" Λίγη ώρα αργότερα και ενώ όλοι κολυμπούσαν εμφανίστηκαν η Ερμιόνη και ο Γιώργος. -"Στέλλα, Ιόλη ελάτε!!" φώναξε η Ερμιόνη και εκείνες άρχισαν να κατευθύνονται προς τη στεριά την ώρα που ο Γιώργος έμπαινε στη θάλασσα να πάει στα αγόρια.
"Έχω να σας πω" έτσι ξεκίνησαν και ο Γιώργος και η Ερμινόνη.
"Θυμάστε τις σπουδές μας;" είπε ο Γιώργος στα αγόρια. "και ότι είχα στείλει τα χαρτιά μου σε πολλά πανεπιστήμια πριν αποφασίσουμε να πάμε όλοι μαζί για σπουδές; με δέχτηκαν.." και τα αγόρια άρχισαν να βγάζουν κραυγές χαράς αλλά πάγωσαν όταν ο Γιώργος ενημέρωσε πως τον δέχτηκαν στην Αμερικη.
-"Ποιο είναι καλύτερο παν/μιο; Το δικό μας ή στην Αμερική;" ρώτησε ο Μιχάλης
-"Αμερική" του απάντησε ο Γιώργος και τότε ακούστηκαν κραυγές χαράς αλλά ήταν των κοριτσιών αυτή τη φορά καθώς μόλις τους είχε ανακοινώσει η Ερμιόνη πως τη δέχτηκαν στο πανεπιστήμιο για τις σπουδές της αλλά όχι εκεί που θα πάνε όλοι μαζί και τότε πάγωσαν τα κορίτσια...
"Πάμε έξω;" είπε ο Γιώργος ενώ ήδη κατευθυνόταν προς τα κορίτσια. Κάθησε και έπιασε την Ερμιόνη από την μέση και όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
-"Με δέχτηκαν σε παν/μιο στην Αμερική" είπε η Ερμιόνη.
"-Κι εσένα;;" ρώτησε έκπληκτος ο Άρης
-"Γιατί και ποιον άλλον" ρώτησε η Ιόλη
-"Και το Γιώργο" απάντησε ο Μιχάλης. "Τυχαίο;" είπε αστειευόμενος
-"Αλλά μοιραίο" του τόνισε ο Γιώργος και έφερε ακομη πιο κοντά του την Ερμιόνη.
Όλοι ήθελαν κάτι να πουν αλλά κανείς δεν μιλούσε. Όλοι στην παρέα είχαν προσέξει το flirt του Γιώργου και της Ερμιόνης καιρό τώρα αλλά κανείς δεν τολμούσε να ρωτήσει.
-"Θέλετε να ρωτήσε κάτι;" είπε η Ερμιόνη χαμογελώντας
-"Μήπως εσείς θέλετε να μας πείτε και κάτι ακόμη;;;" ρώτησε η Στέλλα.
-"Εχτές το πρωί όταν ξύπνησα είχα λάβει email που με ενημέρωνε πως με είχαν δεχτεί και ότι θα λάβω νέο email και γραπτή επιστολή για περαιτέρω λεπτομέρειες για τη διαδικασία εγγραφής. Δεν ήξερα πως θα αντιδράσετε και πήρα την Ερμιόνη" είπε ο Γιώργος κοιτώντας την Ερμιόνη.
-"Το ίδιο email είχα λάβει κι εγώ και μόλις μου είπε τί έχει γίνει δε δυσκολεύτηκα να φανταστώ πως σκεφτόταν πως θα σας το πει και έτσι κανονίσαμε να βγούμε για ποτό για να δούμε πως θα σας το πούμε" συμπλήρωσε η Ερμιόνη.
-"Mα είναι δυνατόν;; Τί φοθηθήκατε, πως δε θα χαρούμε για εσάς;;; Οκ δε θα είμαστε στο ίδιο πανεπιστήμιο όλοι αλλά αν νομίζετε πως αυτή η παρέα χαλάει σιγά σιγά είστε γελασμένοι. Θα χαθεί μόνο αν έτσι θέλουμε αλλά δε θέλουμε κάτι τέτοιο, θέλουμε; " ακούστηκε ο Άρης.
-"Τι νομίζατε πως θα θυμώναμε που έχετε σκοπό να παλέψετε για κάτι που σας αρέσει;;" συμπλήρωσε ο Μιχάλης. "Και αφού έδεσε το γλυκό είμαστε διπλά χαρούμενοι... Και σχέση και ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια ο καθένας στο είδος του.. Που το γιορτάζουμε;;;" Είπε ο Μιχάλης γεμάτος χαρά στις 00.00 "Σπίτι μου" οκ?
Βρίσκονταν ήδη μια ώρα στο club και η Ιόλη με τη Στέλλα άρχισαν την ανάκριση. Ήθελαν να μάθουν πώς έδεσε το γλυκό, όπως είχε πει και ο Μιχάλης το απόγευμα. Έβλεπαν το flirt μεταξύ τους αλλά κανένας τους δεν υπέθεσε ποτέ πως θα γινόταν κάτι μεταξύ τους.
-"Γιατί δε ξέραμε τίποτα;;" ρώτησε η Στέλλα
-"Γιατί δεν ήμουν σίγουρη...Αλλά προχθές στην παραλία σιγουρεύτηκα. Θυμάστε όταν βγήκε ο Μιχάλης να σας υποδεχτεί Ιόλη; Εκείνη την ώρα γύρισε ο Γιώργος και μου χαμογέλασε με ένα χαμόγελο που δεν τον έχω ξαναδεί άλλη φορά...Του χαμογελούσα και εγώ σαν κανένα μικρό κοριτσάκι και μόλις κατάφερα και σταμάτησα να χαμογελάω μου έκλεισε το μάτι. Έτσι όταν βρεθήκαμε εχθές για ποτό τον ρώτησα γιατί γελούσε όταν μείναμε μόνοι μας και μου είπε για τον ίδιο λόγο που μου έκλεισε το μάτι. Ήθελε να δει την αντίδρασή μου" είπε η Ερμιόνη με μία ανάσα!
-"Και πού την είδε;;" διέκοψε η Στέλλα
-"Στην παραλία τίποτα αλλά στο club όταν μου τα έλεγε με πλησίαζε. Έφτασε πολύ κοντά μου και έσκυψε υποτιθέμενα να μου πει κάτι και μου είπε πως αν δεν μου άρεσε δε θα τον κοιτούσα μια στα μάτια μια στα χείλη και ολοένα και πλησίαζε και με φίλησε. Δε ξέρω πόση ώρα, λεπτά ή δευτερόλεπτα μπορεί να με φιλούσε αλλά με αγκάλιασε και όταν σταματήσαμε μου ψιθύρισε στο αυτί πως και εκείνου του αρέσω. Έτσι απλά....Αχ κορίτσια φιλάει πολύ ωραία.. Όλο το βράδυ ήμασταν αγκαλιά και ξέρετε το καλύτερο; Οι σχολές μας είναι στο ίδιο campus μη σας πω πως αυτό ίσως βοήθησε και στο να φιληθούμε" και αμέσως ένιωσε δυο χέρια να την αγκαλιάζουν από την μέση. Από εκείνο το βράδυ και για δύο μήνες η παρέα ήταν αχώριστη.

Το καλοκαίρι είχε φτάσει στο τέλος του και είχε έρθει η ώρα για το νέο ξεκίνημα. Ο Γιώργος με την Ερμιόνη είχαν ήδη φύγει με την υπόσχεση πως η παρέα θα παραμείνει ενωμένη. Τώρα είχε έρθει η σειρά του Άρη και του Μιχάλη να φύγουν. Ήταν όλοι στο αεροδρόμιο και είχε φτάσει η ώρα να μπουν στο αεροπλάνο.
-"Και μη ξεχνάς τη συμφωνία μας μικρό" είπε ο Άρης δείχνοντας τους γονείς τους
-"Φύγε εσύ και θα τη βρω την άκρη" είπε εκείνη θέλοντας να κρύψει τη λύπη της ενώ είχε ήδη βουρκώσει.

Ο Μιχάλης με τον Άρη βρίσκονταν ήδη στο αεροπλάνο και έψαχναν τη θέση τους και την είδε
{Δε γίνεται! Εκείνη;;; Εδώ;;; Κάποιος μου κάνει πλάκα!!!} και ξεχασμένος στη σκέψη του συνειδητοποίσε πως δεν κοίταξε που είχε καθήσει εκείνη αλλά ούτε είχε ακούσει τον Μιχάλη που του μιλούσε μέχρι που κόντεψε να του σπάσει το χέρι από το σκούντημα..
"Την είδες;;;" ρωτησε τον Μιχάλη
"Ποια; πρωην; συγγενής; γνωστός;"
-"Φτύσε τον κόρφο σου ρε φίλε.. Άκους εκεί πρώην... Θυμάσαι το βράδυ στο <Σπίτι μου> που είδαμε κατι κορίτσια.. Η κοπέλα που είχα.. προσέξει είναι εδώ!"
-"Εδώ;Που;"
-"Έλα ντε!" και από εκείνη τη στιγμή δεν τη ξαναείδε



Leave a comment --> http://www.bellandedward.org/t1626p15-topic#358278

Είχαν περάσει 4μήνες που είχε φύγει ο Άρης και είχε ξεκινήσει το σχολείο και πλησίαζαν γιορτές.
-"Τελικά δε θα είναι τόσο εύκολο χωρίς τον Άρη"σκεφτόταν και τη σκέψη της αυτή ήρθε να διακόψει η Στέλλα.
-"Πώς είσαι;"
-"Μου λείπουν τα παιδιά πολύ" παραδέχτηκε
-"Αλλά έρχονται γιορτές, έρχονται τα χρυσά μας και πρέπει να ετοιμάσουμε εμείς το πάρτυ της ρεβεγιόν!" είπε η Στέλλα με περισσή χαρά θέλοντας να δώσει χαρά και στην Ιόλη. Aν και προηγούμενως δεν έκαναν στενή παρέα από όταν τα αδέρφια τους έφυγαν για σπουδές άρχισαν να κάνουν πολύ παρέα. Tα Χριστούγεννα πλησίαζαν και οι δυο τους είχαν έρθει πολύ κοντά ετοιμάζοντας το πρώτο μεγάλο πάρτυ της χρονιάς που ερχόταν και το τελευταίο της χρονιάς που έφευγε.

Τα κορίτσια είχαν ετοιμάσει τα πάντα και σε αυτό τους βοήθησε και ένα site που είχαν βρει για στολισμό χώρων και μάλιστα είχαν έρθει σε επικοινωνία ακόμη και με την δημιουργό του site. Ήθελαν να είναι όλα τέλεια. Και έτσι γρήγορα έφτασε η ρεβεγιόν. Από το πρωί έως το άλλο πρωί ήταν όλοι μαζί. Είχαν εδώ και μέρες επιστρέψει όλοι και έτσι εκμεταλλεύοταν το χρόνο που είχαν για να είναι όλοι μαζί. Οι καλεσμένοι είχαν φτάσει από νωρίς και τώρα πλέον είχαν όλοι κάθησαν για λίγο στο γιορτινό τραπέζι. Στο σπίτι επικρατούσε το κόκκινο και το άσπρο. Κόκκινα μεταξωτά τραπεζομάντηλα και άσπρα πιάτα να ακουμπάνε επάνω τους.Στο δέντρο υπήρχε η διχρωμία κόκκινο - άσπρο και ακόμη και οι κουρτίνες ήταν κόκκινες με άσπρα τελειώματα. Το αποτέλεσμα δεν άφηνε κανέναν ασυγκίνητο καθώς η επιλογή των χρωμάτων τους έκανες όλοιυς να νιώσουν μια ζεστασιά παραπάνω. το φαγητό είχε σερβιριστεί από νωρίς. Γαλοπούλα γεμιστή με ρύζι, κουκουνάρι και σταφίδες. Τα κορίτσια πρώτη φορά δοκίμασαν να το ετοιμάσουν και τα είχαν καταφέρει μια χαρά. η γαλοπούλα είχε ψηθεί τόσο καλά που όλοι την τίμησαν δεόντως. 5,4,3,2,1... Καλή χρονιά φώναξαν όλοι με ένα στόμα και άρχισαν να φιλούνται και να αγκαλιάζονται ανταλλάσοντας ευχές για μια νέα δημιουργική και γεμάτη ευτυχία και υγεία χρονιά. Μόνο που για μερικούς θα ήταν και αρκετά απρόβλεπτη..

Η ώρα που η παρέα είχε μεταφερθεί στο κλαμπ δεν είχε αργήσει. Η Ιόλη με τη Στέλλα είχαν φροντίσει και για αυτό κάνοντας ειδική κράτηση ώστε να μην ταλαιπωρηθούν όλο το βράδυ λόγω της πολυκοσμίας. Η Ιόλη φορούσε ένα μαύρο φόρεμα σε Α γραμή συνδυασμένο με τις μαύρες louboutin γόβες της και τα μαλλιά της ισιωμένα. το βάψιμο της ήταν απλό και έντονο παράλληλα. Μαύρο μολύβι στα μάτια και κόκκινο κραγιόν ήταν αρκετά για εκείνη, όπως η ίδια έλεγε. Η Στέλλα φορούσε ένα κατακόκκινο στενό φόρεμα και εκείνη με τη σειρά της με τα μαλλιά κάτω, φορμαρισμένα σε μπούκλες και μαύρη σκιά με κόκκινο κραγιόν να συμπληρώνουν το παρουσιαστικό της, από το οποίο δε γινόταν να λείπουν γόβες στο χρώμα του δέρματος. Ο Άρης με τη σειρά του είχε ντυθεί στα μαύρα. Μαύρο σακάκι, μαύρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Η εύκολη και ασφαλής λύση για έναν άντρα για τέτοια περίσταση. Και πάλι γοητευτικός όπως και ο Μιχάλης που φορούσε γκρι παντελόνι, γκρι σακάκι με άσπρο πουκάμισο.

Αφού έφτασαν στο "Σπίτι μου" και κατευθύνθηκαν στο τραπέζι τους βρήκαν πολλούς γνωστούς και γνωστές και μάλιστα και άγνωστες που ο Μιχάλης δε δυσκολεύτηκε να κάνει γνωστές. Μετά από λίγη ώρα η Ιόλη χόρευε με τον Άρη , ο Μιχάλης είχε εξαφανιστεί και η Στέλλα είχε πάει να βρει κάποιες φίλες της.

-"Τελικά δεν μου είπες για τα αλλοδαπά...πώς είναι εκεί;"
-"Για τι δε σου έχω πει; Για τη γραφειοκρατία που δεν συνάντησα; Για τα μαθήματα που είναι το ένα καλύτερο από το άλλο; Για την πόλη; Για όλα σου έχω πει αλλά πραγματικά θέλεις να τα αναλύσουμε τώρα ή να αρχίσεις να προσέχεις τον κακομοίρη που έχει στραβολαιμιάσει και δεν έχει σταματήσει να σε κοιτάζει;” της είπε. Η Ιόλη δε γύρισε αμέσως για να μην καρφωθεί αλλά λιγάκι αργότερα τον πρόσεξε.
-"Ρε Άρη, πας καλά; Την κοπέλα ακριβώς δίπλα μου κοιτάει!"
-"Ναι ε; να ξέρεις πως πολύ άνετα θα έπαιρνε τη θέση μου τώρα" της είπε και την αγκάλιασε και τότε άρχισαν οι δυο τους να γελάνε και ενώ άρχισαν να χορεύουν ο νεαρός κάρφωσε το βλέμμα του στην Ιόλη.
-"Ε εντάξει και τί να κάνω; Αν θελει κάτι ας κάνει εκείνος" είπε η Ιόλη
-"Κάτσε να φύγω εγώ και να δεις για το πότε θα κάνει, πάω να βρω τη Στέλλα να σου τη στείλω μιας και εγώ θα πάω να βρω τον Μιχάλη. Μόλις έφυγε ο Άρης ο νεαρός δεν άργησε να κάνει την κίνησή του
{Κοίτα να δεις που είχε δίκιο ο Άρης} σκέφτηκε η Ιόλη.
"Καλή χρονιά" της είπε και της χαμογέλασε. «Επίσης» του αποκρίθηκε εκείνη και ήπιαν από το ποτό τους.
-«Από εδώ είσαι;»
-«Ναι εσύ;» .... {τουλάχιστον ξεκινάει φυσιολογική συζήτηση} σκέφτηκε η Ιόλη.. on the floor...

-«Ακούς τι λέει;» της είπε προτείνοντας να χορέψει μαζί του και εκείνη το δέχτηκε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι και αμέσως άρχισαν να κινούνται στο ρυθμό. Τα τραγούδια τελείωναν το ένα μετά το άλλο και οι δυο τους πλησίαζαν ο ένας τον άλλον ολοένα και περισσότερο ενώ χόρευαν. Συνειδητοποιώντας το η Ιόλη απομακρύνθηκε λίγο και τον ρώτησε:
-«Τελικά δεν μου είπες» και επειδή είδε ότι την κοίταζε με απορία αμέσως συνέχισε.
-«Εσύ από εδώ είσαι;»
-«Μεγάλη ιστορία.. έχω μια αδερφή, οι φίλες της μας κάλεσαν για τις γιορτές και έτσι να ‘μαι. Θα σου έλεγα να πάμε κάπου πιο ήσυχα να τα πούμε αλλά έτσι όπως κοιτάει το αγόρι σου σίγουρα δε θέλω να σε βάλω σε μπελάδες...»
«Ποιος;» Ρώτησε η Ιόλη.
«Το αγόρι σου» της ξαναείπε και έδειξε τον Άρη που τους κοιτούσε. Και η Ιόλη άρχισε αμέσως να γελάει.
-«Ο Άρης; Αδερφός μου είναι και όχι το αγόρι μου! Άλλωστε δεν είναι αυτός το πρόβλημα. Κανονικά δεν πρέπει να σου μιλάω καν γιατί δεν κάνει να μιλάμε σε αγνώστους πόσο μάλλον να καθήσουμε κάπου ήσυχα να τα πούμε...»
-«Και για αυτό κάνεις έτσι; Λυκούργος!» Είπε και έτεινε το χέρι του. Η Ιόλη ανταποκρίθηκε εκείνη.
«Και τώρα δηλαδή που με ξέρεις μπορείς να πάμε καπου να τα πούμε;»


<--- Στέλλα

<-- το φόρεμα της Ιόλης

<--- Τα παπούτσια της

<--- Ο Άρης

<--- Ο Μιχάλης

<---- Το δέντρο τους στο σπίτι

<----- Ο Λυκούργος


<------------ Η Λίνα!


Leave a comment --?> http://www.bellandedward.org/t1626p15-topic#358278

-«Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα, τώρα πρέπει να πάω στον αδερφό μου, ούτε εγώ δε ξέρω πόση ώρα είναι μόνος του. Χάρηκα και καλή χρονιά!» του είπε και εξαφανίστηκε πριν προλάβει να της πει οτιδήποτε. Φτάνοντας στον Άρη πρόσεξε ότι είχε το ύφος παιδιού που μόλις είχε πιαστεί στα πράσα.
«Αδερφούλη; Τί έχεις;»
-«Εγώ τίποτα αλλά ο άνθρωπος που άφησες μόνο του δε ξέρω αν είναι καλά. Γιατί μας κοιτάει έτσι τι του είπες;»
-«Τίποτα! Ότι είσαι ο αδερφός μου. Και τον λένε Λυκούργο! Δεν είναι από εδώ και έχει μια αδερφή.»
Και τότε έμειναν και οι δυο με ανοιχτο το στόμα με αυτό που έβλεπαν. Ο Λυκούργος μιλούσε με την μυστηριώδη κοπέλα που άκουγε στο όνομα Λίνα!
-«Άρη....Άρη.. Η κοπέλα δεν είναι η Λίνα; Η κοπέλα που σου είχε πάρει το μυαλό το καλοκαίρι;; Πάλι εδώ είναι.. Κάτι πρέπει να κάνεις, δε γίνεται να την αφήσεις να φύγει έτσι. Έλα! Έχω ένα σχέδιο.. ή όχι όχι! Περίμενε εδώ!» είπε η Ιόλη στον Άρη και ευθύς σηκώθηκε και προχώρησε προς το μέρος του Λυκούργου με την Λίνα και ήλπιζε το κόλπο της να πιάσει. Έπρεπε να μάθει περισσότερα.. και όντως το κόλπο έπιασε. Ενώ τον προσπερνούσε του χαμογέλασε και λίγο πριν χαθεί από μπροστά του εκείνος την σταμάτησε..
-«Ιόλη!» Ακούστηκε ο Λυκούργος, «να σου συστήσω την Λίνα την αδερφή μου που σου έλεγα πριν.» Η Ιόλη δεν το πίστευε.. η Λίνα ήταν αδερφή του Λυκούργου.. εντάξει, κάποιος εκεί ψηλά είχε όρεξη για αστεία.
-«Χάρηκα!» ειπαν ταυτοχρονα και οι 2κοπελες και άρχισαν να μιλάνε.
-«Έλα!» πληκτρολόγησε η Ιόλη και έστειλε μήνυμα στον αδερφό της που μιλούσε με τον Μιχάλη. Επειδή ήξερε ότι θα δίσταζε του έστειλε πάλι, χωρίς να αποσπά την προσοχή της από τη συζήτηση που ειχε με την Λινα και τον Λυκούργο
«Έλα να μου πεις κατι» κι μετά από λίγο ο Άρης πήγε δίπλα της..
-«Ώστε εδώ είσαι; Καλησπέρα, χρόνια πολλά» είπε με ενα χαμογελο απευθυνόμενος στους φίλους της αδερφής της.
-«Παιδιά ο αδερφός μου ο Άρης. Ο Λυκούργος, που σου έλεγα πριν» είπε και χαμόγελασε στον Λυκούργο «και η αδερφή του η Λίνα» η οποία μόλις τον είδε ανταπέδωσε το χαμόγελο και μαζί με τον Λυκούργο ευχήθηκαν καλή χρονιά στον Άρη. Με συγχωρείτε για λίγο, είπε ο Άρης και έκανε πως της ελεγε κατι και η Ιόλη του είπε πως γυρνώντας στα παιδιά θα τους χαιρετήσει εκείνος και η Ιόλη θα μάθαινε πληροφορίες. Κι έτσι έγινε. Η Ιόλη τα έμαθε όλα! Όσα ήθελε για αρχη τουλαχιστον και τους χαιρέτησε κι εκείνη για να πάει στον αδερφό της, με τη δικαιολογία ότι είναι μόνος τους, κι ευτυχώς για εκείνη την ώρα εκείνη ο Άρης ήταν όντως μονος του. Πήγε λοιπόν και του είπε όσα έμαθε.

-«Λίνα Κωνσταντακάτου, ετών 19 και έχει έναν αδερφό, οκ αυτό το ξεραμε ήδη. Σπουδάζει στην αγγλία φαρμακευτική και είναι στο 1ο ετος. Μένουν μόνιμα στην πόλη του τυριού, ναι καλά κατάλαβες στην πόλη δίπλα μας! Και εδώ έρχεται γιατί η κόρη του κου Στέφανου, του ξαδερφου του κουμπάρου των γονιών μας είναι πολύ καλή της φίλη και σπουδάζουν μαζι! Now, how funny is that? Επίσης έχουν διαφορά ένα χρονο με τον Λυκούργο πράγμα που σημαίνει ότι ο Λυκούργος ειναι 20, μεγαλύτερος της σπουδάζει κι εκείνος στην Αγγλία και ήρθε και αυτός εδώ γιατί ο γιος του κου Στέφανου είναι στην ίδια σχολή με τον Λυκούργο και για πρωτοχρονιά ήρθαν στην πόλη μας!»
Ο Άρης είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Η Ιόλη είχε μάθει όσα τους ενδιέφερε τουλάχιστον για την ώρα. Η ώρα περνούσε και Ιόλη με τον Άρη είχαν αφήσει προ πολλού αυτή τη συζήτηση και πλέον χόρευαν και γελούσαν με τους φίλους τους. Ενώ ήρθε η ώρα για να φύγουν ήταν η πρώτη που έβγαινε απο το κλαμπ και με την ματια της έψαξε λίγο τον Λυκούργο κι αφού δεν ήταν πουθενά κατευθύνθηκε πιο γρήγορα προς την έξοδο. Εκεί τον είδε χωρίς να τη δει εκείνος και τον άκουσε να λεει στο φίλο του για την Ιόλη και σίγουρα ένιωθε κολακευμένη. Αποφάσισε πως δεν ήταν σωστό να κρυφακούει και έτσι προσποιήθηκε πως εκείνη την ώρα έβγαινε από το κλαμπ κι έκανε φασαρία για να διακόψουν.
-«Ιόλη!»
-«Γεια σου Λυκούργο» είπε και ο φίλος του εξαφανίστηκε..
-«Το ξέρεις πως δε γίνεται να σε αφήσω να φύγεις έτσι.. πρέπει να μου δώσεις ενα ακόμη στοιχείο για εσένα.. και μαλιστα σου δινω τη δυνατοτητα να διαλέξεις.. τηλέφωνο ή email..» της είπε και την πλησίαζε...την πλησίασε αρκετα και τότε ακούστηκε ο Αρης με τον Μιχάλη.. η Ιόλη προλαβε και απομακρύνθηκε και ευθύς απευθύνθηκε στον Αρη..
-«Μα καλά πόση ώρα σας πήρε να βγείτε..;»ο Άρης αν και κατάλαβε ότι κάτι γινόταν δεν το έδειξε..και της είπε πως πάνε προς το αυτοκίνητο αλλά θα οδηγήσει εκείνη καθώς ήταν η μόνη που δεν είχε πιει όσο οι άλλοι. Η Ιόλη σίγουρα δεν ήθελε να φύγει έτσι και γύρισε στον Λυκιύργο
-«Καλή χρονιά!» Του είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο αλλά πριν προλάβει να φύγει ερχόταν η Στέλλα που ακουγόταν να λέει σε κάποιον πως θα βρεθούν όλοι αυριο στις 18:00 στην παραλία. «Θα είναι και η Ιόλη ναι!» ήταν οι τελευταίες της λέξεις και είπε στην Ιόλη να την περιμένει να πάνε μαζί στο αυτοκίνητο. Είχε λειτουργήσει σαν απο μηχανης θεος η Στελλα για την Ιόλη. Και έτσι έφυγε η Ιόλη και είχε ξεφύγει από τον Λυκούργο..Όχι όμως για πολύ..

Ενώ η Ιόλη με την παρέα της ήταν ήδη για καφέ στο μαγαζί που βρισκόταν στην παραλία πήγε κάποια στιγμή στην τουαλέτα και λίγο πριν μπει στις τουαλέτες ένιωσε κάποιον πίσω της και γυρνώτας ένιωσε δυο χέρια να της κλεινουν τα μάτια..
-«Μαντεψε» είπε.
-«Κορίτσι δεν είσαι, προφανές...» και πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση της ένιωσε τα χείλη του να ακουμπάνε στον λαιμό της..
-«Μαντεψε» επέμεινε η φωνή πίσω της... Η Ιόλη είχε καταλάβει τη φωνή πίσω της και του εκανε σαφές λέγοντας του
-«Αν ειναι να εχω κι αλλο τετοιο φιλάκι ας καθυστερήσω να μαντέψω..» και για λίγο ακούστηκε ένα σιγανό γέλιο κι από τους δυο. Εκείνος είχε πιάσει το νόημα της Ιόλης και σίγουρα του άρεσε που του έδειξε με αυτό τον τρόπο ότι τον είχε καταλάβει και ότι της άρεσε εξίσου. τα χείλη του ακούμπησαν για άλλη μια φορά στο πίσω μέρος του λαιμού της και έμειναν εκεί..
-«Μάντεψε» ψιθύρισε στο αυτί της..
-«Ποιος θέλω να είναι ή ποιος είναι» του απάντησε εκείνη. Αυτό τον παραξένεψε και τα χείλη του απομακρύνθηκαν αλλά όχι και τα χέρια του.
-«Ευτυχώς αυτός που είναι, είναι κι αυτός που θέλω..» είπε και τότε του έπιασε τα χέρια και τα κατέβασε και όπως ήταν με την πλάτη γυρισμένη σε εκείνον συνέχισε.. «Σημειώνεις; 6912345678» έφυγε χωρίς να γυρίσει να τον δει ελπίζοντας ότι θα κάνει εκείνος πάλι την επόμενη κίνηση και αυτή η κίνηση δεν άργησε.

Leave a comment --> http://www.bellandedward.org/t1626p15-topic#358278

Φτάνοντας στο τραπέζι που καθόταν η παρέα της έλαβε ένα μήνυμα «Ευτυχώς έχω καλή μνήμη..και μη στραβομουτσουνιάσεις γιατί σε βλέπω » χαμογέλασε και έψαξε γύρω της και τον είδε ακριβώς απέναντι «Ευτυχώς έχω εύκολο αριθμό του απάντησε και μην στραβομουτσουνιάσεις γιατί σε βλέπω...» Η ημέρα κύλησε ήρεμα το ίδιο και η επόμενη. Είχε φτάσει το βράδυ και τα δύο αδέρφια συζητούσαν στο δωμάτιο του Άρη
-«Λοιπόν;»
-«Λοιπόν.. μάθαμε για την Λίνα..» είπε η Ιόλη.
-«Μάθαμε και για το Λυκούργο» συμπλήρωσε ο Αρης και της έκλεισε το μάτι..
-«Το γεγονός ότι προχθές έφυγα κύριος δε σημαίνει ότι δεν κατάλαβα πως κάτι έγινε ή πήγαινε να γίνει.. και περιμένω να μου πεις..»
Αφού του είπε η Ιόλη όσα είχαν διαδραματιστεί ήταν η σειρά του
-«Εγώ έμεινα έκπληκτος από τις πληροφορίες που είχες συλλέξει αλλά δεν έμεινα άπραγος..θυμάσαι όταν βγαίναμε από το κλαμπ και κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο; Εγώ γύρισα για να σου πω να μην αργήσεις και τότε την είδα να πηγαίνει στο δικό της αυτοκίνητο..αφού μου χαμογέλασε και μου ευχήθηκε καλή χρονιά.. την ευκαιρία δε θα την έχανα.. της έκανα νόημα πως δεν ακούω.. και ήρθε πιο κοντά και ενώ επανέλαβε καλή χρονιά χαμήλωνε τον τόνο της φωνής της..εσύ μικρή τί θα καταλάβαινες;;»
-«Ότι ήθελε να έρθετε πιο κοντά;;;;; πες ναι!»
-«Μάλλον ναι γιατι της είπα δεν ακούω...και ήρθε κοντά μου.. πληκτρολόγησα στο κινητό της έναν αριθμό... με κάλεσα..»
-«Και;;;»
-«Και μου έστειλε μήνυμα... «καλή χρονιά» και μου χαμογέλασε..»
-«Άρη τελικά έκανες κάτι ή θα μου βγάλεις το λάδι άδικα;»
-«Τελικά της απάντησα πως το μήνυμα δεν μετράει και πρέπει να μου πει από κοντά χρόνια πολλά σήμερα το απόγευμα στο «Σπίτι μου» Δεν νομίζω να έρθει αλλά ποτέ δε ξέρεις.....σωστά;;»
-«Αδερφούληηηηηηηηηηη μπραβο! Λοιπόν, πρέπει να δούμε τι θα βάλεις.. τί ώρα έχετε πει; Για να δουμε πότε θα αρχίσεις να ετοιμάζεσαι..» ο Άρης δεν άντεξε κι άρχισε να γελάει..
-«Αν ήξερα ότι είχες τόση αγωνία θα της το κανόνιζα καλύτερα.. να προλάβεις να με ετοιμάσεις» της είπε και συνέχισε να γελάει..
-«Εντάξει, μπορώ να σε αφήσω να τα κάνεις όλα μόνος σου, καλός θα βγεις, ή να σε αναλάβω εγώ και να βγεις κούκλος!Διάλεξε!» είπε και έκανε να φύγει αλλά ο Άρης στάματησε να γελάει..
-«Εντάξει εντάξει.. στις 21:00 στο «Σπίτι μου». Σκέφτηκα να φορούσα το σκούρο μπλε τζιν που πήραμε πέρισυ στο μαγαζί στη γωνία(μχμμμ συμπληρωνε η Ιόλη) και το μπλε μπλουζάκι το polo.. τα μαύρα αθλητικά που μοιάζουν καλά και το μαύρο δερματινο μπουφαν... τί λες;»
-«Μμμμμχμμχμ μάλιστα! Να φορέσεις και το ρολόι! Αχ αν δεν είχες κι εμένα τί θα έκανες...»

Η ώρα είχε πάει ήδη 20:55 και έφτασε στο ραντεβού του με την Λίνα μόλις πέντε λεπτά πριν τις 21:00. Και μόλις πήγε 21:00 εμφανίστηκε κι εκείνη. Φορούσε ενα μαύρο τζιν, με μαύρες μπαλαρίνες, μπλε μπλουζάκι και μαύρο μπουφανάκι. Τα μαλλιά της ήταν ελεύθερα στους ώμους της και με ένα μεγάλο χαμόγελο καλησπέρισε τον Άρη. Μιάμιση ώρα μετά και οι δυο τους ήταν πλέον χαλαροί και ευδιάθετοι. Είχαν ήδη συζητήσει για το παρόν. Βέβαια μερικές πληροφορίες τις ήξερε ήδη για εκείνη, χάρη στην αδερφή του αλλά να τα ακούει από εκείνη ήταν διαφορετικά. Είχε έρθει η ώρα που θα έφευγαν από το μαγαζί όταν εμφανίστηκαν οι φίλες της Λίνας στο μαγαζί. Θα έμενε μαζί τους οπότε θα χωριζόταν τώρα με τον Άρη. Και έτσι τον άφησε εκεί, χαμογελώντας και ανταποδίδοντας το χαμόγελο που της χάρισε.

Την επόμενη μέρα την πέρασε στο κρεβάτι του και το μεσημέρι αναρωτιόταν που να ήταν η αδερφή του. Τόσες ώρες και να μην εχει εμφανιστεί να τον ξυπνήσει; Και τότε χτύπησε το κινητό του.
-«Μην νομίζεις οτι επειδή δεν έρχομαι να σε ξυπνήσω ότι δε θα μου τα πεις ΟΛΑ..Φεύγω, έχω κάτι δουλειές θα τα πούμε το βράδυ!»
Το βράδυ έφτασε κι η Ιόλη εξαφανισμένη.. Το κινητό του ξαναχτύπησε και αυτή τη φορά πάλι η Ιόλη «ήρθα πριν κοιμόσουν. Έρχομαι και μην κοιμάσαι!!» Μετά από 10 λεπτά η Ιόλη βρισκόταν ήδη στο σπίτι και στο δωμάτιο του αδερφού της και πριν προλάβουν να πουν ο,τιδήποτε χτύπησε το τηλέφωνό της. «Ένα πουλάκι μου είπε.......» έγραφε το μήνυμα που έλαβε «.....οτι απόψε θα είσαι....» απάντησε εκείνη.. «...όπου είσαι κι εσύ...» έλαβε άλλο ένα μήνυμα..
-«Άρη! Πρέπει να φύγω... θα βγω για ποτό με τα κορίτσια και μάλλον να είναι και ο Λυκούργος!!»
-«Αυτός ήταν;» Τη ρώτησε ο Άρης αν και δεν περίμενε απάντηση καθώς είχε φύγει ήδη η αδερφή του από το δωμάτιο. Και ξανακοιμήθηκε.

Η Ιόλη ντύθηκε γρήγορα και όπως πρόσταζε η περίσταση. Στο club που θα πήγαινε είχε σκοπό να περάσει πολύ καλά με τις φίλες της και σίγουρα ήλπιζε να βρει και τον Λυκούργο.

Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

Του γύρισε την πλάτη αλλά χόρευε κοντά του χωρίς να τον αγγίζει. Το τραγούδι τη βοηθούσε σε αυτό που ήθελε να πετύχει. Δεν είχε ιδέα πώς θα το έκανε αλλά στο άκουσμα του επόμενου τραγουδιού της ήρθε η ιδέα. Γύρισε προς το μέρος του πάλι.. Απομακρυνόταν από εκείνον και περίμενε έναν στίχο.. Μόλις κατάλαβε ότι ο στίχος θα λεγόταν από στιγμή σε στιγμή τον πλησίασε ενώ χόρευε. Τον πλησίαζε όλο και περισσότερο και έπρεπε να το κάνει αλλιώς δεν ήξερε αν θα είχε άλλη ευκαιρία. Τον έπιασε από τη ζακέτα και την έβγαλε και την έδεσε στη μέση της. Αυτό ήταν ή τώρα ή ποτέ..έβαλε τα χέρια της στη μέση του, εκείνος ενώ χόρευε ήρεμα την κοιτούσε στα μάτια όπως τον κοιτούσε και εκείνη και φαινόταν ξαφνιασμένος. Άρχισε να τραβάει την μπλούζα του και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούστηκε ο στίχος που περίμενε «www.youtube.com/watch?v=eqSq2vz7CJI take ur mother^&*$#ng shirt off”
και άρχισε να του ανεβάζει σιγά σιγά την μπλούζα. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα αλλά δεν πίστευε πως η Ιόλη θα το έκανε αυτό και χαμογέλασε. Εκείνη όμως δεν σταμάτησε. Του έβγαλε γρήγορα την μπλούζα και την κούναγε στο ρυθμό στον αέρα κι ενώ το τραγούδι τελείωνε εκείνη του γύρισε την πλάτη και κάνοντας δύο βήματα να απομακρυνθεί από εκείνον ο Λυκούργος την πρόλαβε και την άρπαξε από το χέρι και την έφερε κοντά του και την κοίταξε με το ένα φρύδι του ανασηκωμένο. Η Ιόλη τον κοίταξε με το πιο αθώο ύφος που θα μπορούσε του χαμογέλασε ως απάντηση στο ύφος του.
-«Α ναι! Παραλίγο να το ξεχάσω.. Η μπλούζα σου!!» του είπε και περνώντας την μπλούζα από τον λαιμό του του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο ελπίζοντας πως δεν είχε εκνευριστεί. Αφού τον είδε με την άκρη του ματιού της να χαμογελάει εξαφανίστηκε πριν προλάβει να της πει τίποτα. Φτάνοντας στη Στέλλα η Ιόλη έλαβε ένα μήνυμα «...Το ξέρεις πως από την πόρτα θα βγεις, έτσι;» «Κι αν έχω βγει ήδη;» του απάντησε η Ιόλη ενώ η απάντησή του δεν άργησε να έρθει «Τότε θα έλεγα πως δεν είσαι εσύ αυτή που βρίσκεται απέναντί μου αλλά επειδή αν μη τί άλλο βλέπω καλά, δεν έχεις φύγει...» η Ιόλη διαβάζοντας το μήνυμα που έλαβε από τον Λυκούργο έκανε νόημα στη Στέλλα και αφού της επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται πίσω της άρχισε να κατευθύνεται προς την έξοδο χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει και διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της {το είχε παρατραβήξει; Μα τον είδε να χαμογελάει στο τέλος. Ή μήπως της είχε φανεί;} Χωρίς να το καταλάβει βρισκόταν στην έξοδο του μαγαζιού όταν ένιωσε κάποιον να τη σταματάει. Γυρνώντας να δει ποιος την είχε σταματήσει επιβεβαιώθηκε η υποψία της. Ήταν ο Λυκούργος. Δεν ήθελε ούτε καν να σκεφτεί πως τον είχε εκνευρίσει και αμέσως άρχισε να χαμογελάει και παίρνοντας το ύφος μικρού παιδιού που πιάστηκε στα πράσα ήταν αρκετό να κάνει τον Λυκούργο να ξεσπάσει σε γέλια. Αυτό την παραξένεψε αλλά σίγουρα τη βόλευε παράλληλα. Αφού δεν ήταν θυμωμένος μπορούσε να ξεφύγει πιο εύκολα σκέφτηκε και πήρε θάρρος -«Λυκούργο κρίμα με πρόλαβες ενώ έφευγα..» είπε η Ιόλη κάνοντας να φύγει
-«Όχι τόσο γρήγορα..» της είπε ο Λυκούργος και χαμογέλασε.
-«Καλέ τί γρήγορα, 03:00 πήγε η ώρα! Άσε γιατί το ξενυχτήσαμε πάλι σήμερα και πρέπει να συνηθίσω να κοιμάμαι νωρίς, ξεκινάει το σχολείο την άλλη εβδομάδα»
-«Όχι τόσο γρήγορα μικρή...» της είπε πάλι και την πλησίασε
-«Για να φύγεις θα πρέπει να μου πεις ώρα και μέρος» η Ιόλη τον κοίταξε παραξενεμένη αλλά δεν άργησε να του απαντήσει
-«Το Σάββατο στη 01:00 εδώ» και ο Λυκούργος άρχισε να γελάει πάλι κι αυτή τη φορά η Ιόλη δεν καταλάβαινε το λόγο.
-«Μ’αρέσει που φεύγεις για να συνηθίσεις να κοιμάσαι νωρίς κι από την άλλη λες στη 01:00» και τότε άρχισε να γελάει η Ιόλη «Και να χαμογελάς πιο συχνά, σου πάει» της είπε και την άφησε.
Η Ιόλη κατευθύνθηκε προς το αμάξι και περίμενε τη Στέλλα που εμφανίστηκε μετά από λίγο. Στο δρόμο για το σπίτι της είπε τα πάντα όπως είχαν γίνει και η Στέλλα της είπε πως δε γίνεται να το κάνει πιο ξεκάθαρο ότι του άρεσε και αν της άρεσε και εκείνης θα έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα καθώς αυτός θα φύγει πάλι.
-«Ωχ! Αυτό το είχα ξεχάσει.. και τί εννοείς να κάνω γρήγορα; Αφού θα φύγει... και τί; Να νομίσει ότι..όχι!» -«Δεν πας καλά! Δεν είπα αυτό που μάλλον σκέφτεσαι...λέω να κάνεις γρήγορα, δε θα σε κυνηγάει και για πάντα..Μια εβδομάδα; Πόσο είναι; Από την Πρωτοχρονιά σου φωνάζει σχεδόν ότι του αρέσεις και εσύ στην κοσμάρα σου» της είπε η Στέλλα. Η Ιόλη δεν απάντησε και έτσι η Στέλλα μετά από λίγο συνέχεισε «προφανώς και το έχεις καταλάβει ότι του αρέσεις και εκείνος δεν είναι ακόμη σίγουρος αν σου αρέσει. Αν σε ήξερε θα έβλεπε πως σου αρέσει αλλά βοήθα κι εσύ λίγο τον άνθρωπο. Εγώ κι αν σε έχω δει να χορεύεις... το ύφος που είχες όταν χόρευες μαζί του όμως δεν το είχες άλλη φορά και φιλενάδα όταν κάποιος σε ξέρει βλέπει τη διαφορά αλλά όταν δε σε ξέρει τον βοηθάς λίγο...για αυτό σου λέω, κάνε γρήγορα να του δείξεις κάτι κι εσύ. Και επειδή φτάσαμε καληνύχτα!» η Ιόλη της ανταπέδωσε την καληνύχτα και αφού χαιρετήθηκαν βγήκε από το αμάξι.

Είχε πάει 4 η ώρα και δεν την έπιανε ο ύπνος. Σκεφτόταν όσα της είχε πει η Στέλλα και σίγουρα είχε δίκιο. Αλλά και η ίδια τί να έκανε; Αφού θα έφευγε πάλι, άξιζε να του δείξει ότι της άρεσε; Από την άλλη ο Λυκούργος όντως είχε κάνει πολλές κινήσεις να την πλησιάσει και όσο εκείνη δεν έδειχνε κάτι πιο σίγουρο τόσο ο ο Λυκούργος θα απομακρυνόταν, δε γινόταν να είναι συνέχεια πίσω της μέχρι να το αποφασίσει εκείνη. Αυτός πάλι δεν έχει σκεφτεί ότι θα φύγει πάλι; «Ωχού! Σαν πολύ δεν το σκέφτηκα; Θα ζήσω τη στιγμή! Αμαν πια!!» είπε δυνατά τη σκέψη της και έπιασε το τηλέφωνό της. Πληκτρολόγησε ένα μήνυμα και το έστειλε... Ο Λυκούργος άνοιξε το μήνυμα και σίγουρα δεν το περίμενε. Η Ιόλη του είχε στείλει «Καληνύχτα 
» το κινητό της Ιόλης χτύπησε και με αγωνία άνοιξε το μήνυμα «Τώρα θα είναι καλή η νύχτα μου...» της είχε απαντήσει. Ο ύπνος την είχε πιάσει χωρίς να το καταλάβει και την επόμενη μέρα άκουγε το όνομά της ενώ κοιμόταν.
-«Ιόληηηηηηηηηηηηηηηηηη ξύπνααααααα. Πήγε 14:00 η ώρα. Πάμε να φάμε και μετά για καφέ! Σήκω» -«Άρη; Πόσο πήγε η ώρα;»
-«Δύο Ιόλη μου, ξύπνα που θέλω να μιλήσουμε..»

Ο Άρης και η Ιόλη βρίσκονται ήδη για καφέ.
-«Ωραία μέρα έχει σήμερα» είπε ο Άρης και η Ιόλη συμφώνησε.
-«Τί έγινε τελικά εχθές; Ξεκινήσαμε μια κουβέντα, εξαφανίστηκες και σε βλέπω μετά από....»
-«Πολλές ώρες να χαιρόμαστε τον ήλιο και να μιλάμε και επειδή ξέρω ότι σε έχει φάει η περιέργεια, ξέρω ότι με έχει φάει κι εμένα, οπότε θα μου πεις πρώτος να σου πω μετά εγώ»
Τα δύο αδέρφια είπαν ο καθένας όσα είχαν συμβεί με λεπτομέρειες και περίμεναν να ακούσουν ο ένας τη γνώμη του άλλου. Ο Άρης σαν μεγαλύτερος άρχισε πρώτος αλλά η Ιόλη δεν τον άφησε.
-«Θα είσαι πολύ χαζός αν την αφήσεις να φύγει και δεν έχεις κανονίσει να μάθεις πού μένει, αν δεν εξασφαλίσεις κατα κάποιο τρόπο την επικοινωνία σας και στο Λονδίνο και αν μπορέσεις να κάνεις, λέω εγώ τώρα, κάτι κι από εδώ, τότε να δεις πως θα το εξασφαλίσεις να βρίσκεστε και στο Λονδίνο. Εκτός αν έχει αγόρι, έχει αγόρι;;;; Μην μου πεις ότι έχει αγόρι»
-«Ιόλη! Ανάσα! Όχι αγόρι δεν έχει και από όσα σου είπα για εκείνη και όσο τη γνώρισα δεν μου φαίνεται για κοπέλα που θα έκανε διάφορα με ένα αγόρι ενώ έχει ήδη σχέση. Πάντως αύριο έχουμε ραντεβού για τελευταία φορά πριν πάμε στην Αγγλία. Τώρα για εσένα και σου μιλάω και σαν άντρας και σαν αδερφός. Ο άνθρωπος σε γουστάρει και σου το έχει δείξει πολλές φορές. Η Στέλλα είχε δίκιο σχετικά με το χορό σου που τον πείραξες και για όποιον δε σε ξέρει άσ’τα να πάνε αλλά για να λέει η Στέλλα ότι το ύφος τα έλεγε όλα κακομοίρα μου επειδή σου αρέσει κανόνισε να κάνεις καμια βλακεία και να τον ξενερώσεις. Τώρα από εκεί και πέρα κοπέλα είσαι και κάνε ό,τι θέλεις αλλά ως αδερφός σου πρόσεχε μην μπλέξεις.Και για να έχουμε καλό ρώτημα έχεις σκεφτεί τί θα κάνεις;»
-«Όχι αλλά όπως πάντα.. θετικά σκέφτομαι και θα ζήσω το τώρα βρε Άρη.»


Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

Ο Άρης ετοιμαζόταν να συναντήσει τη Λίνα όταν μπαίνοντας στο αμάξι της πρότεινε να περάσει να την πάρει. Όταν το δέχτηκε μετά από 10 λεπτά βρισκόταν ήδη και εκείνη στο αμάξι μαζί με τον Άρη. Φορούσε ένα μπλε τζιν παντελόνι, μαύρες μπαλαρίνες, μωβ μπλούζα και μαύρο μπουφάν. Ήταν απλά ντυμένη κι όμως στα μάτια του Άρη ήταν πανέμορφη και της το είπε
-«Όμορφη είσαι πάλι» η Λίνα του χαμογέλασε.«Πού θέλεις να πάμε;» τη ρώτησε
-«όπου θέλεις, δεν έχω πρόβλημα» του απάντησε.
-«Σίγουρα όπου θέλω;» τη ρώτησε ο Άρης «ναι γιατί όχι» είπε η Λίνα και ο Άρης άρχισε να κατευθύνεται προς το αγαπημένο του μέρος στην πόλη.
-«Είναι το ψηλότερο μέρος της πόλης, ελάχιστοι έρχονται εδώ, ειδικά το χειμώνα λόγω της καφετέριας που έχει πιο κάτω που περάσαμε και προτιμούν να κάθονται εκεί. Βλέπεις όλη την πόλη και στο βάθος φαίνεται και η θάλασσα.Άλλη στιγμή της ημέρας μπορείς να δεις και μέχρι το νησί απέναντι. Καλά τώρα μπορείς να δεις μόνο φώτα αλλά μου αρέσει αυτό το μέρος. Ελπίζω να μην σε πειράζει που ήρθαμε.»
-«όχι δεν με πειράζει.. ίσα ίσα μου αρέσει που μοιράζεσαι πράγματα» Συνέχισαν να μιλάνε για ώρα μέχρι που τη ρώτησε
-«Πότε φεύγεις για την Αγγλία;»
-«Την Τρίτη.Εσύ;» τον ρώτησε η Λίνα.
-«Κι εγώ. Με ποια πτήση εσύ;»
-«Με την μεσημεριανή, μέχρι να φτάσω, να ετοιμάσω τα πράγματα.»
-«Κι εγώ!» είπε με έκπληξη ο Άρης. «Θέλεις να πάμε σιγά σιγά;» είπε ο Άρης μετά από λίγο και του φάνηκε πως η Λίνα απογοητεύτηκε αλλά δεν του είπε κάτι.
-«Πάμε ναι γιατί πήγε και αργά, θα θέλεις να κοιμηθείς»
-«Όχι ιδιαίτερα, για εσένα το λέω μήπως είσαι κουρασμένη» της απάντησε «αλλά αν δε θέλεις δε φεύγουμε» -«Ωραία» του χαμογέλασε η Λίνα και βγήκε από το αμάξι. Πήγε και κάθησε στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου και παρακολουθούσε τη θέα «ωραία θέα έχει, φαντάζομαι και το πρωί τί θέα θα έχει..» είπε η Λίνα
-«Μπορούμε να καθήσουμε αν θέλεις να δεις» της απάντησε ο Άρης. Οι δυο τους συνέχισαν να μιλάνε για ώρες. Το κρύο τους είχε κάνει να πλησιάσουν όταν κάποια στιγμή ταυτόχρονα κοίταξαν ο ένας τον άλλο και έμειναν να κοιτιούνται χωρίς να λένε κάτι. Πλησίαζαν ο ένας τον άλλο ολοένα και περισσότερο. Η Λίνα του χαμογελούσε και τον κοιτούσε στα μάτια. Ο Άρης πήγε μπροστά της και με τα δυο του χέρια έπιασε το πρόσωπό της. Με το δεξί αντίχειρα άρχισε να της χαϊδεύει το πρόσωπο και έσκυψε και της έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλη. Η Λίνα παρέμενε με κλειστά τα μάτια «άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα.. αρχίζει να ξημερώνει, ήθελες να το δεις, κρίμα να το χάσεις... όχι πως αν το χάσεις δεν μπορούμε να έρθουμε πάλι...» της είπε και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του βλέποντας τη να χαμογελάει.
Οι ημέρες πέρασαν και ήρθε το Σάββατο. Η Ιόλη είχε κανονίσει με τη Στέλλα να πάνε για καφέ το πρωί και ίσως για ψώνια.
-«Έχεις και άγχος τώρα; Δε θα μας αφήσεις να απολαύσουμε τον καφέ μας,έτσι;» της είπε η Στέλλα και η ερώτηση ήταν ρητορική
-«Πρώτα ψώνια και μετά καφές, έτσι πάνε τα πράγματα. Κι όχι δεν έχω άγχος. Απλά δεν έχω τί να φορέσω..» Μετά από λίγη ώρα οι δύο φίλες βρίσκονται σε ένα μαγαζί και έχουν αρχίσει να κοιτάνε τα ρούχα. «Παραδέξου ότι κοιτάς κάτι για απόψε»
-«Όχι»
-«Παραδέξου το να τελειώνουμε»
-«Όχι»
-«Βρε Ιόλη μου..»
-«Ω καλά εντάξει..χαρούμενη τώρα;» Η Στέλλα ξέσπασε σε γέλια..
-«Τί γελάς;» Ρώτησε η Ιόλη που ακόμη κοιτούσε τα ρούχα στις κρεμάστρες του καταστήματος αλλά δεν έβρισκε κάτι «πάμε, άδικα σπαταλάμε το χρόνο μας.. πάμε για καφέ γιατί πείνασα κιόλας» συνέχισε. Η Στέλλα δεν είπε κάτι αλλά την πλησίασε ενώ γελούσε ακόμη και την αφού την έπιασε αγκαζέ έφυγαν μαζί προς την καφετέρια στην παραλία για να πιουν τον καφέ τους.
«Τελικά τέτοια ώρα βγαίνουν οι άγγελοι για ψώνια...» ήταν το μήνυμα που εμφανίστηκε στην οθόνη του κινητού της Ιόλης που σταμάτησε να περπατάει και άρχισε να κοιτάει γύρω της.
«Τι έπαθες;» τη ρώτησε η Στέλλα κι η Ιόλη της έδειξε το μήνυμα. Πριν προλάβει να της απαντήσει η ίδια η Ιόλη άλλαξε θέμα. Πάμε για καφέ γιατί θα σκάσω! Η μέρα πέρασε γρήγορα και τώρα έπρεπε να ετοιμαστεί για το βράδυ.
Φόρεσε ένα γκρι παντελόνι λίγο φαρδύ, μια μαύρη στενή μπλούζα, τα άσπρα αθλητικά και το κόκκινο μπουφανάκι της. Έπιασε τα μαλλιά της ψηλά σε αλογοουρά, έβαλε κόκκινο κραγιόν και πλέον ήταν έτοιμη.

Η ώρα είχε πάει ήδη 00.45 και αν δεν ήθελε να αργήσει έπρεπε να φύγει.
-«Επ, μικρή πού πας;» τη σταμάτησε ο Άρης.
-«Για ένα ποτάκι!»
-«Έλα πάμε μαζί, θα βρεθώ κι εγώ με την Λίνα»
-«Πού θα βρεθείτε;»
-«Στο σπίτι μου»
-«Κι εμείς. Ωραία δε θα αργήσω!»
Φτάνοντας έξω από το μαγαζί είδαν τον Λυκούργο με την Λίνα να κάθονται στην είδοσο. Είχαν φθάσει όλοι 5 λεπτά πριν τη 01:00. Πρώτος έφτασε ο Άρης και μαζί με την Λίνα μπήκαν στο μαγαζί.
Η Ιόλη καθόταν έξω από το αμάξι και κοιτούσε τον Λυκούργο. Κανένας τους δεν έκανε το βήμα να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Η Ιόλη παρατηρούσε τί φορούσε ο Λυκούργος. Μαύρο τζιν, καφέ μπλούζα και καφέ ζακέτα. {Ωραίος είναι κι έτσι}σκέφτηκε.

Τελικά μετά από λίγο η Ιόλη άρχισε να πλησιάζει τον Λυκούργο.
-«Πάλι καλά δεν άργησες κι άλλο. Θα έμπαινα μόνος μου αλλά αν δεν ήσουν μέσα στη 01:00 όπως μου είχες πει θα είχες πρόβλημα!» Η Ιόλη δεν του απάντησε τίποτα. Χαμογέλασε και άρχισαν να κατευθύνονται προς το μαγαζί.
-«Τί θα πιεις;»
-«Ένα ποτήρι κρασί» αποκρίθηκε η Ιόλη
-«Ωραία, μη φύγεις μέχρι να έρθω» την προειδοποίησε ο Λυκούργος. Η Ιόλη εκείνη τη στιγμή είδε τον Άρη με την Λίνα που χόρευαν αγκαλιά. {κάτι έχω χάσει} σκέφτηκε {αλλά σίγουρα δε θα τους διακόψω} και εκείνη τη στιγμή μπήκε μπροστά της ο Λυκούργος. Η Ιόλη ευτυχώς δεν είχε προδοθεί.
-«Εσύ ξέρεις για ‘μενα. Εσύ θα μου πεις τίποτα για ‘σενα;»
-«Ιόλη, αδερφή του Άρη, 18 ετών και σκέφτομαι να σπουδάσω ή νηπιαγωγός ή γυμναστική ακαδημία ή κάτι άλλο που έχω κατα νου απλά δεν το λέω γιατί δεν είμαι και σίγουρη ακόμη. Πώς σου φαίνεται στην Αγγλία;»
-«Ωραία είναι. Σίγουρα μου λείπουν πολλά από την Ελλάδα αλλά υπάρχουν τόσα άλλα που μπορώ να βρω εκεί οπότε τηρούνται οι ισορροπίες. Έχεις πάει ποτέ;»¨
-«Όχι αλλά τώρα που είναι και ο Άρης εκεί σίγουρα θα έρθω!»
-«Ναι να μας έρθεις! Α ξέχασα να σε ρωτήσω, ψώνισες τίποτα τελικά σήμερα;» της είπε ο Λυκούργος και άρχισε να γελάει με το ύφος της ενώ τώρα βρισκόταν όρθιος μπροστά της.
-«Με παρακολουθείς;Να ξέρω, για αυτό σε ρωτάω» τον ρώτησε η Ιόλη με ένα τρομοκρατημένο ύφος.
-«Πάντως αυτό το μαύρο μπλουζάκι που κοιτούσες θα σου πήγαινε πάρα πολύ..όχι ότι τώρα δεν σου πάνε αυτά που φοράς» της είπε και τη σήκωσε από το σκαμπό για να χορέψουν.
-«Μπορεί να με έπιασες στον ύπνο την προηγούμενη φορά αλλά τώρα είναι η σειρά μου» της είπε και άρχισε να την παρασέρνει στο ρυθμό του τραγουδιού που ακουγόταν https://www.youtube.com/watch?v=mOzdfaEPaR0 Η Ιόλη ένιωθε έξω από τα νερά της αλλά με την καθοδήγηση του Λυκούργου άρχισε να της αρέσει κιόλας. Ο χορός, το κράτημά του όλα την έκαναν να αισθάνεται πολύ ωραία.
-«Μμμμμ δεν τα πας κι άσχημα» της είπε ενώ χόρευαν.
-«Η δουλειά του καβαλιέρου αυτή είναι.. να καθοδηγεί κι εγώ έχω καλό καβαλιέρο» του απάντησε. Το τραγούδι τελείωνε προς μεγάλη της απογοήτευση και ο Λυκούργος της φίλησε το χέρι. Αυτό κι αν της άρεσε!
Ενώ μιλούσαν για ώρα η Ιόλη επανήλθε στο θέμα που είχε ξεχάσει προς στιγμή.
-«Τελικά δεν μου απάντησες; Με παρακολουθείς;» Ρώτησε η Ιόλη αλλά δεν τον άφησε να απαντήσει. «Σου δίνω χρόνο» του απάντησε ενώ ήταν η σειρά της.
Σηκώθηκε από το σκαμπό της κι άρχισε να χορεύει μπροστά στον Λυκούργο https://www.youtube.com/watch?v=HeLGC7cuxd4 κι ενώ χόρευε ο Λυκούργος σηκώθηκε κι άρχισε να τη συνοδεύει. Ενώ η Ιόλη είχε γυρισμένη την πλάτη στον Λυκούργο εκείνος έβαλε τα χέρια του στη μέση της κι ενώ ξαφνιάστηκε δε σταμάτησε να χορεύει. Έβαλε τα χέρια της πάνω στα δικά του και συνέχισε να χορεύει. Σιγά σιγά τον πλησίαζε και γύρισε απότομα προς την μεριά του. {Θα τον αφήσω..Δεν το κάνω. Αν θέλει θα το κάνει αυτός} σκέφτηκε και άρχισε να απομακρύνεται καθώς συνέχισαν να χορεύουν. Η βραδυά κύλησε με μπόλικο χορό και συζήτηση. Μετά από λίγο η Ιόλη επανήλθε
-«Σου έδωσα το χρόνο που ήθελες, τώρα πες μου»
Ο Λυκούργος έδειχνε απορημένος αλλά γρήγορα κατάλαβε πού αναφερόταν η Ιόλη.
-«Δε σε παρακολουθώ, αλλά έτυχε την ίδια ώρα με εσένα να θέλω κι εγώ να βρω κάτι καλό για απόψε, αλλά δε βρήκα τελικά. Ήμασταν στο ίδιο μαγαζί, ήμουν πίσω σου κάποια στιγμή κι ευτυχώς η φίλη σου δεν με πρόδωσε!» η Ιόλη είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα! {για αυτό γελούσε} σκέφτηκε
-«Ελπίζω να μη σε πειράζει. Της έκανα νόημα να μην πει τίποτα» συμπλήρωσε ο Λυκούργος βλέποντας την αντίδρασή της
-«Ναι.. ε δηλαδή όχι..Πόση ώρα κρυφάκουγες»
-«Πόση ώρα..χμ μισό λεπτό; Αλήθεια» απάντησε ο Λυκούργος. Στο άκουσμα του επόμενου τραγουδιού ο Λυκούργος κοίταξε την Ιόλη και ανέβασε το αριστερό του φρύδι.
-«Σου θυμίζει κάτι αυτό το τραγούδι; Γιατί εμένα κάτι μου θυμίζει» της είπε και έμεινε να την κοιτάει ενώ τώρα βρισκοταν πάλι όρθιος μπροστά της. Άρχισε να χορεύει και να κάνει χαρακτηριστικές κινήσεις που κάνει ο τραγουδιστής στο βίντεο κλιπ. Απομακρυνόταν από την Ιόλη και συνέχεια όσο χόρευε την κοιτούσε συνέχεια. Ενώ το τραγούδι έφτανε στο τέλος του ο Λυκούργος έβγαλε τη ζακέτα του και πλησίασε την Ιόλη. «take your m%^&^ ing shirt off» της τραγούδησε και την πλησίασε κι άλλο.
-«Σου χρωστάω κάτι!» της είπε και η Ιόλη δάγκωσε το κάτω χείλος της. Ξεκίνησε να χορεύει μαζί του γιατί αν τελικά έκανε ο Λυκούργος αυτό που του είχε κάνει η Ιόλη θα είχαν άσχημα ξεμπερδέματα. Ήλπιζε πως αν χόρευε μαζί του θα γλύτωνε κι όντως έτσι έγινε. Ο Λυκούργος δεν της έκανε τίποτα..ακόμη καθώς η μπλούζα της βρισκόταν στη θέση της! Η ώρα είχε περάσει και ενώ οι δυο τους γελούσαν κι άρχισαν να αποχωρούν από το μαγαζί. Τότε ακούστηκε ένα τραγούδι που άρεσε πολύ στην Ιόλη. Σκέφτηκε πως αν δεν καταλάβαινε και τώρα... https://www.youtube.com/watch?v=2cehkSxOLNA αλλά πριν προλάβει να κάνει κάτι εκείνη την άρπαξε ο Λυκούργος και άρχισαν να χορεύουν. Η Ιόλη ξαφνιάστηκε
-«Και Bachata;» του είπε ενώ πιάνονταν για το χορό. Χόρευαν τόσο κοντά ο ένας στον άλλο. Ο τρόπος που χόρευαν ήταν λες και χόρευαν χρόνια μαζί. Αυτό το τραγούδι και ο χορός τους έφερε πολύ κοντά. Όλη την ώρα κοιτιόντουσαν στα μάτια, όπως θα έκανε ένα ζευγάρι επαγγελματίες χορευτές. Ο Λυκούργος την έφερε κι άλλο κοντά του. Πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό του και ακούμπησε τα χείλη του στα δικά της. Η Ιόλη έκλεισε τα μάτια της αλλά ο Λυκούργος ξεκόλλησε τα χείλη του από τα δικά της ενώ συνέχισαν να χορεύουν. Το τραγούδι τελείωσε κι η Ιόλη βγήκε γρήγορα από το μαγαζί. Ο Λυκούργος την ακολούθησε γρήγορα. Μόλις βγήκαν από το κλαμπ τη σταμάτησε.


Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

«Ιόλη!» της φώναξε και γύρισε. Χωρίς να πουν τίποτα ο Λυκούργος την αγκάλιασε και της έδωσε άλλο ένα φιλί. Ήταν έντονο, τα χείλη του επάνω στα δικά της και η Ιόλη ανταποκρίθηκε αμέσως. Ενώ τη φιλούσε την αγκάλιαζε όλο και πιο σφιχτά κι εκείνη άρχισε να τον αγκαλιάζει πιο σφιχτά. Σταμάτησαν να φιλιούνται γιατί τους είχε τελειώσει η ανάσα
«Και τώρα μπορείς να μου πεις τί έπαθες; Και έφυγες σαν σίφουνας;»
-«Δε ξέρω... απλά δεν ήξερα αν όντως ήθελες να με φιλήσεις και σκέφτηκα πως δεν ήθελες και δεν ήθελα να πω κάτι» είπε η Ιόλη και κατέβασε το κεφάλι.
-«Μάλλον έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα. Το ήθελα πολύ, πίστεψέ με, αλλά πριν βεβαιωθώ ότι το θέλεις κι εσύ δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω» της είπε. Κι η Ιόλη ανέβασε το κεφάλι και τον κοίταξε. «Ε μα μου έβγαλες το λάδι! Αλλά κάτι έκανα κι εγώ.»τώρα η Ιόλη τον κοιτούσε με διερευνητικό ύφος.
«Αν δε χόρευες bachata αν δεν ερχόσουν κοντά μου δε ξέρω αν θα σε φιλούσα εκείνη την ώρα. Η γλώσσα του σώματός σου μου έδωσε πολλά να καταλάβω. Και για να σε ενημερώσω, εκείνο το φιλί ήταν μια επιβεβαίωση πως είχα πάρει τα σωστά μηνύματα.»
-«Εντάξει; Τα πήρες;»
-«Εσένα πως σου φαίνεται;» της είπε και την έκλεισε στην αγκαλιά του και της έδωσε άλλο ένα φιλί.
«Και θυμάσαι πως σου είπα ότι σου χρωστάω κάτι; Πες πως το 1ο φιλί ήταν για την μπλούζα που μου έβγαλες» της είπε και της έβγαλε της έκλεισε το μάτι. Η Ιόλη γέλασε δυνατά
-«Νόμιζα ότι είχες θυμώσει τότε»
-«Αν δεν ήσουν εσύ αυτό δεν θα γινόταν από καμία άλλη»
«Ωχ! Ο Άρης!»αναφώνησε η Ιόλη. Όλη αυτή την ώρα τον είχε ξεχάσει. «Πωωωωω ελπίζω να μη μας έβλεπε τόση ώρα!»
«Δεν κάναμε τίποτα ...ακραίο...» είπε ο Λυκούργος και η Ιόλη τον κοίταξε προσπαθώντας να μη γουρλώσει τα μάτια της.. «Εντάξει όχι πολύ ακραίο.. απλά χορεύαμε και φιληθήκαμε!» Είπε ο Λυκούργος για να την κάνει να μη νιώσει πολύ αμήχανα.
-«Απλά δεν είναι και το καλύτερό μου να με βλέπει ο αδερφός μου να φιλιέμαι με ένα αγόρι, ντρέπομαι πολύ..Μακάρι να μη μας είδε!» είπε η Ιόλη προσπαθώντας να εξηγήσει στο Λυκούργο.
-«Μπορώ να σε επιστρέψω εγώ σπίτι. Άλλωστε ούτε εγώ είδα καθόλου την Λίνα.» της είπε ο Λυκούργος αλλάζοντας θέμα. Η Ιόλη έβγαλε το κινητό της για να πάρει τον Άρη και τότε είδε ότι είχε μια κλήση από εκείνον και ένα μήνυμα «Έφυγα και δεν ήθελα να σε διακόψω ;-) αλλά μόλις θελήσεις να πας σπίτι πάρε με. Σε 5’ λεπτά θα έχω φτάσει.» η Ιόλη χαμογέλασε φέρνοντας στο μυαλό της την τελευταία εικόνα του Άρη, αγκαλιά με την Λίνα.
H Ιόλη του χαμογέλασε επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι δεν την πείραζε να την επιστρέψει ο Λυκούργος στο σπίτι. «Αλλά αν με επιστρέψεις σπίτι θα σου χρωστάω κι από πάνω;»
Ο Λυκούργος στο άκουσμα της απορίας της Ιόλης γέλασε.
-«Θα μου χρωστάς ένα χορό! Τί λες;»
-«Σύμφωνοι» του απάντησε και κατευθύνθηκαν στο αμάξι του Λυκούργου.
-«Δώσε μου λίγο χρόνο να δω κι εγώ που είναι η Λίνα γιατί εγώ κι αν τη ξέχασα» είπε ο Λυκούργος κι άρχισε να πληκτρολογεί τον αριθμό της Λίνας.
-«Πού είσαι; .....και με τί θα γυρίσεις σπίτι; Εγώ σε κανα 10λεπτο θα φύγω. Θέλεις να περάσω να σε πάρω;; ... Σίγουρα; Καλά θα τα πούμε σπίτι.» ακούστηκε να λέει ο Λυκούργος.
-«Οπότε σε πάω σπίτι και μετά θα πάω και εγώ για ύπνο σαν καλό παιδί που είμαι»
-«Αχά...»
-«Γιατί κυρία μου αμφιβάλλεις;» Τη ρώτησε και άρχισε να γελάει «άλλωστε δεν σου έχω ξεπληρώσει ακόμα εκείνη την μπλούζα αν θυμάσαι...» της είπε και την κοίταξε με κοφτή ματιά και το αριστερό του φρύδι ανασηκωμένο.
-«Πού το θυμήθηκες αυτό τώρα;» είπε σχεδόν κόκκινη από ντροπή.
Δεκαπέντε λεπτά αργότερα ήταν έξω από το σπίτι της Ιόλης.
-«Φτάσαμε, σε ευχαριστώ» του είπε η Ιόλη και πήγε να βγει από το αμάξι.
-«Έτσι;» τη ρώτησε ο Λυκούργος και τη σταμάτησε λίγο πριν ανοίξει την πόρτα. Η Ιόλη τον κοίταξε με ερωτηματικό ύφος
-«Ή έτσι;» της είπε και τη φίλησε απαλά στα χείλη. Η Ιόλη πλέον κατάλαβε ότι πήγε να κάνει βλακεία που θα έφευγε με ένα απλό καληνύχτα κι ευθύς του απάντησε πως ο δεύτερος τρόπος ήταν πολύ καλύτερος και του χαμογέλασε.
-«Πρέπει να φύγω,δυστυχώς» του είπε.
-«Θέλεις να βρεθούμε αύριο;» βρήκε την ευκαιρία να τη ρωτήσει αλλά από το ύφος της κατάλαβε πως θα έπαιρνε απάντηση που δεν του άρεσε.
-«Έχω να πάω σε κάτι γενέθλια αύριο, συγνώμη..αλλά θα μιλήσουμε!»αρκέστηκε να του πει.
-«Μη ζητάς συγνώμη. Καληνύχτα σου» της είπε και τη ξαναφίλησε απαλά.
Μέχρι να μπει στο σπίτι η Ιόλη ο Λυκούργος δεν είχε φύγει. Αφού βεβαιώθηκε ότι η Ιόλη μπήκε στο σπίτι έστειλε μήνυμα στην αδερφή του. «Είσαι σπίτι;»
Η Λίνα, που βρισκόταν ακόμη με τον Άρη στο άκουσμα του τηλεφώνου της γύρισε απότομα στην πραγματικότητα. Περνούσε τόσο ωραία και αυτό το μήνυμα της υπενθύμιζε πως έπρεπε να επιστρέψει σπίτι.
-«Συγνώμη» είπε στον Άρη και έβγαλε το κινητό της από τη θήκη του. Είδε το μήνυμα του Λυκούργου και του απάντησε πως σε λίγο θα έφτανε σπίτι και θα συναντιόντουσαν εκεί. Εκείνη την ώρα χτύπησε και το κινητό του Άρη.
-«Η σειρά μου» είπε ο Άρης και απάντησε το τηλέφωνό του.
-«Μπήκες σπίτι;.... Μπορεί να αργήσω λιγάκι ακόμη. ..Ναι, ναι θα τα πούμε όταν έρθω!» ακουγόταν να λέει και έκλεισε το τηλέφωνό του.
-«Η Ιόλη, η αδερφή μου..με ψάχνει»
-«Κι εμένα ο αδερφός μου, ο Λυκούργος.. άρα πρέπει να φύγουμε σιγά σιγά» αποκρίθηκε η Λίνα κι αμέσως κατσούφιασε ενώ κοιτούσε τη θέα. Μπροστά της απλωνόταν όλη η πόλη. Μέρες γιορτινές φαινόταν να γιορτάζει κι η πόλη τα βράδυα. Είχε φορέσει τα καλά της, τα φώτα ήταν όλα αναμμένα και με μια μυστική συνεννόηση φαινόταν με τον τρόπο της να διασκεδάζει. Αν και δεν ακουγόταν καθόλου θόρυβος όλα της φαίνονταν χαρούμε και γαλήνια. Ο Άρης τόση ώρα την παρατηρούσε. Είχε ένα θλιμμένο ύφος που όμως τα μάτια της έδειχναν ήρεμα. Ήθελε τόσο πολύ να τη φιλήσει, κρατιόταν όλο το βράδυ. Δεν ήθελε να αφήσει και αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Σιγά σιγά την πλησίασε κι άλλο ώστε της για να τη φιλήσει στο λαιμό αλλά ταυτόχρονα εκείνη γύρισε προς την πλευρά του και τα χείλη τους ενώθηκαν. Αμέσως την έπιασε από το χέρι και την έφερε μπροστά του. Έβαλε το χέρι του στο πρόσωπό της και τη φίλησε και πάλι μέχρι που ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος.
-«Το ραδιόφωνο θέλει να μας πει κάτι» ρώτησε η Λίνα και την έπιασαν τα γέλια.
-«Ίσως! Σημασία έχει,εμείς θέλουμε να το ακούσουμε;»
-«Πρέπει να φύγουμε» του υπενθύμισε
-«Πάμε γιατί έχω την Ιόλη ικανή να στείλει την αστυνομία να με ψάξει αν αργήσω κι άλλο» της απάντησε και ξεκίνησαν για την επιστροφή.
Αφού είχε αφήσει τη Λίνα στη διεύθυνση που του είχε υποδείξει ξεκίνησε για το σπίτι του. Η Ιόλη στο μεταξύ μέχρι να φτάσει ο Άρης είχε ήδη ξαπλώσει στο κρεβάτι της και σκεφτόταν τη βραδυά που είχε περάσει. Τα συναισθήματά της δεν περιγράφονταν. Χαρά, ενθουσιασμός, ζαλάδα.. {κοίτα να δεις} σκέφτηκε... {είναι κούκλος και μου έδωσε και σημασία! Και τόσο γλυκός! Τόσο τρυφερός! Τόσο καλός!} και ξαφνικά της ήρθε στο μυαλό η εικόνα του Άρη. Δεν ήξερε αν την είχε δει, αν την είχε δει και της το έλεγε θα κοκκίνιζε από ντροπή! {αν και πάντα έχω κόκκινα μάγουλα, σιγά μην καταλάβει από τα μάγουλα ότι ντρέπομαι..} Αυτό που δεν ήξερε η Ιόλη είναι πως ένα ζευγάρι μάτια την έβλεπε όλο το βράδυ αλλά δεν ήταν του Άρη..

Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

Όταν ο Άρης έφτασε στο σπίτι του είδε τη μηχανή του Μιχάλη και τον ίδιο να κάθεται στο πεζοδρόμιο κοιτώντας το σπίτι. Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητό του κατευθύνθηκε προς το φίλο του. Από μακρυά φαινόταν πώς κάτι τον απασχολούσε αλλά τί ήταν αυτό που τον είχε φέρει στο σπίτι του Άρη; {Να έπαθε κάτι η Ιόλη;;; Οι γονείς μου;;;; Και ο Μιχάλης έχει το φορτίο ναμου το πει;; Ή μήπως έπαθαν οι γονείς του Μιχάλη κάτι;; Ή η Στέλλα;;;Οι φίλοι μας;;;;} το μυαλό του Άρη άρχισε να κάνει σενάρια και εκείνος αύξησε το ρυθμό που περπατούσε. Όταν τον είδε από κοντά νόμιζε πως οι φόβοι του ήταν αληθινοί..
-«Μιχάλη; Τί έγινε;;;» ρώτησε ο Άρης μα δεν πήρε απάντηση. «Θα μου πεις;;;;; Έπαθε κάτι η Στέλλα;;; Οι δικοί σου;;;» και πάλι δεν πήρε απάντηση.. «Ρε θα μου πεις γιατί κοντεύω να τρελαθώ;;;; Έγινε κάτι;;; Έπαθαν κάτι οι δικοί μου; Η Ιόλη;;;;;;;;» ο Άρης πλέον είχε ανεβάσει το τόνο της φωνής του. Στο άκουσμα του ονόματός της ο Μιχάλης σήκωσε το κεφάλι του. Ο Άρης τρόμαξε με την εικόνα του Μιχάλη αλλά τρελαινόταν που δεν ήξερε τί είχε συμβεί. «Μιχάλη για όνομα του Θεού θα μου πεις τί έχει συμβεί και είσαι σε αυτά τα χάλια;» Ο Μιχάλης τον κοιτούσε με ερωτηματικό ύφος. «Μίλα ρε φίλε, μίλα!»
-«Όλοι είναι μια χαρά. Μην ανησυχείς» του απάντησε ο Μιχάλης.
-«Και τότε τί έγινε; Γιατί είσα εδώ; Τί έγινε;» ο Μιχάλης δεν απάντησε. Ο Άρης λίγο πιο ήρεμος από πριν, αφού του είπε ο Μιχάλης πως κανείς δεν έπαθε τίποτα κάθησε δίπλα στο Μιχάλη. Δε ρώτησε τίποτα άλλο το φίλο του. Μετά από λίγη ώρα μίλησε ο Μιχάλης.
-«Όταν μιλήσαμε το απόγευμα και μου είπες πως έχεις κανονίσει με τη Λίνα κανόνισα να βγω με την Ελένη, θυμάσαι που σου είπα ότι τη γνώρισα την πρωτοχρονιά, θα πηγαίναμε και εμείς στο ‘’Σπίτι μου’’ Ετοιμάστηκα, στολίστηκα, είχα σκοπό να περάσω πολύ καλά σήμερα! Είμαστε που λες στο ‘’Σπιτι μου΄΄ και σε βλέπω με τη Λίνα αγκαλιά {γεια σου ρε Μιχάλη} σκέφτηκα και φίλε πολύ σε χάρηκα. Δεν έχεις ιδέα πόσο έλαμπες.»
-«Γιατί δεν ήρθες να μου μιλήσεις ρε;» διέκοψε ο Άρης το Μιχάλη.
-«Γιατί δεν ήθελα να σου το χαλάσω ρε, χαζός είσαι κι εσύ; Μόλις είχε έρθει κι η Ελένη..
-«Και; Τί έγινε με την Ελένη κι είσαι έτσι;»
-«Δεν έγινε κάτι με την Ελένη..»
-«Και για αυτό είσαι έτσι;» βιάστηκε να βγάλει συμπεράσματα ο Άρης αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρότασή του ο Μιχάλης του απάντησε
-«Μετά από αρκετή ώρα και ενώ η Ελένη ήταν στη τουαλέτα και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε είδα την Ιόλη και σκέφτηκα να πάω να της μιλήσω. Όσο πλησίαζα και δεν έβλεπα τη Στέλλα πουθενά, εσένα εξαφανισμένο ή κάποια φίλη της τόσο αναρωτιόμουν με ποιον είχε βγει. Αφού έφτασα ένα βήμα από το να της μιλήσω τη σήκωσε από το σκαμπό που καθόταν ένας κι άρχισαν να χορεύουν. Ο χορός που είχε χορέψει στην παραλία δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που χόρευε μαζί του..Ο τρόπος που κοιτάζονταν, που χαμογελούσε ο ένας στον άλλον..Ο τρόπος που την άγγιζε. Αλήθεια, αν η Ιόλη έδειχνε ενοχλημένη έτσι όπως την άγγιζε στο χέρι και στη μέση, ας μην ήταν κάτι ύποπτο θα του έσπαγα τα χέρια.Αλλά η Ιόλη κάθε άλλο παρα ενοχλημένη δεν ήταν. Δε μπορούσα να τη βλέπω την αγγίζει έτσι ο άλλος αλλά κάτι με κρατούσε εκεί. Μετά από λίγο που γύρισα να βρω την Ελένη εκείνη είχε εξαφανιστεί. Όχι ότι με ένοιαζε κιόλας.. Ξεκίνησα να φύγω και τί το ‘θελα ο βλάκας πέρασα από εκεί που καθόταν η Ιόλη. Ο τύπος την είχε αγκαλιά και χόρευαν τόσο......τόσο.....κοντά ο ένας στον άλλον..τόσο.....ερωτικά.. μέχρι που φιλήθηκαν.» περιέγραφε ο Μιχάλης με φωνή που έσπαγε αλλά δε σταματούσε να περιγράφει..λες και ήθελε να το βγάλει από μέσα του. Ο Άρης δεν του είπε τίποτα. Είδε πως χρειαζόταν να μιλήσει και να ξεσπάσει κάπου αυτά που σκεφτόταν.
«Βγήκα από το μαγαζί σχεδόν πίσω τους και τότε πριν προλάβω να φύγω τη ξαναφίλησε και μιλάμε για φιλί.... όχι αστεία.. Μία δυσαρέσκεια να έβλεπα στα μάτια της Ιόλης και ο τύπος θα ήταν στο νοσοκομείο τώρα αλλά.. ούτε ίχνος δυσαρέσκειας δεν είδα στα μάτια της. Μπήκαν στο αυτοκίνητό του και σκέφτηκα να τους ακολουθήσω να βεβαιωθώ πως δε θα της κάνει κάτι κακό.. Την έφερε εδώ και έφυγε μετά..» είπε ο Μιχάλης που σήκωσε επιτέλους το κεφάλι του από το πεζοδρόμιο και κοίταξε τον Άρη. Ο Άρης γούρλωσε τα μάτια του με αυτό που έβλεπε. Τα μάτια του Μιχάλη ήταν κατακόκκινα. Οι φορές που ο Μιχάλης είχε κλάψει ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και να τον έχει τώρα έτσι, μπροστά του.. Αλλά και πάλι τί να του έλεγε; Τις προηγούμενες φορές που ο Μιχάλης είχε κλάψει οι δύο ήταν από χαρά και η άλλη ήταν από τα νεύρα του. Τώρα, τί να του έλεγε; Ότι τον καταλαβαίνει; Ψέμματα θα ήταν..
-«Δε ξέρεις πώς ήταν... Πόσο έλαμπε. Κι εγώ που είμαι άσχετος από αυτά το έβλεπα. ΜΠΑΜ έκανε από μακρυά πως ήταν χαρούμενη. Δεν έχεις ιδέα πόσο θα ήθελα να ήταν στη δική μου αγκαλιά έτσι χαρούμενη. Αυτό το συναίσθημα να βλέπεις αυτή που θέλεις δίπλα σου και τη θέλεις και τόσα χρόνια να είναι χαρούμενη στην αγκαλιά του άλλου, του άσχετου κιόλας!» είπε ο Μιχάλης και κατέβασε πάλι το κεφάλι του..Κάθησαν πάλι σιωπηλά οι δυο τους..
-«Έχεις πιει;» ρώτησε ο Άρης
-«Όχι πολύ»
-«Πόσο;»
-«Ένα ποτήρι.»
-«Ωραία κι εγώ.Σήκω!»
Ο Μιχάλης σήκωσε απότομα το κεφάλι του και κοίταξε τον Άρη.
-«Σήκω! Δε θα μείνουμε εδώ!» του είπε ο Άρης και του χτύπησε το μπράτσο κάνοντάς του νόημα να σηκωθεί. Ο Μιχάλης αρνήθηκε μερικές φορές να κάνει το ο,τιδήποτε αλλά δεν τα κατάφερε. «Φόρα το μπουφάν, βάλε τη μηχανή στο γκαράζ και φύγαμε. Σήκω!» του είπε και σχεδόν τον σήκωσε με τη βία.Βγάζοντας το αυτοκίνητο ο Άρης από το γκαράζ έβαλε ο Μιχάλης τη μηχανή του και μπήκε στο αμάξι με τον Άρη.

Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047

Στο αμάξι δε μιλούσε κανένας από τους δύο κι έτσι ο Άρης προτίμησε να βάλει μουσική. Ο Μιχάλης δεν είχε όρεξη και πήγε να κλείσει τη μουσική αλλά ο Άρης έβαλε πάλι μουσική. Αυτή τη φορά έβαλε το CD που του είχε πάρει ο Mιχάλης στα γενέθλιά του τον περασμένο χρόνο. Ο Μιχάλης ακούγοντας το τραγούδι που άρχισε να παίζει χαμογέλασε. «Φίλος είσαι εσύ ρε; Σε έχω φάει στη μάπα τόσα χρόνια, στα άσχημα, στα καλά και στα καλύτερα μαζί. Ούτε παντρεμένοι να ήμασταν! Χρόνια πολλά ξενέρωτε» του είπε ο Άρης και ο Μιχάλης γέλασε δυνατά.
-«Το ξέρεις πως κρατάω την αφιέρωσή σου στο πορτοφόλι μου ρε; Όντως ούτε παντρεμένοι να ήμασταν!» του είπε ο Άρης. Ο Μιχάλης είχε γράψει αυτά τα λόγια στο χαρτί του CD που του είχε κάνει δώρο.
-«Μου την πέφτεις;» του απάντησε ο Μιχάλης.
-«Μόνο αν μου κάτσεις» του είπε ο Άρης και του χαμογέλασε πεταρίζοντας τα βλέφαρά του.
-«Πού με σέρνεις;»
-«Στην άκρη του κόσμου» του είπε ο Άρης αλλά ο Μιχάλης δεν του απάντησε. Ενώ έφταναν στον προορισμό τους ο Άρης επιβεβαίωσε πως ο Μιχάλης δεν είχε καταναλώσει πολύ αλκοόλ. «Σίγουρα έχεις πιει ένα ποτό μόνο;» είπε και τράβηξε χειρόφρενο.
-«Και τί ακριβώς κάνουμε εδώ;»
-«Έλα ξενέρωτε!» του απάντησε ο Άρης χρησιμοποιώντας το χαρακτηρισμό που του έδινε ο Μιχάλης.
Είχε περάσει μισή ώρα από τη στιγμή που είχαν φτάσει στην παραλία και κανείς τους δε μιλούσε. Ο Άρη δε θα άφηνε το Μιχάλη άλλο να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
-«Πώς είσαι;» τον ρώτησε.
-«Δε ξέρω..»
-«Θα το συζητήσουμε;»
-«Δε ξέρω..»
-«Τη σκέφτεσαι;»
-«Μόνο αυτή...»
-«Πονάς;»
-«Πολύ..»
-«Πες μου τί σκέφτεσαι.»
-«Την Ιόλη..Πώς γελούσε.. Πώς χόρευε.. Πώς τον φίλησε.. Και τί δε θα έδινα να είμαι εγώ στη θέση του αλλά...»
-«Σκέψου πως ίσως είναι καλύτερα που δεν είσαι.»
-«Καλύτερα για ποιον;»
-«Για ‘σενα.»
-«Δε ξέρω..Πονάει πάντως.»
-«Σήκω..»
-«Πού πάμε;»
-«Σκάσε και κολύμπα»
Ο Μιχάλης τον κοίταξε με απορία.
«Έλα μωρέ ακολούθα! Λες και θα σε πάω στο απόσπασμα» του είπε ο Άρης και μπήκαν μέσα στο αμάξι. Αυτή τη φορά ο Μιχάλης ήταν εκείνος που έβαλε μουσική. Στο ραδιόφωνο έπαιζε ένα ελληνικό τραγούδι. Ο Μιχάλης κι ο Άρης όπως και όλοι στην παρέα έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση τη ξένη μουσική οπότε το ελληνικό τραγούδι που ακούγεται του κάνει εντύπωση.. «Ολοκαίνουριος από πάνω μέχρι κάτω» ακούγεται ο στίχος
-«Βαλτός» λέει ο Μιχάλης.
-«Τί είναι αυτός;» ρώτησε ο Άρης
-«Ολοκαίνουριος» του απάντησε ο Μιχάλης και οι δύο φίλοι ξέσπασαν σε γέλια. Ο Άρης δυνάμωσε τη φωνή και μέχρι να τελειώσει το τραγούδι είχαν μάθει το ρεφρέν και το τραγουδούσαν κι εκείνοι. Το τραγούδι τελείωσε τη στιγμή που ο Άρης έφτασε στο σπίτι του κι αφού πάρκαρε έκανε νόημα στο Μιχάλη να τον ακολουθήσει. Οι δύο τους πήγαν στο υπόγειο του σπιτιού του Άρη όπου ο Άρης είχε διαμορφώσει ένα μέρος του σε δωμάτιο παιχνιδιού. Αφού άλλαξε ρούχα κι έδωσε και του Μιχάλη κάποια δικά του για να αλλάξει κάθησαν μπροστά στη τηλεόραση.
-« Διαλέγεις παιχνίδι» είπε ο Άρης.
-«Νόμιζα πως δε θα το έλεγες ποτέ» απάντησε ο Μιχάλης και συνέχισε «F1»
Οι δύο φίλοι έπαιζαν ώρες και ούτε που κατάλαβαν πότε ξημέρωσε. Βλέποντας πως έπαιζαν 3ώρες και η ώρα είχε πάει ήδη εφτά είπαν να κάνουν ένα διάλειμμα πριν πάνε στο σπίτι για πρωινό. Χωρίς να το καταλάβουν τους έπιασε ο ύπνος στους καναπέδες στο υπόγειο.
Είχε πάει σχεδόν μεσημέρι όταν το κινητό του Άρη χτύπησε ταυτόχρονα με το κινητό του Μιχάλη. Οι δύο ήχοι ήταν αρκετοί να τους τρομάξουν και να ξυπνήσουν. Μέχρι να καταλάβουν που βρίσκονται και να απαντήσουν τα τηλέφωνά τους εκείνα είχαν σταματήσει.
-«Καλημέρα» ακούστηκε πρώτος ο Μιχάλης
-«Ή και καλησπέρα ίσως..» του απάντησε ο Άρης. «Με ψάχνει η μάνα μου,πάω επάνω. Θέλεις να έρθεις επάνω να φάμε τίποτα ή να κοιμηθείς ή θα κοιμηθείς εδώ; Ό,τι θέλεις.»
-«Θα έρθω επάνω να καθήσω λιγάκι και θα πάω κι εγώ σπίτι μου γιατί με ψάχνει κι εμένα η μάνα μου» του απάντησε ο Μιχάλης και κίνησαν να πάνε στο σπίτι. Όταν εμφανίστηκαν στο σαλόνι το τραπέζι ήταν στρωμένο αλλά εκτός από τη μητέρα του Άρη δε φαινόταν κανένας άλλος στο τραπέζι.
-«Τώρα ξυπνήσατε πουλάκια μου;» τους είπε η μητέρα του Άρη και της έδωσαν από ένα φιλί στο μάγουλο κι οι δύο τους. «Καθήστε κι έρχονται κι ο μπαμπάς σου με την Ιόλη Άρη μου» δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρότασή της η μητέρα του Άρη κι εμφανίστηκε η Ιόλη.


Leave a comment: http://www.bellandedward.org/t1626-topic#354047