Με Γεύση Αλμύρας ( συνέχεια )

Έντουαρντ

<< Είσαι απαράδεκτος >> ψιθύρισα στον εαυτό μου. Μα πως είναι δυνατόν να της είπα
την ατάκα ΄τίποτα σημαντικό;΄ Αν ήταν κάποια άλλη δε θα με ενδιέφερε αλλά η Μπέλα
με ενδιαφέρει και πάντα με ενδιέφερε ανεξάρτητα απ το αν η ζωή και οι επιλογές μου
μας χώρισαν… το καλοκαίρι αυτό μας ένωσε ξανά και αυτή τη φορά θέλω να κάνω
τα πάντα σωστά.

Μπελά

Ξύπνησα αργά το απόγευμα με λίγο πονοκέφαλο, ήταν φυσιολογικό μετά από τόσο κλάμα, αναλογίστηκα τι συνέβη λίγες ώρες πριν και θύμωσα με μένα για την αντίδραση που είχα.
Σίγουρα θα κατάλαβε ότι με πείραξε το τίποτα σημαντικό του!

<< Ωχ Θεέ μου >> μονολόγησα

Με ένα σάλτο σηκώθηκα απ το κρεβάτι και κοίταξα το είδωλό μου στο καθρέφτη. Η απόφαση πάρθηκε εκείνη τη στιγμή. ΤΕΛΟΣ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ δε θα ησύχαζα αν δε μάθαινα για ποιον.
Έκανα ένα ντους και γύρισα στο δωμάτιό μου για να ετοιμαστώ. Θα γινόμουν γυναίκα με το δικό μου τρόπο και θα πήγαινα να διεκδικήσω τον Έντουαρντ! Σάστισα καθώς συνειδητοποίησα τι σκέφτηκα και έτσι απλά γέλασα με αυτή τη σκέψη.

Τα παιδιά θα με, μας -δε ξέρω - περίμεναν στο μπαρ. Επέλεξα να φορέσω ένα καφέ φόρεμα με μια ιδέα ζώνης χρυσής αλυσίδας και χρυσά πέδιλα. Ξάφνου συνειδητοποίησα ότι πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ετοιμαζόμουν με τόση όρεξη για κάπου!

Όταν κατέβηκα κάτω βρήκα τον Έντουαρντ να κάθεται στο καναπέ ο ήχος απ τα τακούνια μου του τράβηξε τη προσοχή όταν μπήκε στο οπτικό μου πεδίο τον είδα να με περιεργάζεται, πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να είμαι φυσιολογική

<< Νόμιζα ότι είχες φύγει >> είπα καθώς στεκόμουν απέναντί του. Σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου αφήνοντας μια μικρή απόσταση ανάμεσα μας

<< Σε περίμενα να πάμε παρέα, είσαι καλά ; >> ρώτησε ενώ με κοίταζε εξεταστικά, λογικό η συμπεριφορά μου δε βάδιζε με τα γεγονότα.

<< Καλύτερα από ποτέ, ο ύπνος κάνει θαύματα >> απάντησα εύθυμα και το τράβηξα απ το χέρι για να φύγουμε. Με κοίταζε καλά καλά αλλά δεν αντιστάθηκε στο τράβηγμά μου!

Καθώς πηγαίναμε στο μπαρ έσπασε τη σιωπή του << Προς τι όλος αυτός ο ενθουσιασμός ; >>
<< Νομίζω ότι τώρα ξεπέρασα το τζετ λακ και καταλαβαίνω που είμαι και με ποιους >> δε συνέχισε με τις ερωτήσεις αλλά μπορούσα να διακρίνω πολλές στο ύφος του.

Αν και νωρίς το μπαρ ήταν γεμάτο κόσμο, η Άλις
και ο Τζάσπερ κάθονταν στο μπαρ και γύρω τους είχε σχηματιστεί μια τεράστια καρδιά
<< Άλις! >> φώναξα πήγε να ανταποδώσει το χαιρετισμό αλλά με το που με είδε έτρεξε κατά πάνω μου
<< Είσαι κούκλα Μπέλα! Είδες που μια χαρά είναι ότι σου πήρα;! >> το χαμόγελό της κράτησε ώσπου είδε τον Έντουαρντ << Μαζί ήρθατε; >> με ρώτησε και κατένευσα

<< Γειά και σε σένα Άλις >> τη πείραξε ο Έντουαρντ που άκουσε τι με ρώτησε

<< Τζαζ που είναι η Ρόζαλι; >> ρώτησε ο Έντουαρντ και ένιωσα μια σουβλιά

<< Ο μπάρμαν είχε ρεπό και καταλαβαίνεις…>> αποκρίθηκε ο Τζάσπερ << Γιατί; >>

<< Έλεγα να πάρουμε μπουκάλι αντί για ποτά >>

<< Καλή ιδέα Άλις; Μπέλα; >>

Γνέψαμε και οι δύο καταφατικά. Οι ώρες περνούσαν ξένοιαστα με την Άλις και το Τζάσπερ να χορεύουν και με εμένα και τον Έντουαρντ να ανταλλάσουμε κλεφτές ματιές αλλά και να μιλάμε. Μετά από ώρα πήγα με την Άλις στη τουαλέτα να φρεσκάρουμε τα μακιγιάζ μας.

<< Πες τα όλα! >> απαίτησε η Άλις . Το ποτό με βοήθησε να ξύσω παλιές πληγές αφού εξομολογήθηκα τα πάντα για το παρελθόν αλλά και για τις τελευταίες δύο μέρες με κοίταξε σοβαρή

<< Και τι θες να κάνεις μαζί του; >>

Το σκέφτηκα για μια στιγμή

<< Ξέρω ότι πλέον έχει τη ζωή του και εγώ τη δική μου αλλά όσο κάτσουμε στη
Σαντορίνη θέλω να ζήσω ότι περισσότερο μπορώ μαζί του >> της εκμυστηρεύτηκα και με πήρε αγκαλιά

<< Πάμε στη παρέα τους >> είπε και με παρέσυρε μαζί της

Μπελά

Η υπόλοιπη βραδιά πέρασε με πολύ χορό, πολύ ποτό και το κυριότερο με εμένα
απαλλαγμένη από το βάρος του μυστικού μου, τον Έντουαρντ…
Στη διαδρομή της επιστροφής όλα ήταν σαν να είχε γυρίσει ο χρόνος πίσω.
Δεν είχα ψευδαισθήσεις ότι μόλις πάμε σπίτι θα κοιμηθούμε παρέα, απλά οι αναμνήσεις ζωντάνεψαν άθελά μου…
Τόσο καιρό δε ξέρω πως καταπίεζα την επιθυμία μου για ολοκλήρωση μαζί του.
Ίσως γιατί ήξερα ότι θα τον έχανα και δεν ήθελα να πονέσω. Νόμιζα ότι αν δε
γινόμασταν ένα θα ήταν πιο εύκολο ποιον κορόιδευα ; Μα τον εαυτό μου φυσικά!
Μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση, αβίαστα ήρθε η ολοκλήρωση!


Παρελθόν

Φωτιά, το μόνο που ένιωθα ήταν φωτιά… το κορμί μου ένιωθε κάθε άγγιγμά του, κάθε φιλί του, κάθε ώθησή του… με γέμιζε σωματικά, ψυχικά, γέμιζε όλο μου το είναι… ήταν ο ένας και μοναδικός..


Παρόν

<< Μπέλα; Θα ανοίξεις; >> η φωνή του με έβγαλε από τις αναμνήσεις μου

<< Ε; >> αποκρίθηκα, εκείνος γύρισε προς τη μεριά μου έβαλε τα δύο του χέρια
στο πρόσωπό μου και κοκκίνισα ειδικά με αυτά που σκεφτόμουν πριν λίγο

<< Είσαι καλά; Μετά τη συζήτηση μας στο τραπέζι είσαι η ίδια μα ταυτόχρονα και άλλη >> διαπίστωσε ανήσυχα

<< Εσύ είσαι καλά; >> ρώτησα με σταθερή φωνή. Παραξενεύτηκε απ την ερώτησή μου σμίγοντας τα φρύδια του

<< Ννναι…>>

<< Τότε πάμε για ύπνο >> είπα καθώς άνοιξα τη πόρτα.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω τα παπούτσια μου και να καθίσω στο καναπέ ο Έντουαρντ ήρθε δίπλα μου ανέβασε το ένα πόδι μου πάνω στα δικά του και άρχισε
να μου κάνει μασάζ.
Αν το σήμερα ήταν χτες, θα είχα φύγει τρέχοντας αλλά αντί για αυτό έκατσα
να απολαύσω τη στιγμή στη σιωπή. Είχαν περάσει σίγουρα 10 λεπτά μασάζ και χαλάρωσης. Είμαι σίγουρη πως αν έκανε τη παραμικρή κίνηση να με αγγίξει δε θα αντιστεκόμουν
αλλά εκείνος δεν έκανε τίποτα έτσι πήρα τη πρωτοβουλία να κάνω εγώ.

<< Πάω να βάλω κάτι για ύπνο και θα έρθω να σου ανταποδώσω πριν κοιμηθώ >> είπα καθώς ανέβαινα τις σκάλες εκείνος κάτι πήγε να πει αλλά φωνή δε βγήκε από τα χείλη του..
Όταν πήγα στο δωμάτιό του ήταν ήδη ξαπλωμένος

<< Ήρθα >> αναφώνησα καθώς έμπαινα μέσα στο δωμάτιο << Γύρνα. >> ο Έντουαρντ με κοίταξε

<< Μπέλα δε χρειάζεται να μου ανταποδώσεις τίποτα >> ρίγος με διαπέρασε, δε με ήθελε

<< Μα δεν έχω πρόβλημα >> προσπάθησα άλλη μια

<< Πήγαινε να κοιμηθείς, θα είσαι κουρασμένη >> είπε μόνο χωρίς να με κοιτά στα μάτια

<< Καλά όπως θες >>

<< Άμα θες ξάπλωσε εδώ.. >> η αμήχανη φωνή του ακούστηκε λίγο πριν αγγίξω το πόμολο

<< Όχι άλλωστε όπως είπες είμαι κουρασμένη >> αυτό δε ξέρω γιατί το είπα σαν άμυνα στην απόρριψη του; << Τι θα κάνουμε αύριο; >> μέσα σε αυτή την ερώτηση έβαλα όση δύναμη που είχα μέσα μου για να ακουστώ φυσιολογική

<< Θα δούμε, τι ώρα θα ξυπνήσουμε κτλ. >>

<< Καληνύχτα >> είπα και βγήκα γρήγορα από εκεί, η απόρριψή του με πλήγωσε και μάλιστα πολύ αφού οι πράξεις του άλλα δείχνανε.

Πήγα στο δωμάτιο μου ξάπλωσα αγκάλιασα δυνατά το μαξιλάρι μου και άφησα τη θλίψη να με κυριεύσει. Από το μυαλό μου πέρασαν μια μια οι ανεκπλήρωτοι έρωτές μου ώσπου τα βλέφαρά μου έκλεισαν.

Έντουαρντ

Όταν μου είπε << Καλά όπως θες >> αφού είχε προσπαθήσει δύο φορές είδα στο βλέμμα της αυτό που δεν ήθελα να πιστέψει ότι την απέρριπτα. Σιγουρεύτηκα όταν της πρότεινα να ξαπλώσει και αρνήθηκε πετώντας τη δικαιολογία μου στα μούτρα μου…για ακόμη μια φορά τα έκανα θάλασσα.

Έντουαρντ

Από τη στιγμή που με καληνύχτησε δε μπορούσα να κοιμηθώ το μόνο που
ήθελα ήταν να πάω στο δωμάτιό της, να κάνουμε έρωτα όπως παλιά αλλά με
ποια δικαιολογία; Όποτε τη κοιτάζω βλέπω στα μάτια της τη προσμονή, κάτι
περιμένει από μένα και θέλω όσο τίποτα στο κόσμο να της το προσφέρω
αλλά ανησυχώ για το ΄μετά΄ τις διακοπές… θα μας χωριζούν ξανά τόσο
χιλιόμετρα…πώς στο διάολο θα καταφέρω να είμαι μαζί της με τόσες
υποχρεώσεις που έχω;

<< Σκατά! >> έβρισα ψυθιριστά.

Σηκώθηκα άνοιξα τη πόρτα μου και διέσχησα το διάδρομο ώσπου έφτασα έξω από
τη πόρτα της χωρίς να ξέρω τι κάνω. Δε το σκέφτηκα περισσότερο την άνοιξα και
το πρώτο φως της ημέρας φώτισε το πρόσωπό της, πλησίασα χωρίς να κάνω
θόρυβο γονάτισα και τη παρατηρούσα αρκετή ώρα.

<< Θεέ μου πόσο χαζά φέρθηκα >> ψυθίρισα ενώ παραμέριζα μια μπούκλα που ήταν πάνω στο μάγουλό της.

Μπέλα

Μέσα στον ύπνο μου ένιωσα τη μυρωδιά στον αέρα να αλλάζει, ήταν η δική του μυρωδιά, ήμουν σίγουρη ότι το ποτό με είχε πειραξει αλλά άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να με κοιτά. Το βλέμμα του από ήρεμο έγινε συνχισμένο.

<< Έντουαρντ;! >> ρώτησα για να βεβαιωθώ ότι δε βλεπω παραισθήσεις

<< Συγνώμη θα σε αφήσω να κοιμηθείς >> είπε και έκανε να φύγει

<< Ώστε είσαι στα αλήθεοα εδώ...αν θες μπορείς να ξαπλώσεις εδώ μαζί μου >> ποτέ δε μου απαντούσε με λογια αλλά με πράξεις. Έτσι και αυτή τη φορά ξάπλωσε, το πλησίασα, με πήρε αγκαλιά και κοιμηθήκαμε.

Έντουαρντ

Το βλέμμα της συνάντησε το δικό μου και τρόμαξα για την αντίδραση που θα
ακολουθούσε. Όταν όμως μου πρότεινε η ιδια ότι της είχα προτείνει εγώ πριν
κατάλαβα ότι μετάνιωσε και βεβαιώθηκα για μια ακόμη φορά ότι νόμιζε
ότι δε με ελκυε πια. Σαν υπνοτισμένος δέχτηκα το κάλεσμά της. Όταν με αγκάλιασε
ήταν σαν όλα μέσα μου να επανήλθαν στη θέση τους…ο παλιός αθώος μου εαυτός
τελικά υπήρχε….δεν έκανα κακό σε κανένα, μόνο στον εαυτό μου…είχα αφοσιωθεί
πλήρως στη δουλειά μου και είχα ξεχάσει τι εστί προσωπική ζωή…οκ ήξερα ότι
είχα πέραση και ότι σεξ χωρις υποχρεώσεις θα εβρισκα εύκολα. Η τελευταία παρέα
ήταν η Τάνια με την οποία τραβιώμουν κανα εξάμηνο. Πραγματικά
ήταν γυναίκα με τα όλα της και στο κρεβάτι η φαντασίωση κάθε άντρα…στη
πραγματικότητα ούτε τη Τάνια ήθελα και για να είμαι ειλικρινής απλά περνούσα
καλά με τις γυναίκες η μοναδικη γυναίκα που είχα αγαπήσει ήταν η Μπέλα και
αυτή τη στιγμή βρισκόταν μέσα στην αγκαλιά μου. Εκείνο το πρωί κοιμηθηκα μεσημέρι…

Μπέλα


Ήταν ο καλύτερος ύπνος που είχα κάνει μετά από χρόνια. Άνοιξα τα μάτια μου,
κοίταξα το ρολόι, να παρει η ώρα ήταν σχεδόν τέσσερις!!! Αμέσως σηκώθηκα έβαλα
το μαγιό μου, πήρα τη τσάντα της παραλίας και κατεβηκα στη κουζινα να φτιάξω
ένα τοστ. Το θέαμα που αντίκρισα όταν έφτασα στο τέλος της σκάλας ήταν αρκετό για
να με κάνει να σταματήσω το περπάτημά μου και νσα μου κόψει την ανάσα. Ο Έντουαρντ φορώντας μόνο το μαγιό του ήταν γυρισμένος στο νεροχύτη και ετοίμαζε κάτι για να τσιμπήσει…δεν μου φάνηκε παράξενο το γεγονός ότι είχε σηκωθεί σίγουρα το
χθεσινό βράδυ ήταν παράξενο και για τους δύο μας.

<< Καλημέρα! >> είπα καθώς ακουμπούσα στο πάγκο δίπλα του

<< Καλημέρα; >> με ρώτησε γελώντας << Μάλλον καλησπέρα! >> του χαμογέλασα

<< Θα έρθεις για μπάνιο; >>

<< Εννοείτε αλλά αφού πρώτα φάμε κάτι, αν δε κάνω λάθος αυτό δεν είναι το αγαπημένο σου; >> τότε παρατήρησα ότι είχε φτιάξει το τοστ που τόσο πολύ λάτρευα. Δυο φρυγανισμένες φέτες με γαλοπούλα, τυρί και στη μέση μια τρίτη φέτα ψωμί άψητη.

<< Μμμ.. βλέπω έχεις καλή μνήμη >> ήταν το μόνο που κατάφερα να πω

<< Πήρε τηλέφωνο ο Τζάσπερ και μου είπε ότι θα πηγαίνανε για μπάνιο κατά τις 3, ας φάμε και θα τους προλάβουμε >>

<< Οκ >>

Αφού φάγαμε φύγαμε για τη παραλία η Άλις ήδη είχε βουτήξει και πλεον εκανε την ηλιοθεραπεία της, βρήκαμε ξαπλώστρες και ακολουθήσαμε τον κόσμο που βουτούσε.
Η αλήθεια είναι ότι η θάλασσα ήταν κρύα αλλά αυτό δε φάνηκε να ενοχλεί τον
Έντουαρντ ο οποίος μετά από δύο λεπτά έκανε ένα μακροβούτι και έφτασε το Τζάσπερ ενώ εγω ακόμη το σκεφτόμουν.

<< Έλα Μπέλα, μια απόφαση είναι! >> φώναξε. Τελικά με τα χίλια ζόρια βούτηξα και τους πλησίασα. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες στο νησί που πραγματικά το απολάμβανα.

Όταν βγήκαμε απ τη θάλασσα αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό. Κάτσαμε σε ένα παραδοσιακό ταβερνάκι και παραγγείλαμε νοστιμιές ελληνικές. Μπορώ να πω ότι η ελληνική κουζίνα ήταν απίστευτη και το ούζο ακόμη καλύτερο. Υπήρχε ένας νεαρός σερβιτόρος ο όποιος με κοιταζε περισσότερο απόσο θα πρεπε…λογικο άλλωστε δε φαινόμασταν για ζευγάρι με τον Έντουαρντ. Ένιωθα άβολα αλλά ο Έντουαρντ είχε αποροφηθεί τόσο στη κουβέντα του με το Τζάσπερ που δε το κατάλαβε. Αποφάσισα λοιπόν να τον κάνω να το καταλάβει και να δω και τις αντιδράσεις του.

<< Ε, συγνώμη! >> είπα σηκώνοντας το χέρι μου

<< Παρακαλώ >> απάντησε ο σερβιτόρος

<< Θα μπορούσα να εχω λίγο λεμόνι; >> είπα με χαμόγελο μεγαλύτερο απ το φυσιολογικό. Ο σερβιτόρος για μια στιγμή βλεφάρισε

<< Ναι, βέβαια >> αποκρίθηκε ξεροκαταπινοντας

Κοίταξα με την άκρη του ματιού μου τον Έντουαρντ αλλά δε φάνηκε να με είχε δει. Μετά από λίγη ώρα αποφάσισα να πάω τουαλέτα. Όταν κοιτάχτηκα στο καθρέφτη γέλασα με τον εαυτό μου για αυτό που έκανα. Αν είναι δυνατόν! Πηγαίνοντας προς το τραπέζι ο σερβιτόρος με σταμάτησε

<< Όλα καλά δεσποινίς σας αρέσει το φαγητό; >>

<< Ναι είναι απίστευτο! Μακάρι να μπορούσα να το έχω όλο το χρόνο! >> και τότε είδα τον Έντουαρντ να μας κοιτάει, αποφάσισα να γίνω λίγο πιο τολμηρη, ας πούμε.

<< Μπέλα, χάρηκα >> είπα και έδωσα το χέρι μου

<< John >> είπε και ανταλλάξαμε χαμόγελα << λοιπόν θα κάτσετε μέρες; >>

<< Ναι έχουμε ακόμα μέρες >>

Έντουαρντ


Είχε περάσει ώρα που η Μπέλα πήγε τουαλέτα μα καλά που ήταν; Γύρισα το βλέμμα μου προς το μαγαζί και τότε είδα τη Μπέλα να γελάει και να μιλάει με το σερβιτόρο. Το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω τους. Μα καλά τι κάνει γνωρίζει το σερβιτόρο; Της αρέσει; Γιατί αυτός έβγαζε μάτι ότι τη γούσταρε, καλά δεν εβλεπε ότι συνοδεύεται; Αλλά τι λέω αφού ο Τζάσπερ με την Άλις φαινόντουσαν για ζευγάρι σε αντίθεση με εμάς.. Ήπια μια γερεί γουλιά από το ούζο και σηκώθηκα.

<< Που πας φίλε; >> με ρώτησε ο Τζάσπερ

<< Τουαλέτα >>


Μπέλα


Μιλούσα με το John όταν είδα τον Έντουαρντ να μας πλησιάζει, δεν έκανε τίποτα ούτε καν μας κοίταξε απλά προσπέρασε και πήγε τουαλέτα. Τον κοίταξα καθώς η πόρτα έκλεινε πίσω του.

<< Λοιπόν Μπέλα, πως σου φαίνεται ο ήλιος, οι θάλασσες; >>

<< Ε; εε τέλεια πραγματικά όλα είναι τέλεια >>


Έντουαρντ


Φυσικά δεν ήθελα τουαλέτα αλλά ήθελα να ακούσω τι λέγανε, βέβαια δεν ήθελα να φανεί και ότι ζηλεύω γι αυτό και δε τους κοίταξα καν απλά αδιαφόρησα και με το που έκλεισα τη πόρτα έστησα αυτί. Ο τύπος τη ρωτούσε για το αν της αρέσει το νησί και όλα τα σχετικά η Μπέλα απαντουσε κανονικά αν και λίγο κομπλαρισμένα! Είχα αποφασίσει να βγω και μάλλον το έκανα τη κατάλληλη στιγμή.


Μπέλα


<< Ξέρεις Μπέλα υπάρχει ένα πολύ ωραίο μαγαζι μετά τις έντεκα παίζει ωραία μουσική αν θες μπορούμε να πάμε σήμερα τι λες; >> αντί για μένα απάντησε ο Έντουαρντ

<< Δε θα μπορέσει, ξέρεις δεν είναι μόνη, είμαστε παρέα. Αγάπη μου όλα καλά;>> είπε ο Έντουαρντ πέρνοντάς με αγκαλία απ τη μέση και κολλώντας με πάνω του. Δε μπόρεσα να πω τίποτα.

<< Σσσυγνώμη δε κατάλαβα ότι δεν είναι μονή της και πάλι συγνώμη >> είπε ο John και έκανε να φύγει

<< Συνχωρεμένος.. >> του απάντησε ο Έντουαρντ ενώ τον αγριοκοίταξε

<< Χάρηκα >> ήταν το μόνο που είπα

Ο Έντουαρντ με έσπρωξε διακριτικά να προχωρήσω και εγώ το έκανα χωρίς αντίσταση

<< Που χαθήκατε εσεις καλέ; Εκτός από ωραίο φαγητό έχει και ωραία πλακάκια στη τουαλετα; >> αστιεύτηκε η Άλις

<< Ναι όντως είναι ωραίο το φαγητό εδώ αλλά θα τρώμε και αλλού >> είπε ο Έντουαρντ και η Άλις με κοίταξε.

<< Λοιπόν τι λέει για το βράδυ; Μου είπαν ότι έχει ένα μαγαζί με υπέροχες βάφλες τι λέτε; >> είπε ο Τζάσπερ

<< Οκ ραντεβού στις 10 , πάμε Μπέλα; >> είπε ο Έντουαρντ ενώ πλήρωσε και για τους δύο μας. Δεν απάντησα απλά τον ακολούθησα. Καθώς ανεβαίναμε προσπαθούσα να αποκρυπτογραφίσω το πρόσωπό του αλλά δε τα κατάφερα.

<< Αγάπη μου όλα καλά;! >> τον ρώτησα ευθεώς όπως εκείνος εμενα πριν, σταμάτησε να περπατά κοίταζε ευθεία ώσπου να μαζέψει τη σκέψη του

<< Καλά εσύ; >> απάντησε και τώρα ήμουν εγώ αυτή που σταμάτησε να περπατά και το κοίταξα με μπερδεμένη έκφραση

<< Έντουαρντ τι λες; >>

<< Σςς Μπέλα… θες να είμαστε ξανά μαζί; >> με ρώτησε ενώ μου έπιασε τα δύο μου χέρια και τα φίλησε.

Η σε spoiler

Μπέλα

Με το άκουσμα αυτών των λέξεων τη θέση της καινούριας Μπέλα πήρε η παλιά. Ένιωσα
ρίγος να διαπερνά όλο μου το κορμί όπως τη πρώτη φορά που μου είχε ζητήσει
να βγούμε…Τον κοιτούσα και ο χρόνος ήταν σαν να είχε γυρισει πίσω, τα ίδια μάτια
να με κοιτούν με προσμονή μικρού παιδιού... είχα χάσει τη μιλιά μου, η καρδιά μου βροντοκοπούσε στο στήθος μου σαν τρελή, το μυαλό μου έκανε αναδρομή στο παρελθόν,
στο παρόν και στο μέλλον ταυτόχρονα. Μέλλον…έξι γράμματα…μέλλον θα υπήρχε για μας; Και μέσα από αυτή την ερώτηση κατάλαβα ότι ήθελα τον Έντουαρντ στη ζωή μου, να
τη γεμίζει χρωματα και ομορφιές γιατί μετά από εκείνον η ζωή μου είχε γίνει
ασπρόμαυρη και δεν το άντεχα πλέον αυτό όχι τώρα που το ξαναβρήκα. Τα μάτια μου
χωρίς να το θέλουν βούρκωσαν και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στο
πρόσωπό μου ενώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. Εκείνος χαμογέλασε έσκιψε και με φίλησε.

<< Δε νομίζω ότι θα φάμε βάφλα σήμερα…>> είπε γελώντας

<< Δε πειράζει θα μας πουν τα παιδιά αν αξίζει να πάμε άλλη μέρα >>

Μπήκαμε μέσα στο σαλονάκι, με κρατούσε απ το χέρι και ανεβήκαμε στη σκάλα. Κατευθύνθηκε προς το μπάνιο

<< Νομίζω ότι πρέπει να βγάλουμε τα αλάτια από πάνω μας >> είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση, όχι ότι θα αντιστεκώμουν. Μπήκαμε στο μπάνιο, ήρθε από πίσω μου, μας γύρισε προς το καθρέφτη και τότε είδα τα είδωλλά μας μέσα του. Εκείνος ακουμπούσε το πιγούνι του στον ώμο μου και με κοίταζε κρατώντας με αγκαλιά και εγώ δε μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από το βλέμμα του.

<< Όπως παλιά, σαν να μην άλλαξε τίποτα >> ψυθίρισε στο αυτί μου, έκλεισα τα μάτια και απόλαυσα τη φωνή του << νιώθω ακριβώς όπως τότε, ζωντανός, ουσιαστικά ζωντανός >>

<< Μη μιλάμε για το παρελθόν πάει πια είναι μακριά, ας…ας ζήσουμε το τώρα κι εγώ νιώθω όπως τότε. Για την ακρίβεια δε σταμάτησα ποτέ να νιώθω έτσι..>> Έσκιψε και μου φίλησε το λαιμό και στη συνέχεια τα χείλη. Αρχίσαμε να γδύνουμαι ο ένας τον άλλο από τα μπανιερά μας, ξάφνου σταμάτησε με πήρε απ το χέρι και μπήκαμε στη μπανιέρα, άνοιξε τη βρύση και ζεστό νερο άρχισε να κυλά στο πρόσωπο μου

<< Γύρνα να σε λούσω >> σαν μαγεμένη υπάκουσα και γύρισα, οι κινήσεις του ήταν τόσο ήρεμες που χαλάρωσα αμέσως και αφέθηκα τον ένιωσα να με ακουμπά στους ώμους << ποιο αφρόλουτρο προτιμάς; >>
<< Εκείνο με το γλυκό γάλα πικραμύγδαλου >> αποκρίθηκα.

Σπόιλερ: