Υπέροχη Ζωή

Περιληψη
Η Μπέλλα Σουάν πάει στο Λ.Α. για να σπουδάσει νηπιαγωγός , κάνει νέους φίλους αλλά και γνωρίζει κάποιον που θα της αλλάξει τελείως τη ζωή...

1ο Κεφάλαιο

Μπέλλα

Αύριο άρχιζαν τα μαθήματα στην σχολή και έτσι, αν και είχα πολύ άγχος, κοιμήθηκα νωρίς.
Όταν ξύπνησα το πρωί, η ώρα είχε περάσει,έκανα ένα καφέ και τον ήπια γρήγορα και ετοιμάστηκα για την σχολή. Από την πρώτη μέρα να πάω αργοπορημένη; Όχι βέβαια!

Στην αρχή χάθηκα αν και είχα ξαναπάει για την εγγραφή αλλά τελικά βρήκα τη σχολή.
Το μάθημα ευτυχώς δεν είχε ξεκινήσει και πρόλαβα να καθίσω στο αμφιθέατρο πριν μπει ο καθηγητής. Εξελεκτική ψυχολογία, ενδιαφέρον και προσπάθησα να κρατήσω σημειώσεις από όλα όσα άκουγα.

Όταν τελείωσα πήγα για ένα καφέ στην καφετέρια που ήταν κοντά στο πανεπιστήμιο. Γεμάτη εκείνη την ώρα με φοιτητές. Φαίνεται, όλοι είχαν την ανάγκη από έναν καφέ την πρώτη μέρα του εξαμήνου!
Κάθησα σε ένα απόμερο τραπεζάκι και κοιτούσα γύρω μου τον κόσμο.
Είδα μια μικρόσωμη κοπέλα που ερχόταν προς το μέρος μου.Έπρεπε να μου ζητήσει παραγγελία να καταλάβω ότι ήταν η σερβιτόρα. Είχα εντυπωσιαστεί τόσο από το βάδισμά της το οποίο ήταν λες και χόρευε.
<<Γεια σας, τι θα πάρετε?>>μου είπε η κοπέλα.
<<Γεια, θα πάρω ένα φραπέ μέτριο>> απάντησα στην κοπέλα.
<<Δε σε έχω ξαναδεί εδώ, κάνω λάθος?>>
<<Ναι, δεν έχω πολύ καιρό εδώ, σπουδάζω για αυτό ήρθα στο Λ.Α.>>
<<Κι εγώ δεν είμαι εδώ πολύ καιρό κι εγώ σπουδάζω>>
<<Εγώ σπουδάζω νηπιαγωγός>> της είπα με καμάρι γιατί από μικρή αυτό ήταν που ήθελα να σπουδάσω και ήμουν πολύ περίφανη που το όνειρό μου πραγματοποιούνταν!
<<Κι εγώ νηπιαγωγός! Άλις Κάλλεν>>μου είπε και μου έδωσε το χέρι της.
<<Μπέλλα Σουάν. Χάρηκα.>>της είπα δίνοντας της το χέρι μου και ανταποδίδοντας το ζεστό της χαμόγελο.
<<Τώρα πάω για τον καφέ σου.>>μου είπε καθώς έφευγε.

Μετά από λίγα λεπτά μου έφερε τον καφέ και μου είπε <<Ορίστε>>
<<Ευχαριστώ>>της είπα.
<<Θες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα? Ποτέ δεν ξέρεις αν χρειαστούμε η μία την άλλη!>>με ρώτησε.
<<Ναι, μισό, να σου το γράψω>>της είπα και έβγαλα ένα χαρτάκι και της έγραψα το νούμερο μου και της το έδωσα.
<<Μισό λεπτό να σου γράψω και το δικό μου>>μου είπε και έβγαλε ένα μπλοκάκι και ένα στυλό από την τσέπη της έγραψε κάτι στο μπλοκάκι και έσκισε την σελίδα και μου την έδωσε λέγοντας μου <<Ορίστε>>τότε έφυγε να συνεχίσει τη δουλειά της.
Προσπάθησα να την εντοπίσω λίγο αργότερα αλλά είχε εξαφανιστεί. Υπέθεσα ότι θα είχε τελειώσει τη βάρδια της και θα είχε φύγει.
Όταν τελείωσα τον καφέ και πλήρωσα έκανα μια βόλτα και αγόρασα ένα βιβλίο από το βιβλιοπωλείο γιατί με περίμενε ένα ήσυχο και μοναχικό βράδυ στη γκαρσονιέρα μου.

Γύρισα σπίτι και μαγείρεψα κάτι απλό για να φάω.Τελείωσα το φαγητό, μάζεψα το τραπέζι και έπλυνα τα πιάτα. Ακόμη μεσημέρι ηταν κι εγώ βαριόμουν αφόρητα! Ξάπλωσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση αλλά δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον και έτσι την έκλεισα και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο που αγόρασα αλλά στην συνέχεια, χωρίς να το καταλάβω, με πήρε ο ύπνος.
Ξαφνικά χτύπησε το κινητό και αφού χτύπησε για αρκετή ώρα το σήκωσα.
<<Γεια Μπέλλα, η Άλις είμαι.>>μου είπε η Άλις
<<Γεια Άλις>> της απάντησα αγουροξυπνημένη και απορημένη που μου τηλεφώνησε τόσο σύντομα.
<<Σε πήρα για να σε ρωτήσω αν θα ήθελες να βγούμε το βράδυ. Θα είναι μαζί μας το αγόρι μου ο Τζάσπερ και ο αδερφός του. Ευκαιρία να γνωρίσεις το νυχτερινό Λ.Α.! Θα πάμε στο καλύτερο κλαμπ, το ''Dance''>>.
<< Σίγουρα με θέλετε παρέα?>> Ακούστηκε κάτι σνα μούγκρισμα στην άλλη άκρη της γραμμής κι έτσι θεώρησα ότι η ερώτησή μου ήταν μάλλον ηλίθια...<<Εντάξει, θα έρθω, αλλά πού θα συναντηθούμε και τι ώρα?>>τη ρώτησα.
<<Σε δύο ώρες στο ''Dance''. Σε βολεύει? Ξέρεις πού είναι?>>
<<Μην ανησυχείς, θα το βρω. Oκ, τα λέμε μετά.>> της είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Συνέχισα την ανάγνωση του βιβλίου και ξαφνιάστηκα όταν είδα πως η ώρα είχε περάσει: Ετοιμάστηκα στα γρήγορα φορώντας ένα κλασικό απλό μαύρο φόρεμα και αφήνοντας τα μαλλιά μου να πέφτουν ελεύθερα κάτω. Πήρα την τσάντα μου και τα κλειδιά και πήγα στο κλαμπ που ευτυχώς δεν ήταν και πολύ μακριά από το σπίτι μου.

Μόλις έφτασα η Άλις με περίμενε απ΄έξω και μόλις με είδε μου κούνησε το χέρι της και μου είπε<<Έλα!, μας περιμένουν μέσα ο Έντουαρντ και ο Τζάσπερ>> και με τράβηξε από το χέρι να μπούμε μέσα πιο γρήγορα. Ο ενθουσιασμός της ήταν κολλητικός και η διάθεσή μου έφτιαξε αμέσως ακούγοντας τη χορευτική μουσική που ακουγόταν δυνατά.
Είχε τόσο κόσμο που δεν χωρούσαμε να περάσουμε, μετά από λίγο οι άνθρωποι άρχισαν να αραιώνουν και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν υπήρχε καθόλου κόσμος. Λες και όλοι εξαφανίστηκαν για να μας αφήσουν χώρο να περάσουμε! Μόνο ένα τραπέζι υπήρχε απέναντι μας που εκεί καθόταν δύο αγόρια. Πλησιάζοντας με την Άλις να με τραβάει ακόμη από το χέρι. το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον έναν από τους δύο. Μαγεμένη κοιτούσα τον ομορφότερο, τελειότερο, τον πιο υπέροχο άντρα που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Και όταν εκείνος μας αντιλήφθηκε και κοίταξε μέσα στα μάτια μου...έχασα τις αισθήσεις μου..

Εδώ μπορειται να γραφεται τα σχολια για την ιστορια μου

http://www.bellandedward.org/t1681-topic#378573

Έντουαρντ

<<Αμάν Άλις! Σου είπα ότι θα έρθω τα βράδυ! Με ζάλισες!>> Μετάνιωσα στη στιγμή που της μίλησα θυμωμένα αλλά με είχε ζαλίσει από το μεσημέρι γι αυτή την έξοδο. Ήθελε να μου γνω- ρίσει μια συμφοιτήτριά της …πάλι.
Τους τελευταίους μήνες, από τότε που χώρισα με τη Ρόζαλι, το είχε βάλει σκοπό να με ‘’αποκαταστήσει’’ με μια καλή κοπέλα όπως έλεγε. Ο Τζάσπερ, αν και ήταν αδελφός μου, έπαιρνε το μέρος της κοπέλας του. Καλά, και τι περίμενα; Ο Τζάσπερ τη λάτρευε την Άλις… Το όλο σκηνικό με τα ‘’τυφλά ραντεβού’’με είχε κουράσει. Είχα βαρεθεί να γνωρίζω όλες τις φίλες και γνωστές της Άλις. Πότε θα τελείωνε αυτό το βασανιστήριο;
<<Άλις, κλείσε επιτέλους το τηλέφωνο αν θέλεις να ετοιμαστώ. Θα τα πούμε σε λίγο στο ‘’Dance’’, ΟΚ?>> της είπα ήρεμα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Σηκώθηκα ανόρεχτα από τον καναπέ δίνοντας την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που θα συμφωνήσω να γνωρίσω κάποια ‘’ιδανική’’ υποψήφια.
Πήγα στο μπάνιο και προσπάθησα να στρώσω τα μαλλιά μου. Άδικος κόπος. Οι καστανόξανθες μπούκλες μου αρνούνταν να τιθασευτούν…Αναστέναξα και τα παράτησα. Τι σημασία είχε άλλωστε; Δεν ενδιαφερόμουν για νέο δεσμό.

Έφτασα στο κλαμπ αρκετά νωρίς και περίμενα στο αυτοκίνητο μου τον Τζάσπερ και την Άλις ακούγοντας μουσική. Θα είμασταν οι τέσσερίς μας απόψε και θα έπρεπε να δείξω ενδιαφέρον σε μια άγνωστη κοπέλα που δεν με ενδιέφερε. Τι μπελάς! Αλλά δεν μπορούσα να χαλάσω το χατίρι στην Άλις που τη συμπαθούσα τόσο πολύ.
Ο Τζάσπερ πάρκαρε το αυτοκίνητό του λίγες θέσεις πιο μακριά από μένα και όταν κατέβηκαν από το αυτοκίνητο, άνοιξα την πόρτα και βγήκα κι εγώ από το δικό μου. Η Άλις ήρθε χοροπηδώντας προς το μέρος μου με ένα τεράστιο χαμόγελο.
<<Χαμογέλασε λίγο Έντουαρντ! Για διασκέδαση ήρθαμε! Να δεις που θα τα περάσεις καταπληκτικά απόψε!>>
<< Η φίλη σου?>> ρώτησα χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
<<Θα έρθει σε λίγο. Μένει εδώ κοντά μου είπε. Μπείτε μέσα με τον Τζάσπερ και θα βρείτε τραπέζι. Εγώ θα περιμένω την Μπέλλα στην είσοδο>> είπε η Άλις και με έσπρωξε προς την είσοδο του κλαμπ.
Μπήκαμε στο κλαμπ που είχε ήδη γεμίσει με κόσμο. Αρκετοί γύρισαν τα κεφάλια τους να μας κοιτάξουν αλλά αδιαφορήσαμε. Ήμασταν συνηθισμένοι να προκαλεί θαυμασμό η εμφάνισή μας. Οι Κάλλεν ήταν όλοι εμφανίσιμοι. Τόσο ο Τζάσπερ, όσο κι εγώ είχαμε βαρεθεί να ασχολούνται με την εμφάνισή μας.
Βρήκαμε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού και καθίσαμε. Πήγα στο μπαρ να πάρω τα ποτά μας και επιστρέφοντας στο τραπέζι είδα τον Τζάσπερ να κοιτάζει ανήσυχα προς την πόρτα.
<<Ε, αδελφέ, κούλαρε λίγο. Θα έρθει η Άλις>> τον πείραξα με καλή διάθεση. Ήξερα πόσο ερωτευμένοι ήταν με την Άλις και χαιρόμουν πολύ γι αυτούς. Απλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν άντεχε ούτε λεπτό μακριά της. Στους έξι μήνες που κρατούσε η σχέση τους αυτοί ήταν κυριολεκτικά αυτοκόλλητοι.
Μου χαμογέλασε. <<Περίμενε να έρθει η σειρά σου και μετά τα λέμε>>.
Αμφέβαλλα αν εγώ θα μπορούσα να εξαρτώμαι τόσο ολοκληρωτικά από έναν άνθρωπο όπως αυτοί οι δύο ή όπως οι γονείς μου που ακόμη ήταν ερωτευμένοι… Στα 24 χρόνια μου δεν είχα νιώσει κάτι τόσο ισχυρό και αμφέβαλλα αν θα το ένιωθα ποτέ. Η ζωή μου ήταν γεμάτη. Τελευταίο έτος σπουδών στην Ιατρική, οι υποχρεώσεις πολλές. Και το μέλλον ήταν γεμάτο προκλήσεις. Περίμενα πώς και πώς να πάρω το πτυχίο μου και να κάνω πρακτική σε ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία του L.A. , δίπλα στον πατέρα μου. Αυτή τη στιγμή το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε ήταν ο έρωτας.
Ήπια μια γουλιά από το ποτό μου και κοίταξα αφηρημένα τον κόσμο που χόρευε.
Μια ανεπαίσθητη αλλαγή στην ατμόσφαιρα. Κάτι που δεν μπόρεσα να προσδιορίσω από πού προερχόταν αλλά το ένιωθα με όλο μου το είναι. Έψαξα με τα μάτια μου το χώρο και διαπίστωσα ότι ο κόσμος λες και είχε σταματήσει να χορεύει και είχε τραβηχτεί στην άκρη ανοίγοντας ένα διάδρομο για τα δυο κορίτσια που έρχονταν. Η Άλις, κρατούσε από το χέρι μια κοπέλα και πλησίαζαν προς το μέρος μας. Κοίταξα αδιάφορα προς την άγνωστη κοπέλα. Απλό μαύρο φόρεμα, λευκή επιδερμίδα και καστανά ίσια μαλλιά. Τίποτα το ενδιαφέρον. Ακολουθούσε την Άλις παραπατώντας σχεδόν με έναν κωμικό τρόπο.
Ήπια ακόμη μια γουλιά από το ποτό μου προσπαθώντας να πάρω κουράγιο για τις ώρες που θα ακολουθούσαν. Και πάλι αισθάνθηκα αυτόν τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα. Άφησα το ποτήρι μου και σηκώθηκα από τη θέση μου ταυτόχρονα με τον Τζάσπερ να υποδεχτούμε τις κοπέλες.
Και τότε κοίταξα το πρόσωπό της ξανά. Αδιάφορη την είχα μόλις χαρακτηρίσει; Τυφλός ήμουν;
Απλά υπέροχη. Καμιά άλλη λέξη δεν θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει καλύτερα.
Την κοιτούσα μην μπορώντας να πάρω τα μάτια μου από πάνω της. Δεν μας είχε προσέξει ακόμη και όλη της η προσοχή ήταν στραμμένη στο να περπατήσει χωρίς να σκοντάψει. Σκέφτηκα ότι ήταν αξιολάτρευτη. Και τότε σήκωσε το κεφάλι της και το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω μου.
Θεέ μου! Βρισκόμουν στον παράδεισο και δεν το ήξερα; Τα σοκολατί της μάτια με κράτησαν αιχμάλωτο, με φυλάκισαν σε μια φυλακή απ΄όπου δεν ήθελα να δραπετεύσω.
Έκανα ένα βήμα προς το μέρος της απλώνοντας τα χέρια μου γι να αγγίξω αυτό το θεϊκό πλάσμα, να δω αν ήταν αληθινή ή της φαντασίας μου. Δεν πρόλαβα καλά καλά να φτάσω μπροστά της και σωριάστηκε λιπόθυμη στα χέρια μου!
…………………………………………………………………

Τι συνέβη; Λιποθύμησε!
Τη σήκωσα αμέσως στα χέρια μου κρατώντας τη σφιχτά στην αγκαλιά μου. Άρχισα να προχωρώ προς την έξοδο του μαγαζιού με τον Τζάσπερ και την Άλις να ακολουθούν ανήσυχοι. Βγήκαμε έξω και την πήγα στο αυτοκίνητό μου. Ο Τζάσπερ βοήθησε με τα κλειδιά και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να μπορέσω να ξαπλώσω την Μπέλλα στο κάθισμα. Με δυσκολία την άφησα από την αγκαλιά μου. Δεν άντεχα ούτε αυτόν τον μικρό αποχωρισμό. Τι μου συμβαίνει?....

<<Να φωνάξουμε ασθενοφόρο?>> άκουσα την Άλις πίσω μου να ρωτάει με αγωνία.
<<Όχι, σε λίγο θα συνέλθει>> προσπάθησα να ακούγομαι καθησυχαστικός. <<Σε λίγα λεπτά θα είναι μια χαρά. Πηγαίνετε μέσα στο μαγαζί και θα σας ειδοποιήσω μόλις αισθανθεί καλύτερα>>.
Ο Τζάσπερ ήταν που μίλησε.<<Όχι, βέβαια! Θα περιμένουμε κι εμείς εδώ>>.
Μα γιατί δεν καταλάβαιναν ότι ήθελα να μείνω μόνος μου με αυτό το παράξενο, υπέροχο κορίτσι; Να είμαι εγώ ο πρώτος άνθρωπος που θα δει μόλις ανοίξει τα μάτια της; Να διαπιστώσω αν πράγματι συνέχιζε να υπάρχει αυτή η μαγεία που με τύλιξε πριν όταν κοίταξα στα μάτια της;
Ήταν τόσο εξωπραγματικά όμορφη! Διάφανη επιδερμίδα, τέλεια χαρακτηριστικά προσώπου που το πλαισίωναν λαμπερά καστανά μαλλιά.
Ο αδελφός μου και η Άλις είχαν απομακρυνθεί λίγο και είχαν καθίσει σε ένα πεζούλι εκεί κοντά, έτσι πήρα το θάρρος μέσα στο σκοτάδι να απλώσω το χέρι μου να την αγγίξω. Δεν ήθελα να έχω μάρτυρες σε αυτή την αδυναμία μου.
Έμπλεξα μια τούφα από τα μαλλιά της στα δάχτυλά μου. Ήταν τόσο απαλά! Έσκυψα κοντά για να τα μυρίσω.
Και τότε άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε με ένα βλέμμα θολό. Έλιωσα…

Εδώ μπορειται να γραφεται τα σχολια σας
http://www.bellandedward.org/t1681-topic#378573

Μπέλλα

Μια γλυκιά μυρωδιά γεμίζει τα ρουθούνια μου. Ένα άρωμα μαγευτικό διεγείρει τις αισθήσεις μου και αναγκάζει το σώμα μου να αντιδράσει. Λες και ξυπνώ...είχα λιποθυμήσει πάλι; Ωχ...
Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω δυο λίμνες να λαμπυρίζουν στο μισοσκόταδο. Αναγνωρίζω αμέσως αυτά τα μάτια αν και τα έχω ξαναδει μόνο μια φορά. Του θεού από το κλαμπ! Μα καλά! Πώς βρέθηκα εδώ μαζί του; Η Άλις; Πού είναι η Άλις;
Ήταν σκυμμένος από πάνω μου και το συνειδητοποιώ την ώρα που αποτραβιέται μάλλον για μου μου δώσει χώρο να ανασηκωθώ. Αυτή τη στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η θεσπέσια μυρωδιά ανήκει σε αυτόν...Αναπνέω ακόμη πιο βαθιά, να ρουφήξω όσο περισσότερο από το άρωμά του μπορώ.
Κοκκινίζω από ντροπή για την αντίδρασή μου. Ευτυχώς δε νομίζω να κατάλαβε κάτι. Σκέφτομαι ότι είμαι τυχερή που το σκοτάδι κρύβει αρκετά το πρόσωπό μου. Ήδη είχα γίνει ρεζίλι μπροστά του με τη λυποθυμία μου. Δεν χρειαζόμουν και επιπλέον λόγους!
Δεν έχει τραβήξει το βλέμμα του από πάνω μου όλη αυτή την ώρα κι εγώ δεν έχω τη δύναμη να αντισταθώ στο βλέμμα του. Είναι πράγματι αληθινός;
Πανέμορφο πρόσωπο, ισάξιο μοντέλου, πλαισιωμένο από ατίθασα μαλλιά. Θυμάμαι που τον είδα στο κλαμπ ότι είναι πολύ ψηλότερος μου, σίγουρα ξεπερνά το 1.85 και το σώμα του...όχι πολύ γυμνασμένος αλλά το άσπρο πουκάμισο και το ξεβαμμένο τζιν έδειχναν υπέροχα πάνω του. Απλά υπέροχος...Όταν σήκωσα τα μάτια μου από το πάτωμα που προσπαθούσα να περπατήσω με αξιοπρέπεια τίποτε άλλο δεν πρόσεξα παρά μόνο αυτόν. Μαγεύτηκα...τόσο απλά. Και εκεί που τον είδα να με πλησιάζει τι έκανα εγώ; Λιποθύμησα! Πτου σου! Μόνο σε μένα θα τύχαινε τέτοιο ρεζιλίκι!

Του χαμογέλασα ντροπαλά και ανασηκώθηκα στο κάθισμά μου. Κοίταξα γύρω μου για να διαπιστώσω ότι βρίσκομαι σε ένα άγνωστο αυτοκίνητο, με έναν άγνωστο άντρα, στο σκοτεινό πάρκινγκ ενός κλαμπ. Ουάου! Ευτυχώς ο Τσάρλι, ο πατέρας μου, δεν μπορούσε να με δει. Έκανα όλα όσα με είχε προειδοποιήσει να μην κάνω ο πατέρας μου όταν με συμβούλευε για τη ζωή μου σαν φοιτήτρια στο L.A. Αλλά, από την άλλη είμαι σίγουρη ότι θα με δικαιολογούσε εν μέρει αν έβλεπε τον κούκλο δίπλα μου! Ναι, καλά...χαχάνισα στη σκέψη και επιτέλους μίλησα!
<<Μπέλλα>>του συστήθηκα απλά.
<<Έντουαρντ>>μου συστήθηκε εξίσου λακωνικά και η σέξι φωνή του με αναστάτωσε.
<<Είμαι αδελφός του Τζάσπερ>>
Καμιά αντίδραση από μέρους μου. Είχα μείνει ακούγοντας αυτήν την τόσο σέξι χροιά της φωνής του.
<<Εεε...σε περιμέναμε να συνέλθεις, Η Άλις ανησύχησε πολύ. Κάθονται εκεί>> είπε και έκανε μια αόριστη κίνηση προς τα δεξιά του.
Α!!!! Η Άλις! Είχα ξεχάσει παντελώς το λόγο που βρισκόμουν εδώ! Είχα έρθει για διασκέδαση. Είχα συναντήσει την Άλις στην είσοδο του κλαμπ και πηγαίναμαε να συναντήσουμε το αγόρι της και τον αδελφό του. Αυτό σήμαινε ότι ο Έντουαρντ ήταν ο αδελφός; Το ευχόμουν!
Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ, στο σκοτεινό πάρκινγκ, να κοιτάζω αυτό το τέλειο, φανταστικό αγόρι που με κοιτούσε όλη αυτήν την ώρα με ένα στραβό γλυκό χαμόγελο στα χείλη του.
<<Συνήλθες αρκετά; Θέλεις να βγεις από το αυτοκίνητο να αναπνεύσεις λίγι καθαρό αέρα;>> Δεν περίμενε την απάντησή μου. Βγήκε γρήγορα, ήρθε από τη μεριά μου ανοίγοντας τη πόρτα και άπλωσε το χέρι του να με βοηθήσει να βγω. Δίπλα του βρέθηκαν η Άλις και ο Τζάσπερ τον οποίο ουσιαστικά γνώριζα μόλις τώρα! Καλός και γλυκός μου φάνηκε αλλά σαν τον Έντουαρντ...

Αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί στο σπίτι μου που ήταν κοντά αντί να ξαναμπούμε στο κλαμπ που είχε πολύ κόσμο και φασαρία.


Ο Έντουαρντ φάνημε να εγκρίνει τη διακόσμιση στο μικρό μου σαλονάκι. Χάρηκα που του άρεσε.
Καθήσαμε. Η Άλις με τον Τζάσπερ έπιασαν δυστυχώς τον καναπέ κι έτσι αυτό σήμαινε ότι θα καθόμουν μακριά από τον Έντουαρντ ενώ το μόνο που επιθυμούσα ήταν να ξαναβρεθώ δίπλα του...
Θυμήθηκα το μπουκάλι με το κρασί που είχα αγοράσει από το σούπερ μάρκετ και σηκώθηκα να πάω στην κουζίνα να το βρω. Καθώς έψαχνα στα ντουλάπια μου για κατάλληλα ποτήρια αισθάνθηκα το άρωμά του να με τυλίγει... Με είχε ακολουθήσει;
<<Να βοηθήσω;>> Ήρθε από πίσω μου και κόλλησε σχεδόν πάνω μου απλώνοντας το χέρι του και φτάνοντας τα ποτήρια που προσπαθούσα να φτάσω από το ψηλό ράφι. Κοκκάλωσα! Αισθανόμουν με κάθε κύτταρο του κορμιού μου τις κινήσεις που έκανε να φτάσει τα ποτήρια και να τα ακουμπήσει στον πάγκο δίπλα μου.
Πέρασε μια στιγμή που κανείς μας δεν κουνήθηκε. Αισθάνθηκα τα χέρια του στους ώμους μου και τη φωνή του πολύ κοντά στο αυτί μου να ρωτάει απαλά <<Μπέλλα; Είσαι καλά;>>
Γύρισα αργά προς το μέρος του. Κοίταξα αυτά τα πράσινα μάτια που με μαγνήτιζαν. Το πρόσωπό του απείχε ελάχιστα από το δικό μου. Έσκυψα ελαφρά μπροστά και...τον φίλησα!


http://www.bellandedward.org/t1681-topic#378573