έχει λίγα λεμόνια μέσα :D
5o Κεφάλαιο
Ανέβηκα πάνω στην μηχανή και έφυγα. Έξω από την καφετέρια με περίμενε ο Έντουαρτ όπως του είπα. Τον πήρα αγκαλιά και τον έσφιξα τόσο πολύ σαν να μην υπήρχε αύριο.
«Αγάπη μου τι έγινε?»
«Με βρήκε ο Τζέικ στον δρόμο»
«Έπρεπε να έχω έρθει να σε πάρω εγώ»
«Αυτό δεν είναι το χειρότερο ευτυχώς δεν μου έκανε τίποτα»
«Τότε ποιο είναι το χειρότερο?»
«Με απείλησε για σένα. Μου είπε να προσέχεις γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού μπορεί να σου έρθει και ότι άμα δεν με έχει αυτός δεν θα με έχει κανένας. Έντουαρτ θα σου κάνει κακό»
«Μην ανησυχείς δεν θα μου κάνει τίποτα, αλλά ήρθε η ώρα να το πούμε και στους άλλους»
«Δεν πρέπει και αν πάθουν κάτι εξαιτίας μου?»
«Μπέλλα μην φοβάσαι μπορούν να προστατευτούν μόνοι τους. Η Ρόζαλι είναι μαζί με τον Έμετ πάντα που όποιος τον δει τον φοβάται. Η Άλλις είναι πάντα με τον Τζάσπερ που και αυτός μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του»
«Μπορώ να σου πω όχι στο οτιδήποτε?»
«Ευτυχώς για μένα όχι» χαχάνισε και με φίλησε
«Πάμε μέσα να τους το πούμε Έντουαρτ?»
«Ναι»
«Θα με προστατεύσεις εσύ από τον Έμετ που θα με σκοτώσει που δεν του το είπα?»
«Μπα από αυτόν δεν μπορώ αυτόν τον φοβάμαι και εγώ» μου είπε και έβγαλε ένα γελάκι
«Γεια σας παιδιά τι κάνετε?» είπα μόλις κάτσαμε εγώ και ο Έντουαρτ
«Καλά είμαστε Μπέλλα» μου απάντησε ο Τζαζ
«Χαίρομαι» είπα με ένα θλιμμένο χαμόγελο
«Τι έχεις Μπέλλα?» μου είπαν ταυτόχρονα η Άλλις με την Ρόζαλι
«Πρέπει να σας πούμε κάτι» με πρόλαβε ο Έντουαρτ με σοβαρή φωνή
«Μην μου πεις ότι άφησες έγκυο την αδελφή μου» είπε ο Έμετ και πήγε να πιάσει από τον γιακά τον Έντουαρτ
«Όχι όχι Έμετ άστον κάτω δεν έχουμε καν προλάβει να κάνουμε κάτι τέτοιο έτσι όπως είμαι» είπα και κοκκίνισα με αυτό που εξομολογήθηκα. Ο Έμετ ηρέμησε και έκατσε ξανά στην θέση του
«Τότε τι είναι Μπελλά?» με ρώτησε η Άλλις ανήσυχα
«Έντουαρτ μπορείς να το πεις εσύ?»
«Εντάξει αγάπη μου»
«Πείτε μας επιτέλους παιδιά κάνετε σαν να ήρθε η συντέλεια του
κόσμου»
«Λοιπόν την μέρα που η Μπέλλα χτύπησε με την μηχανή δεν έφταιγε μόνο αυτή που ήταν μεθυσμένη έφταιγε και κάποιος άλλος»
«Ναι προφανώς αυτός που την άφησε εκεί σε αυτή την κατάσταση»
«Σωστά μόνο που εμείς ξέρουμε ποιος την χτύπησε»
«Και δεν μας είπατε τίποτα γιατί?» αποκρίθηκε σε μένα τώρα ο Έμετ νευριασμένος
«Γιατί θα αντιδράσεις έτσι μόλις σου πούμε ποιος είναι» με κοιτούσε ερωτηματικά
«Ήταν ο Τζέικ και σήμερα που η Μπέλλα άργησε την πέτυχε στον δρόμο μόνη της και την απείλησε για μένα» είπε ο Έντουαρτ και εγώ κρύφτηκα πιο βαθιά στην αγκαλιά.
Ο Έμετ σηκώθηκε πάνω και μαζί του έφυγαν κάτι ποτήρια.
«Πάλι αυτό το ρεμάλι και δεν μου είπατε τίποτα? Έντουαρτ δεν καταλαβαίνεις ότι με το να μην μιλάτε βάζεις σε κίνδυνο την Μπέλλα?»
«Μου ζήτησε να μην το πω σε κανέναν και αυτό έκανα. Αν σου το ζητούσε η Ρόζαλι τι θα έκανες?»
«Θα το έλεγα φυσικά για όνομα του Θεού εδώ μιλάμε για την ζωή της»
«Δεν τον άφησα να πει τίποτα γιατί ήδη έβαλα τον Έντουαρτ σε κίνδυνο και απειλεί ότι θα τον σκοτώσει δεν ήθελα να βάλω και εσάς»
«Μπέλλα από την στιγμή που είσαι σε κίνδυνο είμαστε εδώ για να σε προστατεύσουμε» μου απάντησε μαλακά ο Τζαζ.
«Το ξέρω αλλά και πάλι είναι μεγάλος ο κίνδυνος» απάντησα
«Μπέλλα δεν πρόκειται να σε αφήσουμε μόνη σου ούτε λεπτό»
«Αυτό που λες δεν είναι εφικτό έχετε και την σχολή»
«Θα έρχεται κάθε μέρα κάποιος μαζί σου δεν είναι θέμα»
«Όχι αυτό δεν μπορώ να το επιτρέψω»
«Έμετ άστο απλά θα πηγαίνω εγώ από την σχολή και θα την παίρνω»
«Έντάξει στο σπίτι θα είσαι πάλι εσύ μαζί της έτσι?»
«Εννοείτε αλλά θα με βαρεθεί κάποια στιγμή»
«Εμμ, αγάπη δεν πρόκειτε να σε βαρεθώ αλλά δεν γίνεται να είσαι συνέχεια μαζί μου έχεις και το δικό σου πρόγραμμα πρέπει να διαβάσεις για την εξεταστική»
«Αυτό δεν είναι πρόβλημα ψυχή μου θα έρχεται είτε ο Έμετ με την Ρόζαλι είτε ο Τζάσπερ με την Άλλις. Έτσι δεν είναι παιδιά?»
«Εννοείτε» μου είπαν όλοι μαζι
«Είναι μάταιο να αντιστέκομαι αφού δεν με ακούτε»
«Για αυτό αγάπη μου για πρώτη φορά θα κάνεις ότι σου πούμε και όχι ότι πιστεύεις εσύ ότι είναι σωστό»
«Καλά»
Η υπόλοιπη μέρα ήταν ήσυχη. Ο Έντουαρτ επέμενε να μείνει μαζί μου και σήμερα. Δεν μπορώ να του αντισταθώ οπότε είπα ναι. Καθόμασταν στο καναπέ και βλέπαμε μια ταινία ενώ φιλιόμασταν που και που.
«Μωρό μου τι θες να σου φτιάξω να φας?» με ρώτησε
«Τίποτα αγάπη μου»
«Δεν υπάρχει περίπτωση έχεις φάει όλη μέρα μόνο ένα τοστ»
«Καλά θα μου φτιάξεις την αγαπημένη μου σαλάτα?»
«Αμέ, επιστρέφω σε λίγο αγάπη μου»
Μετά από λίγο ήρθε με την σαλάτα και με τάιζε λες και είμαι μικρό παιδί. Μόλις τελείωσα με την σαλάτα τον φίλησα παθιασμένα. Σήμερα έπρεπε να γίνει αυτό που τόσο καιρό δεν είχαμε κάνει.
«Μπέλλα σταμάτα δεν θα καταφέρω να συγκρατήσω τον εαυτό μου»
«Και ποιος σου είπε ότι θέλω να τον συγκρατήσεις?»
«Είσαι σίγουρη ότι με όλα αυτά που γίνονται θες να κάνουμε και αυτό?»
«Ναι μωρό μου»
Με σήκωσε από τον καναπέ και με πήγε μέσα στην κρεβατοκάμαρα.
«Σ’ αγαπάω πιο πολύ και από την ζωή μου και δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό» είπε ανάμεσα στα φιλιά μας
«Και εγώ σ’ αγαπάω όσο τίποτα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου»
«Καμία δεν κατάφερε να αγγίξει την καρδιά μου μόνο εσύ»
«Κανένας δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει γιατί είσαι ο φύλακας άγγελός μου»
Όλα αυτά τα λέγαμε καθώς ο ένας έβγαζε τα ρούχα του άλλου όλα ήταν τόσο μαγευτικά. Μπήκε μέσα μου αργά αλλά με δύναμη και συνέχυσε με αυτόν τον ρυθμό. Με φιλούσε στο στόμα στον λαιμό τόσο παθιασμένα. Μου έδειχνε με το φιλί του πόσο ανάγκη με είχε. Όταν ήμασταν κοντά στο αποκορύφωμα και οι δυο επιτάχυνε και έβαλε το χέρι μου στην καρδιά του.
«Αυτό σου ανήκει πάντα θα σου ανήκει. Μόνο σε σένα. Σε καμία άλλη»
Τότε ήρθε η ολοκλήρωση. Με πήρε στην αγκαλιά του καθώς προσπαθούσαμε να βρούμε ξανά τις ανάσες μας. Μετά από λίγη
ώρα μίλησε ο Έντουαρτ ξανά.
«Κοιμήσου αγάπη μου το έχεις ανάγκη»
Του έδωσα ένα φιλί και βυθίστηκα στην αγκαλιά του πιο πολύ. Έτσι αποκοιμήθηκα σε έναν ύπνο δίχως εφιάλτες αλλά όνειρα. Όνειρα που πρωταγωνιστούσε ο Έντουαρτ.
Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες ο Έντουαρτ έφυγε και εγώ δεν έμενα μόνη μου πότε ερχόταν ο Έμετ με την Ρόζαλι πότε η Άλλις με τον Τζαζ. Σήμερα ο Έντουαρτ έπρεπε να φύγει για να διαβάσει για την εξεταστική και ήρθε ο Έμετ με την Ρόζαλι να με προσέχουν. Το είχα βαρεθεί όλο αυτό.
«Μπέλλα θες κάτι συγκεκριμένο να σου φτιάξω να φας?» με ρώτησε
ευγενικά η Ρόζαλι
«Όχι κάνε ότι θες»
«Αγάπη μου δεν φτιάχνεις αυτό το υπέροχο ριζότο με μανιτάρια
που το κάνεις τέλειο?» άκουσα τον Έμετ να λέει
«Εντάξει αγάπη μου»
Αυτό μου έδωσε μια ηδέα.
«Αδελφούλη δεν πας να την βοηθήσεις και εσύ?»
«Καλά αδελφούλα εσύ φρόνιμα εδώ ναι?»
«Ναι Έμετ»
Έτσι θα μπορούσα να φύγω να πάω μια βόλτα μόνη μου.
Σχόλια εδώ: http://www.bellandedward.org/t1906-topic#449887
Παρ 17 Μαρ 2023 - 15:11 από Marzaki Cullen
Ημερολόγιο
Θέμα: Το παρελθόν πάντα πονάει 
