Σκοτεινο πεπλο

Οι φωνες από το υπολοιπο σπιτι την ξεκουφαιναν.Εκοβε βολτες μεσα στο μικρο δωματιο προσπαθωντας να κλεισει τα αυτια της με τα χερια της.Αυτη την στιγμη θα εδινε τα παντα ώστε να κατεβασει την ενταση στο μηδεν…να μην ακουει να μην βλεπει να μην αισθανεται.
Παντα το ηξερε πως δεν ηταν εκπροσδεκτη εδώ.Απο τοτε που πεθαναν οι γονεις της ειχε να νιωσει ασφαλεια.Μερικες φορες δεν μπορουσε να θυμηθει καν το συναισθημα.Αμυδρα της ερχοταν η αισθηση μιας ζεστης κουβερτας , τυλιγμενη γερα γυρω από την ψυχη της.
Οι θεοι της ποτε δεν μπορεσαν να δεχτουν την φυση της καταστασης της,τον λογο που λειτουργουσε με αυτό τον τροπο.Λες και μπορουσε να το ελεγξει…
Η πορτα ανοιξε αποτομα κανοντας την να αναπηδησει.
Η Μερεντιθ αφησε ένα πιατο με ψωμι και τυρι πανω στο σκονισμενο γραφειο
<< Καλη ορεξη..>> της ειπε με ένα σκληρο χαμογελο να διαγραφεται στα χειλη της.
<<Ναι ξερεις,αυτό δεν βοηθαει και ιδιαιτερα>> της απαντησε προσπαθωντας να ελεγξει τον τονο της ειρωνιας στην φωνη της.
<< Κριμα…γιατι αυτό είναι το μοναδικο που προκειται να παρεις.Και πολύ σου είναι…>>Εκλεισε την πορτα με κροτο πισω της.
Ετριξε τα δοντια της με δυναμη προσπαθωντας να συγκρατησει τον χειμαρρο από βρισιες που ξετυλιγοταν μεσα στο κεφαλι της.Εσφιξε τα χερια της σε γροθιες.Ο πονος γινοταν ολο και χειροτερος καθως περνουσαν οι μερες.
Αποψε επρεπε να βγει εξω, ότι κι αν γινοταν.

Ηταν περασμενα μεσανυχτα όταν ανοιξε αθορυβα την πορτα του δωματιου της.Ειχε πειραξει την κλειδαρια μηνες τωρα ώστε να μην την καταλαβαινουν όταν μπαινοβγαινε.
Το σπιτι ηταν σκοτεινο.Η οθονη της τηλεορασης αναβε αθορυβα μεσα στο σαλονι.Ανεβηκε στην σοφιτα πατωντας στα καταλληλα σημεια της παλιας σκαλας ώστε να αποφυγει το οποιοδηποτε τριξιμο.Ο χωρος ηταν γεματος παλιατζουρες αλλα αυτό που την ενδιεφερε ηταν το παραθυρο.Το κοιταξε με λαχταρα καθως κατευθυνθηκε προς το μερος του.
Καλωσορισε τον κρυο αερα στο προσωπο της.Ποσο καιρο ειχε να αναπνευσει καθαρο οξυγονο..?
Σταθηκε στο περβαζι και κοιταξε πισω της σε περιπτωση που καποιος την ειχε ακολουθησει.Ομως το μονο που ειδε ηταν οι σκιες από τα αψυχα πραγματα.
Ψιθυρισε τα λογια κατω από την ανασα της ,νιωθοντας τα αορατα φτερα να βγαινουν στου ωμους της κανοντας την να αισθανεται αναλαφρη, ελευθερη.
Χαμογελασε αχνα για μια στιγμη κλεινοντας τα ματια, απολαμβανοντας την στιγμη.
Και μετα βουτηξε στο κενο.

Ηταν ένα δροσερο βραδυ.Αλλα ακομη και να χιονιζε θα προτιμουσε να βρισκεται εξω παρα σε εκεινο το σκοτεινο δωματιο με το διαλυμενο κρεβατι.Αν μπορουσε να το αποκαλεσει δωματιο…περισσοτερο με κατι μεγαλυτερο από τρυπα εμοιαζε.Παντου τριγυρω ειχε στοιβαγμενα βιβλια που ξεκινουσαν από το πατωμα και εφταναν μεχρι το ταβανι ,κουτες από ρουχα και πραγματα των γονιων της που ειχαν να χρησιμοποιηθουν πανω από δεκα χρονια.Λες και την ειχαν κλεισει και την ιδια εκει μαζι με τα πραγματα των νεκρων , ελπιζοντας να ηταν το ιδιο νεκρη και εκεινη.

Ηχοι από rock μουσικη εφταναν στα αυτια της από καποιο κοντινο στενο.Ηθελε οσο τιποτα άλλο να πεταξει ακομη πιο ψηλα μεχρι που να μην φαινεται τιποτα από το κοσμο κατω από τα ποδια της όμως ηξερε πως αν ηταν να κανει αυτό που επρεπε να κανει θα ηταν προτιμοτερο σε ένα γεματο μερος.
Τα φθαρμενα μποτακια της αγγιξαν το εδαφος σχεδον αθορυβα.Εντονα φωτα και δυνατη μουσικη εβγαιναν από ένα κτιριο σχεδον ετοιμορροπο στην ακρη του δρομου.Κοιταξε με περιεργεια γυρω της.Ηταν τοσο αποροφημενη από την προσωρινη αποδραση της που δεν εδωσε σημασια το που πηγαινε ,της πηρε λιγο χρονο για να καταλαβει σε ποιο σημειο της πολης ειχε καταληξει.
Δεν ηταν μια από τις καλυτερες γειτονιες.

Αυτοκινητα ηταν παρκαρισμενα γυρω από αυτό που υπεθετε πως ηταν καποιου ειδους αποθηκη.Τα περισσοτερα ηταν σκουριασμενα και σαραβαλιασμενα.Κοσμος μπαινοβγαινε.
Οσο πλησιαζε τοσο πιο δυνατες γινονταν οι φωνες.Μετα από λιγο εφτασε κοντα στην εισοδο μα διστασε.Σιχαινοταν αυτό που επρεπε να κανει…ενιωσε τον πονο στα χερια και στα ποδια της να γινεται ακομη πιο εντονος.Ηξερε πως δεν ειχε επιλογη.

Μπηκε μεσα. Η μυρωδια του καπνου και του του αλκοολ γεμισε τα πνευμονια της κανοντας της να ζαλιστει στιγμιαια.Καποιοι πιτσιρικαδες όχι πολύ μεγαλυτεροι από την ιδια ηταν πανω στην σκηνη γρατζουνωντας ηλεκτρικες κιθαρες.Αν και η παιδεια της στην μουσικη δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλη μπορουσε να καταλαβει και η ιδια πως δεν ηταν και τιποτα το σπουδαιο σαν συγκροτημα.
Εψαξε μεσα στο πληθος προσπαθωντας να αποφασισει που επρεπε να χτυπησει.Ηλπιζε πως ένα ατομο θα ηταν αρκετο για να σβησει τον παγο μεσα στις φλεβες της.

Δεν αργησε να βρει αυτό που εψαχνε . Ένα αγορι εμφανως μεθυσμενο εγερνε πανω στον τοιχο προσπαθωντας να μην σωριαστει στο πατωμα.Κατι που δεν θα ηταν καλη ιδεα αν λαμβανε κανεις υποψη του το παχυ στρωμα βρωμας σταχτης και σπασμενων γυαλιων.

Το αγορι τρεκλιζοντας εφτασε μεχρι την πορτα.Με ένα νευμα που υπεθεσε πως πρεπει να ηταν χαιρετισμος χαιρετησε μια παρεα στα δεξια της εξοδου.Του εριξαν περιεργες ματιες όμως δεν φανηκαν να τον ξερουν.Περιμενε μερικα λεπτα και τον ακολουθησε εξω.

Κουτουλωντας από αυτοκινητο σε αυτοκινητο εφτασε επιτελους εκει που μαλλον ηθελε από την αρχη.Του πηρε πανω από δεκα λεπτα να διασχισει μια αποσταση εκατο μετρων.Τον ακουσε να βλασφημα χαμηλοφωνα καθως τα κλειδια του επεσαν στο χωμα.
Κοιταξε τριγυρω για να σιγουρευτει πως δεν κοιταζε κανεις και τον πλησιασε.

<< Εισαι καλα…? >> τον ρωτησε τραβωντας από τον ωμο για να σταθει ορθιος.Επιασε τα κλειδια του από κατω και του τα εβαλε μεσα στο δεξι του χερι, η παλαμη του ηταν ιδρωμενη.

<< Σε ευχαριστω κουκλα >> της ειπε με ένα ζαλισμενο χαμογελο. Εγυρε πανω της μεχρι που την κολλησε στην πορτα του αυτοκινητου.Η ανασα του μυριζε τοσο εντονα μπυρα που την εκανε να αναγουλιασει.Με μια αποτομη κινηση τον γυρισε ετσι ώστε να βρεθει εκεινος κολλημενος πανω στην πορτα.
<< Ει.. >> του ξεφυγε ένα επιφωνημα αλλα τα δοντια της ηδη ειχαν αποκαλυφθει και ειχαν χωθει στο λαιμο του.Ενιωσε το αιμα καυτο να τρεχει μεσα της , να τρεχει στις φλεβες της σαν φωτια. Το καψιμο από τα ακρα της εξαφανιστηκε με μια αγρια ζωντανια να διαπερναει ολο της το κορμι.

Μολις η παγωνια μεσα στις φλεβες της εσβησε απολυτα απομακρυνθηκε από το σωμα του αγοριου.Εκεινος κατερρευσε την στιγμη που τα χερια τον αφησαν.Βριζοντας σιγανα μαζεψε ξανα τα κλειδια από το εδαφος ,ανοιξε την πορτα και τον εβαλε οσο πιο προσεκτικα μπορουσε μεσα.Εβαλε τα κλειδια στη θεση τους και εκλεισε την πορτα.

Του εριξε μια γρηγορη ματια.Σιγουρα δεν θα ηταν δυσκολο να πιστεψει κανεις πως ειχε πεσει αναισθητος από το ποτο.

<< Τι ακριβως κανεις εκει…? >> ακουσε μια φωνη πισω της.
Γυρισε ξαφνιασμενη. Η αποδοκιμασια στο προσωπο του αγοριου την εκανε να ξεροκαταπιει ξεροντας πως την ειχε πατησει ασχημα. Ηταν ψηλος με τα μαυρα μαλλια του να πεφτουν μεσα στα ματια του.

Ένα κυμα φοβου πλημμυρισε τη καρδια της , καθως συνεχιζε να τον κοιταει σαστισμενη.Στεκοταν τουλαχιστον ένα κεφαλι πιο πανω από την ιδια και οσο πλησιαζε τοσο της φαινοταν πως η μορφη του γινοταν ακομη πιο γιγαντια.

<< Σαν τι ακριβως φαινεται να κανω…? >> τον ρωτησε προσπαθωντας να κρυψει το τρεμουλο από την φωνη της.

Τα ματια του καρφωθηκαν στα δικα της , σαν να προσπαθουσε να διαβασει το τι κρυβοταν μεσα στο κεφαλι της. Τα ματια του ηταν πρασινα , πρασινα μαζι με κατι ακομη,ενα χρωμα που δεν ειχε ξανα δει ποτε.

<< Από κει που στεκομουν εγω φαινοταν σαν να βρισκοσουν στη μεση ενός καβγα με αυτό τον τυπο >> εδειξε χτυποντας απαλα το τζαμι πισω της. Κοιταξε προς το μερος του για μια στιγμη. << Οποιος κι αν είναι τελος παντων. >>

<< Δεν εχω ιδεα ποιος είναι. Απλα…απλα επεσαν τα κλειδια του και εσκυψα να του τα δωσω. Αλλα προφανως ειχε πιει πολύ και…>>

<< Και δοκιμασε να κανει κατι άλλο…? >> την διεκοψε πριν προλαβει να ολοκληρωσει την προταση της. Το βλεμμα της επεσε στο προσωπο του θελοντας να δει αν μιλουσε σοβαρα η την ειρωνευοταν.Το μονο που διεκρινε ηταν πραγματικο ενδιαφερον.

<< Ναι καπως ετσι . >> ανασηκωσε τους ωμους αδιαφορα. Δεν ηταν η απολυτη αληθεια αλλα δεν διεφερε και πολύ από την πραγματικοτητα. Καλυτερα να εμενε αδιευκρινιστο ποιος ηταν ο θυτης και ποιος το θυμα.

<< Απλα τον εβαλα μεσα και ξεραθηκε >>

<< Ελπιζω να μην σου εκανε τιποτα αναρμοστο >> την κοιταξε από πανω μεχρι κατω. Το βλεμμα του εμεινε πανω της λιγο παραπανω από το κανονικο. Ενιωσε ένα σμηνος από πεταλουδες να προσπαθει να δραπετευσει από το στομαχι της.Ποτε δεν ενιωθε ιδιαιτερα ανετα με την εμφανιση της , ποσο μαλλον τωρα που καποιος φαινοταν να την περναει από σκανερ .

<< Όχι…>> ψελισε παιζοντας αμηχανα με την ακρη της μπλουζας της. << Δεν προλαβε…Απλως επεσε τεζα και τον εβαλα μεσα >>

<< Αν είναι τοσο ηλιθιος επρεπε να τον αφησεις να ξεραθει στο χωμα >> ειπε νευριασμενα το αγορι . << Τελος παντων >> της χαμογελασε << Πηγαινες η ερχοσουν..? >>

Κοιταξε γυρω της αναποφασιστα. Τι επρεπε να πει τωρα. Δεν θυμοταν καν την τελευταια φορα που ειχε μια κανονικη συζητηση με ανθρωπο. Αποφασισε πως μαλλον το καλυτερο θα ταν να είναι ειλικρινης.

<< Να σου πω την αληθεια δεν ειμαι σιγουρη >> τον κοιταξε ντροπαλα.

<< Μαλιστα…δηλαδη δεν ειμαι η μοναδικη αδικη καταρα που περιφερεται αποψε. >> γελασε αναλαφρα . Ο ηχος του γελιου του ηταν ο πιο ομορφος ηχος που ειχε ακουσει ποτε . Καμια σχεση με τα καρκαρισματα της Μερεντιθ και της υπολοιπης οικογενειας τρομου.
<< Μαλλον…>> δεν ηξερε τι παραπανω να του πει.

Αρχισαν να περπαταν , να απομακρυνονται από το γεματο θορυβο κτιριο.
<< Υποθετω πως θελεις να φυγεις ετσι ? >> μπορουσε να διακρινει ένα περιεργο συναισθημα στα ματια του. Λες και δεν ηθελε να μεινει μονος.

<< Μαλλον πρεπει..>> του ειπε…<< αλλα υποθετω πως μπορω να μεινω για λιγο >>
<< Θελεις μηπως να παμε στη συναυλια …? >> εδιξε με το δαχτυλο αοριστα προς τα πισω.
<< Ετσι αποκαλειται αυτό εκει μεσα…? >>της χαμογελασε παλι.

<< Δεν ξερω να σου πω την αληθεια. Δεν συχναζω εδώ. Απλως εφερα τον κολλητο μου ο οποιος ηθελε να βρει μια κοπελα που τον παρατησε πριν λιγες ωρες χωρις λογο. Και με καποιο τροπο καταφερε να με πεισει να τον αφησω να τρεξει πισω της. Μου ζητησε να τον αφησω να κανει ότι θελει γιατι θα το μετανιωσει στην πορεια αμα δεν προσπαθησει . >> Το βλεμμα του ηταν λιγακι μελαγχολικο.

<< Υποθετω πως ολοι πρεπει να μαθουμε καποια στιγμη από τα λαθη μας >> ειπε χωρις να σκεφτει.
<< Σοφη κουβεντα αυτή . >> της ειπε σοβαρα. Τον κοιταξε για μια στιγμη και ξανα ριξε το βλεμμα στο δρομο μπροστα τους.

Όταν ειδε πως εκεινη δεν ειχε κατι άλλο να πει προσπαθησε να ελαφρυνει την ατμοσφαιρα.
<< Λοιπον επειδη αυτό το μερος είναι πολύ καταθλιπτικο λεω να την κανουμε από δω οσο είναι ακομη καιρος.Αμα δεν φοβασαι τις περιπλανησεις μεσα στην νυχτα με ένα ξενο φυσικα >> Το στραβο χαμογελο που της χαρισε ηταν αφοπληστικο.

Του το ανταπεδωσε. << Υποθετω πως από την στιγμη που κατά καποιο τροπο με εσωσες μπορω να σε εμπιστευτω. >>

<< Βασικα ειχα την προθεση να σε σωσω . Τα καταφερες μια χαρα και μονη σου >> ο τονος του ηταν παιχνιδιαρικος.
<< Τοτε νομιζω πως ξερεις ηδη πως δεν πρεπει να τα βαλεις μαζι μου. >>
Η εκφραση του ειχε μια διαφορετικη λαμψη από πριν. Σαν να διασκεδαζε.

<< Τρισταν…>> ειπε και απλωσε το χερι του προς το μερος της. Η παλαμη της βρηκε την δικη του.Ηταν ζεστη , και κατά καποιο τροπο οικεια.Ενα χαμογελο σχιματιστηκε στα χειλη της καθως αρχισε να νιωθει το κομπο στο στομαχι της να λυνεται.
<< Λισα…>>