The Knights of the Round Table and the... Charmed! ~ συνέχεια της σειράς του BBC Merlin ~ season 6

Αυτό ακριβώς! Όπως λέει κι η περιγραφή του θέματος η παρακάτω ιστορία (fan-fiction) πείτε το όπως θέλετε είναι ένα spin-off, η συνέχεια (πάλι πείτε το όπως θέλετε) της σειράς Μέρλιν, απ'την 5η σεζόν και πέρα, καθότι εγώ ως Ναταλία δεν έμεινα ικανοποιημένη με το τέλος της ιστορίας-πλοκής-σειράς, κι είπα ή μάλλον αποφάσισα να του δώσω το τέλος που του αρμόζει. Οπότε, ορίστε η 6η σεζόν γραπτή... Για τις οθόνες λίγο δύσκολο. Ο αριθμός των επεισοδίων άγνωστος αλλά το τέλος προκαθορισμένο κι οργανωμένο μέσα στο μυαλό μου ευτυχώς! :Ρ

Απολαύστε υπεύθυνα... :Ρ

Introduction to the Knights of the Round Table!

The Knights of the
Round Table and the...
Charmed

Episode 1: Βack to Camelot

Carlisle (The Great Border City), 6 June 2013, Morgan's Pov (1st scene)

Τα κλειδιά έπεσαν κάτω πριν προλάβω να τα βάλω στην κλειδαρότρυπα. Θεέ μου, ένιωθα τέτοια ανακούφιση που βρισκόμουν επιτέλους σπίτι μου. Όλη μέρα την πέρασα στο Πανεπιστήμιο και στη βιβλιοθήκη ψάχνοντας υλικό για την εργασία του νέου εξαμήνου. Για να μην αναφέρω και τις επιπλέον ώρες που εργαζόμουν ως βοηθός στην δανειστική βιβλιοθήκη, λίγα μέτρα πιο μακριά από εκεί που βρισκόταν η σχολή μου. Αισθανόμουν ξεθεωμένη, εξαντλημένη, δεν είχα φάει τίποτα απ'το πρωί. Προφανώς κι το άγχος μου να ολοκληρώσω την έρευνα για περαιτέρω στοιχεία καθώς επίσης και το διάβασμα για τις 'προόδους' που θα έδινα τις επόμενες ημέρες, με έκαναν περισσότερο να σκέφτομαι τον μέσο όρο μου παρά την τροφή με την οποία είχε ανάγκη να εφοδιαστεί ο οργανισμός μου.
Έσκυψα με βαριά καρδιά αφήνοντας ένα αγκομαχητό, απ'την κούραση που ένιωθα, σηκώνοντας το μπρελόκ με τα φωσφοριζέ αστεράκια και κουδουνάκια κι έβαλα το κλειδί στην πόρτα γυρνώντας το κανά δυο φορές. Την άνοιξα και μπήκα μέσα. Καθώς διέσχιζα τον διάδρομο για να ανέβω τις σκάλες σκεφτόμουν πόσο καλό θα μου έκανε ένα ζεστό μπάνιο και στη συνέχεια μια μερίδα κοτόπουλο με πατάτες. Άφησα έναν αναστεναγμό στην εικόνα του φαγητού κλείνοντας τα μάτια και μένοντας ακίνητη στο κεφαλόσκαλο. "Με την συνοδεία μιας καλής μπύρας φυσικά." μουρμούρισα σιγανά κι άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά ένα-ένα.
"Δεν έχει."ακούστηκε μια φωνή απ'το σαλόνι. Γύρισα κι είδα το πρόσωπο της μεγαλύτερης μου αδελφής, να μην με κοιτάει ως γνωστόν, αλλά να είναι όπως πάντα προσηλωμένο σε ένα απ'τα ερωτικά μυθιστορήματα που διάβαζε τέτοια ώρα. "Μας τελείωσε χθες, όταν άδειασες και το τελευταίο κουτάκι που είχε μείνει στο ψυγείο."συνέχισε να μιλάει εκείνη με ύφος ειρωνικό, μασουλώντας την ίδια ώρα το μήλο που κρατούσε στο ένα της χέρι. Όταν σήκωσε επιτέλους το βλέμμα της για να με κοιτάξει, εκείνο κάθε άλλο παρά επιδεικτικό ήταν. "Και το καλύτερο θα ήταν να μην ξαναπιείς για ένα διάστημα, δεν το αντέχεις."
"Καλησπέρα και σε σένα Άννι."μούγκρισα γυρνώντας της την πλάτη μου, συνεχίζοντας να ανεβαίνω τις σκάλες.
"Η Τζέιν βρίσκεται στην σοφίτα."σταμάτησα απότομα γέρνοντας το κεφάλι μου για λίγο στο πλάι. 'Η ξαδέλφη μου βρισκόταν στο Carlisle?'δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τον συλλογισμό μου, η 'λατρευτή' μου αδελφή είχε την απάντηση για μένα. "Θα μείνει εδώ για το καλοκαίρι, οι εξετάσεις της τελείωσαν νωρίτερα. Ήρθε το μεσημέρι όταν λείπαμε όλες μας μες την καλή χαρά, για να πω την αλήθεια δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι. Ίσως βάλει κάποια τάξη εδώ μέσα, κάτι που προσπαθώ εδώ και πάρα πολύ καιρό χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία."
Μην δίνοντας σημασία στο τελευταίο σχόλιο της, έκανα την επόμενη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό: "Η Ελένα που είναι?"
"Έξω, που αλλού;! Σε λίγο πρέπει να την παίρνω κι εκείνη τηλέφωνο και να την ψάχνω."
"Άννα έλεος! Μεγάλη κοπέλα είναι, κι εκείνη κι εγώ. Πάψε πια να μας φέρεσαι σαν να ήμασταν μωρά."γκρίνιαξα κουρασμένα όπως έκανα συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις.
Εκείνη σηκώθηκε απότομα απ΄τον καναπέ, πετώντας το μυθιστόρημα σε μια γωνιά και με πλησίασε ήρεμα κοιτώντας με αυτήν την φορά σοβαρά.
"Το ξέρεις πως δεν ανησυχώ γι'αυτόν τον λόγο. Είναι οφθαλμοφανές για το που μπορεί να τρέχει ο νους μου. Προσπάθησε να καταλάβεις Μόργκαν πως αυτό το φορτίο της οικογένειας δεν έχει πέσει μόνο σε μένα αλλά και σε σας. Πρέπει να φανείτε δυνατές, κι υπεύθυνες αν θέλετε να ζήσετε για πολλά χρόνια ακόμα. Δεν πρέπει να αποκαλυφθούμε. Ποτέ! Για κανέναν λόγο."
"Το ξέρω."της αποκρίθηκα στον ίδιο τόνο δίχως να την κοιτάξω, με το βλέμμα στραμμένο στο έδαφος. "Εφτά ολόκληρα χρόνια επιζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε με αυτό, με την κληρονομιά της οικογένειας, των προγόνων μας."κόμπιασα για λίγο αλλά πίεσα τον εαυτό μου να συνεχίσει. "Αλλά τι καταλάβαμε; Χάσαμε ότι αγαπήσαμε περισσότερο."συνέχισα να περπατώ χωρίς να κοιτάζω πίσω μου.
"Μόργκαν! Δεν είναι αλήθεια, ο Γκάβιν... Ο Γκάβιν ήθελε μόνο να σε προστατεύσει. Δέχτηκε να είναι μαζί σου από δική του επιλογή, θα μπορούσε να σε είχε εγκαταλείψει."είπε εκείνη αμέσως, διέκρινα ένταση στη φωνή της κι εγώ απ'την μεριά μου, στο άκουσμα και μόνο του ονόματος δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παρά μονάχα να μείνω ακίνητη. Σαν στήλη άλατος, είχα πετρώσει σαν άγαλμα.
Νιώθοντας τον κρύο ιδρώτα να ξεχειλίζει σε όλο μου το κορμί, άφησα μια βαθιά ανάσα κοιτώντας το ταβάνι, ψιθυρίζοντας πολύ καθαρά αλλά και δυνατά για να με ακούσει η αδελφή μου. "Ναι, έχεις δίκιο. Θα μπορούσε. Τουλάχιστον θα ήταν ζωντανός γιατί θα τον είχα απομακρύνει, θα τον είχα διώξει μακριά. Αντι αυτού έμεινε κοντά μου, έχασε τη ζωή του... Κι όλα αυτά εξαιτίας μου."
Ξεφουρνίζοντας αυτά τα λόγια, και μετά από μια τόσο κουραστική μέρα έτρεξα κατευθείαν στο δωμάτιο μου. Θα έκανα ένα μπάνιο και στη συνέχεια θα συναντούσα την αγαπημένη μου ξαδέλφη, εκείνη πάντοτε με καταλάβαινε, περισσότερο κι απ'τις αδελφές μου τολμώ να πω. Η παρέα της, ήμουν σίγουρη θα μου έκανε καλό. Εξάλλου την είχα ανάγκη, όπως κι εκείνη ήθελα να πιστεύω. Κοντά της ίσως μάθαινα κάποια καινούργια πράγματα φέτος. Πράγματα σχετικά με το μεγαλύτερο μυστικό που κρατούσε η οικογένεια μας εδώ και πολλά χρόνια και που πριν από κάμποσο καιρό, συγκεκριμένα πριν από εφτά χρόνια περίπου το ανακαλύψαμε κι εμείς. Πράγματα, κόλπα, φίλτρα, ξόρκια, όλα σχετικά... με την Μαγεία!

~~~***~~~***~~~

» The Knights of the Round Table and the... Charmed!