Θύμα Αγάπης

Πανικος επιασε οσους βρισκοταν στην αιθουσα:
-Ησυχια! Προσταξε ο Μαρκος.
Αφου ηρεμησαν γυρισε κοιτασε τον Κονορ και ειπε:
-Δεν βρικατε αργοτερα τροπο να την νικησετε?
-Οχι. Είναι αδυνατον να την νικησουμε. Προσπαθησαμε τα παντα. Είναι αητηττη.
-Θα ερθω στην Φιλανδια μαζι σου γιατι αρνουμαι να πιστεψω ότι υπαρχει τετοιος πολεμιστης.
-Θα ερθουμε και μεις ειπε ο Τζιμυ.
-Ενταξει. Θα ξεκινησουμε αυριο.
Ετσι το επομενο βραδυ ταξιδεψαν από την Αυστρια στην Γερμανια. Αφου εφτασαν στο σπιτι που ειχε εκει ο Μαρκος.
-Μεγαλειοτατε δεν σας περιμεναμε. Ειπε ο φυλακας λυκανθρωπος του σπιτιου.
-Θα κατσουμε μονο μια μερα και υστερα θα συνεχισουμε για την Φιλανδια.
-Τη Φιλανδια? Μα μεγαλειοτατε ο Λευκος Αγγελος είναι εκει.
-Ακριβως. Θελω επιτελους να γνωρισω αυτόν το αγγελο που εχει τρομοκρατησει τους βρικολακες του Βορρα.
-θα μου επιτρεψετε να σας συνοδευσω? Όταν τον σκοτωσετε θελω να ειμαι μπροστα. Σκοτωσε δυο αδερφους μου.
-Ενταξει μπορεις να ερθεις.
-Μισο λεπτο που είναι η Ερμη και η Βανεσα? Ρωτησε ξαφνικα η Ροουζ.
Ο Μαρκος κοιταξε τον Καρλ που τα ειχε χαμενα.
Ολοι κοιταχτηκαν μετακξυ τους πανικομλητοι.
Μιση ωρα νωριτερα και ενώ πετουσαν στον νυχτερινο ουρανο λιγο πριν φτασουν στο Βερολινο η Ερμη σταματησε ξαφνικα πιστευοντας ότι οι αλλοι δεν την εβλεπαν και προσγειωθηκε σε ένα στενο. Κοιταξε δεξια και αριστερα σαν να περιμενε καποιον και λιγα λεπτα αργοτερα προσγειωθηκε μπροστα της η Βανεσα.
-Τι εγινε? Κουραστηκες?
-Οχι. Οι αλλοι το ξερουν ότι σταματησαμε?
-Δεν το νομιζω. Αν βιαστουμε παντως θα τους προλαβουμε. Δεν είναι μακρια το σπιτι . ελα παμε Ερμ…
-Σσσσστ!!! Την διεκοψε η Ερμη κοιτωντας προς τις στεγες των σπιτιων.
-Τι συμβαινει? Την ρωτησε η Βανεσα.
-Δεν το νιωθεις?
-Να νιωσω τι?
-Δεν ειμαστε μονες.
-Μ ε τρομαζεις.
-Βανεσα ειπε η Ερμη γυρνωντας και κοιτωντας την στα ματια. Ο Λευκος Αγγελος είναι εδώ.
-Ο Λευκος Αγγελος? Δεν μπορει. Αφου βρισκεται στην Φιλανδια.
-Ακουσε με. Θα την καθυστερησω εγω. Πηγαινε να φερεις βοηθεια. Δεν εχουμε πολύ χρονο. Ειπε η Ερμη και εβγαλε το σπαθι της.
-Αν είναι όπως τα λες θα χρειαστεις βοηθεια. Θα πολεμησω μαζι σου.
-Οχι δεν θα τα καταφερουμε μονες. Φωναξε τον Μαρκο και τον Καρλ.
Η Βανεσα δεν προλαβε να αντιδρασει αφου την ιδια στιγμη λιγα μετρα πιο περα εμφανιστηκε ο Λευκος Αγγελος πανω σε μια στεγη. Η Βανεσα ειδε την Λευκη σιλουετα να κραταει ένα σπαθι. Η Ερμη βλεπωντας πως η Βανεσα ειχε παγωσει γυρισε και κοιταξε προς την στεγη. Τοτε ο Λευκος Αγγελος πηδηξε από την στεγη και προσγειωθηκε στο στενο οπου ηταν η Ερμη και η Βανεσα. Επεσε με την πλατη γυρισμενη προς το μερος τους. Αρχισε να σηκωνεται σιγα σιγα.
-Βανεσα τρεχα!!! Φωναξε η Ερμη.
Ο Αγγελος γυρισε και τις κοιταξε. Το προσωπο του δεν φαινοταν ολο παρα μονο το στομα. Ειχε παρει ένα ειρωνικο χαμογελο. Αρχισε να προχωρα προς το μερος τους. Η Βανεσα ειχε παγωσει δεν μπορουσε να κουνηθει.
-Βανεσα κουνησου! Φερε βοηθεια!!! Γρηγορα!!!
Η Βανεσα χωρις να το καλοσκεφτει πεταξε για να βρει τους υπολοιπους. Ειχε τρομοκρατηθει. Η λευκη σιλουετα ηταν χειροτερη απ’ ότι μπορουσε να φανταστει. Η εικονα του Αγγελου ειχε αποτυπωθει καλα στην μνημη της και ετσι δεν καταλαβε πως περασε μιση ωρα πτησης.
Στο μεταξυ στο σπιτι:
-Πως είναι δυνατον να μην καταλαβαμε πως εφυγαν? Αναρωτηθηκε ο Τζιμυ.
-Είναι πολύ επικινδυνα εκει εξω. Ειπε ο λυκανθρωπος.
-Και σε λιγοτερο από δυο ωρες ξημερωνει. Συμπληρωσε ο Μπεν.
-Παμε να τις βρουμε. Ειπε ο Μαρκος.
Ετσι ενώ ηταν ετοιμοι να βγουν εξω ειδαν την Βανεσα να ερχεται γρηγορα.
-Μα που εισασταν? Ρωτησε θυμωμενα ο Αλεξ.
-Γρηγορα! Η Ερμη… ο Λευκος Αγγελος!!! Ειπε λαχανιασμενη η Βανεσα.
-Τι θελεις να πεις? Ρωτησε ο Μαρκος.
-Η Ερμη. Κινδυνευει. Ο Λευκος Αγγελος είναι εδώ! Γρηγορα!!!
-Εδώ? Μα πως? Αφου… ειπε η Τζοαννα.
-Δεν είναι καιρος για ερωτησεις. Βανεσα οδηγησε μας! Ειπε ο Μαρκος και ξεκινησαν.
-Ποια εισαι? Ρωτησε η Ερμη.
Δεν πηρε όμως καμια απαντηση. Ο Αγγελος σηκωσε το σπαθι του και προσπαθησε να χτυπησει την Ερμη. Η Ερμη απεκρουσε το χτυπημα με το δικο της σπαθι αλλα εχασε την ισσοροπια της από την δυναμη που δεχτηκε και επεσε κατω. Σηκωθηκε αμεσως. Η δυναμη του Αγγελου ηταν φοβερη. Ηξερε πως δεν εχει πολλες ελπιδες να ζησει αμ δεν ερθουν γρηγορα να την βοηθησουν. Ο Αγγελος ορμησε παλι κατά πανω της και καταφερε να πεταξει το σπαθι από τα χερια της Ερμη. Η Ερμη δεχτηκε μια συνατη κλοτσια στην κοιλια που την εστειλε με δυναμη πανω στον τοιχο. Η Ερμη ετρεξε να μαζεψει το σπαθι της. Το σηκωσε και γυρισε να αντιμετωπισει ξανα τον Αγγελο. Γυρνωντας όμως διαπιστωσε πολύ αργα πως ο Αγγελος ηταν ακριβως από πισω της και την μαχαιρωσε στην κοιλια. Η Ερμη επεσε στα γονατα. Το σπαθι της επεσε από τα χερια. Επιασε την κοιλια της. Ετρεχε αιμα. Ο Αγγελος ηταν ακριβως μπροστα της και τοτε συνηδειτοποιησε πως η κουκουλα ειχε πεσει από το προσωπο του και ξεπροβαλε ένα προσωπο λευκο σαν το γαλα με κοκκινα ματια σαν το αιμα και λευκα ισια μαλλια. Το παραξενο ηταν πως η Ερμη δεν φοβοταν. Γνωριζε αυτό το προσωπο παρολο που τα χαρακτηριστικα του ειχαν αλλοιωθει.
-Σοφια εσυ εισαι?
Καμια απαντηση ξανα. Ο Αγγελος σηκωσε ψηλα το σπαθι και ηταν ετοιμος να την αποκεφαλισει. Η Ερμη αρχισε να κλαιει.
-Σοφια δεν με θυμασαι? Η Ερμη ειμαι. Σε παρακαλω. Τι σου εκαναν?
Ο Αγγελος κατεβασε το σπαθι μα λιγο πριν η λεπιδα ακουμπησει το λαιμο της Ερμη σταματησε.
-Οχι κορη μου πρεπει να φυγουμε γρηγορα. Ερχεται ο βασιλιας τους και αρκετοι ακομα καλοι πολεμιστες. Κοιτα πισω σου πανω στον ουρανο. Ακουσε η Σοφια μεσα από ένα ακουστικο που φορουσε.
Πραγματι ο Μαρκος και οι υπολοιποι ηταν λιγα μετρα πιο μακρια.
-Αφησε με να τους αντιμετωπισω.
-Οχι εισαι κουρασμενη αλλωστε σε λιγο ξημερωνει δεν προλαβαινεις.
-Εκει είναι! Ειπε η Βανεσα δειχνοντας την λευκη σιλουετα.
-Ναι αυτος είναι ο Λευκος Αγγελος ειπε ο Κονορ.
Η Σοφια φορεσε την κουκουλα, τους κοιταξε από μακρια και εφυγε.



Tα χρονια αν αλλαξουν
οι μερες κι αν περασουν
οι φιλοι τους φιλους
ποτε δεν θα ξεχασουν...

Ο Μαρκος και οι υπολοιποι εφτασαν κοντα στην Ερμη που ειχε λιποθυμησει.
-Είναι ζωντανη!!! Ειπε ολο χαρα ο Καρλ και την πηρε αγγαλια.
-Ωραια παμε να κυνηγησουμε αυτόν τον αγγελο. Ειπε ο Μπεν.
-Οχι. Ειπε ο Μαρκος. Σε λιγο ξημερωνει και η Ερμη χρειαζεται φροντιδα.
-Μα…
-Θα ξαναρθει μην ανησυχεις. Παμε τωρα.
Το επομενο βραδυ:
-Ερμη πως αισθανεσαι? Την ρωτησε ο Καρλ.
-Ειμαι καλα αγαπη μου.
-Τοτε μπορεις να μου εξηγησεις γιατι σταματησες χωρις να ειδοποιησεις κανεναν?
-Ειχα κουραστει. Ειχα μαζι μου την Βανεσα. Δεν περιμεναμε πως θα συναντουσαμε τον Λευκο Αγγελο. Συγχωρεσε με.
-Φτανει που εισαι καλα. Θελει να σου μιλησει και ο Μαρκος. Να σε ρωτησει σχετικα με τον Αγγελο.
-Οχι τωρα αν δεν σας πειραζει. Θελω πρωτα να μιλησω με την Βανεσα για να την ευχαριστησω.
-Ενταξει παω να την φωναξω.
Μετα από λιγα λεπτα:
-Ερμη πως εισαι?
-Σαν καινουργια. Τωρα όμως πες μου ειπες τιποτα για χτες το βραδυ?
-Οχι γιατι?
-Αν σε ρωτησουν σταματησαμε γιατι κουραστηκα και εσυ καθισες να μου κανεις παρεα.
-Μα δεν εγινε ετσι. Σε ρωτησα χτες και ειπες πως δεν ηταν αυτος ο λογος για τον οποιο σταματησες.
-Πραγματι δεν ηταν αυτό.
-Τοτε τι? Δεν καταλαβαινω.
-Θα σου πω αλλα κανονισε μην σου ξεφυγει λεξη σε κανεναν.
-Ενταξει.
-Καθως πεταγαμε χθες διαισθανθηκα μια παρουσια. Ενιωσα σαν να μας παρακολουθουσαν.
-Και γιατι δεν το πες εκεινη την ωρα στον Μαρκο?
-Γιατι ημουν σχεδον σιγουρη πως αυτή η παρουσια ηταν η Σοφια. Ηταν εκει.
-Η Σοφια??? Μα πως είναι δυνατον?
-Στματησα λοιπον για να σιγουρευτω πως ηταν εκεινη. Ηθελα πολύ να της μιλησω.
-Εκανες όμως λαθος γιατι αυτό που διαισθανθηκες δεν ηταν η Σοφια αλλα ο Αγγελος.
-Και εγω αυτό νομιζα. Όταν όμως εσυ εφυγες για να φερεςι βοηθεια, όταν με μαχαιρωσε ειδα το προσωπο του και ηταν εκεινη.
-Αποκλειεται.
-Ειμαι σιγουρη. Τα χαρακτηριστικα της εχουν αλλαξει αλλα είναι η Σοφια. Ειμαι βεβαιη.
-Κανεις λαθος. Δεν μπορει αυτό το πραγμα να είναι η Σοφια. Δεν γινεται αλλα αν είναι όπως τα λες γιατι εγινε ετσι?
-Οι ανθρωποι φταινε για αυτό κατι της κανανε.
-Δεν μπορω να το πιστεψω. Δεν είναι δυνατον.
-Αυτή την στιγμη δεν με απασχολει αν θα με πιστεψεις ή οχι. Αυτό που με νοιαζει είναι να με βοηθησεις να την βρω πριν την βρει ο Μαρκος και οι αλλοι.
-Ο Καρλ δεν θα σε ξαναφησει να πας καπου μονη χωρις εκεινον.
-Γι αυτό χρειαζομαι την βοηθεια σου.
-Τι θελεις να κανω?
-Για αρχη μου φτανει να πεις αυτά που σου ειπα στην αρχη και να μην αναφερεις σε κανεναν τιποτα για αυτά πους ου ειπα σχετικα με τον Αγγελο. Κατι θα σκεφτω εγω για να αποδειξω ότι ο Αγγελος είναι η Σοφια.
-Ερμη θελω να σου μιλησω. Ειπε ο Μαρκος που μπηκε εκεινη την ωρα στο δωματιο.
-Παρακαλω. Βανεσα μπορεις να πηγαινεις της ειπε η Ερμη.
-Ερμη εισαι μια πολύ καλη πολεμιστρια και θελω να μου πεις αν είναι αληθεια αυτά που ακουγονται για την δυναμη και την ταχυτητα του.
-Λυπμαι που θα στο πω άλλο ναι. Είναι πολύ δυνατος. Σας εσενα θα λεγα.
-Μα πως είναι δυνατον ενας ανθρωπος να εχει δυναμη ενός βρικολακα? Τον ειδες στο προσωπο ηταν ανθρωπος ή βρικολακας?
-Κατι και από τα δυο από τι καταλαβα.
-Δεν βγαινει ακρη με το ακουμε υποθεσεις. Πρεπει να μαθουμε τι ακριβως είναι για να καταφερουμε να το σκοτωσουμε.
-Και πως θα το κανεις αυτό?
-Θα πιασουμε ομηρο καποιον από την ομαδα Ε.Β και θα τον κανουμε να μας πει.
-Μα δοκιμασαν και άλλες φορες ολοι προτιμησαν να πεθανουν παρα να μας πουν οτιδηποτε.
-Θα προσπαθησουμε ξανα. Ετοιμασου! Φευγουμε!
Ετσι λιγη ωρα μετα στο σαλονι ολοι ηταν ετοιμη. Ειχαν εξοπλιστει με το ξιφος του ο καθενας με οπλα απλαμε σφαιρες αλλα και οπλα με παραισθησιογονο ή αναισθητικο.
Η Βανεσα και η Ροουζ αντι για οπλα οπλιστηκαν με τοξα και στιλετα μικρα με δηλητηριο. Ο Μαρκος ειχε το ξιφος του και δυο οπλα με σφαιρες από ασημι.
-Που παμε δεν μας ειπες. Ειπε ο Τζιμυ στον Μαρκο.
-Θα χτυπησουμε το αρχηγειο των Ε.Β εδώ στην Γερμανια.
-Νομιζεις ότι φτανουμε? Θελω να πω ποσους εχουμε να αντιμετωπισουμε? Ειπε η Τζοαννα.
-Γι αυτό που θελω ειμαστε αρκετοι. Σκοπος μας είναι να πιασουμε καποιον από αυτους ζωντανο και να τον φερουμε εδώ.

Στο μεταξυ στο αρχηγειο της Γερμανιας των Ε.Β
-Επρεπε να με αφησεις. Θα τους ειχα αφανισει πριν ανατειλει ο ηλιος.
-Οχι. Πρεπει να φυγουμε. Σιγουρα θα ερθουν εδώ.
-Ε τοτε πρεπει να μεινω για να τους καλωσορισω.
-Χαιρομαι κορη μου που τους μισεις τοσο αλλα δυστυχως πρεπει να φυγουμε. Ζητανε την βοηθεια σου από την Αμερικη. Εκει μπορεις να παιξεις οσο θελεις μαζι τους. Πηγαινε να ετοιμαστεις φυεγουμε αμεσως…
-Εισαι τρελος, την χρειαζομαστε. Ο βασιλιας των βρικολακων είναι στον δρομο για εδώ. Δεν θα τα καταφερουμε χωρις εκεινη. Θα πεθανουμε.
-Λυπαμαι πρεπει να φυγουμε. Πρεπει να βασιστειτε στις δυναμεις σας. Η Χελγκα δεν θα μεινει εδώ. Την αναγνωρισαν. Δεν θα το διακινδυνεψω. Ειπε ο Βικτωρ και εφυγε.
Κατά τις 03:00 τα ξημερωματα ο Μαρκος και οπι υπολοιποι επιτεθηκαν στο αρχηγειο. Αν και οι ανθρωποι πολεμουσαν σκληρα δεν μπορουσαν να τα βαλουν μαζι τους και πολλοι πεθαναν. Ο Μαρκος αφου πηρε τον αρχηγο της ομαδας διεταξε υποχωρηση και επεστρεψαν πισω στο σπιτι. Εβαλαν τον κρατουμενο στο υπογειο μεχρι το επομενο βραδυ.
-Αν λυπασαι την ζωη σου θα μας πεις τι ξερεις για τον Αγγελο. Ειπε η Ερμη.
-Προτιμω να πεθανω παρα να βοηθησω τερατα όπως εσεις.
-Αφου μας θεωρεις τερατα τι θα ελεγες αν σε καναμε και εσενα βρικολακα?
Ο ανδρας εδειχνε τωρα να φοβαται.
-Δεν θα το κανετε.
-Αν δεν μας πεις ότι ξερεις εγω η ιδια θα σε κανω αυτό που μισεις περισσοτερο όπως και ολη σου την οικογενοια.
-Μην τους ανακατευεις. Αρκετο κακο μας κανατε.
-Πες μου αυτό που θελω. Είναι βρικολακας ή ανθρωπος?
-Και η οικογενοια μου?
-Ουτε που θα την ακουμπησαμε.
-Ενταξει. Τι θελετε να μαθετε?
-Είναι ανθρωπος?
-Οχι.
-Αρα είναι βρικολακας.
-Οχι ή μαλλον ναι. Ηταν βρικολακας.
-Εξηγησε μου μην σταματας.
-Ηταν μια βρικολακας που βρηκε ο Βικτωρας Ινπεράτιβους. Αν δεν κανω λαθος της ελεγαν τοτε Σοφια. Φαινοταν ταλαιπωρημενη. Ηταν ευκολο να την παισουμε.
-Και τι της κανατε?
-Για μηνες την βασανιζαμε για να μας πει για τον βασιλια σας. Πειραματιζομασταν πανω της για να βρουμε τις αδυναμιες σας.
-Συνεχισε. Μην σταματας.
-Ο Βικτορας ειχε χασει την κορη του και αυτή του την θυμιζε πολύ. Αποφασισε λοιπον να αναθεσει σε καποιον επιστημονα να την κανει οσο πιο ανθρωπο μπορει χωρις όμως να χασει την δυναμη της ως βρικολακας. Μια μερα ο γιατρος το ετοιμασε και ο Βικτορας χωρις δευτερη σκεψη εκανε την ενεση στην Σοφια και εγινε αυτό που λεγεται σημερα Λευκος Αγγελος.
-Δηλαδη οι συνεπειες ηταν να χασει το χρβμα των μαλλιων, των ματιων και του δερματος της?
-Και την μνημη της.
-Μπορει να διορθωθει αυτό?
-Οχι αλλωστε η Σοφια το θελησε.
-Τι θελεις να πεις?
-Η Σοφια συμφωνησε να κανει την ενεση.
-Μα πως είναι δυνατον?
Μα πριν απαντησει μπηκε μεσα ο Καρλ.
-Λοιπον τον εκανες να μιλησει?
-Δωσε μου λιγο χρονο ακομα. Ειπε η Ερμη.
-όπως θελεις ειπε εκεινος και εφυγε.
-Ακουσε με αυτά που μου ειπες σχετικα με την Σοφια δεν θα τα πεις στους αλλους αν θελεις το καλο της οικογενοιας σου και το δικο σου. Θα πεις απλα για μια βρικολακα που δεν ξερεις το ονομα της. Καταλαβες?
-Ναι.
-Ξερεις μηπως που είναι τωρα?
-Ο Βικτωρ την πηγε στην Αμερικη.
Η Ερμη βγηκε από το υπογειο και πηγε στο γραφειο οπου την περιμεναν οι αλλοι.
-Λοιπον τι εμαθες? Την ρωτησε ο Μπεν.
-Είναι βρικολακας που του δωσανε καποιο φαρμακο και εγινε αυτό που βλεπουμε τωρα. Εχει τη δυναμη βρικολακα οχι και τις αδυναμιες.
-Δεν υπαρχει τροπος να νικηθει? Ρωτησε η Ροουζ.
-Δεν μου ειπε.
-Φερτε τον κρατουμενο εδώ! Διεταξε ο Μαρκος δυο λυκανθρωπους.
Μετα από λιγο:
-Απ’ότι μας ειπες προκειται για μια βρικολακα που της κανατε καποιου ειδους ενεση.
-Ναι.
-Ποια είναι?
-Δεν ξερω.
-Πως θα την νικησουμε? Ποια είναι η αδυναμια της?
-Η μονη της αδυναμια είναι ο ηλιος.
-Επομενως ξερουμε τωρα πως θα την νικησουμε.
-Θα πρεπει όμως πρωτα να την φερουμε.
-Τι εννοεις Ερμη?
-Εφυγε για Αμερικη.
-Πως θα την φερουμε?
-Αρκει να πιασουμε τον Βικτορα.
Ετσι βρεθηκαν μετα από τρεις μερες στην Φιλανδια και αφου μαζεψαν αρκετους επιτεθηκαν στο σπιτι του αδερφου του Βικτορα.
-Βικτωρ ο Ιβαν ειμαι χρειαζομαι την βοηθεια σου. Μας επιτιθενται βρικολακες. Είναι μαζι και ο βασιλιας δεν εχουμε ελπιδα αν δεν στειλεις την Χελγκα.
-Πολεμηστε! Η Χελγκα ξεκουραζεται τωρα. Εχουμε ταξιδι αυριο.
-Για το ονομα του θεου Βικτωρ! Ειμαι ο αδερφος σου!!!
-Ειμαστε μακρια και να την στειλω θα ερθει αργα λυπαμαι.
-Μην λες ψεματα ξερω πως ειστε στο εργαστηριο δυο χιλιομετρα από δω. Αν δεν την στειλεις να μας βοηθησει θα τους στειλω εκει να σκοτωσουν και εσενα.
-Μην εισαι ανοητος εχω την Χελγκα πριν με ακουμπησουν θα εχουν πεθανει.
-Οχι αν εχει πεθανει πιο πριν.
-Τι θες να πεις?
-πως εμφυτευσα ένα μικροτσιπ μεσα της στην περιπτωση που θα στρεφοταν εναντιον μας. Αν δεν ερθει θα πατησω το κουμπι και η Χελγκα δεν θα είναι παρα μια αναμνηση για σενα.
-Αν τολμησεις…
-Στειλε την. Ειπε ο Ιβαν και εκλεισε το τηλεφωνο.

Στο μεταξυ στο σπιτι του γινοταν κανονικα μαχη. Αριθμητικα υπερισχυαν οι ανθρωποι όμως ο Μαρκος ηταν πολύ γρηγορος και σδυνατος και τους σκοτωνε πολύ γρηγορα. Το ιδιο και οι υπολοιποι. Αιματα υπηρχαν παντου. Ο Ερμη εφτασε στο δωματιο του Ιβαν.
-Που είναι ο αδερφος σου?
Ο Ιβαν δεν απαντησε.
-Μην με κανεις να ξαναρωτησω.
-Μολις εφτασαν. Ειπε ο Ιβαν κοιτωντας από πισω της.
Πραγματι πισω από την Ερμη στεκοταν ο Βικτωρ και ο Αγγελος ορμησε προς την Ερμη.
Αρχισαν να παλευουν.
-Σοφια δεν με θυμασαι? Ειπε η Ερμη ενώ εσκυψε για να αποφυγει μια μαχαιρια. Ο Ιβαν εκμεταλλευομενος την κατασταση προσπαθησε να το σκασει μα ο Αγγελος τον πετυχε με στιλετο στο κεφαλι και τον σκοτωσε.
-Παει ο ενας.Ειπε. Είναι η σειρα σου.
Η Ερμη καταφερε να την τραυματισει στο χερι. Ο Αγγελος εβγαλε την καπα του, κοιταξε το αιμα που ετρεχε από το αριστερο του μπρατσο και ορμησε ολο οργη πανω στην Ερμη. Ενώ παλευανε οι υπολοιποι κατω ειχανε αφανισει τους Ε.Β
-Μα που είναι η Ερμη?
-Ακουω χτυπηματα από σπαθια πανω. Ειπε η Τζοαννα και ετρεξαν ολοι πανω.
Ο Αγγελος ακουγοντας τους να ερχονται γελασε ειρωνικα και βγηκε από το παραθυρο.
-Ερμη εισαι καλα? Ρωτησε ο Μαρκος.
-Ναι είναι εδώ.
-Ας τον οδηγησουμε στην παγιδα λοιπον.
-Οχι πρεπει πρωτα να σας πω κατι.
Μα πριν προλαβαι να συνεχισει εμφανιστηκε στην πορτα από πισω τους ο Αγγελος. Ο Μαρκος μπηκε μπροστα για να τον αντιμετωπισει. Ο Αγγελος του ορμησε και αρχισαν να παλευουν. Ο Μαρκος ηταν πιο δυνατος και καταφερε να χτυπησει ασχημα τον Αγγελο. Υστερα εβγαλε το πιστολι και τον πυροβολησε. Νομιζε πως ετσι θα τον σκοτωνε:
-Μα πως είναι δυνατον?η σφαιρα εχει υπεριωδη ακτινοβολια γιατι δεν σε σκοτωσε?
-Γιατι εγω ειμαι ανθρωπος ανοητε.
Και τοτε ο Μαρκος και ολοι διαισθανθηκαν μια πολύ δυνατη παρουσια στον χωρο. Και τοτε ακουστηκαν χειροκροτηματα με δυνατο γελιο.
-Μπραβο βασιλια!!! Αν και αργα το καταλαβες! Ειπε καποιος.
-Γιατι δεν εμφανιζεσαι?
-Οχι αυτην την φορα. Πρωτα θα δεις να πεθαινουν οι φιλοι σου και μετα θα παρακαλας να σε σκοτωσω.
-Εμφανισου!!!!
-Υπομονη θα με δεις συντομα διπλα σου. Ειπε η φωνη και εξαφανιστηκε.
Ο Μαρκος και οι υπολοιποι αρχισαν να ψαχνουν τον χωρο.
-Είναι αργα σε λιγο ξημερωνει πρεπει να φυγουμε ειπε ο Κονορ στον Μαρκο.
-Κανεις δεν θα φυγει αν δεν το πω εγω!
-Μα Μαρκο εφυγε, δεν είναι εδώ.
-Εχει δικιο ο Κονορ. Ειπε ο Καρλ.
-Ενταξει λοιπον. Ειπε ο Μαρκος και ξεκινησαν να φυγουν.
-Μα τι θα φυγετε από τωρα? Τους ρωτησε καποιος.
Όταν γυρισαν ειδαν την λευκη σιλουετα να καθεται πανω στα καγκελα του δευτερου οροφου στο εσωτερικο του σπιτιου και δεξια και αριστερα της στρατιωτες οπλισμενους να τους σημαδευουν.
-Εσυ εισαι λοιπον ο Λευκος Αγγελος? Ρωτησε ο Μαρκος.
-Και εσυ πρεπει να εισαι ο βασιλιας των βρικολακων ο Μαρκος. Ειπε ο Αγγελος και πηδηξε κατω.
-Λοιπον οφειλω τα σεβη μου. Βλεπεις μεχρι ένα σημειο ειμαι και εγω βρικολακας. Ειπε και υποκλιθικε στον Μαρκο.
-Ποια εισαι? Πως σε λενε?
-Χελγκα αν και πριν ειχα άλλο ονομα το οποιο η αληθεια είναι πως τωρα δεν το θυμαμαι.
-Το θυμαμαι εγω! Ειπε η Ερμη και συνεχισε: σε λεγανε Σοφια και ησουν φιλη μας και κοπελα του Μαρκου.
Ο Αγγελος αρχισε να γελαει συνατα.
-Εγω με αυτόν??? Μην εισαι ανοητη.
-Ερμη τι είναι αυτά που λες? Η Σοφια πεθανε πριν μηνες. Ειπε ο Μαρκος.
-Οχι Μαρκο. Ξερω πως δεν είναι τωρα η καταλληλη στιγμη για αυτό…
-Μονη σου το ειπες Ερμη δεν είναι η καταλληλη στιγμη την διεκοψε η Βανεσα.
-Και όμως είναι.
-Θα μου εξηγησεις τι εννοεις?
-Η Σοφια δεν πεθανε Μαρκο. Ηταν ζωντανη απλα εμεις με την βοηθεια του γιατρου της δωσαμε ένα φαρμακο που την κρατησε νεκρη για δωσεκα ωρες. Οσο εσυ πιστευες ότι είναι νεκρη εμεις την φυγαδευσαμε στην Αλασκα. Εκει και για 8 μηνες κοιμοταν συνεχεια ωσπου ξυπνησε και μετα από τρεις βδομαδες περιπου αποφασισε να φυγει. Από τοτε δεν ξεραμε που είναι. Μονο εγω ειχα κατι εφιαλτες στους οποιους η Σοφια ειχε πιαστει από ανθρωπους που την βασανιζαν. Όταν στο Βερολινο πολεμησαμε ειπε κοιτωντας τον Αγγελο καταλαβα αμεσως πως ησουν εσυ Σοφια.
-Περιμενε! Θελεις να μου πεις πως ολο αυτόν τον καιρο… ειπε ο Μαρκος.
-Που εσυ νομιζες ότι ειχε πεθανει εκεινη ηταν ζωντανη.
-Δεν είναι αληθεια. Ειπε ο Μαρκος και γυρισε να κοιταξει τους φιλους του.
Εκεινοι εσκυψαν το κεφαλι.
-Καρλ γιατι δεν μου το πες? Εβλεπες ποσο υπεφερα.
-Δεν μπορουσα. Η Ερμη δεν μας αφηνε.
-Ερμη γιατι?
-Γιατι την πληγωσες πολύ και δεν σου αξιζε αλλωστε ηταν επιθυμια και της ιδιας.
-Σοφια?? Ειπε ο Μαρκος κοιτωντας τον Αγγελο.
-Δεν με λενε Σοφια. Το ονομα μου είναι Χελγκα.
-Προσπαθησε να θυμηθεις πως σε λεγανε παλια.
-Δεν πιστευω όλα αυτά που λετε. Ετοιμαστειτε τωρα να πεθανετε!
Η Ερμη αρχισε να τραγουδα ένα τραγουδι που ειχαν βγαλει με την Σοφια όταν ηταν μικρες και το τραγουδουσαν όταν ηταν στεναχωρημενες.
-… θα εισαι διπλα μου να μου κρατας το χερι…
-Σκασε! Ειπε ο Αγγελος.
-… αναζητωντας ένα φως στο σκοταδι…
-Σου ειπα να σταματησεις! Ειπε και σημαδεψε την Ερμη με οπλο.
-…βρισκω παντα εσενα αδερφη μου…
Δεν μπορουσε να ριξει κατι της θυμιζε αυτό το τραγουδι. Κατι ομορφο. Μια φιλη. Δεν μπορουσε να ριξει.
-Σοφια εσυ εισαι! Ειπε ο Μαρκος και πηγε να την αγγαλιασει.
-Πυρ!!!! Διεταξε η Σοφια-Αγγελος και οι στρατιωτες εριξαν καπνογονο.
-Τι νομιζεις? Ότι αυτά θα μας επηρρεασουν? Την ρωτησε ο Μαρκος.
-Μα βεβαια! Γιατι αυτά περιεχουν σκορδο! Μολις σας δηλητιριασα.
Ολοι αρχισαν να βηχουν. Ο Μαρκος ανοιξε το παραθυρο.
-Ειστε καλα τωρα? Τους ρωτησε.
-Ναι μα εκεινη που είναι? Ρωτησε ο Αλεξ και πριν προλαβει να παρει απαντηση δεχτηκαν επιθεση από στρατιωτες Ε.Β. Ο Μαρκος προσπαθησε να βρει την Σοφια όμως δεν ηταν πουθενα. Μεχρι που εμαφνιστηκε πετωντας από διπλα του.
-Δεν σου ελειψα. Του ειπε απειλωντας τον με το σπαθι της.
-Δεν θα πολεμησω μαζι σου.
-Και γιατι? Δεν ειμαι αξια αντιπαλος?
-Δεν μπορω να πολεμησω καποιον που αγαπω.
-Μη πιστευεις ότι ανοησια σου λενε. Ειπε και του επιτεθηκε τραυματιζοντας τον στο χερι.
-Δεν μπορει να μην θυμασαι.
-Δεν θυμαμαι ή δεν θελω να θυμηθω. Ειπε και του ξανα επιτεθηκε.
-Δεν αναρωτηθηκες γιατι εισαι συνατοτερη από αλλους βρικολακες?
-Ειμαι δυνατοτερη από ολους τοους βρικολακες!
-Οχι από μενα. Το ιδιο αιμα τρεχει στις φλεβες μας. Δεν θυμασαι που για να σε σωσω σου προσφερα το χερι μου? Εσυ το δαγκωσες…
-Δεν ξερω τι λες, δεν με ενδιαφερει αλλωστε. Παλεψε τωρα σαν αντρας. Ειπε ενώ τον μαχαιρωσε στο ποδι.
Ο Μαρκος επεσε στα γοντα ενώ η Σοφια ηταν ετοιμη να τον αποκεφαλισει.
-Οχι κορη μου! Οχι! Αστον πρεπει να φυγουμε σε λιγο ξημερωνει!
Η Σοφια χαμηλωσε το ξιφος της και ετοιμαστηκε να φυγει μα ο Μαρκος την επιασε από το χερι και ειπε:
-Μην φυγεις! Μεινω εδώ μαζι μου!
Η Σοφια χαμογελασε και του ειπε
-Συμφωνω δεν πρεπει να φυγω ακομα εχω τοσα πραγματα να κανω και αμεσως μετα επιτεθηκε στον Κονορ.
Ξιφομαχησαν περιπου για πεντα λεπτα όταν η Σοφια του εριξε μια δυνατη κλοτσια που τον εριξε κατω. Εχοντας το ξιφος της κοντα στο προσωπο του ειπε:
-Γονατισε και παρακαλα με να μην σε σκοτωσω.
-Σοφια τι κανεις? Την ρωτησε η Τζοαννα.
Η Σοφια χωρις να γυρισει να την κοιταξει της εριξε ένα στιλετο κοντα στην καρδια λεγοντας:
-Δεν με λενε Σοφια.
Ο Καρλ ετρεξε κοντα στην Τζοαννα που κειτονταν στο εδαφος αιμοφυρτη.
-Ηταν φιλη σου και εσυ την σκοτωσες! Της ειπε
-Και τι σε κανει να νομιζεις ότι δεν θα κανω το ιδιο με σενα? Του ειπε γυρνωντας και κοιτωντας τον.
Και πριν προλαβει να κανει οτιδηποτε ο Καρλ δεχτηκε δυο στιλετα στην κοιλια. Ο Μαρκος ετρεξε κοντα του και κοιτωντας τον ειπε στην Ερμη:
-Παρτους από δω και φροντισε να πιουν αιμα θα γινουν καλα.
Η Ερμη μαζι με την Ροουζ και την Βαενσα τους μετεφεραν αλλου. Τωρα ειχαν μεινει η Σοφια, ο Κονορ, ο Μπεν, ο Τζιμυ και ο Αλεξ.
-Αφησε τον. Ειπε ο Μαρκος στην Σοφια που ηταν από πανω από τον Κονορ ο οποιος ηταν γονατισμενος μπροσατ της.
-Αρχισες να φοβασαι Μαρκο?
-Προσπαθησε να θυμηθεις.
-Δεν εχω να θυμηθω τιποτα. Ξερω μονο πως εισαι εχθρος και θα σε αφανισω.
-Μην με αναγκασεις να σε πολεμησω.
-Μην το παιρνεις προσωπικα κανω μονο την δουλεια μου.
-Δεν ησουν ετσι Σοφια. Σε αλλαξαν.
-ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΛΕΣ ΣΟΦΙΑ!!!!!! ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΕΛΓΚΑ!!!!
-Μπορει να σε λενε τωρα ετσι όμως ειμαι σιγουρος πως εισαι εσυ Σοφια. Πρεπει να θυμηθεις. Σε γνωρισα περιπου πριν από τρια χρονια σε ένα χορο μεταμφιεσμενων. Εσυ ειχες ντυθει παγωνι και εγω…
-Αφου δεν με ακους θα σου πω κατι. Αν ειμαι αυτή που πιστευεις και αγαπας τοτε δεν θα σκοτωνα ποτε σωστα? Ας ξεχασουμε αυτους που σκοτωσα μεχρι τωρα. Εχουμε εδώ τον Κονορ που είναι ξαδερφος σου. Ειπε και εκανε μια φορα τον κυκλο γυρω από τον Κονορ.
-Δεν θα του κανεις κακο. Ειμαι σιγουρος.
-Σιγουρος? Ε τοτε κοιτα αυτό. Ειπε η Σοφια και πριν προλαβει ο Μαρκος να αντιδρασει αποκεφαλισε τον Κονορ.
-Κανεις δεν μπορει να είναι σιγουρος για τιποτα. Δεν το ηξερες αυτό αγαπη μου? Τον ρωτησε ειρωνικα αυτή.
Ο Μαρκος που ειχε γονατισει πανωα πο το σωμα του Κονορ ειπε:
-Τελικα ειχες δικιο. Δεν εισαι η Σοφια. Εκεινη πεθανε πριν καιρο. Ετσι επιασε το σπαθι του και αρχισαν να πολεμουν. Ηταν και οι δυο τους πολύ δυνατοι.
-Κορη μου σε λιγοτερο από μιση ωρα ξημερωνει πρεπει να φυγουμε. Της ειπε ο Βικτωρ μα εκεινη συνεχισε να πολεμα.
Δεκα λεπτα αργοτερα μεσα στος πιτι μπηκε καποιος που δεν περιμενε κανεις.
-Μαρκο αγαπη μου εισαι καλα? Φωναξε η Σεσιλια.
Η Σοφια καθισε στο τελευταιο σκαλο της εσωτερικης σκαλας και την κοιταξε. Ο Μαρκος πηγε να την χτυπησει μα εκεινη τον κλωτσησε και τον πεταξε κατω. Υστερα πεταξε και προσγειωθηκε διπλα στην Σεσιλια που ειχε μεινει ακινητη από τον φοβο.
-Εσενα καπου σε εχω ξαναδει. Ποια εισαι?
Η Σεσιλια δεν μιλουσε.
-Πως σε λενε?
-Σεσι…
-Σεσιλια σωστα?
-Μαλιστα.
Ο Μαρκος σηκωθηκε με πολύ κοπο αφου ηταν ασχημα χτυπημενος και από πριν.
-Κατι μου θυμιζεις αλλα δεν ξερω τι. Ειπε η Σοφια στην Σεσιλια αφου την κοιταξε από πανω προς τα κατω.
-Ειμαι η βασιλισσα των βρικολακων. Ειπε ξαφνικα ολο θαρρος η Σεσιλια.
Η Σοφια εκανε μερικα βηματα πισω. Εκατονταδες εικονες ερχονταν τωρα στο μυαλο της από το παρελθον. Ενιωσε το κεφαλι της ετοιμο να σπασει. Ο χωρος γυρω της γυριζε γρηγορα. Μεσα στην ζαλη της ειδε τον Μαρκο να πλησιαζει και μετα όλα σταματησαν να γυρνανε. Ειχε δεχτει ένα δυνατο χτυπημα στην κοιλια από τον Μαρκο.Ο πονςο την εφερε στην πραγματικοτητα. Επεσε στο πατωμα. Ο πατερας της ο Βικτορας προσπαθησε να παει κοντα της μα ο Μαρκος αλλα ο Μπεν τον κρατησε. Από πανω της ο Μαρκος ηταν ετοιμος να την αποκεφαλισει και τοτε εκεινη ψελισσε:
-Μαρκο αγαπη μου
Εκεινος κρατουσε ακομα το σπαθι.
-Μα τι περιμενεις?αποκεφαλισε την! Ειπε η Σεσιλια.
Η Σοφια αρχισε να δακρυζει και να λεει:
-Μαρκο τι συμβαινει?
-Οχι δεν θα σε σκοτωσω. Ειπε ο Μαρκος κατεβασε το σπαθι και την αγγαλιασε.
-Μωρο μου.
-Μαρκο μου λυπμαι για ότι εκανα.
-Δεν ησουν εσυ αλλα το φαρμακο πους ου δωσανε. Συγχωρεσε με για όλα οσα εχεις περασει.
Εκεινη του χαμογελασε.
-Τωρα που θα ειμαστε και παλι μαζι όλα θα γινουν καλυτερα. Της ειπε.
-Μαρκο πρεπει να με αφησεις να πεθανω.
-Οχι ποτε!!!
-Αν μ αγαπας θα μου κανεις την χαρη και θα με πας εξω να δω ξανα τον ηλιο για μια τελευταια φορα. Μου το χρωστας.
-Οχι ο ηλιος θα σε καψει. Δεν θα το επιτρεψω. Ειπε και την αγγαλιασε σφιχτα.
-Δεν ηταν γραφτο να περασουμε την αιωνιοτητα μαζι. Πρεπει να με αφησεις να φυγω για να δικαιωθουν οσοι υπεφεραν από μενα.
-Δεν φταιις εσυ. Οι ανθρωποι…
-Ηταν δικη μου επιλογη. Συμφωνησα να κανω την ενεση και γι αυτό θα πληρωσω. Αφησε με να φυγω ησυχα.
-Θα τρελαθω αν σε ξαναχασω!!! Λυπησου με!!!!
-Παντα ησουν δυνατος. Θα το ξεπερασεις. Μην εχεις τυψεις δεν φταις για τιποτα και για τα παλια σε συγχωρω.
Ο Μαρκος την πηρε αγγαλια και βγηκα από το σπιτι. Προχωρησε προς τον κηπο και την αφησε πανω στο γκαζον.
-Θελω αυτος ο πολεμος αναμεσα σε βρικολακες και ανθρωπους να σταματησει.
Ο Μαρκος της φιλησε το χερι κοιτωντας την στα ματια.
-Ποτε δεν θα σε ξεχασω. Δεν θα γνωρισω ποτε άλλη σαν εσενα.
-Δεν σταματησα ποτε να σ αγαπω. Του ειπε εκεινη και ο Μαρκος την φιλησε στο στομα.
-Σε παρακαλω αφησε με να κατως εδώ μαζι σου. Της ειπε.
-Οχι. Η δικη μου ζωη εφτασε στην δυση της. Εσενα σε χρειαζοντα οι φιλοι μας.
Αρχισε να ξημερωνει.
-πρεπει να φυγεις τωρα.
Ο Μαρκος την ξαναφιλησε σηκωθηκε και μπηκε ξανα στο σπιτι.
-Μα τι κανεις? Αυτό θα την σκοτωσει!!! Ειπε ο Βικτορας προσπαθωντας να ξεφυγει από τον Μπεν. «Αφησε με να παω να την σωσω!!!!».
-Οχι. Ειπε ο Μαρκος. Κλειστε τις κουρτινες! Προσταξε και υστερα από λιγα λεπτα σκοτεινιασε το σπιτι.
-Μου σκοτωσατε την πραγματικη μου κορη μην σκοτωσετε και τον Αγγελο μου, την Χελγκα μου, σε παρακαλω. Ειπε κλαιγοντας ο Βικτωρ στον Μαρκο.
-Σε λιγο θα φανει ο ηλιος δεν μπορω να κανω τιποτα.
-Αφησε με να παω εγω κοντα της και σου υποσχομαι…
-Οχι!!! Της το χρωσταμε ειπε ο Μαρκος που δακρυα αρχισαν να τρεχουν από τα ματια του.
Ο Βικτωρ κοιταξε κλεφτα από μια χαραμαδα την ωρα που ο ηλιος ανετειλε και εκει οπου ηταν η Σοφια ειχε μεινει μονο η ασπρη καπα της. Ειχε χαθει.
-Εχασες μια κορη και εγω εχασα την γυναικα της ζωης μου. Κοι οι δυο ποναμε πολύ τωρα. Ειμαστε ισοι. Ο πολεμος θα σταματησει. Ειπε ο Μαρκος και συμπλητωσε «εκεινη το ζητησε».
Ο Βικτορας εγνεψε το κεφαλι.
Από τοτε υπαρχει ειρημη μεταξυ τους. Κανεις δεν εμαθε αν ο Μαρκος συγχωρεσε τους φιλους του ή αν οι φιλοι του και κυριως η Ερμη θα καταφερε να τον συγχωρησει που σκοτωσε την Σοφια για δευτερη φορα.


Ο θάνατος που ρούφηξε το μέλι της ανάσας σου, καμία εξουσία δεν είχε στην ομορφιά σου

THE END