(Απο την μερια της Αλις) Νεα Σεληνη-Η λαθος αποφαση.

Επειδη η αγαπημενη μου ηρωιδα ειναι η Αλις αποφασησα να γραψω ενα FF απο την μερια της.Ελπιζω να σας αρεσει και προσοχη...ειναι η πρωτη μου φορα!




Νεα Σεληνη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 -Η λαθος αποφαση-

"Αλις λυπαμαι τοσο πολυ...δεν ξερω τι να πω,δεν επρεπε να ερθω..." αρχισε ο Τζασπερ να εξομολογειτε.
"Τζασπερ ειναι ολα καλα ηρεμησε σε παρακαλω προσπαθω να συγκεντρωθω!" παραπονεθηκα και εκλεισα τα ματια μου.
"Αλις τι συνεβει?"ρωτησε ανησηχα ο Τζασπερ.
"Δεν ξερω...Βλεπω τον Εντουαρντ ολη την ωρα να αλλαζει γνωμη...δεν μπορω να δω καθαρα." Ακουγομουν τοσο ανησυχη
ακομα και στα δικα μου αυτια.
Δεν μπορουσα να εξηγησω.Δεν ξερω τι προσπαθουσε να αποφασισει ο Εντουαρντ αλλα οτι κι αν ηταν με μπερδευε πολυ...
Και τοτε σε μια στιγμη τα ειδα ολα καθαρα.Η αποφαση ειχε παρθει.Ενιωσα να κοκαλονω στη θεση μου ενω ο Τζασπερ διαβασε
τα συνεσθηματα μου και σαν αστραπη βρεθηκε κοντα μου.
"Αλις τι συμβενει?Αλις μιλα!" με ταρακουνουσε με δυναμη κατι που συνηθιζε να κανει οταν δεν μπορουσα να μιλισω μετα απο
ενα οραμα.
"Δεν μπορει...οχι δεν μπορει να το κανει!"με ειχε πιασει πανικος ενω ο Τζασπερ συνεχιζε να με ταρακουνα.
"Αλις τι εγινε?Σε παρακαλω Αλις γιατι εισαι τοσο ανησυχη?Για το θεο εισαι πανικοβλημενη!" ο Τζασπερ γινοταν ολο
και πιο ανησυχος οσο η ωρα περνουσε χωρις να του δωσω εξηγησεις.
"Ο Εντουαρντ..." ηταν το μονο που καταφερα να ξεστομισω.
"Τι εγινε με τον Εντουαρντ Αλις?Επαθε κατι?Βρισκεται σε κινδυνο?Μηπως...η Μπελλα...?" οι ερωτησεις επεφταν βροχη.
"Οχι Τζασπερ δεν ειναι αυτο" του ειπα προσπαθωντας να τον καθησυχασω χωρις αποτελεσμα.
"Τοτε τι ειναι Αλις μιλα αλλιως δεν ξερω τι θα σκεφτω!" ο Τζασπερ ειχε αρχισει να χανει την ψυχραιμια του το ενιωθα
πια και στην ατμοσφαιρα"
"Πρεπει να παρω αμεσως τον Καρλαιλ!Πρεπει να σταματησουμε αυτην την τρελα!"ειπα και εβγαλα απο την τσεπη μου το κινητο καλωντας τον αριθμο του Καρλαιλ.
Ο Τζασπερ δεν ειπε τιποτα μονο καθοταν και περιμενε.Το τηλεφωνο χτυπησε μια φορα και μετα ακουστηκε η φωνη της Εσμι.
"Εμπρος?"
"Εσμι δωσε μου αμεσως τον Καρλαιλ!"δεν μπορουσα να ελεγξω την φωνη μου η οποια ακουστικε σαν αγκομαχητο.
"Ο Καρλαιλ δεν ειναι εδω.Μολις τον πηραν απο το νοσοκομειο.Ηταν επειγον.Τι συμβενει Αλις?"
"Ενταξει πες του να μου τηλεφωνησει αμεσως μολις ερθει στο σπιτι.Εσμι σε παρακαλω ειναι σοβαρο!"ενιωθα ακομα το καρφωμενο
βλεμμα του Τζασπερ πανω μου.
"Φυσικα Αλις ομως σε παρακαλω πες μου τι εγινε επαθε κανεις κακο?"
"Ο Εντουαρντ θα κανει μεγαλο λαθος...εχει παρει αποφαση να φυγει απο το Φορκς" προσπαθησα να εξηγησω ενω ενιωσα τον Τζασπερ να κανει ενα βημα μπρος.
"Μα γιατι?Τι εγινε Αλις?Γιατι πηρε αυτη την αποφαση?"η Εσμι ακουγοταν τωρα σαν να πνιγοταν.
"Θα σας εξηγησω μετα"ηταν το μονο που ειπα και μετα το εκλεισα.
"Ο Εντουαρντ θελει να αφησει την Μπελλα?"ρωτησε ο Τζασπερ γεματος δυσπιστια.
"Πιστευει οτι αυτο θα ειναι το καλυτερο για εκεινη ομως κανει λαθος Τζασπερ!Πρεπει να τον σταματησουμε!"τωρα ακουγομουν λες και εκλεγα αν και το σωμα
μου δεν μπορουσε να παραγει δακρυα.
"Ο Εντουαρντ θα ειναι στο σπιτι σε 10 λεπτα.Παμε"ειπα και επιασα τον Τζασπερ απο το χερι.Ειμασταν ακομα στο δασος και ηταν ωρα να γυρισουμε.Αρχισαμε
να τρεχουμε μεσα απο τα δεντρα και σε λιγα λεπτα ειμασταν πια μπροστα απο το σπιτι.Το αυτοκινητο του Καρλαιλ ηταν μπροστα.Μαλλον τωρα ολη η οικογενεια
μας περιμενε για να μαθει τι συμβενει.Μπηκα μεσα με βαρια βηματα και αντικρισα τεσσερα ζευγαρια ανησυχα χρυσαφη ματια.Ο Καρλαιλ εκανε ενα βημα μπρος και
μιλησε με αγωνια.
"Αλις τι εχει συμβει?"
"Ο Εντουαρντ" αρχισα να εξηγω"εχει παρει την αποφαση.Θελει να αφησει την Μπελλα μετα απο αυτο που εγινε στα γεννεθλια της.Πιστευει οτι αυτο θα ειναι το
καλυτερο για εκεινη.Ομως εμεις δεν μπορουμε να το επιτρεψουμε αυτο!Ξερετε καλα οτι ειναι λαθος!"προσπαθησα να τους πεισω.Η Ροζαλι οπως παντα πεταχτηκε
απο τι γωνια στην οποια καθοταν με ικανοποιηση στην φωνη της.
"Το ηξερα!Ηταν καιρος πια.Ηξερα οτι ο Εντουαρντ αργα η γρηγορα θα καταλαβαινε τι ειναι καλο για ολους μας.Τον υποστηριζω απολυτα!"ειπε γεματη ενθουσιασμο.
Η Εσμι της εριξε ενα αγριο βλεμμα μετα απο το οποιο σωπασε.Μα πως μπορουσε?Πως μπορουσε να ειναι τοσο ακαρδη?Δεν ειχε καταλαβει τοσο καιρο οτι ο ενας
εξαρτιοταν απο τον αλλον?
"Δεν περιμενα και κατι αλλο απο σενα Ροζαλι"δεν μπορεσα να συγκρατησω τα λογια"ευτυχως ομως δεν εισαι εσυ αυτη που θα αποφασισει"εριξα ενα γρηγορο
βλεμμα στον Καρλαιλ.Ηταν συλλογισμενος και ηξερα καλα τι σκεφτοταταν.
"Το ξερω Καρλαιλ οτι θα υποστηριξεις οτι αποφαση κι αν παρει ο Εντουαρντ αλλα ξερεις οτι αυτο που θα κανει ειναι ενα μεγαλο λαθος!"ημουν σιγουρη
οτι το ηξερε αυτο αλλα δεν θα ειχε καμια επιπτωση στην αποφαση του.
"Ο Εντουαρντ ξερει τι κανει Αλις και εμεις σαν οικογενεια πρεπει να υποστηριξουμε οτι κι αν αποφαση πειρε ο Εντουαρντ"ηξερα πριν πει καθε λεξη του
Καρλαιλ.Η Ροζαλι μισοχαμογελασε γεματη ικανοποιηση ξανα.Τοτε ακουστηκε το αμαξι του Εντουαρντ.Σιγουρα τωρα πια ηξερε τι γινοταν αφου ηταν τοσο κοντα
και μπορουσε να διαβασει της σκεψεις μας.Μπηκε μεσα αντικριζοντας τα γεματα αγωνια προσωπα μας.
"Εντουαρντ-"αρχισα να λεω
"Μη" με διεκοψε ο Εντουαρντ με βλεμμα χαμηλωμενο."Αυτο ειναι το καλυτερο που μπορω να κανω Αλις.Δεν καταλαβενεις?Πως μπορουσαμε να μπερδεψουμε ετσι
τη ζωη της?Γιατι να ειναι παντα σε κινδυνο εξετιας μας Αλις?
"Γιε μου ξερεις οτι εμεις ειμαστε ετοιμοι να κανουμε αυτο που θες.Αν νομιζεις οτι αυτο ειναι σωστο θα γινει ετσι"ο Καρλαιλ οπως παντα υποστιριζε τους
παντες.
"Το ξερω Καρλαιλ και σε ευχαριστω.Καλυτερα να αρχισετε να μαζευετε τα πραγματα.Εσεις θα φυγετε πρωτοι.Θα μεινω μονο εγω για να την αποχερετησω και
υστερα θα φυγω" ενιωθα τον πονο στη φωνη του Εντουαρντ.Και ειμαι σιγουρη οτι δεν ειμουνα η μονη που τον ακουγε.
"Κανεις το σωστο.Μην εχεις τυψεις.Ολα θα γινουν οπως παλια!"Δεν το πιστευα.Μα πως μπορουσε η Ροζαλι?Για το θεο πως γινεται να ηταν αδερφη μου?
Ο Εντουαρντ εγνεψε και εφυγε πανω στο δωματιο του.Πηγα να τον ακολουθησω αλλα τοτε ενιωσα ενα χερι να με κραταει στην θεση μου.
"Αλις δεν μπορεις να κανεις τιποτα απλως ασε τα πραγματα οπως ειναι"με παρακαλεσε ο Τζασπερ.
"Σε παρακαλω ειναι η τελευταια μου ελπιδα"ικετεψα και τοτε το χερι του επεσε και με απελευθερωσε.Ανεβηκα πανω στο δωματιο του Εντουαρτν και εκλεισα
την πορτα.
"Αλις δεν προκειται να αλλαξω γνωμη.Καταλαβε το!"
"Εντουαρτν δεν ξερεις τι κανεις!Πραγματικα ποσο καιρο νομιζεις οτι θα μεινεις μακρια της?Δεν μπορεις Εντουαρτν δεν μπορεις χωρις την Μπελλα!!!"
"Το ξερω Αλις αλλα αυτο δεν αλλαζει τα πραγματα"ειπε και με κοιταξε βαθια στα ματια.
"Μπορω τουλαχιστον να την αποχερετησω?"τον παρακαλεσα αν και ηξερα ειδη την απαντηση του αμεσως μολις το αποφασησε.
"Χωρις αποχερετησμους Αλις.Ξερεις οτι θα ειναι πιο ευκολο για την Μπελλα αν φυγουμε μια και εξω"
"Πιο ευκολο χα!"ειπα κοροιδευτηκα.Δεν ξερω απο που αλλα ηρθε στο μυαλο μου ενα παλιο οραμα.Εγω και η Μπελλα αγκαλιασμενες
και καλυτερες φιλες.Μια διαφορετικη Μπελλα.
"Αυτο δεν θα γινει!"ειπε λιγο πιο δυνατα απο οσο χρειαζοταν.Το οραμα εξαφανιστηκε και στη θεση του ηρθε μια αλλη εικονα.Η Μπελλα χαμενη μεσα στο
δασος να υποφερει...
Ενιωσα ενα ελαφρυ αερακι και τοτε ειδα οτι η πορτα ηταν ανοιχτη και ο Εντουαρντ ελειπε.Ηταν ματαιο να προσπαθησω να τον λογικεψω.
Κατεβηκα κατω με αργο ρυθμο.Ολοι περιμεναν προφανως ειχαν
ακουσει ολη την συζητηση.Ετρεξα γρηγορα στην αγκαλια του Τζασπερ και μιλησα ψυθιριστα ενω ανεβαιναν λυγμοι στο λαιμο μου.
"Ολα χαθηκαν Τζασπερ...το παραμυθι τελειωσε!"



ΤΕΛΟΣ----ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ----ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ----ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ----ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ----ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ---ΤΕΛΟΣ---