Μια άλλη ζωή

σας παρακαλώ μην με πάρρετε με ντομάτες




Δεν ήμουν σίγουρος το τι έπρεπε να κάνω η Άλις το είπε ξεκάθαρα << Έντουαρντ, η Μπέλλα είναι σε τόσο φριχτή κατάσταση είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει>> Σε παρακαλώ άκου με γύρνα πίσω δεν είναι καλά σκέφτηκε. Δεν την άκουσα, γιατί να το κάνει αυτό; Δεν απειλούταν η ζωή της από κανέναν, ειδικά από εμένα πλέον οπότε ποιος ο λόγος ; Άνθρωπος είναι έπρεπε ήδη να έχει ξεχάσει τα πάντα όσα συνέβησαν ανάμεσα μας. Δίκιο δεν έχω; Ποτέ τελικά δεν θα καταλάβω το μυαλό της ούτε για λίγο. Συνέχισα να τρέχω μέσα στο δασός σκεπτόμενος.
Μου λείπει υπερβολικά πολύ, το χάδι της στο πρόσωπο μου, ο χτύπος της καρδιάς της, το κοκκίνισμα στα μαγούλα της όταν την χάιδευα ,το άρωμα που ανέδιδε η επιδερμίδα της, τα σοκολατένια μάτια της όταν με κοίταζαν βαθιά μέσα στα δικά μου μάτια, τα χείλια της να αγγίζουν τα δικά μου. Αναστέναξα. Το πώς δεν το κατάλαβα αλλά είχα ήδη πέσει κάτω και έκλαιγα με λυγμούς –μία αυτόματη αντίδραση πλέον.
Έφερα στην μνήμη μου την πρώτη φορά που είπε ξύπνια πως με αγαπάει καθόμουνα στην κουνιστή καρεκλά στο δωμάτιο της. Στην οικία Σουάν, στην μικρή πολύ της Ουάσινγκτον , στο Φορκς. Μου λείπει το δωμάτιο της – όχι ότι τόσο καιρό δεν το είχα επισκεφθεί ούτε φορά. Όταν μου είπε Σ’ αγαπώ ήταν η πιο όμορφη λέξη που άκουσα ποτέ στην ζωή μου.
Μου λείπει δεν αντέχω άλλο. Τελικά η Άλις είχε δίκιο από την αρχή είμαι πολύ τρελαμένος για εκείνη ώστε να κάνω πίσω. Αλλά τι να κάνω για να την πλησιάσω; Δεν ήμουν σωστός μαζί της τους τελευταίους εφτά μήνες. Ούτε καν ένα τηλέφωνο δεν την πήρα. Κι άλλο λάθος, ποσά έχω κάνει από τότε που αποφάσισα να την αφήσω; Είμαι το μεγαλύτερο τέρας του κόσμου! Τι Βολτούρι; Αυτοί μπροστά μου είναι αρνάκια!
Η Μπέλλα υποσχέθηκε τίποτα ανόητο ή ριψοκίνδυνο. Θα κρατήσει την υπόσχεση της, για εμένα. Αλλά εγώ; Μπορώ να κρατήσω την δική μου; Όχι, με τίποτα είναι αδύνατον !!! Κακώς που την έδωσα κιόλας. Τα ερωτήματα που έχω στο μυαλό μου, έχουν όλα μια απάντηση, επειδή είμαι ένα τέρας. Μα πρέπει να κάνω κάτι για να επανορθώσω αμέσως. Αλλά τι; Τι να κάνω για να για να διορθώσω μια κατάσταση που δεν διορθώνεται; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν έχει την ίδια απάντηση με τα άλλα. Ή δεν έχει απάντηση.
Το τηλέφωνο χτύπησε, εγώ συνέχισα να περπατάω πλέον. Κοίταξα τον αριθμό, απόκρυψη. Το σήκωσα, η φωνή μου ήταν βραχνή και ταλαιπωρημένη από τους λυγμούς μου. <<Ναι;>> ρώτησα <<Ποιος είναι;>>. Το μόνο που άκουσα μετά ήταν κάποιος να σπαράζει στα κλάματα. Θυμόμουν έντονα αυτόν τον ήχο. Ήταν ο ήχος που έβγαινε από τα χείλη της Μπέλλα όταν της έσπασε το πόδι ο Τζέιμς. Με την ανάμνηση ένα γρύλισμα έφυγε από τα χείλια μου <<Ναι; Άλις άμα μου κανείς καμία φάρσα σταμάτα τώρα. Ξέρεις πόσο ευαίσθητος είμαι στο θέμα της Μπέλλα.>> Το άτομο που μου τηλεφώνησε αποκλείεται να είναι η Άλις. Κατάλαβα ποιος ήταν. Για ένα δευτερόλεπτα έμεινα άφωνος άλλα συνέχισα <<’Άλις, μίλα και σταμάτα με το βίντεο, επίτηδες το κάνεις; Γιατί με βασανίζεις; Αφού ξέρεις ότι επειδή αγαπώ την Μπέλλα για αυτό έφυγα.>> Από την άλλη μεριά του ακουστικού υπήρχε μόνο σιγή.<<Λοιπόν Άλις σε ευχαριστώ που σταμάτησες με το παιχνίδι σου.>>
Η Μπέλλα επιτέλους μίλησε << Έντουαρντ;>> Πάλι μου κόπηκε η ανάσα με το άκουσμα της φωνής της ‘’Ναι; Ποιος είναι;’’ Ρώτησα. Δεν ήμουν καλά. Η Μπέλλα ήταν αναστατωμένη ΄<<Έντουαρντ η Μπέλλα είμαι είσαι καλά;>> Η φωνή της ήταν τρομοκρατημένη << Όχι, εσύ <<Χειρότερα από ό,τι πιστεύεις>> << Μπέλλα πες μου τι έχεις;>> Μετά σιγή, κάποιος άλλος μίλησε <<Τι κάνεις πολυαγαπημένε μου Έντουαρντ;’>> Αυτό που ακούστηκε δεν ήταν το κλικ από το μυαλό μου ήταν το πιο άγριο γρύλισμα της ζωής μου. <<Βικτόρια.>>

<<Λοιπόν Έντουαρντ χαίρομαι που με θυμάσαι>> Το γρύλισμα στο στήθος μου έγινε πιο έντονο από πριν. <<Άφησε την ήσυχη εμένα θέλεις>> απέτισα. <<Μα δεν νομίζω αγαπητέ μου ότι πρέπει να απαιτείς αυτήν την στιγμή>>. Η Μπέλλα ούρλιαξε. <<Το δάχτυλο μου>> είπε κλαίγοντας. <<Σε παρακαλώ>> την ικέτευσα. <<Δεν νομίζω ότι πιάνουν τα καλπάκια σου σε εμένα>> μου είπε. Άρχισα να τρέχω που ήταν; Έπρεπε να μάθω. <<Πες μου που είσαι τώρα.>> Απαίτησα πάλι με έναν ικετικό τόνο. <<Δεν νομίζω ότι πρέπει, αγάπη μου>>
Η Μπελς μου από πίσω διαμαρτυρήθηκε για το ουσιαστικό που με στόλισε η Βικτόρια. <<Στάματα να αποκαλείς τον λόγο της ζωής μου αγάπη σου>> Μετά ακούστηκε ένας άλλος ήχος σαν κάτι να έσπασε και ένα ουρλιαχτό της Μπέλλα <<Το άλλο μου δάχτυλο>> διαμαρτυρήθηκε << και πάλι κοντά τα λόγια σου>> <<Σταμάτα>> της φώναξα <<Τώρα>>.
Ξαφνικά μια μυρωδιά ήταν υπερβολικά έντονη στον αέρα. Της Μπέλλα. Έτρεξα προς την πηγή του εξαισίου αρώματος με όλη την δύναμη των ποδιών μου. Μόνο που δεν πέταγα. Σταμάτησα γύρω στα σαράντα μέτρα από μία μικρή αποθήκη που μύριζε με το άρωμα της. Κατάφερα επιτέλους να εντοπίσω τις σκέψεις της Βικτόρια. Μμμμ..... ποιο να είναι το επόμενο μου δάχτυλο; Θα τον βασανίσω κι άλλο σιγά να μην με βρει, ακόμα τουλάχιστον. Λάθος σου, δεν ξέρεις με ποιον τα βάζεις. Συγκεντρώθηκα περισσότερο στις σκέψεις τις και στις εικόνες των ματιών της. Επιτέλους την είδα, μετά από τόσους μήνες, είδα ξανά το πρόσωπο της. Τι όμορφη που είναι. Τα μάτια της η ίδια απόχρωση του σοκολατί καφέ, τα χείλη της ίδια. Πόσο μου έλειψε. Η Βικτόρια συνέχισε να σκέφτεται την επόμενη κίνηση της πριν μου μιλήσει στο τηλέφωνο.
Επιτέλους μίλησε <<Λοιπόν κοίτα τι θα κάνουμε. Μια διαπραγμάτευση.>> Το σκέφτηκα λίγο και απάντησα. <<Τι θες λεφτά; Όσα θες. Πες μου>> <<Φυσικά και όχι αγάπη μου>> η Μπέλλα μούγκρισε <<Σκάσε>> της απάντησε η Βικτόρια. << Πρόσεχε πως της μιλάς>> της είπα με έναν επιθετικό τόνο <<Σου είπα δεν σε συμφέρει να μου μιλάς απότομα>> Σκέφτηκα τι συνέπειες θα είχε αυτό στην Μπέλλα και σταμάτησα να γρυλίζω. <<Μπράβο>> με ειρωνεύτηκε η Βικτόρια <<Βλέπεις δεν ήταν τόσο δύσκολο>>. <<Δώσε μου να της μιλήσω>> η Βικτόρια το σκέφτηκε για λίγο: Αφού δεν πρόκειται να την βρει θα του πω μετά για την συναλλαγή μας .
<<Εντάξει>> . Άκουσα την Βικτόρια να μιλάει στην Μπέλλα μέσα από το τηλέφωνο.
<<Ναι;>> μου είπε η Μπέλλα << Μπέλλα;>> Τι να της πω να της ζητήσω συγνώμη; Τι; <<Έντουαρντ λυπάμαι τόσο πολύ>>. Άντε πάλι, όπως με τον Τζέιμς << Μπέλλα γιατί μου ζητάς συγνώμη;>> Η αγάπη της ύπαρξης μου απάντησε πριν καλά, καλά το σκεφτεί << Επειδή, αν ήμουν πιο προσεχτική όταν ήμουν στο δάσος και πήγαινα με τον Τζέικομπ όπως είχα κανονίσει, δεν θα ήμουν σε αυτήν την κατάσταση και δεν θα βασάνιζε εσένα τώρα η Βικτόρια>> Πήγε στο δάσος μόνη της; << Μπέλλα, μου είχες υποσχεθεί ότι δεν θα πήγαινες στο δάσος μόνη σου και ότι δεν θα έκανες τίποτα επικίνδυνο ή ανόητο>> της απάντησα μέσα από τα δόντια μου. << Ναι, και εσύ μου υποσχέθηκες ότι θα ήταν σαν μην υπήρξες ποτέ, τι ανόητη υπόσχεση. Μόλις την έδωσες την αθέτησες κιόλας>>. Μα τι λέει προσπάθησα με νύχια και με δόντια να μην αθετήσω αυτήν την υπόσχεση. Αλλά δεν ήθελα να τσακωθώ μαζί της, οπότε δεν μίλησα. << Μου λείπεις>> είπε κλαίγοντας <<δεν φαντάζεσαι πόσο>>. Δεν είχα τι να πω.
<< Σ' αγαπώ Μπέλλα, συγνώμη για όλα ήταν λάθος μου να φύγω, νόμιζα ότι έτσι θα σε προστάτευα από εμένα. Δεν μπορείς να πιστέψεις πόσο μου λείπεις. Θα σε κρατήσω ασφαλή πάση θυσία, στο υπόσχομαι και μετά θα μείνουμε μαζί.>> της είπα όλα τα λόγια που ξεστόμισα δεν εκφράζανε ούτε στο ελάχιστο το τι ένοιωθα εκείνη την στιγμή αλλά κατάφερα και τα είπα. Έτσι ξεκίνησε να κλαίει. << Αχ, Έντουαρντ δεν φαντάζεσαι πόσο σε αγαπώ, με όλη την δύναμη της καρδιάς μου και της ψυχής μου, όταν με άφησες έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου>>. <<Συγνώμη>>. Μόνο αυτό μπορούσα να της πω.
Μετά η Βικτόρια πήρε το τηλέφωνο και μου μίλησε. Τόση ώρα που μιλούσα με την Μπέλλα δεν έδωσα καμία βάση στις σκέψεις της, μόνο στην φωνή του αγγέλου μου. << Λοιπόν Έντουαρντ, κοίτα πια θα είναι η συμφωνία μας>>

Σπόιλερ:

Ειναι νωρίτερα απολάυστε το 3ο κεφάλεο περιμένω εντυπώσεις!!!


<< Πες μου >> της είπα. Τον νιώθω κοντά, πολύ κοντά, δεν μου αρέσει αυτό σκέφτηκε. Ωχ την πάτησα. << Λοιπόν, κοίτα τι θα κάνουμε θα έρθεις να με βρεις μόνος σου και θα βρεις ένα μέλος της οικογένειας σου, που θα το βάλεις στην θέση της Μπέλλα – καταδίκης, αργότερα από το τηλέφωνο>> Τι; Μα πως μου ζητάει κάτι τέτοιο; << Θα δω τι μπορώ να κάνω >> <<Έχεις μίση ώρα>> Η Μπέλλα από πίσω της ούρλιαζε << Όχι, όχι δεν αξίζω κάτι τέτοιο, μην το κάνεις>>. Μα πως μπορούσα να της αρνηθώ κάτι; << Εντάξει που θα σε συναντήσω>> Δεν πρόκειται να θυσιάσω κάποιον άλλο, εκτός από τον εαυτό μου.
Το τηλέφωνο έκλεισε. Είχα να σκεφτώ πολλά πράγματα πάνω στο θέμα αυτό. Ας πούμε:
1. Μίλησα με την Μπέλλα. Πόσο καιρό είχα να το κάνω αυτό;
2. Με αγαπάει και της λείπω ακόμα, από ό,τι μου είπε. Και
Θα την έβλεπα ξανά από κοντά την ίδια στιγμή που θα πέθαινα και αυτός είναι ο καλύτερος θάνατος, που θα μπορούσε να έχει βρικόλακας.
Λοιπόν βρήκα τι θα κάνω. Θα - το τηλέφωνο χτύπησε και διέκοψε τις σκέψεις μου, η Άλις. Το σήκωσα << Τι θες Άλις;>> . << Έντουαρντ, είδα τι σχεδιάζεις και να ξέρεις ότι μετά από τον θάνατο σου η Μπέλλα θα πεθάνει, αλλά όχι με δική της πρωτοβουλία, αν και δεν χρειάζεται την Βικτόρια για να την σκοτώσει, θα το έκανε μόνη της στον εαυτό της.>> << Και τι να κάνω; Ξέρεις τι μου ζήτησε; Να θυσιάσω ένα μέλος της οικογένειας μου. Και διάλεξα έμενα>>. << Που είσαι; Πρέπει να το ζητήσουμε αυτό το θέμα όλοι μας. Δεν είσαι ο μόνος που θέλει να κάνει θυσίες για τους άλλους ξέρεις>>. Α, πάει το έχασε τελείως πλέον η Άλις. << Όχι, δεν έχω να συζητήσω τίποτα μαζί σου>>. Κατέβασα αργά το ακουστικό από το αφτί μου. Μόνο ένα πράγμα ήθελα αυτήν την στιγμή. Το ξαναέβαλα στο αφτί μου << Άλις;>> είδε τι ήθελα να κάνω. << Και εγώ σε αγαπώ Έντουαρντ, περίμενε θα σου δώσω και τους άλλους.>>
Ο πρώτος που μου έδωσε να αποχαιρετήσω, ήταν ο Έμμετ. << Έντουαρντ, θα έρθω να σε βρω και θα φας ξύλο αφού μπορώ να πάω εγώ στην θέση της Μπέλλα>> η Ρόζαλι γρύλισε <<Εντάξει μωρό μου>> της είπε <<απλώς έχω ένα σχέδιο>> << Το οποίο περιλαμβάνει και το πώς θα παλέψεις με κάποιον;>> τον ρώτησα. <<Είσαι έξυπνος>>μου είπε << πάντως Εντ εγώ προσωπικά δεν θα σε αποχαιρετήσω ξέρω που είσαι και μην νομίζεις ότι θα μείνω απ’ έξω >>. << Εντάξει Έμμετ, άμα σε αφήσει η Ρόζαλι έλα>> μου γρύλισε και μου έδωσε τον Καρλάιλ.
Δεν το πιστεύω ότι στη ψυχολογική κατάσταση που είμαι αυτήν την στιγμή μπόρεσα να ειρωνευτώ τον Έμμετ.
<< Μην το κάνεις αυτό γιε μου, θα πάω εγώ στην θέση της Μπέλλα>> άκουγα την Έσμι να κλαίει με χαμηλούς λυγμούς << Σ΄ αγαπώ μπαμπά, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό>>. << Σε παρακαλώ αγόρι μου, σκέψου την μητέρα σου>> δεν μπορούσα να του απαντήσω. Η οικογένεια μου θα θυσιαζόταν για εμένα και την κοπέλα που αγαπώ. Αλλά δεν πρόκειται να τους το επιτρέψω όχι για ένα τέρας σαν κι εμένα. Κάτι μου τράβηξε την προσοχή. Από το τηλέφωνο άκουσα ένα χαμηλό Πάμε με επείγοντα τόνο. << Πες στην Έσμι ότι δεν υπάρχει καλύτερη μητέρα από αυτήν και την αγαπώ πολύ, δεν έχω κουράγιο να της μιλήσω>>.
Το είπα σαν πνιγόμουν. Ήμουν άτυχος, γιατί ήταν η σειρά της. << Έντουαρντ σε παρακαλώ είσαι το μωρό μου, μην μου το κάνεις αυτό, έχασα ένα παιδί δεν θα ξανά αντέξω τέτοιο πόνο>> Τότε άρχισα να κλαίω και εγώ με λυγμούς << Σε αγαπώ μαμά και συγνώμη. Αντίο>> Έκλεισα το τηλέφωνο δεν ήθελα να μιλήσω στα άλλα αδέρφια μου. Περίμενα να χτυπήσει το τηλέφωνο. Το αντικείμενο που θα καθόριζε τον θάνατο μου.

Μπέλλας POV

Ήμουν δεμένη και ταλαιπωρημένη. Τα περισσότερα μέλη του σώματος μου πονούσαν, αλλά σκεφτόμουν την φωνή του Έντουαρντ που ήταν σαν γλυκό κελάηδημα που αντηχούσε στα αφτιά μου. Μου είπε πως με αγαπάει. Δεν τον πιστεύω, αλλά αυτό κάνει πιο υποφερτή τη κατάσταση μου. Ο πόνος ήταν αρκετός, όχι μόνο ο ψυχολογικός αλλά και ο σωματικός. Αλλά δεν είχε σημασία.
Από όσα άκουσα από την συζήτηση του Έντουαρντ και της Βικτόρια, ο Έντουαρντ σκοπεύει να έρθει εδώ. Το τι να κάνει μου είναι άγνωστο ακόμα. Θα τον ξανά έβλεπα πριν από την εκτέλεση μου. Και αυτό είναι ένα από τα θετικά. Αναρωτιέμαι πώς να είναι. Σίγουρα εκνευρισμένος για την αθέτηση της υπόσχεσης μου. Αλλά δεν με πειράζει. Ελπίζω πάντως να μην είναι τόσο που να με σκοτώσει ο ίδιος.
Κοίταξα τον Ράιλι, γύρισε και με κοίταξε << Τι σου έκανα;>> τον ρώτησα και γύρισε αλλού το βλέμμα. Ξαφνικά η Βικτόρια ήρθε μπροστά μου πήρε μία καρέκλα και κάθισε δίπλα μου.
<<Λοιπόν Μπέλλα δεν είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε>>
<<Τι θες να πούμε; Δεν με σκοτώνεις μία και κάτω να τελειώνουμε;>>
<<Να σκεφτώ … μπα. Μου αρέσει να παίζω>>
<<Όπως και ο Τζέιμς, Με την διαφορά ότι εκείνος έχασε>> μου γρύλισε.
<<Για αυτό τα περνάς όλα αυτά, επειδή έχασε εξαιτίας του έρωτα σου!!!>> και μου έσπασε το χέρι. Άρχιζα να ουρλιάζω.
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα που δεν κατάλαβα τίποτα. Το μόνο που ήξερα ήταν, ότι η Βικτόρια ήταν στην άλλη άκρη της αποθήκης και ο Έμμετ την κρατούσε από την άλλη ο Τζάσπερ ξέσκιζε τον Ράιλι και η Άλις ετοίμαζε την φωτιά. Και εκεί έκανα το λάθος μου κούνησα το χέρι μου και άρχιζα να ουρλιάζω ο Έμμετ γύρισε να με κοιτάξει και η Βικτόρια του γλίστρησε από τα χέρια. Πήδηξε από το παράθυρο και έφυγε.
Η Άλις έτρεξε δίπλα μου και με μία κίνηση του χεριού της έκοψε τα σκοινιά που με είχε δέσει η Βικτόρια. Μόλις ήμουν ελεύθερη ρίχτηκα στην αγκαλιά της και έκλαιγα.

Σπόιλερ:

Περιπλανιόμουν γύρω – γύρω από την μικρή αποθήκη και περίμενα να χτυπήσει το καταραμένο κινητό μου. Ήθελα να δώσω ένα τέλος στην ζωή μου που πήρε τελικά τον χειρότερο δρόμο. Ερωτεύτηκα μια κοπέλα, που άφησα μετά από μια δική μου απερισκεψία και τώρα κινδυνεύει η ζωή της. Μπράβο μου!!! Πως τα κατάφερα έτσι; Το χειρότερο είναι ότι δεν θα τηρήσω και αυτή την υπόσχεση που της έδωσα πριν λίγα λεπτά. Θα μείνουμε μαζί αυτά ήταν λόγια μου. Αναστέναξα.
Το μυαλό μου ήταν γεμάτο κατά κάποιο τρόπο. Πολλά πού έπρεπε να σκεφτώ και δεν μπορούσα για πρώτη φορά στην ζωή μου να τα βάλω σε μια σωστή σειρά. Καταρχάς, ποιος μου λέει ότι η Βικτόρια δεν αφαιρέσει την ζωή της Μπέλλα μετά από τον θάνατο μου. Η Άλις μου είπε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση η Μπέλλα να μείνει ζωντανή και ασφαλής μετά τον θάνατο μου. Ε, λοιπόν και εγώ θα πέθαινα πολεμώντας. Δεν θα παραδοθώ τόσο εύκολα. Και δεν είμαι εγώ αυτός που θα χάσει σε αυτήν την μάχη. Δεν θα την αφήσω να τυραννάει την Μπελς μου για πολύ ακόμα.
Με την σκέψη ένα γρύλισμα φούντωσε στο στήθος μου και βγήκε από τα χείλη μου.
Ήταν κάτι πολύ ξαφνικό –πώς δεν το παρατήρησα ποιο πριν, πόσα μου ξεφεύγουν;- μία άλλη φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Άγνωστη και αντρική. Η Μπέλλα του μίλησε. Μόνο τρεις λέξεις είπε, που αν ήμουν στην θέση του θα έκανα έναν ολόκληρο αιώνα για να βρω μια λογική εξήγηση. <<Τι σου έκανα;>> . Εκείνος γύρισε αλλού το βλέμμα του. Πώς κάποιος μπορούσε να είναι τόσο σκληρό με ένα από τα ποιο αδύναμα, σωματικά, πλάσμα της φύσης; Δεν μπορώ να το καταλάβω. Επειδή αυτή η κοπέλα αγαπήθηκε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, πρέπει να της επιβάλει ποινή θανάτου;
Πρέπει να κάνω κάτι αμέσως. Πώς κρατιέμαι ακόμα, ένας Θεός ξέρει. Δεν μπορώ να μείνω ακόμα με τα χέρια δεμέ-. Η σκέψη μου διακόπηκε από ένα ουρλιαχτό της Μπέλλα. Να μάθεις, σκέφτηκε η Βικτόρια, με ποίον τα βάζεις. Άρχισα να προχωράω με γοργό ρυθμό προς την αποθήκη, και τότε η Βικτόρια έφερα στο μυαλό της την προηγούμενη της συζήτηση με την Μπέλλα
Βικτόριας POV


Προχώρησα προσεχτικά προς το μέρος της. Πείρα μία καρέκλα και με μία κίνηση κάθισα δίπλα της.
«Λοιπόν Μπέλλα δεν είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε» Της είπα με ένα φιλικό τόνο.
«Τι θες να πούμε; Δεν με σκοτώνεις να τελειώνουμε;» Χα! Έχω να διασκεδάσω τόσο από- .
«Να σκεφτώ….. μπα! Μου αρέσει να παίζω» Αυτό το πείρα από τον Τζέιμς.
«Όπως και ο Τζέιμς. Με την διαφορά ότι εκείνος έχασε» Το γρύλισμα φούντωσε στο στήθος μου και βγήκε βιαία από τα χείλη μου.
«Γι’ αυτό τα περνάς όλα αυτά, εξαιτίας του έρωτα!» και της έσπασα το χέρι.
Έντουαρντ POV

Άρχισα να προχωράω πιο γρήγορα προς την μικρή αποθήκη. Και τότε τους άκουσα. Και τους τρεις. Η μικρή μου αδερφή, Άλις, το κατάλαβε είδε σε όραμα. Έτρεξα προς το μέρος τους.
«Άλις, τι κάνετε εδώ;» την ρώτησα γρυλίζοντας.
«Έντουαρντ, πες μου αλήθεια, προσπαθείς να σκοτώσεις τελικά την Μπέλλα; ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!!» μου φώναξε κατά κάποιο τρόπο.
«Έντουαρντ, άκουσε την μία φορά» μου είπε ο Έμμετ.
«Μπα, σε άφησε η Ρόουζ να έρθεις;» του είπα με έναν σκληρό τόνο. Δεν μου άρεσε η απάντηση.
«Και εσύ αποφάσισες να ξεκάνεις, μία και καλή την Μπέλλα επιτέλους» εκεί του γρύλισα.
«Έντουαρντ, είναι πολλά αυτά που πρέπει να μάθεις» μου είπε ο Τζάσπερ.
«Ακούω» τους είπα

«Λοιπόν Εντ, δεν είσαι η Μπέλλα για να στο φέρω με το μαλακό. Ο Τσάρλι είναι νεκρός» μου είπε ο Έμμετ. Ναι, δυστυχώς είναι αλήθεια, σκέφτηκε η Άλις, μην ανησυχείς θα της το πω εγώ. «Πώς;» ρώτησα. «Ανακοπή, η Βικτόρια εξαφάνισε την Μπέλλα μπροστά στα μάτια του. Και εσύ αυτό θα πάθαινες, αν η Μπέλλα ήταν μοναχοκόρη σου και γινόταν αυτό το περιστατικό» . Ήμουν συντετριμμένος, μόνο που δημιουργούσα την εικόνα στο μυαλό μου. « Συνέχισε» είπα με τόνο πιο σκληρό και από το δέρμα μου.
Η μικρή μου αδερφή ήρθε αμέσως δίπλα μου. «Αν δεν κάνουμε κάτι γρήγορα, δεν νομίζω ότι η Μπέλλα θα φύγει από εκεί μέσα, με όλα τα μέλη του σώματος της σώα». Και ένα τρίτο, δεν μπορώ να την δω. Δεν ξέρω το γιατί, Εντ ανησυχώ. «Πώς γίνετε αυτό ;» την ρώτησα καθώς άρχισα να πανικοβάλλομαι. «Δεν ξέρω, αυτό είναι το πρόβλημα» και τότε κατάλαβα. Μου έδειξε ακριβώς τι εννοούσε. Άρχισε να συγκεντρώνετε στην Μπέλλα και μετά όλα έσβησαν. «Μα πώς στο διάολο γίνετε αυτό;» απαίτησα να μάθω. «Δεν ξέρω σου είπα!»
Άμα η Άλις δεν μπορούσε να δει το μέλλον σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέλλον. Οπότε ποιος ο λόγος να υπάρχω; Χωρίς την Μπελς μου ο κόσμος αυτός είναι σαν ένα βιβλίο χωρίς καμία ουσία.
Άρα η Βικτόρια θα την- . Δεν μπορούσα ούτε την λέξη να σκεφτώ. « Πρέπει να κάνουμε κάτι!» είπα αποφασισμένος.

Σπόιλερ:

7 ΣΧΕΔΙΟ & ΔΡΑΣΗ



‘Αλις POV

«Δεν ξέρω» του είπα και εγώ αναστατωμένη πλέον. « Δεν ξέρω τίποτα» . «Σε παρακαλώ Άλις, σε παρακαλώ κάνε κάτι» με ικέτευσε ο αδερφός μου και τα μάτια του ήταν πονεμένα. «Μα πρέπει να κάνουμε κάτι! Δεν μπορούμε να αφήσουμε έτσι την Μπέλλα. Γιατί να πληρώσει εκείνη τα δικά μου λάθη;» συνέχισε.
Εκείνη την στιγμή ένα όραμα ήρθε στο μυαλό μου. Κάθισα ακίνητη για μερικά λεπτά για να συγκεντρωθώ. Το όραμα αυτό με έκανε να εκνευριστώ αρκετά. «Όχι» είπα στον Έμμετ «δεν θα πετύχει» . Το όραμα π είδα ήταν το εξής. Ο Έμμετ να τρέχει προς την αποθήκη. Να μπαίνει μέσα και να αρχίζει να κυνηγάει την Βικτόρια με το μόνο αποτέλεσμα. Ο Ράιλι τον πιάνει και η Βικτόρια σκοτώνει την Μπέλλα. Εμείς δεν καταφέρνουμε μα κάνουμε τίποτα. «Θα κινηθεί πιο γρήγορα;» με ρώτησε ο Τζάσπερ νιώθοντας την ανησυχία μου. Του έγνεψα καταφατικά.
Ο Έντουαρντ με κοίταζε σοκαρισμένος. Πόσο με νευρίαζε το ταλέντο του όταν τον έκανε να πονάει. Έτρεξα δίπλα του. Όλα θα πάνε καλά, σκέφτηκα, σε παρακαλώ μην ανησυχείς, θα είναι όλα εντάξει.
« Το βρήκα» είπε ο Τζάσπερ μου. Και τότε είδα το σχέδιο του. Αμέσως όρμιξα πάνω του και άρχισα να τον φιλάω. «Μπράβο αγάπη μου!» του είπα. «Πολύ καλό σχέδιο» είπε ο Εντ. Μόλις άκουσα την φωνή του, κατέβηκα διστακτικά από την αγκαλιά του Τζάσπερ και τον παρατηρούσα.
Είχα χάσει τον αδερφό μου για πολύ καιρό λόγο της ανοησίας που είχε μέσα στο κεφάλι του. «Το άκουσα αυτό» μου είπε «θα τα πούμε όμως μετά». Έγνεψα καταφατικά. Ο Έμμετ άρχισε να γρυλίζει αλλά τον αγνόησα και συνέχισα να κοιτάζω τον Έντουαρντ. Το ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται στο είδος μας, αλλά μου φαίνεται πως άλλαξε πολύ. Τα ρούχα του ήταν σκισμένα σε μερικά σημεία. Έχω πολύ δουλειά στο σπίτι τελικά. Τα μάτια του ήταν μαύρα από την δίψα και πονεμένα σαν να τον ξαναέκαναν βρικόλακα. Βασικά είμαι σίγουρη ότι και αυτό είναι λίγο για το πώς νιώθει αυτή την στιγμή. « Ναι δίκιο έχεις» μου είπε «τελικά με ξέρεις καλύτερα από όσο νόμιζα» και μετά αναστέναξε. Του χαμογέλασα λυπημένα προς τον πόνο του και στην αναγνώριση του.
«’ΑΛΙΣ ΑΜΑΝ» μου είπε ο Έμμετ. Γύρισα προς το μέρος του και τον αγριοκοίταξα. Με κοίταξε και εκείνος. Και τότε άρχισα να προχωράω απειλητικά προς το μέρος του. «Σταμάτα. Να. Γρυλίζεις» του είπα και τον κοίταζα με το βλέμμα του βρικόλακα. Πρώτη φορά το έκανα αυτό. Το να κοιτάξω έτσι ένα από τα αδέρφια μου, ήταν πολύ παράξενο και με ξάφνιασε. Μάλλον φταίει ότι ο Έμμετ γρύλιζε όλη την ώρα ενώ κοιτούσα τον πολυαγαπημένο μου αδερφό, που μου έλειψε τόσο πολύ. Ανέκτησα την ψυχραιμία μου και κοίταξα τον Έμμετ με ένα μετανιωμένο βλέμμα.
«Εντάξει θα σου πω» του είπα ακόμα ενοχλημένη. «Λοιπόν, κοίτα τι θα κάνουμε. Ο Τζάσπερ έχει ένα εκπληκτικό σχέδιο. Η αποθήκη δεν έχει δύο πόρτες;» τον ρώτησα «Ναι» μου απάντησε και άρχισε να καταλαβαίνει που το πήγαινα. «Εσύ θα μπεις από πίσω και εμείς από την μπροστά. Αλλά στο τονίζω εμείς πρέπει να μπούμε πρώτοι ώστε να αιφνιδιαστεί και να στείλει τον Ράιλι σε μας. Εσύ αναλαμβάνεις την Βικτόρια». Με κοίταξε με ένα παιχνιδιάρικο ύφος, σαν να έδειχνες σε ένα μωρό κάτι ασημένιο και γυαλιστερό. «Και ο Εντ;» με ρώτησε. «Θα πάει να φέρει το αμάξι» του απάντησε ο Τζάσπερ.
Δεν ξέρω τι σκέφτηκε ο Έμμετ, αλλά αυτό που σκέφτηκε, έκανε τον Εντ να γρυλίζει. «Ηρέμησε και μην του δίνεις σημασία» του είπα. «Έντουαρντ, φύγε και πήγαινε να φέρεις το αυτοκίνητο, γρήγορα» του είπε ο Τζάσπερ και ηρέμησε την ατμόσφαιρα. «Φεύγω» του απάντησε και χάθηκε μέσα στο δάσος. «Πάμε και εμείς» είπα.
«Έντουαρντ, φύγε και πήγαινε να φέρεις το αυτοκίνητο, γρήγορα» του είπε ο Τζάσπερ και ηρέμησε την ατμόσφαιρα. «Φεύγω» του απάντησε και χάθηκε μέσα στο δάσος. «Πάμε και εμείς» είπα.
Αρχίσαμε να τρέχουμε στην κατεύθυνση της μικρής αποθήκης. Ο Έμμετ πήγε με ενθουσιασμό από την πίσω πόρτα. Άνοιξα τη πόρτα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και ο Τζάσπερ μπήκε μέσα και όπως το είχαμε σχεδιάσει η Βικτορία φώναξε στον Ράιλι. Εκείνος έτρεξε στο μέρος μας και ο Έμμετ επιτέλους ακολούθησε το σχέδιο και μόλις πιάσαμε τον Ράιλι εκείνος έριξε την Βικτόρια στην ατσαλένια του αγκαλιά. Εκείνη προσπάθησε να ξεφύγει αλλά ήταν άτυχη γιατί ο Έμμετ είχε στρέψει όλη του την προσοχή πάνω της.
Ο Τζάσπερ είχε ήδη βγάλει το κεφάλι του Ράιλι και το είχε ρίξει στην φωτιά που άναψα εγώ. Μόλις τελείωσα την δική μου δουλεία έτρεξα στο μέρος του Τζάσπερ και τον βοήθησα να αποτελειώσει τον Ράιλι.
Ξαφνικά έγινε κάτι που δεν το περίμενε κανείς. Η καλύτερη μου φίλη μάλλον κούνησε κάτι από το σπασμένο της χέρι και άρχισε να ουρλιάζει. Ο Έμμετ έχασε την συγκέντρωση που είχε. Και αυτό ήταν η Βικτόρια ξέφυγε.
Έτρεξα κατευθείαν στην πολυαγαπημένη μου φίλη και με μία γρήγορη κίνηση την έλυσα προσεκτικά. Τα χέρια της ήταν μελανιασμένα. Το δεξί της χέρι είχε πρηστεί, αρά το βρήκα το σπασμένο. Μόλις τελείωσα και με το σχοινί στα πόδια της την κοίταξα ανακουφισμένα που ήταν ζωντανή και εκείνη έπεσε κλαίγοντας στην παγωμένη μου αγκαλιά.
Πόσο μου έλειψε η μικρή εύθραυστη μου φίλη. Το γλυκό άρωμα που ανέδιδε η επιδερμίδα της με κατέκλεισε. Αν και τα δάκρυα της μου κατάστρεψαν την μπλούζα δεν με ενδιέφερε καθόλου, λες και θα την ξαναφορούσα ποτέ στην ζωή μου. «Σσσς…» την ηρεμούσα. «Μην ανησυχείς είσαι ασφαλής πλέον. Όλα είναι μία χαρά» της είπα. «Άλις, Άλις» μου είπε κλαίγοντας. «Πώς είναι δυνατόν, να κλαίω γιατί είμαι χαρούμενη αλλά και γιατί πονάω;» με ρώτησε. Εγώ γέλασα χαμηλόφωνα. «Μάλλον και αυτό θα συμπεριλαμβάνεται μέσα στις ανωμαλίες του οργανισμού σου» την πείραξα και της χαμογέλασα. Νέα δάκρυα εμφανίστηκαν στα σοκολατί της μάτια. «Ω! Άλις»μου είπε. «Τι είναι Μπέλλα;» ρώτησα ανήσυχα. «Μου έλειψες τόσο πολύ» είπε και συνέχισε να κλαίει. «Και εμένα» της απάντησα με το χαμόγελο μου να επιστρέφει στα χείλια μου.Άκουσα τον Τζάσπερ να πλησιάζει. «Ελάτε πρέπει να φύγουμε» μας είπε και σήκωσα την Μπέλλα στα χέρια μου προσεκτικά. Μόλις η Μπέλλα έστρεψε τα μάτια της στο πρόσωπο του αιώνιου έρωτα μου, άρχισε πάλι να κλαίει. «Γιατί το κάνεις αυτό;» την ρώτησα απορημένη. «Γιατί της λείψαμε πάρα πολύ και προσπαθεί να το πιστέψει ότι είμαστε δίπλα της αυτή την στιγμή.» Μου απάντησε ο Τζάσπερ. Γύρισα και κοίταξα την Μπέλλα καθώς άρχισα να προχωράω. «Μπέλλα, είμαι στα αλήθεια εδώ και δεν πρόκειται να σε ξαναφήσω ποτέ! Ούτε εγώ, ούτε αυτός ο ανόητος τον οποίο αποκαλώ αδερφό μου». Της είπα και της χαμογέλασα. Είχαμε φτάσει στην πόρτα προχωρούσα με ανθρώπινους ρυθμούς, δεν ξέρω το λόγο αλλά δεν ήθελα να βιαστώ. Ο Έμμετ προχώρησε δίπλα μου. «Εξάλλου άμα προσπαθήσει να φύγει, θα τον τσακίσω στο ξύλο» της είπε και γέλασε. «Γεια σου Έμμετ» είπε η Μπέλλα ντροπαλά και κοκκινίζοντας. Πότε δεν της άρεσε να την προσέχουν. Τι ανεγκέφαλο κορίτσι; Δεν άλλαξε καθόλου;
«Άφησε εμένα» μου είπε ο Έμμετ και μου ζήτησε την Μπέλλα με τα χέρια του. «Εντάξει;» του είπα με την αμφιβολία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. Του την έδωσα προσεκτικά. «Έλα εδώ μικρή» της είπε όσο εγώ προχωρούσα να πιάσω το χέρι του Τζάσπερ. Γύρισα και με την άκρη του ματιού μου πρόσεξα την Μπέλλα. Το κοκκίνισμα που είχε τώρα ήταν πιο έντονο από το προηγούμενο. Χαχάνισα ελαφρά και έστρεψα το κεφάλι μου προς τον ώμο του Τζάσπερ. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε. Τα χρυσαφί του μάτια ήταν γεμάτα με αγάπη και αυτό με έκανε να τον ερωτευτώ ακόμα περισσότερο. Δεν ξέρω αν ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο αλλά εγώ το ένιωθα!!!
Συνεχίσαμε να περπατάμε καθώς διάφορες σκέψεις μου περνούσαν από το μυαλό. Στις οποίες περιλάμβανα τον Τζάσπερ και το δωμάτιο μας. Εκείνος ένιωσε το συναίσθημα μου και με κοίταξε πάλι σαν να επιβεβαίωνε τις σκέψεις μου, πράγμα που έκανε…
Αυτή η νύχτα θα ήταν αφιερωμένη στον έρωτα μας. Μόνο εγώ και εκείνος. Δεν θα την δίναμε σε κανέναν άλλον. Ή τουλάχιστον αυτό θέλω να ελπίζω.
Συνεχίσαμε να προχωράμε προς το αυτοκίνητο. Μόλις αντίκρισα το θέαμα κοκάλωσα.

8. Επιστροφή



Έντουαρντ POV



Σε παρακαλώ! Να το οδηγήσω; Σκεφτόταν επίμονα η Άλις. «Άλις οδηγήσετε το και σταμάτα να με ενοχλείς!» είπα ψυχρά. Όσο και αν προσπαθείς να αγνοήσεις την Άλις, δεν το καταφέρνεις. Έτρεξα στον Έμμετ. «Δώσε την μου.» είπα και άπλωσα τα χέρια μου ώστε να την κλείσω στη παγωμένη μου αγκαλιά. Η θερμότητα του σώματος της, έκαιγε το κορμί μου και τα δάκρυα της είχαν μουσκέψει την μπλούζα μου. Ο Έμμετ κοίταξε την κατάσταση της ήδη ταλαιπωρημένης μου μπλούζας. «Κάποιος έχει να υποστεί το κήρυγμα της Άλις στο σπίτι.» είπε χαχανίζοντας. Δεν του έδωσα σημασία και προχώρησα με αργά βήματα προς το αυτοκίνητο κρατώντας προστατευτικά την Μπέλλα στην αγκαλιά μου. Ένιωθα την Μπέλλα να ηρεμεί.

«Μην μου το ξανακάνεις ποτέ αυτό! Δεν μπορείς να φανταστείς τι πέρασα! Μα ειλικρινά, Μπέλλα τι στο διάολο σκεφτόσουν;» είπα καθώς δεν ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έβαλε τον εαυτό της σε τέτοιο κίνδυνο. Η αντίδραση της ήταν κάτι που δεν περίμενα. Άρχισε να κλαίει πάλι και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί.

«Μπέλλα, αγάπη μου συγγνώμη αν ήμουν τόσο σκληρός μαζί σου, αλλά σε παρακαλώ, αυτός δεν είναι λόγος να κλαις.» Η αλήθεια είναι ότι είχα τρελαθεί από την αγωνία μου. Είμαι ένα φριχτό τέρας… Την κράτησα στο ένα μου χέρι και με το άλλο σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια της.

«Μπορείς να μου εξηγήσεις για ποίον λόγο κλαίς; Σε παρακαλώ.» Ένιωθα λες και μου είχαν χώσει κλοτσιά στην κοιλιά με κάθε δάκρυ που έπεφτε από τα σοκολατένια μάτια της. Η θερμότητα του σώματος της, δεν με βοηθούσε να σκεφτώ τόσο καθαρά, ούτε ότι την είχα τόσο κοντά στο πέτρινο σώμα μου. Ένιωθα σαν τον καταραμένο πρίγκιπα που μόλις η κατάρα του είχε σπάσει και μπορούσε να είναι με την αγαπημένη του αιώνια. Αιώνια. Πολλά ζητάς φίλε, πλήγωσες το κορίτσι. Το ποιο λογικό είναι να σε παρατήσει εκείνη, πράγμα που εγκρίνω. Είπε μια φωνή στο μυαλό μου. Ήταν η λογική. Δεν ξέρω. Μάλλον το μυαλό της Μπέλλας λειτουργήσει σωστά για μία φορά και το κάνει. Αν και ελπίζω το αντίθετο. Απάντησα στον εαυτό μου.



Ο άγγελος μου έκλεισε τα μάτια του και ψιθύρισε κάτι που μόνο η ακοή ενός βρικόλακα θα μπορούσε να βοηθήσει, στο να ακούσεις τα λόγια.

«Ευχαριστώ Θεέ μου, που έδωσες πίσω το όνειρο που ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου, που με έβαλες στον δικό μου παράδεισο. Δεν ξέρω πώς να στο ξεπληρώσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω για την απέραντη μεγαλοψυχία σου είναι να είμαι ια πάντα ευγνώμων. Σε παρακαλώ, κράτα ασφαλής τους γονείς μου και τον Φιλ και όσους ανθρώπους με στήριξαν. Και την οικογένεια που αγαπώ. Τους Κάλεν»

«Μπέλλα σταμάτα τις ανοησίες, δεν είσαι νεκρή» αναστέναξα. Με το καλό της χέρι, χάιδεψε το μάγουλο μου. Γύρισα αργά το κεφάλι μου και την κοίταξα στα μάτια της. Μακάρι να ήξερα τι σκεφτόταν.

«Μου έλειψες» ήταν το μόνο που μπορούσα να πω εκείνη την στιγμή.

«Και εμένα. Δεν θα αντέξω να σε χάσω ξανά.» η ένταση στην φωνή της ήταν ορατή.

Μπορείτε να τα κάνετε αυτά αφού ο Καρλάιλ δέσει το χέρι της και μπορεί να τα κάνει; Σκέφτηκε ενοχλημένα ο Τζάσπερ, που με έφερε στην πραγματικότητα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμασταν έξω από την μαύρη μερσεντές.









Η Άλις ήταν από πίσω μας στην καναρινί Πόρσε και κόρναρε ανυπόμονα. Έλα, θέλω να την οδηγήσω! Σκέφτηκε. «Λοιπόν ο Τζάσπερ θα έρθει μαζί μας. Ο Έμμετ με την Άλις» Ήθελα να έχω οπωσδήποτε τον Τζάσπερ μαζί μας. Θα έλεγχε έστω και στο ελάχιστο τον πόνο της.



«Εσύ θα πας με τα πόδια!» είπε η Άλις στον Έμμετ με ένα απειλητικό βλέμμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της.

«Γιατί;» ρώτησε μπερδεμένα ο Έμμετ.

«Για να μάθεις να μην γρυλίζεις σε κοπέλες!»

«Θα τα πούμε σπίτι πινέζα.» την απείλησε ο Έμμετ και εκείνη του έβγαλε κοροϊδευτικά την γλώσσα.

Χασκογέλασα ελαφρά και έβαλα την Μπέλλα να ξαπλώσει στο πίσω κάθισμα. Έκλεισα την πόρτα και προχώρησα να καθίσω μπροστά αλλά η φωνή της με σταμάτησε.

«Έντουαρντ;» άνοιξα την πόρτα και την κοίταξα.

«Ναι, Μπέλλα;»

«Δεν θα καθίσεις να μου κάνεις παρέα;»

«Φυσικά!» είπα και της χαμογέλασα. Έκλεισα την πόρτα και πήγα και κάθισα από εκείνη την μεριά που ακουμπούσε το κεφάλι της. Έβγαλα το μπουφάν μου το δίπλωσα, το τοποθέτησα πάνω στα πόδια μου και την έβαλα να ξαπλώσει.

«Ξεκουράσου» την παρακάλεσα, καθώς ο Τζάσπερ έβαλε το αυτοκίνητο μπροστά. Της χαμογέλασα θλιμμένα και το χέρι μου άρχισε να ακουμπάει απαλά το πρόσωπο της και να το χαϊδεύει. Τα υπέροχα μαγούλα της που άρχιζαν να κοκκινίζουν, τα βρεγμένα της βλέφαρα, την υπέροχη κόκκινη από το κλάμα μυτούλα της… τα δάχτυλα μου έμειναν πάνω στα χείλη της. Πόσο λαχταρούσα το φιλί της; Εκείνη σαν να διάβασε την σκέψη μου φίλησε απαλά τις άκρες των παγωμένων δάχτυλών μου. Με το δεξί της χέρι στήριξε το σώμα της για να σηκωθεί. Γύρισε και με κοίταξε γλυκά. Το σώμα μου κινούταν αντίθετα με την λογική μου και της χάιδεψε το μάγουλο ενώ το κεφάλι μου κινούταν προς το πρόσωπο της με προορισμό τα χείλη μου να συναντήσουν τα δικά της. Ο δεκαεπτάχρονος που είχα θάψει τόσο καιρό μέσα μου ξύπνησε, μαζί με το τέρας που επιθυμούσε τον θάνατο της Μπέλλα. Η λογική μου προσπάθησε όσο πιο πολύ μπορούσε να ξανά ανακτήσει τον έλεγχο του σώματος μου και τα κατάφερε. Γύρισα και την φίλησα απαλά στο μάγουλο. Αυτό που δεν περίμενα όπως πάντα ήταν η αντίδραση της Μπέλλα.

Το κεφάλι της γύρισε απότομα και τα χείλια μας βρέθηκαν ενωμένα στον δικό τους ρυθμό. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου, φοβόμουν το επόμενο βήμα. Το χέρι της βρέθηκε μπλεγμένα στα μαλλιά μου να προσπαθεί να πιέσει το πρόσωπο μου πιο κοντά στο δικό της. Ένιωθα μία φωτιά να καίει κάθε κύτταρο μου. Που να πάρει αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει! Χωρίς να σκέφτομαι το χέρι μου είχε μπλεχτεί γύρω από την μέση της και προσπαθούσα να την φέρω πιο κοντά μου. Χρειαζόμουν επειγόντως βοήθεια. Ο Τζάσπερ ένιωσε το τι ήθελα εκείνη την στιγμή και ξερόβηξε. Η Μπέλλα αποτραβήχτηκε επιτέλους ντροπιασμένη, δεν ήθελα να αισθάνεται άσχημα και της χάιδεψα το χέρι.

«Συγγνώμη, παραφέρθηκα» είπα και την πείρα στην αγκαλιά μου.

«Μην το λες αυτό. Δεν παραφέρθηκες εγώ φταίω…» Ένα γρύλισμα φούντωνε στο στήθος μου. Εκείνη χάιδεψε απαλά το χέρι μου για να με ηρεμίσει. Παρατήρησα κάτι που δεν το είδα πιο πριν. Η Μπέλλα ακουμπούσε το τραυματισμένο, δεξί χέρι της πάνω στο πόδι μου. Ακούμπησα απαλά και το δικό μου από επάνω.

«Καλύτερα;»

«Ναι, ευχαριστώ.»

Έντουαρντ, μην το κρατάς άλλο αδερφέ, πες το. Με συμβούλεψε μέσο της σκέψης του ο Τζάσπερ.

«Μπέλλα, συγγνώμη!» ξέσπασα. «Συγγνώμη που έκανα την ανόητη κίνηση και σε αφίσα, το μόνο που κατάφερα ήταν να σε πληγώσω, υπέφερα και εγώ το ξέρω άλλα και πάλι… Μπέλλα σ’ αγαπώ δεν μου άρεσε να μου λέει ο Νιούτον πόσο πονάς… Συγγνώμη που άφησα την Βικτόρια να σε πιάσει και το χειρότερο είναι ότι σε βασάνισε κιόλας… Ακόμα και για εκατό χιλιετίες να ζήσω, θα μετανιώνω κάθε μέρα και στιγμή που σε άφησα! Ποτέ δεν θα καταφέρω να σου δείξω πόσο λυπάμαι. Δεν μπόρεσα να σε προστατεύω από αυτό που είμαι και λυπάμαι… »

«Έντουαρντ, ήταν λογικό να με αφήσεις. Δεν υπήρχε κάτι που να σε κρατάει σε έμενα, είμαι ένας άνθρωπος, ένα τίποτα.»

«Μπέλλα, νομίζεις ότι ο αδερφός μου θα σε άφηνε αν υπήρχε, σύμφωνα με το μυαλό του, άλλος τρόπος να σε προστατεύσει; Το ξέρω ότι εξαιτίας μου έγινε ότι έγινε και νιώθω ακόμα χάλια για αυτό, αλλά, πιστεύεις ότι ο Έντουαρντ δεν ξέρει πια αγαπά; Αν ο αδερφός μου είχε χάσει το ενδιαφέρον ή την λατρεία που έχει προς το άτομο σου, δεν θα κυνηγούσε την Βικτώρια κάθε μέρα για να είναι σίγουρος ότι δεν θα φτάσει ποτέ σε εσένα, δεν θα με έστελνε κάθε βραδύ να κάνω περιπολίες γύρω από το σπίτι σου για να είναι σίγουρος ότι είσαι ασφαλής. Δεν θα πονούσε κάθε δευτερόλεπτο που σε βλέπει σε αυτή την κατάσταση. Αν νομίζεις ότι σε άφησε επειδή δεν σε αγαπούσε, τότε τι να πω;» Τα λόγια αυτά, ήταν ενός εκνευρισμένου πλέον Τζάσπερ. Ο αδερφός μου ξεφύσησε εκνευρισμένα και συνέχισε να οδηγεί πηγαίνοντας κόντρα στην Άλις. Η Μπέλλα, τίναξε το δεξί μου χέρι από τον ώμο της.

«Μα, Τζάσπερ, εκείνος με άφησε, εκείνος μου είπε: Μπέλλα, δεν σε θέλω μαζί μου. Μετάφραση; Παράτα με κοπελιά πάω για άλλα. Εκείνος μου είπε το αντίο. Δεν είναι δυνατόν να με αγαπά όσο εγώ εκείνον.» Οι λέξεις έφυγαν σαν χείμαρρος από μέσα της. Ήθελα να μπορούσα να κλάψω. Πόσο κακό της έκανα; Με αργές κινήσεις απομακρύνθηκα από πλάι της. «Αν ήσουν έστω και για ένα δευτερόλεπτο στην θέση μου θα καταλάβαινες πολλά.»είπα και κοίταξα ευθεία. Ένιωθα πόνο. Πόνο γα αυτά που της προκάλεσα. Πόνο που πονούσε. Πόνο για όλα όσα πέρασε εξαιτίας μου.



Σε λίγο ήμασταν πίσω στο Φορκς. Η σιωπή μέσα στο αυτοκίνητο ήταν απίστευτα άβολη. Δεν ήμουν έτοιμος να την σπάσω… αλλά το έκανα. «Μπέλλα, λυπάμαι» ψιθύρισα. Το αυτοκίνητο σταμάτησε πριν προλάβω να συνεχίσω και η Άλις βρισκόταν μπροστά από την πόρτα μου και μου φώναζε μέσω τις σκέψεις. Έντουαρντ Άντονι Μέισεν Κάλεν δεν θα της το πεις εσύ! Άφησε το πάνω μου. Λογικά η μικρή μου αδερφή είχε δει τις προθέσεις μου και τις αντιδράσει τις Μπέλλας από κάποιο πρόσφατό όραμα που δεν ήθελα να δω με τίποτα. Είδα αρκετά την Μπέλλα να υποφέρει, δεν θα αντέξω άλλο.

«Εντάξει» ψιθύρισα στην Άλις.

Παρατήρησα ότι η Μπέλλα είχε αποκοιμηθεί. Δεν ήθελα να την μετακινήσω αλλά έπρεπε. «Έντουαρντ, μην φύγεις…» ψιθύρισε στον ύπνο της. «Σε παρακαλώ όχι!»

«Μπέλλα, εδώ είμαι αγάπη μου ξύπνα!» είπα και την σκούντηξα απαλά.

«Έντουαρντ, έλα πρέπει να ξεκουραστεί…» άκουσα την Άλις από πίσω μου. Πήρα την Μπέλλα στα χέρια μου ώστε να την μεταφέρω στο δωμάτιο μου.

«Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό.» συνέχισε να μιλά στον ύπνο της. Όταν έφτασα έξω από την πόρτα μου θυμήθηκα ότι δεν έχω κρεβάτι.

«Όχι! Άφησε τον ήσυχο δεν έκανε τίποτα εμένα θέλεις!» Αναρωτήθηκα τι να έβλεπε.

Μην ανησυχείς για το κρεβάτι, έχει. Σκέφτηκε η Ρόζαλι. Μάλλον κατάλαβε ποιο δωμάτιο είναι υποψήφιο και πρώτο στην λίστα μου για να γίνει ο χώρος όπου η Μπέλλα θα κοιμόταν, για απόψε τουλάχιστον. Άνοιξα την πόρτα και το θέαμα με σοκάρισε. Τα έπιπλα είχαν αλλάξει θέση. Είχαν σπρώξει τον καναπέ στο βόρειο τοίχο και το στερεοφωνικό ρο είχαν κοντά στα τεράστια ράφια με CD- για να κάνουν χώρο για το κολοσσαίο κρεβάτι που δέσποζε τώρα στη μέση του χώρου.

Ήμουν εντελώς σοκαρισμένος. Προχώρησα και ακούμπησα την Μπέλλα πάνω στα χρυσά σκεπάσματα. Αναστέναξα σιγανά και προχώρησα προς την έξοδο.

«Σε παρακαλώ μην το κάνεις» άκουσα την Μπέλλα να ψιθυρίζει από πίσω μου, με αρκετή ένταση για να είναι κοιμισμένη. Γύρισα και την κοίταξα. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Είχε ανακαθίσει πάνω στο κρεβάτι.

«Πάω να φωνάξω τον Καρλάιλ. Μετά θα πάω για κυνήγι, θα σε προσέχει η Άλις»

Η μικρή μου αδερφή εισέβαλε σαν σίφουνας μέσα στο δωμάτιο μου καθώς εγώ έβγαινα έξω.

«Καρλάιλ» είπα με απαλό τόνο όταν έφτασα στο παράθυρο του διαδρόμου στον δεύτερο όροφο.

«Έχει σπάσει το δεξί της χέρι και δύο δάχτυλα από το δεξί πάλι.»

«Εντάξει, θα την ηρεμίσω εγώ.» μου είπε.

Πήδηξα έξω από το παράθυρο και έτρεξα με απίστευτη ταχύτητα προς το δάσος.

Μόλις επέστρεφα πίσω θα έπρεπε να παρθούν κάποιες αποφάσεις.

Σπόιλερ:

ειναι τελειο περιμενω την συνεχεια.