Οι Κάλλεν πηγαίνουν στο Χόγκουαρτς (μετάφραση του: Cullens go to Hogwarts)

ΠΡΟΣΟΧΗ. Επειδή η ιστορία είναι πολύ μεγάλη και την μετάφραση την κάνω όλη μόνη μου, τα κεφάλαια θα ανανεώνονται πιο αργά σε σχέση με την αρχική ιστορία στα Αγγλικά.
Τα σχόλια μπορείτε να τα βάζετε στη σελίδα με τα σχόλια της αρχικής ιστορίας.
https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f36/topic-t748.htm

Cullens go to Hogwarts
Οι Κάλλεν πηγαίνουν στο Χόγκουαρτς
Βασισμένο στα:
The Twilight Saga της Stephenie Meyer
Και
Harry Potter and the Goblet of Fire της J. K. Rowling
Συγγραφείς και μετάφραση: Erica K. Bailey, Leah_K



Κεφάλαιο 1: Ο Επισκέπτης
(Πάντα από τη μεριά του Έντουαρντ)

«Κάποιος πρόκειται να μας επισκεφθεί» είπε η Άλις, τα μάτια της εστιασμένα σε κάτι κενό. Είχε πάλι ένα από τα οράματά της.
«Κανένας που ξέρουμε?» ρώτησε η Έσμι, νευρικά. Αυτό σήμαινε, με βάση το πρόσφατο ιστορικό, τα λόγια αυτά να είναι δυσοίωνα… συνήθως η αρχή των μπελάδων.
«Όχι, όχι κάποιος που να αναγνωρίζω… εσύ Έντουαρντ?»
Άκουσα προσεκτικά, προσπαθώντας να δω μέσα από τις σκέψεις τις τον ξένο που πλησίαζε… Ήξερε τον Κάρλαïλ ή τουλάχιστον το νέο Καρλάιλ.
«Ξέρεις κανένα με το όνομα ‘Χάγκριντ’?» ρώτησα τον Καρλάιλ.
«Χάγκριντ?» απάντησε.. Χάγκριντ… υπάρχει μόνο ένας Χάγκριντ που ήξερα, αλλά δεν ήμουν καν σίγουρος αν ήταν αληθινός… Θα μπορούσε?
Απορούσα με τις σκέψεις του. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν κάποιος που να είχε συναντήσει, αλλά αυτό που εννοούσε, ήταν το ότι δεν ήταν ούτε σίγουρος αν υπήρχε.
«Οχ… οχ…» Τα μάτια της Άλις ήταν πάλι εστιασμένα στο κενό. Είδα καθώς έβλεπε τον ξένο να πλησιάζει… πρόσεξα τώρα ότι κάτι είχε αλλάξει, αλλά μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς. Περπατούσε μόνος του, αλλά έμοιαζε εκτός τόπου, ή λάθος. Μετά είδα τι ήταν- ήταν τεράστιος… ή τα δέντρα ήταν πολύ μικρά. Το τοπίο έμοιαζε γνωστό-μπορούσα να δω τον αναγνωρίσιμο δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι μας, η οικεία φυλλωσιά που έδειχνε το μονοπάτι.. αλλά αυτός ο τύπος ήταν τεράστιος σε σχέση με αυτά.
«Αυτός ο Χάγκριντ που ήξερες-ήταν μήπως απίστευτα μεγαλόσωμος?» ρώτησε η Άλις.
Ω, Θεέ, είναι αληθινός… οι σκέψεις του Καρλάιλ με ανησύχησαν. «Έσμι, προετοίμασε το σπίτι. Δεν ξέρω τι να περιμένουμε, αλλά αυτό είναι ασυνήθιστο. Είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι.»
Η Έσμι χτύπησε το διακόπτη που κατέβαζε μεταλλικά πατζούρια έξω από τους γυάλινους τοίχους του σπιτιού.
Ο Καρλάιλ μας φώναξε κάτω στο μπροστινό δωμάτιο για να προετοιμαστούμε.
«Έχουμε έναν επισκέπτη- κάποιον που, μέχρι τώρα, δεν ήμουν σίγουρος αν υπήρχε. Το όνομά του είναι Χάγκριντ- είναι μισός γίγαντας, μισός άνθρωπος, ή τουλάχιστον έτσι λέει η παράδοση. Από αυτά που είχα ακούσει, είναι φιλικός και συνήθως καλόκαρδος, αλλά δεν ξέρω τίποτα στα σίγουρα. Όπως είπα, μέχρι τώρα, δεν ήμουν καν σίγουρος πως όντως υπήρχε.»
Η ένταση ήταν μεγάλη καθώς περιμέναμε ήσυχα, μη ξέροντας τι θα μας έφερνε η νύχτα. ήμουν ευγνώμων που η Μπέλλα ήταν ασφαλής στο κρεβάτι της, παρόλο που ένα κομμάτι μου ήθελε απεγνωσμένα να την έχω στο πλευρό μου, απλά για να ξέρω πως ήταν ασφαλής μαζί μου. Η λογική μου πλευρά ήξερε καλύτερα. Αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά απόψε, θα ήταν καλύτερα να βρισκόταν στο σπίτι.
Ταμπ, Ταμπ, Ταμπ… το χτύπημα στη μπροστινή πόρτα ακούστηκε σαν κάποιος να προσπαθούσε να την ρίξει κάτω με μια βαριά. Ο Τζάσπερ, ο Έμμετ κι εγώ πήραμε αμυντική στάση προς την πόρτα, έτοιμοι να χυμήξουμε αν χρειαζόταν. Τα μάτια της Άλις εστίασαν αλλού καθώς επικεντρωνόταν στο άμεσο μέλλον. Η Έσμι και η Ρόζαλι στάθηκαν από τη μια πλευρά, έτοιμες κι αυτές να επιτεθούν αν φτάναμε μέχρι εκεί.
«Όλα θα πάνε καλά.» είπε τελικά η Άλις. Όλοι μας ξεφυσήσαμε ανακουφισμένοι, «Έχει ένα μήνυμα για τον Καρλάιλ… και τον Έντουαρντ. Μας επηρεάζει όλους.» Ξαφνικά χαμογελούσε πονηρά. Έψαξα μέσα στο όραμά της να δω γιατί.. Ααα, αυτό θα είναι ενδιαφέρον.
«Τότε, μάλλον, θα πρέπει να καλωσορίσω τον επισκέπτη μας,» δήλωσε ο Καρλάιλ, αβέβαιος για το τι είχε δει η Άλις αλλά καταλαβαίνοντας από τα λόγια της πως δεν υπήρχε κίνδυνος.
«Καλησπέρα» είπε στον άγνωστο καθώς άνοιγε την πόρτα, « Καλώς ήρθες στο σπίτι μου. Το
όνομά μου είναι Καρλάιλ. Θα ήθελες να περάσεις μέσα?»
«Θα σας ήμουν υπόχρεος». Μια σκληρή βροντερή φωνή απάντησε, καθώς περνούσε μέσα ο μεγαλύτερος άνθρωπος που είχαμε δει ποτέ. Έπρεπε να διπλώσει τα γόνατά του και αναρωτήθηκα, αν εξαιτίας του μεγέθους του, θα χωρούσε. Ήταν σχεδόν 2 φορές πιο ψηλός και 5 φορές πιο φαρδύς από ένα μέσο άνθρωπο.
«Ρούμπεους Χάγκριντ το όνομά μου, αλλά όλοι με φωνάζουν Χάγκριντ.»
«Χαιρόμαστε πολύ που σε γνωρίζουμε» ο Καρλάιλ πρόσφερε το χέρι του όταν ο Χάγκριντ κατάφερε να χωρέσει τον εαυτό του στην είσοδό μας. Ευτυχώς το σπίτι μας ήταν σχεδιασμένο με ανοιχτούς χώρους και ψηλά ταβάνια. Αλλά και πάλι, ο Χάγκριντ έπρεπε να καθίσει στο πάτωμα για να μπορέσει να κάνει μια συζήτηση. Τότε ο Καρλάιλ μας έκανε νεύμα να πλησιάσουμε γιατί με την είσοδο τακτοποίηση του Χάγκριντ, είχαμε όλοι απομακρυνθεί αρκετά.
Ο Καρλάιλ κατσούφιασε λόγω του ότι θα μπορούσε αυτό να θεωρηθεί αγένεια από μέρους μας, καθώς έκανε τις συστάσεις. «Χάγκριντ, αυτή είναι η οικογένειά μου: η Έσμι, η σύζυγός μου, και τα παιδιά μας, ο Έντουαρντ, η Ρόζαλι κι ο Έμμετ, ο Τζάσπερ και η Άλις. Ελάτε ΄λοι να γνωρίσετε τον Χάγκριντ. Είναι βοηθός του Ντάμπλντορ, ενός πολύ ευγενικού ατόμου που είχα την τύχη να γνωρίσω πριν καιρό.»
Όλοι μας προχωρήσαμε μπροστά και χαιρετίσαμε τον Χάγκριντ με τη σειρά που συστηθήκαμε.

«Ωραία λοιπόν, τώρα που ‘γιναν οι συστάσεις, ας γυρίσουμε πίσω στη δουλειά. Τώρα, που είναι η σημείωσή μου?.» Ψαχούλευε το μάλλινο παλτό του, ελέγχοντας τις τσέπες και τις πτυχές του μέχρι που βρήκε αυτό που προφανώς έψαχνε, «Α, ναι, εδώ είναι… Ένα επείγων μήνυμα από τον Άλμπους Ντάμπλντορ.» είπε και έδωσε ένα φάκελο στον Καρλάιλ. Ο φάκελος έμοιαζε λες και είχε έρθει από άλλη εποχή, κοντά στον καιρό που ο Καρλάιλ είχε αλλάξει παρά στο δικό μας. Το χαρτί αποδείχθηκε πως ήταν περγαμηνή, η διεύθυνση γραμμένη με καλλιγραφικά και έχοντας την εμφάνιση γραμμάτων γραμμένα με πένα από φτερό. Ήταν ογκώδης και όταν ο Χάγκριντ την έδωσε στον Καρλάιλ, πρόσεξα πως ήταν σφραγισμένη με κερί.
«Σ’ ευχαριστώ.» απάντησε ο Καρλάιλ παίρνοντας το γράμμα.
«Βλέπετε, ο Ντάμπλντορ σας χρειάζεται να πάτε στο Χόγκουαρτς αμέσως. Υπάρχει ένα θέμα με το Χάρι Πόττερ- όχι ότι δεν έχει πάντα να κάνει με το Χάρι. Αυτό το αγόρι είναι καταραμένο με κακή τύχη.» Χαμογέλασα καθώς ανακάλεσα στη μνήμη μου κάποιον άλλο με το ακριβώς ίδιο πρόβλημα. Ο Καρλάιλ χαμογέλασε κι αυτός αφού ο Χάγκριντ είχε βασιστεί στο ότι αυτό το θέμα ήταν γραμμένο σε ένα προσωπικό γράμμα.
«Μάλλον δεν έπρεπε να το πω αυτό- λοιπόν, όλα αναφέρονται στο γράμμα…»
Ο Καρλάιλ άνοιξε τότε το γράμμα σαρώνοντας το αμέσως, και διαβάζοντας το τώρα σε εμάς.
« Παλιέ μου φίλε, Καρλάιλ.
Πολύ σκοτεινές εποχές έχουν έρθει στην εποχή μας, ειδάλλως δεν θα είχα ρισκάρει να σου στείλω αυτό το γράμμα. Ένας πολύ σκοτεινός Μάγος, ο Λόρδος Βόλντεμορτ, συγκεντρώνει δυνάμεις. Χρησιμοποιεί όλες του τις δυνάμεις για να ξαναεμφανιστεί όπως ήταν παλιά και να καταλάβει τον κόσμο των Μάγων. Αυτό θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στον κόσμο των Μαγκλ, όπως είμαι σίγουρος πως μπορείς να καταλάβεις, και όλα τα πλάσματα, μαγικά και μη. Έχουμε ένα νεαρό αγόρι που είναι το κλειδί για την ελευθερία μας, το Χάρι Πόττερ. Η ζωή του βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο και χρειάζομαι βοήθεια για να τον προστατέψω. Έλαβα μια προφητεία ότι ο Χάρι θα λάβει εν αγνοία του μέρος στο Τρίαθλο Μαγείας, παρόλο που είναι κάτω από το όριο ηλικίας και απροετοίμαστος για τέτοιου είδους μάχη. Φοβάμαι πως αυτή είναι δουλειά του Λόρδου Βόλντεμορτ για να προσπαθήσει να πιάσει το νεαρό Πόττερ. Υπάρχουν λίγα άτομα στα οποία θα εμπιστευόμουν έναν τέτοιο άθλο, και αυτοί που εμπιστεύομαι, είναι ήδη γνωστοί. Χρειάζομαι κάποιον που θα είναι άγνωστος για να έρθει στο Χόγκουαρτς για να με βοηθήσει να προστατεύσω το μικρό Χάρι. Ελπίζω να δεχτείς την πρόσκληση μου να διδάξεις στο Χόγκουαρτς αυτή τη χρονιά. Διαθέτουμε μια άδεια θέση στη Βοτανολογία που νομίζω θα μπορούσες να καλύψεις με την εκτεταμένη σου γνώση. Σε διαβεβαιώνω πως η οικογένεια σου μπορεί να σε συνοδεύσει. Μπορεί να χρειαστούμε τις υπηρεσίες του γιού σου, του Έντουαρντ. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να συζητήσουμε και ο χρόνος είναι λίγος. Συ ζητώ να σκεφτείς αυτήν την αίτηση όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Ο παλιός σου φίλος.
Άλμπους Πέρσιβαλ Γούλφρικ Μπράιαν Ντάμπλντορ»

Υπήρχε ησυχία για ένα λεπτό καθώς συνειδητοποιούσαμε αυτά που έλεγε (το γράμμα), καταλαβαίνοντας ότι τίποτα δεν ήταν ξεκάθαρο για το τι συνέβαινε όπως και πριν διαβαστεί το γράμμα. Ερωτήσεις με πλημμύρισαν με μιας, όχι μόνο οι δικές μου αλλά και ολόκληρης της οικογένειας, διαπερνώντας το μυαλό μου.
«Τι είναι οι Μάγοι? Γιατί δεν έχω ξανά ακούσει για κάτι τέτοιο?»
«Τι συμβαίνει με αυτό το Χάρι Πόττερ? Γιατί απλά δεν το βγάζουν από το διαγωνισμό?»
«Μπορώ να αναλάβω την προστασία? Μάγος ή μη, θα τον ανατρέψω.» Αυτή ήταν του Έμμετ.
«Πότε ο Καρλάιλ συνάντησε αυτόν τον Ντάμπλντορ και γιατί ζητάει τη βοήθειά μας?»
«Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πάλι να μετακομίσουμε? Σχεδόν τελείωσα το λύκειο.»
«αναρωτιέμαι αν μπορώ να τον καταφέρω… Είναι τεράστιος, αλλά και πάλι, είμαι δυνατότερος… πόσο δυνατοί να είναι οι μισοί γίγαντες?» ο Έμμετ πάλι.
«Λοιπόν, αυτό είναι όλο – να πω στο διευθυντή ότι δέχεστε την προσφορά του?» Είπε ο Χάγκριντ με ελπίδα.
Όλοι τον κοιτάξαμε σοκαρισμένοι. Ήταν σοβαρός? Ακόμα προσπαθούμε να συλλάβουμε στο μυαλό μας την ύπαρξη γιγάντων και Μάγων… και μας ρωτάει αν είμαστε έτοιμοι να πάμε στο Χόγκουαρτς, ό, τι κι αν ήταν αυτό, να τους προστατέψουμε από ένα σκοτεινό Μάγο?
«Εε, Χάγκριντ… νομίζω η οικογένειά μου μπορεί να έχει μερικές ερωτήσεις. Πρέπει να του το αναφέρεις, ή πρέπει να μιλήσω με το Ντάμπλντορ απευθείας?» άρχισε ο Καρλάιλ.
«Θα κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ. Εγώ είμαι μόνο ο Κλειδοκράτορας.» απάντησε ο Χάγκριντ δείχνοντας ελαφρώς απογοητευμένος που ο Καρλάιλ δεν απάντησε αμέσως καταφατικά (θετικά).
«Εντάξει. Σε ευχαριστώ. Χόγκουαρτς – στοιχηματίζω πως το Χόγκουαρτς είναι σχολή για Μαγείες και Ξόρκια?»
«Ναι, σωστά.» απάντησε λες και ήταν το πιο προφανές πράγμα στον κόσμο.
«Και ο Άλμπους Ντάμπλντορ είναι τώρα ο Διευθυντής αυτής της σχολής?»
«Ναι.» Άρχισε να κοιτάει τον Καρλάιλ σαν να τον ρωτούσε για τη νοημοσύνη του. Ο Καρλάιλ γύρισε προς τα εμάς τότε… « Φοβάμαι πως θα χρειαστεί να γεμίσω μερικά από τα κενά, εδώ. Ο Άλμπους Ντάμπλντορ είναι ένας Μάγος που συνάντησε σε μια από τις επισκέψεις μου στο Λονδίνο. Οι Μάγοι δεν είναι αθάνατοι όπως εμείς, αλλά ζουν πολύ περισσότερο από τους κανονικούς ανθρώπους ή, Μαγκλ, όπως τους αποκαλούν. Τον γνώρισα λίγο πριν εγκατασταθώ στο Σικάγο, εκεί που βρήκα εσένα Έντουαρντ, και με κοίταξε. Ήταν νέος τότε, σχεδόν τριάντα, αλλά ήταν ήδη ένας πολύ ταλαντούχος και σεβάσμιος Μάγος. Δεν ήξερα πολλά για αυτόν τον κόσμο, και για να είμαι ακριβής, ήξερα πολύ λίγα σε σχέση με σήμερα… παρ’όλ’αυτά, μου μίλησε για την ύπαρξη των Μάγων, και για ένα σχολείο όπου εξέλισσαν τις μαγικές τους ικανότητες… Αυτό είναι το Χόγκουαρτς στο οποίο αναφέρεται το γράμμα. Μέσα στα χρόνια, μάθαινα πού και πού νέα του Άλμπους. Έτσι έμαθα και για το Χάγκριντ. Ήταν απλά μια ιστορία για να περνάει η ώρα, για ένα μισό γίγαντα που δούλευε μαζί με τον Άλμπους στο Χόγκουαρτς. Δεν ξέρω περισσότερα από αυτά. Θυμάμαι πως άκουσα επίσης, για ένα είδος εξέγερσης που έγινε ξαφνικά και με βίαιο τρόπο 13 χρόνια πριν… ήταν πολύ σκοτεινά και όλοι ανησυχούσαν ότι αυτό θα έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά κατέρρευσε. Δεν άκουσα καν γιατί, αλλά θυμάμαι να ακούω τη φράση ‘αυτός, που δεν πρέπει να ονομαστεί’. Είμαι σχεδόν σίγουρος, όμως, ότι δεν έχω ακούσει για αυτό το αγόρι για το οποίο μιλάς, το Χάρι Πόττερ.»
«Δεν έχεις ακούσει ποτέ για το Χάρι?» Ο Χάγκριντ κοιτούσε δύσπιστα στον Καρλάιλ και μετά τους εμάς. Τελικά, αφού αποδέχτηκε πως δεν έχουμε ακούσει ποτέ για το Χάρι Πόττερ, ρίχτηκε στο να μας εξηγήσει, «Λοιπόν, ο Χάρι Πόττερ είναι ο ένας που νίκησε το Βόλντε…. εεε, Αυτόν που δεν πρέπει να ονομαστεί πρωτίστως. Όταν ήταν μωρό, ο Χάρι δέχτηκε επίθεση μαζί και η μαμά και ο μπαμπάς του. Οι γονείς του πέθαναν, αλλά όταν Αυτός, επιτέθηκε στο Χάρι, ο μικρός επέζησε, και Αυτός σκοτώθηκε, ή τουλάχιστον αυτό πίστευαν όλοι.. Είναι διάσημος-ο πιο διάσημος Μάγος όλων των εποχών». Μας ξανακοίταξε-σαν να φανταζόταν πως τώρα θα θυμόμαστε αυτόν το Χάρι Πόττερ, αλλά φυσικά, εμείς δεν το κάναμε.