Renesmee's Story

αυτη ειναι μια ιστορια απο την μερια της ρενεσμε μαζι με τον τζεικ την οποια γραφω μαζι με την διπλανη μου στο σχολειο geek

ελπιζω να μην ειναι τελειοσ για ντοματεσ lol!

δεκαταεβδομα γενεθλια

Είναι πολύ αστείο ώρες ώρες ο εκνευρισμός του πατέρα μου με τον Τζεϊκομπ αν και δεν ξέρω τον λόγο κάθε φορά που έρχεται να με δει η να με πάρει να πάμε στο Λα πους του γρυλίζει τουλάχιστον τις παραπάνω φορές. Αν και τν ρώτησα πολλές φορές ποιός είναι ο λόγος δεν παίρνω απάντηση ποτέ.
Πολλές είναι οι φορές που κάθομαι στο Λα πους μαζί του κ με τους άλλους τον Πωλ τον Σαμ και τους άλλους και τον βάζω να μου λέει πράγματα που συνέβησαν με αυτόν και την οικογένεια μου πριν γεννηθώ.

«Ρενεσμε έλα κάτω» άκουσα τον Τσάρλυ να μου φωνάζει πολλές φορές εμένα στο σπίτι του παππού μου όταν πήγαιναν για κυνήγι οι γονείς μου και δεν είχα ορεξει.Και σίγουρα ο Τσάρλυ ήταν πολύ βολικός άνθρωπος για να ζει κανείς μαζί του. Έκλεισα τον υπολογιστή που χρησιμοποιούσε παλιά η μητέρα μου και βγήκα από το δωμάτιο της.
Στο καθιστικό ήταν ο Σεθ και ο Τζεϊκομπ . «Τζεικ» φώναξα και έπεσα στην αγκαλιά του
«για και εγώ καλά είμαι» άκουσα τον Σεθ από πίσω μου να με πειράζει και γέλασα «για σου μικρέ πως είσαι» του ανταπέδωσα και γύρισα προς τον Τζεϊκομπ κοκκινίζοντας καθώς είδα το βλέμμα του παππού μου.
«πάμε?» είδα τν Τζεικ να με ρωτά και αμέσως μου δημιουργήθηκε η απορία « γιατί που θα πάμε» τον κοίταξα κάπως ερωτηματικά «έκπληξη» τον είδα να μου κλείνει το μάτι
« καλά να περάσετε» είδα τον Σεθ να μας χαιρέτα και να απλώνετε στην πολυθρόνα απέναντι από τον Τσάρλυ για να δει και εκείνος τον ποδόσφαιρο
Βγήκαμε από το σπίτι και τον άκουσα να μου φωνάζει ‘να τν ακολουθησω’ και άχησα να τρέχω μαζί του «προς τη όλο το μυστήριο?» απαίτησα να μάθω καθώς τρέχαμε μέσα στο δασός «θα δεις» ήταν τα μόνο που είπε και συνεχίσαμε να τρέχουμε

Μετά από λίγα λεπτά σταματήσαμε έξω από το σπίτι μου « μα Τζεικ τι κάνουμε στο σπίτι μου?»απαιτησα να μάθω καθώς προχωρήσαμε προς την πόρτα « περίμενε 2 λεπτά σε παρακαλώ και ήρθε κοντά μου «αυτό είναι για σένα» και μου έδωσε ένα κουτάκι και αμέσως μετά άνοιξε την πόρτα ‘’χρονιά πολλά Ρενεσμε’’ άκουσα πολλές φωνές και είδα και τις δυο οικογένειες μου τους λύκους και τους δικούς μου μαζί με κάποιους φίλους από παλιά. Σωστά σήμερα ήταν τα 17 γενέθλια μου .λοιπόν αν ήταν δυνατόν ένας ημηβρικολακασ να ξέχνα τότε σίγουρα θα ήμουν η εξαίρεσαι εγώ προχώρησα μέσα και δέχτηκα τα χρόνια πολλά από όλους η θεια μου η Αλίς είχε κάνει πολύ καλή δουλειά παντού κεριά και κορδέλες και μια υπέροχη τούρτα που θα απολάμβανα δίστιχος μόνο εγώ και η παρέα του Τζεικ..
Το πάρτι κράτησε αρκετή ώρα και ήταν όντος πολύ απίθανο έφυγαν όλοι κ έμεινα εγώ οι γονείς μου και ο Τζεικ πάντα έμενε μαζί μου μέχρι να κοιμηθώ και μετά έφευγε
«ελπίζω να σου άρεσε το πάρτι της θείας σου» είχε έρθει δίπλα μου η μητέρα μου «ναι ήταν απίθανο ευχαριστώ» και την αγκάλιασα «Εντουάρντο» άκουσα την μάμα μου να του φωνάζει και ήρθε αμέσως δίπλα μου «αυτό είναι το δώρο μας για τα 17γεννεθλια σου και μου έδωσε ένα ζευγάρι κλειδιά « είναι για να κανείς που και που πιο ξεκούραστες αποστάσεις» είδα την μάμα μου να μου κλείνει το μάτι ουαου ένα αμάξι όχι ότι το χρειάζομαι και τόσο αλλά και πάλι WOW
Πήγα στο δωμάτιο μου και ακλούθησε ο Τζεικ ξαπλώνοντας δίπλα μου « ελπίζω να σου άρεσε» τον άκουσα να μου ψιθυρίζει « ήταν πολύ ωραία αγάπη μου» του απάντησα και ακούμπησα στο στήθος του κλείνοντας τα μάτια μου ήταν τόσο ζεστός…

κεφ 2

Ξύπνησα στην ζεστή του αγκαλιά από σήμερα ξεκινούσε η αιωνιότητα μου 17 για πάντα έκατσα για αρκετή ώρα στην αγκαλιά του μέχρι που τον ένιωσα νακουνιετε «καλημέρα ηλιαχτίδα μου» ψιθύρισε κοιμισμένα ακόμα «καλημέρα και σε σένα» ψιθύρισα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και σηκώθηκα για να πάω στο σαλόνι.
«Καλημέρα Εντουάρντο» άκουσα από πίσω μου να χαιρετά ο Τζεϊκομπ και παραξενεύτηκα που δεν του γρύλισε ή ‘’σκύλε έμεινες εδώ όλη νύχτα’’ τα συνηθισμένα απλά έγνεψε κ τον χαιρέτησε « αγάπη μου η θεια σου θέλει να πάτε για ψώνια σήμερα τη να της πω?» άκουσα τον πατέρα μου να με ρωτά αλλά πριν προλάβω ο Τζεικ προχωρούσε προς τον πατέρα μου « για την ακρίβεια εντουαρτ θα έλεγα στην Νεσι να πάμε στο Λα πους να κάτσουμε» άρχισε να δικαιολογείτε ενώ εγώ απλά έκατσα και τους κοιτούσα είχε πλάκα όταν προσπαθούσε να πείσει μόνος του τον εντουαρντ χωρίς την βοήθεια της μητέρας μου

Είχαμε φτάσει στο Λα πους αλλά αντί να πάμε στη παραλία μου έδειξε προς το σπίτι του « απλά θέλει ο μπιλι να σου ευχηθεί μιας και δεν μπόρεσε χτες να έρθει…» τον άκουσα να μου φωνάζει μιας και ήταν πιο μπροστά μου μου άνοιξε την πόρτα και φώναξε τον πατέρα του να έρθει ενώ εγώ έκατσα στον καναπέ. Ήταν τόσο ωραία όταν ήμουν με τον Τζεικ όλα ήταν πιο εύκολα σίγουρα ήμουν η πιο ευτυχισμένη αιωνία έφηβη του κόσμου. Αν και τώρα που το σκαφτόμουνα όλη μου η οικογένεια σχεδόν ήταν . αυτή η σκέψη με έκανε να χαμογελάσω και είδα τον πατέρα του Τζεικ να έρχεται στο σαλόνι « ρινισμέ μου» τον άκουσα « για σου μπιλι χαίραμε που σε βλέπω» και πήγα να τον χαιρετήσω « χρονιά σου πολλά κοριτσάκι μου» και με φίλησε στο μάγουλο .

Καθόμασταν στην παραλία ενώ περιμέναμε τα παιδιά να έρθουν και καθόμουν και κοίταζα τον Τζεικ που έκανε διάφορα για να με κάνει να χαμογελώ πάντα ήταν τόσο γλύκας και ακόμα πιο πολύ όταν είχε την μορφή του λύκου τότε γελούσα σίγουρα…
«πρόσεξα ότι ο μπαμπάς μου δεν έκανε τίποτα σήμερα δεδομένου ότι κοιμήθηκες σπίτι μαζί μου σήμερα» και έκατσα να τον κοιτώ έμεινε για λίγο σκεπτικός και ήρθε διπλά μου αγκαλιάζοντας με «μάλλον επειδή είσαι αρκετά μεγάλη πια για να με ανέχεται που και που» και γελάσαμε και οι δυο μαζί
«ελπίζω να μην διακόπτουμε τίποτα» ο Εμπρι κ ο Σεθ είχαν έρθει πιο μπροστά ενώ πιο πίσω φαίνονταν και οι άλλοι « για σας παιδιά» τους χαιρέτησα αμέσως ο Σεθ όρμησε στον Τζεικ και όρχησαν να κάνουν τα δικά τους ενώ ο εμπρι άρχισε να βάζει στοιχήματα
Περάσαμε όλη τη μέρα στην παραλία και το βραδύ βάλαμε φωτιά και κάτσαμε γύρο της λέγοντας ιστορίες των προηγούμενων γενιών τους

Άνοιξα την πόρτα αλλά δεν ήταν κανείς μέσα « λείπουν» επισήμανα στον Τζεικ που καθόταν έξω από την πόρτα «δεν θα μπεις?» τον ρώτησα όταν είδα ότι δεν έκανε κανένα βήμα « καλυτέρα να σε πάω στους καλλεν» μου απάντησε και με έπιασε από το χέρι αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στο δασός χωρίς να ξέρω τι είχε συμβεί…
Όταν φτάσαμε στο μεγάλο σπίτι τους είδα όλους μαζεμένους τους καλλεν και την οικογένεια της Τάνιας αυτό που κίνησε την υποψία είδα τον Τζεικ να μπαίνει μέσα σαν να μην τρέχει τίποτα και τον ακλούθησα από πίσω « για σας» χαιρέτησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα « ρενεσμι μεγάλωσες» ήρθε αμέσως δίπλα μου η Τάνια ένιωσα μια αμηχανία ήταν η δεύτερη φορά που την έβλεπα και δεν είχα τόσο μεγάλη άνεση μαζί της όμως η φοβία που είχα πριν λίγα λεπτά εξαφανίστηκε όταν είδα τον εμετ να παρακολουθεί έναν αγώνα και την την θεια Αλίς με την ροζαλι να σχεδιάζουν φορέματα αμέσως έπιασα το χέρι του Τζεικ και πήγαμε να κάτσουμε στο σαλόνι χώθηκα βαθιά στην ζεστή του αγκαλιά και έκατσα να δω τον αγώνα μαζί με τα παιδιά .

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που είχε έρθει η οικογένεια της Τάνιας σπίτι μας και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ηλεκτρισμένη τζεϊκ δεν έφευγε λεπτό από κοντά μου και την παραπάνω ώρα ήμουν στο λαπους με τα παιδιά. Καθόμασταν στην παραλία γύρο από την φωτιά ενώ ο Σεθ είχε βάλει ένα στοίχημα με τον Πωλ για το ποιος θα έτρωγε τα πιο πολλά σουβλάκια.
«πόσο καιρό θα κάτσει ακόμα η Τάνια στο σπίτι σας» τον άκουσα να με ρωτά γεμάτος περιέργεια
«δεν νομίζω πολύ ακόμη» του απάντησα ενώ έβλεπα τώρα τον Σεθ με τον Πωλ να μαλώνουν για το ποιος έκανε ζαβολιά επειδή έλειπε ένα σουβλάκι. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ χωρίς να γελάσω με την έκφραση που έκανε ο Σαμ καθώς έτρωγε το σουβλάκι πιο πίσω
«ελπίζω να μην χρειαστεί να κυνηγήσουν ακόμα» άκουσα τον Τζεϊκ να μουρμουρίζει μετά από ώρα… γύρισα και του έριξα ένα βλέμμα με την πιο σοβαρή γκριμάτσα που είχα αλλά αντί να τον σοβαρέψω άρχισε να γελά «το ξέρω ότι ακούγομαι κάπως Νεσσι» και με φίλησε
Ήταν αρκετά αργά όταν σηκώθηκα με τον τζεϊ καληνυχτίζοντας τα παιδιά ξεκινώντας για το σπίτι

Κρύο αεράκι φυσούσε καθώς τρέχαμε ή μάλλον πηγαίναμε κόντρα εγώ με τον Τζεϊκομπ που είχε πάρει την μορφή λύκου και τον άκουγα να γελά.
Τα φώτα ήταν ανοιχτα όταν έφτασα στο σπίτι και κατάλαβα ότι η μητέρα μου ήταν είδη εκεί.
«καληνύχτα Τζεϊκ» χαιρέτησα τον λύκο φιλώντας τον πάνω στο γούνινο κεφάλι του ενώ τον είδα να μου κλείνει το μάτι. Τον χαιρέτησα άλλη μια φορά και μπήκα στο σπίτι.
«είναι κανείς εδώ? Μαμά?» δεν χρειάστηκε να φωνάζω για να με ακούσουν ένας απλός ψίθυρος έφτανε για να με ακούσουν αλλά δεν εμφανίστηκε κανείς.

Άκουσα βήματα πίσω μου και γύρισα αμέσως ένας άντρας με μια μαύρη κουκούλα κ μαύρα ρούχα στεκόταν μπροστά στην είσοδο
«ωραίο σπίτι εχετε…και το σκυλί σας πολύ ήρεμο» άκουσα τον άντρα να μου μήλα με έναν τόνο ειρωνείας ενώ έσκυψα κάπως με την στάση που είχα όταν κυνηγούσα
«ήρεμα Ρενεσμι. Βλέπω μεγάλωσες» συνέχισε να μήλα όταν είδε ότι ήμουν έτοιμη να του επιτεθώ… «ψάχνω τους γονείς σου Ρενεσμι..λέγομαι Άρον» τον άκουσα να τελειώνει την φράση του με πιο επίσημο τόνο

Σπόιλερ:

κεφ 3.

«Ναι σας θυμάμαι οι Βολτουροι σωστά?» σηκώθηκα κανονικά αλλά ακόμα τον κοίταζα επίμονα
«Σωστα…λοιπον που είναι οι οικογένεια σου?»με ρώτησε κάπως ευγενικά καθώς κατευθυνόταν προς το σαλόνι… ενώ εγώ έμεινα στην ίδια θέση χωρίς να κουνηθώ «δεν γνωρίζω κύριε» τον κοιτούσα στα ματιά. Ήταν κατακόκκινα μου είχαν πει ότι υπάρχουν και άλλοι πιο διαφορετικοί του είδους μας από εμάς και για αυτό είχαμε πιο ανοιχτό χρώμα στα ματιά. Στην θύμηση αυτή έκανα μερικά βήματα πιο πίσω από τον βρικόλακα που καθόταν τώρα στο σαλόνι χωρίς να φύγει το βλέμμα του από πάνω μου.
«μην με φοβάστε Ρενεσμι δεν ήρθα με κακές προθέσεις» μου μίλησε με ένα ύφος λες και ήμασταν φιλαράκια από μωρα.ενα γρύλισμα έφυγε από το στόμα μου αυθόρμητα «δεν σε φωβαμε» μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου.
Τον άκουσα να γελά λες και του είχα πει το πιο αστείο πράγμα « η καρδία σου χτυπά πιο δυνατά από ότι θα έπρεπε αν ήσουν χαλαρή» σχεδόν μου ψιθύρισε τις λέξεις λες και ήθελε να μου θύμηση κάτι
Μπορεί να ήμουν μισή βρικόλακας αλλά ήμουν και άνθρωπος κτυπούσε η καρδία μου ενώ αίμα έτρεχε στις βλάβες μου. Κοίταξα τα μάτια του που ήταν κόκκινα και τον τρόπο που με κοιτούσε και έκανα και άλλα βήματα προς τα πισω.Θα μπορούσε εύκολα να μου κάνει κακό ότι καν έκανα εγώ.
Αντί αυτού τον άκουσα να γελά σαρκαστικά « όπως είπα δεν χρειάζεται να φοβάστε δεν ήρθα εδώ για σένα….» μίλησε ήρεμα και σταθερά « ακόμα»
«δεν είναι εδώ κανείς έκτος έμενα» προσπάθησα να βρω θάρρος για να μην ακούσει τον φόβο στην φωνή μου
« πολύ καλά λοιπόν θα πάμε να τους βρούμε μαζί» επισήμανε καθώς σηκωνόταν από τον καναπέ
«δεν έχω να πάω πουθενά μαζί σου» του γρύλισα απειλητικά καθώς εκείνος ερχόταν προς το μέρος μου « λυπάμαι καλή μου αλλά θα πρέπει να έρθεις μαζί μου» τον άκουσα να απάντα και βρέθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου δίπλα μου πιάνοντας με από τον ώμο μου
« έχουμε κάτι πολύ σοβαρό να συζητήσουμε και εσύ είσαι το θέμα μας» ψιθύρισε δίπλα στο αυτή μου και με έβγαλε από το σπίτι

Τρέχαμε με μεγάλη ταχύτητα μέσα στο δάσος και δεν άργησα να καταλάβω ότι κατευθυνόμασταν προς το σπίτι του Καρλάιλ και των υπόλοιπων. Ενώ με κρατούσε σφικτά από το δεξί μου χέρι. Ήταν φανερό τώρα ότι δεν ήρθε επειδή έψαχνε τον πατέρα μου γιατί ήξερε που να τον βρει. Ήθελε εμένα αλλά τον λόγο δεν ήξερα.
Είχαμε φτάσει στην είσοδο του σπιτιού και ανεβαίναμε τα σκαλιά αργά και σταθερά όταν ακούστηκε μια πιο ψήλη φωνή καθώς φώναζαν το όνομα μου η θεια Αλίς με την ροζαλι.
«για σου Καρλάιλ» άκουσα τον Αρο να χαιρετά επίσημα όλη την οικογένεια.
Κοίταξα στα γρήγορα όλο το δωμάτιο και πρόσεξα ότι έλειπε η μητέρα μου με τον εμετ και τον τζασπερ
«τη απρόσμενη επίσκεψη Αρο» ακούστηκε η ήρεμη φωνή του παππού μου και τον είδα να κατευθύνετε προς το μέρος μας « σε τι οφείλουμε την επίσκεψη σου παλιέ μου φιλέ;» συνέχισε με τον ίδιο τόνο λες και είχε έρθει για μια απλή επίσκεψη
«ερχόμουν εδώ αγαπητέ μου φίλε και είδα την αγάπη μου φίλη την Ρενεσμι» τέλειωσε την πρόταση αφήνοντας το χέρι μου και βάζοντας το δικό του στον ώμο μου αμέσως
« θα καθίσεις Άρον;» πήρε την πρωτοβουλία να τον καλέσει ο Καρλαϊ και είδα ένα ειρωνικό χαμόγελο να απλώνεται στα χείλη του Αρο κοιτώντας όλους τους υπολοίπους « αλλά πάλη καλύτερα να μπούμε στο θέμα φίλε μου» συνέχισε ο Καρλαϊ όταν είδε την έκφραση του Αρο
Πρόσεξα ότι το πρόσωπο της θείας Αλίς είχε σπάσει και στο πρόσωπο της είχε σχηματιστή η μάσκα του πανικού αν αυτό γινόταν σε έναν βρικόλακα και την είδα να μου κάνει νόημα ότι όλα θα πάνε καλά. Πηρά μια βαριά ανάσα και της χαμογέλασα όσο πιο αληθινά μπορούσα.
Πέρασαν αρκετά λεπτά αμήχανης σιωπής καθώς τα έσπασε ο πατέρας μου που τώρα έμπαινε στο σπίτι μαζί με τον Εμετ. Έκατσε στην είσοδο του σπιτιού και κοιτούσε επίμονα τον Αρο και μένα και το βλέμμα του έπεσε πάνω στο χέρι που ακουμπούσε τον ώμο μου.
«Ο αγαπητέ μου Εντουαρντ τη ευχάριστη έκπληξη που σε ξανά βλέπω» άρχισε ο Αρο προς τον πατέρα μου ενώ του έτεινε το ελεύθερο του χέρι όμως δεν είδα καμία αντίδραση από τον πατέρα μου να πιάσει το χέρι του ενώ ο Αρο δεν έχασε ούτε ουτε λεπτό το χαμόγελο του .
«τώρα που είσαι και εσύ εδώ λείπει η αγαπητή σου γυναικά» πέταξε λίγα λεπτά μετά ο Αρο κ έκατσε στον καναπέ τραβώντας και μένα μαζί του αμέσως γρυλίσματα ακουστήκαν από πολλές κατευθύνσεις που με έκαναν να ανατριχιάσω ολόκληρη. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν αυτή η στάση του Αρο αφού είναι μόνος του εδώ θα έπρεπε να φοβάται που τους εξόργιζε όλους αυτό δεν μου κολλούσε καθόλου.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει όταν ακούστηκε ένα αμάξι έξω από το σπίτι και κατάλαβα ότι αυτή ήταν η μητέρα μου με τον Τζασπερ σε δευτερόλεπτα είχαν εμφανιστή στην είσοδο του σπιτιού με ένα άγριο γρύλισμα να φεύγει από την μητέρα μου και είδα κατευθείαν τον Τζασπερ και την Εσμι να πηγαίνουν δίπλα της να την ηρεμίσουν. Ένιωσα ένα τράβηγμα στο χέρι και βρέθηκα αμέσως όρθια δίπλα στον Αρο που προχωρούσε προς την μητέρα μου « Μπελλα επιτέλους ξανά βλεπόμαστε» άρχισε να της μιλά με έναν τόνο λες και ήταν τα καλύτερα φιλαράκια του κόσμου σταματώντας μερικά εκατοστόμετρα απόσταση από την Μπελλα και λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους. «Αρο μην εξωθείς ποτέ μια μητέρα στα άκρα» άκουσα τον Τζασπερ να απευθύνει για πρώτη φορά μετά από ώρα τον λόγο στον Αρο
« προς θεού δεν είχα τέτοιο σκοπό» ακούστηκε να μορφάζει σφίγγοντας παραπάνω τον ώμο μου. Δάγκωσα την γλώσσα μου για να μην μορφάσω στον πόνο που μου προκαλούσε το σφίξιμο. Ένα γρύλισμα ξέφυγε από την μητέρα μου ακόμα πιο άγριο. Άκουσα τον Αρο να αναστενάζει « εντάξει θα σας πω τον λόγο της επισκέψεις μου που είναι και…» πριν προλάβει να ολοκληρώσει στην πόρτα στεκότανε ο Τζεϊκομπ με ένα επιφυλακτικό ύφος όλοι γυρίσαμε να τον δούμε τρόμος με κατέκλυσε για τον τζεϊκ .
Ένα γέλιο ξέφυγε από τα χείλη του Αρο προχώρησε μερικά βήματα πιο μακριά από όλους και ο Τζεϊκ ακλούθησε τα βήματα μας. Τρόμος ήταν το μόνο που ένιωθα όλα τα δευτερόλεπτα που κύλησαν μέχρι να μιλήσει κάποιος
«λοιπόν που είχα μείνει πριν με διακόψει το κουτάβι; Α ναι σωστά όπως έλεγα ο λόγος που ήρθα είναι μια ανταλλαγή» σταμάτησε για να δει τα πρόσωπα όλων ένα ένα πολύ προσεκτικά και σταμάτησε στο τέλος στο πρόσωπο του Τζεϊκομπ « ή την Ρενεσμι ή τους λύκους» τον άκουσα να λέει πολύ σοβαρά μετά από τόση ώρα. Τα πρόσωπα όλων πάγωσαν όμως εγώ δεν είχα καταλάβει ακριβός το νόημα ‘’ή εγώ ή οι λύκοι’’ μετά από την ώρα που είχα έρθει εδώ ένιωθα εκνευρισμένη παρά φόβο
« τι εννοείς ή εγώ ή οι λύκοι» απαίτησα να μάθω αμέσως με ένα άγριο γρύλισμα. Το χέρι του Αρο σφίχτηκε ακόμα παραπάνω στον ώμο μου και δεν μπόρεσα να κρύψω έναν μορφασμό πόνου « σταματά να την πονάς» ακούστηκε ο Εμετ άγριος μαζί με τον πατέρα μου αλλά το σφίξιμο δεν χαλάρωσε ουτε λίγο « εννοώ γλυκιά μου ότι ή θα μας βοηθήσετε να καθαρίσουμε τον κόσμο μας από τους λύκους ή θα το κάνουμε εμείς τιμωρώντας εσένα για λογαριασμό της βοήθειας που δεν θα μας δώσετε» τον άκουσα να μονολογεί με τον ίδιο απαθή τόνο σαν να μιλά για κάτι ασήμαντο.
« θα περιμένω απάντηση στην επόμενη μου επίσκεψη σκεφτείτε καλά και μην σκεφτείτε να φυγαδέψετε την κόρη σας και τον λύκο γιατί θα τους βρούμε» τέλειωσε με έναν άγριο τόνο και με κοίταξε έντονα στα ματιά .είχα παγώσει στην θέση μου με αυτό που μόλις είχα ακούσει « δεν θα πάρετε αυτό που θέλετε με κανέναν από τους δυο τρόπους» άκουσα για πρώτη φορά τον Τζεϊκομπ να μιλά με άγριο και ειρωνικό τόνο κοιτώντας επίμονα τον Αρο
« λυπάμαι αλλά αυτό δεν το αποφασίζεις εσύ αλλά οι καλλεν» τον απείλησε έντονα και μετά γύρισε προς εμένα « θα τα ξαναπούμε σύντομα Ρενεσμι» με χαιρέτισε και άφησε τον ώμο μου « σύντομα παλαιοί μου φίλοι» χαιρέτισε όλοι την οικογένεια και κατευθύνθηκε προς την πόρτα σταματώντας ακριβός δίπλα στον Τζεϊκομπ με ένα ειρωνικό ύφος « πήγαινε να προσέχεις καμία αυλή» τον άκουσα να του πετά και χάθηκε αμέσως μέσα στο σκοτάδι. Ένιωσα μια ζαλάδα που όμοια της δεν είχα ξανανιώσει ποτέ μου όλα άρχισαν να θολώνουν μέχρι που με τύλιξε ένα απέραντο σκοτάδι και ηρεμία αμέσως όλα χάθηκαν.

Άνοιξα τα μάτια μου τρέμοντας και ουρλιάζοντας από πάνω μουβρισκοταν ο πατέρας μου και Τζεϊκομπ με το πιο ανήσυχο βλέμμα σχηματισμένο στο πρόσωπο τους. «τι συνέβη?» προσπάθησα να ρωτήσω αλλά η φωνή μου ήταν αρκετά βραχνή για να ακουστώ καθαρά ευτυχώς για τον πατέρα μου μπορούσε να με ακούσει από τις σκέψεις μου. Τότε συνειδητοποιώ ότι βρισκόμουν ξαπλωμένη στον καναπέ του σπιτιού μας και όχι στο μεγάλο σπίτι « γιατί είμαι εδώ?» απόρησα μετά από κάποια λεπτά. θα έπρεπε να με στου καρλαϊ το σπίτι . « αγάπη μου σε έφερα στο σπίτι και ενώ έφευγα αποφάσισα να έρθω πίσω για να μην σε αφήσω μόνη μέχρι να έρθουν ο εντουαρντ και η Μπελλα αλλά σε βρήκα σωριασμένη κάτω» σταμάτησε απότομα και στο πρόσωπο του η ανησυχία έγινε βαθύς πόνος « φαινόσουν πολύ ανήσυχη» τέλειωσε την πρόταση του πιάνοντας το χέρι μου στην ζεστή του παλάμη. Γύρισα προς το μέρος του πατέρα μου μπερδεμένη ακόμα «όλα αυτά δεν έγιναν δηλαδή?» πιο πολύ σε μένα έκανα την ερώτηση παρά σε εκείνους «ρενεσμι μου ήταν απλά ένα κακό όνειρο ηρέμησε» άκουσα την απαλή ψιθυριστή φωνή του πατέρα μου να προσπαθεί να με καθησυχάσει. Δεν είπα τίποτα απλά συνέχισα να τους κοιτώ μπερδεμένη. Μετά από λίγα λεπτά ο πατέρας μου πήρε τον Τζεϊκομπ έξω μάλλον στο άκουσμα κάποιας απορίας που δεν ήθελε να πει μπροστά μου. Τους άφησα να βγουν και μετά από λίγα δευτερόλεπτα σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα στις φτέρνες προς την πόρτα « απλά είδε τους Βολτουροι να έρχονται εδώ και να ………» άκουγα τον πατέρα μου να αφηγείτο αυτά που μόλις είχα ζήσει τόσο αναλυτικά στον τζεϊκ. Όταν τέλειωσε την αφήγηση σταμάτησε .πρόσεξα ότι ο τζεϊκ είχε προβληματισμένο πρόσωπο «υπάρχει περίπτωση για κάτι τέτοιο?» πέρασε αρκετή ώρα όταν των άκουσα να ρώτα τον πατέρα μου .
Αρκετά λεπτά αμήχανης σιωπής απλώθηκαν χωρίς να μιλά κανείς « δεν ξέρω» ήταν το μόνο που άκουσα. Προσπάθησα να γυρίσω στο δωμάτιο μου όσο πιο ήρεμα και αθόρυβα μπορούσα έκλεισα την πόρτα και έκατσα στο κρεβάτι ακουμπώντας την πλάτη στον τοίχο ‘¨ώστε όλα αυτά ήταν ένα ονειρο…αλλα τόσο αληθινό¨’ με αυτή την σκέψη άφησα κάποια δάκρυα να κυλήσουν και έκλεισα με δύναμη τα ματιά μου.

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που είχα λιποθύμηση και είχα δει αυτό το απαίσιο όνειρο. Όλοι με κοιτούσαν με ένα ύφος και δν με άφηναν να κάνω τίποτα σχεδόν λες και θα πάθαινα ξανά το ίδιο. Έκλεισα με περισσότερη δύναμη από ότι χρειαζόταν την πόρτα και έπεσα με φόρα στο κρεβάτι μου. Είχα τόσα πολλά νεύρα είχαν πάει όλοι για κυνηγοί αλλά εγώ αρνήθηκα λέγοντας ότι είχα κάτι να διαβάσω. Έβαλα τα ακουστικά του i-phone μου στο μέγιστο και έβαλα στην τύχη μουσική δεν με ένοιαζε τι άκουγα έτσι κιάλιος. Δεν έμεινα για πολύ ώρα μόνη μου δυστυχώς γιατί ένιωσα κάποιον να μου κουνά τον ώμο. Έβγαλα τα ακουστικά και είδα την θεια Αλίς να μου χαμογελά συγκαταβατικά χωρίς όμως να λέει τίποτα. « νόμιζα ότι θα ήσουν κυνήγι θεια» αφού δεν μιλούσε κανείς πήρα την πρωτοβουλία να πω εγώ κάτι.
Μου χαμογέλασε ήρεμα « σκέφτηκα ότι λίγη καλή παρέα θα την ήθελες» απάντησε με την ψιλή της φωνή. Για την ακρίβεια μόνη μου ήθελα να είμαι σκέφτηκα αλλά δεν τόλμησα να το πω δυνατά « είμαι εντάξει θα διαβάσω σε λίγο» πέταξα αδιάφορα και κάθισα στο κρεβάτι μου για να την βλέπω ευθέος. Το βλέμμα της έγινε πιο σκοτεινό και απόμακρο. Και τότε κατάλαβα ‘έβλεπε όραμα’ την κοιτούσα για λεπτά ολόκληρα όταν την είδα να ξαναγυρνά πίσω « τι ειδές?» χωρίς να χάσω λεπτό ρώτησα χωρίς καμιά ανταπόκριση « θεια τι…» δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω μου χαμογέλασε και σηκώθηκε αμέσως « πρέπει να πάω για κυνήγι νεσι μου» είπε απότομα και βγήκε από το δωμάτιο μου πριν προλάβω να πω κάτι. Έκατσα στην ίδια θέση χωρίς να κουνηθώ για πάρα πολύ ώρα.

Με είχε πάρει ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω όταν άνοιξα τα μάτια μου το αχνός φως του πρωινού χτυπούσε στο παράθυρο. γύρισα να δω το ρολόι στη βιβλιοθήκη μου 6:45π.μ ωραία θα ξεκινούσα από την αρχή της την μέρα μου. Γύρισα από την άλλη πλευρά προσπαθώντας να ακούσω κάποιον θόρυβο που να πρόδιδε ότι οι γονείς μου είχαν επιστρέψει αλλά δεν ακουγόταν τίποτα. Βγήκα από το σπίτι αρκετή ώρα μετά φορώντας τις φθαρμένες μου φόρμες και όρχησα να τρέχω μέσα στο δάσος χτυπώντας μου το δροσερό αεράκι κατευθυνόμενη προς το σπίτι των υπόλοιπων τις οικογενείας μου.
Ανέβαινα αργά και σταθερά τα σκαλοπάτια του μεγάλου σπιτιού είχα δίκαιο όλοι είχαν επιστρέψει και ήταν εδώ ακόμα και η αγέλη. Παράξενο γιατί να είναι όλοι εδώ μαζεμένοι. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα « ρενεσμι» άκουσα την μητέρα μου να φωνάζει και κατευθείαν βρέθηκα στην σφικτή της αγκαλιά « τι τρέχει?» αμέσως ρώτησα κάτι δεν πήγαινε καλά « τίποτα γλυκιά μου» ακουστικέ η φωνή του Τζεϊκ καθώς σηκωνόταν από τον καναπέ για να έρθει διπλά μου « θεια τι ειδές πριν που σε έκανε να φύγεις?» απαίτησα αμέσως. Όλοι στο δωμάτιο πάγωσαν απλώθηκε παντού σιωπή « τι στην ευχή τρε….» πριν προλάβω να ολοκληρώσω πέρασε από το μυαλό μου η πιο πιθανή ιδέα « έχει να κάνει με αυτό που είδα?» ρώτησα αμέσως χωρίς να χάσω καιρό. Καμιά απάντηση λες και δεν υπήρχε κανείς μέσα.

Ο εκνευρισμός μου είχε κτυπήσει κόκκινο γύρισα αμέσως από την άλλη και βγήκα έξω άρχισα να τρέχω αμέσως χωρίς να σκέπτομαι προς τα πού πήγαινα άπλα έτρεχα. Για καλή μου τύχη δεν με ακλούθησε κανείς ούτε καν ο Τζεϊκ.
Έτρεχα ώσπου μετά από ώρα έφτασα σε μια παραλία πρώτη φορά είχα έρθει εδώ περπάτησα κατά μήκος της αμμουδιά και έκατσα σε έναν βράχο που είχα βρει βασιλεύει ο Ήλιος.

Άκουσα βήματα να έρχονται προς το μέρος μου κατέβηκα αμέσως από το βράχο που καθόμουν και όρχησα να τρέχω δεν ξέρω γιατί το έβαζα στα πόδια αλλά ένιωθα ότι έπρεπε δεν ήταν γνωστοί μου αυτοί για αυτό ήμουν 100% σίγουρη όρχησα να τρέχω με όλη μου την δύναμη ενώ ακούμε άκουγα τα βήματα να με ακλουθούνε

» A Different Story