Αληθινή Καρδιά

ΚΕΦ.20
''Συμπαράσταση''
ΜΠΕΛΛΑ POV

Ήμουν έξω από το σπίτι της Άλις και της Άντζελας.Αρκετά ταραγμένη από το τηλεφώνημα ακόμη αλλά τώρα πιο σημαντική ήταν η Άλις.ΧΤύπησα το κουδούνι, η πόρτα αμέσως άνοιξε και η Άλις έπεσε επάνω και με αγκάλιασε κλαίγοντας...
- Σσςς, κοριτσάκι μου εγώ είμαι εδώ τώρα...την καθήσυχασα χαιδέυοντας της τα μαλλιά τη..Έλα πάμε μέσα..είπα, την τράβηξα από το χέρι και έκλεισα την πόρτα πίσω μας. Την έβαλα να καθίσει στον καναπέ και πήγα στην κουζίνα να της φέρω λίγο νερό.
Εκεί ήταν και Άντζελα που έφτιαχνε καφέ.
- Α Μπέλλα μου ήρθες.; Δεν σε άκουσα.!εέιπα αγκαλίαζοντας με..
- Ναι μόλις..Πώς είσαι.;
- Καλά..άλλος δεν είναι καλά..είπε και έδειξε με νόημα προς το σαλόνι.
- Ναι, το πρόσεξα. Πώς είναι.; και τι έγινε τελικά.; ρώτησα με ανησυχία.
- Είναι τελείως χάλια και αληθινά ανησυχώ.! Δεν την έχω ξαναδεί έτσι, έχει από το πρωί κλαίει, δεν μιλάει σε κανέναν, δεν κάνει τίποτα.Μετά πήγε να πιεί κιόλας αλλά δεν την πρόλαβα.!Πάλι καλα.!
- Ναι καλά έκανες.!..ψυθίρισα αφού η κατάσταση αυτή μου θύμισε κάποια άλλη εξαιρετικά οικεία. Αλλά η Άλις δεν είναι εγώ, είναι πολύ πιο δυνατή και πάνω από όλα ο Τζαζ δεν έιναι Τζέικομπ.Επιπλέον ήμασταν εμείς στο πλευρό της.!
- Άντζελα φτι΄ξε καφέ για όλες μας.!Θα τον χρειαστούμε...επισήμανα...
- Οκ, κι έρχομαι κι εγώ σε λίγο.!
- Α.!Η Ρόουζ και ο Εμ.; ρώτησα γεμάτη περιέργεια καθώς μου φάνηκε πολύ περίεργο που δεν είχαν έρθει.
- Ήρθε η Ροουζ πιο πριν αλλά δεν κάθισε πολύ., ο Εμ είναι άρρωστο..άσε που δούλευε κιόλας. Μου είπε οτι θα έρθει το απόγευμα που θα δουλέυουμε εμείς.!Ο Εμ πήρε και τηλέφωνο αλλά η Άλις δεν του είπε και πολλα.
- Μάλιστα, καλά, θα πάω και από εκεί να τον δω είπα αναστενάζοντας...ο Τζαζ πήρε κανένα τηλέφωνο.;ρώτησα και μ΄νο που σκέφτηκα τι είχε κάνει νευρίασα..έπρεπε να του μιλήσω.!
- Ναι πολλές φορές αλλά η Άλις αρνείται να του μιλήσει.
- Καλά, πάω μέσα τώρα γιατί δεν μας βλέπω καθόλου καλά.!
Πήγα στο σαλόνι,κάθισα μαζί με την Άλις στον καναπέ και την αγκάλιασα χαιδεύοντας της το μπράτσο.
Το βλέμμα της ήταν κενό, ενώ δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα στα μάγουλά της.Τα μάτια της είχαν ηδη πρηστεί από το κλάμα.Δεν άντεχα να τν βλέπω έτσι.Ήταν πάντα τόσ χαρούμενη και χαμογελαστή. Με τον τρόπο της σε έκανε να χαμογελάς κι εσένα σαν να σου με΄τεφερ όλη τη θετική της διάθεση.!
- Θες να μου μιλήσεις.; τη ρώτησα ήρεμα
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της χωρίς να με κοιτάξει.
Δεν είπα τίποτα άλλο. Δεν ήθελα να την πιέσω παραπάνω.Αρκέστηκα να τν αφήσω να ξεσπάσει, να μουσκέυεσει τη μπλούζα μου με τα δάκρυά της και να την παρηγορήσω τρίβοντας της που και που τα μπράτσα.Η Άντζελα ήρθε κι αυτήν μετά από λίγο. Κάθισε και αυτή δίπλα μας και μας αγκάλισε.Κοιτούσαμε και οι 3 έξω από τα πράθυρο τη μικρή πόλη χωρίς να λέμ τίποτα.Αισθανόμουν τα δάκρυα της Άλις να τρέχουν ακόμη αδιάκοπα και σιωπηλά στη μπλούζα μου και την έσφιγγα κάθε τόσο για αν της υπενθυμίζω οτί εγώ ήμουν εκεί για αυτήν.!
Μετα από πολλή ώρα σιωπής άκουσα τη ρυθμική αναπνοή της Άλις και κατάλαβα ότι είχε επιτέλους αποκοιμηθεί. Την 'αφησα μαλακά από την αγκαλιά μου και έκανα νόημα στην Άντζελα να με ακολουθήσει στην κουζίνα.
- Εντάξει πρέπει να το παραδεχτώ:είναι χάλια...μονολόγησα καθώς κάθισα στον πάγκο της κουζίνας. Τι θα κάνουμε.;
-Δεν ξέρω..και αυτός ο Τζάσπερ πρώτα της δίνει ελεπίδες και μετα πάει με άλλη.; Δεν τονα αναγνωρίζω πλέον...
- Κάτσε, κάτσε τι εννοείς της δίνει ελπίδες.;έγινε κάτι καινούριο.;ρώτησα μπερδεμένη.
- Ναι, βασικά προχθές βγήκαν έξω για δείπνο οι δυο τους και αυτός της το πρότεινε..!Έλεος..!είπε και στριφογύρισε τα μάτια της.
- Πλάκα κάνεις.!Δεν το πιστεύω αυτό.!Ε , αυτό ήταν...πάω να του το πω ένα χεράκι..!κατέβηκα από τον πάγκοκαι πήρα την τσάντα και το παλτό μου.
- Τα λέμε Αντζ.!!Και να την προσέχεις ώσπου να έρθει η Ρόουζ.!είπα, της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγα.!
Το ότι περπατούσα γρήγορα δεν ξέρω αν οφείλοταν στο ότι ήμουν τόσο εκνευρισμένη που θ σκότωνα άνθρωπο ή στο οτι ήθελα να φτάσω γρήγορα στον Τζαζ για να μου εξηγήσει.!
Μόλις έφτασα χτύπησα το κουδούνι επίμονα 3-4 φορές και όταν επιτέλους άνοιξε την πόρτα μπήκα μέσα σαν σίφουνας. Κατευθύνθηκα στο σαλόνι,έβγαλα το παλτό μου και κάθισα στον καναπέ.
- Ακούω..!
- Ε, γειά σου και σε σένα Μπέλλα.!Καλα είμαι κι εγώ..Τι ακούς; Γιατί εγώ τίποτα..μου απάντησε ειρωνικά.
- Μια καλή δικαιολογία και γρήγορα.!αντιγύρισα στον ίδιο τόνο..
- Μάλλον δεν έχω..!είπε και ξαφνικά το ύφος του άλλαξε..φαινόταν απελπισμένος.Εκτός αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ήμουν μεθυσμένος.!
- Να πάρει Τζάσπερ. είσαι ένα από τους καλύτερους μου φίλους και μου έχεις σταθεί σε ό,τι κι ανα πέρασα αλλά αυτή τη στιγμή θέλω τόσο πολύ να σε χαστουκίσω.!!Αυτή δεν είναι δικαιολογία. !!Την πλήγωσες και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.!του φώναξα και πραγματικα΄είχα βγει εκτός εαυτού.!
- Το ξέρω να πάρει οργή.!Το ξέρω.!Κι έχω μετανιώσει πραγματικά.!Δεν ήθελα να την πληγώσω.!είπε και έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του.!Πώς τα έκανα έτσι.;
Εντάξει αυτή του την αντίδραση δεν την περίμενα και οι άμυνές μου αυτομλατως λύγισαν.Αναστέναξα και πήγα προς το μέρος του.
- Τζαζ..είπα και προσπάθησα να πάρω τα χέρια του από το πρόσωπό του αλλα τίποτα.
- Τζαζ, έλα τώρα μην κάνεις σα παιδί.!!είπα μαλακά και επιτέλους με κοίταξε.
- Άκουσε με, θα κάνεις ότι μπορείς γι να κερδίσεις πάλι την εμπιστοσύνη της και στη συνέχεια και την ίδια.!Κι εγώ θα σε βοήθήσω, το υπόσχομαι.!Γιατί πιστεύω πραγματικα σε σας και στην αγάπη σας.!Προς το παρόν όμως άσε της λίγο χώρο, να ξεσπάσει και να ηρεμήσει...το χρειάζεται.!!του είπα και του χαμογέλασα..
- Μπελς, τι θα έκανα χωρις εσένα.; Σε ευχαριστώ τόσο πολύ.!είπε και με αγκάλιασε.
- Ποιός ξέρει;Ίσως καμιά αυτοκτονία.;Το βρίσκω πολύ πιθανό.!απάντησα και σκάσαμε στα γέλια.
- Καλά πάω τώρα γιατί έχω να πάω και από τον άρρωστο και μετά έχω και μάθημα.!
- Τα λέμε.!!!
Στη συνέχεια πέρασα από το σπίτι της Ροουζ και του Εμ.Τους διηγήθηακ τι έγινε με την Άλις και μετά με τον Τζαζ.Ο Εμ δεν ήταν τόσο άρρωστος για να μην σχολιάσει και αφού τελείωσα ρίξαμε μια παρτίδα πειραγμάτων σχετικά με τη νοημοσύνη του καθενός μας.Συμφωνήσαμε με τη Ροουζ για το πότε θα πάμε στην Άλις τους χαιρέτησα και έφυγα.
Δεν ήθελα να πω σε κανέναν ακόμη για τον Έντουαρντ καθώς φοβόμουν τόσο πολύ. Παρότι αισθανόμουν πως με αγαπουσε και το πίστευα.δεν μπορούσα να να αφήσω έτσι απλά τους φόβους του παρελθόντος μου στην άκρη.!Και ύστερα από αυτό το τηλεφώνημα ήμουν ακόμη πιο ανήσυχη.!Ήθελα να το συζητήσω με κάποιον και ο Έντουαρντ τη δεδομένη στιγμή ήταν σίγουρα ο καταλληλότερος.!Εξάλλου δεν να αγχώσω παραπάνω τους φίλου μου.Ήδη έιχαν αρκετά να αντιμετωπίσουν.
Μόλις έφτασα στο σπίτι άκουσα μια καταπληκτική μελωδία.Σύντομα κατάλαβα οτι ο Έντουαρντ έπαιζε πιάνο.Έκλεισα απαλά την πόρτα για να μην με ακούσει, πέταξα τα πράγματα μου στον καναπέ και πήγα σιγαά σιγα και στάθηκα από πίσω του.Ήμουν λίγα μέτρα πιο πίσω του και τον παρακολουθούσα.Δεν ήθελα να τον διακοψω από κάτι τόσο υπέροχο.!Τα δάχτυλα του έτρεχαν πάνω στα πλήκτρα και η μουσική ήταν τόσο γαληνευτική με έναν ρομαντικό τόνο.Έκλεισα τα μάτια μου και ακούμπησα τα κεφάλι μου στον τοίχο απολαμβάνοντας τη μουσική.
Ύστερα από λίγο, τελείωσε, πήρε μια βαθιά ανάσα και αφού διόρθωσε κάτι στο πεντάγραμμό του έκανε να σηκωθεί. Αμέσως βρέθηκα ακριβώς από πίσω του, τον αγκάλιασα τρυφερά από τους ώμους του, έσκυψα κοντά στο αυτί του.:
- Ήταν υπέροχο...ψιθύρισα
- Σε ευχαριστώ..από εσένα το εμπνεύστηκα..μου εκμυστηρέυτηκε και μου χαμογέλασε με αυτό το υπέροχο στραβό του χαμ΄΄ογελο που μου έκοβε την ανάσα!
- Αλήθεια.; είπα έκπληκτη και συγκινημένη συνάμα.Τότε εγώ σε ευχαριστώ.! είπα και έσκυψα να τον φιλήσω.!!

ΚΕΦ.19
ΜΠΕΛΛΑΣ POV
''Κούραση''

- Τι μόνο αυτό.; ρώτησε δήθε σοκαρισμένος.Έγραψα ολόκληρο τραγούδι για σένα κι εσύ με αποζημιώνεις έτσι.;Καλά Μπέλλα, δεν πειράζει...συνέχισε να λέει και συγκρατούσαμε και οι δυο με κόπο τα γέλια μας.
- Έλα εδώ βρε παραπανιάρικό μου... του απάντησα και άρχισα να τον φιλάω με όση δύναμη κια πάθος είχα.Όπως και κάθε άλλη φορά που τον φιλούσα ετσι και τώρα ηλεκτροσόκ διαπέρασε το σώμα μου, καυτό αίμα έρεε στις φλέβες μου και οι ανάσες μας είχαν γίνει ακανόνιστες.Πριν παρασυρθούμε τραβήχτηκα απαλά. Δεν ήμουν έτοιμη ακόμη για κάτι παραπάνω και δεν ήθελα να τον πληγώσω.
- Πολύ καλύτερα τώρα..είπε και μου χαμογέλασε.
- Λοιπόν..τι έκανες όσο έλειπα.; ρώτησα με περιέργεια.Ήθελα να μάθω τι κάνει στον ελεύθερο χρόνο. Ήθελα να μάθω τα πάντα γι' αυτόν.
- Χμμμ..τίποτα ιδιαίτερο..Κυρίως δούλευα πάνω στο τραγόυδι σου..απάντησε και με κοίταξε χαμογελώντας μου ακόμη περισσότερο.Εσύ.; Τι έγινε με την Άλις.; ΄ρωτησε και στα μάτια του είδα αληθινό ενδιαφέρον.
- Άσε, χάλια..!Η Άλις είναι χειρότερα από ότι περίμενα..Το πήρε πολύ βαρί.α το όλα θέμα.Δεν τρώει, δεν μιλάει και κλαίει όλη την ώρα. Δεν την έχω ξαναδεί έτσι...κούνησα με αποδοκιμασία το κεφάλι μου.Και από την άλλη ο Τζαζ το έχει μετανιώσει.Πέρασα και από αυτόν για να μου εξηγήσει.Είναι και αυτός χάλια.Μετά πέρασα και από τη Ρόουζ που είναι ο Έμ άρρωστος..Συνννενοηθηκαμε κιόλας πότε θα πάμε στην Άλις να μην την αφήνουμε μόνη της.Άσε πτώμα είμαι.Κι έχω να πάω και στο μάθημα..είπα απελπισμένα και έτριψα τα μάτια μου.
- Ηρέμησε κοριτσάκι μου..και μην κουράζεσαι τόσο πολύ.!Σκέψου και λίγο τον εαυτό σου.!
- Τι να κάνω βρε Έντουαρντ, είναι φίλοι μου, δεν μπορώ να τους αφήσω έτσι.Με χρειάζονται.!..είπα και χώθηκα πιο πολύ στην αγκαλιά του κλείνοντας τα μάτια μου για να ηρεμήσω λίγο.Ήμουν έτοιμη να με πάρει ο ύπνος.
- Μπέλλα μου είσαι πολύ κουρασμένη..Προλαβαίνεις να κοιμηθείς έστω και λίγο.;
- Πολύ θα μου άρεσε αλλά δεν μπορώ..του απάντησα και έφυγα εντελώς απρόθυμα από την αγκαλιά του καθώς σηκώθηκα.
- Μετά θα έρθεις από εδώ ή θα πας στην Άλις.;
- Εδώ..σε σένα μ΄νο..είπα και έσκυψα να τον φιλήσω.
- Καλό μάθημα.!είπε χαμογελώντας μου γλυκά.!Και γρήγορα σε μένα ε.;
- Πάντα.!Τα λέμε.!...και ξεκίνησα να φύγω..

Συνέχεια

Το μάθημα μου με την Τζες ήταν κωμικοτραγικό.Από τη μια εγώ ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ και κατάκοπη και απο την άλλη και η μαθήτρια μου δεν ήταν ιδιαίτερα καλά.Δεν ήταν συγκεντρωμένη κι έκανε πολλά λάθη αδικαιολόγητα.Πρώτη φορά γινόταν αυτό ώσπου κάποια στιγμή εκεί που έκανε μια άσκηση πέταξε το μολύβι και τα παράτησε.
- Τζέσικα, τι έγινε.;ρώτησα παραξενεμένη και ανήσυχη ταυτόχρονα.Ποτέ δεν το είχε κάνει αυτό.
Θεέ μου αυτό μου έλειπε ακόμη σήμερα.!
- Δεν μπορώ να τη λύσω..είπε νευριασμένα και ήταν κατακόκκινη.
- Καλά ηρέμησε, δεν έγινε και τίποτα.. της είπα ήρεμα για να την καθησυχάσω. Αλλά δεν φταίει μόνο η άσκηση.Δεν είσαι καλά σήμερα..διαπύστωσα..
- Φαίνεται πολύ ε.; ρώτησε
- Χμχμ..απάντησα κουνώντας το κεφάλι μου. Θες να μου πεις τι συμβαίνει.;Γιατί ότι κι αν είναι επηρεάζει την απόδοση σου..και θυμάσαι τι είχαμε πει σχετικά με αυτό..
- Απλά είμαι ψιλοχάλια αυτό τον καιρό.Με τις φίλες μου είμαστε συνεχώς σε εμπόλεμη ζώνη, ο Μάικ δεν μου μιλάει και δεν ξέρω το λόγο.Κι επιπλέον με τους γονείς μου συνεχώς μαλώνουμε.Περιμένουν τόσο πολλά από μένα κι όταν έχω μια αποτυχία μιλάνε και δεν ξέρουν τι λένε...είπε ξεφυσώντας και κατάλαβα ότι ανακουφίστηκε που τα είπε σε κάποιον.
- Σε καταλαβαίνω, αλήθεια.Τα έχω περάσει κι εγώ.Θέλει υπομονή και πάνω από ολα ηρεμία.Καταρχάς, ειδικά με τις φίλες σου πρέπει να το λύσεις το πρόβλημα.Και αυτό επειδή, πιστεψέ με, θα έρθει κάποια στιγμή στη ζωή που θα έχεις ανάγκη φίλους γύρω σου.Μεγαλώνοντας θα καταλάβεις.Οπότε καθίστε όλες μαζί και συζητήστε το ήρεμα κι ωραία και βρείτε μια λύση.Τώρα όσο αναφορά τον Μάικ, αν δεν κάνω λάθος το αγόρι που σου αρέσει.;έγνεψε και συνέχισα.Ωραία τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρωτήσεις ευθέως τι συμβαίνει.Δεν μπορεί ο οποισδήποτε ξαφνικά άνευ λόγου και αιτίας να σταματήσει να σου μιλάει.Και τρίτον,όσο για τους γονείς σου, πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι σε μια δύσκολη ηλικία και αντιδράς πολλές φορές υπερβολικά και αυθόρμητα.Γι'αυτό δημιουργείται τόσο μεγάλη ένταση μεταξύ σας.Όταν μιλάτε να είσαι ήρεμη ώστε να μη μαλώνετε.Και΄όσο για το άλλο θέμα, άμα θες θα μιλήσω εγώ στη μαμά σου.Μπορεί να βοηθήσει.!
- Αλήθεια.;Θα το κάνεις.;ρώτησε έκπληκτη.
- Φυσικά αν μπορώ έτσι να βοηθήσω..της είπα χαμγελώντας
- Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Μπέλλα.!!είπε και αυθόρμητα με αγκάλιασε.
Εγώ ξαφνιασμένη αλλά και ευχαρσιστημένη με την κίνηση της ανταποκρίθηκα.
- Τίποτα.!Και μην ξεχνάς ότι η ηλικία σου είναι από τις πιό ωραίες και αθώες.Τα χρόνια αυτά δεν ξαναγυρίζουν πίσω.Απλά χαμογέλα και προχώρα.!Λοιπόν ώρα να φεύγω..και μεθαύριο που έχουμε μάθημα θα μιλήσω στη μαμά σου.
- Εντάξει..και πάλι σε ευχαριστώ.
- Μην το ξαναπείς..δεν κάνει τίποτα..Άντε καληνύχτα.!
- Τα λέμε...
Βγήκα από το σπίτι της Τζέσικα κι άρχισα να περπατάω γρήγορα.Επιτέλους θα πήγαινα στο σπίτι, στην αγκαλιά του Έντουαρντ.!
Όταν τελικά έφτασα, άνοιξα βιαστικά την πόρτα και όρμησα μέσα.άκουσα τη γλυκιά, βελούδινη φωνή του από την κουζίνα να μιλά με κάποιον στο τηλέφωνο.Άφησα τα πράγμτά μου και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.Μόλις με αντίκρισε χαμογέλασε κι έλαμψε το πρόσωπό του.Αυτή του η αντίδραση κάθε φορά που με έβλεπε με συγκινούσε καθώς συνειδητοποιούσα πόσο με αγαπούσε και πόσο ερωτευμένη ήμουν κι εγώ μαζί του.!
- Καλά Νέιτ κλείνω τώρα.Τα λέμε αύριο και όπως είπαμε ε.;έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε το βλέμμα του προς τα εμένα χαμογελώντας περισσότερο.
Χωρίς να το σκεφτώ διένυσα τρέχοντας τη μικρή απόσταση που μας χώριζε και έπεσα στην αγκαλιά του.Ξαφνιασμένος αλλά απόλυτα ικανοποιημένος από την αντίδρασή μου, με σήκωσε ψηλά και αφού με έκανε μια σβούρα με άφησε να πατήσω στα πόδια μου.
- Να το το κορίτσι μου...είπε και με φίλησε απαλά στα χείλη.Και όπως πάντα το σώμα μου αντέδρασε θέλοντας περισσότερα αλλά αρκέστηκα στο να βαθυνω πιο πολύ το φιλί μας.
- Τι κάνεις.; με ρώτησε κοιτώντας με βαθιά στα μάτια.
- Καλά..λίγο κουρασμένη αλλά καλά..Εσύ.;Με ποιόν μιλούσες πριν.;
- Καλά κι εγώ.Με ένα φίλο μου τον Νειτ..ήμασταν μαζί πριν και παίζαμε μπάσκετ στο πάρκο, αγαπημένη μας συνήθεια.Κανονίσαμε να πάμε και αύριο μιας και είναι Σάββατο.
- Αααα...δεν ήξερα ότι παίζεις μπάσκετ..τι άλλο μας κρύβεις κύριε Κάλεν.;ρώτησα περιπαιχτικά.
- Πολλά...απάντησε με υπονοούμενο και με φίλησε για άλλη μια φορά.
- Έννοια σου και θα τα μάθω...του απάντησα ακόμη πειράζοντας τον αλλά τότε είδα μια στιγμιαία ανησυχία στα μάτια του και μετά εξαφανίστηκε.
- Προσπάθησε...με προκάλεσε ξανά.
- Να είσαι σίγουρος...Τέλοσπάντων ώρα για φαί....
- Θες να μεγειρέψουμε μαζί.;; πρότεινε και είδα ενθουσιασμό στα μάτια του.
- Ωχ, αυτό με φοβίζει αλλά γιατί όχι.;Έλα...είπα και τον τράβηξα από το χέρι.
- Λοιπόν, τι θες να φάμε.;
- Χμμμ, τι λες για κάτι υγιεινό.;Σούπα με λαχανικά.;
- Μπλιάχ....είπα κάνοντας μια γκριμάτσα με τη γλώσσα μου κάνοντάς τον να σκάσει στα γέλια.
Τελικά με έπεισε να φτιάξουμε αυτή τη σούπα και όπως το περίμενα η κουζίνα έγινε αχούρι και μείναμε και νηστικοί.Το μισό νερό της σούπας βρέθηκε πάνω μου και το άλλο μισό πάνω του και τα λαχανικά σκορπισμένα στον πάγκο και στο πάτωμα.Μετά από πολύ γέλιο μου είπε δήθεν σοβαρά.
- Δεν ξέρεις να μαγειρεύεις σούπα..και ξαναέκασε στα γέλια.
- Εγώ.;Εσύ ήσουν το εμπόδιο για να αναδείξω το ταλέντο μου...του απάντησα γελώντας και του έριξα ένα καρότο που βρήκα στον πάγκο στο κεφάλι.
- Αυτό θα το πληρώσεις.!Εγώ εμπόδιο.;Τώρα θα δεις...και με μια κίνσηη πριν καλά καλά το καταλάβω με κουβαλούσε στον ώμο του σαν σακί στην κρεβατοκάμαρα.
Όλη εκείνη την ώρα είχα σκάσει στο γέλιο και τον χτυπούσα άτσαλα για αν με αφήσει κάτω.Δεν είχα ξανανιώσει τόσο ευτυχισμένη..
- Είσαι τρελός...του είπα όταν με άφησε στο κρεβάτι γελώντας ακόμη.
- Ναι για σένα...μου απάντησε σοβαρά αυτή τη φορά και ο κόσμος χάθηκε γύρω μου.Με κοιτούσε με λατρεία στα μάτια και με φίλησε με πάθος..
Το φιλί μας διακόπηκε άλλη μια φορά από το τηλέφωνο.....

Σπόιλερ:

ΚΕΦ.20
ΜΠΕΛΛΑΣ POV
"Περίεργα πράγματα"

- Εντάξει, δεν μπορεί να συμβαίνει ξανά αυτό.!Κάποιος μας παρακολουθεί..είπε ο Έντουαρντ ξεφυσώντας.
- Συγγνώμη μωρό μου..κάτσε να δω ποιός είναι..είπα και με άφησε από την αγκαλιά του.
Με το που είδα από ποιόν προερχόταν η κλήση το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου και η θερμοκρασία μου έπεσε τουλάχιστον 10 βαθμούς.Τι στο καλό θέλει ο Τζέικομπ από τη ζωή μου.;Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη επιτέλους.;
Για μια στιγμή νόμισα ότι θα κατέρρεα αλλά δεν ήθελα να καταλάβει τίποτα ο Έντουαρντ.Όχι,το χρωστούσα σε αυτόν να είμαι δυνατή.Ελπίζοντας ότι η αρχική μου αντίδραση πέρασε απαρατήρητη,πάτησα το πλήκτρο για να στείλει τόνο κατειλημμένο και επέστρεψα στον Έντουαρντ όσο πιο χαλαρά μπορούσα χαμογελώντας.Συνεχίσαμε αυτό που αφήσαμε στη μέση.
- Ποιός ήταν.; με ρώτησε πάνω στο φιλί μας.
- Τίποτα μωρέ ο Μπεν..είπα το πρώτο όνομα που μου ήρθε στο μυαλό.
- Μμμ..απάντησε μη μπορώντας να πει τίποτα άλλο.
Με αυτό το φιλί του για άλλη μια φορά ξέχασα όλα τα άλλα.Στο πρόσωπό του έβρισκα πάντα την ασφάλεια και την αγάπη που ζητούσα, όταν ήμουν στην αγκαλία του ήμουν μόνο εγώ και αυτός.Όλα τα άλλα δεν ήταν τίποτα,δεν υπήρχαν.Τον αγαπούσα στα αλήθεια.Ήταν ό,τι καλύτερο είχα ζήσει μέχρι τώρα κι δεν ήθελα με τίποτα και για τίποτα να τον χάσω.Θα έκανα τα πάντα για να τον κρατήσω κοντά μου.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε σφιχταγκαλιασμένους.Ο Έντουαρντ μου χάιδευε απαλά την πλάτη φιλώντας με που και που στα μαλλιά.Η αίσθηση των χεριών και των χειλιών του πα΄νω μου ήταν τόσο μοναδική.
Άνοιξα σιγά και διστακτικά τα μάτια μου και προσευχήθηκα από μέσα μου κάθε μέρα να ξυπνάω έτσι.Με αυτό τον άνδρα δίπλα μου.
- Καλημέρα..μου ψιθύρισε γλυκά στο αυτί μου μόλις αντιλήφθηκε ότι ξύπνησα.
- Καλημέρα...είπα και τεντώθηκα για αντον φιλήσω.
- Τι κάνεις.;
- Μια χαρά.!.αποκρίθηκα και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια για να καταλάβει πόσο καλά ήμουν στα αλήθεια.
- Χαίρομαι.!Λοιπόν είσαι έτοιμη για πρωινό.;
- Αμε.!Πάμε να φτιάξουμε...είπα και έκανα να σηκωθώ αλλά αμέσως τα χέρια του Έντουαρντ με φυλάκισαν αναγκάζοντας με να κάτσω ξανά πίσω.
- Επ, επ...θα φτιάξω εγώ πρωινό και θα στο φέρω εδώ στο κρεβάτι μικρή μου πριγκίπισσα.!απάντησ εκαι με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο λατρεία.Για μια στιγμή η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο και το μυαλό μου σταμάτησε να δουλεύει.
- Είσαι ένας γλύκας.!είπα όταν ξαναβρήκα τον εαυτό μου και τον φίλησα άλλη μια φορά απαλά στα χείλη πριν σηκωθεί για να παέι στην κουζίνα.
Όταν πια τον άκουγα να δουλεέυει με α κουζινικά σηκώθηκα κι εγώ να συμμαζευτώ λίγο.
Όμως όταν κοίταξα στο καθρέφτη είδα ότι πίσω μου στο μαξιλάρι μου υπήρχε μια μεγάλη κόκκινη κηλίδα αίματος.
Τι είναι αυτό πάλι.; σκέφτηκα και τότε πρόσεξα ότι στη μύτη μου είχε μείνει λίγο ξεραμένο αίμα.
Άλλο και αυτό
Πήρα και άλλξα γρήγρα τη μαξιλαροθήκη πριν έρθει ο Έντουαρντ και τη δει και ανησυχήσει,σκούπισα προσεκτικά τη μύτη μου και ξαναξάπλωσα.
Λίγο αργότερα ήρθε ο Έντουαρντ κρατώντας ένα δίσκο γεμάτο φαγητό.
- Χριστιανέ μου,τι έχεις ετοιμάσει.;Ποιός θα φάει.;Ολόκλρη λεγαιώνα.;
- Φάε όσο θες...είπε και ξάπλωσε δίπλα μου.
- Δε θα με ταίσεις.;ρώτησα εγώ ναζιάρικα.
- Έλα εδώ βρε παραπονιάρικο μου, έτσι θα σε αφήσω.;Άντε να σε ταίσω να μεγαλώσεις..!απάντησε γελώντας και άρχισε να με ταίζει.
Όταν τελειώσαμε με το φαγητό,άρχισε να ντύνεται για το ραντεβού του με τον Νέιτ.
- Αγάπη μου εσύ τι θα κάνεις.;με ρώτησε.Αν θες το ακυρώνω να κάνουμε κάτι μαζί..έτρεξε να με καθησυχάσει.
- Όχι βρε μωρό μου μην ανησυχείς.!Θ παώ μάλλον από την Άλις να βρω και τα παιδιά...του εξήγησα.
- Οκ τότε...Λοιπόν έτοιμος,φεύγω γιατί θα αργήσω...Τα λέμε...εέιπε καιέσκυψε να μου δώσει ένα πεταχτό φιλί.Όμως εγώ δεν μπορούσα να αρκεστώ μόνο σε αυτό.Τεντώθηκα γρήγορα,τον κράτησα γερά από τον αυχένα και βάθυνα το φιλί μας.
Ύστερα από μια παρατεταμένη σιωπή απομακρυ΄νθήκαμε να παρουμε ανάσα.
- Θα με τρελάνεις εσύ...είπε τελικά και μου χάρισ ετο αγαπημένο μου στραβό χαμόγελο.
- Αυτό έχω σκοπό..του απάντησα προκλητικά
- Θα πρέπει να φοβάμαι.;
- Ω ναι.!Πολύ.!
- Φεύγω λοιπόν για αν γλιτώσω...είπε κι άρχισε να απομακρύνεται.
- Εεεε..πλάκα κάνω..Πάντως καλά να περάσεις...θα μου λείψεις..
- Κι εμένα..καλά να περάσεις κι εσύ.!Τα χαιρετίσματα μου στα παιδιά.!
- Οκ τα λέμε.!!..κι έφυγε..
Σηκώθηκα γρήγορα να ντυθώ να πάω στα παιδιά μα μόλις σκώθηκα ένιωσα μια ζάλη κι έπρεπε να καθίσω για να συνέλθω.
Καλά τι έχω πάθει σήμερα.;σκέφτηκα ανήσυχα.

ΚΕΦ.21
ΜΠΕΛΛΑΣ POV
''Perfect to me''

- Γειά σου Άντζελα μου, τι κάνεις.; τη ρώτησα καθώς έμπαινα στο σπίτι.
- Δε βαριέσαι καλά...εσύ.;
- Τα ίδια μωρέ.Από εδώ.;Καμία βελτίωση.; ρώτησα με νόημα.
- Τίποτα σημαντικό...Τουλάχιστον ψιλομιλάει.
- Μάλιστα..αυτό είναι θετικό..Η Ρόουζ ο Μπεν και ο Εμ.;
- Η Ροουζ είναι μέσα.Οι άλλοι δυο μόλις έφυγαν, ήταν από νωρίς εδώ...μου απάντησε καθώς μπαίναμε στο σαλόνι.
Και τότε είδα την κολλητή μου.Ή μάλλον την αγνώριστη κολλητή μου.Ήταν κυριολεκτικά κουρέλι.Μάυροι κύκλοι κάτω από τα πρησμένα από το κλάμα μάτια της,ατημέλητα μαλλιά..τελείως απεριποίητη.Δεν ήταν η Άλις που ήξερα.
Αμέσως πήγα κοντά της και την αγκάλιασα.
- Άλις γλυκιά μου τι κάνεις.;
- Μπέλλα μου...είπε ψιθυριστά
- Είσαι καλά..; τι ρωτούσα κι εγώ.!
Κούνησε βαριεστημένα τους ώμους της χωρίς να μιλήσει.
- Άλις δεν είναι κατάσταση αυτή.!Δε μπορώ να σε βλέπω έτσι..Ξέρω ότι ήταν κάπως αυτό που σου έκανε ο Τζάσπερ αλλά πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου.Προσπάθησε τουλάχιστον.Κάνε το για μας που σε αγαπάμε και θέλουμε να σε βλέπουμε χαμογελαστή.
- Συμφωνώ..παρενέβη η Ροουζ που μόλις ήρθε από την κουζίνα.
- Ευχαριστώ Ροουζ..λοιπόν Άλις μπορείς να μου πεις τι είναι αυτό που σε κάνει να στενοχωριέσαι τόσο πολυ..;
Σηκώθηκε από τον καναπέ και στάθηκε μπροστά από το παράθυρο..
- Δεν ξέρω ειλικρινά.!Απλά σκέφτομαι το γιατί.Γιατί ο Τζάσπερ μου το έκανε αυτό.;Τι είχε εκείνη παραπάνω.;Γιατί δεν είμαι καλη.;Τι έκανα.;Προφανώς δεν είμαι αρκετά καλή και όμορφη...είπε και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν φουριόζικα από τα μάτια της.
- Άλις ξερεις οτι αύτο δεν είναι αλήθεια..!Είσαι ανέμορφη και είσαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου...της είπα γλυκα η Ρόουζ.
- Δεν είμαι προφανώς....απάντησε και το είπε τόσο απλά σαν αν το πίστευε πραγματικά..
- Φυσικά και είσαι.!είπα και τότε νευριάσα πολύ...Άλις αυτό καταντάει γελοίο..!Που πήγε η κολλητή μου.;Γιατί σίγουρα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.Δεν μπορείς να λες ότι δεν είσαι καλή.Άλις έχεις σταθεί σε όλους μας.Όταν έγινε ότι έγινε με τον Τζέικομπ ήσουν εκεί,δίπλα μου.Το βράδυ δεν με άφηνες να κοιμηθώ μόνη, όταν έπινα ήσουν εκεί για να μου θυμίσεις ποιά είμαι. Όταν ο Εμ και η Ροουζ ήταν στα χωρίσματα ήσουν πάλι εκεί και προσπαθούσες μέρες ολόκληρες να τα ξαναβρούνε.Τώρα λοιπόν είναι η σειρά μας να είμαστε εδώ για σένα και να σου θυμίσουμε ποιά είσαι.Και πίστεψε με δεν είσαι ούτε αυτό που βλέπω΄εξωτερικά ούτε αυτό που περιγράφεις εσωτερικά εσύ!Σύνελθε, Οκ.;
Δεν απάντησε παρά έμεινε εκεί κοιτάζοντας με κλαίγοντας με αυτά που της είπα.΄
- Άλις..είπα αγκαλίαζοντας τη..βρες τον εαυτό σου...αξίζεις περισσότερα από αυτό.Άλλωστε μίλησα και με τον Τζάσπερ και μου εξήγησε τι έγινε και από ΄τοι κατάλαβα είστε και οι δυο θύματα.Είχε πει,δεν ήξερε τι έκανε.
- Και πάλι δεν αναιρεί αυτό που έκανε Μπέλλα.! γύρισε και με κοίταξε με θυμωμένο ύφος.
- Το ξέρω Άλις αλλά και πάλι γιατί βασανίζεσαι έτσι.;Σύνελθε.
- Δεν ξέρω αν μπορώ..
- Μπορείς και θα το κάνεις τώρα αμέσως..!Πάμε βόλτα στο πάρκο..και δεν θέλω αντιρρήσεις...!Κορίτσια ετοιμαστείτε..!είπα και τράβηξα αυτή και την Άντζελα από το χέρι οδηγώντας τες στην κρεβατοκάμαρα.
- Μήπως έχεις ιδιαίτερο λόγο που θες να πάμε στο πάρκο Μπέλλα.; ρώτησε η Ροζαλι χαμογελώντας με υπονοούμενο.
- Ίσως ναι ίσως και όχι..της απάντησα σπρώχνοντας τη ελαφρά γελώντας.
Καθίσαμε στον καναπέ για να περιμένουμε τις άλλες και μόνο τότε κατάλαβα πόσο με είχε κουράσει η μικρή μου βόλτα και αυτό ήταν πολύ περίεργο.Κατευθείαν όμως η σκέψη μου πήγε στον Έντουαρντ και χαλάρωσα.Αυτή η βόλτα στο πάρκο θα ήταν τέλεια επειδή από τη μια θα του έκανα έκπληξη και θα τον έβλεπα και από την άλλη θα τον γνώριζα στους φίλους μου.
- Μπέλλα, έτοιμες.!φώναξαν τα κορίτσια και σηκώθηκα..
- Πωπω ομορφιές....αυτή είναι η Άλις που ξέρω..είπα και την αγκάλιασα.Εξωτερικά τουλάχιστον έδειχνε ίδια:όμορφη και χαμογελαστή.
Αν και ήξερα καλύτερα από τον καθένα πως είναι να υποφέρεις μέσα σου.

ΚΕΦ.20
ΜΠΕΛΛΑΣ POV
"Η αρχή του τέλους"

Σιγά-σιγά γελώντας και συζητώντας για άσχετα θέματα φτάσαμε στο πάρκο.Κοιτούσα γύρω μου να βρω το μικρό γήπεδο του μπάσκετ και παρόλο που είχα να παω χρόνια το βρήκα έυκολα.
- Κορίτσια από εδώ..!τις φώναξα.
Καθώς πλησιάζαμε ο γνωστός ήχος της μπάλας του μπάσκετ άρχισε να ακούγεται όλο και πιο πολύ αναμειγμένος με 2 αντρικές φωνές.Αμέσως ξεχώρισα τη δική του βελούδινη φωνή κι ένα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε σε όλο το πρόσωπό μου.Απίστευτο το πόσο μεγάλη επιρροή είχε πάνω μου αυτός ο άνθρωπος.!
- Τι θα κάνουμε στο γήπεδο.; ρωτησε παραξενεμένη η Άντζελα.
- Ακούγονται φωνές.!Πάμε να δούμε ποιοί είναι μέσα..να κάνουμε ν΄΄ες γνωριμίες κορίτσια...τους είπα πονηρά κλείνοντας τους το μάτι.
- Νέες γνωριμίες.; ρώτηε η Ρόουζ με υπονοούμενο και με βλέμμα που έλεγε ¨μας δουλεύεις"
- Μα ναι...απάντησα αθώα και χαμογέλασα...Γιατί άλλο.;
- Τέλοσπάντων..πάμε..
Όταν μπήκαμε μέσα το θέαμα που αντίκρισα μου έκοψε κυριολεκτικά την ανάσα.!Ακριβώς εκείνη την ώρα ο Έντουαρντ πηδούσε στον αέρα βάζοντας καλάθι.Χριστέ μου.!Το αποκορύφωμα ήταν ότι είχε βγάλει το μπλουζάκι και πλέον μπορούσα εύκολα να θαυμάσω το καλογυμνασμένο του στερνό.Ο ιδρώτας έλουζε το πρόσωπό του και τα μαλλιά του πετούσαν προκλητικά προς όλες τις κατευθύνσεις πιο ανέμελα από ποτέ.
Η συνολική εμφάνιση με έκανε να φαντάζομαι άλλες εικόνες...αυστηρώς ακατάλληλες.!Στραβοκατάπια παλεύοντας να βρω την αυτοσυγκράτηση μου.
- Κορίτσια.!Βρήκα το φως μου.! αναφώνησε η Άλις.
- Ου - α - ου...ψιθύρισε η Άντζελα.
- Είναι και οι 2 πάντως...ειδικά αυτός χωρίς το μπλουζάκι..πάλι καλά που δεν είναι εδώ ο Έμετ...είπε και η Ρόουζ παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή ενώ εγώ κρυφογέλασα.
- Μπέλλα..αυτόε δεν είναι ο..ο..α καλέ αυτός που πάτε μαζί για τρέξιμο....!θυμήθηκε η Άλις.
- Ναι αυτός είναι αλλά κορίτσια συγγνώμη είναι πιασμένος...
- Πφφφ...αλήθεια.;ποιά είναι την ξέρουμε.; ρώτησε η Άντζελα.
- Εγώ ναι.!Αλλά πάμε να ρωτήσουμε να ειμαστε σίγουρες.
- Ορίστε..; είπε σοκαρισμένη η Ροουζ. Καλέ πού πας.;
Αλλά δεν κάθισα α το συζητήσω περισσότερο. Ήδη περπατούσα προς το μέρος του σαν υπνωτισμένη.Δεν μπορούσα να αντισταθώ.
Μόλις με είδε, σταμάτησε να τρέχει και με κοίταξε έκπληκτος χαρίζοντας μου το αγαπημένο μου στραβό χαμόγελο..Ε, δεν άντεξα η γυναίκα.!Με προκαλούσε.!
Έτρεξα προς το μέρος του και μόλις έφτσα στην αγκαλιά του κόλλησα τα χείλη μου πάνω στα δικά του.Η ανταπόκριση του ήταν άμεση και φιλιόμασταν αχόρταγα ξεχνώντας ότι είχαμε ανθρώπους που μας κοιτούσαν γύρω μας.
Ένα βαθύ βήξιμο διέκοψε το φιλί μας και γυρίσαμε και οι δυο προς τα εκεί.
- Γήπεδο μπάσκετ.; μας θύμισε γελώντας ενα ψηλό, με μαύρα μαλλιά, πάνω-κάτω ίσα με μένα.Από ότι κατάλαβα ήταν ο Νέιτ, ο φίλος του Έντουαρντ.
- Ουπς..συγγνώμη...απολογήθηκα εγω χαμογελώντας δειλά και ήμουν σίγουρη ότι είχα κατακοκκινίσει.
- Μωρό μου, τι κάνεις.; ρώτησε ο Έντουαρντ χαμογελώντας μου αγνοώντας το Νέιτ.
- Καλά...να ήρθα να σε δω και να σου γνωρίσω και τις φίλες μου..απάντησα και γύρισα το κεφάλι μου προς εκείνες -που είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό- κάνοντας τες νόημα να πλησιάσουν.
- Καλά έκανες.ευκαιρία να σου γνωρίσω κι εγώ τον Νέιτ.
Αφού συστηθήκαμε και γνωριστήκαμε αποφασίσσαμε να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ.
Ο Έντουαρντ και εγώ αντίπαλοι αρχηγοί. Εγώ με την Άντζελα και τον Νέιτ και ο Έντουαρντ με τη Ρόζαλι και την Άλις.
Φυσικά όχι πριν τα κορίτσια με προειδοποίησουν.
- Χρωστάς εξηγήσεις Ιζαμπέλλα Σουαν...μου είπε η Άλιςδήθεν θυμωμένη.
- Εντάξει αύριο πρωί θα έρθω να τα πούμε....της υποσχέθηκα.
- Ένα πράγμα μόνο.:είσαι χαρούμενη.;
- Ναι πολύ...περισσότερο από όσο θα ήθελα....της απάτησα ειλικρινά.
Ο αγώνας.; Ασχολίαστος.!Εγώ και ο Έντουαρντ ανάθεμα και αν παίξαμε μπάσκετ όταν βρισκόμασταν πολύ κοντά και κάποιος από τους δυο είχε τη μπάλα. Με τον...δικό μας ττρόπο παίρναμε τη μπάλα ο ένας από τον άλλο και στο τέλος καταλήγαμε ή πεσμένοι κάτω από τα γέλια ή αγκαλιασμένοι.
Μια περίεργη χημείνα ανπτύχθηκε ανάμεσα στην Άλις και τον Νέιτ. Αυτό μου άρεσε. Την έκανε να γελάει με τη ψυχή της.Είχα μέρες να την ακούω να γελάσει έτσι.
Η Ρόζαί και η Άντζελα ύστερα από λίγο έφυγαν αφού η Ροουζ είχε ραντεβού με τον Έμετ ενώ η Άντζελα από την άλλη είχε δουλειά. Έτσι μείναμε οι τέσσερις μας.
Ο ήλιος που για πρώτη φορά σήμερα ήταν ιδιαίτερα λαμπερός κόνευε να πέσει και είχαμε ιδρώσει παίζοντας και γελώντας σα μικρά παιδιά.
- Παιδιά πάω περίπετερο για νερό..ποιός θέλει.;
Φυσικά ήθελαν όλοι και αφού έδωσα ένα πεταχτο φιλί στα χείλη στον Έντουαρντ ξεκίνησα.
Στο δρόμο γελούσα μόνη μου καθώς σκεφτόμυν όλα τα γεγονόταν της ημέρας.Τελικά τα πράγματα είχαν εξελιχθεί πολύ καλά.Καθώς διέσχιζα το μικρό άδειο εκείνη την ώρα δρόμο άκουσα ξαφνικά ένα αυτοκίνητο. Γύρισα προς τα εκεί και είδα ένα αμάξι με ιλλιγιώδη ταχύτητα να έρχεται προς τα πάνω μου.
Δεν μπορούσα να κουνηθώ, ο τρόμο με είχε κοκαλώσει. Όταν το αυτοκίνητο ε΄φτασε λίγα μόλις μέτρα μπροστά μου τα μάτια μου έκλεισαν και το σκοτάδι άρχισε να με παρασέρνει.
- Είσαι καλά.; είσαι καλά.; με ρωτούσε μια φωνή άγνωστη με αγωνία.
Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και έβελεπα θολά.Το μόνο πυο συγκρ΄τησα πριν με ξανακαταπιεί το σκοτάδι ήταν μια γυναίκα με καστανοκόκκινα μαλλιά και έντονα μπλε μάτια να στέκεται από πάνω μου.

ΚΕΦ. 21
ΜΠΕΛΛΑΣ ΡΟV
" Αντίστροφη μέτρηση"

Ένιωσα τα χείλη μου και το μέτωπο μου να βρέχονται και έκανα μια γενναία προσπάθεια να ανοίξω τα μάτια μου. Με δυσκολία τα κατάφερα. Για λίγο γύριζε ο κόσμος γύρω μου και μόλις άρχισα να βλέπω σταθερά κατάλαβα ότι βρισκόμουν στο νοσοκομείο.
- Έντουαρντ...ψιθύρισα με κόπο.
- Συνήλθε...άκουσα μια άγνωστη αντρικη φωνή..Δεσποινίς πώς αισθάνεστε.; με ρώτησε η φωνή..
Γύρισα το κεφάλι μου και ένας οξύς πόνος με διαπέρασε..
- Άουτς..διαμαρτυρήθηκα..πονάει το κεφάλι μου απάντησα στην αντρική φωνή που διαπίστωσα τότε πως ήταν γιατρός.
- Χτυπήσατε στο κεφάλι σας αρκετά σοβαρά κατά την σύγκρουση σας με το αυτοκίνητο..σας έφερε εδώ η οδηγός του αυτοκινήτου..θυμάστε.; με ρώτησε ο γιατρός.
Ξαφνικά θυμήθηκα οτι όταν πήγαινα για νερό ότι το αυτοκίνητο ήρθε καταπάνω μου αλλά τίποτα άλλο.
- Μερικά πράγματα...διευκρίνισα στο γιατρό.
- Καλώς δεν θα σας κουράσουμε άλλο...μήπως θα θέλατε να πάρουμε κάποιον συγγενή ή φίλο τηλέφωνο να έρθει.;
- Ναι, αν μπορείτε...
Αφού του έδωσα το όνομα και το κινητό του Έντουαρντ έφυγε από το δωμάτιο.
- Σίγουρα είσαι καλά.; ήρθε η γυναίκα που με χτύπησε με το αυτοκίνητο κοντά μου και με κοίταξε γεμάτη αγωνία.
- Ναι μια χαρά..είπα εγώ συνεσταλμένα κοιτώντας τη καλύτερα...
Πυρόξανθα μαλλιά, γαλανά μεγάλα μάτια, ψηλή με έντονες γωνίες στο πρόσωπο και σώμα μοντέλου..Ήταν σίγουρα μια γυναίκα που πολλοί άντρες θα ήθελαν δίπλα τους.
- Ωραία..ό,τι χρειαστείς μη διστάσεις..και λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό που έγινε...θα φύγω τώρα αλλά θα ξαναέρθω σίγουρα άυριο να δω πως τα πας...μου είπε χαμογελώντας ευγενικά.
- Εντάξει, ευχαριστώ πολυ..απάντησα και της ανταπέδωσα το χαμόγελο.
Την έβλεπα να απομακρύνεται και ξαφνικά θυμήθηκα κάτι.
- Ει περίμενε λίγο δεν συστηθήκαμε.!Είμαι η...
- Μπέλλα Σουάν...ξέρω..Τάνια, Τανια Ντέναλι...απάντησε και έφυγε από το δωμάτιο..
Μετά από 10 λεπτά ήρθε ο Έντουαρντ..Μπήκε τρέχοντας μες το δωμάτιο με τέτοια αγωνία στο πρόσωπό του που τρόμαξα πραγματικά.
- Μωρό μου..είπε και ήρθε κοντά μου δίνοντας μου ένα απαλό φιλί στα χείλη..Ανησύχησα τόσο πολύ, τόση ώρα σε έψχνα παντού είχα τρελαθεί από την αγωνία μου. Τι έγινε.; Ο γιατρός που μου τηλεφώνησε μου είπε οτι σε χτύπησε ένα αμάξι..Καλά δεν προσέχεις καθόλου ρε αγάπη μου.; είπε και επιτέλους τελείωσε το μονόλογό του.
- Έντουαρτν ηρέμησε...είμαι μια χαρά και λογικά σήμερα ή αύριο θα μου δώσουν εξιτήριο..προσπάθησα να τον καθησυχάσω.
- Μα ο γιατρός είπε οτι θα χρειαστεί να μείνεις μερικές μέρες εδώ..μου είπε και αυτό τον ταρακούνησε περισσότερο..
Η αλήθεια είναι ότι αυτό ανησύχησε και εμένα..γιατί άραγε πέρα από το κεφάλι μου δεν πονούσα πουθενά αλλού.
- Τέλοσπαντων..πονάς πολυ.; ΄ρώτησε και μου χάιδεψε απαλά με τον αντίχειρά του το μαγουλό μου και αμέσως αισθάνθηκα πολύ καλύτερα...
- Τώρα όχι τόσο..του απάντησα χαμογελώντας..αλλά ναι το κεφάλι μου πονάει αρκετά...απάντησα και σοβάρεψε...
- Μην ανησυχείς θα περάσει...έρχονται και οι άλλοι σε λίγο..αλήθεια ποιός σε έφερε στο νοσοκομείο...
- Α ναι, η οδηγός του αυτοκινήτου...πολύ καλή κοπέλα μου φάνηκε..Τάνια μου είπε πως την λένε...περίμενε...του είπα και κόλλησα...αχ να δεις στο επίθετο πώς την λένε...ααα ναι.. Ντέναλι..Τάνια Ντέναλι...του είπα...και μόλις τον αντίκρισα πάγωσα...
Είχε γίνει κάτασπρος και είχε κοκαλώσει...Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα σαν να είχε δει φάντασμα..
- Έντουαρντ είσαι καλα.; ρώτησα με ανησυχία...αλλά δεν απάντησε.. Έντουαρντ με ακούς.;
- Είπε αν θα ξαναέρθει.; ρώτησε κοιτώντας ακόμη μακριά...
- Ναι...είπε οτι θα ξαναέρθει αύριο να δει πώς είμαι...Έντουαρντ συμβαίνει κάτι.;
- Σε ήξερε.;..ρώτησε πιο δυνατά και πιο άγρια τώρα..;..
Εγώ είχα κοκαλώσει από την αντίδραση του και δεν μπορούσα να του απαντήσω εκείνη τη στιγμή..είχα πραγματικα τρομάξει..δεν είχα ξαναδεί τον Έντουαρντ ετσι...
Ξαφνικά με έπιασε σφιχτά από τους ώμους και με ταρακουνούσε..
- Μπέλλα σου μιλάω...ήξερε ποιά ήσουν.;; με ρωτούε επαναλημένα..
- Ναι ήξερε το όνομα μου...απάντησα εγώ μην αντέχοντας τον πόνο...και τότε ξανακοκάλωσε...αλλα δεν με άφησε...
- Έντουαρντ με πονάς....ψιθύρισα εγλω με δακρυσμένα μάτια...
Τότε σαν αν τον χτύπησε ηλεκτροσόκ με άφησε..για μια στιγμή με κοίταξε και μετά με αγκάλιασε σφιχτά....
- Συγγνώμη αγάπη μου...συγγνώμη...είπε με τρεμαμένη φωνή...
Και τότε το σκοτάδι με κατάπιε για άλλη μια φορά..

ΚΕΦ.22
ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ POV
"Η καταδίωξη του παρελθόντος"

Συναντήθηκα με τον Νέιτ λίγη ώρα αφότου έφυγα από το σπίτι της Μπέλλας.
- Τι λέει ξένε, χάθηκες εντελώς..ειπε ο Νέιτ σφίγγοντας μου το χέρι...
- Άσε φίλε αν σου πω τι έχει γίνει θα πάθεις..εξήγησα στο φίλο μου...
- Είμαι όλος αυτιά..
- Α όχι εδώ πάμε στο γήπεδο και στα λέω καθώς παίζουμε...πρέπει κάπου να ξεσπάσω...είπα και πραγματικά είχα ανάγκη να τα πω σε κάποιον και να τρέξω λίγο, να αφεθώ και το μπάσκετ ήταν ιδανικό για αυτό.
Φτάσαμε γρήγορα μιας και το γήπεδο δεν ήταν μακριά και αμέσως αρχίσαμε το παιχνίδι.
- Για πες τώρα..είπε ο Νέιτ χτυπώντας τη μπάλα προσπαθώντας να ξεφύγει απο το μαρκαρισμά μου...
- Εν τάχει, χώρισα με την Τάνια, γνώρισα μια υπέροχη κοπέλα την Μπέλλα, μένω σπίτι της δεν της έχω πει οτι είμαι παντρεμένος και τη θέλω σαν κολασμένος... απάντησα γρήγορα..
Ο Νέιτ τα έχασε η μπάλα του έφυγε και τότε βρήκα την ευκαιρία να του την κλέψω και να βάλω το πρώτο καλάθι..
- Φίλε δεν πας καλά...ήταν το μόνο που κατάφερε να πει ο Νέιτ με εμφανές το σοκ στο πρόσωπό του.
- Ναι εσένα περίμενα να μου το πεις...απάντησα λαχανιασμένος προσπαθώντας να βρω χώρο να σκοράρω ξανα.Τι να κάνω; Τα εχω κάνει χάλια...Αν το μάθει δε θα μου ξαναμιλήσει ποτέ η Μπέλλα..
- Κοίτα, για μένα καλά έκανες που τη χώρισες την τρελή..απορώ και πώς την άντεξες τόσο καιρό..είπε ο Νέιτ κλέβοντας μου τη μπάλα..αλλά είναι μεγάλο φάουλ σου που δεν το είπες στην Μπέλλα...πρέπει να είσαι ειλικρινής απέναντί της..μου είπε κ πέταξε την μπάλα πετυχαίνοντας το καλάθι κοιτώντας με κοροιδευτικά.
- Το ξέρω ρε συ.. αλλά πώς να της το πώ..δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο..και ξερω οτι εχει πληγωθεί πολυ..αν την πληγώσω δε θα μου το συγχωρέσω ποτέ..του απάντησα βάζοντας και εγω ένα καλάθι.
- Ναι αλλά είναι προτιμότερο να το μάθει από σένα και να ξέρει την αλήθεια παρά να το μάθει από αλλού. Τότε δε θα θέλει να σε ξαναδεί..
- Είσαι πολυ ενθαρρυντικός ξέρεις...απάντησα κάνοντας μια τρίπλα για να του ξεφύγω..είναι και το άλλο..δεν της έχω πει ούτε για την αποτοξίνωση...
- Α δηλαδή της τα έχεις πει ολα..με ειρωνεύτηκε ο Νειτ..μπράβο σου πάνω από όλα ειλικρίνεια...
- Δε βοηθάς..απάντησα κάνοντας του ένα φάουλ..
- Μια χαρά βοηθάω..εγώ έχω καταλάβει οτι την έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα με την Μπέλλα και αν θες να την κρατήσεις Μ-Ι-Λ-Α της..μου απάντησε ο Νέιτ βάζοντας τη μπάλα στο καλάθι.
Δεν πρόλαβα να απαντήσω καθώς γυναικείες φωνές ακούστηκαν από λίγο πιο πέρα. Γνώρισα κατευθείαν το γέλιο της αλλά κοιτώντας προς τα εκεί κατάλαβα οτι ερχόταν με τις φίλες της.
- Ε αυτή ειναι..αν το ανοίξεις το στόμα σου σε σκότωσα..ούτε καν για αστείο..είπα στον Νέιτ πετώντας του την μπάλα.
- Καλάαα..πάντως καλό κομμάτι..είπε ο Νέιτ κοιτώντας προς το μέρος της..και οι φίλες της..μμ θα περάσουμε καλά..
- Μαζέψου ε...είπα χαμηλόφωνα καθώς μας πλησίαζαν..
Είδα τη Μπέλλα να ψιθυρίζει κάτι στις φίλες της και μετά ήρθε και με φίλησε..Τα χείλη της πάνω στα δικά μου ήταν η πιο τέλεια αίσθηση..την ήθελα τόσο πολύ που με το ζόρι συγκρατιόμουν να μην κάνω κάτι παρατραβηγμένο μπροστά στους άλλους. Ωστόσο το φιλί μας δεν ήταν και πολύ διακριτικό και σύντομα άκουσα τον Νέιτ να ξεροβήχει..Σταματήσαμε το φιλί και με γνώρισε στις φίλες της.Της συμπάθησα και τις δυο και γρήγορα κατάλαβα γιατί η Μπέλλα της αγαπούσε τόσο πολύ. Σε κέρδιζαν πολύ γρήγορα. Ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν σε μια άλλη παρέα. Βέβαια από οτι έβλεπα από τον Νέιτ που τις κοιτούσε και του έτρεχαν τα σάλια ήταν και όμορφες. Δεν θα μπορούσαν όμως να συγκριθούν με την Μπέλλα μου.
Αποφασίσαμε να παίξουμε μπάσκετ και πραγματικά ήταν ότι πιο αστείο έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Βασικά μόνο μπάσκετ δεν παίξαμε..Άλλωστε πως θα μπορούσα να σκεφτώ τον αγώνα με την Μπέλλα δίπλα μου να τρέχει, να ιδρώνει, να κολλάει στο σώμα της η φόρμα..Άλλα σκεφτόμουν σχετικά με άλλο άθλημα..
Ήμασταν κατακουρασμένοι και καθόμασταν στο γήπεδο όταν τελειώσαμε τον υποτιθέμενο αγώνα..Η Μπέλλα πρόσφερθηκε να φέρει νερά και πρόθυμα όλοι ζητήσαμε να μας φέρει. Της έδωσα ένα πεταχτό φιλί σηκώθηκε και έφυγε.. Καθώς απομακρυνόταν την παρατηρούσα και σκεφτόμουν..Ήταν ό,τι πιο γλυκό μου είχε τυχει και ήμου πολύ ερωτευμένος μαζί της.. Δε θα την πλήγωνα σε καμία περίπτωση και σιχαινόμουν τον εαυτό μου για τα ψέματα που της έλεγα. Σήμερα κιόλας θα της έλεγα την αλήθεια.
Λίγα λεπτά πιο μετά άκουσα ένα παράξενο φρενάρισμα. Ανησύχησα αλλά δεν έδωσα σημασία μέχρι που η Μπέλλα αργούσε πολύ.Είχαν περάσει περισσότερο από 10 λεπτά από την ώρα που έφυγε και το περίπτερο ήταν μόλις 5 λεπτά μακριά. Σηκωθήκαμε γρήγορα ανήσυχοι και αρχίσαμε να πάμε προς το περίπτερο. Σχεδόν έτρεχα και η καρδιά μου κόντευε να πεταχτεί έξω από το στήθος..Θεέ μου κάνε να μην έχει πάθει τίποτα προσευχόμουν ξανά και ξανά..Δυστυχώς όμως η προσευχή μου δεν εισακούστηκε. Ένα ουρλιαχτό της Άλις διαπέρασε την ησυχία και έσκισε στα δυο την καρδιά μου.
- Τι είναι Άλις; ρώτησε γεμάτη αγωνία η Ρόζαλι καθώς όλοι τρέχαμε προς το μέρος της.
Η Άλις μας έδειξε ένα σημείο του δρόμου που είχε σχηματιστεί μια αρκετά μεγάλη λίμνη αίματος..
Έμεινα εκεί κοκαλωμένος να κοιτώ το αίμα..χαμένος..
- Η Μπέλλα πού είναι.; ρώτησε με αγωνία η Άντζελα
- Δεν ξέρω. Ρόζαλι πάρε την Άλις και πηγαίνετε σπίτι. Θα σας πάρω τηλέφωνο να σας ενημερώσω. Άντζελα πήγαινε ρώτα στα μαγαζιά αν είδαν κάτι...πρόσταξε ο Νέιτ πιο ψύχραιμος από όλους μας.
Έτσι και έγινε..Εγώ είχα μείνει γονατισμένος στο δρόμο ακόμη κοιτώντας αποκαρδιωμένος τη μεγάλη κοκκινωπή λίμνη αίματος.
- Έντουαρντ; Έντουαρντ σήκω..άκουσα τη φωνή του Τζάσπερ και ένιωσα ένα χέρι να προσπαθεί να με σηκώσει.
Και τότε ξύπνησα. Ένας οξύς πόνος με διαπέρασε και ένιωσα τα μάτια μου να τσούζουν..Σηκώθηκα γρήγορα όρθιος και άρχισα να τρέχω. Έτρεχα προς το νοσοκομείο ελπίζοντας εκεί να βρω την καρδιά μου.
- Ενημέρωσε με αν μάθεις κάτι.. είπα φευγαλέα στον Τζάσπερ
Έτρεξα με όση δύναμη μπορούσε να μου δώσει ο Θεός.Έφτασα γρήγορα, ρώτησα στη γραμματέα αν είχανε κάποιο επείγον και έδωσα το όνομα της Μπέλλας.
- Ναι, μας την έφεραν πριν λίγο με σοβαρό τραυματισμό στο άνω μερος της κεφαλής..μου είπε και ένιωσα το αίμα να παγώνει στις φλέβες μου.
- Θα γίνει καλά; ρώτησα με φωνή ίσα που ακουγόταν.
- Αυτό δεν μπορώ να σας το πω εγώ κύριε..ρωτήστε το γιατρό καλύτερα..απάντησε δίνοντας μου το όνομα του γιατρού και τον αριθμό του δωματίου της Μπέλλα.
Έφυγα γρήγορα χωρίς να πω τίποτα άλλο. Έτρεχα στις σκάλες σπρώχνοντας τον κόσμος μέχρι που έπεσα πάνω σε μια φιγούρα. Στην αρχή μου φάνηκε γνωστή αλλά δεν έκατσα να το παρατηρήσω άλλο καθώς το δωμάτιο της Μπέλλας ήταν σχεδόν μπροστά μου.