Μια ζώη μαζί σου...

Ο Έντουαρντ Μέισεν Κάλλεν μαζί με την Λίτσα Παπαδοπούλου τρέχουν σε αγώνες αυτοκινήτων.Μετά από ένα περιστατικό ο ίδιος απέχει και κλείνετε στον εαυτό του.Μιλάει μόνο στην καλύτερη του φίλη και καλύτερη φίλη της Λίτσας , Μαρίνα Στεφάνου και την μητέρα του Έσμι.
Η Μπέλλα Σουάν έρχετε στο Φορκς για να αφήσει την μητέρα της να ταξιδέψει μαζί με τον νεαρό της σύντροφο.Κανεί πολύ παρέα με την Λίτσα και την Μαρίνα και ερωτεύεται τον Έντουαρντ.
Πόσα τεχνιτά προβλήματα όμως θα υπάρχουν?



Άλλη μια ιστορία από το Λιτσάκι και το Μαρινάκι!!! Ευχαριστούμε που στις προηγούμενες μας ιστορίες μας στηρίξατε τόσο πολύ με τα σχολιά σας... Ελπιζουμέ η απόπειρα μας να γράψουμε άλλη μια ιστόρια να είναι σωστή. Και να σας αρέσει η υπόθεση είναι διαφορετική καθώς πέρνουμε μέρος και εμείς! Περιμένουμε εντυπώσεις και τα σχόλια σας αν σας αρέσει σαν υπόθεση! Πάλι πολλά είπα. Τα υπόλοιπα τα αφήνω σε εσάς!!!

Με αγάπη

Λιτσάκι και Μαρινάκι

Κεφάλαιο 1:"Ατύχημα"

Έντουαρντ POV.

Και μία γνωστή μέρα στο σχολείο τέλειωνε.
Τελευταία ώρα γυμναστική.
Παίζαμε κάτι πασούλες με την Μαρίνα.
Συνηθως ερχόταν και η κολλητή της , η Λίτσα αλλά αυτή προτίμησε σήμερα να παίξει με όλα τα υπόλοιπα παιδιά και την καινούρια της φίλη την πως την είπαμε?Μπέλλα νομίζω.
-Έντουαρντ τι σκέφτεσαι?
-Τίποτα.
-Ναι καλά.
-Σου λέω τίποτα.
-Αααα
-Έντουαρντ?
Μία μπάλα με χτύπησε στο στομάχι.
-Έντουαρντ?Έντουαρντ?πονάς είσαι καλά?
-Ναι Μαρινάκι μην ανησυχείς άου.
Είδα την Λίτσα να έρχεται μαζί με την καινούρια.
-Χίλια συγγνώμη τους είπα να μην με βάλουν να παίξω.
-Ε δεν πειράζει.Έντουαρντ Κάλλεν.
-Μπέλλα Σουάν χαρηκα και συγγνώμη είσαι καλά?
-Ναι μην ανησυχείς δεν πειράζει.
-Λες να πάμε νοσοκομείο?
-Μαρίνα κοψε τις βλακίες.
-Καλά καλέ στην Λίτσα μίλησα.
"Ντριν"
-Ουπς σχολάσαμε.Μπέλλα θα τα πουμέ.Γεια σου είπε η Λίτσα.
-Ναι γεια σας.
-Καλόμεσημέρι αποκρίθηκα.
Ήταν τόσο γλυκιά και τόσο όμορφη και αθώα.
-Έλα Έντουαρντ σήκω πεινάω με πρόσταξε η Λίτσα και με βοήθησε να σηκωθώ(αχ καταραμενη αρρωστια) ενώ η Μαρίνα πήγε να πάρει την τσάντες μας.
-Σου αρέσει ε?
-Ποια?
-Όχι ποια "Καλό Μεσημέρι"?
-Τι λέτε εδώ?Λοιπόν Εντ που σου φάνηκε η Μπέλλα?
-Με χτύπησε.
-Ναι μωρέ τον μπεμπή.
-Λίτσα θα φας καμιά ξανάστροφη.
-Φοβήθηκα.
Η Μαρίνα ρώτησε την Λίτσα:Τι θα φάμε σήμερα.
-Ε οτι θες.Εγώ λέω να φάω πένες
-Προτίπησες πάλι
-Εσύ?
-Συκώτι.
-Α μορι ψωνάρα.
-Κοίτα πια μιλάει που μου έρχεται με το κάμπριο στο σχολείο.
-Ναι γι αυτό δεν μπαίνεις?
Μπήκαμε όλοι μαζί στο αυτοκίνητο της Λίτσας και πηγαίναμε προς το εστιατόριο της Μαρίνας.
-Πάω να φέρω πάγο μου είπε η Μαρίνα.
-Και εγώ να παραγγείλω
-Κανε και καμιά δουλειά.
Μου έβγαλε την γλώσσα της.
Όσο περιμέναμε η Μαρίνα μου περιποιόταν το χτύπημα και η Λίτσα έπαιρνε παραγγελίες.
-Μαρίνα?
-Ναι.
-Να σου πω εκεί που παίρνει παραγγελία το χαζό με τα γαντια.
-Μίλα καλύτερα για την Λίτσα.
-Ναι εκει δεν είναι η Μπέλλα?
-Τι έγινε φιλαράκι μας αρέσει?
-Ε όχι μωρέ απλώς λέω.
-Ναι ναι καλά.
-Καλάμια.
Τι γίνεται?Εντάξι πανέμορφη κοπέλα δεν μπορώ να πω αλλά εγώ είμαι άρρωστος...

Κεφάλαιο 2:’’Πληροφορίες’’

Μπέλλα PΟV

Η πρώτη μέρα στο σχολείο πήγε στράφι. Πάλι ρεζίλι έγινα με τις γυμναστικές μου ικανότητες. Χτύπησα ένα κούκλο… Με υπέροχο όνομα.

Τουλάχιστον έγινε και κάτι καλό. Γνώρισα την Λίτσα και την Μαρίνα. Της άκουσα να λένε πως θα φάνε σε ένα εστιατόριο.

Λογικά επειδή ήταν εύπορες θα έτρωγαν στο καλύτερο εστιατόριο του Φόρκς. Ίσως έβλεπα πάλι τον Έντουαρντ Κάλλεν.

-Μπαμπά; Γιατί δεν πάμε να φάμε σε αυτό το εστιατόριο;

-Μπέλλα που έμαθες εσυ γι’ αυτό το εστιατόριο;

-Από κάτι φίλες μπαμπά.

-Τις ξέρω;

-Την Λίτσα και την Μαρίνα.

-Καλέ τα καλύτερα κορίτσια του Φόρκς δεν θα ήξερε ο Τσάρλι Σουάν; Κολλητάρια είμαστε.

Τον κοίταξα παράξενα. Ξεφύσιξε.

-Που λέει ο λόγος Μπέλλα.

-Πάμε έχω να σου πω μια ιστορία για της δυο τους.

Ήμουν περίεργη να μάθω.

-Φτάσαμε.

-Ναι Τσα.. Ε μπαμπά το βλέπω.

Μακάρι να βρισκόταν εδώ. Άνοιξα την πόρτα του εστιατόριου. Και το μάτι μου έκανε βόλτες τριγύρω μέχρι να εντοπίσω αυτό που έψαχνα.

Να ντος ο Έντουαρντ καθόταν διπλά στην Μαρίνα.

Τι έχει αυτή η κοπέλα και δεν ξεκολλάει από διπλά της; Μπέλλα είπα στον εαυτό μου. Και εσένα τι σε νοιάζει; Με ανησυχούσε αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον μου γι’αυτό το αγόρι.

Αν και η Λίτσα μου εξήγησε πως η Μαρίνα και ο Έντουαρντ είναι μόνο φίλοι. Αλλά αναρωτιέμαι αν υπάρχει φιλιά μεταξύ κοριτσιών και αγοριών.

-Μπέλλα ξύπνα. Ονειροπολείς; Που θα κάτσουμε.

-Εδώ μπαμπά.

Κάτσαμε όσο πιο κοντά επιτρεπόταν αλλά αφήσαμε και μια μικρή απόσταση. Ήθελα να πάω να πάρω παραγγελία για να περάσω μπροστά από το τραπέζι τους.

Λίτσα POV

Γύρισα προς το μέρος που καθόταν η κολλητούλα μου και ο βλάξ ο φίλος της. Δεν ήταν ότι δεν συμπαθούσα τον Έντουαρντ απλά είχαμε κάποιες μικροδιαφορές. Τότε ξαφνικα ειδα την Μπέλλα. Για λίγο να μου ρίξει το δίσκο.

-Μπέλλα πως αποδώ;

-Ήρθα να φάω με τον πατερά μου.

-Έλα να πεις ένα γεια στα παιδιά.

-Άστο Λίτσα δεν θέλω να τους ενοχλήσω.

-Μην λες μπούρδες. Έλα.

-Μαρινάκι μου κοιτά ποια σας έχω.

Σκούντηξε τον Έντουαρντ με νόημα. Νόμιζε ότι δεν κατάλαβα την κίνηση ο Έντουαρντ ήταν μάλλον τσιμπημένος με την Μπέλλα.

-Μπουμπου μου που την βρήκες την Μπέλλα.

-Τη ψώνισα. Τι λες βρω Μαρίνα που την βρήκα; Ήρθε να φάει με τον πατερά της.

-Γεια σου Μπέλλα.

-Γεια σου Έντουαρντ.

-Τέλος τα σιρόπια. Είπε η Λίτσα έχουμε και να φάμε.

-Ναι λιμοκτονήσαμε συμφώνησε η Μαρίνα.

-Τα λέμε αύριο λοιπόν.

-Αύριο… Είπαμε και η τρεις. Και γελάσαμε.

-Μήπως έπρεπε να αφήσουμε τα πιτσουνάκια μονά τους.

-Τρώγε μικρή αστών ήσυχο.

Μπέλλα POV

Παρήγγειλα και έκατσα πάλι στη θέση μου.

-Μπαμπά τι έλεγες σχετικά με τα κορίτσια;

-Ε ζουν από μικρά μαζί οι γονείς τους ήταν φίλοι.

-Γιατί λες ήταν μπαμπά;

-Είναι πολύ λυπητερό Μπέλλα πέθαναν σε αεροπορικό δυστύχημα. Όταν πήγαν διακοπές όλοι μαζί.

-Αυτό δεν το ήξερα.

-Της χαίρομαι όμως γιατί είναι πολύ δυνατές και δεν το έβαλαν κάτω.

-Ο πατέρας της Μαρίνας της άφησε αυτό το εστιατόριο δικό της είναι. Και της Λίτσας ένα πολυκατάστημα στο κέντρο.

-Ώστε γι’ αυτό έχουν τόσα λεφτά.

-Ναι αλλά είναι πολύ προσγειωμένες. Και έχουν τον Έντουαρντ σαν αδελφό τους. Έχουν δέσει μεταξύ τους.

Τους είχα παρεξηγήσει ο Έντουαρντ της θεώρει αδερφές του. Δεν πίστευα ότι είχαν περάσει όλη αυτή την κατάσταση. Δεν αφήναν σε κανένα να δει ένα ίχνος στενοχώριας…

Μπέλλα POV
Παρακουλουθούσα την Λίτσα με την Μαρίνα.Η μία πείραζε την άλλη ενώ ο Έντουαρντ κοιτούσε το φαγητό του.
Η Μαρίνα άλλαξε πιάτο μαζί του και του το ξαναέδωσε μετά από λίγο πίσω.
Μετά ξανα αλλάξανε και με την Λίτσα.
Μόλις φύγαν με χαιρέτησαν.
Το απόγευμα κύλησε γρήγορα διαβάζοντας τα μαθήματα μου και το βράδυ ονειρευόμουν τον Έντουαρντ.
Περάσανε 2 βδομάδες.
Καθόμουν δίπλα στον Έντουαρντ αφού μόνη αυτή η θέση ήταν κενή.
Όχι ότι δεν μου άρεζε.
Είχα αναπτύξει μία καλή σχέση μαζί τους.
Η Λίτσα είχε πάρα πολύ πλάκα αλλά η Μαρίνα την προσγείωνε και φυσικά ο Έντουαρντ κρατούσε τις ισορροπίες.Πολλές φορές ανέφεραν μία Άλις.Μία φορά κιόλας τον ρώτησα αν είναι η κοπέλα του.Γέλασε και μου είπε πως δεν είναι του τύπου του και τα έχει με τον Τζάσπερ.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα για το σχολείο και πήγα να βάλω μπρος το φορτηγάκι μου.
Είδα το αυτοκίνητο που οδηγούσε χθες η Λίτσα αλλά ήταν μόνη της.
-Καλημέρα Μπέλλα
-Καλημέρα Λίτσα.Καλά είσαι?
-Ας τα λέμε εσύ?με ρώτησε με χαμόγελο.
-Καλά.
-Πας σχολείο?
-Ε ναι.
-Ε ωραία θες να έρθεις μαζί μου?
-Ναι αμέ.
Άνοιξα την πόρτα.
-Δεν έχω μπει ποτέ σε τέτοιο αυτοκίνητο.
-Καλύτερο από το αστυνομικό?
-Πολύ καλύτερο.Η Μαρίναι και ο Έντουαρντ?
-Ε δεν είναι πολύ καλά προτίμησαν να μείνουν σπίτι.
-Α.Είναι καλά.
-Ας τα λέμε.
Τι συνέβενε?Η Λίτσα αν και βαμμένη αρκετά σήμερα σε σχέση με χθες φαινόταν κουρασμένη.Πολύ κουρασμένη και στενοχωρημένη.
Στην τάξη καθόμασταν μαζί αφού η Μαρίνα δεν είχε έρθει.
Στα διαλύματα όμως ήταν συνέχεια στο κινητό και είχε σκυφτό το κεφάλι της στην ώρα του μαθήματος.
Πήγα στο κυλικείο για να πάρω χυμούς και πήγα κοντά της.
-Μαρίνα μην κλαις.Είστε ακόμα στο νοσοκομείο?
-Εντάξι εντάξι έρχομαι.Ηρέμησε κι εσύ και η Έσμι.Μαρίνα ηρέμησε δεν βοηθάς αν σε δει έτσι ο Έντουαρντ.
-Έρχομαι.Γεια.
Μου έπεσαν οι χυμοί από τα χέρια.
Λίτσα POV
-Μπέλλα?ρώτησα τρομαγμένη.
-Ο Έντουαρντ?Που είναι ο Έντουαρντ?
-Μπέλλα
-Που είναι?
-Στο νοσοκομείο ψιθύρισα
-Τι έπαθε πες μου τι έπαθε?
-Μπέλλα
-Λίτσα πες μου
-Τίποτα το ιδαίετερο.Μια λιποθυμία αλλά ξέρεις πως είναι η Μαρίνα σε αυτά.Πρέπει να φύγω.
-Περίμενε έρχομαι μου είπε και έτρεξε να με προφτάσει.
Ήξερα πως ο Έντουαρντ δεν ήθελε να μάθει η Μπέλλα τι του συνέβενε.
-Πάμε.
Φτάσαμε στην κλινική.
Είδα την Ρόζαλι.
-Που είναι?
-Στο 312.
Φτάσαμε και η Έσμι ήταν έξω.
-Λίτσα είπε και έπεσε κατεθείαν στην αγκαλιά μου.
-Ηρέμισε Έσμι δεν έγινε κάτι ηρέμισε
Κοίταξε την Μπέλλα
-Εσύ είσαι η Μπέλλα?
-Ναι είπε.Συγγνώμη που ήρθα αλλά ήθελα να δω τον Έντουαρντ.
-Εγώ είμαι η μαμά του μπορείς να με λες Έσμι.Μου έχει πολλά για σένα.Πάτε μέσα είναι και η Μαρίνα μην το κουράσετε πολύ πάω στον Κάρλαιλ.
-Ποιος είναι ο Κάρλαιλ?
-Οικογενειακός γιατρός.
Ο Εντουαρντ ήταν κουρασμένος και πολύ ταλαιπωρημένος.
Οι ενέσεις του είχαν αφήσει πολλές κοκκινίλες.
-Μπέλλα ρώτησε.
Εκείνη πλησίασε και του έσφιξε το χέρι.
-Πονάς?
-Ε είπε η Μαρίνα εμεις να πηγαίνουμε.Νομίζω πως χρειάζομαι κάτι για να τονωθώ.
-Ναι πάμε στο κυλικείο.Έντουαρντ φιλιά είπα και βγήκαμε από το δωμάτιο.

Μαρίνα Pov

Όταν έβλεπα τον Εντουαρντ σε αυτή την κατάσταση ήθελα να ξεφύγω. Να μην σκέφτομαι. Ευτυχώς που υπήρχε το Λιτσάκι μου που ήταν αισιόδοξη.

-Μην χάσεις εσύ αμέσως να τους αφήσεις μόνους τους.

-Αφού τα παιδιά αγαπιούνται Λίτσακι μου τι να κάνω.

-Ελπίζω να μην κάνουν τίποτα και σηκώσουν το νοσοκομείο στο πόδι.

-Α και να έχουμε καλό ερώτημα κυρά μου πως είσαι τόσο σίγουρη;

-Φαίνεται από μετρά μακριά μπουμπού μου.

-Τελικά είμαι και πολύ γατόνι. Την είχα ψυλλιαστεί εγώ την δουλεία.

-Εσύ πως και έφερες την Μπέλλα εδώ. Ο Έντουαρντ δεν θέλει να μάθει τι έχει.

-Μωρέ Μαρινάκι στενοχωρήθηκα. Την λυπήθηκα.

-Αχ ποτέ μου έγινες πονόψυχο και δεν το κατάλαβα;

-Εγώ εγώ πάντα ήμουν πονόψυχο?

-Αι μαρί γαϊδάρα.

-Τι θα πιεις γατόνι;

-Μια γρανίτα λεμονί. Δυο πορτοκαλί και μία γρανίτα φράουλα.

-Τα πορτοκάλια μην με κοιτάς έτσι Λιτσάκι είναι για μένα και τον Έντουαρντ η φράουλα για την Μπέλλα.

Μας τα έδωσε η σερβιτόρα. Εγώ κράτησα της Λίτσας και της Μπέλλας.

-Κρατά εσύ τα πορτοκάλια να κάνεις και καμία δουλεία τέντζερη μου.

-Εντάξει καπάκι μου , που έχεις και παραπονώ . Είπε το Λιτσάκι.

Ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Μου φάνηκε ότι είδα την Μπέλλα να τρίβει το χέρι του Έντουαρντ με απαλές κινήσεις και όταν μπήκαμε μέσα το τράβηξε απότομα.

-Το ειδές αυτό; Έσκυψε και ψιθύρισε η Λίτσα στο αυτί μου.

-Ε γκουχου γκουχου ναι. Αλλά άστο να πάει κάνε ότι δεν το ειδές.

-Μαρίνα και Έντουαρντ τα πορτοκάλια σας

-Μπέλλα το φραουλίνο. Είπα.

-Εσύ μαρί θα ξεινιστείς μ’ αυτό. Είπε ο Έντουαρντ.

-Άντε ρε χαμένο. Η Λίτσα δεν θα του τι χάριζε τόσο απλά.

-μμ. Θα πιω της Μαρίνας.

Τελικά κατέληξα να πιω εγώ το λεμονί.

-Και κατηγορούσες την πορτοκαλάδα μου.

-Πιες είναι ωραίο.

-Ναι γι’ αυτό το παράτησες.

-Ποντικομαμή.

-Μαρινάκι σταματά να με πειράζεις.

-Έλα ρε χαζούλα για πλακά τα λέω.

Μούτρωσε και μου έβγαλε την γλωσσά.

-Μαρίνα μου , πάρε την Λίτσα και την Μπέλλα να πατέ να ξεκουραστείτε.

-Αποκλείεται Έντουαρντ δεν σε αφήνω.

-Σε παρακαλώ.

-Καλά.

Έκανα πίσω γιατί καταλάβαινα ότι δεν ήθελα να αναγκαστεί να πει την αλήθεια στην Μπέλλα.

-Γεια σου Έντουαρντ.

-Γεια σας κορίτσια.

Κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο.

-Έλατε μπαίνετε μπαίνετε γρήγορα.

-Σιγά κάλε θα με σκοτώσεις και είμαι με την γόβα.

-Εμ Μαρινάκι την την ήθελες την γόβα στο νοσοκομείο;

-Λιτσάκι θα σου έλεγα τώρα. Εσύ μου διάλεξες τα ρούχα το πρωί.

-Έλα μωρέ λεπτομέριες.

-Όχι στο υπενθυμίζω μπας και το ξέχασες.

Το Λιτσάκι είχε τρελά με την ταχύτητα όπως και ο Εντουαρντ. Φοβόμουνα αρκετά.

-Κόψε κόψε φανάρι.

-Με κοψοχώλιασες Μαρινάκι.

Ξεκίνησε πάλι.

-ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ο πάππους ο πάππους πάει θα συναντήσει το χάρο νωρίτερα!

-Μπελλα κλειστής με κάτι το στόμα.

-Καλά καλά δεν ξαναμιλάω.

-Διάβαση σταματά να περάσουν τα παιδάκια.

-Όχι ήταν που δεν θα ξαναμιλούσες.

Mετά από πολύωρες προσπάθειες από την μεριά μου είχα σπάσει τα νευρά της κολλητής μου. Αφήσαμε την Μπέλλα ενώ την παρακολουθούσαμε που άνοιγε την πόρτα να μπει στο σπίτι.

Μπέλλα POV

Τα κορίτσια μου είχαν συμπεριφερθεί σωστά. Αλλά αυτή την στιγμή θα της πρόδιδα. Βγήκα πάλι έξω , κοίταξα γύρο γύρο μήπως δεν είχαν φύγει ακόμα.

Θα έκανα κάτι τρελό. Ούτε ήξερα το λόγο που το κάνω και γιατί ενδιαφέρομαι τόσο πολύ για τον Έντουαρντ Κάλλεν. Αυτό είναι ένα μυστήριο που παραμένει ακόμα άλυτο.

-Έντουαρντ κοιμάσαι; Μίλησα χαμηλόφωνα.

-Ποιος είναι;

Το δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινό. Μου δημιουργούσε μια διέγερση όσο βρισκόμουν τόσο κοντά του. Με διαπερνούσαν ρίγη σαν ηλεκτρικό ρεύμα.

Τον ακούμπησα στο μάγουλο και τον χάιδεψα.

-Έντουαρντ η Μπέλλα είμαι.

-Μπέλλα; Είπε με αμφιβολία.

-Τι κάνεις εδώ;

-Συγγνώμη αν σε πείραξε που ήρθα νόμιζα πως θα χαιρόσουν.

-Φυσικά και χαίρομαι. Τα κορίτσια δεν σε πήγαν σπίτι.

-Τους ξέφυγα και ήρθα με το φορτηγάκι μου.

-Και γιατί να το κάνεις αυτό Μπέλλα. Για έναν άγνωστο που ξέρεις τόσο λίγο;

-Αυτή είναι καλή ερώτηση. Αλλά ένιωθα πως δεν έπρεπε να σε αφήσω μόνο σου.

-Με διαπερνάμε κύματα νευρικότητας όταν δεν ξέρω τι κάνεις αν είσαι καλά.

Συνέχισα να τον χαϊδεύω απαλά.

-Με ηρεμούν τα χάδια σου.

-Ποσό θα μείνεις.

-Για όσο με θες διπλά σου.

-Χωρίς υποσχέσεις;

-Χωρίς δεν χρειάζεται καν να μου πεις τι έχεις. Θα το κάνεις όταν θες.

Μιλούσαμε για διάφορα θέματα για το αγαπημένο του χόμπι , τα αυτοκίνητα , την περίοδο που έτρεχε ανέμελος.

-Πως γνώρισες τα κορίτσια;

-Τις ξέρω από μικρή ηλικία.

-Πηγαίναμε πάντα στο ίδιο σχολειό. Και οι γονείς μας έκαναν παρέα. Επίσης τα σπίτια μου ήταν κοντά.

-Είναι καταπληκτικές δεν νομίζεις.

-Φυσικά της λατρεύω και της δυο. Με την Μαρίνα έχω δέσει πιο πολύ γιατί είμαστε στο ίδιο επίπεδο άποψης , γνώμης. Αλλά αγαπώ εξίσου και την Λίτσα και αυτή το ίδιο και ας μην φαίνεται. Είναι το τρελοκομείο μου…

Ζήλευα που μιλούσε σαν να της είχε πρότυπο. Της αγαπούσε πολύ… Νομίζω πως ήθελα και εγώ μια θέση στην κάρδια του.

-Σε ευχαριστώ που ήρθες αλλά να μείνει μεταξύ μας έτσι;

-Ναι μην ανησυχείς.

-Ειδικά η Μαρίνα θα με σφάξει που δεν ξεκουράζομαι. Έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές για αυτό.

-Ανακατεύεται πολύ ε;

-Μην το παίρνεις έτσι Μπέλλα απλά νοιάζεται για έμενα. Και η Λίτσα με κατσαδιάζει με τον τρόπο της ,αλλά τα λέει με χιουμορακι και γελάω.

-Θες να φύγω;

Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε πίσω.

-Μείνε λίγο ακόμα.

-Θα μείνω όλη νύχτα αν θες.

-Το έννοιες;

-Φυσικά.

-Αλλά που θα κοιμηθείς;

-Στην πολυθρόνα διπλά σου.

-Δεν το επιτρέπω αυτό Μπέλλα. Αν δεν σε πειράζει κοιμήσου μαζί μου. Θα κάνω χώρο.

-Τι λες Έντουαρντ δεν θέλω να σε πιέσω.

-Έλα δεν έχω τίποτα.

Μου έκανε χώρο έκατσα διατάχτηκα. Πέρασε τα χεριά του κάτω από τι μέση μου και το άλλο από πάνω.

- Συγγνώμη γι’ αυτό αλλά δεν θα βολευτούμε αλλιώς.

-Εντάξει μην ενόχλησε.

Έξαλλου μου άρεσε που με κρατούσε στην αγκαλιά του. Δεν μιλούσαμε για αρκετή ώρα. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα ότι τον είχε πάρει ο ύπνος ήταν σαν άγγελος.

Με τα ανακομμένα καστανόξανθα μαλλάκια του. Αναστέναξα τόση τελειότητα σε έναν άνθρωπο δεν αντεχόταν. Σκεφτόμουν τα πράσινα μάτια του , καθώς με πηρέ ο ύπνος στην αγκαλιά του.

Λίτσα POV

Με την Μαρίνα δεν μιλήσαμε καθόλου χθες μας βγήκε όλη η κούραση και πέσαμε ξερές.

-Σήκω ωραία κοιμώμενη εμπρός. Έχουμε να μαζέψουμε και έναν Έντουαρντ. Με κατσάδιασε η Μαρίνα και με ξεσκέπασε.

-Ω είσαι τόσο ενοχλητική ώρες ώρες. Δεν σε αντέχω. Άντε να τον πάρεις μονή σου τον φιλαράκο σου.

-Λίτσα σήκω μην τα σπάσω όλα.

-Σπάστάαείναι και δικά σου πράγματα.

-Πάω να σου σπάσω το αυτοκίνητο.

-Κακούργα δολοφόνησα. Ορίστε σηκώθηκα τι κατάλαβες;

-Ντύσου. Σου έχω ετοιμάσει τα ρούχα.

-Γόβες; Σε δεξίωση θα πάω;

-Αυτό είναι για να ξεπληρώσεις ότι μου έκανες χθες.

-Μαρινάκι μου γλυκό. Εγώ που σ’αγαπώ;

-Άσε το γλείψιμο δεν παίρνει.

-Εσύ και σε χωράφι να πήγαινα. Γόβα θα μου έβαζες. Λες και μέσα στις βατσινιές θα κοιτάξει κάνεις τι φοραώ.

-Τα παραλές Μαρινακι.

-Ντύσου ψυχή μου να φύγουμε επιτέλους.

-Τι τραβάμε και εμείς οι χορεύτριες παναγία μου.

-Λίτσα.

-Καλά καλά σταματάω.

Καθώς ντυνόμουν η Μαρίνα ετοίμαζε τον καφέ. Ο δικός μου γαλλικός με γεύση βανίλια και ο δικός της με γεύση καραμέλα. Μύριζε όλο το σπίτι…

Φτάσαμε στο νοσοκομείο. Είχαμε πάρει στον Έντουαρντ τα αγαπημένα στου σοκολατάκια.

-Ορίστε ορίστε τι γκρινιάζεις ήρθαμε και νωρίς. Ακόμα τους νυχτερινούς έχουνε στη ρεσεψιόν .Νοστιμούλης αυτός.

-Λίτσα

-Καλά καλέ .Πάμε.

Ανέβηκαμε γρήγορα τα σκαλιά με τα τακούνια μας που έκαναν ήχο και ανοίξαμε το δωμάτιο.

Μας περίμενε μια έκπληξη και της δυο.

Κοιταχτήκαμε και ξαναβγήκαμε έξω…

Λίτσα POV
-Το είδες αυτό? με ρώτησε η Μαρίνα.
-όχι είμαι γκαβή.
-Αι μαρι
-Και δεν τον είχαν τον κολλητούλη σου
-Σταμάτα ρε εσύ.
-Εγώ στο είπα χθες και να του τρίβει το χέρι και μετά να την τραβάμε για να φύγει.
-Τα παιδιά είναι ερωτευμένα.
-Ορίστε βρήκε το άλλο του μισό αυτός και εμείς
Φυσικα και χαιρόμουν για τον Εντ και η Μπέλλα φαινόταν πολύ καλή κοπέλα.
-Ασε τα δικά μας.Μ αυτούς τι θα κάνουμε?
-Ε πάμε τώρα για καφέ Μαρινάκι γιατί κοιμάμαι όρθια και μετά θα δουμέ.
-ν έρθει η Έσμι?
-Η Έσμι θα πάει πρώτα από τον Κάρλαιλ να ρωτήσει.Έλαα νυστάζω πάμε.
Μπέλλα
Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να κοιμάται.
Του χάιδεψα το πρόσωπο και προσπάθησα να αποδεσμευτώ από την σφυχτή του αγκαλιά απρόθυμα γιατί αν έρχονταν τα κορίτσια και μας βλέπαν σε αυτήν την στάση.
Μπρρρ και μόνο ανατριχιάζω στο τι θα λέει η Λίτσα.
Ο Έντουαντ κουνήθηκε απαλά.
-Καλημέρα είπα.
-Καλημέρα μου απάντησε και εκείνος και με έσφιξε περισσότερο.Πως κοιμήθηκες?
-Καλά.Εσύ?
-Μμμ ππολύ καλά και ζεστά.
Του χάιδεψα το μάγουλο.
-Θα με βοηθήσεις να ξεπιαστώ?
-Πως?
-Να περπατήσω λίγο.
-Ναι αμέ.
Κάτι γινόταν αλλά δεν ήξερα τι.
Σηκώθηκα και πήγα δίπλα του.Τον απάλλαξα από τα σκεεπάσματα καιτο έφερα τις παντόφλες του.
Εκείνος μου χαμογελούσε.
Κρατήθηκε πάνω μου και άρχισε να κάνει μερικά βηματάκια.
Το ένα το ποδαράκι του σερνόταν.
Μαρίνα
-Τον ήπιες τον καφέ πάμε τώρα.
-Ρε άστα τα παιδιά μπορεί να θέλουν
-Λίτσα κόψε τους μπούρδες.Στο νοσοκομείο
-Ναι μαρί αν είναι ερωτευμένα τα παιδιά τι σε νοιάζει εσένα.
-Δεν με νοιάζει αλλά σκέψου να έμπαινε η Ρόαλι ή η Άλις στο δωμάτιο ή ακόμα χειρότερα η Έσμι.
-Σιγά καλέ.
-Να σου πω κάτι?
-Ότι θες.
-Να χαίρομαι που ο Εντ μας βρήκε την Μπέλλα αλλά θέλω να τον αφήσουμε να μας αποκαλείψει μόνος του τα συναισθήματα του.Μην τον πιέσεις.
-Ντάξι δεν θα πω τίποτα.
-Το φοβάμαι αυτό το ύφος.
Ανεβήκαμε προς το δωμάτιο.
-Να χτυπήσουμε την πόρτα.
-Α δεν χρειάζετε θα ακούσουμε
-Σταμάτα πρωι πρωι μάλωσα την Λίτσα
Χτύπησα απαλά την πόρτα.
Η Μπέλλα άνοιξε την πόρτα και κρατούσε από το χέρι τον Έντ.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα είπε η Μπέλλα ντροπαλα.
-Συγγνώμη που τον πας?ρώτησε η Λίτσα.
-Βόλτα μαρί κανουμε το δωμάτιο.
-Εντάξι αγάπη μην δαγκώνεις.
-Εσύ τι κάνεις εδώ πρωί πρωί?
-Ε ήρθε να μου κάνει παρέα.Φερατε τίποτα πεινάω.
-Πεινάει το μωρό μου?
-Μαμά?
-Έσμι.
-Πήραμε εξιτήριο μπορούμε να πάμε σπίτι.Θα σας φτιάξω όλους εκεί πρωινό.Κατεβήτε στο αυτοκίνητο και έρχομαι.Πάω να χαιρετίσω τον κάρλαιλ θα τον καλέσουμε για φαγητό.Εννοιείτε πως θα είσαστε και εσεις εκει.
-Εντάξι Έσμι χαλάρωσε.
-Λοιπόν αγάπες πάω να φέρω το αυτοκίνητο.
-Συγγνώμη με πιο είσαι?
-Με το άσπρο.
-Έχετε και οι δύο άσπρο.
-Με το δικό μου.
-Άντε πήγαινε.
-Πάω.Μαρίνα θα έρθεις?
-Ναι έρχομαι.
-Σιγα σιγα θα φάτε τα μούτρα σας με τα τακούνια.
-Αντε ρε γρουσούζη.
Έντουαρντ
Η Λίτσα έφερε το αυτοκίνητο της γρήγορα και κατεβήκαμε.
Η Μπέλλα ήταν συνέχεια στο πλευρό μου.
Κατεβήκαμε κάτω.
-Ε εγώ θα πάω σπίτι
-Γλυκιά μου δεν θα έρθεις για πρωινό?
-Ε ναι αλλά θέλω να κάνω ενα μπανιο.
-Ε θα κάνεις στο δικό μας είπε η Λίτσα και την τράβηξε από το χερι.
Της έκλεισα το μάτι.
Πήγα να μπω στο αυτοκίνητο της Μπέλλας.'
-Όχι αγάπη μου εσύ θα πας με την Μαρίνα και εγώ με την Μπέλλα
-Θα αφλησεις το αυτοκίνητο σου στην Μαρίνα?
-Στη Μαρίνα το δίνω όχι σε σένα.
-Οχου.
-Πηγαινε λέμε.Θέλει να σε κατσαδιάσει.
-Ωχ
Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο.
-Να το πάρω εγώ?
-Δεν είσαι με τα καλά σου μου φαίνεται?
-Εντάξι Μαρίνα.
Στην διαδρομή η Μαρίνα έβριζε για το πως έχει κάνει η Λίτσα το αυτοκίνητο.
-Σου είπα αφού δεν μπορείς την ταχύτητα ας το πάρω εγώ.
-Έντ
-Ναι
-Πως πάει με την Μπέλλα?
Ωχ το περίμενα.
-Ε καλά
-Εντι?
-Οχου ρε Μαρίνα αφού ξέρεις.
-Είμαι ερωτευμένος αλλά μην πεις τίποτα.
-Ξέρεις
-Οπα
-Να σας είδαμε.
-Απλα ήρθε να με δει τίποτα παραπάνω και της έκανα χώρο για να κοιμηθεί δίπλα μπυ.Αλλά δεν θέλω σχόλια.
-Καλά.
Επιτέλους φτάσαμε.
Λίτσα
Επιτέλους σπίτι μας.

Η Μπέλλα ήρθε μαζί μου για να κάνει ένα μπάνιο ενώ ο Έντουαρντ ξάπλωσε στον καναπέ.
Η Μαρίνα μαζί με την Έσμι χώθηκαν στην κουζίνα.
Και τώρα ήταν όλα έτοιμα.
Ο Κάρλαιλ είχε έρθει η Μπέλλα με τον Έντ τα πηγαίναν εξαίσια και εγώ με την Μαρίνα κάναμε σχόλια και κάπου κάπου ο Εντ καταλάβαινε και γελούσε.
Στο τέλος ο Κάρλαιλ με την Έσμι πήγαν για καφέ στην βεράντα μας και ο Έντουαρντ θα πήγαινε μία βόλτα με την Μπέλλα.
Έτσι εγώ και η Μαρίνα είπαμε να πάμε στο φαρμακείο αλλά μπροστά μας είδαμε ένα ζαχαροπλαστείο.
-Σταμάτα εδώ.
-Εχει εδω εφημερεύων φαρμακείο?
-Ε όχι αλλά ε΄χει ζαχαροπλαστείο.
-Άντε πάμε να πάρουμε τίποτα.
Μπήκαμε μέσα.
-Α βρήκα θα πάρουμε της πάστες ταψιού για τα ΚΑΠΙ πιτσουνάκια και για τα ΝΕΑ πιτσουνάκια παγωτό η λεμον παι στον κολλητούλη σου?
Τελικά πήραμε και πάστες ταψιου και λεμον παι και παγωτο και πανακότα και ότι θες.
-Πάμε γρήγορα στο φαρμακείο γιατί θα λιώσουν
-Αντε να δουμε.
-Καλησπέρα σας.
-Καλησέρα.Θα θέλαμε αυτές τις ενέσεις.

Mπέλλα POV

Eπιασα τον Εντουαρντ από το χέρι και προχωρήσαμε προς το πάρκο που ήταν κοντά στο σπίτι των κοριτσιών. Είχε πολλά δέντρα και παγκάκια… Τα περιστέρια πετούσαν γύρο μας και εγώ αναρωτιόμουν γιατί ο Εντουαρντ δεν μου μιλούσε για το πρόβλημα του. Δεν με εμπιστευόταν;

-Έντουαρντ σου αρέσει εδώ;

-Τα πάντα μου αρέσουν όταν είμαι μαζί σου. Αισθάνομαι ανάλαφρος.

Όπα αυτό που είπε μου ήρθε σαν κεραμίδα. Του άρεσε να παίρνει την ώρα του μαζί μου;

-Και εγώ το ίδιο αισθάνομαι.

-Αν και θα ήθελα να ήταν μαζί μας τα κορίτσια να τα γνωρίσεις καλυτέρα!

-Αμάν ποια με τα κορίτσια Έντουαρντ.

-Μπελλα γιατί θυμώνεις , αν δεν συμπαθείς τις φιλές μου ή καλυτέρα τις αδερφές μου γιατί σαν αδερφές της έχω τότε δεν θέλω να πηγαίνω βόλτες μαζί σου. Μου έχουν σταθεί τόσο πολύ. Γιατί σου είναι δύσκολο να το δεις;

Έσκυψα το κεφάλι μου. Κατάλαβα το λάθος μου.

-Συγγνώμη απλά νομίζω πως ζηλεύω.

-Μπέλλα δεν είναι δυνατόν τι να ζηλέψεις;

-Με εκνευρίζει που τις αγαπάς τόσο πολύ. Θέλω να αγαπάς και έμενα λιγάκι.

-Μπέλλα κοιτά με τώρα μπήκες στην ζωή μου ποτέ να προλάβω να σου δείξω όσα θες να δεις;

-Τα κορίτσια έχουν κάνει πολλά γι΄αυτό , μας αφήνουν όλο μόνους μας αν έχεις παρατηρήσει είναι πολύ διακριτικές!!

-Έχεις δίκιο. Ξεφύσηξα.

-Έλα εδώ βρε χαζούλα. Έκατσα πάνω στα πόδια του. Δεν ξέρω αν επιτρεπόταν να το κάνω αυτό. Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Καλό ήταν και αυτό αν και ήθελα κάτι παραπάνω αλλά ήξερα ότι βιαζόμουν.

-Μπέλλα πάμε σπίτι αισθάνομαι εξαντλημένος.

-Τα βλέπω όλα θολά.

-Έντουαρντ μην με φοβίζεις.

-Θα μου περάσει μην ανησυχείς.

Περπατήσαμε αρκετά.

Λίτσας POV

Oταν φτάσαμε σπίτι ο Καρλαιλ και η Εσμι ήταν ακόμη εκεί μας χαιρέτησαν και έφυγαν!! Όταν γυρίσαμε . Εγώ πήγα στο δωμάτιο και η Μαρίνα μαγείρευε.

Μπέλλα POV

-Στο σπίτι των καροτσιών να με πας ξέρουν να με φροντίζουν καλυτέρα δεν θέλω να βλέπει η μητέρα μου την κατάσταση μου.

Έβγαλε τα κλειδιά από το τζιν του και άνοιξε την πόρτα. Λογικά τα κορίτσια του τα είχαν δώσει για να έρχεται όποτε θέλει.

-μμ κάτι μυρίζει πολύ ωραία.

-Η Μαρίνα θα μαγειρεύει ριζότο θαλασσινών είναι το αγαπημένο της Λίτσας.

Στο τραπέζι υπήρχαν σακούλες από το φαρμακείο. Το ξέρω πως δεν ήταν σωστό να τις ανοίξω αλλά ήμουν περίεργη ίσως έτσι ανακάλυπτα κάτι για τον Έντουαρντ. Καθόταν στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση.

Άνοιξα σιγά σιγά την σακούλα αλλά έκανε θόρυβο. Ενέσεις για τον πόνο. Κοίταξα την συνταγή του γιατρού. Ενέσεις για την σκλήρυνση κατά πλακάς; Κάποιος μου έκανε πλακά δεν μπορεί ο Έντουαρντ να έπασχε από αυτό;

-Μπέλλα τι ψάχνεις εκεί. Σηκώθηκε με δυσκολία και ήρθε διπλά μου.

-Τίποτα Έντουαρντ.

-Κάνε στην άκρη να δω μην κάνεις σαν παιδάκι.

Έντουαρντ POV

Oτον είδα την σακούλα κατάλαβα ότι ανακάλυψε τι έχω. Τώρα θα το έβαζε στα πόδια όπως έκαναν οι περισσότερες όταν μάθαιναν για την ασθένεια μου.

-Γιατί είσαι περίεργη Μπέλλα; Δεν σου είπα ότι θα σου πω όταν είμαι έτοιμος; Φώναζα.

-Έντουαρντ εγώ βρήκα απλά την σακούλα και δεν άντεξα να μην δω. Ξέρω ότι ήταν αγένεια.

Που ήταν η Μαρίνα τώρα και η Λίτσα τους είχα πει να τα κρύβουν αυτά. Θα την πλήρωναν τώρα και αυτές χωρίς να φταίνε σε τίποτα.

-Τώρα που έμαθες τι έχω να πεις;

-Έντουαρντ ημέμισε δεν με βοηθάς να ολοκληρώσω την πρόταση μου.

Μαρίνα POV

Άκουγα φασαρία πήγα το σαλόνι να δω τι συμβαίνει.

-Τι γίνεται εδώ γιατί φωνάζετε.

-Μαρίνα γιατί αφήσατε αυτά εδώ; Είναι δυνατόν; Τώρα ξέρει.

-Και τι έγινε Έντουαρντ μήπως θα της το έκρυβες μια ζωή; Θα έβλεπε της αλλαγές.

-Σταματά. Δεν θέλω να ακούω κανέναν.

-Έντ… Πήγε να πει η Μπέλλα αλλά την έκοψε μην μιλάς.

Χρειαζόμουν ενισχύσεις. Καλά το κουφό μου δεν είχε ακούσει τίποτα να κατέβει;

-Λιτσααααααααααα. Φώναξα με όλη μου την δύναμη.

-Χρειάζομαι ενισχύσεις.

Δεν κατέβαινε κάνεις.

-Μην κουνηθείτε από δω. Είπα.

-Πάω να φωνάξω την Λίτσα.

Ανέβηκα τα σκαλιά σαν σίφουνας παρατριχα να φάω τα μούτρα μου. Μα τι έκανε και δεν άκουγε τίποτα.

-Λιτσαααα. Ξαναφώναξα.

Τίποτα η σιωπή των αμνών. Περίεργο για την Λίτσα να μην μιλάει. Μπούκαρα στο δωμάτιο.

Άκουγε μουσική από το mp3 φορούσε τα ακούστηκα στα αυτιά της.

-Βγάλε αυτό το μαραφέτι από τα αυτιά σου κάτω σφάζονται.

-Τι είπες; Και πως μπουκάρεις έτσι μέσα στο δωμάτιο χτυπάνε πρώτα.

-Ναι οι τρόποι μας μάραναν τώρα. Εδώ καίγεται η γούνα μας σου λέω.

-Η ποια μας; η γούρνα μας; Μαρινάκι ποια γούρνα βρε; Πισινά έχουμε χάνεις;

Δεν γινόταν δουλεία πήγα και της τα έβγαλα.

-Τρελάθηκες;

-Ο Έντουαρντ με την Μπέλλα τσακώνονται. Η Μπέλλα έμαθε την αλήθεια.

-Και γιατί δεν το λες τόση ώρα; Και χάνω το πανηγύρι.

Την κοίταξα κάπως θυμωμένα.

-Ξέρω είχα το μαραφέτι στα αυτιά μου.

Κατεβήκαμε κάτω. Ο Έντουαρντ είχε άλλου γυρισμένο το κεφάλι του και η Μπελλα καθόταν σε μια γωνία.

-Σιγά τα λαχανά πως κάνετε έτσι;

-Λίτσα εσύ μας έλειπες.

-Εντουαρντ να βοηθήσω θέλω μην κάνεις σαν γερός.

-Tέλος η συζήτηση ότι λέω θέλω να γίνεται. Δεν θα με κάνετε έμενα ότι θέλετε σαν την Μαρίνα.

-Μπέλλα θα καθίσεις για φαγητό;

-Καλυτέρα να πηγαίνω.

-Θα κάτσεις.

-Θα φύγω εγώ. Είπε ο Έντουαρντ.

-Εσύ να κάτσεις στα αυγά σου.

-Έτσι σε θέλω Μαρινακι σκληρή.

-Στο τραπέζι γρήγορα.

Κάνεις δεν κοιτούσε κανέναν τρώγαμε αμίλητοι.

-Μαρινακι τέλειο το έφτιαξες.

-Σε ευχαριστώ Λιτσακι μου χαίρομαι που σου αρέσει.

-Εσάς σας αρέσει;

-ΜΜΜ ακούστηκε.

-Θυμάσαι από πού πήραμε τις αγελάδες μου εκτρέφουμε;

-Λίτσα.

-Τι Λίτσα και Λίτσα. Μα απάντηση ήταν τώρα αυτή;

-Η Μπέλλα θα μείνει εδώ απόψε…. Όλοι με κοίταξαν παράξενα.

Μαρίνα
Ο Έντουαρντ πέταξε την πετσέτα του.
-Πολύ καλά λοιπόν.Καλά να περάσετε.
Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά και εγώ έτρεχα από πίσω του.
Πήγε να πέσει αλλά κρατήθηκε.
-Φύγε μου είπε.
-Δεν πάω πουθένα.
Κλείστηκε μέσα στο δωμάτιο μου και κλείδωσε.
-Έντ μου άνοιξε.Σε παρακαλώ η Μαρίνα σου είμαι.Κάποια στιγμή θα το μάθανε.
-Εσύ φταις και η φιλενάδα σου.
-Μα που να ξέραμε?
-Φύγε Μαρίνα δεν θέλω να δω κανέναν είπε με λιγμούς.
Έφυγα και κατέβηκα κάτω.
Είδα την Λίτσα να κρατάει στην αγκαλιά της την Μπέλλα.
-Δεν ήθελα αλλά τρόμαξα.Όταν πήγαμε βόλτα ήταν μια χαρά και μετά μου ζήτησε να φύγουμε γιατί τα έβλεπε όλα θολά.Μέχρι να φτάσουμε εδώ στηριζόταν πάνω μου και ήταν κάτασπρος.Δεν ήξερα συγγνώμη.
-Δεν πειράζει.Είναι πάνω και κλαίει.
Η Μπέλλα κοίταξε την Λίτσα.
-Θέλω να φύγω.Να μεινω μονη μου.
-Μπέλλα ανέβα στο δωμάτιο μου.Μην ανησυχείς.
Μπέλλα
Μπήκα στο δωμάτιο της Λίτσας.
Έκλεγα σπαραχτικά.
Τον αγαπούσα πολύ τον Έντ μου.
Άκουσα κραυγές πόνου από δίπλα.
-Έντουαρντ?
Βγήκα από το δωμάτιο και πήγα στο μπαλκονι.
Ευτυχώς ενώνονταν.
Η μπαλκονόπορτα ήταν ανοιχτή.
Είδα τον Έντουαρντ να πονάει και να κλαίει.
Δεν μπορούσα άλλο να τον βλέπω έτσι πήγα να τον πάρω στην αγκαλιά μου.
Έπεσα δίπλα του και τον αγκάλιασα.
-Συγγνώμη συγγνώμη συγγνώμη είπα και τον φιλούσε στο σβέρκο.
-Ααα μπέλλα ααα
-Πες μου τι πρέπει να κάνω για να πάρω τον πόνο?
-Την ένεση μου είπε σιγά
-Που θα την βρω?
-Στην τσέπη
Έβαλα το χέρι μου στην τσέπη του παντελονιού του και την βρήκα.
Έβγαλα απαλά το κάλυμμα.
-Τώρα?
-Πρέπει να γίνει στην κοιλιά μου είπε σφαδάζοντας.
Γρήγορα ξεκούμπωσα τα κουμπια του πουκαμίσου του και έφερα την ένεση κοντά.
-Τι να κάνω πες μου.
-Κάνε μου την ένεση δεν αντέχω άλλο μου είπε.Κράτα την λοξά και άδειασε όλο το υγρό.
Δεν άντεχα άλλο.
Του έκανα την ένεση.
Σιγά σιγά οι λυγμοί του υποχωρούσαν.
Μόλις τέλειωσε το υγρό το έβγαλα σιγά σιγά και έβγαλα την σήραγγα.
-Τώρα ρώτησα ενώ εκείνος είχε πέσει στην αγκαλιά μου.
-Πρέπει να βάλω οινόπνευμα στην πληγή.
-Θα το κάνω εγώ.
Βρήκα το οινόπνευμα που είχε εκεί η Μαρίνα και το βαμβάκι.
Την καθάρισα και του έβαλα μία μπλούζα που μου είπε πως ήταν στην ντουλάπα.
Μου φαινόταν πως νύσταζε.
Ξάπλωσα δίπλα του και με πήρε αγκαλιά.
-Σε ευχαριστώ μουρμούρισε
Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου και αποκοιμήθηκε ενώ του χάιδευα τα μαλλιά.
Ήταν 11 το βράδυ και μας έβλεπα να κοιμόμαστε και πάλι αγκαλιά.
Κοίμοταν βαθιά και ήρεμα.
Άρχιζε να ξυπνάει.
Πνιγόταν στον βήχα.
Τον σήκωσα απαλά και πήρα το νερό από το κομοδίνο.
-Έλα ήπιε λίγο από το νερό και ξάπλωσε στο στέρνο μου.
Κοιτούσαμε τον ουρανό.
Αναδεύτηκε στην αγκαλιά μου.
-Έτσι έχεις ονειρευτεί την ζωή σου?Να προσέχεις ένα ανάπηρο?
Και μόνο που το άκουγα τρελαινόμουν. Δεν ήταν ανάπηρος. Απλά έπασχε από μία ασθένεια.
-Έντουαρντ σ αγαπώ μπορεί να σε ξέρω ούτε ένα μήνα αλλά σ αγαπώ και σ αγαπώ πάρα πολύ.Το τι έχεις μία ασθένεια δεν σημαίνει τίποτα για μένα.Θα σε βοηθήσω και θα κάνουμε ότι καλύτερο γίνετε.Και δεν είσαι ανάπηρος.
-Υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις Μπέλλα.Μπορεί να είμαι και στο νοσοκομείο για 2 με 3 εβδομάδες μπορεί να με ποιάνουν τέτοιες κρίσεις τι θα κάνεις?
-Από τι βλέπεις έμαθα.Έντουαρντ θα κάνω τα πάντα για να είμαι μαζί σου και θα σε ακολουθώ πάντα.Δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά μαζί θα το παλέψουμε το μόνο που θέλω είναι να μ αγαπάς.
-Σ αγαπώ αλλά δεν έχει σημασία αυτό δεν θέλω να σε λυπάται ο κόσμος.Δεν θέλω να λένε με ποιον έμπλεξες.Φύγε Μπέλλα.
Τι ήταν αυτά που έλεγε?Κανένας δεν θα με λυπόταν γι αυτό.

-Έντ..
-Φύγε Μπέλλα με διέκοψε.
Πήγα κάτω κλαίγοντας.
-Μπέλλα τι έγινε?
-Ο Έντουαρντ είπα κλαίγοντας.
Τους εξήγησα τα πάντα.
-Πήγαινε πάνω Μαρίνα.
-Εσείς?
-Εμείς θα κοιμηθούμε στους καναπέδες.Φερε μαξιλάρια.
Η Λίτσα με πήρε στην αγκαλιά της.
-Μην φοβάσαι χαζούλα όλα θα πάνε καλά.Σ αγαπάει και τον αγαπάς.Και μην νομίζεις ότι θα το αφήσω έτσι έλα τώρα πάμε για ύπνο.
Λίτσα.
2 τα ξημερώματα.
Πιάστηκα.
Η Μπέλλα παραμιλούσε και έλεγε «Έντουαρντ»
-Κοίτα καψούρα με τον ξινό.
Θα πήγαινα να κοιμόμουν με την Μαρίνα.
Ανέβηκα την σκάλα.
-Μαρίνα Μαρινάκι πήγαινε πιο κει.
-μμ Λίτσα?Τι κάνεις παιδί μου εδώ?
-Ήρθα να σε φάω.Τι να κάνω παιδί μου?Νυστάζω.
-Και άφησες την Μπέλλα μόνη της?
-Ε ναι.
-Αυτό πρέπει να το μάθει ο Έντι έλα.
-Έχει κλειδώσει.
-Άνοιξε βλήμα εμείς είμαστε.
-Τι θέλετε ρε?
-Πήγαινε κάτω στην Μπέλλα που σ αγαπάει και άσε τις αηδίες
-Μα
-Πήγαινε ρε άντε πια όλοι οι βλαμμένοι εδώ μαζεύτηκαν.
-Ορίστε τώρα που το λύσαμε πάμε για ύπνο.
Η Μαρίνα με κράτησε.
-Α δεν μπορώ να κοιμηθώ έχω άγχος.
-Μπαρντόν?
-Ε να περιμένε τώρα θα της ζητήσει να γίνει το κορίτσι του?
-Αχ είσαι πολύ ρομαντικιά
-Και εσύ πολύ γουρούνα
-Έλα καπάκι πάμε να κρυφακούσουμε.
-Όχι βέβαια κατίνα θα περιμένουμε.
-Να σου πω περίμενε μόνη σου εγώ πάω για ύπνο.
-Περίμενε καλέ έρχομαι και εγώ.

Έντουαρντ POV

Tα κορίτσια είχαν μια σατανική ιδέα! Άφησαν μονή της την Μπέλλα για να πάω εγώ κάτω , τα σχεδίασαν όλα στην εντέλεια.

Αλλά δεν ήμουν έτοιμος να κάνω κίνηση , ήμουν δειλός. Κατέβηκα διστακτικά τις σκάλες. Κοιμόταν τόσο ήρεμα. Σαν πριγκίπισσα μόνο που βρισκόταν σε καναπέ και όχι σε κρεβάτι.

Δεν μου πήγαινε κάρδια να την ξυπνήσω. Αλλά σκόνταψα και έπεσα πάνω στο τραπέζι και έσπασα το αγαπημένο βάζο της Λίτσας. Ποιος την ακούει τώρα.

-Ποιος είναι εκεί;

-Ποιος είναι εκεί;

-Μπέλλα μην φοβάσαι ο Εντουαρντ είμαι.

-Τι κάνεις μέσα στα σκοτάδια; Γιατί δεν κοιμάσαι;

-Λίτσα;

-Μην φωνάζεις πήγε να κοιμηθεί με την Μαρίνα δεν είναι εδώ.

-Ήθελα να σου μιλήσω.

-Για πιο πράγμα Εντουαρντ; Για να μου πεις πάλι πως δεν κάνω για σένα; Πως πρέπει να βρω κάποιον να μου αξίζει; Μπούχτισα να τα ακούω αυτά. Δεν θέλω άλλες συμβουλές.

Χαμογέλασα. Πρώτη φορά μου έβγαινε τόσο αυθόρμητα. Η Μπέλλα ήθελα να είναι μαζί μου είναι φως φανάρι και εγώ την απογοητεύω.

-Βασικά κάτι άλλο ήθελα να σου πω.

-Τι θες να μου πεις Εντουαρντ; Είσαι καλά; Ανησυχώ.

-Μπέλλα θέλω να είμαι μαζί σου σε χρειάζομαι , σε έχω ανάγκη δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Αλλά δεν θέλω να σε κρατάω με την αρρώστια μου φυλακισμένη , όποτε νιώσεις ότι δεν μπορείς άλλο μπορείς να φύγεις.

-Εντουαρντ εγώ θέλω μόνο εσένα. Ότι και να έχεις θα το παλέψουμε μαζί και θα το νικήσουμε. Θέλω να μου έχεις εμπιστοσύνη.

-Στο υπόσχομαι.

Τώρα ήμουν πιο αισιόδοξος δεν είχα τόσες αμφιβολίες.

-Ρε μιλάτε ποιο σιγά θέλουμε να κοιμηθούμε φώναξε η Λίτσα.

-Α και Έντουαρντ το άκουσα το βάζο που έσπασε μην πω κανένα διαβο…

-Λίτσα μη. Φώναξε η Μαρίνα.

-Τρίβολο..Δεν μπορείς να πεις αυτό ακούστηκε καλύτερο.

-Καληνύχτα πιτσουνάκια… μας φώναξε η Μαρίνα.

-Χαίρομαι που τα βρήκατε.

Σήκωσα την Μπελλα από τον καναπέ και ξάπλωσα , της έπιασα το χέρι και την τοποθέτησα πάνω στο κορμί μου. Το κεφάλι της ακουμπούσε στο στήθος μου και τα χεριά της στα πλευρά μου.

-Σίγουρα σε βολεύει να κοιμηθείς έτσι αγάπη μου;

-Ωραίο ακούστηκε αυτό Έντουαρντ.

-Θα στο λέω πιο συχνά τότε αγάπη μου.

-Η αγκαλιά σου έχει φτιαχτεί για να χωράει μόνο εμένα Έντουαρντ , όποτε είναι πολύ
βολική.

-Σ’αγαπω. Είπα.

-Κ εγώ…

Δεν είχαμε τι άλλο να πούμε πρώτη φορά κοιμόμουν χωρίς πόνους και ανασφάλιες.

Μπέλλα
Ξύπνησα στην αγκαλιά της αγάπης μου.

Τον φίλησα απαλά και σηκώθηκα να του φτιάξω πρωινό.

Μόλις τελειώσα με τα κουζινομαγειρέματα μου πήγα να τον σκεπάσω καλύτερα.

Άνοιξε δειλά τα μάτια του.

Του χάιδεψα το μάγουλο εκείνος χαμογέλασε και μου φίλησε την παλάμη.

-Πες μου πως είναι αλήθεια μουρμούρισε

-Ούτε εγώ μπορώ να το πιστέψω μου είπε και τον φίλησα στο μάγουλο.

Σηκώθηκε σιγά σιγά και τον βοήθησα να βολευτεί καλύτερα στην αγκαλιά μου.

-Τι θέλεις να πιεις γάλα ή πορτοκαλάδα?

-Καφέ δεν έχει?ρώτησε γλυκά.

-Καλημέρα παιδάκια.Εντι να ευχαριστεις που σου έφερε η Μπέλλα πρωινό.

-Καφέ μαρίνα φώναξε η Λίτσα κατεβαίνοντας με τις γόβες στο χέρι.

-Έχει κι άλλο σκαλί φώναξε ο Εντουαρντ

-Α σε ευχαριστώ είπε και πήγε προς την κουζίνα.

-Εσύ δεν μου την γλιτώνεις.Πιες την πορτοκαλάδα σου.

Γέλασα και της φίλησα την μύτη.

Νομίζω πως ετσί που ταίζα ο ένας τον άλλο τα είχαμε κάνει όλα μπάχαλο.

-Ψύχουλα. είπε η Μαρίνα

-Καλά ρε γομάρι ρε γαιδούρι δεν ντρέπεσαι η Λίτσα φώναζε η Λίτσα από πάνω από την αγάπη μου.

-Θα τα μαζέψω εγώ είπα και ντράπηκα.

-Δέχεστε συγχαρητίρια ο Έντουαρντ πήγε να σηκωθεί αλλά η Λίτσα τον κράτησε.

-Σιγά θα τα μαζέψω εγώ ξάπλωσε.

-Αγάπη μου είπα και τον βοήθησα να ξαπλώσει.

-Θες να κοιμηθείς λίγο τον ρώτησα?

-Έτσι όπως κοιμήθηκα χθες στο δωμάτιο της μαρίνας μου είπε και κατάλαβα.

-Άντε πάτε αλλά το κρεβάτι θα είναι ξέστρωτο.

-Δεν μας πειράζει.

Ανεβήκαμε πάνω αγκαλιά.

Ξάπλωσε πάνω μου και αποκοιμήθηκε όσο πιο γλυκά μπορούσε μέχρι το μεσημέρι.

Πολλές φορές πνιγόταν και προσπαθούσα να τον σηκώσω.

Χάιδευα τα μαλλιά όλες αυτές τις ώρες.

Ο Έντουαρντ τράβιξε τα σκεπάσματα πιο κοντά μας.

Έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο του.

Πρέπει να είχε πυρετό.

Έψαξα στο σερταρι δίπλα και του έβαλα θερμόμετρο.

37,2

Τι να κάνω?Την Μαρίνα τηλέφωνο.

Μαρίνα.

-Πού ωραία εμείς θα τα μαζέψουμε παραπονέθηκε η Λίτσα.

-Ελα ρε μην κανεις έτσι.

-Καλά.

Είχαμε πάει στο σχολείο και μιλούσαμε με τον Έμετ και τον Τζάσπερ.

Χτύπησε το κινητό μου.

-Έλα Μπέλλα?

-Μαρίνα ο Έντουαρντ κοιμάται και έχει πυρετό.

Η Λίτσα που άκουσε από δίπλα γούρλωσε τα μάτια.

-Ωχ

-Όχι, όχι,όχι είπε η Λίτσα και λύγισε .
-Ε μην το σηκώσεις άστον έτσι ερχόμαστε.
-Μαρίνα τι συμβαίνει γιατί κλαις?
Το είχε καταλάβει.
-Ο πυρετός σημαίνει πως η αρρώστια
-Όχι όχι γιατί?
-Ηρέμησε δεν πεθαίνει αλλά όλο αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι
-Θα τα καταφέρει θα τον βοηθήσω και εγώ.
-Ναι.
Η Λίτσα είχε είδη πάρει τον Κάρλαιλ και την Έσμι.
Ήμασταν όλοι έξω και ο Κάρλαιλ στο δωμάτιο της Μαρίνας.
Η Μπέλλα έκλεγε στην αγκαλιά της Λίτσας και η Έσμι στην δικιά μου.
-Δεν αντέχω είπε η κολλητή μου και έφυγε.
Ήξερα τι θα έκανα.Θα έπερνε το αυτοκίνητο και όπου την βγάλει.
-Μην εγκαταλείπεις.Μην με εγκαταλείπεις
-Δεν σε εγκαταλείπω μου είπε και έφυγε πάω μία βόλτα και
-Δεν θα γυρίσεις?ρώτησε η Μπέλλα.
-Θα γυρίσω.
-Δεν θα γυρισείς είπε η Έσμι.
-Θα γυρίσω αποκρίθηκε και έφυγε πετωντας τα γάντια στο γκαράζ.
Η Λίτσα ήταν τραυματισμένη άσχημα όταν είχαν χτυπήσει με τον Έντουαρντ τα σημάδια στα χέρια ήταν απαίσια εκείνη τα έλεγε αηδιαστικά.
Λίτσα
Σκεσκέπασα το αυτκίνητο των αγώνων και πέταξα τα γάντια.
Αισθανόμουν πως αυτά ήταν όλα όσα καλύπταμε τόσα χρόνια.
Ήθελα να ξεχάσω τα πάντα.Να κρατήσω το τιμόνι στο χέρι μου να αισθανθώ χαρούμενη όπως κάποτε.Όταν ανέβενα στο βάθρο μαζί με τον Έντ και οι γονείς μας μαζί με το Μαρινάκι να μας χαμογελάνε και να μας χαιρετάνε.
Αλλά τώρα τα θυμόμουν όλα.
Ώρςε ώρες η ζωή ήταν τόσο άδικη μαζί μου.
Έχασα τους γονείς μου σε αεροπορικό.Θυμάμαι όταν μου το είπαν.
Δύο 15χρονα κορίτσια να περιμένουν την απάντηση σε ένα αεροδρόμιο.
"Οι επιβάτες είναι νεκροί"
Η Μαρίνα έπεσε κάτω από τα κλάματα.
Εγώ δεν δάκρυσα καθόλου.Δεν έπρεπε η Μαρίνα με χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ και την χρειαζόμουν και εγώ.Ο Έντουαρντ και η Έσμι μας είχαν μαζί τους.Από τον επόμενο χρόνο μείναμε μόνες μας μόλις μάθαμε τι μας άφηναν οι γονείς μας.
Συνέχισα τους αγώνες και εκείνη την ημέρα μόνη εκείνη.Η πιο σιχαμένη μέρα της ζωής μου.
Τα αυτοκίνητα βγήκαν από τον έλεγχο.
Γυρίσαν ανάποδα.
Και εγώ άνοιξα τα μάτια στο νοσοκομείο με μώλωπες παντου και τα χέρια μου κατεστραμμένα.
Η Μαρίνα μου χαμογελούσε.
-Τι έγινε?
Μετά από 5 μέρες εγώ βγήκα και ο Κάρλαιλ ανακήνωσε ότι ο Εντουαρντ πάσχει από κάτι που το λένε σκλήρυνση κατα πλάκα.
-Τι είναι αυτό?ρώτησα δειλά.
2 χρόνια μέτα:
Έχουμε κλείσει 4 μήνες στο νοσοκομείο κι ο Έντουαρντ δεν έχει επανέλθει πλήρως.Χειροτερεύει συνέχεια και ο πυρετός δεν πεφτει.
Μπήκα στο δωμάτιο του.
-Λίτσα?
-Ναι εντ μου.Μην
-Συγγνώμη συγγνώμη που δεν μας προστάτεψα τότε που δεν κατάφερα να σε κρατίσω χωρίς να πέσεις σε κόμμα για 1 μήνα
-Έντουαρντ είπα και εκείνος έχασε κάθε επαφή με το περιβάλλον.
Δυνάμωσα ταχύτητα.
Άνοιξα παράθυρα.
Δεν κλάιω δεν έχω κλάψει ποτέ
Ούτε τώρα ούτε ποτέ.
Η ζωή μου περνούσε γρήγορα στο μυαλό μου και θυμόμουν τον Έντουαρντ και την Μαρίνα να χαμογελάν και εγώ να είμαι η σοβαρή της υπόθεσης.Και τώρα κοίτα πως αλλάξαν οι ρόλοι.
Η Μπέλλα είχε βοηθήσει πολύ τον Έντουαρντ.
Δυνάμωσα κι άλλο άκουσα τον Έντουαρντ να φωνάζει:
"Τούμπο το έκανες.Σταμάτα το!!!!"
Και μετά το αυτοκίνητο να χάνει πορεία.
Το βρήκα το βρήκα γύρισα πάλι στο δρόμο.
Το ίδιο άθος με τότε αλλ΄τώρα τα κατάφερα.
Βρήκα μια θάλασσα.
Έβγαλα τα τακούνια που με ανάγκαζα να φωράω για να μην μοιάζω στην μητέρα μουάφησα κάτω τα μαλλιά μου και μπήκα μέσα .
Ο Έντουαρντ αυτή τη φορά μπορεί και να μην τα κατάφερνε να μην ένιωθε να
-Όχι όχι γαμώτο γιατί μου πένρεις όσους αγαπώ γιατί γιατί?
Μαρίνα.
Θυμάμαι εκείνη την νύχτα.
-Σκλήρυνση κατα πλάκα σληρυνση κατα πλακα....
Εμείς δεν ξέραμε που παν τα 4 και ο Έντουαρντ είχε...
Πόσος καιρός είχε περάσει από τότε.
Και τι είχε γίνει μέχρι τότε.
Πόσα είχαμε περάσει.Σκαπαντεβάσματα με την υγεία του Έντουαρντ.
Εκείνη η νύχτα όμως την θυμάμαι ακόμα σαν χθες.
Η Λίτσα καθόταν σε μία γωνία με ένα βλέμμα που κοίταζε το κοινό.
Ο Έντουαρντ κοιτούσε το ταβάνι και η Έσμι του έλεγε πως θα το αντιμετωπίσουμε.
Και εγώ δίπλα του.
-Ε και πως κάνατε έτσι θα το αντιμετωπίσουμε.Μπορείς να μάθεις να ζεις μ αυτό.
-Είναι απλό πολύ απλό είπα χαμογελώντας θα κάνουμε την απαραίτητη αγωγή και θα είμαστε όπως παλιά.
-Μου το υπόσχεστε?
-Ναι σου το υποσχόμαστε είπαμε και οι 3.
-Όπως παλιά είπα και χαμογέλασα.
-Ορίστε?είπε η Μπέλλα που εκλαιγε.
-Τίποτα απολύτως τίποτα.
-Μαρίνα τι σκέφτεσαι με ρώτησε η Έσμι.
-Ξέρεις της απάντησα και βγήκα από το δωμάτιο.
Κατέβηκα στο γκαράζ.
Τα γάντια.
Αυτά τα γάντια-έτσι μου είχε πει η ίδια-την είχαν εγκλωβισμένη της θύμιζαν το παρελθόν.
-Ένα παρελθόν
-Που μας ανήκει
-Λίτσα?
-Σου είπα θα έρθω μου είπε
Πέσαμε κάτω αγκαλιά
-Και αν δεν αν δεν τα καταφέρουμε?
-Θα τα καταφέρουμε όπως τόσες φορές μου είπε και δάκρυσε.
-Ναι είναι δυνατός
-Και εσύ είσαι το στήριγμα το δικό μου και του Έντουαρντ.
-Και εσύ το δικό μου.
-Έλα τέντζερη σήκω έχουμε δουλείες.
΄-Τα γάντια σου?
-Δεν τα θέλω.
-Λίτσα.
-¨Ολοι τα έχουν δει εκτος από την Μπέλλα και κάποια στιγμή θα την μάθει όλη την ιστορία.
-με το κατεστραμένο πήγες?
-ναι με το κατεστραμένο και σε πληροφορώ ακόμα τρέχει.
-Χμ.
-Πάμε έλα ας τις μελούρες πάμε έχουμε και
-Ενα?
-Ένα σπίτι....
Χμ.λίτσα!Κλασσική Λίτσα...
*Ξέρουμε πως το σενάριο δεν προχωράει αλλά ξεκινάει να αποκαλύπτετε το παρελθόν.

Μαρίνα POV

Ήμασταν στο νοσοκομείο για παρά πολύ καιρό! Η Μπέλλα αλλά και όλοι εμείς δεν φεύγαμε από το πλευρό του Εντουαρντ ούτε λεπτό.

Ο πυρετός αυξανόταν ,θα τον καταπολεμούσαμε με κάθε τρόπο ο Εντουαρντ θέλαμε να είναι πάλι γερός και δυνατός.

Ο ζωντανός άνθρωπος που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του. Η ψυχή της παρέας!! Kαθομουν με την Λίτσα έξω στο διάδρομο τα χεριά μας ακουμπούσαν τα μαγούλα μας και είχαμε σκυμμένο το κεφάλι ως ένδειξη απογοήτευσης και στενοχώριας.

Την σιωπή έσπασε η Λίτσα.

-Μαρινάκι ελπίζω ο Έντουαρντ να γίνει καλά.

-Έχω πιστή Λιτσάκι μου θα γίνει. Αρκεί να το πιστεύουμε…

-Σκέφτομαι ώρες ώρες πως θα είναι η ζωή χωρίς αυτόν… και τρομάζω!

-Λίτσα τι σε έπιασε τώρα; Μην λες τέτοια πράγματα ούτε για αστείο. Θα τα περάσουμε όλα μαζί όπως πάντα.

-Μου το υπόσχεσαι;

-Σου το υπόσχομαι μπουμπου μου.

Από το δωμάτιο βγήκε η Μπέλλα φαινόταν κλαμένη! Αδυνατούσα να καταλάβω το λόγο. Αμέσως μου πέρασε η χειρότερη σκέψη από το μυαλό. Ότι κάτι έπαθε ο Έντουαρντ.

-Μπελλα τι έγινε; Είπα φανερά αγχωμένη.

-Τίποτα Μαρίνα μου μην ανησυχείς θα μου περάσει.

-Σε είδε ο Έντουαρντ να κλαις;

-Όχι απλά ένα ξέσπασμα πριν βγω από το δωμάτιο. Μαρίνα δεν αξίζει στον Εντουαρντ αυτό που περνάει. Είναι τόσο άδικη η ζωή μερικές φορές.

-Θα τα αντιμετωπίσουμε όλα. Ηρέμισε.

-Σε ζητάει. Μου είπε ξαφνικά.

-Πάω μέσα μείνε να κάνεις παρέα στην Λίτσα. Θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις από την ένταση της ημέρας.

Έλεγα ψέματα ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό ποιον κορόιδευα δεν ήθελα να το παραδεχτώ ότι ο Έντουαρντ μπορεί να μην γινόταν ποτέ καλά.

Καθώς τον πλησίασα και έκατσα διπλά του παρατήρησα ότι ήταν πολύ χλωμός σχεδόν σαν νεκρός. Κοκάλωσα σε αυτή την σκέψη. Και την έδιωξα μακριά.

Του έπιασα το χέρι…

-Μαρίνα. Μου είπε ξεψυχισμένα.

-Μην μιλάς Έντουαρντ. Δεν κάνει να κουράζεσαι.

-Πρέπει να με ακούσεις. Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη.

-Ότι θες θα το κάνω.

-Μαρίνα δεν μου μένει αρκετός καιρός το νιώθω θα πεθάνω.

-Σταματά. Είπα απότομα και το μετάνιωσα.

-Χώνεψε το γιατί έτσι θα γίνει.

-Εντουαρντ πως μπορείς και μιλάς έτσι για τον θάνατο σου; Με τόση ψυχρά.

-Μαρίνα το έχω αναλογιστή πολύ δεν με νοιάζει για μένα. Αλλά θέλω να φροντίζεται την Μπέλλα λες και είναι αδέρφη σας , όπως κάνατε με έμενα. Αυτή θα ολοκληρώνει πια την παρέα σας όταν εγώ θα λείπω.

-Δεν θα πας πουθενά. Είπα σαν πεισματάρικο παιδί. Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

-Σε ευχαριστώ που ήσουν τόσο καλή μου φίλη και αδελφή.

-Έντουαρντ σταματά να μιλάς λες και με αποχαιρετάς.

-Θα προσέχετε την Μπέλλα;

-Θα την προσέχουμε… Έχεις τον λόγο μου.

-Είναι κομμάτι μου πια , αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.

-Η απαισιοδοξία σου δεν βοηθάει στην θεραπεία , θα γίνεις καλά.

Εγώ συνέχιζα το ίδιο τροπάριο. Η ανάγκη μου να το πιστέψω ήταν μεγάλη.

-Μπορείς στην Μπέλλα να έρθει πάλι; Δεν θέλω να χάνω λεπτό μαζί της.

-Πάω.

Βγήκα βιάστηκα από το δωμάτιο πριν καταρρεύσω…

Μπέλλα
Μπήκα στο δωμάτιο.
Ο Έντπυαρντ είχε κυλίσει τα μάτια μου.
Σκέφτηκαν πως θα κοιμόταν.
Πήγα αργά δίπλα του και τον αγκάλιασα.
Κούνησε απάλα το χέρι του.
-Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω συγγνώμη του ψιθύρισα
-Δεν δεν κοιμόμουν μου είπε κουρασμένα.Σε θέλω δίπλα μου ξέρω πως είναι
-Σσσς έβαλα το δαχτυολ μου στο στόμα του του και εγώ θέλω να είμαι δίπλα σου.Πες μου τώρα θέλεις να φας κάτι?
-Όχι εσένα θέλω δίπλα μου συνέχεια.
-Εδώ είμαι εγώ.
-Μπέλλα
-Ναι αγάπη μου?Έσφιξα το χέρι του και τον χάιδεψα στο λαιμό όπως του άρεσε.
-Σ αγαπώ
-Και εγώ σ αγαπώ πολύ πάρα πολύ κράτησα το χέρι μου στο μάγουλο μου και κοιταχτήκαμε στα μάτια τόσα έντονα με τόσο πάθος.
Άπλωσε πολύ σιγά το χέρι του και το ακούμπησε στο δικό μου μάγουλο.
Τον φίλησα τα ακροδάχτυλα και έσφιξα το χέρι του στο μάγουλο μου.
Το ήθελα και νόμιζα πως το ήθελε κι αυτός.
Έσκυψα κοντά στο πρόσωπο του και του φίλησα τα χείλια εκείνος αυθόρμητα έγλειψε τα δικά μου και με πήρε αγκαλιά βάζοντας την γλώσσα του μέσα στο στόμα μου.
Ενώ οι γλώσσες μας χόρευαν εμείς βγάζαμε αγκομαχητά.
-Έντουαρντ?είπα και εκείνος με ξανεφίλησε.
-Δεν ξέρεις πόσο καιρό το ήθελα αυτό.
-Και γω πολύ.
ΤΟυ έδωσα ένα τελευταίο φιλί και τον πήρα στην αγκαλιά μου.
-Καληνύχτα ψυχή μου.
-Καληνύχτα καρδιά μου ακόμα ένα φιλί και τα μάτια του έκλεισαν και κούρνιασε βαθιά στην αγκαλιά μου...
Πρέπει να κοιμόμασταν και να ήταν κατά τις 3.
-Μπέλλα Μπέλλα Μπέλλα Μπέλλα ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΗΝ ΜΗΝ Μ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΟΥ!!!ΜΠΕΛΛΑ!!!
Τα κλάματα του Έντουαρντ μου σπάραζαν την καρδιά.
-Εδω είμαι αγάπη μου εδώ σε παρακαλώ ξύπνα είμαι εδώ.Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Ο πυρετός δυνάμωνε και εκείνος με έσφιγκε στην αγκαλιά του και έκανα και εγώ το ίδιο.
-Έντουαρντ
Ηρέμισε και άνοιξε τα κλαμμένα του μάτια.
-Μπέλλα?
Ανέβηκε πιο πάνω και άρχισε να με φιλάει.
Οι γλώσσες μας χώρευαν και εγώ πάλευα για μια ανάσα.
-Έντουαρντ είπα ξεψυχισμένα
-Ναι αγάπη μου είπε πάνω στα χείλη μου.
-Μωρό μου είπα ενώ εκείνος με φιλούσε ασταμάτιτα.
Με έβαλε από κάτω του και συνέχισε να με φιλάει.
Τα χέρια μου χάιδευαν τις τούφες του.
-Εντουαρντ
Εκείνος τραβήχτηκε μακριά μου.
Τον φίλησα απαλά.
-Δεν πρέπει να ξεχνάμε που είμαστε.
-Ναι μου είπε και γέλασε τραβώντας το σκέπασμα.
Εβαλά το χέρι μου στο μέτωπο του.Το φίλησα απαλά.
-Έχουμε λίγο πυρετάκο θα περάσει.Πάω να ειδοποιήσω.
Για καλή μου τύχη η Άλις περνούσε από τα δωμάτια να ελέξγει.
-Εντάξι Έντουαρντ θα σου βάλλω λίγο αντυπυρετικό και θα είσαι μία χαρά.Θα κοιμηθείς ήρεμα τώρα.
-Ναι είπε εκείνος τουρτουρίζοντας.
-Σε λίγο θα κάνει δουλειά.
Τον πήρα στην αγκαλιά μου και τον έτρυψα.
-Θα περάσει θα περάσει αγάπη μου
Σε λίγο αποκοιμήθηκε.
Όταν σιγουρεύτηκα ότι είναι καλά τότε άφησα τα βλέφαρα μου να κλείσουν.
Το πρωί μας ξύπνησε η Άλις.
-Καλήμερα Μπέλλα με σκούντηξε απαλά.
-Καλημέρα Άλις είπα και χάιδεψα τον Έντουαρντ που αναρίγησε.
-Έφερα πρωινό στον Εντουαρντ.
-Α σε ευχαριστώ
-Ξύπνησε τον πρέπει να το πάρει.
-Εντάξι θα το φροντίσω
-Α Μπέλλα
-Ναι?
-Τον αγαπάς πολύ ε?
-Πάρα πολύ.
-Σήμερα έχουμε και εξετάσεις.
-Οκ.Ευχαριστώ.
Άρχισα να τον φιλάω παντού
-Αγάπη μου
-Μμμ.Μπέλλα
-Καλημέρα καρδούλα μου
-Άσε με να κοιμηθώΜπέλλα
-Θα κοιμηθείς όσο θέλεις αρκείς ν φας κάτι πρώτα.
Έπιασα το ποτήρι με το γάλα και τον ήπιε αρκετά γρήγορα. Άλειψα τις φέτες .του
Ο Έντουαρντ έπεσε στο μαξιλάρι του και εγώ άρχισα να τον κοιμίζω με τα χάδια μου.
-Πες μου ότι με αγαπάς μου είπε σιγά.
-Σ αγαπω είπα και τον φίλησα απαλά στα χείλια
-Και εγώ πολύ πάρα πολύ.Ευχαριστώ.
-Γλυκέ μου εγώ σε ευχαριστώ που υπάρχεις στην ζωή μου..
-Να ξέρεις ότι όταν και αν γίνει
-Όχι τίποτα δεν θα γίνει.
-Μπέλλα σε παρακαλώ αν γίνει κάτι και συμβεί το μοιραίο θέλω να μην στενοχωρηθείς και να θυμάσαι ότι σ αγαπώ πολύ.
-Όχι δεν θα το θυμάμαι γιατί θα είσαι εδώ μαζι μου έβαλα τα κλάματα μπροστά του πρώτη φορά.
-Μην κλαις σηκώθηκε από τη θέση του και πήρε στην αγκαλιά του
-Όχι όχι σε παρακαλώ μην με αφήνεις μόνη μου
-Θα προσπαθήσω και δεν θα είσαι μόνη σου στο υπόσχομαι.Θα σε προσέχω πάντα ακόμα και από εκεί πάνω.
-Όχι ΈΝτουαρντ σε παρακαλώ μην μην το κάνεις αυτό.
Έκλεγα στην αγκαλιά του.
Άρχισε να με φιλάει.
-Σου υπόσχομαι πως θα προσπαθησω να κρατηθώ
-Θα κάνω ότι γίνεται για να μην με αφήσεις
Συνέχισε να με φιλάει.

Μπέλλα POV

H εξάντληση που είχα περάσει όλες αυτές τις μέρες στο νοσοκομείο διαγραφόταν κάτω από τους μαύρους κύκλους των ματιών μου! Κοιτούσα τον Έντουαρντ τόσο έντονα την ώρα που κοιμόταν.

Σκεφτόμουν πως εγώ χωρίς τον Έντουαρντ δεν γίνεται! Δεν με έχω φανταστεί μακριά του ούτε μια στιγμή. Αναδεύτηκε στα σκεπάσματα…

-Μπέλλα;

-Εδώ είμαι φως μου.

-Αγάπη μου ποτέ θα φύγω από αυτή την κόλαση; Φαινόταν η απελπισία βαθειά στα μάτια του.

-Πάω να ρωτήσω κάποιον γιατρό. Θα είσαι καλά μονός σου; Η να φωνάξω την Λίτσα; Είναι απέξω.

-Πες της να έρθει να μιλήσουμε λίγο.

Λίτσα POV

Kαθόμουνα μονή μου στο διάδρομο. Η Μαρίνα πήγε λίγο στο σπίτι να ξεκουραστεί το είχε ανάγκη.

Η Μπελλα βγήκε από το δωμάτιο και κατευθύνθηκε προς το μέρος μου.

-Λίτσα μπορείς να του κάνεις παρέα όσο θα λείπω;

-Που θα πας Μπέλλα;

-Στο γιατρό , θέλω να τον ρωτήσω κάτι.

-Εντάξει πάω.

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό καλά κάνεις δεν άνοιγε τις κουρτίνες να μπει λίγο φως στο δωμάτιο; Τις άνοιξα.

-Λίτσα κλειστές με ζαλίζει το φως.

-Ουψ συγγνώμη δεν το ήξερα.

-Δεν πειράζει έλα να κάτσεις κοντά μου.

-Έντουαρντ πρέπει να είσαι παρά πολύ άρρωστος για να με θέλεις τόσο κοντά σου.

-Λίτσα θα μου λείψει αυτό το εξαίσιο χιούμορ σου.

-Ναι ρε σιγά μην είναι και θεσπέσιο. Αντί να μου πεις ότι θα σου λείψει η ομορφιά μου εσύ μου λες για το χιούμορ μου , ωραίο κομπλιμέντο.

Ήθελα να χαλαρώσουμε και οι δυο δεν ήθελα ο Έντουαρντ να συνεχίσει να λέει μακάβρια πράγματα. Όλα θα πήγαιναν καλά. Έτσι τα επερνέ όλα στην πλακά.

-Μικρή ότι και να κάνεις κάποια στιγμή θα πεθάνω.

Απάντησε λες και διάβαζε την σκέψη μου.

-Μικρό είναι το μάτι σου. Πρέπει να την κάνουμε από δω. Αρχίζεις και λες ασυναρτησίες.

-Καλά άκου τώρα μιας και σε βρήκα ευκαιρία τι θέλω να κάνετε εσύ και η Μαρίνα.

-Ωχ την μπούρδα θα μας βάλεις να κάνουμε πάλι. Άντε η κολλητούλα μου να το κάνει αλλά εγώ τι θέλω και μπλέκω; Με παρασέρνεται.

-Ναι κοιτάξτε ένα ανήλικο που το παρασέρνουν. Άκου ντε.

-Θέλω…

-Να πετάξουμε τα σκουπίδια.

-Όχου θέλω…

-Να σου φέρω φραπέ.

-Μαζί με την Μαρίνα δεν είπα; Θα με αφήσεις να ολοκληρώσω;

-Θέλω…

-Θέλω 68 ώρες δουλεία την εβδομάδα , σύνταξη στα 75 , ανάσταση στα 80. Η ήθελες μήπως να πεις θέλω να γίνω δήμαρχος.

-Λιτσααααααααααααα. Αν δεν με αφήσεις να πω τι θέλω θα σε ντουφεκίσω.

-Μαμαααα μου φοβήθηκα τώρα. Καλά άντε λέγε είμαι μεγαλόψυχη σήμερα.

-Λοιπόν να μου ετοιμάσετε με την Μαρίνα ένα δείπνο στο σπίτι και να πας την Μπελά να για ψώνια. Ξέρεις εσύ…

-Ατιμούλικο πες το και έγινε…

-Το είπα. Αυτό ήταν για σασπένς.

Μιλούσαμε αρκετή ώρα. Η Μπελλα ακόμη να φάνει.

Μπέλλα POV

Συζητούσα με τον γιατρό του Εντουαρντ τα ποσοστά για να επανέλθει ο Εντουαρντ ήταν πολύ μικρά.

Αλλά μου είπε πως με αρκετή προσπάθεια θα τα κατάφερνε. Με άφησε να τον πάρω σπίτι αλλά θα περνάμε εξιτήριο αύριο το πρωί…

Μπέλλα.
Μπήκα σαν σίφουνας μέσα στο δωμάτιο.

Η Λίτσα βοηθούσε να κάνει ο Έντουαρντ να κάνει μερικά βήματα αλλά μάλλον τον χόρευε.

-Ουπσς συγγνώμη μου είπε

-Για ποιό λόγο?την ρώτησα και πραγματικά δεν ήξερα το λόγο

-Που χορεύω με το αγόρι σου μου λέει και μου κλείνει το μάτι.Πάω για καφέ.Θέλετε τίποτα?

-Ε όχι ευχαριστούμε είπε εκείνος και προσπαθούσε να κρατήσει την ισσοροπία του.

-Αγάπη μου τον αγκάλιαζα γλυκά και τον κράτησα.
Με κόιταξε με μάτια που έψαχναν απάντηση.

-Αύριο το πρωί θα είμαστε σπιτάκι σου.

Μου χαμογέλασε και με φίλησε.

*_*_*_*_*_*_*

-Ξύπνα γλυκέ μου , μωρό μου του έδινα γλυκιά φιλιά.

-Μπέλλα μου φεύγουμε?

-Ναι φώναξε

-Η Έσμι και η Μαρίνα μας παρεμείνουν σπίτι.Και έχουν μαγειρέψει.Από εδώ μυρίζω το σουφλέ της μαμάς σου.

-Πες μου ότι εσύ έφτιαξες σουφλέ σοκολάτα?

-Πολύ θα το θελα αλλά έμεινα μαζί σας όλη νύχτα.

-Αυτό το πράγμα που κάποιος φιλάει σκοπιά κάθε βράδυ μου σπάει τα νεύρα.

-Εντουαρτκο

-Πάμε ρώτησα γελώντας.

-Πάμε αγάπη μου.

Φτάσαμε επιτέλους σπίτι του.

Όλοι τρέξαν να μας αγκαλιάσουν και να μας φιλήσουν.

-Ε εγώ πάω να κάνω ένα μπάνιο.Μπέλλα θα ανέβεις?

-Ναι ναι έρχομαι.

Εκείνος πήγε για μπάνιο και εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι του.

Αποκοιμήθηκα.

Αισθάνθηκα δύο απαλά χέρια να με χαιδεύουν.

-Έντουαρντ μουρμούρισα και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου.

-Μωρό μου πάμε να φάμε και κοιμόμαστε μετά ναι?

-Ναι είπα σιγά.Να πάω μόνο πρώτα στο μπάνιο.

Το φαγητό ήταν εξαίσιο.

-Έντουαρντ μπορούμε να πάμε μία βόλτα ρώτησε η Λίτσα τον Έντουαρντ και με έποιασε αγκαλιά.

-Θα μου λείψεις.

Τον άρπαξα στην αγκαλια
-Αν δες θες δεν πάω.

-Θα πας αλλά θα ξαναέρθεις έτσι δεν ειναι..?

Λίτσα Pov

-Φυσικά και θα ξανάρθω δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνο σου. Απάντησε η Μπελλα.

Ο Έντουαρντ ήταν μέσα στο κόλπο να πάρουμε την Μπελλα. Η Μαρίνα θα έμενε σπίτι να ετοιμάσει το δείπνο και εγώ θα αγόραζα ρούχα μαζί με την Μπελλα όπως μου το είχε ζητήσει ο Έντουαρντ.

Στο πολυκατάστημα που μου είχαν αφήσει οι γονείς μου θα βρίσκαμε τα κατάλληλα ρούχα .

-Λίτσα που πάμε;

-Να σου αγοράσω ρούχα φυσικά!

-Μα τι να τα κάνω δεν τα χρειάζομαι.

-Μπελλα ξέρω πως είσαι με τα ρούχα αλλά παρ το σαν δώρο από έμενα. Τόσα έκανες για τον Έντουαρντ.

-Τα έκανα από αγάπη και τίποτα άλλο δεν θέλω αντάλλαγμα.

-Εγώ όμως δεν παύω να θέλω να σου αγοράσω κάτι και αυτό δεν αλλάζει. Μαζί μου κάνεις δεν τα βγάζει εύκολα περά.

Φτάσαμε. Το κτήριο απαρτίζονταν από 4 ορόφους. Για να δω από πού θα ξεκινήσαμε.

-Λοιπόν ένα φόρεμα για αρχή θα ήταν ότι πρέπει τι λες και εσύ;

-Δεν παίζεις δικαία αφού και να σου αρνηθώ θα μου το πάρεις.

-Τότε πάμε… Αλλά θέλω να μου λες την γνώμη σου.

Φτάσαμε έξω από το αγαπημένο μου κατάστημα με φορέματα εδώ θα σίγουρα θα κρυβόταν το κατάλληλο φόρεμα.

Σκεφτόμουν ένα ρομαντικό χρώμα απαλό ροζ ή ένα μπλε του πάγου που θα έκανε αντίθεση με το χρώμα της επιδερμίδας της Μπέλλα.

Ότι χρειάζομαι για την περίσταση.

Έψαχνα πολύ ώρα ώσπου το μάτι μου έπεσε πάνω στο κατάλληλο ένα μπλε φόρεμα που έκανε μωβ νερά και τόνιζε το μπούστο. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ.

Σπόιλερ:

-Μπελλα αυτό θα πάρουμε. Τρέξε να το προβάλεις.

-Μου άρεσε που θα σου έλεγα και την γνώμη μου.

-Ε προσπέρασε το αυτό , κάνε πως δεν το είπα.

-Νομίζω πως είναι πολύ ωραίο. Αλλά αρκετά καλό. Που θα το βάλλω;

Μάλλον δεν ήξερε τι την περίμενε.

-Έχε μου εμπιστοσύνη γλυκιά μου.

Το αγόρασα και κατευθυνθήκαμε για παπούτσια. Τα διάλεξα πολύ πιο σέξι από το φόρεμα. Στο πίσω μέρος είχαν μια δαντέλα και ένα φιόγκο που έδενε σε μαύρο χρώμα.

Σπόιλερ:

Όπως θα ήταν και τα εσώρουχα. Μπορεί να πρόεκυπτε κάτι.

-Τώρα μπορούμε να φύγουμε; Με γυρίζεις σαν σβούρα δυο ατέλειωτες ώρες.

-Αποκλείεται ακόμα είμαστε στην αρχή.

Αν γύριζα τώρα σπίτι η Μαρίνα θα με σκότωνε δεν θα είχε τελειώσει τις δουλείες της.

-Ακόμα έχουμε να πάρουμε και εσώρουχα και καλλυντικά που θα ταιριάζουν με τις αποχρώσεις του φορέματος.

Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.

-Λίτσα τι θα τα κάνω τα εσώρουχα;

-Απλά θα τα βάζεις με αυτό το φόρεμα. Θέλω να σου αγοράσω όλο το πακέτο. Κακό είναι;

-Ελπίζω μόνο να μην ετοιμάζετε τίποτα εσύ και η τσαούσο η άλλη.

-Εμείς; Τέτοια ιδέα έχεις για εμάς τα αγγελούδια;

Έπαιζα την θιγμένη αλλά δεν είχε και άδικο. Παντού βάζαμε το χεράκι μας. Πάντα για καλό σκοπό!

Αγοράσαμε μαύρα δαντελωτά εσώρουχα με αποχρώσεις του μωβ στις ράντες και πήγαμε για καφέ. Η σερβιτόρα ήρθε αμέσως για να μας εξυπηρετήσει.

-Τι θα πάρετε;

-Εγώ μια ζεστή σοκολάτα με γεύση βανίλια. Μίλησα πρώτη.

-Το ίδιο , να το δοκιμάσω.

Θα έμπαινα αμέσως στο ψητό. Έπρεπε να ετοιμάσω το πεδίο.

-Μπελλα πιστεύεις ότι είσαι έτοιμη να αφιερώσεις την ζωή σου στον Έντουαρντ;

-Είσαι ακόμα πολύ νέα.

-Μα πως μπορείς να το λες αυτό Λίτσα. Τον θέλω για πάντα δεν είναι κανένα καπρίτσιο.

-Μην με παρεξηγείς , το μόνο που θέλω είναι να μην πληγωθεί κανένας από τους δυο. Αυτό είναι όλο.

-Σου υπόσχομαι πως θα τον κάνω ευτυχισμένο.

-Εκεί βασίζομαι.

Ήπιαμε την σοκολάτα μας και ξεκινήσαμε να πάρουμε τα καλλυντικά. Η ώρα ήταν 6 το απόγευμα.

Βαλε το μυαλό σου Λίτσα να δουλέψει. Πρέπει να περάσω την Μπελλα από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην δει τον στολισμό και να την πάω κατευθείαν στο δωμάτιο της. Εκεί θα την ντύσω λέγοντας της ότι θέλω να βγούμε ή ότι βαριέμαι και θέλω να την φτιάξω όμορφα για να δω πως της πάνε όλα μαζί αυτά που πήραμε.

Ελπίζω μόνο να μην την εκνευρίσω. Και ενώ σκεπτόμουν όλα αυτά και οδηγούσα έπαιζε το αγαπημένο μου τραγούδι…

Μαρίνα POV

Και τώρα δουλειά.

Καθάρισα όλο το σπίτι και ετοίμασα το ριζότο με θαλασσινά.

Είχα είδη έτοιμο το τραπέζι σε αποχρώσεις μωβ-μπλε και μπεζ.

Ο Έντουαρντ εμφανίστηκε :

-Έντ μου πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα.
Είχε πάει στα μαγαζιά για να πάρει το δώρο της Μπέλλας.

-Βρήκες?

-Κοίτα το

-Είναι πανέμορφο.

-Κοίτα τι σου πήρα και σενα.

Μου έβαλε ένα βραχιόλι μωβ με πεταλούδες.

-Ευχαριστώ πολύ είπα και τον φίλησα στο μάγουλο.

-Δώσε και αυτό στο κοντό.

-Τι είναι αυτό?

-Ζευγάρια γάντια.

-Α.Θα της αρέσουν.Και δεν είναι κοντή σε περνάει ένα κεφάλι.

-Με το δωδεκάποντο και εγώ είμαι ο Φασούλας αλλά

-Αλλά μην το βάλεις γιατί έχεις και μία Μπέλλα

-Η πολύ παρέα με την χαζή χαλάει.Πρόσεχε!

-Έλα να δεις τώρα και σταμάτα να γκρινιάζεις.

Κοίταξε όλο το χώρο.

-Όπως το είχα ονειρευτεί.Ευχαριστώ Ευχαριστώ Ευχαριστώ.

-Τίποτα

-Μαρίνα?

-Ωχ το βλέμμα που σκοτώνει.

-Ναι ε βασικά μην

-Ξέρω θα κάνουμε εμφάνιση αύριο το πρωί σωστά?

-Ναι.Και θέλω να στρώσεις στο δωμ

-Έχω είδη στρώσει καινούρια σεντόνια τα μωβ που σου αρέσουν στο δωμάτιο μου.Ευχαριστημένος?

-Είσαι τέλεια.

-Τα παραλές.

-Αι μωρή ψωνάρα είπε η Λίτσα κατεβαίνοντας την σκάλα με κόκκινες γόβες και ασορτί τσαντάκι μαύρη φούστα γραφείου τοπ και σακάκι.

-Σας αρέσω?

-Μπαρντόν?

-Που θα πας εσύ μαρί?ρώτησε ο Έντουαρντ.

-Εμείς τώρα θα ξεκουμπιστούμε εσύ θα πας να χαλαρώσεις στην μπανιέρα καιμετά σκάω γιατί να μην έρθουμε το βράδυ να μάθουμε πως πήγε?

-Οχού κατίνα

-Εγώ πάω να αλλάξω.

-Σου έφερα εδώ.

Η Λίτσα μου εδωσε τα ίδια ρούχα.Το μόνο που άλλαζε ήταν τα παπούτσια ήταν μπλε.

-Εμείς φεύγουμε.

-Λίτσα?

-Ναι?

-Η Μπέλλα?

-Η Μπέλλα ως ερωτευμένη κοπέλα κοιμάται με προσοχή για να μην χαλάσει το μακιγιάζ και η κουπ φυσικά και μετά θα βάλλει το φόρεμα που της πήρα.Της είπα να κατέβει όταν την φωνάξω γιατί βαριέμαι και θα την ξαναφτιάξω.

-Το καημένο μου το ταλαιπώρησες.

-Ε θα το ξεκουράσεις εσύ....

Μπέλλα POV

Απορώ γιατί η Λίτσα με άφησε εδώ μονή μου να κοιμηθώ. Με έφτιαξε τόσο όμορφη για ύπνο; Τα μαλλιά μου τα έφτιαξε με σίδερο κυματιστά ,αέρινα. Η ωραία κοιμώμενη μπροστά μου δεν έπιανε μια. Τρελοί ήταν όλοι σε αυτή την οικογένεια.

Όσο ήξερα ότι κάπου εδώ μέσα περιφέρεται ο Έντουαρντ δυσκολευόμουν να ηρεμίσω ο παλμός της καρδίας μου επιταχυνόταν. Τελικά αποκοιμήθηκα όσο μου επέτρεπε ο λιγοστός χρόνος που μου απέμεινε μέχρι να με φωνάξει η Λίτσα.

Να τος πάλι μπροστά μου. Ακόμη και στα όνειρα μου κυριαρχούσε; Με πλησίαζε , του άπλωσα τα χεριά μου για να με πιάσει. Ήθελα τόσο να τον αγγίξω. Μα κάτι μπήκε μπροστά μου. Τόσο φως με τύφλωνε… Αλλά επικεντρώθηκα σε αυτόν που με κρατούσε μακριά από τον Έντουαρντ. Αποκλείεται , κατάφερα να πω. Ένας άγγελος με μεγάλα λευκά φτερά μου τον έπαιρνε.

-Όχι. Ούρλιαξα , θρηνούσα σπαράχτηκα.

-Έντουαρντ μην πας , μην τον ακολουθήσεις. Ικέτευα.

-Μπέλλα αυτό θα με απαλλάξει από τον πόνο. Μου απάντησε.

-Είναι το καλύτερο και για τους δυο.

-Πονάω Έντουαρντ μην με αφήνεις. Ένας άνθρωπος χωρίς κάρδια είναι ένα κουφάρι πεταμένο. Έτσι με θες;

Έτσι έβλεπα την ζωή μου, χωρίς το νόημα της.

-Αγάπη μου , να με έχεις πάντα στην κάρδια σου ως μια γλυκιά ανάμνηση….

Τα παρατούσε σε λίγο θα κατέρρεα , η αντοχή μου λιγοστή.

-Άφησε τον… Η φωνή μου με τρόμαξε και έμενα την ιδία. Γεμάτη λυγμούς.

Πετάχτηκα απότομα από αυτόν τον απαίσιο ύπνο μακάρι να μην είχα κοιμηθεί ποτέ. Οι χειρότεροι μου φόβοι γίνονταν εφιάλτες και με στοίχειωναν κάθε μέρα και κάθε λεπτό.
Σηκώθηκα κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Ευτυχώς το μακιγιάζ δεν είχε πασαλειφθεί και δεν φαινόμουν σαν κλόουν. Πηρά μια βαθιά ανάσα και έδιωξα τις άσχημες σκέψεις.

-Μπέλλα; Κατέβα…

Άκουσα την φωνή της Λίτσας. Φόρεσα γρήγορα το φόρεμα μου και τις γόβες , περιττό να πω ότι η Λίτσα έκανε φανταστική δουλεία με τα ρούχα. Ξέχασα να τη ευχαριστήσω όμως. Αργότερα… Έφτασα στην κορυφή της σκάλας και κοίταξα προς τα κάτω. Γιατί ήταν μονός του ο Έντουαρντ;

Έντουαρντ POV

Μόλις σήκωσα τα μάτια μου για να αντικρίσω την γυναίκα της ζωής μου θαμπώθηκα. Η ομορφιά της ξεπερνούσε ακόμα και αυτή της φύσης με τα όμορφα τοπία και τα δέντρα , τις θάλασσες και τις λίμνες.

Στα μάτια μου φάνταζε τόσο εξωπραγματική. Όταν έφτασε στο τελευταίο σκαλοπάτι , παρατρίχα να σκοντάψει. Ευτυχώς όμως την έπιασα έγκυρα. Ακόμη και αυτή η απροσεξία της , της πρόσθετε χάρη.

-Πρόσεχε αγάπη μου , θα σακατευτείς σήμερα που σε θέλω ακέραια;

Με κοίταξε με απορία , φαινόταν να μην καταλαβαίνει.

-Γιατί; Τι είναι σήμερα Έντουαρντ;

-Άλλαξα θέμα για να μην αποκαλύψω πολλά.

-Είσαι πανέμορφη. Στο είπα;

-Ευχαριστώ…

-Πάμε στην τραπεζαρία;

Κοίταξε γύρο της. Η Μπέλλα μου δεν φημίζονταν για την παρατηρητικότητα της.
-Ο στολισμός είναι εξαίσιος. Αυτές οι αποχρώσεις είναι οι αγαπημένες μου. Ταιριάζουν και με το φόρεμα που μου πήρε η Λίτσα. Μου μυρίζεται σχέδιο εδώ πέρα. Τα κορίτσια που είναι;
Αυτός ο καταιγισμός ερωτήσεων όλο και μεγάλωνε.

-Όπα μωρό μου ένα ένα. Πέρα από όλα θα είμαστε μόνοι μας σήμερα. Τα κορίτσια ετοίμασαν όλα αυτά για εμάς και τις ευχαριστώ. Ειδικά την Λίτσα για το ανεπανάληπτο φόρεμα.

-Α τις τσούπρες αυτό μου έκρυβε η άλλη όλη μέρα. Με δουλεύατε ομαδικός.

-Παρ’ το ως καλή ευκαιρία να μείνουμε μόνοι μας. Το βράδυ προβλέπετε μεγάλο…

Πέρασε στην τραπεζαρία , φάνηκε από την έκπληξε των ματιών της το πόσο εντυπωσιάστηκε. Έσυρα την καρέκλα που προοριζόταν γι’ αυτή. Έκατσε και την ξαναέσπρωξα μέσα στο τραπέζι.

-Τι τζέντλεμαν. Σχολίασε…

-Τώρα μήπως είναι ώρα να μάθω τι γιορτάζουμε;

-Μπέλλα γιατί είσαι τόσο ανυπόμονη; Απέβαλλε το αγχός.

-Εύκολο να το λες όταν δεν βρίσκεσαι προ εκπλήξεως.

Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα κοντά της. Γονάτισα και γύρισα την καρέκλα της προς το μέρος μου. Ακούμπησα ένα φιλί στα χείλια της. Τινάχτηκε σαν να την χτύπησε ρεύμα. Μάλλον δεν το περίμενε. Τώρα ήταν η κατάλληλη ώρα. Ο μόνος τρόπος για να την χαλαρώσω.

-Θέλω να σου πω κάτι. Αν γίνεται σε παρακαλώ πριγκίπισσα μου μην με διακόψεις.

-Ε δεν στο εγγυώμαι. Αλλά θα προσπαθήσω.

-Ιζαμπέλλα Μαρί Σουάν. Δέχεσαι να γίνεις γυναίκα μου; Υπόσχομαι να σε αγαπώ και να σε προστατεύω μέχρι να πεθάνω…

Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της.

-Ναι Έντουαρντ. Αχ σ’ αγαπώ…

-Και εγώ σ’αγαπώ μωρό μου. Με κάνεις τόσο ευτυχισμένο.

Έβαλα στο δάχτυλο της ένα μονόπετρο. Μέσα είχα σκαλίσει τα ονόματα μας και την ημερομηνία που γνωριστήκαμε.

-Είναι πανέμορφο. Τόσο απλό και συνάμα πρωτότυπο.

-Χαίρομαι που σου άρεσε. Έκανα πολύ ώρα για να το διαλέξω.

Όλη την ώρα της χαμογελούσα , ήταν μια από τις λίγες φορές που αισθανόμουν γεμάτος , αισθανόμουν καλά. Σαν ένας άλλος Έντουαρντ που δεν πάσχει από καμία αρρώστια. Αυτή η γυναίκα μπορούσε με γιατρέψει μόνο με ένα της βλέμμα , με ένα της χάδι.

Επιτέλους φάγαμε ενώ μιλούσαμε για διάφορα θέματα. Όπως ποτέ θα ορίζαμε την ημερομηνία του γάμου. Το νυφικό και όλα τα σχετικά που έπρεπε να μας αγχώνουν λιγάκι.

Την κράτησα από το χέρι και ανεβήκαμε τα σκαλιά.

-Που πάμε; Ρώτησε διστακτικά.

-Στο δωμάτιο… Να χαλαρώσουμε! Δεν θες;

-Πολύ καλή ιδέα.

Το πονηρό χαμόγελο που σχηματιστικέ στα χείλη της , μου έδινε την ελπίδα που προσδοκούσα…

Την ξάπλωσα πάνω στα φρεσκοπλυμένα σεντόνια και άρχισα με ένα απαλό φιλί. Σταμάτησα κοιτάζοντας την στα μάτια και έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στα μαλλιά της. Μύριζα το μεθυστικό άρωμα της. Ήμουν πλέον σίγουρος ότι ταίριαζε απόλυτα με το δικό μου. Όπως θα ταίριαζαν και τα κορμιά μας αυτή τη νύχτα.

Αν το ήθελε φυσικά και η ιδία. Συνέχισα να επεξεργάζομαι το κορμί της. Κατέβασα την ράντα του φορέματος της και άφησα ένα φιλί επάνω στον ώμο της. Άκουγα την βαριά ανάσα της και τους αναστεναγμούς που έβγαζε ανά διαστήματα.

Όλα έγιναν χωρίς να το περιμένουμε , με αργό ρυθμό την έκανα δίκια μου. Ποσό θα ήθελα να ήμουν υγειής και να της κάνω ακούραστα ερώτα όλο το βράδυ…

Πρώτη φορά πετούσα στα σύννεφα. Κάποια στιγμή όμως θα χειροτέρευα πάλι και θα προσγειωνόμουν. Φοβόμουν πλέον όμως πως αυτή η προσγείωση θα είναι παντοτινή κάποια στιγμή…

Λίτσα

-Γιατι ντυθήκαμε λες και θα πάμε σε γραφείο?
-Δεν σου αρέσει το συνολάκι που μας πήρα?γκρίνιαξα.
-Ωραία και τι κάνουμε?
-Ε πάρε την Έσμι να πάμε από εκεί θα είναι μόνη της η καημένη.
-Ναι πάμε.
-Που πάμε μαρί.Πάρε τηλέφωνο.
-Α ναι.
-Καλά λέμε τον κολλητούλι σου ερωτευμένο αλλά και εσύ δεν πας πίσω.
-Σταμάτα μωρή
-Τι να σταματήσω?Γιατί δε λες την αλήθεια?
-Ε καλά κοίτα τα χάλια σου που μου είσαι με τα γάντια συνέχεια.
Μαρίνα
Αυτό μου ξέφυγε.
Είχα θυμώσει με την Λίτσα που με πίεζε να της πω ποιος ήταν.
Άλλωστε δεν είχε σημασία αφού θα το μάθαινε από μένα.
Ανυπόμη!
-Λίτσα συγγνώμη
-Βγες έξω...
-Παρακαλώ?
-Βγες έξω...
-Φύγε φώναξε και βγήκα ζητώντας συγγνώμη.
Λίτσα
Ισώς την πίεσα πολύ αλλά για πλάκα το έκανα.
Δεν το περίμενα από εκείνη.Από την καλύτερη μου φίλη?
Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και έφυγα.
Μαρίνα
Περπατούσε στα σοκάκια της πολής.
Πριν 2 χρόνια.
-Κορίτσια μόνες μας?Δεν γίνεται!Μας βαρεθήκατε?
-Τι είναι αυτά που λες 'Εσμι αλλά δεν χρειάζεται να σου δμιουργούμε βάρος.
-Ποτέ
-Το ξέρουμε και σε ευχαριστούμε για όλα απέναντι θα είμαστε άλλωσε και ο Έντουαρντ χρειάζεται άνεση τώρα.
Κατέβηκε από τη σκάλα.
Τόσο κουρασμένος.
-Που θα πάτε?
-Εντουαρντ απέναντι
-Γιατί?Δεν με αντέχετε?
-Τι είναι αυτά που λες?έτρεξα να τον πάρω στην αγκαλιά μου
-Αλλά δεν θέλουμε να σας είμαστε άλλο βάρος
-Τι είναι αυτά που λέτε?
-Έντουρτουλι τι να σε κάνω θέλω πισίνα είπε η Λίτσα και σκάσαμε όλοι στα γέλια.
1 μήνα αργότερα:
-Έλα Έντουαρντ αρκετά μεσα στο νερό κάθισες θα κρυώσεις του φώναξα
-Κακό σκυλί
-Λίτσα!!!
-Σγγνώμη.
-Πες του κάτι δεν βγαίνει της είπα παρακλητικά.
-Ελα βλήμα βγες κυκλοφορούν και σκυλόψαρα.
-Αντε από δω.
------------------------------------
Πήγα στην παραλία του που του άρεζε να πηγαίνουμε εκεί.
Κάποτε έπαιρνε την Λίτσα αγκαλιά και την πετούσε μέσα στο νερό και εκείνη τον έβριζε τώρα μπαίναμε όλοι μαζί χεράκι χεράκι.
Έμεινα εκεί για ώρες και σκεφτόμουν ότι είχαμε περάσει.
-Πάμε θα πλευριτωθούμε ακουσά την φωνή της Λίτσας.
Την κοίταξα που είχε τυλιχτεί με μία πετσέτα.
Έτρεξα και την αγκάλια.
-Συγγνώμη δεν ήθελα
-Εγώ συγγνώμη έλα πάμε
-Καλέ τι φοράς?
-Κρυώνω άντε πάμε.
-----------------------------------
Έντουαρντ

Ξύπνησα στην αγκαλιά της αγάπης μου αλλά σήμερα ήταν όλα τόσο διαφορετικά.

Είχε ξυπνήσει και μου χάιδευε το πρόσωπο.

-Καλημέρα

-Καλημέρα αγάπη μου.Γιατί δεν κοιμάσαι είναι νωρίς ακόμα.

Με φίλησε απαλά.

-Μου αρέσει να σε βλέπω να κοιμάσαι....Είσαι τόσο ήρεμος,τόσο γαλήνιος σ αντίθεση με το

-Σόπα είπα στα χείλια της δεν ήθελα να ακούσω για εκεί.Άρχισα να την φιλάω..

Έντουαρντ POV Παρόν!

Κοιμόμουν τόσο βαθιά και τόσο γαλήνια. Νόμιζα πως ότι έγινε το προηγούμενο βράδυ ήταν ένα όνειρο και θα σβηνόταν με τον ερχομό της νέας μέρας. Βρισκόμουν με την Μπέλλα κοντά σε ένα ποτάμι. Γύρο γύρο μας περιτριγύριζαν μεγάλα και ψηλά δέντρα. Έλατα , βελανιδιές και κυπαρίσσια. Τα μονά λουλούδια που στόλιζαν το τοπίο ήταν νούφαρα , ριγμένα μέσα στα κρύα νερά που προέρχονταν από τις πήγες του βουνού. Καθόμασταν πάνω σε ένα πεσμένο κορμό κοντά στο ποτάμι με γυμνά πόδια. Τα είχαμε βουτήξει μέσα στο κρύο νερό και χαμογελούσαμε χαρούμενοι.

Ένα όνειρο που πάντα θα κουβαλάω στην μνήμη μου. Με γέμιζε χαρά και τα σώθηκα μου καινούριο και καθαρό αέρα. Τα πνευμονία μου ζωντάνεψαν. Επίσης στο όνειρο μου δεν ήμουν άρρωστος , φαινόμουν τόσο υγιής. Αλλά τα όνειρα μας τα φτιάχνουμε μονοί μας και εγώ σχημάτισα κάτι εντελώς εξωπραγματικό. Μόνο η Μπέλλα ήταν αληθινή. Μέσα από όλο αυτό , κατάλαβα το κίνητρο που μου έδινε ακόμη ζωή. Η ΜΠΕΛΛΑ ήταν αφορμή σε όλα αυτό…
Tην κοιτούσα όλο το βράδυ καθώς κοιμόταν, σε ένα γαλήνιο ύπνο με όμορφα όνειρα, όπως φαντάζομαι.

Η βραδιά μας εξελίχθηκε με τον καλύτερο και τον πιο κατάλληλο τρόπο. Κοίταξα την ώρα 8 το πρωί. Μια ιδέα μου καρφώθηκε στο μυαλό. Σηκώθηκα απαλά από το κρεβάτι για να μην ταράξω τον άγγελο μου. Κατέβηκα τα σκαλιά και τα βήματα μου με οδήγησαν στον κήπο. Θυμόμουν που πάντα άρεσε στην Μαρίνα να τον περιποιέται και να φυτεύει όμορφα λουλούδια. Αυτό της έφτιαχνε το κέφι και την γέμιζε ζωντάνια και χαρά στις δύσκολες καταστάσεις. Ελπίζω να μην την πείραζε που θα έκοβα μερικά. Θυμήθηκα τους σπόρους από τις κόκκινες τουλίπες που ήθελε να φυτέψει. Θα το έκανα εγώ με την Μπελλα αυτό και ας με σκότωνε μετά.

Θα τις υποσχόμουν πως μέχρι να μεγαλώσουν και να γίνουν δροσερές και πλούσιες σε κόκκινο χρώμα όπως το αίμα τότε θα γινόμουν και εγώ ξανά καλά. Έθεσα αυτό το χρονικό περιθώριο στον εαυτό μου. Οι τουλίπες ήταν απλά μια ένδειξη. Αυτή που πραγματικά με βοηθούσε να γίνω καλά βρισκόταν διπλά μου. Και σε λίγο διάστημα θα γινόταν γυναίκα μου. Μήπως ήμουν εγωιστής που ήθελα μια τέτοια γυναίκα διπλά μου.

Με την αρρώστια μου δεν μπορούσα να της προσφέρω όσα ήθελε κάτι που θα με καθιστούσε κάποια στιγμή άχρηστο μπροστά στα μάτια της. Ισως ακόμη και να μετάνιωνε που θα με είχε παντρευτεί. Έδιωξα αυτή την απαίσια σκέψη. Επιτάχυνα τις κινήσεις μου και έφτιαξα ένα όμορφο πρωινό γεμάτο λουλούδια στην τραπεζαρία.

Δίστασα… Το να την ξυπνήσω ήταν το πιο δύσκολο. Η γλυκά και η ομορφιά της δεν περιγράφονταν με λόγια. Αποφάσισα να μην μιλήσω. Έφερα τα χείλια μου πάνω στα δικά της και πέρασα την γλωσσά μου απαλά γύρο από το σκούρο περίγραμμα. Αναδεύτηκε μέσα στα σεντόνια. Νόμιζα πως ξύπνησε… Αλλά τελικά έστριψε το κεφάλι της από την άλλη πλευρά.

-Υπναρού μου θα ξυπνήσεις;

Περίμενα χωρίς καμία απάντηση. Απογοητεύτηκα και σηκώθηκα να φύγω. Τότε δυο χεριά με αρπάζουν από τους καρπούς και με ρίχνουν στο κρεβάτι.

-Πονηρούλα τόση ώρα με κοροϊδεύεις ότι κοιμόσουν.

-μμμ Είχε πλακά δεν μπορείς να πεις.

-Τώρα που θα σε γαργαλήσω πίστεψε με θα σου κοπεί η πλακά. Είπα και άφησα να μου ξεφύγει ένα σατανικό γελάκι.

-Έντουαρντ σταματά δεν μπορώ να ανασάνω μην με γαργαλάς άλλο.

-Πες παραδίνομαι αλλιώς δεν σε αφήνω.

-Δε δεν…. Γελούσε ασταμάτητα και μια ολοκληρωμένη πρόταση ήταν δύσκολο να την δημιουργήσει. Αλλά λάτρευα το γέλιο της ακόμη και αν της το προκαλούσα γαργαλώντας την.

-Πα.. Πα…

-Παπάκια; Τι θες να πεις δεν ακούω…

Έπαιζα μαζί της σαν μικρό παιδί. Την άφησα να πάρει μια μικρή ανάσα γιατί θα μου έσκαγε αν συνέχιζα.

-Παραδίνομαι. Φώναξε μονοκοπανιά. Λες και κάποιος θα της έπαιρνε την λέξη. Τότε γέλασα με όλη την ψυχή μου.

-Φόρεσε κάτι ζεστό και κατέβα κάτω σε περιμένω.

Ντυνόμουν ζεστά καθώς της μιλούσα. Σκόπευα να πάμε βόλτα μετά από το γερό πρωινό που θα τρώγαμε….

Μπέλλα POV

Τι θα φορούσα; Το μόνο μέρος που θα με έσωζε σε αυτό ήταν το δωμάτιο της Λίτσας. Έτρεξα σαν σίφουνας άνοιξα την ντουλάπα και άρχισα το σκάψιμο. Με τόσα ρούχα τρελάθηκα. Φόρεσα ένα μπλε πουλόβερ , το μόνο από τα λίγα μη καλά ρούχα που είχε. Όλα τα ρούχα τις ήταν λες και πήγαινε κάθε μέρα σε δεξίωση. Ένα τζιν σε ίσια γραμμή και αθλητικά τα ισόπατα της ήταν λιγοστά ως ένα είδος υπό εξαφάνιση.

-Όλες αυτές οι νοστιμιές είναι για έμενα;

-Ναι μωρό μου διάλεξε ότι θες. Εγώ θα σου πρωτινά κρουασάν με γέμιση πραλίνας. Το πηρέ στα χεριά του και μου έδωσε μια μπουκιά να δοκιμάσω.

Ήθελα να τον πειράξω.

-Μου άρεσε που θα διάλεγα και ότι ήθελα.

-Ουψ συγγνώμη…

-Σε πειράζω καρδούλα μου πραγματικά εξαίσιο.

-Τι θα πιεις;

-Τι παρέχει το κατάστημα; Ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο μου.

-Σοκολάτα με γεύση φράουλας ή βανίλια. Και γαλλικό καφέ.

-Μπορώ να έχω λίγο απ΄όλα παρακαλώ;

-Έφτασε…

Ο Έντουαρντ προσποιούταν το γκαρσόνι…

-Που θα πάμε; Τελικά; Άνοιξα πρώτη την κουβέντα.

-Θα σου πω στην πορεία. Μην είσαι ανυπόμονη.

-Τι λες να πούμε με το τρία τι έχουμε στο μυαλό μας;

-Συμφωνεί αλλά μην κλέψεις. Αλλιώς θα μείνουμε μέσα όλη μέρα.

-Να σου πω την αλήθεια δεν με χαλάσει αν κάνουμε ότι και χθες.

-Το ξέρεις ότι ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής μου;

Μου είπε σοβαρά και η κάρδια μου σκίρτησε.

-Και η δίκια μου έσπευσα να πω….

-Λοιπόν ξεκινάμε…. Ένα , δυο , τρία

-Στo λούνα Παρκ. Ξεφωνίσαμε και η δυο μαζί και δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας.

Αυτός ο άνθρωπος με ολοκλήρωνε…

Έντουαρντ POV

Μόλις τελειώσαμε με το πρωινό μας πήραμε το αυτόματο σμαρτακι μου. Φτάσαμε στο λούνα Παρκ γύρο στις 12:30.

Σπόιλερ:

-Που θα ήθελες να ανέβουμε πρώτα;

-Στο ρόδα ,έλα έχω να ανεβώ από την ηλικία των 5 χρονών ήμουν πολύ μικρή.

-Δεν φοβάσαι τα ύψη;

-Όχι το απολαμβάνω να βλέπω τον κόσμο από ψηλά.

-Τότε πάμε δεν θα σου χαλάσω χατίρι.

Κοιτούσα στα μάτια την Μπέλλα τόσο ευτυχισμένη δεν την είχα δει ποτέ μόνο πριν από την εισαγωγή του στο νοσοκομείο. Κάναμε αυτοκινητάκια και περάσαμε από μια τρομακτική σπήλια με ένα τρενάκι. Ήταν τόσο αστεία ούρλιαζε συνεχώς από τον τρόμο της. Την είχα αγκαλιάσει σφιχτά για να ηρεμίσει.

-Μου επιτρέπετε να κάνω σκοποβολή; Θέλω να πάρω αυτό το αρκουδάκι μου κρατάει μια καρδούλα.

Η Μπέλλα θα έκανε σκοποβολή; Απορώ από πού πήγαζε όλη αυτή η σιγουριά σήμερα. Εδώ δεν μπορούσε να περπατήσει σε σταθερό έδαφος και θα κρατούσε σταθερό το όπλο;

-Ρίξε… της είπα ενθαρρυντικά.

Η πρώτη βολή ήταν εύστοχη. Εντυπωσιάστηκα. Κάνα δυο βολές έχασε. Όλοι οι άντρες είχαν μαζευτεί γύρο μας και την χάζευαν. Αυτό με θύμωνε λίγο αλλά μέσα μου φούσκωνε η υπερήφανα για την υπέροχη γυναίκα που είχα διπλά μου.

-Παιδιά δεν είναι για χόρταση.

Γύρισα και είπα στους θεατές μας.

-Φιλαράκι κοιτά να την φυλάγεσαι την κοπελιά μην σου έρθει καμία ξανάστροφη από το πουθενά.

Πετάχτηκε να πει ένας από αυτούς.

-Θα ακολουθήσω όσο μπορώ την συμβουλή σου. Γέλασα μακάρι να έβλεπε ποσό άκακο κοριτσάκι είχα διπλά μου ένα σκέτο άγγελο.

-Μιας και είσαι η καλύτερη στη σκοποβολή θα σου πάρω γλειφιτζούρι και μαλλί της γριάς θες;

-Ναι ναι και ποκ κορν.

Καθώς τα πήραμε όλα κάτσαμε σε ένα παγκάκι και παρακολουθούσαμε τα παιδιά που έπαιζαν.

-Πως φαντάζεσαι τα δικά μας μωράκια;

Μια ερώτηση που με ξάφνιασε δεν την περίμενα και παρά λίγο να πνίγω. Θα κατάφερνα να της χαρίσω παιδιά; Ίσως να μην το επιδίωκα πως θα την βοηθούσα να τα μεγαλώσει; Ενώ καλά καλά δεν μπορούσα να φροντίσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Πιέστηκα καθώς σκαφτόμουν όλα αυτά. Με έπιασε μια μικρή ζαλάδα και άρχισα να τα βλέπω όλα διπλά. Η αρρώστια μου το εμφάνιζε συχνά αυτό το σύμπτωμα της διλποψίας.

-Έντουαρντ είσαι καλά;

-Δεν θέλω να μας χαλάσω την μέρα αλλά μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι; Μάλλον κουράστηκα υπερβολικά τις τελευταίες μέρες.

-Έλα αγάπη μου θα σε πιάσω.

Αυτή ήταν ειρωνεία της τύχης. Αντί να νιώθει η Μπελλα προστατευμένη από μια αντρική παρουσία θα ένιωθε απροστάτευτη.

-Θα οδηγήσεις εσύ; Την ρώτησα.

-Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μας φτάσω σώους και αβλαβής στο σπίτι.

-Μα δεν έχω ξανά οδηγήσει.

-Είναι πανεύκολο μωρό μου είναι αυτόματο αλλάζει μόνο του ταχύτητα. Εσύ θα πατάς μόνο το φρένο και το γκάζι όταν χρειάζεται. Σου έχω εμπιστοσύνη θα τα καταφέρεις.

Πηρέ αποφασιστικά τα κλειδιά… Ξεκινήσαμε για το σπίτι!

Μπέλλα

Είχαμε περάσει πανέμορφα αλλά τώρα όλο αυτό με ανησυχούσε.

Μαλλόν τον είχα κουράσει πολύ.

Το έβλεπα που με δυσκολία κρατούσε ανοιχτά τα ματιά του δίπλα μου.

-Εντουάρντ μου ξεκουράσου

-Όχι Μπέλλα μου είμαι καλά.Άλλωστε σε λίγο φτάνουμε.

-Καλά κλείσε τα ματάκια σου.

τελικά τα εκλεισε και τον πήρε ο ύπνος.

Μόλις φτάσαμε κοιμόταν σαν αγγελούδι αλλά έπρεπε να τον ξυπνήσω.

-Αγάπη μου άρχισα να του δίνω φιλιά στο λαιμό.

-Μμμμ Μπέλλα.

-Έλα μωρό μου ένα κουράγιο και μετά θα κοιμηθείς όσο θες.

Τον στήριξα και ανεβήκαμε πάνω.

Κοιμόταν στην αγκαλιά μου για ώρες είχε κουραστεί πολύ.

Τον φίλησα απαλά και κατέβηκα να του φτιάξω κάτι να φάει.

Ριζότο με κοτόπουλο.Εύχομαι να του άρεσε.

-Μπέλλα φώναξε από πάνω Μπέλλα

Ανέβηκα τρέχοντας.

-Εδώ είμαι μωρό μου είπα και τον αγκάλιασα.

-Νόμιζα πως έβαλε τα κλάματα.

-Ποτέ του είπα και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου ενώ τα χείλη μας ενώθηκαν.

Με έριξε ανάσκελα στο κρεβάτι και εκείνος ήταν από πάνω μου.

Με φιλούσε και άρχιζε ν μου βγάζει τα ρούχα.

-Έντουαρντ αναρίγησα.

-Ναι Μπέλλα μου.

-Σ αγαπώ

-Έντουαρντ?η φωνή της Μαρίνας.

Μαρίνα

-Μην φωνάζεις ρε αγάπη τα παιδιά μπορεί να ... μου είπε η Λίτσα

-Τι μπορεί?

-οχού.

-Α!Α?Μεσημεριάτικα?

-Τι θέλετε μου λέτε τι θέλετε και με ταλαιπωρείτε?
Ο Έντουαρντ κατεβαίνει μόνο με την φόρμα

-Τι τι θέλουμε σπίτι μας τι θέλουμε?

-Ναι ρε Λίτσα αλλά μου υποσχεθήκατε.

-Σιγά ρε ολόκληρο βράδυ πια 2 πήγε η ώρα περιμένουμε στο αυτοκίνητο πόσες ώρες.

-Ε καλά δεν είναι η πρώτη φορά.

-Και από τι καταλαβαίνω από την μούρη σου δεν θα είναι και η τελευταία.

-Το γράφει ε?

-Ναι το φωνάζει το πρόσωπο σου.

-Οτί είμαι ερωτευμένος?

-Όχι ότι είσαι σαχλόφατσας.

-Α να χαθείς (φασκέλωμα)

-Μαρινάκι τι κοιτάς έτσι ξύπνα

-Ε?

-Μαρίνα κόλλησες?

-Όχι σκεφτόμουν?

-Με τι?

-Με το μυαλό μου.

-Που δεν υπάρχει?

-Κοίτα πια μιλάει.

-Ναι

-Ναι

-Ότι κάτι μου μυρίζει

-Και εμένα

-Τώρα που το λες.

-Σαν κοτόπουλο

-Σαν καμένο κοτόπουλο.

-Από την κουζίνα.

Κοιτιόμασταν και οι τρεις.

-Τι με κοιτάτε πάμε!!!φώναξε η Μαρίνα...

Έντουαρντ

Τρέξαμε όλοι μαζί προς την κουζίνα αλλά μπουρδουκλωθήκαμε και πέσαμε και οι τρεις στον καναπέ.

-Είσαι ηλίθιος ρώτησε η Λίτσα που την είχα πλακώσει.

-Όχι αλλά τώρα θα σε σφάξω την έπιασα από το λαιμό πάντα για πλάκα.

-Γιατί με είπες σαχλόφατσα?ρώτησα

-Γιατί είσαι απάντησε και σηκώθηκε.

Πήγαμε προς την κουζίνα που ήταν η Μαρίνα.

-Εντάξι προσπάθησες Έντουαρντκο να μαγειρέψεις?

-Ε όχι η Μπέλλα

-Αλήθεια η Μπέλλα που είναι?

-Γεια σας κορίτσια. είπε η Μπέλλα που ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά της.

-Βάλε κάτι θα κρυώσεις.Μου έβαλε ένα μπλουζάκι και ένα φούτερ από επάνω.

-Σιγά καλέ σαν κρεμμύδι τον έντυσες.

-Ε μην μου κρυώσει.

-Λοιπόν κοριτσάρες μου πήρα το λόγο,κολλητούλα μου και βλαμμένο από εδώ ( έφαγα ένα φασκέλωμα από την Λίτσα) μαγειρέψτε τίποτα να φάμε και εγώ με την Μπέλλα θα π΄με μία βόλτα στον κήπο εντάξι?

-Ναι

-Όχι

-Έλα αγάπη μου πάμε

-Έντουαρντ να βοηθήσουμε τα κορίτσια.

-Έλα πάμε τώρα.

Περπατήσαμε στον κήπο αρκετή ώρα.

-Θέλω να σου υποσχεθώ κάτι.

Τράβηξα τους κόκκους από το παντελόνι μου.

-Υπόσχομαι πως μέχρι να μεγαλώσουν και να γίνουν δροσερές και πλούσιες οι τουλίπες σε κόκκινο χρώμα όπως το αίμα τότε θα γίνω και εγώ ξανά καλά.

Δάκρυσε.

Με φίλησε απαλά.

-Έλα να τις φυτέψουμε μου είπε.

Τελικά στο τέλος τα καταφέραμε.

-Μπορώ να σου δώσω κι εγώ μία υπόσχεση?

-Μμμμ αργότερα είπα και την έριξα στο γκαζόν.

Εντουαρντ POV

Φιλιόμασταν με μεγάλο πάθος. Όλα αυτές οι μέρες φαινόταν τόσο ονειρικές. Αγαπούσα οτιδήποτε πάνω της. Τα λυτά μαλλιά της που έπεφταν στους ώμους της και χάιδευαν τα κόκκινα μαγούλα της. Ήθελα την προστατέψω από οτιδήποτε και από τον οποιοδήποτε. Η προστασία της για εμένα ήταν το κυριότερο.

-Αγάπη μου σταματά… Με έσπρωξε λίγο προς τα πίσω.

Αλλά δεν την άφησα σε ησυχία. Πυρπόλησα για άλλη μια φορά τα χείλια της , φωτιά πήραμε ολόκληροι.

-Εντουαρντ.

Φαινόταν να δυσανασχετεί καθώς την έσφιγγα ακόμα πιο πολύ κοντά στο σώμα μου.

-Θα με αφήσεις επιτέλους να σου υποσχεθώ αυτό που θέλω;

-Είναι τόσο σημαντικό Μπελλα μου; Δεν μπορεί να περιμένει;

Τα χείλια της πήραν μια ίσια γραμμή και πείσμωσε.

-Εσύ νομίζεις ότι είσαι ο μονός που μπορείς να δίνεις υποσχέσεις ;

-Καλά καλά.

Σήκωσα τα χεριά μου ψηλά παραδίνοντας τα όπλα.

-Τι θες να μου υποσχεθείς;

Ανασήκωσα το σώμα μου και εναπόθεσα ένα φιλί κάτω από το λαιμό της.

-Άμα με φιλάς πως θα ολοκληρώσω αυτό που θέλω να πω. Μου αποσπάς την προσοχή.

Έκανα μερικά βήματα πίσω .

-Εδώ καλά είμαι;

-Πόλυ μακριά.

Σηκώθηκε διστακτικά και ήρθε κοντά μου. Με έπιασε από το χέρι και με έβαλε να κάτσω στο παγκάκι κάτω από το μεγάλο Έλατο που είχαν φυτέψει τα κορίτσια έξω από το σπίτι. Κάθισε πάνω στα πόδια μου.

-Λοιπόν; Τώρα είμαστε εντάξει;

-Έλα μωρέ…

Σούφρωσε τα χείλια της…

-Μην με πειράζεις. Και σε παρακαλώ μην με διακόψεις για τίποτα.

Σοβάρεψε απότομα και αυτό με ανησύχησε. Τόσο γλυκιά , λάμπει ολόκληρη. Με έβγαλε από τις σκέψεις μου καθώς ξεκίνησε να μιλεί.

-Έντουαρντ εγω η Μπέλλα Μαρί Σουάν σου υπόσχομαι σταθώ σε όλα δίπλα σου στα καλά και στα άσχημα. Μέχρι να πεθάνω θα σε φροντίζω και θα σε αγαπώ όπως τώρα. Ξέρω πως όσο είμαστε μαζί θα τα καταφέρουμε όλα να τα κάνουμε όλα όπως ήταν πριν. Θα γίνεις και πάλι καλά και θα κάνουμε μια μεγάλη οικογένεια.

Δάκρυσα με την αλήθεια των λόγων της. Η ειλικρινά διαγραφόταν στα μάτια της.

-Μωρό μου είναι ότι πιο όμορφο έχω ακούσει.

Αυτά τα λόγια διαπέρασαν το κορμί μου. Μέχρι που άκουσα την Λίτσα να φωνάζει.

-Εντουαρντ , Μπελλα έτοιμο το φαγητό. Που κατάντησα να σας φωνάζω σαν να είστε μικρά παιδιά. Τέρμα τα γλυκόλογα γεμίσατε τον κήπο μέλια. Εγώ θα αναγκαστώ πάλι να πλύνω.

-Είναι ανάγκη να μας χαλάς την στιγμή Λίτσα; Άσε μας να χαρούμε τον ερώτα μας.

-Σιγά Εντουαρντ μου σηκώθηκε η τρίχα. Τσακιστείτε θα κρυώσει το φαί.

-Άντε εμπρός να μην το ξαναπεί η Λίτσα τα σαλιγκάρια δεν τρώγονται κρύα. Φώναξε η Μαρίνα από διπλά της.

-Να και η άλλη ξεπετάχτηκε να βοηθήσει την φίλη της. Λες και η θέλει βοήθεια. Αυτή μπορεί να γκρεμίσει ένα σπίτι από μονή της.

-Λίγα τα λόγια σου για έμενα μικρέ.

-Έλα Λιτσάκι μην εξάπτεσαι.

Τότε συνειδητοποίησα τι είχε πει η Μαρίνα.

-Μαρίνα τι είπες ότι έφτιαξες εσύ και η Λίτσα;

-Σαλιγκάρια αλά κρεμ. Πρώτη φορά τα φτιάχνουμε θέλαμε να κάνουμε εντύπωση.

-Ωραία νηστικοί θα μείνουμε. Ένα φυσιολογικό φαγητό δεν γινόταν να φτιάξετε;

-ΕΕ άστο θα παραγγείλλουμε κινέζικο! Με ανατριχιάζουν και έμενα έτσι που τα βλέπω.

-Βλέπω Λίτσα ήρθες στα λογικά σου αλλιώς μας έβλεπα ομαδικός στο νοσοκομείο!

Παραγγειλαμε το φαγητό.

-Επιτέλους κάτι πιο φυσιολογικό.

Πήραμε πάπια Πεκίνου και spring rolls και κοτόπουλο με κάσιους.

-Καλά για ολόκληρο στρατό παραγγειλατε;

-Εντουαρντ να μην περιποιηθούμε την Μπελλα; Θα ήταν ντροπή.

Μίλησε η Μαρίνα και κατάλαβα αμέσως πως είχε δίκιο.

-Σας ευχαριστώ πολύ κοριτσάκια μου.

Η αγάπη μου πάντα ήταν πολύ ευγενικη!

-Τίποτα. Θέλουμε εσύ και ο Εντουαρντ να είστε ευτυχισμένοι.

-Μαρίνακι τι θα κάνουμε εμείς τώρα;

-Μπουμπου μου κατευθείαν στο δωμάτιο μας έχουμε δουλεία μπροστά μας.

-Όποτε πιτζάμα πάρτι;

-Όχι που δεν θα έβρισκες κάτι περισσότερο αν κάνουμε.

-Θα δούμε βίντεο για να οργανώσουμε το γάμο στην εντέλεια. Άντε μην παραπονιέσαι εσύ θα βάζεις τα dvd.

-Ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να κάνω και εγώ κάτι αρχηγέ. Είπε η Μαρίνα και γελάσαμε όλοι μαζί. Η βραδιά μας ήταν πολύ όμορφη , μετά από πολύ καιρό είχαμε μαζευτεί όλοι μαζί.

-Τότε εγώ με την Μπελλα πάμε να ξαπλώσουμε.

Αλλά κάτι άλλο είχα στο μυαλό μου. Ξαπλωτό πάλι θα ήταν ή μάλλον καλυτέρα πλακωτό.

-Να ξαπλώσουμε το λέμε τώρα , τέλος πάντων ας το υποστώ για ακόμα μια φορά. Μονολογούσε η Λίτσα.

Λίτσα POV

Φορέσαμε τις πιτζάμες μας κάτσαμε στο χαλί. Κρατούσαμε αγκαλιά τα μαξιλάρια βλέποντας το dvd.

-Τελικά καταλήξαμε κάπου Λιτσάκι μου;

-Νομίζω ότι για νυφικό το κατάλληλο θα ήταν κάτι απλό με δαντέλα και μερικά στρασάκια γύρο από το ντεκολτέ.

-Να δούμε τι θα πει και η Μπέλλα. Την εκκλησία λέω να την στολίσουμε με άσπρους κρίνους και τριαντάφυλλα.

-Την ανθοδέσμη θα την διαλέξω εγώ με τον Έντουαρντ ε; Να πλακωθούμε και λιγάκι.

-Πάλι τα ιδία δεν μπορείτε μια φορά να….

Η Μαρίνα δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της καθώς από το δίπλα δωμάτιο ακούσαμε αναστεναγμούς και βογκητά… και έτσι κοιτιόμασταν σαν παλαβές . Μακάρι να μπορούσαν να συγκρατηθούν λίγο μέχρι να παντρευτούν!

-Ορίστε και τώρα μου λες εσύ να έχουμε καλές σχέσεις!

-Κάνε ότι θες έμενα μην με ανακατεύεται!

-Αύριο θα τον ταλαιπωρώ όλη την ημέρα για το σημερινό.

-Λίτσα…

-Όχου Λίτσα και Λίτσα…

-Αύριο πρώτα θα πάμε για νυφικό!

-Μετά όμως εγώ θα φύγω. Εντάξει;

-Ναι ξέρω ξέρω θα πας να βασανίσεις τον Έντουαρντ.

-ΑΙ για σου βλέπω τα πιάνεις με την πρώτη!

-Έλα τώρα να κοιμηθούμε γιατί αύριο θα καταρρεύσουμε.

-Αν μας αφήσουν οι διπλανοί θα κοιμηθούμε.

-Καληνύχτα κολλητούλα μου.

-Καληνύχτα Μαρινάκι αν και μαύρη και άραχνη την βλέπω.

-Το χαβά σου εσύ!

Τελικά ηρέμισα και αποκοιμήθηκα… Αύριο θα διαπρέψω με αυτά που θα διαλέξω για τον γάμο θα συζητιέται για μέρες!!!

Λίτσα
Έβαλα το μαξιλάρι από πάνω μου.
-Μαρίνα?
-Έλα κοριτσάκι ου υπομονή
-Να τυς φωναξω να σκάσουν?
-Μην τολμίσεις
-Μωρε θα τολμίσω
Η Μαρίνα με έποιασε από το στόμα.
-Δεν καταλαβαίνεις η Μπέλλα θα αισθανθεί πολύ άσχημα.
Προσπάθησα να μιλήσω.Τελικά τα κατάφερα.
-Καλά θα κοιμηθούμε.
Ένα δυνατός ανεσταγμός και τέλος.
-Επιτέλους!
-Λίτσα.
-Τι Λίτσα?
-Κοιμήσου!!!
Μα γιατί μου μιλάει έτσι?Έπεσε στην αγκαλιά της.
-Μμμ αγκαλίτσα άντε κοιμήσου νυστάζω.
Πήγα να αλλάξω πλευρό.
-Άντε πάλι.
-Έλα Λίτσα νυστάζω άστους.
-Μαρίνα θα φωνάξω!!Έχω εκνευριστεί!1
-Το βλέπω!
-Θα έχω αύριο μαύρους κύκλους!
-Κοιμίσου και δεν θα έχεις.
Μου ήρθε ιδέα.Η Μαρίνα το κατάλαβε.
-Ωχ.
Πήγα στο ηχοσίστημα και το βαλά όσο πιο δυνατά μπορούσα.
-Τώρα θα το καταλάβουν και θα σταματήσουν.

-Κλείστο κλείστο φώναζε η Μαρίνα αλλά δεν υπήρχε περίπτωση.Την πήρα και άρχιζα να χωρεύω.Χορεύαμε μαζί.Μέχρι που ήρθε ο Εντ νευριασμένος με 100 πιπιλιές.
-Κλείστο παιδί μου θέλουμε να κοιμηθούμε.
-Ναι καλά.
Ή θα τον χαστούκιζα ή μου ήρθε ιδέα.
Τον πήρα και άρχιζα να χορεύω.Ενώ στην αρχή δεν ήθελε μετά το συνήθισε η Μπέλλα ήρθε κι αυτή όποτε χορεύαμε και οι 4 μαζί.Κοίταξα την Μαρίνα:
-Παραδέξου με
-Σε παραδέχομαι αλλά κλείστο θα μας κάνουν παρατήρηση οι γείτονες.
-Τα δέντρα?ρώτησα εγώ
-Ή οι κουκουβάγιες?είπε ο Έντουαρντ ενώ χόρευε την Μπέλλα.
-Είστε και οι δύο.
-Ναι?ρωτήσαμε μαζί.
-Φασαριόζικες μέχρι αηδίας.
-Εγώ ποτέ είπε ο Εντ και τον κοίταξα.
Η Μπέλλα πήρε μια βαθειά ανάσα έκλεισε τ σύστημα ζήτησε συγγνώμη και έφυγε από το δωμάτιο.
-Τώρα τι να σου πω?είπε η Μαρίνα.
-Πάω να την βρω είπε ο Εντ.
Αισθάνθηκα αμήχανα αλλά με είχαν τρελάνει.
-Μαρινάκι
-Κοιμίσου τώρα δεν θα μας ενοχλήσει κανείς
-Αγκαλίτσα?ρώτησα
-Αγκαλίτσα κοιμήσου.
Μπέλλα
Ντράπηκα απίστευτα όταν η Μαρίνα και η Λίτσα πέταξαν σπόντες και ματιές στον Έντουαρντ.Άρχισα να ντύνομαι γρήγορα με τα ρούχα μου και να θέλω να φύγω.Έκλαιγα προσπαθώντας να αποφύγω τους λυγμούς.Άνοιξε η πόρτα και ο Έντ μπήκε μέσα.Με άρπαξε γρήγορα και με φιλούσε αγκαλιάζοντας με.
-Μπέλλα μου ηρέμησε αγάπη μου σε παρακαλώ δεν έγινε τίποτα σε παρακαλώ.
-Θέλω να φύγω.
-Μπέλλα ηρέμησε σε παρακαλώ πολύ.
Έβαλα τα κλάματα.Έγω ήμουν υπεύθυνη γι αυτό.
-Μπελλακι μου ηρέμησε ψυχή μου.
-Συγγνώμη.
-Για πιο πράγμα συγγνώμη?Τέλειωσε τέλειωσε τέλειωσε.
-Μμμ άρχισε να με φιλάει και να τραβάει την μπλούζα μου
-Μη Έντουαρντ θα μας
-Βγάλτο αυτό είπε παραδομένος στο πάθος μας.
Το πρωί κοιμόταν σαν άγγελος.
Τον φίλησα γλυκά αλλά συνέχισε να κοιμάται.
Αποφάσισα πως θα του έφεραν πρωινό στο κρεβάτι.
Κατέβηκα κάτω.
Η Λίτσα έλεγε στην Μαρίνα για το γάμο.
-Καλημέρα Μπέλλα.
-Γεια σας κορίτσια.
-Να σου φέρουμε καφέ?
-Ε σκεφτόμουν αν φυσικά γίνεται να φτιάξω πρωινό στον
-Πήγενε είπε η Λίτσα.
Πήρα γαλλικές φρυγανιές μέλι σοκολάτα μερέντα φρούτα βουτύρου δημητριακά έφτιαξα πορτοκαλάδα και ανέβηκα πάνω.
Άνοιξε τα μάτια του.
-Μπέλλα?
-Καλημέρα αγάπη μου.Πηγά κοντά του και τον φίλησα.
Άρχισα να τον ταίζω χαμογελώντας.Μου άρεσε τόσο πολύ να το κάνω αυτό.
Έντουαρντ
Η Λίτσα μας έτρεχε από μαγαζί σε μαγαζί.Είχαμε διαλέξει βέρες,κουστούμι,νυφικό,παπούτσια, το στόλισμα της εκκλησίας και το μόνο που μας έλειπε ήταν η ανθοδέσμη.Η Μαρίνα με την Μπέλλα θα πηγαίνανε να βρούνε κάτι το οποίο δεν μου είπαν αλλά υποψιάζομαι.Εγώ πάλι μαζί με την χαζή θα πηγαίναμε να βρούμε την ανθοδέσμη.
-Αυτή?Είναι πολύ ωραία.
-Ναι αλλά έχει πολύ κοτσάνι αγαπητέ μου και συγγνώμη κί ολλας μέσα στο αγκάθι.
-πάμε σε άλλο μαγαζί μου πετάει
-Όχι αυτό είναι μικρό αυτό μπα όχι αυτό.
-Λοιπόν τι λες.
-Δεν έχει κρίνους.
-Καλύτερα.
-Γιατί?
-Ε δεν σου θυμίζει και το ότι
-Σε παρακαλώ μην η Μπέλλα το θέλει πολύ και δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω.
-Ε νομίζω πως την βρήκα.
-Συγγνώμη εγώ σου λέω το πρόβλημα μου και εσύ ασχολείσαι με τρίχες?
-Ε όχι με τρίχες με κοτσάνια.και μου την πετάει στην αγκαλιά μου.
-Αυτή θα μας πάρεις τέλος.
Και εκεί που πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο αισθάνομαι έναν πόνο κάτω από την καρδιά και σβήνουν όλα.

Λίτσα Pov

Τα είχα χάσει τελείως ο Έντουαρντ έπεσε κάτω λιπόθυμος , μπορεί να τσακωνόμασταν συνέχεια αλλά τον αγαπούσα τον βλάκα. Έσκυψα τρομοκρατημένη κοντά του.

-Έντουαρντ; Μίλησε μου.

Δεν ανταποκρινόταν και ο τρόμος μου αυξανόταν. Δεν γινόταν να καταφέρω να τον σηκώσω μόνη μου.

-Βοήθεια σας παρακαλώ ας με βοηθήσει κάποιος.

Για καλή μου τύχη πέρναγε ένας περαστικός από το παρκινγκ. Νοστιμούλης μόλις τον κοίταξα στα μάτια τα έχασα. ‘’Ε Λίτσα ξύπνα είπα στον εαυτό μου’’.

-Χρειάζεστε βοήθεια δεσποινίς;

-Ναι , σας παρακαλώ βοηθήστε με να βάλλω το φίλο μου στο αυτοκίνητο , είναι άρρωστος.
Τον μετακίνησε με μεγάλη δεξιοτεχνία.

-Σε ευχαριστώ πολύ. Δεν έχω χρόνο , μάλλον ξέχασε να πάρει τα φάρμακα του.

-Τίποτα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.

Αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου να μην χαθώ με αυτόν τον άνθρωπο. Έβγαλα αμέσως το μπλοκάκι μου και σημείωσα τον αριθμό του κινητού μου.

-Τηλεφώνησε μου όποτε θες θα σε ξεπληρώσω για αυτό που έκανες.

-Μην ανησυχείτε δεν έκανα τίποτα. Δεν μου χρωστάτε τίποτα. Αν σας πάρω θα είναι γιατί θέλω να σας ξαναδώ.

-Κόψε τον πληθυντικό δεν είμαι δα και τόσο μεγάλη.

Τον χαιρέτησα καθώς δεν είχα καθόλου χρόνο να συνεχίσω να ακούω τα κολακευτικά του σχόλια. ..

Μαρίνα Pov

Βρισκόμουν με την Μπέλλα στο εμπορικό κέντρο. Θα αγοράζαμε μαζί εσώρουχα για να τρελάνουμε τον φιλαράκο μου.

-Κοιτά αυτά τα μαύρα; Σου αρέσουν;

-Πολύ προκλητικά δεν είναι;

-Αυτό θέλουμε και εμείς Μπέλλα να προκαλέσουμε.

-Τα κόκκινα τι σου λένε;

Κόκκινο δεν ήταν το αγαπημένο μου χρώμα. Άσε που ήξερα πως ο Εντουαρντ θα ευχαριστηθεί τα μαύρα εσώρουχα καλυτέρα!

-Νομίζω τα μαύρα θα τα ευχαριστηθείτε καλυτέρα.

Πληρώσαμε τα εσώρουχα και κινήσαμε προς το σπίτι! Όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Κοίταξα την κλήση. Η Λίτσα , τι θέλει πάλι… Είμαι σίγουρη πάλι θα τσακώθηκε με τον Έντουαρντ.

-Λίτσα; Πες γρήγορα τι θες οδηγάω.

-Μαρίνα…

Αργούσε και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.

-Βγάλτο αγάπη μου , μήπως έφαγες λάχανο τον Έντουαρντ; Τον έκανες κομματάκια και τον πέταξες στα σκουπίδια μέσα σε μια μαύρη σακούλα.

Η Μπέλλα διπλά μου είχε φρίξει. Τα μάτια της με κοιτούσαν με ένα ερωτηματικό βλέμμα. Μάλλον δεν καταλάβαινε το χιούμορ μου με την Λίτσα.

-Μαρίνα…

-Άσε ξέρω δεν σε άφησε να διαλέξεις την ανθοδέσμη που ήθελες. Μην ανησυχείς αγάπη μου θα ζήσεις.

-Θα το κλείσεις επιτέλους να σου πω;

-Λιτσάκι τώρα με τρομάζεις. Τι έκανες στον Έντουαρντ; Μην μου πεις την πρώτη εκδοχή δεν θα το αντέξω.

-Όχι λιποθύμησε , μάλλον ξέχασε να πάρει τα φάρμακα του. Και στο είπα να μην τον αφήσετε μόνο του να τα πάρει. Ούτε αυτό δεν είναι ικανός να κάνει.

-Απλά ξεχάστηκε με όλες τις ετοιμασίες. Ερχόμαστε.

Έκλεισα το κινητό.

-Μαρίνα τι έγινε;

Ποιο το όφελος να της το κρύβω αφού σε λίγο θα το μάθει.

-Ο Έντουαρντ ξέχασε να πάρει τα φάρμακα του και λιποθύμησε. Μη ανησυχείς όμως θα του τα έδωσε η Λίτσα.

-Πάμε γρήγορα.

Η ανησυχία της διαγραφόταν στα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Επιτέλους φτάσαμε. Η Μπέλλα άνοιξε με δύναμη τη πόρτα πριν καν παρκάρω την άφησε ανοιχτή και μπήκε μέσα στο σπίτι. Τότε άκουσα ένα εκοφατικο θόρυβο και πριν το καταλάβω κάποιος μου ξερίζωσε την πόρτα με το αυτοκίνητο μου. ‘’Ωραία ‘’είπα ειρωνικά αυτό μου έλειπε τώρα. Βγήκα από το αυτοκίνητο και πήγα κοντά στο σταματημένο τζιπ. Ο οδηγός έβριζε από μέσα του. Άνοιξε με δύναμη την πόρτα και την έκλεισε με γρήγορες κινήσεις.

-Συγγνώμη γι’αυτό. Η συνοδηγός μου είχε ταραχτεί και άφησε ανοιχτή την πόρτα δεν πρόλαβα να την κλείσω. Θα σας πληρώσω οποιαδήποτε ζημία.

Όση ώρα του μιλούσα τον παρατήρησα πως με κοιτούσε εξονυχιστικά.

-Δεκτή η συγγνώμη;

Μα γιατί δεν μιλούσε. Κρίμα και ήταν τόσο ωραίος με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια. Τουλάχιστον τράκαρα με έναν κουκλάκι. Ότι και να μου έλεγε δεν θα με πείραζε.

-Δεν έφταιγες μόνο εσύ. Ήμουν και εγώ απρόσεκτος θα μπορούσα να την αποφύγω. Αλλά σήμερα μου πάνε όλα στραβά.

Πρώτη φορά μιλούσε από τότε που κατέβηκε από το αυτοκίνητο.

-Το ίδιο και έμενα.

-Τουλάχιστον έχουμε κάτι κοινό . Είπε.

-Λοιπόν δεν προλαβαίνω να μείνω άλλο. Εδώ απέναντι μένω… Περνά όποτε θες να πληρώσω για την ζημία.

-Ευχαρίστως θα έρθω να με κεράσεις ένα καφέ. Αλλά την ζημία θα τη πληρώσω μονός μου.

-Εντάξει τα λέμε.

-Γεια. Είπε και εξαφανίστηκε από τα μάτια μου. Τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκε λες και ήταν ένα όνειρο. Εκείνη τη στιγμή βγήκε έξω η Λίτσα.

-Μαρίνα , τι κάνεις τόση ώρα έξω ακόμα παρκάρεις;

Όταν είδε την ζημία στο αυτοκίνητο.

-Κάλε ποιος έκανε καλοκαιρινό το αμαξάκι σου;

-Την Μπέλλα ρωτά που αφήνει ανοιχτές τις πόρτες. Τα κανόνισα θα σου πω άλλη φορά πάμε μέσα τώρα.

Μπέλλα Pov

Ο Έντουαρντ ήταν εξουθενωμένος και ξαπλωμένος στο κρεβάτι.

-Μωρό μου καλά είσαι;

-Αρχίζω και συνέρχομαι τώρα που πηρά το φάρμακο.

-Αν δεν σε φροντίσω μια φορά δεν θα το κάνεις μονός σου;

Τον κατσάδιαζα αλλά δεν ήταν καιρός για τέτοια.

-Θα προσέχω από δω και περά για να είμαι γερός στο γάμο μας.

Σε λίγο θα ήταν έτοιμος και να σηκωθεί. Όποτε θα τον άφηνα μόνο του να καλυτερέψει και να κοιμηθεί. Βγήκα για λίγο από το δωμάτιο ώσπου κοιμήθηκε! Μπήκα μέσα και ξάπλωσα δίπλα του. Ήταν τόσο όμορφος και γαλήνιος. Αν τον έχανα … Έδιωξα την απαίσια σκέψη που ερχόταν στο μυαλό μου πριν φωλιάσει για τα καλά. Αναδεύτηκε μέσα στα σκεπάσματα.

-Μπέλλα... Μιλούσε στον ύπνο του ή είχε ξυπνήσει; Τα μάτια του πάντως ήταν ακόμα κλειστά.

-Μπέλλα … Άκουσα για άλλη μια φορά την γλυκιά φωνή του να ηχεί στα αυτιά μου σαν νανούρισμα.

-Εδώ είμαι αγάπη μου… Αισθάνεσαι καλύτερα;

-Τώρα που σε βλέπω πίστεψε με πως ναι. Δεν έφυγες;

-Όχι δεν θα φύγω ποτέ από κοντά σου ξαναγύρισα όταν αποκοιμήθηκες.

-Έτσι εξηγείται που δεν ένιωθα την απουσία σου και ο ύπνος μου ήταν γαλήνιος. Αγάπη μου σε ευχαριστώ για όσα κάνεις για εμένα.

-Μην το ξαναπείς. Το κάνω από αγάπη και μόνο. Θα σηκωθείς;

Πριν όμως απαντήσει με άρπαξε από τους καρπούς των χεριών μου και με εναπόθεσε πάνω στο στήθος του με φίλησε με τόσο πάθος που νόμιζα πως θα παρασυρόμασταν. Με άφησε γρήγορα και η ανάσα μου ίσα που ακουγόταν.

-Μωρό μου είσαι καλά; Ρώτησε με το στραβό του χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του.

-Ναι.. κατάφερα να ψελλίσω πάμε κάτω γιατί μας περιμένουν τα κορίτσια.

Ξεκινήσαμε για την κουζίνα που μύριζε κουλουράκια βουτύρου… Μου ήρθε μια λιγούρα. Δεν είχα φάει τίποτα από το πρωί…

Έντουαρντ Pov

Σίγουρα δεν φέρθηκα με συνέπεια ξέχασα να πάρω τα φάρμακα μου. Τα κορίτσια θα μου είχαν θυμώσει που έπραξα τόσο απερίσκεπτα.

-Ρε χαϊβάνι δεν σου έχω πει να μην ξεχνάς να παίρνεις τα φάρμακα σου άμα δεν στα δίνει η Μπέλλα.

Οπα αυτή η βόμβα ήρθε από το στόμα της Μαρίνας. Αυτό ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω. Αλλά με την Λίτσα που κάνει παρέα… Το ρητό αυτό λέει ‘’δειξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι’’.

-Μαρίνα ο κόσμος λέει τι κάνεις καλά είσαι;

-Ότι είσαι καλά το βλέπουμε δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε.

-Το βλέπουμε… Πετάχτηκε και η Λίτσα.

-Να και ο άλλος ο τζιτζιφιόγκος πετάχτηκε.

-Σκουπίσου έχεις κραγιόν αυτό εννοούσε η Μαρίνα.

Γαμώτο προδόθηκα και έλεγα να κάνω για λίγο ακόμα πως δεν αισθάνομαι καλά να μου φτιάξουν κανένα φαγητό της προκοπής.

-Με έστειλες στον άλλο κόσμο το ξέρεις; Άρχισε να φωνάζει η Λίτσα.

-Δεν φτάνει που δεν με αφήνεις να κοιμηθώ τα βράδια και κάνω μαύρους κύκλους.
Σακούλιασα η γυναίκα. Τώρα μου παίρνεις και δέκα χρόνια από την ζωή μου.

-Σιγά ρε Λίτσα μην έγινες και σαν την γιαγιά μου. Η μαγκουρίτσα σου λείπει.

-Κοιτά να μου πάρεις καμία καλή κρεμούλα για να μου φύγουν και άσε τις χαζομάρες.

-Ναι θα σου πάρω μια να πασαλειφτείς μπας και μας αφήσεις ήσυχους.

-Κοιτά Μαρίνα πως μου μιλάει ο αχάριστος.

-Κουλουράκι;

-Μαρίνα άσχετο!

-Έλα τώρα φάτο μπας και το βουλώσουμε επιτέλους.

Όσο και να μου πήγαιναν κόντρα της αγαπούσα δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τις τρεις γυναίκες της ζωής μου με πρώτη και καλύτερη την Μπέλλα.

Την επομενη μερα θα πηγαινα μαζι με την Μαρινα να ψωνισουμε την κρεμα του ‘’βασανου’’ εννοωντας την Λιτσα. Αλλα δεν ειχα καθολου ορεξη.

Έλα Εντουαρντ πάμε. Πρέπει να πάρουμε την κρέμα της μουρλής.

-Ωχ πήγαινε μόνη σου.

-Όχι δεν πάω εσύ θα την πάρεις εσύ την ξενύχτισες πάμε και τον τράβηξα.
Τελικά πήγαμε.

-Μμμ τι είναι εδώ?

-Τα hondos center φυσικά.

-Ναι ε? Δεν μ αρέσουν.

-Δεν σε ρωτήσαμε. Λοιπόν α εκεί είμαστε.

-Καλησπέρα σας.

-Καλησπέρα Ερμιόνη είπαμε και οι δύο.

-Είστε καλά?

-Μια χαρά .Εσύ?

-καλά ευχαριστώ.

-Πως θα μπορούσα να σας εξυπηρετίσω;

-Θα θέλαμε μία κρέμα ματιών είπε ο Εντ.

-Α μάλιστα για σενα , για την κοπέλα?

-Για δώρο την διόρθωσε.

-Ωραία για γυναίκα να υποθέσω.

-Ε δεν τη λες και γυναίκα διαόλι την λες.

-Πως είπατε

-Ναι ναι να υποθέσετε.

-Πολύ καλά. Ηλικίας?

-Γύρω στα 20.

-Μάλιστα και τι ακριβώς θέλετε να κάνει αυτή η κρέμα.

-Δώσε μας χριστιανή μου μία κρέμα να φύγουμε.

-Έντ

-Λοιπόν έχουμε αυτές τις 5.Τι τύπο δέρματος έχει?

-Φυσιολογικό σαν και σένα ή όχι εσύ είσαι μια χαρά μια κούκλα ή άλλη είναι σαν κέρατο.

-Ευαίσθητη είπα γιατί ο Εντουαρντ θα την μούρλανε την καημένη.

-Η Λίτσα και ευαίσθητη πολύ καλό ανέκδοτο.

Η Ερμιόνη μας έδειξε την χρήση της.

-Θα την βάζει κάτω από τα μάτια πριν την κρέμα ημέρας ή νύχτας.

-Ωραία.

-Είμαστε εντάξει. Θα θέλατε κάτι άλλο.

-Μαρινάκι θέλεις και σένα να σου πάρω κάτι τώρα που γυρίζει ο τροχός.

-Ε?

-Να σου πάρω και εσένα μία ίδια?

-Ε εγώ θέλω μία κρέμα νυχτός. Την έχει η Λίτσα κι όλο της την κλέβω.

-Γλυκιά μου θα μας δείξεις και μία κρέμα νυχτός για την κουκλάρα από εδώ.

-Ναι αμέ.

Η Ερμιόνη έψαξε και μου βρήκε μία που μύριζε τριαντάφυλλο.

-Νομίζω πως αυτή σου ταιριάζει τι λες?

-Ε ναι αλλά η φίλη μου έχει μία άλλη που μυρίζει βατόμουρο.

-Αυτή είναι ορό νύχτας.

-Αυτή δώσε μας για να μην μαλώνουν να έχουν δύο.

-Έντουαρντ λες και είμαστε μωρά εγώ και η Λίτσα

-Ναι γιατί δεν είστε. Θέλετε και κρέμες να παστώνεστε.

-Ε δεν την έχω εδώ θα πάω να την πάρω από κάτω είπε η Ερμιόνη και έφυγε.

-Σαν ξερολούκομο σε κοιτάει η κοπελίτσα.

-Είμαι θεός το ξέρω.

-Θα πυροβοληθώ Εντ μου δεν θα το πούμε στην Μπέλλα θα νευριάσει.

-Α να πάρω κάτι και στην Μπέλλα?

-Από τι ξέρω της τα έχει πάρει όλα η Λίτσα.

-Μμμ. Αυτό? με ρώτησε και μου έδειχνε ένα άρωμα.

-Δεν νομίζω.

Το μυρίσαμε και πραγματικά μύριζε πολύ ωραία.

-λοιπόν το βρήκα είπε η Ερμιόνη.

-Να σε ρωτήσω κάτι?

-Παρακαλώ?

-Αυτό εδώ γυναικείο δεν είναι? την ρώτησα.

-Ναι βέβαια έχει βγει όμως και το συλλεκτικό που σήμερα ήρθε το μυρίσαμε και μας άρεσε περισσότερο.

-Να περάσουμε στο ταμείο?

-Βέβαια είπε ο Εντ.

-Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

-Και εμείς απάντησα.

-Τι λογαριασμό κάναμε και μας ευχαριστεί αυτή?

-625 ευρώ.

-Πόσο?

Σπόιλερ:

-Τι τα θέλετε αυτά τα μαραφέτια ήθελα να ήξερα.

-Μην το κάνεις θέμα. Εσύ δέχτηκες να μας τα κάνεις δώρο.

-Και εσείς το εκμεταλλευτήκατε.

-Μια φορά έρχονται οι ευκαιρίες.

Τέλος πάντων σκέφτηκα θα το έπνιγα και αυτό για να μην σκότωνα καμία από τις δυο τις τρέλες. Φτάσαμε σπίτι…

-Που είναι το ζουρλάδι; Πως και δεν έτρεξε για το δώρο της. Δεν ξέρει ότι πήγαμε να το αγοράσουμε.

-Ξέρει αλλά σου ετοιμάζουμε μια έκπληξη. Ή μάλλον σε εσένα θα το πω.

-Κουταμάρα μόνο μην πεις και μου φύγει κανένα μάτι.

-Μου κρυάδες. Πήγε στο εξοχικό σου να το φτιάξει να πατέ μαζί με την Μπέλλα.

Αυτό που άκουγα μου άρεσε απίστευτα. Από τις καλύτερες ιδέες που είχαν τα κορίτσια.

-Αγάπες μου εσείς.

-Οι μαλαγανιές δεν πέρανε… Τότε να δώσεις το άρωμα στην Μπέλλα. Κοιτά να ετοιμαστείτε αύριο φεύγετε.

-Και ποιος θα κανονίσει τα του γάμου.

-Έλα τώρα έχεις τους ειδικούς μπροστά σου. Δεν μιλάς με κανέναν ανίδεο.

-Σας ευχαριστώ.

-Έλα κόψε τις γλύκες θα ξεράσω.

-Ρε Μαρινάκι λες να είναι κολλητική η αρρώστια που έχει η Λίτσα;

-Τι αρρώστια και γιατί ρωτάς;

-Γιατί όσο πατέ γίνεστε ίδιες αχα καλό ε;

-Ναι τι να σου πω ξεκαρδιστικά στα γέλια.

Μου έβγαλε έξω την γλωσσά της άφησα ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και πήγα να ψάξω για τον ερώτα της ζωής μου…

Μπέλλα.

Η Λίτσα με είχε ενημερώσει για όλα τα σχετικά περί του γάμου που είχε κανονίσει με την Μαρίνα

περί του γάμου και ότι θα πηγαίναμε στο εξοχικό του Έντ μου για να ξεκουραστεί.Ετοίμαζα τα

πράγματα του.

-Μωρό μου?

-ααα με τρόμαξες αγάπη μου του είπα και τον αγκάλιασα.

-μου έλειψες

-και μένα πολύ πάρα πολύ.Με φίλησε ασταμάτητα μέχρι που μου κόπηκε η ανάσα.

-σου είπαν τα κορίτσια για την ιδέα?τον ρώτησα

-ναι να ετοιμάσουμε τα πράγματα.

-τα ετοίμασα.

Έιδα ένα αγγελικό χαμόγελο να σχηματίζεται.

-Μωράκι μου.

Τον φίλησα απαλά και με ψέκασε με ένα πολύ ωραία άρωμα.

-Τι μυρίζει τόσο ωραία?

-Αυτό και είναι δικό σου.

-Σε ευχαριστώ αγάπη μου δεν ήταν ... με έκοψε με ένα του φιλί.

-Ήταν.κοίταξε το ρολόι του.Έχουμε μία ώρα μπροστά μας για να φύγουμε. Προλαβαίνουμε?

-Τι να προλαβαίνουμε?

Μου σήκωσε το φρύδι και μου έδειξε το κρεβάτι.

-Έντουαρντ ψιθύρισα ενώ μου φιλούσε το λαιμό μου

-Αφέσου μωρό μου

Με πήγε προς το κρεβάτι να μου δείξει πόσο με αγαπά και εγώ να του δείξω πόσο τον αγαπώ.

Μετά από μία ώρα:

Ο Έντουαρντ ήταν ξαπλωμένος στο στήθος μου και ήμασταν τυλιγμένοι με τα σεντόνια.

Με χάιδευε απαλά ενώ τα χέρια μου έκαναν μία διαδρομή στην γυμνή του πλάτη.

-Πάμε?φώναξε η Μαρίνα

Τρόμαξα και σηκώθηκα απότομα.Ο Έντουαρντ ζαλίστηκε.

Τι ηλίθια που είμαι.

-Αγάπη μου συγγνώμη είπα και τον αγκάλιασα είσαι καλύτερα τώρα είπα ενώ του φιλούσα το πρόσωπο.

-Ναι γλυκιά μου.

Η Μαρίνα ανέβενε πάνω.

Ωχ,ωχ,ωχ.

Έβαλα γρήγορα το μπουρνούζι του Εντ που ήταν πιο εκεί και μου σουρνόταν.

-Σταμάτα να γελάς του πέταξα.

-Άντε ρε παιδιά

Άνοιξα την πόρτα.

-Μαρινάκι συγγνώμη.Βγήκα εξώ κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.Μας πήρε ο ύπνος.

-Ναι εντάξι αλλά να φύγουμε τώρα ο άλλος ξύπνησε.

-Σ ακούω Μαρίνα

-Ναι δεν με πειράζει.

Με τα πολλά και τα λίγα αποφασίσαμε να φύγουμε.

Εγώ καθόμουν πίσω ενώ ο Εντουαρντ και η μαρίνα μπροστά.

-Πας αργά.

-Θα βγεις εξώ.

-Ναι θα βγω πιο γρήγορα να πάω με τα πόδια παρά έτσι που πας εσύ.

Η Μαρίνα εκνευρίστηκε.

-Ωραία βγες.

-Πολύ καλά.

Ο ΈΝτουαρντ βγήκε έξω και άρχισε να προχωράει προς το δάσος.

-Είναι χαζός μου είπε η Μαρίνα.

-Έντουαρντ είναι σκοτάδια σε παρακαλώ γύρνα του φώναξα.

-Μην φοβάσαι Μπέλλα μου.

Έτρεξα κοντά του μπορεί να πάθενε κάτι.

Τον αγκάλιασα σφιχτά.

-Πάμε σε παρακαλώ του ψιθύρισα.

-Μπέλλα θα πάμε από εδώ.

-Εντουαρντ σεν παρακαλώ.

-Εγώ σε παρακαλώ μου είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

-Κάνε ότι θες είπε η Μαρίνα αλλά πάρε και και αυτό.

-Τι είναι αυτό?

-Κολατσιό νερό και φάρμακα.

-Πας καλά?Εξαφανίσου.

Η Μαρίνα μου τα έδωσε και εμείς προχωρήσαμε αγκαλιασμένοι μέσα στο δάσος.

Αυτά τα παιδιαρίσματα του Εντι μου και της Μαρίνας!

Έτσι όπως περπατούσαμε αισθάνθηκα κάτι και μετά έπεσα.

Λίτσα.

Καθάρισα το εξοχικό του Εντ.



-Κοίτα που κατάντησα!!

"Ντριν"

-ΜΑρίνακι μου την αγκάλιασα.

-Που είναι οι υπόλοιποι.

-Μου είπες πως πάω αργά και τον έδιωξα.

-Δίκαιο έχει αλλά έλα τώρα που είναι?

-Θα έρθουν με τα πόδια.

-ωχ.Πάμε στο τζάκι.