Μαθε μου πως να σ'αγαπω και εγω θα το κανω. . .

ΜΠΕΛΛΑ
Ήμουν στο νοσοκομείο με την Αλίς τουλάχιστον 20 ώρες χωρίς να έχουμε πάει καθόλου σπίτι μας. Εγώ δεν ήμουν καθόλου κουρασμένη το ακριβώς αντίθετο η υπερένταση που ένιωθα κρατούσε τον οργανισμό μου σε εγρήγορση και δεν ένιωθα εξάντληση. Η Αλίς όμως ήταν έγκυος και δεν έπρεπε να κουράζει και να ταλαιπωρεί τον οργανισμό της όσο και αν της το είπαμε εκείνη δεν άκουγε. Ήθελε να είναι δίπλα στον αδερφό της και αυτό ήταν απολύτως κατανοητό αλλά έπρεπε να προστατέψει και τον εαυτό της. Αποφάσισα να της μιλήσω άλλη μια φόρα. Πήγα και κάθισα δίπλα της τα μάτια της ήταν κατακόκκινα σημάδι πως έκλαιγε νωρίτερα. Την πήρα αγκαλιά και της είπα γλυκά.
-Γλυκιά μου μην κλαίς σε παρακαλώ όλα θα πάνε καλά προσπάθησα να την ενθαρρύνω αν και δεν το πίστευα βαθιά μέσα μου και εγώ φοβόμουν το ίδιο με αυτήν η φωνή μου όμως δεν πρόδιδε καμιά από τις αμφιβολίες μου.
-Μπέλλα πιστεύω πως με καταλαβαίνεις καλύτερα από όλους γιατί ξέρω πόσο πολύ αγαπάς τον αδερφό μου για αυτό μην μου λες να μην στεναχωριέμαι δεν μπορώ.
-Εντάξει γλυκιά μου αλλά τώρα πλέον δεν είσαι μόνη σου έχεις και ένα παιδάκι και πρέπει να προσέχεις την υγεία σου για χάρη του. Πήγαινε να ξεκουραστείς να κάνεις ένα μπανάκι και αν έχω νεότερα θα σε ενημερώσω.
-Αποκλείεται Μπέλλα δεν πάω πουθενά θέλω να είμαι δίπλα του.
-Μα γλυκιά μου σε τι μπορείς να φανείς χρήσιμη τώρα όσο και να το θέλεις απλά πρέπει να κάνουμε υπομονή για να δούμε πως θα αντιδράσει ο οργανισμός του.
-Ναι ίσως και να έχεις δίκιο για να πω την αλήθεια είμαι κομμάτια θα πάω για λίγο σπίτι γιατί νιώθω και κάτι ενοχλήσεις.
-Ενοχλήσεις? Αλίς είσαι καλά ?θες να φωνάξουμε κάποιο γιατρό?
-Όχι εντάξει πήγα πριν όταν ο Τζάσπερ κοιμόταν γιατί δεν ήθελα να καταλάβει τίποτα και μου είπε να ξεκουραστώ.
-Είδες μέχρι και ο γιατρός το είπε πήγαινε γλυκιά μου θα μείνω εγώ εδώ και αν έχω κάτι νεότερο θα σας ειδοποιήσω.
-Εντάξει με φίλησε και πήγε να βρει τον Τζάσπερ να φύγουνε. Ένιωθα πολύ καλύτερα που δεν θα είχα την έννοια της Αλίς γιατί πραγματικά ανησυχούσα πολύ γι αυτή και ήξερα πως λίγη ξεκούραση της ήταν απαραίτητη. Πήγα με αργά βήματα στο γραφείο του γιατρού και χτύπησα την πόρτα.
-Περάστε είπε μια γυναικεία φωνή.
-Γεια σας θέλω τον γιατρό είναι εδώ?
-Φυσικά περιμένετε να τον φωνάξω.
- Ήρθε φορώντας την γνωστή άσπρη ρόμπα του έτοιμος να μπει στο χειρουργείο προφανώς.
-Συγνώμη ενοχλώ?
-Όχι Μπέλλα κάθισε. Με ήξερε πλέον με το όνομα μου καθώς πήγαινα τακτικά και τον ρωτούσα για την κατάσταση του Έντουαρντ.
-Μαικλ έχουμε κάτι νεότερο?
-Ναι έχουμε τα ζωτικά του σημεία είναι καλύτερα σήμερα αυτό είναι ένα σημείο βελτίωσης έχει πλέον πολλές πιθανότητες να ξυπνήσει και αν αύριο υπάρξουν και άλλη τέτοια σημάδια τότε με πολύ μεγάλη χαρά θα σου ανακοινώσω βέβαιος πια πως θα είναι θέμα ωρών να συνέλθει αρκεί μόνο να υπάρξει αύριο βελτίωση.
-Αχ δεν το πιστεύω αυτά είναι υπέροχα νέα δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένη με κάνεις δηλαδή μπορώ να τον δω πλέον?
-Πιστεύω πως ναι.
-Υπέροχα θέλω να πάω τώρα.
-Χαχα ήμουν σίγουρος ακολούθησε με.
Τον ακολούθησα με την καρδια μου να πετάει στα σύννεφα επιτέλους μετα από πολλές ώρες αναμονής έβλεπα μια ελπίδα στο βάθος και ήμουν τόσο ευγνώμων γι αυτό. Φόρεσα την πράσινη στολή και μπήκα μέσα.
-Ω χριστέ μου είπα ψιθυριστά ο χειρότερος μου εφιάλτης είχε πάρει σάρκα και οστά ο Έντουαρντ χλωμός αδύνατος με σωληνάκια παντού και μια μάξα οξυγόνου που δήλωνε την κατάσταση του. Δάκρυα ξεχύθηκαν από τα μάτια μου και πότισαν τα μάγουλα μου πήγα και κάθισα δίπλα του και έβαλα το χέρι του μέσα στο δικό μου.
-Καρδιά μου αγάπη μου εγώ είμαι η Μπέλλα σου είμαι εδώ μαζί σου και σου υπόσχομαι πως δεν θα φύγω ποτέ ξανά αρκεί να γίνεις καλά αγάπη μου σε παρακαλώ. Έμεινα εκεί σιωπηλή να του κρατάω το χέρι και να σκέφτομαι τις στιγμές που περάσαμε μαζί αν και ήταν λίγες ήταν όλες καλά φυλαγμένες στην καρδιά μου.
-Μπέλλα πρέπει να φύγεις άκουσα την φωνή του Μαικλ πίσω μου.
-Ναι σε ευχαριστώ που με άφησες να τον δω είπα και σκούπισα τα δάκρυα μου με την αναστροφή του χεριού μου.
-Όλα καλά θα πάνε μην ανησυχεις Μπέλλα θα γίνει καλά.
-Ναι σε ευχαριστω καληνύχτα.
Βγήκα έξω από τον θάλαμο έβγαλα το κινητό μου και ειδοποίησα την Αλίς για του κατάσταση του Έντουαρντ ήταν πραγματική ανακούφιση να την ακούω χαρούμενη μετά από τόσες μέρες. Έκλεισα το τηλέφωνο και αποφάσισα να πάω να φάω κάτι δεν θυμόμουν καν πότε ήταν η τελευταια φορά που το έκανα και έτσι κατέβηκα στο εστιατόριο του νοσοκομείου. Έφαγα ένα χορταστικό γεύμα και ανέβηκα πάνω εκεί με περίμενε ήδη η Αλίς με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της μόλις με είδε ήρθε και με αγκάλιασε σφιχτά.
-Θα γίνει καλά έλεγε συνέχεια ψιθυριστά στο αυτι μου.
-Φυσικά και θα γίνει καλά καρδιά μου εγώ στο έλεγα.
-Ναι είχες δίκιο πήγα και τον είδα και ευχόμουν από μέσα μου να ανοίξει τα μάτια του και να με πειράξει όπως κάνει πάντα.
-Θα γίνει και αυτό κοριτσάκι μου.
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.
Ξύπνησα από την φασαρία που επικρατούσε στην αίθουσα του νοσοκομείου. Νοσοκόμες και γιατροί πηγαινοέρχονταν βιαστικοί πιθανόν για να προλάβουν κάποιο επείγον περιστατικό. Σηκώθηκα και ένιωθα το κορμί μου πιασμένο παντού καθως κοιμήθηκα για άλλη μια νύχτα στις καρέκλες του νοσοκομείου. Η Αλίς είχε φύγει το βράδυ και εγω πήγα βιαστηκα να πάρω ένα καφέ και να πάω στο γραφείου του Μαικλ. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα.
-Καλημέρα Μάικλ.
-Καλημέρα Μπέλλα.
-Πες μου Μάικλ μην με κρατας σε αγωνία πως είναι?
-Υγιείς και περιμένει να σε δει με ανυπομονησια μόλις ξύπνησε το πρώτο πράγμα που είπε ήταν το όνομα σου.
-Αχ δεν το πιστεύω αυτό είναι υπέροχο καταπληκτικό δεν έχω λόγια θέλω να τον δω.
-Φυσικά μεταφέρθηκε στο δωμάτιο 107.
-Υπέροχα πάω είπα και βγήκα σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο. Η καρδιά μου χτυπόυσε τόσο δυνατά ήμουν τόσο ευτυχισμένη βρήκα το δωμάτιο και άνοιξα την πόρτα χωρίς να χτυπήσω και τότε τον είδα. Ήταν ξαπλωμένος και είχε τα μάτια του κλειστά κάθισα δίπλα του προσεχτικά για να μην τον ξυπνήσω αλλά δεν άντεξα και έπιασα το χέρι του σφιχτά. Τότε άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε με ένα γλυκό βλέμμα.
-Μπέλλα είπε ψιθυριστά.
-Σςςςς μην μιλάς είπα και έφερα το χέρι μου στο στόμα του μην κουράζεσαι και μόνο που είσαι εδώ και καλά μου φτάνει.
-Όχι Μπέλλα άσε με να σου πω…… συγνώμη
- Γιατί μου ζητάς συγνώμη καρδια μόυ?
-Γιατί εγω φταίω για ότι σου συνέβη από τον Τζέικομπ.
-Έντουαρντ δεν θέλω ποτε να το σκεφτεις αυτό ξανά δεν φταις εσυ μου το υπόσχεσαι σε παρακαλώ.
-Πως μπορω να σου αρνηθώ το οτιδήποτε αφου το θες δεν θα το ξανα πω.
-Σε ευχαριστώ θέλω και εγω να σου πω κάτι….. Έντουαρντ Κάλλεν σ’αγαπάω και θέλω να είμστε μαζί ότι και να γίνει.
Δεν περίμενα την απάντηση του απαίτησα το φιλί του ξεκινώντας ένα φιλί με πάθος. Η άμεση ανταπόκριση του ήταν η επιβεβαίωση που περίμενα. Σταμάτησε το φιλί μας με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε γλυκά.
-Και εγω καρδούλα μου σ’αγαπάω τόσο πολύ και θα κάνω τα πάντα για να είμστε μαζί και τίποτα κακο να μην μας ξανα συμβεί.

ΜΠΕΛΛΑ
Είχα στην αγκαλιά μου τον Έντουαρντ και ένιωθα μια απίστευτη πληρότητα. Ήταν δίπλα μου και ήταν υγιείς και αυτό μου έφτανε για να αντιμετωπίσουμε μαζί ότι κακό θα ερχόταν στο μέλλον. Πήγα να τον φιλήσω όταν άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε ο πατέρας μου. Όλη η καλή διάθεση που είχα μέχρι τότε εξαφανίστηκε σηκώθηκα από την αγκαλιά του Έντουαρντ και κάθισα κανονικά στο κρεβάτι.
- έντουαρντ πως είσαι αγόρι μου είπε με μια ζεστή φωνή. Θεέ μου μόνο εγω ήξερα πόση υποκρισία έκρυβε από πίσω. Τώρα που ο Έντουαρντ ήταν καλά έβλεπα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Ο πατέρας μου ήταν ο κύριος υπέυθυνος για την κατάσταση του και αυτό δεν μπορούσα να του το συγχωρήσω.
-Καλά Τσάρλι μια χαρά ευτυχώς.
-Αγάπη μου εγώ θα είμαι έξω αν με χρειαστείς κάτι πες μου είπα κοιτώντας τον Έντουαρντ και σκοπίμως δεν έριξα ούτε μια ματιά στον πατέρα μου.
-Μπέλλα τι έγινε? Τι συνέβη? Μου είπε με ένα βλέμμα γεμάτο απορία καθως κατάλαβε τον αρνητισμό στην ατμόσφαιρα.
-Κοριτσάκι μου κάθισε σε παρακαλώ θέλω να σας μιλήσω. Σε παρακαλώ και μετα αποφασίζεις αν θα μου ξανα μιλήσεις ή όχι μου είπε με μια λυπημένη φωνή ο πατέρας μου. Αν δεν τον ήξερα τόσο καλά σίγουρα θα με έπειθε άλλα τώρα ήξερα πως αυτή η λύπη ήταν προσποιητή τουλάχιστον ως προς τον μεγαλύτερο βαθμό. Μου ήταν αρκετά δύσκολο να το κάνω αυτό αλλά του άξιζε εκείνος είχε φέρει τα πράγματα σε αυτή την θέση. Ωστόσο αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία να απολογηθεί.
-Καλώς είπα και κάθισα εκνευρισμένη στην καρέκλα. Λοιπόν σε ακούμε γρήγορα όμως δεν έχεις πολύ χρόνο στην διάθεση σου.
-Μπέλλα ηρέμησε γλυκιά μου σε παρακαλώ. Έντουαρντ όταν εσυ ήσουν στην εντατική είπα κάποια πράγματα στην Μπέλλα τα οποία θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου.
-Τσάρλι δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα τα ξέρω όλα.
-Όταν εννοείς όλα Έντουαρντ? Δεν έχεις ιδέα τι θέλω να σου πω άκουσε με .
-Όχι εσυ άκουσε με Τσάρλι ξέρω πολύ καλά πως με χρησιμοποίησες για να σώσεις την Μπέλλα αυτό δεν ήθελες να μου πεις?
-Ναι μα πως…… είπε εκείνος σαστισμένος. Εγώ είχα μείνει έκπληκτη από τα λόγια του και δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.
-Σε άκουσα εκείνο το βράδυ να μιλάς με τον αστυνομικό στο τηλέφωνο δεν κατάλαβα το ακριβές περιεχόμενο των λόγων σου αλλά ήξερα πως κάτι σχεδιάζεις και φυσικά πως είχε να κάνει με την διάσωση της Μπέλλα.
-Καλά και γιατί δεν μου είπες τίποτα?
-Θέλαμε και οι δύο να σωθεί η Μπέλλα Τσάρλι και το ξέρεις πολύ καλά ήξερα πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος και το δέχτηκα χωρίς καν να ενδιαφερθώ για το κόστος. Θα έδινα πρόθυμα την ζωή μου για να σωθεί και το ξέρεις πολύ καλά.
Ο πατέρας μου ήταν βουρκωμένος αλλά εγώ είχα μείνει χάσκων. Εκτος όμως από την έκπληξη μου ένιωθα το αίσθημα της οργής να φουντώνει μέσα μου και να με κυριεύει. Δεν το πιστεύω πως και οι δύο τους θα έκαναν μια τέτοια ηλιθιότητα για να με σώσουν. Μπορούσαν να χάσουν την ζωή τους πολύ εύκολα ο Τζέικομπ είναι γνωστός για το μίσος του προς τον Έντουαρντ θα μπορούσαν πολύ εύκολα να γίνουν θύματα του. Όσο τα σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ εκνευριζόμουν με την ανοησία τους. Μέσα στο δωμάτιο πλέον επικρατούσε ησυχία αλλά στην ψυχή μου γινόταν μια φοβερή τρικυμία. Δύο ζευγάρια μάτια με κοιτούσαν με αγωνία περιμένοντας κάποια αντίδραση από μέρους μου που δεν ερχόταν. Ο Έντουαρντ τελικά έλυσε την σιωπή και μου είπε παρακλητικά.
-Καρδούλα μου πες κάτι.
-Τι θες να σου πω Έντουαρντ είπα με ένα εριστικό τρόπο στην φωνή μου.
-Σου λέμε τι συνέβη και εσυ δεν αντιδρας καθόλου πες κάτι.
-Τι θες να σου πω Έντουαρντ συγχαρητήρια και να πέσω στην αγκαλιά σου με δάκρυα στα μάτια για την αυτοθυσία που ήσουν έτοιμος να κάνεις? Όχι δεν πρόκειται να σου πω κάτι τέτοιο. Δεν έπρεπε να μπεις καν στον κόπο, δεν έπρεπε να κάνεις τίποτα. Είχες σκεφτεί την πιθανότητα ότι μπορει να πέθαινες Έντουαρντ εμένα όμως με σκέφτηκές? Πως νομίζεις ότι θα ένιωθα εγω μετά ξέροντας ότι εσύ πέθανες για χάρη μου. Έχω ήδη αρκετες ενοχές από την προηγούμενη σχέση θές να μου φορτώσεις και άλλες? Αν ναι τότε σε ευχαριστώ πολύ. Όση ωρα φώναζα είχε κατεβασμένο το κεφάλι του και δεν με κοιτούσε στα μάτια όσο και αν με στεναχωρούσε αυτή η κατάσταση με έπνιγε το δίκιο και έπρεπε να του τα πω. Τότε γύρισα να κοιτάξω και τον πατέρα μου.
-Εσυ δεν λες τίποτα? Φυσικό….τι να πεις? Εσυ έχεις μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Τον έβαλες σαν δόλωμα ακομα δεν μπορώ να το πιστέψω αν πέθαινε νομίζεις πως θα μπορούσα να στο συγχωρήσω ποτέ? Φυσικά και όχι. Είστε και οι δύο τόσο εγωιστές φεύγω δεν μπορώ ούτε να σας βλέπω. Είστε τόσο ΒΛΑΚΕΣ……Πήρα τα πράγματα μου βιαστικά και έφυγα χωρίς να περιμένω απάντηση. Ένιωθα τόσο οργισμένη παρόλο που είχα ξεσπάσει λίγο ένιωθα ακόμα μέσα μου οργισμένη και με τους δύο. Βγήκα από το νοσοκομείο γρήγορα και άρχισα να περπατάω. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο προορισμό το μόνο που ήθελα ήταν να αδειάσει το μυαλό μου από όλα αυτά. Δεν ήθελα να σκέφτομαι τίποτα. Τότε συνειδητοποίησα ακριβώς τι ήθελα να κάνω και κατευθύνθηκα στο πιο κοντινό μπαρ. Θα έπινα μέχρι να έφευγαν από το μυαλό μου όλες αυτές οι άσχημες σκέψεις.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ
Ένιωθα απαίσια με όλα αυτά που έγιναν ανάμεσα σε μένα και την Μπέλλα. Όμως από μια μεριά είχε δίκιο δεν είχα σκεφτεί τι επιπτώσεις θα είχε η απόφαση μου στην ψυχή της Μπέλλα. Πόσο ανόητος ήμουν …και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να πάω να την βρω… Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά οι δυνάμεις μου δεν ήταν αρκετές ακόμα. Μόλις με είδε ο Τσάρλι με έβαλε να καθίσω κάτω και μου είπε με ένα τόνο που δεν σήκωνε αντιρρήσεις.
-Μην τολμήσεις να σηκωθείς πάω να την βρω εσύ κάτσε φρόνιμα.
-Καλά είπα εκνευρισμό. Θα περιμένω.
ΜΠΕΛΛΑ
Μπήκα μέσα στο κλαμπ *ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ* και παρήγγειλα ένα μπουκάλι ουίσκι. Μόλις μου το έφερε το άνοιξα και ήπια μια γερή γουλιά. Το αλκοόλ έκαιγε τον λαιμό μου αλλά το ένιωθα σαν βάλσαμο στην καρδιά μου. Μετά από λίγα ποτήρια συνειδητοποίησα ότι το μπουκάλι είχε αδειάσει το μυαλό μου όμως δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από τα λόγια του Έντουαρντ. Ήθελε να με σώσει αλλά εγω φοβόμουν για την δική του ζωή. Πόσο βλάκας ήταν δεν μπορούσε να το καταλάβει? Πήρα άλλο ένα μπουκάλι οι σκέψεις τρέλαιναν το μυαλό μου και εγω το μόνο που ήθελα ήταν να μην σκέφτομαι. Δεν το άντεχα. Ήπια μονορούφι άλλα δυο ποτήρια και σκεφτόμουν ακόμα σκεφτόμουν. Φέρθηκα απαίσια στον Έντουαρντ αλλά είχα δίκιο έπρεπε να μου αναγνωρίσει ότι είχα δίκιο. Ήμουν τόσο εκνευρισμένη μαζί του αλλά και τόσο στεναχωρημένη ταυτόχρονα. Ήπια και το δεύτερο μπουκάλι πλήρωσα και έφυγα. Βγήκα έξω από το μαγαζί αλλά είχα αστάθεια και άρχισα να γελάω. Μερικοί περαστικοί με κοιτούσαν περίεργα αλλά δεν με ένοιαζε. Με δυσκολία έφτασα μέχρι το νοσοκομείο κοίταξα το ρολόι μου ήταν 12 η ώρα. Αδιαφορούσα παντελώς όμως ήθελα να τον δω και θα τον έβλεπα πάση θυσία παρά το ωράριο του νοσοκομείου. Δεν ήξερα τι θα του έλεγα θα αυτοσχεδίαζα …σιγά δεν ήταν δύσκολο. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια γελώντας. Ήταν σε ποιο δωμάτιο άραγε στο 117 ή 107? Πάμε και όπου βγεί. Άνοιξα μια πόρτα κοίταξα μέσα αλλά δεν ήταν εδώ. Βγαίνοντας από το δωμάτιο σκόνταψα πάνω σε κάτι πράγματα. Τα άφησα έτσι όπως ήταν και συνέχισα. Άνοιξα άλλη μια πόρτα και τότε τον είδα. Ήταν καθισμένος και με κοιτούσε με ένα βλέμμα έκπληξης και ανακούφισης.
-Μπέλλα μου?...
-Α! και σε έψαχνα πουλάκι μου…ναι εδώ είμαι και εγώ είπα να περάσω να ρίξω ένα βλέφαρο.
-Μπέλλα μου τι λες?
-Α! Δεν ξέρω μάλλον ασυναρτησίες.
-Μπέλλα είσαι μεθυσμένη?
-Μπα όχι μωρε λίγο κανα δυο μπουκαλάκια ήπια.
-Γιατί γλυκιά μου γιατί?
-Γιατί σ’αγαπάω πολύ αλλά είσαι ένα ακόμα εγωιστικό γουρούνι που δεν βλέπει μπροστά του.
-Γλυκιά μου και εγω σ’αγαπάω και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για το μεσημέρι. Δεν ήθελα να σε πληγώσω αλλά το έκανα για αυτο ακριβώς τον λόγο επειδή σε θεωρώ πιο σημαντική από την ζωή μου.
-Αλήθεια μου λες?
-Ναι καρδιά μου.
-Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.
Έτρεξα σχεδόν κοντά του όλες οι αντιστάσεις μου είχαν καμφθεί πλέον ήμουν τόσο ανόητη το μεσημέρι. Λίγο πριν φτάσω στην γλυκιά του αγκαλιά όμως ένιωσα μια αδυναμία μια δυνατή ζαλάδα και όλα σκοτείνιασαν γύρω μου.

ΜΠΕΛΛΑ
Ξύπνησα απρόθυμα από την φασαρία που επικρατούσε στο δωμάτιο και κοίταξα γύρω μου. ο Έντουαρντ στεκόταν στο παράθυρο ενώ γύρω του οι νοσοκόμες τακτοποιούσαν το δωμάτιο.
-Έντουαρντ τι κάνεις εδώ? θα έπρεπε να είσαι ξαπλωμένος δεν έχεις αναρρώσει ακόμα είπα και σηκώθηκα να τον βοηθήσω όμως το κεφάλι μου άρχισε να βουίζει και ξάπλωσα ξανά.
-Μάλλον εσύ χρειάζεσαι ξεκούραση αγάπη μου εμένα ο γιατρός μου είπε να περπατάω για λίγο και έτσι είπα να έρθω να σε δω.
-Ναι μάλλον έχεις δίκιο θέλω ξεκούραση αν είναι εντολή γιατρού τότε καλώς είπα αδύναμα.
-Θες να σε αφήσω να ξεκουραστείς?
-Όχι αγάπη μου κάτσε δίπλα μου θέλω να μιλήσουμε λίγο.
-Βέβαια γλυκιά μου πες μου.
-Έντουαρντ τι θα κάνουμε όταν πάρουμε εξιτήριο?
-Τι εννοείς γλυκιά μου τι θα κάνουμε?
-Είμαστε μαζί σωστά?
-Φυσικά καρδιά μου και το ρωτάς?
-Ωραία ο πατέρας μου πρότεινε να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του για λίγο και ήθελα να ακούσω την γνώμη σου.
-Για αυτό σκας βρε κουτό? Έχουμε μιλήσει ήδη με τον πατέρα σου και φυσικά συμφώνησα μαζί του δεν θέλω να σε αφήσω μόνη σου καρδιά μου και ξέρω πολύ καλά πως εκεί θα είμαστε ασφαλείς και θα ηρεμήσουμε για λίγο από όλα αυτά που περάσαμε τον τελευταίο καιρό.
- Αχ καρδιά μου σ’ ευχαριστώ είπα και ανασηκώθηκα για να βρω τα χείλη του.
5 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ
Επιτέλους μετά από μέρες πήραμε εξιτήριο και ο πατέρας μου ήρθε να μας πάρει με το αυτοκίνητο για να πάμε στο σπίτι. Είχα μια απίστευτη υπερένταση που σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Έντουαρντ αλλά δεν το σχολίασε. Καθώς βγαίναμε από το νοσοκομείο ο πατέρας μου προσφέρθηκε να με βοηθήσει με τις αποσκευές αλλά αρνήθηκα μπορεί να δέχτηκα να μείνω σπίτι του αλλά ακόμα δεν τον είχα συγχωρήσει εντελώς που έβαλε τον Έντουαρντ σε τόσο μεγάλο κίνδυνο εν γνώσει του. Μπήκαμε μέσα και μετά από ένα τέταρτο απόλυτης σιωπής στο αμάξι φτάσαμε έξω από το σπίτι. Τα πόδια μου έτρεμαν, το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος το σπίτι επιβλητικό όπως πάντα τώρα μου φαινόταν ακόμα πιο μεγάλο. Προσπεράσαμε τον κήπο και φτάσαμε στην πόρτα. Η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά μπήκαμε μέσα και αυτό που φοβόμουν είχε γίνει. Όλη η ΄΄αγαπητή΄΄ μου οικογένεια με περίμενε για να μας καλωσορίσει. Η Ρόζαλι, η Ρενέ και φυσικά ο Κάρλο. Τους χαιρέτησα όλους με την σειρά τυπικά με μία χειραψία και μετά τους σύστησα τον Έντουαρντ. Οι αντιδράσεις τους ήταν αναμενόμενες η Ρόζαλι τον κοίταξε τόσο έντονα και ερωτικά που πραγματικά μου ήρθε να την χαστουκίσω, η μητέρα μου τον περιεργάστηκε με ένα υποτιμητικό βλέμμα και εξαφανίστηκε και ο Κάρλο είχε ένα ανεξήγητο βλέμμα ζήλια ήταν αυτό που διέκρινα στο βλέμμα του….αποκλείεται Μπέλλα είπα στον εαυτό μου σύνελθε. Ανεβήκαμε πάνω να τακτοποιηθούμε και είχαμε κανονίσει με τον πατέρα μου να κατέβουμε κάτω σε ένα δίωρο για να φάμε όλοι μαζί παρά τις έντονες αντιδράσεις στην αρχή.

Σπόιλερ:

ελπιζω πραγματικα να σας αρεσε η λεμοναδα περιμενω τα σχολια σας....