Πονεμένη Καρδιά....

Κεφάλεο 1: ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ποτέ δεν πίστεψα στον αληθινό ερωτα...απλά ήταν κάτι το οποίο απέυφευγα παντελώς.Θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ άτυχο,το να γνωρίσω κάποιον και να ερωτευτώ ήταν κάτι σαν άπιαστο όνειρο για μ'ενα,ένα μακρινό αίσθημα το οποίο δεν θα καταφέρω ποτέ να νιώσω.Αυτό το θέμα με απασχολούσε εδώ και καιρό αλλά τώρα τελευταία δεν αποτελεί το μοναδικό πρόβλημα.Οι γονείς μου χώρισαν το προηγούμενο καλοκαίρι και αναγκάστηκα να μετακομίσω με τη Ρενέ,την μητέρα μου...Εκείνη ξαναπαντρεύτηκε πριν δυο μηνές και μετακομίσαμε στο Λίβερποολ....τώρα μενουμε σε μια διοροφή πολικατοικία που ανοίκει στο Φιλ...το νέο της σύζηγο.....Αποφασίσα να μετακομισώ στο Λονδίνο ώστε να μη γίνομαι φόρτωμα μιας και ο ΦΙΛ θα ξεκινήσει μια σειρά απο ταξίδια μαζί για τους αγωνες μπε΄ι΄σμπολ οπου συμετέχει......Στο Λονδίνο θα μένω με τον πατέρα μου τον Τσάρλυ.Εκείνος πάντα με καταλάβαινε,όχι οτι είχα κάποιο παράπονο απο τη Ρενέ απλά ένιωθα πιο άνετα,πιο ο ευαυτός μου μαζί του.Μετα το χωρισμό τους ο Τσάρλυ ήταν ένα ψυχολογικό ράκος,ήταν πάντα ερωτευμένος μαζί της,ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να την αγαπάει.Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τη Ρενέ.Είναι πολύ ασταθής χαρακτήρας,ποτέ δεν ήξερε τι ήθελε,αλλά δεν την κατηγορώ γ'ιαυτό, έτσι μεγάλωσε.Ήταν από πλούσια οικογένεια και είχε μάθει να παίρνει οτι θέλει με κάθε τρόπο.Κάπως έτσι συναίβει και με τον πατέρα μου.Τον ερωτεύτηκε,τον παντρεύτηκε,τον βαρέθηκε,τον χώρισε.Αυτή ειναι η Ρενέ.Θα μπορούσε κάποιος να την αποκαλέσει ''τρελή'' αλλά εγώ δεν το πιστέυω αυτό.Την αγαπάω έτσι όπως είναι και αυτό δεν θα αλάξει ποτέ.
Αύριο θα αναχωρούσα για Λονδίνο και είχα είδη ετοιμάσει της βαλίτσες μου.Αποφάσισα να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου αναλογιζόμενη την καινούργια μου ζώη.....Η καθημερινότητα με τον Τσαρλυ δεν ήταν κατι το οποίο με άνχωνε,αντιθέτως είμουν πολύ χαρούμενη που θα συγκατοικίσουμε ύστερα απο 8 μήνες....Ξαπλώσα, αφίνοντας ολη την κούραση και το στρες της ημερας να με οδήγησουν στην αγκαλιά του μορφέα
Το ξυπνητίρη χτύπησε στις 8 το πρωί διακόπτωντάς με απο εναν γαλήνιο υπνο γεμάτο σχετικα περίεργα όνειρα τα οποία δεν μπορούσα να επαναφέρω στην μνήμη μου.Σηκώθηκα απ΄το κρεβάτι και κατευθίνθηκα πρως το μπάνιο.Έκανα ένα χαλαρωτικό ντουζ απολαμβάνωτας τη μυρωδιά της βανίλιας απ΄το αφρόλουτρο.Μόλις βγήκα στέγνωσα τα μαλλιά μου και ντύθηκα γρήγορα φορώντας ενα πετρόλ μακριμανικο μπλουζάκι με ένα μπλε τζιν και ενα τζακετ καρο με μπλε κίτρινες γκρι ριγες στο χρωμα του μπλε σκούρου.Το τρένο θα έφευγε σε 20 λεπτα θα επρεπε να βγιαστώ......Ευτυχώς δεν θα πήγαινα μόνη μου αλλά θα ερχοταν η ξαδέρφη μου και συνχρόνος η καλυτερή μου φίλη Άλις μάζι στο μικρό αυτό ταξίδι.Ήθελε να τακτοποιήσει κάτι εκρεμότητες στο Λονδίνο με τις σπουδές της,ήταν πρωτοετης και η αποφασή της να έρθει στο πανεπηστίμιο του Λονδίνου επηρέασε και την δικια μου απόφαση να μετακομίσω με τον Τσάρλυ...Επομένως θα έμενα μαζί μας μέχρι να τακτοποιηθεί με τη σχολή της......Ήταν οτι καλυτερο μπορούσε να μου τύχει,δεν θα είμουνα μόνη μου σε αυτή την ξενή πόλη.Η Άλις ήταν κάτι παραπάνω απο απλη φίλη και ξαδέρφη για μένα....ήταν ένα απ'τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μου.Ο θόρυβος του κορνάρισματος με έβγαλε απ΄τις σκέψεις μου,έπρεπε να βγιαστούμε εάν δεν θέλαμε να χάσουμε το τρένο.Κατέβηκα γρήγορα γρήγοτα τις σκάλες φιλήσα την Ρενέ η οποία με χερέτησε με δάκρια στα ματια και μπήκα σχεδόν τρέχωντας μέσα στο αυτοκίνητο ,ενα κίτρινο Σεβρολέτ που ταίριαζε απώλυτα με την προσωπικότητα της χαρούμενο και ζωντανό....
Την χερέτησα και μου είπε με μάτια γεμάτα χαρα ΄΄ Έισαι έτοιμη για μια καινούργια αρχή στο Λονδίνο....?΄΄ της χάρισα ενα ταιράστιο χαμόγελο και ξεκινήσαμε πρως το σταθμό.....Μολίς φτάσαμε η Άλις έδωσε τις αποσκευες στον ελενχτή και τα εισητίριά μας.Καθήσαμε αναπαυτικά σε μια διπλή θέση και πήρε το λόγο ΄΄ Λες μικρή μου στο Λονδίνο να γνωρίσεις κανάν νοστιμούλη και να μας ερωτευτείς και εσυ?΄΄με κοίταξε με ένα παίχνιδιάρικο βλέμμα και της ξέφυγε ένα γελάκι... την αγριοκοίταξα και καλά ενοχλημενη, και της είπα΄΄ Άλις μην είσαι χαζή στο Λονδινό παω για να έχω μια κανονική ζώη χώρις κανέναν να μου χαλάσει την ηρεμία,άλλωστε δεν εχώ καμία όρεξη να πληγώθω απ'τη συμπεριφορά ενός ακομή ανόριμου αγοριού.!΄΄ είμα γεμάτη θαρρος.Πίστευα κάθε λέξη απ'αυτα που της είπα προ ολίγο...Δεν είχα σκοπο να ξεκινήσω κάτι στον Λονδινο..βαθυά μέσα μου το ήθελα πολυ να ερωτευτώ απλά δεν πύστευα οτι κάτι τετιο θα συμβεί ποτε.....άλλωστε δεν ήθελα να πονέσω και να πληγωθώ.....
Η Άλις φανέρα εκνευρισμένη με την απάντησή μου, μου ειπε ΄΄ Λες βλακίες Μπέλλα,ο έρωτας είναι το πιο υπέροχο και πιο αγνό συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.....αν δεν νιώσεις τι θα πει αγαπή θα είσαι μισή και πίστεψέ με αυτο θα είναι χειρότερο απο το να πληγώθεις΄΄ είπε και στραυομουτσούνιασε στην θέση της...Συχνά διαφονούσαμε για'υτο το θέμα με την Άλις η καθεμιά είχε τις δικές της απόψεις...ακολούθησαν λίγα λεπτά σιώπης όσο εγώ σκευτόμουν το προηγούμενο ξεσπασμά της. Είχε περάσει πολλά δίπλα στον Τζάσπερ το αγόρι της,την είχε προδώσει και αυτό την έκανε για αρκετό καιρο να κλειστεί για αρκετό καιρό στον ευατο της.Ευτυχώς τα ξαναβρήκε με τον Τζασπερ και αρραβονιαστίκανε.Παρ'ολα αυτά δεν μπορούσαν να την καταλάβω,μετα από τόσο πόνο πως μπορούσε να έχει τόση πίστη στον έρωτα?........οι τελευταιες λέξεις της αντιχούσαν μέσα στο κεφάλι μου.......΄΄ θα μίνεις μισή,΄΄ ΄΄ θα μινέις μισή΄΄.......απόφασισα να καθαρίσω το μυαλό μου απο αυτες τις σκέψεις αλάζοντας θέμα συζήτησης με την Άλις.....μόλις πηγα να μιλήσω αντιλιφθηκα πως είχαμε φτάσει.Πότε πέρασε η ώρα ούτε που το κατάλαβα.....η Άλις με επιασε απτο χέρι και μου και φώναξε χαρούμενα ΄΄ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΤΥΧΗ΄΄ καθώς κατεβέναμε τις σκάλες του τρένου,τις σκάλες της καινούργιας μου ζωής,τις σκαλες του πεπρομένου μου.!

2 Κεφάλαιο: ΑΤΥΧΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Κατεβήκαμε με την Άλις απο το τρένο και κατευθινθήκαμε πρως τις αποσκευές.Η Άλις μου είπε να πάρω εγώ τις βαλίτσες όσο εκείνη κανονίζε για το ταξί που θα μας μετέφερε στο σπίτι του Τσάρλυ.Θέλαμε να του κάνουμε έκπληξη και να μας βρει εκεί με το που θα γύριζε.....Μου είχε λίψει τόσο πολύ ο μπαμπάς μου......από τότε που χώρισε με την Ρενέ δεν τον βλέπω σχεδόν καθόλου μιας και διορίστηκε στο αστυνομικό τμήμα του Λονδίνου,αρκετά μακριά βέβαια απ'το Λιβερπουλ...
Προσπαθούσα να ξεχωρίσω τις αποσκευές μας......ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ....υπήρχαν βουνά απο βαλίτσες παντου..και το χειρότερο? ήταν όλες ίδιες....χώθηκα ανάμεσα στον κόσμο προσπαθώντας να βρω πιες βαλίτσες ήταν σωστές.Θυμίθηκα την βαλίτσα της Άλις που ηταν μπλε και τι δικιά μου που ήταν καφέ αλλά αυτό δεν βοηθούσε......Ξαφνικά ένιωσα από πίσω μου την Άλις να χαζογελάει.....
΄΄Μα καλά τόσο αστείο ειναι το γεγονός οτι δεν μπορώ να βρω την βαλίτσα μου?΄΄ της ειπα με εναν τόνο εκνευρισμου στη φωνή μου..και τότε είδα οτι εκείνη είχε πάρει ήδη την βαλίτσα της......ΠΟΣΟ ΝΕΥΡΙΑΣΑ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΕ....μα καλά είσαι τόση ώρα εδώ και κάθετε και γελάει αντί να με βοηθήσει........
΄΄Έισαι απίστευτη!΄΄ της είπα,και με όση αξιοπρέπεια μου είχε απομίνει βρήκα επιτέλους τη βαλίτσα μου.....''καφέ! αυτή θα ναι !'' σκευτηκα....και τότε ενιώσα δύο κρύα χέρια να με ταρακουνούν βιαιά......''ποιος ήταν?τι ήθελε απο μένα..??'' δεκάδες σκέψεις πέρασαν απ΄το μυαλο μου εκεινη την ώρα. ώσπου άκουσα μια έξαλη απο θυμό αλλά και ταυτόχρονα κατά κάποιον περίεργο τροπο ερωτεύσιμη φωνη.....΄΄ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΗ?ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ?....΄΄ και τότε γύρισα και εγκλόβιστήκα σε μια θάλλασσα πρασίνων ματιών.......δεν μπορούσα να πάρω το βλεμμα μου απο πάνω τους......είχα μαγεύτει......με πολυ προσπάθεια κατάφερα να μιλήσω..΄΄ Συγνωμη δεν ήθελα να........ενοώ μπέρδεψα τις βαλίτσες χίλια συγνωμη.....ξέρεται και η δικιά μου βαλλιτσα ειναι καφέ και μάλλον γιαυτό μπερδέφτηκα΄΄΄ντροπή,ντροπή,ντροπή..!! πως μπόρεσα να κανως μια τέτια βλακεια......έγινα ρεζίλι και στο ξένως παιδί με αυτά τα υπερόχα μάτια.....''ΜΠΕΛΛΑ...σύνελθε τι ειναι αυτα που λες?'' άκουσα μια φωνή να λέει από μέσα μου.....και τότε κατάφερα να πάτω τα μάτια μου απ΄την θάλασσα των πράσινων ματιών του αγοριου αυτου.....τώρα μπορούσα να τον παρακολουθήσω καλύτερα....ΗΤΑΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ......είχε ενα αγγελικό πρόσωπο,ήταν σαν τους αψεγαδιαστούς ανθρωπους που βγαίνουν στην τηλεόραση.....Τα μαλλιά του,επιμελώς ατιμελιτα και τα χείλη του.....'''ΜΠΕΛΛΑ ΜΑ ΚΑΛΑ ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ'' πάλι αυτή η φωνή......Μόλις κατάφερα να ξαναβρώ τα λογικά μου.....ξαναμήλισα ΄΄ Δεν ήθελα να παρω τη βαλίτσα σας.......με συνχορήτε....δεν είναι τρόπος αυτός που μου φερθήκατε..!! Δεν σας σκότωσα απλά μπερδέφτηκα.!΄΄ είπα με τον θυμό μου να χτυπάει κόκκινο..!!Έτσι έπρεπε να αντιδράσω και πριν,ουτε καν να του μηλίσω δεν θα πρεπε του ανεδέστατου....και τότε ακούστηκε ξανά αυτη η αγγελ.....αυτη η φωνή τελοσπάντων...΄΄ ΜΑ ΚΑΛΑ ΠΗΡΕΣ ΤΙ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΗΡΕΜΑ.....ΕΓΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΧΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ...ΔΕΝ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΒΛΑΚΙΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΕΝΑ ΑΝΟΡΙΜΟ ΟΠΩΣ ΕΣΥ΄΄........φώναζε σαν τρελός......Μα δεν καταλαβαίνω...τι του έκανα πια....ένα λάθος έκανα μέχρι και συγνώμη του ζήτησα του βλάκα.!! Είχα κοκκινίσει απ'το θυμό μου είμουν ετοιμή να ανοίξω το στώμα μου αλλά ευτηχώς εμφανίστηκε η Άλις σαν φίλακας άγγελος και πήρε το λόγο ΄΄ Σας παρακαλώ κύριε προσέξτε πως μήλατε στην ξαδέρφη μου...ποιος νομίζεται ότι είσται?......ανακαλέστε αυτά που είπατε τώρα αμέσως το απετώ....τι ανέδια ειναι αυτη χριστέ μου...!!΄΄ Φώναξε η Άλις και εγώ έμεινα να κοίτας με ανοιχτό το στώμα.... η ικανότητα της Άλις να καταφέρνει να βγαίνει πάντα απο πάνω είναι καταπλικτική...!......Επιτέλους αυτο το ανεδέστατο πλάσμα μπήκε στη θέση του.....Καθώς εγώ περίμενα να πει συγνώμη το μόνο που έκανε ήταν να πάρει τη βαλίτσα του και να πετάξει τη δικιά μου στο πάτωμα με δύναμη....!΄΄ ΜΑ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ΄΄ φώναζα στην Άλις και εκείνη με συγκρατούσε προσπαθώντας να με ηρεμίσει......θα τον σφαλιάριζα άμα δεν ηταν η Άλις πραγματικά αυτός ο τύπος με έφερε στα όριά μου.......'' Ναι αλλά ήταν πολυ όμορφος'' ακούστηκε μια φωνή μέσα μου την οποία ήθελα να καταπνιξω όσο πιο βαθιά μεσα μου γινόταν από το θυμό......
Μετα απο ενα τέταρτο είχαμε παρει ταξί και είχαμε φτάσει επιτέλούς στο σπίτι....Ο Τσάρλυ με το που μας είδε μας βύθησε στην αγκαλιά του..!!΄΄ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ....ΜΠΕΛΛΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ΄΄ κόντευε να με σκάσει στην αγκαλιά του.....ο μπαμπάς μου ήταν πάντα τόσο αυτθόρμητος,τόσο διαχυτικος.....πόσο πολύ τον αγαπώ!!....
όση ώρα μιλάγαμε παρατηρούσα το σπίτι οπού θα παιρνούσα τους επόμενους μήνες......Δεν ήταν ούτε μικρό ούτε μεγάλο ήταν ακριβώς οτι έπρεπε....οι τύχοι είχαν ενα ζαχαρί χρώμα και τα επιπλά ηταν ομορφά και συνχρόνως απλα....Αν κρίνεις το γεγονός ότι ο μπαμπάς μου ζούσε μόνος του το σπίτι ηταν υπερβόλικα καθαρό.....
Αφού φάγαμε ο Τσαρλυ μας έδειξε το δωμάτιο μας....Ήταν πάρα πολύ όμορφο....Οι τοίχοι είχαν τις αποχρώσεις του Μοβ...''το αγαπημένο μου χρώμα'' σκευτηκα.....ο χώρος ήταν τόσο βολικός και άνετος.........Μετα απο λίγο βάλαμε τις μπιτζάμες μας και μιλήσαμε λίγο με την Άλις ξαπλωμένες
΄΄ Δεν το πιστεύω αυτο που έγινε σήμερα.....ο τύπος ήταν τρέλος...Ελπίζω να μην το συναντίσει καμία απτ΄ις δυο μας κατά διάρκεια της διαμονής μας στο Λονδίνο.....Και τότε μου θύμισε τον ανεδές αγόρι.....με τα πράσινα μάτια....και τα υπέροχα μαλλιά......΄΄ ΜΠΕΛΛΑ..!!με ακούς? σου μιλάω..!! είπε η Άλις με προσπιούμενα νευριασμένη φωνή..... δεν είχα προσέξει ότι είχα αφαιρεθεί΄΄ τι είναι Άλις,απλά νύσταξα, αυτό είνα όλο.....Άντε πάμε για ύπνο γιατί αύριο είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο....΄΄ της ειπα χαχανίζοντας......Εκείνη με σκούντηξε και ξαπώσε προσπιούμενη την νευριασμένη....Ξάπλωσα και τελευταία εικόνα που μου ρθε στο μυαλό ητάν τα πράσινα μάτια του άγνωστου αγοριού......αυτα τα μάτια..........

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3o:ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Το ξυπνιτήρι χτύπησε στις 7 διακόπτοντάς με από έναν άστατο ύπνο.Ήταν φυσικό να μην μπορέσω να κοιμηθώ καλά με τόσο άνχος για τη σημερινή μέρα.΄Ειμουν τόσο μπερδεμένη,σκευτόμουν συνέχεια εκείνο το αγόρι.Ο νους μου πήγαινε συνεχεία εκεί χωρίς να το θέλω....Τί μου συνέβαινε?''απλά μου έκανε εντύπωση η ανεδής συμπεριφορά του....αυτό είναι όλο'' έλεγα και ξανάλεγα στον ευατό μου....''καλά έτσι και αλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να τον ξανάβλεπα οπότε......όλα καλά...'' σκεύτηκα....Αυτή η σκέψη με στεναχώρισε για κάποιο περίεργο λόγο......καθάρησα το μυαλό μου και κατευθίνθηκα πρως το μπάνιο.....Βούρτσησα επιμελώς τα μαλλιά μου μέχρι να γίνουν εντελώς ίσχια,έπλυνα τα δοντια μου και ύστερα πήγα πρως την ντουλάπα....''Τί να βάλω τώρα?'' Δεν με ένοιαζε το τι θα φορέσω,αυτο που με τρόμαζε ήταν η αντίδραση της Άλις άμα με έβλεπε με τα ρούχα που φοράω συνήθως.....κυριολεκτίκα θα με σκότωνε..Έτσι αποφάσισα να βάλω μια μπλε μπλούζα με λεπτές πράσινες ρίγες που μου είχε αγοράσει η Άλις,ενα μπλε τζιν και τα πετρόλ σταράκια μου......Ετοιμάστοικα γρήγορα,γρήγορα πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα τις σκάλες.....
Στο σαλόνι καθόνταν ο Τσάρλυ και η Άλις παίρνοντας το πρωινό τους....... '' Πως κοιμήθικες Μπελς'' ήταν πολύ χαρούμενος που θα έμενα μαζί του μετά απο τόσο καιρό......και αυτό φαινόταν ''Είχα εναν άστατο ύπνο, είμαι αρκετά ανχομένη με το σχολείο'' απολογήθικα..... Δεν ήξερα το λόγο που είμουν τόσο ανχωμένη...συνήθως εγώ δεν ανχονόμουνα.....απλά σήμερα είχα ενα προέσθημα.....η φωνή της Άλις με διέκοψε απο τις σκέψεις μου '' άντε βάλε μπουφάν και φύγαμε...έχω κάτι δουλείες στο κέντρο και θα σε πετάξω έως στο Λύκειο''.... ''Άλις δεν ειναι ανάγκη να.....'''προσπάθησα να πω αλλά με διέκοψε.. '' Δεν ακούω κουβέντα άντε δεν θες να αργύσεις πρώτη μερα..!!'' ξεφύσηξα και βγήκαμε απ'το σπίτι χερετώντας τον Τσάρλυ.....
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και η Άλις άρχησε να μιλάει'' Καλά θα ξετρέλαθεις με το Λονδίνο..Το απόγευμα θα πάμε για καφέ και θα σου δείξω και την πόλη...ενοείται οτι θα ακολουθήσουν τρελά ψόνια..αα....και δεν θέλω αντιρύσεις....!!'' είπε με φωνή γεμάτη τσαχπίνια και σιγούρια οτι δεν πρόκειται να αρνηθώ..
'' Ρε Άλις...έλεος δηλαδή το νου σου στα ψόνια τον έχεις?...θα δούμε για το απόγευμα...''
''Λυπάμαι δεν σε ρώτησα αν θα ρθεις απλά σε πληροφόρησα..''είπε γεμάτη υπαινιγμό
'' ΚΑΛΑ...ντάξει αλλά μην το παρατραβίξεις με τα ψόνια.....άλλωστε μπορώ να σου αρνηθώ και τίποτα?'' γελάσαμε και οι δύο......Η Άλις είχε πάντα την ικανότητα να με κάνει πάντα χαρούμενη......μέσα σε 10 λεπτά είχε καταφέρει να μου διώξει όλο το άνχος το οποίο επανήλθε όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο έξω απ'την μεγάλη πύλη του Λυκείου...'
''Μπέλλα,φτάσαμεεεεεεεε.....'' είπε και μου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου....
''Άλις...δεν ξέρω....φοβάμαι λίγο..''της παραδέχτηκα με έναν τόνο ντροπής.Θα σκευτόταν οτι είμαι ενα ανόριμο κορίτσακι που φοβάται να κάνει μια νέα αρχη....
''Μπέλλα φυσικό ειναι να έχεις ανχος,και εγώ φοβάμαι για το πανεπηστίμιο....μην κοίτας που είμαι με στην τρελή χαρά''' είπε και ξέσπασε σε γέλια..
''Καλα....πάω..''....έκλεισα την πόρτα πίσω μου και πήρα μια βαθιά ανάσα......κοίταξα πίσω μου..... Η Άλις είχε ήδη φύγει.......
΄΄όλα καλά Μπέλλα.....εξάλου τι μπορεί να σύμβει.....΄΄
Αυτό ήταν έιχα ήδη μπει μέσα......
Το σχόλειο ήταν ταίραστιο....Ο Τσάρλυ με είχε πληροφορήσει οτι ήταν ένα απο τα καλύτερα Λύκεια του Λονδινου...πραγματίκα ήταν πάρα πολύ όμορφο...πεντακάθαρο,οι αίθουσες ήταν κατανεμιμένες άψογα και το προάβλιο είχε τρια γήπεδα...ένα μπάσκετ,ένα βολλευ,και ένα ποδοσφαίρου.........Ήταν σαν κολέγιο........
Το στομάχι μου σφύχτηκε......ξαφνήκα όταν άκουσα μια φωνή
''Γεια σου....πρέπει να είσαι η Ιζαμπέλλα Σουάν σωστά?''
Ήταν ενα ψιλό λεπτοκαμομένο αγόρι με ξάνθα μαλλιά και γαλάζια μάτια..... τα μαλλιά του ήταν καρφάκια και ήταν περιποιημένος και καλοντυμένος όπως όλοι σ'αυτό το σχολέιο...........χριάστηκα λίγα δευτερόλεπτα για να απαντήσω....
''Ναι...αλλά προτιμώ το Μπέλλα.....''έκανα έναν μορφασμό
''Ότι πεις.......έγω έιμαι ο Άλεκ.....άκουσα απ'τη διοίκηση του σχολείου για τον ερχομό σου.....''
Υπέροχα......όλο το σχολείο θα το ξερε...
''μμμμ...εμ...να σε ρωτήσω μήπως ξέρεις που είναι το γραφείο των καθηγητών?'''
'' Φυσικά τη βλέπεις εκείνη την κίτρινη πόρτα....ακριβώς δεξιά..'' μου χαμογέλασε
'' Ευχαριστώ πολύ,τα λέμε....'' το χέρετησα και κατευθίνθηκα πρως την κίτρινη πόρτα......
Ο Άλεκ ήταν πολυ φιλόξενος και έδειξε οτι είναι πολύ καλό παιδί.....ώραια...καλό θα ήταν να αρχίσω να κάνω φίλους...
Μπήκα μέσα στην αίθουσα των καθήγητών...υπήρχαν πάρα πολλά παιδιά εκεί μέσα.....γινότανε χαμός........και είχα την εντύπωση πως το σχολείο είναι πολύ οργανομένο....καλλά....μου ξέφυγε ένα γελάκι.....προχορίσα ευθεία όπου επιτέλους βρήκα την πόρτα που έλεγε ''ΔΙΕΥΘΗΝΤΗΣ'' χτύπησα μαλάκα.....
''Περάστε'' ακούστηκε μια σοβάρη φωνή
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα....
Τα πόδια μου λύγισαν, η μιλία μου κόπηκε και είμουν έτοιμη να λιποθιμίσω....δεν το πίστευα αυτο που έβλεπα...κάποιος μου κάνει χοντρη πλάκα........
ακρίβως απέναντι απο τον διευθιντή καθώταν το αγόρι που είχαμε διαπλικτιστεί στον στάθμο του τρένου μετο αγόρι που ταλεπωρούσε τη σκέψη μού οχ...και αυτός σε αυτό το σχολέιο πηγαίνει.......Τώρα τι κάνω?.....είμουν ετοίμη να άνοίξω την πόρτα και να φύγω τρέχοντας.........
''Δεσποινής Σουάν...?....κάλως ήρθατε στο σχολέιο μας ελάτε,καθήστε....να σας γνωρίσω τον πρόεδρο του σχολείου.....Εντούαρντ Καλλεν....''
Και τότε γύρισε και με κοίταξε.....το βλέμμα του με πάγωσε...έμεινα όρθια κοκαλωμένη χωρίς να έχω επαφή με το περιβάλλον για λίγα δευτερόλεπτα........μίσος,μισος,θυμος,θυμος...τα συναισθήματα αυτά έβλεπα και ξανάβλεπα στα μάτια μου....τι είπε πριν απο λίγο ΠΡΟΕΔΡΟΣ?...καταστράφηκα....ούτε ένας άνθρωπος δεν θα με πλησιάζει με αύτα που θα πει αυτός........
Αποφάσισα να καθίσω...πραγματικά δεν ένιωθα τα πόδια μου....ο διευθιντής με κοίταγε με περιέργια...εξετίας της αντίδρασής μου.....τότε πήρα το λόγο
''Καλημέρα σαας....Καλημε-ερα...και σε σας κύριε Κάλλεν....σας ευχαριστώ πολύ για το καλοσόρισμα σας.......θα ήθελα αν γίνεται να με πληροφορήσετε για το πρόγραμμα και τα βιβλία που θα χρειαστώ........''
Ούτε εγώ κατάλαβα πως κατάφερα και μίλησα.......αλλά όχι δεν θα με έπαιρνε απο κάτω θα το πάλεβα.....δεν θα φοβόμουν ενα παλιολουσιόπαιδο..''που ειναι και όμορφο'' ακούστηκε μαι γνώριμη φωνή απο μέσα μου...
'' Φυσίκα Δις Σουάν...θα το ήθελα πολύ άπλως ετύχε κάτι πολύ σιμαντίκο στο υπουργείο και θα πρέπει να φύγω αμέσως......Γ'ιαυτο ακριβώς το λόγο κάλεσα τον κύριο Έντουαρντ να σας πληροφορίσει για τα μαθήματα και τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου μας μιας και είναι ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς...''
ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΑ...τώρα ΤΙ?? θα με αφίσει μονή μου με αύτον ??? γιατί χριστέ μου....τι έκανα για να το ζω αυτό?........μια βελούδινη φωνή με διέκοψε απτ'ις σκέψεις μου......
'' Μην ανυσιχήτε Κ.Μπερκυ.....Θα την τακτοποιήσω εγώ......'' είμε με ένα ειρωνικό χαμόγελο....οχχ...αυτό ήταν απειλή........πάει τελείωσα...αυτό ήταν...
''Έγινε Έντουαρντ...λοιπόν σας αφίνω μόνους........κυρία Σουάν,κύριε Κάλλεν.....'''είπε και έκλεισε την πόρτα.......ΆΥΤΟ ΗΤΑΝ...ΕΧΕ ΓΙΑ ΚΟΣΜΕ....
Το βλέμμα του καρφώθηκε πάνω μου....τα μάτια του με κοίταγαν με αηδία....αυτό με πονούσε για κάπιον περίεργο τρόπο....δεν ήξερα τι συνέβαινε ώσπου αποφάσισα να μιλήσω...
'' Λοιπόν κύριε Κάλλεν....αν σας είναι εύκολο μπορείται να με πληροφορήσεται για τα μαθήματα?'' είπα με στην ψυχρα...χαρίζοντάς του ένα ειρωνικό χαμόγελο....
'' Φυσίκα Δις Σούαν αφού πρώτα λύσουμε ένα μικρό ζήτημα.....''πάλι αυτό το βλέμμα
Σηκώθηκε έξαλος από την καρέκλα του και με μία κύνηση με κόλισε στον τοίχο ακινιτοποιώντας με,με τα χέρια
ανάμεσα στη μέση μου.....
'' Τι δουλέια έχεις εδώ?..Βρες μια δικαιολογία και εξαφανίσου τώρα...'' τα μάτια του είχαν γινει δυο μικές μάυρες μπίλιες απο το θύμο.....καθάρισα το λαιμό μου...
'' ΑΑΑΑ για να σου πω..... η υπομονή έχει και τα όρια της......1 δεν έφταιγα εγώ γι'αυτό που έγινε στο σταθμό 2 να μου μίλας στον πληθυντικο.....3 έδω έιναι το νέο μου σχολείο και δεν σκοπεύω να παώ ΠΟΥΘΕΝΑ...'' τόνισα της τελευταιες λέξεις ώστε να τις βάλει καλά στο μυαλό του....Ποιος νομίζει ότι είναι....τι νομίζει πως είμαι και μου μιλάει με αυτόν τον τρόπο..!!Ξάνα αυτη η φωνή......πήρε τον ένα καρπό μου και τον έσφηξε.........το χέρι μου ηλεκτριστίκε απ'αυτο το άγγιγμα...είμουν σίγουρη οτι και αυτος ένιωσε ακριβώς το ίδιο.......
'' ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ....ΕΓΩ ΕΔΩ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ.....ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΩ....ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΔΙΩΞΩ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΩ...ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?''με κοίταζε εξαγριομένος...... ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι...αυτό ήταν δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ........
'' ΔΕΝ ΜΕ ΝΙΑΖΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΗΡΘΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ....ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΛΑΞΕΙΣ.....ΕΙΧΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΟΘΟΥΜΕ.....ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙΣ ΜΥΑΛΟ....'' του πέταξα τις λέξεις στα μούτρα και άνοιξα την πόρτα να φύγω....όπως ήταν αναμενόμενο την έκλεισε.....τότε έφερε το κεφάλι του λίγα εκατόστα μακρία απ'τα χείλη μου...μπορούσα να νιώσω τη ζεστή αναπνοή του.....το μόνο που έβλεπα ηταν τα χειλή του μια λεπτη σχισμή.....ξαφνικά με κυρίευσε το συναίσθημα του φόφου και έκλεισα τα μάτια μου για να τον αποφύγω....έφερε τα χείλη του στο αυτι μου και μου ψιθύρισε...
''.....ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ....'' είπε και με απελευθέρωσε απ'τα δεσμά των χεριών του.......
''ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΛΕΝ...'' είπα και βγήκα σχεδόν τρέχοντας απ'το γραφείο......πήγα τρέχοντας στις τουαλέτες προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκριά μου.........

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο:ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κλειδώθηκα σε μία τουαλέτα και άρχησα να κλέω με λιγμούς.Το στομάχι μου ένιωθα να είχε δεθέι σαν ένα κούβαρι και το αίσθημα το πόνου κατέκλυε όλο μου το σώμα....Πώς μπορούσε αυτό το άτομο να έχει τέτια επιροή πάνω μου.......γιάτι να πονάω κάθε φόρα μου με μαγνιτίζει με αυτό το βλέμμα γεμάτο αηδία......τι του έχω κάνει επιτέλους.....δεκάδες ερωτήματα έκαναν την εμφάνισή τους καθώς έκλεγα....Αυτό το σχολείο θα γινόταν η προσωπική μου κόλαση, όλοι αργα η γρήγορα θα με αντιπαθούσαν με τις φήμες που θα διέδηδε ο Κάλλεν,και όλοι θα στρεφώντουσαν εναντίον μου.....ώραια αρχή θα έκανα.....αλλά δεν θα το αφίσω να με πάρει από κάτω.....ήρθα και θα μείνω δεν θα κάνω τη χάρη σε αυτό το κακομαθήμενο αγόρι να φύγω....Θα τον αντιμετώπιζα,δεν θα ξανατολμούσε να μου μιλήσει έτσι....θα τον έβαζα στη θέση του.....Γιατί όμως να με πονάει τόσο αυτή η συμπεριφορά του??γιατί......
Σκούπισα τα μάτια μου με την άκρη της μπλούζας μου ξεκλήδωσα την πόρτα της τουαλέτας και βάδισα προς το προάβλιο έτοιμη να αντιμετωπίσω οπιοδήποτε εμπόδιο μου δημιουργούσε ο Κάλλεν....γεμάτη θάρρος και δύναμη...εύκολο να το λες,δύσκολο να το κάνεις......
Καθώς βάδιζα προς το γραφείο των καθηγητών για ακόμη μία φορά ακούγα χαμηλά γελάκια πίσω απ'την πλάτη μου....ΥΠΕΡΟΧΑ..!! ο Κάλλεν άρχησε δουλειά σκεύτηκα.......
Μέσα στο γραφείο οι μαθητές είχαν φύγει πλέον και αποφάσισα να πάω να μιλήσω σε έναν καθηγητή......από οτι έγραφε το γραφείο του τον έλεγαν Νικολας Μουρ.....ξεκίνησα να μιλάω....
'' Καλημέρα σας μήπως θα μπορούσατε να μου δώσετε το πρόγραμμα της 3 λυκέιου..είμαι η καινούργια μαθήτρια, το ονομά μου είναι Ιζαμπέλλα Σουάν...''
Με κοίταξε με ένα βλέμα.....συμπάθειας?....
''Φυσικά δεσποινίς μου.....μισό λεπτό''...έψαχνε ανάμεσα σε κάτι φακέλους ώσπου τελικά βρήκε ένα χαρτι...υπέθεσα οτι ήταν το πρόγραμμα
'' Εδώ είμαστε.....όριστε.....σε 5 λέπτα ξεκινάει το μάθημα της Βιολογίας μαζί μου,σας συμβουλεύω να βγιαστήτε...Θα πάτε στο τμήμα Γ'5 πού ειναι ακρίβως αρίστερα απ'το εστιατόριο'' μου χάρησε ενα πλατυ χαμόγελω...
''Βεβαίως,σας ευχαριστώ πολύ......Καλημέρα σας...'' τον χερέτησα και βγήκα απ'το γραφείο......
Βρήκα το εστιατόριο και υπέθεσε οτι η αίθουσα που ήταν δέξια με την μπλε πόρτα ήταν αυτή που έψαχνα........
Μια σκέψη ήρθε στο μυαλό μου και κρύος ιδρώτας με έλουσε.....Λες....το αγόρι.........να'ναι σ'αυτό το τμήμα??όχι θεέ μου............δηλαδή πόση ατυχία σε μια μέρα.....
Άνοιξα την πόρτα διστακτηκά και μπήκα στην τάξη..
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...ΟΧΙΙΙΙ..δεν γίνεται αυτό το πράγμα.........δυστυχώς οι φόβοι μου βγήκαν αλιθινοί και ο Κάλλεν καθόταν στο τελευταίο θρανίο.......Μόλις μπήκε ο Κ.Μουρ στην τάξη εγώ τον πλησίασα και τον ρώτησα που θα κάτσω....έκεινος με το που με είδε έιπε... '' Παιδιά, Παιδιά λίγο την προσοχή σας παρακαλώ.........'' υπήρχε πολύ φασαρία στην τάξη μέσα στην οποία ακουγόταν και το γέλιο το Κάλλεν ο οποίος μία γέλαγε κοιτάζωντας εμένα μια κοιτάζωντας τους φίλους του.....υποψιαζόμουν τι συναίβενε και ένιωσα τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν.. ''ΠΑΙΔΙΑ......λοιπόν, από εδώ η νέα σας συμαθήτρια Ιζαμπέλλα Σουάν....έρχεται απο το Λίβερποολ και έιναι η κόρη του διοικητή του αστοινομικού τμήματος της περιφέριάς μας Τσαρλυ Σουάν'' έλεγε ο κύριος Τόμας γεμάτος υπερηφάνια για κάποιο λόγο που δεν μπορούσα να καταλάβω.......
Ξαφνικά ακούστηκαν τα γέλια του Κάλλεν....Ο Κ.Μουρ κοκκίνησε από το θυμό.... '' Τι βρίσκεις τόσο αστείο Εντουαρντ?''
''Τι νέα μου συμαθήτρια κύριε...''' είπε και όλη οι τάξη γέλασε δυνατά ένιωσα τα μαγουλά μου να γίνονται ακόμα πιο κόκκινα.......αλλά αυτή τη φορά όχι από ντροπή αλλά απο θυμό....είχα γίνει έξαλη......
'' Άληθεια ε?.....τουλάχιστον δεν δείχνω περισσότερο γελεία από ό,τι εσύ...'' είπα και του έριξα ένα ειρώνικο χαμόγελο......Αν μπορούσε να με σκοτώσει με το βλέμμα τώρα θα ειμούν νεκρη...μισος,μισος,μισος..........................
Η τάξη ξανάρχησε να γελάει ακόμα πιο δυνατά....
ο Κ.Μουρ φώναξε...
''ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΙΖΑΜΠΕΛΛΑ.....τι συμπεριφορά είναι αυτή?....μα καλά δεν ντρέπεσται.....ολόκληρα παιδιά?''
Αμέσως έπεσε σιώπη .......
Είμουν πολύ περίφανη για τον εαυτό μου για το θάρρος που επέδηξα......επίτελους έβαλα αυτόν τον βλάκα στη θέση του......ας τολμήσει να με ξαναενοχλήσει και τα λέμε.....
'' Λοιπόν Μπέλλα θα καθίσεις μαζί με την Άτζελα στο τέλος.....οι υπόλοιποι βγάλτε τα βιβλία σας και πηγαίνετε στη σελιδα 64....''' συνέχιζε να μιλάει ο καθηγητής ενώ εγω κάθησα δίπλα στην Άτζελα.......
ήταν μια όμορφη κοπέλα ντυμένη απλά σε σχέση με τους άλλους....τα μαλλιά της ήταν μαύρα και σκέπαζαν ολόκληρη την πλάτη της.........
''χέρω πολύ με λένε Άτζελα Ουέμπερ....,οφείλω να σε συνχαρώ για πριν,έβαλες αυτόν τον υπερόπτη στη θέση του.....''είπε χαμογελώντας....
της ανταπέδωσα το χαμόγελο....
'' Πάντα έτσι είναι?......μα ποσό κακομαθημένο μπόρει νανε ένα παιδί...''.......'' χαίρω πολύ επίσης..''........μου χαμογέλασε και στράφηκε πρως τον καθηγητή.........
Όση ώρα πρόσεχα το μάθημα,ένιωθα το βλέμμα του Κάλλεν καρφομένο στο πρόσωπό μου......ένιωθα τόσο άβολα.........
Είμουν σίγουρη ότι μόλις χτιπύσει το κουδούνι θα έρθει να μου ζητήσει το λόγο......και τότε θα φάει μια σφαλιάρα.....'Μπελλα συγκρατήσου..' μου ξέφυγε ένα χαμόγελο στην ιδέα να τον χαστουκίζω μπροστά σε ολη του την παρέα........
Μετά απο 15 λεπτά χτύπησε το κουδούνι....εγώ βγήκα απο την αίθουσα μαζί με την Άτζελα που μου πρότεινε να κάτσουμε μαζί στο εστιατόριο.......πριν καν προλάβω να κάτσω στην καφετέρια ένιωσα ένα κρύο χέρι να με αρπάζει βίαια.....το αγγιγμα ήταν οικίο.....η ζεστάσια ήταν γνωστή, η μυρωδία πλημίριζε το θώρακά μου........
'' ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ..?'' του φώναξα και αυτός με τράβηξε ακόμα πιο βίαια...... η ΄Άτζελα με υπερασπίστηκε.....'' Κάλλεν, φύγε τώρα αλλιώς θα φωνάξω το διευθιντή.......τι συμπεριφόρα είναι αυτή...γίνεσαι ρεζίλι το χέις καταλάβει.....''!! η Άτζελα είχε νευριάσει όσο εγώ........είχε κοκκινήσε σχεδόν.......
τότε ακούστηκε μια μελλοδική αλλά ταυτόχρονα έξαλλη από θυμό φωνή.....η φωνή του.....
'' Τι ανακατεύσε Ουέμπερ....οτι θέλω θα κάνω........εγώ και η Σουάν έχουμε να λύσουμε κάποια θεματάκια....'' είπε και με κοίταξε με ένα δολοφονικό ύφος...... με έσειρε τραβώντας με απτ'ν αγκώνα έως σε μια γώνια απομακρισμένη από μαθητές του προαβλιού και ξεκίνησε να μιλάει....
''ΘΕΣ ΠΟΛΕΜΟ ΣΟΥΑΝ? ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ........ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕΖΙΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΑΘΗΤΕΣ......ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΔΩ ΚΑΝΩ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΕΔΩ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ...''μου χαμογέλασε ειρωνικά και άρπαξε τους κάρπους μου.......προσπάθησα να απελευθερωθω από το αγγιγμά του αλλά ήταν ανώφελο.....με κρατούσε τόσο σφυχτά....ώσπου ένα δάκρυ κύλισε απ΄το μάγουλό μου.....
'' ΑΣΕ ΜΕ, ΜΕ ΠΟΝΑΣ'' του φώναζα αλλά δεν καταλάβαινε.......
χαμογέλασε διαβολικά.....
'' ΕΣΥ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΕΤΣΙ....ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ'' του φώναζα δακρίζοντας απ΄τν πόνο......
''ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ,ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΣΕ ΜΕΝΑ..'' τόνισε τις τελευταίες λέξεις, λες και νόμιζε ότι είναι κάποιος σημαντικός.....
'' ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΛΛΕΝ ΑΚΟΥΣ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ, ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΓΚΙΞΕΙΣ..''
απελευθερώθηκα απ'το άγγιγμα του και του έδωσα ενα χαστούκι.....
'' ΜΗΝ ΤΟΛΜΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ,ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΕΝΟΧΛΙΣΕΙΣ ΑΛΙΩΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΙΝΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΡΕΖΙΛΕΨΕΙ Σ'ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...''
έφυγα χωρίς να κοίταξω πίσω μου.....ένιωθα την ανάγκη να πάω εκεί και να τον αγκαλιάσω...να του πω συγνώμη...να τον φιλίσω...ΜΑ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ........αυτό το αγόρι θα με στειλει στο τρελοκομείο........αλλά βαθιά μέσα μου πονούσα....πονούσα πολύ......ένιωθα την καρδία μου σιγά σιγά να σπάει......μα γιατί να νιώθω έτσι αφού το άξιζε......
θεέ μου........τι μου συμβαίνει....
οι υπόλιπες ώρες κύλισαν ομαλά.....Ο Κάλλεν με αγνούσε και επιτέλους με άφησε στην υσιχεία μου...αλλά οπότε κατάφερνα να του ρείχνω κλεφτές ματιές παρατηρούσα ότι είχε στο πρόσωπο του μια έκφραση πόνου......πόνος?...γιατί?........μήπως επειδή τον χτύπησα?....αλλά κι πάλι δεν εξηγήτε αυτή η συμπεριφορά.....ήθελα τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω......να πάρω τον πόνο απ΄τα μάτια του......να του δώσω αγάπη......αγαπη....αγαπη??........αυτή η λέξη είχε θαυτεί βαθία μέσα μου.....από τότε που.......καλύτερα ας μην το θυμάμαι.......αλλά....τα αισθήματα που νιώθω τώρα είναι παρόμια με......ανατρίχιασα στη σκέψη.....όχι αποκλίεται δεν είναι δυνατόν...........αλλά.....ΟΧΙ....τέλος το θέμα...μάλωνα με τον ίδιο μου τον εαυτό......
Το κουδούνι για το σχόλασμα χτύπησε και μια απέσια μέρα έφτασε στο τέλος της......ευχήθηκα η επόμενη να μην είναι χειρότερη και βγήκα απτ'ην πύλη......
Έξω από το σχολείο με περίμενε η Άλις με το κίτρινο Σεβρολέτ......αχ αυτή η Άλις σκεύτηκα.......
μπήκα μέσα και ξεκίνησε ένα κύμα ερωτήσεων.......
''Πως ήταν?έκανες καινούργιους φίλους? οι καθηγιτές..?? κανάς νοστιμούλης?.....είχε πεθάνει απο περιέργια και αυτό φαινόταν....
''Άλις χαλάρωσε....θα στα πω όλα......''
Ή Άλις με κοίταξε με απορία και με παρότρινε να συνεχίσω...
'' Λοιπόν....όλοι ήταν πολύ ευγενικοί....με κάποιες εξερέσεις βέβαια.....''
Η Άλις έκανε μια γριμάτσα περιέργιας.....
'' Θυμάσε εκείνο το αγόρι που τσακωθήκαμε στο σταθμό...?? εε είναι συμαθητής μου και πρόεδρος του σχολείου.....τσακωθήκαμε, με τράβηξε από τους καρπούς και εγώ τον χαστούκισα....''.......
Η Άλις είχε μίνει με ανοιχτό το στόμα.........΄΄ΑΥΤΟΣ???ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΟΥ???ΤΟΝ ΧΑΣ-ΣΤΟΥ-ΚΙΣΕΣ?????.........η ΄Αλις πραγματικά είχε τρελάθει δεν μπορούσε να αρθρώσει σωστά τις προτάσεις απο τον πανικό της.......
'' ΑΛΙΣ ΗΡΕΜΙΣΕ...ναι....δυστηχώς όλα αυτά συνέβησαν σήμερα....αλλά.... δεν θέλω να το συζητήσω άλλο.....'' της είπα και ένιωσα ξανά το αίσθημα του πόνου μόλις θύμηθικα τη στιγμή που τον χαστούκισα........
''Εντάξει Μπελς μην στεναχωριέσαι....θα μου τα πεις όλα μόλις νιώσεις εντάξει....Προς το παρόν σου χω μια έκπληξη για το απόγευμα.........''μου δώσε ενα απ'τα αγαπημένα μου χαμόγελα......
'' Τι ετοιμάζεις πάλι Άλις...?.......''
'' Άμα σου πω δεν θα' ναι έκπληξη...'' μου είπε με έναν πολύ παιχνιδιάρικο τρόπο.....
'' Εντάξει πάω πάσο..''....χαχάνισα.....
Φτάσαμε σπίτι όπου μας περίμενε ο Τσάρλυ με μία ωραιότατη μακαρονάδα.....
Φάγαμε και μιλήσαμε λίγο....
'' Λοιπόν Μπέλς πώς ήταν η πρώτη μέρα στο σχολέιο..?'''
την περίμενα αυτήν την ερώτηση......
'' Εμ μια χαρά......''
Η Άλις με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα....
Ούτε εμένα μου άρεσε που έλεγα ψέματα στον μπαμπά μου αλλά δεν ήθελα να τον αναστατώσω....θα το αντιμετώμιζα μονη μου........'' Λοιπόν μπαμπά εγώ πάω πάνω να διαβάσω και να κοιμηθώ λίγο....Άλις θα έρθεις..?''
'' Φυσικα....''
πήγαμε στο δωμάτιο....εγώ έκανα τα μαθήματα μου και στη συνέχεια βυθίστηκα σε έναν ήρεμο ύπνο αφίνοντας ολή την κούραση της ημέρας να με κατακλίσει........

Το απόγευμα με ξύπνισε η Άλις για να ετοιμαστούμε για την έκπληξη που μου ετοίμαζε......
'' Μπελς θα σε ετοιμάσω εγώ για απόψε..!!''.....
''Άλιςςςςςςςς.....''
'' Σε παρακαλώ........''πως να αντισταθείς??.....
''Καλά.....''

Αφού καταλίξαμε στο τι θα βάλω δηλαδή ένα μαύρο παντελονί με απο πάνω μία καλη ασπρη μπλούζα και το μαύρο παλτό μου η Άλις άρχησε να με βάφει και να μου φτιάχνει το μαλί....
'' Άλις όχι υπερβολές...''
'' Καλα ρε χαζή μη σκας....είσαι στα χέρια της Άλις......''
''Αυτό φοβάμαι''.....γελάσαμε και οι δύο.......
αφού τελειώσαμε την ''προετημασία μας'' ξεκινήσαμε για το καφέ οπού εκεί ήταν η περιβόητη εκπληξη.....
'' Είσαι έτοιμη?....''
'' Εξαρτάται το τι με περιμένει....''
Άνοιξε την πόρτα και εμφανίστηκε μπροστά μου η παρέα μου από το γυμνασιο...όταν οι γονείς μου δεν είχαν χωρισεί,΄όταν μέναμε στο Νοτινχαμ, πόσο μου είχαν λιψει όλοι τους...αποκλίεται............ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.........
'' ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ....ΤΖΑΣΠΕΡ??ΡΟΖΑΛΙ??
τους αγκάλιασα με μανία......
''Τζάσπερ πως ήρθατε??.....Ρόζαλι??.......''
και τότε ξαφνικά το μάτι μου έπεσε σε μια γνώριμη αντρική φιγούρα........

''ΤΖΕΙΚΟΜΠΠΠΠΠΠΠΠ????????????????!!''

Έντουαρντ

Έιμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και σκευτόμουν όλα αυτά που είχαν συμβεί τις τελευταίες μέρες...
Αυτή η Μπέλλα είχε κάνει την ζωή μου άνω κάτω....Και σαν να μην έφτανε αυτό με χαστούκησε.....το θράσος αυτής της κοπέλας δεν έχει όρια.......αλλά που θα μου πήγαινε θα την κατάφερνα και αυτή όπως τις υπόλιπες.........θα έπαιρνα αυτό που ήθελα και μετά θα έφευγα.......κακός έκανε που τα έβαλε μαζί μου........Βασικά δεν της έκανα κάτι κακό απλώς της είπα ποιος κάνει κουμάντο εδώ......το πείσμα της και η συμπεριφορά της με έκαναν ακόμα πιο θυμωμένο......δεν ήθελα να την πίεσω τόσο την τελευταία φορά.......μου την έδωσε που συνέχιζε να μου μιλάει έτσι.....Θα της έδειχνα εγω.......Μόλις με χαστούκισε ένιωσα να πονάω....όχι σωματικά αλλά ψυχικά........πόνος?.......Γιατί?.....Μια απλή κοπέλα ήταν που σύντομα θα κατακτούσα..........Στο μάθημα της Βιολογίας όταν μπήκε στην τάξη βάλαμε ένα στοίχημα με τον Έμετ....να την ρίξω μέχρι το τέλος της χρονιάς.........Τόλμισε να με χαστουκίσει?.....θα το πληρώσει ακριβά και ακριβώς με αυτόν τον τροπο....Παρόλα αυτά....δεν ήταν μόνο το στοίχημα....Η Μπέλλα ήταν πανέμορφη,θα παιρνούσα την ώρα μου..........θα πάρω αυτό που θέλω και μετά ούτε καλημέρα.........Αν πληγωνόταν όμως?........αυτή η σκέψη με στεναχώρισε.....ΓΙΑΤΙ?....δεν με νοιάζει το τι θα αισθανθεί το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι το στοίχημα......Δεν μπορούσε να χορέσει το μυαλό μου το πως τόλμησε να αντιμηλίσει σε μένα ΣΕ ΜΕΝΑ...........Δεν είμουν πότε τόσο επιθετικός.Δεν ξέρω ίσως η Μπέλλα ήταν διαφορετική και αυτό με εξωθούσε στα άκρα......ένιωθα περίεργα όταν είμουν κοντά της.......και αυτό με νευριαζε...το γεγονός οτι ένιωθα έτσι............και μέτα ξέσπαγα πάνω της γιατί αυτή έφταιγε μου αισθανομούν πράγματα...περίεργα πράγματα.....ΜΠΑΑΑ...μόνο μίσος νιώθω γι'αυτην τίποτα άλο..........το κινήτο μου χρύπησε την τσέπη μου βγάζωντάς με απο τις σκέψεις μου.........
Εισερχόμενη κλήση:Έμετ
''Έλα ρε τι έγινε?''
''Καλά ρε,το απόγευμα θα ρθεις για καφέ στο 'Dark Forest' θα ναι και η ΄Εμιλυ......''
''Μου βάζεις δίσκολα.......ένταξει έγινε 7 θα με εκεί''
''Οκ φιλαράκι, τα λέμε....''
''Γειαααα.''
Ο Έμετ ο κολλητός μου.....παιρνάγαμε πάντα τέλεια μαζί......τον ξέρω απ'το δημοτικό είναι σαν αδερφός μου..........
Θα βγαίναμε το απόγευμα για καφέ και θα ερχόταν και η Έμιλυ........είμασταν μαζί.....μαζί...τελόσπαντων είχαμε κάτι σαν σχέση αλλά εγώ την είχα μόνο για να διασκεδάζω τις τελευταίες δύο βδομάδες...
πήγα έκανα ένα μπάνιο,ντύθηκα και εφύγα κατα τις 7 παρά 10......
Σε 5 λεπτά είχα φτάσει στο καφέ......
κάθησα αναπαυτικά σε μια καρέκλα και περίμενα τους άλλους.......
Ξαφνικά είδα να μπαίνει στην καφετέρια η Μπέλλα......ήταν πανέμορφη....τα μαλλιά της μακριές μπούκλες,το βάψιμο της..........Καλά...σήμερα ήταν η ευκαιρία μου..........τη θαύμαζα για κανα 10 λέπτο.....το ντυσιμό της, ο αέρας της..........πάλι αυτά τα περίεργα αισθήματα....ξαφνικά νευρίασα και είμουν έτοιμος να πάω να της μιλήσω....αλλά είδα ότι αγκάλιαζε έναν ξανθό αδύνατο αγόρι και μια επίσης ξανθιά,αρκετά όμορφη κοπέλα.....Ξαφνικά το βλέμμα της έπεσε πάνω σε ένα γεροδεμένο αγόρι με μαύρα μαλλιά.....αυτός με το που την είδε έτρεξε και την αγκάλιασε........την αγκάλιαζε....εκεινή έδειχνε τόσο χαρούμενη......μα τι στο καλό είχε αγόρι?.....μα.....Καλά έμενα τι με ένοιαζε....εγώ θα έκανα αυτο που ήθελα και μετα αντιο.......
Παρ'όλα αυτα είχα γίνει κατακκόκινος απ΄το θυμό μου....αυτό ο τύπος άρχησε να την φιλάει στο πρόσωπο..............δεν μπορούσα να βλέπω αλό...και έτσι πήρα τα μάτια μου απο κείνη....Για καλή μου τύχη ερχόταν ο Έμετ με την Έμιλυ......Λες να δοκίμασω να δω αν θα ζυλέψει η Μπέλλα...? Με το που ήρθε η Έμιλυ πήγα στην πόρτα,προσπερνώντας το τραπέζι της Μπέλλα,σίγούρος πλέον ότι με έχει δει......πήρα αγκαλιά την Έμιλυ και άρχησα να την φιλάω με πάθος ώσπου η γλώσσα μου δεν άργησε να βρει την δική της......σταμάτησα απότομα το φιλί μας και κόιταξα στο τραπέζι της Μπέλλα.....την είδα που πήγε στην τουαλέτα.....Αρα????ζήλεψε....το δόλωμα πέτυχε......άφισα την Έμιλυ κάτω και της είπα..
'' Μωρό μου πάω λίγο στις τουαλέτες δεν θα αργήσω....''
''Εντάξει,αγάπη μου..''
Μπήκα μέσα στις τουαλέτες και δεν άργησα να αντικρίσω την Μπέλλα......έπλενε τα χέρια της στο νιπτίρα τότε εγώ άρπαξα την ευκαιρία και μπήκα μέσα....
'' Βρε,βρε, βρε,,καλώς τα μάτια μας τα δυο..'' της είπα με ειρώνικο τόνο...
'' Τι θες εδώ Κάλλεν?'''είπε ταραγμένη...σαν να είδε φάντασμα...
''Οτι θες και εσύ εδω..''.......
'' Πολύ καλά.......μείνε εσύ εδώ εγώ φεύγω'' με προσπέρασε και εγώ την έπιασα απτν αγκόνα.....ένιωσα το χέρι μου να ηλεκτριζεται...
'' Εσύ δεν έχεις να πας πουθενά.....Θα μείνεις εδώ να πούμε μερικά πραγματάκια...'' της χαμογέλασα
''Δεν έχω να πω τίποτα να πω μαζί σου Εντουαρντ......'' ήταν η πρώτη φορά που έλεγε το όνομά μου...
'' Και όμως έχεις....'' την έσπρωξα στον τοίχο και άρχησα να την φιλάω στο λαιμό.....
η αντιδρασή της ήταν η αναμενόμενη...
''ΕΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΘΕΙ..??ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ??ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ''
ήταν αργά....τα χείλη μου είχαν βρει να δικά της......μου αντιστεκόταν και δεν ανταποκρινόταν στο φιλί άρχιζα να την πιέζω πιο πολύ πάνω μου....ένιωθα τη ζεστασιά του κορμιού της να με κέει.........συνέχιζε να μην ανταποκρίνεται...
με έσπρωξε προς τα πίσω
''ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΕΙ?....ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΘΑ ΦΟΝΑΞΩ...''
είχε τρομοκρατηθεί.......της χάιδεψα το προσωπο για να την ηρεμίσω...
''Έμένα μη με φοβάσαι.....αφέσου....το θέλεις όσο και εγώ'' της είπα και τότε άρχησα να την φιλάω με πολύ πάθος αυτή τη φόρα....άρχισε να κούναει τα χείλή της....ώσπου δεν άντεξε απο την πίεση και η γλώσσα μου εισχόρησε μέσα στην δικιά της.....ξεκινώντας έναν τρελό χορό....τα χέρια της μπλέχτικαν στα μαλλιά μου....μου άρεσε αυτη η κίνηση....κατέβασα το χέρι μου προς το στήθος της.....
με έσπροξε με δύναμη και χτύπησα την πλάτη μου στον τοίχο
''ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ....''δάκρια άρχισαν να κυλούν απ'τα μάτια της......
Τι έκανα???την πλήγωσα......πως μπόρεσα να κάνω κάτι τέτιο....πλήγωσα έναν άγγελο...
τρόμαξα με τον ίδιο μου τον εαυτό τι ήταν αυτά που έλεγα?.......πάγωσα.....ένιωσα τη καρδία μου να θριματίζεται μολίς την είδα να συνεχίζει να κλεεί.......μη ελένχοντας τις κινήσεις μου, την αγκάλιασα.......είχα ανάγκη να το κάνω........να διωξω τη θλίψη απο τα μάτια της.....αυτή τη θλίψει που με πλήγωνε.........
''Συγνωμη,δεν ήθελα να σε πληγώσω.......''...απολογύθηκα......
''Γιατί τα κάνεις όλα αυτά?....τι σου έχω κάνει.....''αρχησε να κλέει με λιγμούς....ΠΟΝΟΣ..........αυτο το αίσθημα είχε αποτιποθεί σε όλο μου το κορμί...πως μπόρεσα?.......είμαι ένα τέρας.....
''Συγνωμη.....'' της ψυθίρησα και την έσπρωξα ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου..............

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......

Μπέλλα

Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε γύρω μου........πριν καν το καταλάβω με είχε φιλήσει και βρισκόμουν στην αγκαλιά του......Γιατί το κάνει αυτό?...γιατί παίζει μαζί μου.......?......προσπάθησα να επαναφέρω τη σκήνη του φιλιού μας στο μυαλό μου.......Με κόλισε με δύναμη στον τοίχο,και άρχησε να φιλάει το λαιμό μου....στη συνέχεια τα χείλη του βρήκαν τα δικά μου....και τότε σκοτάδι...........,ΠΟΝΟΣ.......
Βρισκόμουν σε μία συνεχόμενη σύνχηση,πάλευα με τον ίδιο μου τον ευατό....η ώρα παιρνούσε και εξακολούθουσε να με κρατά εγκλοβισμένη στα δεσμά του....ανάγκασα το σώμα μου να κουνηθεί αλλά δεν με υπάκουγε....τι μου συνέβαινε?....δεν μπορούσα να ελένξω τον ίδιο μου τον ευατό......πόνος,απελπησία,......τα δύο αυτά συναισθήματα είχαν κυριεύσει την ψυχή μου.......προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου.....και τότε απομακρίνθυκα από την αγκαλιά του........
'' Γιατί το κάνεις αυτό?....δεν είμαι παιχνιδάκι Κάλλεν....δεν έχεις το δικαίωμα να......κάνεις τέτια πράγματα....''δεν μπορούσα να αρθρώσω σωστά τις λέξεις μου...''Άπο τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σ'αυτό το καταραμένο σχολείο, η ζωή μου έχει γίνει άνω κάτω εξετίας σου.......έχω χάσει το μυαλό μου..'' Οι λέξεις έβγαιναν απ'το στώμα μου τόσο γρήγορα,ανακουφίσωντας με...παίρνοντας ένα μεγάλο βάρρος από μέσα μου που με καταπλάκωνε..''Την μια με απειλείς να φύγω και την άλλη με φιλάς στις τουάλετες..''η φωνή μου έσβησε στην τελευταία πρόταση......τα δάκρυα έκαναν ξανά την εμφάνισή τους...δεν άντεχα άλλο αυτό το ταιράστιο βάρρος και ξέσπασα σε λιγμούς.......''Είναι η τελευταία φορά που με χρησιμοποιείς Κάλλεν.....Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...'' το φώναξα, με το πρόσωπό μου να λούζετε από δάκρυα.......
Το πρόσωπο του σοβάρεψε και ξαφνίκα έγινε έξαλο από θυμό....
'' Δεν καταλαβαίνεις τίποτα........ΤΙΠΟΤΑ..'' φώναζε σαν τρελός.......τα μάτια του είχαν κοκκηνίσει και η αναπνοή του επιτάχηνε.....πλησίασε πρός το μέρος μου......
'' Όλα τα καταλαβαίνω Κάλλεν....ΟΛΑ......ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.....ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΓΙΑ Σ'ΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ...''.....φώναζα με δάκρυα στα μάτια και έφυγα τρέχοντας απ'τις τουαλέτες......οι λυγμοί δεν σταματούσαν.Τον άκουσα να φωνάζει εξαγριομένος απο πίσω μου.......και έτσι αποφάσισα να φύγω, να μείνω μόνη μου....να διώξω τον πόνο.....τον πόνο που με βασάνιζε εξαιτίας του......
Έφυγα χωρίς να με καταλάβει η Άλις και είπα στον σερβιτόρο να την ειδοποιήσει ώστε να μην ανησυχίσει..........
Πήγα σχεδόν τρέχοντας σπίτι....Ευτυχώς ο Τσάρλυ έλειπε και δεν θα χρειαζόταν να δώσω εξηγήσεις ....ξεκλείδωσα γρήγορα γρήγορα και πήγα τρέχοντας στο δωμάτιο μου.....κλείδωσα την πόρτα πίσω μου και μη μπορώντας να συγκρατήσω τον ίδιο μου τον ευατό ξέσπασα σε κλάματα.......πόναγα......ψυχικά και σωματικά.....οι κινήσεις του είχαν αποτυπώθει στο κορμί μου...κάθε στιγμή ένιωθα το αγγιγμά του....τη ζεστασιά του........δεν άντεχα...ήθελα να μάθω τι μου συναίβενε........γιατί? γιατί όλα αυτά?........επαναφέρω στην μνήμη μου τα γεγονότα που συναίβησαν στο καφέ....
Θυμήθηκα........τον ευατό μου,τον ευατό μου να ζυλέβει......να υπόφερει....μολίς είδα τον Έντουαρντ να φιλάει αυτή την ξανθία ένιωσα λες και κάποιος με μαχαίρωνε στην καρδιά.....έτσι μη αντέχωντας το θέαμα πήγα σχεδό τρέχοντας στην τουαλέτα......εκεί όπου ξεκίνησε η προσωπική μου κόλαση....το αγγιγμά του,το φιλί του, η ζεστασιά του,η ανάσα του,τα μάτια του.......
Ήξερα καλά τι μου συνέβαινε.....δεν ήθελα να το παραδεχτώ.....δε θα έχανα τον ευατό μου,....δεν θα το επέτρεπα...θα πολεμούσα...θα πολεμούσα με την ίδια μου την καρδιά......
Σ'αυτή τη μάχη σίγουρα θα πονούσα,αλλά δεν θα υπέκυπτα.......δεν θα άφηνα τον Έντουαρντ να κλέψει την ψυχή ,και την αγάπη μου.......

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο:ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

'Εντουαρντ

'Ειχα χάσει κάθε αίσθηση του χρόνου.......το απόλυτο σκοτάδι με είχε καλύψει...........δεν ήξερα τι μέρα είναι,τι ώρα είναι......όλος μου ο κόσμος είχε γίνει άνω κάτω......
Βρισκόμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου χωρίς να καταλαβαίνω τι είχε γίνει χτες..........
Το μοναδικό πράγμα που θυμάμαι είναι οι τελευταίες λέξεις της...........χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μου........μόλις την είδα να φεύγει......ένιωσα λες και κάποιος πριόνιζε την καρδιά μου......την κατέστρεφε αργά και βασανιστηκά.......
Της φώναζα αλλά εκείνη έφυγε τρέχωντας..........παίρνοντας μαζί της τα πάντα.....το μυαλό,την καρδιά,την,ψυχή μου....
Ποτέ δεν είχα νιώσει έτσι ξανά.....
Μόλις την είδα να κλέει..........χιλιάδες αισθήματα βγήκαν στην επιφάνεια που δεν είχα βιώσει σε όλη μου την ύπαρξη.......
Πριν την βόλτα στο καφέ,το μόνο που με ένοιαζε ήταν να κερδίσω το στοίχημα....να την κατακτήσω.......
Όταν όμως άγγιξα τα χείλη της.......γεύτικα την ανάσα της...φίλησα τον λαιμό της.....Όλα άλαξαν....ήταν λες και κάποιος με ξανάβαλε στην πρίζα....λες και δεν ζούσα,δεν
ανέπνεα πριν την γνωρισώ........
Η άληθεια βγήκε στην επιφάνεια, η άληθεια που πολέμαγα απο την πρώτη στιγμή που την είδα, η αλήθεια που ήταν χαραγμένη στην καρδιά μου......
Έιμουν ερωτευμένος μαζί της..........
Άυτη ήταν η απάντηση στα ερωτήματα που με ταλαιπορούσαν τόσο καιρό....όλα αυτά τα περίεργα αισθήματα οδηγούσαν εκέι.........αδιέξοδος.....
Τρελάθηκα......πως γίνεται εγώ να ερωτευτώ?....ποτέ καμία δεν με έχει κάνει να νιώσω έτσι.....ΠΟΤΕ.....
ΟΧΙ.........ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ....
Θα πάρω αυτό που θέλω απ'την Μπέλλα και μέτα θα φύγω..........έτσι όλα αυτά που νιώθω θα εξαφανιστούν........θα κερδίσω και το στοίχημα....και όλα θα γίνουν όπως πριν......με την Μπέλλα ηττημένη και έμενα νικητή........Δεν θα μείνει τίποτα μέσα μου.......Όλος ο πόνος θα εξαφανιστεί.......θα την κατακτήσω και μετά θα ηρεμίσω......................
Άν όμως πληγωνόταν?.......αυτό θα με σκότωνε.......αλλά θα ήταν καλύτερα έτσι.....θα απομακρυνόταν από εμένα.................θα τελείωνε αυτή η ιστορία.........
Όμως πώς θα την κάνω να με εμπιστευτεί?.........δεν θα τα καταφέρω..... η Μπέλλα δεν είναι σαν τις άλλες κοπέλες.....που τρέχουν από πίσω μου όλη την ώρα...είναι διαφορετική.....ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ.....αυτό με νευρίαζε..........αυτό με έκανε έξαλο.....αυτό με έκανε να τη θέλω τόσο πολύ,αυτο με έκανε να είμαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ μαζί της........
οι λέξεις αντιχούσαν στο μυαλό μου....
Δεν ήθελα να με ερωτευμένος.......δεν γινόταν.....θα πληγωνόμουν......θα....θα.....'' θα είσουνα μαζί με την Μπέλλα,μόνο τότε θα είσουν πραγματικά ευτιχισμένος'' ακούστηκε μια φωνή μέσα μου που έυγενε απο την ίδια μου την ψυχή.....
Τότε μια σκέψη ήρθε στο μυαλό μου.....εγώ με την Μπέλλα ζευγάρι....να μπορώ να την αγκίζω, να την φιλάω χωρίς ενδιασμούς....ΟΧΙ....αυτό θα χειροτέρεβαι την κατάστασή μου...έπρεπε να την κάνω δική μου το γριγορότερο......να έσβηναν όλα μέσα μου.......να έμενε μόνο το αίσθημα της αηδίας.........να πληγωνόταν....να έφευγε απο το Λονδίνο......ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΥΣΗΧΑΖΑ......μόνο τότε.........

Μπέλλα

Όυτε κατάλαβα πως με είχε πάρει ο ύπνος.Χτες το βράδυ πέρασα τόσα πολλά...ακόμα ενώθα την υγρασία από τα δάκρυα στα μάτια μου....το αίσθημα του πόνου...Κοίταξα την ώρα και ήταν 12 το πρωί........ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ.....το σχολείοοοοο..!!!.........ξύπνησα ταραγμένη και πήγα στην κούζινα....εκεί βρήκα την Άλις να κάθετε προβληματισμένη στην καρέκλα....
''Άλις τι έγινε?γιατί δεν με ξύπνησες...?ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ..!!''της έλεγα τυφλωμένη από τον πανικό......
''Μπέλλα είναι ΣΑΒΒΑΤΟ..επιτέλους δηλαδή''.....μου μίλησε πολύ απότομα....δεν το συνήθιζε αυτό.....είχα να τη δω έτσι από τότε που χώρισε με τον Τζασπερ...
''Ο ΤΖΑΣΠΕΡ'' είπα από μέσα μου....σίγουρα κάτι είχε γίνει........δεν ήθελα όμως να την πιέσω θα μου έλεγε μόνη της όταν ήταν έτοιμη....
''Ένταξει'' της είπα με έναν τόνο λύπης στη φωνή μου...
'' Μπέλλα συγνώμη....απλά δεν μπορώ....'' άρχησε να κλέει........να κλέει με λιγμούς......τι έκανε πάλι αυτός ο βλάκας........
''Τι έγινε αγάπη μου?...πέστα μου όλα...θα νιώσεις καλύτερα...έλα σκούπισε τα δάκρυα σου...''
''Χτε-ες....είδα τον Τζά-ασπερ να μιλάει με μία κοπέλα...''
''Ε ντάξει αυτό δεν είναι κακό....''
''Μου είπε ότι δείχνω πολύ κουρασμένη και οτι πρέπει να πάω σπίτι.......μου είπε ότι θα έφευγε και αυτός με τον Τζέικ σε λίγο..''
Ο Τζέικ......τον είχα ξεχάσει εντελώς.........είχε έρθει ο καλύτερός μου φίλος και εγώ καθόμουν και ασχολιόμουν με τα παιχνιδάκια του Κάλλεν......στη σκέψη του...ανατρίχιασα.....
'' Μπορεί να ήταν κάποια γνωστή του...γιατί δεν τον ρώτας ευθέως...?''
''Δεν ξέρω,δεν ξέρω τι να κάνω........πάω μια βόλτα στο πάρκο να ηρεμίσω....έλα μαζί μου αυτό θα μου κάνει καλό....''
''Έντάξει αγάπη μου...ότι θέλεις εγώ είμαι εδώ...''
Αυτός ο Τζάσπερ δεν έχει τα όριά του.......την πρόδωσε μία φόρα και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται........δεν θα το άφηνα έτσι θα του μιλούσα......
Βγήκαμε απ΄το σπίτι και κατευθινθήκαμε προς το πάρκο.....σ'αυτην την διαδρομή καμιά μας δεν μήλαγε...και οι δυο μας είχαμε εγκλοβιστεί στις δικές μας σκέψεις..
Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό το χτεσινό γεγονός.......το στομάχι μου έγινε κόμπος μόνο και μόνο στη σκέψη........
τι θα έκανα από εδώ και πέρα?.........θα συνέχιζε ο Κάλλεν να παίζει με τη ζωή μου..?.....θα συνέχιζα να είμαι ερωτευμενή μαζί του?....πάγωσα στην τελευταία μου σκέψη....έπρεπε να το θάψω μέσα μου.....να μην το σκεύτομαι....έτσι θα ξεχνιόταν.........θα το αντιμετώπιζα σαν ένα πρόβλημα......
Μπροστά μας εμφανίστηκε το πάρκο....καθήσαμε σε ένα παγκάκι και χαλαρώσαμε....
'' Άλις είσαι καλύτερα?''η φώνη μου ήταν σαν ψύθιρος...
''Δεν ξέρω Μπέλλα.....όλα τα αισθήματά μου εχούν μπερδευτεί........δεν ξέρω τι θέλω και τι δεν θέλω πια...''
''Άλις δεν γίνεται να είσαι με έναν άνθρωπο που σε πληγώνει συνέχεια.....Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο Τζάσπερ.......Άλις πιστεύω οτι πρέπει να προχωρίσεις.......δεν μπόρω να σε βλέπω να πληγώμενη άλλο...''
'' Έχεις δίκιο Μπελς.....πρέπει.....να τον ξεχάσω..'' της ξέφυγε ένα βογκητό πόνου......
Τον αγαπούσε τον Τζάσπερ......αλλά είχε πληγωθεί τόσο που αυτή η αγάπη είχε εξασθενίσει.........
'' ΘΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΩ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ'' είπε η Άλις γεμάτη θάρρος σκουπίζοντας τα δάκρυα της...
''Έσι μπράβο....δεν θα ανεχτέις κανείς να σε πληγώσει ξανά...!!''της χάρισα ένα ταιράστιο χαμόγελο...
'' Θα του στείλω μύνημα..''
'' Τζασπερ,δεν αντέχω άλλο, η σχέση μας με πνίγει,με πληγώνει.....θέλω να χωρίσουμε......είναι οριστικό..,μην πάρεις τηλέφωνο ούτε μην ερθεις απο το σπίτι θα κάνεις τα πράγμτα χειρότερα..αντιό..'' μου διάβαζε το μύνημα ενώ εγώ τη θαύμαζα για το θάρρος της.......είμουν πολύ περίφανη για την Άλις......ήταν πάντα τόσο δυναμική.......τόσο αποφασιστική.......
'' Είναι τέλειο.....ό,τι πρέπει....''.....
''Μπέλλα συγνώμη....αλλά θέλω να πάω σπίτι...''είπε με φανέρη την απογοήτευση στην φωνή της....
'' Τι λες......σιγα μην πάμε να κλειστούμε στο σπίτι για τον κύριο Τζάσπερ.....θα...θα....θα πάμε για ψώνια''της είπα με προσποιητή ανυπομονισία στη φωνή...συχενόμουνα τα ψώνια και το ήξερε......
την έκανα να γελάσει...
''Μπέλς δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιες θυσίες για μένα πραγματικά θέλω να πάω σπίτι.. σε παρακαλώ''είπε μελανχολικά
''Εντάξει ότι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.....''

Ύστερα από ένα δεκαπεντάλεπτο περίπου είχαμε φτάσει σπίτι.........η Άλις πήγε τρέχοντας στο δωμάτιό της και κλειδώθηκε..............Την καταλάβαινα....ήθελε να μείνει μόνη της.....δεν άντεχα να την βλέπω έτσι.......πονούσα και εγώ........
Με όλα αυτά τα προβλήματα είχα ξεχάσει ότι ο Τζέικ θα έμενα μέχρι το άλλο Σάββατο στο Λονδίνο.....να και ένα νέο που με χαροποιούσε....ύστερα από τόσο πόνο μου αξίζε να περάσω λίγο ευχάριστα......να ξεχάσω για λίγο τον Έντουαρντ......η καρδιά μου σκύρτισε στην σκέψη του......όλο μου το κορμί ανατρίχιασε....το στομάχι μου δέθηκε για άλλη μία φορά κόμπος.......
Δεν ήθελα να βυθιστώ στη θλίψη μου μία ακόμα φορά.....έτσι αποφάσισα να πάρω τον Τζέικ τηλέφωνο να του πω να βγούμε...μόνο αυτός μπορούσε να απαλύνει τον πόνο μου.........
το τηλέφωνο χτύπησε δύο φορές και το σήκωσε..
'' Έλα Μπελς....τι κάνεις?'' είπε με φανερό τον ενθουσιασμό στην φωνή του....ο Τζεικ ήταν ότι καλύτερο είχα μέτα την Άλις....είμασταν φίλοι απο παιδιά...
'' Καλά Τζείκ σκευτόμουνα αν ήθελες.....''
ο ήχος της πόρτας με διέκοψε......
'' Τζεικ περιμένεις μισό λεπτό....μου χτυπάνε..''
'' Ναι βεβαιώς, κάνε δούλεια σου....''του ξέφυγε ένα γελάκι.....
Άνοιξα την πορτα.........
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.....ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΕΔΩ?....ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΠΟΥ ΜΕΝΩ.....Μπήκε μέσα απειλιτικά και με άρπαξε.............τα πόδια μου μούδιασαν, η αναπνοή μου κόπηκε, η καρδιά μου σταματησε........και τότε...με κάλυψε το απόλυτο σκοτάδι...........

Μπέλλα

Χριάστηκαν λίγα λεπτά ώστε να ξαναβρώ τις αισθήσεις μου......Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε,που βρίσκομαι.......
Όλα είχαν περιτριγυρηστεί από ένα μαύρο πέπλο που δεν μπορούσα να δω μέσα απ'αυτό............
'Ανοιξα τα μάτια μου και είδα το πρόσωπό του λίγα εκατοστά μακριά από το δικό μου.........ένιωθα την αναπνόη του να ζεστένει το πρόσωπό μου.....να πλημιρίζει το στήθος μου....μέντα,βανίλια......είχα μαγευτεί.......λίγα μόνο εκατοστά με χώριζαν απ'την κόλαση μου...........τότε θυμήθικα τι είχε γίνει......Μπήκε μέσα με φόρα και με άρπαξε απ'τη μέση όπως ακριβώς ένας κυνηγός αρπάζει το θύραμα του....βίαια......για ακόμη μία φορά το σώμα μου ηλεκτρίστηκε στο αγγιγμά του.....φωτιά συγόκαιγε όλο μου το κορμί,κάνοντάς με να παρακαλάω για εξιλέωση.......δεν άντεχα αλό.....ήθελα να μηδενίσω τις αποστάσεις μεταξύ μας και να ενώθω σωματικά αλλά και ψυχικά μαζί του........
πίεσα τον ευατό μου να απαλάγει απο αυτή τη σκέψη....δεν έπρεπε να υποκίψω και αυτό θα έκανα θα το πολεμούσα..........
Με ποιο δικαίωμα ήρθε σπίτι μου....από που έμαθε που μένω..?..γιατί τα κάνει όλα αυτά......?για ακόμη μια φόρα δεκάδες ερωτήσεις βομβάρδιζαν το μυαλό μου η μία μετά την άλλη.....
Έκείνος είχε μίνει να με κοιτάει στα μάτια.....μαγνιτίζοντας με σε μια θάλλασσα ενός πράσινου παραδίσου,ώσπου ξαφνικά ακούστηκε η αγγελική φωνή....
''Έισαι καλά?'' η φώνη του πρόδιδε αγωνία και πόνο,πόνο?γιατί?...
''Ε-μ....ναι....καλά είμαι.....αλλά.....''δεν εβρίσκα τις κατάληλες λέξεις......το πρόσωπό του τώρα ηταν φανερά αμήχανο...με κοίταζε λες και κρεμόταν απ'τα χείλη μου...
''γιατί ήρθες σπίτι μου.?''η περιέργεια μου ήταν εμφανής....
''Να.....ήθελα να.......δοκιμάσω κάτι......κάτι που αφίσαμε στη μέση στις τουαλέτες...''Μου χάρισε ένα υπέροχο στραβό χαμόγελο........τα μάτια του πρόδιδαν πόθο......Τι ήθελε να συνεχίσουμε????......η καρδιά μου άρχησε να χτυπά σε τρελούς ρυθμους που ο ήχος με χτύπαγε στο κεφάλι μου...είμουν σίγουρη ό,τι την άκουγε.....
''Αλλά,δεν πρόλαβα,λυποθήμισες..''με κοίταξε στα μάτια και ακούμπησε το χέρι του στο μάγουλό μου........ένιωσα τη ζεστασιά του....ήταν κάτι σαν φάρμακο για μένα.....για την παγωμένη μου καρδιά....
''Έντουαρντ,σε παρακαλώ.....σταμάτα επιτέλους να με βασανίζεις......τι θες από εμένα.....να φύγω.......θα φύγω....απλά....σταμάτα να με πληγώνεις..δεν αντέχω άλλο τον πόνο..'' δάκρυα κύλισαν απο τα μάτια μου.........ενοούσα κάθε λέξη που του έλεγα.....επίτελους.....του άνοιξα την ψυχή μου.......
''Δεν το θέλω Μπέλλα...πίστεψε με......απλά....δεν γίνεται...πρέπει να το κάνω....τότε θα είναι καλύτερα και για τους δυο μας..'''Δεν καταλάβαινα τι ενοούσε.....δεν έβγαζα άκρη....τι πρέπει να κάνει?......που θα είναι καλύτερο και για τους δύο μας....?
''Δεν καταλαβαίνω τι μου λες,καταρχήν από που έμαθες που μένω?''' τον ρώτησα απετιτιτηκά....με το θύμο μου να ανεβαίνει στα ύψη.....
''Όλοι ξέρουν που είναι το σπίτι του διοικητή Σουάν έτσι δεν ήταν δύσκολο να το βρω'' απολογήθηκε....
''Ωραία και γιατί ήρθες εδώ? νομίζω ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα πολύ καλά στις τουαλέτες..''' τα νεύρα μου τώρα ήταν εμφανή....
η έκφραση του άλλαξε,έγινε σκληρή,άγρια,γεμάτη μίσος...
'' Δεν ξεκαθαρίσαμε τίποτα.......ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ''' η φώνη του ακούστηκε απειιτική....
πριν προλάβω να απαντήσω με αγκάλιασε και άρχησε να με φιλάει.....εγώ αντιστεκόμουν,αντιστεκόμουν όσο μπορούσα....πάλευα με την καρδιά μου......πάλευα με κείνον......τον έσπρωχνα αλλά τίποτα.....δεν ανταποκρινόμουν και αυτό είχε αποτέλεσμα να με πιέζει ακόμα πιο δυνατά πάνω στο σώμα του.......είχε ανέβει πλέον από πάνω μου...
άρχησε να φιλάει με πάθος το λαιμό μου...
''ΜΑ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΝΕΙΣ?'' του είπα έξαλη από θυμό σπρόχνωντάς τον απότομα....Όλες μου οι προσπάθιες πήγαιναν στο καινό......δεν με άκουγε......άρχησα να φοβάμαι........να φοβάμαι μήπως........τα χείλη του ξανάπεσαν βίαια πάνω στα δικά μου......
Τον ήθελα τόσο αλλά η λογική μου με προστάτευε ήθελα τόσο πολύ να ανταποκρίθω.....σύντομα θα έχανα τον έλενχο...έπρεπε να κάνω κάτι γρήγορα........
Απο την πίεση, το στώμα μου άνοιξε και η γλώσσα του βρήκε τη δικιά μου....εξερευνώντας όλο μου το στώμα................δεν άντεχα άλλο....η φώτια είχε κάψει όλο μου το κορμί δεν άντεχα άλο να αντιστέκομαι....δεν μπορούσα.......σύντομα θα έχανα τη μάχη με την καρδια μου...
''ΑΣΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ''του ούρλιαζα αλλά δεν έπαιρνα απάντηση........
το χερι του κατέβηκε στο στήθος μου........με μία κίνηση έσκεισε την μπλούζα μου....είχα μίνει από πάνω με το εσώρουχο......ΦΩΤΙΑ.....ανέπνεα γρήγορα....είχα κλείσει τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμίσω να σκευτω κάτι για να ξεφύγω.....να ξεφύγω απ'τον έρωτά του........
Φιλούσε το στήθος μου...ένιωθα τα κρύα χείλη του πάνω στο καυτό δέρμα μου.......είχα ανατριχιάσει ολόκληρη....ο φόβος είχε μετατραπει σε τρέμουλο και δάκρυα άρχισαν να κειλούν απ'τα μάτια μου...δεν άντεχα άλλο......πόναγα......πόναγα....το τέρας μέσα μου εύραζε....εύραζε να αγγίξει το γυμνό στήθος του....
Άρχησε να ξεκουμπόνει το παντελόνι μου....
ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ..δεν θα το επέτρεπααααα....μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό.......και τότε
τον κλότσισα στον ανδρισμό του......έπεσε κάτω ουρλιάζοντας απ'τον πόνο........τότε βρήκα την ευκαιρία να τρέξω να κλειδωθώ στο δωμάτιο μου.........


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο:ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Μπέλλα

Τον άκουγα που φώναζε..πρέπει να ήταν ακόμα πεσμένος στο πάτωμα.....
δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί πριν απο μερικά δευτερόλεπτα....προσπάθησε να......κοκάλωσα στη σκέψη.
Δάκρυα άρχισαν να κυλούν απο το πρόσωπο μου.......ο απόλυτως πόνο έκανε για ακόμη μια φορά την εμφανισή του...
το σώμα μου σύρθηκε στην πόρτα εως ότου ακούμπησα στο πάτωμα........δεν άντεχα άλλο αυτήν την κατάσταση.......οι πράξεις του με σκότωναν,σκότωναν την καρδιά μου,την ψυχή μου...αργά και βασανιστικά.....Γιατί να μετακομίσω σ'αυτην την καταραμένη πόλη..γιατί να τον γνωρίσω...γιατί....?
μη μπορώντας να συγκρατηθώ άλλο...μου ξέφυγε ένα βογκητό που έβγαινε βαθιά από μέσα μου.........ποτέ σε όλη μου την ύπαρξη δεν είχα νιώσει έτσι...........για ένα πράγμα είμουν εντελώς σίγουρη.....είμουν ερωτεύμενη με τον Έντουαρντ.......αλλά τα αισθήματα μου δεν είχαν καμία σημασία για εκείνον...ποτέ δε θα τον άφηνα να καταλάβει τι πραγματικά νιώθω ...αυτό θα με κατέστρεφε...θα διαλιόντουσαν όλα........
Τότε στις τουαλέτες,που με αγκάλιασε....και πριν λίγο που προσπάθησε να μου κάνει κακό,ήταν λες και κάτι τον ανάγκαζε να μου φέρετε άσχημα.........αλλά πραγματικά μέσα του να μην το θέλει....ίσως ένιωθε και αυτός κάτι...
ΟΧΙ...αποκλείεται.....το μόνο που θέλει είναι να φύγω...μόνο αυτό τον ενδιαφέρει και θα δοκιμάσει τα πάντα για να το πετύχει,απόδιξη αποτελεί το σημερινό γεγονός......ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΕΙ ΤΟΣΟ...ΓΙΑΤΙ......ξέσπασα σε λιγμούς......
Ξαφνικά μια σκέψη πέρασε απ'το μυαλό μου...
Ο Τσάρλυ θα έρθει όπου να'νε...Άμα δει τον Έντουαρντ κάτω τι θα σκευτεί.....τι θα του έλεγα..?
Έπρεπε να σκευτώ κάτι γρήγορα....ο πανικός με κυρίευσε.....άρχησα να τρέμω....
έπρεπε να τον διώξω...αλλά πως θα κατέβαινα κάτω??..είμαι σίγουρη ότι θα ξανάρχιζε τα ίδια.......
ο χρόνος παιρνούσε, ο Τσάρλυ θα ήταν εδώ απο στιγμή σε στιγμή........
πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκλήδωσα την πόρτα του δωματίου.....
κατέβηκα αργά και προσεχτικά τις σκάλες....δεν ήταν πουθενά......μάλλον είχε φύγει.....
Αλλά γιατί δεν ακούστηκε η πόρτα......αυτό δεν είναι καλό σημάδι.......
Ένιωσα δύο κρύα χέρια να με τραβούν γρήγορα πρως τα πάνω.........το άγγιγμα ήταν οικείο.............οι φόβοι μου επιβεβεώθηκαν.......το αίσθημα του πανικού ήταν τώρα πιο έντονο
'' Σε παρακαλώ σταμάτα..ο μπαμπάς μου θα είναι εδώ απο στιγμή σε στιγμή πρέπει να φύγεις...''με ποιο βιαιες κινήσεις με οδήγησε πρως την ξεκλήδοτη πόρτα του δωματίου μου.......μπήκαμε μέσα.......
'' Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω.......'' τον έσπρωξα βίαια πρως τα πίσω, μέχρι που η πλάτη του χτύπησε στον τοίχο...τότε ακούσα τον ήχο του περιπολικού...'' ΗΡΘΕ....τώρα τι κάνω....?...ΑΚΟΥ ΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ....θα κλειδώσω και εσύ δεν θα βγάλεις τσιμουδιά.......μόλις τελειώσει το γεύμα του θα πέσει για ύπνο...τότε θα φύγεις αθόρυβα από την πόρτα αφού ξεκαθαρίσουμε κάποια θέματα''με κοίταξε με υπονοούμενο....''άμα έρθει να ρωτήσει τι κάνω θα του πω ότι διαβάζω....''έπρεπε να μιλήσουμε για αυτό που συνέβει πριν...δεν θα το άφηνα έτσι..έπρεπε να μάθω τις προθέσεις του..
Μια σκέψη ήρθε στο μυαλό μου...το στώμα μου στέγνωσε,κρύος ιδρώτας άρχισε να με λούζει..........θα έμενα μόνη μου μαζί του κλειδωμένη σ'ενα δωμάτιο...?...όλα τα στραβά μαζι......
''Έχε χάρη που ο Καρλάιλ είναι φίλος με τον Τσάρλυ..''που ήξερε το γιατρό Κάρλαιλ?
'' Γνωρίζεις τον Κάρλαιλ?''η περιέργια μου ήταν εμφανης..μα τι σχέση μπορει να είχε ο Έντουαρντ μαζί του?
πήγε να μιλήσει άλλα το χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε....αυτός σίγουρα ήταν ο Τσάρλυ....
''Μπελς?έχεις κλειδώσει..'' η φώνη του πρόδιδε ανυσηχέια...
'' Ναι μπαμπά διαβάζω..... θέλω απόλυτη υσιχεία'' τον είδα με την άκρη του ματιού μου που προσπαθούσε να συγγρατίσει ένα γελάκι....του απάντησα με ένα δολοφονικό βλέμμα....
''Εντάξει κορίτσι μου.....έφαγες?''
''Ναι μπαμπά..''
'' Καλά..σε αφίνω να διαβάσεις.......''
άκουσα που κατέβηκε τις σκάλες.........
''Εμείς οι δύο πρέπει να μιλήσουμε.....'' του είπα ψυθιριστά, ο εκνεύρισμός μου ήταν εμφάνης..'' με ποιό δικαίωμα τολμάς να μπαίνεις με στο σπίτι μου, και να προσπαθείς να....να..'''κοκκίνησα...δεν έβρισκα τις κατάληλες λέξεις......ντρεπόμουν τόσο πολύ να του το πω ευθέως......
δεν μίλαγε πάρα μόνο με κοίταζε με ένα βλεμμα που πρόδιδε πόθο..?με κοίταζε τόσο έντονα....δεν καταλάβαινα
'' Τι κοιτάς σαν χάνος.....?απαντησε μου.....''μου είχε σπάσει τα νεύρα....
''Δεν φοράς μπλούζα..μάλλον ξέχασες να αλλάξεις..''τα χέρια του χαιδεψαν το γυμνό μου στέρνο......απομακρίνθηκα κατευθείαν απο δίπλα του και του γύρισα την πλάτη...είμουν σίγουρη ότι είχα γίνει κόκκινη σαν μπατζάρι
δεν το πιστέυω.......αφού μου είχε σκίσει την μπλούζα ξέχασα να αλλάξω μέτα από τόσα που έγιναν....άρπαξα ένα φούτερ προσπαθώντας να το βάλλω αλλά το χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από τη μέση μου.......εμποδίζοντας με...
''Δεν είναι ανάγκη να φορέσεις μπλούζα,σε προτιμώ έτσι..''μου ψιθύρησε στο αυτί...ανατρίχιασα...ένιωσα τις τρίχες στο σβέρκο μου να σηκόνονται......η μύρωδια της μέντας με έκανε να ζαλιστώ...η καρδιά μου έχασε μερικούς χτύπους....τότε γύρισα και τον κοίταξα.......
''Άσε με να ντυθώ ΤΩΡΑ..''...ο γυμνός μου θώρακας κόλισε πάνω στο στήθος του....με έσπροξε ακόμα πιο πολύ κοντά του.........
'' Μα τι στο καλό σε χει πιάσει μπορείς να μου πεις?.'' προσπαθούσα να ξεφύγω απ΄τον κράτημα του......
'' Μπέλλα....σε θέλω τόσο......'' το βλέμμα το ισχόρησε μέσα στα δικά μου μάτια..αυτή η θάλλασσα...,και τότε.......
τα χείλη του κόλισαν σαν μαγνήτης πάνω στα δικά μου.....το φιλί του,τόσο απαλό τόσο υγρό......δεν είχε καμία σχέση με τα προηγούμενα φιλιά μας.....
όλο μου το σώμα μου πήρε φωτιά.....χωρίς να το σκευτώ καθόλου...για πρώτη φορά ανταποκρίθηκα......τα χέρια του με αγκάλιασαν τόσο σφυχτά......είχαμε γίνει ένα
για πρώτη φορά ένιωθα ολοκληρομένη..........είμουν μίση πριν τον γνωρίσω..κατάλαβα την αλήθεια τον ίδιων μου των σκέψεων.........τίποτα δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμη,μόνο εγώ και αυτός........τα χέρια μου μπλέχτηκαν στα μαλλιά του,χαιδεύοντας τα......
το στώμα μου δεν άντεξε την πίεση και η γλώσσα του εισχόρησε μέσα στη δική μου.....αρχίζοντας έναν τρελό χωρό.......το άρωμα του με πλημίρισε.............τόσα πολλά συναισθήματα πλημίριζαν την ψυχή μου εκείνη τη στιγμή........παλεύοντας να ελευθεροθούν...............
εγώ και αυτός....έδειχνε τόσο τέλειο..τόσο σώστο...
τα χέρια του κατέβηκαν πρως το κούμπομα του σουτιέν μου......
η κίνηση του αυτή αφίπνησε τη λογική μου,που είχε χαθεί ύστερα από τα λόγια του,το φιλί του,το άγγιγμα του.......
έπιασα το πρόρσωπό του στα χέρια μου και σταμάτησα το φιλί μας...
'' Έντουαρντ,ας σταματήσουμε εδώ...σε παρακαλώ''κατέβασα το κεφάλι μου και το βλέμμα μου καρφώθηκε στο πάτωμα...
σύκωσε με το δάχτυλο του το πιγούνι μου......
''Άσε τον ευατο σου ελεύθερο...απόλαυσε τη στιγμή.....''η φώνη του τόσο αγγελική...
''Δεν μπορώ....σταμάτο το εδω....σε παρακαλώ''..ο πόνος είχε αποτιπωθεί στο πρόσωπό μου και είμαι σίγουρη ότι ήταν εμφανής στα δικά του μάτια...
''ΣΣΣς........χαλάρωσε..''τα δάχτυλα του χάιδεψαν ολόκληρο το πρόσωπο μου....
έκλεισα τα μάτια μου θέλωντας να απολαύσω βαθύτερα αυτή την τέλεια αίσθηση....
''Μπέλλα,είναι τόσα πολλά που δεν καταλαβαίνεις........απλά δεν μπορώ'' τα μάτια του πρόδιδαν στεναχώρια......σαν κάτι να τον εμπόδιζε να κάνει κάτι αλλο
''Δεν καταλαβαίνω τι μου λες......''.....τα μάτια μου σάρωσαν το προσωπό του προσπαθώντας να καταλάβω τι τον βασάνιζε...
ακολούθησε σιώπη για λίγο
'' Καλύτερα να φύγεις τώρα....θέλω να μεινω μόνη μου..''φόρεσα το φούτερ και κάθησα στο κρεβάτι μου με γυρισμενη την πλάτη πρως αυτόν....χωρίς να το καταλάβς δάκρυα άρχησαν να κυλούν απ'τα καυτά μάγουλά μου....
''Έχεις δίκιο.......καλύτερα έτσι..............''δεν μπόρεσα να δω την αντίδρασή του..
με πλησίασε....και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στώμα.....τόσο γλυκό....
σκούπησε τα δάκρυα από τα μάτια μου...
'' Αντίο άγγελε μου..''
με αργά βήματα βγήκε απ΄το δωμάτιο
''να προσέχεις την καρδιά μου'' ψυθίρησα....πιο πολύ στον ευατό μου.....
η πόρτα έκλεισε αργά πίσω του......




[/color]

https://www.youtube.com/watch?v=70LBAWhyNmM

Έντουαρντ

Άφησα την πόρτα να κλείσει πίσω μου,βγαίνοντας έξω απ'αυτό το σπίτι......το μέρος όπου τα συναισθήματα μου απελευθερώθηκαν,για πρώτη φορά......το μυαλό μου είχε χάσει τον έλεγχο........δεν μπορούσα ούτε καν να σκεφτώ τι συνέβη πριν από λίγα λεπτά.....
Αυτό που είχε σύμβει ξεπέρναγε τα όρια μου,τα αισθήματα που ένιωσα ήταν τόσο δυνατά,τόσο ακανόνιστα.....το σώμα μου έκαιγε στην ανάμνηση των κατάλευκων χεριών της, μπερδεμένων στα δικά μου μαλλιά,του υγρού φιλιού της,της ζεστασιάς του κορμιού της...
Κάθε ανάμνηση της είχε χαραχτεί στην καρδιά μου,κάθε βλέμμα της,κάθε χαμόγελο της προκαλούσε ρίγοι σε όλο μου το κορμί....
΄΄ Πως γίνεται να νιώθω εγώ έτσι?΄΄.....έλεγα και ξανάλεγα από μέσα μου.............κατανοώντας ότι δεν πρόκειται να πάρω απάντηση......
΄Ημουν ερωτευμένος μαζί της........και αυτό δεν θα μπορούσε να αλλάξει όσο και αν το προσπαθούσα,όσο και αν το πολεμούσα,όσο και αν το απαρνιόμουν.Ήταν πλέον μάταιο να μην αποδέχομαι την αλήθεια,ήταν σαν να απαρνιόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό......
Έμοιαζε τόσο σωστό να είμαστε μαζί.......σαν να είμασταν ο ένας κομμάτι του άλλου.....δύο μισά που επιτέλους ενώθηκαν......
Δεν με ένοιαζε τίποτα πλέον,ούτε το στοίχημα,ούτε αν θα πληγωθώ......το μόνο που με ένοιαζε ήταν εκείνη...θα πάλευα και θα την κατακτούσα...θα είμασταν μαζί και κάνεις δεν θα μπορούσε να το εμποδίσει αυτό.......
Θα σταματούσα να πολεμώ τα αισθήματα μου........θα άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο,να ερωτευτεί, να την αγαπήσει.......

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο:ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Μπέλλα
Όταν έκλεισε την πόρτα πίσω του,όλα είχαν χαθεί...
Τα συναισθήματα μου,βομβάρδιζαν κάθε εκατοστό της πληγωμένης μου καρδιάς,κατέκλυαν την ψυχή μου.
Δεν μπορούσα να θυμηθώ τι είχε συμβεί πριν από λίγο,το μόνο που ήθελα ήταν να βυθιστώ στο απόλυτο σκοτάδι,ξεχνώντας κάθε πόνο,κάθε δυνατό συναίσθημα που μπορεί να είχε δημιουργήσει αυτό το αγόρι.
Τα μάτια μου έκλεισαν,βυθίζοντας με σε ένα σκοτεινό κόσμο,των κόσμο των ονείρων μου, όπου θα μου πρόσφερε ηρεμία.Επιτέλους θα τα ξεχνούσα όλα,ο πόνος θα σταματούσε για λίγο,θα απαλασόμουν απο αυτό το χείμαρρο συναισθημάτων και σκέψεων.Αποχαιρέτησα τις τελευταίες μου σκέψεις και αφέθηκα....
''Μπέλς??παιδί μου?είσαι καλά?γιατί κλείδωσες?άνοιξέ μου..!!έχω ανησυχήσει..!!''
άνοιξα τα μάτια μου,αυτές οι φωνές ήταν σίγουρα του Τσαρλυ.
Ποση ώρα είχε περάσει?καθε χρονική στιγμή είχε εξαφανιστεί...
είχα χάσει κάθε αθρώπινη αίσθηση,τα πόδια μου ήταν βαρυά δεν μπορούσα να περπατήσω,όλο μου το σώμα είχε μουδιάσει.Σύρθηκα αγκομαχόντας έως την πόρτα και αντίκρισα τον Τσάρλυ κυριολεκτικά με τον πανικό του να χτυπάει κόκκινο.....
'' Μπέλς?είσαι καλά?γιατι είχες κλειδώσει?είμαι εδώ 10 λεπτά και φωνάζω...''
είχε πραγματικά τρομάξει,έπρεπε να τον ηρεμίσω αλλιώς θα πάθαινε τίποτα.
''Μπαμπά,είμαι καλά,απλά με πήρε λίγο ο ύπνος και δεν σε άκουγα..''
το βλέμμα μου πρόδιδε μετάνοια...
είδα που συνοφρυώθηκε λίγο,παραμορφώνοντας τα χαρακτηριστικά του για μια στιγμή...
'' Και έπρεπε να κλειδώσεις?τρομοκρατήθηκα''
τουλάχιστον η ανακούφιση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό του....
''Συγνώμη μπαμπά,''κατέβασα το πρόσωπό μου και κάρφωσα το βλέμμα μου στο πάτωμα φανερά μετανιωμένη...
'' Τέλος πάντων,η Άλις σε περιμένει κάτω να ετοιμαστείς?''μου χάρισε ένα μελαγχολικό χαμόγελο..κάλο σημάδι...το είχε ξεχάσει κιόλας...
''Τι?πές της ότι δεν έχω όρεξη να βγω,έχω πολύ διάβασμα..''
''Θα της πω να έρθει να τα ξεκαθαρίσετε μόνες σας''
Δεν απάντησα απλά συναίνεσα κουνώντας το κεφάλι μου.....
Τον άκουσα να κατεβαίνει τις σκάλες και έκλεισα την πόρτα,είχα μερικά λεπτά να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι είχε συμβει πρωτού έρθει η Άλις...
Έφερα στο μυαλό μου τα γεγονότα..
ότι είχε συμβεί έμοιαζε περισσότερο με όνειρο παρά με πραγματικότητα
έπιασα τον ευατό μου να ανταποκρίνεται σε κάθε του άγγιγμα,σε κάθε κάλεσμα του.Έιμουν κάτι σαν παιχνίδι στα χέρια του,με έκανε ότι ήθελε....
Οι άμυνές μου με έιχαν εγκαταλείψει,έαν δεν σταματούσα δεν ξέρω και εγώ τι μπορούσε να έιχε συμβεί...
Είχε κερδίσει τα πάντα,την καρδιά μου την ψυχή μου,όλα.......
Βέβαια εκείνος δεν ένιωθε τίποτα,απλά έπαιζε μαζί μου όπως και με όλες τις άλλες κοπέλες,αλλά εγω?γιατί να είμαι τόσο ανόητη και να πιστεύω ότι μπορεί να νιώθει και εκείνος κάτι.....τόσο μα τόσο ανόητη.......
Δάκρυα άρχησαν να κυλούν απ'τα μάτια μου μουσκεύοντας έτσι την μπλούζα μου....

Άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα.Κατάλαβα ότι ήταν η Άλις.
Σκούπησα γρήγορα γρήγορα τα δάκρυα μου και προσπάθησα να δείξω όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική γινόταν....
''Ρε χαζή μου κάνεις πλάκα έτσι?πέσμου οτι δεν θες να βγεις?δεν υπάρχει περίπτωση ξέχασε το..''της ξέφυγε ένα γελάκι..
'' Δεν έχω όρεξη για βολτούλες,εξάλου έχω και διάβασμα..Γιατί επιμένεις τόσο?!''
το βλέμμα της σάρωσε το δικό μου,σήκωσε το ένα φρύδι...
''Μπέλς με τίποτα....είσαι όλη την ώρα κλεισμένη και διαβάζεις...εξάλου είναι Σάββατο και τη Δευτέρα δεν έχεις σχολείο..οπότε μην μου λες δικαιολογίες..''
''Ρε Άλις...απλά δεν έχω όρεξη....''είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε ό,τι κάτι δεν πάει καλά....
'' Δεν μαρέσει αυτό το ύφος,οχχ...πέστα μου όλα..'' έτεινε πρως το μέρος μου και μου ακούμπησε μαλακά το χέρι...
Δεν ήταν εύκολο να πω ψέματα στην Άλις,δεν το έκανα ποτέ,απλά δεν μπορούσα να πω τι μου συνέβαινε,θα το θυμόμουν και θα πονούσα περισσότερο...όποτε για την ώρα θα την παραπλανούσα....
'' Δεν έχω τίποτα απλά είμαι πολύ κακόκεφη αυτό είναι όλο..'' άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί έξω από το μεγάλο παράθυρο....
''Μπέλλα,έχω καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει με σένα από τότε που ήρθες στο Λονδίνο,έχει να κάνει με αγόρι σωστά?'' ακούμπησε τον ώμο μου συμπονετικά και μου χάρισε ένα μελαγχολικό χαμόγελο
''Άλις,δεν είμαι έτοιμη ακόμα να το συζητήσω,άλλα το αποφάσισα,θέλω να βγούμε έξω..''ήταν ο μόνος τρόπος να σταματήσει τις ερωτήσεις,ήξερα ότι θα επέμενε..
'' Καλά..πάντως στα έλεγα εγώ,θα ερωτευτείς στο Λονδίνο..''επέμενε προσπαθώντας να μάθει περισσότερες πληροφορίες,
''Άλις, μη λες βλακείες..πάω να ετοιμαστώ''
μου έριξε ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα
''Εμ..διάλεξα τα ρούχα σου και είναι ακουμπησμένα στο γραφείο...πάω...τα λέμε...'' μου έκλεισε το μάτι...
χαχάνισα..καλά ντάξει...απλά η Άλις δεν παίζεται.......
είμουν περίεργη να δω τι διάλεξε.....έλπιζω να μην πάθω κανένα εγγεφαλικό με αυτά που θα δω....

ευτυχώς δεν ήταν κάτι το πολύ εκκεντρικό...ένα απλο μπλου-τζιν και ένα παλτό........περίεργο για τα δεδομένα της Άλις.....
φόρεσα γρήγορα γρήγορα τα ρούχα μου,άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα τις σκάλες.....
'' Σε κατάφερε τελικά εε?''' Ο Τσάρλυ ξέσπασε σε χαχανιτά μαζί με την Άλις..
στριφογύρισα τα μάτια μου.....
''Πάμε??''
'''Άντε, πάμε...'' είπα και βγήκαμε έξω από την πόρτα...

Σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει στο εμπορικό...
'' Πάλι ψώνια?''είπα φανερά απογοητευμένη..
'ΟΟΟ,αμάν αυτή η γκρίνια σου,δεν ήρθαμε μόνο για ψώνια εδώ,θα συναντήσουμε τον Τζέικ....
νομίζω ότι του αρέσεις...'' πρόσθεσε λίγο αργότερα και μου έκλεισε το μάτι....
'' Μη λες βλακείες ο Τζέικ είναι κολητός μου απ΄το γυμνάσιο...δεν με βλέπει έτσι....''έτριξα τα δόντια μου...
''Έτσι νομίζεις......ο Τζάσπερ άλλα μου λέει όμως....''χαχάνισε...
'' Ναι καλά.....''της έιπα
είχε ρίξει το δόλωμα και περήμενε να δει αν θα τσιμπίσω αλλά εγώ δεν θα υπέκυπτα..
πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιώπης..
'' Σαν τι σου λέει?όχι ότι με νοιάζει απλώς θέλω να δω μέχρι που θα φτάσει η βλακεία σου..''
δεν άντεξα άλλο,προσπάθησα να μην δείχνω το πόσο περίεργη είμουν..
'' Εμ...κατα τα άλλα λέω βλακείες εε?τελος πάντων.!! Ο Τζάσπερ μου έιπε ότι ο Τζέικ του είπε οτι νιώθει πράγματα για σ'ένα από τότε που σε γνώρισε..έτσι αποφασίσαμε εγώ και ο Τζαζ να σας τα φτιάξουμε.. μάλιστα μου είπε οτι σήμερα σκοπεύει να σε φιλήσει..!''
μου έριξε ένα ταιράστιο χαμόγελο και έτριψε τα χέρια της...
εγω?με τον Τζέικ?με τίποτα... τι???τι θα κάνει??οχι θεούλη μου...δεν με λιπάσε??πόσα πολλά στραβά σε μια μέρα??δηλαδή πόσα να αντέξει ένας άνθρωπος.....
Μου άρεσε ο Τζέικ...αλλά μέχρι εκεί,ένιωθα πολύ καλά με τη σχέση που είχαμε,δεν ήθελα να το καταστρέψω όλο αυτό για βλακείες..μου φαινόταν περίεργο...ο Τζέικ δεν μου είχε δώσει τέτοια εντύπωση,ότι έτρεφε τέτοιου είδους αισθήματα για μ'ένα
'' Άλις δεν υπάρχει περίπτωση.....ο Τζέικ είναι μόνο φίλος κι τίποτα άλλο...έσυ και ο Τζαζ να κάτσετε στα αυγά σας.....ΑΑΑΑ και παρεπιπτόντως τα βρήκατε??'' την κοίταξα πονήρα..δεν μου είχε πει τίποτα...περίεργο.....
'' Εμ ναι παρεξήγησα εγώ,ήταν ξαδέρφη του εκείνη στο καφέ...'' μου έδωσε ένα απολογητικό βλέμμα...
''Τελος πάντων,θα τα πούμε άλλη ώρα εμείς,πάμε να βρούμε τα παιδιά τώρα..''της χαμογέλασα και προχωρίσαμε...
τα καταστήματα ήταν τόσο όμορφα ήταν στολησμενα από τώρα,πλησιάζανε Χριστούγεννα και έτσι ήταν όλα μαγευτικά...
Δεκάδες κόσμος ανεβοκατέβαινε τις κυλιόμενες σκάλες και επικρατούσε ένα πολύ χαρούμενο και ευδιάθετο κλήμα που σου άνοιγε την όρεξη για ψώνια,ακόμα και αν δεν είσαι λάτρης τους..όπως εγώ....
στο τέλος του ορόφου τα μάτια μου έπεσαν σε μια γνώριμη αντρική φιγούρα,ένα ψιλό γεροδεμένο αγόρι με κοντά μαύρα μαλλιά σχηματισμένα καρφάκια......ήταν αρκετά όμορφος....φορούσε ένα γρι τζάκετ με ένα σκούρο μπλε τζιν και μαύρα σταράκια....αυτός ήταν σίγουρα ο Τζέικ.....διπλά του αναγνώρισα το ξανθό αγόρι...ο Τζάσπερ.....
''Κορίτσια??ΕΔΩ........''κουνάγανε χέρια-πόδια για να τους δούμε.....
περπατήσαμε οσώτου φτάσαμε λίγα εκατοστά μακριά τους...
'' Επιτέλους ρε παιδιά...καιρός ήταν...''είπε ο Τζαζ και πήρε στην αγκαλιά του την Άλις.....ανταλάξανε ένα πεταχτό φιλί...
ο Τζέικ ξερόβηξε....
Τότε ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια της Άλις...σκόπευε να με φιλήσει σήμερα.....
κρύος ιδρώτας άρχησε να με λούζει.....
δεν το ήθελα αυτό.....δεν ήθελα να κάνω κάτι με τον Τζέικ.....ύστερα από αυτό που είχε συμβεί με τον Έντουαρντ....
θα ήταν σωστό?αμά πλήγωνα τον Τζέικ?....τόσες πολλές σκέψεις με κατέκλυαν...
Ο Έντουαρντ......!Έπρεπε να δώσω προτερεότητα σε έκεινον.....θα του ξεκαθάριζα ότι δεν θέλω να με ξαναενοχλήσει για ακόμα μία φορά και άμα δεν το καταλάβαινε θα ζητούσα την βοήθεια του Τζέικ σίγουρα θα δεχότανε,εξάλου πάντα με βοηθούσε όταν αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα.......αυτό θα έκανα παρόλο που πονούσα στην ιδέα του να μην με ξαναφιλήσει,να μην με ξαναγκίξει,
Μα τι λέω?αφού δεν νιώθει τίποτα για μένα......ήταν άδικο να υποφέρω για μία αγάπη η οποία δεν θα είχε ανταπόκριση,θα έθαβα βαθυά τα συναισθήματά μου....θα τον ξεχνούσα....

Έιμουν αμίλητη σε όλη τη βόλτα μας στο εμπορικό, σκευτόμενη όλα αυτά τα γεγονότα.
Σε κάποια στιγμή ένιωσα τον Τζέικ να πιάνει το χέρι μου,αλλά δεν απομακρίνθηκα από το άγγιγμα του,με έκανε να νιώθω κατά κάποιο περίεργο τρόπο ασφάλεια και ζεστασιά........
Η Άλις και ο Τζαζ είχαν πάει να πάρουν κάτι από το μαγάζι καλλυντικών....
Έτσι έμεινα μόνη μου με τον Τζέικ...ήξερα πολύ καλά ότι ήταν μια δικαιολογία για να μας αφήσουν μόνους μας.
Το άνχος έκανε την εμφανισή του ξανά.Αν με φιλούσε??!!!
'' Λοιπόν και τώρα οι δυο μας..'' είπε με προσποιητό διαβολικό τόνο και χαχάνισε
Έγω απλώς του χαμογέλασα συνεταλμένα.
''Εμ για πες τα νέα σου....σε όλη τη διαδρομή δεν έβγαλες άχνα,έδειχνες τόσο σκεπτική......λοιπόν τι σκευτόσουν??χαμογέλασε φανερώνοντας τα κατάλευκα δόντια του....
'' Άπο νέα δεν έχω τίποτα το ιδιέτερο,όσο για το τι σκευτόμουν άσ'το καλύτερα...για πες εσύ...κανά αξιοσημίοτο γεγονός?.''
'' Εμ..ναα..μου αρέσει μία κοπέλα...και νομίζω ότι της αρέσω και εγώ απλά δεν το παραδέχεται..'' με κοίταξε έντονα και μου έπιασε το χέρι....
'' Άυτη η κοπέλα...είσαι εσύ...''πλησίασε στο πρόσωπό μου...κοκάλοσα,κατάλαβα αμέσως τι πήγαινε να κάνει...δεν θα τον άφηνα,δεν έπρεπε......
Άνοιξα το στώμα μου να μιλήσω αλλά ήταν πλέον αργά...τα χείλη του έιχαν βρει τα δικά μου......
στην αρχή δεν ανταποκρινόμουν αλλά το φιλί του έγινε πιο έντονο και αναγκάστηκα να κουνήσω τα χείλη μου.
δεν ήθελα να δώσω ψεύτικες ελπίδες στον Τζέικ παρόλο που ένιωθα κάτι για εκείνον....αλλά δεν ήταν τόσο δυνατό όσο με το φιλί του.....κούνησα το κεφάλι μου για να αποφύγω τη σκέψη ο Τζέικ κατάλαβε την αλλάγη και σταμάτησε το φιλί.....
'' Θες να σταματήσουμε?''έδειχνε στεναχοριμένος...
Έπαιρνα ανάσες ώστε να ηρεμίσω και να ξεπεράσω αυτό που έγινε....
''Τζέικ εγω...''
ο ήχος του κινητού μου διέκοψε αυτό που ήθελα να πω.....
Ήταν μύνημα...μήνυμα απο ποιόν?ο αριθμός ήταν άγνωστος....
πάτησα άνοιγμα....
ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ..!!!
απο: *************

που αφηνουμε σχολια????

https://bellandedward.forumgreek.com/t1253-topic?highlight=%D0%EF%ED%E5%EC%DD%ED%E7+%CA%E1%F1%E4%E9%DC ακριβώς εδώ

Έντουαρντ
Έιμουν ξαπλωμένος στο δωμάτιο μου όταν έλαβα το μήνυμα του Έμμετ...
''7 Θα πάμε εμπορικό,να τα πούμε και για το στοιχημα....''
Πέταξα το κινητό μου απότομα στο κρεβάτι.......
Δεν σκόπευα να του απαντήσω,ούτε βγω μαζί του.....
Εξάλλου ήθελα να αποφύγω τη συζήτηση δεν είμουν έτοιμος ακόμα να του πω ότι δεν είμαι μέσα πια και ότι θέλω να το πάω σοβαρά με την Μπέλλα......
είμουν ερωτευμένος μαζί της και θα της το έδειχνα με κάθε τρόπο....
θα κάναμε μια νέα αρχή,θα είμασταν μαζί και κανένας δεν θα μπορούσε να μας εμποδίσει.....
Είμουν πλέον σίγουρος για τα αισθήματα μου,τα παιχνίδια θα τελείωναν,θα σταματούσα να την πληγώνω και θα της έλεγα τα πάντα....
Είμουν τόσο ευτιχησμένος......τίπορα δεν μπορούσε να το αλλάξει αυτό.....Σήμερα κιόλας θα έβγαινα έξω να την βρω,να της μιλήσω..Αυτή η κοπέλα με είχε αλλάξει,από τι στιγμή που ανταποκρίθηκε στο δωμάτιο της νιώθω να πετάω στα συννεφα.....έτσι πήρα το κινητό στα χέρια μου......
'' Εμμ, δεν θα βγω σήμερα.....''
έστειλα το μύνημα και περίμενα να απαντήσει.....
Ύστερα απο λίγο το κινητό δονήθηκε,έπαιρνε τηλέφωνο....
Μα τι ακριβώς δεν καταλάβαινε.....
σήκωσα το τηλέφωνο φανερά αδιάφορος...
''Έλα ρε βλάκα,σήμερα θα βγούμε ότι και να λες....''μίλαγε τόσο γρήγορα...δεν καταλάβαινα τι τον ενοχλούσε..
''Σου πα! δεν έχω όρεξη..''ο εκνευρισμός μου ήταν εμφανής..
'' Καλά άκου αυτό που θα σου πω και θα σου έρθει η όρεξη..''τι να ήθελε?
''Άντε λέγε...''
'' Σήμερα στο εμπορικό θα είναι και η Μπέλλα,ευκαιρία να βάλεις μπροστά το στοίχημα....καιρός είναι....''
'' Και εσύ που το ξέρεις?''
'' Ο Τζαζ ο φίλος μου,τα έχει με την Άλις και μου είπε ότι θα πάνε εμπορικό σήμερα εκείνος, η Μπέλλα, η Άλις και ένας φίλος του...Τζεικομπ μου πε νομίζω ό,τι τον λένε...''
''Εντάξει τότε,7 θα με εκεί..Τα λέμε....''
έκλεισα το τηλέφωνο....τέλεια...αυτή ήταν η ευκαιρία μου...θα της μίλαγα ανοιχτά και στη συνέχεια θα εξυγούσα στον Έμμετ οτι το στοίχημα είναι πλέον άκυρο....
Άρχιζα να ετοιμάζομαι για το απόγευμα....
Έκανα ένα ζεστό μπάνιο και αφέθηκα στο καυτό νερό.....
ξαφνικά μου παίρασε μια σκέψη στο μυαλό με την Μπέλλα΄και εμένα στο μπάνιο που δεν ήταν και τόσο αθώα......
Βγήκα χαζογελώντας με τις σκέψεις μου...''που ξέρεις μπορεί να γινούν πραγματικότητα'' αναφώνησα και σκουπίστηκα.....
Φόρεσα τα ρούχα μου...
ένα γαλάζιο πουκάμισο με ένα μπλε τζιν και τα παπούτσια μου....
ήθελα πολύ να της αρέσω,σήμερα θα της αποκάλυπτα τα συναισθήματά μου......
Τόσο μα τόσο ευτιχισμένος......
κοίταξα την ώρα και είδα ότι είχε παει 7 παρά τέταρτο...
Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω.......
πήρα τα κλειδιά του ασιμί μου βόλβο και ξεκίνησα......
Έφτασα στο κέντρο ύστερα απο 30 λεπτά περίπου...είχε πολύ κίνηση....
ήταν μέρες γιορτινές και έτσι ο κόσμος είχε βγει έξω να αγοράσει δώρα........
Ανεβηκα τις κυλιόμενες και έφτασα στον 3ο όροφο όπου θα συναντόυσα τον Έμμ...

''ΕΝΤ???ΕΔΩ ΡΕΕΕ....'' τον είδα να μου φωνάζει για να τον δω...
αφου πέρασα μπροστά από μερικά μαγαζιά τον συνάντησα.....
''Μόλις έμαθες οτι θα είναι και η Μπέλλα εδώ ήρθες τρέχοντας....μα καλά τόσο βαρυά το έχεις πάρει το στοίχημα?''ξέσπασε σε δυνατά γέλια...
Του έκλεισα το μάτι και προχωρίσαμε...
'' Θα συναντίσουμε τον Τζαζ εδώ σε 5 λεπτά.......η Άλις δεν ξέρει ότι είσαι και εσύ εδώ....και έτσι θα έρθει μόνος του.....θα μας πει τι θα κάνουμε και εσύ θα συναντησεις την πολυπόθητη Μπέλλα..'' δεν σταματούσε να γελάει.....τόσο δυνατά που πίστευες οτι η τζαμαρία απ΄το μαγαζί θα σπασει........
'' Τι ακριβώς έχεις πει στον Τζάσπερ?...''
''Εμ...να.......κοίτα να δεις.....επειδή την Μπέλλα ο Τζαζ την αγαπάει πάρα πολύ και άμα μάθαινε την αλήθεια θα με σκότωνε του είπα οτι είσαι πολύ καψούρης μαζί της...'' έκανε μια γριμάτσα αηδίας....που να 'ηξερε....
''Τέλος πάντων......αυτός είναι??'''
'' ΝΑΙΙΙ...''
'' Τζαζ φιλαράκο,χρόνια και ζαμάνια ρε....από εδώ ο φίλος μου ο Εντ.....αυτός που γουστάρει την αδερφή της δικιάς σου.....''' για ακόμα μια φορά γελούσε....αλλά είμουν πολύ χαρούμενος για τον βρίσω...
'' Χαίρω πολύ Τζάσπερ.....ααα πρέπει να σε πληροφορήσω ότι έχεις ανταγονίστη....'' μου έκλεισε το μάτι...
τι πράγμα??
''' Δεν καταλαβαίνω...''΄
'' Εμμ...να...ο Τζέικ τρέφει αισθήματα για την Μπέλλα...και να σήμερα σκόπευε να της κάνει ερωτική εξομολόγηση...'' χαχάνισε
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ???ΣΗΜΕΡΑ??ΚΑΙ ΕΓΩ???ΕΕΕ ΟΧΙ....
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
η Μπέλλα δεν θα έκανε τίποτα μαζί του.....η Μπέλλα ήθελε έμενα......Δεν θα το επιτρέψω..!!
έλεγα και ξανάλεγα στον εαυτό μου ώστε να κατευνάσω το θυμό μου που χτυπούσε κόκκινο.....
''Πάω να βρω την Άλις θα παιράσω από δω σε ένα λεπτάκι και θα κάνουμέ ότι ήταν τυχαίο...ξέρεις Έντουαρντ δεν έχει τις καλύτερες εντυπώσεις από εσένα..''ανασήκωσε τους όμους του...
'' Αυτό θα αλλάξει όμως,θέλω να χω καλές σχέσεις με την αδερφή του κοριτσιού μου....'' του χάρησα ένα χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση...
'' Πολύ σίγουρος είσαι..... η Μπέλλα είναι δίσκολη...και ευέστητη....κοίτα να μην την πληγώσεις θα σου φάω το λαρίγκι...''γέλασε αλλά έμοιαζε περισσότερο με απειλή.....
'' Δεν πρόκειται να το κάνω μείνε ύσηχος...''
ό Έμμ με κοίταξε περίεργα.....
Καλύτερα, αυτό θα τον προετίμαζε για το τι θα συμβεί στη συνέχεια...
Καθήσαμε και περιμέναμε την Άλις να έρθει και να ξεκινήσει επιτέλους αυτή η τυχαία συνάντηση.....
Μια γυναικία φιγούρα πλησίαζε πλάι στον Τζάσπερ.
Ήταν τόσο οικεία,λες και δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα από τη συνάντηση στο σταθμό......
Έγω και ο Εμμ ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το μέρος τους....
Ο Έμμε ''τυχαία'' έσπροξε τον Τζάσπερ...
'' Ωπς,συγνώμη δεν πρόσεχ......ΤΖΑΣΠΕΡ???''' και ένα χαμόγελο ''έκπληξης'' εμφανίστηκε στο πρόσωπό του.....
Δεν μπόρεσα να σταματήσω το γελάκι που βγήκε αθόρυβα από τα χείλη μου.......
'' Εμμ?τι κάνεις ρε???Έντουαρντ?? Εμμ εσύ ξέρεις την Άλις,οπότε Έντουαρντ να σας συστήσω...''
τότε το βλέμμα της Άλις καρφώθηκε επάνω μου,
Έιχε μίνει έκπληκτη σαν να έβλεπε φάντασμα.........
Ένιωσα κάπως αμύχανα και αποφάσισα να κάνω κίνηση..
''Χαίρω πολύ.....είσται μαζί καιρό...?'' απεφθίνθηκα στον Τζάσπερ ώστε να αποφύγω το έντονο βλέμμα της...
''ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ???''Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα...είχε κοκκίνισει....
Το θυμήθηκε....τώρα??τι κάνουμε τώρα??
Το ξέσπασμα της ήταν αναμενόμενο αν κρίνεις το έντονο βλέμμα της....
''Εμ,ναι,ομολογώ ότι η αντίδραση μου ήταν υπερβολικά τότε,είχα πολλά στο κεφάλι μου.....τελός πάντων ζητάω συγνώμη....ας το ξεπεράσουμε......μακάρι να ήταν εδώ και η άλλη κοπέλα να της ζητούσα συγνώμη..''
άρπαξα την ευκαιρία από τα μαλλιά...έτσι θα μηλούσα στην Μπέλλα.....
''Όσο περίεργο και αν ακούγεται είναι εδώ μαζί μου......είναι στον ακριβώς επόμενο όροφο...αλλά καλύτερα να μην πας τώρα...ένας φίλος μας της κάνει ερωτική εξομολόγιση.......''
κοίταξε τον Τζασπερ γεμάτη υπονούμενο και χαχάνισε....
Ο θυμός μου έβραζε μέσα μου,καταστρέφοντας κάθε αίσθημα ευτιχείας που είχα νιώσει προηγουμένως...όλα είχαν καταστραφεί.......
πάλευα με τον εαυτό μου για να μην φανεί ο εκνευρισμός μου....
Αν η Μπέλλα όντως τον ήθελε?...
Μετά απο αυτό που συναίβει στο δωμάτιο της,δεν υπήρχε περίπτωση.....δεν θα της επέτρεπα να με πληγώσει....
Έτσι πήρα μια απόφαση της στιγμής....έτσι και γίνει κάτι μεταξύ τους,θα συνεχίσω το στοίχημα...έτσι θα πληγωθεί εκείνη όπως πλήγωσε εμένα...

Μόλις μπήκε ο Τζάσπερ με την Άλις μέσα στο κατάστημα καλλιντικών,εγώ έφυγα τρέχοντας κατεβαίνωντας τον όροφο,πριν προλάβει εκείνος να....
Και αν με δει?τι θα κάνω?τι θα της πω?.........άσε να καλύτερα να κρυφτώ κάπου...
Χωρίς να το καταλάβω ο Εμμετ βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου....
''Με τρόμαξες ρε βλάκα..'' του ψυθίρησα...
''Δεν το ήθελα σκάσε τώρα να δούμε τι θα γίνει..''μου έκλεισε το μάτι
Ο Τζέικομπ καθόταν ακριβώς δίπλα της και της μίλαγε......
Η Μπέλλα είχε κοκκινίσει και έδειχνε σφυγμένη.....
Τότε το αγόρι την φίλησε......
Όλα μέσα μου κατέρεψαν,ένιωσα λες και κάποιος με μαχαίρονε στην καρδιά συνεχόμενα......
Ο πόνος δεν είχε σταματιμό....όλα είχαν αλλάξει........
ΜΙΣΟΣ....
πως μπόρεσε να φιλιθεί μαζί του μετά απο αυτό που είχε γίνει στο δωμάτιο....
με πρόδωσε....
Θα την πρόδιδα και εγώ με το ίδιο νόμισμα.......
Έπρεπε να κάνω κάτι να το σταματήσω....
Μια φευγαλέα ίδεα μου πέρασε απ'το μυαλό...
'' Εμμ έχεις το κινητό της?''
'' Φυσικά,είμαι οργανομένος σε αντίθεση με εσένα....''
πήρα τον αριθμο και εγραψα μύνημα:
ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ..!!!
πάτησα αποστολή......
ήταν ο μόνος τρόπος να σταματίσει να τον φιλάει......
Δεν άντεχα να βλέπω...έπρεπε να δράσω....

Η Μπέλλα απομακρίνθηκε από το φιλί του και διάβασε το μύνημα.....
πήρε μια έκφραση τρόμου...
σίγουρα είχε φοβηθεί..........δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίζανε μετά από αυτό.....
''Εμμετ,πάμε πάνω να βρούμε τους άλλους ''
'''Εγινε..''
Ανεβήκαμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις κυλιόμενες και φτάσαμε έξω απ'το κατάστημα καλλιντικών.......
Συναντήσαμε την Άλις και τον Τζάσπερ εκεί......
'' Καλύτερα να πάμε να βρούμε τα παιδιά είναι ευκαιρία να ζητήσει και ο Εντ συγνώμη από την Μπέλλα......'' έιπε ο Τζάσπερ και μου έκλεισε το μάτι γεμάτος υπονούμενο..
Ήταν πολύ εντάξει...χωρίς να με ξέρει έστησε όλο αυτό για να με ευχαριστήσει....κάτι μου έλεγε ότι θα γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι......
Κάτεβήκαμε όλοι μαζί τις κυλιόμενες για μία ακόμα φορά και φτάσαμε τον όροφο....
Πλησιάσαμε προς το μέρος του....
Το βλέμμα της Μπέλλας έπεσε κατευθείαν πάνω μου...
πάγωσε ολόκληρη όταν με είδε......
έδειχνε ακούνητη ίσως είχε πάθει κάτι...
''Και εγώ αυτήν την αντίδραση είχα..........Λοίπον,είναι φίλος του Τζαζ και συναντηθήκαμε τυχαία..''
είπε η Άλις στην Μπέλλα και της έριξε ένα σκούντηγμα....
ο Έμμ γέλασε χαμηλώφονα.....
του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα...αμά συνέχιζε να γελάει, η Άλις σίγουρα θα καταλάβαινε κάτι.....
Αποφάσισα να μιλήσω.....
''Εμμ,Μπέλλα μπορώ να σου μιλήσω για λίγο..'' της χαμογέλασα...
ο Τζεικομπ και κοίταξε παγέρα ήταν έτοιμος να μιλήσει όταν η μπέλλα πήρε το λόγο....
'' Εμμ ναι...βέβαια..''ένα μελαχγολικο χαμόγελο σχηματίστικε στα χείλη της....
Ήταν τόσο όμορφη,παρόλο που ήταν απλά ντυμένη............αυτή η κοπέλα με μάγευε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο..............
Την ενευσα να προχορίσει μπροστά να είμαστε μακριά απο τους άλλους.....
Φτάσαμε έξω απο ένα μαγαζί με παιδικά ρούχα..
''Καταρχήν πως ήρθες εδώ?σου είπε κάποιος ότι θα είμαι στο εμπορικό έτσι?''ξέσπασε σε ένα κύμα ερωτήσεων...Ήταν φυσικό,συγκρατούσε τον εαυτό της όταν με είδε και αυτό φαινόταν......
''Κοίτα...η αλήθεια είναι ότι ήξερα ότι θα είσαι στο εμπορικό,ήθελα πολύ να σου μηλίσω....σχετικά με...''
την είχα πλησιάσει πολύ,τα χείλη μας απέιχαν μερικά εκατοστά,ένιωθα την ζεστή ανάσα της να λούζει το πρόσωπό μου.....
''Δεν έχουμε τίποτα να πούμε...κοίτα,εγώ δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση,δεν είμαι παιχνίδι σου....έρχεσε στο σπίτι μου,κατα τύχη σε βρίσκω στο εμπτορικό,στο σχολείο είσαι πολύ επιθετικός.....με βλέπεις να φιλιέμαι με κάποιον άλλον και μου στέλνεις απιλυτικά μυνήματα....τι θες από εμένα πια?''
η φωνή της είχε γίνει ένα με την ανάσα της.....τα μάτια της ήταν τόσο ύγρα,έτοιμα να απελευθερώσουν έναν καταράκτη δακρύων....
Δεν άντεχα να τη βλέπω έτσι,δεν ήθελα να την πληγώνω πια,τώρα ήταν η στιγμή μου....θα της μιλήσω..!
''Μπέλλα άκου με,σε παρακαλώ,δεν ξέρω τι με έχει πιάσει πρώτη φορά νιώθω έτσι......ααα και για μίσω που ήξερες για το μύνημα??'' της χαμογέλασα ένοχα θέλοντας να ελαφρίνω την ατμόσφαιρα....
''Μόλις σε είδα δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβω......τόσα έχεις κάνει..''με κοίταξε έντονα...
'' Κοίτα,από την πρώτη στιγμή που σε είδα....''
''Έντουαρντ σταμάτα εδώ......''' με διέκοψε και ένα δάκρυ ξέφυγε από το πρόσωπό της........
Έπιασα το πρόσωπό της στα χέρια μου....
''Άκου σε με,''
'' Όχι,θα πληγωθω....με μισείς..''
αυτό ήταν,δεν άντεξε,ξέσπασε σε λιγμούς.....
γιατί να την πληγώνω?γιατί?...........δεν αντέχα να την βλέπω έτσι... ο πόνος ήταν τόσο δυνατόσ που σύντομα η υγρασία έκανε την εμφάνισή της και στα δικά μου μάτια....
'' Μπέλλα,είμαι ερωτευμένος μαζί σου...'' δάκρυα άρχισαν να κειλούν απ'τα καυτά της μάγουλα και συνχρόνως και από τα δικά μου...
'' Δεν είσαι.......μου λες ψέματα...το μόνο που σε νοιάζει είναι να με πληγώσεις..''
Δεν μπορούσα να την ηρεμίσω.....την πήρα στην αγκαλιά μου........την έσφηξα τόσο δυνατά...
Όλα γύρω μας χάθηκαν υπήρχα μόνο εγώ και αυτή.......τίποτα άλλο....
'' Δεν είναι αλήθεια αυτό,έκανα όλα αυτά επειδή σε μισούσα που με έκανες να νιώθω έτσι
,αλλά τώρα είμαι σίγουρος για τα αισθήματά μου...''....Έκανα μια παύση για να σκουπήσω τα δάκρυά μου.....''Μπέλλα σαγαπάω...''
Έμεινε με το στώμα ανοιχτό,το σώμα της είχε παγώσει,έμεινε να με κοιτάει εκεί για παραπάνω από 5 λεπτά....... όσπου τελικά μίλησε...
'' Έντουαρντ,πέσμου ότι δεν είναι ένα από τα παιχνιδάκια σου....σε παρακαλώ μη μου το κάνεις αυτό........πονάω....''η φωνή της ήταν σαν ψύθηρος,τα δάκρυα συνέχιζαν να ρέουν στο κατάλευκο πρόσωπό της.......
''Θα σου λέω ότι σαγαπάω κάθε στιγμή...ποτέ δεν θα πάψω....ποτέ με ακούς........σταμάτα να με αντιμετωπίζεις έτσι....θέλω να είμαστε μαζί......''χάιδεψα το πρόσωπό της με τα δάχτυλα μου...
''Έντουαρντ,εγώ.....,θέλω....''
''Σςςςςς''......τη φίλησα απαλά στο μέτοπο.....
''Σαγαπάω...'' είπε και χώθηκε στην αγκαλιά μου...
ΤΟ ΕΙΠΕ??ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ??......
Η ευτιχεία πλυμίρισε κάθε εκατοστό του κορμιού μου............
ένιωθα να πετάω,να πετάω στον ουραννό,
Θέλω να εκραγώ,να πετάξω....
''Δεν φαντάζεσε πόσο ευτιχισμένο με κάνεις...........''' της κράτησα το πρόσωπο και της χάρισα ένα ταιράστιο χαμόγελο που έβγαινε από την ίδια μου την ψυχή....
Και τότε,άρχισα να τη φιλάω με τόσο πάθος..........το φιλί μας δεν είχε καμία σχέση με τα προηγούμενα...ήταν τέλειο............οι γλώσσες μας ξεκίνησαν έναν τρελό χορό..........ήταν απλα μαγευτικά......
θα έιμασταν μαζί για πάντα κανένας δεν θα μας χόριζε.........ποτέ..!!
Όταν τελειώσαμε το φιλί τα χέρια της χάιδεψαν το πρόσωπό μου,έκλεισα τα μάτια μου θέλοντας να χαραχτεί στην μνήμη μου για πάντα αυτό το άγγιγμα..........
Κάποιος μας αποτράβηξε βίαια καταστρέφοντας τη στιγμή.........
''ΜΠΕΛΛΑ?ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ??''
τα μάτια του είχαν θολώσει...το σώμα του έτρεμε........περίμενα την έκρηξη........

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο: ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έντουαρντ

Είχαν περάσει 5 μέρες από τότε μου συναίβει εκείνο το περιστατικό στο εμπορικό,αλλά ο θυμός και το μίσος έβραζαν μέσα μου με την ίδια ένταση,σαν να συνέβαιναν ξανά εκείνη τη στιγμή...
Η συμπεριφορά της τα είχε καταστρέψει όλα.....η καρδιά μου ήταν τόσο κενή,σαν ένα κουφάρι,δεν υπήρχε τίποτα μέσα,όλα είχαν εξαφανιστεί εξετίας της...ΌΛΑ..!
Πάνω που είπαμε να κάνουμε μια νέα αρχή,αυτή πέταξε την ευτιχεία μας στα σκουπίδια,προτίμησε να πάει με το φιλαράκο της και άφησε έμενα να βυθιστώ στην κόλασή μου,στον πόνο στην προδοσία......
Της παραδέχτηκα τα αισθήματά μου και εκείνη απλώς έφυγε.......

Δεν μίλαγα σε κανέναν τις τελευταίες μέρες,είχα ξεκόψει από όλους και από όλα,τίποτα δεν είχε σημασία πλέον,αφού όλα είχαν τελειώσει,εγώ έμενα προσκολίμενος στις λιγοστές χαρούμενες αναμνήσεις που είχα από εκείνη,ώστε να μπορώ να κρατιέμαι δυνατός με μοναδική παρέα τα τσιγάρα........
Στο σχολείο δεν μιλούσαμε,όυτε τα τυπικά,απεύφευγε οποιαδήποτε συνάντηση στους κοινόχρηστους χώρους καθώς έκανα το ίδιο και εγώ....
Σπάνια τα βλέμματα μας συναντιόντουσαν,αλλά όποτε γινόταν αυτό,γρήγορα κουνούσε το κεφάλι της προς την αντίθετη κατεύθηνση..
Είχα παρατηρήσει οτι το βλέμμα της πρόδιδε πόνο,οπότε δεν είμουν μόνο εγώ αυτός που πληγώθηκε,αυτό με χαροποιούσε......
Όλα είχαν γίνει όπως πριν,το μίσος ήταν τόσο δυνατό που ξεπερνούσε την αγάπη.....το μίσος για το κενό που άφησε στην καρδιά μου,για τον πόνο που δεν έλεγε να αφήσει ύσιχη την ψυχή μου.......Η μόνη συντροφιά ήταν οι αναμνήσεις,τίποτα δεν μπορούσε να με κάνει να αισθανθώ έστω και για λίγο χαρούμενος.....
ένα ατελείωτο γιατί με βασάνιζε.........
Δεν γινόταν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση,δεν γινόταν να πληγώνομαι άλλο γ'ιαυτή.
Ένα τίποτα είναι,δεν με ενδιαφέρει πια... έλεγα και ξανάλεγα στον ευατό μου αλλά δεν έφευγε στιγμή από τη σκέψη μου.....με στοίχιωνε...με κυρίεβε.....
Κούνησα το κεφάλι μου απότομα για να διώξω τις σκέψεις.....έπρεπε να ξεκολίσω δεν θα παιθάνω κιόλας για μια ανώριμη που δεν ξέρει τι θέλει.......
Άποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τον Έμμετ να του πω να βγούμε,για να ξεφύγω λίγο από το γκρίζο μου κόσμο......
Είχαμε να μιλήσουμε από τότε στο εμπορικό και δεν είχα δώσει σημάδια ζωής....
Σίγουρα θα ήταν θυμομένος...
'Εβγαλα το κινητό από την τσέπη τον τζιν μου και πάτησα το πλήκτρο κλήσης διστακτικά.....
Άκούστηκε ακριβώς όπως το περίμενα....
'' ΜΠΑΑ??μας θυμήθηκες??πως το πάθες ? μα καλά φίλος είσαι εσύ?''
είχε νευριάσει περισσότερο απόσο υπολόγησα..
'' Συγνώμη ρε φιλέ,παιρνάω δύσκολα,πρέπει να βγούμε για καφέ να σου τα πω όλα....''
Είχε έρθει η στιγμή να του τα πω όλα...........
'' Καλλά.....7 να σε Dark Forest..''πρέπει να κλείσω με φωνάζουν τα παιδιά''
Μήπως ήταν και η Μπέλλα μαζί του?
''καλά,με ποιούς είσαι?''
''Τζαζ,Άλις,Ρόουζ και Μπέλλα στο καφέ ..'' τόνησετο τελευταίο όνομα...
''Καλά,σε κλείνω..'''
Ήταν μαζί του....στο καφέ......μέτα από τόσο καιρό είχα την ευκαίρια να της μηλίσω ξανά...να ζητήσω εξηγήσεις....δεν μπορούσε άλλο να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της.......
'Εαν δεν είχε φύγει,τώρα θα είμασταν μαζί,στην παρέα,αγκαλιά,να μοιραζόμαστε τα πάντα,θα είμασταν
ευτιχισμένοι....
οξύς πόνος κάλυψε την καρδιά μου στη σκέψη αυτή.....
Άποφάσισα να πάω και εγώ στο καφέ και να ζητήσω εξηγήσεις.....

Φόρεσα ένα γαλάζιο μακό και ένα ανοιχτοχρωμό τζιν και από κάτω τα άσπρα σταράκια μου....
φόρεσα το τζάκετ μου,πήρα τα κλειδιά του βόλβο και ξεκίνησα...
Στην διαδρομή σκευτόμουνα για το τι θα της πω,πως θα της μιλήσω.....

Έιχε πολύ κόσμο στην πλατία και έψαχνα για κάμποση ώρα να παρκάρω.......
σπουδαστές και μαθητές είχαν ξεχυθεί στις καφετέρειες και στα κέντρα διασκέδασης... παρόλο που ήταν ακόμα απόγευμα......
πλησίασα την καφετέρεια και παρατήρησα έξω από το παράθυρο για να βρς την παρέα μου.....

Ξεχώρισα την ντελικάτη φιγούρα της αμέσως αλλά δεν ήταν μόνη,κοίταξα πιο καθαρά...
Δεν συμβαίνει αυτό αποκλίεται.......κάποιος μου κάνει πλάκα.......
δεν είχα δύναμη να κινήσω τα πόδια μου, ζαλιζόμουν,όλο μου το σώμα είχε μουδιά
σει και η καρδιά μου ράγισε σε χίλια κομμάτια.......σίγουρα αυτό θα ήταν το τέλος.....


Υ.Γ: ΣΥΓΝΏΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΆ ΔΕΝ ΠΡΌΛΑΒΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΏΣΩ,ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΗ...!!

Μπέλλα

Απελπισία, η μοναδική λέξη που στοίχιωνε τις σκέψεις μου και την καρδιά μου.......
Είχαν περάσει 2 βδομάδες και δεν είχαμε μιλήσει ακόμα,όλα είχαν αλλάξει μεταξύ μας.
Δεν υπήρχε ελπίδα να είμαστε ποτέ ξανά μαζι και γι'αυτό ευθυνόμουν εγώ......πόσο ηλίθεια μπορούσα να φανώ.......τον πλήγωσα,τα χάλασα όλα εξετίας του εγωισμό μου,...τον άφησα....
άφησα την καρδιά μου.....

Στο σχολείο δεν είχαμε καμία επικοινωνία,με απεύφεγε μονίμως.
Η συμπεριφορά του είχε αλλάξει τόσο πολύ...μου θύμιζε το αγόρι που με μισούσε από την πρώτη στιγμή που με είδε,το αγόρι που με πλήγωνε επανιλημένα με τη μόνη διαφορά οτι είχαν συμβεί τόσα πολλά μεταξύ μας....
Δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάσταση το μόνο που ήθελα ήταν να παιθάνω....να φύγω, να χαθώ....
να μην σκεύτομαι,να μην πονάω.....
Είχα κλειστεί τόσο πολύ στον ευατό μου,που η Άλις είχε αρχίσει να ανισυχήσει....έτσι ένα πριν δύο μέρες αποφάσισα να της τα πω όλα....

''Ιζαμπέλλα Σουάν πες μου αυτή τη στιγμή τι έχεις..'' ήταν τόσο πολύ νευριασμένη πρώτη φορά την έβλεπα έτσι....
'' Άλις δεν έχω τίποτα...άσε με μόνη μου..''δεν άντεχα άλλο να με ρωτάει συνέχεια τι είχε γίνει......η καρδιά μου πονούσε όλο και περισσότερο..
'' Κοίτα Μπέλλα,έκανα αρκετή υπομονή......εδώ και 1 βδομάδα δεν τρως,δεν μιλάς σε κανέναν, είσαι μονίμως κλεισμένη στον εαυτό σου.......ο Τσάρλυ αρχίζει και το παρατηρει ξέρεις...'' ο θυμός της είχε υποχορήσει...αλλά στα μάτια της υπήρχε ανησυχεία.....
θα της το πω,έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή θα το μάθαινε....
'' Λοιπόν θα σου πω αλλά μου υπόσχεχε ότι δεν θα με διακόψεις?''πήρα ένα παρακλητικό ύφος...
'' Καλά καλά λέγε τώρα...''
Και της διυγήθηκα όλα όσα είχαν συμβεί με τον Έντουαρντ.....φυσικά είχε μείνει με το στώμα ανοιχτό.......
Εκείνο το βράδυ είχα πάρει κάποιες αποφάσεις....θα έπρεπε να του μιλήσω.....να του εξηγήσω πόσο λάθος είχα φερθεί,ότι παρεξήγησε την κίνηση μου με τον Τζέικ,ότι απλώς έπρεπε να τον πάω στο νοσοκομείο,και εκνευρίστηκα με τη συμπεριφορά του.........
Με τον Τζέικ είχα να μηλίσω από τότε τον απεύφεγα,δεν απάνταγα στα τηλεφωνήματά του......είμουν νευριασμένη μαζί του χωρίς κάποιο ιδιέτερο λόγο,ήξερα ότι δεν το άξιζε αυτό....

Σκεύτηκα ότι το απόγευμα η Άλις θα έβγαινε με τον Έμμετ και τα παιδιά......
Μπορεί να ήταν και εκείνος μαζί...
αυτή ήταν η ευκαιρία μου.......

Κατέβηκα τις σκάλες και κατευθήνθικα πρως την τραπεζαρία......
ο Τσάρλυ έλειπε και η Άλις είχε πάει για ψώνια.......
σύρθηκα βαριεστημένα πρως το ψυγείο και είπια ένα ποτήρι γάλα.....
Ξάπλωσα στον καναπέ και χάζευα τα κανάλια..
Ειδήσεις,ατυχήματα,εκπομπές,σαπουνόπερες......
χωρίς να το καταλάβω η ώρα είχε περάσει και με είχε πάρει ο ύπνος με τον τηλεκοντρολ στο χέρι...
Ανέβηκα τις σκάλες και έφτασα στο δωμάτιό μου....σίγουρα είχε περάσει αρκετή ώρα ου κοιμόμουν και όλοι είχαν επιστρέψει....
Εκεί βρήκα την Άλις καθησμένη και σκεπτική,σπάνια ήταν έτσι,σίγουρα κάτι την απασχολούσε,έπτεπε να μάθω,ίσως μπορούσα να την βοηθήσω....
''Άλις?''
τραντάχτηκε στο άκουσμα της φωνής μου....σίγουρα είχε βυθιστεί τόσο στις σκέψεις της που ούτε καν κατάλαβε οτί μπήκα στο δωμάτιο...
''Συγνώμη,είχα αφερεθεί..'' το βλέμμα της πρόδιδε ανυσιχεία??γιατί..??
''Το παρατήρησα..τι σκέπτεσε..'' κάθησα στην άκρη του κρεβατιού δίπλα της και της έπιασα τον ώμο..
''Να...έχουν γίνει διάφορα....αλλά δεν είναι η κατάλληλη ώρα να τα πούμε αυτά....σε μισή ώρα πρέπει να με στο καφέ.....με περιμένουν τα παιδιά......''
έκανε μια παύση να πάρει μια βαθυά ανάσα και συνέχισε..
'' Εσύ τελικά θα έρθεις?πέσμου ότι θα έρθεις.......σε παρακαλώ..''με κάρφωσε στα μάτια
'' Εντάξει......πάω να ετοιμαστώ...''
Χτύπησε παλαμάκια και αναπήδησε από το κρεβάτι...
'' Τέλεια πάω και εγώ, σε 10 λεπτά να είσαι ετοιμη''
Βγήκε έξω από το δωμάτιο...

Έκανα ένα μπάνιο...στέγνωσα τα μαλλιά μου ώστε να γίνουν τελείως ίσχια...και φόρεσα τα ρούχα μου..
Ένα πράσινο αντιανεμικό τζάκετ με έναν ανοιχτόχρωμο τζιν και τα πετρόλ σταράκια μου.....
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο με την Άλις και σε 5 λεπτά είμασταν στο καφέ...

Βρήκαμε την παρέα μας και καθήσαμε....
Παρατήρησα ότι ήταν και ο Τζέικ μαζί τους....
Έσφηξα τα χέρια μου σε μπουνιές...
''Βρες καλώς τα κορίτσια.....Μπέλλα που χάθηκες...?''είπε ο Τζάσπερ κάπως χιομοριστικά αλλά ταυτόχρονα σοβαρά....
''Εμμμ,διαβάσματα.....''είπα ψέμματα θέλωντας να προλάβω τις περετέρο ερωτήσεις....
''Καθήστε μην στέκεστε όρθιες...'' είπε ο Έμμετ και μας ένευσε να κάτσουμε δίπλα του....

Πέρασε αρκετή ώρα που είμασταν στο καφέ....κατά τη διάρκεια της ώρας δεν μιλούσα είμουν χαμένη στις σκέψεις μου.....που και που κονούσα το κεφάλι μου προσποιούμενη ότι προσέχω τις διάφορες συζητήσεις.....
η ώρα παιρνούσε βασανιστικά αργά και βαρετά.....
Ξαφνηκά ένιωσα κάποιον να κάθετε δίπλα μου.....
''Μπέλς?''
Ήταν ο Τζέικ.Έιχε πάρει το βλέμμα το κουταβιού,τα μάτια του πρόδιδαν στεναχόρια...
σκεύτηκα ότι δεν υπήρχε λόγος να είμαι νευριασμένη μαζί του....η μόνη που έφταιγα ήμουν εγώ....
''Κοίτα Τζέικ συγνώμη,απλά παιρνάω δύσκολα'' προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει.....
''Συγνώμη...'' ήταν το μόνο που είπε....
Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στο χώρο και έξω από το τζάμι της καφετέριας.......
Τα μάτια του κοκάλωσαν σε ένα σιγκεκριμένο σημείο.......σαν να έβλεπε φάντασμα...
ακολούθησα το βλέμμα του και είδα τον Έντουαρντ λίγα μέτρα μακριά από το καφέ....
πάγωσα και εγώ........
πήγα να μιλήσω στον Τζέικ αλλά δεν πρόλαβα....
Τα χείλη του κόλησαν με μανία στα δικά μου.......με τράβαγε όλο και πιο σφιχτά από τη μέση...........τον χτυπούσα στο στήθος όσπου τελικά χωρίς να το καταλάβω το χέρι μου έγινε ένα με πρόσωπό του χτυπώντας το δυνατά......
Ο θυμός μου χτυπούσε κόκκινο πως τόλμισε να το κάνει αυτό......
'' Είσα τρελός δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου...''
ούρλιαζα και όλη η παρέα είχε μήνει σύξιλη με την όλη κατάσταση...
Βγήκα τρέχοντας από το καφέ και είδα τον Έντουαρνυ να έχει παγώσει στην άκρη του πεζοδρομίου.....
Το βλέμμα του ήταν κενό,είχε σοκαριστεί...
Έπρεπε να του εξηγήσω....τα πράγματα δεν έγιναν έτσι όπως φάνηκαν...

Μόλις με είδε έτρεξε με μανία πρως το μέρος μου.....με τράβηξε μανιωδώς και με έσειρε πρως το αυτοκίνητό του........
''ΠΩΣ ΤΟΛΜΙΣΕΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ?ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ......2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΧΩΡΙΣΑΜΕ,ΤΙ ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΕΣΥ ΤΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΟΛΑ,ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣΕ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΛΙΘΕΙΟ...ΕΙΣΑΙ ΜΙΑΑΑΑ.......''
ούρλιαζε στο δρόμο,όλοι είχαν γυρίσει και μας κοιτούσαν............
Έβραζε απο θυμό τα μάτια του είχαν πεταχτεί έξω από τις κόνχες τους,το σώμα του έτρεμε......
''Έντουαρντ άσε με να σου πω....''προσπάθησα να μιλήσω αλλά μου έκλεισε το στώμα με την παλάμη του.....
''ΣΚΑΣΕ......'''και τότε το χτύπημα....
ο πόνος ήταν οξύς στο μάγουλο μου........
με είχε χτυπήσει.....
ο άγγελός μου με είχε χτύπησει.........πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτιο..
Καταράχτες δακρύων έλουσαν το πρόσωπο μου.....θυμός με κυρίευσε..
''ΠΩΣ ΤΟΛΜΙΣΕΣ..'' του έλεγε ανάμεσα στους λιγμούς μου...
αλλά το βλέμμα του δεν πρόδιδε καμία αντίσταση...δεν είχε μετανιώσει αυτό που είχε κάνει...
'' ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΕ ΑΚΟΥΣ??ΘΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ ΟΠΩΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ......'' είπε και με άρπαξε από τους όμους......με έσπρωξε βίαια μέσα στο ασήμι του βόλβο και έκλεισε την πόρτα.......μπήκε μέσα και ξεκήνισε,πριν προλάβω να αντιφράσω........

Ο φόβος έκανε την εμφάνιση του όταν το αυτοκίνητο έτρεχε με ταιράστια ταχύτητα προς το άγνωστο....
Δεν ήξερα τι με περίμενε...τι επρόκειτο να γίνει.......

Υ.Γ: ΣΥΓΝΏΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΆ ΔΕΝ ΠΡΌΛΑΒΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΏΣΩ,ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΗ...!!(χείλια συγνώμη ρε παιδιά....)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο:ΤΕΡΑΣ

Μπέλλα

Δεν καταλάβαινα τι συναίβενε γύρω μου,όλες οι αισθήσεις μου με είχαν εγκαταλίψει,δεν μπορούσα ούτε να σκευτώ.
Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ο Έντουαρντ με είχε χτυπήσει και τώρα έτρεχε με ιλιγκιώδη ταχύτητα σε μια άγνωστη για εμένα λεωφόρο.........
Δεν αντιστάθηκα από τη στιγμή που μπήκα στο αυτοκίνητο γιατί πολύ απλά όλα είχαν καλυφτεί από ένα μάυρο πέπλο,ένα κενό στην ψυχή αλλά και στο σώμα.
Μήπως είχα παιθάνει?μήπως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο?πάντως σίγουρα όχι καλό.......
Παρατήρησα έξω από το παράθυρο ότι η νύχτα είχε μόλις κάνει την εμφάνισή της,......
όλα φαινόντουσαν ασπρόμαυρα κάτω από το λαμπερό και αδιαπέραστο φως της σελήνης........
Έριξα μια κλευτή ματιά στον Έντουαρντ,το πρόσωπό του δεν φανέρωνε ούτε ένα μικρό ήχνος μετάνειας γι'αυτό που είχε κάνει πριν από λίγο.Ηταν κενό,και τα χαρακτηριστικά του ήταν αλιωμένα απο την έκφραση που είχε του.....
Η εικόνα του αυτή μου θύμισε τη νύχτα που είχε έρθει στο σπίτι μου,προσπαθώντας να........
Αμέσως ταρακούνησα το κεφάλι μου θέλωντας να διώξω αυτές τις σκέψεις που προκαλούσαν τρέμουλο σε κάθε εκατοστό του κορμιού μου.........
Και αν προσπαθούσε να μου κάνει κακό?Η συμπεριφορά του αυτό φανέρωνε......σίγουρα δεν είχαμε έρθει στη μέση του πουθενά μόνο και μόνο για να μηλίσουμε.........
Ανατρίχιασα.......δεν μπορούσε να το κάνει αυτό.....με αγαπούσε.........δεν μπορούσε να με καταστρέψει έτσι απλά..........

Έπρεπε να του εξηγήσω τι είχε γίνει........αλλά αυτήν τη φορά την αλήθεια..........
Πήρα μια βαθυά ανάσα,προσπαθώντας να ηρεμίσω τον ίδιο μου τον ευατό......
''Έντουαρντ...'' η φωνή μου ακούστηκε σαν ψύθιρος.....
Γύρισε το βλέμμα του που όλη αυτήν την ώρα ήταν καρφομένο στην οδό και με κοίταξε.........
Τα μάτια του είχαν χάσει το πράσινο χρώμα που τόσο λάτρευα,είχαν γίνει μαύρα,μισητά,τρομακτικά.......
Πήρα άλλη μα βαθυά ανάσα,και κοίταξα έξω από το παράθυρο,μη μπορώντας να αντέξω το έντονο βλέμμα του........
'' Ο Τζέικομπ,με φίλησε με το ζόρι με το που σε είδε...........τόσο καιρό ήθελα...''σταμάτησα ακούγοντας το γρύλισμα του.......με έπιασε δυνατά από τον καρπό.....
''Ασε τις δικαιολογίες,έπαιζες μαζί μου,με τα συναισθήματα μου την αγάπη μου,καιρός να παίξω και εγώ λιγάκι μαζί σου δεν νομίζεις..?''Ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του και τα μάτια του κάρφωσαν κάθε εκατοστό του σώματός μου........
Ο παλιός Έντουαρντ που τόσο μισούσα είχε επιστρέψει........σκοτώνοντας κάθε κομμάτι του εαυατού μου,της αγάπης μου........
ΟΧΙ.....δεν θα το έκανε....δεν μπορούσε.........δεν θα το επέτρεπα.........
Έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές και ένιωσα το αίμα να ανεβαίνει στο πρόσωπό μου........
ο θυμός με είχε κυριεύσει...σίγουρα το ξέσπασμα που ερχότανε θα είχε σοβαρές συνέπειες.......
''ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ.........ΕΓΩ ΣΑΓΑΠΟΥΣΑ ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ........ΕΣΥ ΕΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.....ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?''
Οι λέξεις έβγαιναν τόσο γρήγορα από το στώμα μου....
Σίγουρα άμα υπήρχε άνθρωπος σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου θα με άκουγε........
Το αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα,με τον εκοφαντικό ήχο του φρεναρίσματος να καταστρέφει την σιωπή της νύχτας......
''ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗ ΖΩΗ.......ΜΟΝΟ ΕΣΥ.......ΜΟΛΙΣ ΣΟΥ ΦΑΝΑΙΡΩΣΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ....ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΣ....ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ....'''
Βγήκε έξω από το αυτοκίνητο και με τράβηξε απότομα πρως το σκοτεινό δάσος πριν προλάβω να μιλήσω.......
το τράβηγμά του ήταν τόσο βίαιο που προκάλεσε οξύ πόνο σε όλο το χέρι μου........
Χωρίς να το καταλάβω δάκρυα άρχησαν να κειλούν από το προσωπό μου......αλλά αυτήν την φορά δεν ήταν από πόνο αλλά απο φόβο....από φόβο για το τέρας που έβλεπα μπροστά μου....το τέρας που σκώτωσε την αγάπη μου.......

'Εντουαρντ

Όταν την είδα με να φιλιέται με εκείνον το λεχρίτη θόλωσα........
Όλη η αγάπη που είχα για εκείνη εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε με μίσος,τέτιο μίσος που έκαιγε όλη μου την ψυχή, τέτιο μίσος που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ σε ολόκληρη την ύπαρξη μου..........
Θα την πλήγωνα όπως με πλήγωσε και εκείνη,όπως κατέστρεψε όλα τα όμορφα συναισθήματα που φώτιζαν την ψυχή μου....Μετέτρεψε την καρδιά μου σε ένα άδιο κουφάρι χωρίς μέλλον,χωρίς ελπίδα,χωρίς αγάπη...........μια καρδιά γεμάτη μίσος και προδωσία............
Με μετέτρεψε σε έναν άνθρωπο χωρίς άυριο,ένα σώμα που δεν είχε ψυχή,δεν είχε καρδιά,δεν είχε τίποτα.......
Της είπα ότι την αγαπάω...είμουν έτοιμος να τα αφήσω όλα για εκείνη....όλα.....και μου το ανταπέδωσε με αυτό τον τρόπο....θα την πλήρωνε.....θα το πλήρωνε πολύ άσχημα,και ήξερα τον τρόπο............

Την πλησίασα τρέχοντας για να της δείξω μια και καλή ότι δεν έπρεπε να μου φερθεί εμένα έτσι....Προσπάθησε να δικαιολογηθεί,να δικαιολογήσει τη φτήνια της,την προδωσία της........
Χωρίς να το καταλάβω το χέρι μου ήρθε και κόλλισε με το μάγουλο της.
Οξύς πόνος με διαπέρασε ταυτόχρονα,σαν να χτυπούσα τον ίδιο μου τον εαυτό........η καρδιά μου θρυματίστηκε σε χιλιάδες κομμάτια.......
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έκανα....δεν αναγνώριζα τον ίδιο μου τον ευατό,αλλά της άξιζε,της άξιζε μπροστά σε αυτό που μου έκανε............ένα χτύπημα δεν ήταν τίποτα μπροστά στο τέρας που με είχε μετατρέψει......ένα τέρας χωρίς τίποτα......

Μόλις την έσπρωξα μέσα στο Βόλβο ήξερα ότι αυτό που θα έκανα θα το μετάνιωνα όλη μου τη ζωή,θα υπέφερα.....Δεν θα υπήρχε περίπτωση να είμαστε μαζί ποτέ ξανά μετά από αυτό.......όλα θα τελείωναν.........
Το στοίχημα θα πραγματοποιούνταν......

Σ'όλη την διαδρομή δεν μιλούσε......Της έριχνε κλευτές ματιές που και που για να δω τις αντιδράσεις της....
Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο κενό.........το προσωπό της δεν φανέρωνε τίποτα........
η θέα της κάτω από το αχνό φως της σελήνης φάνταζε μαγευτική..........
κούνησα το κεφάλι μου θέλωντας να διώξω αυτές τις σκέψεις.........δεν θα με βοηθούσαν καθόλου με αυτό που είχα αποφασίσει να κάνω........
Ξαφνικά ένιωσα το βλέμμα της να καρφώνει το πρόσωπο μου,δεν γύρισα να κοιτάξω.......αυτό που θα έβλεπα ήμουν σίγουρος πως θα με πονούσε......
''Έντουαρντ...'' Η φωνή της ακούστηκε σαν ψύθιρος μέσα στην σιωπή της νύχτας.......
γύρισα να την κοιτάξω...να κοιτάξω την γυναίκα που με κατέστρεψε.....
'''' Ο Τζέικομπ,με φίλησε με το ζόρι με το που σε είδε...........τόσο καιρό ήθελα...'' το βλέμμα της πρόδιδε ήλικρίνια αλλά δεν θα έπευτα ξανά στην παγίδα της.........γρύλισα ακούγοντας τις φτηνέσ δικαιολογίες της......
ο Θυμός που χτύπησε κόκκινο και έπιασα με δύναμη τους καρπούς της.......
''Ασε τις δικαιολογίες,έπαιζες μαζί μου,με τα συναισθήματα μου την αγάπη μου,καιρός να παίξω και εγώ λιγάκι μαζί σου δεν νομίζεις..?'' ένα ειρώνικο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου......την προετίμαζα για αυτό που θα συναίβενε.....ήξερα ότι θα πληγωνόταν με αυτή την απάντηση μου........
Τα χαρακτηριστικά της παραμορφόθηκαν,το βλέμμα της πρόδιδε φόβο και μίσος......
θα ορκιζόμουν οτι προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της.....
η εικόνα της αυτή μου προκάλεσε πόνο,αλλά προσπάθησα να μην το σκεύτομαι....
Είδα που έσφιξε τα χέρια της σε μπουνιές,και το πρόσωπο της έγινε κατακκόκινο,σίγουρα είχε θυμώσει........
Εγώ είμουν αυτός που έπρεπε να θυμώσω με τα ψέματα και τις δικαιολογίες της......
'ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ.........ΕΓΩ ΣΑΓΑΠΟΥΣΑ ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ........ΕΣΥ ΕΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.....ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?''
Έτρεμε,μπορούσα να νιώσω την υπερένταση του κορμιού της στο αίμα μου,είχε βγεί εκτος ελένχου.....
Τι μου έλεγε ότι με αγαπούσε??πως τολμούσε να συνεχίζει τα ψέμματα...πως μπορούσε να παίζει ακόμα και αυτήν την στιγμή μαζί μου..........
Εκείνη ήταν αυτή που μου κατέστρεψε τη ζωή όχι εγώ....
Παρατήρησα ότι είχαμε φτάσει κοντά στο εξωχικό και σταμάτησα απότομα το αυτοκίνητο.......
'ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗ ΖΩΗ.......ΜΟΝΟ ΕΣΥ.......ΜΟΛΙΣ ΣΟΥ ΦΑΝΑΙΡΩΣΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ....ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΣ....ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ....'''
της πέταξα τις λέξεις στα μούτρα μη αντέχωντας να συγκρατήσω τον ίδιο μου τον ευατό........
Την τράβηξα από το μπράτσο και την οδήγησα μέσα στην πυκνή βλάστιση του σκοτεινού δάσους,το σπιτάκι δεν ήταν μακριά............




Μπέλλα

Σχεδόν με έσερνε,ανάμεσα στα μεγάλα έλατα και στο βραχώδη έδαφος....
Δεν ένιωθα το σώμα μου,το μόνο που ένιωθα ήταν πόνος,πόνος που αγάπησα ένα τέρας..........
Ήταν τόσο εγωίστης που δεν έβλεπε τίποτα,δεν έβλεπε οτί τον αγαπούσα,ότι ήταν τα πάντα για μένα.....ότι παρά το κακό που μου έκανε και συνεχίζει να μου κάνει θα συνεχίσω να τον αγαπώ μέχρι η καρδιά μου να σταματήσει να χτυπά......
Περπατήσαμε για πολύ ώρα ανάμεσα στην πυκνή βλάστιση όσπου ξαφνικά φτάσαμε έξω από ένα ταιράστιο σπίτι.........
Ήταν σαν παλάτι........
Διαμορφονόταν από ξύλο και διάφανο γυαλύ.......Ο ιδιοκτήτης πρέπει να είχε αρκετά χρήματα......ήταν σαν τα ταιράστια σπίτια που έβλεπες στις τηλεοράσεις......
Με έσειρε έξω από την πόρτα και με μία κίνηση ξεκλήδωσε και μπήκαμε μέσα.......
Φόβος με κυρίευσε....γιατί ήθελε να έρθουμε εδώ, τι θα μου έκανε?....
Τον είδα που κλείδωσε την πόρτα πίσω του......
Το τρέμουλο έκανε την εμφάνιση του,ένιωθα το σώμα μου να παραλύει καθώς με πλησίαζε όλο και πιο πολύ.....

Με έπιασε βίαια από το μπράτσο και ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του....
''Και τώρα τα δυο μας...''' είπε και με άρπαξε από τη μέση,δίνοντας μου ένα παθιασμένο φίλι......
δεν ανταποκρινόμουν,τον έσπρωχνα τον χτυπούσα αλλά εκείνος τίποτα.....
Δάκρυα άρχισαν να κειλούν από τα μάτια μου......
το φίλι του βάθηνε και αναγκάστηκα να ανοίξω το στώμα μου.....
η γλώσσα του βρήκε τη δική μου απετιτικά και ξεκήνισε έναν τρελό χορό.....
Ήξερα πως αν δεν έκανα κάτι σύντομα όλα θα τελείοναν......
Πήρα όση δύναμη μου είχε απομίνει και τον έσπρωξα προς τον τοίχο......
Άρχιζα να του φωνάζω...
''ΣΤΑΜΑΤΑ....ΣΤΑΜΑΤΑ.......ΕΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ''
σε κάθε βήμα που έκανε,έκανα και εγώ ένα προς τα πίσω........
όσπου τελικά το σώμα μου κόλησε στον τοίχο.....
Με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στον τοίχο ανάμεσα στο πρόσωπό μου........
''Δεν μπορείς να ξεφύγεις,όποτε απόλαυσέ το....''ψυθίρησε σιγανά στο λοβό του αυτιού μου........
Όλο μου το σώμα ανατρίχιασε.Δεν είχαν ξανανιώσει έτσι ποτέ με κανένα αγόρι........τα αισθήματα που ένιωθα εκείνη τη στιγμή ήταν προτόγνωρα.....πόθος?
''Άσε με να φύγω..'''η ανάσα μου είχε γίνει ένα με την αναπνοή μου...
''ΠΟΤΕ....''είπε και τα χείλη του βρήκαν τα δικά μου πιο βίαια αυτή τη φορά......
η γλώσσα του συνάντησε τη δική μου και τα χέρια του άρχησαν να ξεκουμπόνουν το πουκάμισό μου.....
η κίνηση του αυτή αφοίπνησε τη λογική μου,αλλά δεν είχαν τη δύναμη να σταματήσω αυτό που γινόταν,η καρδιά και η λογική μου πάλευαν μεταξύ τους........
Τα χείλη του κατευθήνθηκαν προς το λαιμό μου......αυτή ήταν η ευκαιρία μου.......
ένας αναστεναγμός που ξέφυγε....
''Εντ..ουαρντ....σε παρακαλώ....σταμάτα....σαγαπάω...'' η φώνη μου έσβησε στην τελευταία λέξη.......
΄σύκωσε το πρόσωπο του και με κοίταξε.....
Τα μάτια του πρόδιδαν πόνο.....
''Άσε τις ανοησίες.....αυτή είναι η τελεύταια μας βραδυά και μετά όλα θα τελείωσουν...'' είπε και με τράβηξε προς τις σκάλες.....
τι είχε πει?......οι φόβοι μου επιβεβεώθηκαν.......πότε δεν με αγάπησε...όλα αυτά ήταν ψέματα για να με ρίξει στο κρεβάτι.........να γίνω μία ακόμα στη λίστα του........
Η καρδιά μου,έσπασε σε χίλλια κομμάτια.........ο πόνος κάλυψε κάθε εκατοστό της ψυχής μου......
Μου είχε πετάξει στα μούτρα ότι όλα αυτά ήταν ψέμματα,ότι το μόνο που ήθελε ήταν να γίνω μία ακόμα στη συλλογή του......
Πως μπορούσα να φανώ τόσο ηλίθεια και να τον πιστέψω.......πως μπόρεσα να αγαπήσω ένα τέρας.....
Δάκρυα άρχησαν να κειλούν από τα μάτια μου σαν χείμαρος......
με όδηγησε σε ένα δωμάτιο που είχε τις αποχρώσεις του χρυσαφί........
''Εδω είμαστε....'' είπε και με ένα σπρώξιμο με έριξε στο κρεβάτι και ανέβηκε από πάνω μου.....
Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά ήταν ανόφελο,το βάρρος του δεν με άφηνε κουνήσω οπιοδήποτε μέρος του σώματος μου.....
Σίγουρα αυτό θα ήταν το τέλος...
Προσπάθησα να πίσω τον εαυτό που ότι θα τελειώσει γρήγορα ότι και να γίνει.....
Τα χείλη του άρχησαν να φιλούν κάθε εκατοστό του κορμιού μου.....καιγόμουν........
Κοίταγα γύρω μου προσπαθώντας να βρώ κάτι για να τον διώξω από πάνω μου......
Δεν υπήρχε τίποτα...
Έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνίες πήρα μια βαθυά ανάσα και του έριξα μια γονατιά στην κοιλία του.....
έπεσε αδύναμος στην άκρη του κρεβατιού.....
Μόλις βρήκα τις δυνάμεις μου σηκώθηκα από το κρεβάτι αλλά το χέρι του έπιασε το χέρι μου.....
''ΜΗΝ ΤΟΛΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΠΟΨΕ...'' φώναζε ενώ εγώ του κλότσισα το χέρι και βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο.......κατέβηκα τις σκάλες και τον άκουσα να συκώνεται......άνοιξε την πόρτα.....

Άρχησα να τρέχω μέσα στο σπίτι για να βρω τα κλειδιά.....
για καλή μου τύχη ήταν ακουμπησμένα σε ένα τραπεζάκι......
ξεκλήδωσα γρίγορα γρίγορα την ταιράστια πόρτα με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου και τα χέρια μου να τρέμουν.....
Τον άκουσα να κατεβαίνει τις σκάλες......
Βγήκα από το σπίτι τρέχωντας και έκλεισα την πόρτα....
Είχα βγεί πλέον στη λεωφόρο όταν άκουσα τα γρήγορα βήματά του να τρέχουν πίσω μου.........

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11ο: ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ
Έντουαρντ


Έτρεχα από πίσω της σαν τρελός.Μέσα σε λίγα λεπτά είχαν γίνει τόσα πολλά πράγματα,δεν τα χωρούσε το μυαλό μου......Είχα χάσει τον ίδιο μου τον εαυτό.Πως μπόρεσα να φανώ τόσο ηλίθειος?πως μπόρεσα να την πληγώσω έτσι,πως μπόρεσα να προσπαθήσω να ...., πετώντας έτσι την τελευταία ευκαιρία να είμαι μαζί της.Άλλα θόλωσα μόλις την είδα μαζί του,ήθελα να την εκδικηθώ,να την πονέσω,να την πονέσω όπως με πόνεσε κ’αυτή όταν έφυγε και τα γρέμισε όλα πίσω της.......Τα βήματα μας αντιχούσαν στην παγωμένη λεοφόρο.Αυτοκίνητα δεν παιρνούσαν,παντού κυριαρχούσε μια αδιαπέραστη σιωπή.......Μπορούσα να διακρίνω τη ντελικάτη φιγούρα της αρκετά μέτρα μακριά μου,να τρέχει πανικόβλητη......Πρώτη φορά την έβλεπα έτσι,η κινησή μου την είχε τρομάξει,σίγουρα δεν θα με συγχορούσε ποτέ για τη σημερινή νύχτα......πόσο ανοήτα φέρθηκα....Όταν άρχησα να τη φιλάω,όλο το μίσος είχε εξαφανιστεί,όλος ο πόνος είχε εξαφανιστεί,υπήρχα μόνο εγώ και αυτή...........Ένιωσα ότι και εκείνη το ήθελε, παρά την αντίσταση της.Άπο τη στιγμή που το αποφάσισα ήξερα ότι δεν θα έχει γυρισμό όλο αυτό.........ΓΙΑΤΙ??γιατί να φανώ τόσο ηλίθειος? Γιατί να την πληγώσω για ακόμα μια φορά..........ΟΧΙ θα προσπαθούσα να της εξηγήσω.......δεν θα πέταγα την τελευταία ευκαιρία μου να της δείξω αυτό που πραγματικά νιώθω.....
Αυξησά το τρέξιμό μου και την έφτασα.......Έτρεμε ολόκληρη,ήταν σε κατάσταση πανικού,έπρεπε να την ηρεμίσω και να της εξηγήσω...........Την έπιασα από τους όμους ενώ εκείνη απέφεβγε τη ματιά μου.....
‘’Μπέλλα,σε παρακαλώ,δεν ήθελα να γίνει αυτό που έγινε πριν,συχγνώμη.......σε παρακαλώ...’’ σχημάτιζα τις φράσεις τόσο γρήγορα κάνοντας μικρές παύσεις ώστε να πάρω αέρα,είχα λαχανιάσει απ’την προηγούμενη ‘’καταδίωξη’’....
Πέταξε βίαια τα χέρια μου από τους όμους της.Το προσωπό της έτρεμε τα μάτια της είχαν βγει έξω από τις κόνχες τους,το βλέμμα της πρόδηδε τόσο μίσος..........πρώτη φορά την έβλεπα έτσι.....
‘’Μην τολμίσεις ποτέ,ποτέ,ποτέ ξανά να μου απευθύνεις το λόγο,να με πλησιάσεις, η οτιδύποτε.....τελείωσε εδώ......’’
Σχεδόν ούρλιαζε σπάζοντας τη σιωπή της νύχτας.........τα λόγια της καρφώθηκαν σαν μαχαίρια στην πληγωμένη μου καρδιά σπαζοντάς την για ακόμα μία φορά σε χιλιάδες κομμάτια..........Μου έλεγε να μην την ξαναπλησιάσω,να μην της ξαναμιλήσω,μα πως θα γίνει αυτό?.......άμα δεν την εχώ να την έχω δεν θα μπορέσω να συνεχίσω να υπάρχω,ήταν η ζωή μου πλέον....
Πήρα μια βαθυά ανάσα και ξεκίνησα να μιλάω....’’Συγνώμη,θόλωσα μόλις σε είδα μαζί του....νόμιζα ότι με πρόδωσες,συγνώμη.........’’της είπα με σπασμένη φωνή,χωρίς να το καταλάβω ένιωσα κάτι υγρό να ρέει από τα μάγουλ ά μου....δάκρυα έκανα την εμφάνιση τους για πρώτη φορά μετά απο 10 χρόνια.......Άυτη η κοπέλα σιγά σιγά με άλλαζε......ξέθαβε μια διαφορετική πτυχή του εαυτού μου...........
‘’Δεν ακούω τίποτα .......φεύγω και μη διανουθείς να με ακολουθ’’ η φωνή της κόπηκε όταν με κοίταξε στα μάτια τοση ώρα είχε γυρισμένη την πλάτη της..το βλέμμα της σκιαγράφησε των καταράχτη δακρύων που έλουζε το πρόσωπό μου..........το μίσος που είχε στο βλέμμα της μετατράπηκε σε λίπηση.Δεν ήθελα να με λειπάτε,ποτέ κανείς δεν με είχε λυπηθεί,πάντα όλοι με θαύμαζαν,με ζήλευαν που τα είχα όλα....δεν θα το επέτρεπα να συνεχιστεί..σκούπισα με δύναμη το πρόσωπό μου.’Επρεπε να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.....
Άνοιξε το στώμα της για να πει κάτι αλλά μετά αμέσως το ξαναέκλεισε.......Με όση δύναμη μου είχε απομήνει της γύρησα την πλάτη και πήρα μερικές κοφτές ανάσες....το οξυγόνο είχε στερέψει από τα πνευμόνια μου και ένιωθα να ζαλίζομαι.........Άκολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα σιωπής......
‘’Όπως θέλεις......δεν θα σε ξαναενοχλήσω....’’ κατάφερα να πω και χάθηκα στην μαύρη λεοφώρο αφήνοντάς την πίσω μου.......

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12ο:ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Μπέλλα

Ο χειμώνας είχε κάνει την εμφανισή του δημιουργώντας ένα λευκό ονειρικό τοπίο που ξεπρόβαλε έξω άπο το ξύλινο παράθυρο το άδιου δωματίου μου.....Πόσο θα ήθελα να με έχει στην αγκαλιά του τώρα,διώχνει μακριά το κρύο,το κρύο που πάγωνε την ψυχή μου.......
Δάκρυα άρχησαν να πλημμυρίζουν το πρόσωπό μου,το κατάλευκο χρώμα που είχε σκεπάσει τα δέντρα μου θύμιζε εκείνον.Το υπέροχο αυτό χρώμα του προσώπου του,το απαλού αψεγάδιαστου δέρματός του....όλα το θύμιζαν με ένα επόδυνο τρόπο......ήξερα ότι όλα είχαν τελείωσει,το ήξερα καλά μέσα μου αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ,δεν ήθελα να αποδεχτώ οτι δεν θα είμασταν ξανά μαζί.....
Μπορεί να μην είχαμε ζήσει σχεδόν τίποτα μαζί αλλά ήξερα ότι τον είχα ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα στο καταραμένο σταθμό.....από εκεί ξεκίνησαν όλα......
Σκούπησα τα μάτια μου και σηκώθηκα από το κρεβάτι,που τις τελευταίες εβδομάδες είχε γίνει το καταφύγιο μου.Σπάνια έβγαινα από το δωμάτιο,μόνο και μόνο για να φάω και να πάω σχολείο.Ήξερα ότι ο Τσάρλυ είχε καταλάβει κάτι,αλλά περίμενε να του πω εγώ τι συμβαίνει....
Ποτέ δεν ήθελε να με πιέζει,αλλά και εγώ είμουν διατεθημένη να του τα λέω όλα,πάντα με βοηθούσε στο να παίρνω τις σωστές αποφάσεις και να βρίσκω λύσεις στα προβλήματα μου....
Αλλά αυτή τη φορά,κάτι μέσα μου δεν με άφηνε να του εκμιστιρευτώ τι συμβαίνει μέσα μου.
Δεν ήθελα να του ανοίξω την ψυχή μου και να του φανερώσω τον πόνο που κατακρεουργούσε την καρδιά μου,την ύπαρξη μου.....Όχι δεν θα το έκανα,ήθελα να κρατήσω όλες μου τις αναμνήσεις και τα συναισθηματά μου για τον ευατό μου......θα τα κρατούσα όλα σαν τον πιο σπουδαίο θυσαυρό,καλά κριμμένα ώστε να μην χαθούν ποτέ......
Έσειρα τα πόδια μου μέχρι τη ντουλάπα μου.......
Το σχολέιο είχε σταματίσει λόγο της χιονόπτωσης και περνούσα τις τελευταίες μέρες κλείσμενη στο σπίτι παρά τις προτάσεις των φίλων μου για ''τρελές περιπέτιες στο χιόνι''.'Εκτος από το γεγονός ότι είμουν χάλια ψυχολογικά,το χιόνι είμουν σίγουρη ότι δεν θα βοηθούσε καθόλου στην ισορροπία μου...είμουν που είμουν άτσαλη,σίγουτα θα έσπαγα καποιο άκρο.......
Παρόλα αυτά σήμερα δέχτηκα να βγώ και να συναντήσω τα παιδιά στην κεντρική πλατεία....
Ήθελα να βγώ για λίγο έξω,να ξεφύγω από αυτό το δωμάτιο που μου προξενούσε μονάχα πόνο....
Πήρα ένα μπλέ σκούρο φούτερ και το τζιν μου που βρίσκονταν ακουμπισμένα στο πάνω ράφι της ντουλάπας.....φόρεσα το χοντρό μαύρο μπουφάν μου και με μία κίνηση έβαλα τα μάυρα αθλητικά μου.
Αφού είμουν πλέον έτοιμη άνοιξα την πόρτα και κατευθήνθηκα προς το σαλόνι αφου κατέβηκα τις σκάλες.Συνάντησα τον Τσάρλυ καθησμένο στο κανάπε να παρακολουθεί μάλλον κάποιον αγώνα...
Τα μάτια του περιπλανύθηκαν στο δωμάτιο ώσπου συνάντησαν τα δικά μου.
''Μπελς?θα βγεις?''ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στο χείλη του.Τον ήξερα καλά,χαιρόταν που θα έβγαινα επιτέλους από το σπίτι,τον τελευταίο καιρό ήταν αρκετά προβληματισμένος με τη στάση μου και η κατάσταση γινόταν όλο και πιο δίσκολη αφού εγώ δεν έπαιρνα την απόφαση να του μιλήσω..
''Εμμ,ναι...θα βγω με την Τζέσικα.την Άτζελα τον Μαικ και τον Έρικ,''Τον τελευταίο καιρό όσο το σχολείο ήταν ανοίχτω είχα αρχήσει να κάνω πολύ παρέα με τα παιδιά αυτά παιρνούσαμε καλά μαζί και με βοηθούσαν να ξεχνάω για λίγο εκείνον,ίδικα η Άτζελα που με είχε βοηθήσει αρκετά...Ξέχναγα όμως κάτι, ότι μεγάλες παγωμένες υγρές μπάλες χιονιού θα εξαπολούνται προς το μέρος μου....
'' Ωραία Μπέλς,χαίρομαι που θα βγεις,τον τελευταίο καιρό είσαι μονίμος κλησμένη στο δωμάτιο...'' το βλέμμα το απελευθέρωσε το δικό μου και σταμάτησε στην τηλεόραση.....ήξερα ότι μου έδεινε την ''πάσα'' για να του πω τι συμβαίνει με εμένα επιτέλους αλλά εγώ δεν είμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο......
''Εμ,το χιόνι δεν βοηθάει και πολύ στις βόλτες,ιδικά για μένα..'' στρυφογύρησα τα μάτια μου και προσπάθησα να χαμογελάσω...
ξεφύσηξε σιγανά......ήξερα ότι ήθελε να μιλήσουμε δεν θα μπορούσα να το καθηστερώ για πολύ ακόμα...
'' Τέλοσπάντων,φέυγω,δεν θα αργύσω...'' άνοιξα την πόρτα και άκουσα την φωνή του...
'' Μην αργήσεις να προσέχεις...''
Το κρύο ήταν τσουχτερό και όλα είχαν καλυφθεί από ένα λευκό πέπλο.....Τα σπίτια,τα αυτοκίνητα τα δέντρα όλα φάνταζαν ονειρικά με την εμφάνιση του χιονιού....ήταν μαγευτικά.....
Πέρασα το δρόμο και ακολούθησα το πέτρινο δρώμακι που περνούσε από ένα υπέροχο πάρκο και οδηγούσε στον προορισμό μου,στην κεντρική πλατεία....
Φόρεσα τα ακούστηκα μου και έβαλα το αγαπημένο μου κομμάτι.Yiruma-moonlight....ταίριαζε με το κλήμα και με ηρεμούσε.....Προχώρησα ευθεία αφήνοντας πίσω μου το κατάγυτο πάρκο...
Σε λίγα λεπτά είχα φτάσει στην πλάτεια....
Αναγνώρησα την παρέα μου....Ο Έρικ ανέβασε το χέρι του και μου φώναξε να πλησιάσω πιο γρήγορα.....
Ξαφνηκά ένιωσα κάτι παγωμένο να συγκρούεται δυνατά με το πίσω μέρος της πλάτης μου.....
Να γιατί ο Έρικ χοροπηδούσε σαν τρελός.......
Θα έπαιζα και εγώ το παιχνίδι τους.......Άρπαξα μια χούφτα από χιόνι,την έπλασα έτσι ώστε να σχηματίζει μια αρκετά σκληρή χιονόμπαλα και την πέταξα με όση δύναμη είχα χωρίς να κοιτάξω πίσω μου......μεγάλο λάθος........τα μάτια μου γύρησαν απότομα ακούγωντας ένα βρύχησμα πόνου,που για κακή μου τύχη ήξερα από που προερχόταν........
Θα αναγνώριζα τη φωνή αυτή ανάμεσα σε εκατοντάδες φωνές....μόλις τα μάτια μου ήρθαν σε επαφή με τα δικά του,έχασα τι γη κάτω απ'τα πόδια μου....
Ήταν εκείνος,μετά από τόσο καιρό,τον έβλεπα ξανά...Όλα τα συναισθήματα βγήκαν στη φόρα με μία μόνο ματιά του..Για λίγα λεπτά ξέχασα να αναπνεύσω όπως παλιά...........
Τα καταπράσινα μάτια του όμως πρόδιδαν μίσος,σίγουρα είχε νευριάσει....Το βλέμμα μου χαμήλωσε στον θώρακά του......Μια αρκετά μεγάλη μπάλα χιονού είχε θρυμματιστεί πάνω στο μπλε μπουφάν του......Έσφυξε τα χέρια του σε μπουνιές,το στόμα του άνοιξε....
''ΡΕ ΗΛΙΘΙΑΑ..! ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ!'' Σχεδόν ούρλιαξε και όλοι γύρισαν και μας κοίταξαν...
αλλά δεν με ενδιέφερε...μετά από τόσα όσα είχαν γίνει πως μπορούσε να μου μηλάει έτσι?τα μάτια του δεν φανέρωναν κανένα συναίσθημα μόνο μίσος...μίσος που θύμιζε τον παλιό Έντουαρντ....
Ξαφνηκά ένιωσα τα μάτια μου να θολώνουν....ήξερα τι ερχόταν...δεν ήθελα να του δείξω το πόσο πονάω,δεν θα του έδεινα αυτήν την ευχαρίστηση,θα έπαιζα το παιχνίδι του...
''Συγνώμη,δεν ήθελα να σε πετύχω...τελοσπάντων δεν νομίζω ότι έκανα κάτι τόσο τραγικό για να μιλάς με αυτόν τον τρόπο..'' ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου,που πάλεψα πολύ να φανεί...
'' Όπως γουστάρω θα μιλάω κατάλαβες?'' το χέρι του έσπρωξε το δεξύ μου όμο....
πως μπορούσε να συμπεριφέρεται έτσι...πως μπορούσε να έχει δύο πρόσωπα.....Δεν θα στεναχοριόμουν άλλο για εκείνον....δεν θα πονούσα,για εκείνον είμουν ένα τίποτα.....ακόμα μία κοπέλα στη συλλογή του.....
Μετά απο εκείνη την νύχτα στη λεοφώρο δεν είχαμε μιλήσει........εκείνη την νύχτα που τον είδα να φεύγει τρέχοντας και δάκρυα να λούχουν το πρόσωπό του.....εκείνη η νύχτα που συμάδεψε την ψυχή μου.....ΌΧΙ δεν θα πονούσα...εκείνου δεν του καίγετε καρφί.......δεν θα του κάνω την χάρη να πονάω άλλο για εκείνον....κούνησα το κεφάλι μου και έδιωξα τις σκέψεις μακριά....περίμενε μια απάντηση και θα την είχε
''Καταρχήν μην τολμίσεις να με ξανακουμπήσεις ποτέ σου και έπειτα το θέμα τελειώνει εδώ,δεν έχω καμία όρεξη να μιλάω μαζί σου...''
Τα μάτια του γούρλωσαν και το σώμα του σφύχτηκε...μπορούσα να καταλάβω το τρέμουλο μέσα από το μπουφάν του....
''Θα κάνω ότι θέλω Σουάν,το κατάλαβες?ότι θέλω.....αα και δεν έχω καμία ορεξη να βλέπω τα μούτρα σου...''
Η κάθε λέξη του ήταν σαν μαχαιριά στην ψυχή μου....πως μπορούσε να μου το κάνει αυτό,να μιλάει με αυτόν το τρόπο μετά από τόσα όσα έχουνε γίνει.....
Έίμουν έτοιμη να μιλήσω όταν είδα την Έλιζα να πλησιάζει προς το μέρος μας......
Το βλέμμα τις σάρωσε το δικό μου.Τα μάτια τις πρόδιδαν μίσος...Μίσος?Γιατί?ποτέ δεν είχαμε κάποια αψυμαχία,απλά δεν συμπαθούσαμε η μία την άλλη αλλά αυτός δεν εξηγούσε αυτό το βλέμμα...
''Τι συμβαίνει εδώ μωρό μου?''Μωρό μου? Άκουσα καλά? Η Έλιζα είπε τον Έντουαρντ μωρό της?γιατί? Δεν καταλάβαινω τίποτα...
'''Τίποτα αγάπη μου,απλά εξηγούσα στην Σουάν κάποια πραγματάκια για να σταματήσει να με ενοχλεί επιτέλους...'' Γύρισε και τη φίλησε......το σώμα του κόλησε στο δικό της........σταμάτησα να βλέπω και γύρησα την πλάτη μου.Τα δάκρυα αυτόματα έλουσαν το πρόσωπό μου...είχαν συνιθήσει την παρουσία τους τις τελευταίες ημέρες,το να κλέω είχε γίνει καθημερινότητα μου...ανούσια δάκρυα μονάχα για εκείνον,πόνος και αγαπή που δεν του άξιζε ποτέ.Σίγουρα ήταν ένας εφιάλτης,δεν το ζούσα,αποκλείεται ο Έντουαρντ να μου το έκανε αυτό....Ένιωσα έναν οξύ πόνο να διαπερνά την καρδιά μου.........κατευθήνθηκα ευθεία χωρίς να βλέπω που πάω παραπατώντας ώσπου τελικά έπεσα στο έδαφος....ένιωσα το χιόνι πάνω στο τζίν μου να βρέχει τα γόνατα μου....δεν με ένοιαζε...δεν με ένοιαζε αν με έβλεπαν όλοι.....είχα διαλυθεί........

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13ο: ΑΔΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

Μπέλλα

Σήκωσα το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω τι συνέβαινε γύρω μου.Έκανα μια προσπάθεια να σηκωθώ αλλά ήταν ανώφελο,τα πόδια μου με είχαν εγκαταλήψει.Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να στέκομαι εκεί νεκρομένη με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό....
Ένιωθα το βλέμμα του να σχοίζει την πλάτη μου,αλλά παρέμενα εκεί,ακινητοποιημένη,αμίλητη....
Ξαφνικά ένιωσα δύο κρύα χέρια να με συκώνουν προς τα πάνω,επαναφέροντάς με,με αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα.....Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα δύο μάυρα μάτια γεμάτα αγωνία να κοιτούν ερευνιτικά τα δικά μου.Αναγνώρισα αμέσως σε ποιον ανοίκουν...
''Μπέλλα???είσαι καλά?''
Ο Τζέικ με τράβηξε μαλακά προς το μέρος του και εναποθέτησε το κεφάλι μου στο στέρνο του...
Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω τι συναίβενε....Έβαλα όση δύναμη μπορούσα και σηκώθηκα στα πόδια μου.Απομακρίνθηκα από την αγκαλιά του με μία κίνηση και το βλέμμα μου περιπλανύθηκε στην πλατεία ξανά και ξανά...
''Τι συναίβει?'' Κατάφερα να πω προσπαθώντας ακόμα να βρω κάποιες αισθήσεις μου που είχαν πιθανόν εξαφανιστεί.Το βλέμμα μου συνέχιζε να σαρώνει τα πάντα γύρω μου ώσπου τελικά διαστραυρώθηκε με τα δικά του πράσινα μοναδικά μάτια.Ένιωσα την καρδιά μου να χάνει μερικούς χτύπους,πράγμα που συνέβαινε πάντα όταν με κοιτούσε.Στεκόταν καθισμένος στο παγκάκι δίπλα στην Τάνια..
Η Τάνια.....Μια σκηνή ήρθε στο μυαλό μου,μια σκηνή που διαδραματίστηκε πρίν απο μερικά λεπτά και εγώ αγνοούσα....
Ο Έντουαρντ φιλούσε την Τάνια ακριβώς μπροστά μου και εγώ......
Να πάρει...η μνήμη μου σταματούσε εκεί....αλλά ήταν αρκετό για να καταλάβω τι είχε συμβέι.
Σχεδόν αυτόματα ένας γνώριμος οξύς πόνος έκανε την εμφάνισή του στην περιόχη γύρω από το στομάχι μου....ο ίδιος πόνος που είχα νιώσει πριν από λίγο κοιτώντας τον να φυλάει εκείνη.....
Ένιωσα τα μάτια μου για ακόμα μια φορά να υγραίνουν,αλλά τα δάκρυα δεν μπορούσαν να απελευθερωθούν,είχαν παγώσει εκεί,είχαν παγώσει έτσι όπως είχε παγώσει και η καρδιά μου....
Ξαφνηκά ένιωσα ένα ελαφρύ ταρακούνημα στο δεξί μου όμο.....
''Μπέλλα?νιώθεις καλά?έχω αρχήσει και φρικάρω εδώ.....σου μιλάω....''Η ανισυχία στην φωνή του ήταν πιο έντονη από πριν....
Το βλέμμα μου απελευθερωθηκέ από το δικό του και επιτέλους κατάφερα να μιλήσω στον Τζέικ
''Ναι καλά είμαι,απλά λίγο ζαλισμένη....''
Με τον Τζέικ είχαμε να μιλήσουμε απο εκείνο το απόγευμα που με φίλησε χωρίς της συγκατάθεση μου,όταν είχε δει τον Έντουαρντ να έρχετε.Απο εκείνη την μέρα δεν είχαμε ξαναμιλήσει.Εκείνος έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνα,άφηνε μυνήματα στον τηλεφωνητή ζητώντας συνέχεια συγνώμη αλλά εγώ δεν είμουν έτοιμη να του μιλήσω,εδώ που τα λέμε δεν είμουν έτοιμη να μιλήσω σε κανέναν.
Μέσα μου είμουν ακόμα νευριασμένη με τον Τζέικ,εκείνος ευθυνόταν για αυτό που είχε συμβεί εκείνη την νύχτα......Δεν είμουν έτοιμη να τον συνχωρέσω ακόμα για ότι είχε γίνει τουλάχιστον όχι από τώρα.
''Θες να φωνάξω κάποιον να σε μεταφέρει σπίτι σου,να φωνάξω κάποιο γιατρό η κάτι?''
Οι λέξεις έβγαιναν τόσο γρήγορα από τα χείλη του,ο πανικός τον είχε κυριεύσει...
''Είμα καλά τώρα,ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά πρέπει να γυρίσω σπίτι.......''
Προσπάθησα να τον καθησυχάσω αλλά και ταυτόχρονα να τον αποφύγω,δεν είχα καμία διάθεση να συζητήσω μαζί του αυτή τη στιγμή και ιδικά μετά από ότι είχε συμβέι...
Το μόνο που ήθελα ήταν να κλειστό στο δωμάτιο μου και απελεύθερώσω τον χείμαρο συναισθημάτων που με κατέκλυε....να κλάψω,να ξεσπάσω όλον αυτόν τον πόνο που είχε προκαλέσει εκείνος,με τις πράξεις του,με την ψεύτικη αγάπη του.....
'Ηξερα καλά μέσα μου ότι έπρεπε να τον ξεχάσω,ότι μου έκανε κακό να πιστεύω σε μία αγάπη που δεν θα εκπληρονώταν ποτέ.Παρόλα αυτά πίστεψα στον εαυτό μου,πίστεψα πραγατικά ότι με αγαπούσε.Πως μπορούσα να φανώ τόσο χαζή.Με εξαπάτησε μου έκλεψε την καρδιά και είμουν σίγουρη πως δεν θα την ξαναέπερνα πίσω ποτέ.....
Θα άντεχα τον πόνο,στο τέλος της χρονιάς θα περνούσα σε καποιο πανεπιστήμιο και δεν θα τον ξανάβλεπα.Ο χρόνος θα παιρνούσε και σιγά σιγά θα γιάτρευε την καρδιά μου,θα έδιωχνε μακριά αυτή την ασήμαντη για εκείνον αγάπη.
Αυτό θα έκανα,θα τον ξεχνούσα όσο επόδεινο και αν ήταν θα τα κατάφερνα.
Ίσιωσα το μπουφάν μου και άρχησα να βηματίζω προς την κατεύθυνση που οδηγούσε στο σπίτι μου λίγα στενά πιο κάτω....
Άκουσα πίσω μου τον Τζέικ να ξεφυσάει.Σίγουρα είχε στεναχωριθεί από τη συμπεριφορά μου και ήθελε να μου μιλήσει,αλλά δεν μπορούσα.....δεν είμουν έτοιμη ακόμα......
Όσο προχορούσα προς το σπίτι μου,έβλεπα κατά καιρούς μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα.....
Νόστάλγησα για μερικά λεπτά την εποχή που εγώ και η 'Αλις παίζαμε στο παλιό μου σπίτι στο Λίβερποολ,όταν οι γονείς μου ήταν ακόμα μαζί,όταν τα πράγματα τότε πήγαιναν ακριβώς οπως τα ήθελα,όταν δεν είχα γνωρίσει εκείνον.......
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω,μακάρι να μην ερχόμουν ποτέ σε αυτή την καταραμένη πόλη.Πήρα μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να καθαρίσω το μυαλό μου και να γεμίσω τα πνευμόνια μου με καθαρό αέρα.....Τόσες μα τόσες σκέψεις βασάνιζαν το κεφάλι μου,τόσες αναμνήσεις,τόσος πόνος.Σκούπησα τα μάτια μου με την άκρη του μανικιού μου προσπαθώντας να σταματήσω τα δάκρυα που έρεεαν από τη στιγμή που έφυγα από την πλατεία.Δεν ήθελα να με δει έτσι ο Τσάρλυ,δεν υπήρχε περιπτωσή να μην ξεκινούσε τη συζήτηση που προσπαθούσα εδώ και μέρες να αποφύγω,δεν μπορούσα να τον αντιμετωπίσω και εκείνον τώρα........
Έφτασα λίγα μετρά μακριά απ'το σπίτι μου,και τότε τον είδα να στέκετε εκεί......Τα πόδια μου βυδόθηκαν στο πεζοδρόμιο,κάνοντας με να μην μπορώ να προχωρήσω....
Ή καρδιά μου άδια πλέον απο αισθήματα άρχησε να χτυπά σε έναν ξέφρενο ρυθμό,η αναπνοή μου έγινε ακανόνηστη....
Είχε γυρισμένη την πλάτη του και ήταν καθυσμένος στα σκαλιά.Σίγουρα δεν με είχε δει...
Τι ήθελε επιτέκους από τη ζωή μου?..ήταν πλέον με την Ελίζα...εμένα τι με ήθελε?......
Δεν θα τον άφηνα άλλο να με μεταχειρίζετε,να παίζει με τα συναισθήματα μου και να μου προκαλεί μονάχα πόνο...δεν θα του το επέτρεπα.....
Έκλεισα τα μάτια μου μερικά δευτερόλεπτα προκειμένου να βρω την ψυχραιμία μου.......
Πέρασα το δρόμο και έφτασα στην εξώπορτα του σπιτιού μου.....πλέον μας χώριζαν λίγα μέτρα........



Συγνώμη για τα ορθογραφικά παιδιά δεν πρόλαβα να το διορθώσω..

Μπέλλα

Έβγαλα τα κλείδια από την τσάντα μου βιαστηκά και τότε το κεφάλι του τυνάχτηκε απότομα προς το μέρος μου.Τα καταπράσινα μάτια του εγκλώβισαν για ακόμα μια φορά τα δικά μου,το βλέμμα του διαπέρασε κάθε εκατοστό του προσώπου μου σαν να προσπαθούσε να διαβάσει τι σκευτόμουν εκείνη την στιγμή.Σηκώθηκε απότομα από το πεζούλι και τίναξε μηχανικά το χιόνι που είχε ξεμήνει πάνω στον μπουφάν του.Το βλέμμα του καρφώθηκε στο πάτωμα και ακούμπησε την πλάτη του στο πέτρινο τοίχο.Το χέρι του έπιασε το δικό μου.Ηλεκρικό ρεύμα διαπέρασε όλοκληρο το σώμα μου,αποτραβήχτηκα από αυτό το άγγιγμα.
''Μπέλλα.....'' ξεκίνησε να μιλάει καθώς το βλέμμα του εξακολουθούσε να είναι καρφωμένο στο δάπεδο.....''αυτό που είδες.....''έκανε μια πάυση προσπαθώντας να βρει τα λόγια του,να δικαιολογήσει τις πράξεις του,να πει για ακομά μια φορά ψέματα.Δεν θα τον άφηνα να με ξεγελάσει με τις φτηνές δικαιολογίες του.Ήξερα καλά μέσα μου πως όλα είχαν τελειώσει και πως δεν υπήρχε ελπίδα να είμαστε ξανά μαζί.Ήξερα επίσης πως όλα ήταν ένα ψέμα,ότι δεν ένιωσε αληθινά αισθήματα για εμένα και πως απλώς ήθελε να περνάει την ώρα του.Να με καταφέρει,να πάρει αυτό που θέλει.Τίναξα το κεφάλι μου και έβαλα τον αντίχειρα μου μπροστά από τα χείλη του.
''Δεν χρειάζετε να μου πεις τίποτα,είσαι με την Ελίζα.....και εδώ τελειώνει το θέμα,δεν υπάρχει λόγος να απολογίσε όπως δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι να σε ακούω,γιαυτό αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να μπω στο σπίτι μου.''Προσπάθησα να ''αδιάσω'' από τα συναισθήματα που με πλειμήριζαν το πρόσωπο μου ώστε να φανεί πως δεν με πείραξε ότι συναίβει....τι ειρωνία.....
Έβαλα τα κλειδιά στην πόρτα και το χέρι του εμπόδισε το δικό μου....
Τα μάτια του έγιναν ένα με τα δικά μου,η ανάσα του έβγαινε κοφτή όταν λίγες στιγμές αργότερα μίλησε ξανά..
''Μπέλλα,δεν είμαι μαζί με την Έλιζα,με καμία δεν θέλω να είμαι,όλα αυτά,η συμπεριφορά μου που αλλάζει,η επιθετικότητα τα κάνω επειδή.....''τα μάτια του σφύχτικαν σταματώντας τη φράση που έβγαινε με κόπο απ'τα χείλη του.....Το χέρι του σηκώθηκε αργά και ακούμπησε το μάγουλό μου...
Το σώμα μου ανατρίχιασε σε αυτήν την επαφή και θα ορκιζόμουν πως μου είχε συκωθεί η τρίχα....
Τα χείλη του άνοιξαν και προσπάθησε να πει κάτι αλλά δεν τα κατάφερε.Έσπρωξα το χέρι του από το μάγουλο μου και έκανα ένα βήμα πίσω.Πως μπορούσε να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την προδοσία του?η καρδιά μου θρυματίστηκε σε χίλια κομμάτια....
''Επειδή τι Έντουαρντ? Επειδή τι? Επειδη θες να παίζεις με όποια κοπέλα βρεις γιατί πολύ απλά είσαι ένα κακομαθημένο αγόρι σαν όλα τα άλλα χωρίς συναισθήματα.....''
Οι λέξεις έβγαιναν σαν χείμαρος από το στώμα μου.Θα του ξεκαθάριζα ότι δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί του,ότι δεν νιώθω τίποτα για εκείνον πλέον και πως όλα τελείωνουν εδω.Δεν θα ανεχόμουν άλλο να με πληγώνει με τις πράξεις και την συμπεριφορά του.Όσο και αν τον αγαπούσα,δεν μπορούσα να αντέξω πια αυτήν την κατάσταση,να συνεχίσω έτσι.
''Μπέλλα δεν ξέρεις τι λες,δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς για τα συναισθήματά μου......δεν ξέρεις τίποτα μ'ακούς...''.Το πρόσωπο του είχε κοκκινήσει από την οργή και τα μάτια του σκοτείνιασαν....
Τα χέρια του σφήχτικαν σε μπουνιές και ένα ελαφρύ τρέμουλο που είχε καλύψει το κορμί του διακρίνονταν μέσα από το μπουφάν του.Είχε εξωργιστεί αλλά δεν με ένοιαζε,δεν με ένοιαζε τίποτα πλέον,η καρδιά μου είχε αδιάσει....
''Δεν ξέρω ούτε θέλω να μάθω.....το θέμα τελειώνει εδώ,δεν θέλω πια να το ξανασυζητήσουμε......''Τα μάτια του σάρωναν όλη αυτή την ώρα τα δικά μου προσπαθώντας να βρουν κάποιο ίχνος αμφιβολίας αλλά δεν υπήρχε.Είμουν πλέον σίγουρη για την απόφαση που πήρα και θα την υπερασπιζόμουν με κάθε μέσο.
''Τι ενοείς όταν λες ότι τελειώνει εδώ?'' Το χέρι του σφύχτικε γύρω από το δεξύ μου μπράτσο,προκαλώντας μου μια μικρή αίσθηση πόνου.Ένα μικρό βογκητό ξέφυγε από τα χείλη μου.
Πήρα μια βαθυά ανάσα και ξεστόμισα το μεγαλύτερο ψέμα όλης μου της ζωής.....
''Ενοώ ότι μετάνιωσα για ότι έγινε μεταξύ μας...και τελειώνει εδώ...''
Άνοιξα την πόρτα απότομα, και την έκλεισα πίσω μου αφήνοντας τον παγωμένο στον κατώφλι.
Δεν είχα καταλάβει την σημασια που θα είχαν από εδώ και πέρα τα λόγια μου,αλλά ήξερα καλά ότι τελείωσα κάτι που δεν έπρεπε να αρχίσει ποτέ παρόλο που θα πονούσα για το υπόλιπο της ζωής μου.