Όχι πια μόνη...

22η Ενότητα
Bella s PRV

<< Άλις! τι κάνεις;! >> Είπα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου αμέσως μόλις μου
άνοιξε τη πόρτα.

<< Καλά. >> απάντησε και κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά
απ ότι νόμιζα…Η αλήθεια είναι ότι είχαμε χαθεί. Η σχολή, ο Έντουαρντ…αλλά
θα το άλλαζα αυτό.

<< Γιατί είσαι έτσι μουρτζούφλο; >> είπα προσπαθώντας να ελαφρύνω την κατάσταση.

<< Η απάντηση είναι το 1ο πράγμα που σκέφτηκες. >> είπε. Πόσο καλά με ήξερε.

<< Άλις έχεις δίκιο…έχω χαθεί αλλά σου υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα
θα μοιράζω το χρόνο μου σωστά >>

<< Άντε να δούμε…α μιας και με έχεις στενοχωρήσει τόσο νομίζω ότι υπάρχει
ένας μόνο τρόπος να επανορθώσεις >> απ το χαμόγελο που απλώθηκε στο
πρόσωπό της κατάλαβα αμέσως τον τρόπο…ψώνια

<< Άλις δεν έχω λεφτά >>

<<Έστω βιτρίνα θέραπι; >>

<< Καλά >>

Καθώς κλείναμε 2 ώρες στο εμπορικό η Άλις σταμάτησε

<< Τι; >>

<< Μπέλα, πρέπει να βρεις αμέσως δουλειά! Ξέρεις πως είναι να τα βλέπω και να μη
μπορώ να τα πάρω; >>

<< Σου είπα είσαι ελεύθερη να πάρεις ότι θες, δε με ενοχλεί και όντως πρέπει
να βρω δουλειά αλλά όχι για να αγοράζω ρούχα! >>
Δεν απάντησε απλά μου έβγαλε τη γλώσσα της και με τράβηξε απ το χέρι.

<< Που με πας; >>

<< Για καφέ! Υποφέρω με το να βλέπω χωρίς να παίρνω! >>

ΣΤΟ ΚΑΦΕ

<< Μμμ…ωραίο μαγαζί >> σχολίασα

<< Είναι καινούριο! Γιατί δε ρωτάς μήπως θέλουν προσωπικό; >>

<< Άλις τι λες; >>

<< Γιατί; Μήπως δε σε αφήνει ο Έντουαρντ να δουλέψεις σερβιτόρα ή μπουφέ; >>

<< Όχι, όχι δεν έχω συζητήσει το θέμα της δουλειάς μαζί του… αλλά ειδικά για το
μπουφέ δε νομίζω να τρελαθεί και απ τη χαρά του >>

<< Τότε; >>

<< Απλά δε μ αρέσει το πώς θα με κοιτάνε οι άντρες…>>

<< Ναι έχεις δίκιο αν δεν έχεις απόλυτα ανάγκη τη δουλειά και αν δεν αντέχεις και τους περίεργους άστο…>> ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου, στην αρχή
φοβήθηκα ότι θα ήταν ο Τζέικομπ και αποφάσισα να μη το σηκώσω αλλά
αμέσως άλλαξα γνώμη αφού του είχα ήδη απαντήσει.

<< Παρακαλώ. >>

<< Καλησπέρα, η Μπέλα; >>

<< Ναι ποιος είναι; >>

<< Τηλεφωνώ απ την εταιρία garde >> Είχα δουλέψει σε αυτή την εταιρία για
2 μήνες όταν περίμενα να εισαχθώ στη σχολή μου.

<< Τι κάνετε; >>

<< Στον αγώνα! Ξέρεις σε πήρα τηλέφωνο για να σου προτείνω δουλειά. Επαναφέρουμε
το πρόγραμμα που είχες δουλέψει και παίρνουμε όλες τις κοπέλες που δούλευαν
τότε γιατί δεν χρειάζονται εκπαίδευση άρα λιγότερα έξοδα για την εταιρία..>>

Χωρίς να το σκεφτώ απάντησα ΝΑΙ και κανόνισα συνάντηση την επόμενη ώρα. Μου άρεσε η δουλειά εκεί και δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο πέρα από λεφτά.

<< Άλις φεύγω. >>

<< Τόσο γρήγορα; Τι έγινε; >>

<< Βρήκα δουλειά! >>

<< Ε; >>

<< Θυμάσαι τη διαφημιστική που δούλευα; Με ζήτησαν! >>

<< Αλήθεια; Άρα ψώνια! >>

<< Άλις! >>

<< Καλά, καλά >>
Γύρισα να φύγω
<< Μπέλα; Πάρε και κανά λαχείο σήμερα >> Έφυγα όσο πιο γρήγορα
μπορούσα αλλά γέλασα στη σκέψη του λαχείου, το λαχείο το είχα βρει…και ήταν ο Έντουαρντ.

Ανέβηκα τη σκάλα τρέχωντας να πω στον Έντουαρντ τα ευχάριστα αφού όλα
πήγαν καλά και τη Παρασκευή θα πήγαινα σε μια έκθεση φρούτων για να κάνω
προώθηση στις μπανάνες! Τι γέλιο ρίχναμε με τα κορίτσια τότε..

<< Έντουαρντ…Έντουαρντ! >>

<< Σιγά μωρό μου θα μας παρεξηγήσουν οι γείτονες! >> με μάλωσε καθώς
ανέβηκα πάνω του και τύλιξα τα πόδια μου στη μέση του.

<< Είμαι χαρούμενη! Βρήκα δουλεια! >>

<< Αλήθεια;! Μπράβο αλλά δε μου είχες αναφέρει ότι έψαχνες…>>

<< Μα δεν έψαχνα! >> με κοίταξε απορρημένος κατέβηκα από πάνω του, πήγα στο καναπέ.

<< Είχαμε πάει με την Άλις για ψώνια δηλαδή για βιτρίνα θέραπι αφού
δεν είχα λεφτά και η Άλις δεν αγόραζε τίποτα γιατί αισθανόταν άσχημα ε και μου
είπε να βρω δουλειά! Βασικά το είχα σκεφτεί πιο παλιά αλλά όχι σοβαρά. Με πήγε
σε ένα καφέ και μου είπε αν ήθελα να πιάσω δουλειά εκεί…>> δεν πρόλαβα
να ολοκληρώσω και το ύφος του Έντουαρντ πάγωσε έσπευσα να
τον ενημερώσω

<< Αλλά φυσικά μόνο που δεν την έβρισα! >> αμέσως χαλάρωσε

<< Και που θα δουλέψεις τότε; >>

<< Στη διαφημιστική που δούλευα παλιά, στο τμήμα προώθησης>>

<< Ααα…και τι θα προωθείς >>

<< Γίνεται μια έκθεση φρούτων από τη Παρασκευή ως τη Δευτέρα και δίνουν 200 ευρώ! Θα προωθώ μπανάνες!!! >>
Άρχισε να γελά!
<< Μη μου πεις ότι θα ντυθείς μπανάνα! >> άρχισα να τον χτυπάω στη πλάτη
καθώς γελούσε
<< Και βέβαια όχι άλλος θα έχει αυτό το πόστο! Εγώ θα φοράω ένα κοντό
κόκκινο στράπλες φόρεμα >> είπα και τα γέλια του κόπηκαν απότομα.

<< Θες να το δεις το έχω εδώ! >> είπα και του έδειξα τη σακούλα που κρατούσα!
Δεν περίμενα να απαντήσει πήγα και φόρεσα τα φουστάνι. Η αλήθεια είναι ότι ήταν
αρκετά προκλητικό τόνιζε περισσότερο απ το κανονικό το μπούστο αλλά στο
μάκρος ήταν νορμάλ.

<< Ταραααανννν…….>> είπα στον Έντουαρντ και στηρίχτηκα στη πόρτα.

Το βλέμμα του έμοιαζε πεινασμένο αλλά αμέσως έγινε νευριασμένο!
<< Μπέλα τρελάθηκες! Που θα πας έτσι; Θα σε κοιτάνε όλοι και όχι για τις μπανάνες αλλά για τα πεπόνια!!! >> δείχνοντας το στήθος μου.
<< Ξέχνα το δε θα πας! Ή τουλάχιστον όχι έτσι ντυμένη! >> Δε μπορώ να πω απ τη
μια μου άρεσε που ο Έντουαρντ ζήλευε απ την άλλη με προβλημάτισε!

<< Αν γίνεις εσύ η μπανάνα μου; >> Του είπα και με κοίταξε σαν να κοίταζε τρελή.
<< Εννοώ μπορείς να ντυθείς εσύ μπανάνα και να δουλέψουμε μαζί
τι λες; >>

Edward s PRV

Για τον έρωτα είχαν γίνει απίστευτες τρέλες αλλά σίγουρα κανείς δεν είχε ντυθεί μπανάνα! Μέχρι και σήμερα. Και ναι εγώ ο Έντουαρντ Κάλλεν βρισκόμουν ντυμένος μπανάνα
στο κέντρο μιας μεγάλης έκθεσης με τους πάντες να κοιτάνε εμένα και να
χαζογελάνε και να κοιτάνε τη Μπέλα και να θέλουν να τη πάρουν επιτόπου! Δεν ξέρω
πως δέχτηκα αυτή τη τρέλα αλλά η αλήθεια είναι ότι είχε και τα καλά της η υπόθεση.
Πρώτον η Άλις δε θα ζάλιζε τη Μπέλα για ψώνια ώσπου να πληρωθεί, δεύτερον και οι 2 θα βγάζαμε 400 ευρώ με τα οποία θα πηγαίναμε κάπου για ένα διήμερο. Και τρίτον είχαμε και οι δύο χρόνο κοινό! Όλα ήταν καλά μέχρι που δύο τύποι ενοχλούσαν τη Μπέλα παραπάνω απ το κανονικό! Και εγώ δυστυχώς δε μπορούσα να κάνω τίποτα ούτε σαν μπανάνα ούτε σαν αγόρι της! Μου φαινόταν περίεργο το πώς η Μπέλα τους έπαιζε, κρεμόταν απ τα χείλη της, δεν τους έπαιζε απλά τους φλέρταρε μπροστά μου! Και εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό!

<< Μπέλα!; Έλα λίγο >>

<< Τι είναι μπανανούλι μου; >> μου είπε και μου τσίμπησε τη μύτη!

<< Μου λες τι έκανες με τους τύπους πριν; Γκομένιζες μπροστά μου; Αυτά κάνεις και από πίσω μου; >>
Δε μου απάντησε και κατάλαβα ότι την είχα προσβάλει άσχημα με τη ζήλια μου…
έπρεπε να της μιλήσω πιο ήρεμα.

<< Συγνώμη Μπέλα…>>

<< Άστο Έντουαρντ…άστο ούτε πίσω σου κάνω κάτι ούτε μπροστά σου. Το σημερινό
έγινε λόγω της δουλειάς και ουσιαστικά δεν είναι τίποτα πέρα από γέλια! Αλλά όπως
φαίνεται δεν καταλαβαίνεις! Και μάλλον θα προτιμούσες να ήμουν σε μπουφέ ή
σαν σερβιτόρα κάπου >> είπε και έφυγε. Να πάρει σκατά τα έκανα! Έπρεπε να βρω
τρόπο να διορθώσω τη κατάσταση πριν σχολάσουμε!

23η Ενότητα
Edward s PRV

Να πάρει! Σε μισή ώρα σχολάγαμε και ακόμα δεν είχα σκεφτεί πως θα διόρθωνα…τα αδιόρθωτα! Η Μπέλα όλη αυτή την ώρα μου είχε γυρισμένη τη πλάτη και δε γύρισε ούτε μια φορά να με κοιτάξει…σαν να μην υπήρχα.
Είχα χαθεί στις σκέψεις μου όταν άκουσα την κοπέλα απ την υποδοχή να μιλάει απ τα μικρόφωνα

<< Κυρίες και κύριοι σας ενημερώνουμε ότι η έκθεση σε 15 λεπτά κλείνει. Σας ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε >> κοίταξα τη Μπέλα και την είδα να βγάζει διακριτικά τις γόβες της πίσω απ το σταντ. Το μωρό μου, την πόναγαν τα πόδια της απ την ορθοστασία…φυσικό τόσες ώρες πάνω σε αυτές τις γόβες!

<< Μπέλα >> φώναξα καθώς πλέον δεν υπήρχε κανείς τριγύρω εκτός από μερικούς εκθέτες οι οποίοι μάζευαν τα πράγματά τους. Γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα κενό

<< Μόλις τελειώσεις έλα θα σε περιμένω στο αμάξι >> ένευσε καταφατικά αλλά η στάση της δήλωνε σίγουρα ότι γυρνούσε μαζί μου υποχρεωτικά επειδή ήμασταν πολύ μακριά απ το σπίτι. Μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα στη τουαλέτα να ξεφορτωθώ αυτή την απαίσια στολή.
Αφού έβαλα τα ρούχα μου και έκανα να φύγω μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε.

<< Έντουαρντ;! >> γύρισα και είδα τη Τάνια να βγαίνει απ τις γυναικείες τουαλέτες. Ο πόνος που ένιωσα ήταν οξύς.

<< Τάνια! >> είπα απλά σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

<< Τι κάνεις εσύ εδώ και μάλιστα με αυτή τη στολή στα χέρια; Μη μου πεις ότι αυτή η χαριτωμένη μπανάνα ήσουν εσύ! >> είπε και ήταν έτοιμη να πέσει κάτω απ τα γέλια.

<< Είδες τι παθαίνει κανείς άμα στοιχηματίζει!; >> είπα ψέματα
Δεν απάντησε, με πλησίασε κοιτώντας με σταθερά στα μάτια με το βλέμμα που είχε πάντα πριν με φιλήσει. Ενστικτωδώς έκανα ένα βήμα πίσω και αυτό τη σταμάτησε.

<< Πρέπει να φύγω >> είπα

<< Όχι τόσο γρήγορα >> είπε και πριν προλάβω να αντιδράσω με άρπαξε απ το λαιμό και με φίλησε. Ένιωθα πόνο…μόνο πόνο και αηδία. Με είχε προδώσει με ένα συμφοιτητή της και τώρα τι ήθελε; Τι;

<< Ήθελα καιρό να το κάνω αυτό >> είπε και μου χαμογέλασε. Και τότε έκανα κάτι που δε το είχα κάνει ποτέ ξανά στη ζωή μου.

<< Κι εγώ αυτό >> της είπα και η παλάμη μου προσγειώθηκε στο αριστερό της μάγουλο.

<< Άουτς! >> αναφώνησε

<< Μη τολμήσεις να με ξαναενοχλήσεις, ηλίθια! Δεν είμαι το παιχνιδάκι σου και να σου πω και κάτι για να το καταλάβεις καλύτερα; Ή μάλλον θα στο τραγουδήσω ¨ Είσαι 1 κόσμημα της λύπης που μοιάζει να ναι αληθινό, όμως σε μένα δεν ανήκεις δε σου ανήκω τώρα εγώ…¨>> της είπα και έφυγα.

Βγαίνοντας είδα τη Μπέλα να έρχεται προς το μέρος μου. Τέλεια! Σκέφτηκα. Τι διάολο θα γινόταν αν έβγαινε η Τάνια έξω;

<< Έντουαρντ είσαι καλά; >> είπε ενώ τη κοιτούσα σαν χαμένος

<< Όχι >> είπα και τη τράβηξα με δύναμη απ το μπράτσο για να απομακρυνθούμε όσο πιο γρήγορα γινόταν απ τις τουαλέτες.

<< Έντουαρντ με πονάς! >> είπε κλαψιάρικα. Την άφησα μόλις φτάσαμε στο αμάξι. Άνοιξα

<< Μπες >> μπήκε μέσα και κάθισε, άρχισα να οδηγώ με μεγάλη ταχύτητα προς άγνωστη κατεύθυνση το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να απομακρυνθώ από εκεί.

Αφού πέρασαν 2 λεπτά βρήκα ένα παρκιν στην Εθνική και σταμάτησα, έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου και πήρα βαθιές ανάσες.

<< Έντουαρντ τι έπαθες; >>


<< Ενδιαφέρεσαι ακόμα παρόλο που σε πρόσβαλα; >> είπα και τη κοίταξα
Γύρισε το βλέμμα της στα διερχόμενα αυτοκίνητα

<< Πες μου! Δε θεωρείς ότι είμαι ένας καταπιεστικός ζηλιάρης; >>
Γέλασε με τη δήλωσή μου

<< Είσαι, αλλά μ αρέσει, βέβαια πιστεύω να διορθωθεί με τον καιρό γιατί αλλιώς…>>

<< Αλλιώς; >>

<< Δε ξέρω…>>

<< Θα με χωρίσεις; >> είπα και τα μάτια μου βούρκωσαν. Δεν απάντησε..
<< Μπέλα συγνώμη, ότι είπα πριν το είπα πάνω στη ζήλια μου, ξέρω ότι εμένα θες αλλά δεν αντέχω στη σκέψη ότι όλοι σε κοιτάνε σαν σοκολάτα! Δεν φταις εσύ αλλά εγώ συγνώμη…>> είπα και χτύπησα το κεφάλι μου στο τιμόνι.

Bella s PRV

Tον έβλεπα να τα έχει χαμένα και δεν άντεχα, είχα νιώσει σαν φτηνή με τον τρόπο που μου μίλησε αλλά αφού ηρέμησα μπορούσα να καταλάβω την αντίδρασή του. Ο Έντουαρντ είχε πληγωθεί πολύ από τη προηγούμενη σχέση του και ήταν λογικό να είναι ανασφαλής σε κάποια θέματα, ήξερε και τη δική μου κατάσταση, όλα αυτά ήταν περίπλοκα.

<< Μπανανούλη μου έλα εδώ >> είπα ενώ έβγαλα τη ζώνη μου για να τον πάρω αγκαλιά

<< Συγνώμη >> τον άκουσα να ψιθυρίζει. Έπιασα το πρόσωπό του με τα χέρια μου και τον φίλησα απαλά στα χείλη, εκείνος αναστέναξε και τότε με μια κίνηση βρέθηκα πάνω του. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε έντονα

<< Έντουαρντ κάνε με δική σου εδώ >>
Δεν απάντησε, ξάπλωσε τη πλάτη του καθίσματος και άρχισε να με χαϊδεύει μέσα από τη μπλούζα μου ενώ φιλούσε το στήθος μου πάνω απ αυτή.

<< Δε θες να γευτείς τα πεπόνια; >> του είπα παιχνιδιάρικα και γέλασε που αποκάλεσα το στήθος μου όπως αυτός την μέρα που του είπα για τη δουλειά.
Σήκωσα τα χέρια μου και έβγαλε τη μπλούζα μου αφήνοντας με μόνο με το σουτιέν, κατέβασε αργά τη μια τιράντα ενώ εγώ ξεκούμπωνα το πουκάμισο και το τζιν του. Έβαλε στο στόμα του τη ρώγα μου και άρχισε να τη πιπιλάει.

<< Μμ..μπανανούλη μου με τρελαίνεις >> απότομα σταμάτησε και με κοίταξε

<< Μπέλα, με εκνευρίζει αυτό το υποκοριστικό! >> είπε και με κοίταξε σοβαρός

<< Καλά τότε άσε με να ασχοληθώ με τη μπανάνα σου >> είπα και τρίφτηκα πάνω στον ερεθισμό του, βόγκηξε και γέλασε ταυτόχρονα. Επέστρεψα στο κάθισμά μου και τον έβαλα όλο στο στόμα μου ρουφώντας τον. Ο Έντουαρντ πίεσε το κεφάλι μου για να επιταχύνω και το έκανα παίζοντας παράλληλα και με τους όρχεις του.

<< Ναι μωρό μου… το κάνεις τέλεια…ναι…>> μου έλεγε και εγώ συνέχιζα ώσπου σταμάτησα επειδή τραβήχτηκε, αφού βρήκε την ανάσα του ξανά

<< Έλα εδώ με έχεις καυλώσει απίστευτα… >> με τράβηξε πάνω του

<< Προφυλακτικό; >>

<< Στο ντουλαπάκι >> το άνοιξα και το πήρα με το που το είδα γέλασα

<< Τι; >>

<< Είναι με γεύση μπανάνα! >> είπα και γέλασε, το φόρεσε και μπήκε μέσα μου μια και έξω ήμουν τόσο ερεθισμένη που αμέσως ένιωσα να ζεσταίνομαι

<< Πιο δυνατά…>>

<< Ότι πεις >> και με έπιασε απ τους γοφούς και άρχισε να με κουνά γρήγορα ενώ μπαινόβγαινε μέσα μου, με το ένα χέρι με έσπρωχνε πάνω του και με το άλλο χούφτωνε τα στήθη μου

<< Αχ…μμ…Έντουαρντ…μμ…>>

<< Πες μου τι θες; >>

<< Θέλω να βγεις και να μπεις απότομα >> και το έκανε

<< Αχ ναι…>> είπα ενώ ένιωθα ότι έφτανα σε οργασμό

<< Θέλεις να τελειώσεις πιο έντονα; >> με ρώτησε και με ξάφνιασε

<< Πως; >> είπα με τρεμάμενη φωνή

<< Έτσι >> είπε και έσπρωξε βαθιά μέσα μου ενώ πήρε το χέρι μου και το έβαλε πάνω στη κλειτορίδα μου τρίβοντας τη

<< Μη ντρέπεσαι παίξε με τον εαυτό σου ενώ εγώ σε κάνω δική μου >> είπε και υπάκουσα ξάφνου ένιωσα τα χείλη του βίαια πάνω στα δικά μου.

<< Δε ξέρεις πόσο με καυλώνει να σε βλέπω να το κάνεις αυτό…θέλω να σε κάνω δική μου συνέχεια…σ αρέσει; >>

<< Απίστευτα >> είπα και δε ξέρω και εγώ που βρήκα την αντοχή και τότε έπιασε το χέρι μου και το πήγε στο στόμα του, έγλυφε τα δάχτυλά μου ένα ένα ενώ με κοίταγε στα μάτια και εγώ απλά χάθηκα σε 1 μαγικό κόσμο από πολλά πυροτεχνήματα ακριβώς την ώρα που τον ένιωσα να πάλλεται μέσα μου.

<< Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μ αρέσει η γεύση σου, η μυρωδιά σου >> είπε την ώρα που βρήκαμε τις ανάσες μας και συνέχισε << Αλλά εδώ, μέσα στο αμάξι δε μπορώ να σε γευτώ όπως θέλω…>>

<< Και μένα μ αρέσει η δική σου γι αυτό δε σου φόρεσα τη μπανάνα νωρίτερα >> είπα και γελάσαμε και οι 2.

24η Ενότητα
Bella s PRV

Ήμουν ευτυχισμένη τις τελευταίες εβδομάδες. Με τον Έντουαρντ είχαμε προβλήματα
όπως όλα τα ζευγάρια αλλά αντιμετωπίζαμε τις δυσκολίες. Το μόνο μαύρο σημείο
ήταν η επίσκεψη που θα έκανα στο πατρικό μου για 5 ημέρες. Γενικά οι σχέσεις
με τους δικούς μου ήταν πάντα καλές. Τα 2 πρώτα χρόνια που έφυγα
απ το σπίτι λόγω σπουδών όλα κυλούσαν ομαλά, τους επισκεπτόμουν
τακτικά 5 φορές το χρόνο σε γιορτές αργίες κτλ. απ το 3ο έτος πολλά άλλαξαν…μετά
την αυτοκτονία του αδελφού μου ήθελα να μένω μόνη μου….να καταστρέφω τον
εαυτό μου μόνη μου…χωρίς να πληγώνω τους άλλους γύρω μου, όποιοι κι αν
ήταν αυτοί…
Αφού τελειώσαμε τη δουλειά με τον Έντουαρντ κανόνισα να δω τους δικούς
μου για λίγες μέρες έτσι ώστε μετά να μπορώ άνετα να κανονίσω τις διακοπές μου μαζί τον Έντουαρντ..
Όταν έφτασα στο σπίτι ένιωσα σαν 5χρονο,η μητέρα μου ξεχνάει ότι
είμαι 22 χρονών…χάρηκα που τους είδα,
απ το ύφος του πατέρα μου κατάλαβα ότι με περίμεναν 5 μέρες με
δουλειά πολύ δουλειά….τις πρώτες μέρες δεν θα αρνηθώ ότι πέρασα όμορφα
μου είχε λείψει η όλη κατάσταση, περνάγαμε όμορφα, τρώγαμε πρωινό μαζί,
βοηθούσα τη μητέρα μου στις δουλειές κτλ. Τη τελευταία μέρα είχα κανονίσει να
φύγω με το λεωφορείο των 7 και είχα ενημερώσει τους δικούς μου. όσο και
να τους αγαπούσα η ατάκα από μακριά και αγαπημένοι ταίριαζε απόλυτα στη
περίπτωσή μας…

<< Μπαμπά, μαμά σε μια ώρα θα καλέσω ταξί για το σταθμό! >> είπα καθώς
πήγαινα στο δωμάτιο του πατέρα μου να του παραδώσω την εργασία που μου είχε αναθέσει. << Έτοιμη >>

<< Τέλεια! Μπέλα θέλω να μου μάθεις πως λειτουργεί αυτό το πρόγραμμα το χρειάζομαι >> μου είπε ο πατέρας μου.

<< Μπαμπά είναι λίγο πολύπλοκο και δεν έχω χρόνο πρέπει να φύγω και με όλες τις δουλειές που μου ανέθεσες δεν πρόλαβα να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου…>>

<< Μπέλα, θα προλάβεις…τι δουλειές μπορεί να έχεις εσύ που να ναι τόσο σημαντικές; >>

<< Μπορεί οι δουλειές μου να μην είναι τόσο σημαντικές όσο οι δικές σου κατ εσένα πάντα αλλά το πρόγραμμά μου είναι φορτωμένο. Αύριο στις 8 κ μισή το πρωί πρέπει να είμαι στη σχολή που σημαίνει ότι πρέπει να ξυπνήσω στις 7! Αν φύγω σήμερα με των 7 θα πάω σπίτι μου θα ξεκουραστώ και αύριο θα ξεκινήσω την εβδομάδα μου δυναμικά >> του είπα και τον είδα να με κοιτάει με ύφος.

<< Τι ώρα είναι το τελευταίο; >>

<< Στις 9 και μισή >>

<< Ωραία θα φύγεις με αυτό. >> είπε και γύρισε το βλέμμα του στο κομπιούτερ.

<< Μπαμπά δε γίνεται…>>

<< Όλα γίνονται θα κοιμηθείς λιγότερο και στη τελική προλαβαίνεις >> και τότε η έκρηξη ήρθε

<< Μπαμπά κουράστηκα με όλο αυτό! Είμαι εδώ 5 μέρες και δε λέω ήθελα και ήρθα αλλά δεν έχω κάνει τίποτα για μένα! Όλη μέρα είμαι σε επαγρύπνηση μήπως και με χρειαστείς. Έχω καταντήσει το παιδί για όλες τις δουλειές. Θέλω να σε βοηθήσω αλλά θέλω να καταλαβαίνεις ότι έχω και προσωπική ζωή!!! Αύριο έχω Σεμινάριο Τελειοφοίτων δεν μπορώ να λείπω!>>

Απλά με κοίταξε << Θα προλάβεις. >>

Δεν ήθελα να τσακωθώ μαζί του και δεν μίλησα τελικά όπως ήταν αναμενόμενο
δεν πρόλαβα το λεωφορείο για 10 λεπτά και αναγκάστηκα να γυρίσω σπίτι…τουλάχιστον
είχε προσφερθεί να με πάει…και όταν έχασα το λεωφορείο και κατά συνέπεια και
το μάθημα μου ζήτησε συγνώμη αλλά μου τόνισε ότι όλο αυτό έγινε για καλό…τώρα
πιο ήταν το καλό εκείνος ήξερε.
Γυρίζοντας στο σπίτι φάγαμε και μου ζήτησε σε κάτι ακόμα τη βοήθειά μου, δεν
είχα καμία όρεξη αλλά τουλάχιστον όλο αυτό θα με βοηθούσε να μη
σκέφτομαι την ανατροπή που είχε πάρει το πρόγραμμά μου συν το πόσο πολύ
μου έλειπε ο Έντουαρντ…αφού τελείωσα τη δουλειά τον πήρα τηλέφωνο και
του είπα τι συνέβη

<< Μωρό μου, μη στενοχωριέσαι είναι τόσο πνιγμένος με υποχρεώσεις
που χρειάζεται βοήθεια…>>

<< Το ξέρω αλλά έχω και εγώ ζωή! Τι διάολο δεν καταλαβαίνει; Επειδή
εγώ δε βγάζω όσα λεφτά εκείνος δε δικαιούμαι να χω ζωή; >>

<< Μη τα σκέφτεσαι αυτά δες το σαν μια προετοιμασία για όταν γυρίοεις…>>

<< Έντουαρντ…δεν ξέρω αν θα γυρίσω πάλι στο πατρικό μου μόνιμα, δεν
ξέρω αν αντέχω…>>

<< Αγάπη μου, είσαι επηρεασμένη όταν οι δικοί σου δούνε το πρόγραμμά σου με
τη δουλειά σου θα ηρεμήσουν >>

<< Το ελπίζω…>>

<< Χαλάρωσε ξάπλωσε και κοιμήσου γιατί αύριο δε θα σε
αφήνω σε ησυχία…>>

<< Μου λείπεις Έντουαρντ…>> είπα ενώ σχεδόν έκλαιγα.

<< Και μένα…>> είπε και αναστέναξε

<< Καληνύχτα >>

<< Καληνύχτα Μπέλα μου και μη στενοχωριέσαι θα τα πούμε και
από κοντά>>

Edward s PRV

Έκλεισα το τηλέφωνο και ξάπλωσα στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι, πόσο
μου έλειπε η Μπελά… Ο πατέρας της από αυτά που μου είχε πει ήταν καλός
άνθρωπος αλλά εργασιομανής…ειδικά μετά την αυτοκτονία του γιού του, για
την οποία ήμουν σίγουρος ότι αισθανόταν υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό… Η Μπέλα
τον αγαπούσε και ανεχόταν πάρα πολλά σε σχέση με την ηλικία της…έπρεπε
να βρω τρόπο να τη βοηθήσω στο συγκεκριμένο θέμα, πάντα ήταν νευρική σε ότι
αφορά τους γονείς της σαν να έχανε τον έλεγχό της…ήξερα ότι και εκείνη τον
πατέρα της κατηγορούσε για την αυτοκτονία του αδελφού της και αυτό δυσκόλευε
την κατάσταση.
Και ενώ άρχισα να βυθίζομαι σε ύπνο το κουδούνι χτύπησε…μα καλά ποιος είναι
τέτοια ώρα; Κοίταξα απ το μάτι και είδα μια γνώριμη φιγούρα

<< Ποιος είναι; >> είπα χωρίς να ανοίξω

<< Άνοιξέ, είμαι ο Τζέικομπ και θέλω να μιλήσουμε για τη Μπέλα. >>
Δε το σκέφτηκα περισσότερο απλά άνοιξα τη πόρτα

<< Πέρασε >> είπα. Ο Τζέικομπ με κοίταξε σταθερά στα μάτια και πήγε
στο καναπέ.

<< Θες να σου φέρω κάτι; >> είπα ενώ το παρατηρούσα. Είχε μαύρα κοντά
μαλλιά και μάτια, απ το ντύσιμό του μπορούσα να καταλάβω ότι η σωματική του
διάπλαση ήταν υπερβολικά εντυπωσιακή.

<< Όχι είμαι εντάξει. >>

<< Σε ακούω >> είπα

<< Λοιπόν σου έχει μιλήσει για μένα; >>

<< Ναι >> είπα στο Τζέικομπ

<< Οπότε ξέρεις ποιος είμαι..>>

<< Και τι της έκανες! >> τόνισα

<< Γι αυτό γύρισα, για να διορθώσω το λάθος που έκανα…τη πλησίασα
με τους φυσιολογικούς τρόπους αλλά τη Μπέλα ποτέ δε τη τράβαγαν τα φυσιολογικά…
έτσι αποφάσισα να παίξω βρόμικα.>>

Είχα μείνει άναυδος << Με απειλείς >>

<< Όχι, σε προειδοποιώ…>>

<< Ότι τι;! >>

<< Ότι δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω τόσο εύκολα >>

<< Κάνε ότι θες, δε με αφορά >> είπα και σηκώθηκα δηλώνοντας ξεκάθαρα
ότι η επίσκεψη είχε τελειώσει..

<< Εντάξει λοιπόν θα κάνω ότι θέλω >> είπε και
έφυγε
Όταν έκλεισε τη πόρτα, πήγα στη κουζίνα να πιω 1 ποτήρι γάλα μήπως
και ηρεμίσω… Ένα ήταν σίγουρο έπρεπε να προσέχω τις κινήσεις μου από
εδώ και στο εξής…

Bella s PRV


Τελικά κατάφερα να φτάσω σπίτι και να περάσω μια ήσυχη βραδιά
αφιερωμένη αποκλειστικά στον εαυτό μου. Γέμισα τη μπανιέρα με αφρόλουτρο άρωμα μπισκότο και βυθίστηκα στο ζεστό νερό. Έκλεισα τα μάτια μου και μετά από λίγη
ώρα άκουσα τα κλειδιά στη πόρτα. Ο Έντουαρντ…πόσο μου είχε λείψει…

<< Μπέλα; >>

<< Στο μπάνιο! >> άκουσα τα βήματά του να πλησιάζουν

<< Αγάπη μου καλώς ήρθες >> είπε και άνοιξε τη πόρτα. Το θέαμα σίγουρα που
αντίκρισε τον άφησε στήλη άλατος, δεν πήρα το βλέμμα μου απ το πρόσωπό του,
λάτρευα να βλέπω τις εκφράσεις του καθώς με κοίταζε.

<< Θες παρέα; >> με ρώτησε. Έγνεψα καταφατικά. Άρχισε σιγά σιγά να βγάζει
τα ρούχα του και πλησίασε έκανα χώρο για εκείνον και μπήκε στο ζεστό
νερό. Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό μου

<< Μου έλειψες >> ψιθύρισε και με φίλησε τρυφερά στο στόμα και
μετά στη μύτη

<< Και μένα >> είπα καθώς τον αγκάλιασα

<< Πως τα πέρασες; Εκτός απ τα ευτράπελα >>

<< Τώρα θα το συζητήσουμε αυτό; >> τον ρώτησα κοιτώντας τον
στα μάτια

<< Μάλλον όχι..>> είπε και γύρισε να με φιλήσει

Το επόμενο πρωί μας βρήκε ξαπλωμένους στο κρεβάτι μου, γυμνούς με τις
πετσέτες στο πάτωμα. Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα αλλά τελικά εκείνος
ξύπνησε.

<< Μπέλα; >>

<< Αγάπη μου συγνώμη, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω..>>

<< Να σε ρωτήσω κάτι; >> το ύφος του με παραξένεψε

<< Πες μου >> τον παρότρυνα ενώ έβλεπα φόβο στα μάτια του
και αυτό με τρόμαζε

<< Ο…ο >>

<< Ο; >>

<< Ο Τζέικομπ σε έχει ενοχλήσει ξανά; >>

<< Όχι. Μα καλά πως σου ήρθε αυτό; >>

<< Απλά ρωτάω >> είπε και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.

Αν και παραξενεύτηκα δεν έδωσα σημασία, απλά κατευθύνθηκα στη κουζίνα να ετοιμάσω πρωινό.

ΠΑΡΟΝ
15 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Bella s PRV

Όλη η βραδιά κυλούσε υπέροχα εκτός απ τις στιγμές που ο Τζέικομπ με
κοιτούσε επίμονα σαν να έψαχνε ευκαιρία για κάτι. Σε ένα τέταρτο θα άλλαζε ο
χρόνος έτσι αποφάσισα να πάω τουαλέτα να φρεσκάρω το μακιγιάζ μου. Αφού
τελείωσα και βγήκα απ τη τουαλέτα ένιωσα 2 χέρια να με τραβούν προς τα πίσω,
πριν προλάβω να τσιρίξω ένιωσα τα χείλη του Τζέικομπ πάνω στα δικά μου.
Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά ήταν πιο δυνατός από μένα.

<< Μην αντιστέκεσαι Μπέλα αφού ξέρεις πως το θες αυτό…>>

<< Άσε με…δε θέλω τίποτα >>
Δεν άκουγε άνοιξε μια πόρτα και κατάλαβα ότι βρισκόμασταν στο ξενώνα, μας
έσπρωξε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό ενώ το χέρι
του έκλεινε το στόμα μου.

<< Χαλάρωσε θα δεις ότι θα ναι όπως παλιά και ακόμα καλύτερα >> συνέχισε και
ένιωθα απελπισμένη ήθελα να κλάψω αλλά δεν έβγαιναν δάκρια…πέρασε το χέρι του
κάτω απ το φόρεμά μου και το ανέβασε βίαια προς το εσώρουχό μου

<< Σ αγαπάω >> τον άκουσα να λέει και τότε δεν άντεξα, έκλαψα…βουβά για
αυτό που επρόκειτο να γίνει…παρά τη θέλησή μου.

25η Ενότητα
Bella s PRV
ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Οι μέρες περνούσαν, όλα κυλούσαν ήρεμα. Μετά την επίσκεψη που έκανα στους γονείς μου οι επαφές μας είχαν περιοριστεί σε 2 τηλέφωνα την εβδομάδα. Καθόμουν στο δωμάτιο του Έντουαρντ και χουζούρευα στο κρεβάτι όταν ξαφνικά μπήκε μέσα
<< Μωρό μου, είναι Σάββατο βράδυ θα μείνουμε μέσα; >> με ρώτησε με παράπονο

<< Τι προτείνεις; >> η αλήθεια είναι ότι είχαμε κλειστεί μέσα τις τελευταίες μέσα λόγω του ότι σύντομα άρχιζε η εξεταστική μας.

<< Με πήρε ο Τζάσπερ και μου είπε ότι έχουν κανονίσει με την Άλις να πάνε σε ένα καινούριο μπαρ και αν θέλουμε να πάμε μαζί τους>>

<< Οκ >> είπα και πετάχτηκα απ το κρεβάτι αφήνοντας 1 πεταχτό φιλί στον Έντουαρντ

ΣΤΟ ΜΠΑΡ

<< Μπέλα! Στις ομορφιές σου! >> είπε η Άλις. Φορούσα ένα μαύρο μπλουζάκι στυλ κορσέ με τζιν φούστα, μαύρες γόβες και καλσόν μαύρο ανοιχτό.

<< Και εσύ το ίδιο. >>

<< Που είσαι τόσο καιρό; >> κοίταξα τον Έντουαρντ ο οποίος μιλούσε και γελούσε με τον Τζάσπερ. Είναι περίεργο αλλά είχαν ταιριάξει απίστευτα σαν χαρακτήρες.

<< Ξέρεις τώρα…διάβασμα προετοιμασίας για την εξεταστική, Έντουαρντ κτλ. >>

<< Οπότε τα πάτε καλά με το λεγάμενο; >>

<< Όχι απλώς καλά Άλις, τέλεια! >>

<< Χαίρομαι. Και τώρα που τελειώνουμε; Τι θα κάνετε; >> εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι σε 2 μήνες ουσιαστικά τελειώναμε και ότι θα έπρεπε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Ένιωσα ένα βάρος σε όλο μου το κορμί αλλά αποφάσισα να μη το αφήσω να με ταράξει.

<< Θα δείξει…>> απάντησα αόριστα.

<< Ωχ…>>

<< Μη με αγχώνεις περισσότερο Άλις.!>>

<< Δε το λέω για αυτό, κοίτα διακριτικά στη πόρτα >> γύρισα και είδα το Τζέικομπ να μπαίνει μαζί με μια κοπέλα πανέμορφη.

<< Να πάρει τι κάνει αυτός εδώ με ακολουθεί; >> είπα και γύρισα μπροστά μου

<< Ποια είναι αυτή; >> ρώτησε η Άλις

<< Δε ξέρω και δε με ενδιαφέρει >>

<< Μπέλα ηρέμησε, δεν πρέπει να σε δει έτσι τώρα που του είπες ότι δε το θες αν σε δει έτσι θα νομίζει ότι το κορόιδευες! >>

<< Έχεις δίκιο >>είπα και κατευθύνθηκα προς τον Έντουαρντ

<< Μπέλα! >> με χαιρέτησε ο Τζάσπερ

<< Τι κάνετε εσείς εδώ; Δε πιστεύω να ξεροκοιτάτε; >>

<< Εγώ είδα μια καλή αλλά είναι πιασμένη >> είπε ο Τζάσπερ

<< Καημένε μη σε ακούσει η Άλις! >> του είπα << Έντουαρντ έλα να χορέψουμε >> είπα και τον τράβηξα, δεν αντιστάθηκε

Αρχίσαμε να λικνίζουμε τα κορμιά μας στο ρυθμό της μουσικής και ενώ ήμασταν έτοιμη να γευτούμε ο 1 τη γεύση του άλλου ένιωσα 1 δυνατό σπρώξιμο. Και γύρισα να αγριοκοιτάξω αυτόν που μου την είχε χαρίσει όταν κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο Τζέικομπ.

<< Συγνώμη η Τάνια με έσπρω….Μπέλα;! Τι ευχάριστη έκπληξη! >> είπε

<< Τζέικομπ >> ακολούθησα τις συμβουλές της Άλις γύρισα και κοίταξα τον Έντουαρντ ο οποίος είχε κοκαλώσει. Αμέσως κατάλαβα ότι αντιλήφθηκε ποιο ήταν το άτομο που διέκοψε το φιλί μας.

Edward s PRV

Και ενώ όλη η βραδιά προχωρούσε ομαλά την είδα μπροστά μου…τη Τάνια μα καλά με ακολουθούσε; Δεν πρόλαβα να συνέλθω απ το 1ο σοκ και ήρθε το 2ο ήταν μαζί με το πρώην της Μπέλα. Το μόνο που ένιωσα ήταν φόβος μην εκμεταλλευτεί τη συνάντηση και αναφέρει και καλά τυχαία το φιλί στις τουαλέτες….Πάγωσα ολόκληρος…έπρεπε να το είχα πει στη Μπέλα…αλλά που να φανταστώ ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

<< Έντουαρντ! >> είπε η Τάνια και με πήρε αγκαλιά σαν να μην είχε καταλάβει τη σημασία του χαστουκιού που της είχα δώσει. Με το άκουσμα του ονόματος μου γύρισα αυτόματα να κοιτάξω τη Μπέλα η οποία είχε ανοίξει τα μάτια διάπλατα.

<< Τάνια >> είπα

<< Γνωρίζεστε; >> ρώτησε η Μπέλα με απορία

<< Ήμασταν παλιά μαζί…>> έσπευσε η Τάνια να της απαντήσει

<< Και εσύ; Είσαι με το Τζέικομπ; >> ρώτησα προσπαθώντας να αλλάξω θέμα

<< Όχι, είναι ξάδελφος μου. >> είπε και νόμιζε ότι ζήλεψα

<< Απ εδώ η κοπέλα μου η Μπέλα. >> της είπα << Πρώην του Τζέικομπ >>

<< Χάρηκα >> είπε η Τάνια

<< Ναι καλά >> ψέλλισε η Μπέλα και μόνο εγώ το άκουσα

<< Μωρό μου πάμε στα παιδιά; >> είπα

<< Καλή ιδέα >>

<< Μη χαθούμε >> είπε η Τάνια, δεν της απάντησα απλά τη κοίταξα χαστουκίζοντας τη αυτή τη φορά με το βλέμμα. Ευτυχώς για εμάς το μαγαζί ήταν μεγάλο έτσι απομονωθήκαμε και προσπαθήσαμε να διασκεδάσουμε με τη παρέα μας. Είχα αποφασίσει ότι θα έλεγα στη Μπέλα για το φιλί στο γυρισμό.

ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ

<< Φτάσαμε >> είπα και έσβησα τη μηχανή χωρίς να παρκάρω αυτό παραξένεψε τη Μπέλα

<< Δε θα κοιμηθούμε μαζί; >> χάρηκα που διέκρινα τη λύπη στη φωνή της

<< Εξαρτάται >>

<< Από τι; >>

<< Απ την αντίδρασή σου μετά απ αυτό που θα σου πω >>

<< Αγάπη μου με τρομάζεις! Τι έγινε; >>

Πήγα να μιλήσω αλλά ο τρόπος που με κοίταζε θρυμμάτιζε την αποφασιστικότητα μου.

<< Έχει να κάνει με τη πρώην σου; >> είπε και μαζεύτηκε όσο πιο μακριά μου μπορούσε σαν να φοβόταν ότι θα τη χώριζα.

<< Ουσιαστικά ναι >> είπα

<< Κατάλαβα >> είπε και έκανε να φύγει

<< Μπέλα που πας; >>

<< Θες να χωρίσουμε έτσι; Την είδες και ένιωσες πάλι όπως παλιά >> είχα μείνει άφωνος. Τι ασυναρτησίες έλεγε; Δεν άντεξα και γέλασα.

<< Που είναι το αστείο; >>

<< Πουθενά >>

<< Τότε γιατί γελάς; >>

<< Γιατί η φαντασία σου οργιάζει… να σε χωρίσω; Τρελάθηκες; >>

<< Τότε; >>

<< Ίσως με χωρίσεις εσύ…>> είπα και σοβάρεψα απότομα

<< Εεε; >>

<< Μπέλα έχει γίνει κάτι που δε σου έχω πει>> δίστασα όταν την είδα να με κοιτά με κομμένη την ανάσα

<< Πες μου >>

<< Τότε στην έκθεση είχα συναντήσει τυχαία τη Τάνια στις τουαλέτες και….και….και με φίλησε >> την κοιτούσα, περίμενα αντίδραση αλλά τίποτα με κοιτούσε σαν να είχε χαθεί η γη κάτω απ τα πόδια της

<< Μωρό μου…>> είπα και πήγα να της πιάσω το χέρι αλλά τραβήχτηκε και πόνεσα παντού

<< Το ξέρω ότι έπρεπε να στο πω αλλά δεν θα είχε νόημα έχω τελειώσει μαζί της εδώ και πάρα πολύ καιρό >> ακόμα δεν αντιδρούσε

<< Μπέλα για το Θεό μίλα! >> είπα και αγωνιούσα και τότε γύρισε μπροστά πήρε πολλές βαθιές ανάσες και άρχισε να βουρκώνει

<< Μη κλαις >>

<< Δώσε μου λίγο χρόνο >> η φωνή της ίσα που ακουγόταν

<< Όσο θες >> είπα. Είχαν περάσει 10 λεπτά και η σιωπή ήταν εκκωφαντική σαν να ούρλιαζε κάποιος μέσα στα αυτιά μου.

<< Σε πιστεύω .>> ψέλλισε

Οι ρόλοι αντιστράφηκαν και αυτός που δε μπορούσε να μιλήσει ήμουν εγώ

<< Τι εννοείς; >> είπα με κόπο

<< Ότι σε καταλαβαίνω, Έντουαρντ έχω βρεθεί στη θέση σου και ξέρω πως είναι…δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις με λόγια αλλά καταλαβαίνω >> είπε τρυφερά

<< Και δε σε πείραξε που δε στο είπα αμέσως; >>

<< Ούτε εγώ σου είχα πει για το Τζέικομπ…μπορώ να καταλάβω πως ένιωθες >>

Και εκεί που νόμιζα ότι όλα θα τελείωναν πριν καν αρχίσουν, ότι θα κοιμόμουν μόνος μου ξανά βρέθηκα με τη Μπέλα στο δωμάτιο της να κάνουμε έρωτα. Τότε κατάλαβα ότι αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής μου και ότι δε θα την άφηνα να φύγει ποτέ από κοντά μου.

Βάζω τη λεμονάδα σε spoiler

Ενότητα 26η
Bella s PRV

Όλο το πάθος που είχαμε μεταξύ μας εκδηλώθηκε όταν έκλεισα την εξώπορτα του σπιτιού μου. Ο Έντουαρντ με γύρισε βίαια προς το μέρος του και με φίλησε απαιτητικά, χωρίς να το καταλάβω είχαμε βρεθεί στο δωμάτιό μου. Γδύναμε ο 1 τον άλλο όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε πολλές φορές χτυπώντας στο τοίχο ή σε άλλα αντικείμενα τους αγκώνες μας…Απ το μυαλό μου είχαν σβήσει όλα το μόνο που υπήρχε ήταν 2 μισά κορμιά που ήθελαν απεγνωσμένα να γίνουν 1…

Σπόιλερ:

και τότε έγινε το κλικ μέσα στο κεφάλι μου…τι στο διάολο έκανα; Κάτω ήταν όλοι μας οι φίλοι, οι γονείς μου και το σημαντικότερο απ όλα ο Έντουαρντ. Του έριξα μια κλωτσιά στο ερεθισμένο όργανό του εκείνος διπλώθηκε στα 2 και σηκώθηκα με κατεύθυνση τη πόρτα ενώ κουμπωνόμουν, βγήκα έξω και χωρίς να βλέπω μπροστά μου έπεσα πάνω σε κάποιον ο οποίος έτρεχε

<< Αχ >> είπα με δάκρια στα μάτια πριν προλάβω να πέσω 2 γνώριμα χέρια με έπιασαν

<< Αγάπη μου, τι έπαθες; >> Σήκωσα το πρόσωπό μου και είδα έναν ανήσυχο Έντουαρντ να με κοιτάει…τύψεις με κατέκλεισαν αμέσως..πως μπόρεσα να του το κάνω αυτό; Δεν πρόλαβα να μιλήσω και την εμφάνισή του έκανε ο Τζέικομπ

<< Μπέλα δεν τελειως…μπα μπα >> είπε χαμογελαστός και με το πουκάμισο ανοιχτό. Ο Έντουαρντ κοίταξε τα ρούχα μου και τα δάκρια μου και κατάλαβε τι είχε συμβεί, η τουλάχιστον όχι ότι είχα αφεθεί.

<< Θα σε σκοτώσω! Κάθαρμα! >> είπε και έσπρωξε το Τζέικομπ μέσα στο δωμάτιο που παραλίγο να συμβεί το ανεπανόρθωτο.

<< Θα σε σκοτώσω >> επανέλαβε και έριξε 1 μπουνιά στο Τζέικομπ ενώ αμέσως τον καβάλησε και τον χτυπούσε με ότι έβρισκε. Ο Τζέικομπ προσπαθούσε να καλυφθεί αλλά ξάφνου έσπρωξε τον Έντουαρντ και τον έριξε πάνω στη μπαλκονόπορτα.

<< Έντουαρντ! >> αναφώνησα, ο Τζέικομπ τον κλώτσησε και εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Ο Έντουαρντ σηκώθηκε και τον έριξε πάνω στη μπαλκονόπορτα η οποία έσπασε πλέον είχαν βγει στο μπαλκόνι…

Eπιτέλους συνέχεια....


Ενότητα 27
Bella s PRV

ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Άλλη 1 μέρα απ τη φοιτητική μου ζωή πέρασε προσπαθώντας να βρω
καθηγητή παρέα με την Άλις για να μας δώσει θέμα για πτυχιακή…ήταν η 3η απόρριψη
που εισπράξαμε τις τελευταίες 5 μέρες. Έτσι και εμείς αποφασίσαμε να
πάμε στον προϊστάμενο του τμήματός μας και να ζητήσουμε λύση.

Ήμουν τόσο κουρασμένη που το μόνο που ήθελα ήταν να πάω στο σπίτι του
Έντουαρντ, να κάνω ένα ντους και να ξαπλώσουμε αγκαλιά! Όταν έφτασα στην καγκελόπορτα της πολυκατοικίας του είδα ένα μεσαίου μεγέθους κανελί
σκυλί να έχει βάλει τη μουσούδα του μέσα σε 1 σακούλα και να τρώει,
κάποιος του είχε βάλει μια κονσέρβα για σκυλιά και έτρωγε λαίμαργα.. πόνεσα αλλά απλά το προσπέρασα και μπήκα μέσα

<< Αγάπη μου? >> φώναξα

<< Ήρθες? >> άκουσα τη φωνή του να πλησιάζει

<< Όχι, είμαι η δίδυμη αδελφή μου! >>

<< Καρδιά μου είσαι καλά? >>

<< Μμ..έτσι κι έτσι..>>

<< Βρήκατε καθηγητή επιτέλους? >> με ρώτησε ενώ με πήρε στην αγκαλιά του

<< Όχι, αλλά βρήκαμε το προϊστάμενο και αύριο το πάρα πολύ μεθαύριο
θα έχει λυθεί το θέμα! Αλλά εσύ γιατί είσαι τόσο χαρούμενος? >> έκανα 1 βήμα πίσω για το παρατηρήσω

<< Έκανα 1 καλή πράξη και νιώθω ευτυχισμένος >>

<< Μμ.. δηλαδή? >>

<< Εδώ και μέρες έβλεπα στη γειτονιά 1 σκυλί, τώρα πρέπει να το
παράτησαν είχα πάει σουπερμάρκετ και του αγόρασα φαγητό σε περίπτωση
που το πετύχαινα.. τα αγαπάω πολύ αλλά η μάνα μου δεν ήθελε να τα
βλέπει έτσι δεν απέκτησα ποτέ 1. >>

<< Λες, για αυτό που είναι έξω και έχει βάλει όλο το κεφάλι του
στη σακούλα? >> τον ρώτησα και γέλασα γιατί τα μάτια του γυάλιζαν από αθωότητα και χαρά.

<< Είναι ακόμα έξω; >> ρώτησε και πήγε προς τη πόρτα

<< Ναι, τουλάχιστον μέχρι πριν 3 λεπτά! >> βγήκε έξω αλλά ήρθε αμέσως

<< Έφυγε >> είπε κατσουφιάζοντας

<< Θα ξανάρθει >> σχολίασα απλά και πήγα σκεφτική προς το μπάνιο.

Καθόλι τη διάρκεια του ντους σκεφτόμουν τα δικά μου αδικοχαμένα
λυκόσκυλα και το πόνο που είχα περάσει πριν 6 χρόνια, από τότε δεν
ήθελα να πάρω σκυλί όσο και να με παρακάλαγαν οι δικοί μου. Έβαλα
τη πετσέτα και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και κοίταζα θλιμμένη το
κενό, δεν ξέρω πόση ώρα ήταν ο Έντουαρντ στη πόρτα και με παρατηρούσε

<< Αγάπη μου τι έχεις; >>

<< Έ; >> γύρισα απότομα το κεφάλι μου

<< Από την ώρα που ήρθες είσαι χαμένη >>

<< Είμαι κουρασμένη >> είπα και άρχισα να ψάχνω τα ρούχα μου

<< Έγινε κάτι; >> επέμενε ο ‘Έντουαρντ αναστέναξα γύρισα και το κοίταξα

<< Απλά στενοχωρήθηκα με το σκύλο >>

<< Ε; >> είχε πάρει 1 ύφος τύπου τι λες αλλά λογικό αφού δεν ήξερε, έτσι
τα παράτησα για να του πω

<< Όταν ήμουν μικρή, στο γυμνάσιο >> ξεκίνησα και έκατσα στο κρεβάτι κοιτάζοντας
το χαλί << ο πατέρας μου αποφάσισε να πάρει σκύλο για το συσκευαστήριο…του
χάρισε 1 βέλγικο λυκόσκυλο 1 φίλος του και το είχα από 2 μηνών στο σπίτι
για 1 χρόνο το μεγάλωσα…το 1ο βράδυ έκλαιγε στο μπαλκόνι και το πήρα
αγκαλιά και κοιμηθήκαμε στο μικρό το μπάνιο >> είπα και γέλασε ενώ
μου έπιασε τα χέρια. Το πήγαινα βόλτες, στο κτηνίατρο, το φρόντιζα, την
αγαπούσα και αφού έκλεισε το 1ο της χρόνο τη πήγαμε στο συσκευαστήριο
για φύλακα. Στενοχωρήθηκα αλλά ήξερα ότι θα την έβλεπα, ότι θα είχε πολύ
περισσότερο χώρο και ότι απ την αρχή θα έφευγε >>

<< Πως την έλεγαν; >> ρώτησε

<< Twister >> είπα και αναστέναξα << απ όπου και να πέρναγε τα έκανε όλα…>>

<< Και τι έγινε; >>

<< Το 1ο χρόνο ήταν μόνη της και μετά της πήγαμε παρέα άλλη 1 σκυλίτσα
που βρήκε ο μπαμπάς στο δρόμο, δεν τσακωνόντουσαν. Ε όταν πήγα στο
λύκειο στη 2α λυκείου κάποιος είχε αρχίσει και σήκωνε τη σήτα απ τη
περίφραξη του εργοστασίου και τα έβγαζε έξω…ποτέ μου δε κατάλαβα
με τι σκοπό. Πάντα γυρνούσαν όμως, αυτόν το κάποιο τον ξέρανε αλλιώς θα
του ορμούσαν ε μετά >> είπα και άρχισα να αναπνέω πιο γρήγορα

<< Μετά; >> με παρότρυνε ο Έντουαρντ

<< Κάποιος τα σκότωσε απ το χωριό, είχαν μέρες να φάνε και κυνηγούσαν
κάτι κότες και απλά μπαμμμ…….. δεν έμαθα ποτέ ποιος ήταν…αλλά από τότε
μ αρέσουν αλλά δε θέλω, τα αγαπάω αλλά μέχρι εκεί. >> είπα και το κοίταξα

<< Πληγώθηκες >> είπε και με πήρε στην αγκαλιά του << Συγνώμη >>
γύρισα και το κοίταξα

<<Για πιο πράγμα; >>

<< Που σε στενοχώρησα >>

<< Μωρό μου τι λες; Χάρηκα που το τάισες το καημένο. >>

<< Ναι αλλά σε στενοχώρησα >>

<< Έντουαρντ >> είπα και με διέκοψε ενώ με πήρε αγκαλιά και με ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι

<< Θα σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις >>

<< Πώς; >>

<< Θα το υιοθετήσουμε! Όχι μέσα στο σπίτι αλλά θα το ταΐζουμε και
τέτοια τι λες; >> δεν απάντησα αμέσως σκέφτηκα τη πληγή που είχε
αρχίσει και πόναγε αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν 1 καλή αρχή και για τους 2 μας

ΑΝΟΙΞΤΕ ΛΕΜΟΝΙ ΥΠΑΡΧΕΙ......

Σπόιλερ:

28η Ενότητα
Bella s PRV

Οι μέρες περνούσαν, ήμουν μαζί με τον Έντουαρντ αλλά η ιδέα ότι σε 2 μήνες
πλέον δε θα μέναμε μαζί αφού οι σπουδές μας τελείωναν με σκότωνε
αργά και σταθερά…Η ζέστη προειδοποιούσε ότι σιγά σιγά το καλοκαίρι πλησίαζε…
Ήμουν στο δωμάτιό μου ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά…

<< Μπέλααα….>> φώναξε η Άλις

<< Έρχομαιαιαι…τι έπαθες; Ελπίζω να μην είδες πάλι κανέναν σε μπαλκόνι
και σου γυάλισε… >> είπα κατεβαίνοντας γρήγορα τις σκάλες ενώ σκεφτόμουν
το τρόπο που είχα γνωρίσει το Τζέικομπ

<< Πήρα 1 απόφαση >> είπε, με κοίταξε με ύφος σοβαρό, η αλήθεια είναι ότι με τρόμαξε

<< Η οποία είναι… >> προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμη

<< Έχεις τα χρήματα με τη δουλειά απ τις μπανάνες; >>

<< Ναι >> απάντησα παραξενεμένη

<< Τέλεια! Ετοίμασε πράγματα φεύγουμε 2ήμερο! >> είπε με ενθουσιασμό
<< ο Τζάσπερ μιλάει στον Έντουαρντ τώρα >> συμπλήρωσε όταν είδε την
έκφρασή μου

<< Δηλαδή ήταν οργανωμένο το έγκλημα…>> αν και είχα φανταστεί το
2ήμερο να το περνούσαμε σαν ζευγάρι η αλλαγή μου άρεσε

<< Οκ >> είπα απλά

Τις τελευταίες 2 μέρες μαζί με τις φοιτητικές μου υποχρεώσεις ετοίμαζα
και τις βαλίτσες μου αύριο πρωί φεύγαμε.

<< Μωρό μου έτοιμη η βαλίτσα σου; >> είπε ο Έντουαρντ ενώ με πήρε αγκαλιά

<< Ναι >> αποκρίθηκα ενώ τον φιλούσα
<< Για να δω >> είπε και ήμουν σίγουρη ότι πίστευε ότι θα είχα πάρει
όλη τη ντουλάπα μαζί μου…αλλά εγώ δεν είμαι Άλις.

Τη σήκωσε με μεγάλη ευκολία και αυτό το ξάφνιασε, γέλασα με την
έκφραση του προσώπου του.

<< Σίγουρα πήρες ότι χρειάζεσαι; >>

<< Τα απολύτως απαραίτητα…ξέρεις μπικίνι για τη πισίνα, ρούχα για τη μέρα,
ρούχα για το βράδυ, παπούτσια. >>

<< Πιτζάμες; >> ρώτησε ενώ ξεροκατάπινε

<< Είμαι σίγουρη ότι δε θα χρειαστούν…>> είπα τον φίλησα και
κατευθύνθηκα προς τη πόρτα.

29η Ενότητα
Bella s PRV

Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας, βάλαμε τα μαγιό μας και ξεκινήσαμε για τη
παραλία. Η αίσθηση του ήλιου πάνω στο δέρμα μου και της άμμου ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μου πάντα με έκαναν να ξεχνάω κάθε πρόβλημα που υπήρχε στο
κεφάλι μου. Το μόνο συναίσθημα που ένιωθα ήταν ευτυχία… Ήμουν με τους φίλους μου διακοπές αλλά μαζί μου ήταν και το άλλο μου μισό, ο Έντουαρντ… Άπειρες
φορές στο παρελθόν φανταζόμουν αυτή τη στιγμή. Να νιώθω τον ήλιο και τη
γαλήνη να γεμίζει όλο μου ο είναι… Ίσως η ιδέα της Άλις να μην ήταν τόσο κακή τελικά…

<< Παιδιά! Βρήκα ξαπλώστρες! >> φώναξε η Άλις και με έβγαλε απ τις σκέψεις μου

<< Ερχόμαστε >> είπαμε όλοι ταυτόχρονα και σκάσαμε στα γέλια

Φορούσα 1 μπεζ βερμούδα, 1 λευκό στράπλες και λευκές σαγιονάρες, σε αντίθεση
με τη φίλη μου που ήταν σαν μοντέλο σε εξώφυλλο περιοδικού. Το κάτω μέρος
του μπικίνι της ήταν φούξια & το πάνω τιρκουάζ με φούξια. Επίσης φορούσε πάρα
πολλά βραχιόλια παραλίας, όπως τα αποκαλούσε η ίδια & 1 μικροσκοπικό τζιν
σορτσάκι, με πλατφόρμες & τεράστια γυαλιά.

<< Αγάπη μου βλέπω μυαλό δε βάζεις >> τη μάλωσε ο Τζάσπερ. Τον κοίταξε
παραξενεμένη.

<< Το λέω για τις πλατφόρμες, θα χτυπήσεις ξανά. >> συνέχισε. Ο Έντουαρντ κι εγώ προσπαθήσαμε μάταια να κρύψουμε το γέλιο μας. Η Άλις έκανε ότι δεν άκουσε, γδύθηκε και έτρεξε στη θάλασσα.

<< Άλις ! Αντηλιακό! >> φώναξα

<< Έβαλα πριν…..μαμά >> είπε βγάζοντας τη γλώσσα της προς το μέρος μου.
Χαμογέλασα με την αντίδρασή της. Πάντα όταν πηγαίναμε για μπάνιο γινόταν μικρό παιδί σε όλα. Ξάφνου είδα το Τζάσπερ να προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφορτωθεί τα ρούχα του.

<< Αντηλιακό έβαλες ; >> τον ρώτησε ο Έντουαρντ

<< Όχι! >> απάντησε

<< Που πας τότε; >>

<< Είσαι τρελός φίλε;! Σιγά μην την αφήσω μόνη της με όλους αυτούς
τους καρχαρίες τριγύρω! >>

<< Ε; >>

<< Κοίτα πως τη κοιτάνε όλοι! Και δε κοιτάνε μόνο την Άλις…Προτιμώ να καώ! >>
Ξαφνικά ένιωσα τον Έντουαρντ δίπλα μου να με παίρνει αγκαλιά

<< Είναι τρελός >> σχολίασε ο Έντουαρντ καθώς ο Τζάσπερ έκανε μακροβούτι

<< Ερωτευμένος είναι >> είπα

<< Κι εσύ; >> με ρώτησε τάχα μου αδιάφορα βγάζοντας το μπλουζάκι του. Δεν
απάντησα το κοίταζα σαν χαζή καθώς περνούσε το χέρι του μέσα απ τα μαλλιά του για να τα στρώσει, αν αυτό ήταν ποτέ δυνατό. << Μπέλα >>

<< Τι; >> αποκρίθηκα

<< Εσύ είσαι; >>

<< Πάρα πολύ >> είπα και έβγαλα τη μπλούζα μου. Το μαγιό μου ήταν πορτοκαλί
μπικίνι, παρατηρούσα τον Έντουαρντ με τη άκρη του ματιού μου καθώς ξεφορτωνόμουν
και τα υπόλοιπα και όταν τελείωσα ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι με είχε γδύσει με τη φαντασία του.

<< Πάμε; >>

<< Ε; Ναι. >>

30η Ενότητα
Edward PRV

Τελικά ο Τζάσπερ είχε δίκιο δεν κοίταζαν μόνο την Άλις αλλά και τη Μπελά. Χαιρόμουν
που η κοπέλα μου έλκυε τους άντρες αλλά εκνεριζόμουν που έβλεπ
αν ότι συνοδεύεται και συνέχιζαν…

Είχε περάσει πολύ ώρα από τότε που είχαμε μπει, κολυμπήσαμε,
παίξαμε βόλει, κοκορομαχίες ώσπου οι φίλοι μας βγήκαν και μείναμε μόνοι
μας μέσα. Πλησίασα τη Μπέλα και τη πήρα αγκαλιά, αυτόματα τύλιξε τα πόδια της γύρω μου…

<< Πάμε; Έχεις μουλιάσει εδώ μέσα τόσες ώρες. >> είπα. Δεν απάντησε με κοίταξε με 1 βλέμμα σαν να της πήρα πίσω το παγωτό πριν τελειώσει

<< Καλά>> είπε τελικά. Βγήκαμε έξω και καθώς εκείνη προχωρούσε λίγο πιο μπροστά από εμένα παρατήρησα ότι το πίσω μέρος του μαγιό της είχε μπει στον καλοσχηματισμένο πισινούλη της λίγο περισσότερο, ρίγος με διαπέρασε..

Πήγαμε για φαγητό στη ταβέρνα δίπλα απ τη παραλία και μετά στο ξενοδοχείο, απόψε κανένας απ τους 4 μας δεν είχε κουράγιο για έξω, ούτε καν η Άλις.

Στο ξενοδοχείο

Σπόιλερ:

Οι επόμενες μέρες αποτελούνταν από μπάνια, ύπνο, χαβαλέ, έρωτα και σεξ… Το τελευταίο βράδυ μας βρήκε αγκαλιασμένους στη παραλία να χαζεύουμε το φεγγάρι ενώ είχα τη ζωή μου στην αγκαλιά μου και έπαιζα με τη καυτή και υγρή της σάρκα. Εκείνη ακουμπούσε τη πλάτη της στο στήθος μου με ανοιχτά τα πόδια της ενώ καθόμασταν και εγώ της χάριζα ευχαρίστηση και φιλιά παντού…

Σπόιλερ:

31η Ενότητα
Edward PRV
ΠΑΡΟΝ 10 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η Μπέλα είχε αργήσει περισσότερο από το φυσιολογικό, επιπλέον
ο Τζέικομπ δε φαινόταν πουθενά όσο και να έψαξα, αποφάσισα να πάω
στον επάνω όροφο, καθώς ανέβηκα άνοιξε 1 πόρτα και εμφανιστηκε η Μπέλα σε κακό χάλι… έκλαιγε και τα ρούχα της ήταν κάπως δεν πρόλαβα να της μιλήσω και μφανίτηκε ο Τζέικομπ με το που τον είδα με ανοιχτό το πουκάμισο κατάλαβα αμέσως τι είχε συμβεί.

Μα τι στο διάολο έκανε; Τόσα χρόνια, τόσες προσπάθειες χαμένες και ακόμα να χωνέψει ότι η Μπέλα δεν τον ήθελε; Το κάθαρμα πήγε να τη βιάσει..δεν άντεξα, θόλωσα, όρμηξα πάνω του και άρχισα να τον χτυπάω με ότι έβρισκα, εκείνος στην αρχή δεν αντέδρασε αλλά μετά από λίγο με έσπρωξε στη τζαμαρία η οποία έσπασε..πλέον ήμασταν και οι 2 στο μπαλκόνι. Η Μπέλα φώναζε να σταματήσουμε αλλά το μίσος και ο ανταγωνισμός που τρέφαμε ο 1 για τον άλλο δε μας άφηνε ώσπου η Μπέλα είπε
<< Αν δε σταματήσετε θα πέσω >> γυρίσαμε και τη κοιτάξαμε και οι 2 να έχει περάσει απ την εξωτερική πλευρά των κάγκελων… κοκαλώσαμε και οι 2 ταυτόχρονα
<< Μπέλα! Τι κάνεις; >> είπε ο Τζέικομπ

<< Άφησέ τον αν δε θες να κάνω κακό στον εαυτό μου >>

<< Μπέλα σε παρακαλώ >> ψέλλισα, ο Τζέικομπ τη κοίταζε χωρίς να μιλάει απλά μαλάκωσε το βλέμμα του.

<< Τζέικομπ τελείωσε πότε θα το καταλάβεις ότι είχαμε το σκότωσες…ο Έντουαρντ δεν υπήρχε πριν από εσένα ση ζωή μου ήρθε όταν εσύ του άφησες το πεδίο ελεύθερο… με κινηγάς τόσο καιρό χωρίς ανταπόκριση τι άλλο πρέπει να κάνω για να σου δείξω ότι σ αγαπώ αλλά δε μπορ΄να είμαι ξανά μαζί σου; >>

<< Μπες μέσα σε παρακαλώ >> είπε εκείνος

<< Θα μπω αν μου υποσχεθείς ότι θα σταματήσει όλο αυτό, τι πήγες να κάνεις πριν λίγο; Να βιάσεις 1 άτομο που λες συνέχεια ότι το αγαπάς; >>

<< Νιώθω απελπισμένος κάθε λεπτό μακριά σου, όλα αυτά τα χρόνια δε μπορώ… χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη αλλά θέλω να σε κάνω εγώ>>

<< Τζεικ, αυτό δε γίνεται… κράτα τα καλά και προσπάθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου, όπως εγώ. >>
Για 1 στιγμή μου φάνηκε ότι θα άρχιζε να κλαίει απ την αιμορραγία που του προκάλεσαν τα λόγια της

<< Έχεις δίκιο πραγματικά, έκανα λάθος, σκεφτόμουν εγωιστικά αν και να ξέρεις ότι αλήθεια σ αγάπησα απλά τότε δε το κατάλαβα… και ακόμα σ αγαπώ >>

<< Το ξέρω, όπως ξέρω ότι θα με αφήσεις ήσυχη αν μ αγαπας >> δεν της απάντησε απλά της χαμογέλασε, ψιθύρισε σε μένα 1 << Συγνώμη >> και πήγε στο σαλόνι για την αλλαγή του χρόνου.
Αμέσως έτρεξα στη Μπέλα
<< Τι έκανες; Θα μπορούσες να έπεφτες ή δε ξέρω και εγώ τι άλλο >> δεν απάντησε απλά ρίχτηκε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλαίει

<< Καρδιά μου ηρέμησε, τελείωσε. >> γύρισε και με κοίταξε

<< Έχεις χτυπήσει…>> διαπίστωσε

<< Δεν είναι τίποτα..πάμε στους γονείς σου θα ανησυχούν >> είπα κα κατεβήκαμε τη σκάλα

32η ΕΝΟΤΗΤΑ
Bella s PRV
ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Μετά την μαγική απόδραση μας περίμενε στη γωνία η αποκρουστική εξεταστική….
Δεν είχαμε πολλά μαθήματα αλλά ήταν το τελευταίο εξάμηνο μαθημάτων και καλό
θα ήταν να τα περνούσαμε όλα… μέσα στο γενικό χαμό που επικρατούσε στη
καθημερινότητά μου είχα μια απρόσμενη επίσκεψη από τη μητέρα μου. Ενώ διάβαζα
και περίμενα από στιγμή σε στιγμή τον Έντουαρντ το κουδούνι χτύπησε, αν και μου
έκανε εντύπωση γιατί ο Έντουαρντ είχε κλειδιά έτρεξα όλο χαρά στη πόρτα.

<< Μωρό μου, πάλι ξέχασες τα κλειδιά σου; >> είπα και άνοιξα και τότε έχασα τη
γη κάτω από τα πόδια μου. Οι δικοί μου δεν είχαν ιδέα ότι σχεδόν συγκατοικούσα

με το αγόρι μου πόσο μάλλον ότι είχα αγόρι… δεν ήταν ότι θα έπαιρνα την άδειά τους αλλά ήταν κάτι που ήθελα να παραμείνει δικό μου… χωρίς πιέσεις κτλ.

<< Έκπληξη! Μικρή μου δε χαίρεσαι που με βλέπεις; Πες κάτι; >> είπε η μητέρα μου και πέρασε μέσα στο σαλόνι.

<< Ε; ναι αλλά τι κάνεις εδώ; >> τι ρώτησα ακολουθώντας τη.

<< Είπα να έρθω για 2 μέρες να σε βοηθήσω να μαζέψεις τα πράγματά σου και να σε δω >> απάντησε φυσιολογικά και το μάτι της έπεσε σε μια φόρμα που ο Έντουαρντ είχε αφήσει στο καναπέ

<< Φοράς φόρμες; Από πότε; >> πριν προλάβει να τη σηκώσει για να τη δει

και καταλάβει ότι δεν ήταν δική μου της τη πήρα.

<< Πάντα φορούσα σαν φοιτήτρια είναι άνετες >>

<< Όπως πιστεύεις, μμμ ωραίο είναι και θα..>>

<< Μαμά σε ευχαριστώ πολύ που προσφέρεσαι να με βοηθήσεις αλλά θέλω να
το κάνω με τους δικούς μου ρυθμούς…>>

<< Τι εννοείς; >> με ρώτησε με εμφανή περιέργεια.

<< Να αργά, να μη φύγω γρήγορα, να το αποχαιρετήσω τόσα έζησα εδώ μέσα έχει ένα παρελθόν >> της είπα και ένιωσα τα δάκρια να κάνουν την εμφάνισή τους στην ιδέα ότι με τον Έντουαρντ τα πράγματα θα δυσκόλευαν.

<< Ακριβώς Μπέλα είναι παρελθόν και εσύ πρέπει να κοιτάς μπροστά…>>

<< Λοιπόν για να τελειώνουμε έχω ένα πρόγραμμα στο μυαλό μου και δε θα
το αλλάξω για χάρη κανενός…. Αφού όμως ήρθες ως εδώ θα ξεχωρίσω ΕΓΩ
κάποια πράγματα που πλέον θεωρώ άχρηστα και θα στα δώσω >> είπα με μεγάλη ένταση. Η μητέρα μου με κοίταξε, ήρθε κοντά μου και ακούμπησε το χέρι της στο μάγουλό
μου. Αγάπη μου ξέρω ότι μεγάλωσες αλλά θέλω να σε φροντίσω, αν και μου είναι δύσκολο, στα όρια που εσύ θα μου βάλεις… είπε και με πήρε αγκαλιά και την ένιωσα να κλαίει

<< Μαμά κλαις; Τι έγινε; Ο μπαμπάς; >>

<< Κουράστηκα Μπέλα… κουράστηκα μετά το θάνατο του αδελφού σου
έκανε μεγάλη υπομονή και κουράγιο για σένα κυρίως αλλά δε μπορώ άλλο
θέλω να ηρεμήσω και δε μπορώ >> τη πήρα αγκαλιά και πήγαμε προς το καναπέ

<< Μαμά έχεις επισκεφτεί κανένα ειδικό; >> ρώτησα διστακτικά

<< Ναι, παίρνω κάποια ηρεμιστικά αλλά…>>

<< Έλα >> δεν άντεχα να νιώσω πόνο << Θα σου ετοιμάσω το μπάνιο, να φας

κάτι και να ξεκουραστείς>> της είπα και ένιωσα ότι οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Δεν
απάντησε με ακολούθησε καθώς εκείνη ήταν στο μπάνιο, ετοίμασα κάτι για φαγητό και άκουσα τη πόρτα. Να πάρει από τη ταραχή μου ξέχασα τον Έντουαρντ, ο οποίος μπήκε στη κουζίνα και με κοίταξε με απορία

<< Μωρό μου το σακβαγιαζ στο χολ ποιανού είναι; Δε πιστεύω να το ετοίμασες για μένα;
Με χωρίζεις ευγενικά; >> είπε γελώντας και με πήρε αγκαλιά πριν προλάβω να μιλήσω με κόλλησε στο πάγκο της κουζίνας και άρχισε να με φιλά

<< Μπέλα;! >> Άκουσα τη φωνή της μητέρας μου και ο Έντουαρντ με κοίταξε με ένα βλέμμα ΄και τώρα; ΄ Δεν αντέδρασα. Η μητέρα μου κοίταγε εμένα και τον Έντουαρντ που της είχε γυρισμένη πλάτη, εκείνος εμένα και εγώ και τους δύο. Ωχ Θεέ μου…

33η ΕΝΟΤΗΤΑ
Bella s PRV

<< Μαμά! >> είπα και τότε ο Έντουαρντ με έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Γύρισε
προς το μέρος της και τη πλησίασε με αποφασιστικά βήματα

<< Έντουαρντ Κάλλεν, ο φίλος της Μπέλα χάρηκα>> είπε και έτεινε το χέρι του για
να τη χαιρετήσει

<< Ρενέ! Χάρηκα >> δεν ξέρω το γιατί αλλά η αντίδρασή της δεν ήταν αυτή που
περίμενα

<< Έχω ακούσει πολλά για σας >> η μητέρα μου με κοίταξε και εγώ ακόμα δε μπορούσα
να αρθρώσω λέξη << Λοιπόν Μπέλα τι θα έλεγες να ετοιμαστείτε και να πάμε
όλοι μαζί για φαγητό; >>

<< Ε;! Να…ναι..>> σάστισα

<< Απ ότι βλέπω μόνο εσύ πρέπει να ντυθείς εμείς είμαστε έτοιμοι. Πήγαινε και εγώ
θα σε περιμένω με τον Έντουαρντ στο σαλόνι>> είπε ήρεμα. Τι γίνεται; Αναρωτήθηκα.

<< Πάω..>> κατάφερα να πω ο Έντουαρντ με ακολούθησε αφού βγήκα απ τη
κουζίνα. Κατευθύνθηκα γρήγορα προς το δωμάτιο.. φοβόμουν να τον αφήσω μόνο του
πολύ ώρα μαζί της…

Edward PRV

Άθελά μου είχα κάνει τη Μπέλα να αισθανθεί άβολα. Η μητέρα της είχε έρθει
εντελώς ξαφνικά και κατευθείαν έπεσε στα βαθιά ανακαλύπτοντας πως η μονάκριβη
κόρη της πλέον συζούσε σχεδόν με ένα μαντράχαλο ο οποίος την είχε
στριμώξει στη κουζίνα σε άκρως ακατάλληλη στάση για γονείς…

<< Λοιπόν Έντουαρντ; Φοιτητής είσαι κι εσύ; >> με ρώτησε αν και προσπαθούσε
να είναι άνετη η σκιά του γονέα και οι ακτίνες Χ τη στοίχειωναν

<< Ναι. Στο ίδιο εξάμηνο τελειώνω κι εγώ >> ουπς αυτό το τελευταίο με
έκανε να σκέφτομαι άλλα πράγματα

<< Ξενοικιάζεις ε; Τα πράγματά σου τα μαζεύεις κι εσύ σιγά σιγά; >> ερώτηση παγίδα
ήταν αυτή και ήμουν σίγουρος ότι προσπαθούσε να καταλάβει αν με έχει
σπιτώσει η κόρη της.

<< Ξενοικιάζω αλλά τα περισσότερα πράγματα μου είναι ακόμα στη θέση τους >> της
είπα ήρεμα και τότε παρατήρησα το βλέμμα της να χαλαρώνει
<< Το ταξίδι σας πως ήταν; >> συνέχισα

<< Κουραστικό αλλά ήθελα να δω τη κόρη μου και να τι βοηθήσω με
το μάζεμα >> είπε και ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι καθώς συνειδητοποίησα
ότι σε λίγες μέρες η καθημερινότητα με τη Μπέλα θα είναι πιο αραιή

<< Καταλαβαίνω >> είπα, για λίγο δε μιλάγαμε

<< Έντουαρντ πόσο καιρό είστε ζευγάρι με τη Μπέλα; >> με ρώτησε διστακτικά
όσο αμήχανα και να ένιωθα έπρεπε να απαντήσω

<< Αρκετό >> αρκέστηκε στην απάντηση μου και δεν επέμενε για συγκεκριμένη
ημερομηνία

<< Μάλιστα, έχω αποξενωθεί πλήρως απ τη ζωή του παιδιού μου… ερωτεύτηκε και
εγώ δεν έχω ιδέα >> είπε περισσότερο στον εαυτό της και λιγότερο σε μένα

<< Μη το λέτε αυτό η Μπέλα για σας μιλάει, όταν μιλάει τέλος πάντων, με τα
καλύτερα για σας σας αγαπάει >> είπα σε μια προσπάθεια να τη κάνω να νιώσει
καλύτερα

<< Το ξέρω απλά έχει περάσει δύσκολα >> είπε

<< Ναι ξέρω >>

<< Τα πάντα; Ξέρεις για τον αδελφό της; Το λόγο για τον οποίο δεν είναι κοντά μας πια; >> με ρώτησε και διέκρινα ντροπή στα μάτια της

<< Ναι, αυτά συμβαίνουν δε θα πω τη χαζή ατάκα στο καθένα αλλά δυστυχώς γίνονται .
Η κόρη σας πάντως είναι καλά, προσπαθεί, είναι δυνατή και σας αγαπάει. Επίσης
θέλω να ξέρετε ότι και εγώ την αγαπώ και δε θα αφήσω κανένα και τίποτα να τη
βλάψει. Με ανέστησε μετά από καιρό…>> είπα και απόρησα με τον ίδιο μου
τον εαυτό αφού τη γνώρισα πριν λίγα λεπτά και πόσο μάλλον ήταν μητέρα
της κοπέλας μου. Και τότε κατάλαβα από πού είχε κληρονομήσει η Μπέλα το
χάρισμα να σε κάνει να νιώθεις οικία και άνετα.

<< Σ ευχαριστώ >> μου είπε

<< Για πιο πράγμα; >>

<< Που είσαι δίπλα της, που δεν είναι πια μόνη της. >> μου είπε και χαμογέλασα

<< Έτοιμη! >> εμφανίστηκε η Μπέλα αναψοκοκκινισμένη, η εικόνα αυτή μου θύμιζε άλλες καταστάσεις αλλά τώρα ήταν ακατάλληλη η ώρα για τέτοιες σκέψεις

<< Κούκλα είσαι. >> είπε η μαμά της και ξεκινήσαμε να φύγουμε.

Bella s PRV

Όλη η σκηνή ήταν τόσο κωμικοτραγική. Η μητέρα μου ήταν μπροστά
εγώ πίσω της και Έντουαρντ με πήρε απ το χέρι για να με φτάσει το κοίταξα
και μου χαμογέλασε.

Με το που βγήκαμε απ την εξώπορτα, ο Τζέικομπ έκανε
την εμφάνισή του

<< Μπα το ζευγαράκι πάει βόλτα; >> σαρκάστηκε

<< Εσύ μας έλειπες τώρα >> του είπα έκανε να με πλησιάσει αλλά ο Έντουαρντ
πρόλαβε και με έβαλε πίσω του

<< Το καλό που σου θέλω φύγε. >> του είπε ήρεμα ενώ η μητέρα μου λίγα
βήματα μπροστά είχε γυρίσει και μας κοίταγε ξαφνιασμένη

<< Γιατί θα με κάνεις ντα; >> είπε ο Τζέικομπ

<< Τζέικομπ φύγε, τι θες με κυνηγάς συνέχεια έχουμε τελειώσει εδώ και καιρό..>>
του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και είδα ότι η μητέρα μου πλέον ήταν σχεδόν δίπλα μας και μας κοίταζε όλους σαν να μην ήταν η ζωή της κόρης της αυτή.

<<Μπέλα, Έντουαρντ ο νεαρός ποιος είναι; >> ρώτησε

<< Κάποιος απίστευτα ενοχλητικός και κουτός προφανώς που δεν καταλαβαίνει
τι σημαίνει όχι >> είπε ο Έντουαρντ

<< Μαμά πάμε σε παρακαλώ >>

<< Η μαμά σου; >> είπε ο Τζέικομπ << Είμαι το πρώην αγόρι της κόρη σας>>

<< Αφού είσαι πρώην ανήκεις στο παρελθόν οπότε εξαφανίσου >> είπε ο
Έντουαρντ ο Τζέικομπ έκανε να τον χτυπήσει αλλά επέμβει η μητέρα μου

<< Νόμιζα ότι όλοι είστε μεγάλα παιδιά και ότι λύνεται τις διαφορές σας
πολιτισμένα. Νεαρέ εφόσον είσαι πρώην δεν νομίζω ότι έχεις καμιά δουλειά εδώ >> είπε η μητέρα μου

<< Δεν τελειώσαμε Μπελς >> είπε και έφυγε

Η μητέρα μου γύρισε προς εμένα και με κοίταξε << Μπέλα πως τα χες με αυτόν
τον αγροίκο; Ευτυχώς που έβαλες μυαλό >> είπε και κοίταξε με νόημα τον Έντουαρντ ο οποίος ήταν ακόμα εκνευρισμένος με το Τζέικομπ

Ώπα! Η μαμά αποδέχτηκε τον Έντουαρντ και απ ότι φαίνεται της άρεσε για μένα! Χαμογέλασα με την ιδέα..

34η Ενότητα
Edward s PRV

Το δείπνο με τη μητέρα της Μπέλα πήγε καλύτερα από ότι περίμενα, είχα εκνευριστεί απίστευτα με το Τζέικομπ σε σημείο που αν ήμασταν μόνοι να του έσπαγα τα μούτρα… Ο έρωτάς μου και η μητέρα του έρωτά μου γύρισαν σπίτι. εγώ πήγα στο δικό μου αύριο βράδυ η μητέρα της θα έφευγε και για λίγο όλα θα γίνονταν όπως παλιά… Έκανα μπάνιο και ξάπλωσα, δε μπορούσα να κοιμηθώ ένιωθα την αγκαλιά μου άδεια, μετά αρκετή ώρα άρχισα να αφήνομαι στο κόσμο των ονείρων…

Bella s PRV
Γυρίσαμε σπίτι και ακόμα δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχε συμβεί… ή για να είμαι πιο σωστή αυτά που είχαν συμβεί η εμφάνιση του Τζέικομπ, τι βλάκας και τι εγωιστής μα καλά τι περιμένει; και το ότι η μητέρα μου λάτρεψε τον Έντουαρντ.

<< Λοιπόν; Τι σκοπεύεις να κάνεις με το φίλο σου; >> με ρώτησε ενώ είχε βγει απ το μπάνιο. Δεν της απάντησα, εκμεταλλεύτηκα την εμφάνισή τ ης ώστε να κερδίσω χρόνο…

<< Μαμά, ντύσου και τα λέμε κάποια άλλη στιγμή. >> είπα και πήγα στο δωμάτιο μου να ντυθώ. Μετά από λίγο η πόρτα χτύπησε

<< Ναι >>

<< Γλυκιά μου κοιμάσαι; >>
<< Για να σου απαντάω μάλλον όχι…>>

<< Η άλλη στιγμή έφτασε, περιμένω >> είπε και με κοίταξε ήρεμα αλλά στο βλέμμα της μπορούσα να διακρίνω καθαρά την ανησυχία. Αναστέναξα

<< Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου. >> με κοίταξε και γέλασε

<< Καρδούλα μου σε βλέπω ξανά ζωντανή μη σου πω και καλύτερα απ ότι ήσουν πριν αυτοκτονήσει ο Έμετ. Είμαι σίγουρη πως για όλο αυτό υπεύθυνος είναι ο Έντουαρντ… και ανησυχώ για τη πιθανή επιστροφή σου στην εποχή απλά υπάρχω δε ζω. >> πρόφερε τις τελευταίες λέξεις αρκετά δυνατά για να μου τονίσει ότι δεν ήταν ότι πιο εύκολο τότε να με βλέπει σαν ζωντανή νεκρή. Έπρεπε να τη καθησυχάσω, να γυρίσει σπίτι γνωρίζοντας ότι είμαι καλά.

<< Δε πρόκειται να χωρίσω με τον Έντουαρντ το έχουμε ήδη συζητήσει. Απλά ξέρουμε και οι 2 ότι στην αρχή τα πράγματα θα ναι δύσκολα οικονομικά αλλά και γιατί πια ο καθένας δε θα έχει το σπίτι του…>> γέλασε πριν προλάβω να ολοκληρώσω << Τι; >> είπα με απορία

<< Ναι το θέμα του σπιτιού θα είναι 1 θέμα >> σχολίασε ενώ ηρέμησε, κοκκίνισα << Μπέλα μη ντρέπεσαι είναι φυσιολογικό >> τη κοίταζα άναυδη
<< Μικρή μου, δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ μαζί σου όσο θα έπρεπε, να μιλάμε να σε κάνω να με εμπιστευτείς εξαιτίας των προβληματων με τον αδελφό σου και πίστεψέ με νιώθω τύχεις, αλλά από εδώ και πέρα θα κάνω ότι περνάει απ το χερι μου για να το αλλάξω αυτό.>> Δεν απάντησα , δεν ήξερα τι να πω αρκέστηκα στο να τη καληνυχτίσω και να σκεπαστώ με το γαλάζιο μου πάπλωμα.

Ξύπνησα αργά το μεσημέρι, όταν κατέβηκα η μητέρα μου ήταν ήδη με τον Έντουαρντ και μαγείρευαν στη κουζίνα και οι 2 φορούσαν ποδιά

<< Μπανανούλη μου >> είπα στον Έντουαρντ και εκείνος με αγριοκοίταξε ψεύτικα

<< Θες μπανάνα; >> ρώτησε η μητέρα μου, κρατηθήκαμε με τον Έντουαρντ με νύχια και με δόντια για να μη γελάσουμε, τι να της εξηγούσαμε; Τις πορνοδιαστροφικές μας ιστορίες;

<< Μμμκκ… όχι απλά νόμιζα ότι έιδα, καλημέρα >> είπα να αλλάξω θέμα

<< Καλό μεσημέρι υπναρού >> είπε η μητέρα μου

<< Λοιπόν σε 10 λεπτά το φαγητό θα ναι έτοιμο, με τον Έντουαρντ πακετάραμε κάποια πράγματα να τα πάρω φεύγοντας>> ακούγωντας αυτή την απλή φράση και οι 2 κοιταχτήκαμε με πόνο, απελπισία δε νομίζω ότι μπορώ να βρω τη σωστή λέξη…
<< Εντάξει, Έντουαρντ θα κάτσεις για φαγητό;>> ρώτησα

<< Μπέλα πρέπει να μαζέψω πράγματα και τώρα είναι ευκαιρία >> είπε ενώ έβγαζε τη ποδιά και με πλησίασε, η μητέρα μου είχε γυρίσει τη πλάτη, ο Έντουαρντ ψυθίρισε στο αυτί μου

<< Το μπανανούλη θα μου το πληρώσεις στις 10 στο σπίτι μου >>. Ένιωσα να υγραίνομαι χαμηλά και μόνο στη σκέψη ήταν η 1η φορά που για 2 μέρες βάζαμε όρια στο πόσο θα αγγίζουμε ο ένας τον άλλο και όλο αυτό με είχε φέρει στα όριά μου.

Κατά τις 9 το βράδυ η μητέρα μου έφυγε, εγώ έτρεξα να κάνω ντους και ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Στις 10 ήμουν εκεί που ανήκα. Χτύπησα τη πόρτα

Σπόιλερ:

35η Ενότητα
Bella s PRV

Tο τηλέφωνο χτύπησε διαλύοντας τη σιωπή που υπήρχε σπίτι μου, ήμουν μόνη. Αναστέναξα και άπλωσα το χέρι μου στο κομοδίνο να το φτάσω.

<< Παρακαλώ >> είπα νυσταγμένα

<< Μπέλα μου! Σου έχω νέα! >> ακούστηκε η μητέρα μου με ενθουσιασμό ασυνήθιστο

<< Να υποθέσω ότι κέρδισες το Τζόκερ; >>

<< Γλυκιά μου με έχεις προλάβει… >> ανατρίχιασα στη σκέψη ότι θεωρεί τον Έντουαρντ Τζόκερ << αλλά πήρα να σε ενημερώσω ότι ο πατέρας σου έμαθε για το Τζόκερ σου…>> ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ…

<< Τι εννοείς; >> Ρώτησα προσευχόμενη να είχα καταλάβει λάθος

<< Είπα στο πατέρα σου για τον Έντουαρντ. >> ήθελα να φωνάξω, να τη μαλώσω στη χειρότερη να τη βρίσω που μίλησε για τη προσωπική μου ζωή στο πατέρα μου αλλά δεν είχα κουράγιο για τίποτα, κάποια στιγμή άλλωστε θα γινόταν καλύτερα που έγινε τώρα λοιπόν..

<< Τι είπε; >> δε μπορούσα να μη ρωτήσω

<< Μπέλα το ξέρεις τώρα το πατέρα σου >> ωχ δε μου άρεσε η απάντησή της

<< Κατάλαβα, μαμά έχε τον από κοντά όλη την εβδομάδα μη μου έρθει ξαφνικά και…>> ντράπηκα να συνεχίσω τι να τις έλεγα μη με κόψει πάνω στην ώρα που βγάζω τα μάτια μου;

<< Και; >>
<< Τίποτα, άσε τι είπε πες μου >> πίεσα περισσότερο

<< Μπέλα ο πατέρας σου θέλει να είσαι ευτυχισμένη και πίστεψέ με ήξερε ότι αυτό θα γινόταν, μη σου πω και άργησε… >>

<< Μαμά! >>

<< Καλά, δεν είπε τίποτα απλά σου έχει εμπιστοσύνη. Μεγάλωσες μωρό μου και ξέρεις πια τι σου κάνει καλό και τι όχι…>> αυτό ήταν αλήθεια ήξερα το καλό μου ΄ Έντουαρντ ΄ & το κακό μου ΄Τζέικομπ ΄ . Ήταν πολύ πρωί και έγιναν όλα μαζί το απότομο ξύπνημα, η ενημέρωση του πατέρα μου για τον Άνθρωπο της ζωής μου όλα αυτά με έκαναν να ξεχάσω τον τελευταίο..Μα που στο καλό ήταν;

<< Οκ, σε αφήνω και σ αγαπώ >> είπα και έκλεισα το τηλέφωνο σηκώθηκα να βρω τον Έντουαρντ

Φτάνοντας πριν τη πόρτα του σαλονιού είδα μια γνώριμη γυναικεία τσάντα

<< Άλις >> είπα και έτρεξα στο σαλόνι βλέποντας τη φίλη μου με το Τζάσπερ και τον Έντουαρντ να συνομιλούν στο facebook με παιδιά απ τη σχολή

<< Μπέλα!>> είπε και τρέξαμε στην αγκαλία η 1 της άλλης

<< Να ανησυχώ; >> ρώτησε ο Τζάσπερ τον Έντουαρντ

<< Μπα δεν έχω μείνει ΄νηστικός΄ >> είπε συνεχίζοντας να μιλά

<< Έντουαρντ! >> είπα

<< Καλημέρα και σε σένα αγάπη μου! >> είπε χωρίς να σταματά να πληκτρολογεί. Με παραξένεψε ούτε που γύρισε να με κοιτάξει, πήγα από πάνω του

<< Μα τι γράφεις τόσο σημαντικό που δεν αξίζω ένα βλέμμα σου; >> είπα παραπονιάρικα, πάλι δε με κοίταξε

<< Ετοιμάζουμε το πάρτι τελειοφοίτων και γενικά πάρτι για το τέλος του ακαδημαικού έτους >>

<< Α ωραία >> αν και θα έπρεπε να με χαροποιεί αυτό το πάρτι όπως και κάθε άλλη χρονιά φέτος ένιωσα να σπάει κάτι μέσα μου << Πάω να φτιάξω πρωινό >> είπα και πήγα στη κουζίνα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να ηρεμήσω. Τράβηξα τη κουρτίνα του παραθύρου και χάζευα τη θέα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα… δε ξέρω πόση ώρα ήμουν εκεί αλλά μια γνώριμη φωνή με επανέφερε στην άσχημη πραγματικότητα

<< Μωρό μου; >> γύρισα και είδα τον Έντουαρντ να με κοιτά ανεξιχνίαστα << Είσαι καλά; >>

<< Ναι, ναι ετοίμαζα πρωινό >> είπα και κατευθύνθηκα προς το ψυγείο << Τα παιδιά; Θέλουν κάτι; >>

<< Έφυγαν. >>

<< Μα πως; Αφού δε με χαιρέτησαν; >>

<< Ήρθε η Άλις αλλά σε βρήκε όπως εγώ και θεώρησε σωστό να μη σε διακόψει απ τις σκέψεις σου >> είπε ενώ με κοιτούσε εξονυχιστικά και προσπαθούσε να καταλάβει τι έχω! Πήρα μια βαθιά ανάσα έκατσα στο τραπέζι & σταύρωσα τα χέρια μου κοιτάζοντας το πάτωμα, το αγόρι μου απλά περίμενε να βρω τρόπο να εκφράσω ότι με έπνιγε ότι με σκότωνε…

<< Τι θα κάνουμε; >> ρώτησα και περίμενα τη λύση από εκείνον

<< Τι εννοείς; >> ρώτησε μπερδεμένος και λογικό ήταν

<< Εννοώ μετά από εδώ, εννοώ με εμάς. >> με πλησίασε με πήρε απ το χέρι και με οδήγησε στη βεράντα. Ο καιρός είχε αρχίσει και ζέσταινε ακόμα και αυτό πια με στενοχωρούσε ήταν να σαν να μου φωνάζουν τα πάντα γύρω μου ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ!!!!!!!!!!

<< Καρδούλα μου γι αυτό είσαι σαν Μ.Παρασκευή τις τελευταίες μέρες; Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι αφού αποχαιρετίσουμε τα φοιτητικά μας στέκια και σπίτια, θα κάνουμε τις διακοπές μας, θα ηρεμήσουμε θα χαρούμε ο ένας τον άλλο και μετά θα αρχίσουμε τις πρακτικές μας. Μέχρι την ορκωμοσία έχουμε ακόμα 8 μήνες! >> είπε σίγουρος για όλα σαν να τα έχει το κατά δύναμη προγραμματισμένα

<< Έντουαρντ, αυτό που με ανησυχεί είναι το εμείς. Που θα βρισκόμαστε; Πώς θα μπορώ να κοιμάμαι χωρίς εσένα τα βράδια να με παίρνεις αγκαλιά και να νιώθω ότι πετάω; Πώς θα αντέξω μακριά απ τη μυρωδιά σου, το κορμί σου, το είναι σου; >> είπα και το πήρα αγκαλιά αμέσως ανταποκρίθηκε

<< Το ξέρω ότι θα είναι δύσκολο αλλά είμαι διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για να κρατήσει… σ αγαπάω >> είπε μέσα στο αφτί μου και γύρισε να με φιλήσει.

36η Ενότητα
Bella s PRV

Μα πως είναι δυνατό μέσα σε 2 μέρες να έφτιαξαν όλα αυτά; Το στέκι μας για το πάρτι αποφοίτων ήταν έτοιμο. Αλλά τι λέω με επικεφαλή την Άλις δε θα μπορούσε να γίνει πιο αργά… Μπήκα μέσα στο αγαπημένο μας καφέ-μπαρ το οποίο είχε γίνει αγνώριστο… υπήρχαν πολλά χρωματιστά μπαλόνια σε διάφορα μεγέθη… και σχήματα. Τα φώτα δημιουργούσαν απαλή ατμόσφαιρα και η μουσική έπαιζε δυνατά τις πρώτες επιτυχίες του καλοκαιριού. Αν και Ιούλιος πλέον, όλοι οι φοιτητές ήταν εδώ, δεν είχαν γυρίσει σπίτια τους ήθελαν να απολαύσουν τις τελευταίες στιγμές ξενοιασιάς… καθόμουν στο μπαρ μαζί με το Τζάσπερ και περίμενα τον Έντουαρντ με την Άλις να έρθουν

<< Μα που είναι τόση ώρα; >> αναστέναξε ο Τζάσπερ

<< Θα έρθουν καλέ ηρέμησε! >> είπα, μου είχε σπάσει τα νεύρα κοιτούσε συνέχεια την είσοδο και αδιαφορούσε για το καθένα που ερχόταν να μας μιλήσει με αποτέλεσμα να τους απασχολώ μόνο εγώ. Ο χώρος είχε γεμίσει, το ποτό όπως πάντα έρρεε άφθονο και όλα κυλούσαν φυσιολογικά.

<< Ήρθαν >> είπε ο Τζάσπερ και έφυγε από δίπλα μου γέλασα με την αντίδρασή του βύθισα το βλέμμα στο ποτήρι μου και διάφορες αναμνήσεις με κατέκλισαν. Θυμήθηκα το άγχος που ένιωθα το καλοκαίρι πριν πάω 3η λυκείου. Άκουγα τα κατά 1 χρόνο μεγαλύτερα από εμένα παιδιά να λένε πέρασα εδώ εκεί και σκεφτόμουν έτσι θα ναι; Πως θα τα καταφέρω; Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο όσο νόμιζα με προσπάθεια βέβαια αλλά δεν ήταν δύσκολο… Τη μέρα που έμαθα τη σχολή που πέρασα είχα 1 χαζό χαμόγελο όλη μέρα και το βράδυ δε μπορούσα να κοιμηθώ. Ένιωθα ευτυχισμένη που θα ξεκινούσα 1 καινούρια ζωή. Τώρα τέλη 7ου εξαμήνου πλέον νιώθω νοσταλγία. Μέσα σε 3,5 χρόνια έζησα πολλά καλά και άσχημα, άλλα παρόλο που πίστευα ότι θα τα ζήσω δε το έκανα ποτέ… αλλά και πάλι ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή τη περίοδο της ζωής μου. Έμεινε μόνο 1 εξάμηνο πρακτικής και πτυχιακής και μετά τέλος η ζωή μας περιμένει…. Χαμογέλασα στην ιδέα.

<< Πόσο έχεις πιεί; >> άκουσα τη φωνή του Έντουαρντ δίπλα μου, τινάχτηκα και γέλασα

<< 2 γουλιές μόνο γιατί; >> το κοίταξα με απορία

<< Γιατί εδώ και ώρα κοιτάς το ποτήρι σου και χαμογελάς >>

<< Σκεφτόμουν το παρελθόν >> είπα και τύλιξα τα χέρια μου ολόγυρά του

<< Ελπίζω όχι το προσωπικό σου παρελθόν… >> γύρισα και το κοίταξα

<< Αμάν με την ανασφάλειά σου >> δε το σχολίασε με τράβηξε και αρχίσαμε να χορεύουμε. Γυρνούσα γύρω απ τον εαυτό μου και γύρω απ τον Έντουαρντ χαρούμενη, χόρευα εναλλάξ με την Άλις, το Τζάσπερ και άλλες συμφοιτήτριες μου. Χόρευα ασταμάτητα για μιάμιση ώρα. Όταν ξαφνικά οι περισσότεροι τριγύρω μας κοιτούσαν έξω απ τις τζαμαρίες. Κάποιοι πλακώνονταν στο ξύλο κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να τους χωρίσουν, το μαγαζί άρχισε να αδειάζει και να πηγαίνουν όλοι προς το σημείο του τσακωμού.
<< Τζάσπερ! Που πας; >> άκουσα την Άλις να φωνάζει δίπλα μου << Τζάσπερ! >> ένιωσα τον Έντουαρντ να απομακρύνεται από δίπλα μου

<< Έντουαρντ! >> φώναξα η Άλις ήρθε και με πήρε αγκαλιά << Τι θα κάνουμε; >> είπα δίπλα μας άρχισαν να σπρώχνουν για να βγουν πιο γρήγορα έξω και η ένταση είχε μεταφερθεί και εντός του καταστήματος

<< Μπέλα πάμε έξω απ τη πλαϊνή πόρτα τώρα! Θ χειροτερέψουν τα πράγματα >> με άρπαξε απ το χέρι και όπως όπως καταφέραμε να βγούμε έξω

<< Πάρε τον Έντουαρντ και το Τζάσπερ στο κινητό >> είπα λαχανιασμένη

<< Δε το σηκώνει κανείς από τους 2 >> είπε, η φασαρία άρχισε να γίνεται πιο έντονη

<< Πάμε λίγο πιο κοντά ίσως να τους βρούμε. >> τη παρότρυνα

<< Μπέλα δε γίνεται πέφτει ξύλο εκεί, δε πάω >>

<< Οκ, τότε θα πάω εγώ >> είπα και ξεκίνησα. Το θέαμα που αντίκρισα ήταν απίστευτο γύρω στα 20 άτομα χτυπιόντουσαν και όλοι οι υπόλοιποι κοιτούσαν… μα καλά δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να πάρει την αστυνομία; Έψαχνα τον Έντουαρντ αλλά δε τον έβλεπα πουθενά με το που γύρισα να επιστρέψω στην Άλις ο Τζέικομπ στεκόταν ένα βήμα πίσω μου κοιτώντας με σαν να με περίμενε εκεί

<< Μπέλα >> είπε και με πλησίασε, κοίταξα γύρω μου για διέξοδο αλλά μόνο προς το καβγά μπορούσα να πάω. Ωραία σκέφτηκα μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, γιατί δεν έκατσα με την Άλις;

<< Άσε με!>> φώναξα όταν ένιωσα το χέρι του να με τραβά αλλά ήταν πιο δυνατός

<< Δε σε αφήνω, σε θέλω και ότι θέλω το έχω, μπορεί να σε είχα αλλά σε θέλω ακόμα το ήξερα ότι θα είσαι εδώ και περίμενα τη κατάλληλη ευκαιρία και να που μου δόθηκε. Ο συνοδός σου σε άφησε μόνη, τι βλάκας! >> πήγε να με φιλήσει αλλά το πάτησα και έτρεξα γρήγορα μακριά του προς το από κάτω στενό. Οι 2 παράλληλοι πεζόδρομοι είχαν γεμίσει από φοιτητές δε πρόλαβα να κάνω το κύκλο και να ανέβω στο επάνω και τον είδα μπροστά μου γύρισα να φύγω αλλά με έπιασε ξανά << Δε θα σε αφήσω ήσυχη σου είπα ότι θέλω το έχω >>

<< Κι εγώ έχω αυτό που θέλω και αυτό δεν είσαι εσύ >> φώναζα ενώ προσπαθούσα μάταια να ξεφύγω

<< Αλλά ποιος; Ο βλάκας; >>
<< Τι στο διάολο γίνεται εδώ; Πάλι εσύ; >> άκουσα τον Έντουαρντ, ο Τζέικομπ με άφησε και έριξε τον Έντουαρντ πάνω σε ένα καναπέ μιας κλειστής καφετέριας

<< 1000 χρόνια θα ζήσεις, τη τύχη μου. Πάντα στη μέση μπαίνεις εσύ! >> είπε και του έριξε μια μπουνιά ο Έντουαρντ φώναξε ξάφνου ο Τζάσπερ με την Άλις έκανε την εμφάνισή του, ο Τζάσπερ έτρεξε να τραβήξει το Τζέικομπ που είχε πέσει ολόκληρος και σχεδόν έπνιγε τον Έντουαρντ. Τον τράβηξε και τον έριξε κάτω ο Έντουαρντ σηκώθηκε απ το καναπέ κινούμενος προς το Τζέικομπ ο Τζάσπερ το τράβηξε

<< Κόφτο Έντουαρντ >> είπε και το κράτησε σκληρά

<< Τζέικομπ φύγε, εξαφανίσου! Τι άλλο θες να κάνω για να καταλάβεις ότι τελειώσαμε; Να πάρω ασφαλιστικά μέτρα; >> φώναξα

<< Μπέλα ηρέμησε >> προσπαθούσε να με ηρεμήσει η Άλις

<< Φύγεεεεε…..>> φώναξε ο Έντουαρντ έτοιμος να του ορμήσει.

Σηκώθηκε μας κοίταξε όλους και απομακρύνθηκε αμέσως ο Τζάσπερ έτρεξε στην Άλις

<< Μη τολμήσεις να με αγγίξεις! >> είπε σηκώνοντας το χέρι της για να τον σταματήσει

<< Άλις… >>

<< Μπέλα θα έρθεις; >> γύρισε το βλέμμα της σε μένα χωρίς να απαντήσει στον Τζάσπερ

<< Μπέλα;! >> είπε ο Έντουαρντ εντελώς μπερδεμένος

<< Πάμε Άλις. >> είπα, τη πλησίασα και φύγαμε

Edward s PRV

Τι σκατά έγινε; Που πάνε και μας άφησαν εδώ μόνους σαν τα μπακούρια; Οκ τσαντίστηκε που έφυγα αλλά πήγα να σταματήσω το Τζάσπερ!

<< Τι θα κάνω; Η Άλις δε θα με συγχωρέσει εύκολα. >>

<< Αυτό να το σκεφτόσουν πριν πας έξω να το παίξεις νταής χωρίς λόγο >> του γύρισα << Ούτε εμένα με βλέπω καλά με τη Μπέλα >>

<< Πάμε σπίτι >> είπε Τζάσπερ

Φτάσαμε στο σπίτι της Μπέλα αλλά δεν άνοιγε τη πόρτα, χτύπαγα συνεχώς το κουδούνι αλλά τίποτα αποφάσισα να γίνω ρόμπα 4 το πρωί αλλά δε μπορούσα να ηρεμήσω

<< Μπέλα άνοιξέ μου! >> φώναζα << Μπέλααα!!! >> βγήκε έξω γρήγορα φορώντας τις πιζάμες της

<< Τι φωνάζεις άνθρωπέ μου;! >>

<< Άνοιξέ μου! >>

<< Εσύ κι ο φίλος σου μπορείτε να πάρετε δρόμο >> φώναξε η Άλις από μέσα

<< Άλις χέστηκα τι θα κάνεις με το Τζάσπερ εμένα η Μπέλα με ενδιαφέρει που εξαιτίας του έγινε ότι έγινε! >>

<< Έντουαρντ περίμενε >> πήγε μέσα και σε 2 λεπτά η Άλις βγήκε απ την εξώπορτα με κοίταξε νευριασμένα και έτρεξε προς το δρόμο

<< Άλις >> άκουσα το Τζάσπερ να φωνάζει πίσω μου. Κοίταξα τη πόρτα και κοντοστάθηκα ενώ πριν ήθελα όσο τίποτα να μπω τώρα δίσταζα ώσπου άκουσα τη φωνή της Μπέλα

<< Θα μπεις ή θα το σκέφτεσαι; >> πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα

Το spoiler περιέχει λεμόνι!


ΠΡΩΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ
Bella s PRV

Τα νεύρα μου με είχαν εξαντλήσει και πλέον δε μπορούσα να ορίσω το θυμό μου, έβλεπα τον Έντουαρντ ώρα να κοιτάει τη πόρτα και να μη μπαίνει μέσα

<< Θα μπεις ή θα το σκέφτεσαι; >> του είπα με άχρωμη φωνή και τον είδα να κάνει τα πρώτα βήματα δειλά. Φυσικά και θα έμπαινε δεν είχε άλλη επιλογή… Μα τι περίμενε; Να είναι όλα μέλι γάλα; Μας παράτησαν και οι δύο μόνες μέσα στο χαμό… Ήταν καθόλου σοβαροί; Όσο για το Τζέικομπ πλέον δεν έχω λόγια… Είχα απορροφηθεί τόσο πολύ στις σκέψεις μου που δεν τον άκουσα να μπαίνει… καθόμουν στο καναπέ κουλουριασμένη και τα μάτια μου δεν εστίαζαν πουθενά.

<< Μπέλα… >> πρόφερε ψιθυριστά χωρίς να είναι σίγουρος για την αντίδρασή μου. Σηκώθηκα απότομα και το κοίταξα με θυμό σηκώνοντας το χέρι μου

<< Μη πεις λέξη κύριε Κάλλεν το καλό που σου θέλω πρώτα θα μιλήσω εγώ και μη τολμήσεις να με διακόψεις!!! >> φώναξα, δεν είπε τίποτα με κοίταζε άναυδος

<< Μα πες μου, εσύ και ο φίλος μου ο Τζάσπερ επικοινωνείτε καθόλου με το περιβάλλον; Μας αφήσατε μόνες μας μέσα στο μαγαζί και βγήκατε να δείτε και να παίξετε ξύλο; Εμάς μας σκεφτήκατε καθόλου; Ότι ας πούμε ανησυχούσαμε για εσάς ή ότι μπορεί να παθαίναμε κάτι; Εεε;;; Και σαν να μην έφτανε αυτή η ανώριμη συμπεριφορά δε σήκωνε κανένας απ τους δύο σας το κινητό του! Γιατί τα έχετε για να σας βαραίνουν τις τσέπες; >> ξέσπασα και έκατσα στο καναπέ πιάνοντας το κεφάλι μου με είχε πονέσει και ένιωθα να τρέμω απ τα νεύρα μου. Εκείνος δε μιλούσε, αφού ηρέμησα σήκωσα το βλέμμα μου και το κοίταξα << Πες μου >>

Edward PRV

Μπήκα μέσα και είδα μια Μπέλα κυριολεκτικά αλλού. Δε με κατάλαβε αλλά με το που με είδε άρχισε να φωνάζει και με το δίκιο της όμως είχε καταλάβει λάθος

<< Μωρό μου εμε… >> δε πρόλαβα να ολοκληρώσω

<< Μη με ξαναπείς έτσι!!! >> φώναξε, τα πράγματα είχαν ξεφύγει

<< Μπέλα εμείς εγώ δηλαδή πήγα με το Τζάσπερ για να το σταματήσω νόμιζα ότι θα το προλάβαινα στη πόρτα >>

<< Και αφού δε το πρόλαβες γιατί δε γύρισες πίσω; >>

<< Έξω γινόταν χαμός που να τον αφήσω >>
<< Σωστά ο μπέμπης δε μπορούσε να προστατεύσει τον εαυτό του και προτίμησες να με αφήσεις μόνη >> με ειρωνεύτηκε

<< Ήσουν μέσα με την Άλις δεν ήσουν σε κίνδυνο >>

<< Έντουαρντ γιατί νομίζεις ότι φύγαμε; Άρχισε φασαρία και μέσα στο μαγαζί. Βγήκαμε έξω και δε σας είδαμε πουθενά τρελαθήκαμε απ την αγωνία μας, σας παίρναμε τηλέφωνο και δεν απαντούσατε >> είπε και τα δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους στα μάγουλά της

<< Έλα εδώ >> είπα και πριν μου απαντήσει κάθισα δίπλα της και τη τράβηξα στην αγκαλιά μου. Δε θυμάμαι πόση ώρα έκλαιγε με λυγμούς . << Συγνώμη >> είπα και με κοίταξε << Μπέλα συγνώμη δε ξέρω τι άλλο να πω δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις έτσι, άθελά μου έγινε >>

<< Έντουαρντ >> είπε και με έσφιξε περισσότερο << Αν πάθεις κάτι, αν σε χάσω θα πεθάνω… δεν έχω κανέναν άλλο… και μη μου πεις ότι έχω τους φίλους μου και τους γονείς μου εγώ μόνο εσένα θέλω >> της χάιδεψα τα μαλλιά και τη φίλησα στα μαλλιά της

<< Δε θα με χάσεις σου στο έχω πει ξανά, είσαι το σημείο αναφοράς μου, ο ήλιος μου, η καρδιά μου, η αναπνοή μου είσαι τα πάντα για μένα >> χωρίς να το καταλάβω το βλέμμα μου θόλωνε δεν είπε τίποτα με κράτησε και πάλι αγκαλιά.

<< Ο Τζέικομπ πως βρέθηκε εκεί; >> τη ρώτησα

<< Δε ξέρω μου είπε ότι ήταν σίγουρος πως θα είμαι εκεί, προσπάθησα να του ξεφύγω αλλά.. >> άρχισε πάλι να κλαίει

<< Ηρέμησε καρδούλα μου >> της είπα και της έτριψα τη πλάτη και εκεί που δε το περίμενα η Μπέλα σήκωσε το πρόσωπό της και με φίλησε σαν αυτό το φιλί να ήταν η αναπνοή της . Τα λόγια δε χωρούσαν τη συγκεκριμένη στιγμή με είχε ανάγκη απεγνωσμένα όπως και εγώ. Οι προετοιμασίες για την επιστροφή μας στα πατρικά μας σε συνδυασμό με το αποψινό την είχαν αποτελειώσει

<< Αγάπη μου, έλα να πάμε για ύπνο >> τη παρότρυνα αλλά άδικος κόπος

Σπόιλερ:

ΤΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΝ 8 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Bella s PRV

Κατεβαίναμε τη σκάλα αγκαλιά, το βλέμμα μου ήταν κενό το μυαλό μου
όμως επεξεργαζόταν τι είχα ζήσει τα τελευταία 10 λεπτά. Του είχα πει απ το σπίτι
ότι ήθελα να περάσουμε τη Πρωτοχρονιά μόνοι μας αλλά ήρθαμε στους δικούς μου
και το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν να πέσω θύμα βιασμού απ το Τζέικομπ
το πρώην μου. Κούνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε για να διαγραφούν αυτές οι
αναμνήσεις απ το μυαλό μου αν αυτό ήταν δυνατό. Ο Έντουαρντ γύρισε και με
κοίταξε με απορία. Του χαμογέλασα και μπήκαμε μέσα στο σαλόνι περιμένοντας
την αλλαγή του χρόνου. Όλα ήταν όπως τα είχα αφήσει. Η διακόσμηση, οι φίλοι μας
και οι γονείς μου με εξαίρεση ότι όλοι είχαν πιει λίγο παραπάνω και ήταν πιο χαλαροί.

<< Παιδιά επιτέλους σε λίγο αλλάζει ο χρόνος που ήσασταν ; >> μας ρώτησε η μητέρα μου περιμένοντας από εμένα να της απαντήσω όμως και πάλι ο Έντουαρντ με έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Πραγματικά δεν είχα καμία δικαιολογία να της πω.

<< Μας πήραν τηλέφωνο κάποιοι φίλοι μας απ το εξωτερικό να μας ευχηθούν καλή χρονιά, γι αυτούς είχε ήδη αλλάξει ο χρόνος και ξεχαστήκαμε… >> είπε χαμογελώντας της εκείνη έγνεψε

<< Καλά αλλά ελάτε σε 4 λεπτά αλλάζει >> είπε κοιτώντας το ρολόι της και προχώρησε μπροστά. Γύρισα προς τον Έντουαρντ

<< Σ ευχαριστώ >> είπα εκείνος μου χαμογέλασε, με κοίταξε λίγο σκεφτικός σαν
να έπαιρνε κάποια σημαντική απόφαση, έφυγε απ την αγκαλιά μου και κατευθύνθηκε δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.<< Μωρό μου που πας; >> ρώτησα με απορία.

Edward s PRV

Μετά απ όλα αυτά θα έκανα αυτό που σκεφτόμουν εδώ και μήνες. Ήθελα να ήμασταν
οι δυο μας αλλά δε πειράζει.

<< Παρακαλώ μπορώ να έχω για λίγο τη προσοχή σας; >> φώναξα σχεδόν για να ακουστώ μέσα στη δυνατή μουσική. Οι πάντες γύρισαν και με κοίταξαν με απορία. Ήμουν
απίστευτα νευρικός και δεν είχα και πολύ χρόνο σε 3 λεπτά άλλαζε ο χρόνος. << Μπέλα έρχεσαι λίγο; >> εκείνη με κοίταζε και με το βλέμμα της προσπαθούσε να καταλάβει
τι γίνεται. Με πλησίασε τη τράβηξα απέναντί μου και τη κοίταξα στα μάτια
προσπαθώντας να πάρω δύναμη απ αυτά.

<< Δε το είχα σχεδιάσει έτσι αυτό και για να είμαι ειλικρινής δε το είχα
σχεδιάσει καθόλου παρά μόνο είχα σκεφτεί ότι κάποια απ τις επόμενες μέρες θα το έκανα. >>

<< Δε καταλαβαίνω. >> είπε εντελώς έξω απ τα νερά της

<< Θα καταλάβεις. >> γύρισα και κοίταξα τους φίλους μας και τους γονείς της
όλοι δε καταλάβαιναν. << Μπέλα >> είπα και γονάτισα.

Bella s PRV

Με το που είδα τον Έντουαρντ να γονατίζει ένιωσα να πέφτω. Με κοίταξε
στα μάτια με το βλέμμα του γεμάτο σιγουριά, αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα ήταν
σαν να κάναμε ένα εσωτερικό διάλογο. Όλα όσα ήθελε να μου πει τα γνώριζα ήδη, τα ίδια ένιωθα και εγώ για εκείνον.

<< Βρήκα το πιο ουσιαστικό τρόπο για να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου, ότι
εγώ κι εσύ δε θα ήμαστε ποτέ χώρια… θες να γίνεις γυναίκα μου; >> με ρώτησε
και έβλεπα την αμφιβολία στο βλέμμα του, μα ήταν τρελός; Το κοίταζα και σιγά σιγά
η εικόνα του θόλωνε απ τα δάκρυα που τώρα πια κυλούσαν στα μάγουλά μου.

<< Όσο τίποτα άλλο. >> είπα και τότε σηκώθηκε με φίλησε τρυφερά και μου είπε << Να είσαι σίγουρη πως δε θα το μετανιώσεις >>


<< Το ξέρω >> είπα και γυρίσαμε προς τους δικούς μας οι οποίοι ήταν συγκινημένοι αλλά η τηλεόραση δε μας άφησε να μιλήσουμε σε εκείνους

Δέκα, εννιά, οχτώ, εφτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρια, δυο, ένα… ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!!!! Ο Έντουαρντ γύρισε και με φίλησε, όλοι ανταλλάξαμε ευχές μεταξύ μας, φάγαμε, κόψαμε τη βασιλόπιττα και το τυχερό νόμισμα έπεσε στο Τζέικομπ.

<< Θα βρεις κι εσύ το τυχερό σου >> του είπε ο Έντουαρντ εκείνος απλά μας ευχήθηκε και γύρισε στους υπόλοιπους. Η ώρα είχε πάει 3 και ήθελα απεγνωσμένα να φύγω.

<< Μωρό μου πάμε; >> ρώτησα

<< Ναι άλλωστε κάτι σου χρωστάω >> είπε. Δε κατάλαβα τι εννοούσε αλλά δε με
ένοιαζε κιόλας.

Μπήκαμε στο αμάξι και γυρίσαμε σπίτι πιο γρήγορα απ ότι περίμενα. Μου άνοιξε τη
πόρτα για να κατέβω και μπαίνοντας στο σπίτι άναψε το τζάκι και απλά για μένα ήταν
σαν να μην είχα φύγει απ το σαλόνι 4 ώρες πριν.

<< Περίμενε έρχομαι >> είπε και εξαφανίστηκε γρήγορα. Το βλέμμα μου έπεσε στις φλόγες που τρεμόπαιζαν και αμέσως ένιωσα ήρεμη γεμάτη γαλήνη και ευτυχία. Ο Έντουαρντ επέστρεψε κρατώντας 2 ποτήρια και μια σαμπάνια στα χέρια του

<< Μωρό μου τι είναι αυτά; >> το ρώτησα και το κοίταξα με παιχνιδιάρικο βλέμμα

<< Είναι για να σφραγίσουμε τη πρόταση που σου έκανα και που εσύ δέχτηκες >> είπε ενώ μίλαγε πάνω στα χείλη μου.

<< Ποια πρόταση; >> το πείραξα

<< Μμμ… δεσποινίς Σουάν θα σας μαλώσω…>> είπε και με φίλησε, ανταποκρίθηκα αμέσως

<< Α για αυτή τη πρόταση λέτε! Συγνώμη αλλά κάποιος φρόντισε να πιώ πολύ
απόψε και ξεχνάω και απ ότι βλέπω ακόμα φροντίζει… >> ολοκλήρωσα και εκείνος μου έτεινε το γεμάτο ποτήρι, το πήρα σήκωσε το δικό του και

<< Στη καινούρια κοινή ζωή μας, που θα περιλαμβάνει τις λατρεμένες συνήθειες
του παρελθόντος και νέες >> είπε και τσουγκρίσαμε. Αφού ήπια με άφησε τα ποτήρια στο τραπεζάκι δίπλα μας.

<< Και τώρα το πιο σημαντικό απ όλα… >> εμφάνισε ένα κουτάκι << το δαχτυλίδι >>.

<< Πότε το πήρες; >> ρώτησα, δε μου απάντησε μόνο χαμογέλασε. Άνοιξα το κουτί και αντίκρισα το ομορφότερο δαχτυλίδι που είχα δει ποτέ. Ήταν χρυσό και πάνω είχε δυο πράσινες πέτρες που πολύ αμφέβαλα ότι ήταν φτηνές αλλά προσπάθησα να μη το σκέφτομαι. Οι πέτρες αυτές ήταν σαν τα μάτια του. Μου το φόρεσε.

<< Ταιριάζει απόλυτα >> είπε και μου φίλησε το χέρι. Ανατρίχιασα ολόκληρη το κοίταξα στα μάτια και ξάπλωσα πάνω στη φλοκάτη. Εκείνος με κοίταζε και δεν έχασε χρόνο. Αμέσως τα χέρια του βρέθηκαν πάνω στο κορμί μου και τα χείλη του στα δικά μου. Άνοιξα το στόμα μου και η γλώσσα μου άρχισε να γυρίζει γύρω από τη δική του. Ένιωσα τόσο ολοκληρωμένη, τόσο ερωτευμένη, τόσο πλήρης… ανασήκωσε το φόρεμά μου και παραμέρισε το εσώρουχό μου…

<< Κόκκινα; >> με ρώτησε και γέλασα

<< Ξέρεις τι λένε για τη νύχτα της πρωτοχρονιάς.. >>

<< Ναι >> βαριανάσαινε πάνω μου και συνέχιζε να με διεκδικεί με δύο δάχτυλα << και σου υπόσχομαι ότι ισχύει ..>> πριν εκτοξευτώ στα αστέρια μπήκε μέσα μου και οι ωθήσεις του ήταν αργές. << Αυτή τη φορά θέλω να τη θυμάσαι για το υπόλοιπο της ζωής σου… >> δεν επιτάχυνε απλά με διεκδικούσε ήρεμα όπως το διεκδικούσα και εγώ. Δεν έπαιρνα προστασία γενικά και σήμερα δε χρησιμοποιήσαμε προφυλακτικό αλλά δε με ένοιαζε αρκεί που ένιωθα το δέρμα του πάνω στο δικό μου, αρκεί που γίναμε ένα με αυτό το μοναδικό τρόπο. Άνοιξα τα μάτια μου και το κοίταξα με κοίταζε με βλέμμα που δήλωνε αγάπη και αυτό ήταν το παν για μένα και πριν το καταλάβω άρχισα να τρέμω μαζί με εκείνον και το τέλος ήρθε και ήταν ένα μαγικό ταξίδι μακριά απ αυτή τη γη… με γύρισε και με πήρε αγκαλιά. Έβαλα το κεφάλι μου πάνω στο στέρνο του αλλά με έβαλε να ξαπλώσω πάνω του χωρίς να βγει από μέσα μου.

<< Απόψε θα κοιμηθούμε έτσι >> είπε και με κοιτούσε σαν να υπήρχα μόνο εγώ σε ολόκληρο το πλανήτη. Δεν αρνήθηκα.

<< Σ αγαπάω >> είπα

<< Κι εγώ σ αγαπάω >>

Ξάπλωσα πάνω στο στέρνο του και συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου είχε αλλάξει από καιρό. Μπορεί να βρήκαν πολλές άσχημες καταστάσεις την οικογένειά μου, να υπήρχαν δυσκολίες σε όλα αλλά τώρα άλλαζε πάλι… δεν ήμουν πια μόνη και δε θα ήμουν για όσο ακόμα χτυπούσαν οι καρδιές μας. Πλέον δεν ήμουν μόνη…