Nena's Diary

Στην αρχή, σκέφτηκα να φτιάξω ένα blog και να δημοσιεύω
τις καταχωρήσεις μου. Τελικά όμως, κατέληξα πως θα ήταν
καλύτερα να τα μοιραστώ όλα αυτά με άτομα που ξέρω και
Πιστεύω θα με καταλάβουνε. Δεν θα σας γράφω την ιστορίατης ζωής μου.
Θα σας γράφω γεγονότα και σκέψεις μου που βγάζουν στην
επιφάνεια την άλλη πλευρά του εαυτού μου, θα δείχνουν
την δική μου ματιά στον κόσμο και προπάντων θα ξέρω
πως υπάρχουν άτομα τα οποία σέβονται αυτά που ζω,
σκέφτομαι και βιώνω ώστε να μοιραστούν τις δικές του απόψεις μαζί μου.
Καλό κουράγιο!
Η ζωή μου είναι ένα μπέρδεμα!



Σχόλια μπορείτε να αφήσετε εδώ:
http://www.bellandedward.org/t1320-topic#241069

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Μερικές φορές θεωρώ πως είμαι ανεγκέφαλη.
Άλλες φορές είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ!
Όπως σήμερα.
Τα πράγματα από το πρωί πήγαιναν καλά. Στα Μαθηματικά έγραψα 19 και ο Νίκος μου ζήτησε να βγούμε το Σαββατοκύριακο. Δεν είχα ιδεά πως με θέλει αλλά ευτυχώς μεσολάβησε η Μαριάννα! Το μεσημέρι έφαγα στα Mac Donalds, πράγμα πολύ σπάνιο, ευχάριστο και γευστικό που δεν μπορώ παρά καλό να το χαρακτηρίσω.

Το απόγευμα το πέρασα στο σπίτι της Βάσως. Είχαμε να κάνουμε ΤΙΣ ετοιμασίες για τον ετήσιο χορό του σχολείου μας. Μανικιούρ, μαλλιά, μακιγιάζ και φυσικά το σημαντικότερο κομμάτι: Τα ρούχα! Όλα τα ψώνια συνήθιζουν να έρχονται στους σχολικούς χορούς τακουνάτες, με το ντεκολτέ δέκα μέτρα σιλικόνη, την τρέσα μέχρι το πάτωμα και 100 κιλά make up. Φυσικά και εγώ θα επαναστατούσα! Σταράκι, τζινάκι με σχισίματα, κοντό μπλουζάκι με ραφές και μπολερό! Άντε και ένα ελαφρύ μακιγιάζ με ένα ισιωματάκι στα μαλλιά και έγινε!

Όλο χαρά, λοιπόν, ξεκινήσαμε. Τα παιδιά είχαν ήδη μαζευτεί στην αίθουσα, η μουσική ήταν στο τέρμα και με είχε πιάσει ήδη ταχυπαλμία. Γιατί? Το είχα το ένστικτο, εγώ..
Ε, αρχίσαμε να χορεύουμε, κατέβασαμε και κανα δυό σφηνάκια

(δείξαμε β***α στον μπάρμαν)αστειεύομαι φυσικά και αρχίσαμε να ζαλιζόμαστε λίγο γιατί παρακαλούσαμε τον dj να μας βάλει το ''Είσαι μια καμήλα''.
Η Βάσω παραήπιε και άρχισε να χάνει τα λογικά της(ο ορισμός ενός μεθυσμένου). Ανέβηκε σε καμιά δεκαριά τραπέζια, φώναζε και έλεγα ό,τι της κατέβενε.. Τα κλασσικά..
Ο Νίκος ήταν και εκείνος εκεί και όταν ακούστηκε το ''To χω'' της Φουρέιρα με σήκωσε να χορέψουμε.
Εγώ με το νερό στο χέρι(έπρεπε να συνέλθω από την επιρροή του ποτού) τον τράβηξα πιο κοντά, εκεί που καθόταν ο dj.
Κουνιόμουν από εδώ, από εκεί, ο Νίκος το διασκέδαζε γιατί κυριολεκτικά έκανα μ******ς και κάποια στιγμή πάω να κάνω στροφή και τσακ!
Πάει το ποτήρι νερό..
Και που πήγε?
Πάνω στον εξοπλισμό του dj..
Τέλος το πάρτι!
Φαντάζεσται τι έγινε μετά, έτσι?
Η μουσική κόπηκε, ο εξοπλισμός τα παιξε και ήθελε 2 ώρες για να αντικατασταθεί και πάρτι χωρίς μουσική ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!
Το κράξιμο που έφαγα δεν περιγράφεται!
Ένιωσα τόσο ένοχη και ντροπιασμένη. Το χειρότερο είναι πως δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη το ραντεβού με τον Νίκο.. Μήπως το μετάνιωσε?

Τελικά, έχουν δίκιο που λενε: ''Όταν συμβαίνουν πολλά καλά, τότε κάτι δεν θα πάει καλά!"

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011



Έκλαψα όσο δε λέει..
Εκείνη η μέρα ήταν η καλύτερη μου.. Σάββατο..
Χαρά Θεού! Βγήκα με τον Νίκο σε μια κρεπαρία, συνάντησα και μια παλιά φίλη, να σου και το πεντάευρω στον δρόμο..
Ε, όταν πάνε όλα καλά κάτι θα πάει στραβά.. Standard.
Γύρισα στο σπίτι μέσα στην καλή χαρά και βρήκαν
να μου την χαλάσουν οι γονείς μου:
"Νενάκι
μου? Θέλουμε λίγο να σου μιλήσουμε?''Είπε η μάνα μου μελιστάλαχτα. Το
κατάλαβα πως ό,τι κι αν θα ήταν αυτό δεν θα ήταν καλό. Πάντα όταν
αρχίζει με γλύκες θέλει ή χάρη ή ανέχεια. Και θα πρέπει να το ανεχτώ..
''Αποφασίσαμε
εγώ και ο μπαμπάς σου να μετακομίσουμε! Θα αφήσουμε το διαμέρισμα στην
ξαδέρφη σου που κάνει και τις σπουδές της και πρέπει κάπου να μείνει κι
εμείς θα πάρουμε ένα άλλο διαμερισματάκι.. Το σκεφτόμασταν προ πολλού
εξάλλου!''Πρόσθεσε με τρομερό ενθουσιασμό.
Φυσικά, ΕΠΑΘΑ!
Έδωσα καμιά δεκαριά λύσεις, να μείνουμε εδώ και ας έρθει η ξαδέρφη, να
κάνουμε το ένα το άλλο. Αλλά που να τους πείσω! Νομίζουν πως έχουν
δίκιο, κάνουν το σωστό αλλά σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Τους
φίλους που θα χάσω? Την κολλητή μου? Τον Νίκο που ακόμη δεν έκανα
τίποτα μαζί του? Τα παιδιά από την γειτονιά? Τους ανόητους δασκάλους
μου? Το Τσιάουα της κ.Ελένης? Το σπίτι μου? Την αποθηκούλα μας που έχω
κρύψει χιλιάδες κουτάβια? Το δωματιάκι μου με θέα τον κεντρικό που
χάζευα την νεολαία?
Τι θα γίνουν όλα αυτά? Τα σκέφτηκε κανείς?

Σκέφτηκε
πόσο θα με πληγώσει η απουσία τους? Με μάνα μόνο δεν κάνεις, θέλεις και
τον πατέρα. Είχαμε μετακομίσει παλαιότερα αλλά τότε ήμουν πολύ μικρή
για να καταλάβω.. Πολύ μικρή για να φτιάξω έναν κόσμο δικό μου.. Και για
να τον χάσω έτσι ξαφνικά..

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011



Αυτό είναι.. Δεν αντέχω άλλο.. ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΩ!
Και ας είναι μάνα μου.. Έχω πολύ σωστά επιχειρήματα για να το δικαιολογήσω στο δικαστήριο!
1ον: Αυτή ήταν το '''μυαλό'' της συνωμοσίας με τον πατέρα μου για να μετακομίσουμε..
2ον:
Ήρθε την Παρασκευή ο Νίκος σπίτι μου και η αυτή του έδειξε τις παιδικές
φωτογραφίες μου, στο μπάνιο, γυμνή, να τραγουδάω με το
''ακουστικό''...
3ον:
Με ανάγκασε σήμερα να προσέχω την μικρή μου αδερφή γιατί αυτή θα
πήγαινε σε μια φίλη της και πέρασα όλο το απόγευμα με το μυξιάρικο, όχι
ότι αντιπαθώ τα παιδιά αλλά στην προκειμένη περίπτωση ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!
4ον:
Γυρνώντας από το σούπερ μάρκετ της σκίστηκε η σακούλα και πέσανε κάτω
οι σερβιέτες ενώ βρισκόμασταν στο πιο πολυσύχναστο μέρος..(Φαντάζεστε,
υποθέτω..)
5ον:
Μου πήρε το κινητό γιατί βρήκε μια επαφή στον κατάλογο με όνομα
''Μπαρμπα Γιώργος'' και όσο κι αν της εξηγούσα πως ήταν ενός παιδιού από
το τμήμα δεν πειθόταν.

6ον: Μου είχε υποσχεθεί να με γράψει σε μαθήματα μοντέρνου χορού και δεν το έκανε..
Και 7ο: Πρέπει να πάω την Κυριακή στην Εκκλησία!! Της ξεκαθάρισα πως δεν μπορώ να ξυπνήσω στις 7 και δεν με ακούει!!
Αν
αυτοί δεν είναι λόγοι για να την σκοτώσω και να βγω λάδι στα
δικάστήρια(και με το δίκιο μου) τότε ποιοί είναι λόγοι για φόνο??