Σχολια: "How I wish you were here"

Και ναι!!! Επεστρεψα με καινουργια ιστορια Ελπιζω να σας αρεσει

Ειχα διαβασει πριν λιγες μερες καποια κομματι της ιστοριας αυτης οταν την πρωτοεβαλες στο blog σου. Μπηκα σημερα το απογευμα και ειδα οτι δεν υπηρχαν πλεον αναρτησεις στο blog. Μπενω στο φορουμ και ειδα οτι ειχες ανοιξει τοπικ με την ιστορια αυτη. Διαβασα αμεσως απο το πρωτο μεχρι και το τελευταιο ποστ.

Αναρωτιεμαι τι θα μπει στο blog σου Η καινουργια ιστορια με εχει εντυπωσιασει. Να πω την αληθεια ειχα στεναχωρηθει και μου ελειπαν οι ηρωες στο yours, saline taste, november rain κλπ αλλα γρηγορα μολις ξεκινησα να διαβαζω την ιστορια της Δαναης και του Σεμπαστιαν αποζημειωθηκα. Σε αυτην την ιστορια επειδη ειναι τελειως δικη σου πλαθεις ολους τους χαρακτηρες απο την αρχη και προσθετεις σε αυτους οτι θελεις. Μου αρεσει πως κτιζεις του χαρακτηρες σιγα σιγα με την συνεχη ενναλαγη παρρον παρελθοντος.

Ανυπομονω να μαθω περισσοτερα για την Δαναη - υπεροχο ονομα - και την ιστορια της και να δουμε περισσοτερα σχετικα με τον Σεμπαστιαν και το παρελθον. Η Δαναη μου αρεσει γιατι ειναι δυναμικη, κυκλοθυμικη ισως και απροβλεπτη. Αυτο το σχολειο σχετικα με το μπλε κατω απο τα παραθυρα του σχολειου τελειο. Αναρωτιεμαι και εγω προς τις αυτο το μπλε που υπαρχει σχεδον σε ολα τα σχολεια;

Επιστερφοντας στην ιστορια μου αρεσει που η Δαναη λατρευει το πονο. Ειχα διαβασει καποτε καποια κομματια της ιστοριας The Submissive – The Dominant – The Training και ειχα εντυπωσιαστει απο το πως ο πονος με το παθος διαχωριζονται με μια λεπτη γραμμη. Θα δουμε και εδω κατι τετοιο;

Οταν καποιος φναξε το ονομα της Δαναης στο μπαρ σκεφτηκα τον Σεμπαστιαν αλλα εμφανιστηκε ενας νεος χαρακτηρας ο Σαββας που παροτι αρχικα με διχασε καπως τελικα τον συμπαθησα μονο και μονο επειδη εκανε την Δανη να γελασει.

Μου αρεσει πολυ η νεα ιστορια -οι στοιχοι που εβαλες απο το τραγουδι i wish you were here (“How I wish, how I wish you were here, We’re just two lost souls, Swimming in a fish bowl, year after year, Running over the same old ground, What have we found, The same old fears, wish you were here” ) ειναι το αγαπημενο μου κομματι του τραγουδιου. Απλα το λατρευω αυτο το τραγουδι- και θα την παρακολουθω. Θελω πολυ να δω τι θα γινει στην συνεχεια και να απολαυσω για πρωτη φορα κατι Τελειως δικο σου.

Σε ευχαριστω παρα πολυ, Γερασιμε Και για την υποστηριξη και για ολα!!! Χαρηκα παρα πολυ που σου αρεσε η Δαναη και σαν χαρακτηρας αλλα και σαν ονομα Ειναι κατα καποιον τροπο υπαρκτο προσωπο... Οσο για τον Σεμπ... Νομιζω πως και αυτον θα τον συμπαθησεις στην συνεχεια. Το ξερω πως ισως να ειναι σκληρο μιας και θα.. πεθανει στο τελος μα θα τον συμπαθησεις Ο Σαββας ειναι και αυτος υπαρκτο προσωπο. Ενας παλιος καλος φιλος Πολλοι θα μαζευτουν τελικα σε αυτην την ιστορια! Ευχαριστω για αλλη μια φορα

Υ.Γ εβαλα καινουργιο κομματι

Αναγκαστηκα να σβησω μερικα κομματια μιας και μου ηρθε μια καινουργια ιδεα που θα επηρεασει αρκετα την ολη ιστορια. Συγνωμη αλλα παντα αλλαζα ευκολα γνωμη σε ολα τα θεματα Δυστυχως αυτο γινετε και με τις ιστοριες μου... Συγνωμη για μια ακομη φορα

εμιλυ μου τωρα διαβασα την νεα σου ιστορια , ειναι εκπληκτικη , θεικη ........... ειναι απο τις ωραιοτερες ιστοριες που εχω διαβασει!!!!!!!!

Μολις εβαλα συνεχεια
Περιμενω σχολια για να συνεχισω

Κανενας;

κανενας ?? που τον βρηκες ?? εγω τι κανω εδω ?? λοιπον εκπληκτικη η συνεχεια , αραγε ποιος την φιλησε ???

Έμιλυ, είμαι απαράδεκτη! Το ξέρω! Τόσο καιρό διάβαζα τα κεφαλαιάκια που ανέβαζες. Άφηνα τα σχόλια για αργότερα για να επιστρέψω έχοντας πολλά να πω.
Όποτε διαβάζω κάτι από αυτή την ιστορία, θλίβομαι. Νιώθω πολύ τη Δανάη και προσπαθώ να την καταλάβω. Εξάλλου δεν πέρασε λίγα. Ο χαμός του Σεμπάστιαν ήταν κάτι οδυνηρό για εκείνη και όπως φαίνεται αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της ακόμα και τώρα που εκείνος έχει χαθεί. Δεν μπορεί να συνεχίσει και σε ό,τι κι αν κάνει έρχεται στο μυαλό της κάθε φορά. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι το ότι κατηγορεί τον εαυτό της για το θάνατό του. Εκείνη ήταν μεθυσμένη, εκεινη οδηγούσε και όπως λέει, εκείνη φταίει. Το χειρότερο πράγμα λοιπόν, είναι οι ενοχές που θα τη στοιχειώνουν συνεχώς. Έχασε τη ζωντάνια της, την αυτοπεποίθησή της και ξέχασε το πώς να χαίρεται τη ζωή της. Οι αναμνήσεις της συνοψίζουν όλον τον πόνο που βιώνει. Αναπολεί όλες τις αξέχαστες στιγμές στο σχολείο με τους φίλους της...με τον Σεμπάστιαν. Είναι διαλυμένη και το κενό ελπίζω να καλυφθεί στη συνέχεια. Στο τελευταίο κεφάλαιο που πόσταρες αναφέρεται ένα αγόρι που προσπάθησε να ξεκλέψει ένα φιλί της, η ίδια όμως δεν ανταποκρίθηκε.
Περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί παρακάτω η ιστορία. Μπράβο σου Έμιλυ ΓΙΑ ΟΛΑ! Σου υποσχέθηκα πως θα είμαι δίπλα σου και θα είμαι!!!
Συνέχισε έτσι!!!

Σας ευχαριστω για τα σχολια, κοριτσια Για μια στιγμη πιστεψα πως δεν σας αρεσει η ιστορια...
Η δραση ξεκιναει σε λιγες σελιδες

Υ.Γ Αν δεν εχετε να πειτε κατι για τα μικρα κομματακια που βαζω μπορειτε να λετε απλα ενα "συνεχισε" Δεν εχω προβλημα. Αρκει να ξερω πως δεν ειμαι μονη μου

Μόλις διάβασα τη συνέχεια από εκεί που είχα μείνει!

Η Δανάη έχει του παρελθόν του "κακού" κοριτσιού? Δεν κατάλαβα καλά όμως, γιατί επέστρεψε σε εκείνα κορίτσια. Αφού οι σχέσεις τους δεν ήταν πολύ καλές έτσι κι αλλιώς. Μήπως μετάνιωσε που τις άφησε και κλείστηκε στον εαυτό της?
Έχω να παρατηρήσω πως είναι ένα πολύ δυνατό κορίτσι, καθώς πράγματι δεν το βάζει κάτω. Σίγουρα ακόμα είναι ευάλωτη με το θέμα του Σεμπάστιαν, όμως σε όλα τα υπόλοιπα θέματα, δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει. Και με τα αγόρια εκείνα που τη σχολίαζαν στην καφετέρια, και με τους συμμαθητές της που έλεγαν διάφορα για εκείνη ενώ περνούσε ανάμεσά τους, αλλά και με τις πρώην φίλες της που πήγε να τις αντιμετωπίσει. Αυτά που φανταζόταν σχετικές με εκείνες...

Σπόιλερ:

...χαχαχα! Απίστευτα!
Μπράβο Έμιλύ μου! Μπράβο σου!!! Για τη γραφή σου, σου έχω εκφράσει επανειλλημένα τη γνώμη μου! Γράφεις πολύ όμορφα, έχεις το δικό σου προσωπικό ύφος και ιδιαίτερα τώρα που ό,τι κάνεις είναι ΟΛΟδικό σου! Βγάλε από το μυαλό σου την ιδέα να τη σταματήσεις!!!!!!

Σημερα μονο καταφερα και διαβασα την ιστορια σου μου αρεσει παρα πολυ,και ειμαι χαρουμενη που διαβασα και κατι διαφορετικο,οσω και αν φαινεται παραξενο μου αρεσει ο χαρακτηρας της Δαναης με ολα τα προβληματα που εχει.Θα θελα να σε ρωτησω το αγορι που την φιλησε πιο ειναι θα το δουμε και πιο μετα?Και μην τολμησεις να την σταματησει.

Σας ευχαριστω για τα σχολια, κοριτσια
Ερμιονη μου, Η Δαναη εχει το παρελθον του κακου κοριτσιου και συνεχιζει να ειναι κατα καποιον τροπο ενα απο αυτα. Ο λογος που την εβαλα να επιστρεψει πισω στις παλιες συνηθειες ειναι απλως για να την δειτε σε δραση καθως και για να διασκεδασει και εκεινη λιγο. Τα φανταζεστε; Να εχεται πεσει σε καταθλιψη, να εχετε τασεις αυτοκτονιας... -χτυπα ξυλο lol- Καποια στιγμη μεχρι και το ιδιο το ατομο θελει ενα διαλειμμα απο την ρουτινα της καθημερινοτητας Οσο τωρα για το αμα θα προxωρησω την ιστορια... Φανταζομαι πως θα το κανω Ωρες, ωρες με πιανει η ανασφαλεια μου και εκει ειναι που κανω τα μεγαλυτερα λαθη Δεν θελω να σταματησω την ιστορια. Εχει γινει κομματι μου αυτη τη περιοδο

Bella07 -ονοματακι, αν επιτρεπεται;- Χαρηκα παρα πολυ που σου αρεσε καθως και για το οτι την βρηκες διαφορετικη. Το αγορι ηταν απλα ενα προσθετο στοιχειο. Κατι για να δειξω πως και μονο απο την εξωτερικη της εμφανιση τα αγορια την περνανε για καποια ευκολη Τωρα... Δεν εχω σκεφτει κατα ποσο θα χρησιμοποιησω τον χαρακτηρα του παρακατω... Θα το διαπιστωσουμε στην πορεια

Φιλακια, Εμιλυ

Το ονομα μου ειναι Ειρηνη και θα θελα να ξαναδω το αγορι.

Θα δω τι μπορω να κανω για αυτο, Ειρηνη

κοριτσακι μου λογω ελλειψης κομπιουτερ τωρα διαβασα την ιστορια καλα η γραφη σου και η φανατσια σου με στελνουν τελεια η συνεχεισ