Τα Χρονικά της Κατωχώρας - Suzanne Collins

Ισχυει οποτε παμε αλλου....

dan έγραψε:

Γεράσιμε, της Κόλινς πώς σου φάνηκε τελικά;

Κωνταντίνε ήταν πολύ καλό. Σίγουρα δεν ήταν αγώνες πείνας, αλλά ετσι κι αλλιώς αγώνες πείνας δεν είναι κανένα άλλο βιβλίο, επομένως αυτό δεν είναι κριτήριο. Διαβάζετε πραγματικά απνευστί. Η γραφή είναι σίγουρα ιδιαίτερη για να απευθύνεται και σε παιδιά μικρότερης ηλικίας (θυμίζει έντονα το πρώτο Χάρι Πότερ, διάβασε την πρώτη πρόταση του Χάρι Πότερ και θα μπεις στο κλίμα και ίσως Περσυ Τζακσον) αλλά η πλοκή είναι τόσο καλή, που πραγματικά διαβάζετε άνετα και από μεγαλύτερους. Και ίσα ίσα που αυτή η απλή, παιδική γραφή, σε σημεία, όταν αναφέρει λέξεις όπως πτώμα, νεκρός, αίμα κλπ. γίνεται πολύ ωμή. Παρότι δεν έχει καμία σχέση με του αγώνες πεινας έχει κοινό άξωνα με τους αγώνες όσον αναφορά τον πόλεμο, τις επιπτώσεις του και γενικά την βία και έχει όπως και οι αγώνες ρωμαϊκές αναφορές (και σε σημεία αρχαιοελληνικές). Το όλο κλίμα του βιβλίου έχει κάτι από το γοητευτικό κλίμα της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων και της Νάρνια. Επειδή είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς σίγουρα κρατάει τους άσους στο μανίκι της για τα επόμενα που πιστεύω ότι θα είναι ακόμα καλύτερα, αλλά και αυτό το βιβλίο έχει στοιχεία που σε καθηλώνουν. Το πρώτο μέρος του σε εντάσει στον μαγικό κόσμο που έχει δημιουργήσει η Κολινς, δίνοντας τόσες πληροφορίες ωστε να ικανοποιείται ο αναγνώστης, αλλά να διψάει να μάθει περισσότερα. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου οι εντάσεις πέφτουν κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό. Σαν την σιωπή πριν την καταιγίδα αφήνει τον αναγνώστη να ξεκουραστεί για να ακολουθήσει το τρίτο μέρος το οποίο έχει στοιχεία της Κόλινς στα καλύτερα της. Το τρίτο μέρος πραγματικά με είχε καθηλώσει. Η δράση και οι ανατροπές εξελίσονταν έτσι που δεν μπορούσε να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Η Κόλινς δεν φοβάται να σκοτώσει ακόμη και τους πιο βασικούς χαρακτήρες και αυτό δεν αλλάζει ούτε σε αυτό της το βιβλίο.
Αγώνες πείνας δεν είναι ούτε σε πλοκή, ούτε σε χαρακτήρες ούτε σε ένταση. Αλλά είναι από τα καλύτερα του είδους ακριβώς επειδή το έχει γράψει η Κολινς που πλεον αποδεικνύετε πόσο καλή συγγραφέας είναι. Χειρίζεται την πλοκή ακριβως όπως εκεινη θέλει και δημιουργεί μέσω της γραφής της ένταση και αγωνία που κορυφώνεται σταδιακά για να οδηγησει στο εκπληκτικό φιναλε. Σίγουρα επειδή έχουμε διαβάσει χιλιαδες βιβλία δεν μας συναρπάζει, αλλά θα γινόταν το αγαπημένο βιβλίο παιδιών μικρότερη ηλικίας. Αξίζει να διαβαστεί απλά και μόνο επειδή είναι της Κόλινς και πιστεύω ότι το δεύτερο της σειράς θα μας συναρπάσει. Είναι καλό και επειδή ξέρω ότι διαβάζεις βιβλία τους είδους είναι απο τα καλύτερα.

Μηπως εχει κανεις τα υπολοιπα βιβλια της σειρας...?Δεν μπορω να τα βρω πουθενα....

τα εχω εγω ευη να στα στειλω με μειλ;;;

και εγώ το θέλω

εχω αρχισει να αισθανομαι σαν πακιστανο μικροπωλητη με τα βιβλια εδω μεσα!!!

Εκω και τα κρονικα τη κατωκορα τελει;;;!!

τέλει τέλει

Κι εγω τελει τελει κυριο Ελινα....μπλιιιιιιιζζ.....

Μήνες έχουν περάσει από τότε που ο Γκρέγκορ έπεσε στη μυστηριώδη Κατωχώρα, στα υπόγεια της Νέας Υόρκης, και έχει ορκιστεί να μην επιστρέψει ποτέ. Όμως είναι γραφτό να παίξει ρόλο-κλειδί σε μία ακόμη προφητεία σχετική με έναν επικίνδυνο λευκό αρουραίο που ονομάζεται το Μπέιν. Οι Κατωχωρίτες ξέρουν πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να παρασύρουν τον Γκρέγκορ πίσω στον κόσμο τους: η απαγωγή της μικρής του αδελφής, της Μπουτς.

Η αποστολή του Γκρέγκορ τον επανασυνδέει με τη νυχτερίδα του, τον Άρη και την ατίθαση πριγκίπισσα, Λούξα. Μαζί θα κατέβουν στην επικίνδυνη Υδάτινη Οδό σε αναζήτηση του Μπέιν. Αν ο Γκρέγκορ δεν εκπληρώσει την προφητεία, η ζωή του, αλλά και η Κατωχώρα, δεν θα είναι ποτέ πια οι ίδιες.

Ο Γκρέγκορ και η Προφητεία του Ολέθρου είναι το δεύτερο βιβλίο στη σειρά των Χρονικών της Κατωχώρας. Μια σειρά που συνδυάζει περιπέτεια, αγωνία, χιούμορ και τρυφερότητα, θάρρος και ηθικά διλήμματα σε μια σκοτεινή χώρα των θαυμάτων.


Κυκλοφορει σημερα 11/3