Renesmee:Κεφαλαιο 1- Ερωτηματα

Ενα FF που ειχα κανει πριν λιγο καιρο. Ελπιζω να σας αρεσει και αυτο.


Renesmee
Κεφαλαιο 1- Ερωτηματα
Ο καιρος κυλουσε.Οι μερες περνουσαν μεσα σε μια ατμοσφαιρα γαληνης και ευτυχιας.Ευτυχως δεν ειχαν δημιουργηθει αλλα προβληματα απο την τελευταια επισκεψη των Βολτουρι.Η αναπτυξη μου δεν ειχε σταματησει ακομα και η μαμα στενοχωριοταν αν και της ελεγα 100 φορες την ημερα οτι οι ανησυχιες της ηταν χωρις κανενα λογο.Ο Τζεικομπ περνουσε το μεγαλυτερο μερος της ημερας του μαζι μας εκτος κι αν τον χρειαζοταν η αγελη του.Δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι ο μπαμπας ειχε αρχισει να εκνευριζεται με την παρουσια του.Δεν ειχε αλλαξει τιποτα..τουλαχιστον οχι για εμενα.Ηταν προφανες οτι κατι τον εκνευριζε στις σκεψεις του αλλα αυτη τη στιγμη δεν μπορουσα να καταλαβω τι ηταν.Εξω μολις ειχε βγει ο ηλιος και ολοι η οικογενεια ηταν κατω και ασχολουταν οπως παντα με της καθημερινες τους δραστηριοτητες.Μονο εγω καθομουνα ακινητη περιμενοντας να ακουσω τα βηματα απο την βεραντα που τοσο λαχταρουσα.Μα γιατι αργουσε?Γιατι επρεπε να με κανει να περιμενω τοσο καιρο?Παλι δεν καταλαβα το αγριο βλεμμα που μου εριξε ο πατερας μου.Αργα η γρηγορα επρεπε να μαθω τι τον ειχε πιασει.Η μαμα οπως φενεται και αυτη ειχε καταλαβει αυτην την συντομη ματια και τον κοιτουσε με ενταση.
"Να παρει!" φωναξε η θεια Αλις απο την αλλη μερια του δωματιου.Ενας γρυλισμος ακουστηκε απο την μερια του πατερα.Ολοι κοκκαλωσαμε στις θεσεις μας.Ο θειος Τζασπερ και ο θειος Εμετ εκαναν μερικα βηματα μπροστα περνοντας αμυντικη θεση.Μα τι συνεβαινε?
"Ο προς θεου γιατι ολη αυτη η φασαρια?Το σκυλι ερχεται εδω καθε μερα που ειναι το προβλημα?" ακουστηκε κοροιδευτηκα η φωνη της θειας Αλις απο τις σκαλες.Τι?Ολο αυτο το χαος μονο και μονο επιδη ερχοταν ο Τζεικομπ?Την θεια την καταλαβαινα αφου ενιωθε σαν τυφλη οταν ο Τζεικομπ ηταν κοντα.Αλλα ποιο ηταν το προβλημα του πατερα?Κοιταξα ερωτηματικα την μαμα η οποια ανασηκωσε τους ωμους χωρις και η ιδια να καταλαβενει.Προφανως η αντιδραση του πατερα μου ηταν αγνωστη για ολους.
"Θα ανοιξω εγω" τραγουδησα και πεταχτηκα απο τον καναπε πηγενοντας με χορευτηκα βηματα ως την πορτα.Ποτε δεν μπορουσα να κρυψω την χαρα μου μολις ηξερα οτι θα εβλεπα τον Τζεικομπ.
"Δεν χρειαζεται,το σκυλι θα μπει ουτως η αλλος"ειπε ο μπαμπας και η μητερα τον σκουντηξε ελαφρα.Τι ηταν παλι αυτο?Γιατι τοση περιφρονηση?Δεν καταφερα να δωσω απαντησεις στα ερωτηματα μου γιατι ξαφνικα ολος ο κοσμος χαθηκε.Το μονο που μπορουσα να δω ηταν το ομορφο προσωπο του Τζεικομπ το οποιο φωτιζοταν απο ενα τεραστιο χαμογελο.Ενστικτοδως και στο δικο μου προσωπο απλωθηκε ενα μεγαλο χαμογελο.
"Γεια χαρα σε ολους"ειπε ο Τζεικομπ με κεφια και ηρθε κοντα μου
"Νεσι τι λες να παμε μια βολτα σημερα?"ρωτησε ο Τζεικ γεματος ενθουσιασμο.Δεν απαντησα αντι για εμενα το εκανε ο πατερας.
"Η Νεσι δεν μπορει να ερθει σημερα.Θα παμε για κυνηγι"μιλουσε η γρυλιζε?Η συμπεριφορα του με μπερδευε ολο και περισσοτερο.
"Α"ηταν το μονο που ειπε ο Τζεικομπ και ανασηκωσε τους ωμους.
"Μπαμπα πηγα χθες για κυνηγι.Δεν εχω σκοπο να πηγενω καθε μερα.Εξαλου που ειναι το προβλημα?Μπορουμε να παμε και πιο μετα"ειπα αδιαφορα.Το λιγοτερο που με ενοιαζε αυτη τη στιγμη ηταν το κυνηγι.
"Ρενεσμι!"ειπε αυστηρα ο πατερας λες και εκανε κυρηγμα.
"Τι συμβενει Εντουαρντ?"η μαμα πηρε το λογο αυτη τη φορα ιδιαιτερα ανησυχη.
"Μια βολτα με τον Τζεικομπ δεν ειναι και τιποτα σπουδαιο"ειπε η μαμα και εριξε ενα βλεμμα στον Τζεικομπ ο οποιος της χαμογελασε με ευγνωμοσυνη.Ολοι οι αλλοι παρακολουθουσαν σιωπηλοι την συζητηση και με περιεργεια στα βλεμματα τους.Μονο η θεια Αλις ηταν αυτη που φαινοταν αδιαφορη.Μαλλον ηξερε τι τον ειχε πιασει τον πατερα μου.Ο μπαμπας πειρε μια βαθια ανασα(οχι οτι την χρειαζοταν) και μετα μιλησε με φωνη ακομα αυστηρη.
"Ενταξει αλλα μην αργησετε.Και προσεχε σκυλε!Σε εχω βαλει στο ματι!" α τωρα αρχισαμε και της απειλες.Μαλλον θα επρεπε να μιλησω πιο μετα με τον πατερα μου.Ειδη εβλεπα στα ματια της μαμας τις ερωτησεις που θα του εκανε μολις βγαιναμε απο το σπιτι.Ο Τζεικ τον κοιταξε σαν ζαβλακωμενος και μετα μου εκανε νοημα να παω.Ετρεξα προς την κατευθηνση του και του επιασα το χερι.Αλλος ενας γρυλισμος βγηκε απο τον πατερα μου ενω ο θειος Εμετ εβαλε τα γελια.Μαλλον μονο εγω ειμουν αυτη που δεν καταλαβαινε τι συμβενει.
"Ενταξει παιδια πηγαινετε και μην αργησετε"μας φωναξε η μαμα λιγο πριν βγουμε εξω.Αρχισαμε να τρεχουμε μεσα στο δασος ενω τα δεντρα περνουσαν αστραπηαια απο κοντα μας.
"Μπορεις να μου πεις σε παρακαλω τι εχει παθει ο πατερας σου?Τι προβλημα εχει?"ρωτησε απαιτητικα ο Τζεικομπ.
"Δεν εχω ιδεα.Ειναι η πρωτη φορα που το κανει αυτο.Μολις γυρισουμε σπιτι θα μαθω τι συμβενει"του απαντησα και σε μια στιγμη σταματησα.Ο Τζεικομπ σταματησε επισης λιγα μετρα πιο μπροστα μου κοιτωντας με εντονα.
"Τι εγινε τωρα?"ρωτησε ατονα.
"Που παμε?"ειχα χασει τον προσανατολισμο μου οση ωρα τρεχαμε.
"Αα απλως ακολουθησε με και θα δεις" ειπε με παιχνιδιαρικο τονο με εναν περιεργο ενθουσιασμο στα ματια του.Ανασηκωσα του ωμους και συνεχισαμε να τρεχουμε.Μετα απο λιγη ωρα αρχισα να αναγνωριζω το μερος.Δεν συνηθιζοταν να ερχομαστε εδω αφου καποτε ηταν απαγορευμενο μερος για τους βρικολακες αλλα ηξερα πολυ καλα που βρισκομασταν.Και η υποψιες μου επιβεβαιωθηκαν μολις ειδα την πρωτη παραλια του Λα Πους.
"Τι κανουμε εδω?"ρωτησα κοιτωντας γυρω γυρω χωρις να καταλαβαινω.
"Ελα τωρα τι μπορουμε να κανουμε σε μια παραλια?"ρωτησε κοροιδευτηκα ο Τζεικομπ.
Οι σκεψεις που μου περασαν απο το μυαλο με εκαναν να κοκκαλοσω.Ο Τζεικ το καταλαβε αυτο και γρηγορα προσπαθησε να εξηγησει.
"Ελα τωρα Νεσι μην εισαι χαζη.Ενα μπανακι δεν ειναι και τοσο περιεργο ετσι δεν ειναι?"ρωτησε και μισοχαμογελασε.
"Μα τι λες.Εχει παγωνια Τζεικομπ δεν μπαινω μεσα στο νερο!"ειπα και αρχισα να περπαταω προς την αντιθετη κατευθηνση.Γρηγορα το χερι του απλωθηκε και με αναγκασε να μεινω εκει που ειμαι.
"Χα λες και αυτο σε πειραζει!"ειπε και με τραβηξε προς το νερο.
"Οχι δεν με πειραζει.Αλλα εσυ θα παγωσεις κακομοιρη μου" ειπα και αρχισα να γελαω.
"Χαχαχα"ειπε κοροιδευτηκα ο Τζεικομπ και τοτε τα ποδια μου πια δεν πατουσαν στη γη.
"Ασε με τωρα κατω!ΤΩΡΑ!!!"τον διεταξα.
"Κανεις δεν κοροιδευει τον Τζεικομπ!" ειχε αρχισει στα χαχανητα ενω με πηγενε προς την θαλασσα.
"Μην τολμησεις,θα πω στον πατερα μου να σου κοψει το κεφαλι ΣΚΥΛΙ!!!"τωρα ειχα αρχισει να φωναζω ενω εκεινος πια δεν μπορουσε να συγκρατισει το γελιο του.Μετα απο λιγα δευτερολεπτα δεν ενιωθα πια τα ζεστα του χερια να με τυληγουν αλλα ακουγα μονο το δυνατο του γελιο.Βγηκα εξω απο το νερο πιτσιλωντας τον και φωναζοντας ξανα.
"Θα μου το πληρωσεις αυτο Τζεικομπ Μπλακ!Δεν θα μπορεσεις να κρυφτεις για πολυ καιρο απο την οικογενεια μου!"αρχισα να τον απειλω.Εκεινος στρυφογυρισε τα ματια του και βγηκε απο το νερο βοηθωντας με και εμενα χωρις να το εχω αναγκη φυσικα.Τα ματια μου επεσαν πανω στο τελειο του σωμα.Το μπλουζακι του ειχε κολλησει πανω του και εδειχνε πολυ...Εδιωξα της σκεψεις απο το μυαλο μου και ειδα που με κοιτουσε οτι τον χαζευα σαν ηλιθια.Ενιωσα το αιμα να ανεβαινει στα μαγουλα μου και χαμηλωσα το βλεμμα.Σε μια στιγμη θυμηθηκα την ιστορια που μου ειπε η μαμα για το πως γνωριστηκαν με τον μπαμπα.Ολα εμοιαζαν πολυ ιδια.Υπερβολικα ιδια.Ο Τζεικομπ γελασε με την εκφραση μου και μετα μιλησε.
"Κρυωνεις μικρη?"ειπε και αρχισε να γελαει ξανα.
"Ναι πολυ αστειο!"προσπαθησα ματαια να ακουστω θυμωμενη.Καθησα στην παραλια με τα μουτρα κατεβασμενα.Ο Τζεικομπ ηρθε και εκατσε κοντα μου και μου εριξε ενα χαμογελο.
"Ελα τωρα δεν ηταν και τιποτα το τρομακτικο"προσπαθησε να με παρηγορησει.Κοιταξα προς τα κατω το κατεστραμενο μου φορεμα και το κεφαλι μου επεσε μεσα στα χερια μου.
"Η θεια Αλις δεν θα με συγχωρεσει ποτε για αυτο που εκανα στο πιο ακριβο μου φορεμα!" αρχισα τα παραπονα.
"Μπορεις να εχεις οσα φορεματα θες Νεσι δεν θα γινει φασαρια για ενα βρεγμενο φορεμα.Η αληθεια ειναι οτι...σου παει περισσοτερο οταν ειναι βρεγμενο."Σηκωσα το κεφαλι για να δω την εκφραση του.Υπηρχε ενα ιχνος χαμογελου στις ακρες των χειλιων του ενω τα ματια του με εξεταζαν γεματα περιεργεια.Ξαφνικα καταλαβα οτι βρισκοταν πιο κοντα μου απ'οτι συνηθως.Ενιωθα τωρα την ζεστη που εκπεμπε το σωμα του.Ειμουν ζαλισμενη δεν ηξερα τι εκανα.Μετακινηθηκα αργα προς το μερος του ενω αυτος με κοιταζε δυσπιστα.Οταν πια τα προσωπα μας ηταν αρκετα κοντα ωστε να καταλαβει τι εκανα συκωθηκε αποτομα.
"Οπα Νεσι..."ηταν το μονο που ειπε.Λες και κατεβηκα απο τα συννεφα ξαφνικα με κατεκλυσε ενα αγνωστο συνεσθημα.Ανοιγοκλεισα τα ματια μου και συκωθηκα και εγω.
"Εεε...μαλλον θα ειναι καλυτερα να παω σπιτι.Ο πατερας δεν θα ειναι και πολυ ευχαριστημενος αν αργησω."αρχισα να δικαιολογουμε.Το μονο που δεν ηθελα αυτη τη στιγμη ηταν να φυγω.
"Ναι και καλυτερα εγω να μην ερθω.Θα του φτανουν οι δικες σου πολυχρωμες σκεψεις"με κοροιδεψε και μου εκλεισε το ματι.
"Θα ερθεις πιο μετα ετσι δεν ειναι?"δεν μπορεσα να κρατηθω και να μην ρωτησω.
"Φυσικα το ξερεις"με καθησυχασε.
"Τα λεμε Νεσι"
"Τα λεμε..." ειπα και εκεινος χαθηκε μεσα στο δασος.Εκατσα λιγα δευτερολεπτα μονη να κοιταω το κενο και μετα αρχισα να περπαταω.Μαλλον θα ηταν καλυτερα να προσπαθησω να ελεγξω τις σκεψεις μου κοντα στον πατερα.Αρχισα να περπαταω πιο γρηγορα ενω σκεφτομουν.Τωρα πια μπορουσα να καταλαβω.Τις αντιδρασεις του πατερα.Τα γελια του θειου Εμετ.Αυτο ηταν που εκνευριζε τον πατερα μου.Ηταν αυτο οτι μεγαλωνα και αλλαζε ο τροπος με τον οποιο με εβλεπε και εβλεπα τον Τζεικομπ.Τωρα πια δεν ηταν σαν μεγαλος μου αδερφος.Ηταν κατι παραπανω.Τουλαχιστον ηθελα να ηταν.Με εβλεπε ετσι ο Τζεικομπ ή ειμαι για αυτον ακομα ενα μικρο κοριτσακι?Αφου εκνευριζαν τον πατερα μου τοσο οι σκεψεις του ισως...τοτε γιατι ηταν αυτη η απορριψει σημερα?Η δεν ηταν απορριψει?Οσο και να χτυπιομουν δεν εβρισκα απαντησεις στα ερωτηματα.Πλησιαζα το σπιτι και επρεπε να σταματησω να σκεφτομαι το τι εγινε αν δεν θελω να εχω μπελαδες με τον μπαμπα.Μπηκα μεσα και αρχισα να ψαχνω για την μαμα και τον μπαμπα.Δεν ηταν εκει.Μα που ειχαν παει?Μηπως βγηκαν να με ψαξουν?Κι αν συναντουσαν τον Τζεικομπ?
"Τι εγινε Νεσι?"ρωτησε ο θειος Τζασπερ μολις διαβασε τα συνεσθηματα μου.
"Που ειναι η μαμα και ο μπαμπας?"
"Ηρεμησε βγηκαν για κυνηγι"ειπε ο θειος μου και με κατεκλυσε μια ατμοσφαιρα γαληνης.
"Α" ειπα "Εγω παω στο σπιτι αν ειναι" τον πληροφορησα και βγηκα απο το σπιτι.Δεν μπορουσα αλλο να τα κραταω μεσα μου.Ηθελα να τα πω σε καποιον.Καποιον που θα με καταλαβαινε και δεν θα με κατηγορουσε.Για μια στιγμη σκεφτηκα την θεια Ροζαλι.Παντα με αγαπουσε πολυ αλλα την ηξερα καλα δεν μπορουσα να ειμαι σιγουρη οτι θα κρατησει το στομα της κλειστο αφου μισει τοσο πολυ τον Τζεικομπ.Ισως η θεια Αλις να με βοηθουσε.Δεν μπορουσα να πω στην μαμα και στον μπαμπα.Οχι ακομα.Ειχα φτασει στο σπιτι και μπηκα μεσα βιαστηκα.Πηγα γρηγορα στο δωματιο μου αποφασισμενη να κατσω και να σκεφτω μονη μου.Εμεινα για λιγο παγωμενη στη θεση μου.Η θεια Αλις καθοταν στο κρεβατι μου και με κοιτουσε με τα χρυσαφη της ματια.Δεν ξερω γιατι εκπλαγηκα τοσο πολυ.Φυσικα και θα ηταν εδω μολις εγω αποφασιζα οτι θα την χρειαστω.Πηγα και εκατσα διπλα της ενω αυτη δεν κατεβασε τα ματια της απο πανω μου.Τελικα μιλησε με στοργικη φωνη.
"Νεσι ειναι κατι για το οποιο θες να μιλησουμε?Τι σε απασχολει?"ρωτησε με ενδιαφερον
"Ερωτηματα"απαντησα"ερωτηματα με απασχολουν!"