Ο Αγγελός μου!!!

Ο Έντουαρντ το κατέβασε χωρίς να κοιτάει.
Μωβ μωβ μωβ είμαι έγκυος.
Έπεσα στην αγκαλιά του και άρχιζε να με φιλάει.
-Αγάπη μου δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι.Σ αγαπώ.
-Είναι το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ.
Κάτι δικό του μέσα μου.
Δεν πρόλαβα να του πω πως το αγαπάω βρέθηκα στην αγκαλιά του κάτω από τους αφρούς.
*_*_*_*_*
-Καλημέρα αγάπες μου άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Έντουαρντ στην αγκαλιά μου να με χαιδεύει σε όλο το πρόσωπο.
-Πως είναι τα μωράκια μου?
-Πολύ καλά.
-Πεινάνε?
-Όχι καθόλου.Ο μπαμπάς?
-Ο μπαμπάς έχει όρεξη για άλλα....
"Ντριν-Ντριν"
-Μην το σηκώσεις μου ψιθύρισε ο Έντουαρντ και εγώ τον άκουσα και τον άφησα να συνεχίσει από εκεί που είχαμε μείνει μερικές ώρες πριν.
*_*_*_*
Βρισκόμασταν στο γραφείο.
Δεν αισθανόμουν και πολύ καλά.
-Αντιο σας χαιρέτησα τον πελάτη που έφυγε.
Πήγα μέσα να πάρω τον καφέ του κυριού που εφυγε και να βάλλω καφέ στον Έντουαρντ.
-Μωρά μου.
-Αγάπη μου δεν είμαι ακόμα διπλή ε?Έχω πάρει κιλά?ρώτησα παιχνιδιάρικα.
Σηκώθηκε απότομα από την καρέκλα του.
Σήκωσε την μπλούζα μου και χάιδεψε την κοιλιά μου.
Όλοι οι πόνοι μου περάσανε με το άγγιγμα του.
-Δεν νομίζω.Αλλά θέλω πολύ να σε δω με φουσκωμένη κοιλίτσα.
-Έντουαρντ είπα και μετά δεν θυμάμαι τίποτα.
Έντουαρντ.
-Μπέλλα μου?είχε λιποθυμήσει στην αγκαλιά μου.
Την ξάπλωσα στον καναπέ.
-Έντουαρντ?
-Αγάπη μου.
-Τι έγινε?
-Λιποθύμησες.Είσαι καλά?
-Διψάω διψάω πολύ.
Της έδωσα το ποτήρι μου.
-Καλύτερα?
-Πολύ καλύτερα.
Ο ήχος του φαξ.
Ο Έντουαρντ δεν μετακινήθηκε.
-Πήγαινε σε παρακαλώ δεν μπορώ να σηκωθώ δεν αντέχω του είπα και πραγματικά ήταν τόσο δύσκολο.Συγγνώμη.
-Για ποιό πράγμα συγγνώμη?Άστα αυτά.Πες μου πονάς ζαλίζεσαι?
-Πονάει όλο μου το κορμί είπα σιγανά.
Ο ήχος του φαξ γινόταν πιο δυνατός.
-Να πάμε στο γιατρό?
-Όχι να πας να δεις τη δουλεία
Ξεφύσηξε κααι πήρε το χαρτί στα χέρια του.
-Μπέλλα
-Ναι αγάπη μου
-Μπέλλα μου.Γυναίκα μου.
-Ναι Εντουαρντ μου ναι άντρα μου είπα χωρίς να καταλαβαίνω.
-Με δέχεσαι για άντρα σου με παντρεύεσαι?
-Ναι φώναξα χαρούμενη.
Μου πέρασε ένα υπέροχο δαχτυλίδι και άρχισε να με φιλάει.
-Είσαι επισήμως μέλλουσα κα.Κάλεν και διαζευγμένη.
-Τέλος?
-Τέλος μωρό μου όλα τέλειωσαν.
Πήρα το χέρι του και το ακούμπησα στην κοιλιά μου.
-Και όλα αρχίζουν
"Ντριν-Ντριν"
-Άστο μου είπε και με φίλησε.

"Ντριν-Ντριν"
-Παρακαλώ?είπα με βραχνή φωνή ενώ ο Έντουαρντ μου φιλούσε το λαιμό.
-Έλα Μπέλλα ο Έμετ είμαι σας περιμένουμε σήμερα σπίτι μας.Θέλουμε να σας ανακοινώσουμε κάτι.
-Εντάξι μόλις τελιώσουμε θα ερθουμε.
-Αυτό το βλήμα μας έπερνε τηλέφωνο και μας διέκοπτε μου χαμογέλασε.
-Θέλουν να μας κάτι σημαντικό λέει.
-Παίρνει άλλο αυτοκίνητο?Μμμ.
-Έντουαρντ είπα και μετά κρατήθηκα πάνω του.
-Αγάπη μου?με πήρε στην αγκαλιά του.
-Πάμε σπίτι.
-Όχι όχι
-Μωρό μου αφού δεν αντέχεις το βλέπω και μην ξεχνάς πως έχεις και το παιδάκι μας στην κοιλίτσα σου.
Άρχισε να μου χαϊδεύει το στομάχι.
-Πεινάει καθόλου?
-Λιγάκι.
-Τι θέλει να φάει?
-Σοκολάτα.
-Πάμε και θα πάρουμε στο δρόμο.
Κλείσαμε το γραφείο και πήρε 2 σοκολάτες κουβερτούρα από την σοκολατερί απέναντι + δύο ζεστές σοκολάτες για να πιούμε στο αυτοκίνητο.
-Είσαι καλύτερα?
-Ναι πολύ.Αγάπη μου να πάμε πρώτα σπίτι και μετά να πάμε στα παιδιά.
-Ότι θες.
Έντουαρντ.
Η Μπέλλα μου είπε να πάω πρώτος για μπάνιο μέχρι εκείνη να διάβαζε ένα περιοδικό που της κίνησε το ενδιαφέρον.
Φυσικά μου είπε ψέματα και μόλις κατέβηκα κάτω είδα την Μπέλλα να μου έχει στρώσει να φάω.
Μακαρονάδα με θαλασσινά.
-Μπέλλα?
-Μωράκι μου φάε πάω να κάνω ένα μπάνιο
-Ψυχούλα δεν
-Έπρεπε ο μπαμπάς πρέπει να τρέφετε σωστά.
-Μπέλλα θέλω να κάνουμε πολλά μωρά.
-Όσα θες στο υπόσχομαι.Άσε με τώρα να πάω να κάνω μπάνιο.
-Να προσέχεις το γιο μου.
-Τον ποιο?
-Το μωρό.
-Και εσύ που το ξέρεις ότι θα είναι γιος?
-Ε από το πατρικό φίλτρο.
Έτρωγα την τέλεια μακαρονάδα που μαγείρεψε η γυναίκα μου.
Η γυναίκα μου τι ωραία που ακουγόταν.
Ακούστηκε ένα δυνατό γκουπ.
-Μπέλλα μου φώναξα και ανέβηκα πάνω
Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και είδα γυαλιά στο πόδι της.
-Αχ.
Την τύλιξα με μία πετσέτα και άρχισα να περιποιούμαι την πληγή.
-Αου
-Υπομονή αγάπη μου τελειώνω.
-Μμμ έπεσε στην αγκαλιά μου.
-Υποσχέσου μου πως θα είσαι προσεχτική.
-Συγγνώμη.Πάμε να ντυθούμε.
*_*_*_*_*
-Γεια σας.
-Καλο στους
-Τι κάνετε?
-Ε περάστε να σας τα πούμε.
Καθίσαμε στην βεράντα.
Η Μπέλλα κρύωνε.Τουρτούριζε και δεν μου το έλεγε.
-Ρόζαλι μπορείς να μας φέρεις μία κουβέρτα?
-Βέβαια.
Η Ρόζαλι έφερε δύο μία για εκείνη και μία για την καρδιά μου.
-Να βάλω ένα λικέρ λίγο κρασί?
-Μωρό λικέρ.Φερε μαστίχα.
-Εσύ Μπέλλα?Τι θα ήθελες?
-Επειδή δεν αισθάνομαι καλά λίγο νερό μόνο.
-Θα στείψω για μένα πορτοκάλι θες?
-Αν δεν σου κάνει κόπο.
-τι λες καλές?Εσύ Έντουαρντ?
-Εγώ εγώ
-Μαστίχα θα πιει.
-Έμετ σκασμός.Έντουαρντ?
-Φέρε μαστίχα.
_*_*_*_*_*
-Πολύ ωραία μαστίχα
-Πάντα δαιλέγω τα καλύτερα.
-Να σου υπενθυμίσω πως αυτή μας την έκαναν δωρό.
Χασκογέλασα και χάιδεψα την Μπέλλα στην πλάτη.
Κατάλαβα πως κοιμόταν.
-Ρε συ τι του κάνεις του κοριτσιού?
-Τίποτα απλά είναι πολύ κουρασμένη αυτές τις μέρες.
-Οι εξετάσεις?
-Αύριο θα της πάρουμε.
Δεν ήθελα να πω πολλά νομίζω πως θα μου άρεσε να το ανακοινώναμε μαζί με την Μπέλλα.
Την σκέπασα καλύτερα και την φίλησα.
Σφίχτηκε επάνω μου....

-Τελικά παιδιά γιατί μας καλέσατε εδώ;

-Τι θέλετε να μας ανακοινώσετε με τόση πρεμούρα;

-Έντουαρντ φιλαράκι δεν μας τα λες καλά!

- Ξυπνά την Μπέλλα και μετά θα σου πούμε.

-Θέλουμε να το ξέρετε και οι δυο.

-Αυτό ξεχνά το πανίβλακα δεν την ξυπνάω τώρα τελευταία δεν κοιμάται εύκολα.

-Τότε θα το μάθετε άλλη φορά.

-Σιγά ρε Εμετ πια μυστικό του κράτους είναι;

-Μπορείς απλά να το πεις το μυστικό του Εμετ και της Ροζαλι.

-Ωχ θεέ μου δεν θα μεγαλώσεις ποτέ. Είπα.

-Ε Έντουαρντ εσύ μπορείς να με λες απλώς Έμετ.

-Μην υπάρχουν τυπικούρες μεταξύ μας.

-Θεό με προσφωνούν μόνο οι ξένοι.

-Χαχα πολύ αστείο. Τότε θα μάθετε και εσείς την επομένη φορά κάτι.

-Έμετ . Έντουαρντ. Φώναξε η Ροουζ κάνετε σαν μικρά παιδιά.

-Αφού έχει κάτι να πει και ο Έντουαρντ θα το κανονίσουμε άλλη φορά.

-Όπως θες αγάπη μου. Είπε ο Έμετ στην Ροζαλι.

-Βλέπω μπροστά της κάθεσαι σούζα.

-Γιατί εσένα τι σε κάνει η Μπέλλα;

-Από τη μύτη δεν σε σέρνει;

-Αχ άντρες αν μπλέξεις μαζί τους χάθηκες.

-Πεταμένα λεφτά. Είπε η Ροουζ και σκάσαμε όλοι στα γέλια.

-Και ξέρεις ποιο είναι το κακό Έντουαρντ ότι δεν μπορώ να τον επιστρέψω πίσω , έχω χάσει την απόδειξη.

Ο Έμετ μούτρωσε σαν να έκανε ότι θίχτηκε αλλά μέσα του ήμουν σίγουρος ότι ήταν περήφανος για την Ροουζ που επιτέλους απέχτησε λίγο χιούμορ. Αυτοί οι δυο ήταν το εντελώς αντίθετο.

Η μέρα και η νύχτα… Όχι σαν έμενα και την Μπέλλα που ταιριάζαμε απόλυτα σαν δυο σταγόνες νερό. Φοβούμουνα μην πιαστεί πάνω στον ωμό μου. Κοιμόταν βαθιά και δεν ξύπνησε με τον παραμικρό θόρυβο που κάναμε. Είχε ανάγκη να ξεκουραστεί και αυτή και το μωρό μας.

-Εγώ λέω να ξυπνήσω σιγά σιγά την Μπελά να πάμε να ξεκουραστούμε σπίτι μας και τα ξανάλεμε στην επομένη συνάντηση.

-Όπως θες αν πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο γι’ αυτή.

-Όποτε θα σας πάρω τηλέφωνο για να κανονίσουμε.

-Οκ Έντουαρντ.

Σκούντησα λίγο την Μπέλλα απαλά για να ξυπνήσει και απόθεσα πάνω στο πρόσωπο της ένα γλυκό φιλί.

-Ξυπνά αγάπη μου πρέπει να φύγουμε.

-Ε που βρίσκομαι;

Άρχισε να ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια της.

-Στο σπίτι του Εμετ και της Ρόζαλι.

Πετάχτηκε απότομα επάνω.

-Με πηρέ ο ύπνος.

-Πω πω ποσό ντρέπομαι.

-Συγγνώμη παιδιά.

-Ηρέμισε αγάπη μου μην ταράζεσαι. Είπα.

Και έπιασα την κοιλία της. Αλλά άφησα γρήγορα το χέρι μου για να μην παραξενευτούν οι υπόλοιποι.

-Μπέλλα δεν τρέχει τίποτα. Κανονίσαμε με τον Έντι σου να έρθετε άλλη φορά.

-Ευτυχώς Έμετ για να επανορθώσω σήμερα σας την χάλασα.

-Τελικά τι θέλετε να μας πείτε;

-Τα κανόνισα με τον Έντουαρντ έχασες κάτι κορυφαίες συζητήσεις.

-Ωχ το φαντάζομαι.

Τη τράβηξα σιγά σιγά προς την πόρτα.

-Καληνύχτα είπαμε και οι δυο με μια φωνή και κοιταχτήκαμε.

-Ροουζ μπροστά μας έχουμε την χορωδία δικάλων.

-Καληνύχτα και σε εσάς.

Φτάσαμε στο σπίτι. Η Μπέλλα πάλι γύρει το κεφάλι της στο κάθισμα και είχε αποκοιμηθεί. Άνοιξα την εξώπορτα και ξαναγύρισα στο αμάξι για να μην την ξυπνήσω. Την σήκωσα προσεκτικά στην αγκαλιά μου και την μετέφερα μέχρι το κρεβάτι μας. Της έβγαλα τα ρούχα και την σκέπασα. Το κορμί της δεν θα έπαυε ποτέ να με εκπλήσσει. Ακόμα και την ώρα που κοιμόταν ήταν τόσο θεϊκό.

Το πρωί με ξύπνησε ο ήχος του ξυπνητηριού. Γύρισα να αγκαλιάσω την Μπελλα αλλά δεν βρισκόταν στο κρεβάτι. Η θέση της ήταν άδεια… Κατάλαβα πως έφτιαχνε πρωινό. Μύριζα κουλουράκια βουτύρου που τα έφτιαχνε μονή της , τσουρέκι και κούρασαν μερεντας. Από τι ώρα να είχε σηκωθεί; Έβρεξα το πρόσωπο μου για να ξυπνήσω και κατέβηκα να φάω το πλούσιο πρωινό μου.

-Αγάπη μου ξύπνησες; Έλα σου έχω έτοιμο πρωινό. Άκουσα την γλυκιά της φωνή να λέει.

-Δεν είναι ανάγκη να μου φτιάχνεις όλα αυτά άγγελε μου ένας απλός καφές έφτανε.

Κουράζεσαι αρκετά.

-Φάε μωρό μου στα έφτιαξα με πολύ αγάπη. Σήμερα νιώθω πιο ευδιάθετη…

-Τότε εντάξει. Χαίρομαι γι’ αυτό.

-Τι είναι αυτός ο ήχος Έντουαρντ

-Το τηλέφωνο χτυπάει.

-Πάω να το σηκώσω.

-Παρακαλώ; Είπε.

Μετά έμεινε αμίλητη για παρά πολύ ώρα μέχρι που το τηλέφωνο της έπεσε από τα χεριά. Σηκώθηκα και πήγα διπλά της.

-Τι συμβαίνει;

Άρχισε να κλαίει με αναφιλητά.

Μάζεψα το τηλέφωνο από το πάτωμα και το ακούμπησα στα αυτί μου!

Έκανε τον χαρακτηριστικό ήχο του του.

Όταν κάποιος είχε κλείσει το τηλέφωνο.

-Αγάπη μου ποιος ήταν;

Το χρώμα από τα μαγούλα της άρχιζε να γίνεται λευκό από αυτό το ροδαλό κόκκινο που είχε συνήθως.

-Ε-Έντουαρντ. Τράβλησε...

-Τι έγινε μωρό μου. Ησύχασε.

-Πεθαίνω.

-Μπέλλα κοίταξε με.

-Τι είναι αυτά που λες;

-Στο στο τηλέφωνο ήταν η γραμματέας του γιατρού.

-Πάρε ανάσα μωρό μου.

-Και και μου είπε να πάω επειγόντως γιατί στις εξετάσεις μου βρήκαν ότι πάσχω από μια αρρώστια. Δεν είμαι έγκυος.

Είχα μείνει άφωνος. Κοίταζα το κενό μέχρι να συνειδητοποιήσω τι είχε πει μόλις τώρα. Αλλά έπρεπε να μείνω ψύχραιμος γι’ αυτή.

-Μπελλα χαλάρωσε σε παρακαλώ.

-Αποκλείεται , κάποιο λάθος θα έγινε.

-Θα πάω στο γιατρό να πάρω τις εξετάσεις θα έρθεις.

-Όχι θέλω να μείνω εδώ.

-Να προσέχεις…

Την άφησα σε άσχημη κατάσταση αλλά ήθελα να εξακριβώσω αυτό το δυσάρεστο νέο που είχα μόλις ακούσει.

Η λέξη δυσάρεστο δεν ήταν η κατάλληλη λέξη να το περιγράψω. Ήταν αφόρητα τραγικό. Ο Ρωμαίος που βρίσκει την Ιουλιετα του και ύστερα αυτή πεθάνει.

Χτύπησα την πόρτα του ιατρείου.

-Περάστε;

-κ. Καλλεν εσείς;.

-Ήρθα να πάρω τις εξετάσεις της γυναικάς μου.

-Πριν λίγο μας πηρέ η γραμματέας σας τηλέφωνο και μας είπε ότι δεν έχει πολύ χρόνο ζωής πεθαίνει.

-Είναι αλήθεια;

Απορούσα με την ψυχραιμία μου. Ήθελα να τα κάνω όλα λίμπα.

-Για μισό λεπτό κ. Καλλεν εδώ έχει γίνει κάποιο λάθος.

-Μάρθα; Φώναξε την γραμματέα του.

-Μάλιστα γιατρέ.

-Φέρε μου τις εξετάσεις της δεσποινίς Ιζαμπελλας Σουάν.

-Αμέσως.

Επέστρεψε με ένα φάκελο στον όποιο φυλάσανε τις εξετάσεις.

-Να τες τις βρήκα.

Η καρδιά μου σταματησε μέχρι να ακούσω το αποτέλεσμα.

-Εγώ τις βλέπω πεντακάθαρες τις είδα και πριν. Η γυναίκα σας είναι έγκυος.

-Με κοροϊδεύεται έτσι;

-Παίζεται με τον πόνο μας;

-Η γραμματέας σας είναι ανεξέλεγκτη παίρνει τον κόσμο και τον ταράζει;

-Δεν κοιτάζει πριν τηλεφωνήσει; Αν παίρνει το σωστό άτομο;

-Σας ζητάμε χίλιες φορές συγγνώμη έχετε όλα τα δίκια του κόσμου.

-Η συγγνώμη σας δεν είναι αρκετή! Γιατρός σου λέει μετά.

-Θα φροντίσω να σας πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

-Και θα σας κάνω μήνυση.

-κ. Καλλεν ας μην φτάνουμε σε ακρότητες σας παρακαλώ.

-Αυτό το κάνω για το καλό σας πιστέψτε με , δεν θέλετε να πεθάνουν οι πελάτες σας μόνο από τα τηλεφωνήματα που τους κάνετε.

-Αλλιώς φροντίστε να απολυθεί η Μάρθα.

Είχα βγει έξω από τα όρια του εαυτού μου.

Ούτε εγώ δεν με αναγνώριζα αλλά προκειμένου να προστατέψω την οικογένεια μου θα έκανα τα πάντα.

Ακόμη και το πιο παράλογο πράγμα...

Μπήκα στο αυτοκίνητο μου και έτρεχα σαν παλαβός.
Προσπάθησα να πάρω τηλέφωνο σπίτι αλλά δεν απαντούσε κανείς.
Είχα ένα πολύ άσχημο προαίσθημα.
-Άλις?
-Έντουαρντ παίρνω την Μπέλλα και δεν το σηκώνει.Μήπως είναι εκεί?
Ωχ ωχ ωχ.
-Άλις δεν είναι εδώ σε κλείνω είμαι στο δρόμο.
Έφτασα σπίτι πάρα πολύ γρήγορα.
Ανέβηκα τα εξωτερικά μαρμάρινα σκαλιά και έτρεξα προς την πόρτα.
-Μπέλλα?Μπέλλα?
Ανέβηκα στον επάνω όροφο.
Τουαλέτα.
Πήγα να ανοίξω την πόρτα.
Κλειδωμένη.
-Μπέλλα ανοιξε μου μην κάνεις καμία τρέλα σε παρακαλώ.
Δεν με ακούει τι γίνεται?
Δεν άντεξα άλλο έσπασα την πόρτα.
Μπέλλα
Μόλις ο Έντουαρντ έφυγε για το γιατρό κατάλαβα πως θα τον έχανα για πάντα.
-Γιατί?
Σκέφτηκα πως θα ήταν μαζί μου ως το τέλος αλλά ήθελα να φύγω όπως με θυμόταν.
Μαγείρεψα 3-4 φαγητά συγύρισα το σπίτι και βρήκα κάτι χάπια.
Και μόνο στην ιδέα ότι ο Έντουαρντ ήθελε να αυτοκτονήσει ανατρίχιαζα.
Κλειδώθηκα στο μπάνιο.
Του είχα αφήσει είδη σημείωμα.
Έβαλα τα χάπια στο στόμα μου.
Έντουαρντ
-Μπέλλα?φώναξα και έτρεξα όσο πιο κοντά της μπορούσα.
Είδα τα χάπια.
-Φτίστα ούρλιαξα.
Έβαλα το χέρι μου κάτω από το στόμα της.
Με κοιτούσε με κλαμμένα μάτια.
-Σε παρακαλώ
Τα εφτυσε όλα.
Έπεσε στην αγκαλιά μου.
-Γιατί?είπε κλαίγοντας.Γιατί σε εμάς?
-Δεν ισχύει τίποτα.Η γραμματέας του γιατρού τα μπέρδεψε.Εσυ είσαι έγκυος και θα ζήσεις.
Της έδειξα τις εξετάσεις.
-Μου λες αληθεία?
-Μπέλλα.
ΈΠεσε δυνατά στην αγκαλιά μου.
-Σ αγαπω πολύ πάρα πολύ .
-Και γω σ αγαπώ
-Πάμε να ξαπλώσεις γιατί το μωράκι μας θα έχει τρομάξει με όλα αυτά.
Σηκωθήκαμε και πήγαμε αγκαλιά στο κρεβατί.
-Να πάρεις την Άλις που σε ψάχνει
-Θα την πάρω κάποια στιγμή μου είπε και άρχισε να με φιλάει.

Mετά από τόσο καιρό ένιωθα ανανεωμένος και ανάλαφρος. Τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχαμε τα ξεπεράσαμε μαζί με ευκολία!

Καθόμουν στο κρεβάτι και παρατηρούσα την Μπέλλα καθώς κοιμόταν. Ήταν τόσο όμορφη… Φορούσε μια ανάλαφρη πιτζάμα η όποια είχε ανασηκωθεί και φαινόταν η κοιλία της. Ακόμα δεν ήταν φουσκωμένη αλλά άρχιζε να παίρνει ένα διαφορετικό σχήμα.

Την παρατηρούσα για κάμποση ώρα. Ύστερα έβαλα το χέρι μου και την χάιδεψα. Την ξανασκέπασα για μην μου κρυώνει… Αναδεύτηκε μέσα στα σκεπάσματα.

-Έντουαρντ… Είπε ξέπνοα τεντώνοντας τα χέρια της αποδώ και από εκεί ψάχνοντας με.

-Εδώ είμαι Μπέλλα μου.

-Πως κοιμήθηκες;

-Καλύτερο ύπνο δεν έχω κάνει ποτέ.

-Το κατάλαβα όλο το βράδυ κοιμόσουν ήρεμη. Δεν παραμιλούσες στον ύπνο σου όπως άλλες φορές.

-Μόνο που…

-Μόνο που… Τι Έντουαρντ;

-Είπες δυο φορές το όνομα μου.

-Και; Αυτό το θεωρώ καλό…

-Άλλου ήθελα να καταλήξω…

-Που;

-Τι έβλεπες σχετικά με εμάς;

-Α για να στο αποκαλύψω πρέπει να με ταΐσεις πρωινό και μετά να μου πάρεις δυο τεράστιες σοκολάτες , φράουλες , καρπούζι και μήλα.

- Α μην ξεχάσω να φτιάξουμε και μουσακά αλλά να βάλουμε μέσα και μακαρόνια.

-Να δω που θα τα βρούμε όλα αυτά. Είσαι και δύσκολη στις προτιμήσεις σου. Αλλά μουσακά με μακαρόνια πρώτη φορά ακούω.

Την κοιτούσα με παραξενεμένο ύφος. Η όρεξη της είχε ανοίξει αρκετά.

-Το μωρό τα θέλει όχι εγώ.

-Μπέλλα είναι ανόητο να τα ρίχνεις στο μωρό τις δίκες σου ορέξεις. Έλα να σηκωθούμε γιατί δεν θα προλάβουμε να τα ψωνίσουμε όλα αυτά.

-Άσε που φοβάμαι ότι θα προστεθούν και αλλά στην λίστα.

Μου έβγαλε έξω την γλωσσά σαν κακομαθημένο μικρό παΐδι. Την λάτρευα γι’ αυτό που ήταν.

-Για ξανά καν το αυτό. Της είπα.

-Όχι, γιατί δεν ξέρω τι θα μου κάνεις φοβάμαι.

-Θα σε τιμωρήσω που είσαι κακό παιδί.

Προσπαθούσα να κάνω τον σοβαρό.

Την έβγαλε έξω , μετακινήθηκα κοντά της , χαμήλωσα το κεφάλι μου και έγλυψα την γλωσσά της με την δική μου.

Στη συνεχεία ακούμπησα τα χείλια μου πάνω στα δικά της και ξαναέσπρωξα την γλωσσά μου μέσα στο καυτό στόμα της.

Αλλά απομακρύνθηκα απότομα αν συνεχίζαμε πάλι θα μέναμε πίσω σε αυτά που θέλαμε να κάνουμε. Η Μπέλλα στράβωσε το πρόσωπο της από την απογοήτευση…

-Στο υπόσχομαι αργότερα , που θα έχουμε χρόνο.

Στο αυτοκίνητο ήταν λιγάκι σκεφτηκή…

-Μωρό μου είσαι καλά;

-Ναι απλά έλεγα να με αφήσεις στην Άλις να μιλήσουμε λίγο. Θέλω να της πω τι συμβαίνει έχουμε καιρό να τα πούμε. Είναι άδικο γι’ αυτή μου στάθηκε στα δύσκολα και εγώ φέρθηκα σαν αχάριστη.

-Σε πειράζει να ψωνίσεις μονός σου;

-Όχι Μπέλλα μου. Θα σε πάω και την χαιρετήσεις και από μέρος μου.

-Αν θες να σου πάρω κάτι άλλο στείλε μου μήνυμα.

-Εντάξει. Είπε. Με φίλησε πεταχτά και έφυγε.

Λοιπόν Έντουαρντ τώρα αρχίζει η δράση. Πήγα σε ένα σουπερμάρκετ. Ψώνισα φράουλες καρπούζι και μήλα.

Τις σοκολάτες θα της Επερνέ από το κατάστημα κάτω από το γραφείο μου. Ήταν οι αγαπημένες της Μπέλλας.

Τα υλικά για τον μουσακά θα μου έπαιρναν κάμποσο. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου…

-Μπέλλα;

-Έντουαρντ συγγνώμη που σε ενοχλώ. Αλλά να ξέρεις θέλω να μου φέρεις και ξερούς καρπούς.

-Μια θες γλυκά και μια αλμυρά… Τέλος πάντων θα φέρω.

-Καλά τα πατέ με την Άλις;

-Θα σου πω αργότερα. Είπε και το έκλεισε.

Δεν μου είπε ακριβώς τι ξερούς καρπούς ήθελε και έτσι αναγκάστηκα πηρά από όλους.
Μπέλλα

Μόλις με είδε η Άλις ξετρελάθηκε.

-Μικρή που χάθηκες τόσο καιρό;

-Μόνο με τον Έντουαρντ μιλούσα και επειδή δεν σε έβρισκα ποτέ νόμιζα ότι σε είχε κάνει κομματάκια και σε είχε πετάξει σε κανένα χαντάκι.

-Πολύ αστείο Άλις. Ο Έντουαρντ με αγαπάει. Αυτό θα το έβλεπες μόνο από τον Τζεικομπ.

-Το ξέρω βρω χαζούλα έτσι το είπα.

-Λοιπόν τι σε φέρνει από τα μέρη μας;

-Άλις θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι.

-Μην με τρομάζεις. Είσαι καλά; Χθες δεν σήκωνες το τηλέφωνο και ο Έντουαρντ ήταν ανήσυχος.

-Ναι πήγα να αυτοκτονήσω.

-Μπέλλα τρελάθηκες;

-Θα σου εξηγήσω Άλις.

-Πέστα μου όλα.

-Για αρχή είμαι έγκυος.

Το είπα γρήγορα αλλιώς μετά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μπορούσα να το ξεστομίσω.

-Τσιμουδιά όμως μην το πεις σε κανένα.

Εκμεταλλεύτηκα την ησυχία που επικρατούσε. Συνέχισα αφού είχε μείνει με το στόμα ανοιχτώ μέχρι να το συνειδητοποιήσει.

-Ε Άλις την σκούντηξα. Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα.

-Μπέλλα είμαι εκστασιασμένη αυτό είναι όλο. Χαίρομαι πολύ για σένα.

-Εγώ θα είμαι η νονά ε;

-Πάντα το καλύτερο ρολό θέλεις να παίρνεις τσουράπω.

-Θα δούμε ακόμα δεν έχει γεννηθεί ας μην κάνουμε σχεδία.

-Επίσης θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη που δεν σου είπα τίποτα νωρίτερα.

-Δεν πειράζει πάνε αυτά. Ξεχνά το!!

Της εξήγησα και το θέμα της αυτοκτονίας. Πρώτη φορά έβλεπα την Άλις τόσο εκνευρισμένη.

-Μπέλλα μετά δεν θα είχαμε μωράκι. Αλλά ούτε και εσένα. Αυτός ο κομπογιαννίτης πρέπει να τιμωρηθεί.

Έντουαρντ
Επιτέλους τέλειωσα με τα ψώνια. Πριν πάρω την Μπέλλα πρέπει να τηλεφωνήσω στον Έμετ για να κλείσουμε για το βράδυ την συνάντηση που λέγαμε.

-Έμετ;

-Έλα. Που σαι εσύ βρε ψυχή;

-Θα συναντηθούμε σήμερα;

-Φυσικά! Για να ανακοινώσουμε τα νέα δεν λες;

-Ναι.

-Σε περιμένω στις 8 και να πεις στην Μπέλλα να κοιμηθεί.

- Εντάξει. Τα λέμε τότε.

Έφτασα έξω από το σπίτι της Άλις για να πάρω την Μπέλλα.

Μπέλλα
Η Άλις σχεδίαζε από τώρα την βάφτιση και μου έλεγε διάφορα.
-Ναι αλλά δεν ξέρεις το πιο βασικό.
-Αν θα έχει ημερομηνία η εκκλησία έχεις δίκαιο
-Το φύλλο του παιδιού ίσως?
-Λεπτομέρειες.
Χασκογέλασα και κοίταξα από το παράθυρο.
-Έντουαρντ!
Κατεβήκαμε τρέχοντας κάτω.
-Γεια σας ο Έντουαρντ μόλις είχε βγει από το αυτοκίνητο και με άρπαξε στην αγκαλιά του.
-Πως είστε?
-Καλά μπέμπη είπε η Άλις και τον φίλησε.
-Λοιπόν Μπέλλα πάμε να σου φτιάξω το μουσακά?
-Με μακαρόνια.
Η Άλις έκανε μία γκριμάτσα αηδίας.
Μα γιατί?Δεν θα της αρέσει η μελιτζάνα μάλλον.
-Τους ξηρούς καρπούς?που είναι?
-Σου πήρα καρύδια
--Τα καρύδια προκαλούν
-Σκάσε Άλις φιστίκια κάσιους ζολίτα και αμύγδαλι.Τι θέλεις?
-Εμένα μου αρέσουν τα ζολίτα.
-Εμ βέβαια η ζουρλή με
-Αμυγδαλόψυχα?
Η Άλις πήρε τα ζολίτα από το χέρι του Έντουαρντ κάθισε στο πόρκαπαγκαζ κι έτρωγε.
-Αμύγδαλα?
-Αμάν ρε Έντουαρντ
-Εντάξι Άλις δε πειράζει ο Έντουαρντ δεν ήξερε.Σοκολάτα?
-Εδώ τις έχω.Σου πήρα μία μαύρη και μία λευκή.
-Μαύρη είπα και πετάρισα τα μάτια μου.
Την εκοψα στα δύο.
-Μμμ?Θέλεις?
Ο Έντουαρντ κάθισε δίπλα στην άλις και εγώ στα πόδια του.
-Αυτή είναι έγκυος εμείς θα παχύνουμε.
*_*_*_*_*
-Μπέλλα μην κοιμηθείς πάλι
-Βασικά θέλουμε και εμείς να σας πούμε κάτι
-Και εμείς
Μπέλλα-Ρόζαλι:Είμαι έγκυος
Μείναμε σαν τις χαζές για λίγο.
-Καρπερό το σόι
-Μπράβο αδελφούλι Χαρές αγκαλιές φιλιά
-Και το δικό σας τι ειναι?
-Τηγάνι τι ρωτάς ρε Έντουαρντ?
-Ρουζ παίρνεις το χιούμουρ του βλάκα όπου βλάκας Έμετ
-Βρίζω κιόλας με ακούει κι το παιδί
-Α ναι
Ο Έντουαρντ έκλεισε τα αυτιά μου ενώ ο Έμετ κράτησε με τα χέρια του την κοιλιά της Ρόζαλι.
-Είστε ηλίθιοι δίαβασα τα χείλη της Ρόζαλι.
Η βδομάδα πέρασε με τον Έντουαρντ και τον Έμετ να κάνουν σαν μωρά.
Βριζόντουσαν μεταξί τους ευτυχώς που δεν πλακώνονταν.
Και μόνο που σκέφτομαι ο Έμετ να πέφτει πάνω στο μωρό μου τρελαίνομαι.
Πίτα θα το κάνει.
Μας βάζανε να ακούμε κλασική μουσική να είμαστε συνέχεια ξαπλωμένες και μας ταίζαν.
Βέβαια προσπαθούσαμε να καθαρίζουμε το σπίτι μας αλλά δεν τα καταφέρναμε και πολύ.
Ο Έμετ και ο Έντουαρντ με σφουγκαρίστρα την οιποία την είχα κάνει φονικό όπλο.
Και η γνωστή ατάκα: "Φτούσου γαμωτ0 ποιος την ακούει την Ρόζαλι"
Σήμερα είχαμε ραντεβού με τον γιατρό.
-Αγόρι
-Κορίτσι

Eντουαρντ

Είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε μαζί ραντεβού στο γιατρό. Έτσι και έγινε. Όταν φτάσαμε εκεί γινόταν χαμός.

Υπήρχαν πολλές έγκυες γυναίκες , αλλά η Μπέλλα μου ήταν η ομορφότερη χωρίς αμφιβολία.

-Πόση ώρα θα περιμένουμε Ρόουζ; Για να δούμε την αγορίνα μας;

-Υπομονή Έμετ. Και πως ξέρεις τι είναι;

-Ε με μένα μιλάς δεν ξέρω τι σπέρνω;

-Γερό να ναι και βλέπουμε.

-Εσύ Μπέλλα τι λες;

-Συμφωνώ Ρόουζ αν και ο Εντουαρντ είναι πεπεισμένος ότι θα είναι αγόρι.

-Όχι ότι τον πειράζει αν θα είναι και κοριτσάκι.

-Σιγά μην κάνει ο τζούφιος αγόρι.

-Τζούφιος τζούφιος αλλά την δουλεία μου τη έκανα. Πως έμεινε η Μπέλλα έγκυος;

-Για να δούμε πρώτα και μετά μιλά Eμετουλάκο.

Επιτέλους ήρθε η σειρά μας.

Μπήκαμε μαζί μέσα… Όλο το τσούρμο.

Ο γιατρός θα μας πέρασε για τρελούς. Φανταστείτε εγώ με την Μπέλλα χεράκι χεράκι και ο Εμετ με την Ρόζαλι σε απόσταση.

Γιατί είχαν τσακωθεί λιγάκι έξω για το φύλο του παιδιού.

Όλη η κατάσταση είχε πολύ φάση.

-Λοιπόν ποιους θα εξετάσω; Είπε ο γιατρός

Δεν μπορώ να πω το χιουμορακι του το είχε.

-Επ μπάρμπα δικός μας είσαι και εσύ;

-Δικός σας.

-Χιουμορίστα μου εσύ…. Είπε ο Έμετ . Καθώς το έλεγε τον είχε πλησιάσει και του τραβούσε παιχνιδιάρικα το μάγουλο.

-Ας σοβαρευτούμε. Ποια θα εξετάσω πρώτα;

Κοιτιόντουσαν μεταξύ τους αλλά δεν αποφάσιζαν.

-Να μην νυχτώσουμε εδώ κορίτσια. Σήμερα αποφασίστε.

Τελικά μπήκε πρώτη η Ρόζαλι και μετά η Μπέλλα.

Ζητήσαμε από το γιατρό να μπούμε και εμείς αλλά ήξερε πως δεν θα τα βγάλει περά και έτσι μας το απαγόρευσε.

Η Ρόζαλι είχε φέρει μαζί και το υλικό από τον υπέρηχο , φωτογραφίες του μωρού. Αλλά δεν έλεγε το φύλο του μωρού μέχρι να εμφανιστεί και η Μπέλλα με τον γιατρό.

Πιστεύω να έδινε τέτοια ο γιατρός και στην Μπέλλα.

Ο ντόκτορ όπως τον αποκαλούσε ο Έμετ κάθισε στην θέση του. Τον κοιτούσαμε με ανυπομονησία , κυριολεκτικά κρεμόμασταν από τα χείλια του. Τελικά ανακοινώσε…

-Αγόρι.

-Κορίτσι.

-Μας υποχρέωσες γιατρέ. Ποιανού είναι τι; Είπε ο Έμετ.

-Έμετ μιλά καλυτέρα. Σας παρακαλούμε μπορείτε να μας διαφωτίσετε;. Είπα

-Φυσικά κ. Κάλλεν εσείς έχετε τρόπους.

-Σποντούλα ήταν αυτή; Είπε ο Έμετ.

-Δεν τα μασάω κάτι τέτοια.

Ο γιατρός δεν συνέχισε τον παραλογισμό του. Το άγχος τον έκανε να χάσει τον έλεγχο.

-Για να δω.

-Λοιπόν Ιζαμπέλλα Μάρι Σουάν; Είναι η γυναίκα σας;

-Ναι.

-Έχει αγόρι.

Κόντεψα να πέσω κάτω από την καρέκλα από την χαρά μου το ήξερα.

-Όποτε εσείς έχετε το κοριτσάκι κ. Έμετ…

Μπέλλα.
Αγόρι ένα δεύτερος Έντουαρντ.
Μόλις το άκουσε έτσι όπως με κρατούσε από το χέρι με έφερε κοντά του και με φίλησε.
-Καλότυχο να ναι
-Σε ευχαριστώ αγάπη μου του είπα και με ξαναφίλησε
-Και εγώ σε ευχαριστώ για όλα.
Κάθισα στα πόδια του με τα χέρια μας ενωμένα στην κοιλιά μου.
Ο γιατρός είπε πως έχω πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη.
-Μπορείτε να συνεχίσετε την δουλεία σας αλλά πάντα με προσοχή.Μπορείτε να κάνετε τα πάντα αλλά με πολύ προσοχή κοίταξε επίμονα τον Έντουαρντ.
Ο Έντουαρντ πλήρωσε την επίσκεψη μας και φύγαμε όλοι μαζί.
Στη Ρόζαλι πάλι είπε πως πρέπει να είναι αρκετά προσεχτική λόγω επικόλησης πλακούντα.
Μόλις βγήκαμε είδαμε την Άλις να περιμένει.
Ο Έντουαρντ φώναξε 'Αγόρι" και εκείνη έπεσε πάνω μας.
Βγήκαμε από την κλινική με τον Έντουαρντ ανάμεσα σε μένα και την Άλις αγκαλιά.
Αισθανόμουν άσχημα για την Ρόζαλι η οποία είχε στενοχωρηθεί γιατί δεν είχε αγόρι και ο Έμετ είχε ουσιαστικά εκνευριστή.
Περπατούσε στην μία άκρη ο Ένας και στην άλλη ο άλλος.
-Εντουαρντ κοίτα είναι μόνοι τους να πάμε
-Μωρή προχώρα είπε η Άλις και τάχυνε το βήμα της.
-Δεν κατάλαβα τις κρατάει μούτρα επειδή είναι κορίτσι το παιδί.Δηλαδή συγγνώμη γιατί να μην είναι?
-Έντουαρντ εσύ θα στεναχωριώσουν?ρώτησα δειλά
-Θα ήθελες να το ρίξω ίσως?
-Είσαι τρελλή είναι δυνατόν.Αρκεί να ήταν γερό.Ένα κοριτσάκι όμοιο με σένα.Και το επόμενο θέλω να είναι κορίτσια
-Και ετά να κάνουμε δίδυμα
-συγγνώμη αλλά είπαμε έχω λεφτά αλλά όχι για τόσο κουτσούβελαΔώρο το πασχα δώρο τις γιορτές γιατι θα είμαι και καλή νονά.
Χασκογελάσαμε όλοι μαζί
Μπήκαμε στο βόλβο του Έντουαρντ αλλά κανένας δεν μιλούσε.
Ο Έντουαρντ ειχε ένα χαλόγελο μέχρι τα αυτιά και ο Έμετ είχε σκυμμένο το κεφάλι.
-Λοιπόν τι θέλετε να σας μαγειρέψω?πρότεινα.
-Ριζότο θαλασσίνων
-Ναι έχει δίκαιο η Ρόζαλι το κάνεις μάτια πολύ ωραίο.
-Και για επιδόρπο θα σας φτιάξω εγω σουφλέ σοκολάτα.
-Μπράβο Άλις.Λατρευω τη σοκολάτα.
-Το ξέρω χαζέ.
Πήγαμε σπίτια μας.
Η Άλις ήρθε στο δικό μας.
Ακούστηκαν θόρυβοι από το δίπλα σπίτι.
-Τσακώνονται είπα και ο Έντουαρντ με πήρε στην αγκαλιά του ενώ τσιμπολογούσε κάτι.
-Έντουαρντ σταμάτα να τρως.
-Τ τρως?ρώτησε η Άλις.
-Κάτι γαρίδες.
-Μα αυτές είναι άψητες του είπ και έβαλα το χέρι μου κάτω από το στόμα του για να τις φτύσει.
-Καλά κάνω και σε λέω μπέμπη και εσύ τέτοια αγάπη πια.
-Ναι βρε τέτοια αγάπη.
Η Ρόζαλι ήρθε πρώτη και μετά ήρθε ο Έμετ.
-Πάω να φέρω και το σουφλέ που έφτιαξε η ΄λις με τον Έντουαρντ
-Ωχ
-Δεν το κατάλαβα αυτό?είπε ο Έντουαρντ και πέταξε στον Έμετ το ψωμί.
Άρχησε να επικρατεί πολέμος
-Σταματήστε φώναζε η Άλις και είχε μπει ανάμεσα τους αλλά μάλλον έπαιζε και εκείνη.
Σηκ΄θηκα να πάω στην κουζίνα.
-Ερχοαι να σε βοηθήσω είπε η Ρόζαλι κλαμένη.

H Ρόζαλι με βοηθούσε να βάλλω φαγητό στα πιάτα. Ετοιμάσαμε μαζί το τραπέζι…

Η στενοχώρια διαγραφόταν στο πρόσωπο της.

Αγαπούσε το μωράκι που είχε μέσα της αλλά ο Έμετ παραφέρθηκε σε σημείο που να την κάνει να σκέφτεται άσχημα και να αλλάξει συμπεριφορά.

Όλοι ήταν καθισμένοι γύρο από το τραπέζι εγώ με την Ρόζαλι βρισκόμασταν ακόμη στην κουζίνα.

-Αγάπη μου μπορείς να φέρεις το νερό από το ψυγείο;

Φώναξε ο Έντουαρντ από την τραπεζαρία.

-Αμέσως. Του απάντησα και κατευθύνθηκα προς το ψυγείο.

Εκεί που περπατούσα μπήκε μπροστά μου αστραπιαία η Ρόζαλι και άπλωσε το πόδι της. Δεν πρόλαβα να σταματήσω σκόνταψα πάνω στο πόδι της.

-Οαουτς. Έβγαλα μια κραυγή πανικού καθώς έπεφτα .

Στηρίχτηκα όσο πιο πολύ μπορούσα στα χεριά μου για να μην αγγίξω κάτω την κοιλία μου.

Πονούσα αφόρητα.

Ο Έντουαρντ ταράχτηκε από το ουρλιαχτό μου. Έφτασε σε δευτερόλεπτα διπλά μου.

-Μπέλλα μιλά μου! Θεέ μου τι έγινε;

-Ροζαλι τι έπαθε;

-Ε Εγώ δεν δεν ξέρω… Έλεγε ξανά και ξανά.

Κατάφερα επιτέλους να ξεπεράσω το σοκ.

-Έντουαρντ πάμε κατευθείαν στο γιατρό.

Ήμουν σίγουρη ότι η Ρόζαλι έβαλε επίτηδες το πόδι της εκεί για να σκοντάψω. Απορούσα με την κακιά της.

Φυσικά δεν θα το έλεγα σε κανέναν αν ο μπέμπης που είχα στην κοιλία μου ήταν καλά.

Φτάσαμε έξω από το ιατρείο.

Περάσαμε γρήγορα την πόρτα και μπήκαμε μέσα.

Εξηγήσαμε την κατάσταση στο γιατρό και αυτός με εξέτασε. Ο υπέρηχος που μου έκανε έδειχνε καθαρός.

Είδε πως είχα λίγο αίμα μου είπε να ξεκουραστώ.

Λογικά είναι επειδή ταράχτηκα. Σε κάνα δυο μέρες μπορώ να αρχίσω κανονικά την καθημερινότητα μου.

-Ευτυχώς που είστε καλά Μπέλλα. Πως το έπαθες;

Δεν μου άρεσε που έλεγα ψέματα στον Έντουαρντ.

-Σκόνταψα από την γρηγοράδα.

-Μπέλλα είσαι σίγουρη πως μου λες αλήθεια; Η Ρόζαλι έλεγε ασυναρτησίες και διάφορα.

-Μην την ακούς. Ίσως έπαθε σοκ που με είδε να πέφτω

- Σε πιστεύω αφού το λες εσύ. Άγγελε μου να προσέχεις πιο πολύ.

-Δεν είσαι πια μονή σου , μέσα σου κουβαλάς τον καρπό του ερώτα μας…


Έντουαρντ

Το σπίτι ήταν άνω κάτω είχαν φύγει όλοι χωρίς να μαζέψουν τίποτα.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα

-Ναι;

-Έντουαρντ; Ο Έμετ είμαι περνώ εκμερους της Ρόζαλι και της Άλις.

-Ρωτάνε αν είναι καλά η Μπέλλα. Ειδικά η Άλις έχει τρελαθεί από την αγωνιά.

-Η Ρόζαλι έχει κλειστεί στο δωμάτιο της και κλαίει.

-Δεν μπορώ να καταλάβω τι την επηρέασε τόσο πολύ.

Κάτι δεν μου κόλλαγε στα λόγια του Έμετ αλλά πίστευα την Μπέλλα.

-Τώρα είναι καλά ευτυχώς.

-Θα σε κλείσω όμως γιατί θέλω να την βάλλω να ξαπλώσει και να την περιποιηθώ…

Σήμερα είχα σκοπό να ζητήσω από την Μπέλλα να με αρραβωνιαστεί και αυτό μου χάλασε αρκετά τα σχεδία.

Όμως δεν θα το έβαζα κάτω…

Μπέλλα.
Ο Έντουαρντ ήταν υπερπροστατευτικός.
Με φίλησε με λατρεία μέσα στο αυτοκίνητο-όχι ότι δεν μου άρεσε-και με πήρε στα χέρια του.
-Αγάπη μου χαλάρωσε μπορώ να περπατήσω μην μου πάθεις καμία υπερκόπωση.
-Που το θυμήθηκες αυτό?
-Ξέρεις τότε είχες κομμένα ματάκια να σαν και τώρα νομίζω πως θες ύπνο.
-Ε τώρα θα πάμε για ύπνο ή θες να σου φτιάξω κάτι να φας?
-Πριν 2 ώρες φάγαμε είπαμε έγκυος έγκυος αλλά μην γίνω και βουβάλα.
-Ποτέ δεν θα γίνεις έτσι.
Ανεβήκαμε πάνω.
Πέσαμε αγκαλιά πάνω στο κρεβάτι.
-Θες να σου φέρω και δεύτερο μαξιλάρι?
-Ε όχι αγάπη θέλω να κοιμηθείς.Είσαι τόσο κουρασμένος
Τον Έντουαρντ τον πήρε ο ύπνος σε λίγα λεπτά.
Λογικό ήταν το μωρό μου είχε να κοιμηθεί δυο μέρες.
Τον φίλησα και πήγα να ξεκαθαρίσω την θέση μου.
Πήγα δίπλα και είδα το αυτοκίνητο του έμετ να λύπει.
Λογικά θα είχε πάει την Άλις.
Είδα την Ρόζαλι να βάζει μπρος στο αυτοκίνητο της σε άθλεια κατάσταση με μια μπύρα στο χέρι.
Άφησε ένα γράμμα στον Έντουαρντ.
Συγγνώμη,
Δεν ήμουν ποτέ αντάξεια του αδελφού σου.
Δεν είμαι αντάξια κανένας σας και τα έκανα σαλάτα.
Και χιλια συγγνώμη δεν ξέρω τι με έποιασε δεν ξέρω γιατί το έκανα.
΄Σε αγαπάω μικρέ μου αδελφέ πολύ μην τον ξεχάσεις ποτέ.
Αντίο.
Ωχ ωχ έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και την ακολούθησα.
Πήγαινε στο γκρεμνό.
Της έκανα προς πέραση και την έριξα από την άλλη.
Τα αυτοκίνητα είχαν γίνει κομμάτια.
Άνοιξα την πόρτα.
Με ειδε .
-Συγγνώμη Μπέλλα δεν ήξερα τί έκανα είχα στεναχωρηθεί τόσο πολύ που δεν μπορούσα να το διαχειριστώ.Χίλια συγγνώμη.Πρέπει να ξαπλώσεις.
Έκανα λίγα βήματα.
-Θες να με χτυπήσεις δίκαιο έχεις.
Την πήρα στην αγκαλιά μου
Σύγγνώμη έλεγε ξανά και ξανά.
-Ρόζαλι τέλειωσε πάμε σπίτι
-Δεν πάω σπίτι.Δεν έχω σπίτι.
-Ρόζαλι τι λες?
-Ο Έμετ με έδιωξε.
-Αποκλείετε αυτό πρέπει να το συζητήσουμε με τον Έντουαρντ τώρα.

Μπέλλα
-Έντουαρντ?
Ήταν εκεί.
Η Ρόζαλι άρπαξε ένα χαστούκι.
-Έντουαρντ τι κάνεις?
-Αυτό σου ανήκει να μάθεις τι σημαίνει πόνος που έβαλες την Μπέλλα
-Έντουαρντ συγγνώμη δεν ήξερα τι να έκανα ο Έμετ
-Την έδιωξε από το σπίτι του είπα
Την άρπαξε στην αγκαλιά του και εκείνη έκλαιγε.
-Συγγνώμη είπε ο Ένας στον άλλο
Με πήρα ν και μένα αγκαλιά.
-Πάμε σπίτι γιατί τα μωρακια δεν φταίνε σε τίποτα.
-Έντουαρντ πως?
-Είδα το γράμμα σου Ρόζαλι ήξερα που θα πήγαινες.Σε ξέρω.Αδελφούλα.
-Άντε πάμε
-Τα αυτοκίνητα?
-Θα στείλουμε τον Έμετ και θα του παραγγείλουμε καινούρια ή μάλλον θα πάμε να τα διαλέξουμε.
-Έχεις σχέδιο?
-Ναι
-Άντρα μου!!του είπα και τον φίλησα.
-Γυναικάρα μου το κατάντησες το αμάξι
-Σαν τα μούτρα του Έμετ
Η Ρόζαλι με τον Έντουαρντ γελούσαν
-Τόσο χάλια?
-Ναι πάμε τώρα.
Οι μέρες περνούσαν.
Ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας.
-Η Ρόζαλι είναι καταπληκτική.Καθάρισε όλο το σπίτι και μαγείρεψε όσο είμασταν εμείς στην δουλειά.
-Ναι έχει τύψεις
-Έντουαρντ
-Εντάξι εντάξι την αγαπάω αλλά δεν θα της συγχωρέσω τόσο εύκολα.
-Ναι ε?Αν σε παρακαλέσω?
-Πως?
Έπεσε απο πάνω του.
-Θα το σκεφτώ.
Αργότερα αγκαλιά στο κρεβάτι.
-Μπέλλα μου είπε ενώ χάιδευε το χέρι με το δαχτυλίδι που μου είχε φορέσει
-Ναι αγάπη μου
-Να σκεφτόμουν να κάνουμε έναν αρραβώνα.Θες?
-Ναι είπα χωρίς να σκεφτώ.
-Με κάνεις πολύ χαρούμενο
Είπε κει με φίλησε.
Οι μέρες περνούσαν και Διοργανώναμε τον αρραβώνα μας.
Η Άλις και η Ρόζαλι βοηθούσαν πολύ και ο Τζάσπερ.
Ο Έντουαρντ θα εμφανιζόταν με μαύρο σμόκιν λευκό πουκάμισο και μαύρη γραβάτα.
Ήταν τόσο όμορφος όταν το είχε βάλει.
Βασικά πάντα ήταν κούκλος.
Ο Άγγελος μου.
Το δικό μου φόρεμα το φοβόμουν λίγο.
Καθώς και τα τακούνια.Νομίζω πως η Άλις το είχε παρακάει.Αλλά είχε την ιδέα να φέριε μαζί τον Έντουαρντ.Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό?
Πως με πείσαναι!
Ναι ναι η γκρίνια της Άλις μαζί με τις φνές της Ρόζαλις και τα χάδια του Έντουαρντ δεν υποφέρονται το καθένα για άλλο λογω φυσικά αλλά δεν θα το σχολιάσουμε τώρα αυτό.
Το φόρεμα :
ε
Σήμερα ο Έντουαρντ θα μας πήγαινε να διαλέξουμε αυτοκίνητα.
Η Ρόζαλι διάλεξε ένα ακριβώς ίδιο όπως είχε το κόκκινο προηγούμενο.
Εγώ πάλι ήθελα κάτι φτηνό αλλά ο Έντουαρντ προτίμησε να μου πάρει ένα Mersedes A class
Τουλάχιστον είναι μικρό αλλά πανάκριβο.
Όσο και να τον παρακαλούσα ήθελε να μου το πάρει.



Ξημέρωσε ο αρραβώνας μας.
Ήμασταν σε μια διαρκή σύγχυση.
Και τώρα έρχονταν και οι καλεσμένοι.
Βρισκόμουν με τον Έντουαρντ στο κέντρο της προσοχής.
Όταν μου πέρασε το Δαχτυλίδι ξανά και του είπα 'Σ αγαπώ" όλοι ζητωκραύβγαζαν.
Είχαν ηρεμήσει λίγο κάποιοι χόρευαν βαλς και άλλοι τρώγανε.
Ο Έντουαρντ με τάιζε στο στόμα
-Αγάπη μου
-Ναι
-Θα μου χαρίσεις αυτό τον χορό?
-Έντουαρντ δεν ξέρω να χορεύω και ειδικά τανγο είναι τόσο
Με κοίταξε με κάτι μάτια
-Α ρεζιλευτούμε εσύ θα φταις
-Μην φοβάσαι είμαι εγώ εδώ

Έντουαρντ

Αρχίσαμε να λικνίζουμε τα κορμιά μας με πρωτότυπο τρόπο καθώς η Μπέλλα δεν μπορούσε να κάνει όλες τις κινήσεις λόγο εγκυμοσύνης.

Την κρατούσα σφιχτά και προωθούσα το σώμα της πάνω στο κορμί μου. Το ταγκό ήταν αισθησιακός χορός και δενόσουν ανεφ όρων με την παρτενέρ σου και το μωρό στην κοιλία της , όσον αφορά στην περίπτωση μας.

Αυτό φυσικά γινόταν σπάνια με τέτοιο τρόπο αλλά έμενα με γοήτευε το γεγονός να χορεύω με την έγκυο γυναίκα μου. Το τραγούδι τέλειωνε…

Έγειρα την μέση της προς τα πίσω και απόθεσα ένα φιλί στο λαιμό της!!! Το καυτό της δέρμα πρόσθεσε μια διεγερτική ζεστασιά στα χείλια μου. Το σώμα της ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του κορμιού μου.. Αλλά αυτό θα περίμενε για το βράδυ!!

Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα δώρα.

-Μπέλλα το δικό μου φέρε πρώτο. Φώναξε η Άλις.

-Εσύ μην χάσεις σουσουράδα. Παντού πρώτη.

-Έντουαρντ μερικές φορές με εκνευρίζεις απίστευτα. Παλιομοδίτη…

-Ου ρε τσακώνονται τα όρνια.

-Έμετ σκασμός εσύ. Είπε ο Έντουαρντ κοιτάζοντας τον βλοσυρά.

-Αν ξαναμιλήσεις την έβαψες. Μουγκά μέχρι να ζητήσεις συγγνώμη από την Ρόζαλι.

η -Το πιο ελαφρύ θα φέρω πρώτο γι’ αυτό τέλος ο καυγάς. Είπε η Μπέλλα.

Το μωρό μου εξαφανίστηκε πίσω από την ξύλινη πόρτα του υπνοδωματίου μας.

Εμείς συνεχίσαμε την συζήτηση!

-Έμετ νομίζω πως κάτι έχεις να μας πεις.

Μόνο μαχαίρι στο λαιμό δεν του έβαλα.

-Προχώρα ντε ,κουνήσου. Τίποτα έξυπνο τώρα που πρέπει δεν έχεις να πεις;.

-Στέρεψε το λιγοστό μυαλό που διέθετες;

-Μιλά γεμάτο.

-Ρε Έντουαρντ θα με τρελάνεις; Εσύ δεν μου είπες να μην μιλάω.

-Είμαι σίγουρος ότι το iq σου βρίσκεται κάτω από το μηδέν. Κακόμοιρη.

-Ξεκινά δεν έχουμε όλο το χρόνο για την αφεντιά σου.

-Ροζαλι; Μπορείς να μου διαθέσεις ένα λεπτό;

-Άμα θέλω.

-Ε τι ναι αυτά τώρα τις κουμπάρες θα παίξουμε;

Είχε δεν είχε την πέταξε την κοτσάνα του.

-Τι θες Έμετ;

-Να ζητήσω συγγνώμη φέρθηκα άδικα. Συγχώρεσε με σε παρακαλώ πέφτω στα πόδια σου.

-Το λες αλλά δεν το κάνεις.

Γονάτισε μπροστά της. Και έβαλε τα χεριά μπροστά στο πρόσωπο του λες και προσευχόταν για να παρακαλέσει.

Τελικά ποσό χαμηλά μπορούσε να φτάσει ο άνθρωπος για την αγάπη της ζωής του.

-Δεν είναι αρκετό

Έτσι σκληρή η Ρόζαλι.

-Αγαπώ το μωρό. Άργησα να το συνειδητοποιήσω. Πιστεύω να μην είναι πολύ αργά.

-Αν θες να σε συγχωρέσω θα μου ζητήσεις συγγνώμη μπροστά σε όλους χίλιες φορές , θα νηστεύεις και θα τρως μόνο όσπρια και λαχανικά. Και κάθε μέρα θα μου φέρνεις και ένα δώρο.

-Μα…

-Δεν έχει μα! Ή αυτό ή τίποτα. Μαζεύω τα μπογαλάκια μου και φεύγω.

-Δεχτεί οι οροί.

-Ξεκινά με τις συγγνώμες γιατί ένα βράδυ δεν σε φτάνει.

Ο Έμετ άρχισε το καψόνι της Ρόζαλι. Ενώ εγώ αναρωτήθηκα γιατί αργούσε η Μπέλλα.

-Πάω να δω αν θέλει βοήθεια. Έπρεπε ήδη να είναι κάτω.

-Πήγαινε Έντουαρντ θα σε περιμένουμε. Μην κάνετε τίποτα άλλο και αργήσετε.

-Άλις είναι κολλητικό μην κάνεις παρέα με τον Έμετ με ξεπάγιασες με το αστειάκι σου.

-Προσθέτω στην λίστα ότι δεν έχεις και χιούμορ.

Την προσπέρασα χωρίς να δώσω σημασία.

Μιλούσε πλέον με τον Τζασπερ. Έφτασα στο τελευταίο σκαλοπάτι. Δυο βήματα ακόμα και θα έφτανα στην πόρτα.

Την άνοιξα η Μπέλλα βρισκόταν στο πάτωμα με τα χεριά και τα πόδια δεμένα. Κλεφτές σκέφτηκα.

Δεν πρόλαβα να αντιδράσω.

Κάποιος υπήρχε πίσω από την πόρτα και με χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι. Έχασα τις αισθήσεις μου…

Μπέλλα
-Έντουαρντ?Αγάπη μου?
Που είναο ο Τζέικομπ?Όχικ αυτός πάντα μου τα χαλάει όλα.
Δεν μπορούσα να κουνηθώ με είχε δέσει τόσο καλά.
Και ο Έντουαρντ ήταν χτυπημένος και εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
-Αχ το κεφάλι μου
-Αγάπη μου?
-Έντουαρντ σηκώθηκε απότομα και με αγκάλιασε.
Του έδωσα φιλιά σε όλο του το κεφάλι.
-Τι έγινε?
-Ο Τζέικομπ
-Όχι πάλι αυτός ο
-Έντουαρντ πρέπει κάτι να κάνουμε
Άρπαξε το κινητό του και ειδοποίησε την αστυνομία.
Ακούστηκε η τσιρίδα της Άλις.
-Αχ Έντουαρντ τι θα κάνουμε?
-Πρέπει να ξελίσω.
Άρχισε να μου τραβάει τα σχοινιά.
-Δεν λύνονται.Πρέπει να φέρω μαχαίρι.
Άρπαξε από ην ντουλάπα κάτι αν δεν είδα.
-Ήταν του παππού μου εύχομαι να κάνει δουλεία.
-Α αίματα
-Συγγνώμη μωρό μου δεν βλέπω μεσα στο σκοτάδι.
-Δεν πειράζει.
Με ξέλεισε και έπεσε στην αγκαλιά του.
-Μείνε εδώ θα πάω εγώ
-Δεν σ αφήνω μόνο σου
-Μπέλλα το μωρό μας.
Με άρπαξε και με πήγε στο μπάνιο.
Έπλινε την πληγή από το μαχαίρι και μου έβαλε ελαστική γάζα.
-Να σε ενημερώσω πως από εκεί δεν αποβάλλει.
-Άλις?
-Του ξέφυγα.Μας κρατάει όμηρους.Θέλει τη Μπέλλα.
-Υτό δεν θα γίνει ποτέ!!

Το καθίκι ήθελα να μου πάρει την Μπέλλα. Θα μου το πλήρωνε αυτό. Ο Όρος ότι μου ''ανήκε '' η αγάπη μου φαινόταν βαρύς για να τον χρησιμοποιήσω.

Κάνεις δεν ανήκει σε κανέναν απλά όλοι κάνουμε τις επιλογές μας να είμαστε με κάποιον και απλά γινόμαστε κομμάτι του και όχι κτήμα του , όπως έβλεπε ο Τζέικομπ την Μπέλλα.

Δυσκολευόταν να πιστέψει ότι η Μπέλλα τον παράτησε και είναι έτοιμη να κάνει μωρό με άλλον.

Είχε πληγωθεί ο εγωισμός του. Όμως δεν τον λυπόμουν.

Αυτός έφταιγε που τόσο καιρό είχε ένα διαμάντι διπλά του , ένα τόσο πολύτιμο δημιούργημα και το παραπετούσε. Μόνο πάνω από το πτώμα μου θα την επερνέ.

-Μπέλλα μείνε στο μπάνιο.

-Έντουαρντ όχι.

-Έχω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα με το τσιμπούρι.

-Σου είπα δεν θέλω να πάθεις κακό.

-Μπέλλα άκουσε τον. Με υποστήριξε η Άλις.

-Σκέψου το μωράκι σας.

-Δεν θες να κολλήσει τσιμπουρίτιδα έτσι; Γελάσαμε για να αποφορτιστεί λιγάκι η συναισθηματική ατμόσφαιρα.

Ήθελα να την πειράξω. Αλλά ήξερα πως αυτό που είπε το έκανε μόνο και μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια της Μπέλλας. Ότι δηλαδή τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά.

-Που το βρίσκεις το αστείο τέτοια ώρα δεν μπορώ να καταλάβω.

-Καλαμπουρζού… Ε καλαμπουρζού.

Σοβαρεύτηκα όμως απότομα. Χρειαζόμουν πληροφορίες από την Άλις που βρισκόταν στο καθιστικό πριν του ξεφύγει.

-Που τους κρύβει; Τον Τζάσπερ , τον Έμετ και την Ρόζαλι εννοώ.

-Κατάλαβα τι εννοείς δεν είμαι μπουμπούνας.

-Τους έχει μαζέψει όλους στην κουζίνα. Τον άκουσα να λέει ότι θα έρθει να πάρει εσένα και την Μπέλλα σε λίγο.

-Νομίζει πως ακόμα δεν έχεις τις αισθήσεις σου. Ευτυχώς που του ξέφυγα και ήρθα να σας προειδοποιήσω.

-Πως και δεν σε είδε εσένα;

-Είμαι μικροσκοπική άκουσα θόρυβο και όταν κατέβαινε κρύφτηκα πίσω από τον καναπέ γιατί βρισκόμουν κοντά. Οι υπόλοιποι δεν πρόλαβαν…

-Φεύγω. Δεν μπορώ να καθυστερήσω άλλο.

Η Μπέλλα με κράτησε από το μπράτσο. Το ξέρω ότι ήταν οδυνηρό να με αφήσει να φύγω.

-Να προσέχεις. Να σκέφτεσαι ότι σε χρειαζόμαστε.

-Στο υπόσχομαι θα προσέχω.

Κατέβηκα με τις μύτες για να μην κάνω θόρυβο. Άκουγα την αηδιαστική φωνή του ,προερχόταν από την κουζίνα.

-Ρε ρεμάλια πείνασα που έχει τίποτα να φάω;.

Έλεγε ο Τζείκομπ στους όμηρους του. Τώρα το ρεμάλι ποιος ήταν ας μην το συζητήσουμε καλυτέρα.

Άκουγα ένα μου μου από μέσα. Πρέπει να τους είχε κλείσει το στόμα. Περίμενε να του απαντήσουν;

-Πασά τι θες να σου φτιάξουμε;

Αυτός σίγουρα ήταν ο Έμετ. Δεν έχανε το καλαμπούρι του. Μάλλον του έβγαλε το μαραφέτι που του είχε δέσει το στόμα.

-Τι; Δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο; Ολόκληροι αρραβώνες , ξεροσφύρι την βγάλατε;

Ειρωνευόταν το γομάρι. Το σχέδιο μου ήταν να πάω από πίσω και να τον χτυπήσω όπως αυτός.

Πείρα ένα βάζο κρυστάλλινο αρκετά βαρύ από το σαλόνι. Θα του το έριχνα στο κεφάλι και μετά θα περιμένω να έρθει η αστυνομία να βοηθήσει.

-Κάτσε να σκεφτώ. Α έχουμε bakerolls στο ντουλάπι τα είδα πριν που έψαχνα. Είπε ο Έμετ.

-Με bakerolls θα την βγάλω;

-Θες δεν θες θα τα φας. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει.

-Σκασμός μην μου αντιλέγεις έμενα.

Πήγε να ανοίξει το ψυγείο να βρει κάτι να φάει. Βρήκα την ευκαιρία να πλησιάσω. Είχε γυρισμένη την πλάτη του και δεν με έβλεπε.

Οι άλλοι παρατρίχα να κάνουν θόρυβο από τον ενθουσιασμό τους. Σε κάποια στιγμή ακούω τον Έμετ να λέει.

-Βρε καλώς τον Έντουαρντ. Που κρυβόσουν εσύ καλέ; Πιτσι πιτσι με την Μπέλλα. Εδώ ο κύριος μας κρατάει όμηρους. Έχασες χοντρή φάση.

Καλά έλεγα εγώ για το iq του. Ποσό χαζός μπορεί να ήταν. Ο Τζεικομπ ήδη είχε γυρίσει προς το μέρος μου.

Με σημάδευε με το όπλο. Ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο. Ο θάνατος βρισκόταν κοντά.

-Ουαου η αδρεναλίνη έχει ανέβει στα ύψη. Γουστάρω τρελά. Είπε ο Έμετ και ο Τζεικομπ γύρισε να τον κοιτάξει βρήκα την ευκαιρία και έπιασα το όπλο.

Το κρατούσε σφιχτά και δεν μπόρεσα να του το πάρω. Παλεύαμε … Τον χτύπησα πάνω στο πάγκο και τον κλότσησα στα πόδια. Ο Έμετ του έβαλε τρικλοποδιά…

-Στοιχηματίζω στον Έντουαρντ 10 δολάρια. Είπε ο Έμετ.

-Έλα ρε παιδί μου δώσ’ του κι άλλες.

Πέσαμε κάτω το όπλο σημάδευε προς την Ροζαλι. Έπρεπε να του το πάρω γρήγορα πριν κάνει καμία τρελά και πάρει κι άλλους η μπάλα.

Δεν έφταιγαν σε τίποτα οι άλλοι να πληρώνουν τα δικά μας σφάλματα. Ο Τζεικομπ ήταν τρελός…

Τότε πάτησε την σκανδάλη και ακούστηκε ο πυροβολισμός. Και μετά αίματα… Όχι δικά μου ούτε του Τζεικομπ λογικά.

Μέσα στην σύγχυση δεν ήξερα τι μου γινόταν. Βρήκα την ευκαιρία και έπιασα το βάζο.

Τον χτύπησα με δύναμη στον κεφάλι…

-Ρόζαλι?
-Έντουαρντ πρόσεχε μου είπε με δυσκολία και μετά έπεσε κάτω.Δεν θυμάμαι τίποτα.
Πονάει όλο μου το κορμί.
Βρίσκομαι με σωληνάκια στο νοσοκομείο και μάσκα οξυγόνου.
Η Μπέλλα κλαίει στην αγκαλιά του Έμετ που έχει δακρύσει.
Κοίταξα δίπλα μου.
Της έπιασα το χέρι.
Η Ρόζαλι στην ίδια κατάσταση με μένα κοιμόταν.
Ο Έμετ κοίταξε μέσα.
Κούνησα λίγο τα δάχτυλα μου.
Σκούντηξε την Μπέλλα και εκείνη μου Έστειλε ένα φιλί.
"Έρχομαι"διάβασα το στόμα της να λέει.
Μέσα σε πέντε λεπτά είδα την Μπέλλα με την πράσινη στολή να εμφανίζεται.
-Καλά είσαι αγάπη μου?
Κούνησα το κεφάλι μου και εκείνη με φίλησε στο μέτωπο.
-Ο Τζέικομπ το έσκασε και ο Σαμ που ήταν μαζί του σε πυροβόλησε στο στέρνο.Τον βρήκε η αστυνομία ο Τζέικομπ όμως τριγυρνάει ακόμη.
-Πονάς?Να φωνάξω ένα γιατρό.
-Όχι της ψιθύρισα.Μείνε εδώ.
-Εδώ είμαι.Εδώ μου είπε και άρχισε να με χαϊδεύει.
Έβαλα το χέρι μου στην κοιλιά της.
-Καλά είναι ο μπέμπης.Μην φοβάσαι.Εσύ πως είσαι?
-Διψάω ψιθύρισα.
Άρπαξε την κανάτα μου έβγαλε την μάσκα και μου το έδωσε στο στόμα.
Ύστερα με φίλησε.
-Αδελφούλι μου?άκουσα τον Έμετ να λέει και έπεσε στην αγκαλιά μου.
-Έμετ τι έπαθες.Συγγνώμη η Ρόζαλι δεν έφταιγε.
-Είσαι καλά τώρα?
-Ναι
-Έχω ειδοποιήσει το γιατρό να έρθει να σε δει.
Η Ρόζαλι κούνησε το χέρι της.
-Ρόζαλι?
Άνοιξε τα μάτια της και ο Έμετ την χαιρετούσε.
Μας κοίταξε όλους και μετά έπιασε την κοιλιά της.
-Το παιδί μου?

Μπέλλα

Ο Έμετ την πλησίασε.

-Ηρέμισε μωρό μου είναι καλά.

-Ταράχτηκες και έχασες αρκετό αίμα από το χτύπημα στο χέρι , αλλά ευτυχώς είχατε το ίδιο αίμα με τον Τζασπερ και αυτό σας έσωσε και της δυο.

Της χαμογέλασε.

-Ελπίζω να τον ευχαρίστησες τον Τζασπερ. Είπε με δυσκολία η Ρόζαλι.

-Ναι σιγά μην έπεσα και στα πόδια του. Φτάνει ο εξευτελισμός που έφαγα από εσένα καλή μου.

-Έμετ; Του είπε αυστηρά.

-Καλά , καλά πάω τώρα να του το πω.

-Στα τσακίδια.

-Ροζαλι σταματά να φωνάζεις συνεχεία σκέψου το μωρό. Της είπα καθώς ο Έμετ έβγαινε έξω από την πόρτα του νοσοκομείου.

-Πρέπει να ευγνωμονείς το θεό. Μην είσαι αχάριστη. Και συγχώρεσε πια τον Έμετ σου ζήτησε συγγνώμη.

-Εδώ εγώ συγχωρούσα το παλιοτόμαρο τον Τζεικομπ ,που με χτυπούσε.

-Τουλάχιστον ο Έμετ σε σέβεται , δεν απλώνει χέρι επάνω σου.

-Εντάξει Μπέλλα θα προσπαθήσω να φέρομαι πιο ανθρωπινά έχεις δίκιο.

Ο άγγελος μου όσο μιλούσα δεν είχε πάρει τα μάτια του από τα χείλια μου.

-Έντουαρντ χρειάζεσαι τίποτα άλλο πονάς;

-Όχι αγάπη μου όταν σε έχω διπλά μου κάθε πόνος διαλύεται.

Τι γλυκός που ήταν ακόμα και σε μια τέτοια κατάσταση.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένας γιατρός. Σε αρκετά νεαρή ηλικία μπορούσα να πω , γύρο στα 32 με 34.

Εμφανίσιμος , με μαύρα κοντά μαλλιά λίγο σηκωμένα με ζελέ και μαύρα μάτια. Φυσικά και δεν συγκρίνονταν με τον θεό διπλά μου (βλ. Έντουαρντ) αλλά βλεπόταν.

-Έντουαρντ Κάλλεν;

-Αυτός είναι γιατρέ. Απάντησα αμέσως.

Έστριψε το βλέμμα τους σε έμενα.

Μάλλον δεν με πρόσεξε πιο πριν καθόμουν σε μια γωνία. Με κοιτούσε εξεταστικά , έχασε την μιλιά του…

Κατευθείαν τα μάτια του έπεσαν στην κοιλία μου και διάκρινα μια απογοήτευση.

-Γιατρέ , αν εγκρίνεται την γυναίκα μου. Μετά μπορείτε να έρθετε προς τα δω και να με εξετάσετε. Είπε ο Έντουαρντ.

Αυτό τον έκανε να σταματήσει το ενοχλητικό βλέμμα του. Αμέσως άνοιξε το στόμα του για να δικαιολογηθεί.

-Εγώ ξέρετε… Η φράση έμεινε μετέωρη αφού τον διέκοψε ο Έντουαρντ.

-Ξέρω ξέρω. Τι να κάνουμε αφού είναι κουκλάρα σας αποσυντόνισε.

-Είστε έγκυος; Απευθύνθηκε σε έμενα.

-Εσείς τι λέτε δεν το βλέπετε; Λέτε να έπαθα τυμπανισμό από την πολύ φασολάδα;

Ο Έντουαρντ ξεκαρδιστικέ.

-Είναι και αρραβωνιασμένη αν αυτό σας λέει κάτι. Πετάχτηκε πάλι ο Έντουαρντ.

Έφτανε στα όρια του αν μπορούσε να σηκωθεί να του τις βρέξει θα το έκανε ευχαρίστως.

-Ω συγγνώμη. Άρχισε να τον εξετάζει.

-Όλα πάνε μια χαρά. Σήμερα κι άλας θα μπορέσετε να φύγετε. Έπειτα πήγε στην Ροζαλι. Της είπε το ίδιο ακριβώς.

Πριν φύγει με πλησίασε.

-Μπορώ ; Είπε.

Η απάντηση δεν πρόλαβε να βγει από το στόμα μου. Ακούμπησε το χέρι του στην κοιλία μου.

-Αγοράκι θα κάνετε;.

-Ναι.

Ο Έντουαρντ φαινόταν τόσο νευριασμένος.

-Σταματά να πασπατεύεις την κοιλία της γυναικάς μου και φύγε αν δεν έχεις άλλη δουλεία.

-Συγγνώμη κύριε παραφέρθηκα.

Έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι.

-Μπέλλα μου συγγνώμη για όλα αυτά δεν ήθελα να παραφερθώ.

-Αλλά δεν μου αρέσει να βλέπω να σε ακουμπάει εσένα και το μωράκι μας κάποιος άλλος μπροστά στα μάτια μου.

-Ήμουν αρκετά υπομονετικός αυτός το παράκανε.

-Σε καταλαβαίνω Έντουαρντ μην απολογείσαι.

Ετοίμασα τα χαρτιά του εξιτηρίου.

Ο Τζασπερ με βοήθησε να μεταφέρουμε τον Εντουαρντ και ο Έμετ κουβαλούσε την Ροζαλι.

Αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι σπίτι μας για να έχουμε μια παραπάνω βοήθεια εγώ και ο Έμετ.

Η Άλις με τον Τζασπερ εμείνανε στην βόρεια πλευρά του σπιτιού. Ο Έμετ με την Ροζαλι στην Νότια.

Έφτιαξα κάτι για να φάμε. Εγώ , η Αλις ο Τζασπερ και ο Έμετ οι χτυπημένοι έπρεπε να μείνουν στα κρεβάτια τους. Θα τους πηγαίναμε αργότερα φαγητό.

-Έμετ πήγαινε να ταΐσεις τον Έντουαρντ όσο θα καθαρίζω εγώ την κουζίνα με την Άλις.

-Ο Τζασπερ θα ταΐσει την Ροζαλι.

-Μπέλλα αυτό δεν είναι δίκαιο. Εγώ θέλω την Ροζαλι. Δεν είμαι κανένας ντιντις να ταΐζω τον Έντουαρντ.

-Ούτε η νταντά του είμαι.

-Είναι ένας τρόπος να συμφιλιωθείτε μετά τις επανωτές γκάφες σου.

-Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Μπέλλα μου έκανες την κάρδια περιβόλι.

Με τούτα και με κείνα κατάφερα να τον πίσω του φόρεσα και μια ποδιά για να μην λερωθεί.

-Σαν τσίρκο με έκανες. Η ποδιά είναι απαραίτητη;

-Εμετ προχώρα.

Έντουαρντ

Ο Έμετ μπούκαρε μέσα στο δωμάτιο με ένα πιάτο φαγητό. Ψητό κοτόπουλο με τηγανιτές πατάτες.

-Ρε φλωράκι γιατί φόρας ποδιά .είπα.

-Κοφτό μεγάλε την γυναικούλα σου να ρωτήσεις. Μου είπε να έρθω να σε ταΐσω.

-Κάνε αααα.

-Με έκαψες παναθεμά σε. Φυσά το λίγο ντε.

-Όλα τα χε η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε. Δεν είμαι καμία δούλαρα σου.

Έκανα ότι πείσμωσα και δεν άνοιγα το στόμα μου.

Ο Εμετ ακούμπησε το πιάτο στο κομοδίνο. Έβαλε τα χεριά μου στο στόμα και προσπαθούσε να μου το ανοίξει με το ζόρι.

-ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΑΣΑΝΗΣΤΗΡΙΑ… Πάρτε τον χαζό από πάνω μου.

-Τρώγε ρε. Αλλιώς θα στο βάλλω από τα αυτιά.

Τον υπάκουσα ικανό τον είχα να το κάνει.

-Ουφ την πιστή μου έβγαλες.

Ακούστηκε ένας θόρυβος σαν κάτι να πετάγετε πάνω στην πόρτα. Και ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο μπήκε ο Τζασπερ.

-Για τρίχα την γλίτωσα. Παρατρίχα να φάω το dvd στο κεφάλι. Είπε ο Τζασπερ λαχανιασμένος.

-Δεν είναι πολύ γλυκιά η Ροζαλι μου;

-Έμενα μου λες; Για λίγο να με αφήσει στον τόπο. Εγώ την πλήρωσα την βλακεία σου.

-Τι έγινε;

-Εκεί που την τάιζα ωραία και καλά.

-Μου λέει που είναι άντρα μου να του τα σούρω ένα χεράκι.

-Της εξήγησα που ήσουν.

-Μετά άχησε να λέει για κάτι dvd ότι σου ζήτησε να της φέρεις ντοκιμαντέρ με μωρά και πληροφορίες για την γεννά να περνάει τον χρόνο της και εσύ της πήγες dvd με μποξ και ξύλο.

-Επίσης μου άφησε Υ.Γ πως το ξύλο δεν το γλιτώνεις.

-Εγώ φταίω που την βοήθα να ξεστραβωθεί. Μα τι ντοκιμαντέρ και αηδίες αν δεν πέσει λίγο ξύλο δεν λέει.

-ΈΜΕΤ… Ακούστηκε η τσιρίδα της Ρόζαλι.

-Τσακίσου…

-Ωχ την έβαψα.

-Ευχηθείτε μου καλή τύχη και να βγω ζωντανός από εκεί…

Έμετ
-Τι κάνεις γλυκιά μου?
-Καλά Έμετ.Εσύ αγάπη μου?
-Προσπαθώ.
-Γιατί?
-Να η Μπέλλα με έβαλε να ταΐσω τον Έντι.
-Κρίμα που δεν σας βιντεοσκόπισε ο Τζάσπερ.Ααα
-Ρόζαλι?
-Το χέρι σου το χέρι σου
-Α κλοτσάει.Γυναίκα ποδοσφαιριστής.
-Τι δώρο θέλεις να σου κάνω πες μου τι?
-Την αγάπη σου και ένα κουταβάκι.
-Ότι θες.Πάω να στο πάρω.
-Άλις?
-Φύγε Έμετ θέλω να μιλήσω με την φίλη μου η άλλη κάτω παίζει την νοικοκυρά σε απόγνωση και δεν.
Έντουαρντ.
Η Μπέλλα είχε έρθει στο δωμάτιο και μου έκανε μασάαζ στο στέρνο.
-Ουπς συγνώμη που ενοχλώ.
-Τι θες?
-Που θα βρω κουταβάκια?
-Παρακαλώ?
-Η Ρόζαλι θέλει σκύλο.
-Σε ένα pet shop?
-Ναι και πυ είναι αυτό να πάρω ένα τέτοιο.
-Έχει και στο εμπορικό του Τζάσπερ αλλά δεν είναι ανοιχτα τώρα βλήμα.
-Επίσης πρέπει να βρεις και τη ράτσα θέλει.
-Ε ναι και τι θα πάρω.
-Εγώ λατρεύω τα λαμπραντόρ.Θυμάσαι τον Ούμπη?
-Ναι.Α αυτό το κοπρόσκυλο.
-Αχ τι γλυκό σκυλάκι.
-Πολύ γλυκό έλα να κοιμηθείς τώρα μου είπε και άλειψε την κρέμα που της είχε δώσει ο γιατρός.
Μπέλλα
Το πρωί ο Έντουαρντ κοιμόταν σαν μωρό.
Τον φίλησα απαλά και κατέβηκα να πιω λίγο χυμό.
-Καλημέρα Έμετ
-Καλημέρα Μπέλλα.Πάω να πάρω το κοπρόσκυλο.
-Ναι ε πάμε μαζί θέλω να πάρω και εγώ ένα κουταβάκι για τον
-Έντι?
-Ναι για το μωράκι μου.
*_*_*_*_*
-Αχ αυτό το γλυκό.
-Μμμμ.
-1000Ευρώ
-1000Ευρώ για τον Έντι?Πφφ.Και το δικό μου?
-900Ευρώ.
-Το δικό σου είναι πιο ακριβό.
-Καλά πάμε τώρα γιατί θα έχει ξυπνήσει
-Ο τζουτζούκος σου?
-Ναι η καρδιά μου μακάρι να του αρέσει.

Ο Έμετ σε όλο το δρόμο ήταν τόσο μα τόσο εκνευριστικός. Τα σχολίαζε όλα…

-Κοιτά πως είναι αυτή με την καπελαδούρα αίσχος. Είπε για μια κυρία που περνούσε το δρόμο.

-Δεν λυπούνται καθόλου τα ματάκια μας;

-Και αυτά τα σταφύλια που έχει το καπέλο σαν φρουτιέρα είναι.

-Έμετ σταματά να σχολιάζεις και πρόσεχε το δρόμο.

-Ο Χριστός και η μανά του. Τι γούνα είναι αυτή κάλε;

-Με κοψιχόλιασες ρε. Γιατί τι έχει;.

-Τι δεν έχει να λες σαν καρναβάλι είναι. Αν την δει κάνεις θα τρομάξει.

-Έμετ άσε το κόσμο ήσυχο.

Επιτέλους παρκάραμε έξω από το σπίτι αυτός μετέφερε τα κουταβάκια μέσα.

Τα ανέβασε από τις σκάλες εγώ πηρά το δικό μου που θα έκανα δώρο στον Έντουαρντ.

Σήμερα ήταν πολύ καλυτέρα μπορούσα να πω πως είχε αναρρώσει πλήρως. Χτύπησα…

-Περάστε. Ακούστηκε η γλυκιά φωνή του.

-Έντουαρντ κλείσε τα μάτια σου.

Κοίταξα από την μισάνοιχτη πόρτα.

-Μην κλέβεις.

-Εντάξει μπες.

Άνοιξε τα τώρα.

-Αγάπη μου είναι πανέμορφο. Σε ευχαριστώ. Είπε και με φίλησε.

-Ο Έμετ αγόρασε και ένα στην Ρόζαλι.

-Δωσ’ το μου τώρα θα το βγάλω στον κήπο και θα του δώσω να πιει γάλα.

-Να προσέχεις.

-Ναι σε λίγο θα είμαι και πάλι κοντά σου να είσαι έτοιμος.

-Έτοιμος για τι πράγμα Μπέλλα;

-Θα δεις μην είσαι ανυπόμονος.

Κατέβηκα στην αυλή. Έβαλα σε ένα μπολάκι γάλα και το έδωσα στο κουταβάκι.

-Μπέλλα.

-Ωχ ο Έμετ πάλι. Σιγομουρμούρησα. Βρισκόταν στο μπαλκόνι.

-Τι θες;

-Σου πετάω το σκυλί να το ταΐσεις.

-Τι λες βρε βλήμα θα το σκοτώσεις από κει πάνω. Έλα κάτω.

-Πιασε.

-Έμετ δεν είναι αστείο. Είμαι έγκυος δεν θα βάλλω σε κίνδυνο το μωρό έλα αμέσως κάτω.

Ευτυχώς υπάκουσε.

-Πρόσεχε και του Έντουαρντ εγώ έχω να κάνω κι άλλες δουλείες καλύτερες.

-Μα Μπέλλα.

-Μαμάκια.

Καθώς ανέβαινα στο δωμάτιο πηρά και ένα κασκόλ.

Μου ήρθε μια ιδέα καθώς το είδα. Μπήκα στο δωμάτιο χωρίς να μιλήσω κλείστηκα στο μπάνιο.

-Αγάπη μου είσαι καλά; Άκουσα την φωνή του Έντουαρντ;

-Το κασκόλ τι το θέλεις μαζί σου; Κάνει κρύο στο μπάνιο;

-Έρχομαι μισό λεπτό.

Άνοιξα την συρταριερα του μπάνιου εκεί είχα βάλει κάτι προκλητικά εσώρουχα.

Σπόιλερ:

Εντάξει ήμουν αρκετά φουσκωμένη πλέον. Δεν ήξερα αν ο Έντουαρντ ήθελε να διακινδυνεύσουμε να κάνουμε ερώτα , αλλά θα το επιχειρούσα.

Ο γιατρός είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα.

Πηρά βαθιά ανάσα και βγήκα έξω. Ο Έντουαρντ με κοιτούσε με ένα ακατάληπτο ύφος.

-Μην πεις τίποτα.

-Μπέλλα δεν κάνει για το μωρό θέλω να προσέχουμε. Έχω υπομονή να περιμένω.

-Πηρά άδεια από το γιατρό θα γίνουν όλα προσεχτηκά. Αρκεί να έχεις και εσύ διάθεση.

-Πάντα έχω διάθεση για σένα. Το ξέρεις και το εκμεταλλεύεσαι.

-Φόρεσε μου αυτό γύρο από τα μάτια.

-Το κασκόλ;

-Ναι αυτή την στιγμή δεν μου βρίσκεται κάτι άλλο.

-Μου αρέσει έχεις δημιουργική φαντασία.

Έντουαρντ

Της έδεσα το κασκόλ γύρο από τα μάτια και την τοποθέτησα απαλά στο κρεβάτι. Η κοιλίτσα της την έκανε πιο ποθητή ήταν πανέμορφη.

Αποφάσισα να το καθυστερήσω πολύ πρώτα ακούμπησα τα χεριά μου στην κοιλία της και με άπλες κυκλικές κινήσεις την χάιδευα καθώς αυτή ακούμπησε τα δικά της χεριά πάνω στα δικά μου και ακλουθούσε την πορεία που τα μετακινούσα πάνω στο σώμα της.

Αναστέναξε.

Έσκυψα το κεφάλι μου και φίλησα τα κατακόκκινα ζουμερά χείλια της. Φίλησα τους ώμους της και της παλάμες της.

Με μεγάλη προσοχή λες και κρατούσα στα χεριά μου ένα εύθραυστο κόσμημα. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν η Μπελλα για μένα ένα κόσμημα , ένα δώρο ανεκτίμητης άξιας που θα μου πρόσφερε μια οικογένεια.

Έγλυψα την κοιλία της και τότε έγινε κάτι που δεν περίμενα , το μωρό κινήθηκε. Ένα δάκρυ συγκίνησης έτρεξε από τα μάτια μου.

Ευτυχώς που η Μπέλλα δεν μπορούσε να με δει.

-Μην φοβάσαι μωράκι. Ψιθύρισα. Δύσκολα θα με άκουγε η Μπέλλα.

-Ο μπαμπάς σ’αγαπάει.

Έσκυψα κοντά στο λαιμό της και μύρισα το άρωμα που ανέδιδε το κορμί και τα μαλλιά της.

Με τρέλαινε αυτή η μυρωδιά , μου θύμιζε κάτι οικείο.

-Συνέχισε Έντουαρντ με πρόσταξε.

Προσπαθούσα να μην ρίχνω το βάρος μου στην κοιλία της έτσι είχα μικρή επαφή με το κορμί της.

Αυτό ήταν αρκετό για να με φουντώσει. Έβγαλα το εσώρουχο της. Με μια κίνηση μπήκα μέσα της. Οι κινήσεις μου ήταν αργές αλλά γεμάτες με αγάπη και πόθο.

Κρατήθηκα από τα μπούτια της. Τα χεριά μου την ανασήκωσαν λίγο και έπιασαν τα οπίσθια της.

Βόγκηξε και τότε ήρθε το τέλος και για τους δυο μας. Κάτι που γίνεται αρκετά δύσκολα. Έπεσα στο πλάι και περίμενα να γαληνέψουν οι ανάσες μας.

-Σ’αγαπάω. Είπα.

-Και εγώ σ’αγαπάω.

-Έντουαρντ πως σκέφτεσαι το μέλλον μαζί μου;

-Μπέλλα τι είδους ερώτηση είναι αυτή;

-Απλά απαντά.

-Είσαι όλη μου η ζωή Μπέλλα. Χωρίς εσένα δεν υπάρχει τίποτα. Σκέφτομαι πως θα κάνουμε πολλά μωράκια. Θα τα φροντίζουμε , θα παίζουμε μαζί τους… Θα κάνουμε όλοι μαζί ταξίδια! Μια τεραστία πανέμορφη οικογένεια!!!

-Μπορώ να δουλεύω κι άλας ή θα μου το απαγορεύσεις αυτό;

-Αγάπη μου μπορείς να δουλεύεις μαζί μου αν θες. Χρειάζομαι μια γραμματέα. Αν και δεν με πειράζει αυτό δεν θέλω να κουράζεσαι.

-Και τα παιδιά μας ποιος θα τα προσέχει;

-Εύκολο αυτό. Γιατί έχουμε τόσους φίλους;

Γέλασε… Όταν χαμογελούσε μου έδινε μεγάλη χαρά.

-Μπέλλα έχεις σκεφτεί πως θα ονομάσουμε το μωράκι μας;

-Ε ναι.

-Θες να το μοιραστείς μαζί μου;

-Έντουαρντ φοβάμαι πως θα παρεξηγηθείς. Ξέρω πως θα ήθελες να βγάλουμε το μωρό Καρλάιλ.

-Μωρό μου μην φοβάσαι έχεις κάτι άλλο υπόψη σου;

-Να όταν σε συνάντησα την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο και όταν έκανες όλα αυτά για μένα εγώ σε αποκαλούσα Άγγελο μου.

-Αυτό είναι ότι πιο όμορφο έχω ακούσει. Και λοιπόν;

-Σκέφτηκα αν θες φυσικά να ονομάσουμε το μωρό Άγγελο. Είναι κομμάτι σου Έντουαρντ άρα είναι ένα αγγελικό μωρό. Ένα μωρό που με έσωσε που με βοήθησε να ξεπεράσω τα πάντα. Εκτός από όλα αυτά που έκανες εσύ για μένα.

-Αν θες φυσικά πρόσθεσε.

-Μπέλλα θα το ονομάσουμε όπως θες μου αρέσει ο τρόπος που το σκέφτηκες. Έξαλλου θα κάνουμε κι αλλά μωράκια .

-Να σε ρωτήσω κάτι αλλά μην στενοχωρηθείς;

-Τι είναι Έντουαρντ;

-Το μωρό που έχασες όταν σε χτύπησε ο Τζεικομπ το ήθελες έτσι; Να είναι και αυτό μαζί μας;

-Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές δεν ξέρω αν έχω βρει την κατάλληλη απάντηση. Φυσικά και θα το αγαπούσα αν το είχα γεννήσει. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό το μωρό θα μας χωριζε.ΟΤζεικομπ δεν θα σε άφηνε να με πλησιάσεις και μετά θα χανόμασταν. Έξαλλου με τέτοιο πατερά πολύ φοβάμαι ότι θα χτυπούσε και αυτό. Και αυτή την ζωή δεν θα την ήθελα για κανέναν. Ποσό μάλλον για ένα μικρό πλασματική.

-Εγώ πάντως ήθελα να ξέρεις πως θα το αγαπούσα…

-Το ξέρω άγγελε μου.

Την αγκάλιασα σφιχτά και ακούμπησα το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου.

-Κοιμήσου αγάπη μου… Είπα

Άρχισα να τραγουδάω ένα ρεφρέν από ένα νανούρισμα που είχα ακούσει πρόσφατα.

Κοιμήσου αγγελούδι μου
βελούδινο το βράδυ
το στήθος μου προσκέφαλο
και η ψυχή μου χάδι.

Την πηρέ αμέσως ο ύπνος… Και εγώ έμεινα ξάγρυπνος όλο το βράδυ να την κοιτάζω.

Έντουαρντ

Όλα πήγαιναν κατ’ ευχή. Σε δυο μήνες η Μπελλα θα γεννούσε ένα υγιέστατο αγοράκι. Πρώτη προτεραιότητα μας τώρα ήταν να φτιάξουμε το δωμάτιο του μπέμπη και να πάρουμε τα απαραίτητα ρουχαλάκια. Α

πό αυτά τα ψώνια ειδικά δεν θα έλειπε η Αλις φυσικά. Μας είχε γίνει στενός κορσές.

-Έλατε… Ποτέ θα πάμε! Μην καθυστερείται δεν θα προλάβουμε να τα ψωνίσουμε όλα.

-Μην κάνεις έτσι Άλις και αύριο μέρα είναι. Έξαλλου δεν μπορώ να κουμαντάρω για πολύ
ώρα τέτοια κοιλία. Έτσι δεν θα αργήσουμε στο εμπορικό. Είπε η Μπέλλα.

-Σαν γεροντοκόρη κάνεις.

-Γεροντοκόρη είσαι και φαίνεσαι. Εγώ έχω άντρα.

-Καλά ντε δεν σε θίξαμε.

Τελικά μας έπεισε και πήγαμε στο εμπορικό. Αρχικά διαλέξαμε χρώματα για το δωμάτιο του μωρού.

Μπλε σκούρο για το ταβάνι μόνο και γαλάζιο για τους υπόλοιπους τοίχους. Το φωτιστικό ήταν σε άσπρη απόχρωση και από κάτω κρέμονταν διάφορα μικρά αρκουδάκια.

Έπειτα πήγαμε να πάρουμε την κούνια. Το πιο σημαντικό από όλα.

-Εγώ με τον Εντουαντ θα διαλέξουμε την κούνια δεν θα ανακατευτείς καθόλου την προειδοποίησε η Μπέλλα.

Ψάχναμε πολύ ώρα μέχρι που βρήκαμε την κατάλληλη!

-Αυτή θα πάρουμε είπαμε και οι δυο μαζί χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει.

Το χρώμα ήταν καφέ και στην κορυφή είχε αποχρώσεις του μπεζ. Στο προσκέφαλο απεικονίζονταν ένα σύννεφο και ένα αρκουδάκι καθόταν από πάνω , πετούσε μια σκάλα στην αρκουδίτσα του για να ανέβει κοντά του.

Μικρά αστεράκια πλαισίωναν την εικόνα.

-Τις κουρτίνες θα της διαλέξω εγώ! Είπε η Άλις.

-Και τι δεν διάλεξες εσύ εκτός από την κούνια ; Είπα ειρωνικά.

-Μπέλλα πες του κάτι. Είπε ναζιάρικα.

-Δίκιο έχει Άλις.

-Ωραία φίλη είσαι.

Φτάσαμε στο μαγαζί με τις κουρτίνες.

-Να θα πάρουμε αυτή την γαλάζια με της νεραιδούλες.

-Τι νεραιδούλες και πράσινα άλογα Άλις. Είναι αγοράκι. Πετάχτηκα εγώ θιγμένος.

-Καλά θα βρω άλλη.

-Να βρεις αν δεν θέλεις να σε καρυδώσω.

-Τι λες με λουλουδάκια;

-Οι περίπτωση τον μονόχρωμων αποκλείετε; Είπα.

Η Μπέλλα μας κοιτούσε από μια πλευρά και το διασκέδαζε.

-Να πάρω αυτό το γαλάζιο με λίγο κιτρινάκι;

-Καλή είναι αυτή σε σχέση με τις άλλες Άλις.

-Έλατε αποδώ. Είπε η Μπέλλα.

-Αυτές θα πάρουμε και δε σηκώνω κουβέντα.

-Είναι ότι πρέπει.

Σε απόχρωση του γαλάζιου με καφέ και ένα αρκουδάκι να πίνει γάλα με το μπιμπερό του.

-Πολλά αρκουδάκια δεν νομίζετε; Είπε η Άλις.

-Μας αρέσουν.

Τα ρουχαλάκια θα τα διαλέξω μονή μου πηγαίνετε σπίτι να ξεκουραστείτε.

-Αυτό αποκλείετε θέλουμε να είμαστε και εμείς.

-Καλά θα πάρω τα μισά τα αλλά θα τα διαλέξετε εσείς.

-Έκλεισε;

-Άντε εντάξει.

Επιτέλους φύγαμε…

Εγώ θα άφηνα την Μπέλλα στο σπίτι και θα πήγαινε στο γραφείο.

Το βράδυ που θα επέστρεφα θα φτιάχναμε το δωμάτιο.

Έντουαρντ

Με όλα αυτά που είχαν γίνει η δουλεία μου έμεινε πολύ πίσω. Θα αργούσα να τελειώσω αλλά ευτυχώς θα προλαβαίναμε να φταίξουμε τα απαραίτητα.

Χτύπησε το τηλέφωνο μου…

Ο έρωτας μου ήταν η μονή που ήθελα να ακούσω.

-Μπέλλα μου;

-Σιγά τα σιρόπια εγώ είμαι βρε. Η γλυκιά σου η Άλις.

-Τι κάνεις με το κινητό της Μπέλλας;

-Που είναι; Έπαθε τίποτα.

-Πάρε μια ανάσα θα πάθεις τίποτα.

-Καλά είναι. Κάνει μπάνιο και βρήκα την ευκαιρία να κλέψω το κινητό της.

-Δεν προσέχεις την Μπέλλα μην γλιστρήσει στο μπάνιο;

-Ηρέμισε της είπα πριν βγει να με φωνάξει.

-Μια δουλεία δεν μπορείτε να κάνετε σωστά. Εμ αφού λείπει ο άντρας.

-Σιγά ρε άντρα.

-Το αμφισβητούμε; Θα μου πεις τι θες έχω και δουλεία. Όχι σαν εσένα που κάθεσαι όλη μέρα.

-Ποτέ θα έρθεις να φτιάξουμε το δωμάτιο.

-Τι ώρα είναι;

-7:30.

-Υπολόγιζε κατά της 9 και φέρε και ενισχύσεις μαζί σου. Τον Τζασπερ και τον Εμετ.

-Τόσο αργά; Τέλος πάντων πάω να το κανονίσω.

-Εντάξει τα λέμε.

-Τα λέμε. Είπε.

Συνέχισα την δουλεία. Για να τελειώσω πιο γρήγορα δεν είχα κάνει κανένα διάλειμμα και με πόνεσαν τα μάτια μου.

Τα έτριψα για λίγο. Ακούμπησα το κεφάλι μου στην καρέκλα να χαλαρώσω. Έκλεισα τα μάτια μου…

Δυο απαλά χεριά με έπιασαν από τους ώμους και άρχισαν να μου κάνουν μασάζ.

Θα αναγνώριζα και θα ένιωθα αυτά τα χεριά ακόμη και νεκρός.

Απότομα άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα το πιο όμορφο θέαμα στον κόσμο.

-Μπέλλα τι κάνεις εδώ; Είπα έκπληκτος

-Βοηθάω τον άντρα μου να χαλαρώσει.

-Ποιος σε έφερε εδώ; Το αμάξι της Άλις.

-Το δανειστικά για λίγο χωρίς να της το πω. Ελπίζω να μην θυμώσει.

-Δεν ξέρει ότι είσαι εδώ;

-Όχι ήθελα να σου κάνω έκπληξη. Και δεν θα με άφηνε να οδηγήσω.

-Και καλά θα έκανε. Μωράκι μου δεν θέλω να οδηγάς τώρα που είσαι έγκυος υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι.

-Σώπα σε κάτι που συμφωνείς με την Αλις.

-Ας μην χαλάσουμε της καρδιές μας αφού είσαι καλά. Χάρηκα που ήρθες. Η ανάγκη μου να σε δω ήταν μεγάλη.

Με φίλησε με πάθος στα χείλια…

-Πάμε σπίτι να φτιάξουμε το δωμάτιο; Δεν κρατιέμαι.

Η ώρα ήταν 8:30.

-Δεν βαριέσαι για μίση ώρα. Σιγά μην σου χαλάσω το χατίρι. Πάμε.

-Το αυτοκίνητο της Άλις θα το αφήσουμε εδώ. Τώρα θα σε πάω εγώ σπίτι.

-Εντάξει μόνο να με προστατέψεις όταν με σφάξει η Άλις.

-Δεν θα σου κάνει τίποτα.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Στο σπιτι.

-Εντουαρντ μην θυμώσεις. Έλεγε η Άλις κλαίγοντας.

-Τι έπαθες Άλις;

-Έχασα την Μπέλλα και το αυτοκίνητο μου.

Η Μπέλλα δεν είχε μπει ακόμα σπίτι. Πέρασε πρώτα να δει το σκυλάκι που μου είχε κάνει δώρο.

-Και τι είναι Άλις για να την χάσεις; Καρφίτσα;

-Εντουαρντ την πρόσεχα σαν τα μάτια μου. Έφυγα μόνο για λίγο πετάχτηκα να της πάρω ένα αναψυκτικό.

-Για στάσου εσύ τώρα θα έπρεπε να είσαι ταραγμένος. Προς τι τέτοια ηρεμία;

-Η Μπέλλα είναι στην αυλή. Ήρθε να με βρει.

-Είναι καλά δηλαδή; Και τόση ώρα παίζες μαζί μου;

-Εντουαρντ απόψε θα γίνει η κηδεία σου.

Εκείνη την στιγμή ήρθε και η Μπέλλα. Η Αλις την αγκάλιασε σφιχτά.

-Μην μου το ξανακάνεις ποτέ αυτό.

Ντριν ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού.

-Ανοίγω εγώ. Είπα.

-Φιλαράκι αγκαλίτσα;

-Εμετ χαστουκάκι μήπως θες;

-Κοιτάχτε έναν άνθρωπο την τον θες τον ψυχρό τον άντρα Μπέλλα.

-Καλώς τα μου. Τώρα καλυτέρα Έμετ;

-Ναι κάπως.

Μπήκε ο Τζασπερ και η Ροζαλι. Περιμένουμε κανέναν άλλο;

-Όχι.

-Λοιπόν οι εγκυμονούσες μείνετε εδώ να φτιάξετε τίποτα να φάμε. Πάμε εμείς για της βαριές δουλείες. Είπε ο Έμετ.

-Η ντεκορατέρ που είναι; Είναι και κοντή και δεν φαίνεται παναθεμά τη.

-Εμετ χαζέ εδώ είμαι.

-Από πού ακούγετε κάλε η φωνή της;

-Κου κου εδώ κάτω.

-Εμετ μην πειράζεις την μινιατούρα μου. Είπε ο Τζασπερ.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Ανεβήκαμε στο δωμάτιο του μωρού. Θα ήταν διπλά από το δικό μας. Βάλαμε νάιλον στο πάτωμα για να μην το βάψουμε και αρχίσαμε.

-Με μπλε σκούρο θα βάψετε το ταβάνι και γαλάζιο τους άλλους τοίχους.

-Μάλιστα κυρια. Είπε ο Τζασπερ.

-Ευχαριστώ πολύ που με ακούς γλυκιά μου.

-Φερτέ μου τις βούρτσες. Είπα.

-Έλα πάρε πάρε εδώ η καλή η βούρτσα. Έλεγε ο Έμετ.

-Έλα ρε δεν είμαστε στην λαϊκή αγορά. Είπα.

Το βάψιμο ξεκίνησε. Το δωμάτιο Επερνέ μορφή. Ο Έμετ τραγουδούσε ένα συγκεκριμένο τραγούδι.

-Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες
η δουλειά κάνει τους άντρες
το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί

Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια
όσοι είναι παλικάρια
τη ζωή τους την περνούν στις σκαλωσιές

-Ρε παιδάκι μου πως σου έρχονται μια αυτά τα τραγούδια;

-Έλα τώρα που δεν σου αρέσουν.

Σιγά μην άνοιγα κουβέντα με τον Εμετ.

Φέραμε την κούνια. Τις κουρτίνες την συρταριέρα… Βάλαμε μέσα τα ρουχαλάκια. Στρώσαμε με μια μοκέτα το πάτωμα. Κρεμάσαμε το πολύφωτο.

Ζωγραφίσαμε στον τοίχο έναν όμορφο άγγελο. Όλα ήταν σχεδόν στην εντέλεια.

-Δεν μου αρέσει το σημείο που βάλαμε την συρταριέρα.

Ο Έμετ και εγώ πήγαμε να την μετακινήσουμε συμφώνα με τις οδηγίες της Άλις.

-Λίγο πιο δεξιά. Είπε.

-Ε όχι πάμε λίγο πιο αριστερά. Η να το μεταφέρουμε από την άλλη πλευρά;

-Ντεκορατέρ να σου πετύχει. Ρωτάει τα μαστόρια. Είπε ο Έμετ και λύθηκα στα γέλια.

-Αφήστε το εκεί αν είναι να με κοροϊδεύετε.

Η Άλις έφτιαξε και της τελευταίες πινελιές. Όλα πλέον ήταν έτοιμα. Κατέβηκα στο σαλόνι για να πω στην Μπέλλα να έρθει να το δει.

Της έδεσα τα μάτια και την καθοδηγούσα…

Φτάσαμε στο δωμάτιο…

Έντουαρντ

-Έντουαρντ σε παρακαλώ θέλω να το δω με παρακαλούσε η Μπέλλα

-Περίμενε αγγελούδι μου.Θέλω να είναι όλα έτοιμα.

-Αγάπη μου είπα και της τράβηξα το μαντήλι

Η Μπέλλα κοιτούσε και χαμογέλαγε.

Έπεσε στην αγκαλιά μου χαρούμενη.

-Είναι τέλειο.Υπέροχο.Σε ευχαριστώ μωρό μου.

Άρχισε να με φιλάει παντού.

-Εγώ σε ευχαριστώ για αύτο που θα μου χαρίσεις της είπα και εκείνη πήρε το χέρι μου και το έβαλε στην κοιλιά της.

Αισθάνθηκα ένα γουργούρισμα.

-Έλα πάμε να φας.Σου έχω φτιάξει το αγαπημένο σου φαγητό.

Κατεβήκαμε κάτω.

Η Λούσι μας κουνούσε την ουρά.

-Γλυκό μου είπε η Μπέλλα και το πήρε στην αγκαλιά της αρχίζοντας να την γλύφει.

-Ρόζαλι παρε το κοπρόσκυλο από πάνω μου.Σε έχει γεμίσει σάλια.Η κόρη μου.

-Χαλάρωσε Έμετ.Πεντακάθαρα είναι.

-Και αύριο θα το πας και στο κτηνίατρο να του κάνει εμβόλιο του πέταξε η Ρόζαλι.

-Ε?Έχω δουλεία δεν μπορώ θα το πάει ο Έντι που τα πηγαίνει καλά με αυτά.

-Α δεν μπορώ έχω δικαστήριο.

-Άλις?

-Δουλεύω αγόρι μου.

-Που?Στα Hondos?

-Σε όποιο μαγαζί θέλει είπε ο Τζάσπερ και την φίλησε.

Ζήλεψα και φίλησα και εγώ την Μπέλλα.

Ο Έμετ πήγε κοντά στη Ρόζαλι και εκείνη του άστραψε ένα χαστούκι.

-Ωραίο κορσέ.

Η Μπέλλα μου έβαλε να φάω.

-Άντε παιδιά καληνύχτα είπε ο Έμετ.

Καληνυχτήσανε και φύγανε.

Η Μπέλλα με κοιτούσε προκλητικά.

-Τι θες?

-Ότι θες και εσύ.

Την άρπαξα και άρχισα να την φιλάω.

Η νύχτα εξελίχθηκε πολύ ωραία.Πάρα πολύ ωραία θα έλεγα.

*_*_*_*_*_*

Σήμερα η Μπέλλα έχει γενέθλια.

Θα της καναμε ένα πάρτι-έκπληξη.

Η Άλις το είχε σκεφτεί.

Η Μπέλλα με σήκωσε από το κρεβάτι και άρχισε να με βοηθάω να ντυθώ.

-Μωρό μου θα έρθω και εγώ στο γραφείο.

-Μπέλλα τι λες?

-Λέω πως θα πάω να ανοίξω το γραφείο.Δεν μπορώ άλλο εδώ μέσα.

-Θες να πάρω την Άλις να πάτε μία βόλτα?

-Μα δουλεύει.

-Νομίζεις.Μετάξι μας η Άλις στο γραφείο του Τζάσπερ κάθεται.

-Δεν ντρέπονται?

-Το διακοσμεί μωρό μου.Η Άλις δεν είναι σαν και μας.

-Γιατί τι έχουμε εμείς?με ρώτησε ναζιάρικα.

Άρχισα να την φιλάω.

-Έντουαρντ μου είπε ξεψυχισμένα πρέπει να φύγουμε.

Την πήγα στο γραφείο αν και της έκανα κήρυγμα αλλά εκείνη δεν άκουγε.

-Άντε και με την νίκη.

Μπέλλα.

Μπήκα μέσα στο γραφείο.

Ήταν ένα αχούρι.

Ήθελε καθαριότητα.

Έκλεισα την πόρτα έβγαλα τις σφουγγαρίστρες και άρχιζα να καθαρίζω.

Έπερναν τηλέφωνα και τα σήκωνα με το ένα χέρι ενώ με το άλλο καθάριζα.

Αισθανθηκα δύο τρία τσιμπήματα στην κοιλιά αλλά συνέχισα.

-Μπέλλα τι κάνεις εκεί?ρώτησε η Ρόζαλι.

-Καθαρίζω Ρόζαλι.Ο προκομμένος μου τα έχει αφήσει όλα είπα και πέταξα τα αποτσίγαρα.

-Πρώτη φορά σε ακούω να βρίζεις τον Έντι.

-Δεν τον βρίζω απλά λέω την αλήθεια.Και είναι λογικό μόνος τρέχει από εδώ και από εκεί
.
-Καλά έλα να βάλλω ένα χεράκι και εγώ να πάμε βόλτα μετά τι λες?
-Ναι αμέ αλλά πριν πάμε να πιούμε σοκολάτες από κάτω.

-Μμ τώρα που μου λες μου μύρισαν.

Η Ρόζαλι με βοήθησε αλλά οι πόνοι συνέχιζαν.

Αποφάσισα να μην δώσω συμμασία και προχώρησα.

Είπιαμε σοκολάτες και πήγαμε σπίτι να πάρουμε τα κουταβάκια που πλέον είχαν θεργιέψει.

Όταν γύρισα σπίτι όμως ήταν όλα κλειστά.

-Καλέ φως δεν έχει?Αφού είχα αφήσει.

-Είχε αλλά το έσβησα εγώ είπε η Άλις και εμφανίστηκαν όλοι.

Ο Τζάσπερ με τον Έμετ πίσω από τον Έντουαρντ και την Άλις οι οποίοι κρατούσαν μία τεράστια
τούρτα.

-Χρόνια Πολλά!!!!!!!!

Τραγουδούσαν όλοι μαζί και Ρόζαλι στο τέλος φώναξε ευχή ευχή.

"Να είναι πάντα καλά ο Έντουαρντ και το παιδάκι μας."

Εκείνος με φίλησε.

-Χρόνια πολλά αγάπη μου!

-Σε ευχαριστώ.

Ο μπέμπης κλότσησε.

-Και εσένα σε ευχαριστώ είπα ενώ ο Έντουαρντ χάιδευε την κοιλιά μου.

Όλοι με αγκάλιασαν και με φίλησαν.

-Λοιπόν φιλενάδα πες μου πως πίστευες πως είχαμε ξεχάσει τα γενέθλια σου?

-Να πω την αλήθεια τα είχα ξεχάσει και εγώ.

-Ντροπή σου.

-Εγώ πάω να κόψω την τούρτα.

-Όχι καλέ φέρε κουτάλια.

-Μπαρντόν?

-Έλα ρε Έντουαρντ.Ρόζαλι ας την τούρτα κάτω.Ας την φάμε με το κουτάλι από εδώ.Όπως κάναμε μικροί.

-Εμείς με τη Ρόζαλι την τρώγαμε με τα δάχτυλα είπε ο Τζάσπερ.

-Με τα δάχτυλα λοιπόν είπε η Άλις και ορμήσαμε όλοι μαζί.

-Το διασκεδάζετε?

Έντουαρντ

Γυρίσαμε όλοι προς τι μεριά που ακούστηκε η φωνή. Μείναμε σαν στήλες άλατος. Το στόμα μου είχε κοκαλώσει.

Επιτέλους άρχισα να συνέρχομαι. Έβαλα την Μπέλλα πίσω από την πλάτη μου για να την προστατέψω. Πηρά το λόγο.

-Σε κάλεσε κανένας Τζεικομπ.

-Όχι και αυτό το θεώρησα πολύ προσβλητικό ξέρεις.

-Ναι προσβλήθηκε η μουτσούνα σου. Είπα…

-Δεν θέλω πολύ για να σε σκοτώσω , όποτε μην με εξωθείς στα άκρα. Είπε ο Τζεικομπ.

Χειροτέρευε η κατάσταση. Η Μπέλλα αυτή την στιγμή δεν έπρεπε να ταράζεται.

Θα φερόμουν όσο καλυτέρα μπορούσα αλλά με αυτή την συμπεριφορά δεν ξέρω για ποσό θα άντεχα να συγκρατήσω τα νευρά μου. Απευθύνθηκε στην Μπέλλα

-Ειδές πως σε φούσκωσε , σαν φοράδα έγινες. Εγώ σε είχα στα όπα όπα.. Ούτε παιδιά ούτε γατιά.

-Ναι σε είδα. Μου φτάνε έτρωγα το ξύλο με το τουλούμι. Βασικά θα είχαμε μωρό αλλά βλέπεις απέβαλα από το πολύ ξύλο.

Τι κοίταξε με μίσος.

-Λες ψέματα.

Πήγε να την πλησιάσει.

-Κάνε πίσω τώρα και σκάσε. Αν της ξαναμιλήσεις έτσι θα σε σφάξω.

-Εγώ θα σε σφάξω πρώτος και αυτή την άχρηστη που δεν μπόρεσε να κρατήσει το παιδί μας.

Έβγαλε ένα μαχαίρι μου είχε στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν.

Δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Προσπάθησε να με απειλήσει και το έστρεψε προς το μέρος μου.

Όλα έγιναν σαν αστραπή. Η Μπέλλα μπήκε μπροστά μου και την άρπαξε.

-Μην κουνηθεί κάνεις.

Της είχε βάλει το μαχαίρι στο λαιμό.

-Αν κουνηθείτε δεν θα καταλάβει ούτε η ιδία για ποτέ θα φτάσει στα θυμαράκια.

-Μην την πειράξεις σε παρακαλώ. Είπα με απελπισμένο τόνο.

-Πετά μου τα κλειδιά του αυτοκίνητου σου Έντουαρντ.

-Τζεικομπ μην το κάνεις σε παρακαλώ. Πετάχτηκε η Άλις. Τα δάκρυα της μου υπενθύμιζαν το κίνδυνο που διέτρεχε η Μπέλλα.

-Τζεικομπ πάμε μονοί μας κάπου να λύσουμε το θέμα. Δώσε την Μπέλλα στην Άλις.

-Όχι Έντουαρντ δεν θα σε αφήσω να πας.

-Μπέλλα άκου με. Σκέψου και το μωρό.

-Ότι και να λέτε εγώ αυτή θα πάρω.

-Τα κλειδιά τώρα πριν χάσω την υπομονή μου.

Τον πλησίασα σιγά σιγά για να του τα δώσω. Αλλά έπιασε το σχέδιο μου.

-Πετά τα από μακριά. Γιατί σίγουρα θα μου κάνεις πουστιά. Και δεν θα μείνει ούτε τρίχα από την πρώην γυναικούλα μου.

Του πέταξα τα κλειδιά του βολβο.

Έκανε κοφτά βήματα προς τα πίσω.

-Αν με ακολουθήσετε δεν θα προλάβει να δει ξανά τον ήλιο.

-Στο υπόσχομαι δεν θα σε ακολουθήσω. Να την προσεχεις μονο σε παρακαλω. Θα σου δωσω οσα λεφτα θες για να την αφησεις.

-Δεν είναι για τα λεφτα Έντουαρντ. Αν δεν την έχω εγώ δεν θα την έχει κανένας.

-Αυτό που λες είναι αρρωστημένο Τζεικομπ.

-Από εσένα δεν θέλω συμβουλές. Συνεννοηθήκαμε;

Σταμάτησα να μιλάω. Έβαλε την Μπελλα στο βολβο και έβαλε μπρος. Δεν έχασα καιρό κατέβηκα στο υπόγειο.

Το αυτοκίνητο αυτό είχα καιρό να το οδηγήσω από τότε που πέθαναν οι γονείς μου. Λάτρευα την ταχύτητα , από τότε όμως που συνέβη εκείνο το καταραμένο ατύχημα σταμάτησα αυτό το ριψοκίνδυνο άθλημα.

Μια Ferrari fxx δέσποζε μπροστά στα μάτια μου. Ο εκκωφαντικός θόρυβος μου ξύπνησε παλιές αναμνήσεις.

Σπόιλερ:

Ώρα για δράση… Έπρεπε μόνο να προσέχω να μην βάλλω σε κίνδυνο την Μπέλλα. Έτρεχα σαν τρελός.

Κοιτούσα δεξιά και αριστερά να δω που πήγαν. Τότε το μάτι μου είδε το βολβο να στριβεί από τα δεξιά του δρόμου. Ωραία σε λίγο θα έμπαινε σε εθνικό δρόμο και θα τον έκλεινα τον δρόμο.

Ο Τζεικομπ κοιτούσε συνεχεία τον καθρέπτη. Ευτυχώς τα τζάμια ήταν τόσο σκούρα που δεν φαινόταν το πρόσωπο μου. Αλλά του κίνησα την περιέργεια που τον ακλουθούσα όλη αυτή την ώρα.

Έφτασα με μια προσπέραση διπλά από το βολβο. Άνοιξα το παράθυρο της Φερραρι. Τον παρακάλεσα για άλλη μια φορά.

-Τζεικομπ κάνε στην άκρη το αυτοκίνητο.

Τα λόγια μου πήγαιναν στον βρόντο. Ερχόταν άλλο αμάξι από την αντίθετη κατεύθυνση. Και ξαναμπήκα στην λωρίδα μου αφού είδα το χάρο με τα μάτια μου πρώτα.
Έφτασα πάλι διπλά του.

-Τζεικομπ… Σε παρακαλώ.

Θα έδινα και την ιδία μου την ζωή αν ήταν να την αφήσει. Είδα την Μπελλα να του μιλάει.

Μπέλλα

Στην ζωή μου δεν είχα φοβηθεί ποτέ περισσότερο. Από το αυτοκίνητο του ‘’Τζεικ΄΄ θα έβγαινα νεκρή ή ζωντανή.

Το πρώτο ήταν ποιο πιθανό… Κράτησα την κοιλία μου… Το μωρό μου δεν θα προλάβαινα να το φέρω στην ζωή. Έφυγε ένα δάκρυ από τα μάτια μου.

-Τζεικομπ γιατί το κάνεις αυτό; Ρώτησα χρειαζόμουν εξηγήσεις.

-Ποτέ στην ζωή μου δεν σε ταπείνωσα και δεν σου φέρθηκα άσχημα. Θα μπορούσαμε να είχαμε μια ευτυχισμένη ζωή αλλά εσύ τα χάλασες όλα. Τι ζητάς τώρα;

-Μπέλλα για όλα έφταιγε η καταραμένη η ζήλια μου. Παιδί με τον Έντουαρντ δεν θα κάνεις ποτέ και ούτε τίποτα άλλο φυσικά…

-Σε παρακαλώ κάνε στην άκρη και άσε με να πάω μαζί του. Παρ’ το ως συγχώρεση.

-Μπέλλα δεν θέλω την συγχώρεση σου. Θα φύγουμε μακριά. Θα γεννήσεις και μετά θα δώσω το μωρό για υιοθεσία δεν θα το ξαναδείς. Μετά θα ξεκινήσουμε μια νέα αρχή.

Πως θα ξεκινούσαμε νέα αρχή όταν η κάρδια μου θα είχε γίνει χίλια κομμάτια και το κενό θα είναι δυσβάστακτο!!

-Είσαι παλαβός.

-Αυτό θα το δούμε.

Έκανε έναν ελιγμό και χτύπησε το αυτοκίνητο του Εντουαρντ. Έχασε τον έλεγχο του αυτοκίνητου… Τότε από μπροστά μου πέρασαν όλες οι εικόνες που είχα περάσει μαζί με τον Έντουαρντ .

Το αυτοκίνητο έπεσε σε ένα χαντάκι αναποδογυρισμένο …σταμάτησε διπλά στο τρακαρισμένο αμάξι του Εντουαρντ…

Μπέλλα

Πονούσα πολύ.

Ο Τζέικομπ άνοιξε την πόρτα και εξαφανίστηκε.

Προσπάθησα να βγω και πήγα στο αμάξι του Έντουαρντ.

-Αγάπη μου ήταν λιπόθυμος και τρέχαν αίματα από παντού.

-Μωρό μου σε παρακαλώ μείνε μαζί μου.

Έβαλα το χέρι του στην κοιλιά μου.

Κούνησε λίγο τα δάχτυλα του.

-Έντουαρντ πονάς?

-Μπέλλα είσαι εδώ μαζί μου αγάπη μου.

Με έκλεισε στην αγκαλιά του.

Αααχ πόνοι πόνοι πολύ δυνατοί.

-Σ αγαπώ είπα και τον φίλησα.

-Και σ αγαπώ πολύ.

Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.

Έντουαρντ.

Το αυτοκίνητο είχε γίνει χίλια κομμάτια και εγώ αιμορραγούσα.

-Και εγώ γ αγαπώ της είπα και τότε λιποθύμησε.

-Μπέλλα Μπέλλα μίλησε μου

-Όχι είπα και την έκλεισα στην αγκαλιά μου.

-Κρατήσου μωρό μου θα γίνεις καλά.

Το βόλβο μου ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

Έβαλα μέσα την Μπέλλα και με πολύ δυσκολία το ανέβασα στον δρόμο.

Έτρεχα σαν δαιμονισμένος.

Έφτασα στο νοσοκομείο.

Την πήραν κατευθείαν μέσα.

Είχαν έρθει όλοι.

Η Άλις με τον Έμετ έπεσαν πάνω μου και με πήραν στην αγκαλιά του.

-Θα γίνει καλά μου είπε η Άλις

-Το εύχομαι γιατί αλλιώς θα πεθάνω.Δν μπορώ μακριά της.

-Έναν γιατρό φώναξε ο Έμετ.

-Τι τον θες το γιατρό?

-Έντουαρντ αιμορραγείς είπε η Ρόζαλι και μου έπιασε το μέτωπο.

-Παρακαλώ.

-Ο κύριος αιμορραγεί είναι ο άντρας της κοπέλας που είναι μέσα.

-Ξέρετε για την κοπέλα μέσα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και για εκείνη και για το μωρό.Ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία.

-Όχι φώναξα και δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.