Ο Αγγελός μου!!!

Έντουαρντ

Με είχαν μεταφέρει σε ένα δωμάτιο. Η μυρωδιά του νοσοκομείου μου ξυπνούσε τους φόβους μου , τους βαθύτερους εφιάλτες μου.

Επέστρεψα στην πραγματικότητα! Εγώ δεν είχα τίποτα σε σχέση με την Μπέλλα και το μωρό. Μόνο ζαλιζόμουν λίγο..

Βγήκα από το δωμάτιο και περίμενα έξω από το χειρουργείο. Τα λεπτά ήταν βασανίστηκα. Κοιτούσα συνεχώς την ώρα.

Και ρωτούσα το θεό γιατί μου την έπερνε πίσω , γιατί με ξεπλήρωνε έτσι. Χωρίς την Μπέλλα δεν υπήρχε μετά… Βγήκε ένας γιατρός από το χειρουργείο! Πετάχτηκα σαν ελατήριο.

-Η Μπέλλα;

Όχι δεν ήθελα να ακούσω αν πέθανε όχι. Η κάρδια μου σπάραζε έπεσα γονατιστός και κάλυψα τα μάτια μου.

-Για την κοπέλα δεν μπορούμε να σου εγγυηθούμε τίποτα το μωρό μάλλον θα ζήσει.

Τότε ήταν που ξέσπασα. Έκλαιγα ασταμάτητα. Εγώ έφταιγα για όλα αν δεν τους κυνηγούσα η Μπέλλα θα ζούσε. Το ξέρω θα ζούσε…

-Εντουαρντ μην βασανίζεσαι άλλο. Μου είπε ο Τζασπερ

-Τζασπερ δεν έχω την δύναμη να μεγαλώσω μονός μου το μωρό.

-Αν πάθει τίποτα η Μπέλλα υποσχέσου μου ότι θα το φροντίζεται εσύ και η Άλις.

-Δεν σου υπόσχομαι τίποτα. Θα ζήσουν Έντουαρντ και οι δυο. Αν όχι πρέπει να φανείς δυνατός.

-Ποσό δυνατός θα ήσουν εσύ Τζασπερ αν πέθαινε η Άλις.

Σε αυτό που ρωτούσα η απάντηση του δεν υπήρχε.

-Υποσχέσου. Ξαναείπα

-Υποσχομαι. Θα το φροντίζουμε σαν να ήταν δικό μας.

-Ευχαριστώ. Να το ονομάσετε Άγγελο αυτό θέλαμε εγώ και αυτή.

Αυτή… Έτσι μιλούσα πια για την αγάπη μου.

Αν έλεγα το όνομα της θα πέθαινα εκείνη την στιγμή από το πόνο που μαζευόταν στην κάρδια μου.

Το στήθος μου είχε δεθεί κόμπος. Ούτε ο Έμετ πια είχε την διάθεση για αστεία.

-Πάω στην εκκλησία του νοσοκομείου να προσευχηθώ. Είπε η Άλις θα έρθει κανένας άλλος μαζί;.

-Εγώ Άλις. Είπε η Ρόζαλι.

Περίμενα με όση υπομονή μου είχε απομείνει. Σε μια στιγμή μέσα από το χειρουργείο άκουσα κλάμα.

Μετά από λίγο ήρθε μια νοσοκόμα με το μωρό στην αγκαλιά.

-Έντουαρντ Κάλλεν η γυναίκα σας έκανε ένα υγιέστατο αγοράκι. Ευτυχώς το σώσαμε.

Μου το έβαλε στην αγκαλιά μου. Ένοιωσα την ζεστασιά του αλλά τα μάτια μου αρνιόντουσαν να το δουν. Αλλιώς φανταζόμουν αυτή την στιγμή.

-Πάρτε το. Είπα.

-Θα το πάμε σε μια θερμοκοιτίδα. Για προληπτικούς λογούς. Αλλά πρέπει να σας πω και κάτι άλλο! Να φανείτε δυνατός.

Ο πρόλογος δεν μου άρεσε καθόλου.

-Η γυναίκα σας έπεσε σε κώμα.

Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Γιατί η αγάπη να είναι τόσο δύσκολη , γιατί μου περνούν τον άνθρωπο που αγαπώ;

Αυτό το κομμάτι το γράψαμε μαζί με την Μαρίνα.
Αφιερωμένο σε όσους μας γράψανε σχόλια και μας βοήθησαν να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Ντριν"
-Ποιος?
-Αστυνομία?
Άνοιξε την πόρτα.
-Απίστευτο.
-Γεια σου Τζέικομπ χαιρέτησε η Σάντρα με μοχθηρό βλέμμα
-Εσάς τις δύο?
-Ποιες από; Όλες? Ρώτησε η Ζαφρίνα
-Εσάς τις μπροστά τις καστανές με τα μακριά τα μαλλιά και την άλλη με την κοτσίδα.
-Ναι εμάς τι? Η Λίτσα σήκωσε το φρύδι
-Σας ξέρω.
-Από πού? Πηγαίναμε μαζί στρατό? Ρώτησε η Μαρίνα.
-Λοιπόν εσείς είστε αστυνομία?
-Γιατί δεν σου γεμίζουμε το μάτι; Είπε η Σάντρα.
-Έχουμε εφοδιαστεί και κλομπ.
-Κάτι καλύτερο απάντησε η izzy. Ενώ χτύπησε το κλομπ στο χέρι.
-Σαν τι?
-Μην βιάζεσαι θα δεις απάντησε η Χριστίνα. Όλα με το πάσο τους.
-Φένια τις γάτες. Είπε η Μαρίνα.
-Μάλιστα αρχηγέ.
Η Φένια άνοιξε ένα σακί με πεινασμένα γατιά και έπεσαν πάνω του. Έτριβε τα χεριά της συνωμοτώντας με τα μάτια της προς τις άλλες.
-Δέσποινα το τηγάνι .Είπε η Λίτσα.
-Πολύ ευχαρίστως .Απάντησε η Δέσποινα και του έδωσε δύο στο κεφάλι με το τηγάνι.
Τέτοια ευχαρίστηση δεν είχε νιώσει ποτέ στην ζωή της.
-Αυτή η δολοφονική τάση που έχω μερικές φορές σε καλό μου να μου βγει ρε παιδάκι μου. Είπε η Δέσποινα.
-Αλλά του χρειαζόταν του αράπη του ταμ ταμ ταμ.
-Πέστα Δεσποινάκι να αγιάσει το στόμα σου. Είπε η izzy.
-Και τώρα ρώτησε η Μαίρη;
-Τώρα δέστε τον και να τον βάλουμε στο πορπαγκάζ . Είπε η Λίτσα.
-Ωχ τι σκέφτηκε το μυαλό σου πάλι?ρώτησε η Μαρίνα
-Εσύ κολλητούλα μου λες πως το μυαλό μου το έχω πάνω από το κεφάλι μου. Σχολίασε η Λίτσα
-Είμαστε δαιμόνιες όμως δεν μπορείτε να πείτε. Είπε η Μαρίνα.
Ακουγόταν ένας εκνευριστικός θόρυβος από το στόμα του Τζεικομπ.
-Ας το βουλώσει επιτέλους. Είπε η Χριστίνα.
-Πάρτε αυτό να του κλείσουμε το στόμα. Είπε η Ζαφρίνα.
-Μπλιαξ εγώ δεν τον πιάνω του έριξα τις γάτες. Άσε που δεν έχει κάνει όλα τα εμβόλια. Είπε η Φένια.
-Παιδιά προνόησα. Έφερα γάντια. Είπε η Μαρίνα.
-Α και έχω και κουζινομάχαιρα στο αυτοκίνητο, μπαζούκα ,αλυσοπρίονο , στραβοκατσάβιδο, μπαλτά, χειροβομβίδες.
-Φερτέ τα γάντια θα το κάνω εγώ. Είπε η Μαίρη.
-Α θα χρειαστώ και το στραβοκατσάβιδο.
-Στραβοκατσάβιδο. Έτοιμο. Το έδωσε η Λίτσα.
-Κρατά το εσύ Λίτσα και όταν σου πω να τον απειλής. Συνέχισε να δίνει οδηγίες η Μαίρη.
Του έδενε με δύναμη το στόμα ενώ αυτός κουνιόταν και σπαρτάραγε.
-Τώρα. Έδωσε εντολή η Μαίρη.
-Άντε ας τον κατεβάσουμε τώρα στο αμάξι. Είπε η Χριστίνα.
-Ναι πολύ αργοπορήσαμε το θάνατο του. Συνέχισε να λέει η Ζαφρίνα.
Μπήκαμε όλες μαζί στο αυτοκίνητο η Λίτσα στην θέση του οδηγού και η Μαρίνα στη θέση του συνοδηγού και τα κορίτσια πίσω.
Ο Τζέικομπ ήταν στο πορπαγκαζ.
-Κανόνισε μικρή μα μας στείλεις όλους μαζί στο χαντάκι.είπε η Μαρίνα
-Μην φοβάσαι αγάπη εμείς γράφουμε σενάριο δεν το επιτρέπω.
-Καλά πρόσεχε φανάρι.
-Μην με τρομάζεις ρε Μαρίνα.Αμάν.
-Γίνε μπλε!
-Λίτσα το έχασες και αυτό το λίγο που είχες? Η Μαρίνα συνέχισε το χαβά της.
-Εντάξει καλά γίνε πράσινο.
-Λίτσα αυτό δεν είναι από την Ωραία Κοιμωμένη?
-Ναι Φένια μου.
-Πρόσεχε εσύ μην κοιμηθείς πάνω στο τιμόνι και άσε τις ωραίες και τα παραμύθια. Που παρκάρεις παιδάκι μου? Ή Μαρίνα είχε χάσει την υπομονή της.
-Σταμάτα να γκρινιάζεις έχω σχέδιο?
-Να μας ρίξεις όλους μαζί στον γκρεμνό?
-Θα ρίξουμε τον Τζέικομπ τώρα αν έχει και καμία άλλη τάση αυτοκτονίας.
-Να βάλλουμε τα γάντια μας?ρώτησε η izzy.
-Να τα βάλλουμε εγώ αυτόν δεν τον πιάνω αλλιώς.
-Τα βάλατε ρώτησε η Ζαφρίνα.
-Ναι. Βγείτε είπε η Μαρίνα.
Άνοιξε η Δέσποινα το πορκπαγκαζ.
-Να του βγάλουμε αυτό σχολίασε η Μαίρη.
-Ναι αμέ αλλά πια ρώτησε η Φένια.
Κοιτούσε η μία την άλλη
-Μαρινάκι?
-Λιτσάκι μαζί όχι μόνη μου
-Καλά φοβητσιάρα μου
-Οπαλάκια. Είναι και βαρύς παναθεμά τον. Είπε η Λίτσα με την Μαρίνα.
-Κολλήτουλα ούτε συνεννοημένες να μαστέ. Ολοκλήρωσε το Λιτσάκι.
-Σάντρα δώσε ένα χεράκι βοήθειας.
-Και εσύ Χριστινάκι.
-Ερχόμαστε. Είπαν και οι δυο.
-Κοριτσάρες είστε έτοιμες να τον πετάξουμε στον γκρεμό; Είπε η Μαρίνα.
-Όλη μου την ζωή γι΄αυτό ζούσα. Έλεγε και ξανάλεγε η Σάντρα σαν χαλασμένο μαγνητόφωνο.
-Πριν τον ρίξουμε στον γκρεμό να σταθούμε σε σειρά και να του δώσουμε όλες από ένα χαστούκι;. Είπε η σατανική Χριστίνα.
-Εγώ πρώτη. Είπε με πάθος η Ζαφρινα.
-Όχι εγώ. Φώναζε η Δέσποινα.
-Όλες θα πάρετε βρω. Μπείτε στην σειρά. Είπε η Λίτσα.
Ετοιμαστήκαμε όλες. Με αυτή την σειρά , Ζαφρινα , Δέσποινα , Σαντρα , Φένια , Χριστίνα , izzy , Μαίρη , Μαρινάκι , Λιτσάκι.
Του είχαμε κοκκινίσει και τα δυο μαγούλα.
-Το καταευχαριστηθηκαμε ε;
-Όντως. Είπε η Σαντρα.
-Πετάω καμία καλή ιδέα που και που όταν πρόκειται για του Τζεικ δεν μπορείτε να πείτε. Είπε η Χριστίνα.
-Ήρθε η ώρα να τον πετάξουμε στον γκρεμό δεν νομίζετε;. Ανυπομονούσε η Δέσποινα.
-Ήρθε. Είπαμε όλες μαζί με ένα στόμα.
-Θες να πεις τίποτα για τελευταία φορά Τζεικ; Είπε η Μαρίνα.
-Σας μισώ.
-Ρε εμείς σε δημιουργήσαμε σε αυτό το ρολό και εμείς θα σε εξαφανίσουμε. Η Λίτσα τα είχε πάρει χοντρά.
-Ορμάτε του. Είπε η izzy.
Με μια κίνηση τον πετάξαμε στον γκρεμό.
-ααααα
-Τις σαμπανιες τις σαμπάνιες φώναξε η Σάντρα.
Η Φένια με την Μαίρη άρχισαν να της ανοίγουν.
-Πάρτι χωρίς εμένα?
-Άλις Έπεσε στην αγκαλιά της Μαρίνας και της Λίτσας.
-Τι κάνετε κοριτσάκια μου?
-Καλά είμαστε εσύ
-Καλά είμαι ο καημενος ο Εντ όμως τ θα γίνει?
Ολες μαζί ξανα:Ναι τι θα γίνει?
-Ε φεραμε και σουβλάκι θες?
-Λίτσα μην προσπαθείς να αλλάξεις κουβέντα
-Πεντανόστιμα είναι είπε η Μαρίνα
-Α καλά πάντως είναι κρίμα το παιδί.
-Κοιτάξτε το τράβηξα και βίντεο το κοπρόσκυλο
-Α για να δω είπε η Σάντρα.
-Μισό να βάλω τον προτζέκτορα στο πούλμαν για μπείτε όλες.
Βλέπαν όλες μαζί τον Τζέικομπ και γελούσαν ενώ τρώγαν σουβλάκια.
"Ντριν-Ντριν"
-Έλα Εντι μου?
-Που είσαι μπορείς να μου πεις που είσαι γ... ?
-Αυτό πολύ βρίζει
-Ε τι να κάνουμε είναι στεναχωρημένο το παιδί είπε η Λίτσα
-Και κούκλος σχολιάσαν όλες οι άλλες μαζί
-Αντε ρε λυσσάρες
-Μμμ κοίτα πια μιλάει.Εσύ αγάπη μου έχεις ψύχωση με τον Εντουαρντ.
-Ναι Μαρινάκι και εγω λυσσάρα είμαι.
-Κορίτσια θα πάτε μέχρι το νοσοκομείο.
-Να σε πάμε Άλις είπε η Μαρίνα.Έλα μικρό βάλε μπρος.
-Γίνε μπλε είπε η Φένια!
-Έλα ο άλλος έχει πάθει κρίση.
-Ξίδι πες του είπε η Λίτσα.

Για κοιτάξτε με τι πήγαμε:

Εντουαρντ
Ημουν απελπισμένος.

Δεν ήθελα κανέναν δίπλα μου.

-Άλις?

-Έντουαρντ μου ηρέμησε.Σκέψου πως ο Τζέικομπ πέθανε

-τι λες?

-Σου λέω πέθανε.

-Που το ξέρει εσύ?

-Ε το ξέρω.

-Που ήσουν?

-Ξιδι

-Δεν έχω όρεξη για πλάκα.

-Κ.Κάλλεν?

-Παρακαλώ γιατρε.

-Η γυναίκα σας

-Ναι είπα με αγωνία αν αν πάθαινε κάτι

-Σας ζητάει.Τα κατάφερε έμεινε στην ζωή.

-Μπορώ να την δω?

-Ναι βεβαίως

¨ημουν τόσο χαρούμενος που πλέον ήταν μαζί μου.
Θα μασταν ευτυχισμένοι.

-Σε ευχαριστώ Θέε μου

-Την Μαρίνα και την Λίτσα να ευχαριστείς.

-Ε τι λες?Σε χάνω

-Χρόνια τώρα χάνεις Σ/Κ

-Άλις πες οτι βλακεία θες.Η Μπέλλα θα ζήσει.

Μπήκα στο δωμάτιο της:

¨Ηταν κουρασμένη και κουλουριασμένη.

-Αγάπη μου?

-Μπέλλα κοριτσάκι μου πήγα κοντά της και την αγκάλιασα και την φίλησα.

-Είσαι καλά?Πονάς?με ρώτησε.

-Μην ανησυχείς καλά είμαι εγώ εσύ τώρα πως είσαι?

-Δεν αισθάνομαι πολύ καλά.Το παιδί?

-Ένα υγιέστατο αγοράκι.Κοιμάται.

-Αχ είπε και την φίλησα.

-Έντουαρντ ο Τζ

-Πέθανε ηρέμησε τώρα.Σε παρακαλώ.Κανένας δεν θα ταράξει την ησυχία μας από εδώ και μπρος.Κανένας.

-Ναι κανένας μου είπε και χαμογέλασε.

-Κοιμήσου τώρα.

-Δεν θέλω να κοιμηθω.

-Τι θέλεις?

-Να δω το παιδάκι μας.

-Θα πάμε να το δούμε είναι στην θερμοκοιτίδα.

-Πάμε θέλω να δω πόσο σου μοιάζει.

-Μπέλλα όχι ακόμα μόλις αισθανθείς καλύτερα.

-Συγγνώμη κα.Κάλλεν χρειάζεστε κάτι?

-Όχι σας ευχαριστώ πολύ.

-Πολύ καλά σας έφερα φαγητό.

-Ευχαριστώ πολύ είπα και η νοσοκόμα έφυγε.

-Δεν θέλω να φάω.

-Μπέλλα σε παρακαλώ έλα να φας κάτι είσαι αδύναμη.

Την πήρα στην αγκαλιά μου και άρχισα να την ταίζω.

Την είδα που την είχε πάρει ο ύπνος.

-Σε αγαπώ μωρό μου ψιθύρισε.

10 χρόνια αργότερα:

-Βρε καλως τους.Η οικογένια Κάλλεν με τα κουτσούβελα.

Βγηκαν όλα τα μικρά μας από το αυτοκίνητο και βοήθησα την Μπέλλα να βγει και εκείνη.

-Θείε Έμετ τι είναιτα κουτσούβελα?

-Αστόν Αγγελε μου.

-Θεία Ρόζαλι είπε και έπεσε πάνω της.

-Ο Κάρλαιλ και ο Τσάρλι τι κάνουν?

-Μου πήρε το αυτοκινητάκι μου.

-Δικό μου ήταν

-Όχι δικό μου.

-Δικό μου.

Χαιρετήσαμε τον Έμετ και την Ρόζαλι.

-Μπέλλα όσο πας φουσκώνεις και περισσότερο,

-Ε τι να κάνουμε Έμετ.Ο Αδελφούλης σου.

-Πως θα το ονομάσετε το παιδάκι

-Ρενεσμι.

-Ε Μπέλλα πάμε λίγο πιο εκεί?την ρώτησα.

-Ναι πάμε.

-Έντουαρντ που με πας?

-Καπου που να είμαστε μόνοι.

Άρχισα να την φιλάω.

-Μαμά μπαμπά θα μου πάρετε και φορτηγάκι?

ΤΕΛΟΣ