Παντοτινη Αυγη; A new moon fanfiction

Ο Εντουαρντ δεν γυρισε ποτε στην Μπελα. H Μπελα ποτε δεν πηδηξε απο τον γκερεμο οποτε ο Εντουαρντ ποτε δεν πηγε στους Βολτουρι για να σωθει απο την Μπελα. Η Μπελα κατεληξε να παντρευτει τον Τζεικομπ, αλλα για λιγο, και να αποκτησει δυδυμα. Ενα αγορι, τον Τσαρλι και ενα κοριτσι την Ρενε. Μεχρι την μερα που οι λυκοι δεν καταφεραν να αποτρεψουν τον Λορεντ απο το να τη δαγκωσει και να την μεταμορφωσει σε βρυκολακα.

Τωρα η Μπελα, βρυκολακας πια, κρυβεται απο την αγελη των λυκων, που θελουν να παρουν πισω τα παιδια της, καπου στην Βενετια. Οι Βολτουρι την βρηκαν μια μερα, καταστραμενη ψυχολογικα και τραυματισμενη να τριγυριζει την Βολτουρα ψαχνοντας τους Καλεν. Η Τζειν ειναι η καλυτερη φιλη της και τωρα εχει συμμαχησει με τους Βολτουρι για να προστατεψουν αυτην και τα παιδια της απο τους λυκους. Εχει ενα βιβλιοπωλειο και ειναι μια απο τις δυνατοτερους βρυκολακες που ειχαν ποτε οι Βολτουρι, αρα και πολυ σημαντικη γιαυτους.

Δεν εχει ξανακουσει για τους Καλεν και οι προσπαθειες της να τους βρει σταθηκαν ακαρπες μιας κ δεν πολυθυμαται πολλα πραγματα. Μεχρι την στιγμη που ο Αρο πρεπει να δικασει και να καταδικασει τον Εντουαρντ επειδη προσπαθησε να αυτοκτονησει....

Δεν ήξερα που να αφησω σχολιο και ετσι ειπα να αφησω εδω!
Πλυ ωραια η ιδεα σου! Εχει προπτικες! Ελπιζω να εχουμε γρηγορα το 1ο κεφαλαιο!

μαρέσειιιιιιιι τηελο την συνέχεια!!!μπραβο πραγματικά πολύ τέλιο!!! Παντοτινη Αυγη; A new moon fanfiction 474941

Επισκέπτης

Πολυ ωραια η ιδεα σου!!! Ανυπομονω να διαβασω το πρωτο κεφαλαιο Παντοτινη Αυγη; A new moon fanfiction 906998

πολυ ωραιο το στορυ...ανυπομονω να το διαβασωωωω...! Wink

ευχαριστω πολυ. σημερα θα μεταφρασω το πρωτο κεφαλαιο.... Παντοτινη Αυγη; A new moon fanfiction 474260

αχ ακουγεται πολυ ωραια ιστορια θα ηθελα πολυ να διαβασω το πρωτο κομματι

21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010 (ΠΑΡΟΝ)

Η μικρη βιβλιοθηκη γεμισε με φως απο τα δυο παραθυρακια ακριβως την στιγμη που τον ρολοι εδειξε μεσημερι. Ο Αρο εκλεισε το βιβλιο του μολις συνειδητοποιησε οτι οι ψιθυροι απο την διπλανη αιθουσα εγιναν δυνατοτεροι. Καταλαβε οτι η ωρα ειχε ερθει. Ειχε μια αποφαση να παρει, εναν πολυ προικισμενο βρυκολακα να καταδικασει σε θανατο΄Εναν βρυκολακα που παντα πνειρευοταν να εχει στην οικογενεια του. Ενα ελαφρυ χτυπημα στην πορτα τον επανεφερε στην πραγματικοτητα, θυμιζοντας του οτι αυτο θα παραμεινει ενα ονειρο. Δεν χρειαζοταν να τους προσκαλεσει μεσα, ηξερε ηδη ποιοι ηταν. Η ζεστασια της ηταν σαν παυσιπονο γιαυτον και η διορατικοτητα του παντα χρησιμη.

"Κυριε μου, ειναι ωρα για να βγαλετε την αποφαση σας." ειπε ο Αλεκ καθως εκλεινε την βαρια πορτα πισω του. Η Τζειν συμφωνησε σιωπηρα μαζι του κουνωντας το κεφαλι της. Και οι δυο τον κοιταξαν με κρυφη ανυπομονισια, αν και ο Αρο ηξερε ηδη πως νιωθανε, μιας και αυτος και τα διδυμα ηταν σαν ενας βρυκολακας. Αυτην στην στιγμη οι Καλενς δεν ηταν πολυ δημοφιλης, οχι μετα την αδιανοητη πραξη που ενας απο αυτους προσπαθησε να κανει. Ομως τα μελη αυτης της οικογενειας ηταν ολα προικισμενα, και οι Βολτουρι ηταν παντα σε αναζητη προικισμενων βρυκολακων, με πιστους συμμαχους που θα τους βοηθουσαν να εκδικηθουν τον θανατο καποιου μελους της. Ειτε ηταν δικαιολογημενος ειτε οχι. Οποτε η αποφαση του Αρο ηταν πολυ σημαντικη.

"Ναι ειναι ωρα." απαντησε ο Αρο με σιγανη φωνη, σηκωθηκε απο την αγαπημενη του πολυθρονα και κατευθυνθηκε με βαρια βηματα προς την μεγαλη ντουλαπα. Εβαλε την ρομπα του σκεφτομενος την δυσκολη αποφαση που επρεπε να παρει και μπηκε στην στρογγυλη αιθουσα με τα διδυμα δεξια και αριστερα.

Ο νεαρος Εντουαρντ Καλλεν ηταν ηδη εκει, περιμενοντας τον Αρο να αποφασισει αν 8θα πεθανει, κατι που επιθυμουσε διακαως, η αν θα επεστρεφε σωος και αβλαβης στην οικογενεια του. Οι Καλενς μπορει να ειχαν αποτυχει να σωσουν τον Εντουαρντ απο τους φρουρους αλλα η μαχη που εγινε για την σωτηρια του ειχε αποδειξει ποσο πανισχυρη οικογενεια ηταν. Και ποσο ισχυρους φιλους ειχε.

Αλλα ο Εντουαρντ ειχε παραβιασει τον Νομο. Και αυτο σημαινε θανατο για καθε βρυκολακα. Κοιταξε τριγυρω. Οι υπολοιποι Βολτουρι ηταν ηδη εκει, οπως και ο Καρλαιλ διπλα ακριβως απο το γιο του. Οταν ο Αρο ειχε μπει μεσα ο Καρλαιλ τον ειχε κοιταξει με ματια γεματος ενοχες, ενιωθε οτι δεν ειχε κανει αρκετα να αποφυγει την συλληψη και την καταδικη του γιου του, αλλα μετα εστιασε την προσοχη του στον Εντουαρντ. "Τι μεγαλη απωλεια!!" ψιθυρισε ο Αλεκ στην Τζειν, κοιταζοντας τον, και πηρε την θεση του πισω απο τον Καιο.

Οι παντες μειναν σιωπηροι. Ολοι ηξεραν την διαδικασια. Για να ειναι νομιμη η αποφαση του Αρο επρεπε να στηριχτει σε αποδειξεις και επρεπε να ειναι σιγουρος οτι ειχε οντως κανει ολα αυτα που τον κατηγορουσαν. Ο μονος τροπος για να βρει αυτες τις πληροφοριες, ηταν να τον αγγιξει, να "δει" μεσα απο τις αναμνησεις του και τις σκεψεις του και να μαρτυρησει ο ανεξαρτητος βρυκολακας που ηταν προικισμενος να βλεπει την αληθεια μεσα απο τα λογια, οτι οντως η καθε αποφαση των Βολτουρι ειναι δικαιολογημενη. Ο νεαρος βρυκολακας εμοιαζε εμφανως καταβεβλημενος: τον να προσπαθει να μπολκαρει ολες τις σκεψεις μεσα στην αιθουσα ενω εβλεπε τον πατερα του διαλυμενο απο τις πραξεις του ηταν παρα πολλα γιαυτον. Οποτε εδωσε το χερι του αμεσως οταν του ζητηθηκε. Ομως η αντιδραση του Αρο δεν ηταν η αναμενομενη. Τα ματια του αποκτησαν ενα πιο λαμπερο κοκκινο χρωμα και το στομα του ανοιξε απο την εκπληξη. Ειχε μεινει αφωνος απο αυτα που ειχε δει.

"Η πεινα σου με διψασε Εντουαρντ. Παραβιασες δυο φορες τον Νομο. Η Μπελα σου εγινε πιο ενδιαφερουσα για εμας τωρα." ο Αρο ειπε κοιταζοντας τους παντες μεσα στην αιθουσα.

" Ειναι νεκρη. Δεν μπορει να βλαψει...." απαντησε γρηγορα ο Εντουαρντ μεχρι που διαβασε τις σκεψεις του Αρο. Ειδε το προσωπο της αγαπημενης του Μπελας, την ειδε σαν βρυκολακα και ειδε ποιος την εβλαψε. Ο πονος και η διψα για εκδικηση, πονεσαν και τον Αρο, ο οποιος δεν ειχε αφησει το χερι του ακομα.

"Εντουαρντ? Τι συμβαινει?" ρωτησε ο Καρλαιλ , θελοντας απαντησεις. Κατι ειχε αλλαξει αλλα δεν ηξερε τι. Δεν καταλαβαινε τα λογια τους, πως και γιατι ενα νεκρο θνητο κοριτσι θα μπορουσε να ειναι σημαντικη για τους Βολτουρι?

"Προφανως η Μπελα σας και η Μπελα μας ειναι το ιδιο προσωπο..." απαντησε ο Αρο χαμογελωντας. "Ειναι πολυ σημαντικη για μας και καθολυ νεκρη σας διαβεβαιω." συνεχισε να εξηγει σε εναν κεραυνοβολημενο Καρλαιλ. Η Μπελα και ο δυνατος βρυκολακας που απεκτησαν προσφατα οι Βολτουρι ηταν το ιδιο προσωπο?? Η Αλις ηταν στην κηδεια της. Πως μπορεσε να κανει τετοιο λαθος, πως μπορεσε να μην δει οτι δεν ηταν νεκρη??

Ο Αρο ηταν ευτυχισμενος. Ηξερε οτι μολις απεκτησε τον Εντουαρντ. Αν ηταν και τυχερος ισως και ολη την οικογενεια του. Αλλα και και η ευγνωμοσυνη τους του εκανε. "Τζειν πορετοιμασε δωματια και φαγητο για τους Καλεν μεχρι να ερθει η καλυτερη σου φιλη. Και ξερεις τι να κανεις με το δικο της αιμα." διεταξε ο Αρο. Η Μπελα δεν επινε ανθρωπινο αιμα αλλα μια μιξη απο αιμα ζωων και δηλητηριου βρυκολακου λογω της κακαης της καταστασης.

ΤΕΛΙΟ!!!!μάρεσε πάρα πολύ!!!τηελω κ αλλο!!!

αχ τελειο !

Σπόιλερ:

"Αρο παραβιασε τον Νομο. Πρεπει να τιμωρηθει, αλλιως αλλοι θα ακολουθησουν το παραδειγμα του και θα περιμενουν να γλιτωσουν. Πανω απο ολα ο Νομος." ακουσε την γνωστη φωνη του Μαρκους να του λεει. Ειχε αφησει την συνηθισμενη του θεση, ειχε πλησιασει στον Εντουαρντ και κοιταζε γυρω την γεματη απο βρυκολακες αιθουσα. Πολλα μουρμουρητα ακουστηκαν ενω αλλοι συμφωνουσαν η διαφωνουσαν πιο ανοικτα.

Ο Μαρκους κοιταξε τον Αρο. Αν και συμφωνουσε στο οτι θα ηταν κριμα ο Εντουαρντ να πεθανει ηταν φανερα εκνευρισμενος απο την αργοπορια και την εμφανη σε ολους απροθυμια του να επιβαλλει το Νομο. Οι Βολτουρι θεωρουνταν οι βασιλικη οικογενεια των βρυκολακων και η εποιβολη των Νομων ηταν η δουλεια τους. Αλλα ο Μαρκους ηξερε οτι ο Εντουαρντ δεν μπορουσε να καταδικαστει τωρα πια. Ολα αυτα ηταν για τα ματια του κοσμου.

"Μαρκους, παλιε μου φιλε. Εχω αποτυχει ποτε στο να φερω εις περας μια δικαιη καταδικη?" ειπε δυνατα σε ολους. "Ο Νομος ειναι τοσο σημαντικος οσο και και η υπαρξη μας σαν βρυκολακες. Αλλα η προσοχη ειναι αναγκαια αυτην την στιγμη. Η οικογενεια του Καρλαιλ ειναι πολυ γνωστη και δεν εχει δημιουργησει ποτε προβλημα. Ενας εμφυλιος αναμεσα μας πρεπει να αποφευχθει με καθε κοστος." ειπε κοιταζποντας τον Καρλαιλ. Κανεις δεν προβαλε αντιρρησεις σε αυτο. Η προχθεσινη μαχη αναμεσα σε Καλλενς και φρουρους εφερε στην επιφανεια κακες αναμνησεις και ανοιξε πληγες σε ολους τους βρυκολακες.

Οι μισοι βρυκολακες κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους εων οι υπολοιποι παρακολουθοθσαν πιο στενα τωρα τους τρεις Βολτουρι.

"Η ευγνωμοσυνη μου θα ειναι αιωνια Αρο αλλα δεν μπορω να μιλησω για την οικογενεια μου. Εγω και μονο εγω σου ειμαι υποχρεωμενος. Κανεις αλλος." ειπε ο Εντουαρντ καθως σηκωνοταν με δυσκολια στα ποδια του.

"Αυτο ειναι κατι που θα συζητησουμε αργοτερα" παρενεβη ο Καιος. "Δεν ειναι κατι που μπορουμε να συζητησουμε δημοσια." συνεχισε και σηκωθηκε απο την θεση του. Ηταν ωρα οι Βολτουρι να αποσυρθουν. Συντομα θα ηταν ωρα για δειπνο και πολλα επρεπε να γινουν πριν η Μπελα φτασει στην Βολτουρα. Ο Αλεκ εκανε νοημα στον Καρλαιλ και τον Εντουαρντ να τον ακολουξθσουν, κατι που εκαναν προθυμα. Κανεις δεν θα πεθαινε, τουλαχιστον σημερα.

Κεφαλαιο Ενα

Σπιτι μου σπιτακι.

"Ντε ζα βου." σκεφτηκα αναστεναζοντας καθως περνουσαμε την πινακιδα που καλωσοριζε τους επισκεπτες στο Φορκς. Βεβαια με πληθυσμο λιγοτερο των 3000 κ χωρις κανενα αξιο8εατο, οι μονοι επισκεπτες ηταν ορειβατες που επαιρναν κυριολεκτικα τα ορη κ τα βουνα. Το Φορκς ηταν γεματο απο αυτα.

Εγω ειχα συνηθισει πια το Φορκς. Ειχα συνηθισει κ τον συνεχη κακο καιρο, παιρνουσαν μηνες μεχρι να δω τον ηλιο να λαμπει εστω κ για λιγο, κ την ελλειψη ανεσεων απαραιτητων για καυε εφηβο¨Το Φορκς δεν ειχε καν σινεμα....

Κ τωρα, παιρνοντας τον δρομο της επιστροφης ξανα, εβλεπα οτι τιποτα δεν ειχε αλλαξει.Ειχα ξανακανει αυτην την διαδρομη. Δυο κ μιση χρονια πριν, αποφασισα να αυτοεξοριστω για να μπορει να ταξιδευει με τον νεο της συζυγο η φρεσκοπαντρεμενη μητερα μου.

Δεν περιμενα βεβαια να εχει αλλαξει τπτ στο Φορκς. Η αλλαγη ηταν μεσα μου, σε μενα, κ οχι γυρω μου. Εγω πια ημουν διαφορετικη. Το μυαλο μου πεταξε σε ενα συγκεκριμενο ατομο που εκανε τη ζωη μου να ειναι υπεροχη. Ο πονος ηταν αβασταχτος, ενιω8α να πευαινω στην σκεψη του αλλα τωρα μπορουσα να το αντεξω.

"Μπελς;" ακουσα να ρωταει απαλα ο Τσαρλι βγαζοντας με απο την ονειροποληση μου. "Ναι Τσαρλι;" απαντησα οσο πιο ηρεμα μπορουσα. Ηξερα οτι ειχε αγχωυει που γυρνουσα στο Φορκς. "Ολα καλα γλυκεια μου;" Χαμογελασα. "Απλως σκεφτομουν οτι το Φορκς εξακολοθυει να ειναι πρασινο." σηλψσα τονιζοντας την τελευταια λεξη. "Ναι δεν εχουνα αλλαξει πολυ τα πραγματα" απαντησε πιο ηρεμος τωρα κ συγκεντρω8ηκε στον δρομο ξανα, ριχνοντας μου ποτε ποτε ματιες. Δεν ξαναμιλησαμε μεχρι που φτασαμε σπιτι μιση ωρα μετα.

Το σπιτι ηταν κατασκοτεινο αλλα κατι ηταν διαφορετικο. Δεν αργησα να βρω τι ηταν ξενο. "Τσαρλι τι ειναι αυτο μπροστα απο το σπιτι? κηπος?" ρωτησα δειλα. Μηπως ειχα παραισθησεις παλι; "Εμ ναι. κηπος ειναι." μου απαντησε ακομα πιο δειλα. Τον κοιταξα κ ειχε γινει πιο κοκκινος απο την ντροπη του κ απο μηλο. Πηρα την μιρκη μου βαλιτσα κ κινησα προς το σπιτι χωρις να κοιταξω τον μικρο κηπο ξανα. Ο Τσαρλι με ακολουθησε με αργα βηματα ανακουφισμενος που δεν εκανα αλλα σχολια.

Εκεινη την νυχτα δεν κοιμηθηκα καθολου. Οχι εξαιτιας της βροχης, παραδοξως ειχε σταματησει να βρεχει, αλλα εξαιτιας μιας απουσιας που εκανε αβασταχτες τις νυχτες μου. Φυσικα υπηρχαν κ οι εφιαλτες που με κρατουσαν ξυπνια, που τωρα ειχαν γινει πιο αληθινοι κ πιο τρομαχτικοι. Μπορουσα να τους βλεπω για ωρες χωρις να μπορω να ξυπνησω. Απο εναν τετοιο με ξυπνησε ο Τσαρλι αργα το μεσημερι. Μερα δευτερη στο Φορκς σκεφτηκα περνοντας βαθεια ανασα.

"Καλημερα Μπελς. Συγνωμη που σε ξυπνησα." ειπε χαρουμενα ο Τσαρλι, κρατωντας κατι βιβλια στα χερια του. Τα αφησε στο κομοδινο μου κ με κοιταξε. "Τα αφησε η Αντζελα." μου εξηγησε. "Ηρθε? Εδω ειναι τωρα?" ρωτησα εκπληκτη μη μπορωντας να το πιστεψω. "Εμ οχι. Τα εχει φρει μερες τωρα, απο τοτε που εμα8ε οτι ερχοσουν. Τωρα ειναι εδω ο Τζεικομπ κι ο Μπιλυ Μπλακ. Τους θυμασαι;" ρωτησε χαρουμενα.

Ναι τους θυμομουν πολυ καλα. Ο Τζεικ μου ειχε παραδωσει το μηνυμα του Μπιλυ στο χορο κ ο δευτερος...Τι μπορουσα να πω για τον καλυτερο φιλο του πατερα μου? Πιο πολυ θυμομουν την επικοδοιμητικη συζητηση που ειχαμε περι οριων παρα για οτιδιηποτε αλο.Η αληθεια ειναι οτι τον σκεφτομουν απο λιγο εως καθολου.

"Κατεβαινω αμεσως." ψελλισα αλλα ο Τσαρλι ειχε ηδη φυγει κλεινοντας την πορτα οσο πιο αθορυβα μπορουσε. Δεν αρησα να τον ακολουθησω.

» Vampire Academy Fanfiction-When he comes back
» Breaking Dawn FanFiction