Διδικτυακή λέσχη για επίδοξους συγγραφείς!

Αν γράφεις θεατρικά σημαίνει ότι έχεις ιδέες! Άρα;

Τώρα αυτό περί ποπ κορν με έκανε πραγματικά να γελάσω!

Δεν μας πειράζει που χώθηκες στο τόπικ περί συγγραφής. Το ξαναείπα και την άλλη φορά, είναι ένα τόπικ για όλους, για όποιον ενδιαφέρεται να συζητήσουμε αυτό το θέμα και όχι αποκλειστικά και μόνο για όσους γράφουν.

Άλλωστε που ξέρεις; Μπορεί αυτή η θεματική ενότητα να γίνει η αίτια να σκεφτείς μία πρωτότυπη ιδέα.

Λέω να το τολμήσω κάποια στιγμή Μαίρη!
Εδώ γράφουν τα παιδιά μου, να μην γράψω κι εγω;
Θα αποφύγω όμως να γράψω θεατρικό για την ανακύκλωση ή για τα οικολογικά μυνήματα που περνάει ο παλιός τρόπος ζωής των Ινδιάνων γιατί δεν θα τα διαβάσει κανείς!

όταν διάβασα για τις 2-3 ιδέες την ημέρα....η παροιμία με το μήλο δεν ταίριαξε! Το ποπ κορν μου ήρθε στο μυαλό κατευθείαν και φυσικά το έγραψα!

Φαντασια εχεις και απειρη....και μυαλο πανω απο ολα.Απο κει και περα ισως πρεπει να πιστεψεις κι εσυ λιγο στον εαυτο σου....η ισως μπορει να μην εχεις τοσο εντονη την αναγκη να γραψεις οσο την εχουν αλλοι.Εγω την εχω σε μεγαλο βαθμο....η Μαιρη σε μεγαλυτερο και παει λεγοντας.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά δεν αστειεύομαι!

Απ' όταν ήμουν παιδί ζούσα σε έναν κόσμο ονειροφαντασίας! Ειλικρινά είναι κάτι που γίνεται αυθόρμητα, δεν το ελέγχω! Πρέπει να τρέχει ένα παραμύθι πάντα παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου γιατί πολύ απλά αλλιώς δεν μπορώ να διαχειριστώ την πραγματικότητα!
Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια.

Βλέπω εικόνες, φανταστικούς χαρακτήρες, σκηνές και διαλόγους όλες τις ώρες της ημέρας. Όταν δουλεύω, όταν πλένω πιάτα, όταν οδηγώ, όταν κάνω μπάνιο κτλ!

Ειδικότερα όταν ξαπλώνω για να κοιμηθώ είναι το καλύτερο μου! Μέχρι να με πάρει ο ύπνος παίζονται μπροστά στα μάτια μου ολόκληρες σκηνές!

Τελευταία μάλιστα κρατάω σημειώσεις γιατί τα ξεχνάω κιόλας μετά!

Όσο για τις καινούριες ιδέες είναι αποτέλεσμα ερεθισμάτων πολλές φορές, ή απλά προκύπτουν.

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω με λόγια, μου συμβαίνει αυθόρμητα χωρίς να το σκέφτομαι οπότε μάλλον δεν γίνεται να περιγράψω τη διαδικασία.

Παναγιώτα πάντως ένας τρόπος για να στήσεις μία ιστορία, να την πλάσεις είναι να αρχίσεις να κάνεις ερωτήσεις στον εαυτό σου και να δίνεις απαντήσεις!

Π.χ. Αν υποθέσουμε ότι θέλεις να γράψεις μία ιστορία με μία κεντρική ηρωίδα ξεκινάς με τα βασικά:

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Ξανθιά; Μελαχρινή; Κοκκινομάλα;

Τα μάτια τη;

Είναι κοντή ή ψηλή;

Είναι γεμάτη ή αδύνατη;

Πόσο χρονών είναι;

Έχει σπουδάσει;

Ποιο είναι το παρελθόν της;

Έχει οικογένεια;

Αδέλφια;

κτλ κτλ κτλ

Σκέψου μόνο πόσες τέτοιες ερωτήσεις μπορείς να κάνεις για τον καθένα από τους χαρακτήρες σου. Αν γράψεις όλες σου τις απαντήσεις σε ένα χαρτί έχεις μόλις δημιουργήσει έναν ήρωα!

Αυτο το χω κι εγω σε μεγαλο βαθμο...βασικα πιο πολυ ονειροπολω παρα ζω στην πραγματικοτητα.Μερικες φορες την μισω κι ολας...κι οταν δεν εχω καποιο λογο να μαι εδω απλως σηκωνομαι και φευγω...

Ακομη κι οταν δεν σκεφτομαι δικους μου χαρακτηρες σκεφτομαι χαρακτηρες απο τα αγαπημενα μου βιβλια...και δεν ειναι και λιγα...το τι υποθεσεις εχω ριξει εκει δεν λεγετε...

Εύη, μαζί σου!

Ολοι μας νομιζω το κανουμε αυτο...ειναι παρα πολυ ομορφο συναισθημα.Οπως και να το κανουμε οι ηρωες που δημιουργεις εσυ εινια ιδιο κομματι σου...αλλα και να κανεις κομματι του εαυτου σου χαρακτηρες που εχει δημιουργησει καποιος αλλος,να τους αγαπας και να τους ερωτευεσαι,να πονας και να αγωνιας μαζι τους ειναι κατι μοναδικο.

Ευχαριστώ Μαίρη για το μάθημα συγγραφής!

Εγώ δεν ονειροβατώ ούτε και ονειροπολύ εκτός από τα βράδια που πέφτω για ύπνο και οπωσδήποτε προχωρώ την ιστορία μου ή επαναλαμβάνω κάποια στιγμή της. Γιατί κι εγώ έχω ιστορία σε εξέλιξη! Αλλά είναι τόσο ιδιαίτερη, τόσο προσωπική, τόσο...δική μου (καταλαβαίνετε τι εννοώ) που δεν θα μπορούσα ποτέ να την γράψω σε χαρτί ούτε και θα ήθελα να τη μοιραστώ με κάποιον άλλον. Είναι ο κατάδικος μου ευτυχισμένος κόσμος, κρυφός για όλους τους άλλους...εκεί βρίσκω την ευτυχία που στερήθηκα την ημέρα που πέρασε, εκεί θα βρω την ηρεμία που μου έλειψε, εκεί θα βρω τη συμπαράσταση που δεν βρήκα όλη μέρα.
Πώς μπορείς όλα αυτά να τα εξωτερικεύσεις;
Εκτός, όπως προείπα, ότι δεν θα ήθελα να τα μοιραστώ αυτά τα συναισθήματα, πώς μπορείς να τα κάνεις να φαίνονται όσο αληθινά τα βιώνεις εσύ; Πώς βρίσκεις τις σωστές λέξεις;

Βγάζουν νόημα όσα λέω;
Αν όχι, απλά...αγνοήστε τα!

Βγαζουν...και ειναι απολυτως κατανοητο να θες να κρατησεις τον κοσμο σου για σενα.Αλλα μερικοι εχουν παραπανω απο ενα κοσμο μεσα τους...και εκεινους εχουν την αναγκη να τους μοιραστουν...ισως να δινουν και παρηγορια σε αλλους με αυτο τον τροπο.Το Φορκς πχ και το Χογκουαρτς παντα θα ναι απο τους αγαπημενους μου προορισμους..αλλα ολοι εχουν ενα ξεφωτο λουσμενο με φαντασια που το θελουν μονο για τους ιδιους.

Παναγιώτα, ήταν απλά μία συμβουλή για το πως να ξεκινήσει κανείς. Ελπίζω να μην ακούστηκα κάπως περίεργη, ξερόλας...

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που λες και φυσικά βγάζουν νόημα. Θα πρέπει να σου πω λοιπόν ότι πέρα από τις ιστορίες που γράφω, υπάρχουν κι αυτές οι πολύ προσωπικές που δεν θα ήθελα να μοιραστώ με κανέναν και που δεν σκοπεύω να το κάνω, ακριβώς επειδή είναι πολύ προσωπικές.

Σε κάθε περίπτωση για εμένα όλα αυτά είναι σαν ένα κομμάτι από εύπλαστο πηλό στα χέρια μου, διαλέω και παίρνω.

Ταλενταρες ολοι μας εδω μεσα...

Φυσικά και το φόρουμ απαρτίζεται από τους καλύτερους!

Μαίρη αλήθεια το εννοούσα το ευχαριστώ...
Ποτέ μην σου περάσεια πό το μυαλό ότι δεν είμαι ευγνώμων που ασχοελίσαι και εσύ και η Εύη με τις ανησυχίες μου και με παροτρύνετε μάλιστα να ξεδιπλώσω τα ταλέντα μου στα πόδια σας!

Ολοι τις εχουμε τις ανησυχιες μας....εδω εσυ με εχεις ακουσει να λεω αλλα κι αλλα λες να με βαραινουν οι συγγραφικες σου ανησυχιες... ?

Έπρεπε να αποθηκεύουμε όλα όσα έχουμε γράψει κάτι μοναχικά βράδια...Θα γινόντουσαν άνετα βιβλίο!

Οχι ολα...θα μας κλεισουν μεσα...

Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας.

Η συγγραφή οπωσδήποτε, για εμένα τουλάχιστον αλλά και το φόρουμ φυσικά. Ακόμα και ένα βιβλίο που θα διαβάσω, θα με αγγίξει και θα το κουβεντιάσουμε μετά εδώ μαζί είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας.

Στη δική μου περίπτωση, όλα τα παραπάνω με γλιτώνουν από την ψυχανάλυση και τα πολλά πολλά πολλά ευρώ που δεν έχω για να πληρώσω τον ψυχαναλυτή!

Κι εμείς το ίδιο Μαίρη!
Το φόρουμ αποδείχτηκε οφέλιμο από πολλές απόψεις!

Και για μενα ισχυει αυτο...και παλι καλα που σας εχω γτ εδω δεν διαβαζει κανενας.Θα τρελαινομουν αν δεν μοιραζομουν την τρελα μου με τα βιβλια.

Ασχετο....αληθεια Μαιρη με την Νοελια πως τα πας....?εχεις καμια ιδεα ποτε να περιμενουμε το δευτερο μερος...?

Λοιπόν, για τη Νοέλια... όπως φαντάζεσαι δεν έχω προχωρήσει ιδιαίτερα. Μιας και μιλάμε για συγγραφικές ανησυχίες και ψυχανάλυση, ένιωθα ότι χρειαζόμουν ένα συγγραφικό διάλλειμα από τη Νοέλια. Και δεν εννοώ να σταματήσω τελείως να γράφω, απλά ήθελα έστω και για λίγο, για ένα μικρό διάστημα να ασχοληθώ με κάτι άλλο.

Ας πούμε ότι ικανοποίησα αυτή μου την ανάγκη προς το παρόν οπότε τώρα είμαι έτοιμη, περισσότερο από ποτέ να συνεχίσω τη Νοέλια!

Θέλω σε αυτό το δεύτερο βιβλίο τα πράγματα να κυλήσουν λίγο πιο αργά και τι εννοώ με αυτό. Στο πρώτο βιαστήκαμε επειδή θέλαμε να προλάβουμε το Φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης του Ιουνίου με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πρόχειρα η επιμέλεια, να λιώσω εγώ στην κυριολεξία από άγχος και τρέξιμο και άλλα διαδικαστικά που με κούρασαν και με έκαναν να τρελαθώ από το άγχος μου.

Οπότε το πλάνο γι' αυτό το δεύτερο βιβλίο είναι πολύ διαφορετικό μέσα στο δικό μου μυαλό. Υπολογίζω να τελειώσω γύρω στο καλοκαίρι (ακριβώς πότε δεν ξέρω προς το παρόν, μη με ρωτήσεις), η επιμέλεια θα γίνεται παράλληλα με τη συγγραφή κεφάλαιο το κεφάλαιο. Οπότε το δικό μου πλάνο λέει κυκλοφορία του βιβλίου φθινόπωρο του 2013.

Είναι κατά την άποψη μου το πιο σωστό και το πιο λογικό για όλες τις πλευρές που εμπλέκονται.

Θα περιμενουμε πολυ δλδ.... Δεν πειραζει τουλαχιστον πηραμε δοσεις τωρα απο αλλου....Τελικα θα μεινεις στα δυο βιβλια Μαρακι...?

Ναι, η Νοέλια θα είναι δύο βιβλία, στο δεύτερο η ιστορία θα ολοκληρωθεί. Και φυσικά έχω ήδη αποφασίσει με τι θα ασχοληθώ στη συνέχεια!

Ετσι σε θελω...θελω σε δεκα χρονια να εχω ενα γεματο ραφι μονο με δικα σου βιβλια....

Φυσικά και ξέρεις! Με 2-3 ιδέες καθημερινά αναρωτιέμαι πόσα αυτοκόλλητα χαρτάκια σημειώσεων θα ΄χεις γεμίσει!

panagiota έγραψε:

Φυσικά και ξέρεις! Με 2-3 ιδέες καθημερινά αναρωτιέμαι πόσα αυτοκόλλητα χαρτάκια σημειώσεων θα ΄χεις γεμίσει!

Τετράδια ολόκληρα είναι!

Σε ποιο ντουλαπι το χεις Μαιρη...?μια ματια θα ριξω μονο το υποσχομαι....