πραγματικά δεν ξέρω σε τι να πρωτοαπαντήσω
WhiteQueen
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά δεν αστειεύομαι!
Απ' όταν ήμουν παιδί ζούσα σε έναν κόσμο ονειροφαντασίας! Ειλικρινά είναι κάτι που γίνεται αυθόρμητα, δεν το ελέγχω! Πρέπει να τρέχει ένα παραμύθι πάντα παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου γιατί πολύ απλά αλλιώς δεν μπορώ να διαχειριστώ την πραγματικότητα!
Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια.
αυτό το έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (χαίρομαι που δεν είμαι μόνη μου
) για να καταλάβετε πόσο συνεπαρμένη ήμουν από τον πλασματικό μου κόσμο, οι πρώτες μου μνήμες σαν παιδί είναι από τον φανταστικό μου κόσμο και μετά από τον πραγματικό, φυσικά ίσως αυτό να παίζει ρόλο γιατί ο πραγματικός με πλύγωνε τόσο πολύ που δεν τον άντεχα και έπρεπε κάπως να επιβιώσω... μην παρεξηγηθώ με το σχολείο είχα θέμα όχι με το σπίτι.
οι δάσκαλοι που πέρασαν από την ζωή μου πάντα έλεγαν στους δικούς μου ότι μονίμως το μυαλό μου είναι κάπου αλλού και όχι μέσα στην τάξη και ήταν η πραγματικότητα
αλλά όπως προ είπα για μένα ήταν ένας τρόπος να επιβιώσω μπροστά σε ότι με έπνιγε.
Βλέπω εικόνες, φανταστικούς χαρακτήρες, σκηνές και διαλόγους όλες τις ώρες της ημέρας. Όταν δουλεύω, όταν πλένω πιάτα, όταν οδηγώ, όταν κάνω μπάνιο κτλ!
Ειδικότερα όταν ξαπλώνω για να κοιμηθώ είναι το καλύτερο μου! Μέχρι να με πάρει ο ύπνος παίζονται μπροστά στα μάτια μου ολόκληρες σκηνές!το παντού νομίζω ότι τα λέει όλα, πλέων αν τους αποχωρίζομαι έστω και για ένα λεπτό τότε νιώθω σαν το πρεζάκι που έχει ξεχάσει να πάρει την δόση του. τα πάντα μου φταίνε, τρέμω από τα νεύρα μου δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πουθενά, δεν μπορώ να συμμετέχω σε τίποτα άλλο, θα μου πεις και πως το κάνεις αυτό όταν το μυαλό σου είναι αλλού;;; έλα ντε την ίδια απορία έχω και εγώ απλά πλέον το κάνω ταυτόχρονα
μπορώ να ζήσω σε δύο κόσμους ταυτόχρονα γιατί το διάστημα που ανάγκασα τον εαυτό μου να αφήσει τον πλασματικό κόσμο πίσω μου για να "ωριμάσω" πια και να φερθώ όπως θα έπρεπε να φέρομαι σαν ανήλικη πια κόντεψα να τρελαθώ οπότε από την στιγμή που τον ξαναβρήκα δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να με κάνει να το αφήσω ξανά πίσω μου.
Τελευταία μάλιστα κρατάω σημειώσεις γιατί τα ξεχνάω κιόλας μετά! 
εγώ πάλι δεν ξεχνάω τίποτα και αυτό είναι το καλό με μένα γιατί με τόσες ιδέες που έχω δεν έχω χρόνο να της καταγράψω αλλά και αυτό είναι παράλληλα και το κακό γιατί φτάνει να καίω τον εγκέφαλο στο τέλος
Όσο για τις καινούριες ιδέες είναι αποτέλεσμα ερεθισμάτων πολλές φορές, ή απλά προκύπτουν.
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω με λόγια, μου συμβαίνει αυθόρμητα χωρίς να το σκέφτομαι οπότε μάλλον δεν γίνεται να περιγράψω τη διαδικασία. έχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να ανοίξω ένα καινούργιο βιβλίο ή να δω κάποια καινούργια ταινία και δεν κάνω καθόλου πλάκα. κάθε τι καινούργιο με τσιγκλάει τόσο πολύ που αυτόματα μου δημιουργεί καινούργια ιστορία και χωρίς εγώ να θέλω να γεννηθεί είναι τόσο βασανιστικό που με τρομάζει αλλά με κάνει και να καταλαβαίνω και τον λόγο της ύπαρξης του.
Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας.
Η συγγραφή οπωσδήποτε, για εμένα τουλάχιστον αλλά και το φόρουμ φυσικά. Ακόμα και ένα βιβλίο που θα διαβάσω, θα με αγγίξει και θα το κουβεντιάσουμε μετά εδώ μαζί είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας.
Στη δική μου περίπτωση, όλα τα παραπάνω με γλιτώνουν από την ψυχανάλυση και τα πολλά πολλά πολλά ευρώ που δεν έχω για να πληρώσω τον ψυχαναλυτή!είναι τρόπος επικοινωνίας αλλά περισσότερο ψυχανάλυσης
αν όταν τελειώσεις μια ιστορία την διαβάσεις ξανά από την αρχή και δεις τι πραγματικά έγραψες θα δεις όλους τους προβληματισμούς σου μέσα στις γραμμές που βγήκαν αβίαστα από μέσα σου και ας μην έχουν καμία σχέση οι καταστάσεις που έχεις παρουσιάσει στην ιστορία με την δική σου πραγματικότητα
όλοι οι ήρωες που πλάθεις είναι διαφορετικοί αλλά όλοι μα όλοι έχουν ένα μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα σου, έχουν όλα όσα εσύ έχεις ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου για να μπορέσεις να ισορροπήσεις
και αυτή πιστεύω ότι είναι η ανάγκη όλων εμάς που έχουμε αυτο το μικρόβιο είτε αν καταφέρνουμε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα είτε όχι
panagiota
Μια κουβέντα είναι!
Όλοι σας γράφετε καλύτερα από μένα!πως μπορείς να το ξέρεις αν δεν το δεις στην πράξη;;;
κανείς δεν ξεκινάει έτοιμος ή να τα ξέρει όλα
στην πράξη μαθαίνονται όλα
αυτό που λέει η Μαρία
Από κει και πέρα το να εξελίξεις, να περιγράψεις και να εκφραστείς δεν είναι τόσο δύσκολο, είναι κάτι που μπορείς να το καλλιεργήσεις και να εξασκηθείς με τεχνικές. ισχύει στο 1000% μην σου πω και παραπάνω
απλά για μένα αυτό που σου λείπει είναι η αυτοπεποίθηση κάτι που πιστεύω ότι λείπε σε όλους μας άσχετα αν φτάνουμε να στο σημείο να δίνουμε σε κάποιον τρίτο να δει τα γραπτά μας ή όχι
αν πράγματι θες να το κάνεις ξεκίνα με τα απλά πράγματα
γράψε για σένα όχι για τους άλλους γράψε κάτι που ο κόσμος του σε έχει συνεπάρει τόσο πολύ που φτάνει στο σημείο να σου καίει το μυαλό και να σε κάνει μερικές φορές να ουρλιάξεις που δεν είναι πραγματικός... βάλτον κάτω, άλλαξε του τα φώτα και αν δεν βγει το ίδιο όπως ήταν μέσα στο μυαλό σου κάντου επιμέλεια στην επιμέλεια μέχρι να γίνει ίδιο
ελπίζω να μην έγινα κουραστική και να βοήθησα λίγο μέσα από τις προσωπικές μου στιγμές και εμπειρίες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγώ είμαι το καταλληλότερο πρόσωπο να μιλήσει γι αυτά μιας και που ακόμα προσπαθώ να βρω την δική μου χρυσή τομή για να τα βάλω όλα σε μια τάξη
Παρ 17 Μαρ 2023 - 15:11 από Marzaki Cullen
Ημερολόγιο
Θέμα: Απ: Διδικτυακή λέσχη για επίδοξους συγγραφείς! 
