Hunger Games-Αγώνες Πείνας

ολο αυτο με τον Γκειλ παντα θα μου δινει στα νευρα...

Για εμένα το τρίτο πάντα θα είναι μια μικρή απογοήτευση. Κατά την άποψη μου, στο δεύτερο ανέβασε πολύ υψηλά τον πήχη και ,δυστυχώς, στο τρίτο δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μου...

Για μένα το τρίτο είναι με τεράστια διαφορά το αγαπημένο μου. Τους λόγους τους έχω αναλύσει σε πολλούς "καβγάδες" για το βιβλίο με την Ευη και την Ερη αλλά αν δεν βαριέμαι αργότερα ίσως τους συγκεντρώσω εδώ. Τόσο δυνατά συναισθήματα ένα βιβλίο δεν με έχει ξαναγεμίσει... Συνηδειτοποίησα πόσο ιδιοφυία είναι η Κόλινς. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ καλύτερο τέλος για την σειρά. Αν είχε κάνει κάτι διαφορετικά θα ήταν σαν να γκρέμιζε ό,τι είχε χτίσει. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ο πόλεμος είναι σκληρός. Στον πόλεμο δεν υπαρχουν νικητές. Και ακόμα και μετά το τέλος του, τα δεινά του μένουν για πάντα.

Ολο το βιβλιο ηταν αριστουργημα...απλως αφησε πολυ ρευστα τα πραγματα μεταξυ της Κατνις του Γκειλ και της μητερας της...δηλαδη με οποιον ειχε απομεινει απο την οικογενεια της.Το βιβλιο παντα θα με στοιχειωνει και θα με κανε να αναριγω.

Teodan έγραψε:

Για εμένα το τρίτο πάντα θα είναι μια μικρή απογοήτευση. Κατά την άποψη μου, στο δεύτερο ανέβασε πολύ υψηλά τον πήχη και ,δυστυχώς, στο τρίτο δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μου...

θα συμφωνησω οτι το 2ο ηταν το μακραν καλυτερο

Σπόιλερ:

ένας λόγος για να μην το διαβάσω
δεν αντέχω να μου σκοτώνουν τους ήρωες

να πω την αληθεια το βρηκα πολυ κουραστικο να ειμαι στο μυαλο της Κατνις και στο τριτο απλα ηθελα να βρει το "καταφυγιο" της!Απο τα τρια μου αρεσε το δευτερο!

η Κατνις ποτε δεν με κουρασε...παντα θα ειναι απο τις αγαπημενες μου ηρωιδες.

Οι αγωνες πεινας ειναι πραγματικα εκπληκτικοι.

Καθομουν και διαβαζα ωωωρες το βιβλιο και μετα το δευτερο και τελος το τριτο.

Μπορω να πω οτι αντιπαθησα τον Γκειλ ως το κοκαλο αν και εχει δικιο σε καποια πραγματα.

Προτιμω τον Πιτα που ειχε λεγειν και προσωπικοτητα και το κουραγιο να αντεξει τα βασανηστηρια στην Καπιτολ.

Οπως και την Τζοανα Μεισον που τη θαυμαζα για το τσαγανο της.

Καταπληκτικο βιβλιο!

Ποτε δεν θα μπορουσα να αντιπαθησω τον Γκειλ...αντιθετα ηταν τα μοναδικα βιβλια που ποτε δεν κατεληξα σε καποιο team...

Το λαθος ηταν πιο πολυ της Κοιν. Επιτηδες το εκανε κοβω το κεφαλι μου!

Αλλα κι εκεινος.....τι τις ηθελε κι αυτες τις ιδεες... Αλλα θα μου πεις στον ερωτα και στον πολεμο ολα επιτρεπονται...

Σπόιλερ:

εγώ τον Γκέιλ τον λάτρεψα από την αρχή!!!τον Γκέιλ ήθελα όχι τον Πίτα..δεν είχα κάτι με τον Πίτα βέβαια τον συμπαθούσα και αυτόν πάρα πολύ.αλλά...

μμμ νομίζω πως γενικα η τριλογια δε σε εβαζε στο τριπάκι του να διαλέξεις team... εμένα τουλάχιστον... η Κατνις διαλεξε, όπως πολύ σωστά είπε ο Γκέιλ, αυτόν χωρις τον οποίο δε θα μπορούσε να επιβιώσει! νομίζω ηταν προφανες από την αρχή πόσο αναγκη είχε η Κάτνις τον Πίτα... όσο για το τρίτο βιβλίο της σειράς, δεν μπορώ να πω ότι ήταν απογοητευτικό! είχε πολύ δράση και ανατροπές! δεν ήξερες ποιος ήταν έμπιστος και ποιος θα σε μαχαίρωνε πισώπλατα! και πολύ δράμα!!! τόσοι θάνατοι... νομίζω πως τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, εκτός από κάποιες μάχες και θανατους, ήταν όταν ψηφιζαν για τους επόμενους Αγώνες πείνας!!! εκεί τα είδα όλα!!! όλα όσα έγιναν, οι θυσίες, τα ψέματα, οι θάνατοι, θα πήγαιναν χαμένα αφού στην ουσία το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν αυτοί που θα ασκούσαν τη δικτατορία...
τρομερά βιβλία, με νόημα! τα λάτρεψα!!!

Ξεκινήσαμε μεγαλη συζήτηση πάλι. Το πόσες χιλιάδες σελίδες με ποστ έχουμε αφιερώσει αναλυόντας αυτό το θέμα είναι απίστευτο. Και αυτό δείχνει και το μεγαλείο της σειράς. Το πόσο τροφή για σκέψη δίνει.

Σπόιλερ:

παιδια εμενα δε μου εκανε ποτε για ιστορια αγαπης, δεν ηταν το κεντρικο θεμα!!Ο Γκειλ ηταν η ζωη που θα εκανε αν δεν επιλεγοταν ποτε,ηρεμη και οικεια...ο Πιτα απο την αλλη ειναι αυτος που μπορει να καταλαβει τα βιωματα της, μαλακος εκει που ειναι σκληρη και δυνατος για να την στηριξει στις δικες της αδυναμιες!!

Νομιζω οτι η μονη team που υπαρχει στη σειρα ειναι η team Κατνις!!

Και στο κατω κατω δεν νομιζω οτι επελεξε ποτε με βαση τα δικα της συναισθηματα αλλα ηταν περισσοτερο ερμαιο των συγκαιριων και των καταστασεων.

Ισχυει...τους αγαπουσε και τους δυο με διαφορετικο τροπο.Αλλα ακομη και η ιδια η Κατνις δεν εδωσε χωρο στον εαυτο της να αναπτυχθουν μεσα της το οτι αισθανοταν.Ακομη και αυτο που εγινε στο τελος συναιβει αφου ειχαν τελειωσει ολα.

νομιζω οτι δεν εδωσε χωρο στον εαυτο της σκετο!!Ηξερε να ειναι κυνηγος,μητερα,αδερφη,προστατιδα,φιλη και πασχιζε με νυχια και με δοντια να κρατησει αυτες τις ιδιοτητες της,ρολους τους οποιους ηξερε καλα και οταν σιγα σιγα ο πολεμος; η μοιρα; οπως θες πες το αρχιζει και της τους αφαιρει τοτε σταδιακα καταρρεει το οικοδομιμα που λεγεται Κατνις και το ερωτημα ειναι οχι ποιον θα διαλεξει εκεινη αλλα ποιος θα αντεξει να βαλει τα συντριμμια με τετοιο τροπο που να μπορει να χτιστει κατι αλλο και να μην ειναι χαμενη γη!!

μμμ εμενα ποτε δε μου δημιουργησε εντονα αισθήματα ο Γκέιλ... ούτε συμπάθειας ούτε αντιπάθειας!!! μου αρεσε που ήθελε να προστατεύει πάντα την κατνις... δεν ξέρω αν ήθελε να την προστατεύσει γιατί ήταν η κοτσυφοκισσα, αν και δε νομίζω.... και ότι την αγαπουσε νομίζω ήταν ξεκαθαρο.... το θεμα ήταν η κατνις... εγω πιστεύω πως προσπαθησε να τον δει διαφορετικα, απλώς δεν μπορούσε... ίσως ακομα κι αν δεν υπήρχε ο Πίτα να μην τον έβλεπε σαν κάποιον παραπανω από πολύ καλό φίλο!

Το οτι μπηκε στο τρυπακι να τον δει αλλιως μπηκε...

Σπόιλερ:

δεν ξερω αν και ειναι μαματη συγγραφικα, την Κατνις ως προσωπο δεν την συμπαθω ιδιαιτερα...την θεωρω συναισθηματικα ανεπαρκη, νιωθει αλλα ποτε αρκετα!!

Ευη μην ξεχνας τα σποιλερ θα μας κυνηγαει ο Γερασιμος!

εγω παλι ακριβως το αντιθετο πιστευω

εχει πολλα συναισθηματα απλα δεν μπορει να τα εκφρασει

εγω νομιζω οτι δεν ξερει πως να ειναι κατι αλλο απο αυτο που ηταν ολη της ζωη πριν τους αγωνες...