Ελληνικές κριτικές για το Twilight!

Με μεγάλη μου χαρά σας παραθέτω παρακάτω την κριτική του Δανίκα! Ίσως ο καλύτερος Έλληνας, κριτικός κινηματογράφου. Παρακαλώ, διαβάστε τη με προσοχή και μετά περιμένω τα σχόλια σας!

Δημήτρης Δανίκας, Νέα 31-12-2008

Αν το «Love story» ήταν ο εθνικός ύμνος της νεολαίας της δεκαετίας ΄70, τότε το «Λυκόφως» (Τwilight) της Κάθριν Χάρντγουικ είναι το απόλυτο ρομάντζο του 2009. Έρωτας με τον θάνατο, παιδιά!

Προσέξτε τη σειρά. Ο απόλυτος έρωτας του Όλιβερ (Ράιαν Ο΄ Νιλ) για τη λατρευτή και μονάκριβη Τζένιφερ (Άλι ΜακΓκρό) καταλύεται βίαια και σπαρακτικά από ένα τυχαίο γεγονός, από μια αρρώστια. Κανείς δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε και οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η Τζένιφερ υπάρχει, το ίδιο και ο Όλιβερ, το ίδιο και η σχέση. Η αρρώστια, οι παρεξηγήσεις, ο τρίτος άνθρωπος, η φτώχεια είναι μερικοί από τους καταλύτες του μελοδράματος. Οι δακρυγόνοι αδένες ερεθίζονται, τα μαντίλια βγαίνουν και το αίσθημα καταλήγει σε δάκρυα πολλά. Καμιά τριανταριά χρόνια μετά το «Love story» του Άρθουρ Χίλερ, συγκεκριμένα το 1997, ο Τζέιμς Κάμερον στον «Τιτανικό», που εξακολουθεί να είναι η πρώτη ταινία όλων των ταμειακών εποχών, χρησιμοποιεί το «Love story» σε μια κατακλυσμιαία ιστορία πολύπλευρων αναγωγών. Ταξικών, οικολογικών, κοινωνικών και αισθηματικών. Ο Τζακ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) βουτάει στα βαθιά και με τίμημα την ίδια τη ζωή του σώζει από βέβαιο πνιγμό την αγαπημένη του Ρόουζ (Κέιτ Γουίνσλετ). Η καρδιά αυτών των δύο ανιδιοτελών ψυχών είναι η μοναδική κιβωτός που διασώθηκε από το πιο θρυλικό ναυάγιο όλων των εποχών. Όμως και σ΄ αυ τή την περίπτωση οι ήρωες έχουν σάρκα και οστά. Η σχέση αληθινή. Τη βιώνουμε στην οθόνη με δάκρυα στα μάτια. Ο θρίαμβος του μελοδράματος είναι ζωντανός. Η αγάπη δύο παιδιών dies λοιπόν!

Τρία τα υπόγεια σημεία αναφοράς της συγγραφέως Στέφανι Μέγερ. Το πρώτο, «Τhe virgin suicides» (Αυτόχειρες παρθένοι-1999) της Σοφίας Κόπολα. Το δεύτερο, «Dracula» (1992) του Φράνσις Κόπολα από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ. Το τρίτο, «Τhe Νightmare before Christmas» (Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης-1993) του Χένρι Σέλικ από μια ιστορία του Τιμ Μπάρτον. Από το πρώτο δανείστηκε την αυτοκαταστροφική διάθεση της ηρωίδας της. Από τον Δράκουλα τον αιώνιο έρωτα. Και από τον «Εφιάλτη» την ανωτερότητα των νεκρών έναντι των λαίμαργων, κυνικών και αναίσθητων ζωντανών. Μ΄ έναν λόγο, η νεαρή Ιζαμπέλα (Βella-όμορφη) μέχρι θανάτου επιθυμεί με τον θάνατο να συναντηθεί. Μ΄ έναν δεύτερο λόγο, η Μπέλα (Κρίστεν Στιούαρτ) επιθυμεί να «φύγει» από τη ζωή, ώστε για πάντα στην αγκαλιά του Έντουαρντ (Ρόμπερτ Πάτινσον), ενός βαμπίρ, να κατοικεί. Και μ΄ έναν τρίτο και τελευταίο λόγο, η Μπέλα έτσι μόνο με τον τέλειο έρωτα θα πορευτεί. Δηλαδή, η απόλυτη απαξίωση της ζωής είναι ωραία (bella)!

Ανατριχιαστικό; Κάτι περισσότερο. Αληθινό! Έτσι το δηλώνει, έτσι το περιγράφει, έτσι το αποκαλύπτει. Μοναδική διέξοδος στο απόλυτο αδιέξοδο της Νέας Γενιάς, η φαντασία, το φλερτ, ο έρωτας με το ιδανικό, το άπιαστο, το νεκρό, το πουθενά. Πάρτε τα μέτρα σας. Τα υλικά αντικείμενα δεν αναπληρώνουν το απόλυτο κενό των παγωμένων, εφηβικών ανησυχιών. Η κατάσταση μάς έχει ξεπεράσει. Δεν είναι άτακτα, αλλά φευγάτα τα παιδιά. Για να καταλάβετε, προσέξτε πως οικοδομείται αυτή η εφιαλτική περιγραφή, αυτό το αδιέξοδο των άδειων ψυχών. Όλη η ιστορία είναι σκηνοθετημένη από το βλέμμα (δηλαδή τη φαντασία) αυτής της μοναχικής, ευαίσθητης Βella. Ο αληθινός κόσμος μουντός, μελαγχολικός, βροχερός, μίζερος, υγρός. Ο πατέρας της ένας ανήμπορος αστυνομικός. Η μητέρα της φευγάτη με τον εραστή της. Οι συμμαθητές της αγαθά παιδιά, όλο άγνοια και χαρά. Η Βella πάση θυσία πρέπει να φύγει απ΄ αυτόν τον «νεκρό» κόσμο των ακούνητων τουριστών. Έτσι με το βλέμμα της επινοεί τον άφθαρτο πρίγκιπα, το άπιαστο Αρσενικό. Γι΄ αυτό ο Έντουαρντ είναι τόσο ξεχωριστός. Γι΄ αυτό είναι ντυμένος με κάθε ρούχο διαφορετικό. Γι΄ αυτό το πρόσωπό του είναι χλωμό. Γι΄ αυτό τα μάτια του είναι φλογισμένα από έρωτα κρυφό. Η Βella βρίσκει στον θάνατο το απόλυτο ιδανικό.

Προσέξτε ακόμα τα χαρακτηριστικά με τα οποία στολίζει η Βella τον Έντουαρντ τον ερωτικό. Είναι βαμπίρ, επομένως άφθαρτος από τον χρόνο. Είναι βαμπίρ αλλά «χορτοφάγος», δηλαδή ρουφάει αίμα ζώων και όχι ανθρώπων. Είναι βαμπίρ επομένως δυνατός, ακατανίκητος, τρομερός. Με την αφέλειά της διαχωρίζει το «είδος» σε δύο κατηγορίες βρικολάκων. Οι καλοί με τη «χορτοφαγία», οι κακοί με την ανθρωποφαγία. Και όχι μόνο αυτό. Η οικογένεια του Έντουαρντ κι αυτή ξεχωριστή σ΄ αυτόν τον κόσμο των φαντασμάτων. Γιατρός ο πατέρας, από κοντά και η μητέρα. Είπαμε η Βella ψάχνει με το μυαλό να πετάξει από εδώ και να φύγει μακριά σ΄ έναν κόσμο άπιαστο, ιδεατό. Ο θάνατος είναι ωραίος λοιπόν! Η Κάθριν Χάρντγουικ (54 παρακαλώ), από το Τέξας, άρχισε ως production designer και μόλις πριν από έξι χρόνια (2003) βρίσκει τη δύναμη να σκηνοθετήσει, με πρώτη ταινία το συμπαθέστατο «13». Αν κρίνω από το «Λυκόφως» τότε διαπιστώνω μια πρωτόγνωρη, για Αμερικανίδα, ικανότητα στη διαχείριση των βλεμμάτων. Προφανώς, έχει μελετήσει σε βάθος τη γαλλική σημειολογία. Η μείξη μιας αφελούς, μέχρι γελοιότητας πολλές φορές, σχέσης μιας εξωφρενικής ερωτικής ιστορίας με τα βλέμματα της αληθινής Βella και του βαμπίρ Έντουαρντ είναι τόλμημα εξαιρετικό. Άλλοτε ανεβάζει την ταινία στα ύψη άλλοτε την γκρεμίζει. Όμως, το εγχείρημα αξίζει.

Η σημειολογία που χρησιμοποιεί η Χάρντγουικ ξεπερνάει τα κλασικά, αμερικανικά, δεδομένα. Πρώτα λοιπόν, αποφεύγει τα κλισέ των βρικολάκων (αίμα, δόντια). Έπειτα μετατρέπει τους «καλούς» βρικόλακες σε πλάσματα ιδανικά, πέρα από τα ανθρώπινα, τα κανονικά. Η καρδιά του (νεκρού) Έντουαρντ απείρως μεγαλύτερη και πιο ευαίσθητη από κάθε θνητό.

Τέλος, η Χάρντγουικ σαν επιδέξιος DJ «πειράζει» το κλασικό Love story. Το ανατρέπει, το γκρεμίζει, το μεταμορφώνει. Ταυτόχρονα και προκειμένου να κάνει επαφή με τα στίφη των νεαρών θεατών, αξιοποιεί στο έπακρο τη λαμπερή όψη πραγμάτων και νεκροζώντανων πλασμάτων. Οι «καλοί» βαμπίρ είναι ωραίοι, γοητευτικοί, ντυμένοι σαν ροκ σταρ, δυνατοί, άπιαστοι. Δεν το κρύβω. Μερικές φορές γέλασα ειρωνικά κι εγώ. Όμως το τόλμημα είναι σπουδαίο και το γεγονός αληθινό. Love never dies, μόνο στο μυαλό. Άρρωστος κόσμος, «πειραγμένη» φαντασία, αυτή του Λυκόφωτος η δημιουργία!

Aν καταλαβα...Εννοει πως μερικα σημεια ειναι υπερβολικα και αλλα οχι τοσο και πως υπαρχει ενα συμπερασμα και ενα μηνυμα απο αυτη την ιστορια;;;; :scratch:

wow!!! I'm impressed!!!! μπραβο του!!! ειχα διαβασει καπου οτι εγραψε καλα λογια για το Twilight αλλα τοσο δεν το περιμενα... κατι μου λεει οτι εχει μελετησει καλα την ταινια και την περιμενε κι αυτος...; Razz

παντως δεν περιμενα να αντιμετωπισει την ταινια εται.. γιατι βασικα ολα αυτα ειναι λιγο πολυ απ τη μερια της Bella... το πως βλεπει τον Edward, την ζωη της κτλ. οχι δηλαδη τωρα εχω καταχαρει!!!! λιγο δυσκολο απο εναν αντρα να δει μια chic movie (οπως τη λενε εξω) απ τη μερια της γυναικας κι να μην την αντιμετωπισει σαν απλα ταινια!! αυτο συμαινει κι οτι θα παν να την δουν και πολυ περισσοτεροι με καλη διαθεση κι οχι "αντε παμε να δουμε κι αυτην την ταινια"! βεβαια θα μπορουσε να μεινει λιγο παραπανω στις ερμηνεις αλλα δεν πειραζει καθολου!! ξανα μπραβο του!!! ανεβηκε παλι στην εκτιμηση μου!!! ειχε θαψει πολυ ασχημα το sweeney todd και μου την ειχε σπασει πολυ αλλα τωρα περασμενα ξεχασμενα!!! με τετοια χαρα που μου εδωσε!!! boogie

:cheers: :bounce: :bounce:

Μετά από αυτά που διάβασα παραπάνω, πραγματικά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ και να μη σχολιάσω! Σε γενικότερες γραμμές, συνήθως οι κριτικές του είναι "καυστικές". Δεν τον προτιμώ να διαβάζω τις κριτικές του γιατί μου χαλούν το στομάχι αλλά και τη διάθεση.

Αλλά! Στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι έχει κάνει τη δουλειά του πάρα πολύ σωστά. Όχι επειδή είναι ευνοϊκός, κάθε άλλο. Αλλά επειδή πραγματικά έχει καταλάβει τι ήθελε να πει αυτή η ιστορία ρε παιδιά! Γιατί βλέπω δεξιά και αριστερά να γράφονται κριτικές που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου αλλά κάτι μου λέει ότι κανείς από αυτούς δεν έχει καταλάβει την ουσία της ιστορίας. Ο Δανίκας όμως το έχει πιάσει το νόημα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από αυτά που γράφει παραπάνω. Όσοι ξέρουμε την ιστορία αυτή της Μέγιερ τόσο καλά, νομίζω πως κι εμείς μπορούμε να το καταλάβουμε. Και συγνώμη που θα το πω αλλά για να είναι τόσο καλά ενημερωμένος ή έχει ασχοληθεί με το θέμα κάπως περισσότερο ή έχει διαβάσει τα βιβλία! Δεν βρίσκω άλλο τρόπο που μόνο μέσα από την ταινία θα μπορούσε να βγάλει αυτά τα συμπεράσματα. Το θεωρώ αδύνατο για να πω την αλήθεια μου να τα καταλάβεις όλα αυτά βλέποντας την ταινία μόνο.
Και είμαι χαρούμενη όχι γιατί πχ άρεσε στον Δανίκα η ταινία (που πιθανότατα δεν του άρεσε) αλλά μπορεί να καταλάβει αυτούς στους οποίους άρεσε. Έχει καταλάβει τους λόγους δηλαδή, όχι σαν κάτι άλλους που ξεστομίζουν δεξιά και αριστερά ότι η ταινία απευθύνεται α)σε ανέραστα κοριτσάκια που έχουν ξεσπάσει οι ορμόνες τους, β)σε δεκατετράχρονα και μόνο, γ)σε emo. Στην τελική πες την άποψη σου αλλά τεκμηρείωσε τη με επιχειρήματα όπως γίνεται παραπάνω. Σεβάσου τον άλλο που για κάποιο λόγο υπάρχει κάτι εκεί μέσα που του κάνει και μην τον κατατάσεις σε κατηγορίες!
Νομίζω ότι είναι η καλύτερη κριτική που διάβασα για τη συγκεκριμένη ταινία, ξαναλέω όχι απαραίτητα ευνοϊκή αλλά τουλάχιστον τεκμηρειωμένη! Και τελικά χαίρομαι που ακόμα και οι ειδικοί - κριτικοί διαφωνούν μεταξύ τους για να καταλάβουμε επιτέλους πόσο υποκειμενική είναι η τέχνη σε όλα τα επίπεδα!

Δεν θέλω να χαλάσω το καλό κλίμα αλλά θα βάλω και την κριτική του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου. Με απογοήτευσε πολύ με αυτά που έγραψε γιατί είναι ο αγαπημένος μου κριτικός κινηματογράφου. Κρίμα που δεν έπιασε το point όπως ο Δανίκας.

» Παρασκευή, στην παγωμένη Νέα Υόρκη. Ακούω την πρόγνωση του καιρού από NBC και ο αλέγρος μετεωρολόγος προειδοποιεί πως οι θερμοκρασίες θα κυμαίνονται γύρω στα teens. Σπάω το κεφάλι μου. Τι εννοεί; Ποια είναι τα teens; Α, τα seventeens, eighteens, nineteens και πάει λέγοντας. Πάντα στο σύστημα Φαρενάιτ. Δηλαδή, κάτι σαν μείον 9. Τι να κάνω, παγώνω και στην ιδέα, αλλά βγαίνω δειλός κι απροετοίμαστος, παγώνω κανονικά στις λεωφόρους, πάω να χωθώ σε ένα σινεμά αντί να ψάχνω το χριστουγεννιάτικο πνεύμα στους δρόμους, πνεύμα που σερνόταν μισερό και κολοβό, ένεκα η κρίση και η ανεργία, παρά τον Ομπάμα και την αισιοδοξία - ούτε το εμβληματικό δένδρο στο στέκι του Ροκφέλερ δεν είναι στημένο ακόμη. Στους 42 δρόμους, παίζεται το Λυκόφως, η κινηματογραφική μεταφορά του εκδοτικού φαινομένου που έχει ξανάψει εκατομμύρια κορίτσια και τα έχει οδηγήσει ομαδόν σε μεταμεσονύχτιες προβολές για να μαρτυρήσουν εικονογραφημένο το αγαπημένο τους ανάγνωσμα, με το σέξι βρικόλακα και την τολμηρή θνητή που τον έχει ερωτευθεί με κίνδυνο της ζωής της. Είναι το love story του 21ου αιώνα, χωρίς πλάκα. Το φιλμ είχε ξεπουλήσει. Στήνομαι στην ουρά και βρίσκω εισιτήριο πέντε προβολές μετά, κατά τις 11.

» Το αδιαχώρητο, φίσκα μια αίθουσα 700 ατόμων, γεμάτη τρελαμένες teens που αψήφησαν τα eighteens του καιρού και άρχισαν τα ουρλιαχτά με το που έπεσαν οι τίτλοι της αρχής. Ολοζώντανο κοινό, παρά τη θανατίλα της ταινίας, οι μικρές με κάποιους γκόμενους βαριεστημένους, συνοδούς με προφανή ανταλλαγή μια περιπέτεια την επόμενη εβδομάδα, να σχολιάζουν δυνατά, «bitch, don't you see he is a fucking horny vampire», κι εγώ να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν στην πρώτη προβολή του Scream για παράδειγμα. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν πρόσεχα την πλοκή και άκουγα τα μουγκανητά των κοριτσιών (ανακαθισμένα και ζωηρά στις καρέκλες τους) και τα ξεφωνητά των αγοριών (χυμένα σαν βαριεστημένα μουλάρια στα καθίσματα). Εβδομήντα εκατομμύρια οι εισπράξεις του τριημέρου. Σπαρταριστά τα ανήλικα, παρά την κρίση, έδωσαν το «παρών» σε ένα εφηβικό έπος του παντοδύναμου φαντασιακού. Φαντάσου να ήταν καλή η ταινία τι θα γινόταν. Η σκηνοθέτις Κάθριν Χάρτγουικ κατάφερε να καταστρέψει με τα χειροκίνητα κόλπα της μια καταπληκτική ιδέα για νεανική ταινία: ένας σεξομανής έφηβος δράκουλας 300 ετών με την αιώνια εμφάνιση έφηβου τα φτιάχνει με μια ντροπαλή έφηβη με πατέρα τοπικό μπάτσο και μάνα αλλού γι' αλλού, η οποία μικρή ξεσαλώνει μόλις τον βλέπει και ανυπομονεί να χάσει ως και τη ζωή της για να κάνει σεξ μαζί του. Αλλά εκείνος απέχει ερωτικά, για να μην την βλάψει, επειδή την αγαπάει τόσο. Δηλαδή, μια αυτοκτονική που γουστάρει ακόμη περισσότερο στην ιδέα πως ο νέος της γκόμενος είναι πολύ γέρος κατά βάθος (kinky), κι ένας γέρος που φαίνεται τόσο νέος και εφαρμόζει την αγαπημένη μόδα της εποχής, την αποχή (abstinence). Ιδιοφυές. Φτηνά και πρόχειρα εκτελεσμένο. Δεν έχει σημασία ωστόσο. Δυο αστέρια μόλις γεννήθηκαν, ο ηδυπαθής Ρόμπερτ Πάτινσον και η τύπου αθώα Κρίστεν Στιούαρτ που παίζει άθλια, αλλά φταίει η σκηνοθεσία γι' αυτό.

* Και αυτές είναι οι απαντήσεις μου.

Είναι το love story του 21ου αιώνα, χωρίς πλάκα. Το φιλμ είχε ξεπουλήσει. Στήνομαι στην ουρά και βρίσκω εισιτήριο πέντε προβολές μετά, κατά τις 11.

Πραγματικά είναι το Love Story του 20ου αιώνα τελικά! Τώρα το αν αρέσει σε κάποιους και σε άλλους όχι who cares? Άλλωστε θυμάμαι και ότι ο Τιτανικός είχε φάει πάρα πολύ θάψιμο. (Όχι ότι συγκρίνω τις δύο ταινίες, σε καμία περίπτωση. Μόνο το Love Story, μόνο το Love Story και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ).
Τώρα όσον αφορά τις πέντε προβολές μετά, χμμμ... ολόκληρος κριτικός κινηματογράφου με επίπεδο ας πρόσεχε, να το έβλεπε στη χώρα του όταν θα ερχόταν η ώρα, σε δημοσιογραφική και να μη παραπονιέται!

» Το αδιαχώρητο, φίσκα μια αίθουσα 700 ατόμων, γεμάτη τρελαμένες teens που αψήφησαν τα eighteens του καιρού και άρχισαν τα ουρλιαχτά με το που έπεσαν οι τίτλοι της αρχής. Ολοζώντανο κοινό, παρά τη θανατίλα της ταινίας, οι μικρές με κάποιους γκόμενους βαριεστημένους, συνοδούς με προφανή ανταλλαγή μια περιπέτεια την επόμενη εβδομάδα, να σχολιάζουν δυνατά, «bitch, don't you see he is a fucking horny vampire», κι εγώ να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν στην πρώτη προβολή του Scream για παράδειγμα. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν πρόσεχα την πλοκή και άκουγα τα μουγκανητά των κοριτσιών (ανακαθισμένα και ζωηρά στις καρέκλες τους) και τα ξεφωνητά των αγοριών (χυμένα σαν βαριεστημένα μουλάρια στα καθίσματα). Εβδομήντα εκατομμύρια οι εισπράξεις του τριημέρου. Σπαρταριστά τα ανήλικα, παρά την κρίση, έδωσαν το «παρών» σε ένα εφηβικό έπος του παντοδύναμου φαντασιακού. Φαντάσου να ήταν καλή η ταινία τι θα γινόταν.

Είναι γνωστό ότι ιδιαίτερα στην Αμερική τα πράγματα έχουν ξεφύγει με τις φαν. Ακόμα και ο ίδιος ο Πάτινσον γύρισε στην Αγγλία γιατί δεν άντεξε άλλο ο άνθρωπος. Συνηθισμένα τα φαινόμενα αυτού του τύπου φανατισμού ειδικότερα στις ΗΠΑ. Κάτι σαν Ρουβίτσες δηλαδή! Το περίεργο δεν έχω καταλάβει που είναι... Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Blink

Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Blink

Όσο για το "φαντάσου να ήταν καλή η ταινία" δεν έχει κανένα νόημα που αναφέρει εδώ. Διότι απλά αν ήταν μία άλλη ταινία και αριστούργημα να ήταν δεν έχει τη συνταγή αγαπητέ κύριε Κουτσογιαννόπουλε!

Η σκηνοθέτις Κάθριν Χάρτγουικ κατάφερε να καταστρέψει με τα χειροκίνητα κόλπα της μια καταπληκτική ιδέα για νεανική ταινία: ένας σεξομανής έφηβος δράκουλας 300 ετών με την αιώνια εμφάνιση έφηβου τα φτιάχνει με μια ντροπαλή έφηβη με πατέρα τοπικό μπάτσο και μάνα αλλού γι' αλλού, η οποία μικρή ξεσαλώνει μόλις τον βλέπει και ανυπομονεί να χάσει ως και τη ζωή της για να κάνει σεξ μαζί του.

Αυτό λυπάμαι αλλά είναι το μεγαλύτερο φάουλ! Τη λέξη αγάπη γιατί δεν την καταννοεί κανείς τελικά; Όλα είναι πολύ απλά. Η συνταγή της Μέγιερ, πουλάει αγάπη. Αγάπη όπως αυτή που πουλάει και το "Η πεντάμορφη και το τέρας" όπως η αγάπη της "Ραπουνζέλ", της "Χιονάτης" κ.ο.κ.! Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει κάποιος; Γιατί βάζουμε πάντα το σεξ σαν ενδοιάμεσο κώδικα ώστε να τα καταστρέφουμε όλα ή γιατί τελικά το προβάλουμε τόσο πολύ; Μήπως επειδή πουλάει; Και αυτό το σεξομανής έφηβος δράκουλας, έλεος δηλαδή! Τσεκάρετε λίγο τις πληροφορίες σας... Κουράστηκα να τα ακούω αυτά! Και ο Δράκουλας του Copola δεν ξέρω κι εγώ πόσο ετών ήταν και κυνηγούσε στους δρόμους με υποτιθέμενη νεανική εμφάνιση τη μετεμψυχομένη Μίνα! Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Pullhair

Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Pullhair

Γιατί το έκανε;;;; Επειδή ήθελε να κάνει σεξ μαζί της; Επειδή την αγαπούσε υποθέτω! Και μου πείτε τώρα ότι κακώς πιάνω τον Copola. Δεν προσπαθώ να συγκρίνω τις δύο ταινίες. Το θέμα είναι το ίδιο όμως τελικά είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε. Ο ένας πούλησε την ψυχή του για να γίνει ένα τέρας με κάθε τίμημα ώστε να ξαναβρει την αγαπημένη του. Ο άλλος πάλι μετά από αναζήτηση εκατό χρόνων και για συγκεκριμένους λόγους βρίσκει τη Μπέλλα (δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ερωτεύεται τη Μπέλλα. Άσχετα αν είναι ένα απλό κορίτσι στα μάτια όλων, έχει πολύ συγκικρεμένες ιδιαιτερότητες για τον Έντουαρντ και την επιλέγει.) και θέλει να είναι μαζί της, την αγαπάει και δεν θέλει να της κάνει κακό με κανέναν τρόπο. Όσο για τη Μπέλλα κι εκείνη τον ερωτεύεται ίσως επειδή είναι και η ίδια τόσο διαφορετική και κατά βάθος δεν ανήκει εξ' αρχής σε αυτό τον κόσμο! (Κι εδώ ερχόμαστε νομίζω στην κριτική του Δανίκα που έχει καταλάβει πολύ καλύτερα το point)

Αλλά εκείνος απέχει ερωτικά, για να μην την βλάψει, επειδή την αγαπάει τόσο. Δηλαδή, μια αυτοκτονική που γουστάρει ακόμη περισσότερο στην ιδέα πως ο νέος της γκόμενος είναι πολύ γέρος κατά βάθος (kinky), κι ένας γέρος που φαίνεται τόσο νέος και εφαρμόζει την αγαπημένη μόδα της εποχής, την αποχή (abstinence). Ιδιοφυές. Φτηνά και πρόχειρα εκτελεσμένο. Δεν έχει σημασία ωστόσο. Δυο αστέρια μόλις γεννήθηκαν, ο ηδυπαθής Ρόμπερτ Πάτινσον και η τύπου αθώα Κρίστεν Στιούαρτ που παίζει άθλια, αλλά φταίει η σκηνοθεσία γι' αυτό.

Χμμμ.... Το ότι είναι γέρος... Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Blink

Τι να πω γιαυτό; Εμφανισιακά μία χαρά είναι πάντως! Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Laugh

OK, ξέρω ότι αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα. Ας το δούμε από άλλη πλευρά λοιπόν. Ως επιστιμονική φαντασία, τα βαμπίρ παραμένουν στην ηληκία που δημιουργήθηκαν. Οπότε αυτό το "γέρος" το βρίσκω εντελώς άτοπο. Ίσως κάπως διαφορετικός καθώς έρχεται από άλλη εποχή αλλά όχι και γέρος! Άλλωστε, αν κρίνω από τον εαυτό μου, μέχρι και τα 100 μου χρόνια θα είμαι η ίδια τρελή.
Και τώρα που το θυμήθηκα, θα βγει σύντομα κι εκείνη η ταινία με τον Μπραντ Πητ που γεννιέται γέρος! Ούτε και αυτός θα έπρεπε να έχει τύχη τότε!

Για τα δύο αστέρια που γεννήθηκαν έχει δίκιο! Έτσι είναι η βιομηχανία του Hollywood, όπως έφτιαξε και στο παρελθόν κι άλλους ήρθε η ώρα για νέο αίμα στο προσκήνιο! Η Κρίστεν Στιούαρτ πραγματικά θα μπορούσε να είναι καλύτερη και πραγματικά φταίει η σκηνοθεσία. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως γιαυτούς τους λόγους ουσιαστικά άλλαξαν σκηνοθέτη.

Συμπέρασμα, πρόκειται πολύ απλά για ένα έξυπνο και δυνατό Love Story. That's all. Αυτό λέει ο Δανίκας από πάνω. Για όποιον θέλει να δει τα κλασσικά βαμπίρ να δαγκώνουν, να πίνουν αίμα, να ξεσκίζουν κ.τ.λ. καλά θα κάνει να μη μπει στον κόπο. Και φυσικά δεν είναι ο Δράκουλας του Κόπολα, σκηνοθετημένο με μαεστρία και τέχνη ώστε να ενθουσιαστεί κάποιος. Είναι όμως Love Story. Όπως αυτά που τριγυρνάνε ολόγυρα μας από την ημέρα που γεννηθήκαμε. Από την Σταχτοπούτα μέχρι τον Ψαλιδοχέρη υπάρχουν πολλά κοινά. Και όποιος δεν θέλει να τα δει κοροϊδεύει τον εαυτό του. Το θέμα είναι πόσο πολύ κάνει σε κάποιους αυτό το Love Story και σε πόσους δεν κάνει ή πόσους δεν τους αγγίζουν τα Love Story γενικότερα. Αυτό είναι από κάθε άποψη. Όλα τα υπόλοιπα γίνονται και λέγονται απλά για λόγους εντυπωσιασμού. Και από τους κριτικούς του κινηματογράφου αλλά και από τους δήθεν - κουλτουριάρηδες σινεφίλ που κάνουν κάθε τόσο τα ίδια με όλες τις ταινίες.
Λυπάμαι που δεν βλέπω τα "καινούρια ρούχα του βασιλιά" εκεί που δεν υπάρχουν για να δείξω κάτι. Είμαι πάντα ο εαυτός μου και μου αρέσουν τα Love Story! Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Heartbeat

Ελληνικές κριτικές για το Twilight! Heartbeat

WhiteQueen, αυτη τη στιγμη εισαι ακριβως μεσα στο μυαλο μου!!! εχουμε παρομοιο αν οχι πανομοιοτυπο τροπο σκεψης!!! και στο κατω κατω, δεν ξερω καν γιατι γραφουν τετοιου ειδους κριτικες αφου στην τελικη το μονο που κανουν ειναι να επαναλαμβανουν αλλους που τα χουν πει πιο πριν! δεν βαριουνται να γραφουν τα ιδια; ή τα γραφουν μονο και μονο για να πουν οτι ειπαν κι αυτοι καπου τη γνωμη τους; μηπως ομως πισω απ το μισος τους υπαρχει κι αυτη η αναγκη να πουν κατι, ενα μικρο πραγματακι, εστω για να ισχυριζονται οτι κατι ειπαν;; γιατι υποσεινηδητα θα ευχονταν να μπορουσαν να δουν κι αυτοι οτι βλεπουμε και μεις; να δουν επιτελους μια ταινια με την ψυχη και την καρδια τους κι οχι με το ξερο μυαλο τους που παρακολουθει μηχανικα και επιφανειακα μια ταινια;;!! δηλαδη, αν το μονο που θελουν ειναι να κανουν και τους υπολοιπους το ιδιο μουροχαβλους οσο ειναι κι αυτοι, απλα για να μην ειναι μονοι τους, τοτε συγνωμη που τους χαλαω τη διαθεση αλλα αυτο δεν προκειτε να γινει!!! ειμαστε ανθρωποι με αισθηματα, και ναι συγκινουμαστε μ αυτο το συγκεκριμενο love story (και οχι μονο) και συγνωμη που δεν θα μπορεσουμε να γινουμε "κουλτουριαριδες" σαν κι αυτους!!! και τα παντα δεν πρεπει απαραιτητως να περιτριγυριζονται απο το σεξ για να πουλησουν!! αυτο ειναι και το ολο νοημα της ιστοριας!! η απουσια του και το οτι η ιστορια βασιζεται περισσοτερο στα συναισθηματα που μπορουν να νιωσουν δυο ανθρωποι, αυτο ειναι που μετραει και αυτο θα επρεπε να πουλαει περισσοτερο, γιατι αυτο τεινει να εξαφανιστει στην κοινωνια μας!! οταν τα παντα περιτριγυριζονται στο σεξ, πως να καταλαβει ο αλλος την ιστορια; και ο Edward, αν και 108 χρονων, τα νιωθει για πρωτη φορα, γιατι πρακτικα το σωμα και τα συναισθηματα του ηταν παγωμενα για 90 χρονια, αλλα και η Bella τα νιωθει για πρωτη φορα, οποτε δεν μπορουν να μου πετανε μαλακιες (sorry για την εκφραση κιολας) για kinky καταστασεις, κι ουτε να μου λενε οτι ο Edward ειναι σεξαμανης, γιατι αν εβλεπε εστω για λιγο την ταινια κι οχι το κοινο, θα το καταλαβαινε!!! και στην τελικα, αφου το λες και μονος σου ρε ανθρωπε οτι την ταινια δεν την ειδες, την κριτικη τι στο διαλο την εγραψες, και που στο καλο βασισες ολα αυτα που μας αραδιαζεις!!;;;
οταν λοιπον γινεις ξανα "ανθρωπος" και εννοω ων με συναισθηματα και μαθεις να βλεπεις τον κοσμο και με τα ματια της καρδια και οχι με μισο ματι και επιπολαια, ξαναδες την ταινια και μετα γραψε ο,τι θες!!!!

WhiteQueen μ' αρέσει όταν παίρνεις φόρα και γράφεις κατεβατά! Γράφεις πολύ ωραία!
Λίγα λόγια και από μένα:

Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι κ. Κουτσογιαννόπουλος απλά ήθελε να τραβήξει την προσοχή! Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο!
Φαίνεται ότι δεν έχει ασχολήθει καθόλου με το θέμα και απλά πήγε να δει την ταινία για να γράψει την κριτική! Και μόνο που χρησιμοποίησε τη λέξη σεξ, χωρίς καν να έχει αναφερθεί στην ταινία δείχνει τον τρόπο σκέψης του!
Όπως είπατε ήδη, γιατί πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε παντού το σεξ? Απλώς για να κάνουμε εντύπωση? (Το έχω γενικά παράπονο αυτό)

Δεν έχω να πω κάτι άλλο..με καλύψατε ήδη πλήρως!
Και ευχαριστoύμε πολύ για την δημοσίευση των κριτικών WhiteQueen... :D

wow!!

hobolicious k whitequeen pragamatika exw minei ekplikti!
ta lete poli wraia! prepei na akoustei i gnwmi sas se auton tn kirio..eleos dld, poso fenete oti dn exei idea gia tin istoria..dn exei diavasei t vivlia oute kan tin tainia den ide! opote i oli kritiki tou einai akiri.

Βασικά στεναχωρέθηκα λίγο με την κριτική του Κουτσογιαννόπουλου γιατί είναι από τους κριτικούς που εκτιμώ και όταν τον ακούω στη Μενεγάκη είναι συνήθως πιο συγκρατημένος και μιλάει με πιο ωραία λόγια.
Η συγκεκριμένη κριτική όμως με έκανε να νιώσω κάπως περίεργα σε ορισμένα σημεία.
Πρώτα απ' όλα δεν κάνει κριτική στην ταινία αλλά στο κοινό της ταινίας και σε κάποιο σημείο το λέει και μόνος του πως σταμάτησε να παρακολουθεί. Η κριτική είναι εντελώς άτοπη και άκυρη δυστυχώς. Σε αντίθεση με του Δανίκα που είναι πραγματικά μέσα στο πνεύμα.

Πέρα όμως από τις κριτικές των "ειδικών", σημασία έχει τελικά τι αφήνει σε εμάς η ταινία. Και μάλιστα σε εμάς που είμαστε και φαν των βιβλίων. Όπως έχω πει λοιπόν και παλιότερα η ταινία δεν με απογοήτευσε. Ναι, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν και χάλια.
Ίσως να επηρεάζομαι περισσότερο από το καστ που εμένα εξ' αρχής μου άρεσε. Δεν βλέπω την ώρα να δούμε και τις επόμενες ταινίες και φυσικά θα τις βάλω όλες στη συλλογή μου. Το Twilight και τα βιβλία αλλά και οι ταινίες έχουν ήδη κερδίσει μία πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου μαζί με άλλα πράγματα που μου αρέσουν. Από εκεί και πέρα το τι εκφράζει τον καθένα έχει να κάνει με τον δικό του κόσμο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι το Twilight έχει κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία και σίγουρα δεν έχει να κάνει αυτή του η επιτυχία μόνο με το σεξ! Αν οι νέοι διψούσαν για σεξ θα έβρισκαν άλλους τρόπους να το αναζητήσουν, να το απολαύσουν και να το εξιδανικεύσουν.
Νομίζω πως ακριβώς επειδή το στόρυ πραγματεύεται την πραγματική - αληθινή αγάπη αυτό είναι που λείπει στις μέρες μας. Σεξ βρίσκει κανείς εύκολα, αληθινή αγάπη όμως;
Και το καλύτερο για εμένα σε όλη την ιστορία είναι πως ακόμα πιστεύουμε σε αυτή παρ' όλο που ζούμε σε δύσκολους καιρούς για μικρούς πρίγκηπες και μικρές πριγκήπισες.
Και ακριβώς επειδή το Twilight άγγιξε πάρα πολύ τους έφηβους - τη νέα γενιά πρέπει να μπούμε σε σκέψεις γιατί σύντομα αυτός ο κόσμος θα ανήκει σε αυτούς τους ανθρώπους.

συμφωνώ απόλυτα απλά πρέπει μερικές φορες να σκεφτόμαστε λίγο και τις επιπτώσεις που θα έχουν τα λόγια μας και οι κριτικές μας.όπως απογοήτευσε εσένα αυτός ο άνθρωπος έτσι θα έχει απογοητεύσει και άλλους αναγνώστες οι οποιοι μπορεί και να άλλαξαν γνώμη για την ταινία και τα βιβλία θεωρώντας τα και αυτοί γέλια όπως έδωσε να νοηθεί ο πιο πάνω κριτής.το λέω αυτό γιατί και εγώ μερικές φορες παρασύρομαι και επηρεάζομαι από διαφορες έντονες κριτικές αλλα ευτυχώς για τη συγκεκριμένη ταινία είμαι ενημερωμένη πλήρης και έχω τη δίκια μου κρίση.
συμφωνώ πάνω στο θέμα ότι η ταινία δεν ήταν τόσο καλή όσο περιμέναμε να είναι και ότι η κρίστεν δεν έπαιξε τόσο καλά αλλα όπως είπε και αυτός για αυτό έφταιγε η σκηνοθεσία! πάλι καλά που άλλαξαν σκηνοθέτη!
ελπίζω το new moon να είναι όσο εντυπωσιακό περιμένουμε να είναι και να μας δώσει αυτό που έλειπε από το twilight!!:D

olympia-Mikel-Robert έγραψε:: συμφωνώ απόλυτα απλά πρέπει μερικές φορες να σκεφτόμαστε λίγο και τις επιπτώσεις που θα έχουν τα λόγια μας και οι κριτικές μας.όπως απογοήτευσε εσένα αυτός ο άνθρωπος έτσι θα έχει απογοητεύσει και άλλους αναγνώστες οι οποιοι μπορεί και να άλλαξαν γνώμη για την ταινία και τα βιβλία θεωρώντας τα και αυτοί γέλια όπως έδωσε να νοηθεί ο πιο πάνω κριτής.το λέω αυτό γιατί και εγώ μερικές φορες παρασύρομαι και επηρεάζομαι από διαφορες έντονες κριτικές αλλα ευτυχώς για τη συγκεκριμένη ταινία είμαι ενημερωμένη πλήρης και έχω τη δίκια μου κρίση.
συμφωνώ πάνω στο θέμα ότι η ταινία δεν ήταν τόσο καλή όσο περιμέναμε να είναι και ότι η κρίστεν δεν έπαιξε τόσο καλά αλλα όπως είπε και αυτός για αυτό έφταιγε η σκηνοθεσία! πάλι καλά που άλλαξαν σκηνοθέτη!
ελπίζω το new moon να είναι όσο εντυπωσιακό περιμένουμε να είναι και να μας δώσει αυτό που έλειπε από το twilight!!:D

Νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος που θέλει να έχει άποψη και σέβεται τον εαυτό του θα βγάλει τα συμπεράσματα του αφού δει την ταινία. Αν το θες εμείς είμαστε και κάπως παραπάνω θετικές, επηρεασμένες από τα βιβλία.

Υπάρχουν άνθρωποι που θα δουν την ταινία και θα κρίνουν μόνο μέσα από αυτή. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που σίγουρα δεν τους εκφράζουν τέτοιου είδους ιστορίες και είναι σαφέστατα δικαίωμα τους. Αλλά θεωρώ σωστό το να λέμε την άποψη μας αλλά παράλληλα να σεβόμαστε και την άποψη του άλλου.

Βλέπω εδώ και μέρες κριτικές δεξιά και αριστερά σε μεγάλα site του κοινού που είναι ως εξής: "Η ταινία απευθύνεται σε χαζοκόριτσα - δεκαπεντάχρονα." Αυτό δεν μπορώ να το εκλάβω ως άποψη, δεν διαθέτει κανένα επιχειρήμα όσον αφορά την ίδια την ταινία.

Η άλλη πλευρά πάλι: "Να πάτε να τη δείτε γιατί ο Έντουαρντ είναι κούκλος!" Και αυτό το βρίσκω κάπως χαζό. Νομίζω ότι ο βασικός παράγοντας για το αν είναι καλή η ταινία δεν είναι το ότι ο πρωταγωνιστής είναι κούκλος. Πρέπει να έχουμε επιχειρήματα για αυτό που λέμε. Και φυσικά δεν τίθεται καν θέμα άποψης αν εμείς οι ίδιοι δεν δούμε την ταινία.

Οπότε, αυτός που θα επηρεαστεί τόσο πολύ από την κριτική του Κουτσογιαννόπουλου και δεν θα πάει να τη δει νομίζοντας ότι θα ξέρει τι θα δει προφανώς δεν θεωρεί ότι είναι άξιος ο ίδιος από μόνος του να έχει άποψη. Σαφώς και όλοι θα επηρεαστούμε σε έναν βαθμό από τις κριτικές αλλά από προσωπική μου εμπειρία άλλες φορές που έχω διαβάσει υπέροχες κριτικές για μία ταινία τυχαίνει τελικά να μη μου αρέσει καθόλου και άλλες φορές που έχω διαβάσει κριτικές οι οποίες θάβουν μία ταινία εμένα τυχαίνει να μου αρέσει και να μου κάνει.

Η κριτική είναι κάτι το υποκειμενικό όπως και το γούστο. Η κριτική είναι απλά η γνώμη κάποιου. Δεν σημαίνει όμως ότι ταυτίζονται οι απόψεις όλου του κόσμου με τη γνώμη αυτού του κάποιου. Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτός ο κάποιος "ειδικός" έχει ίσως κάποιες περισσότερες γνώσεις σε σχέση με τον μέσο θεατή αλλά που απευθύνονται οι περισσότερες ταινίες; Στους ειδικούς ή στον μέσο θεατή;

Είναι αυτό που είπα παραπάνω. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο βασιλιάς φοράει κανούρια φορεσιά όταν δεν τη βλέπω επειδή το λένε όλοι για να μη φανούν χαζοί!

έχεις απόλυτο δίκαιο! όντως η κριτική είναι σαν το γούστο γίαυτό και δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε!
δεν έχω τίποτα άλλο να πω παρα μονο το ότι οποιος διαβάσει το twilight saga και δει την ταινία σίγουρα δεν θα χάσει αλλα αντίθετος θα κερδίσει πολλά, γιατί πολύ απλά αυτά τα βιβλία είναι μοναδικά, ΘΕΪΚA!!! :flower:

Άλλη μία κριτική που θεωρώ ότι πρέπει να τη διαβάσουμε!

Η έφηβη Bella (Kristen Stewart) είναι παιδί χωρισμένων γονιών που αποφασίζει να μετακομίσει κοντά στον πατέρα της, στο μικρό και βροχερό Forks της Washington. Ο νέος σχολικός περίγυρος δεν εγείρει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με εξαίρεση τον απόμακρο και ιδιόρρυθμο Edward (Robert Pattinson). Το μυστήριο που περιβάλλει εκείνον και την οικογένειά του αιχμαλωτίζει την προσοχή της Bella και τα αμοιβαία αισθήματα δεν αργούν να δείξουν τα πρώτα τους σημάδια, ενώ είναι αδύνατο να μην παρατηρήσει τις υπερφυσικές δυνάμεις που μάταια εκείνος προσπαθεί να της αποκρύψει. Ο Edward ανήκει σε μία οικογένεια βρικολάκων που έχουν μάθει να ελέγχουν τη δίψα τους για ανθρώπινο αίμα. Στην περιοχή όμως φαίνεται πως δρουν βαμπίρ με το παραδοσιακό διαιτολόγιο, αφού μία σειρά φόνων έχουν θορυβήσει την κωμόπολη.
Αν με το άκουσμα της υπόθεσης περιμένετε να δείτε ένα λυκειακό φιλμ της σειράς με βρικόλακες κι ελαφρώς σκοτεινό ρομάντζο, κάνετε λάθος. Όπως επίσης σφάλετε αν φαντάζεστε το «Twilight» σαν ένα ακόμα νερόβραστο «Blood And Chocolate» ή μία ξενέρωτη εκδοχή του «Underworld». Η σκηνοθέτις του «Thirteen», Catherine Hardwicke, εκπλήσσει ευχάριστα ξεφεύγοντας από την πεπατημένη κι εκμεταλλευόμενη τα όμορφα, άκαυτα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της παραδίδει ένα από τα πιο τίμια teen-movies των τελευταίων ετών.
Η μικρή του «Panic Room», Kristen Stewart, μεγάλωσε κι έγινε ένα πανέμορφο πλάσμα που 'γράφει' άψογα στην οθόνη. Διαθέτει νεύρο και στιλ μαζί με εμφανείς δυνατότητες εξέλιξης. Στο πλευρό της βρίσκεται ο Robert Pattinson, που συμβαδίζει απόλυτα τόσο με τη συμπρωταγωνίστριά του όσο και με το ρόλο του 'φρικιού με καρδιά' ή, αν προτιμάτε, ένας λιγότερο παραμυθένιος, new-age ψαλιδοχέρης. Οι δυο τους συνθέτουν ένα εξαιρετικά αρμονικό δίδυμο που σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος της ταινίας. Ακόμη, αποκλείεται να διαφύγει της προσοχής σας και η κουκλίστικη Ashley Greene στο ρόλο της Alice. Δεν αποτελεί παράδοξο λοιπόν γιατί η μισή επιτυχία του «Twilight» πιστώνεται στο νεανικό cast.
Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στο ύφος του σεναρίου προκειμένου να αποφευχθούν βασικοί ύφαλοι στους οποίους συχνά προσκρούουν αντίστοιχα projects. Ορμώμενο από το βιβλίο της Stephenie Meyer, το σενάριο της Melissa Rosenberg, αποφεύγει το νυχτερινό σκοτάδι υποκαθιστώντας το απ' το μόνιμα μουντό καιρό, χειρίζεται προσεκτικά το ματαιωμένο έρωτα κι αγκαλιάζει με ευαισθησία, αμεσότητα και τολμηρό - όπου χρειάζεται - μαύρο χιούμορ τη σχέση των δύο ηρώων. Χωρίς να καταφεύγει σε μελοδραματισμούς, διατηρεί ένα σκοτεινό, μελαγχολικό τόνο που ξεπερνά το αναμενόμενο σκοτάδι της βαμπίρ φύσης του Edward. Βάζοντάς τον να ακούει Debussy, τον κρατά δέσμιο της εποχής που άλλαξε ζωή, την ίδια στιγμή που τον ντύνει μ' ένα χλωμό, μοναχικό μανδύα που θα έκανε κάθε σύγχρονο κοριτσόπουλο να τον ερωτευτεί. Με τη μουσική επένδυση να εμπλουτίζει όμορφα τις εικόνες, το «Twilight» διαχωρίζει αυστηρά τη θέση του από το σωρό, παρά τις εμφανείς του αδυναμίες. Η δουλειά στα περιορισμένα ειδικά εφέ μοιάζει πρόχειρη κι εν τέλει αχρείαστη και η παγίδα της ροπής προς την περιπέτεια με τα συνεπαγόμενα κλισέ δεν αποφεύγονται, την ίδια ώρα που θα μπορούσε να εμβαθύνει αποφασιστικά στον ψυχισμό των ηρώων.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το «Twilight» κερδίζει τις εντυπώσεις και ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες. Κι ενώ θεωρείται βέβαιο πως θα αρέσει και θα συγκινήσει το εφηβικό κοινό, για το οποίο κι εξαρχής προοριζόταν, δε θα αποτελούσε έκπληξη αν αντίστοιχη ανταπόκριση έβρισκε και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Υ.Γ. Το άρθρο είναι από το www.cinemanews.gr, δυστυχώς δεν έχει υπογραφή...

Οταν λεμε εγραψε δεν το εννωω μονο κυριολεκτικα.. Razz

ΕΓΡΑΨΕ! :cheers:

wow..... ειναι... παρα πολυ ωραια η κριτικη... απλα εχω μεινει αφωνη... κριμα που δεν εχει υπογραφη...

WhiteQueen έγραψε:: Κι ενώ θεωρείται βέβαιο πως θα αρέσει και θα συγκινήσει το εφηβικό κοινό, για το οποίο κι εξαρχής προοριζόταν, δε θα αποτελούσε έκπληξη αν αντίστοιχη ανταπόκριση έβρισκε και σε μεγαλύτερες ηλικίες. [/b][/i][/font]

Την δεύτερη φορά που είδα την ταινία ήταν τουλάχιστον πέντε ηλικιώμενοι στην αίθουσα και μου έκανε τρομερή εντύπωση!

Πολυ καλή η κριτική...μακάρι να μπορούσα να γράψω και εγώ έτσι! :o

Στη σελίδα του Αθηνοράματος, όπου τελευταία διεξάγεται μία μάχη, μεταξύ των ανώτερων - επιπέδου - θεατών και αυτών που είναι χαμηλής νουμοσύνης καθώς και δεκαπέντε ετών δια βίου (κατά την άποψη τους), βρήκα σήμερα αυτή την υπέροχη άποψη που πόσταρε μία γυναίκα στην ηληκία μου. Θα ήθελα να τη διαβάσετε για να πάρετε μία γεύση για το πως βλέπουμε τα πράγματα και εμείς οι μεγαλύτερες και να κατανοήσουμε πως το Twilight δεν έχει να κάνει με την ηληκία. Είναι μία ιστορία γιαυτούς που έχουν καρδιά μέσα τους ακόμα. Για τους υπόλοιπους υπάρχει άφθονη κουλτούρα εκεί έξω, βία και θάνατος και μπορούν επίσης να τα απολαύσουν όποτε θέλουν.
Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η κόντρα είχε καταντήσει γελοία ιδίως επειδή δεν υπήρχαν επιχειρήματα. Στο τέλος απλώς έπεφταν οι βρισιές σύννεφο αλλά κατά τα άλλα θέλουμε ακόμα να λέμε ότι έχουμε επίπεδο! (δεν έχει και ένα emo να τραβήξω το μαλλί μου...)
Και αν δεν έχετε καταλάβει, η διαμάχη ήταν (και συνεχίζεται) για την ταινία.

Απολαύστε και για όποιον έχει κάτι να σας πει, μάθετε το απ' έξω! Δεν έχω ξαναδιαβάσει καλύτερη και πιο δικαιολογημένη άποψη από αυτή. Κλείνοντας να πω, ότι λέει όλα όσα θα ήθελα να πω ή τα έχω πει κατά καιρούς με άλλα λόγια.

Ευχαριστώ.

By rezerva:

Ένα fiction μυθογράφημα απόρροια ενός ονείρου, μάγεψε πολλούς παγκοσμίως και άφησε παγερά αδιάφορους τους υπολοίπους...

Μάλλον ανήκω στην πρώτη κατηγορία, αν και κατηγορήθηκα ότι εκεί στα 30 μου ταυτίστηκα με 14χρονα κορίτσια που παραλληρούν στο θέαμα ενός νεαρού ηθοποιού και στην περιγραφή ενός σαγηνευτικού βρυκόλακα που γίνεται ο φύλακας άγγελος μιας κοινής θνητής ζώντας έτσι την αιώνια αγάπη...

Διόλου δεν με ενόχλησε αυτή η ταύτιση...Αν στα 30 μου βάζω λίγο στην άκρη την εκλογίκευση των συναισθημάτων μου και επιτρέπω στον εαυτό μου να ταξιδέυει, χωρίς κανένα προσωπικό κόστος, μακρυά από καριέρες, άγχος, ένταση και καταστάσεις επίπονες, τότε μάλλον τυχερή με θεωρώ παρά "ξεμωραμένη"...

Μία ταινία που σίγουρα δεν συγκρίνεται μπροστά σε ένα βιβλίο με απίστευτες λεπτομέριες, με εξηγήσεις για κάθε τι που η ταινία αφήνει μετέωρο και με τόση υποβόσκουσα ένταση και χιούμορ...Αν και είδα πρώτα την ταινία και μετά διάβασα το πρώτο βιβλίο ξέροντας έτσι το σενάριο, η εναλλαγή των συναισθημάτων και η αγωνία της περιγραφής ήταν εντονότερη στο δεύτερο...

Μία μυθοπλασία με γνώμονα τον έρωτα...Κλασική συνταγή? Ίσως...Πολύ είπαν, μα το έχουμε ξαναδεί...

Κι όμως διαφέρει...Δεν είναι ένας παράνομος έρωτας,ούτε ένας ανεκπλήρωτος μονόπλευρος έρωτας... όλο το βιλίο είναι μια συνεχής ερωτική εξομολόγηση και ένας συνεχής πόλεμος κάποιου που η φύση του με το θέλω του συγκρούεται...

Είναι το απαγορευμένο αλλά με άλλη οπτική γωνία...Είναι ο έρωτας, η σαρκική επαφή, η ταύτιση, η ολοκλήρωση και η αδιανόητη ανάγκη του πόθου αντιμέτωπη με την πείνα...(Στην ταινία μιλάει για πείνα φυσική, βιολογική...) Ωστόσο σκέφτομαι, πόσοι άνθρωποι γύρω μου έχουν θυσιάσει το πάθος και τον πόθο του έρωτα για την πείνα της ασφάλειας, του βολέματος κλπ...

Υπερβάλω?Ίσως...

Εγώ όμως είδα μια ταινία που σε κάποια σημεία φάνηκε αστεία,ή έστω παιδική...και σε άλλα με γοήτευσε έντονα,και ένα βιβλίο που θα τολμούσα να πω ότι η συγγραφέας του μέσα από χιούμορ και λεπτομερή περιγραφή συναισθημάυων και καταστάσεων σε έκανε να χαθείς και να νιώσεις κομμάτι και εσύ της μικρής πόλης του Φορκς...Παρατηρητής ενεργός σε ότι διαδραματιζόταν...

Σε έναν κόσμο απίστευτα σκληρό και μονοδιάστατο, δεν βρίσκω κακό για τα 14χρονα κορίτσια να ταυτίζονται με την Μπέλλα...Σε έναν κόσμο που τα κοριτσάκια αυτά μοιάζουν μικρομέγαλα έτοιμα να θυσιαστούν στο βωμό των "εμπειριών" το βρίσκω υπέροχο να βρεθούν λίγο πιο κοντά στην αθωότητα του κοριτσιού αυτού και να ζήσουν έστω και για 1.30 ώρα, όσο διαρκεί η ταινία, το παραμύθι τους...

Όσο για τα νεαρά αγόρια? Που σήμερα έχουν χάσει τον ρόλο τους...?Δεν λέω να ταυτιστούν με τον Έντουαρντ, αλλά σίγουρα αντί να κοροειδεύουντις συνομίλικές τους θα μπορούσαν να ξανακερδίσουν τον ρόλο τους που εδώ και καιρό έχουν χάσει...Να μάθουν να είναι αγόρια...

Για εμάς τους μεγαλύτερους...Μάλλον τα πράγματα είναι πιο άσχημα...Έχουμε μηδενίσει την συναισθηματική μας πλευρά και έχουμε εκπαιδεύσει την "πείνα" μας σε τέτοιο βαθμό που ρομαντικές μυθοπλασίες διάρκειας 1.30 ώρας μας βάλλουν και νιώθουμε την ανάγκη να τις χαρακτηρίσουμε "αηδίες" μόνο και μόνο μην τυχόν χαρακτηρίσει κάποιος εμάς ως σαχλούς...

Έλεος...μία απλή ταινία ήταν και ένα όμορφο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και μιλάει για
νεανικό πάθος και πόθο...Όσοι ωστόσο βλέπουν πέρα από τα ψηλά γράμματα, θα καταλάβουν ότι το πρώτο βιβλίο (και αυτά που ακολουθούν) μιλάνε και για πολλά άλλα πράγματα, ιδανικά και αξίες που ξετυλίγονται μεσα από την ιστορία των δύο αυτών παιδιών...

Γιατί λοιπόν τόσο μένος και τόση αντιπαλότητα? Γιατί έχουμε την ανάγκη να χωριστούμε στους μεν και τους δε? Γιατί τόσος φανατισμός?
Μήμπως απλά έχουμε μιζεριάσει και όσοι τολμούν να το παραδεχτούν ονειρεύονται μέσα από μια τιανία, από ένα τραγούδι από μία στιγμή και όσοι δεν το παραδέχονται απλά βάζουν σε ισχύ όλα τους τα κατηγορω για να φανούν ανώτεροι?

Όπως και να έχει...Αν εγώ θέλω να χαλαρώνω μέσα από μία ταινία δικαίωμά μου και αν εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το βρίσκεις σαχλό, δικαίωμα σου επίσης... Αλλά ως εκεί...
Δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι...
Παρα μόνο την κοινή μας μιζέρια που αφήνουμε να μας οδηγεί...

Και πριν κλείσω, παραθέτω μία φράση από το βιβλίο...Και σκέφτομαι...Πόσο καιρό έχεις να νιώσεις έτσι ελεύθερα όπως περιγραφει αυτή η φράση..?
"Ι was uncoditionally and irrevocably in love with him..."

Δεν ξέρω αν ακουστώ σαχλή και δεν με νοιάζει...Αλλά θα ήθελα να είχα απένταντι μου κάποιον που θα άντεχε να ακούσει να του λέω

"...my fictional love. my dazzler. my immortal. my vampire...", έστω και αν μετά γελάγαμε μέχρι δακρύων με την ανόητη ατάκα μου...

Συγκινήθηκα πραγματικά!
Μέσα από αυτό το κείμενο βγαίνουν πολλές από τις αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό!

Όλοι μας κρυβόμαστε πίσω από μια μάσκα, δεν ανοιγόμαστε στους άλλους για να μην πληγωθούμε παρά το παίζουμε σκληροί και μάγκες, για να μας φοβούνται και νας μας 'σέβονται' οι άλλοι! Και στην ουσία ο μόνος που κοροιδεύουμε είναι ο εαυτός μας, αφού στο τέλος το πιστεύουμε και εμείς το ψέμα μας!

Νομίζεται ότι δεν τραβάει τους μεγάλους και τα αγόρια αυτή η ιστορία? Μεγάλο λάθος...
Οι περισσότεροι που το αρνούνται καταβάθος τους αρέσει! Αλλά η κοινωνία μας τους άντρες τους θέλει σκληρούς και αναίσθητους γιατί αλλιώς είναι γκέυ και αν ερωτευτούν μια κοπέλα είναι φλώροι και μ****δουλοι! Και οι μεγάλοι έχουν με ποιο σημαντικά πράγματα να ασχολήθουν! Αυτά είναι για τα παιδάκια και για κάτι χαζοχαρούμενες έφηβες!

Όταν αναφέρεις τι λέξη αγάπη σε κοροιδεύουν!
-Αυτά υπάρχουν μόνο στα παραμύθια... Η πραγματική ζωή είναι σκληρή και δεν υπάρχει αληθινή αγάπη! -
Δεν υπάρχει για την δεν την αφήνουμε εμείς να βγει από το κελί της! Την κλειδώσαμε εκεί γιατί τώρα ενηλικιωθήκαμε και δεν έχουμε καιρό για ασυναρτησίες!

Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται λίγο τραγικά και υπερβολικά και ίσως να μην κολλάνε σε μερικές φάσεις με το θέμα αλλά αυτό νομίζω ότι συμβαίνει και ήθελα να το πω!

Μπραβο της!!Νομιζω οτι τα ειπε καταπληκτικα!!!Και συμφωνώ απόλυτα με την nessie!!!Μου εφτιαξε η μέρα!!Ειναι ωραίο να ξέρεις οτι υπάρχουν και άλλοι εκει έξω που σε καταλαβαίνουν και δεν σε θεωρούν ακόμη μια χοζοχαρούμενη φαν μιας χαζης εφηβικης τανίας/βιβλιου!!! :D

Όχι Nessie, καλά έκανες και τα είπες και εγώ γιαυτό το έβαλα. Είναι καιρός ο καθένας μας να καταλάβει πραγματικά τον εαυτό του, να είναι αληθινός και περήφανος γιαυτό που είναι. Και όχι να προσποιούμαστε για να αποδείξουμε κάτι. Δεν το έχουμε ανάγκη κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται.

Να σου πω την αλήθεια και εγώ συγκινήθηκα πάρα πολύ διαβάζοντας το. Αν αφήσουμε και τις πιο βασικές αξίες να καταστραφούν όπως είναι η αγνή αγάπη τότε θα έχουμε καταστρέψει και τις ίδιες μας τις ψυχές μαζί.

Διάβασα την κριτικη και χάρηκα τόσο πολύ.Τι σημασία έχει η ηλικία κάποιου όταν κάτι μιλάει στην ψυχή σου και σε συγκινεί Και ναι για μένα είναι καλό πρότυπο αυτή η ιστορία και για εφήφους και για μεγαλύτερους γιατί ειναι η αληθινή αγάπη και τα έχουμε εκχυδαίσει τόσο πολύ όλα πια.Μα δεν είναι τέλοιο οτι όλος ο κόσμος διψούσε για κάτι τέτοιο ακόμη κι αν όλοι το αρνιόντουσαν;Στην αρχή του Twilight που έλεγε για τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, δεν ήταν τυχαίος παραλληλισμός, πολύ αγαπημένο μου βιβλίο όταν ήμουν 14 και τώρα ήρθε η σειρά της Στεφενι να πάρει τη θέση του.

Η κοπέλα στο Αθηνόραμα τα είπε παρα πολύ καλά, στο βιβλιοπωλείο που πήγα να αγοράσω το Twilight είδα να ζητάνε και τα τρία δυο κυρίες πολύ μεγαλύτερες μου.Αυτό λέει πολλά για το πως μιλάει σε όλους αυτή η ιστορία

Αυτή η ιστορία είναι μεγάλη συζήτηση. Μετά από σκέψη όλες αυτές τις μέρες που διαβάζω διάφορα δεξιά και αριστερά κατέληξα στο να μην ασχολούμαι άλλο με τους κακοπροέραιτους.
Γενικότερα εφόσον εμένα το συγκεκριμένο πράγμα μου κάνει, και νιώθω καλά με αυτό και καθώς επίσης υπάρχουν κι άλλοι που παίρνουν χαρά από αυτό δεν χρειάζεται να με ενδιαφέρει αν σε κάποιους δεν αρέσει και λένε τα χειρότερα. Άλλωστε δεν πρόκειται για κάποιο διαγωνισμό "εξυπνάδας" στον οποίο θα κερδίσει κάποιος από εμάς κάτι ούτε πρόκειται να αποδείξω εγώ κάτι σε κάποιον ή κάποιος άλλος κάτι σε εμένα.
Όπως τη βρίσκει ο καθένας. Και πάνω απ' όλα χαίρομαι να υπάρχει ένας χώρος σαν κι αυτόν εδώ όπου ο καθένας από εμάς μπορεί να βγάλει την αγάπη του ή ακόμα και τη λατρεία του για κάτι που τον έκανε να περάσει καλά, να νιώσει συναισθήματα και να χαρεί.
Δυστυχώς έχω διαβάσει άσχημα πράγματα και από ανθρώπους που υποτίθεται ότι είναι "ειδικοί". Αλλά τελικά το μόνο που καταφέρνουν είναι να βγάζουν την "κακία" τους και τα απωθημένα τους προφανώς για να νιώσουν οι ίδιοι καλύτερα και να επιβεβαιώσουν τις ανασφάλειες τους.
Και καλά θα κάνει ο καθένας να προσέχει τι γράφει και τι λέει γιατί όπως κρίνουμε ίσως εμείς τόσο σκληρά κάτι τόσο αθώο θα κριθούμε στη συνέχεια κι εμείς με τη σειρά μας.
Δεν ντρέπομαι να πω πως μου αρέσει το Twilight Saga και ας το θεωρούν κάποιοι "χαζοϊστορία", "ανούσιο" κ.τ.λ. Άλλωστε αυτοί που τα γράφουν αυτά συνήθως το κρίνουν χωρίς καν να έχουν διαβάσει τα βιβλία. Και το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκτίθονται οι ίδιοι γράφοντας ανακρίβειες...

Δεν πειράζει. Άλλωστε ο κόσμος θα ήταν πολύ βαρετός αν ήμασταν όλοι ίδιοι. Και αν νομίζουν ότι το βιβλίο ή και η ταινία απευθύνεται μόνο σε όσους είναι 14 χρονών ή σε όσους έχουν μείνει στα 14 για πάντα δεν με πειράζει καθόλου! Προτιμώ να μείνω μέσα μου 14 για πάντα παρά να αποκτήσω μία δήθεν σοβαροφάνια κουλτούρας!

Κοριτσια δεν μπορω να το χωνεχω οτι οι Ελληνες θεωρησαν την τιανια "θριλερ". Ελεος!!! Ελεος πια!!!

LizCullen έγραψε:: Κοριτσια δεν μπορω να το χωνεχω οτι οι Ελληνες θεωρησαν την τιανια "θριλερ". Ελεος!!! Ελεος πια!!!

Καλά θα ήταν αν αυτό ήταν το μοναδικό "πρόβλημα" με τους Έλληνες... Ελληνικές κριτικές για το Twilight! 686606

» Twilight Parodies