Το Πεμπτο Βιβλιο.

λοιπον!Ειναι το πρωτο φανφικ μου δεν θελω γιαουρτια,ντοματες,αυγα!
special thanks to mariza27 και την υπομονη της 10 η ωρα το βραδυ να της γραφω στο msn την ιστορια για να μου πει γνωμες πριν το ποσταρω.love you Ελενη !
Ειναι το πεμπτο βιβλιο,δηλαδη η συνεχεια της χαραυγης.Χωριζεται σε 3 βιβλια....Αυτη ειναι η αρχη του πρωτου χωρις ιδιαιτερη δραση.Μετα θα ερθουν τα αλλα...
Πρωτο Βιβλιο
Bella Marie Cullen

Εισαγωγη Βιβλιου
To ηξερα,το περιμενα οτι αυτη η μερα θα ερχοταν συντομα.Αλλα δεν ενιωθα τοσο ασχημα οσο νομιζα οτι θα ενιωθα...Τις σκεψεις μου επισκιασε η εκφραση της.Αρχικα ηταν μπερδεμενη,μετα εδειχνε ανακουφισμενη.Τελος κοκκινισε.Κοιταξα τον Τζασπερ για απαντηση,αλλα εκεινος περιεργαζοταν την δικια μου διαθεση.Το δωματιο ηταν σιωπηλο.....
Πρωτο κεφαλαιο
Σκεψεις
Τα χαλκινα σγουρα μαλλια της επεφταν ανεμελα στο καταλευκο προσωπο την καθως κοιμοταν.Παρατηρισα το προσωπο της τα κατακοκκινα μαγουλα της εκαναν αντιθεση με το λειο,λευκο δερμα της....
Κοιταζω την κοιμισμενη κορουλα μου,μια απο τις αγαπημενες μου ασχολειες,οπως καθε βραδυ.Η Ρενεσμι μεγαλωσε.Εξι μολις χρονια μετα απο την γεννηση της δειχνει σχεδον 16.Το παραλογο ειναι οτι δεν βλεπω,δεν νιωθω καμια διαφορα απο τοτε που ηταν μωρο.Ειναι παντα το κοριτσακι μου....Ειμουν τοσο απορροφημενη στις σκεψεις μου που δεν προσεξα οτι ο Εντουαρντ ηταν πισω μου μεχρι μου τα χειλη του αγγιξαν απαλα το λαιμο μου.Γυρισα και τον φιλισα.Κρατωντας το χερι μου και σταματοντας το φιλι με κοιταξε απορρημενος.<<Μπελλα αγαπη μου,γιατι εισαι τοσο αναστατωμενη?>>Αναστεναξα.Ο Εντουαρντ και χωρις να μπορει να διαβασει τις σκεψεις μου καταλαβαινε την ενταση του σωματος μου.Η Ρενεσμι αναστεναξε.Βγηκαμε απο το δωματιο της,για να μην την ξυπνησουμε.Αφισα απροστατευτες τις σκεψεις μου.
<<Εχεις δικιο>>ειπε μετα απο λιγο.<<Εχεις δικιο αλλα ανησυχεις υπερβολικα>>.<<Δεν καταλαβαινω.Τι εννοεις υπερβολικα...?>>.<<Η Ρενεσμι θα ειναι παντα μαζι μας.Ειναι αθανατη σωστα.......>>.Τον διεκοψα βαζοντας το δαχτυλο μου στα αψογα χειλια του.Ειχε καταλαβει λαθος.
<<Α...>>Ειπε ελαφρος ποιο τσιτωμενος.Μετα χαλαρωσε.<<Ανισηχεις για οταν θα θελει να φυγει....>><<Ναι>>Απαντησα.<<Ανισηχω για οταν θα θελει να φυγει με...με καποιον...>>Ζαρωσα μονο στη σκεψη Ρενεσμι και...και Τζαικομπ.Με αγκαλιασε.
<<Αυτο δεν ειναι κατι που μπορουμε να της το απαγορευσουμε.Ειναι πολυ υπευθηνη και πρεπει να φτιαξει τη ζωη της,οποτε θεωρισει οτι ειναι σωστο να την φτιαξει.Ο σωστος για αυτο φαινεται οτι ειναι ο Τζαικομπ.>>Ειπε βραχνα την τελευταια φραση.
*Μα δεν νιωθει ετσι ακομα για αυτον!! σκεφτικα.<<Θα νιωσει,Μπελλα αγαπη μου.Πιθανων οταν γυρισει πισω...>>Κοκαλωσα στη σκεψη του Τζαικομπ να υποφερει.Ο Μπιλι δεν ηταν ποια μαζι μας.Καρδιακο ειπε ο Καρλαιλ.Δεν μπορουσε να κανει τιποτα.Ο Τζαικομπ εφυφε στο δασος,διαλλημενος ψυχολογικα.Ενας λυγμος ξεφυγε απο το λαιμο μου.
Σαν αντιδραση ο Εντουαρντ με εσφιξε στη αγγαλια του φιλοντας το κουτελο μου.Τωρα εκλεγα,χωρις δακρυα.Εκλεγα ετσι οπως κλαινε οι βρικολακες.<<Αχ Εντουαρντ.Να μπορουσα να κανω κατι...>>
<<Σσσσ....Πρεπει να τον αφησεις να ηρεμισει,να περασει ο πονος.Μην στενοχωριεσαι,δεν μπορω να σε βλεπω ετσι.>>Τον κοιταξα στα ματια.Πονουσε με τον πονο μου.<<Οχι,Εντουαρντ μην κλαις για μενα.Αν ειμουν καλη φιλη θα ετρεχα να τον βρω,να τον καθισηχασω>><<Μπελλα, γιατι παντα περνεις την ευθυνη πανω σου.Δεν φταις σε τιποτα.Θα γυρισει και ολα θα γινουν παλι κανονικα θα δεις....>>Τον αφησα να με ηρεμισει.Με φιλισε απαλα.Ανταποκριθηκα στο φιλι του με ενθουσιασμο.Η σκεψεις μας ειχαν παρει αλλο δρομο....

Δευτερο κεφαλαιο
Το τηλεφωνημα

Το πρωι,ο Εντουαρντ και εγω,σηκωθηκαμε με δυσκολια,ντυθηκαμε και καθησαμε στο μικρο σαλονι του πετρινου σπιτιου μας μεχρι να ξυπνησει η Ρενεσμι.Καθομασταν ακινητοι,κοιταζοντας ο ενας τον αλλο.Ακομα δεν μπορουσα να συνηθησω τα αγγελικα χαρακτηριστικα του πρωσοπου του.Σαγαπω,σκεφτηκα ξεροντας οτι μπορει να με ακουσει εφοσων το ηθελα.Σαν απαντηση πλησιασε τα χειλη του στα δικα μου.Αποτομα τραβηχτηκε.<<Καλημερα Ρενεσμι μου>>ειπαμε συνχρονισμενα μισο δευτερολεπτο πριν εμφανιστει η ιδια.Καθησε αναμεσα μας.<<Καλημερα μπαμπα,μαμα!>>ειπε καθως τεντονωταν.Την φιλισα στο μαγουλο.<<Πηγαινε να ετοιμαστεις>>Της ψιθυρισα καθως περναγα τα δαχτυλα μου απο τις μπλεγμενες μπουκλες της.Πριν προλαβει να ακουστει η πορτα του δωματιου της,χτυπησε το τηλεφωνο μου.<<Η Αλις.Ποιος ξερει τι θα εχει στο μυαλο της!>>μουγκρισα.Ο Εντουαρντ γελασε με την εκφραση μου.
<<Αλις.Τι κανεις?>>
<<Μπελλα!!>>απαντησε με φωνη γεματη ενθουσιασμο.Υποψιες γεμισαν το μυαλο μου.<<Μαντεψε ποιος ερχεται!!!>>πριν καν προλαβω να απαντησω...<<Η Ζαφρινα με την Καχιρι και φυσικα η Σιβον με τον Λιαμ και την Μαγκι!!!!Θα ενθουσιαστει η Ρενεσμι!Ερχονται διοτι γνωριζουν οτι σε ενα μηνα ειναι τα εκτα γενεθλια της Νεσσι και η Μαγκι,τι καλο αυτο το πλασμα,σκεφτηκε να κανουμε ενα παρτι εκπληξη!Ερχονται για να κανονισουμε τις λεπτομεριες.Ο Εμετ εχει σκοπο να απασχολισει την Νεσσι για να το καταφερ...>>Την διεκοψα.Παλι ειχε αρχισει να μουρμουραει ασταματητα...<<Αυτο ειναι πολυ καλο εκ μερους τους....>>
γουργουρισε απο ευχαριστηση<<Ναι!Θα ειναι τελεια!!!Τελος παντων τα λεμε απο εδω>>,και το εκλεισε.
<<Την αγαπανε πολυ...>>ειπε ο Εντουαρντ φανερα συγκηνιμενος.<<Ναι οντως...>>και τοτε θυμιθηκα<<Πρεπει να βρουμε δικαιολογια,να πουμε κατι στον Τσαρλι για εκεινη την ημερα.Δεν πρεπει να ερθει εδω!Τι θα του πω??Δεν θελω να τον στεναχωρισω περισσοτερο απο οτι ειναι ηδη για τον Μπιλι...>><<Θα κανουμε δυο παρτι,ειναι η μονη λυση...Καλως την!>>Η Ρενεσμι φανηκε απο το διαδρομο.Ηταν πολυ ομορφη,πολυ κομψη μεσα στα μοδατα ρουχα της.Απο το λαιμο της κρεμοταν το μενταγιον-καρδια,δωρο για τα πρωτα της Χρισουγεννα και στο χερι της ειχε το βραχιολλι(ιδιο με το δικο μου)με το οικοσημο των Καλλεν.Ηθελα να κλαψω απο την περιφανεια μου.Σηκωθηκαμε.<<Φευγουμε,κιολας?>>,αναροτηθηκε με την μελοδικη,βελουδινη φωνη της.<<Ναι.>>απαντησα<<Πρεπει να κανουμε κατι δουλειες στο αλλο σπιτι...>>Ο Εντουαρντ επνιξε ενα γελακι.

Η Νεσσι,σε ολο το δρομο,μας κοιταζε απορρημενη και ασυνηθηστα σιωπηλη,σαν να καταλαβαινε οτι κατι συμβαινει....

(αρχικα ηταν το διπλασιο αλλα το χωρισα σε δυο ξεχωριστα κεφαλαια)
Τριτο κεφαλαιο
Κρυβοντας το μυστικο.
Φτανοντας στο μεγαλο σπιτι ολα εδειχναν,προς μεγαλη μου ανακουφιση,φυσιολογικα.Η Αλις,της οποιας το χαμογελο εγινε μεγαλυτερο, με τον Τζασπερ καθοντουσαν στο καναπε και κρατουσαν τα χερια,η Ροζαλι επαιζε πιανο και η Εσμι εγραφε κατι στο μπλοκ της.Ο Καρλαιλ και ο Εμετ ακουγονταν στο γκαραζ.Οι πρωινες ηλιαχτιδες του ηλιου φωτησαν το δωματιο κανοντας μας ολους να λαμπιριζουμε.Το δικο μου λαμπιρισμα ειχε παντα κατι το διαφορετικο απο τους αλλους.Η επιδερμιδα μου,σαν διαμαντι, αντανακλουσε πιο εντονα τον ηλιο δημιουργοντας ποικιλια χρωματων.Ο Εντουαρντ με κοιταζε θαμπωμενος ενω εγω κοιταζα την Ρενεσμι.Ακομα και μετα απο εξι χρονια η επιδερμιδα της λαμπιριζε αμυδρα,δινοντας ομως μια ξεχωριστη ομορφια και μυστικοτητα.Κατσουφιασε βλεποντας μας.Το σχολιο της διεκοψε η εισοδος του Καρλαιλ και του Εμετ.<<Καλημερα σας!>>,ειπε με απολυτη φυσικοτητα ο πρωτος.Ακομα και χωρις τα ανθρωπινα χαρακτηριστικα ,που αφισα πισω με την μεταμορφωση μου,δεν θα μπορουσα να προσποιηθω οτι δεν συμβαινει τιποτα(σε σχεση με την επισκεψη που περιμεναμε)τοσο καλα οσο αυτος.<<Επιτελους ηρθατε!Νομιζα οτι εσεις οι δυο ιδιαιτερα...>>ειπε ο Εμετ εννοωντας εμενα και τον Εντουαρντ<<Θα μενατε κολημε...>>Γρυλισα.Το ιδιο και ο Εντουαρντ.Ξαφνιαζοντας μας,η Νεσσι περπατησε αργα προς το μερος του Καρλαιλ και αγγιξε το προσωπο του.<<Πρεπει να παμε για ψωνια για τα αυτοκινητα.Θελουμε καυσιμα.>>,ειπε μετα απο λιγο ο ιδιος.Προσπαθησα να μην γελασω με τη σοβαροτητα του.Ο Εντουαρντ διπλα μου χαμογελασε.Πλησιαζε το παρτι της Ρενεσμις και το παραξενο ηταν πως ειμουν χαρουμενη αν και δεν το συνηθιζα στα παρτι...Ξαφνικα ακουστικαν βηματα απο το κηπο.Ολοι τα ακουσαμε αλλα δεν μετακινηθηκαμε.Ολοι εκτος απο την Ρενεσμι η οποια λογο της λιγο ποιο μικροτερης ,οπως και ποιο φυσιολογικης,δυνατοτητας ακοης καταλαβε τους επισκεπτες οταν εφτασαν στη βεραντα.Η εκφραση της εγινε θυμωμενη αλλα και ποιο εντονα παραξενεμενη.Ηξερε οτι εμεις τους ειχαμε ακουσει νωριτερα απο εκεινη αλλα δεν αντιδρασαμε.Η Αλις τοτε κινηθηκε χωρευοντας στη πορτα.Μεσα σε δευερολεπτα το δωματιο γεμισε με τους επισκεπτες μας.H Σιβον,ο Λιαμ,η Μαγκι,η Ζαφρινα και η Καχιρι μπηκαν χαμογελαστοι.Η Ρενεσμι ετρεξε στην αγγαλια τους.<<Ωστε αυτο μου κριβατε!>>Ειπε με ανακουφιση.Ολοι γελασαμε.

Τεταρτο κεφαλαιο
Προκληση

Σχεδων μεσημερι πια,ολοι ειχαμε ανταλαξει σχεδων ολα τα νεα μας.Η Ρενεσμι με τη Μαγκι,καθοντουσαν στην ακρη του καναπε και συζητουσαν ενθουσιασμενες.Η Μαγκι ειναι μια κολητη για την Ρενεσμι.Ειναι αχωριστες!Η Μαγκι αιωνια δεκαεξαχρονη και η Ρενεσμι σχεδων δεκαεξι ενφανισιακα και μαλλον οχι για πολυ....Βρισκονται στο ιδιο μηκος κυματος.Γυρισα στην κουβεντα των 'μεγαλων' στην οποια μιλουσε η Καχιρι.<<Δεν ξερω...αποφασισαν απλα οτι ειναι ωρα να τους ξεφορτοθουμε.Δεν ξερω πως θα τα καταφερουν...>><<Ναι>>,συμφωνησε η Αλις.Τα ματια της δεν εστειαζαν.<<Θελουν να ζητησουν την βοηθεια μας.Τα ταλεντα μας τους φαινονται ιδιαιτερα χρησιμα.>>με κοιταξε.<<Ποιο ευκολη λυση απο το να δημιουργισουν στρατο..>>συμπληρωσε η ιδια.<<Μπελλα>>ειπε ο Τζασπερ καταλαβενοντας οτι ειμουν μπερδεμενη.<<Ο Βλαντιμιρ και ο Στεφαν θελουν να καταστρεψουν τους Βολτουρι.Θα κανουν τα παντα.>><<...και πιστευουν οτι εγω ειμαι το καταληλοτερο εργαλειο στη προσπαθεια>>ειπα.Ο Εντουαρντ γρυλισε.<<Δεν θα εμπλακουμε σε αυτο>>Μεταφραση:Η Μπελλα δεν θα τους πλησιασει.Τον κοιταξα νευριασμενη.ΗΘΕΛΑ να εμπλακω σε αυτο.<<Δεν ειναι αυτο το θεμα μας>>ειπε προσπαθοντας να ηρεμισει.Κοιταξε τη Ρενεσμι.Αυτοματος ολοι επιασαν το νοημα και οι ψιθυροι για το παρτι αρχισαν.<<Εχω φτιαξει μια λιστα για ψωνια>,ειπε πρωτη η γλυκια Εσμι.<<Τελεια!Εχω σκευτει τη διαμορφωση του δωματιου μεχρι και το τελευταιο λουλουδι>>ειπε με χαρα η Αλις....
Χαθηκα στις σκεψεις μου αφινοντας το χαμηλο διαλογο α γινει μουρμουρα.Ενας κοσμος διχως Βολτουρι.Αν γινοταν αυτο,θα ηθελα σιγουρα να βοηθησω.Θα ηταν μια προκληση.Μια επεικινδυνη προκληση που οποιο και να ηταν το τημιμα της πανω μου,αξιζε το κοπο.Η ασφαλια που μπορουσα να δωσω στη Νεσσι και τον Εντουαρντ αλλα και ολους οσους αγαπω,αξιζε σιγουρα το τημιμα.Ο Εντουαρντ ηξερε οτι θα ειμουν ο πρωτος στοχος,η καταστροφη μου το κλειδι για τη νικη των Βολτουρι.Αλλα αξιζει να πεθανεις οταν ειναι για αυτους που αγαπας και το ηξερα αυτο.Ενιωθα τα πανεμορφα,χρυσα ματια του Εντουαρντ καρφωμενα πανω μου καθως σκεφτομουν.Η εκφραση του ελεγε:Δεν θα αντεχα την υπαρξη μου χωρις εσενα.Αφησα τις σκεψεις μου απροστατευτες.Πιστευεις οτι θα αντεχα εγω τη δικη μου,βλεποντας σαν να κινδινευετε ξανα απο τους Βολτουρι;Σας αγαπω...Την συγκεντρωση μου εσπασε η βροντερη φωνη του Εμετ που μιλουσε στη Ρενεσμι.<<Παμε να δουμε το 'Βρικολακες Εν Δραση'!>>Ο παιδιαστικος τροπος που το ειπε με εκανε να γελασω.Με ειχε κανει να ξεχαστω.<<Πρεπει να φυγουμε!>>ειπε η Ζαφρινα προσπαθωντας να κριψει τον ενθουσιασμο της.<<Δεν θα ερθετε μαζι μας στο σινεμα με τον θειο Εμετ,τη Θεια Ροζαλι και τη Μαγκι;>>ακουστηκε η απαλη φωνη της κορης μου,στεναχωριμενη.<<Εχουμε καποιες εκρεμοτητες,ειπε ο Εντουαρντ.Περπατισα γρυγορα και φιλησα στο κουτελο τη Νεσσι.Φιλουσα ενα απο τα ποιο πολυτιμα ατομα στη ζωη μου.Να με θυσιασω για την ασφαλεια της(οπως και ολων των βρικολακων)ηταν σκεψη δελεαστικη.Ο Εντουαρντ διαβαζοντας το προσωπο μου,με κρατησε απο το χερι και με οδηγησε προς τη πορτα.Τα τελεια χειλη του ακουμπισαν διακριτικα το λαιμο μου.Ηταν προφανες οτι δεν ηθελε να σκευτομαι αυτο το θεμα.Ηθελε να με απροσανατολισει και το καταφερνε μια χαρα.Ηθελε δυναμη να μην παρασυρθω μπροστα σε ολους.Χαμογελασε θρυαμβευτικα καθως καταλαβε την αλλαγη διαθεσης μου.
Βγενοντας απο τη πορτα μια συνηθισμενη μυρωδια εκανε τη μυτη μου να σουφρωθει.Δυο μορφες μας πλησιαζαν απο το δασος.Στα ματια μου ελαμψε η ελπιδα.Η ελπιδα οτι μια απο τις δυο μορφες ηταν ο κολυτος μου.Η αναγκη να τον δω,να πεσω στη καυτη αγγαλια του,φουντωνε μεσα μου.Τα αυτια και τα ματια μου δεν συγγεντρωθηκαν στις διαμαρτηριες και τις γκριματσες των καλεσμενων,λογο της μυρωδιας,αλλα στο να τον αναγνωρισουν.Να ξεχωρισουν τοναγαπημενο μου λυκο.Τοτε τα ματια μου γουρλωσαν.

Πεμπτο κεφαλαιο
Νεογεννητη

Η μορφες δεν ηταν δυο.<<Εσμε!Παρε τη Ρενεσμι απο εδω!>>γρυλισε ο Εντουαρντ<<Οχι!>>Αντιμηλισε εντονα η Νεσσι<<bebe libe* πρεπει να παμε μεσα>>,της ειπε οσο πιο γλυκα μπορουσε η Ζαφρινα.Φυλλα αρχισαν να ανασυκωνονται γυρω απο τους δυο λυκους.Αναγνωρισα το χρωμα του τρυχωματος τους.Ηταν η Λεια και ο Σεθ.Η Λεια ειχε στη πλατη της ενα κοριτσι.Για μια στιγμη νομιζα οτι αντικριζα ενα νεκρο νεαρο κοριτσι αλλα μπορουσα να ακουσω τη καρδια της να χτυπαει γρυγορα.Τα ανοιχτα καστανα μαλλια της ηταν τοσο γνωριμα οσο και τα ουρλιαχτα της.Ζαρωσα μυριζοντας το αιμα αναμηγμενο ομως με κατι αλλο,δηλητηριο. Τζασπερ πισω μου εβγαζε ενα ελαφρο συριγμα μυριζοντας επεισης το αιμα κανοντας τον Εμετ και την Αλις να βρεθουν αμεσως κοντα του.Τοτε αντικρισα το προσωπο της.Ηταν η Τζεσικα.Με εναν πηδο βρεθηκα διπλα τους.<<Μα...μα πως εγινε αυτο?Η Τζεσικα...ποιος το εκανε?>>τα ειπα ολα αυτα τοσο γριγορα και πνιχτα απο το σοκ που δεν ειμουν συγουρη αν καταλαβαν.<<Πηγαινετε.Ειναι εδω ο Καρλαιλ.>>Ειπε στα αδερφια ο Εντουαρντ.Οι λυκοι εγνεψαν και χαθηκαν στο δασος.<<Της μενουν λιγες ωρες.Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα τωρα πια.Σε λιγο θα ειναι μια απο εμας...>>,ειπε ο Καρλαιλ.Με ενα βλεμμα ολο νοημα στον Εντουαρντ,Γυρισε και πηγε στο σπιτι.Τον ακουσα να λεει στην Ροζαλι να φερει νεα ρουχα για την Τζεσικα.Δεν ειχα παρατηρισει οτι τα χερια μου ετρεμαν μεχρι που τα ακινητοποιησε ο Εντουαρντ.<<Μπελλα...>>ειπε με ενα τονο λυπημενο.<<Εντουαρντ ποιος το εκανε αυτο?>>η φωνη μου βγηκε τοσο βραχνη.Η Τζεσικα ηταν φιλη μου,οσες φορες και να μου ειχε θυμωσει.Η ιδια ηταν ''ιδριτης'' της αντι-Μπελλα παραταξης,αλλα αυτο δεν με απασχολουσε.Δεν θα ηθελα σε κανεναν να συμβει αυτο.Εγω το ηθελα και δεν το εχω μετανιωσει.Αυτη ειναι ομως η διαφορα.Η Τζεσικα, ενα απλο κοριτσι που ειχε τους φιλους της,το αγορι της,τη ζωη της, δεν επρεπε να το παθει αυτο.Οργη με γεμισε σκευτομενη αυτον που της το εκανε.Οι γονεις της απο σημερα θα την θρηνουν.<<Δεν επρεπε να γινει αυτο.Οχι στη Τζεσικα>>.Ο Εντουαρντ διπλα μου παγωσε.Τα χερια του εγιναν γροθιες.Εβαλα γρηγορα την παλαμη μου στσ χειλη του, αποτρεποντας οποιοδηποτε αναμενομενο σχολιο. Ακουσε μετου ειπα μεσο της σκεψης μου Η Τζεσικα δεν το επελεξε αυτο,ουτε ηταν ετειμοθανατη ετσι ωστε να μην χασει τιποτα.<<Ουτε εσυ εισουν ετειμοθανατη οταν με παρακαλουσες να σε κανω ενα τερας!>>ειπε φανερα οργισμενος Εγω ομως το ηθελα αυτο Εντουαρντ!Το ηθελα!Ηθελα να ειμουν μαζι σου αιωνια!Εκεινη δεν το επελεξε αυτο!Ο Καρλαιλ τοτε ηρθε.<<Ακουστε την καρδια της>>ειπε.Η καρδια της χτυπουσε πιο γριγορα απο την Ρενεσμις μου.<<Ερχεται η ωρα.>>συμπληρωσε<<Θα ξυπνισει σε 25 λεπτα και 39 δευτερολεπτα απο την στιγμη που σταματαω την προταση μου.>>ειπε η Αλις με τη μελωδικη φωνη της.Πριν προλαβω να γυρισω το βλεμμα μου στη Τζεσικα,παρατηρισα την σαστισμενη εκφραση του Εντουαρντ και της Αλις.<<Τι συμβαινει>>ειπαμε εγω και ο Καρλαιλ συνχρονισμενα.<<Αυτο παραπαει!>>γρυλισε ο Εντουαρντ<<Δεν το πιστευω!Οχι ετσι!κινδινευουμε ολοι.Πως μπορεσαν!>>εβλεπα την Αλις,την γλυκια Αλις,νευριασμενη.Πρωτη φωρα η εκφραση της εδειχνε πραγματικα οργισμενη.<<Ενταξυ τελος η θα μας πειτε η...>><<Σταματα Εμετ!>>τον διεκοψε η Αλις.<<Ειναι Ο Βλαντιμιρ και ο Στεφαν!Εχουν δαγκωσει πολλους!Φτιαχνουν φρουρα για το πολεμο με τους Βολτουρι.Αφηνουν ανεξελενκτους νεογεννητους παντου.Δεν...δεν το ειδα νωριτερα....ουτε ακουσαμε κατι στη τηλεοραση...ουτε η επισκεπτες ειχαν νεα...τοτε πως?Πως και δεν μαθαμε κατι για τους χιλιαδες νεογεννητους.Μπορω ομως να το νιωσω να νιωσω οτι καποιος ειναι μαζι τους,καποιος ειναι μαζι με τον Βλαντιμιρ και τον Στεφαν,μονο που δεν τον βλεπω?>>η φωνη της ειχε ανεβει οκταδες ψιλα.Απο το σπιτι ακουγονταν συριγματα.Η Νεσσι βρισκοταν σε μια κατασταση πανικου εχοντας μη ιδεα για το λογο της φρικης.Η Ρενεσμι...<<Οχι,οχι.Η Ρενεσμι κινδυνευει!ΟΧΙ!>>ουρλιαζα<<Μπελλα βρηκαμε τον Τζαικομπ...>>ακουστικε σιγανη η φωνη του Σεθ.Μας κοιταζε παραξενεμενος και ανησηχος.


*Η Ζαφρινα μιλαει μια γλωσσα (νομιζω γαλικα)συνηθως στη χαραυγη στη Ρενεσμι.

Συμπληρωμα πεμπτου κεφαλαιου.

Για πρωτη φορα εδω και εξι χρονια,νομιζα οτι το μυαλλο μου θα εκραγει.Πρωτον, ο βλαντιμιρ και ο Στεφαν, ξαφνικα οργισμενοι με τους Βολτουρι,δημιουργουσαν στρατο νεογεννητων χωρις να παρουν την ευθυνη τους,οι οποιοι νεογεννητοι σκοτωναν οποιον εβρισκαν μπροστα τους.Ενα ριγος με διαπερασε.Ολος αυτος ο κοσμος...Μεσα σε αυτους μπορει να ηταν και Τζεσικα που πιθανων τυχαια γλιτωσε.Η Ρενεσμι μου ομως?Οι νεογεννητοι ειναι χιλιαδες.Κυνδινευουν ολοι οσοι τους μυριζουν ωραια.Γρυλισα.Το δευτερο θεμα ομως ηταν οτι κατι κρυβεται πισω απο τους Ρουμανους,κατι που μας τυφλωνει η καλυτερα τυφλωνει την Αλις.Ειναι σιγουρο οτι θα το εβλεπε αυτο.Γυρισα το βλεμα μου πανω της.Ηταν καθυσμενη στο σκαλι της βεραντας με το προσωπο της μες στις παλαμες τηςΚαι παλι ομως?Δεν θα το βλεπαμε εμεις στη τηλεοραση η κατι,καπου?Μια δυναμη κρυβεται πισω απο αυτους,χωρις να ξερουμε γιατι επιδραει πανω μας.Μιπως φοβουνται οτι θα τους σταματουσαμε.Μιπως οτι θα καναμε οτιδηπωται για να το απαγορευσουμε?Τοτε δεν επεσαν εξω.Μιπως θελουν να προκαλεσουν τους βολτουρι?Γιατι δεν ζητισαν βοηθεια απο εμας?Τριτων,ο Τζαικομπ ειχε βρεθει.Ο φιλος μου ηταν πισω.Ολα αυτα περιγυριζαν το κεφαλι μου, με τρελεναν.Η Ρενεσμι καθοταν μπροστα απο το παραθυρο της βεραντας μαζι με τη Μαγκι.Οι εκφρασεις τους εδειχναν οτι εμαθαν τι ειχε συμβει.<<6 λεπτα!>>Φωναξε η Αλις διχως να σηκωσει το κεφαλι της.Τα ματια μου επεσαν πανω στη Τζεσικα.Ηταν τοσο διαφορετικη,τοσο πανεμορφη.<<Που ειναι ο Τζεικ?>>,ειπα.Σκεφτομουν τα παντα μαζι.Ηταν το μονο ομως που μπορουσα να πω.Διπλα μου ο Εντουαρντ με αγκαλιασε,ακομα σαστισμενος.<<Γυρισε στο σπιτι και ξαναεφυγε.Βρισκεται στο δασος του Λα Πους.>>ειπε η Λεια κοιταζοντας τη Τζεσικα με μια αδιαβαστη εκφραση.Μαλλον αηδια και λυπη μαζι.<<Λυπαμαι για τη φιλη σου.>>ψυθιρισε ο Σεθ.<<Τηλεφωνησα στον Ελεαζαρ>>ειπε ο Τζασπερ.<<Θα μελετησει τη δυναμη που εμποδιζει την Αλις.Εκεινοι ηξεραν τα παντα αλλα καθε φορα που προσπαθουσαν να παρουν τηλεφωνο δεν δουλευε η γραμμη.Ο Ελεαζαρ πιστευει οτι αυτο γινοταν λογο του ταλεντου.Λεει οτι εχει να παρουσιαστει κατι τετειο απο το 800 π.Χ.>><<4 λεπτα και 55 δευτερολεπτα!>>φωναξε η Αλις.Η δυναμη του Τζασπερ δεν μπορουσε να μη με κανει να σκευτομαι τι συμβαινει.Με χαλαρωνε παντως και με πιο σταθερη φωνη απαντισα<<Αυτο δεν το εμποδιζω εγω παντως>>μαζι με εμενα ο Σεθ ειπε<<Τι συμβαινει?Υπαρχει καποιος κυνδινος?>>ο ο Εντουαρντ απαντησε<<Μαλλον δεν εχει να κανει με το μυαλλο αλλα με τη μοιρα.Δεν μπορεις να το εμποδισεις αυτο.>>και συμπηρωσε<<Ναι Σεθ.Εχεις δει ειδησεις το τελευταιο μηνα?>><<Ναι.Θανατοι και εξαφανισεις.Εξετειας βδελλων φανταζομαι>>ειπε ειρωνικα η Λεια κοιταζοντας τη Τζεσικα.Ο μονος που αντεδρασε ηταν ο Σεθ κοιταζοντας την πικρα.<<Πηγαινετε να βρειτε τον Τζεικ σας παρακαλω.Να βεβαιωθητε οτι ειναι καλα>>ειπα με βραχνη φωνη<<Ενταξυ>> ειπε ο Σεθ.Μαζι με την Λεια χαθηκαν ξανα στο δασος.<<2 λεπτα!>>φωναξε η Αλις.