Εναλλακτικές σκηνές της ταινίας New Moon

Μπέλλα μου δεν κοιμάσαι?
Έκλαιγε.Δεν είχε κλάψει ποτέ.Δεν είχα ακούσει ποτέ ότι πονάει.
-Όχι,όχι.
Σκούπισε τα δάκρυα της από τα μάτια της.
Ακόμα και έτσι ήταν πανέμορφη.
-Μπέλλα δεν με ξεγελάς τόσο εύκολα.2 μήνες τώρα έχουμε γίνει αυτοκόλλητοι.
Μιλούσα και για άσχετα θέματα.
Εδώ δεν είχα φίλους.
Το μόνο μου στήριγμα ήταν η Άλις.
-Πονάς?
-Όχι είμαι καλά απλά θυμήθηκα κάτι και συγκινήθηκα.
Δεν είχε έρθει ποτέ στο νοσοκομείο να τη δει κάποιος.
Μου είχε πει ότι οι γονείς της είχαν χωρίσει και ότι η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε.
-Συμβαίνει κάτι?
-Θέλω να
-Να κοιμηθείς?Να φύγω?
Δεν ήθελα με τίποτα να φύγω.
Αλλά μετά θα έκανα το γνωστό κόλπο.
Μόλις κοιμόταν πήγαινα να τη δω.
-Όχι μην φύγεις απλά πεινάω λίγο.
-Τι θέλεις να σου φέρω?
-Ε οτιδήποτε.
-Θα σου φέρω ένα κρουασάν με τυρί ε?
-Ναι.
Έφυγα σαν σίφουνας για να πάω στο κυλικείο του νοσοκομείου και έφτασα πολύ γρήγορα.
Στο χέρι της είχε ορό και ήξερα ότι θα την πονούσε αν κουνούσε το χέρι της.
Έτσι αποφάσισα να της το δώσω εγώ.
Της πλησίασα το κρουασάν στο στόμα της και άρχισε να τρώει.
-Μπράβο το κορίτσι μου.
Ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο της.
-Συγγνώμη δεν ήθελα να.
-Όχι απλά κανένας δεν με έχει πει έτσι.
Κάθισα δίπλα της.
Θα της έλεγα πως νιώθω και ας με απέρριπτε.
-Κοριτσάκι μου.Ξέρω πως εδώ δεν είναι το κατάλαλο μέρος.
Με κοιτούσε με ένα βλέμμα αγάπης ή εγώ είμαι τόσο ερωτευμένος?
-Μπελς από την πρώτη στιγμή που σε είδα σε ερωτεύτηκα.Σ αγαπάω.
-Και εγώ σ αγαπάω.
Ανασηκώθηκε λίγο και την φίλησα απαλά.

Το φιλί γινόταν ακόμα ποιο παθιασμένο.
Την κοίταξα στα μάτια.
-Σ αγαπώ πολύ διάβαζα τα χείλη της.
Έκανα και εγώ το ίδιο
-Και εγώ σ αγαπάω πολύ
Την κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου όλη νύχτα.
Πρέπει να με είχε πάρει ο ύπνος και εμένα το πρωί όταν η Άλις μπήκε μέσα.
-Καλημέρα Μπελς.
Πετάχτηκα λίγο απότομα.
Η Μπέλλα είχε ξυπνήσει και με χάιδευε.
-Κοριτσάκι μου?
-Ναι αγοράκι μου?
-Ξύπνησες?Κοιμήθηκα συγγνώμη. Είπα πανικόβλητος.
-Το είχες ανάγκη πριν από λίγο ξύπνησα.
-Σας έφερα πρωινό.
Η Άλις είχε φέρει πρωινό για δύο άτομα αλλά καμία σχέση με το πρωινό του νοσοκομείου.
-Εγώ φεύγω θα έρθω σε λίγο για τη θεραπεία φάτε καλά.
-Η Άλις είναι θεά.
-Κουτσομπόλα είναι είπα και έριξα ένα γελάκι.
Παρατήρησα ότι είχε κατεβάσει το κεφάλι.
-Μπέλλα τι έγινε θέλεις να φύγω?Για την Άλις για πλάκα το είπα.
-Όχι δεν είναι αυτό.
-Τότε?
-Να είσαι τόση ώρα ξύπνιος και δεν μου έχεις δώσει ένα φιλί.
Της έβαλα λίγο μερέντα στα χείλη και την φίλησα.

10 χρόνια μετά:
-Μπαμπά που είναι η μαμά?
Και πώς να της το εξηγήσω τώρα?Εδώ δεν πήγαινε ούε σχολείο ακόμα.Και τι να της πω? πως η μαμά σου πέθανε?πως το μωρό μου δεν τα κατάφερε?
-Αγάπη μου έλα εδώ.
-Η μαμά δεν μας αγαπάει γι αυτό έφυγε?
-Όχι κοριτσάκι μου
Θυμήθηκα την πρώτη φορά που είπα την Μπελς κοριτσάκι μου.Έκλαψα κι άλλο.Ευτυχώς που ήμασταν έξω και φορούσα γυαλιά ηλίου.
-Η μαμά μας αγαπάει πολύ αλλά τώρα έγινε άγγελος εκείνη θα μας βλέπει αλλά εμείς όχι.
-Η μαμά πέθανε?
Την έσφιξα στην αγκαλιά μου.
-Μπαμπά εσύ δεν θα πάθεις τίποτα έτσι δεν είναι?
-Όχι αγάπη μου εγώ δεν θα πάθω τίποτα.
Αν και μόλις την είδα σαν άγγελο ήθελα να ακολουθήσω σκέφτηκα τα παιδιά μας.Όταν εκείνα δεν με είχαν ανάγκη θα πήγαινα να την βρω.Θα πήγαινα σπίτι μου.Στην αγκαλιά της.
-Ρένεσμι θα μείνεις εδώ μαζί με τον αδελφό σου με την γιαγιά.Μην κάνεις ζημιές.
-Που πας?
-Στη μαμά να την δω και να της πω ότι την αγαπάμε πολύ.
-Θέλω να έρθω κι εγώ.
-Δεν είναι μέρος για μικρά παιδιά.Όταν μεγαλώσεις θα πάμε μαζί.Στο υπόσχομαι.
Υπόσχεση για όλους μας.
Για εμένα για τη Μπέλλα και τα παιδιά μας.
Στην κηδεία ήμουν εγώ η Άλις,ο μπαμπάς μου Κάρλαιλ και ο πατέρας της.
Με άφησαν μόνο μου.
-Σε αγαπάω Μπέλλα μου.Σε λατρεύω αγάπη μου.Πρέπει να πάω στα παιδάκια μας.Όταν μεγαλώσουν θα στα φέρω να τα δεις και εδώ.Θα μάθουν για την μαμά τους.Που άντεξε τόσα πράγματα.Σ αγαπάω μωρό μου και ξέρω ότι με αγαπάς και εσύ από εκεί πάνω.

ΤΕΛΟΣ...

Ο Έντουαρτ(32) ζει με την γυναίκα του την Ρόζαλι(30).Δεν έχουν καθόλου καλή σχέση μετάξι τους αφού παντρεύτηκαν από προξενιό.Έχουν μία κόρη την 15χρονη Άλις.Η Ρόζαλι ξεροκοιτάει τον οδηγό του Έντουαρτ τον Έμετ ενώ ο Έντουαρτ είναι πιστός στην επιστήμη του.Είναι γυναικολόγος.Η Μπέλλα προσλαμβάνεται από την Ρόζαλι για να κρατάει συντροφιά στην Άλις.
Η Μπέλλα(27) όμως είναι κρυφά ερωτευμένη με τον Έντουαρτ εδώ και 4 χρόνια.
Ταυτόχρονα σπουδάζει ιατρική και έχει ένα φλερτ από τον Τζέικομπ ενώ ο αδελφός της ο Τζάσπερ(16) δεν θέλει να τον βλέπει στα μάτια του.
Τι γίνεται όταν η Άλις με τον Τζάσπερ κλέβονται και ο Έντουαρτ με την Μπέλλα ψάχνουν να τους βρουν?Όταν ο Έντουαρτ καταλαβαίνει πόσο πολύ αγαπάει την Μπέλλα και την θέλει δίπλα του σαν τη γυναίκα του και πόσο ερωτευμένος είναι μαζί της?Όταν ανακαλύπτει το μυστικό της Ρούζ?
Και μία σημαντική λεπτομέρεια.
Η Άλις δεν είναι κόρη του Έντουαρτ αλλά του Έμετ αλλά κανένας δεν το γνωρίζει εκτός από την Ρόζαλι.

Μπέλλα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου.Ντύθηκα γρήγορα έβαλα την στολή μου(σακάκι-πουκάμισο-παντελόνι-φουλάρι)και ανέβηκα τα σκαλιά δύο-δύο.
-Καλημέρα Κυρία.
-Καλημέρα Μπέλλα.
-Έχω την άδεια σας να πάω να ξυπνήσω την μοναχοκόρη σας.
-Να πήγαινε και ξύπνα και τον άντρα μου.
Ανέβηκα ξανά την σκάλα και πήγα προς το δωμάτιο του Έντουαρτ.
Ναι,κοιμόντουσαν σε διαφορετικά δωμάτια.
Χτύπησα την πόρτα.
Τίποτα.
Την ξαναχτύπησα.
-κ.Έντουαρτ με συγχωρείτε αλλά η ώρα είναι
-Μπέλλα αγάπη μου.
Ο Έντουαρτ έβλεπε όνειρο.
Πήγα πιο κοντά του.
-Μπέλλα μου σ αγαπάω μωρό μου μην φεύγεις.Μπέλλα.
-Εδώ είμαι κ.Έντουαρτ
Ήθελα σαν τρελή να πέσω στην αγκαλιά του και να του πω πως τον αγαπάω αλλά μπορεί και να μην ίσχιε τιποτα.
Σηκώθηκε απότομα.
Ήταν πανέμορφος.
-Καλημέρα κ.Έντουαρτ συγγνώμη που σας ενόχλησα αλλά η ώρα είναι 8 και η γυναίκα σας μου ζήτησε να σας ξυπνήσω.
-Ένταξι Μπέλλα μου σε ευχαρηστώ πολύ.
-Με χρειάζεσται κάτι άλλο?
-Αμά είναι θα σε φωνάξω.
Σε αντίθεση με την Ρόζαλι ο Έντουαρτ ήταν πολύ φιλικός και ευγενικός.
Πήγα προς το δωμάτιο της μικρής.
Οφείλω να ομολογήσω πως η Άλις ήταν πάρα πολύ καλό κορίτσι.Ήταν πολύ γλυκιά και καθόλο ψυχρή.Πάντα χαρούμενη.Λάτρευε τον πατέρα της και τα ψώνια.Με την μητέρα της η μοναδική της επικοινωνία ήταν στα ψώνια.Όλα τα υπόλοιπα τα συζητούσε με εμένα.Το μοναδικό της παράπονο ήταν ότι ο μπαμπάς της έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι με αποτέλεσμα πολλές ώρες να βασανίζετε από τις φλυαρίες της μητέρας της κάτι που έπαιρνε μπάλα και εμένα.Πήγενε σε δημόσιο σχολείο.Αυτό το ήθελε ο Έντουαρτ.Η Ρόζαλι ήθελε να την γράψει σε ιδιωτικό.Ήταν μαζί με τον αδελφό μου τον Τζάσπερ και πολλές φορές την έφερνε εκείνος σπίτι.Είχαν πολύ καλές σχέσεις.Άνοιξα την πόρτα του δωματίου της.
Το κρεβάτι ήταν στρωμένο.
-Άλις είσαι στο μπάνιο?
Είδα την ντουλάπα ανοιχτή.
-Άλις!Άλις!
Μπήκα στο μπάνιο.Πουθενά.
Την έψαξα σε όλο το σπίτι.
Ο Έντουαρτ με τη Ρόζαλι έπερναν πρωινό μαζί με τη μητέρα του Έντουαρτ την Έσμι μια πάρα πολύ καλή κυρία και τον πατέρα της Ρόζαλι, τον Κάρλαιλ ο οποίος ήταν γιατρός.Η Άλις πάντα τους πείραζε.Μου έλεγε μάλιστα πως είναι μαζί και εγώ γελούσα.
-Συγγνώμη για την ενόχληση αλλά η Άλις δεν βρήσκεται σπίτι.Την έψαξα παντού.
Ο Έντουαρτ πανικοβλήθηκε περισσότερο από όλους.
-Και που είναι?
-Δεν γνωρίζω αλλά βρήκα αυτό.
Του έδωσα το γράμμα που είχε αφήσει πάνω στην ντουλάπα της.Είχε ένα για μένα ένα για εκείνον και ένα άλλο για την κα.Έσμι.
-κα.Έσμι αυτό είναι για εσάς.
Ο Έντουαρτ έχασε την ισοροπία του.
Τον κράτησα μαζί με τον κ.Κάλαιλ.
-κ.Έντουαρτ είστε καλά?
Τον βάλαμε στον καναπέ.
-Το κοριτσάκι μου το έσκασε.
Μπαμπά μου,
Το ξέρω πως δεν θα ήθελες να φύγω αλλά είμαι καλά μην φοβάσαι.Είμαι με αυτόν που αγαπώ.Μην με ψάξεις δεν θα με βρεις.Σου υπόσχομαι πως θα σου γράφω.
Σ αγαπάω πολύ μπαμπά.
Μην στενοχωριέσαι.
Υ.Γ:Φτιάξε την ζωή σου μπαμπά από την αρχή ξανά για μένα για την γιαγιά αλλά πάνω από όλα για σένα.Θέλω να είσαι χαρούμενος και όταν γίνει αυτό θα γυρίσω και εγώ.
Άλις
-Αυτά που τα βρήκες?ρώτησε η Ρόζαλι με λιγμούς.
-Ήταν πάνω στην ανοιχτή της ντουλάπα κυρία.Είχε ένα γράμμα για τον κύριο ένα για την κα.Έσμι και ένα ακόμη για
-Για
-Για μένα.
-Τι λένε τα άλλα δύο γράμματα.
Της έδωσα το γράμμα μου.
Αγαπημένη μου Μπέλλα,
Δεν φταίει κανείς που έφυγα.Θα είμαι καλά μην ανησυχείς.Σε ευχαριστώ για όλα.Που στάθηκες δίπλα μου και στα καλά και στα κακά.Φεύγω με τον άνθρωπο που αγαπώ.
Σ αγαπώ πολύ
Υ.Γ:Θα γίνεις πολύ καλή γιατρός.Α και όταν γεννήσω θα είσαι και εσύ μέσα παρούσα.Εσύ και ο μπαμπάς θα με ξεγεννήσετε.
-Είναι έγκυος?ρώτησε η Ρόζαλι.
-Δεν γνωρίζω απάντησε ο Έντουαρτ
-Μπέλλα?
-Ούτε εγώ κυρία.Η έμμηνος ρύση είχε έρθει κανονικά την τελευταία φορά πριν 2 βδομάδες.
-Μαμά διάβασε και εσύ το δικό σου.
Γιαγιά σε εσένα θα πω όλη την αλήθεια.
Έφυγα με τον Τζάσπερ.
Μην με ψάξετε,σε παρακαλώ.
Και πες στη μαμά να μην τολμήσει και αγγίξει τις γόβες μου α και στο μπαμπά ότι δεν είμαι έγκυος ακόμα.
Σε αγαπάω γιαγιά.
Υ.Γ:Περιμένω προσκλητήριο για τον γάμο με τον παππού.
-Είναι με τον αδελφό σου άρα εσύ το ήξερες που είναι η κόρη ου?φώναξε η Ρούζ
-Ειλικρινά δεν γνωρίζω είπα και έβαλα τα κλάμματα.
Ο Έντουαρτ με πήρε αγκαλιά.
-Σσσς.Ησύχασε Μπέλλα σε πιστεύουμαι.Θα τους βρούμε.
Χτύπησε το κουδούνι.
Η Τζέσικα η οικιακή βοηθός άνοιξε.
-Μπαμπά?
-Με συγχωρείτε κ.Κάλεν για την ενόχληση αλλά πρέπει να μιλήσω στην κόρη μου.
Έπεσα στην αγκαλιά του μπαμπά μου.
-Ο Τζάσπερ μπαμπά κλέφτηκε με την Άλις.
-Με ποια?Αυτό είναι-Τραγικό απάντησε η Ρόζαλι.

-Θα πάμε να τους βρούμε.Εγώ και η Μπέλλα.
-Θα έρθω και εγώ
-Όχι Ρόζαλι δεν έχεις να πας πουθενά.Μπορεί να έρθει εδώ.Ας είναι κάποιος και εδώ.Η Μπέλλα γνωρίζει πολύ καλάα και τα δύο παιδιά.Μπέλλα ετοιμάσου.
-Μάλιστα κ.Έντουαρτ.
-Πατέρα
-Πες μου γιε μου
-Θέλω να με αντικαταστήσετε όσο θα λείπω στο νοσοκομείο.
-Μην ανησυχείς.
Έφτιαξα μια βαλίτσα με ρούχα και ανέβηκα πάνω.Όλοι προσπαθουσαν να ηρεμίσουν την Ρούζ όλο το υπερετικό προσωπικό.
-Παιδιά μου,μας φώναξε η κ.Έσμι
-Τι είναι μαμά?
-Καθίστε.
-Μπέλλα μην αφήσεις τον Έντουαρτ ν χτυπήσει την Άλις και μηντους φωνάξετε.Θα μείνω εδώ γιατί η Ρόζαλι με χρειάζεται.Μπορεί να φαίνεται έτσι κακιά και απόμακρη αλλά την Άλις την αγαπάει πολύ.Φύγεται τώρα.Καλό ταξίδι.
Μας φίλησε τα κεφάλια και φύγαμε.
Ο Έντουαρτ πήρε τις βαλίτσες μας στο ένα του χέρι και με κράτησε από τη μέση.
Μπήκαμε στο ασημένιο του Βόλβο.
Ποτέ δεν είχα ξαναμπεί σε αυτό.
Ποτέ δεν ο είχα δει.
-Δώρο της μητέρας μου.Δεν το ξέρει κανένας.
Δεν μιλούσαμε.
Εμένα μου έφευγαν κάτι δάκρυα που και που.
-Που πάμε κ.Έντουαρτ?
-Μικρή μου Μπέλλα κόψε τον πληθυντικό δεν είμαι και τόσο μεγάλος.
-Συγγνώμη Έντουαρτ.
-Έτσι μπράβο.
-Θα πάμε από εδώ.Η Άλις λατρεύει την περιοχή αυτή και την γνωρίζει πολύ καλά.
-Και ο Τζάσπερ το ίδιο.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα για το πανεπιιστήμιο,τις οικογένιες μας.Είχαμε έρθει τόσο κοντά.Είχα μάθει πράγματα που ποτέ δεν γνώριζα.Πως είχε μια αδελφή που πέθανε και ότι ήταν κλεισμένος στον ευατό του.Επείδη το εργοστάσιο του πατέρα του έκλεινα παντρεύτηκε την Ρούζ για να δώσει ο κ.Κάρλαιλ κάποια λεφτά.
-Την Ρόζαλι την συχαινόμουν.Ακόμα και την πρώτη νύχτα του γάμου μας.Τότε συνέλαβε και την Άλις.Ποτέ ξανά δεν έγινε τίποτα.Είχαμε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες.
-Μπορεί να είναι απόμακρη αλλά έχει
-Έχει τραβήξει πολλά πάρα πολλά.Η μητέρα της την άφησε όταν ήταν νεογέννητο στο ιατρείο του Κάρλαιλ.Δεν θα μάθει ποτέ πια είναι η μητέρα της.Ποτέ.
-Να σε ρωτήσω κάτι?
-Ότι θες.
Ήθελα να του πω για σήμερα το πρωί.Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή αλλά ήθελα να μάθω.
-Σε πείραξε που ήρθα το πρωί να σε ξυπνήσω.
-Καθόλου.Έγινε κάτι παραμιλούσα?
-Ε ναι
Εντουαρτ
Κακό αυτό.
Στο όνειρο μου έβλεπα την Μπέλλα.
Εκείνη.
Να μου χαμογελάει να μου λέει πως με αγαπάει και μετά να φεύγει και να με αφήνει.
Δεν ήταν η κατάλληλη ώρα αλλά δεν ήθελα να την αφήσω να πάει χαμένη.
Τόσα χρόνια τώρα ήμουν ερωτευμένος και το έκρυβα.
-Τι έλεγα?
-Τίποτα το ιδιαίτερο.
-Μπέλλα τι έλεγα?
-Έλεγες να μην σε αφήσει κάποια που την αγαπάς και την αποκαλούσες αγάπη σου.
-Είπα και όνομα?
-….
Μάλλον με είχε ακούσει.
Ή τώρα ή ποτέ.
-Μπέλλα μου σ αγαπάω μωρό μου είπα και σταμάτησα το αυτοκίνητο΄
Την άρπαξα και την φίλησα.
-Σ αγαπάω μου είπε και συνέχισα να την φιλάω.
Χώθηκα στο λαιμό της.
-4 χρόνια τώρα δεν μπορώ να ηρεμίσω σε σκέφτομαι συνέχεια της ψιθύρισα.
-Είμαι ερωτευμένη μαζί σου μου είπε και τα χείλη της σκόρπισαν φιλιά στο στέρνο μου.
Με έσφιξε στην αγκαλιά της.
-Σ αγαπάω σ αγαπάω πολύ μου ψιθύρισε και άρχισε να μου φιλάει το πρόσωπο έκανα και εγώ το ίδιο.
Ίσως τώρα να μην ήταν η κατάλληλη σκηνή.
Να έπρεπε να βρούμε την Άλις και τον Τζάσπερ.
Αλλά ότι και αν γινόταν δεν θα το μετάνιωνα ποτέ.
ΠΟΤΕ!!!
Δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι.
Την αγαπούσα πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα.
Και με αγαπούσε και αυτή το έβλεπα στα μάτια της.
Θα ακολουθούσα την συμβουλή της κόρης μου.
Θα έφτιαχνε την ζωή μου με τη γυναίκα που αγαπώ,την Μπέλλα.
Μόλις τελείωνε ο γύρος του θανάτου θα τα φτιάχναμε όλα.
Θα έπαιρνα διαζύγιο από την Ρόζαλι.

-Έντουαρτ μου είπε ξεψυχισμένα ανάμεσα στα φιλιά μας.
-Ναι μωρό μου,της απάντησα χωρίς να τα διακόψω.
-Αγάπη μου πρέπει να σταματήσουμε πρέπει να βρούμε τα παιδιά.
Κατευθείαν αυτό αφύπνισε τη λογική μου.
-Έχεις δίκαιο.
Της έδωσα ένα πεταχτό φιλί και έβαλα προς το αυτοκίνητο.
Ακούμπησε στο μπράτσο μου.
-Τι σκέφτεσαι?
-Το πόσο σε αγαπώ
-Και εγώ σ αγαπώ
-Που λες να είναι?
-Δεν ξέρω.Φοβάμαι όμως είναι τόσο μικρά αμά.
-Βρήκες ανθρώπους να φοβάσαι την Άλις και να την απαγάγουν θα ζητήσει κομμωτήριο.
Και εγώ φοβόμουν.
Προσπαθούσα με τα λόγια μου να καθησυχάσω και εμένα και την Μπέλλα.
Φτάσαμε σε ένα δάσος.
-Σταμάτα εδώ.Αυτό το δάσος ο Τζάσπερ το λάτρευε.
Βγήκαμε από το αυτοκίνητο.
Μπέλλα
Οι τελευταίες στιγμές μας με τον Έντουαρτ με έκαναν τον ποιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.Αλλά έπρεπε να βρούμε τα μικρά μας.
Οι κουκουβάγιες και οι νυχτερίδες έκανα θορύβους και φοβόμουν.
Δεν έβλεπα τίποτα.
Με κρατούσε από το χέρι.
-Ααα
-Σσσς ησύχασε μωρό μου.
Με πήρε στην αγκαλιά του.
-Δεν θα μπορέσουμε να τους βρούμε ποτέ εδώ και θα μας φαν οι αρκούδες.
-Μπέλλα μου ηρέμισε.
Με έσφιξε στην αγκαλιά του περισσότερο.
-Θες να περιμένεις στο αυτοκίνητο?
-Δεν θέλω να είσαι μόνος σου εδώ.
-Κοριτσάκι μου.
Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί.
Ψάχναμε ώρες αγκαλιά στο δάσος αλλά που κανένας τους.
Είχαμε κουραστεί αρκετά.
-Πάμε να κοιμηθούμε σε ένα ξενοδοχείο.
Μας έδωσαν δύο διπλανά δωμάτια.
Ήρθε στο δικό μου και φάγαμε μαζί συζητώντας για άσχετα πράγματα.
Μου έδωσε ένα φιλί για καληνύχτα.
Κοιμήθηκα πολύ γρήγορα.
-Αααχ.
Βγήκα έξω στο μπαλκόνι με κλάματα.
-Μπέλλα μου τι έγινε?ρώτησε ο Έντουαρτ από το διπλανό μπαλκόνι και πήδηξε προς εμένα Με πήρε στην αγκαλιά του.
-Είδα την Άλις να πεθαίνει.
-Όνειρο ήταν μωράκι μου.
Με χάιδεψε στην πλάτη.
-Πηγαινε να κοιμιθείς αύριο είναι μεγάλη μέρα.
Με κρλατησε στην αγκαλιά του και πήγαμε μαζί μέσα.
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι.
Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής.


Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια.

Με φίλησε πάλι και του έκανα χώρο στο κρεβάτι.
Με φιλούσε παθιασμένα και τρυφερά καθώς τα χέρια του ταξίδευαν σε όλο το κορμί μου.
Άρχισε να μου φιλάει το λαιμό.
-Μωρό μου,ψιθύρισε στην αγκαλιά μου
-Έντουαρτ δεν έχει ξαναγίνει,του ψιθύρισα
-Μην φοβάσαι,θέλεις να σταματήσουμε.
-Όχι.Θέλω να μου κάνεις έρωτα τώρα.
Ήμουν τόσο αποφασισμένη στην αγκαλιά του.
Ήθελα να γίνει.
Συνέχισε να με φιλάει.
Ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου.
Με κρατούσε στην αγκαλιά του και με χάιδευε και εγώ έκανα κύκλους στο στέρνο του.
Κοιτιόμασταν στα μάτια με λατρεία.
Με φίλησε τόσο απαλά.
Κούρνιασα περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του και έκλεισα τα μάτια μου.
-Σ΄αγαπώ, μουρμούρισα
-Και γω σ αγαπώ πολύ.
Αποκοιμηθήκαμε αγκαλιά.
Το πρωί κοιμόταν σαν άγγελος.
Δεν ήθελα με τίποτα να τον ξυπνήσω.
Πήγα να κάνω ένα μπάνιο και του έφερα καθαρά ρούχα από δίπλα.
Κοιμόταν ακόμα τόσο ήρεμα.
Χρόνια είχε να κοιμηθεί έτσι.
Χτύπησε το τηλέφωνο του.
Μήνυμα από άγνωστο.
Είχα καθίσει και πάλι στο κρεβάτι και κοιμόταν στα γόνατα μου.
Άρχισε να ξυπνάει.
-Μπέλλα.
-Εδώ είμαι μωρό μου.
-Συγγνώμη είχα πέσει πάνω σου.
-Μου άρεσε, πρόλαβα να του πω και τον φίλησα.
Έβαλε ξανά το κεφάλι του στα πόδια μου.
-Να παραγγείλω πρωινό?
-Εμ δεν ξέρω.
Σηκώθηκε απότομα και παρήγγειλε.
-Σου ήρθε και ένα μήνυμα.
-Από ποιόν?
-Άγνωστο
-Για να δουμε.
Ήμασταν αγκαλιά στο κρέβατι.Εκείνος μόνο με το σεντόνι ενώ εγώ φορούσα το τζιν μου.Μετάνιωσα που άλλαξα.
Το διαβάσαμε μαζί.
«Όταν έλεγα να φτιάξεις τη ζωή σου αυτό εννούσα.Θα φάμε κουφέτα»
-Άλις.
-Τι γίνεται μας παρακολουθεί?
-Η Άλις βλέπει οράματα Έντουαρτ.Αν θυμάσαι καλά όταν κάτι έβλεπε έβγαινε.
-Είναι εδώ κοντά?
-Δεν ξέρω.
Το πρωινό μας ήρθε.
Άρχισε να με ταΐζει.
-Λοιπόν και που θα πάμε τώρα?
-Θα συνεχίσουμε κάποια στιγμή θα τους βρούμε.
«Ντριν-Ντριν»
-Καλησπέρας σςα συγγνώμη για την ενόχληση αλλά η κοπέλα που πήρατε τελευτία φορά τηλέφωνο βρίσκεται στο νοσοκομείο.
-Η Άλις βρίσκεται στο νοσοκομείο Μπέλλα.
Φτάσαμε όσο ποιο γρήγορα μπορούσαμε ειδοποιώντας και τους άλλους.
Είδα τον Τζάσπερ.
Έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
-Είσαι καλά?
-Ναι αλλά η Άλις.
-Πως έγινε?
-Πήγε μέχρι το περίπτερο και εγώ περίμενα στο αυτοκίνητο και εκεί που
-Όχι.Πάω μέσα.
Ήρθαν όλοι η κατάσταση ήταν κρίσιμη.
Η Ρόζαλι έκλαιγε συνέχεια με αναφιλητά.
Ο Τζασπερ επίσης.
Ο Έντουαρτ και εγώ ήμασταν λίγο ποιο πέρα από τους άλλους.
Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου.
-Ηρέμισε μωρό μου θα τα καταφέρει.
Έκλαιγε στην αγκαλιά μου.
Προσπαθούσα με τα δυσκολίας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου αλλά δεν τα κατάφερα.
-Χρειαζόμαστε αίμα.
Δώσαμε όλοι.
Κατά ένα περίεργο τρόπο ταίριαζε του Έμετ.
-Μα γιατί να ταιριάζει αυτού και όχι το δικό μου.
-Έντουαρτ ας τα πείσματα τώρα.Έτυχε.
-Δεν έτυχε!!
-Ρόζαλι?

-Το παιδί έγινε καλά.Ελάτε να το δείτε.
Οι μέρες πέρασαν.
Η Άλις ανάρρωσε και γύρισε σπίτι.
Ο Έντουαρτ μίλησε με την Ρόζαλι και της ζήτησε διαζύγιο.
Εγώ παραιτήθηκα.
Μέναμε μαζί σε ένα ξενοδοχείο.
Τον περίμενα νευρικά στο σαλονάκι.
-Πάρε με αγκαλιά.
Έτρεξα και τον χάιδεψα.
Έκλαιγε.
-Τόσα χρόνια,τόσα ένα ψέμα.
Δεν καταλάβαινα.
Είχε χωθεί στην αγκαλιά μου και έκλαιγε.
-Αγάπη μου ηρέμισε.
Του χάιδευα τα μαλλιά και τον πήρε ο ύπνος από το πολύ κλάμα.
Η Άλις με πήρε τηλέφωνο.
-Μπέλλα θέλω να μιλήσουμε.Δεν ξέρω σε ποιόν να μιλήσω.Να έρθω στο ξενοδοχείο σας?
-Ναι Άλις μου έλα.
Προσπάθησα να ξεντύσω τον Έντουαρτ και να τον βολέψω στον καναπέ για να μην πιαστεί.
-Έλα Άλις.
-Σου παρήγγειλα καφέ.
-Σε ευχαρηστώ.
-Ο μπαμπάς?
-Δεν είναι πολύ καλά.
-Ξέρεις κρυφάκουγα όταν της ζήτησε διαζύγιο.
-Και?
-Ο μπαμπάς της ζήτησε διαζύγιο και εκείνη συμφώνησε.Ζήτησε και την κηδεμονία μου.
-Η ίδια δεν την δέχτηκε να υποθέσω
-Ναι αλλά με ένα επιχείρημα που μας καταστρέφει όλους.
-Ορίστε?
-Δεν είμαι κόρη του Έντουαρτ αλλά του Έμετ.
Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου.
-Είναι σίγουρο?
-Ναι δυστυχώς ναι.
-Γι αυτό έκλαιγε.
-Μπέλλα θέλω να μιλήσω με τον Έντουαρτ.Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν είναι ο βιολογικός μου πατέρας αλλά εκείνος.
-Ούτε και εκείνον το νοιάζει.Όταν θα συνέλθει θα γίνουν όλα.Μην ανησυχείς.
-Φεύγω εγω τώρα έχω ραντεβού με τον Τζάσπερ.
-Άντε καλά να περάσετε.
Ανέβηκα πάνω.
-Γιατί έφυγες?
-Ήρθε η Άλις.
-Είναι εδώ.
-¨όχι πήγε βόλτα με τον Τζάσπερ.
-Ωραία τουλάχιστον θα είναι κουνιάδα μου.
Τον πήρα στην αγκαλιά μου.
-Δεν είσαι ο βιολογικός της πατέρας αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα.Είναι δικό σου παιδί.Έχει τα δικά σου στοιχεία.Εσύ το μεγάλωσες και εκείνη μόνο εσένα θα λέει μπαμπά.
Με έσφιξε στην αγκαλιά του.
Μείναμε έτσι μέχρι το βράδυ.

Σας ευχαρηστώ πάρα πολύ Έμιλι,Μπέλλα,Δέσπινα και Φένια.

Οι μέρες πέρασαν.Το διαζύγιο βγήκε και πλέον ζούσαμε μαζί με τον Έντουαρτ.
Η Άλις ετοίμαζε το γάμο της με τον Τζαζ.
-Τζέικομπ.Τι κάνεις αγόρι μου?Πόσος καιρός.
-Μπέλλα.Είσαι πανεμορφη.
-Σε ευχαριστώ. Πως και από εδώ.
-Ήρθα να σε δω.
-Πάμε για έναν καφέ.
-Ναι αμέ.
Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων.
-Δηλαδή παραιτήθηκες?
-Ναι
-Τι να σου πω.Εσύ ξέρεις.
-Τι έχουν τα μάτια σου?
-Να ξέρεις.
Πλησίασε κοντά μου.
Ήταν έτοιμος να με φιλήσει.
-Μπέλλα.
-Έντουαρτ.
-Μπέλλα τι γίνεται εδώ?
-Τίποτα αγάπη μου.Ο Τζέικομπ είναι ο καλύτερος μου φίλος.
-Το βλέπω.
-Αγάπη μου δεν είναι
-Αυτό είναι γιατί δεν λες στον κύριο αφού εμένα αγαπάς.
-Ορίστε?Τι λες?
-Ξέρει τι λέει.
-Έντουαρτ.Έντουαρτ.
Με σένα θα τα πούμε μετά.
Άρχισα να τρέχω σαν παλαβή.
Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο του Έντουαρτ.(Ναι χρησιμοποιούσα το βόλβο του αφού εκείνος πήγαινε στο ιατρείο με την πανάκριβη λιμουζίνα που οδηγούσε ο Έμετ)
Τους ακολουθούσα από πίσω.
Τρέχανε σαν τρελοί.
Το αυτοκίνητο τους έχασε την πορεία του.
Έπεσαν σε ένα λιβάδι.
Έτρεξα γρήγορα προς τα εκεί.
Βγήκα έξω από το αυτοκίνητο.
Αν πάθαινε κάτι θα τον ακουλουθούσα.
Άνοιξα την πόρτα των πίσω καθισμάτων.
-Αγάπη μου.
Ήταν λιπόθυμος και έχανε αίμα.
-Αγάπη μου.Θα γίνεις καλά μωρό μου.Μην φοβάσαι.
Πήρα τηλέφωνο στην κλινική.
Περίμενα για τον Έντουαρτ μαζί με την Άλις,τον Τζαζ και την κα.Έσμι.
Εφανίστηκε και η Ρόζαλι.
-Πως είναι ο Έμετ?Που είναι?
Δεν μιλούσε κανείς.
-Μαμά.
Η Άλις έπεσε στην αγκαλιά της.
-Θέλω να τον δω.
-Δεν ξέρω αν επιτρέπετε.
-Που είναι?
-Στο στο στο
-Που είναι?
-Στο νεκροτομείο μαμά.
Η Ρόζαλι έπεσε κάτω.
Όλα αυτά τα παρακουλουθούσα από μακριά.
Καθόμουν έξω από το χειρουργείο του Έντουαρτ γονατιστή κάτω και έκλαιγα.
Ο Τζαζ ήρθε προς τα εμένα.
-Θα τα καταφέρει αδελφούλα.Μην κλαις.
-Εγώ φταίω Τζαζ εγώ.
-Γιατί κοριτσάκι?
-Γιατί είδε τον Τζέικομπ.
-Μην ξεχάσω να τον σπάσω στο ξύλο.
-Ήταν έτοιμος να με φιλήσει και όταν ήρθε ο Έντουαρτ γύρισε και του είπε πως αγαπάω εκείνον.Ξέρεις ότι ο Έντουαρτ τον τελευταίο καιρό είναι πολύ έντονα συναισθηματικά.
-Ναι το έβλεπα.
-Αν αν δεν τα καταφέρει.
Έκλαιγα στην αγκαλιά του Τζαζ.
-Θα τα καταφέρει αδελφούλα.Θα το δεις.
-Έντουαρτ είπα και ξέσπασα σε δυνατά κλάματα.

-Για τον κ.Κάλεν?
-Παρακαλώ?
-Ζητάει τη κυρία Μπέλλα
-Εγώ είμαι.
-Θα θέλατε να τον δείτε?
-Πολύ.
-Περάστε.
-Αγάπη μου.
Με περιμένε με τα χέρια ανοιχτά.
-Αγάπη μου μόνο εσένα αγαπώ αγάπη μου.
Κλαίγαμε αγκαλιά.
-Το ξέρω μωρό μου.Θα με συγχωρέσεις ποτέ που
Του έδωσα ένα φιλί.
-Πονάς?
-Λίγο.Θα με συγχωρέσεις?
-Ναι.
Αρχίσαμε να φιλιόμαστε.
-Πο πο πο μέλια.Σιγά θα γλιστρήσετε.
-Έλα ρε Άλις τώρα.
-Ναι έχετε δίκαιο συγγνώμη.
-Μπαμπουλίνο μου τι κάνεις πονάς?
-Ε λιγάκι.
-Δεν παθαίνεις τίποτα κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.
-Άλις
-Πως μπήκες μέσα?
-Από την πόρτα.
-Αγάπη μου τι ρωτάς?
-Σε αφήσαν να μπεις χωρίς τη στολή?
-Ποια στολή ρε πατερα νοσοκόμα είμαι α καλά σε έχει βαρέσει ο έρωτας κατακούτελα.
-Πρώτον όταν λέω στολή λέω αυτό που φοράει η Μπέλλα μου
-Α αυτό
-μην με διακόπτεις.Και δεύτερον μιλα καλύτερα στον πατέρα σου.
-Σιγά μην έβαζα εγώ αυτό το πράσινο.Αήδια.Και δεν πήρα άδεια για να μπω.Τι σόι γιατρός είσαι?
-Αχ θα την πνίξω.Βγάλτην έξω δεν αντέχω

Οι μέρες πέρασαν.
Ο Έντουαρντ δεν ήθελε να δει κανέναν.
Καθόταν σπίτι μας πάνω στον καναπέ και ίσα ίσα που μιλούσε και σε μένα.
Ο κ.Κάρλαιλ έλεγε πως υποφέρει από κατάθλιψη.
Το βράδυ έκλεγε και χωνόταν στην αγκαλιά μου σαν μωρό.
Όλα αυτά που συνέβησαν τελευταία το είχαν κάνει έτσι?
Μέχρι και η Ρόζαλι ήρθε να τον δει.
Τίποτα.
Ούτε την Άλις ούτε την κα.Έσμι και εμένα πολύ λίγα πράγματα.
Ένα φιλί στο μάγουλο μου έδινε όταν ήθελα να ξεκινήσω κουβέντα μαζί του και έκλεινε ρολά.
Η Άλις η καημενούλα έμενε μαζί μας.
Φιλούσε τον Τζάσπερ μπροστά του για να αντιδράσει.
Χθες σπάσαμε κάτι βάζα.
Σηκώθηκε μας έδωσε χρήματα για να αγοράσουμε καινούρια και κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα μας.
Σήμερα η Άλις θα πήγαινε στην Ρόζαλι.
Θα κάναμε μια κουβέντα.
-Αγάπη μου σου έφτιαξα κάτι να φας.
Θες να μιλήσουμε?
Με φίλησε στο μάγουλο.
-Ακού σε με.Έχεις περάσει πολλά τον τελευταίο καιρό
-Δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Οκ.Μου μίλησε καλό σημάδι.Είχα να ακούσω τη φωνή του πάνω από 2 εβδομάδες.
-Κοίταξε με.Αυτό εδώ είναι αληθίνο.
Έβαλα το χέρι του πάνω στην καρδιά μου.
Έκανα το ίδιο και σε εκείνον.
-Κι αυτό είναι αληθινό και το ξέρουμε και οι δυο μας.
Μαζί θα τα αντιμετωπίσουμε όλα μωρό μου.
-Σ αγαπώ
-Και εγώ σ αγαπάω μωό μου.
Με γύρισε γύρω-γύρω στην αγκαλιά του.
Χαμόγελα.
Αληθινά χαμόγελα.
-Αυτός ε΄ναι ο Έντουαρντ που ξέρω.Ο δικός μου Έντουαρντ.
Τον φίλησα και ανεβήκαμε πάνω.
Κάναμε έρωτα μέχρι το βράδυ.
Με κρατούσε στην αγκαλιά του.
-Σου είχα σπάσει τα νεύρα?
-Όχι αλλά στεναχωριόμουν που σε έβλεπα έτσι και δεν μου μιλούσες.Αλλά πέρασε έτσι?
-Ναι πέρασε.
-Κοίταα.Σε καλέσαν από τον ιατρικό σύλλογο.
-Δεξίωση.Σήμερα το βράδυ.
-Θα πας.
-Όχι δεν κατάλαβες θα πάμε.
-Εγώ?Πως?
-Θα δεις.Θα γνωρίσεις γιατρούς και φυσικά θα μ συνοδεύεις.Τι έτσι θα πάω?
-Ναι αλλά σαν
-Τη γυναίκα μου κι όχι σαν τη γυναίκα μου αλλά τη γυναίκα μου.Μπέλλα Σούαν δέχεσαι να με παντρευτείς?
Έβγαλε από το σερτάρι ένα κουτάκι με δαχτυλίδι.Το πέρασε στο δάχτυλο μου.
-Ναι.Ναι αγάπη μου ναι.
Με πήρε στην αγκαλιά του και με έσφιξες
-Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με κάνεις.
-Ξέρω πόσο χαρούμενη με κάνεις εσύ.Αλλά πό
Μου έκλεισε το στόμα με ένα φιλί.
-Την ημέρα που έγινε το ατύχημα.
Έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας από συγκίνηση.

-Ουου.Παιδάκια.Τι παιδάκια τώρα?Ήρθα.
-Πάνω
-Έρχομαι
-Πως και τόσο νωρίς σήμερα?
-Να μωρέ έχει κάτι γενέθλια ένα φίλος του Τζαζ.
-Α ναι ο Έλικ(τι όνομα είναι αυτό τώρα?)
-Α πάρα πολύ ωραίο αυτό εμένα με βολεύει.
-Θα μας βγάλεις έξω?Βασικά εσύ μιλάς?
-Όχι βοσκάω.
-Α.Ε?
-Ναι τελείωσε αυτό είπα χαμογελαστά και τον έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου.
-Ααα
Η Άλις έπεσε πάνω μας και καταλήξαμε όλοι μαζί ανάσκελα.
-Λοιπόν διάβασε αυτό.
Της έδωσε ην πρόσκληση.
-Θα μας αφήσαν μόνες μας?Τελικά οι άντρες είναι πολύ γουρούνια.
-Θα σας πάρω μαζί μου.
-Σαν τη?
-Όχι σαν από εδώ η γυναίκα μου και η κόρη μου.
-Η ποια?Τι είναι αυτό?Παντρεύεστε?
Ο Έντουαρντ κούνησε το κεφάλι του.
-Αααχ θα γίνω θεία,νονά,κουμπάρα,παράνυφος,θα διακοσμήσω δύο γάμους,βαφτίσεις έχω πάρα πολλά
-Σταμάτα.Νονά θεία από πού βγαίνει?
-Ε τι δεν θα κάνατε ένα παιδάκι?
-Εγώ θέλω 4.
-Εγώ 8.8 αδελφάκια.
-Συγγνώμη εμένα με ρωτάτε?Πως θα τα καταφέρω?Θα πεθάνω πάνω σε καμία γέννα.
-Μπέλλα μου δεν με εμπιστεύεσαι?
-Σε εμπιστεύομαι αγάπη μου αλλά μην με κάνεις κουνέλα.
-Αχ
-Κουνελάκι κουνελάκι
Η Άλις χοροπηδούσε πάνω στο κρεβάτι.
-Κουνέλα θα γίνεις.Πάμε στοίχημα?
-Όχι γιατί θα το χάσω άμα στοιχηματίσω μαζί σας.
-Λοιπόν θα ετοιμαστείτε?
-Ναι ναι.Έλα Μπέλλα.
Η Άλις κοιτούσε τα ρούχα μου προσεκτικά.
-Τι?
-Θα σου δώσω ένα δικό μου.Έλα πάμε.
Μας διάλεξε ρούχα και την περιμέναμε.
Αρχίσαμε να φιλιόμαστε στον καναπέ.
-Ξεκολλίστε.Πάμε.
-Γ@μωτ0 δεν πήρα τον Έμετ να μας πάει.
Ουπς μελανό σημείο.
Αυτό δεν το ήξερε.
-Δεν πειράζει μωρό μου θα πάμε κανονικά.
-Όχι όλοι έτσι θα είναι
-Μπαμπά ο Έμετ ήταν μαζί σου στο τροχαίο.
-Ναι το θυμάμαι.
-Δεν θυμάσαι όμως ότι το αυτοκίνητο καταστράφηκε
-Και εσύ γιατί δεν πήρες καινούριο?
-Όχι παρήγγειλα.Με βοήθησε και η Μπέλλα.Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.Ο Έμετ πέθανε.
-Πως?
-Μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.
-Έγω το μόνο που θυμάμαι είναι τη Μπέλλα να με κρατάει αγκαλιά.
-Ναι ε
-Κα γιατί δεν μου το είπατε?
-Γιατί ε γιατί ήσουν έτσι και θα σε αποτελιώναμε.Έστειλες όμως λουλούδια.
-Α πάλι καλά.
-Η Μπέλλα το φρόντισε.
Άρχισε να με φιλάει.
-Πάμε θα αργήσουμε.Τσιμπούρια θα κολλήσουν.

-Μπαμπά παντρευόμαστε!
-Τι?ρώτησε ο Έντουαρντ με γουρλωμένα μάτια.
-Εγώ και ο Τζάσπερ.
-Είστε πολύ μικροί.Αποκλείετε.
-Μπαμπά.
-Άλις σε παρακαλώ εξήγησε μου το γιατί.Είσαι?
-Ε όχι όχι.Αλλά ο Τζάσπερ είναι ο άνθρωπος μου.
-Ακουσέ με ας ενηλικιωθείτε πρώτα και βλέπουμε.Είστε ακόμοι πολύ μικρή.Είσαι πολύ ενθουσιώδης μικρή μου Άλις.
-Μπαμπά δεν τον συζητάω το ανακοινώνω.
-Μη λες τρέλες.
Βγηκα από το δωμάτιο εκνευρισμένος.
-Αγάπη μου?
-Ξέρεις ότι ο αδελφός σου έκανε πρόταση γάμου στην κόρη μου?
-Όχι.Πότε έγινε ατό?
-Τράβα ρώτα τα.Και μάζεψε τον αδελφό σου.Να ππαρατήσει ήσυχη την κόρη μου.
-Έντουαρτ καταλαβαίνω ότι είσαι θμωμένος αλλά δεν χρείαζεται να μαλώσουμε και οι ό μας.
-Προσπάθησα να της το εξηγήσω με το καλό αλλά πο.
Η Άλις εμφανίστηκε στο δωμάτιο.
-Μπαμπά ο γάμος θα γίνει.
-Πάνω από το πτώμα μου
-Το μόνο εύκολα.
-Μα δεν καταλαβαίνεις ότι παντρεύεσαι έναν προικοθήρα?
-Ε όχι προικοθήρας ο αδελφός μου.
-Παράτα με Μπέλλα
-Έντουαρτ συνελθε άμα τα παιδιά αγαπιούνται
-Και εμείς αγαπιόμαστε αλλά εν παντρευτήκαμε
-Ακόμη αλλά έτσι όπως κάνει μάλλον θα φοβάσαι πως σε τύλιξα.Πάρτο πίσω.Άλλωστε τι να σε κάνω?Έναν 17χρονο αγόρι σε ηλικία 30χρονο.Σαν μωρό φέρεσαι.Τι να σε κάνω?
Η Αλήθεια Πονάει και δεν αντέχεται.
Ένα χαστούκι.
-ΑΑ
Τι?Τι?Τι έκανα στην γυναίκα που αγαπάω?
-Αγάπη συγνώμη.
Την πήρα στην αγκαλιά μου και την φιλο΄σα.
Έκλαιγε με λυγμούς.
Όλη αυτην την ώρα έκλεγε..
Αποτραβήχτηκε από την αγκαλιά μυο και έφυγε με την Άλις.
-Αντίο μωρο μου.

Την συνέχεια αυτής της ιστορίας μπορείτε να την βρείτε εδώ : https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f35/topic-t1066.htm#196028

Η καινούρια μου ιστορία είναι στην περίοδο της Χαραυγής.
Εύχομαι να σας αρέσει.
Το κοριτσάκι μου και πάλι μουρμούριζε στον ύπνο της.
-Έντουαρντ μου.Έντουαρντ.Άστον.Άστον.Ααα.
Την έβλεπα να χτυπιέται στην αγκαλιά μου.
Δεν μπορούσα να την βλέπω να υποφέρει.
-Μπέλλα μου.Μπελλά μου ηρέμισε.
-Ααα
Τηνάχτικε πάνω σαν ελατήριο.
-Είσαι καλά?με ρώτησε και έπεσε στην αγκαλιά μου.
-Όνειρο ήταν μωρό μου.Ένα όνειρο.
-Ναι είπε με τρεμάμενη φωνή και κλαψούρισε.
-Πέρασε πέρασε,
Την κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να την συνεφέρω.
-Θες να μου πεις?
-Η Βικτόρια.
-Σσσσς πέθανε η Βικτόρια
-Σε σε σκότωνε
-Όνειρο ήταν τέλειωσε ήρεμα να είσαι στην αγκαλιά μου τώρα.
Άρχισα να την φιλάω για να ηρεμίσει.
-Εσύ δεν έπρεπε να είσαι στο πάρτι εργένηδων?
-Μου έλειψες και ήρθα να σε δω.Άλλωστε μπορούσε να γίνει και κάποια άλλη στιγμή σε μία βδομάδα από τώρα παντρευόμαστε.
-Ευχαριστώ που ήρθες.
-Δεν ξέρω αν αύριο ο Έμετ με τον Τζάσπερ σου βάλουν τρικλοποδιά.
-Και εσύ τι θα κάνεις?
-Θα τους σπάσω τα μούτρα.
-Τι βαρβάτο άντρα έχω
Ξεσπάσαμε και οι δύο στα γέλια.
Χώθηκε στην αγκαλιά μου πιο βαθιά.
-Μπέλλα θέλω να σου πω κάτι που δεν το ξέρει κανείς.
-Ότι θες μωρό μου.
-Να όταν ήμουν νεογέννητος σκότωσα αλλά έκανα και κάποιον βαμπίρ.
-Και τώρα?
-Έχει την εταιρία «Χέντρικσον».
-Τα πετρέλαια?
-Χμμ.Δεν το ξέρει κανείς.
-Και πως ονομάζεται?
-Τώρα Νάταλι Χέντρικσον έχει αλλάξει πολλά ονόματα έχει πεθάνει πολλές φορές δήθεν.
-Α και πως?
-Μόνικα Μόνικα Μέισεν.
-Είναι?
-Αδελφή μου.
-Έχεις αδελφή?
-Ναι αλλά δεν το γνωρίζει κανένας.Εκείνη όταν εγώ δήθεν πέθανα έμεινε μόνη της και για να συντηρήσει τα έξοδα της τραγουδούσε.Την γνώρισε εκεί κάποιος ονόματι Χέντρικσον που είχε τα πετρέλαια και την παντρεύτηκε.Πέθανε νωρίς πολύ νωρίς και η αδελφή μου ήταν έγκυος.Απέβαλε και είχε κίνδυνο να πεθάνει.
-Και δεν πέθανε ποτέ.
-Ακριβώς.
-Για ποιο λόγο δεν ήθελες να ?
-Όταν ο άντρας της πέθανε και έμεινε μόνη της την άκουσα να ψιθυρίζει
«Αχ,Έντουαρντ μακάρι να ήσουν εδώ»
Από τότε έμαθε τα πάντα για μένα.¨όταν έγινε και εκείνη βρικόλακας πήρε ο δρόμο της και εγώ ποτέ δεν είπα τίποτα σε κανέναν.Ακόμα ήμουν νεογέννητος μπορεί και να μην έπρεπε να το κανω δεν ήξερα.Φοβόμουν Μπέλλα.
-Τώρα έχετε επαφές?
-Ναι πολλές φορές πηγαίνω και τη βλέπω ή στέλνουμε μηνύματα.
-Θα ήθελα να την γνωρίσω
-Και εκείνη το θέλει.Ακουλουθεί πιστή δίαιτα.Πολλές φορές πάμε μαζί για κυνήγι.Έχει ακούσει τόσα πολλά για σένα.
-Θέλω να την δω.
-Όποτε θες.Μπορούμε να περάσουμε από το γραφείο της.
-Αύριο?
-Ναι.Κοιμίσου τώρα καρδιά μου.
Ήμουν τόσο χαρούμενος.
Έσττειλα μήνυμα στην Μόνικα
«Αύριο θα έρθω με την Μπέλλα»
«Χαίρομαι.Επιτέλους θα γνωρίσω την νύφη μου»

Μπέλλα
Ο Έντουαρντ μου έδινε φιλιά στον λαιμό.
-Καλημέρα
-Καλημέρα αγάπη μου.
Έφαγα κάτι γρήγορα μέχρι που ο Έντουαρντ πήγε σπίτι του και άλλαξε.
-Πως είσαι?με ρώτησε με την βελούδινη φωνή του
-Έχω λίγο άγχος.
-Γιατί?Σε συμπαθεί πολύ.
-Έχει?
-Γνωρίζει την επόμενη σου κίνηση και είναι εκπληκτική πολεμίστρια.
Φορούσα ένα τζιν τα μαύρα σταράκια και ένα μαύρο πουλόβερ.
Μπήκαμε στο βόλβο του και φτάσαμε στο πάρνιγκ της εταιρείας.
Έβαλε το βόλβο του δίπλα σε Ένα Καγιέν τζιπ.
-Σου αρέσει το δώρο που πήρα στην αδελφή μου?
-Της άρεσε?
-Πάρα πολύ.
Μπήκαμε μέσα.
Τα γραφεία ήταν τόσα πολλά.
-Είναι θνητοί?
-Όλοι εκτός από εκείνη.
Φτάσαμε στον 8ο όροφο.
-Καλησπέρα σας περάστε η κα.Ναταλι σας περιμένει.
Μας άνοιξε την πόρτα.
-Μόνικα?
-Έντουαρντ.
Ο Έντουαρτ την φίλησε σταυρωτά.
Μία πανύψηλη κοπέλα γύρω στα 25 με τα ίδια χαρακτηριστικά με τον γλυκό μου.Τα μαλλιά της ήταν καστανόξανθα όπως και του Έντουαρντ.Ήταν αρκετά μακριά και τα είχε μαζέψει κοτσίδα ψιλά.Φορούσε ένα τζιν ίσιες μπότες μέχρι το γόνατο και ένα μαύρο πουκάμισο.
-Γεια σου Μπέλλα.
Μου έτινε το χέρι της.
Γεια σου Μόνικα.
Καθίσαμε τον άνετο καναπέ της.
Μου πρόσφερε φυσικό χυμό ενώ εκείνη κάπνιζε.
-Συνήθεια μου είπε χαμογελαστά
Συζητούσαμε άσχετα θέματα.
Πριν φύγουμε έβγαλα και της έδωσα το προσκλητήριο.
-Σας ευχαριστώ πολύ αλλά δεν γίνεται?
-Μακάρι να γινόταν είπε ο Έντουαρντ.
-Γιατί?
-Πως θα με δικαιολογήσετε?Δεν θέλω να μπλέξεις αδελφούλη.
Την καληνυχτίσαμε και φύγαμε.

Οι μέρες περνούσαν αν και είχαμε λίγο άγχος ο Έντουαρντ τα έδιωχνε όλα μακριά.
Ήξερα πόσος ήθελε να ήταν εκεί η αδελφή του.
Σήμερα θα πήγαινε για κυνήγι.
-Αγάπη μου θέλω να πάω για ψώνια.
-εντάξι μωρό μου εγώ θα πάω για κυνίγι και θα έρθω αργότερα
-Α μπα δεν χρειάζεται θα έρθω εγώ αλλά θέλω να κάνουμε κάτι πριν.
-Τι?
-Να θα πάρεις αυτό το μερσεντες να πάρω το βόλβο σου?Με φοβίζει πολύ ο όγκος του.
-Ντάξι καρδιά μου όπως θες.Πρόσεχε.Θες να πω?
-Θα πάω να αγοράσω εσώρουχα του ψιθύρισα.
Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί και έβαλα μπρος το gps .
Το είχε στην μνήμη.
-Πάμε.
Η Μόνικα με περίμενε στην πόρτα με ένα maxi φόρεμα και την τσάντα της.
-Γεια σου Μόνικα
-Γεια σου Μπέλλα.φιληθήκαμε ενώ έμπαινε στο αυτοκίνητο.
-Ήθελα να
-Ξέρω αλλά πάμε κάπου αλλού.
-Πριν βγεις βάλε αυτά.
Μου έδωσε και εμένα ένα φόρεμα και σανδάλια.
-Ευχαριστώ δεν ήταν.
-Δεν πειράζει.Ο Έντουαρντ δεν θα μπορέσει να μας καταλάβει έτσι.
-Δεν φοράς φορέματα?
-Σπάνια.Πολύ Σπάνια.
-Και εγώ.Ξέρεις θα ήθελα πάρα πολύ και ο Έντουαρντ ακόμη περι
-Να έρθω στο γάμο?
-Ναι.
-Σαν τη?Θα σας δημιουργήσω πρόβλημα.
-Έλα σε παρακαλώ.
-Οκ θα έρθω αλλά τώρα έχουμε δουλεία.
-Ορίστε?
-Πάμε να πάρουμε τα εσώρουχα που του υποσχέθηκες.
-Αχχ.Δεύτερη Άλις με βρήκε.
Πήγαμε και κάναμε ψώνια.
Πρώτη φορά τα βρήκα τόσο διασκεδαστικά.
-Νομίζω πως είσαι κομπλέ.
Η επόμενη μέρα.
Στην εκκλησία ενώ φεύγαμε.
Η Μόνικα έβαλε μπρος το αυτοκίνητο μας ενώ εγώ με τον Έντουαρντ καθόμασταν πίσω.
Η βραδιά κύλισε όμορφα εκτός από ότι είδαμε τον Τζέικομπ.
Ήμουν στην αγκαλιά του Έντουαρντ και περιμέναμε στο καθιστικό του σπιτιού του.
-Το αυτοκίνητο θα είναι έτοιμο σε λίγο,φώναξε ο Έμετ
-Έντουαρντ
Ο Έντουαρντ μου φίλησε το προσκέφαλο και με άφησε στην αγκαλιά της Μόνικας η οποία ήταν πανέμορφη.Ποιο ωραία και από τη Ρόζαλι.Με ένα μαύρο φόρεμα και πέδιλα με μαλλί κότσο.
-Ποια είναι αυτή η ενδιαφέρουσα κοπέλα.
Είχαν μαζευτεί όλοι
-Ποια είναι αυτή?
-Η αδελφή μου ψιθύρισε
-Δεν σε άκουσα.
Ο Κάρλαιλ σίγουρα είχε ακούσει αλλά ΄θελα να το πει ευθέως.
Ο Έντουαρντ την σήκωσε πάνω.
-Η αδελφή μου
Η Μόνικα έτεινε το χέρι της στον Κάρλαιλ
Αλλά κανείς δεν είχε προβλέψει αυτό.

Ο Έμετ της έκανε επίθεση.
Εκείνη τον χτύπησε και τον έριξε κάτω.
-Και σας είπα δεν ήταν καλή ιδέα
-Συγγνώμη είπε ο Κάρλαιλ συγχωρεστέ τον γιο μου και βέβαια είστε επιθυμιτή εδώ
-Πολύ επιθυμητή είπε ο Τζάσπερ
-Γοητευμένος Κάρλαιλ Κάλεν είπε και της φίλησε το χέρι.
Ο Τζάσπερ ακουλούθησε το ίδιο.
Χαιρέτησε και τα κορίτσια και ο Έντουανρτ τους διηγήθηκε όλη την ιστορία.
-Να ξέρεις πως εάν θες εμείς θα είμαστε η οικογένεια σου.
-Σας ευχαριστώ πολύ.
Η Άλις την πήρε αγκαλιά και την πήγε σε διάφορα δωμάτια.
-Θα τα παν πολύ καλά οι δύο τους.
-Η κουκουρούκου με την άλλη κουκουρούκου
-Έντουαρντ.
-Καλά καλέ. Τσακιστείτε να σας χαιρετήσουμε.
------------------------------------------
-Και κάπως έτσι ξεκίνησα να είμαι μέλος των Κάλεν Ρένεσμι μου
-Ναι Μόνικα η μαμά και ο μπαμπάς που είναι?
-Σπίτι τους αγάπη μου
-Και εμείς τι κάνουμε εδώ
-Πλέκουμε
-Σκάσε κουτάβι
-Εδώ ποιανού σπίτι είναι?Δεν είναι δικό μου?
-Δικό σου είναι μωρό μου.
-Αύριο είναι η μάχη με τους Βολτούρι.
-Άλλο κι αυτό είπαμε θέλουμε άλλα 3 χρόνια για μεταμόρφωση εκεί αυτοί να σκοτωθούμε
-Μονικά δεν θέλω να πάθεις τίποτα και εσύ Τζέικομπ
-Όχι μην ανησυχείς εμείς δεν θα πάθουμε τίποτα.Θα μείνεις με τον Παππού τον Τσάρλι ναι?
-Ναι.
Την μετέφερα στον παππού της.

-Μόνικα πως είσαι?
-Πολύ καλά Τσάρλι.Εσύ?
-Καλά κι εγώ.
-Έφερα την Ρένεσμι.
-Τι κάνει η πριγκίπισσα?
-Καλά είναι.
Η Ρένεσμι τα πήγαινε πολύ καλά με τον Τσάρλι.
Ξαφνικά χτύπησε το κινητό της.
-Μπαμπά?
-Που είναι το κοριτσάκι μου?
-Πως είναι το μωρό μου? Ρώτησε από μέσα η Μπέλλα
-Καλά είμαι.Είμαι με τον παππού και την Μόνικα.
-Ο Τζέικομπ που έχω βάλει να σας φιλάει?
-Στο αυτοκίνητο μπαμπά.
-Μωρό μου σ αγαπάμε
-Και εγώ σας αγαπάω μαμά.
Χαιρέτισα την Ρένεσμι και τον Τσάρλι.
Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο.
-Άργησες βδέλλα.
-Συγγνώμη κουτάβι.
-Μόνικα?
-Α ξέρεις και πως με λένε.
-Γιατί μαλώνουμε συνέχεια εμείς οι δύο.
-Γιατί εσύ είσαι λυκάνθρωπος και εγώ βρυκόλακας.Γιαατί είσαι ερωτευμένος με την γυναίκα του αδελφού μου, ίσως?
-Ξέρεις πλέον
-Πλέον τι?
-Να τώρα πια με την Μπέλλα είμαστε απλά φίλοι.Τίποτα παραπάνω.
-Το εύχομαι είπα και πάτησα το γκάζι απότομα
-Γιατί τρέχεις τόσο γρήγορα?
-Για να φτάσεις ποιο γρήγορα στο δάσος και να φύγω.
Ουσιαστικά έτρεχα γιατί δεν ήθελα να ακούσω άλλα.
Με τον Τζέικομπ είμαστε σχεδόν ίδιοι.
Όποτε συζητούσαμε καταλήγαμε στο ίδιο συμπέρασμα αλλά πάντα κάτι πετούσα για να χαλάσει όλο αυτό.Ίσως ήμουν.Όχι.Με έναν λυκάνθρωπο?Ποτέ!!!
-Καληνύχτα Τζέικομπ
Ο Τζέικομπ ήθελε να με φιλήσει.
Όχι αρκετά για σήμερα.
Κοίταξα από την άλλη
-Καλή όρεξη Μόνικα.Αύριο σε θέλω δυνατή.
-Και εγώ εσένα
-Μην ανησυχείς.
Μου έδειξε τα μπράτσα του.
Του έριξα ένα φασκέλωμα και έφυγα γρήγορα.
Βγήκα έξω και άρχισα να τρέχω ποιο γρήγορα από το κανονικό.
Αν ήταν εδώ ο Έντουαρντ δεν θα με πρόφταινε με τίποτα ακομά κι αν είχαμε το ίδιο βάδισμα.
Μπέλλα
Αύριο θα γινόταν μάχη επειδή ακόμα δεν είχα γίνει βρικόλακας.
Αισθανόμουν τόσο άσχημα.
Αηδία.
Είχε κλειστεί στην κρεβατοκάμαρα μας σαν κουβάρι και ξεκουραζόταν.
Εγώ καθόμουν στο σαλόνι μας κοιτάζοντας φωτογραφίες.
Σκέφτηκα ότι αύριο μπορεί μπορεί να …
Όχι!
Έδιωξα την σκέψη μακριά και ανέβηκα τα σκαλοπάτια γρήγορα.
Άνοιξα την πόρτα.
Δεν κουνήθηκε καθόλου.
Ξάπλωσα δίπλα του και πήρα το σχήμα του σώματος του.
Έψαξα στο σκοτάδι και ακούμπησα την σταματημένη του καρδιά.
Ένας αναστεναγμός.
-Αχ.
-Μωρό μου,του είπα ψιθυριστά και του έδωσα φιλιά στο σβέρκο.
-Συγγνώμη
-Εγώ συγγνώμη αν αν
-Εγώ φταίω μπορούσα να σε προστατεύσω καλύτερα.
-Μωρό μου με προστάτευσες και το ξέρεις καλά.
-¨Επρεπε να το κάνω καλύτερα
-Όχι όχι το έκανες τέλεια.Πιστεύεις ότι οι Βολτούρι ήρθαν να ελέξουν?Την Μόνικα θέλουν και το ξέρουμε και οι δύο.
-Πως είσαι τόσο σίγουρη και εσύ και εκείνη?
-Εκείνο το βράδυ που η Ρένεσμι δεν κοιμόταν και είχες πάει για κυνήγι μου είχε πει πως είχε μια περιπέτεια με τον Άρο.
-Είχαν?
-Όχι ένα φλερτ αλλά εκείνη εξαφανίστηκε.
-Δηλαδή?Ο Άρο
-Ο Άρο της είχε κάνει πρόταση γάμου?
-Και εγώ γιατί?
-Γιατί δεν ήθελε να μπλεχτείς.Θα κυνηγούσε και εσένα.
-Ναι αλλά και πάλι.
-Σσσσς ηρέμισε.Αύριο πρέπει να μου προσέχεις τον εαυτό σου.Τι θα κάνω εγώ χωρίς εσένα?
Τον φίλησα απαλά και εκείνος κρύφτηκε στα στήθη μου.

Οι προσευχές μου δεν ακούστηκαν.
Ξημέρωσε.
Ο Έντουαρντ όλο το βράδυ δεν είχε κουνηθεί από την θέση του.
Βρισκόταν στην αγκαλιά μου καια του χάιδευα τα μαλλιά με δύναμη έτσι όπως του άρεσε.
Σήκωσε το βλέμμα του.
-Σ αγαπώ του ψιθύρισα
Με μία απόμη κίνηση βρεθήκαμε αγκαλιά κάτω από τα σκεπάσματα να φιλιόμαστε παθιασμένα και να μου κάνει έρωτα απελπισμένο.
Βρισκόμουν στην αγκαλιά του.
-Τι συμβαίνει?
-Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει.Το υπόσχομαι.
Όλο το βράδυ ο Έντουαρντ φοβόταν γι αυτό.
-Το ξέρω αγάπη μου.Όταν είσαι εσύ εδώ δεν φοβάμαι κανέναν.
Μόνικα
Φτάναμε στο πεδίο της μάχης από αντίθετες κατευθυνσεις.
Καθιστερούσα τους Βολτούρι ρίχνωντας βουνά δέντρα και ότι άλλο έβρισκα.
Τώρα προχωρούσα πρώτη.
Φαινόταν ο Τζέικομπ.
Πίσω από εμένα και από εκείνον αριστερά βρίσκονταν τα ζευγαράκια.
Οι φωνές μας ακούστηκαν.
-Έντουαρντ!
-Σεθ!
-Κρίψε την Μπέλλα στην κίτρινη πόρσε.
Ο Έντουαρντ πρώτη φορά ακουλούθησε πιστά τις οδηγίες μου.
Ο Άρο με την Τζέιν εμφανήστικαν.
Πήγα εγώ και ο Κάρλαιλ.
-Μόνικα?
-Άρο όσο ποιο γρήγορα τελιώνουμε τόσο το καλύτερο.
Σήμα για μάχη.
Όλα γύρω μου έπαιρναν φωτιά.
Έβλεπα να τραυματίζονται λυκάνθρωποι και η οικογένεια μου αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
Ή μήπως μπορούσα.
Στηρίχτηκα στον Έντουαρντ και βρέθηκα σε ένα λόφο πετώντας.
Άρχιζα να ρίχνω δέντρα κι ότι άλλη αηδία έβρισκα.
Η Τζέιν άρχισε να πονάει και να πονάει και εμένα.
Δεν το έβαλα ατόσο έυκολα κάτω τις έριξα 2 3 λόφους και σταμάτησε.
Ακούστηκε ένας ήχος.
-Αααα
-Έντουαρντ?φώναξε η Μπέλλα και έτρεξε προς το πεδίο της μάχης.
Πήγα να την προλλάβω αλλά ήταν αργά.
Ο χτυπημένος ασχημα Έντουαρντ βρισκόταν στην αγκαλιά της Μπέλλας του.
-Φύγε
-Πονάς μωράκι μου?
-Μπέλλα φύγε πρέπει να φύγεις συγγνώμη θα σε
Μόνο που
Ο Τζέικομπ τα είχε βάλει με τον Άρο?
Έπεσα πάνω του αλλά τελικά δεν κατάφερα τίποτα.
Βρισκόμουν στο έδαφος χτυπημένη και βογκούσα από πόνους.
Οι Βολτούρι είχαν νικήσει.
-Νίκησαν μου ψιθύρισε ο Τζέικομπ
-Όχι φώναξα ο Έντουαρντ και κοινηθήκαμε μαζί.
Πολεμούσα με το Φέλιξ ενώ ο Έντουαρντ με τον Άρο.
Όταν ο Άρο έποιασε τον Έντουαρντ εγώ κράτησα τον Φέλιξ από το λαιμό.
-Άστον αλλιώς τον κάνω κομμάτια του φώναξα
-Άμα το κάνεις αυτό θα κάνω και εγώ τον δικό σου αδελφό
-Όχι σκότωσε εμένα άσε τον Έντουαρντ σε εκληπαρώ
Ο Άρο πήρε μια αποφασιστική έκφραση.
Πέταξε τον μεσολιπόθυμο Έντουαρντ στο πάτωμα στην αγκαλιά της Μπέλλςα και του τζέικομπ.
-Δεν θα πεθάνεις κανείς μόνο εάν η Μόνικα με ακουλουθήσει.
-Ναι του φωναξα
-Υπό έναν ώρο δεν θα πειράξεις κανέναν τους.
-Ναι
-Πάμε του φώναξα
Οι πεσμένοι Κάλλεν φώναζαν όχι και ο Τζέικομπ χτυπιόταν κάτω.
Ο Έντουαρντ είπε κάτι στην Μπέλλα.
-Περίμενε φώναξε η Μπέλλα
-Τι σε έβαλε να πεις ο αγαπητικός σου
-Να εάν είμασταν συνέχεια της φρουράς σου θα την άφηνες.
-Από τι βλέπει η φρουρά μας νικάει τους πάντες.
Ήθελα να τον πνίξω αλλά δεν έκανα τίποτα.
Πήρα αγκαζέ την Τζέιν και μπήκα στην Πόρσε μου.
Ο Άρο μπήκε στην θέση του συνοδηγού
-Και τώρα οι δύο μας κουκλίτσα……

Μπέλλα
Είχαν περάσει ώρες για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους οι Κάλλεν και ακόμη.
Οι λυκανθρωποι είχαν εξαφανιστεί και ο Έντουαρντ ηρεμούσε στην αγκαλιά μου.
-Έντουαρντ?ρώτησα σιωπηλά και εκείνος με φίλησε.
Στηρίχτηκε πάνω μου.
Θα έβαζα μπρος στο βόλβο του?
Ωχ.
Οκ Ανάσες Μπέλλα.
-Ευχήσου να μην γκρεμοτσακιστούμε
-Θα μας σώσω.
-Έτσι δεν το νομίζω.Μάλλον για σκότωμα πάμε.
-Μονικά?

Μόνικα.
Και μόνο που τον έβλεπα αηδίαζα.
-Τι θες?
-Ε όχι και τη θέλω . Ξέρεις τι θέλω.
-Ξέρω και με ποιάνει αηδία
-Κάποτε δεν σε έποιανε
-Όπως το είπες κάποτε
-Που πας?
-Οπου θέλω
-Ξέρεις δεν είναι δύσκολο να πάμε να ξ
-Δεν θα το κάνεις και να το κάνεις εσύ θα χάσεις
-Που το πας
-Πολλά ρωτάς
Φτάσαμε σε ένα δάσος.
-Όποιος βρει πρώτο θήραμα για πάντα αυτό που θέλει
-Όχι
-Μμ γαιτί πήγα κοντά σε απόσταση αναπνοής άμα κερδίζεις θα με έχεις όποτε θες άμα κερδίσω την κάνω
-Όπως την έκανες και πριν πόσα χρόνια.
-Μου αρέσει να εξαφανίζομαι.
-Δεν αμφιβάλλω
-Λοιπόν?
Έφυγε είδη.
Δεν μου ήταν και τόσο δύσκολο και πεινούσα πολύ.
Βρήκα ένα πάντα.
-Μμμ
Το ρούφηξα και πήγα στον τόπο συνάντησης
-Άρο?
-Χα.Κέρδι σες
-Χμμ.Να μάθεις να μην στοιχηματίζεις εναντίον μου.
-Που να πάρει.
Έτρεξα προς την πόρσε.
Έβαλα μπρος με ιλιγγιώδης ταχύτητα.
Κάτι μου βρόμησε.
-Τζέικομπ?
Βγήκα από το ααυτοκίνητο και χάιδεψα τον λύκο.
Με έγλυψε στο μάγουλο.
-Αυτό να μην το δει ο Έντουαρντ.
-Ναι Τζέικομπ τα κατάφερα είμαι πάλι εδώ.
Ο Τζέικομπ κούνησε την ουρά του και είδα μια πληγή.
-Ποιός?
-Ο Άρο?Η Τζέιν?
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
-Πονάς?
-Μμμ
μούγκριζε
-Γίνε ρε βλήμα άνθρωπος να συνεννοηθούμε...
-Δε ξέρεις πόσο χαίρομαι που θα είσαι και πάλι κοντά μας μου είπε και με αγκάλιασε.
-Και εγώ χαίρομαι που σε χτύπησε.
Είδα το μελάνωμα στο πλευρό του.
-Μμμ κάτι έχω.
Άνοιξα το πορπ γκαζας
-Ο Έντουαρντ για την Μπέλλα μας έχει βάλει σε όλα τα αυτοκίνητα.
-Χμμ την αγαπάει πολύ τελικά
-Τελικά?
-Καλά δεν θα ανοίξουμε τώρα αυτήυ την κουβέντα.
Δίκαιο εχεις.
Του έβαλα μια κρέμα.
-Καλύτερα?
-Ναι πολύ
-Πάμε?
-Ε πρέπει να πάω στην αγέλη.
Νομίζω πως κατάλαβα ότι δυσαρεστήθηκα.
-Θα τα πούμε το βράδυ στο κυνήγι
-Ναι
Με φίλησε στο μάγουλο?
Είμαι ερωτευμένη μαζί του?
Ναι αλλά αυτός δεν είναι άρα όχι.
Για πάμε προς τον Έντουαρντ.
Βόλβο.
Μπήκα μέσα γρήγορα γρήγορα.

Έντουαρντ
-Μόνικα?
-Γεια.Μπέλλα πήγαινε στην αγκαλιά του Έντουαρντ.
Η Μόνικα άρπαξε το αυτοκίνητο και έτρεχε.
-Δεν υπάρχει περίπτωση εσύ να οδηγήσεις το δικό μου.
Η απίστευτη Μόνικα.
-Πως?
-Πολλά ρωτάς.Προστοπαρών πρέπει να φύγουμε.Εμας θα κυνηγούσαν.
Τα διάβαζα με το μυαλό της.
-Είσαι διάολος.
-Χμμμ.
Εξήγησα στην Μπέλλα.
-Τι κάνουμε τώρα?
-Τη Ρένεσμι και φεύγουμε όσο ποιό γρήγορα μπορούμε.
Τρέξαμε προς το Φόρκς.
-Τσάρλι?Γεια χαιρέτισε η Μ΄νικα.
-Μπαμπά?φώναξε η Ρένεσμι και έκανε έναν γρήγορα πήδο και έπεσε στην αγκαλιά μου
-Ουαου μπράβο Ρένεσμι
-Ευχαριστώ παππού
-Ωχ.
Πήρα θέση επίθεση
Ένα λυκάνθρωπος μας απειλούσε?
Η μάλλον απειλούσε το λόγο της υπαρξής μου.
Ο Τσάρλι τρόμαξε.
Κιλιόμασταν στο πάτωμα μαζί με τη Μόνικα
-Μόνικα φώναξε η Ρένεσμι.
Ο λυκάνθρωπος χτύπησε και εμένα η Μπέλλα έτρεξε στο πλευρό μου.
-Μη τσίρυξα μαζί με την Μόνικα
Η Ρένεσμι έδεινε μάχη με τον λικάνθρωπο.
Μέχρι που εφανείστηκε ο Τζέικομπ.
Έτρεξε στην Μόνικα και την πήρε στην αγκαλιά του
-Είναι λυσασμένος της είπε
-Πρόσεχε του φώναξε
Σηκώθηκε πάνω για να τον ηρεμίσει
Αλλά της έφαγε κι αυτός.
Η Μπέλλα ήταν κρημμένη στην αγκαλιά μου.
-Ρένεσμι φώναξε η Μόνικα.
-Αν είμαι μισός βρυκόλακας τότε μπορώ να σκοτώσω με δόντια.
-¨Οχι τσίρυξε η Μόνικα
Όμως είχε γίνει το κακό.
Τρέξαμε στην Ρένεσμι.
-Τι έκανα?φώναξε
-Μπράβο μπράβο κοριτσάκι μου
-Μπαμπά?
-Είσαι πολύ γενναία της είπε και την χάιδεψα
-Οοου
-Μπέλλα?
-Ναι μπαμπά.
-Λυκάνθρωποι βρικόλακες τι είναι αυτά?
Πήρα το θάρρος
-Ναι Τσάρλι είμαι βρικόλακας και η Μπέλλα το γνωρίζει
-Κι εγώ
-Κι εγώ απάντησσαν η Μόνικα και η Ρένεσμι
-Και ο Τζέικομπ λυκάνθρωπος?
-Ναι
-Βλέπω ένα χαζό όνειρο τίποτα παραπάνω είπε ο Τσάρλι κι έπεσε στον καναπέ μέχρι που κοιμήθηκε.
-Πρέπει να φύγουμε
-Να πάμε που?
-Στην άλλη άκρη της γης είπε η Μόνικα στη Ρένεσμι
-Θα φύγεις ρώτησε ο Τζέικομπ την Μόνικα
-Ναι
-Και θα
-Μακάρι να ερχόσουν μαζί μας είπε η Ρένεσμι
Η Μόνικα με κοίταξε παρακαλιτικά ενώ η Μπέλλα δεν είχε κουνηθεί από την αγκαλιά μου.
-Μπορείς είπε η Μόνικα
-Μπορώ και θέλω
Έπεσαν στην αγκαλιά του.
-Την τύχη μου είπα μέσα από τα δόντια μου
-Μμμ καλύτερα θα έχουμε χρόνο να μένουμε μόνοι σκέφτηκα και φίλησα την Μπέλλα
-Πως είσαι με ρώτησε
-Καλά εσύ μωρό μου?
-Φοβάμαι
-Πάμε φώναξε η Μόνικα
-Έντουαρντ
-Μπέλλα θέλεις να χάσεις τον Έντουαρντ ρώτησε η Μόνικα
-Όχι φώναξε εκείνη ΠΟΤΕ είπ
Ήθέλα να την κλείσω στην αγκαλιά μου αλλά η Μόνικα μας τρόμαξε
Βάλε μπρος
Ακολούθησα τις οδηγίες της πιστά
Που πηγαίναμε τι κάναμε?

Στη Μαρίνα που είναι αρρωστούλα σήμερα.Περαστικά αγαπάκι.
Μόνικα
Ο Έντουαρντ έβαλε μπρος και έφυγε με την Μπέλλα τη Ρένεσμι και το Τζέικομπ.Εγώ έτρεχα να πάρω την φεράρι μου.
Το μαύρο μου αυτοκίνητο άνοιξε και έβαλα μπρος τρέχοντας.
Έφτασα το βόλβο του Έντουαρντ.
Κάναμε επικίνδυνες προσπεράσεις κάτι που είμαι σίγουρη πως άρεσε πάρα πολύ στην Ρένεσμι και καθόλου στην Μπέλλα που φοβόταν για τον Έντουαρντ.
Φτάσαμε στην Μαρίνα.
Μπήκαν όλοι μέσα στο αυτοκίνητο μου.
Οι οικογένεια Μέισεν πίσω και τον Τζέικομπ μπροστά.
Άνοιξα το γκαράζ από το κότερο μου.
Η Άλις περίμενε έξω.
Μπήκε γρήγορα στο αμάξι κλαίγοντας στην αγκαλιά μου.
-Άλις τι έγινε?
-Ο Τζάσπερ
Έβαλα γρήγορα το αυτοκίνητο στο γκαράζ και βγήκαμε όλοι έξω
-Τι?
-Πε πε
-Όχι
Ο καλύτερος μου φίλος όχι.
Έβαλα γρήγορα την μηχανή με τη βοήθεια του Έντουαρντ.
Καθόμασταν έξω στο κότερο ενώ διασχίζαμε τον ωκεανό.
Η Μπέλλα με τον Έντουαρντ ήταν κρυμμένοι αγκαλιά σε μία κουβέρτα.
Πραγματικά έκανε κρύο.
Η Ρένεσμι κοιμόταν στην κουπαστή στην αγκαλιά της Άλις μέσα σε κουβέρτες.
εγώ πάλι ήμουν στον απέναντι καναπέ μαζί με τον Τζέικομπ.
-Κάνει ψύχρα είπε η Μπέλλα
-Πάμε μέσα πρότεινε ο Έντουαρντ
-Όχι είναι πανέμορφα του είπε και τον φίλησε γλυκά.
-Μόνικα κρυώνεις ρώτησε ο Τζέικομπ.
-Δεν ξέρω πως γίνεται αλλά ναι
-Όλα τα περιέργα στην αδελφούλα μου είπε ο Έντουαρντ ενώ εγώ καθόμουν στην αγκαλιά του Τζέικομπ.
-Ναι καλά και εσύ κρυώνεις έχετε σκεπαστει με τις κουβέρτες και τρέμετε
-Πάμε μέσα είπε ξανά ο Έντουαρντ και σήκωσε στην αγκαλιά του την Μπέλλα.
-Πάμε να πάρουμε τη Ρένεσμι και την Άλις είπα στον Τζέικομπ.
-'Ελα Άλις μου πάμε μέσα
-Γιατί?Είναι τόσο ωραία εδώ.
-Έλα πάμε.
Μπήκαμε αγκαλιά μέσα ενώ ο Τζέικομπ κουβαλούσε την Ρένεσμι.
-Πήγαινε την στο δωμάτιο πάνω.
Είμασταν όλοι γύρω από το τζάκι
-Πεινάς μωρό μου?
-Λιγάκι
-Εσύ Τζέικομπ ρώτησα
-Ε λίγο
-Θα σας μαγειρέψω
-Κάτσε κάτω
-Γιατί Έντουαρντ
-Πόσα χρόνια έχεις να το κάνεις αυτό
-Κάποτε σου άρεσαν οι γεύσεις που έφτιαχνα.
-Ναι καλά άστο τώρα αυτό
-Άσε με να πάω
-Θα έρθω κι εγώ
-Είστε μουρλές
-Αγάπη πάω και εγώ γιατί θα τα μπερδέψουν
-Ναι μωρό μου
Η Μπέλλα ήρθε μαζί μας.