Σκηνές που μας έκαναν να κλάψουμε.

καλα ενταξει αλλα εγω θα γεμισω την σχολικη μου με χαρτομαντιλα ποτε δεν ξερεις ποσο θα σπαραξεις στο κλαμα ειμαι και ευεστιτη σε οτι αφορα αυτο το θεμα οποτε........

Εγώ στη Νέα Σελήνη δεν κλαίω τόσο πολύ όταν χωρίζουν.... Το πολύ κλάμα το ρίχνω (ούτε και γω καταλαβαίνω τι με πιάνει) όταν η Bella ανακαλύπτει ότι ο Jacob είναι λυκάνθρωπος και βγάζει το λάθος συμπέρασμα ότι είναι και δολοφόνος. Τότε κάνει στο μυαλό της τη σύγκριση με τους Cullen:

"Δεν ήξερα τι τους έκανε να κυνηγούν, αν ήταν πείνα ή δίψα ή απλώς επιθυμία να σκοτώσουν. Ήταν δύσκολο να κρίνω, χωρίς να το ξέρω αυτό. Αλλά δεν μπορούσε να είναι χειρότερο απ' αυτό που έπρεπε να υποφέρουν οι Κάλεν στη δική τους προσπάθεια να είναι καλοί. Σκέφτηκα την Έσμι- τα δάκρυα άρχισαν, όταν μου ήρθε η εικόνα του καλοσυνάτου, υπέροχου προσώπου της- και πως, όσο τρυφερή και στοργική κι αν ήταν, έπρεπε να κλείσει τη μύτη της, γεμάτη ντροπή και να φύγει τρέχοντας μακριά μου όταν αιμορραγούσα. Δεν μπορούσε να είναι πιο δύσκολο απ' αυτό. Σκέφτηκα τον Κάρλαϊλ, τους αιώνες επί αιώνων που χρειάστηκε να παλέψει για να μάθει στον εαυτό του να αγνοεί το αίμα, ώστε να μπορεί να σώζει ζωές ως γιατρός. Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο δύσκολο από αυτό"

Και στην Ιταλία όταν ο Edward λέει στη Bella τα λόγια του Ρωμαίου: "Ο θάνατος που ρούφηξε το μέλι της ανάσας σου, καμία εξουσία δεν έχει πάνω στην ομορφιά σου"

Και προς το τέλος όταν της λέει ότι περνούσε το χρόνο του κουλουριασμένος σε μια μπάλα από τον πόνο της απώλειάς της...

Α! Ναι! Και λίγο πριν την επιστροφή της Alice, όταν ο Jacob αγκαλιάζει την Bella και εκείνη ακούει τη φωνή του Edward να της λέει: "Γίνε ευτυχισμένη"....

Στην Έκλειψη δε θυμάμαι να κλαίω κάπου...

Στο Breaking Dawn... κλαίω στο τέλος όταν η Bella αφήνει τον Edward να δει πόσο πολύ τον αγαπούσε πάντα....

Επίσης στο σημείο που σκέφτεται ότι ποτέ στην ανθρώπινη ζωή της δεν ήταν τυχερή ή τέλεια σε κάτι αλλά τώρα ως βρικόλακας είχε βρει τη θέση που της ταίριαζε σ’ αυτόν τον
κόσμο....

Ξέχασα το: "Goodbye Jacob, my brother, my son" Ο Edward είναι τόσο γλυκός....


Το Midnight Sun είναι πολύ ασύμφορο... Κάθε φορά χαλάω ένα κουτί χαρτομάντηλα όταν το διαβάζω...

Θα αναφέρω μόνο αυτό το σημείο από τη μετάφραση της Νάσιας:

Η ζωή μου ήταν ατελείωτα, αδιάλλακτα μεσάνυχτα. Πάντα ήταν μεσάνυχτα για εμένα. Οπότε, πως ήταν δυνατόν ο ήλιος να ανατέλλει τώρα στα μεσάνυχτά μου;

michelle έγραψε:

Εγώ στη Νέα Σελήνη δεν κλαίω τόσο πολύ όταν χωρίζουν.... Το πολύ κλάμα το ρίχνω (ούτε και γω καταλαβαίνω τι με πιάνει) όταν η Bella ανακαλύπτει ότι ο Jacob είναι λυκάνθρωπος και βγάζει το λάθος συμπέρασμα ότι είναι και δολοφόνος. Τότε κάνει στο μυαλό της τη σύγκριση με τους Cullen:

"Δεν ήξερα τι τους έκανε να κυνηγούν, αν ήταν πείνα ή δίψα ή απλώς επιθυμία να σκοτώσουν. Ήταν δύσκολο να κρίνω, χωρίς να το ξέρω αυτό. Αλλά δεν μπορούσε να είναι χειρότερο απ' αυτό που έπρεπε να υποφέρουν οι Κάλεν στη δική τους προσπάθεια να είναι καλοί. Σκέφτηκα την Έσμι- τα δάκρυα άρχισαν, όταν μου ήρθε η εικόνα του καλοσυνάτου, υπέροχου προσώπου της- και πως, όσο τρυφερή και στοργική κι αν ήταν, έπρεπε να κλείσει τη μύτη της, γεμάτη ντροπή και να φύγει τρέχοντας μακριά μου όταν αιμορραγούσα. Δεν μπορούσε να είναι πιο δύσκολο απ' αυτό. Σκέφτηκα τον Κάρλαϊλ, τους αιώνες επί αιώνων που χρειάστηκε να παλέψει για να μάθει στον εαυτό του να αγνοεί το αίμα, ώστε να μπορεί να σώζει ζωές ως γιατρός. Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο δύσκολο από αυτό"

Και στην Ιταλία όταν ο Edward λέει στη Bella τα λόγια του Ρωμαίου: "Ο θάνατος που ρούφηξε το μέλι της ανάσας σου, καμία εξουσία δεν έχει πάνω στην ομορφιά σου"

Και προς το τέλος όταν της λέει ότι περνούσε το χρόνο του κουλουριασμένος σε μια μπάλα από τον πόνο της απώλειάς της...

Α! Ναι! Και λίγο πριν την επιστροφή της Alice, όταν ο Jacob αγκαλιάζει την Bella και εκείνη ακούει τη φωνή του Edward να της λέει: "Γίνε ευτυχισμένη"....

Στην Έκλειψη δε θυμάμαι να κλαίω κάπου...

Στο Breaking Dawn... κλαίω στο τέλος όταν η Bella αφήνει τον Edward να δει πόσο πολύ τον αγαπούσε πάντα....

Επίσης στο σημείο που σκέφτεται ότι ποτέ στην ανθρώπινη ζωή της δεν ήταν τυχερή ή τέλεια σε κάτι αλλά τώρα ως βρικόλακας είχε βρει τη θέση που της ταίριαζε σ’ αυτόν τον
κόσμο....

Ξέχασα το: "Goodbye Jacob, my brother, my son" Ο Edward είναι τόσο γλυκός....


Το Midnight Sun είναι πολύ ασύμφορο... Κάθε φορά χαλάω ένα κουτί χαρτομάντηλα όταν το διαβάζω...

Θα αναφέρω μόνο αυτό το σημείο από τη μετάφραση της Νάσιας:

Η ζωή μου ήταν ατελείωτα, αδιάλλακτα μεσάνυχτα. Πάντα ήταν μεσάνυχτα για εμένα. Οπότε, πως ήταν δυνατόν ο ήλιος να ανατέλλει τώρα στα μεσάνυχτά μου;

συνφωνω!!!!!!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ Η ΜΠΕΛΛΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΑΣΩ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ

vambire girl συμφωνω..
και πωσ να μην κλαψουμε?
αφου η κοπελα ειναι ηθοποιαρα και αποδιδει απιστευτα τα συνεσθηματα τησ μπελλα στο βιβλιο..!!

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Παιδια εγω νομιζω οτι θα πεσει πολυ περισσοτερο κλαμα στο ΝΜ απο οτι Λυκοφως ....μονο το τραιλερ πουυ βλεπω και συγκινουμε π να δω και ολην την ταιναι....

στο λυκοφως δεν ειχε κλαμα... τωρα, δε θα σταματησουμε με το ΝΜ!!!!!!
κ ως βιβλιο ειναι το πιο συγκινητικο, στην ταινια θα ριξουμε κλαμα λεει!!!!
μεχρι κ το τρειλερ.... οταν την αφηνει.... οταν φωναζει στο τελος "please don't"....μιλαμε για πολυ κλαμα....

εεεε για μισω λεπτο που δεν ειχε κλαμα το Λυκόφως για θυμισου μπρος το τελος που ο Εντ σωνει την Μπελς απο τον Τζεμς και στο βιβλιο οταν ο Εντ κλαιει μονο με λυγμους

vambire girl έγραψε:

εεεε για μισω λεπτο που δεν ειχε κλαμα το Λυκόφως για θυμισου μπρος το τελος που ο Εντ σωνει την Μπελς απο τον Τζεμς και στο βιβλιο οταν ο Εντ κλαιει μονο με λυγμους

στο ΝΜ εχουμε να ριξουμε ακομα περισσοτερο.
δεν εννοουσα οτι δεν ειναι συγκινητικο κ το λυκοφως,
αλλα το ΝΜ ηταν ακομα πιο συγκινητικο...
εχει πολυ κλαμα.....

το λυκοφως ειναι συγκινητικο προς το τελος, αλλα το ΝΜ σιγουρα θα ειναι πολυ συγκινητικο ειδικα το διαστημα που ο edward εχει φυγει....
πιστευω οτι πιο συγκινητικα ειναι τα βιβλια γιατι εχουν πολλες λεπτομερειες σε σχεση με τις ταινιες.





Υ.Γ: Το Μidnight sun απο που το διαβασατε? υπαρχει στα ελληνικα?

MARIA SWAN CULLEN έγραψε:

το λυκοφως ειναι συγκινητικο προς το τελος, αλλα το ΝΜ σιγουρα θα ειναι πολυ συγκινητικο ειδικα το διαστημα που ο edward εχει φυγει....
πιστευω οτι πιο συγκινητικα ειναι τα βιβλια γιατι εχουν πολλες λεπτομερειες σε σχεση με τις ταινιες.

Υ.Γ: Το Μidnight sun απο που το διαβασατε? υπαρχει στα ελληνικα?

Το Midnight Sun, υπαρχει δημοσιευμένο στο site της Stephenie στα αγγλικα.
Εαν ενδιαφερεσαι, υπαρχει ελληνικη μεταφραση (ερασιτεχνικη) που ειναι αποκλειστική του φόρουμ.Μπορεις να την διαβασεις εδω:

https://bellandedward.forumgreek.com/forum-f24/

Λοιπόν ας τα πάρω απο την αρχή:

Midnight sun:Εκεί που έριξα πραγματικά κλάμα ήταν εκεί όπου ο Edward συνειδητοποιεί πόσο πολύ αγαπάει την Bella και πόσο ανθρώπινος έχει γίνει ξανά.....

Λυκόφως:Εκεί όπου ο Edward βασανίζεται που η Bella του έχει μπει στη διαδικασία μεταμόρφωσης και παίρνει την αμφίβολη γι' αυτόν αποφαση να της πάρει το δειλητήριο και φυσικά ξανακλαίω με μαυρο δάκρυ αφού έχει ξυπνήσει η Bella και της λεει οτι για το καλό της θα έπρεπε να φύγει...

Νew Moon:ΦΥΣΙΚΑ κλαίω εκεί όπου την αφήνει γιατι άλλωστε κ η συγγραφέας θέλει να ψυχοπλακωθούμε αφήνοντας αυτό το τεράστιο κενό να φανει μέσα απο τις λευκές σελίδες.ΟΜΩΣ εκει που εχω πραγματικό πόνο είναι όταν η Bella δεν συνειδητοποιεί οτι ο Edward πήγε να πεθανει γιατι έφυγε για πάντα εκείνη κ κατα συνέπεια η ζωή του δεν θα είχε πια κανένα νόημα, αλλά νομίζει πως το κάνει απο τύψεις!!!!!!!!!!!!

ΕΚΚΛΕΙΨΗ:Έκλαψα εκεί που η Bella κατάλαβε πως αγαπάει τον Jacob αλλά και εκεί που η φωτια και ο πάγος συζητούν ειληκρινά και κατα κάποιο τροπο ανοιγουν τα χαρτιά τους!!!!!!

ΧΑΡΑΥΓΗ:Εκλαψα εκει που η Ρενεσμι άρχησε να σκέφτεται κ την ακουσε ο πατέρας της μεσα απο την κοιλιά, έκλαψα όταν η Βella την υπερασπιστηκε απεναντι απο τους Βολτουρι με την ασπίδα της και φυσικά όταν τέλειωσε μαυτη τη θεική φραση:
Και μετά συνεχίσαμε γεμάτοι ευτιχία το ταξίδι σ'αυτο το μικρό, αλλά τέλειο κομμάτι του δικού μας πάντα.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ααχ εγω δεν εκλαψα σε ολα απο την Νεα Σεληνη το ηξερα αυτο για την Μπελλα

Εγω στο Twilight συγκινηθηκα λιγο εκει που η bella αποχαιρεταει τον charlie κ επειτα τον edward , στo New Moon μου ηρθε καπως οταν την παραταει στο δασος αν κ εκει περισσοτερο θυμωσα.Στo Eclipse οχι, αλλα στο Breaking Down εκλαψα εκει που η bella λεει στη reneesme οτι θα πρεπει να φυγει με τον jacob κ μετα που την αποχαιρεταει μαζι με τον edward.

athina έγραψε:

Στο Breaking Down εκλαψα εκει που η bella λεει στη reneesme οτι θα πρεπει να φυγει με τον jacob κ μετα που την αποχαιρεταει μαζι με τον edward.

Και εγώ εκεί βούρκωσα λίγο(και ήταν και η πρώτη φορά που το έπαθα αυτό σε βιβλίο και παραξενεύτηκα γιατί δεν μου φάνηκε λίγο "χαζό" αν και σε εκείνο το σημείο ήταν είδη φορτισμένο το κλίμα)

athina έγραψε:

Εγω στο Twilight συγκινηθηκα λιγο εκει που η bella αποχαιρεταει τον charlie κ επειτα τον edward , στo New Moon μου ηρθε καπως οταν την παραταει στο δασος αν κ εκει περισσοτερο θυμωσα.Στo Eclipse οχι, αλλα στο Breaking Down εκλαψα εκει που η bella λεει στη reneesme οτι θα πρεπει να φυγει με τον jacob κ μετα που την αποχαιρεταει μαζι με τον edward.

συμφωνώ μαζί σου ααααααααααααχ απορώ πως με συνέφεραν οι γονείς μου ααααααααααααααααχ με πήραν τα ζουμιά μόνο που το θυμάμαι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ναι,κι εγώ σε αυτήν τη σκήνη στη χαραυγή έκλεγα...

Παιδιά δεν ξέρω για εσάς αλλα εγώ το κλάμα του κλάματος το έριξα στην νεα σελήνη στο τέλος που τησ λέει οτι την αγαπάει και οτι της είπε ψέματα

Αλήθεια??Εγώ έκλεγα όταν περίγραφε την κατάσταση της Μπέλλα...

breeze of wolf έγραψε:

Παιδιά δεν ξέρω για εσάς αλλα εγώ το κλάμα του κλάματος το έριξα στην νεα σελήνη στο τέλος που τησ λέει οτι την αγαπάει και οτι της είπε ψέματα

αχ ναι.....και εγω μαζι σου.... ουτε θυμαμαι ποσα χαρτοπμαντηλα χαλασα σε αυτη τη σκηνη....

όχι χαρτομάντηλα κουτιά ενοείς!!!!! (χιχι).

Ειναι δυσκολο να θυμηθω και που δεν εκλαιγα στην Νεα Σεληνη....Περισσοτερο θα ελεγα εκει που την αφησε και στο κεφαλαιο η αληθεια.... Ομως πολυ εκλαψα και με το τελος της χαραυγης....ισως απο συγκινηση....ισως απο θλιψη γτ τελειωσε κατι τοσο μαγευτικο.....

ΛΟΙΠΟΝ...ΕΓΩ..

TWILIGHT:Γ Ν ΠΩ ΤΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΚΕΙ ΔΝ ΕΚΛΑΨΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΒΟΥΡΚΩΣΑ ΟΤΑΝ Η ΒΕLLA ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΤΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΣ...

NEW MOON:EKEI Π Ο EDWARD EIΠΕ ΤΝ ΦΡΑΣΗ "IT WILL BE AS IF I'D NEVER EXISTED"
ΕΚΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΡΙΞΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΛΑΜΑ...ΔΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ Ν Τ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ....
Κ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΤΝ ΙΤΑΛΙΑ Ο EDWARD ΜΙΛΗΣΕ ΜΕ ΤΝ BELLA K TΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Π ΤΣ ΕΛΕΓΕ Γ Ν ΤΝ ΑΦΗΣΕΙ ΗΤΑΝ ΨΕΜΜΑΤΑ!!

ECLIPSE:OTAN EΠΕΣΕ ΣΤ ΓΟΝΑΤΑ Ο EDWARD Γ Ν ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΝ ΒΕLLA Σ ΓΑΜΟ!!

BREAKING DAWN: OTAN ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ!!!
Κ ΟΤΑΝ Ο EDWARD K H BELLA ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΝ RENESMEE K TN JACOB....!!!

K AN METPAEI K T MIDNIGHT SUN ΣΥΓΚΙΝΙΘΗΚΑ ΠΛ ΕΚΕΙ Π Ο EDWARD AKOUΣΕ ΤΝ BELLA N LEEI T ONOMA T ΣΤΝ ΥΠΝΟ ΤΣ!!!ΑΧ!!!