Καλημέρα Εύη!!!
Από πού να αρχίσει κανείς αλήθεια και που να τελειώσει;; Θίγεις πάρα πολλά θέματα στα οποία οφείλω να απαντήσω, είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω.
ΚατΆ αρχάς θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πήρες το βιβλίο μου, το διάβασες και στη συνέχεια θέλησες να μοιραστείς τα συναισθήματα που σου δημιούργησε. Όπως ξέρεις αυτό είναι πολύ βασικό για εμένα γιατί με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη. Δεν σου κρύβω ότι νοσταλγώ τις εποχές που ανέβαζα το κάθε κεφάλαιο που έγραφα και αυτό επειδή κάναμε αναλύσεις στο καθένα ξεχωριστά. Αυτή η δράση – αντίδραση, η ανταλλαγή απόψεων στην κάθε λεπτομέρεια μου λείπει πραγματικά!
Στο θέμα όμως.
Το τέλος ήρθε αυθόρμητα και δεν θα μπορούσε μία ιστορία σαν αυτή να κλείνει με διαφορετικό τρόπο. Ο κύκλος έγινε και ένας νέος θα μπορούσε να ξεκινάει με τον Φρεντερίκ να ηγείται αλλά και μία καινούρια εποχή, διαφορετική απΆ ότι την ξέρει η Ροδεσία μέχρι τώρα. Θα εκλείψει άραγε πραγματικά το είδος των ανθρώπων σιγά σιγά; Η ένωση του με την Περλ θα μπορούσε να δώσει μία διαφορετική διάσταση στα πράγματα. Από την άλλη μου άρεσε πολύ αυτό το «μοιραίο» της υπόθεσης και δεν το κρύβω πως η μοίρα, το πεπρωμένο, είναι έννοιες που συνήθως χαρακτηρίζουν τα έργα μου. Τη συνέχεια μάλλον δεν θα τη δείτε αλλά μπορείτε να τη φανταστείτε, να την πλάσετε εσείς με τον τρόπο που θέλετε μέσα στο μυαλό σας.
Η μικρή που γεννιέται στο τέλος είναι η μόνη αδελφή του Φρεντερίκ, δεν έχουν υπάρξει άλλα παιδιά ενδοιάμεσα. Κι ακόμα κι αν ο Φιλίπ και η Νοέλια του δίνουν και καταλαβαίνει δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι.
Είναι αλήθεια πως τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία σε αυτό το βιβλίο. Το έχω πει πολλές φορές. Το πρώτο βιβλίο είναι η βάση της ιστορίας. Γνωρίζουμε τη Νοέλια και τον Φιλίπ, τη Ροδεσία, το κάστρο, τους χαρακτήρες. Ύστερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με το δίλημμα όσον αφορά τον έρωτα της βασίλισσας για τον αξιωματικό της και πως θα πορευτούν αυτοί στη συνέχεια όταν τελικά θα κάνουν την επιλογή τους. Η γέννηση του Φρεντερίκ ολοκληρώνει το πρώτο βιβλίο και μένουμε να αναρωτιόμαστε για το αν είναι ο πραγματικός διάδοχος και αν η προφητεία έχει εκπληρωθεί ή όχι.
Το δεύτερο βιβλίο όμως είναι το «δια ταύτα». Πως οι δύο αυτοί αντίθετοι κόσμοι ενώνονται, τα μυστικά που μένουν θαμμένα και έρχονται σιγά σιγά στην επιφάνεια και εν τέλει αποδίδεται κατά μία έννοια δικαιοσύνη σε όσους έχουν αδικήσει και αδικηθεί αντίστοιχα. ΓιΆ αυτό τον λόγο είναι λογικό να υπάρχει γρήγορη εξέλιξη και ροή των πραγμάτων. Ήθελα να επιστρέψω δυναμικά και να δώσω σε εσάς όλα αυτά για τα οποία αγωνιούσατε εδώ και έναν χρόνο.
Η Νοέλια είναι ο κεντρικός ήρωας, η γυναίκα που ξεκινάει σαν ένα άβουλο πλάσμα, μεγαλωμένη και προορισμένη για έναν συγκεκριμένο σκοπό και στην πορεία όταν συνειδητοποιεί την κατάσταση βρίσκει τη δύναμη και γίνεται αυτό το οποίο είναι από κάθε άποψη. Μία δυναμική βασίλισσα, ικανή να διοικήσει και να πάρει αποφάσεις. Ο Φιλίπ είναι το άλλο της μισό αλλά τη Νοέλια δεν μπορεί να την ξεπεράσει για κανένα λόγο!
Παράλληλα η Νοέλια δικαιώνεται απόλυτα όταν μαθαίνει την αλήθεια και «το παίρνει» προσωπικά! Δεν έσφαλε εκείνη ποτέ και για κανένα λόγο, δεν αμάρτησε, δεν πρόδωσε. Αυτοί είναι και οι λόγοι που την κάνουν να νιώθει πιο δυνατή από ποτέ. Αντίθετα για τον Φιλίπ αλλάζουν πολλά πράγματα και είναι λογικό να μην μπορεί εύκολα να δεχτεί την πραγματική καταγωγή και την περίεργη ιδιότητα του.
Ο Ρενάρ νομίζω ότι δεν είχε και πολλές επιλογές. Αγαπάει τη Λορένα και τελικά αναγκάζεται να επιλέξει με σκληρό τρόπο.
Ρέιμοντ… θίγεις πολλά και ενδιαφέροντα θέματα με αυτόν τον χαρακτήρα! Δεν σου κρύβω ότι υπήρχαν στιγμές που έβλεπα τον Βαλέριο να σκοτώνεται στη μάχη του κάστρου και ένας άλλος έρωτας θα πρόβαλε στο πρόσωπο του Ρέιμοντ για τη Μαντλέν. Χωρίς να το έχω πει ανοιχτά όμως υπήρχαν αντιδράσεις από ανθρώπους που είχαν διαβάσει το πρώτο βιβλίο και αγαπούσαν πολύ τον Βαλέριο. Δεν ξέρω λοιπόν τι θα είχα κάνει αν δεν επηρεαζόμουν από εσάς. Τελικά αποφάσισα να κρατήσω τον Βαλέριο στη ζωή αλλά κατά τη γνώμη μου δεν θα ήταν σωστό να το μετατρέψω στο απόλυτο fairy tale. Η Βάσια που αγαπούσε πολύ τον Ρέιμοντ μου είχε προτείνει να του βρω μία άλλη καλή κοπέλα! Είχα άλλη άποψη για τα πράγματα και τελικά αποφάσισα να γράψω αυτό που μου έβγαινε. Ναι, είναι απόλυτη η θυσία του Ρέιμοντ αλλά προσωπικά γιΆ αυτό τον αγαπώ και τόσο πολύ. Επειδή αγαπά αληθινά και δίνει τη ζωή του για να σώσει τον Βαλέριο. Είναι η ύστατη θυσία!
Όσο για τον Βαλέριο δεν τον κατηγορώ. Αγαπά κι αυτός τη Μαντλέν, νιώθει ταπεινωμένος μετά τον τραυματισμό του, φοβάται πραγματικά ότι είναι «λίγος» για τη γυναίκα που αγαπάει και θέλει το καλύτερο γιΆ αυτήν. Νομίζω ότι συνειδητοποιεί το σφάλμα του ακριβώς όταν ο Ρέιμοντ του ζητά να μη χαραμίσει τη θυσία του και λίγο έως πολύ κατανοεί την ουσία του πράγματος. Περιττό να σου πω ότι στη συνέχεια (αν υπήρχε συνέχεια!) ο Βαλέριος και η Μαντλέν είναι μία χαρά και έχουν αποκτήσει αρκετά παιδιά!
Τώρα, όσον αφορά το παιδί του Γκάχαλ. Λυπάμαι αν δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο έτσι όπως το έδωσα αλλά δεν ήθελα να εστιάσουμε σε αυτό. Η προφητεία αναφέρει συγκεκριμένα πράγματα αλλά μέσα στην απελπισία της η Αμάρα όταν πρωτοξεκίνησε η βασιλεία της θέλησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της για να προλάβει το κακό. Αγνοούσε πως η αδελφή της είχε σχέσεις με τον βασιλιά συγκεκριμένα και ακόμα περισσότερο πως γέννησε το παιδί του. Έτσι «χρειαζόταν» ένα μεικτό παιδί για να εκπληρώσει την προφητεία. «Χρησιμοποίησε» τον Γκάχαλ ζητώντας του να κάνει παιδί με μία γυναίκα – άνθρωπο και όντως γεννήθηκε ένα αγόρι το οποίο όπως λέγεται και παρακάτω αγνοούσε την ιδιότητα του. Στόχος της Αμάρας έγινε το να αιχμαλωτίσει τη βασίλισσα, να της πει την αλήθεια και στη συνέχεια θα της ζητούσε να εκπληρώσει την προφητεία με τον νεαρό αυτό άνδρα. Ήταν κατά κάποιο τρόπο η τελευταία της ελπίδα. Τα γεγονότα όπως ξέρουμε εξελίχτηκαν διαφορετικά και η Αμάρα «πλήρωσε» για την ενέργεια της αυτή καταλήγοντας να είναι στείρα. Στο τέλος αποφασίζουν με τον Γκάχαλ να πουν την αλήθεια στον γιό του και ποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον Φιλίπ που έχει ήδη βρεθεί σε αυτή τη θέση; Υπάρχει όντως αυτό το παιδί και δεν θέλησα να δούμε περισσότερα σχετικά γιατί δεν το θεώρησα σημαντικό.
Για την Οντέτ μπορώ να πω ότι έχει περάσει πολλά και διάφορα στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια όμως πέρα από αυτά έχει να κάνει και με τον ίδιο τον άνθρωπο και τον χαρακτήρα του. Η Οντέτ δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το ότι της στέρησαν πράγματα που ήταν δικαιωματικά δικά της. Ίσως αν είχε μεγαλώσει μέσα στο κάστρο να μην είχε καταλήξει να έχει τόσο μεγάλη δίψα για εξουσία. Είναι σαν να ξέρεις πως έχει εκατομμύρια κλεισμένα μέσα σε ένα κουτί, χρήματα που είναι δικά σου και να μη σου δίνουν ούτε ένα ευρώ! Υποθέτω λοιπόν ότι τη μέρα που θα είχες έστω και την παραμικρή πρόσβαση σε αυτό το κουτί ότι θα έπεφτες με τα μούτρα και θα αγόραζες ότι έβρισκες μπροστά σου μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις την προηγούμενη στέρηση σου! Δεν ξέρω αν είναι σωστή η παρομοίωση που κάνω… έτσι την έχω εγώ μέσα στο μυαλό μου. Το να ανέβει στον θρόνο έγινε εμμονή και σταδιακά μάλλον στην πορεία ξέχασε και τους λόγους για τους οποίους το ήθελε τόσο πολύ όλο αυτό. Είναι αλήθεια, ότι ο Κρίστοφερ τρέφει αισθήματα γιΆ αυτήν. Η ίδια πάλι δεν νομίζω ότι μπόρεσε να αγαπήσει ποτέ κανέναν πραγματικά.
Ο Γκάμπριελ παραδίνεται στην κυριολεξία τη στιγμή που βλέπει τον Κρίστοφερ να στρέφεται εναντίον του. Νομίζω πως τίποτα δεν είχε πια νόημα και σημασία γιΆ αυτόν και εγκαταλείπει.
Η μάχη στο κάστρο τολμώ να πω ότι ήταν μία δύσκολη διαδικασία αλλά θέλω να πιστεύω ότι σε έναν βαθμό κατάφερα να περιγράψω τη δράση έτσι ακριβώς όπως την είχα μέσα στο μυαλό μου, με εικόνες τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές!
Όσο για τον Φιλίπ δεν υπάρχουν λόγια! Ναι, τον αγαπώ περισσότερο απΆ όλους ακόμα κι από τη Νοέλια! Από τη στιγμή που γεννήθηκε αυτή η ιδέα μέσα στο μυαλό μου δεν ήθελα να τον δω με στέμμα στο κεφάλι, ήταν κάτι που δεν του ταίριαζε. Και τελικά ναι, ο Φιλίπ είναι πραγματικός βασιλιάς στην καρδιά, στην ουσία και όχι στην επιφάνεια! Κι αυτό είναι το πιο βασικό μήνυμα που ήθελα να περάσει αυτή η ιστορία.
Εύη, χαίρομαι που σου άρεσε. Δεν έχω άλλα να σου πω, για εμένα προσωπικά είναι πάντα πολύ δύσκολο να κρίνω τον εαυτό μου για το αν ήταν αυτό ένα καλό βιβλίο. Σίγουρα ξέρω πως είπα αυτή την ιστορία με την ανάγκη που είχα να την εκφράσω, γεμάτη από συναισθήματα και εικόνες!
Παρ 17 Μαρ 2023 - 15:11 από Marzaki Cullen
Ημερολόγιο
Θέμα: Απ: Νοέλια - Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου (spoiler thread) 
μου φανηκε πως εμεινε λιγο μετειωρο.
από την άλλη ούρλιαζα για τον Βαλέριο
διάβασα που με ενδιέφερε το υπόλοιπο θα το διαβάσω όταν τελειώσω το βιβλίο 
!!!! 
