Νοέλια - Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου (spoiler thread)

Γι αυτο κανενας συγγραφεας δεν πρεπει να επαναπαύεται...
πρεπει να διαβαζει πολυ,να παιρνει νεες ιδεες,καινουργια ερεθισματα για να μπορεσει να βοηθησει την φαντασια του.

Ναι, το διάβασμα είναι πολύ βασικό, το πιστεύω ακράδαντα. Το λέει και ο Στίβεν Κινγκ στις συμβουλές που δίνει για όσους γράφουν. Να διαβάζετε πολύ και να γράφετε πολύ!
(Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει το βιβλίο του "Περί συγγραφής", είναι πολύ καλό)

επιτελους τελειωσα!!Η "σοβαρη" μου κριτικη ετοιμαζεται αλλα προς το παρον-δε μ'επιανε υπνος χθες!-οριστε η parody review μου

:

εντάξει έλιωσα... και δεν το άνοίξει καν η κακομοίρα, σκοτώστε με!! και συνεχίζω...

Η Νοέλια: Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του πρώτου βιβλίου Νοέλια: Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου. Συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το πρώτο βιβλίο, συνεχίζοντας το ταξίδι των αναγνωστών στον μαγικό κόσμο της Νοέλιας, τη Ροδάνθη. Η συγγραφέας μας μεταφέρει σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο μυθικά πλάσματα του νερού, ευγενείς και βασιλείς, ένα μέρος όπου γεννιούνται μεγάλοι έρωτες αλλά και καταχθόνιες δολοπλοκίες και ίντριγκες.
   Ο απαγορευμένος έρωτας της βασίλισσας του Μαύρου Ρόδου Νοέλιας και του έμπιστου αξιωματικού της συνεχίζει να δοκιμάζεται από εχθρούς πάσης φύσης, μόνο που τώρα πέρα από τον έρωτα τους πρέπει να προστατέψουν και τον καρπό του έρωτα τους, τον γιο τους Φρέντερικ. Με σκηνικό ένα φλεγόμενο κάστρο, μια χώρα που βιώνει μια τεράστια πολιτική αναταραχή και έναν λαό στα πρόθυρα του πολέμου, οι δυο πασχίζουν να βρουν την ευτυχία και να απελευθερωθούν από το βάρος μιας προφητείας που θεωρούν κατάρα. Όμως η μοίρα δεν κάνει λάθη και ότι γράφει δεν ξεγράφει, φέρνοντας απρόβλεπτα αποτελέσματα.
   Το βιβλίο αυτό ήταν από αυτά που περίμενα με αγωνία να πιάσω αν και για προσωπικούς λόγους μου πήρε τόσο καιρό να τελειώσω. Η συγγραφέας συνεχίζει στο ίδιο παραμυθιακό και γεμάτο ρομαντισμό στυλ και ύφος να μας εξιστορεί πως η δύναμη της αγάπης μπορεί να νικήσει τα πάντα. Μας μαθαίνει ότι η μόνη απάντηση στη βία και τον πόλεμο είναι η αγάπη και η συμπόνια. Μόνο ένας αρκετά γενναίος για να σπάσει το φαύλο κύκλο του μίσους και της προκατάληψης μπορεί να φέρει την ειρήνη. Θα μπορούσα να αποκαλέσω αυτό το βιβλίο ύμνο στον έρωτα. Τόσο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι όσο και τα υπόλοιπα «ζευγαράκια» του βιβλίου βιώνουν έρωτες τόσο δυνατούς ικανούς να λιώσουν ακόμα και τις πιο κρύες και κυνικές καρδιές.
   Ο λόγος της συγγραφέως είναι ζωντανός, κάνοντας να ξεχνάς που βρίσκεται, ζωγραφίζοντας τοπία και καταστάσεις με χιλλιάδες χρώματα. Σχεδόν λυρικός και ποιητικός μοιάζει βγαλμένος από ερωτικά έπη άλλης εποχής. Για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν σημεία που κατά τη γνώμη μου το συναίσθημα ξεφεύγει λίγο περνώντας στην όχθη του μελοδραματισμού. Ο άκρατος συναισθηματισμός σε ορισμένα σημεία αφαιρεί λίγο από τη φυσικότητα των διαλόγων και σου προκαλεί μια τάση να στριφογυρίσεις τα μάτια σου ειρωνικά διαβάζοντας την υπερβολή. Παρ’ όλα αυτά βλέποντας το βιβλίο ως σύνολο δεν είναι αρκετά αυτά τα σημεία για να αμαυρώσουν τη γενική εικόνα του βιβλίου.
   Αν θα μπορούσα να βρω «αρνητικά» στο βιβλίο ικανά να μειώσουν τη βαθμολογία που το δίνω θα ήταν μονάχα το σχετικά γρήγορο πέρασμα στο ευτυχισμένο τέλος. Βασικά, δεν είναι βιασύνη για το τέλος απλά η συγγραφέας επιλέγει να προσπεράσει όλα τα «κακά» πράγματα που οι πρωταγωνιστές θα έπρεπε να περάσουν για να φτάσουν στο happy end. Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν υπήρξε κανένας που να αμφισβητήσει τα λεγόμενα της Νοέλιας και του Φιλίπ πριν την εξέγερση, ότι κανένας δεν κράτησε ζωντανή τη διχόνοια με τα Σέλκι και ότι οι πληγές μπόρεσαν να επουλωθούν τόσο γρήγορα όσο φαίνεται να υπονοείται στο βιβλίο. Δεν υπήρξαν αντιδράσεις παρόμοιες με αυτές του Σεμπάστιαν; Άνθρωποι και Σέλκι συνάμα τόσο  από το φανατισμό του μίσους αλλά και από τον πόνο της απώλειας που να επαναστάτησαν ακόμα και βίαια σε αυτή την ειρήνη; Μου φαίνεται πέρα από ουτοπικό-που είναι κιόλας!-και λιγάκι αφελές.
   Αυτές τις σκέψεις κάνω, όμως θυμίζω στον εαυτό μου ότι στο κάτω κάτω της γράφης αυτό είναι ένα βιβλίο που μιλάει για έρωτα, δεν έχει σκοπό να πολιτικολογήσει και ίσως να ήταν περιττό να προχωρήσει σε τόσο βάθος. Προς θεού δεν  υπονοώ ότι είναι ένα σαχλορομάντζο, απλά ότι κύριο του θέμα είναι ο έρωτας της Νοέλιας και του Φίλιπ και όχι το πολιτικό σύστημα της Ροδεσίας. Με λίγα λόγια για να μην μακρηγορώ, αν και μπήκα στον πειρασμό να κόψω ένα αστεράκι από τη βαθμολογία μου για αυτό, κατέληξα στο ότι ναι μεν εγώ μπορεί να ήθελα να δω κάτι τέτοιο αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα το point του βιβλίου και στην τελική δεν του στερεί και κάτι.
  Έτσι, εν κατακλείδι η Νοέλια: Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου είναι μια πανέμορφη ιστορία που κλείνει με επιτυχία το παραμύθι που η συγγραφέας άρχισε να μας εξιστορεί στο πρώτο βιβλίο. Είναι γεμάτο αγάπη και ελπίδα που δεν αφήνει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.

Ελίνα, θέλω να σε ευχαριστήσω ολόψυχα που διάβασες το βιβλίο μου και θέλησες να μοιραστείς τα συναισθήματα που σου δημιούργησε.
Θέλω να ξέρεις ότι ακούω πάντα με προσοχή όλα όσο έχει να μου πει ο κάθε αναγνώστης είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Χαίρομαι που σαν σύνολο σου άρεσε το βιβλίο αλλά χαίρομαι ακόμα περισσότερο που βρήκες το θάρρος να αναφέρεις κι εκείνα που δεν σου άρεσαν ή αυτά που σου φάνηκαν υπερβολικά.
Το να προσπαθήσω να "δικαιολογήσω" πράγματα, έννοιες και καταστάσεις θα ήταν οπωσδήποτε άτοπο από πλευράς μου αφού ο κάθε δημιουργός λέει αυτά που λέει, γράφει αυτά που γράφει σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και εν τέλει επιθυμίες και ανάγκες με την ελπίδα φυσικά ότι θα καταφέρει αντίστοιχα να ευχαριστήσει και τους αναγνώστες του.
Ωστόσο γνωρίζω πως είναι αδύνατον όσο κι αν το θελήσει κανείς, όσο κι αν το προσπαθήσει να ευχαριστήσει και να ικανοποιήσει στο μέγιστο όλους.