Συναναγνωση Νοελιας 2.

Στο πρωτο βιβλιο μας εδειξε οτι δεν θελει πολεμο και αυτο ειναι οτι την κανει ανωτερη απο ολους. Ολοι θελουν πολεμο αλλα αυτη επιμενει σε μια μεση λυση

ναι και το τρια και τελος!!

θα του ταιριαζε ομως...

ετσι ημουν και εγω αλλα καταληξει οτι ο θανατος δεν ειναι αναγκαια ενα ασχημο τελος ειναι μερος της ζωης και πολλες φορες το hea μου φαινεται ψευτικο...

ειδικα με τα βιβλια φαντασιας ειναι σα να διαβαζω το ιδιο βιβλιο με διαφορετικους χαρακτηρες...αποκαλυψη σοκ για τον χαρακτηρα για την καταγωγη του ή/και τον κοσμο που ζει + ερωτικο τριγωνο + επικη μαζι απενταντι στο κακο + ΗΕΑ... εχω φτασει σε σημειο να μην ανησυχω για τους πρωταγωνιστες γιατι ξερω εκ των προτέρων οτι δε θα παθουν τιποτα...οποτε ναι θα προτιμουσα εναν καθηλωτικο και επωδυνο θανατο αγαπημενου χαρακτηρα απο ενα ακομα ανιαρο χαπι εντ!

Για την Αμαρα εχουμε μια εικονα οτι εχει θυσιασει παρα πολλα για να σταθει στη θεση που ειναι,προσπαθει να ειναι δικαιη προς τους νομους της φυλης της αλλα και προς τον ιδιο τον ευατο της.

Οσο για τη Οντεν και την Κλημεντινη πιστευω οτι εχουν πληγωθει παρα πολυ στο παρελθον τους και εγιναν ετσι οπως τις βλεπουμε.Δεν ξερω αν εμαθαν ποτε τι ειναι αγαπη αλλα σιγουρα χαιρονται με την καταστορφη των αλλων και ειδικοτερα της Νοελιας.

Ισως ολη αυτη η φασαρια με την προφητεια να τους δημιουργησε καποιο τραυμα τοτε που ηταν μικρες

[/quote]

εγώ δεν συμφωνώ απόλυτα σε αυτό
αλλά είναι και από πια οπτική το βλέπεις
αν ο θάνατος του ηταν ένα συνταρακτικό γεγονός όπου έφερνε την λύτρωση
τότε ναι θα τον σκότωνα και εγώ και θα έβγαζα μετά την
αισιοδοξία στο υπόλοιπο στόρι
δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ

όσο αφορά την Αμάρα εγώ δεν μιλώ
ξέρω      [/quote]


Φυσικα ο καθε συγγραφεας σκεφτεται διαφορετικα και εχει το δικαιωμα να οραματιζεται την ιστορια του οπως θελει.Απο την αλλη ενας σωστος συγγραφεας οφειλει να σεβαστει το κοινο του.Αν το κοινο σου θελει τους ηρωες μαζι και εσυ τους σκοτωσεις για εμενα αυτο ειναι φαουλ.
Πρεπει να ακους τους αναγνωστες,τι θελουν,τι πιστευουν....απο την στιγμη που υπαρχει συνεχεια η ιστορια σταματαει να ειναι αποκλειστικα δικη σου αλλα ανηκει και στους φαν.

Και επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με τη Βάσω. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο θάνατος ενός πρωταγωνιστή δικαιολογείται και "εξυψώνει" την ιστορία και το νόημα της. Όταν όμως γράφεις σειρά και έχουν αγαπηθεί τόσο οι χαρακτήρες, όταν κινείσαι μέσα στα πλαίσια του φανταστικού νομίζω ότι μπορείς να περάσεις το μήνυμα με πολλούς τρόπους, δεν είναι ανάγκη να σκοτώσεις τον βασικό ήρωα γιατί πιστεύω (καθαρά προσωπική μου γνώμη) ότι όποιος το κάνει το κάνει καθαρά και μόνο για να προκαλέσει. (Υπόψιν δεν έχω διαβάσει το τρίτο βιβλίο της Ροθ ακόμα και δεν έχω άποψη, ούτε τα λέω αποκλειστικά γι' αυτό όλα αυτά).

Είχα διαβάσει κάπου παλιά ότι και η Ρόουλινγκ σκεφτόταν να σκοτώσει τον Χάρυ Πότερ και το βρήκα πολύ τραβηγμένο. Έτσι κι αλλιώς σκότωσε τόσους που ήταν και πολύ αγαπημένοι χαρακτήρες. Αν σκότωνε και τον κεντρικό ήρωα ποιο θα ήταν το μήνυμα μετά;

Μπορεί και να είμαι λάθος, μπορεί να τα βλέπω όλα ροζ αλλά έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή από μόνη της, γιατί να το κάνουμε αυτό και στη φαντασία; Δεν λέω να παραμυθιαζόμαστε αλλά πιστεύω πως μπορείς να πεις πολλά πράγματα με άλλους τρόπους χωρίς να "σφάξεις" τους κεντρικούς ήρωες που από μόνοι τους θέλοντας και μη γίνονται ιδανικά.

Ειλικρινά (και θα το πω κι ας είναι και σπόιλερ), δεν θα μπορούσα ποτέ και για κανένα λόγο να σκοτώσω τον Φιλίπ ή τη Νοέλια. Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει να γίνομαι "κλισέ", αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι δεν θα το άντεχα ψυχολογικά.

Ουτε και εμεις    

Εξαλλου σε μερικους χαρακτηρες κυριως κακους,ο θανατος ειναι πολυ λιγος για να τιμωρηθουν..

Μαρια συμφωνω απολυτα.
Ο συγγραφεας εχει τον τροπο να περασει οποιο μηνυμα θελει δεν χρειαζεται να κατασφαξει τον κοσμο για να το αποδειξει.Μερικες φορες ο πιο απλος ειναι και ο καλυτερος τροπος.
Καταρχην εγω δεν θα μπορουσα να ξαναπιασω ενα βιβλιο που θα με σακατεψει ψυχολογικα.
Για εμενα η επιτυχια ενος βιβλιου φαινεται και στο ποσες φορες ενας αναγνωστης θα διαβασει ενα βιβλιο.
Αν το ξαναπαινει σε τακτα χρονικα διαστημα αυτο ειναι επιτυχια!!

κεφάλαιο 3ο
τα πρώτα σημάδια ότι η γαλήνη διαταράσσετε έχουν αρχίσει
η καρδιά σελίδα την σελίδα, λέξη την λέξη αρχίζει να αυξάνει τους παλμούς της
τουλάχιστον από αυτό που έγινε με την μικρή και το άρωμα
η Νοέλια αλλάζει περιβάλλον και πιο σημαντικό δεν αποχωρίζεται τον μικρούλη της

Φιλίπ.... λατρεύω το αστυνομικό του δαιμόνιο
γάτα με πέταλα είναι ο άτιμος     
επίσης λατρεύω που διάβασα και από την μεριά του   

Ραφαελ... οκ τι να πούμε γι αυτόν τον γλυόδη τύπο;;;
από το πρώτο βιβλίο κάθε που διάβαζα σκέψεις του μου ερχόταν να ξεράσω
αυτόν και αν δεν θέλω να τον δω    

Ρενάρ... το πόσο τον λυπήθηκα δεν λέγετε
όμως έπρεπε να φανεί πιο έξυπνος
δεν μπορούσε να έχει ικανό το βλαμμένο να σκοτώσει την Λορένα
αλλά πως μπορούσε να το διακινδυνεύσει
τον καταλαβαίνω απόλυτα και τον συμπονώ  

 

Χρυσανθη ξαναρχισε το the following και μου μπαινουν ιδεες   

για μενα η Αμαρα ειναι η Βασιλισσα Ελισαβετ...η ανυπαντρη βασιλισσα που σταθηκε μονη της στο θρονο και αν και κανεις δεν το περιμενε οδηγησε το εθνος της στο μεγαλειο...ετσι και η Αμαρα που αμφισβητειται και θεωρειται μαλακη θα ειναι αυτη που θα διαπραγματευτει και θα φερει την ειρηνη γιατι εχει την ιδια μοναδικη ποιοτητα χαρακτηρα που εχει και η Νοελια, εκεινη τη συμπονια και την ανθρωπια και την προθυμια να δωσει ενα χερι βοηθειας ακομα και σε εκεινους που θα την αφηναν να πεθανει! αυτο ομως δεν παει να πει οτι δε θα κοψει κωλους αν θεωρησει οτι ο λαος της κινδυνευει...η καλοσυνη και η καθαρη μαλθακοτητα εχει μια λεπτη γραμμη την οποια η Αμαρα δεν ξεπερνα ποτε!

νομιζω οτι παρερμηνευτικα δεν υπονοουσα οτι ενα ευτυχιασμενο τελος ειναι κλισε ή οτι και το κλισε απο μονο του ειναι κατι κακο...αγαπαμε κλισε αλλα απλα οχι το ενα μετα το αλλο...το σχολιο μου ηταν πανω στο ποσο μοιαζουν οι πλοκες και οχι το τελος...

και να καταλαβαινω αυτο που λετε για τις σειρες και για το κοινο αλλα πιστευω οτι ενας συγγραφεας πρεπει να γραφει και λιγο για την παρτη του...δε λεω να σκοτωνεις και οποιον παρει ο χαρος για να προκαλεις οπως ειπε και η Μαιρη αλλα αν σου βγαινει οτι αυτη ειναι η μοιρα του χαρακτηρα σου θεωρω φαουλ να το αλλαξεις μονο και μονο για βγεις "καλη" στο κοινο σου...

και παλι ειναι προσωπικη αποψη και αυριο μεθαυριο που θα δω εναν αγαπημενο μου χαρακτηρα να πεθαινει θα καταριεμαι κοσμο κατα πασα περιπτωση αλλα αυτο δε σημαινει οτι ειναι σωστό ή λάθος...

EliRose έγραψε:

ναι και το τρια και τελος!!

θα του ταιριαζε ομως...

ετσι ημουν και εγω αλλα καταληξει οτι ο θανατος δεν ειναι αναγκαια ενα ασχημο τελος ειναι μερος της ζωης και πολλες φορες το hea μου φαινεται ψευτικο...

ειδικα με τα βιβλια φαντασιας ειναι σα να διαβαζω το ιδιο βιβλιο με διαφορετικους χαρακτηρες...αποκαλυψη σοκ για τον χαρακτηρα για την καταγωγη του ή/και τον κοσμο που ζει + ερωτικο τριγωνο + επικη μαζι απενταντι στο κακο + ΗΕΑ... εχω φτασει σε σημειο να μην ανησυχω για τους πρωταγωνιστες γιατι ξερω εκ των προτέρων οτι δε θα παθουν τιποτα...οποτε ναι θα προτιμουσα εναν καθηλωτικο και επωδυνο θανατο αγαπημενου χαρακτηρα απο ενα ακομα ανιαρο χαπι εντ!

πάνω κάτω το ίδιο που είπα και εγώ πριν
είναι από πια οπτική γωνιά το βλέπεις (τον θάνατο)
ακόμα και αυτός μπορεί να δώσει την λύτρωση που ζητάς αν γίνει με τον σωστό τρόπο και όχι άδικα

Τι να εκανε ο Ρεναρ? δεν νομιζω πως ειχε αλλη επιλογη, ο καθενας στην θεση του το ιδιο θα εκανε. Την Λορενα λυπαμαι που βλεπει τον ανθρωπο της φυλακισμενο και δεν μπορει να κανει τιποτα

Υπάρχουν περιπτώσεις που "καταλαβαίνω" τον θάνατο και που παραδέχομαι ότι όσο κι αν έχω πονέσει κατανοώ πως έτσι έπρεπε να γίνει και εν τέλει εξυψώνεται ο χαρακτήρας και αναγνωρίζεται ίσως η κάποια θυσία του;

Όμως όσον αφορά τη Νοέλια πραγματικά δεν θα το άντεχα να πεθάνει ένας από τους δύο. Ένιωθα πως τους άξιζε να έχουν το ευτυχισμένο τέλος τους κι ας το κάνει να θυμίζει παραμύθι.

δεν ξερω Μαιρη δε θελω να φανω κακια αλλα αν και αγαπω και τη Νοελια και τον Φιλιπ δεν μπορω να "κολλησω" μαζι τους...τους θαυμαζω τους συμπονω αλλα και ολο το βιβλιο πανω σε Ρεναρ-Λορενα να ηταν χωρις εκεινους δε θα με ενοιαζε...μαλλον εχει να κανει οτι το Ρωμαιος και Ιουλιετα σκηνικο συγκινει την καρδια μου περισσοτερο τι να πω!!

επαναλαμβανω το βιβλιο ειναι καταπληκτικο καλογραμμενο καλοδομημενο και οι σελιδες τρεχουν σα νερο ειναι σα το να ζεις και να το βλεπεις μπροστα σου οποτε δε το λεω για να μειωσω επουδενι την αξια του!

WhiteQueen έγραψε:

Υπάρχουν περιπτώσεις που "καταλαβαίνω" τον θάνατο και που παραδέχομαι ότι όσο κι αν έχω πονέσει κατανοώ πως έτσι έπρεπε να γίνει και εν τέλει εξυψώνεται ο χαρακτήρας και αναγνωρίζεται ίσως η κάποια θυσία του;

Όμως όσον αφορά τη Νοέλια πραγματικά δεν θα το άντεχα να πεθάνει ένας από τους δύο. Ένιωθα πως τους άξιζε να έχουν το ευτυχισμένο τέλος τους κι ας το κάνει να θυμίζει παραμύθι.

και εμείς μαζί σου   

Εγω αγαπησα και τα τεσσερα ζευγαρια.
το καθενα με κερδισε με ξεχωριστο τροπο.  

Ελίνα, μην ανησυχείς, δεν θυμώνω!

Κατ' αρχάς, νομίζω ότι είναι μεγάλη επιτυχία να συγκινούν τόσο πολύ και να "κλέβουν" την παράσταση οι δεύτεροι χαρακτήρες, οπότε το εκλαμβάνω ως κοπλιμέντο!
Είναι γνωστό πως ο Ρενάρ και η Λορένα έχουν πολύ μεγάλο κοινό και χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτούς!

Όμως θα είμαι ειλικρινής απέναντι σας. Η Νοέλια και ο Φιλίπ δεν είναι απλά οι πρωταγωνιστές μου, σημαίνουν πολύ περισσότερα για μένα. Ο τρόπος που εξελίσσονται σαν προσωπικότητες και ειδικότερα σε αυτό εδώ το βιβλίο για εμένα είναι θα έλεγα συγκλονιστικός.

επισης μην ξεχασω οτι αμεσως επομενοι μετα το Βικτωρ στην Shit list μου ειναι η Οντετ και ο Ραφαελ...την Κλημεντινη την αγνοώ γιατι απλα ειναι ενα ηλιθιο κοριτσιπουλο που το κανει η υπουλη οχια οτι θελει!!     

να μπορουσα να μπω στις σελιδες      

ακου στην αρχη ειχα ταυτιστει και εγω με την Νοελια ενα νεο αμαθο κοριτσια που ξεκινα ενα ταξιδι στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα κυριολεκτικα μπορουσα να την καταλαβω γιατι καπως ετσι ηταν και για εμενα εκεινη η εποχη πρωτη φορα εμενα μονη μου ενα παιδι της επαρχιας σε μια μεγαλουπολη που δεν ηξερε κανενα!

μαλλον εχει να κανει που μου φαινονται πιο παθιασμενοι χαρακτηρες...
ο ρεναρ και η λορενα περα απο αυτα που τους χωριζουν ειναι και οι ιδιοι εκρηκτικοί χαρακτηρες που και θα μαλωσουν και θα σφαχτουν και θα πληγωσουν ο ενας τον αλλο και μετα θα ζητησουν συγγνωμη και θα κυλιουνται στα ντιβανια του ποθου ωρες...

πραγματικα δε μπορω να φανταστω τη Νοελια και τον Φιλιπ να εχουν συζυγικο καυγά που να μη τελειωνει μεσα στο πενταλεπτο!

EliRose έγραψε:

επισης μην ξεχασω οτι αμεσως επομενοι μετα το Βικτωρ στην Shit list μου ειναι η Οντετ και ο Ραφαελ...την Κλημεντινη την αγνοώ γιατι απλα ειναι ενα ηλιθιο κοριτσιπουλο που το κανει η υπουλη οχια οτι θελει!!     

να μπορουσα να μπω στις σελιδες      

για μένα πάει πρώτα ο Ραφαέλ μετά η Οντέτ και τέλος ο Βίκτωρ
γιατί απλά τον Βίκτωρ τον κατανοώ
τους άλλους απλά τους συχαίνομαι
ότι και να έχουν πάθει στο παρελθόν τους άξιζε
αν πάθουν τίποτα στο μέλλον επίσης τους αξίζει

αχχχχχχχχ και εγώ το λέω τόσες φορές
πόσες θέλω να μπω μέσα στο βιβλίο και να δώσω κανένα χαστουκάκι να συνέλθουν κάποιοι    

οχι η Οντετ πρωτα...ο αλλος ειναι σιχαμερο φιδι και φαινεται αλλα η αλλη ειναι υπουλη οχι που θα σε κανει να νιωσεις ασφαλεια και οταν οι αμυνες σου ειναι κατω θα χτυπησει!!!

Και εμενα αυτη η Οντετ στο λαιμο μου καθοταν.  

Ο Φιλίπ και η Νοέλια έχουν πολλές διαφωνίες, πίστεψε με! Αλλά είναι πως να το πω... διαφωνίες, δεν μπορώ να τους πω καυγάδες. Ο Φιλίπ είναι τρελός για τη Νοέλια με αποτέλεσμα να αντιδρά παρορμητικά κάποιες φορές. Αντίθετα η Νοέλια είναι πολλές φορές η φωνή της λογικής!

Χμμμ... δεν ξέρω... Οι χαρακτήρες τους έχουν αποδοθεί ακριβώς όπως τους φανταζόμουν, το αποτέλεσμα δηλαδή είναι αυτό ακριβώς που είχα μέσα στο μυαλό μου και αυτό ισχύει για όλους. Ο Ρενάρ και η Λορένα έχουν το "πλεονέκτημα" ότι αντιπροσωπεύουν τις δύο αντίθετες φυλές και πάντα αυτοί οι απαγορευμένοι έρωτες κλέβουν την παράσταση!

Εγώ Χρυσάνθη όλους τους καταλαβαίνω όσο κακοί κι αν είναι!