Hunger Games-Αγώνες Πείνας

Όλη η σειρά καθώς και το τελευταίο βιβλίο περισσότερο μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Θεωρώ ότι ειδικά στο τρίτο βιβλίo η συγγραφέας σε κάποια σημεία το παρακάνει. Και γενικότερα το παρακάνει με την ταλαιπωρία των ηρώων της. Θέλω να πω ότι φαντάζομαι και λέω φαντάζομαι γιατί δόξα το Θεό δεν έχω ζήσει προσωπικά κάποιο πόλεμο αλλά μετά από όλα αυτά που έχει περάσει πια η Κάτνις αμφιβάλλω αν θα ήταν σε θέση να συνεχίσει τη ζωή της στο τέλος σαν κανονικός άνθρωπος και να κάνει οικογένεια όπως μας δείχνει ότι γίνεται.

Έχω πολλές ενστάσεις για τον θάνατο του Φίνικ και της Πριμ. Εντάξει, είναι ένα σκληρό μυθιστόρημα αλλά για εμένα με αυτές τις δολοφονίες σκότωσε και την τελευταία νότα αισιοδοξίας που μπορεί να είχε η ιστορία της. Τα παιδιά της Κάτνις που εμφανίζονται στον επίλογο δεν μου προσφέρουν ανακούφιση γνωρίζοντας ότι προέρχονται από δύο τσακισμένους - ψυχολογικά κατεστραμένους γονείς. Κατ' αρχάς δεν μας ενημερώνει πουθενά τι γίνεται τελικά με τον Πίττα. Πως συνέρχεται από την πειρατεία; Και ο Γκέιλ; Έτσι ξαφνικά μετά απ' όλα όσα έγιναν, απ' όσα έζησε με την Κάτνις όλη του τη ζωή ούτε καν πήγε να την ξαναδεί; Νιώθω σαν να με κοροιδεύει λίγο η συγγραφέας σε αυτά τα σημεία ή πολύ απλά σαν να βαριόταν και έπρεπε να τελειώνει το βιβλίο της.

Επίσης στο τέλος δεν αναφέρει καθόλου τελικά πως εξελίχθηκαν στη συνέχεια τα πράγματα, με ποιο τρόπο τέλος πάντων συνέχιζε η Πάνεμ; Πέρα από την εκλογή της Πέηλορ δεν λέει τίποτα άλλο. Μόνο ότι κατέστρεψαν τις αρρένες αναφέρει αλλά έχω την αίσθηση ότι σε αυτό τον κόσμο δεν ήταν μόνο οι αγώνες πείνας το πρόβλημα.


Το πρώτο βιβλίο μου άρεσε αρκετά και το είχα βρει πολύ πρωτότυπη ιδέα αν και γενικότερα πολύ βαρύ. Στο δεύτερο ένιωσα ότι επαναλάμβανε πολύ το πρώτο και δεν με ενθουσίασε αυτό. Στο τρίτο περίμενα την επανάσταση πολύ διαφορετικά και οι εξελίξεις ειδικότερα στο τέλος ήταν απογοητευτικές.

Αν το μήνυμα της ήταν να περάσει ότι είμαστε τελικά οι θύτες των ίδιων μας των εαυτών και πως δεν υπάρχει γυρισμός για εμένα τα κατάφερε. Αλλά ακόμα και το τέλος της δεν προσφέρει αισιοδοξία και αρνούμαι να το δεχτώ αυτό. Επίσης ξαναλέω ότι το παράκανε με τα βασανηστήρια και την ταλαιπωρία στην ηρωίδα της. Ποιο κορίτσι θα κατάφερνε ποτέ να περάσει τόσα και όμως να επιζήσει; Θα μου πείτε είναι φανταστική ιστορία και το δέχομαι αυτό. Είναι όμως μία φανταστική ιστορία που εντός εισαγωγικών αναφέρεται σε έναν πολύ πραγματικό κόσμο. Και από τη μία τη δείχνει να έχει φτάσει στον πάτο, να έχει σχεδόν τρελαθεί και από την άλλη ξαφνικά μέσα σε είκοσι σελίδες όλα τελειώνουν χωρίς περισσότερες εξηγήσεις και έναν υποτιθέμενο επίλογο αισιοδοξίας.

Σίγουρα σε έναν πραγματικό πόλεμο τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά αλλά αυτό είναι ένα βιβλίο και θεωρώ ότι πρέπει να δίνεις λίγο περισσότερη αισιοδοξία. Αν ο στόχος της ήταν να μας ταρακουνήσει τα κατάφερε και με το παραπάνω.

Θα ήθελα απλά να πω ότι αυτή είναι η γνώμη μου. Ήταν μία καλή σειρά και η συγγραφέας είναι ιδιαίτερα χαρισματική. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο της. Αλλά ως αναγνώστης θεωρώ ότι πρέπει να αναφέρω ποια σημεία προσωπικά δεν μου άρεσαν. Για εμένα αυτή η σειρά τη μία στιγμή την έβρισκα καταπληκτική και την άλλη νευρίαζα με τον εαυτό μου που τη διάβαζα.

Είμαι πραγματικά πολύ περίεργη να δω αν θα γίνουν ταινίες τα βιβλία και πως θα χειριστούν το θέμα αυτές. Υπάρχει πάντως καλό υλικό για ταινίες.

Σε καταλαβαινω απολυτα.Τα ιδια συναισθηματα μου εβγαλε και εμενα.
Μου αφησε μια αισθηση πικριας οταν τελειωσε.Δεν ενιωσα ανακουφιση αλλα ενα κενο μεσα μου ανεκπλήρωτο.Δεν με κάλυψε.Οι θανατοι τραγικοι.Ο θανατος του Φινικ μου στοιχισε περισσοτερο και απο της Πριμ.Δεν ξερω γιατι αλλα ενιωθα οτι του αξιζε να γινει ευτυχισμενος.Ολους τους ξεκανε.Τον ενα μετα τον αλλον.Οσο για τον Γκειλ δεν εχω λογια.Πιο αδικημενο ηρωα δεν εχω συναντησει.Δεν μαθαινουμε τιποτα γι αυτον παρα μονο οτι επιασε δουλεια.Πρεπει μονοι μας να σκεφτομαστε οτι βρηκε και αυτος την φαινομενικη του ευτυχια.Μετα απο οσα ζησανε του αξιζε κατι καλυτερο.Για να μην αναφερθω στην αδικη κατηγορια για τις βομβες.Ακομα και η επιλογη του Πιτα εγινε σχεδον απο αναγκη.Ενταξει ηταν σιγουρο οτι θα διαλεγε αυτον αλλα ηθελα να το κανει για αλλους λογους και φυσικα ο Γκειλ να ειχε λογο στην ζωη της.Αυτο το βιβλιο το ετρεξε παρα πολυ.Απο την μεση και μετα πηγαινε απο το ενα θεμα στο αλλο και στο τελος του αλλαξε τα φωτα.Ηταν σαν να της ειπαν τελειωσε το και εγραψε την περιληψη του επιλογου.Μας αφησε παρα πολλα κενα και πολλες ερωτησεις που περιμενουν απαντηση.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα σε παλαιότερα ποστ σε αυτό το τόπικ και είδα λίγα πράγματα απ' όσα είχαν πει τα μέλη σχετικά. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Κι εμένα ο θάνατος του Φίνικ μου στοίχισε υπερβολικά, περισσότερο και από της Πριμ όπως λες κι εσύ. Είναι λίγο ειρωνικό βέβαια... η Κάτνις πήγε στους αγώνες αρχικά για να γλιτώσει την Πριμ και τελικά... Και πάλι δεν ήταν κακή σειρά, ίσα ίσα. Αλλά στο τέλος πραγματικά του άλλαξε τα φώτα. Σαν ένα κέικ που έχει φουσκώσει και ξαφνικά κάνει μία φλαπ και βουλιάζει!

Καλά αυτό με τον Γκέιλ λες και ήταν γλάστρα. Τώρα που δεν έχει ρόλο ας τον στείλουμε στην περιοχή δύο να βρει μία δουλειά. Και εδώ που τα λέμε η Κάτνις αμφιβάλλω αν θα ήταν σε θέση μετά απ' όλα αυτά αν επιλέξει ερωτικό σύντροφο. Πρσωπικά θα προτιμούσα μία Κάτνις μόνη, να τρέχει κάθε τόσο στο δάσος και να κυνηγάει. Το ξέρω ότι ακούγεται τρελό αλλά αυτή η υποτιθέμενη αισιοδοξία στο τέλος δεν με πείθει. Έχει κάνει τα πάντα για να ισοπεδώσει την ηρωίδα της και στο τέλος είναι σαν να της κάνει χάρη όπως και στους αναγνώστες επίσης.

Bασικα εγω το τελος το ειδα απο εντελως διαφορετικη οπτικη σκοπια.Αν εξερεσουμε τον θανατο του Φοινικ που στο μεγαλυτερο του μερος τον βρισκω ατοπο ο θανατος της πριμ ειχε ενα λογο να γινει. Ουσιαστικα απο την πριμ ξεκινησε η τριλογια απο την κληρωση της στους αγωνες πεινας και την θυσια της κατνις για να την σωσει. Ουσιαστικα αυτη η θυσια εφερε στο τελος τον θανατο της.
Η κατνις πραγματικα σε καποια σημεια με εκνευρισε απιστευτα. Η πιο σωστη κινηση που εκανε ηταν να σκωτωσει την Κοιν. Απορουσα λιγο πριν το φιναλε πως δεν εβλεπαν ολοι οτι η Κοιν ειναι ακομα χειροτερη και απο τον Σνοου.
Τελος παντων οσο για το επιλογο εγω το ειδα διαφορετικα. Καταρχας μου φενεται αδυνατον ο Πιτα να ξεπερασε τοσο ευκολα τις πειρατειες. Επισης μου φενεται ακομα πιο αδυνατον η κατνις να ξεπερασε με τοση ευκολια και τον θανατο της πριμ και τον γκειλ που την παρατησε μετα απο ολα αυτα και πηγε να δουλεψει στην περιοχη δυο. Οποτε τελικα σκεφτομαι εγω. Μηπως ουτε ο Πιτα εγινε τελικα καλα αλλα ουτε και η κατνις ουτε και ο γκειλ.
Μηπως θελει να δειξει οτι τα καταλοιπα του πολεμου μενουν για παντα και το τελος με τα παιδια ηθελε ακομα περισσοτερο να το τονισει αυτο; Οτι αυτα τα δυο παιδια ειχαν δυο γονεις ψυχικα εντελως διαταραγμενους απο τον πολεμο και δεν ηταν καλα οπως παρουσιαζονται στο τελος. Εξαλου η ιστορια ειναι απο την πλευρα της Κατνις. Ισως ολα αυτα τα ροδινα να ηταν στο μυαλο της και το τελος να ηταν πολυ πολυ πιο πικρο. Ο γκειλ ισως τελικα να πεθανε. Δεν νομιζω οτι απλα θα την ξεπερνουσε και θα πηγενε στην περιοχη δυο. Το τελος γενικα το βρηκα διφορουμενο και αλιγορικο.
Πιστευω οτι αλλα ενοουσε και αλλα μας εδωσε να καταλαβουμε.Ισως πραγματι να το παρακανε με την ταλαιπωρια των ηρωων και σκοτωσε ατομα που δεν επρεπε να σκοτωσει. Οπως τον φοινικ που ειδικα μετα τον γαμο και την προβολη της ασχημης καταστασης της Αννι δεν επρεπε να τον σκοτωσει. Αλλα το βιβλιο ειναι αληθινο. Και σε ενα τοσο σκληρο πολεμο οπως αυτον θα επρεπε ετσι να γινει. Να μας αφησει με μια πικρη γευση στο τελος. Αυτη τουλαχιστον ειναι η γνωμη μου.
Απο την αλλη και συμφωνοντας μαζι σας ισως να ηθελε να ευχαριστησει τους παντες. Και οι φαν του πιτα να χαρουν και οι φαν του γκειλ να φανταστουν οτι ο γκειλ ειναι μια χαρα, ισως ακομα να μην επεστρεψε ποτε γιατι βρηκε καποια αλλη κλπ. Αλλα εμενα αυτο το τελος δεν μου φενεται λογικο...

Μπορεί να είναι έτσι όπως το λες αλλά αυτό το κάνει ακόμα πιο τραγικό! Αν δηλαδή η Κάτνις είναι τρελή και φαντάζεται διάφορα θα ήθελα να το ξέρω και πίστεψε με θα το καταλάβαινα καλύτερα, θα ήταν πιο λογικό.

Αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν υποννοεί κάτι. Γιατί να το κάνει άλλωστε και να μην το πει ξεκάθαρα όπως έχει πει τόσα άλλα σκληρά πράγματα με λεπτομέρειες σε τρία ολόκληρα βιβλία. Απλά προφανώς ήθελε να δώσει και λίγη αισιοδοξία τελικά όμως με τον τρόπο που το έκανε είναι όπως το κέικ που ανέφερα παραπάνω.

Αυτό που λες με την Πριμ σαν 'ειρωνία' της μοίρας είναι καλό. Με την έννοια ότι όλα κάπως έτσι ξεκίνησαν και κάπως έτσι τέλειωσαν. Αυτό με την Κόιν τι να πω... εντάξει ήταν φανερό όπως και πάντα η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι περισσότεροι ηγέτες είναι διεφθαρμένοι. Ακόμα και αυτοί που πριν μπορεί να υπέφεραν για να επαναστατήσουν μόλις γλυκαθούν γυρίζουν σελίδα και γίνονται ίδιοι και χειρότεροι με τους προκάτοχους τους!

Επίσης το πιο κουφό σημείο ήταν όταν η Κάτνις συμφώνησε και έδωσε ψήφο υπέρ για τους αγώνες πείνας με παιδιά της Κάπιτολ. Αν και προφανώς καταλαβαίνω ότι ήταν ένας τρόπος για να ρίξει στάχτη στα μάτια της Κόιν έχοντας ήδη αποφασίσει να την σκοτώσει. Και φυσικά πόσο τέρατα είμαστε. Αυτά τα πέτυχε και με το παραπάνω. Αλλά από εκεί και πέρα κάνει μία τρύπα η ιστορία που ήταν όλη δική μας!

Κατ' αρχάς δεν έχω ξαναδεί να γίνεται δίκη για κάποιον ο οποίος να μην είναι παρόν και να μην έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του! Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο σε καμία ιστορία φανταστική ή μη! Και αναρωτιέμαι πως το πήρε η περιοχή 13 που η κοτσιφόκισσα σκότωσε την ηγέτη τους; Ηγέτη που σίγουρα εμπιστεύονταν περισσότερο από την κοτσυφόκισσα.

Είναι κρίμα να δίνει μία κλοτσιά και να γκρεμίζει όλα όσα έχτισε μέσα σε τρία βιβλία αναφέροντας επιγραμματικά πέντε κουφά πράγματα στο τέλος της ιστορίας. Χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες για βασικούς ήρωες χωρίς εξηγήσεις για τίποτα.

Δεν αντιλεγω. Απλα πιστευω οτι ακομα και ο προλογος που υποτιθεται οτι ειναι αισιοδοξος κριβει πολυ θλιβερα σημεια και ουσιαστικα λεει ξεκαθαρα πως και η τωρα ζωη της δεν ειναι ροδινη. Βλεπει εφιαλτες καταλειπα οχι μονων των αγωνων πεινας οπως αφηνει να ενοειθει αλλα και ολων οσων περασε. Οσο στο τη στηριζω αυτο που πιστευω οτι η Κατνις τελικα τρελαθηκε ειναι το σημειο που καθεται και φτιαχνει μονη της λιστες στο μυαλο της κλπ.
Οσο για τα κουφα σημεια δεν εχω να πω κατι γιατι συμφωνω απολυτα. Ειναι σαν να εκρυψε πεντε κεφαλαια να τα κρατησε για τον ευατο της να πεταξε διασπαρτες μια δυο φρασεις απο ολα αυτα και να μας αφησε ετσι. Εμενα για τον γκειλ δεν μου φενεται παραξενο μονο η καταληξη αλλα και πως τον διαγραφει τελειως σαν χαρακτηρα. Τον κατηγορει γαι τις βομβες βαζονας την κατνις να πιστευει οτι ευθυνεται για τον θανατο της αδερφης της, και πιο πριν με τα ορυχεια στην περιοχη τρια αν δεν κανω λαθος προτεινει κατι που αν εξελισοταν θα κατελειγε σαν τον Σνοου.
Δεν ξερω ισως πραγματι να εδωσε μια κλοτσια και να διελυσε οσα εφτιαξε ισως παλι να ηθελε να τονισει την σκληροτητα τις τριλογιας. Εμενα στην τελικη η τριλογια μου αρεσε. Ηταν καλογραμμενη στο περισσοτερο κομματι της και αυτο που με εντυπωσιασε ειναι οτι ολες οι εξελιξεις στηριζονται σε ιστορικα στοιχεια. Οπως οι αγωνες πεινας που θυμηζουν σε πολλα σημεια το κολοσαιο η και το φιναλε με τις βομβες που επεσαν και μολις πηγαν να βοηθησουν γιατροι και συμμαχοι εριξαν ξανα οπως ακριβως ειχε συμβει στην Δρεζνη.
Με την υποθεση τελικα μπορει να το εχασε λιγο ισως παλι να μας τα ειπε ολα και να ειναι εκει κρυμμενα αναμεσα στις λεξεις απλα να πρεπει να το ψαξουμε περισσοτερο.

Νομιζω οτι κανεις μας δεν αμφισβητει το ταλεντο της συγγραφεως η την συγκεκριμενη τριλογια.Αναμφισβητητα ειναι απο τα πολυ καλα βιβλια αλλα δεν παυει να περιμεναμε κατι παραπανω.
Τωρα γι αυτο που λες εγω δεν πιστευω οτι αφηνει καν υποννουμενα οτι ολα αυτα ειναι η φαντασια της Καντις.
Ειναι λογικο να βλεπει εφιαλτες και θα ηταν απολυτως λογικο και να μεινει και μονη της ακομη για καποιο διαστημα.
Οσο για τον Γκειλ δεν θελω καν να σκεφτω το ενδεχομενο να εχει πεθανει.Απλα η συγγραφεας τον ξεπεταξε χωρις λογο.Απο την μια φευγουν μαζι και αμεσως μετα ξεπηδαει τα γεγονοτα και τον εξαφανιζει και απο την ζωη της με μια μονο ατακα.
Στο τελος προσπαθησε να μεταφερει ενα μηνυμα αισιοδοξιας δειχνοντας μας τα παιδια τους και το παιδι του Φινικ μεσα απο την φωτογραφια αλλα εμενα αυτο δεν με καλυψε.
Ακομα και ο τροπος που λεει Σαγαπω στον Πιτα ειναι ανιαρος.
Προσπαθει μεσα σε λιγες σελιδες να μας πλασει μια απατηλή ευτυχια.
Δεν καταφερε τιποτα αλλο παρα μονο μελανχολια και παρα μα παρα πολλα κενα.Σεβομαι παντα την αποψη του συγγραφεα αλλα θελω και αυτος να μου καλυπτει καποια ερωτηματα που ο ιδιος στην ουσια μου θετει.
Οσο για τον θανατο της Πριμ δεν ξερω γιατι αλλα με καποιο τροπο τον περιμενα αλλα ο θανατος του Φινικ ηταν κουλος.Θα μπορουσε να τον σωσει και να ζησει τουλαχιστον ευτυχισμενος με την Αννι του.

Το είπα και πριν ότι σαν ιδέα και σαν σύνολο η δουλειά της είναι καλή και το ταλέντο της μη αμφισβητήσιμο. Σε έναν αληθινό πόλεμο πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Προσπαθεί να δείξει τη σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο και πόσο διεφθαρμένα όντα είμαστε που είναι αλήθεια και τα καταφέρνει. Αλλά ενώ θα μπορούσε κατά την άποψη μου να έχει μία άρτια δουλειά με αυτό το υλικό χωρίς τρύπες και ερωτηματικά τελικά δεν το κάνει και αναρωτιέμαι γιατί.

Για τον θανατο του φοινικ συμφωνα απολυτα. Ειδικα μετα απο οσα μας ειπε για την Αννι, για τον γαμο τους για την ευτυχια που ενιωθαν και ολες τις σκηνες που ηταν μαζι που προσθεταν μια αισιοδοξια στο ολο θεμα μετα τσουπ τον σκοτωνει. Το συγκεκριμενο σημειο ηταν το μονο που με πληγωσε πραγματικα παρα πολυ απο την τριλογια. Και σαν να μην εφτανε αυτο που μας ειχε ηδη πληγωσει καλα καλα μας πεταει μετα και οτι η Αννι πρεπει να μεγαλωσει μονη της το παιδι πραγμα αδυνατον αφου δεν ηταν ψυχικα καλα.
Για τον γκειλ επισης συμφωνω, το θεωρω ατοπο οτι τον πεταξε ετσι ξαφνικα μεσα σε δυο σειρες απλα προσπαθω στηριζομενος σε αλλα σημεια που ηταν επισης κουφα να βρω ενα νοημα σε ολο αυτο.
Τι να πω ισως τελικα να μην ειχε ουτε η ιδια αποφασισει το τελος. Εχω διαβασει βεβαια και πιο ασχημους επιλογους βιβλιων οπως για παραδειγμα το τελος του μια σειρα απο ατυχη γεγονοτα.Το τελος αυτο δεν ειναι ασχημο απλα αφηνει πολλα κενα.
Τι να πω,εδω συμφωνω απολυτα με την Μαιρη, τι εχει στο μυαλο της η συγγραφεας μονο εκεινη το ξερει και επειδη ολη η υπολοιπη τριλογια ηταν στο μεγαλυτερο μερος πολυ καλη της δεινω ενα ελαφρυντικο οτι για καποιο λογο το εδωσε ενα τετοιο τελος...