Emily's Blog

συνφωνω Αχχχ... Η Μπελλα ειναι πολυ τυχερη...

Κορίτσια κορίτσια! Πονηρούλες τι λέτε??? ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ!!!
κλειδωμένος στην ντουλάπα και τρελά ερωτευμένος!!!

Έμιλυ, πόσο χάρηκα για το νέο κεφάλαιο! Ήταν -όπως κάθε φορά άλλωστε- ΥΠΕΡΟΧΟ! Κάθε σκηνή ήταν τόσο τέλεια δοσμένη! Τα συναισθήματα που κυριρχούσαν, το χιούμρο, οι περιγραφές!
Δεν καταλαβαίνω! Γιατι ο Έντουαρντ δεν παρατάει τη συμμορία επιτέλους? Αφού...την αγαπάει! Είναι τρελά ερωτευμένοι και οι δυο τους, κάτι που με κάνει πολύ πολύ χαρούμενη! Να τους αφήσει και να αφοσιωθεί σ' εκείνη! Όταν το μάθει η Μπέλα...θα είναι πράγματι πολύ δύσκολα όλα. Και τότε θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο που δεν της το είπε νωρίτερα.
Μπράβο Έμιλυ! Μας αιχμαλώτισε η γραφή σου για μία ακόμη φορά! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Σε ευχαριστω, Ερμιονη μου για το σχολιο σου Πιστεψε με στο τελος μετα απο αυτο που θα του κανουν ο Μαικ και οι υπολοιποι θα τους παρατησει... και οχι μονο... Τι λετε για μια αρκετα περιποιημενη γροθια του Εντουαρντ στο ομορφο προσωπακι του Μαικ;

Ααααα... Και να μην ξεχασω! Το πρωτο κεφαλαιο απο την καινουργια μου ιστορια buried memories σας περιμενει στο blog μου!!! Ειμαι πολυ ενθουσιασμενη με αυτην την ιστορια!!! Μπορει να μην εχει αυτο το στοιχειο που εχει το November Rain, το Saline Taste και γενικα ολες μου οι ιστοριες αλλα το λατρευω!!! Θα παρατηρησετε για μικρη αλλαγη στην γραφη σε αυτην την ιστορια...

http://emilythestrange1994-emily.blogspot.com/2011/02/buried-memories-1_20.html

εμιλυ μου τοσο διαφορετικη ιστορια ! βγαζει αλλα συναισθηματα και μπορω να πω οτι ειναι τοσο δυνατα!συγχαρητηρια για αλλη μια φορα η ιστορια κρυβει πολλα και ειμαι σιγουρη οτι θα μας αφησουν με το στομα ανοιχτο!

Ελινα μου, χαιρομαι παρα πολυ που σου αρεσε Ναι, η ιστορια ειναι διαφορετικη... Δεν ειναι ρομαντικη και σας το λεω απο τωρα... Περισσοτερο δραμα ειναι για την ακριβεια... Ενα δραμα που οδηγησε τον Εντουαρντ εκει που ειναι τωρα...

ειμαι που ειμαι ευσυγκινητη , με βλεπω με εκατο πακετα χαρτομαντηλα

ποπο τι κεφαλαιο ηταν αυτο???

πραγματικα εκλαψα παααααρα πολυ με τον εντουαρντ ....

εκανες ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ δουλεια

Σε ευχαριστω annia μου -ονοματακι;;;- Χαιρομαι παρα πολυ που σου αρεσε Στο επομενο κεφαλαιο ισως θα πρεπει να αγορασω για ολους σας πακετα με χαρτομαντηλα... Και αμα οχι στο επομενο... Στα επομενα

αννια με λενε κ κανονικα...
εγω θελω χαρτομαντηλα με μεντα

Εμιλυ για μια ακομα φορα με αποθεωσες για τα καλα το κεφαλαιο σου απο την καυνουργια ιστορια σου ηταν εκπληκτικο,εμεινα πραγματηκα λυπηθηκα πραγματηκα τον Εντουαρντ που ηταν σε αυτη την κατασταση με εκανες να δακρυσω αλλα και να χαρω που στο τελος ηθελε να θυμηθει τις παλιες αναμνησεις του.

Πραγματηκα εχω να σου πως το ταλεντο σου ειναι μαγευτηκο δεν εχω λογια να το περηγραψω....Μπραβο σου αγαπη μου.

Να ξερεις οτι σε υποστηριζω με τα χιλια..... Μπραβο σου για μια ακομη φορα

Υ.Γ.Χωρις να σε πιεσω ποτε θα εχουμε συνεχεια....

Σε ευχαριστω παρα, μα παρα πολυ, Στελλα μου Πραγματικα μετα απο αυτο το σχολιο δεν εχω λογια... Συνεχεια ετοιμαζω τωρα μιας και τις τελευταιες μερες εχω παρα πολυ ελευθερο χρονο. Εχω γραψει μερικες σελιδες αλλα εχω ακομη δρομο μπροστα μου για να τελειωσω το κεφαλαιο. Για αλλη μια φορα ευχαριστω

Αννια μου, καταρχας χαρηκα για την γνωριμια Χαρτομαντηλα με μεντα, σωστα; Θα φροντισω να μην το ξεχασω

Εμιλή μου ένα έχω να πω τα καινούργια κεφάλαια ( και από την καινούργια σου ιστορία και από το November rain) ήταν καταπληκτικά!!!!Πραγματικά δεν έχω λόγια!!!!!!!!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια και των 2 ιστοριών ...

αυτες τις μερες διαβασα και τις δυο σου ιστοριες november rain και με γευση αλμυρας ειναι παρα πολυ ωραιες...ειδικα το november rain με αφησε αφωνη καταπληκτικες περιγραφες και παρα πολυ ωραια γραφη με πολυ καλη αποδοση εικονων....πραγματικα παρα πολυ γλυκια ιστορια συγχαρητηρια πολυ καλη δουλεια....εχω καποιες αποριες ομως....στο πρωτο κεφαλαιο η μπελλα μαθαινει για το στοιχημα οποτε ολα αυτα που βλεπουμε απο τον εντι ειναι αναμνησεις ετσι δεν ειναι?οποτε μεχρι το τελος δεν παραταει την ομαδα καταλαβα σωστα?? και στο με γευση αλμυρας και αυτες ειναι αναμνησεις της μπελλα σωστα?αυτη η ιστορια εχει συνεχεια ετσι??ελπιζω να εχει γιατι ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα....παντως μπραβο ολες ηταν παρα πολυ προσεγμενες μου εχουν κινησει απιστευτα το ενδιαφερον για την συνεχεια....

Σε ευχαριστω παρα πολυ, Κατερινα μου και i love edward 2
Ναι, και στις δυο ιστοριες αυτα που βλεπουμε αυτη τη στιγμη ειναι αναμνησεις Ο Εντουαρντ στο November Rain... Εχουν συμβει καποια... πραγματα με την ομαδα που δεν τα εχω παρουσιασει στο πρωτο κεφαλαιο
Ολες οι ιστοριες εχουν συνεχεια... Απλα τωρα τελευταια εχω χρονο αλλα εμπνευση... Θα προσπαθησω να βαλω συνεχεια οσο πιο γρηγορα μπορω

Λοιπον, αρχικα να ζητησω συγγνωμη που ακομη να σχολιασω την τεταρτη συνεχεια του november rain και το πρωτο κεφαλαιο του buried memories. Οχι δεν σε ξεχασα απλα μολις βρηκα χρονο.

Διαβασα σημερα το τεταρτο μερος του november rain και θα επιστρεψω αυριο να διαβασω το πρωτο κεφαλαιο στην νεα ιστορια που απο οτι εριξα μια ματια φαινεται ιδιαιτερη..

Οι πρωτες εντυπωσεις μολις διαβασα το κεφαλαιο ηταν ποσο δροσερο και αναλαφρο ηταν. Πολυ ευχαριστο στην αναγνωση κρατωντας το ενδιαφερον μεχρι το τελος.

Απο που να αρχισω...Λοιπον το καλυτερο νομιζω που μπορω να κανω ειναι να αναλυσω μια μια σκηνη...Η πρωτη σκηνη του κεφαλαιου ειναι μια μικρη συνεχεια στο εκπληκτικο λεμονι του προηγουμενου. Μας εντασει ξανα στα γεγονοτα και μας βαζει στο ιδιο κλιμα.
Μου αρεσει που πλεον εκφραζουν ευθεως την αγαπη τους και δεν υπαρχουν δισταγμοι απο καμια πλευρα. Τουλαχιστον οχι τοσοι οσοι υπηρχαν εξ αρχης.

Το ζουμερο και ρομαντικο φιναλε του λεμονιου τελειωνει με τις σειρηνες του περιπολικου του τσαρλι. Ακολουθει μια ευχαριστη και αστεια σκηνη με τον εναν εντουαρντ γυμνο κλεισμενο μεσα στην ντουλαπα της μπελλας και τον τσαρλι να ανεβενει ενα ενα τα σκαλοπατια για το δωματιο της. Νομιζω η σκηνη μιλαει απο μονη της.

Απο τις πιο αναλαφρες που εχεις γραψει που ενω αρχικα φενεται απλα να προσθετει εναν πανεμορφο και δροσερο τονο στο κεφαλαιο τελικα οδηγει σε μια μεγαλη ανατροπη της υποθεσης που δεν περιμενα.

Εκει που εχουμε την εικονα του εντουαρντ μισογυμνου στον στενο χωρο της ντουλαπας με τα συναισθηματα και των δυο να ειναι μπερδεμενα διαβαζω τις λεξεις τετραδιο και ημερολογιο. Ειλικρινα παγωσα. Λιγες φορες οταν διαβαζω κατι μου κοβετε ανασα και αυτο συμβαινει οταν μια σκηνη δεν την περιμενω καθολου.

Και πραγματικα μεσα σε ολη αυτην την σκηνη δεν περιμενα η υποθεση να προχωρησει τοσο. Πιστευα οτι η σκηνη ηταν μεταβατικη αναμεσα στο λεμονι και κατι που θα ακολουθουσε αλλα αντιθετα το ημερολογιο εκανε την εμφανιση του.

Τελικα φενεται οτι το ημερολογιο πηγε στον εντουαρντ και οχι ο εντουαρντ σε αυτο. Φοβερη σκηνη απο τις πιο ανατρεπτικες στην ιστορια - με αφησε με κομμενη την ανασα κυριολεκτικα- και θελω να δω που θα καταλειξει ολο αυτο.

Αυτο το στοιχημα καλυτερα θα ηταν να μην υπηρχε. Και εχουμε ακομη και το αναπαντητο ερωτημα της σκηνης στο πρωτο κεφαλαιο. Περιμενω ξανα την επιστροφη στο παρρον οπου μαλλον εκει θα ξεκαθαριστουν ολα. Μετα απο ολα αυτα θα την πληγωσει; Δεν εξηγητε αλλιως η πρωτη σκηνη του φανφικ...

Το κεφαλαιο κλεινει με μια ακομη φοβερη σκηνη μεταξυ του εντουαρντ και της αλις. Οπως μαλλον εχω ξαναπει λατρευω την αλις σε αυτη την ιστορια που αντι να ειναι το αγαπημενο αδερφακι με τον εντουαρντ τσακωνονται... Η τελευταια φραση μας αφηνει παλι γεματους αγωνια. Ανεκπληρωτη αναγκη; Χμμ...

Φοβερο κεφαλαιο ανυπομονω για την συνεχεια και χαιρομαι που εχω και για αυριο να διαβασω κατι δικο σου...

Απο οτι ειδα υπαρχει μια αναδρομη στο παρελθον και η Νεα Υορκη μαζι;

Τελος παντων φοβερο κεφαλαιο απλα συχαρητηρια...

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!! Έμιλύ μου χίλια συγγνώμη που τόσο καιρό δεν είχα διαβάσει τη συνέχεια.
Όμως μόλις τώρα τη διάβασα! Οι εντυπώσεις μου? Τι ιστορία κι αυτή γλυκιά μου??? Πες μου!!! Πες μου!!! Από πού τα σκέφτεσαι όλα αυτά??? Ήταν απλά ΥΠΕΡΟΧΗ!

Πάντοτε είμαι καταενθουσιασμένη με κάθε τι που γράφεις Έμιλύ μου! Αυτο το φάνφικ, το "Buried Memories" φαίνεται πως θα μας καθηλώσει στο έπακρον και δεν θα μπορούμε να περιμένουμε ως το επόμενο κεφάλαιο!
Είναι μια ιστορία, θα έλεγα διαφορετική, σχετική με τις υπόλοιπες, άλλωστε το είπες κι εσύ.

Αυτό ειναι ολοκάθαρο στα συναισθήματα των ηρώων, συγκεριμένα του ήρωα του Έντουαρντ, που είναι τόσο δυνατά όσο κάθε άλλη φορά. Δεν είναι όμως μόνο τα συναισθήματα, αλλά και οι αντιδράσεις του, τα λόγια του και βιώματά του. Δεν έχω καταλάβει ακόμη για ποιο λόγο φέρεται έτσι ή καλύτερα τι τον οδήγησε στο να φέρεται κατά αυτόν τρόπο. Επίσης, τι τρέχει με την Μπέλα. Τι συνέβη μεταξύ τους? Γιατί θέλει να της ζητήσει συγγνώμη? Η κοπέλα στη μνήμη του είναι η ίδια? Ανυπομονώ να το μάθω στη συνέχεια!
Πολλές σκηνές με συγκλόνισαν και με ανατρίχιασαν από την παραστατικότητα της γραφής σου, όπως τη στιγμή που έκαναν ηρεμιστική ένεση στον Έντουαρντ αλλά και όταν ο ίδιος μιλούσε. Ο τρόπος που έλεγε κάθε τι και το συναίσθημα που είχε, μου έφερναν ένα κόμπο στο στομάχι. Φαίνεται πως είναι αρκετά πληγωμένος από τη ζωή. Ίσως και απογοητευμένος. Θα είναι πολύ δραματικό πράγματι, το "Buried Memories"...

Συγχαρητήρια Έμιλυ! Συνέχισε έτσι ακάθεκτη!!! Αναμένω τη συνέχεια με αγωνία!!!

ουαουυυυ πολύ δυνατό κομμάτι
περιττό να σου πω ότι πιάστηκε η ψυχή μου αλλά σίγουρα με έκανε να θέλω να διαβάσω συνέχεια
μπράβο Έμιλι πολύ καλή έμπνευση είχες

Ουαου...Λοιπον μολις διαβασα το πρωτο κεφαλαιο του buried memories. Αυτην την εβδομαδα με εχεις αποτελειωσει. Μετα το καταπληκτικο μερος του november rain ερχετε το πρωτο κεφαλαιο απο αυτην την νεα ιστορια.

Το μονο που μπορω να κανω ειναι να αρχισω να το σχολιαζω απο την πρωτη κιολας φραση. Με την πρωτη μολις προταση βλεπω κατι καινουργιο. Χρησιμοποιεις τριτοπροσωπη αφηγηση. Ειναι κατα την γνωμη μου ο πιο δυσκολος τροπος γραφης και ο πιο επισημος. Για αυτο εξαλλου οι περισσοτεροι εκδοτικοι οικοι προτιμουν βιβλια σε τριτο προσωπο. Λατρευω που δοκιμαζεις τις δυνατοτητες σου και μας απεδιξες περιτρανα πλεον πως δεν γραφεις απλως καλα, αλλα εχεις χαρισμα.

Μαλιστα το καλλιεργεις και μπορει να γραψεις σε χιλιαδες ειδη. Γιατι δεν ηταν μονο η τριτοπροσωπη αφηγηση το διαφορετικο. Ηταν ολο το mood του κεφαλαιου, το λεξιλογιο μεχρι και ο τροπος εκφρασης. Ειχα διαβασει στο παρελθον ενα φανφικ απο ενα συγγραφεα που ηταν σε πρωτο προσωπο. Και διαβασα πριν λιγο καιρο μια νεα ιστορια του ιδιου συγγραφεα αυτην την φορα σε τριτο προσωπο. Το αποτελεσμα ηταν μετριο.

Πιστευω οτι εσυ τα καταφερνεις και στα δυο ειδη εξισου καλα και το αποτελεσμα οχι μονο δεν ηταν μετριο αλλα ηταν φοβερο. Μπραβο που πηρες το ρισκο και δοκιμασες κατι νεο που τελικα και το αποτελεσμα ειναι καλο και καταφερες να δουλεψεις με μια γραφη που εχει παγιδες και δυσκολιες.

Και μετα απο ολον αυτον τον προλογο να μπω στην υποθεση της ιστοριας. Η ιστορια ειναι τελειως διαφορετικη απο τα αλλα σου φανφικ. Καθε φανφικ σου εχει το δικο του χαρακτηρα και διαφερει απο τα αλλα αλλα αυτο ηταν κατι τελειως νεο.

Με ενθουσιασε που πολλα γεγονοτα εχουν προηγηθει και ξεκινας να διηγησε απο ενα μερος τη ιστοριας και πας προς τα πισω με ενα φοβερο ευρημα-την γραφομηχανη. Χρησιμοποιεις συχνα την τεχνικη in media res -το ειπα καλα;- αλλα αυτην την φορα σε ενα νεο επιπεδο.

Ας τα παρω απο την αρχη καλυτερα γιατι ηδη το σχολιο μου δεν βγαζει νοημα. Δεν ξερουμε πως ο εντουαρντ εχει καταλειξει εκει, τα γεγονοτα που εχουν προηγηθει και φυσικα δεν γνωριζουμε τιποτε σχεδον για την μπελλα.

Ηταν φοβερο που καθως διηγουσαν τα γεγονοτα μεσα στο μικρο δωματιο - την κριση του εντουαρντ, τις νοσοκομες το γιατρο τον οποιο λατρευω γιατι νοιαζεται πραγματικα για τον εντουαρντ- ξεφευγεις απο τα ορια του μικρου χωρου και μας διηγησε διασπαρτα γεγονοτα που προηγηθηκαν και καταλειξαμε εδω. Την μπελλα να βαφει τα μαλλια της ξανθα, το πως θα επρεπε να υποκρινεται στους επισκεπτες να βαφεται και να μην ειναι ο εαυτος της, αποσπασματα απο συζητησεις τους και γενικοτερα διαγραφεις τον χαρακτηρα της μπελλας χωρις να εμφανιζεται σχεδον καθολου.

Η ιδεα του εντουαρντ να γραφει το παρελθον του με ενθουσιαζει. Η σκηνη στην νεα υορκη απλα φανταστικη. Εχουμε τον εντουαρντ να καπνιζει μετα απο κατι που ειχε προηγηθει με την τανυα και την ξαφνικη εμφανιση της μπελλας να μπαινει στο κτηριο. Και εκει πανω στο καλυτερο μας αφηνεις με την αγωνια για το επομενο...

***

Γενικα η ιστορια με ενθουσιασε. Δοκιμασες κατι νεο που οχι μονο πετυχε αλλα εγινε μια απο τις καλυτερες σου ιστοριες. Τωρα ειμαι κολλημενος και με ενα ακομη δικο σου φανφικ.

Το οτι ανοιπομονω για την συνεχεια ενοειται. Και αληθεια με το θα συνεχισεις; Θα ηθελα να δω saline taste που μας εχει λειψει αλλα δεν θα ελεγα οχι και στο Yours

Τελος παντων για αλλη μια φορα συχαρητηρια

Σας ευχαριστω τοσο πολυ!!!
Γερασιμε
Ερμιονη μου
Χρυσανθη μου
Δεν εχω λογια!!! Πραγματικα μου φτιαξατε την ημερα
Συνεχεια -ετσι για ενημερωση- θα εχει λογικα η απο Saline Taste η απο Buried Memories...
Δεν νομιζω πως σας το εχω ανακοινωσει αλλα ενα teaser απο Saline Taste σας περιμενει στο blog μου! Καλη Αναγνωση εστω για αυτο το μικρο κομματακι. Σας υποσχομαι πως το επομενο κεφαλαιο θα σας αφησει με μια αρκετη δοση απο γευση αλμυρας Μαντεψτε γιατι; Σας εχει λειψει ο Εντουαρντ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ;;;

Χμμ ενδιαφερον teaser...Σπασμενο κολιε με κοχυλια;

Εντουαρντ του παροντος; Α, και υπεροχη εμφανιση λατρευω τα χρωματα και το αχνο φοντο που σου επιτρεπει να διαβαζεις ανετα...Ανοιπομονουμε...

αχ εμιλυ μου , περιμενω με αγωνια το κεφαλαιο σιγουρα θα ειναι συναρπαστικο!!!!!

Λοιπον... Δεν ξερω απο που να ξεκινησω το σχολιο μου αυτη τη φορα Ισως με ενα ευχαριστω για ολους οσους με υποστηριξαν και με υποστηριζουν ολο αυτο το καιρο διαβαζοντας πειστα τις ιστοριες μου. Οκ αμα αρχισω ετσι στο τελος δεν θα καταληξω να πω αυτο που πραγματικα θελω να πω Σας καταλαβαινω αμα μεχρι εδω δεν βγαζετε νοημα... Αλλα... Πηρα μια αποφαση... Δεν ξερω κατα ποσο θα επηρεασει τους αναγνωστες μου εκει εξω, ομως ξερω πως επηρεαζει δραματικα την ζωη που εκανα εως τωρα. Δεν λεω μου αρεσει το γραψιμο, μου αρεσει να μοιραζομαι τις ιστοριες μου με ανθρωπους εκει εξω... Μα... Θελω να φτιαξω ΔΙΚΟΥΣ μου, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ δικους μου χαρακτηρες. Εχω βαρεθει να το αποφευγω συνεχεια, να φοβαμαι. Παντα καταληγω να γραφω ιστοριες για τον Εντουαρντ και την Μπελλα γιατι εκεινοι συμαδεψαν κατα καποιον τροπο την δικη μου ζωη και ελπιζω αυτο να συμβει σε αλλους με τις δικες μου ιστοριες. Που θελω να καταληξω; Με "ανακαλυψε" μια καθηγητρια μου στο σχολειο Της εδειξα ενα μερος της δουλειας μου και εκεινη φανηκε να απογοητευεται που δεν εχω δημιουργησει μεχρι τωρα κατι δικο μου. Αυτο με οδηγησε στην ανασφαλεια, εδω και καιρο αναρωτιομουν αμα αυτο που κανω οντως αξιζει. Μπορει να ειμαι ακομη μια επιδοξη συγγραφεας -μεγαλα λογια για μενα-. Μπορει να ειμαι μια απο τους πολλους εκει εξω που κυνηγανε ενα ονειρο που δεν θα βγει τελικα αληθινο. Δεν ειμαι ικανοποιημενη με την δουλεια μου, και αυτο δεν ειναι επειδη ηρθε μια καθηγητρια για να μου το πει. Το ηξερα. Ηξερα πως ηθελα παραπανω πραγματα. Δεν θα παρατησω τελειως το γραψιμο, μη φοβαστε. Απλα θα προχωρησω στο επομενο σταδιο και αυτο δυστυχως περιλαμβανει διαγραφη των παλιων μου ιστοριων και κατασκευη ενος καινουργιου ιστολογιου. Θελω μια καινουργια αρχη, κατι που να με ικανοποιει. Εδω και λιγες μερες δουλευω κατι και πραγματικα ειμαι πολυ ικανοποιημενη με αυτο. Ειναι δικο μου. Οι χαρακτηρες, η εξωτερικη τους εμφανιση... Ολα. Δεν ξερω αμα θα την δημοσιευσω η οχι. Σκεφτομαι να την δημοσιευσω για εσας. Ειστε σημαντικοι για εμενα,μπορει να μην το καταλαβαινετε αλλα ειστε. Η αποφαση μου αυτη δεν σημαινει πως θα παρατησω το φορουμ, το γραψιμο κλπ. Σημαινει πως θα δοκιμασω αλλα πραγματα. Τωρα θα με ρωτησετε γιατι σας τα λεω ολα αυτα; Θα μπορουσα απλα να πατησω μια αποσυνδεση απο το φορουμ, να σβησω το ιστολογιο μου και να εξαφανιστω απο προσωπου γης. Ε λοιπον δεν βρισκω σωστη μια τετοια σταση. Προτιμω να σας εξηγησω τι ειναι αυτο που θελω ελπιζοντας πως θα με καταλαβαιτε και δεν θα με μισησετε παρα να σας αφησω να περιμενετε για μια συνεχεια μιας ιστοριας, η μαλλον ιστοριων, που δεν εχουν μελλον. Αααα... Και να τονισω πως η καθηγητρια μου ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ. Η αποφαση ηταν και ειναι ολοκληρωτικα δικη μου. Μπορει να σας φανει χαζο, ανωριμο και χιλια αλλα πραγματα. Μπορει να σταματησετε να διαβαζετε καθε αλλη ιστορια που θα δημοσιευω μονο και μονο απο πεισμα. Θα λυπηθω αυτο ειναι το μονο σιγουρο... Αλλα... Δεν ξερω... Πειτε μου αμα θελετε να δειτε κατι δικο μου απο εδω και περα. Ειναι περιττο να προσθεσω πως ειμαι περηφανη που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λεω δικο μου, ετσι απλα χωρις να σκεφτομαι "Οχι, δεν ειναι δικο σου. Η πλοκη; Η πλοκη επηρεαζεται απο τους χαρακτηρες και οι χαρακτηρες δεν ειναι δικοι σου οποτε... Η ιστορια δεν ειναι δικια σου, ισως η ιδεα" Σας παρακαλω απαντηστε Συγνωμη, χιλια συγνωμη

εμιλυ μου εισαι ενα τεραστιο ταλεντο με μεγαλες προδιαγραφες !!! Χαιρομαι που πηρες μια τετοια αποφαση και να δημιουργησεις κατι νεο , κατι ολοδικο σου , ειναι ενα μεγαλο βημα και χρειαζεται μεγαλο πεισμα και θαρρος για να το κανεις . Ότι και να κανεις εγω τουλαχιστον θα ειμαι διπλα σου και θα περιμενω το πρωτο σου εργο με αγωνια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σε ευχαριστω, Ελινα μου Πραγματικα εχω ξεμεινει απο λογια Πιστεψε με δεν ηταν καθολου ευκολο, σφιγγοταν η καρδια μου με καθε ιστορια που διαγραφοταν αλλα... ηταν αναγκαιο Συνεχιζω να το πιστευω...

να συνεχισεις γλυκια μου κα ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις εκλπηκτικα!!!!!!!!!!!