Σχόλια: Moonrise και άλλα

Αν κατάλαβα καλά...το φιλί θα είναι ανάμεσα σε Έντουαρντ και Τζέην; Τι περίεργο... Δεν μπορούσα να τους φανταστώ ποτέ μαζί!!!!

Όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο!!!

Ποτέ μη σταματάς να ελπίζεις!
Στο επόμενο κεφάλαιο τη Δευτέρα!

Φανταστική η ιστορία σου και αρκετά πρωτότυπη... ανυπομωνώ για τη συνέχεια!!!

Ευχαριστώ Βάσια!
Αφού βλέπω ότι η απόφαση είναι ομόφωνη στο Ναι (όχι ότι περίμενα και κάτι άλλο ) θα το κανονίσω.Αλλά μη περιμένετε πολλά!Θα προσπαθήσω να το κάνω γλυκό...


Α και επειδή έχω δεχτεί πμ γιατί μπερδεύοταν ποιος είναι ποιος,εδώ θα είναι η λίστα με τους ήρωες για να μην μπερδεύεστε.Όποτε θα αναφέρεται και άλλος στην ιστορία τότε θα προστίθεται εδώ:

Ρέξαϊρς -> Βολτούρι
Σιντιόν -> Άρο
Μάτιο -> Κάιος
Ράσσιο -> Marcus
Αντιόν -> Ντιμίτρι
Άλεκ -> Άλεκ
Τζαιν -> Τζέιν
Κορίν -> Ρενάτα
Κάκτις -> Heidi
Ντάνεκ -> Afton
Μπόρνα ->Φέλιξ

Τώρα που γράφω το επόμενο κεφάλαιο,μου ήρθε η επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας τρεις σειρές καθώς δε ξέρω αν αύριο θα καταφέρω να το ανεβάσω.Μη φοβάστε να το διάβασετε,δεν αποκαλύπτει πολλά.

Εγώ κοκάλωσα.Αυτά τα μάτια που με κοίταζαν ήταν τα δικά μου μάτια.Είχαν ακριβώς το ίδιο χρώμα και μέγεθος με αυτή τη γυναίκα,η οποία φορούσε ένα λευκό φόρεμα.Αυτή η γυναίκα ήταν η μητέρα μου.Η αληθινή μου μητέρα .

P.S Αυτο το απόσπασμα δεν είναι από την αρχή αρχή...

Aχ αγαπημένε μου dan,
μόλις διάβασα τα τέσσερα κεφάλαια που είχα αφήσει! Ήταν υπέροχα, με πολλή φαντασία και όπως πάντα καλογραμμένα! Συγχαρητήρια! Μου αρέσει πάρα πολύ που χρησιμοποιείς τις γνώσεις που απέκτησες από το ταξίδι σου! Η επιλογή των αγαλμάτων και των έργων τέχνης ήταν καταπληκτική! Έχω τρελό κόλλημα με κάτι τέτοια και καταχάρηκα όταν είδα ότι έβαλες φωτο.
Επίσης μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια που επέλεξες για να τα συνδυάσεις με τα κεφάλαια!!!
Όταν μου είπες ότι έχουν γίνει πολλά δεν περίμενα ΤΌΣΑ πολλά! Πραγματικά, στην ιστορία σου,έχουν έρθει τα πάνω κάτω! Μου άρεσε το γεγονός ότι έβαλες την ιστορία της Μπέλλα και του Έντουαρντ μέσα και που έδωσε μια δική σου, διαφορετική εκδοχή. Ο Τζέικομπ αυτοκτόνησε ε;
Καλά, υγεία! Η Ρένεσμι οικειοθελώς μέλος των Ρέξαϊρς! Και με τον Άλεκ!!! Πολύ ενδιαφέρον....
Και η Τζαιν προσφάτως ερωτευμένη! Με ποιον άραγε; Επίσης λατρεύω τον Έντουαρντ που έχεις δημιουργήσει. Λίγο ντροπαλός, ευαίσθητος, έξυπνος και με χιούμορ...
Ειλικρινά, αν και το ξέρεις, γράφεις πολύ ωραία! Μου αρέσει πάρα πολύ η ιστορία αυτή και ανυπομονώ απίστευτα για τη συνέχεια!!!

Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα .Στο είχα πει ότι έγιναν πολλά. Σημαίνουν πολλά για εμένα τα καλά σου λόγια αφού προέρχονται από μια τόσο καλή συγγραφέα

Σπόιλερ:

Λοιπόν τώρα σας έχω ένα ακόμη κεφάλαιο εδώ. http://www.bellandedward.org/t1383-topic
Και είναι μεγαλύτερο λόγω της καθυστέρησης για να το απολαύσετε.
Ξέρετε περιμένω τα γνωστά.Σχόλια,παρατηρήσεις(δε πειράζει να κάνετε και καμία!),διευκρινήσεις για ερωτήσεις που δεν απαντήθηκαν στο κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας αρέσει όπως άρεσε σε εμένα! (Eρμιόνη αφού είναι μεγάλο το κεφάλαιο θέλω και μεγάλη ανάλυση! )

Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό! Δεν ξέρω αν φταίει το φιλί που είδα , η πλοκή της ιστορίας ή το τέλος .

Θα τα πάρω όμως όλα από την αρχή.
Το τραγούδι μου αρέσει πολύ!!! Πολύ καλή επιλογή!!!
Όλο αυτό που "είδε" ο Έντουαρντ, φαντάζομαι πως ήταν όνειρο, έτσι; Ομολογώ πως με μετέφερες στον τόπο που γινόταν κάθε τι. Στα πανέμορφα τοπία, στο ασανσέρ με τον πολύ κόσμο, στο τούνελ με την αληθινή του μητέρα. Με συγκίνησε η μικρή συζήτησή τους και η αγάπη και το ενδιαφέρον που έδειξε η γυναίκα αυτή στο γιο της. Τα λόγια της κρύβουν πολύ μυστήριο και φαίνεται πως θα αποκαλύψει ό,τι του είπε, παρακάτω.
Σειρά έχει...το σοκ! Μας είχες πει γι αυτό φιλί και μάλιστα σου ζητήσαμε να μην το επιβραδύνεις, αλλά άλλο να το λες απλά και άλλο να γίνεται πλέον μέρος της ιστορίας. Το χαρακτήρισα "σοκ", επειδή δεν μπορώ να φανταστώ με τίποτα αυτούς τους δύο χαρακτηρες αγαπημένους και πόσο μάλλον...ερωτευμένους ανταλάσσοντας παθιασμένα φιλιά! Πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο και πιθανότατα γι αυτό να μου έκανε μεγάλη εντύπωση! Όλα έγιναν γρήγορα μεταξύ τους, όμως όπως φάνηκε, τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία.
Επίσης, όσον αφορά τον Μπόρνα. Επειδή δεν κατάλαβα καλά , είναι αρκούδα;
Το τέλος με έβαλε σε σκέψεις! Όταν είπε "κάναμε ένα μοιραίο λάθος" αναφερόταν στο ότι μετέτρεψαν τον Έντουαρντ σε βρικόλακα; Επίσης, πώς ο Έντουαρντ διαθέτει την ικανότητα της Τζαιν, να προκαλεί πόνο;
Αρκετά ερωτηματικά , τα οποία περιμένω να απαντηθούν στη συνέχεια!!!

Για ακόμη μία φορά έκανες εξαιρετική δουλειά!!! Μας γέμισες με τεράστια αγωνία, κάνοντάς μας να ανυπομονούμε για το επόμενο κεφάλαιο!!! Μπράβο σου!!!
Ελπίζω να μην αργήσει πολύ...

πολυ ωραια συνεχεα .. η περιγραφη σου μας μετεφερε δτο σημειο οπου μιλουσε με την μητερα του .. πολυ συγκινιτικη η συζητηση με την μητερα .. φιληθηκε εμ την τζαιν ? απιστευτο .. οσο για την ικανοτητα του .. τρελαθηκα .. οσο για το τελος εμεινα λιγακι .. ανυπομονω για την συνεχεια

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια
Το τραγούδι και εμένα μου άρεσε και αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι ότι ανακαλύπτω ωραία τραγούδια μέσω της ιστορίας.
Όχι δεν ήταν όνειρο.Ήταν κάτι το εξωπραγματικό αλλά όχι όνειρο και αυτό θα το καταλάβετε κυρίως στα τελευταία κεφάλαια.Αυτά που είπε η μητέρα του ήταν προφητικά και για αυτό προσπάθησε να τον βοηθήσει χωρίς να αλλάξει την τάξη των πραγμάτων.Και δε ξέρω αν το καταλάβατε αλλά ο Έντουαρντ δε θυμάται τίποτα(Ένα παράξενο συναίσθημα με γέμισε όταν σκέφτηκα τη μητέρα μου.)
Δε περίμενα ότι θα σόκαρε το φιλί γιατί είχα προπαθήσει να το κάνω εμφανές και από προηγούμενα κεφάλαια ότι είχαν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον(«Εσυ έχεις ερωτευτεί;»,είπα ........... «Πρόσφατα»).Αλλά και πάλι μ'άρεσε που σόκαρε Και τα πράγματα δεν έγιναν τόσο γρήγορα όσο νομίζει ο Έντουαρντ...
Ο Μπόρνα ουσιαστικά είναι ο Φέλιξ.Ξέχασα να το προσθέσω στη λίστα Τον περιγράφει ως αρκούδα λόγω του τεράστιου όγκου του και το ότι στην πρώτη τους συνάντηση του θύμισε τον αρκουδιάρη και την αρκούδα(Αυτός σίγουρα ήταν η αρκούδα)Καλά βρε αν ήταν αρκούδα πώς θα μιλούσε;;; Είπαμε ιστορία για βρικόλακες όχι παιδικό
Όλα τα ερωτήματα που έθεσες Ερμιόνη θα απαντηθούν στο επόμενο κεφάλαιο.Τώρα δε ξέρω πότε να το βάλω αλλά σκέφτομαι να αργήσω λιγάκι για να σας εξιτάρω
Και πάλι χαίρομαι που σας αρεσε

A και ξέχασα να πω ότι το τραγούδι που άκουγε ο Έντουαρντ στο ασανσέρ ηταν το εξής:


Στην αρχή είχα σκεφτεί να βάλω κάτι από τους Florence amd the machine αλλά μετά σκέφτηκα να διαλέξω ένα ειρωνικό.
Ένα από τα αγαπημένα μου

πολύ ωραίο τραγούδι... όντως ειρωνικό

Ένα από τα υπερ του Gossip Girl είναι ότι διαλέγει τέλεια τραγούδια.
Δεν ήξερα ότι συνεχίζεις να διαβάζεις την ιστορία...

dan έγραψε:

Ξέρετε περιμένω τα γνωστά.Σχόλια,παρατηρήσεις(δε πειράζει να κάνετε και καμία!),διευκρινήσεις για ερωτήσεις που δεν απαντήθηκαν στο κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας αρέσει όπως άρεσε σε εμένα! (Eρμιόνη αφού είναι μεγάλο το κεφάλαιο θέλω και μεγάλη ανάλυση! )

μιας και που τα ζητάει ο οργανισμός σου... σήμερα θα κάνω λίγο την κακιά της υπόθεσης... ελπίζω να μην το παρακάνω

για αρχή πολύ καλά τραγούδια και αυτό που έβαλες σαν διευκρίνηση εδώ... αναφέρομαι στο τραγούδι του ανσανσερ και αυτό που άκουσα πάνω στην ιστορία σου

απο υπόθεση τώρα
ξεκινάς με το όνειρο - όραμα - περνάω στην άλλη διάσταση μπορώ να πω;;;
εκπληκτικά ξεδιπλωμένο και με πολύ αντιφατικά στοιχεία.. μια μαύρο μια άσπρο... μια υπέροχα φυτά μια φίδια να περνάνε ανάμεσα στα κουφάρια... όσο περίεργο και να σου φανεί αυτό... όλο αυτό το αντιφατικό σκηνικό έδωσε μια περίεργη νότα πάνω στο κείμενο σου και αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι εγώ προσωπικά το λάτρεψα... το σημείο του ανσανσερ πάλι όχι... μου φάνηκε κάπως δεν ξέρω... ίσως γιατί χορεύανε;;; και πάλι αυτό ήταν καθαρά πως το είδα εγώ γι αυτό και δεν το σχολιάζω.. πρώτο μπράβο...

το σημείο με την μητέρα του.
εδώ όσο αφορά κάποια σημεία ήταν κάπως... αν θες να σου πω λεπτομέρειες τι εννοώ στείλε πμ
αλλά το κομμάτι με της αλυσίδες ήταν τόσο αληθοφανές το πέρασες με τέτοιο τρόπο καθώς και το τρένο που πραγματικά ένιωσα σαν να ήμουν εκεί. άλλο ένα μπράβο...

πάμε στο μετά...
η περιγραφή με τον καθρέφτη λίγο άκυρη.. την ήθελα πιο ζωντανή αλλά το φιλί έσωσε στην κατάσταση άλλο ένα μπράβο...

η σκηνή με το μεσημεριανό... επίσης με απογοήτευσε... την ήθελα πιο ζωντανή όχι απαραίτητα περιγραφική.. δηλ στο τι ακριβός κάνανε... αλλά περισσότερο στα συναισθήματα του

σκηνή στο γήπεδο... ενώ μου το ξεκινάς καλά... άλλο ένα μπράβο... για το κομμάτι με τον αρκουδάνθρωπο απο την στιγμή που εμφανίζεται η Τζαιν και μετά αρχίζω και σε χάνω... τι θέλει να πει ο ποιητής;;;
καταλαβαίνω ότι προσπάθησε να δώσεις ένα μυστήριο σε όλην την φάση αλλά το μόνο που ένιωσα εγώ ήταν μια σύγχυση... τι κάνει;; ποιος είναι;;; τι λάθος έκανα;; τι θέλει να πει ο ποιητής;; εδώ κολλάει αυτό

δεν θα έκανα τόσο αναλυτικά σχόλια αν δεν έβλεπα αυτό που σου τόνισα απάνω στο ποστ που είχες κάνει εσύ.
αλλά θεώρησα ότι εφόσον το θες και ο ίδιος καλό είναι αν μην σου πω απλά ένα μπράβο
το κεφάλαιο πήρε αν κατάλαβες περισσότερο απο ένα μπράβο αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
έκανες πολύ καλή δουλειά απλά εγώ ένιωσα ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αν είχες λίγη βοήθεια ένα δεύτερο μάτι ας πούμε;;;
το γενικό όμως σύνολο έσκισε.. ξέρεις ότι μου αρέσει η ιστορία σου απο την αρχή και την διαβάζω με το που δω κεφάλαιο και πόσο την υποστηρίζω
δεν κάνω την ξερόλα επειδή και εγώ γράφω... τα σχόλια μου δεν έχουν αυτόν τον χαρακτήρα και το τονίζω δεν θα σου έγραφα κάτι τέτοιο αν εσύ δεν το ζητούσες... μου αρέσει η δουλειά σου και ελπίζω μέρα με την ημέρα να την εξελίξεις περισσότερο

περιμένω με αγωνία την συνέχεια

Για να σου πω την αλήθεια Χρυσανθή όταν είδα το σχόλιο σου είπα επιτέλους!
Δε με πειράζουν οι παρατηρήσεις γιατί αλλιώς πώς θα καταφέρεις να γίνεις καλύτερος;;;
Ακριβώς αυτό δε μπορούσα να βρω για να το περιγράψω πριν.Ήταν σε μια άλλη διάσταση!
Ο χορός στο ασανσέρ ήταν ουσιαστικά μια ιδέα που είχα όταν διάβασα σε μια έρευνα του BBC ότι η μουσική «εξημερώνει» και τους σωματικούς πόνους.Όλοι εκεί μέσα ήταν με το ένα πόδι στον τάφο.Για αυτό οι περισσότεροι φορούσαν ιατρικές στολές.Γιατί βρισκόντουσαν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατοι.Ο χορός συγκεκριμένα ήταν κάτι το οποίο δεν καταλάβαιναν ότι έκαναν.(Και ο Έντουαρντ χόρευε χωρίς να το συνειδητοποιεί).Και μη φαντασείς τίποτα μάμπο ,απλές ασυναίσθητες κινήσεις.
Η σκηνή του μεσημεριανού δεν είχε πολλά συναισθήματατ γιατί η δίψα του αναισθητοποιούσε τη φωνή της λογικής.Είναι για παράδειγμα σα να είσαι χορτοφάγος και να έχεις να φας 2 μήνες και σου φέρνουν μπριζόλες,μοσχάρι,αγριογούρονο.Όσο και αν αυτό είναι ενάντια στην ιδεολογια σου θα το κάνεις,και θα προσπαθήσεις να μη το σκεφτείς πολύ.Αν ο Έντουαρντ καλοσκεφτόταν τι είχε κάνει το ποιο πιθανό ήταν να τελειώνει εκεί η ιστορία...
Ο σκοπός μου στη σκηνή με τον γορίλα είναι να νιώσετε ό,τι περίπου ένιωσε και ο Έντουαρντ.Σύγχηση.

xrysanthi έγραψε:

έκανες πολύ καλή δουλειά απλά εγώ ένιωσα ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αν είχες λίγη βοήθεια ένα δεύτερο μάτι ας πούμε;;;

τι εννοείς δευτεο μάτι;
Δε χρειάζεται να απολογείσαι.Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.Και οι παρατηρήσεις θα ισχύουν σε κάθε κεφάλαιο.Γιατί αν κάποιος δεν επισημάνει το λάθος θα το κάνουμε και δεύτερη φορά.

dan έγραψε:

Ένα από τα υπερ του Gossip Girl είναι ότι διαλέγει τέλεια τραγούδια.
Δεν ήξερα ότι συνεχίζεις να διαβάζεις την ιστορία...

Ναι τη διαβάζω την ιστορία σου και μου αρέσει πολύ , απλά τις τελευταίες μέρες δεν έχω και πολύ χρόνο για να αφήνω σχόλια γιατί κάνω φροντιστήριο...

Για να σου πω την αλήθεια Χρυσανθή όταν είδα το σχόλιο σου είπα επιτέλους!
χαίρομαι γι αυτό... γιατί απο την φύση μου δεν είμαι άνθρωπος που κανακεύει... και το καλό θα το πω και το κακό.. απλά έτσι λειτουργώ... αλλά δεν το βλέπουν όλοι έτσι Νταν... και δεν μου αρέσει να λέω ωμά την γνώμη μου αν ξέρω ότι τον άλλον αυτό του στοιχίζει μέχρι σε σημείο να του κόβει τα φτερά... εγώ θέλω να ξέρω την σκληρή αλήθεια... γιατί μόνο έτσι μπορώ να δω τα λάθη μου όχι όμως και η υπόλοιποι

Δε με πειράζουν οι παρατηρήσεις γιατί αλλιώς πώς θα καταφέρεις να γίνεις καλύτερος;;;
οπότε απο εδώ και πέρα θα σου λέω τα πράγματα με το όνομα τους

Ο χορός στο ασανσέρ ήταν ουσιαστικά μια ιδέα που είχα όταν διάβασα σε μια έρευνα του BBC ότι η μουσική «εξημερώνει» και τους σωματικούς πόνους.
και έχουν απόλυτο δίκιο σου το λέω εγώ.. το έχω ζήσει και η μουσική βοήθησε κατα 80% να με κάνει να συγκεντρωθώ ώστε να αντιμετωπίσω τον πόνο πιο ψύχραιμα.. αλλά εδώ περνάνε στην άλλη διάσταση... είναι στο μεταίχμιο... δεν έχουν πόνο... το σώμα δεν βιώνει τίποτα μόνο το μυαλό... οπότε μπορείς να πεις ότι η εσωτερική σύγχυση στο τι συμβαίνει γύρω μου με την μουσική σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά αλλά ο χορός ;;; δεν ξέρω και πάλι σου είπα ήταν πως το είδα εγώ... δεν το θεωρώ τελείως άκυρο

Η σκηνή του μεσημεριανού δεν είχε πολλά συναισθήματατ γιατί η δίψα του αναισθητοποιούσε τη φωνή της λογικής.Είναι για παράδειγμα σα να είσαι χορτοφάγος και να έχεις να φας 2 μήνες και σου φέρνουν μπριζόλες,μοσχάρι,αγριογούρονο.Όσο και αν αυτό είναι ενάντια στην ιδεολογια σου θα το κάνεις,και θα προσπαθήσεις να μη το σκεφτείς πολύ.Αν ο Έντουαρντ καλοσκεφτόταν τι είχε κάνει το ποιο πιθανό ήταν να τελειώνει εκεί η ιστορία...

όχι εδώ δεν συμφωνώ.. πάντα για μένα μιλάω και πως το βλέπω εγώ οκ;;;
θα μπορούσες να βάλεις τα αντικρουόμενα συναισθήματα που λες ότι νιώθει... θα μπορούσες να περιγράψεις τον πόνο που τον έκανε η δίψα να νιώθει... ώστε να του θολώνει την κρίση.. με τις σκέψεις και το τι ήταν ο καθένας που έπινε... δεν μου έδωσε τίποτα απο όλα αυτά.. περισσότερο ένιωσα μια ανάγκη απο μέρους σου να δικαιολογήσεις την πράξη του... είναι βρικόλακας... είναι "δικαιολογημένος" δεν χρειαζόταν αυτό... αν όμως το έκανες για εκείνον δηλ για να δηλώσεις το πως θα εξελιχθεί η κρίση του όσο αφορά το διαιτολόγιο του τότε όχι δεν μπορώ να πω ότι μου πέρασε έτσι ... ελπίζω να μην είμαι πολύ σκληρή

Ο σκοπός μου στη σκηνή με τον γορίλα είναι να νιώσετε ό,τι περίπου ένιωσε και ο Έντουαρντ.Σύγχηση.

και πέρασε πίστεψε με... η σκηνή με τον γορίλα δεν ήθελε τίποτα παραπάνω.. απο το σημείο που μπαίνει η Τζάιν και μετά χαλάει και δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις ή τι θες να δώσεις με αυτό που γράφεις

τι εννοείς δευτεο μάτι;
να το δίνεις πριν το ανεβάσεις σε κάποιον για να το διαβάζει και πρώτον να σου λέει την γνώμη του για το που βρίσκει άκυρα σημεία στο κείμενο ή με της απορίες που του δημιουργούνται να καταλαβαίνεις που δημιουργείς κενά ώστε να τα συμπληρώνεις

Δε χρειάζεται να απολογείσαι.Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.Και οι παρατηρήσεις θα ισχύουν σε κάθε κεφάλαιο.Γιατί αν κάποιος δεν επισημάνει το λάθος θα το κάνουμε και δεύτερη φορά.
χαιρομαι που το βλέπεις έτσι και ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις

εγώ μόλις διάβασα τη συνέχεια... Μου άρεσε η σκηνή με την μητέρα του... πραγματικά λυπήθηκα και αναρωτιέμαι τι να σημαίνουν οι αλυσίδες... Και θέλω να δω τι θα γίνει με τους ανθρώπους που τον υοθέτησαν! τι θα απογίνουν αυτοί?
επίσης θέλω να δω τι παίζει με τον βρικόλακα που τον έσωσε όταν ήταν μικρός!
όσο για την Τζαιν.... χμ, και λες σε μένα ότι βιάστηκα να τους φέρω κοντά ε? χαχαχαχα τέλος πάντων! πολύ ωραία περιγραφή του φιλιού αλλά και του Έντουαρντ μετά τη μεταμόρφωση!
Πάντα το κόβεις στα κατάλληλα σημεία! μεγάλο μπέρδεμα στο τέλος! Τι λάθος έγινε???
Ελπίζω να μην μπλέξει ο Έντουαρντ... Ανυπομονώ για τη συνέχεια...

Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα!
Κάτι θα κάνουμε και για τους γονείς τους.Όσο για τον βρικόλακα,πονεμένη ιστορία
Εμένα οι δικοί μου είναι βρικόλακες εσένα είναι φυσιολογικοί .Κάνε τους λίγο ακόμα να ζηλέψουν!
Το αν θα μπλέξει μπορείτε να το καταλάβετε από το πρώτο όνειρο...Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

Το τραγούδι που είχα σκεφτεί αρχικά ήταν αυτό:

Ταιριάζει απόλυτα!

Γεα σου dan με τα ωραία σου σχολιάκια στο τέλος του κεφαλαίου
Το διάβασα το πολυπόθητο φιλί το οποίο μας προέκυψε και διπλό και χρονομετρημένα με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού
Ωραίος ο Έντουαρντ και επιτέλους τον έβαλες να κοιταχτεί σ' έναν καθρέπτη για να διαπιστώσουμε κι εμείς ότι είναι και κούκλος.
Άλλα περίμενα και άλλα διάβασα. Χορταστικό κεφάλαιο από άποψη εξέλιξης της ιστορίας. Υπάρχουν πολλές εξελίξεις από την μεταμόρφωσή του και μετά, το ξύπνημα, το ασανσέρ(, η μητέρα, το μεσημεριανό ( φρίκη!, ευτυχώς δεν διάβασα ότι ήταν απολαυστικό το φαγητό), οι σούπερ δυνάμεις που εμφανίζονται και φυσικά τα τρία φιλιά με την Τζαιν με την οποία τα βρήκαν μια χαρά αφού μέχρι και ΄΄σ΄αγαπώ΄΄ είπαν.
Διάβασα λίγο παραπάνω ότι δε γνωρίζει κανείς ότι γράφεις... Λογικό είναι να αισθάνεσαι αμηχανία, ίσως και ντροπή. Δεν κάνεις κάτι κακό, απλά διαφορετικό από αυτά που σε έχουν συνηθίσει να κάνεις. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι μάλλον περήφανος πρέπει να είσαι που έχεις την έμπνευση να γράψεις και παρουσιάζεις και κάτι καλογραμμένο. Η Χρυσάνθη βέβαια εννοούσε να το διαβάζει από πριν κάποιος ''άγνωστος''(ίσως από εδώ μέσα) κι όχι απαραίτητα ένας από το υπαρκτό-πραγματικό σου περιβάλλον.
Θα επεκταθώ με λεπτομέρειες στο Moonrise μόλις συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
Μέχρι τότε...συνέχισε μετά μανίας να γράφεις!

Παναγιώτα σε ευχαριστώ πολύ. Μπα δε νομίζω ούτε ένα ελβετικό ρολόι να χρονομετρούσε τόσο καλά
Λοιπόν τώρα επειδή μόλις προχθές γύρισα από διακοπές δεν έχω προλάβει να γράψω το επόμενο κεφάλαιο για την Ανατολή.Αλλά και πάλι που γύρισα,καθώς εξερευνούσα το φόρουμ έπεσα πάνω σε ένα διαγωνισμό φανφικ για τον Άγιο Βαλεντίνο και όποτε πάω να γράψω κάτι,μου έρχονται στο μυαλό ιδέες για τη δική μου Βαλεντίνικη ιστορία.Έτσι αποφάσισα να την γράψω για να βγει από το μυαλό μου και έπειτα να συνεχίσω και την Ανατολή.Μέχρι τότε είπα να σας αποζημιώσω μετά της προτροπής της Μαρίνας και της Παναγιώτας με μια ανάλυση του άλλου κόσμου για να καταλάβετε κάπως καλύτερα τη σκηνή του ασανσέρ και της συνάντησης.Όποια απορία σας δημιουργηθεί,ρωτήστε με:

Ξυπνάει και βρίσκεται στο ασανσέρ.Το ασανσέρ είναι το μέσο μεταφοράς για ¨πάνω¨,η μόνη κατεύθυνση που πάει.Ακούγεται ένα τραγούδι και όλοι κινούνται.Ο καθένας ακούει διαφορετικό τραγούδι που περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.Ο δικός μας ακούει το Changing.Η μουσική υπάρχει γιατί ακόμα δεν έχει η ψυχή αποχωριστεί τελείως από το σώμα,την ύλη,και έτσι οι πόνοι καταπραΰνονται μέσω αυτής..Και έχουμε την εκνευριστική φωνή που κατονομάζει έναν παρευρισκόμενο μόνο με το όνομα,χωρίς επίθετο.Στην αρχή είχα σκεφτεί να βάλω κάποιο μέλος το οποίο με είχε εκνευρίσει ιδιαίτερα αλλά μετά αποφάσισα να βάλω τον παππού μου.Στη συνέχεια είναι ο Αθανάσιος και η Έιμι.Ουσιαστικά είναι ο Βέγγος και η Winehouse.Βρίσκονται πιο πάνω γιατί έχουν υπηρετήσει την τέχνη και αντίστοιχα η Έιμι είναι πιο πάνω γιατί έχει φήμη παγκοσμίως.Τώρα ο Έντ παρατηρεί ότι οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται μέσα φοράν ιατρικές στολές.Είναι γιατί βρίσκονται στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατοι.Ακούγεται το όνομα του Έντουαρντ και πάει να περάσει από τις πόρτες του ανελκυστήρα.Αυτές παραμένουν κλειστές γιατί περνώντας μέσα από αυτές η ψυχή αποχωρίζεται τελείως από την ύλη.Αν ο Έντουαρντ ήταν πιο προσεκτικός θα έβλεπε ότι το σώμα εξαφανίζεται.

Και περνάμε από την άλλη μεριά.Όλα είναι άσπρα και φτιαγμένα από ατμό γιατί βρίσκονται πάνω στα σύννεφα.Οι ράγες είναι γκρι γιατί αυτό το χρώμα δείχνει κατά την γνώμη μου τη δυνατότητα της επιλογής.Δεν είναι ούτε μαύρο ούτε άσπρο αλλά ένας συνδυασμός.Το τούνελ βασίζεται σε όλες τις πεποιθήσεις των ανθρώπων ότι περνάς από ένα τούνελ.Μέσα είναι σκοτεινά για να δείξω το άγνωστο.Στην έξοδο του τούνελ έχουμε την εναλλαγή διαφόρων τοπίων γιατί κατά τη γνώμη μου μια λεπτή γραμμή χωρίζει τον παράδεισο από τη κόλαση.Έχουμε τη λίμνη που δείχνει την ευημερία και την αναπαραγωγή και διαιώνιση των ειδών ενώ το ηφαίστειο δείχνει την έλλειψη ζωής και επίσης είναι η μόνη εικόνα που ταίριαζε με την ιδέα που έχουμε για την κόλαση.Μετά έχουμε ένα λιβάδι με μια παιδική χαρά και στη συνέχεια μια ερημική τοποθεσία με ένα φίδι που δηλώνει το προπατορικό αμάρτημα.Γενικώς όλες οι εικόνες δείχνουν το ίδιο πράγμα.

Βλέπει τη μητέρα του καθώς πίσω εμφανίζεται ένα λιβάδι με ασφοδέλους.Το λιβάδι αυτό είναι το μέρος που πίστευαν οι αρχαίοι όπου πάνε οι ψυχές.Είναι ντυμένη στα λευκά που δηλώνει την αγνότητα και την απλότητα.Όπως επίσης και το ότι δε έχει βάλει μακιγιάζ δείχνει την φυσική ομορφιά..Κανείς δε γίνεται να απομακρυνθεί από το τούνελ για αυτό και όταν προσπαθεί ο ουρανός σκοτεινιάζει.Είναι μια απειλή ότι αν δεν επιστρέψει ο κεραυνός θα τη χτυπήσει και θα εξαφανιστεί.Όπως λέει και η θρησκεία μας το θείο μας δίνει τη δυνατότητα της επιλογής.Μόνο οι ζωντανοί την έχουν όμως.Και φυσικά ο Θεός ξέρει τι σκεφτόμαστε και για αυτό όταν ο Έντ παίρνει την απόφαση στο μυαλό του,το τρένο εμφανίζεται.Οι αλυσίδες τώρα δείχνουν ότι αφού πήρε την απόφαση πρέπει να φύγει καθώς και το ότι όλοι οι νεκροί είναι προς το παρόν,δέσμιοι του θανάτου.Αν η μητέρα του δεν είχε κάποιο καλό λόγο για να κάτσει,οι αλυσίδες θα την είχαν τραβήξει από τη πρώτη στιγμή.Η μητέρα τώρα αιωρείται γιατί στο μυαλό μου η ψυχή είναι ελαφριά και επίσης εκεί πάνω δεν υπάρχει η βαρύτητα.Και ο Έντουαρντ αιωρείται αλλά δε το καταλαβαίνει.Το τρένο πάλι δίνει την ώθηση για να ξυπνήσεις.Δεν έχει οδηγό.Με το που σε χτυπάει,χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι όμως,σε ρίχνει στο κενό ώσπου η ψυχή μπαίνει στο σώμα.Και φυσικά κανείς δε θυμάται τίποτα από όλα αυτά.

Μόλις τέλειωσα το πρώτο από τα τρία μέρη της Βαλεντίνικής μου ιστορίας.Νου αρέσει περρισότερο από ότι περίμενα και όλο και νέες ιδέες έρχονται στο μυαλό μου.Μέχρι τη Δευτέρα υπολογίζω να την τελειωσω για να μπορέσω να συνεχίσω την Ανατολή...

Για τις επεξηγήσεις στο ''Ανατολή'', σου έχω ήδη πει τη γνώμη μου. Απλά καταπληκτικό...

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το ενδιαφέρον σου για μια ''βαλεντινική'' ιστορία; Πώς σου ήρθε να γράψεις κάτι τέτοιο; Νόμιζα θα είχες βαρεθεί με όλες τις σιροπιαστές ιστορίες και τα εξίσου σιροπιαστά σχόλια που διαβάζεις εδώ στο φόρουμ από όλες εμάς...
Αναμένω με αγωνία να δω και αυτή την πλευρά του εαυτού σου.