Μαιρη ο Γκαμπριελ ποσο χρονων ειναι...?Ο Φιλιπ λεει πως δεν θυμαται καθολου την μητερα του.Ουτε πως εμοιαζε ουτε τιποτα...ποιος μας λεει λοιπον πως η μητερα του Φιλιπ δεν ηταν η βασιλισσα και πως δεν ειχε κρυφο δεσμο με τον πατερα του οπως ακριβως και η Νελ με τον Φιλιπ....?Θα μπορουσε καλλιστα για την ασφαλεια και τον δυο απο την στιγμη που εκεινη δεν μπορουσε να φυγει να πηρε το γιο του και να εφυγε μακρια..απο κει και περα εφτιαξε μια νεα οικογενεια και μεγαλωσε τον γιο του οπως θεωρουσε σωστο.
Η αδερφη του Φιλιπ υποθετω πως ηταν μικροτερη σε ηλικια.Ισως για αυτο τον λογο ο πατερας του δεν ηθελε να γυρισει στην αυλη.Για τους κινδυνους που θα αντιμετωπιζε αν ανακαλυπτοταν η αληθεια και επειδη ειχε βιωσει στο πετσι του την βρωμα που επικρατουσε εκει περα.
Αφου πηρα φορα ας γινει αυτο το ποστ σεντονι μου....
Λοιπον...
Μαιρη και επισημως η Νοελια ειναι μια απο τις αγαπημενες μου ηρωιδες ever...και ειμαι σιγουρη πως θα την αγαπησω κι αλλο στην συνεχεια καθως μεχρι τωρα μονο υποταγμενη ητανε αλλα προς το τελος του βιβλιου εχει αρχισει να αντιδρα πολυ πιο δυναμικα.Εχει μια καλοσυνη που μονο με την Τατιανα απο τον Μπρουτζινο Καβαλαρη μπορω να την παρομοιασω.Ειναι γλυκεια και μετριοφρων ασχετα που γεννηθηκε μεσα στην χλιδη και θα μπορουσε να εχει πολυ αλαζωνικη συμπεριφορα και να ηταν παρομοια με τον Γκαμπριελ.Τοτε πραγματικα θα εκαναν ενα πολυ τραγικο ζευγαρι.
Λατρευω τον τροπο που αγαπαει...γιατι το μονο πραγμα που θελει και χρειαζεται ειναι αυτο ακριβως.Να αγαπησει και να αγαπηθει πραγματικα.Παλι καλα που επεσε απο την αρχη στον δρομο της ο αξιωματικος μας και πλανεψε τα πανεμορφα ματια της.
Με εκανε να νιωσω καθε ειδους συναισθημα αυτη η κοπελα.Στην αρχη οπως και η ιδια φοβομουν για το τι θα της συμβει με το που θα παει στο καστρο.Φαινεται ομως πως αγαπησε τον Φιλιπ απο την αρχη...απο τον τροπο που τον παρατηρουσε μεσα στην αμαξα καθως πηγαιναν στο καστρο.Καλα οταν την ανεβασε και στο αλογο και της εσωσε την ζωη...εκει αποτελειωθηκα.
Ειμαι πλεον σιγουρη πως την αποστροφη που νιωθω για τον Γκαμπριελ ευθυνεται η ιδια η Νοελια.Η κενοτητα και η παγωμαρα που της προκαλει ποτισαν την ψυχη μου απο την πρωτη στιγμη.Και ο τροπος που της φερθηκε εκεινο το πρωτο βραδυ....
Ειλικρινα σου μιλαω ηθελα να χωσω το κεφαλι του μεσα στον πισινο του...
Την πληγωσε με τετοιο τροπο που η ζημεια υπο αλλες συνθηκες θα ηταν ανεπανορθωτη.Δεν μπορεσα παρα να την λυπηθω οταν επιασε τον Βαλεριο με την Μαντλεν και αρχισε να αναρωτιεται.Το σιχαμα την ειχε κανει να πιστευει πως η ενωση δυο ανθρωπων ειναι αποστροφικη και αν δεν ηταν ηδη ο Φιλιπ στην ζωη της πιθανως να μην επεδιωκε ποτε να γνωρισει το αγγιγμα κανενος απο σκετη αποστροφη.Να ναι καλα το αγορι μου που της εδειξε τι παει να πει αγαπη....
Μου αρεσε απιστευτα ο τροπος που αντιμετωπισε τον παπαρα για το θεμα της Μαντλεν[συγγνωμη αν σε προσβαλω με τον τροπο που εκφραζομαι για τον χαρακτηρα που δημιουργησες αλλα πραγματικα τον μισω... ελπιζω να μην σε πειραζει..
]Πιστευω πως ειναι εκεινη που πρεπει να διοικησει το βασιλειο και φαινεται ξεκαθαρα.Απο τον τροπο που συμπεριφερθηκε στο γιατρο πανω απο ολα...δεν εχει προβλημα να θυσιασει τον δικο της πλουσιο τροπο ζωης για να βοηθησει τους υπηκοους της.Εκει ειναι πραγματικα που πρεπει να αρχισεις να υποκλινεσαι μπροστα της...κι αυτο επειδη θα σε σηκωσει στα ποδια σου και θα σου ζητησει να της μιλας στον ενικο.
Τωρα ας περασουμε στον Φιλιπ γιατι για την Νοελια θα μπορουσε να μιλαω αιωνες....
για αυτον βεβαια θα μπορουσα να αναστεναζω αντιστοιχα...
Αχ τι μου κανες...Τον ερωτευτηκα οσο δεν παει.
Και οσο το σκεφτομαι καταλαβαινω πως μεχρι στιγμης δεν ξερουμε σχεδον τιποτα για εκεινον.Μονο το ποσο βαθια μπορει να αγαπησει και μεχρι που ειναι ικανος να φτασει για να το προστατεψει.
Απο κει και περα ενα μουσικο κουτι μια χαμενη αδερφη και μια νεκρη μητερα που δεν γνωρισε ποτε δεν μας αφηνει και με πολλα πραγματα.Μονο με μια σπασμενη πυξιδα στην μεση αυτης της γοητευτικης προσωπικοτητας.Ενα σου λεω...απαιτω πληρες ιστορικο στην συνεχεια...
Απο που να πω πως τον αγαπησα...?Απο την στιγμη που εριξε τα ματια του στο πατωμα για να μην την κοιταξει...?Απο την στιγμη που την εσωσε...?Οταν μπηκε στο δωματιο της...?Ειχα κοψει τις φλεβες μου απο την στιγμη που εμφανιστηκε στην παραγραφο.
Ειλικρινα τον θαυμαζω...ηταν πραγματικα πολυ δυσκολο να ειναι τοσο κοντα της και να προσπαθει να μην καρφωθει,να μην διαικδικησει αυτο που θελει.Και το να αγαπας μια μορφη πρωτου καν την γνωρισεις ειναι σπανιο εως αδυνατο.Το ηξερα πως την αγαπουσε απο την στιγμη που την τραβηξε εξω απο εκεινη την αμαξα.Υπο αλλες συνθηκες νομιζω πως θα εμενε εκει και θα παλευε απο περηφανια και μονο θελοντας να σκοτωσει οσο το δυνατον περισσοτερους.Αλλα εκεινη την φορα απλως την τραβηξε πανω του και την οδηγησε στην ασφαλεια.
Ουτε μπορω να φανταστω πως ενιωσε οταν ειδε το ονειρο του να γινεται πραγματικοτητα.Αλλα το γεγονος και μονο πως η πρωτη σκεψη του ηταν να μπει μπροστα της και να την σωσει δειχνει το ποσο την αγαπαει...
Οταν η Νοελια εκανε σαν τρελη μεχρι να δει τον Φιλιπ εγω κοντεψα να ριξω το σπιτι απο την υπερενταση.Αφου οταν πηγε η καρδια μου στην θεση της η μανα μου με περιμενε με ενα ποτηρι νερο και δυο λεξοτανιλ στο χερι....
Ειναι αληθεια τελικα αυτο που λενε πως ο θανατος και ο κινδυνος ξεγυμνωνουν τα παντα.Κι ετσι εγινε και με αυτους τους δυο...εκεινο το φιλι 400 σελιδες το περιμενα...
Αν και πιστευω πως παλι κατι θα γινοταν και θα εκδηλωνονταν κι οι δυο...
Η αγαπημενη μου σκηνη με διαφορα ηταν τοτε που ο Γκαμπι πηγε στην Νοελια.Το να βλεπεις τον Φιλιπ να τρεχει μεσα στην βροχη σερνοντας μια καρδια κομματια απο πισω του γεματη πονο και ζηλεια ηταν το κατι αλλο..
Ειδικα οταν πηγε να σφαξει το βλαμμενο...αφου εκεινη την στιγμη ευχηθηκα οντως να ηταν εκει...
Μονο να φανταστω μπορω το ποσο καλα περασε η Νοελια εκεινη την νυχτα...
Οταν του ειπε για το παιδι περιμενα πως θα αντιδρουσε καπως υπερβολικα αν και δεν το εκανε.Μονο να φανταστω μπορω το ποσο δυσκολο ειναι να αφηνεις την γυναικα που αγαπας και το παιδι σου στα χερια καποιου αλλου και να μην βροντοφωναζεις πως ειναι δικο σου κομματι...ειδικα οταν δεν μπορουσε να ειναι διπλα της οταν γεννουσε.Κι εσυ κοντεψες να την σκοτωσεις την κοπελα....
Την πρωτη νυχτα μετα την επιστροφη του που παει η Νοελια να τον βρει...λατρεψα την καθε γραμμη που εγραψες...μα πανω απο ολα την εμπιστοσυνη που του εδειξε η Νελ πανω στο ολο θεμα...μετα απο το οτι ειχε περασει στα χερια του γατοκουραδου δεν νομιζω πως αν ηταν καποιος αλλος θα της ηταν τοσο ευκολο.
Και μας αφηνεις με τον Φιλιπ σιγουρο πως θα τους παρει απο κει μεσα...δεν ξερω γιατι..αλλα τον πιστευω...
Και πανω στο θεμα της γεννησης του Φρεντερικ...μα τον θεο οταν ο Ραφαελ ειπε αυτα που ειπε στην Καρολιν...
Ποσο ψυχακιας παιζει να ειναι..Παλι καλα που το βλαμμενο εκει εδειξε καποια επιοικεια..αν και νομιζω πως το εκανε περισσοτερο απο δειλια.
Και μιας και φτασαμε και σε αυτον.Νομιζω πως ειναι απο τους πιο ασθενικους χαρακτηρες που εχω γνωρισει ποτε.Δεν παιρνει καμια πρωτοβουλια,το παιΕι δυνατος αλλα ολοι ξερουν πως ειναι κλωσσοπουλο.Την γαμηλια νυχτα εκανε οτι εκανε στην Νοελια αλλα με μια απλη παρατηρηση μαζευτηκε...δεν εχει πυγμη,ειναι υποχειριο των αλλων,του Ραφαελ του ξαδερφου του και της ιδιας της προφητειας.Και για αυτο πιστευω πως η εκθρονηση του θα ειναι πολυ απλη...για οποιον θελησει να την πετυχει.Ειναι ερωτευμενος με τον Κριστοφερ και αυτο φαινεται...αλλα ακομη και αυτο μονο πιο ευαλωτο τον κανει.Καπου αναφερεις πως την Οντετ την βλεπει σαν αδερφη...πως ειναι δυνατον να νιωθει ετσι για την οχια και να μην νιωθει τπτ για τον γιο του...?Και κατι μου λεει πως ισως στο μελλον με καποιο τροπο η ιδια η Νοελια θα τον προστατεψει...δεν ξερω γιατι αλλα ετσι νιωθω.
Ο Κριστοφερ τωρα...μα καλα τι γουστο και αυτος ο ανθρωπος.Οτι σαβουρα κυκλοφορουσε στην αυλη πανω της πηγε και επεσε.Παλι καλα που δεν εκανε τπτ και με την Κλημεντινη...κι εκει θα ηταν το δραμα.
Ο Κριστοφερ θεωρω πως οτι κανει με τον ξαδερφο του το κανει καθαρα απο συμφερον...αλλιως ειναι κανονικος αντρας ασχετα του τι εχει δοκιμασει.Δεν ξερω αν αγαπαει την Οντετ αλλα νομιζω πως ο ποθος ειναι αυτος που τον κινει κατα βαση.Αλλα απο την αλλη το να θελει να την φορεσει το στεμμα στο κεφαλι...δεν νιωθεις ετσι ευκολα εκτος κι αν ηταν παροσμιση της στιγμης.Κατα βαση ομως νομιζω πως ειναι κουτοπονηρος και τον νοιαζει μονο η καλοπεραση.
Ο Ραφαελ...μου θυμισε γρια λαμια.Κατι σαν την Ουρσουλα απο την μικρη γοργονα.
Νμομιζει πως κινει τα νηματα ολονων αλλα καποια στιγμη θα τον πνιξουν.Δεν εχει προβλημα να σφαξει αθωους στο βωμο των συμφεροντων του και θα το πληρωσει ακριβα.Ελπιζω να βρασει στο ιδιο χαλασμενο καζανακι με τους αλλους δυο.
Η Μαντλεν...η φιλη που θα ηθελε να εχει ο καθενας.την αγαπησα οπως και την Μπρι απο το DB...ειναι ξεχωριστη οσο δεν παει.Αγαπαει την Νοελια και την σεβεται ακριβως οσο πρεπει.Και αυτη της η συμπεριφορα ανταμιφθηκε και με το παραπανω.Θα ηθελα περισσοτερες πληροφοριες για το πως εμπλεξε με τον Βαλεριο που δεν τον γνωρισαμε και τοσο καλα...αλλα για να τον εμπιστευεται ο Φιλιπ και να τον αγαπαει εκεινη ολο και κατι θα χει.
Για τον Ρεναρ και την Λορενα τι να πω.Τους λυπαμαι και τους συμπονω και τους δυο.
Το να συγκρουονται οι δυο πιο εντονες πλευρες του εαυτου σου ειναι μεγαλο θεμα.Χαιρομαι που στο τελος η αγαπη τους υπερνικησε τα υπολοιπα μεσα τους...αλλα ετσι οπως μας εκοψες νομιζω πως μονο προβληματα τους περιμενουν.Αμαν πια και αυτος ο Βικτωρ...τι χωνεται συνεχεια.Συν του οτι δεν παιρνει απο οχι.Θα φαει τα μουτρα του και το αξιζει...η εστω ενα γερο μαθημα.
Ελπιζω η Αμαρα να στραφει στον Γκαχαλ συντομα γιατι πραγματικα τον χρειαζεται.Και πιστευω πως ισως τελικα και να καταλαβαινε την Λορενα...ξερει πως ειναι να αγαπας χωρις μελλον.
Η Κλημεντικη αληθεια ακομη τραβιεται με τον Καιλ...?Οχι οτι αγαπαει τον Φιλιπ αλλα ο εγωισμος της την εχει στραβωσει.Και κατι μου λεει πως δεν τελειωσαμε ακομη με αυτη.....
Αυτα για τωρα...[πονεσε και το χερι μου...
]αμα μου ερθει κατι αλλο να συμπληρωσω...
Παρ 17 Μαρ 2023 - 15:11 από Marzaki Cullen
Ημερολόγιο
Θέμα: Απ: Συζήτηση για τη Νοέλια *** προσοχή Spoiler!!! 
Όσο για τον Κρίστοφερ, έχει καστανά μαλλιά και μαύρα μάτια, με ένα επίσης τριγωνικό προκλητικό μουσάκι! 
είναι τέλεια!!!!
Τον σιχαινομαι...
