*Spoiler thread*

Πολλοί λένε επειδή δεν έγινε καμία μάχη στο τέλος με τους Βολτούρι. Άλλοι επειδή βρίσκουν γελοίο το γεγονός πως η Μπέλλα και ο Έντουαρντ έκαναν μωρό. Σε πολλούς δεν αρέσει λέει που η Μπέλλα παντρεύεται σε μικρή ηλικία και περνάει λανθασμένα μηνύματα στους έφηβους. Ή ότι η Μπέλλα ενδιαφέρεται συνέχεια και μόνο για το σεξ. Και άλλα τέτοια...

1. εγω βασικα το βρησκο πιο ενδιαφερον το οτι δεν εγεινε μαχη γιατι δεν το περιμενε κανεις αυτο και επισης σε καθε βιβλιο γινοταν μαχη οπωτε ηταν οκ που εδω δεν εγεινε μου αρεσε αυτη η ανατροπη. 2. η γλυκια μου Renesmee ειναι δυνατον να μην τους αρεσε αυτο? καταρχας πως αλλιως θα εξελισσοταν η ιστορια? με το ταλεντο της η Στεφενη νομιζω οτι θα τα καταφερνε και αλλιως αλλα αυτο ηταν το πιο σωστο νομιζω.εγω. 3. Για την Μπελλα και το σεξ...με αυτη την ιστορια η Στεφενη εδειξε πολλα στουσ εφηβουσ και τις ανυσιχιες τουσ γυρο απο αυτο το θεμα,και ταυτοχρονα το εκανε πολυ πολυ πιο ωραιο το βιβλιο αποδυκνιοντασ και οτι χωρισ πολυ σεξ (οπως σε ολα τα αλλα βιβλια) αυτο σε κραταει σε αγωνια. 4. Για τον γαμο δεν εχω να πω τιποτα.

Κι εμένα δεν με πείραξε καθόλου που δεν έγινε μάχη, πρώτον επειδή αν θα γινόταν μάχη ίσως να χανόταν κάποιος αγαπημένος χαρακτήρας και ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω αυτό και δεύτερον επειδή ήταν σαν μία καλοστημένη παρτίδα σκάκι! Μπορεί να μην έγινε μάχη στην πράξη αλλά έγινε εγκεφαλική μάχη! Αυτό κινηματογραφικά μπορεί να φανεί πολύ ωραία πάντως αν ο σκηνοθέτης είναι μάγκας!
Για το θέμα του μωρού το βρήκα όχι απλώς καλό αλλά υπέροχο! Το μόνο πράγμα που με απασχολούσε όταν φανταζόμουν και ήλπιζα να γίνει η Μπέλλα βαμπίρ ήταν το θέμα του παιδιού. Αλλά νομίζω ότι η Στέφενι μας έχει προετοιμάσει κατά κάποιο τρόπο γιαυτό από την Έκλειψη με την ιστορία της Ρόζαλι και στο κάτω κάτω ολοκληρώνει την ηρωίδα της και την αγάπη της με τον Έντουαρντ με το παιδί κάτι απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό!

Για το θέμα του σεξ νομίζω ότι εφόσον τελικά παντρεύονται με κάποιο τρόπο πρέπει να έρθει και η ολοκλήρωση της αγάπης τους και απ' όσο ξέρω όλα τα πλάσματα αυτού του σύμπαντος κάπως έτσι λειτουργούν!

Για τον γάμο πάλι δεν θεωρώ ότι περνάει λανθασμένα μηνύματα στους εφήβους. Εδώ η ηρωίδα γίνεται βαμπίρ! Πόσο μπορεί να σε τρομάξει η ιδέα ενός γάμου όταν διεκδικείς την αθάνατη ζωή παγωμένη για πάντα στα 19;;;

Μιας και μιλάμε για τη Χαραυγή, θέλω να σας πω ένα σημείο που θεωρώ κορυφή... Φυσικά εγώ ακόμη δεν το έχω τελειώσει το βιβλίο, βρίσκομαι στο κεφάλαιο 23, όμως στο τελευταίο κεφάλαιο από την πλευρά του Τζέικομπ, πραγματικά ένιωσα τρομερή συγκίνηση...
Και ειδικά στα παρακάτω.....


The murderer stared past Rosalie’s shoulder at me, its gaze more focused than
any newborn creature’s gaze should be.
Warm brown eyes, the color of milk chocolate—the exact same color that Bella’s
had been. My shaking jerked to a stop; heat flooded through me, stronger than before, but it was a new kind of heat—not a burning.
It was a glowing.
Everything inside me came undone as I stared at the tiny porcelain face of the
half-vampire, half-human baby. All the lines that held me to my life were sliced
apart in swift cuts, like clipping the strings to a bunch of balloons. Everything
that made me who I was—my love for the dead girl upstairs, my love for my
father, my loyalty to my new pack, the love for my other brothers, my hatred for
my enemies, my home, my name, my self—disconnected from me in that
second—snip, snip, snip—and floated up into space.
I was not left drifting. A new string held me where I was.
Not one string, but a million. Not strings, but steel cables. A million steel cables
all tying me to one thing—to the very center of the universe.
I could see that now—how the universe swirled around this one point. I’d never
seen the symmetry of the universe before, but now it was plain.
The gravity of the earth no longer tied me to the place where I stood.
It was the baby girl in the blond vampire’s arms that held me here now.
Renesmee.
From upstairs, there was a new sound. The only sound that could touch me in
this endless instant.
A frantic pounding, a racing beat…
A changing heart.

Πρώτον θα συμφωνήσω μαζί σας για το θέμα της μάχης, άσε που σου δίνει και ελπίδες με αυτό το τέλος για κάποια συνέχεια. Δεν θα ήθελα να τελείωνε απότομα το προτιμώ να ελπίζω για κάτι παραπάνω.
Δεύτερον και ίσως ένα από τα πιο βασικά πράγματα για μένα ήταν ότι τελικά δεν την "χαράμισε" την ζωή της για να γίνει βρικόλακας όπως δεν ήθελε και ο Έντ εξάλου,- μου άρεσε που ο λόγος για να γίνει αυτό ήταν κάποιο παιδί- αλλά δεν υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος για να σωθεί στο τέλος , όπως και όλοι οι υπόλοιποι δηλαδή (δεν θα το είχε και βάρος στην συνείδηση του στην τελική ότι της αφέρεσε την ζωή άσκοπα). Και εκτός αυτού ήταν και ένας πάρα πολύ καλός λόγος για να εμπλακούν ξανά και οι Βολτούρι.
Και τρίτον Αυτίο που φοβόταν πιο πολύ η Μπέλλα από όλα τα πράγματα όταν γινόταν βρικόλακας ήταν πως το μόνο που θα την ενδι'εφερε τουλάχιστον τον πρώτο καιρό ήταν να ικανοποιεί την δίψα της για αίμα και δεν θα ήθελε τον Έντ με σαρκικό τρόπο. Αυτό γι αυτήν ήταν πολύ βασικό και στην τελική δεν μας περιγράφει και τίποτα πολύ σεξουαλικό απλώς μας λέι πως εξακολουθεί να τον θέλει παραπάνω από ότι τον ήθελε και περίμενε. Με αυτό δεν θεωρό ότι έβαλε πολύ σεξ στην γραφή της, έλεος. Για τον γάμο δεν έχω να πω και εγώ κάτι μόνο το ότι δεν με χάλασε καθόλου από την στιγμή που υπάρχει η αιωνιότητα μπροστά τους (δεν ξέρω αν καταλαβένετε τι θέλω να πώ με αυτό, αλλά αυτή την στιγμή δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια για να το εξηγήσω)

ομως κατι αλλο...το οτι οι Βολτουρι την εβγαλαν καθαρη...πιστευεται οτι ηταν καλο? δηλαδη εγω μονο για αυτο το κομματι εχω αγονια ακομα και τωρα.Φοβαμαι μην τους πειραξουν!! χαχα (τα'χο παιξει και για οσες αναρωτιεστε-ναι-ξεω οτι δεν ειναι αλιθηνη ιστορια-) αλλα το βιβλιο------ΦΟΒΕΡΟ-------

Αχ βρε παιδιά βοήθεια.........
έχω μπερδευτεί με το κεφάλαιο 23...
Μπορεί να φταίνε τα αγγλικά μου, δεν ξέρω
αλλά σας παρακαλώ λύστε μου μια απορία, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται...
Πώς στο καλό "ακούει" η Μπέλλα τι της λέει η Ρένεσμι?
Διαβάζει το μυαλό της?
Τι έχει γίνει?
Δεν μπορώ να το καταλάβω...

Βασικά αυτό το εξηγεί πιο πριν αλλά μάλλον "χαθηκεσ" λίγο. Η Ρενεσε έχει την ικανότητα να "δείχνει" τις σκέψεις που θέλει η ίδια με το άγγιγμά της!

γιατι δεν το πιασα. τι γινεται με τον τζεικομπ και τη renesmee και θυμωνει η μπελλα και βριζει τον τζεικομπ? κατι σκεφτηκε ο τζεικομπ και τα πηρε η μπελλα?

Εχμ.... Ο Jacob έκανε impreet τη Ρένεσμι! χαχαχα!

Δηλαδή, αν έχεις διαβάσει την Έκλειψη λέει κάπου για τους φίλους του που ερωτεύονταν μοιραία κάποιες συγκεκριμένες κοπέλες. Ο Σαμ με την Έμιλυ π.χ. που γιαυτό τον λόγο άφησε κιόλας την Λία καθώς και ο άλλος φίλος του (δεν θυμάμαι το όνομα του τώρα...) που ερωτεύτηκε μία δίχρονη!
Ε, το ίδιο συνέβη και στον Τζέηκομπ με την κόρη της Μπέλλα και του Έντουαρντ, τη Ρένεσμι!
Και όπως είναι λογικό η Μπέλλα τα πήρε στο κρανίο και ας μη ξεχνάμε ότι ήταν και νεογέννητος βρικόλακας!

Μιλάμε ακόμα το θυμάμαι αυτό το σκηνικό και γελάω!

Υπάρχουν παιδάκια βαμπίρ? Δεν είπαμε ότι οι βρυκόλακες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά? Οι γυναίκες βρικόλακες θέλω να πω.
Οι Βολτούρι σκότωναν τα παιδιά βαμπίρ. Αλλά ποιά παιδιά?
Μήπως ήταν παιδιά που τα είχαν μεταμορφώσει άλλοι βρυκόλακες???
Καταλαβατε τι εννοώ και τι δεν έχω πιάσει, ή σας μπέρδεψα κι εσάς?

Ναι αυτά τα παιδιά που αναφέρει ήταν παιδιά βαμπίρ που τα είχαν δημιουργήσει άλλοι βρικόλακες. Παιδιά που γεννήθηκαν κανονικοί άνθρωποι από ανθρώπους και κάποια στιγμή κάποιος τα μεταμόρφωσε αλλά σε μικρή ηλικία.
Αλλά οι Βολτούρι γιαυτό είχαν νόμο. Απαγορευόταν! Κι έτσι σε αυτές τις περιπτώσεις που κάποιος καταπατούσε το νόμο σκότωναν αυτά τα παιδιά.

Να προσθεσω σε αυτο το σημειο μια παρατηρηση, που εκανε μια φιλη μου, πανω στο θεμα. Εχουμε δει κατι παρομοιο στην ταινια "Συνεντευξη με εναν βρικολακα" οπου η πρωταγωνιστρια εγινε βρικολακας σε πολυ μικρη ηλικια. Ενω οι αιωνες περνουσαν, αυτη δεν μπορουσε να κανει τπτ, εκτως απο το να ειναι παιδι. Ηταν καταδικασμενη χωρις να μπορει να κανρι τπτ αλλο. Δεν μπορουσε να βρει καποιο συντροφο.... σε αντιθεση με αυτα που μπορουν να κανουν οι μεγαλυτεροι. Δεν ξερω, κατα ποσο καταλαβαινεται τι θελω να πω... Και αν οντως οι Βολτουρι το σκεφτονταν πιο συναισθηματικα (οπως εγω) το θεμα τον παιδιων βρικολακων.

Διαβάζω με κομμένη την ανάσα το κεφάλαιο 37 και ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα μικρό διάλλειμα για να πω δύο πράγματα.
Πρώτον: οι Βολτούρι μου έχουν σπάσει τα νεύρα.
Δεύτερον: Λάτρεψα τον Γκάρετ!!!!!
Του βγάζω το καπέλο!!!!!
Αχ βρε παιδιά, συγκινήθηκα πάρα πολύ με αυτά που τόλμησε να πει ανοιχτά μπροστά στους Βολτούρι! Τους τάπωσε!!! Χωρίς φόβο και πάθος... και συγκινήθηκα με τον τρόπο που περιέγραψε την φύση της οικογένειας των Κάλεν και τους ισχυρούς δεσμούς που τους δένουν....

Η Μέγιερ είναι εκπληκτική!!!!! Θεωρώ ότι μέσα από αυτή την παρέμβαση του Γκάρετ μιλάει η ίδια και παρουσιάζει τη δύναμη της αγάπης και των δυνατών δεσμών...

Γενικά μέσα από την τετραλογία μας δείχνει μια δυνατή αγάπη που σπανίζει τόσο στις μέρες μας, ενώ όλοι την ποθούν και θα έδιναν τα πάντα για να τη ζήσουν....

Δεν είμαι καλή στα λόγια και συγγνώμη αν ξέφυγα, αλλά πραγματικά έχω συγκλονιστεί και την θαυμάζω....

-edit-

Άλλη μία απορία γιατί μπερδεύτηκα πάλι...
Η Huilen και η αδελφή της η Pire ήταν άνθρωποι ή βρυκόλακες?
Η Huilen ήταν βρυκόλακας, εφόσον η ιστορία που αφηγήθηκε διαδραματίστηκε όπως είπε ενάμιση αιώνα πριν.
Η αδελφή της όμως, η Pire, πώς γίνεται να είναι άνθρωπος??? Το έχετε καταλάβει εσείς αυτό το σημείο???
Μήπως ήταν και οι δυο άνθρωποι, και το νεογέννητο όταν δάγκασε την Huilen την έκανε αθάνατη???

Θα αναπτυχθει αλλά με διαφορετικούς ρυθμούς μιας και δεν είναι φυσιλογική.Κάποια στιγμή όμως θα "παγωσει" και αυτή στον χρόνο. Βέβαια, θα το δεις αυτό πιο αναλυτικά στο βιβλίο!