WhiteQueen's Blog

Χιλια συγγνωμη που δεν σου εκανα σχολιο τοτε που την ειχες αναρτησει απλα ελειπα διακοπες.

Εκλαψα.Αυτη ειναι η μονη αληθεια.Δεν μπορω να πιστεψω ποσο γρηγορα περναει ο χρονος και τι πολλα πραγματα μπορουν να συμβουν.Χαρες και λυπες...ολα ειναι μεσα στον προγραμμα...στη ζωη.Εχουν περασει τοσα απο την αρχη (παραδοξος τροπος γνωριμιας)και ομως αγαπηθηκαν και μαλιστα παλεψαν για να κρατησουν την ευτυχια και την αγαπη τους απειραχτη και στο τελος τα καταφεραν.Κανενας τους δεν ηξερε τι τους επιφυλασσει το μελλον,αλλα με την αλληλουποστηριξη και την αγαπη τους τα καταφεραν και βγηκαν νικητες.
Ενας ερωτας ανεξιτηλος στον χρονο.

Τα 2 τελευταια κεφαλαια ηταν γεματα απο τα πιο δυνατα συναισθηματα που μου εχουν δημιουργηθει διαβοζοντας καποιο fanfic.

Η ζωη κανει γυρισματα και αυτο ειναι φανερο οταν ο Κριστιαν και η Ελιζαμπεθ ερωτευονται και θελουν να ζησουν το δικο τους παραμυθι.Γι αυτο και η Μπελλα δειχνει απολυτη κατανοηση στα παιδια και προσπαθει να ηρεμισει και να κανει τον Εντουαρτ να καταλαβει οτι και οι ιδιοι τους ειχαν ζησει στο παρελθον μια παρομοια κατασταση.Αλλα και η συμπεριφορα του Εντουαρτ ειναι δικαιολογημενη.Ειναι φυσικο να ανησυχει ενας πατερας για το μελλον των παιδιων του.Θελει να ειναι ευτυχισμενα.Ευτυχως με την ιστορια των παιδιων πηγαν ολα καλα.Αλλα στεναχωρεθηκα που εφυγαν μακρια απο τους γονεις τους...ετσι ειναι ομως αυτα τα πραγματα.Μεγαλωνεις βρισκεις τον ανθρωπο της ζωης σου αυτος που θα σε κανει ευτυχισμενη και θα σε αγαπαει και μετα κανεις την δικη σου οικογενεια,τη δικη σου ζωη.Οταν ο Εντουαρτ παραδιδει την Ελιζαμπεθ στον Κριστιαν συγκινηθηκα πολυ.Σου δημιοργουνται αναμεικτα συναισθηματα τετοιες στιγμες.

Χαρηκα πολυ που η Μπελλα ξανα εκανε παιδακι!!! Το ονομα καθε παιδιου εχει ιδιαιτερη σημασια.Αυτο σημαινει οτι σαν συγγραφεας ενδιαφερεσαι και για την παραμικρη λεπτομερεια.Μπραβο σου!!!Οσον αναφορα τον επιλογο(στεναχωρεθηκα παρα πολυ που τελειωσε αυτη η ιστορια.Δεν ξερω μας κανεις να αγαπαμε καθετι που γραφεις.Την ερωτευτηκα οπως και το σιωπη στο σκοταδι.)ηταν αρκετα χαρουμενος και μας εκανες να θυμηθουμε ολα αυτα που περασαν...και τα καλα και τα κακα.Ολο τον ερωτισμο αναμεσα στο ζευγαρι που δεν σταματησε ουτε στιγμη να μην υπαρχει.Παρ'ολο που περασαν αρκετα χρονια απο τοτε που ηταν νιοπαντροι ξερουν ακομα να προσκαλει ο ενας τον αλλον σε ερωτικες περιπετειες.Η ζωη κυλαει, ο χρονος περναει ωστοσο τιποτα δεν τους αγγιξε...τιποτα δεν τους αλλαξε.

Η οικογενειακη στιγμη που μας περιγραψες ηταν τοσο ζεστη τοσο οικεια.Εδειξες την αγαπη που εχουν οι γονεις στα παιδια και αντιστοιχα.Το background εννοω το τοπιο(λιμνη και φανταζομαι γυρω γυρω πρασινο)ηρεμει τους ηρωες και τους δινει την ευκαιρια να περασουν ομορφες οικγενειακες στιγμες.Κατι που μας ηρεμει και εμας και ξεφευγουμε απο την ενταση που προηγηθηκε.

Ο θανατος του Τσαρλι ηταν κατι που δεν το περιμενα.Μεσα απο το γεγονος αυτο μας εκανες να θυμηθουμε και του αλλους ηρωες καθως και αυτοι ειχαν παιξει σημαντικο ρολο στην εξελιξη της ιστοριας.Λυπηθηκα την Αλις και την μητερα της αλλα πιο πολυ την Μπελλα η οποια κρατησε ολο αυτον τον πονο μεσα της για το καλο της οικογενειας ωσπου ηρθε και εκλαψε στην αγκαλια του αγαπημενου της.Εκει που μπορουσε να βρει παρηγορια και ζεστασια.Στο καταφηγιο της.

Ομολογω πως πρωτη φορα εκλαψα τοσο και με εκανε να προβληματιστω μια ιστορια.Παντα σε καθε σου δημιουργια κανεις λογο για καποιες αξιες και ιδανικα.Η προσωπικη σου πινελια πανω στους χαρακτηρες φαινεται απο τον τροπο που αντιμετωπιζουν οι ηρωες καποιες καταστασεις.Το ηθος τους μας εκανε να τους αγαπησουμε ακομα πιο πολυ και να ενδιαφερθουμε για την συνεχεια.Μας ταξιδεψες σε μια αλλη εποχη που καθως διαβαζα ενα κεφαλαιο νομιζα πως ζω και εγω εκει μαζι τους.Δεν θα ξεχασουμε ποτε τα λεμονια μεσα στις αμαξες στα λιβαδια και στους σταβλους Το 1920 ειναι ρομαντικη ιστορια που προκαλει συγκινηση,θαυμασμο και χαρα,και πιστευω πως αγγιξε τους παντες.

Συγχαρητηρια για αυτην την εξαιρετικη σου δουλεια!!!

Πω πω... δεν έχω λόγια έχω πραγματικά σοκαριστεί από το μεγάλο ποστ... Το να εισπράττει κάποιος τόσα πολλά και έντονα συναισθήματα από κάτι που έχω γράψει ώστε αντίστοιχα να εκφράζει τόσο όμορφα την άποψη του είναι για εμένα η μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση.

Κακά τα ψέματα, όταν γράφεις μία ιστορία δεν είσαι απλός θεατής της, είσαι κι εσύ κάπου εκεί στη γωνία και παίρνεις μέρος σε όλα όσα διαδραματίζονται. Και μερικές φορές χωρίς να το θες εκφράζεις λίγο έως πολύ τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις σου. Αλλά πραγματικά δεν έχω ιδέα για το πως ακριβώς ήταν η ζωή το 1920. Απλά με εξίταρε πολύ ενδυματολογικά αλλά και ως κουλτούρα το όλο εγχείρημα. Στην αρχή όπως έχω πει πολλές φορές ήθελα απλά να γράψω λεμόνια. Όπως πάντα βέβαια αισθησιακά - ρομαντικά λεμόνια. Αυτό δεν αλλάζει, όχι ότι είναι απίθανο να γράψω πιο ωμά αλλά δεν μου βγαίνει εύκολα. Προτιμώ τις πιο 'ρομαντικές' καταστάσεις. Στη συνέχεια βέβαια οι χαρακτήρες πήραν σάρκα και οστά, τραβούσαν τις δικές τους γραμμές στο δικό μου σχεδιάγραμμα και δεν μπορούσα να μην τους δώσω την ευκαιρία να πουν την ρομαντική ιστορία τους.

Έχω κατηγορηθεί μερικές φορές (ευτυχώς όχι από πολλούς ) ότι γράφω άρλεκιν, πως εστιάζω πολύ στο σεξ ή ότι είναι υπερβολικά ιδανικά αυτά που γράφω. Λοιπόν το 1920 ίσως να είχε μία γερή δόση σε όλα τα παραπάνω και προσωπικά εγώ τουλάχιστον είμαι απόλυτα ικανοποιημένη! Είμαι στ' αλήθεια περήφανη για το 1920! Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιο συγγραφικό αριστούργημα αλλά έχει μία ιδιαίτερη γλύκα που θέλω να πιστεύω ότι όταν φτάνει κανείς στη τελευταία σελίδα νιώθει να τον γεμίζει και να ξεχειλίζει από μέσα του. Αυτό ήταν το δικό μου συναίσθημα, σε κάθε κεφάλαιο, σε κάθε έκφραση αγάπης, λεμόνι ή ακόμα και όταν τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά. Δεν θα μου άρεσε να βασανίσω περισσότερο τους χαρακτήρες ή να τους κάνω να υποφέρουν περισσότερο. Είχαν και τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές τους όπως συμβαίνει στον καθέναν από εμάς σε αυτή τη ζωή άσχετα από την εποχή στην οποία ζούμε.

Για το τέλος το μόνο που έχω να πω είναι πως το βιβλίο που θα ξεκινήσω να γράφω σύντομα θέλω να πιστεύω ότι θα έχει μέσα απ' όλα! Αγάπη - ρομαντισμό - φαντασία - δράση - έρωτα - πόλεμο - φιλία - συγκίνηση και ανατροπές! Πως θα τα συνδυάσω όλα αυτά ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι η πρώτη μου απόπειρα βλέπετε για κάτι τόσο μεγαλειώδες. Αλλά έχω χάρη σε εσάς κάποια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου πλέον. Εμπιστοσύνη, ελπίζοντας πως δεν θα σας απογοητεύσω!

Ετοιμαστείτε, το αργότερο μέσα στο ΣΚ ακολουθεί το νέο κεφάλαιο του Desire Blossom και ελπίζω να σας έχει λείψει πραγματικά γιατί σας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις!

Αν μας εχει ληψει...?Βαραμε τακτικες επαναληψεις μπας και περασουν οι μερες....

Mαρακι ποτε να περιμενουμε το επομενο κεφαλαιο DB....?

Σύντομα! Οπωσδήποτε μέσα στην ημέρα, μόλις είναι έτοιμο θα σας ενημερώσω!

Έτοιμο το επόμενο κεφάλαιο DB!

Καλή ανάγνωση, καλό ΣΚ σε όλους και περιμένω τα σχόλια σας!

http://jokastia.blogspot.com/2011/07/desire-blossom-9.html

μου ειχε λειψει πολυ αυτη η ιστορια , αρχικα να πω οτι για την αδερφη της τα εκανε ολα για να την σωσει , μπραβο της γαιτι στην ουσια έβαλε τον εαυτο τςη σε κινδυνο.. δευτετον η μπρι ειναι εκπληκτικη , καταλαβε αμεσως τον εντουαρτ οτι εχει αισθηματα για αυτην αλλα δεν ειναι ικανος να τα αποκαλυψει αλλα και εκεινη για αυτον .. οσο για την αλις τολμηρη , αποφασιστικη και ηταν εντελως απογοητευμενη με τον αδερφο της .. περασανε πολλα και ο εντουαρτ το πιο πηρε αποφαση πιο δυσκολα απο ολους .. η σκηνη πο ηταν σε κοινη σχεδον θεα και εκαναν ερωτα ηταν θεσπεσια , ειναι ματαιο πια να του αντιστεκεται .. οσο για την τελευαται σκηνη τρομαξα , μακαρι να μην συμβει τιποτα κακο.. για αλλη μια φορα εκανες εξαιρετικη δουλεια......μπραβο ..

Από όσο καταλαβαίνω από τα σχόλια που διάβασα,θα αρχίζω να σε διαβάζω κι εγώ!

Σε τι σημειο το αφησες βρε Μαιρη μου... Τελειο κεφαλαιο...επιτελους εχουν αρχισει να λυγιζουν κι οι δυο και να υποκυπτουν στα συναισθηματα τους...Η Αλις θεα...οπως και η Μπρι...δεν ξερω γιατι αλλα αν και ο Εντουαρντ φαινεται να ειναι το μεγαλυτερο καθικι στην ολη υποθεση στο τελος εχω την εντυπωση πως θα ειναι ο πιο παρεξηγημενος ηρωας....πεθαινω για την συνεχεια....

Υπεροχη η συνεχεια!!!!!!! Μου ειχε λειψει πολυ!!!!!!
Η Αλις ειναι απιστευτη!!!Συμπαθησε τοσο πολυ τη Μπελλα!!!!!Για να μεινει τελικα μαζι με τη Μπελλα και τη Μπρι ποιος ξερει τι θα γινει...Για να το μαθει ο Εντουαρντ...
Η σκηνη στην εταιρια ηταν παρα πολυ καλη αλλα με παραξενεψε,ο Εντουαρντ μου φανηκε καπως ευαλωτος προς το τελος...
Ανυπομονω να δω τι θα γινει στη συνεχεια!!!Τρομαξα πολυ στη τελευταια σκηνη,ελπιζω να μην παθει τιποτα η Μπελλα...

Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Περιττό να πω πως αυτή η ιστορία μου είχε λείψει απίστευτα!!! Καταχάρηκα όταν παρατήρησα πως ανέρτησες καινούριο κεφάλαιο!!!

Είναι κάτι που λέω πολύ συχνά, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω και τι να πρωτοσχολιάσω!

Μάθαμε τι τελικά συνέβη με εκείνα τα χρήματα που υποτίθεται πως έκλεψε η Μπέλα. Πήρε πράγματι εκείνα τα λεφτά για να σώσει ένα μέλος της οικογένειάς της, όπως ηδη είχαμε υποψιαστεί. Θυσιάστηκε για την οικογένειά της παίρνοντας επάνω της ένα μεγάλο βάρος στη συνείδησή της. Δεν ήταν λίγο αυτό που έκανε και μάλιστα αν μαθευτεί θα προκύψει τεράστιο σκάνδαλο. Από τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να κρύψει κάθε στοιχείο που υποδήλωνε την ενοχή της και την παράνομη πράξη της, φαίνεται το πόσο καλή είναι στη δουλειά της και πόσο έξυπνη. Αυτά για τα επαγγαλμετικά της όμως... Για τα προσωπικά της;

Είναι τόσο πεισματάρα που δεν παραδέχεται στην Μπρι ότι θέλει τπν Έντουαρντ και όχι τον Άντριαν. Το μόνο που λέει είναι πως ελκύεται από τον πρώτο και υποστηρίζει πως αγαπά τον δεύτερο. Θα συμφωνήσω απολύτως με την Μπρι όταν είπε το παρακάτω: ‘‘Συνέχισε να το λες αυτό στον εαυτό σου, ίσως να καταφέρεις να τον πείσεις κάποια στιγμή.’’ Νομίζω πως θέλει να αγαπά και να είναι ερωτευμένη με τον Άντριαν, αλλά δεν μπορεί πλέον λόγω του Έντουαρντ. Θέλει να μισεί και να αποφεύγει τον Έντουαρντ, αλλά και πάλι δεν μπορεί λόγω του πόθου της απέναντί του. Αφενός τη λυπάμαι καθώς δείχνει εξαιρετικά πιεσμένη, σα να συναντά αδιέξοδο, όμως αφετέρου με ενοχλεί που δεν παραδέχεται ούτε καν στην ίδια της τη φίλη το τι νιώθει.

Σειρά έχει η Άλις, η οποία είναι απλά...υπέροχη!! Μου έκανε τεράστια εντύπωση το πώς φέρθηκε στην Μπέλα, διότι η προηγούμενη συνάντησή τους δεν ήταν η ιδανικότερη. Ο αέρας που απέπνεε κάθε φορά που μιλούσε για τον Τζάσπερ και την ιστορία τους, για τη ζωή της, για τον αδελφό της και τα προβλήματά τους ήταν μοναδικός. Μου φαίνεται πως ναι μεν είναι ένα άκρως επαναστατικό κορίτσι που δεν έχει μύγα στο σπαθί της, αλλά είναι κι ένας άνθρωπος που έχει πληγωθεί και δεν έχει ζήσει τη ζωή του όπως θα έπρεπε, ιδίως έπειτα από το θάνατο των γονιών της.

Η επαφή με την Μπρι ήταν ξεκαρδιστική!! Ήταν σαν η μία να βρήκε την αδελφή ψυχή της στο πρόσωπο της άλλης. Μου άρεσε η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους! Η θέση της Μπέλα όμως ήταν απίστευτα δύσκολη. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, καθώς διάβαζα πως η Άλις πιθανότατα να έμενε μαζί τους. Νομίζω πως δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει αν το μάθει αυτό ο Έντουαρντ...

Όσον αφορά τη είσαι φοβερή σ' αυτό!!! Η Μπέλα -όπως άλλωστε ήταν φυσικό- υπέκυψε και...το ευχαριστήθηκε. Ο Έντουαρντ όμως με προβλημάτισε... Αρχίζει και έπειτα από κάθε επφαή τους, δείχνει ένα άλλο πρόσωπο, πιο ευαίσθητο, τρυφερό... Τι να ήθελε άραγε να της πει;

Το τέλος με άφησε με κομμένη την ανάσα!!!! Θα συμφωνήσω με τις προλαλήσασες, πως μας το άφησες στο καλύτερο σημείο!!! Και εδώ...περιμένω έναν Έντουαρντ να εμφανιστεί και να...τη σώσει!!! Αυτό θα είναι το ιδανικότερο!

Κλείνοντας, θα ήθελα να σου δώσω ακόμη μία φορά τα συγχαρητήριά μου για την ανεπανάληπτη δουλειά που κάνεις! Καταφέρνεις και κρατάς σε αγωνία τους αναγνώστες σου κάθε φορά, περνώντας τους πάντα τα συναισθήματα που επιθυμείς...
Ανυπομονώ για τη συνέχεια και το επόμενο κεφάλαιο!!!

Υ.Γ. Λάτρεψα το μπλουζάκι της Μπρι!!!

λοιπον τι μπορω να πω..μου ειχε ληψει αυτη η ιστορια...μια χαρα ταιριαξε η αλις με τη μπρι...
και συμφωνω με αυτα που ειπε η μπρι στη μπελλα για τον εντουαρτ...
η σκηνη με το λεμονι θεικη,νομιζω οτι ο εντουαρτ εχει αρχισει να καταλαβαινει πως αισθανεται πραγματα για τη μπελλα...οσο για την τελυταια σκηνη,τι να πω.εχω φτιαξει μερικα σεναρια στο μυαλο μου για το τι θα γινει αλλα τις περισσοτερες φορες πεφτω εξω..

Παρενθεση...η Μπρι απο που το πηρε το μπολουζακι...?χρειαζομαι ενα επειγοντως....

Καιρος μου για ποστ μπουγατσοφυλλο!!!

Αρχικα να ομολογησω οτι περιμενα καιρο το ξεσπασμα της Μπελλα στην Μπρι...Περιμενα να της μιλησει πιο νωρις, να το βγαλει αυτο το βαρος που εχει απο πανω της.

Και ευτυχως, για καλη της τυχη το εκανε, μαθαμε και την ολη ιστορια με την μικρη Ρεινα,και εγω προσωπικα οχι απλως δικαιωσα την Μπελλα, την θαυμασα και για το θαρρος της και για την αυτοθυσια της.

Μιλαμε για μεγαλη απατη! Το να σφεταιριζεσαι λεφτα, και να καταχραζεσαι εξουσια, ισοδυναμει με ισοβια -σε αλλες χωρες οχι σε μας μην κοιτατε...εμεις ειμαστε Ζιμπαμπουε...κοιτιδα της νομοθεσιας σου λεει..Σολων και Λυκουργος...-καθειρξη. Ηταν κατι περα για περα παρακινδυνευμενο αυτο που εκανε,ομως το εκανε με μεγαλη ''τεχνη''.

Τωρα το πως ο αλλος καταφερε και την ξετρυπωσε, μονο η Μαιρη το ξερει...(εκανα και ριμα.)Μαλλον, υποθετω δηλαδη, οτι ειναι και εξυπνος αρκετα και πανουργος αλλα και λογικος, ωστε να μην χρησιμοποιησει κατι εναντιον της...Πιστευω, η μαλλον θελω να πιστευω,οτι την αγαπαει βαθια...

Η Αλις??Μικρη κοπελα??Απο τα 16???

Βεβαια τραγικη φιγουρα καταληγει να ειναι και αυτη και ο Εντουαρντ, αφου μαθαμε τελικα την ολη κατασταση με τους γονεις! Τον λυπηθηκα, αλλα τα θελει και τα παθαινει.

Ειναι και η μικρη τσαουσα ομως....

Επισης πως δεν εκανε καμια βλακεια η Μπρι? Να πει τιποτα στην αλις για το γνωστο θεμα και να τρεχουμε??Πιθανολογω οτι η Μπελλα θα της το αποκαλυψει εν καιρω σωστα??

Να κλεισω λεγοντας οτι και το λεμονι ηταν εξαιρετο *(once again) αλλα και μου αρεσε που πηρε το πανω χερι η πρωταγωνιστρια...Πρεπει να του παρει τον αερα~!!

Τελος, ψυχαναιμιζομαι οτι θα την σωσει καποιος κανοντας αγριαδες, και ελιγμους, με ασημι βολβο και fuzzy hair...

Ποιος να ναι???

Λοιπόν εγώ τι να πω τώρα???

Τρελή ανταπόκριση σε αυτό το κεφάλαιο βλέπω εν μέσω καύσωνα και ποστ σεντόνια! Πολύ χαίρομαι!

Λοιπόν ναι, η ιστορία εξελίσσεται από κάθε άποψη και οι χαρακτήρες και τα αισθήματα τους εξελλίσονται επίσης! Για να μην πάθετε τίποτα από την περιέργεια, θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο τι ήταν αυτό που ήθελε να πει ο Έντουαρντ στη Μπέλλα στο τέλος του κεφαλαίου!

Κατά τα άλλα ήταν ένα 'ζουμερό' κεφάλαιο από την άποψη πληροφοριών νομίζω. Μάθαμε για το παρελθόν των ηρώων μας.

Η συγκατοίκηση αυτή είμαι σίγουρη ότι θα σας διασκεδάσει και θα αφήσει εποχή! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ διασκεδάζω εγώ γράφοντας γι αυτή τη συγκατοίκηση! Και υποψιάζεστε κι εσείς φαντάζομαι ότι θα ζήσουμε κορυφαίες στιγμές!

Η Μπρι το μπλουζάκι το έφτιαξε μόνη της! Πραγματικά ωραίο μπλουζάκι, θέλω κι εγώ ένα! Για να είμαι ειλικρινής εκεί που έκανα τις διακοπές μου είδα μία κοπέλα που φορούσε ένα μπλουζάκι που έλεγε I am looking for Mr perfect. To a.k.a RPAttz το πρόσθεσα εγώ!

Όπως κι εσείς μπορείτε να φανταστείτε η υπόθεση έχει πολύ ζουμί ακόμα και νομίζω ότι γίνεται σαφές με το κλείσιμο του κεφαλαίου. Bella Marie, κι εμένα κάπου εκεί πάει το μυαλό μου ότι θα εμφανιστεί ξαφνικά ένας τύπος χωρίς Volvo όμως και... αλλά όχι θα τα μάθετε όλα με λεπτομέρειες στο επόμενο κεφάλαιο οπωσδήποτε το επόμενο ΣΚ!

Κορίτσια σας ευχαριστώ, όπως πάντα είστε υπέροχες και αυτή σας η αγάπη κατάφερε να με κάνει συγγραφέα.

Μου ειχε λειψει πολυ αυτη η ιστορια!! Ετσι διαβασα και το προηγουμενο κεφαλαιο και το καινουριο.

Η ιδεα για την συγκατοίκηση ειναι τελεια!!! φανταζομαι: Τζασπερ και Αλις σπιτι να συζητανε με Αντριαν και να μπουκαρει ο Εντουαρντ!!! χαχαχα Επίσης θελω να πω οτι την ιστορια της Αλις πανω κατω την περιμενα. Φυσικα οχι οτι ειχαν σχεση απο πριν πεθανουν οι γονεις τους...... κατι που με κανει να αναρωτιεμαι αν ειχε ψιλιαστεί τιποτα η μητερα τους. Βεβαια αυτο δεν θα το μαθουμε ποτε.

Οταν η Αλις ελεγε οτι ο Εντουαρντ απλώς διεταξε να καλυψουν τα επιπλα με σεντονι τοτε ειχα μια..... "αναλαμπη". Σαν να εβλεπα το μελλον της ιστοριας. Ο Εντουαρντ και η Μπέλλα ηταν επιτέλους ααπημενοι και μαζι και εκεινη τους συμπαραστεκόταν οταν πηγε για πρωτη φορα πισω στο πατρικο του.

Οπως ειπαν και τα κοριτσια ο Εντουαρντ αλλαζει. Θα ηθελα να δω αν η Μπέλλα προλαβαινε να του πει οτι τα εσωρουχα ειναι "μαυρα σαν την ψυχη του" πώς θα αντιδρούσε. Παντως αν και ειπες οτι θα το μαθουμε στο επομενο κεφαλαιο εχω ενα προαισθημα οτι ηθελε να της ζητησει να πανε καπου ή εστω να την παρει σπιτι της. Ειναι βασανισμένος και μολις την προηγουμενη μερα ανακαλυψε καινουρια πραγματα στον εαυτο του. Νομιζω στην αρχη δεν τον πολυσυμπαθουσα αλλα δεν μπορω να συνεχισω ετσι. Γινεται γλυκας!!!

Και ναι, και γω στο επομενο κεφαλαιο περιμενω ενα βολβο να ερθει και ο οδηγος του να πιασει στο ξυλο τον κλεφτη. Και εφοσον ο Αντριαν "δεν μπορει αποψε" ισως και να ακολουθησει κατι αλλο. Οχι απαραιτητα πονηρο(οχι πως δεν θελω). Ισως απλώς να θελει να την παρει μακρια απο κει και να μιλησουν λιγο.

ΥΓ. Λατρεψα και ζηλεψα την μπλουζα της Μπρι!!
ΥΓ2. Συγχαρητήρια!!

Βασικά νομίζω ότι έχετε γίνει πολύ καλές και διαβάζοντας βιβλία αλλά και φανφικ ακονίζετε τις γνώσεις σας!

Ο Έντουαρντ πραγματικά αλλά και η Μπέλλα αλλάζει. Ή ίσως και να μην αλλάζουν, να ήταν πάντα κατά βάθος ευαίσθητοι και αγνοί απλά οι καταστάσεις τους άλλαξαν...

Κι εγώ λάτρεψα τη μπλούζα της Μπρι και θα ήθελα να αποκτήσω μία! Νομίζω ότι είναι η πιο διασκεδαστική - απελευθερωμένη - σύγχρονη ιστορία μου και το διασκεδάζω πραγματικά να 'ζω' με αυτούς τους χαρακτήρες. Είναι πιο ανάλαφροι και πιο δροσεροί χωρίς να χάνουν όμως την υπόσταση και τα βαθύτερα συναισθήματα τους.
Κάθε ιστορία είναι μοναδική, έχει κάτι να πει και αυτός είναι και ο λόγος που κάποιος έχει την επιθυμία να γράψει.

Σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση, είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που συνεχίζετε να στηρίζετε τόσο έντονα ότι κι αν κάνω.

Το επόμενο κεφάλαιο του DB μέσα στο ΣΚ που μας έρχεται!

Μαρακι ποτε να περιμενουμε καινουριο κεφαλαιο...?

Λογικά σήμερα το απόγευμα - βραδάκι! Θα σας ενημερώσω!

Ok...θα περιμενουμε....

Το κεφάλαιο 10 είναι έτοιμο!

Καλή ανάγνωση και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

http://jokastia.blogspot.com/2011/08/desire-blossom-10.html

ενα ακομα εκπληκτικο κεφαλαιο απο τα χερακια σου .. πω πω ο εντουαρτ ειναι μπερδεμενος με τα συναισθηματα του , μπραβο του που ειχε το θαρρος να παει εκει να διακινδυνεψει την ζωή του .. αλλα η μπελλα αυτη ηταν που εσωσε την ζωη και των δυο , πω πω δενε χω δει πιο εξυπνη και θαραλλεα γυναικα .. καποιος τους κυνηγαει , αλλα ποιος? δεν μπορει να πιστεψε οτι η μπελλα ειναι η υπαιτια ..το φιλι στο τελος ηταν τελειο .. ανυπομονω για το επομενο κεφαλαιο

πωπω μαιρη μου τι κεφαλαιο ηταν αυτο?????δεν την περιμενα αυτη την εξελιξη καθολου,σκεφτομουν οτι μπορει το σοι του αντριαν να ειχε μπλεξιμο σε ολο αυτο αλλα τελεικα ηταν εντελως ασχετο..
ο εντουαρτ νομιζω οτι εχει μια λογικη να την υποπτευεται,αφου εχει αυτο το μελανο σημειο στο παρελθον της..
γελασα πολυ στο σημειο με τα ντονατς..και εγω τρελαινομαι....

αλλο ενα υπεροχο κεφαλαιο γεματο συναισθηματα γιατι ο εντουαρτ εχει αρχισει να αισθανεται πρεγματα....

Έγιναν τόσα μα τόσα πολλά! Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και για ποιο απ’ όλα να μιλήσω!

Και όπως ακριβώς ήθελα (κι ευχόμουν ) ο Έντουαρντ βρέθηκε εκεί την κατάλληλη στιγμή. Την ακολούθησε –υπήρχε περίπτωση να μην το κάνει;- και βρέθηκαν οι δυο τους υπό την απειλή ενός όπλου, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από ένα στιλέτο.

Αρχίζω και βλέπω τον Έντουαρντ με άλλο μάτι μετά από αυτό το κεφάλαιο. Φαίνεται πως έχει συναισθήματα για την Μπέλα και έφτασε στο σημείο να κινδυνεύσει για να τη σώσει και να τη βοηθήσει. Με τρόμαξε πολύ η σκηνή στην οποία ο Έντουαρντ πρότεινε στο δράστη να του δώσει δικά του πράγματα (πανάκριβα!) κι εκείνος δε δεχόταν. Όταν δε του χίμηξε και άρχισαν να παλεύουν, το στομάχι μου έγινε κόμπος. Για να μην αναφέρω όταν έβγαλε το στιλέτο ο άνδρας, απειλώντας τον Έντουαρντ. Η συνέχεια ήταν –τουλάχιστον για μένα- άκρως μη αναμενόμενη. Δεν περίμενα η Μπέλα να πυροβολούσε τον άνδρα και μάλιστα να του προκαλούσε τόσο σοβαρό πρόβλημα. Τον Έντουαρντ τον λυπήθηκα πολύ και δεν θα τον χαρακτήριζα ως «σχολιαρόπαιδο σε αγώνα μπέιζμπολ», όπως έκανε η Μπέλα. Ίσως ναι, να έκανε βιαστικές κινήσεις, αλλά η ένταση που είχε, τον έσπρωξε σε τέτοια συμπεριφορά.

Επίσης, η σκηνή με τον αστυνομικό και την κατάθεση ήταν ξεκαρδιστική! Δυστυχώς δεν πρόλαβαν να συνεννοηθούν κι έτσι ο καθένας έδωσε και το δικό του σενάριο! Φανταζόμουν την Μπέλα να προσπαθεί να του κάνει νόημα και –όπως είναι φυσικό- να μην μπορεί να καταλάβει ο ένας τον άλλο! Ο αστυνομικός όμως... μυρίστηκε πως κάτι άλλο συνέβαινε ανάμεσα στους δυο τους . Η συμπεριφορά του ήταν λιγάκι σκληρή, αλλά τουλάχιστον δεν θα πει κάτι.

Οι υποψίες του Έντουαρντ σχετικά με το ότι ίσως η Μπέλα να ευθυνόταν για όλο αυτό, διαψεύστηκαν. Τα συναισθήματά του τον επηρεάζουν πιστεύω και ως ένα σημείο αυτό είναι καλό. Ίσως αν η Μπέλα του ήταν παγερά αδιάφορη να τη θεωρούσε υπαίτια. Μου αρέσει που διαβάζω πώς βλέπει εκείνος τα πράγματα. Ξετυλίγει έναν άλλο χαρακτήρα, πιο ευαίσθητο και πιο τρυφερό. Το πάθος μάλλον τον τυφλώνει και συμπεριφερέται περίεργα στην Μπέλα κάποιες φορές. Ανυπομονώ για το όταν θα της πει πως την αγαπάει! Θα είναι το πιο γεμάτο συναισθηματικά κομμάτι...

Το τέλος με την Μπέλα να φεύγει αφήνοντάς τον μόνο στο ταξί ήταν φοβερό. Του έδειξε πως ήταν ίσοι, όπως άλλωστε το είχε παραδεχτεί κι εκείνος στην αρχή. Την Μπέλα σ’ αυτό το κεφάλαιο δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω. Πιστεύω πως οι αντιδράσεις της δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και πως στην στ’ αλήθεια φοβόταν μήπως ο Έντουαρντ πάθαινε κάτι. Απλά επειδή δεν ήθελε να του δείξει τι αισθανόταν, έδειχνε πιο σκληρή και δυνατή. Μπορεί βέβαια να μην είναι κι έτσι. Αυτό θα το μάθουμε παρακάτω.

Τι άλλο μπορώ να σχολιάσω ή να πω; Το μόνο που μένει να πω είναι ένα μεγάλο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για όλη την εξαιρετική δουλειά! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!