WhiteQueen's Blog (3)

Με μεγάλη χαρά σας ενημερώνω ότι το νέο κεφάλαιο ΣΣΣ είναι έτοιμο...

http://jokastia.blogspot.com/2011/02/silence-in-dark-22.html

Πραγματικά συγκινήθηκα και με το κεφάλαιο και με το γεγονός ότι το ΣΣΣ τελειώνει... Περισσότερο από ποτέ περιμένω τα σχόλια και την ανταπόκριση σας για όλα όσα θα διαβάσετε.

Θέλω να ξέρω αν κάλυψα έστω και στο ελάχιστο τις προσδοκίες σας για όσα περιμένατε.

Ένα κεφάλαιο ακόμα και μετά επίλογος...

τοσο συγκινητο μαλλα και τοσο αστειο συναμα !! συγχαρητηρια . στενοχωιεμαι που τελεινει αλλα ισως ειναι και καλυετρα και η καταληξη ειναι αυτη που τους αξιζει περισσοτερο

Θα συμφωνησω οτι ειναι και συγκινητικο και αστειο....Εχουν πολυ πλακα.....

αλλα επιτελους ολα εγιναν οπως επρεπε.....
πωπω δηλαδη ο επιλογος και τελος??????
Δεν θελω να τελειωσει αλλα ειναι λογικο.....


περιμενουμε τον επιλογο για να κλαψουμε κιολας..

τα συναισθήματα τόσα πολλά
απο την μια συγκίνηση και αγαλλίαση που όλα τελικά πήραν τον δρόμο τους και πλέων είναι μαζί και επίσημα
απο την άλλη όλες αυτές οι τρυφερές στιγμές με την εγκυμοσύνη και όλες αυτές οι υπέροχες αντιδράσεις του Εντ που μου θυμίζουν τόσο πολύ τις δικές μου λατρεμένες στιγμές με τον άντρα μου
η αγαπημένη μου ατάκα

Σπόιλερ:

δεν θα ξεχάσω ποτέ μου τις αντίστοιχες αντιδράσεις του άντρα μου που έκανε σαν μικρό παιδί και με φυλάκιζε στην αγκαλιά του σαν φυλαχτό
μπορεί να σε κάνουν να γελάς αλλά είναι τόσο συγκινητικές

ηταν τόσο ζωντανό τόσο υπέροχο
για άλλη μια φορά

Τι τελειο και συγκηνητικο κεφαλαιο..... Δεν το πιστευω οτι μετα απο τοσο καιρο θα τελειωσει..... Αλλα μαλλον ειναι λογικο.....Τουλαχιστον κατεληξαν εκει ακριβως που τους αξιζει.....

Πόσο όμορφο κεφάλαιο!Ήταν το κάτι άλλο αλλά ο τρόπος με τον οποίο έκλεισες ήταν αριστοτεχνικός. Πρώτη φορά μου αρέσει τόσο πολύ το τέλος.

Ήταν τόσο ξεκαρδιστικό το όλο θέμα με τα πατατάκια.Μακάρι να ήμουν απο μια πλευρά και να έβλεπα.

Τελικά όλα παίρνουν το δρόμο τους επιτέλους.Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου.Ναι!Μας κάλυψες και με το παραπάνω.Κάθε φορά που τελειώνω ένα κεφάλαιο λέω"Φτάνει!Τι άλλο θα σκεφτεί να γράψει;" Και κάθε φορά γράφεις κάτι καινούριο. Κάθε φορά ξεπερνάς τον εαυτό σου και θέτεις νέα όρια.

Έμοιαζαν όλα τόσο ζωντανά,σχεδόν κινηματογραφικά που τα φανταζόμουν με την παραμικρή λεπτομέρεια.Το έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις και να σκηνοθετήσεις μια ταινία;Κάτι τέτοια τα κάνουμε στο θέατρο και δεν είναι καθόλου εύκολα.Αυτό που διαθέτεις λέγε χάρισμα!

Μαρακι μου εισαι απιστευτη!!!επαθα πλακα καθως το διαβαζα!!! με συγκινεισαι αυτο το κεφαλαιο γτ μετα απο τοσο καιρο και τις διαφορες δυσκολιες που περασανε ειναι πι μαζι,ευτυχισμενοι,μια οικογενεια.η σκηνη του γαμου μου αρεσε πολυ που ηταν σε στενο κυκλο και γενικοτερα την απλοτητα που ειχε με αυτον τον τροπο πιστευω πως στοχευσες στα συναισθηματα κα γενικα στην ατμοσφαιρα για να μας παρουσιασεις καλυτερα αυτη την τοσο ιδιαιτερη στιγμη αποφευγοντας τις υπερβολες.Παντως εχουν πολυ πλακα οι δυο τους!!!ειδικα στο σιμειο με τ πατατακια!!!! οσο για το μωρο που κουνηθηκε ηταν μια ειδιαιτερα τρυφερη εικονα.

Οταν διαβαζω τις ιστοριες σου πραγματικα με συνεπαιρνουν!!!!ο λογος σου ειναι αψογος και χειριζεσαι καθε σκηνη με τον καλυτερο τροπο ωστε να μην κουραζεις τον αναγνωστη αλλα,να τον κανεις να αγωνιά για την εξελιξη της ιστοριας και επισης τον κανεις να ''μπαινει'' η μαλλον καλυτερα να νιωθει αυτο που διαβαζει.

Συγχαρητηρια για ακομα μια φορα!!!!

Υ.Γπεριμενουμε και την ιστορια που μας εχεις υποσχεθει για τον Αγιο Βαλεντινο!!!

Καλημέρα!

Αυτό το κεφάλαιο με παίδεψε παραδέχομαι γιατί ήθελα να δώσω έμφαση στον γάμο που ήταν πολύ απλός ακριβώς όπως τον ήθελαν οι χαρακτήρες μου. Γιατί γιαυτούς σημασία είχε μόνο η έννοια της πράξης αυτής και τίποτα άλλο. Μετά απ' όσα πέρασαν δεν θα μπορούσαν να κάνουν έναν μεγάλο γάμο με καλεσμένους, γιορτές και χαρές. Ήταν απλά η επισφράγιση της αγάπης τους, η υπόσχεση που έδωσαν ότι θα είναι ο ένας δίπλα στον άλλο για πάντα.

Το δεύτερο μέρος, η πρώτη νύχτα του γάμου... ούτε κι αυτή μπορούσε να είναι συνηθισμένη σε ένα μεγαλόπρεπο ξενοδοχείο. Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν περάσει τόσα πολλά, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρές καταστάσεις και υπάρχουν ακόμα πίσω τους ανοιχτές πληγές. Νομίζω ότι μόνο κάπως έτσι θα μπορούσε να κλείσει ο κύκλος αφού γύρισαν πίσω στο Φορκς και παντρεύτηκαν εκεί.

Στο τρίτο μέρος ήθελα να σας δώσω μερικά στοιχεία από το πως συνεχίστηκαν τα πράγματα από τη στιγμή που γύρισαν πίσω και προσπάθησαν να ξεκινήσουν την οικογένεια τους έστω και με αυτό τον παράδοξο τρόπο. Η τελευταία σκηνή ήταν πολύ σημαντική ακόμα και αν βγάζει και λίγο γέλιο. Είναι πολύ συνηθισμένοι οι χαζομπαμπάδες να αντιδρούν με τέτοιους τρόπους ακόμα και πριν γεννηθεί το παιδί τους. Και ο Έντουαρντ ένα παραπάνω έχει στερηθεί τόσα πολλά και προσπαθεί απεγνωσμένα να αναπληρώσει τα κενά με κάθε τρόπο.

Είχα σκεφτεί κι άλλους τρόπους για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο όπως ας πούμε μία σκηνή στον γιατρό, στο υπερηχογράφημα αλλά τελικά αποφάσισα ότι αυτή η στιγμή που για πρώτη φορά νιώθει μία γυναίκα το μωρό της να κουνιέται μέσα της είναι πολύ πιο ιδιαίτερη.

Τώρα, να πω απλά για κάποιους που είπαν πως περιμένουν την ιστορία μου για τον Άγιο Βαλεντίνο... δυστυχώς δεν έχω γράψει κάτι. Αφοσιώθηκα στο ΣΣΣ για να το τελειώσω και δεν έχω γράψει κάτι άλλο προς το παρόν. Όταν τελειώσω με αυτό θα συζητήσουμε γενικότερα για το τι θα κάνω στη συνέχεια. Ενδέχεται να μη γράψω 2ο μέρος για το Lucky Star και αυτό επειδή θέλω να ξεκινήσω να γράφω ένα νέο φανφικ, το Desire Blossom, είχα βάλει και ένα μικρό teaser στο blog μου πρόσφατα. Επίσης θα πρέπει να συνεχίσω με το 1920 που το έχω παραμελήσει πάρα πολύ.

Αλλά προς το παρόν θέλω ακόμα ένα κεφάλαιο και τον επίλογο για το ΣΣΣ και μετά τα ξαναλέμε!

ενδεχεταιιιιιι.... να...μηνννννν....... Luck Starrrrrrrrrr.... νααα..... δούμεεεεε

και το περίμενα πως και πως αχχχχχ!!!!!!! τελοσπάντων τί να καμουμε αφου η συγγραφέας το αποφάσισε (και σεβόμαστε ΠΑΝΤΑ την αποφαση της) , εμεις το μόνο που μπορουμε να κανουμε είναι να περιμένουμε σε αναμενα καρφια για το νεο της δημιουργημα Desire Blossom

αληθεια πώς ερμηνευεται ο τιτλος στα ελληνικα????

Δήμητρα δεν το έχω αποφασίσει, απλά δεν το έχω γράψει και αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω με το νέο φανφικ, το οποίο θα είναι κάπως πιπεράτο και όχι μόνο! Πολλές εκπλήξεις σας περιμένουν!

Desire Blossom = To άνθος του πόθου (σε ελεύθερη μετάφραση! )

WhiteQueen έγραψε:

Δήμητρα δεν το έχω αποφασίσει, απλά δεν το έχω γράψει και αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω με το νέο φανφικ, το οποίο θα είναι κάπως πιπεράτο και όχι μόνο! Πολλές εκπλήξεις σας περιμένουν!

Desire Blossom = To άνθος του πόθου (σε ελεύθερη μετάφραση! )

Άμα είναι 'το άνθος του πόθου' να είναι καυτό σαν την πιπερίτσα τσίλι που καθώς την γεύσαι σε πονάει (από το κάψιμο ) ο ουρανίσκος σου δεν χωράει συζήτηση!!!!!

ΟΡΜΑ!!!!!!! βουρ στο ψητό!!!! μαγείρεψε μας με τα χεράκια σου την επόμενη σου ιστορία

Υ.Γ. μην μας λυπηθείς καθόλου... κάνε μας να καθώς και να όπως επίσης και να πάμε όλες μας να αγοράσουμε μαστίγια για να λυτρώσουμε τα φλογισμένα κορμιά μας που θα σπαρταράνε από τον πόθο

Καινούριο κεφάλαιο...το προ-τελευταίο??? Ήταν...ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
Αχ θελω να μιλήσω για τόσα πολλά πράγματα...να κάθομαι ώρες και να συζητώ γι αυτήν την ιστορία και να λέω τις εντυπώσεις μου για κάθε κεφάλαιο ξεχωριστά!
Ας τα πάρω από την αρχή λοιπόν... Είδαμε το γάμο των δύο ηρώων μας που αν και ήταν απλός και λιτός χωρίς υπερβολές, γεννούσε μυριάδες συναισθήματα που το ένα ολοκλήρωνε το άλλο. Αδιαμφισβήτητα, συγκίνηση με τους γαμήλιους όρκους που ήταν τόσο τρυφεροί και αληθινοί. Αμέτρητη ευτυχία και χαρά, επειδή εκείνοι (Μπέλα-Έντουαρντ) ήταν ευτυχισμένοι για τη νέα ζωή που ανοιγόταν μπροστά τους. Ικανοποίηση και ανακούφιση, που όλα επιτέλους πήραν το δρόμο τους και μπήκαν σε μία σειρά. Συνεχίζοντας, είχαμε τη βραδιά μετά το γάμο τους την οποία σαφώς και απέδωσες υ-π-έ-ρ-ο-χ-α! Η σκέψη σου να μην διαδραματιζόταν κάπου αλλού εκτός του δωματίου του Έντουαρντ ήταν μοναδική! Αυτό είναι! Να γράφεις κάτι και να μπαίνεις εσύ η ίδια στην ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα για τον οποίο αναφέρεσαι! Να βλέπεις πώς θα ένιωθες εσύ αν ήσουν στη θέση του και ποιο θα ήταν το ιδανικότερο για σένα!
Από εκεί και κάτω βλέπουμε την καθημερινότητα των δύο και την κοινή τους συμβιωση. Λάτρεψα πραγματικά όλους τους διαλόγους από εκεί και πέρα! ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΨΑ! Οι εκφράσεις του Εντουαρντ όταν "μάλωνε" για πλάκα με την Μπέλα, οι αντιδράσεις του, που της "απαγόρευε" να βγει από το δωμάτιο αν δεν αποφασίσει το χρώμα του δωματίου και το γεγονός ότι μετά τα ξέχασαν όλα και όλα ήταν όπως πριν! Ακόμη, η ιστορία που είπε ο Εντ στον Ντάνι ήταν φανταστική! Ήταν πραγματικά, σαν τους είχα μπροστά μου και να έβλεπα έναν μπαμπά με εκείνη την αφηγηματική φωνή, να λέει παραμύθι στο γιο του. Η προσφώνηση του Ντάνι, που τον είπε μπαμπά με συγκίνησε τόσο πολύ. Το είπε απολύτως φυσιολογικα:
‘Ήρθαν πάλι τα τέρατα μπαμπά;’
Επειδή είχε περάσει πολλά ο Εντουαρντ και δεν μπορούσε να φανταστεί την εικόνα νομίζω, γι αυτό το λόγο με συγκίνησε. Όσο για τη σκηνή με τα πατατάκια...έριξα "ΤΟ" γέλιο!!! Κάθε ατάκα ήταν φοβερή! Η αλήθεια είναι ότι όταν ο Εντουαρντ θύμωσε λιγάκι στην αρχή που τον ενοχλούσε η Μπέλα, φοβηθηκα μην αρχίσει καβγάς, αλλά ευτυχώς δεν έγινε τίποτα! Το τέλος ήταν ονειρικό...μαγικό...εκπληκτικό! Ο Έντουαρντ έκανε κυριολεκτικά σαν μικρό παιδάκι που του έλεγαν κάτι και αμέσως χαιρόταν. Σαν τον Ντάνιελ όταν άκουγε το παραμύθι του πριν! Και η Μπέλα βέβαια, όπως "είπε" αισθανόταν πλέον την ευτυχία γιατί πολύ απλά υπήρχε και δεν θα εφευγε ποτέ από δίπλα της εφόσον είχε τον Έντουαρντ -συμπληρώνω εγώ. Το ίδιο ισχύει και για εκείνον που θα είχε στο πλάι του την Μπέλα!
Ένα ακόμη...ΑΠΙΘΑΝΟ κεφάλαιο που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό! Μπράβο σου!!! Συγχαρητήρια!!!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια με πολλή πολλή πολλή αγωνία!!!

Αχ το καινούριο κεφάλαιο ήταν όλα τα λευτά!!!!!!

Όντως ο γάμος ήταν αρκετά απλός σε μορφή αλλά συναισθηματικά
ήταν πολύ συγκινητική η όλη κατάσταση!

Η ερωτική σκηνή που ακολούθησε ήταν απερίγραπτα ρομαντική! Την λάτρεψα!

Αλλά ύστερα κυριολεκτικά έλιωσα στα γέλια με τις σκηνές που ακολούθησαν...

Πρώτα για τα χρώματα και μετά με τον Έντουαρντ-ξαφνιασμένο-θεϊκό-πατέρα!
Το γέλιο της ζωής μου έριξα να είσαι καλά!
Ήταν πολύ τρυφερές οικογενειακές στιγμές... Και πολύ ρεαλιστικές.
Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το κεφάλαιο... Μπράβο σου!!!!!!!

P.S.
Ότι έχει να κάνει με την καινούρια ιστορία που μας ετοιμάζεις.... θα συνφωνήσω με
την bloody Swan σε ότι είπε!

Χμμ.. φαντάζομαι ότι θα σας αρέσει εξίσου το επόμενο κεφάλαιο που είναι φουλ στα συναισθήματα και όχι μόνο!
Δεν έχω περισσότερα να πω απ' όσα είπα ήδη πιο πάνω για αυτό το κεφάλαιο. Γενικότερα η στήριξη σας και η αγάπη σας γιαυτή την ιστορία ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλους.

Θέλοντας λοιπόν να σας ευχαριστήσω θα προσπαθήσω αύριο και λόγω της ημέρας να ανεβάσω κάτι.

Ευχαριστώ και πάλι.

Περιμενουμε με αγωνια.....

Τέλεια!!!!!!!!!!!

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους εορτάζοντες και μη!

Θέλοντας να σας ευχαριστήσω για τη στήριξη και την ανταπόκριση σας όλο αυτό τον καιρό πόσταρα το επόμενο και τελευταίο κεφάλαιο του ΣΣΣ σήμερα. Σας είχα υποσχεθεί κάτι άλλο για τη σημερινή ημέρα αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα και έτσι προτίμησα να βάλω αυτό το κεφάλαιο που μπορεί να μην έχει λεμονάδες και πάθος αλλά είμαι σίγουρη ότι θα σας αγγίξει όλους με έναν διαφορετικό τρόπο.

Τις επόμενες ημέρες, το αργότερο μέχρι και το ΣΚ θα ακολουθήσει ο επίλογος και θα πέσει η αυλαία για το Σιωπή στο Σκοτάδι. Περισσότερα συγκινητικά όταν έρθει η ώρα λοιπόν...

Προς το παρόν απολαύστε το επόμενο κεφάλαιο.

http://jokastia.blogspot.com/2011/02/silence-in-dark-23.html

Πόσο γλυκό... Περιέγραψες τη διαδικασία της εγκυμοσύνης με απόλυτη λεπτομέρεια.
Επιτέλους μου λύθηκαν κάποιες απορίες σχετικά με αυτό το θέμα.
Είδαμε και τον Έντουαρντ μέσα στο άγχος.Λογικό!Πρώτη φορά γονιός και να βιώνεις τόσες αλλαγές απο τη μια στιγμή στην άλλη...Δεν ήταν και λίγο.

Αυτό με το όνομα δεν το περίμενα.Νόμιζα ότι θα ονόμαζαν το μωρό Ελίζαμπεθ ή Ρενέ(στη μία των περιπτώσεων...)Και το Μπελλίντα μια χαρά είναι.Αφήνει και ένα στοιχείο για σήμα κατατεθέν...
Όλα τα παιδιά των Κάλεν φαίνεται ότι έχουν κάτι για να ξεχωρίζουν

Τέλος,είχαμε μερικές χαρακτηριστικές στιγμές απο τη ζωή της οικογένειας στο σπίτι μαζί με το μωρό.Το γνωστό και μη εξαιρετέο "ουά" στα ξαφνικά,οι ανούσιοι-σχεδόν παράλογοι διάλογοι με το μωρό,η ζήλια του μεγάλου αδελφού και οι φωνές των γονιών...Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει το ΣΣΣ.Εγκρίνω

Καλα οποτε βλεπω πατερα να του λενε οτι γενναει η γυναικα του πεθαινω στα γελια.
Παρολαυτα νομιζω δεν υπαρχει πιο σημαντικη στιγμη για εναν ανθρωπο..
η περιγραφη ειναι τελεια...οπως επισης και η μεταφορα συναισθηματων....

και μας εμεινε μονο ο επιλογος....

βλεποντας την φωτογραφια με τον Εντουαρντ και την Μπελα με ενα μωρο στην αγκαλια τους και διαβαζοντας το σημειωμα του συγγραφεα, άρχισα να διαβαζω το κεφαλαιο ΄ Το θαυμα της ζωης΄

αν και δεν εχω διαβασει το ΣΣΣ απο την αρχη και δεν ξερω την πλοκη της ιστοριας η περιγραφικοτητα που δινεις και ο τροπος που τοποθετεις τα γεγονοτα μεσα στο κεφαλαιο με κανουν να νιωθω οτι γνωριζω την ιστορια και ας μην την εχω διαβασει.

μου κεντρισες το ενδιαφερον και μολις βρω χρονο θα την παρω απο την αρχη

τωρα οσο αφορα αυτο το κεφαλαιο ειναι πολυ τρυφερο
ο ερχομος ενος μωρου ειναι όντος ενα θαυμα στην ζωη και ο τροπος που αναλυσες τα γεγονοτα του τοκετου με αρκετες λεπτομεριες που μονο οσες εχουν γινει μανες μπορουν να το καταλαβουν στο επακρον ( ευτυχως είχε φυσιολογικο τοκετο )

επισης μου αρεσαν πολυ οι αντιδρασεις του Εντουαρντ απο την πρωτη στιγμη που του είπαν οτι η Μπελα γενναει μεχρι και την φροντιδα που εδινε στο μωρο

θα στο πω και θα στο φωναζω........ ΕΙΣΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΩΝ!!!!! και οχι μονο

Τι ομορφο και γλυκο κεφαλαιο.....Ειδικα η εικονα του Εντουαρντ χαζομπαμπα..... Και παλι μπραβο....

ηταν ολο τοσο γλυκο , το τρυφερο που το χαμογελο δεν μπορουσε να φυγει απο τα χειλη μου ,η καθε κινση του εντουαρτ ηταν τοσο μα τοσο καποιες φορες αστεια αλλα και τοσο τρυφερες και το μωρακι απο τις περιγραφες τοσο ομορφο !ολα ηταν τελεια

καλα σε αυτο το κεφαλαιο εριξα πολυ κλαμα....πωπω τοσο συγκιντικες στιγμες....η αγωνια του εντουαρντ να φτασει εγκαιρως (ε καλα εκει που του ειοαν οτι γενναει εσκασα στ γελια.! )και οταν εβλεπε τη μπελλα και τα τη διαρκεια του τοκετου..και μετα μολις ακουσε τ πρωτο κλαμα και μετα που την πηρε και αγκαλιτσα...πωπω κατι περισσοτερο απο γλυκια η στιγμη...και μετα η ζωη τους στο σπιτι πλεον...τι χαζομπαμπακας.!!! !!!πολυ μου αρεσε...μετα απο αυτο τ κεφαλαιο καταλαβα ποσο θα μου λειψει αυτη η ιστορια.!! !!μπραβο.!!!!!!
τωρα ανυπομονουμε για τον επιλογο.!!!!

αυτο το κεφαλαιο ηταν ολο τοσο γλυκο πολυ μου αρεσε ο Εντουαρντ
που στο τέλος η μικρή τον έκανε ότι ήθελε ήταν τέλειο όπως παντα

τι τέλος??????????????????????????????????????οχιιιιιιιιιιιι ηταν τοσο ομορφη ιστορια!!!!!!δεν γινεται να την συνεχισεις λιγο ακομα???????
ηταν εκπληκτικη η συνεχεια και δυστυχως το τελος πολυ συγκινητικη στιγμη και την περιεγραψες τελεια,δειχνοντας το χαρουμενο πονο της μπελλα την αγωνια του καημενου εντι που δεν ηξερε τι να κανει(ειχε πολυ γελιο)!!!!τι ωραια που βγηκε κοριτσακι!!!η τελευταια σκηνη με το κλαμα του μωρου και να σηκωνεται ο εντι να το δει ειχε πολι γελιο!!!ολο το κεφαλαιο το περιεγραψες με τοση τρυφεροτητα που δεν περναει απαρατηρητη απο καθε αναγνωστη.τελικα ειναι ενας χαζομπαμπας,οπως το περιμενα!!!!!μπραβο σου μαρακι!!!συγχαρητηρια!!!!!!